Αναρτήθηκε από ........... energoipoliteskv.blogspot.com
Με αφορμή τα όσα συνέβησαν, ειπώθηκαν και γράφηκαν για το Καταφύγιο Τουριστικών Σκαφών Καμένων Βούρλων, αναφερόμενος, φυσικά, στο γεγονός ότι η Δημοτική Αρχή επέλεξε να εκμισθώσει έναντι ευτελούς τιμήματος και μακροχρονίως το λιμάνι σε ιδιώτη, ούτω καταστήσασα έκθετη, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις, από φορείς, δημότες, αλλά και από την μειοψηφία για τους όρους της δημοσιευθείσας Διακήρυξης, η οποία υπέβαλλε αίτημα για ανάκληση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, δια της οποίας αποφασίστηκε η υποπαραχώρηση του λιμανιού σε ιδιώτη, το οποίο αίτημα συζητήθηκε, αφού, όμως, η Δημοτική Αρχή έστερξε, τάχιστα, να υπογράψει σύμβαση με τον ανάδοχο, σε μία προσπάθεια εγκλωβισμού των Δημοτικών Συμβούλων, στους οποίους, σε περίπτωση ανάκλησης θα επέρριπτε την ευθύνη, κι αφού τέθηκαν σε αργία δύο Δημοτικοί Σύμβουλοι, οι οποίοι τάσσονταν υπέρ της ανάκλησης, θυμήθηκα μία παρόμοια περίπτωση πριν πολλά χρόνια, όπου οι τοπικοί άρχοντες δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και της ευθύνης διακυβέρνησης του τόπου και συμπεριφερόμενοι με χαρακτηριστική αδιαφορία και ενάντια στα συμφέροντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ζημίωσαν οικονομικά το ταμείο του νυν καλλικρατικού Δήμου Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ, επιπροσθέτως, έπληξαν ουσιαστικά τον ίδιο τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στης οποίας τους κόλπους δραστηριοποιούνταν κατ’ επίφασιν ως αυτοδιοικητικοί.
Για τους γηραιότερους που έχουν πληρέστερη γνώση των γεγονότων, αλλά και για να μαθαίνουν οι νεότεροι, αναφέρομαι στο ζήτημα της [.....]απαλλοτρίωσης, δυνάμει της υπ’ αριθ. ΤΥ 5416/18-5-1977 (ΦΕΚ Δ’ 187/1977) απόφασης του Νομάρχη Φθιώτιδας, που ενέκρινε το σχέδιο Οικισμού του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Χρυσή Ακτή, εντός του οποίου ορισμένοι ιδιοκτήτες διέθεταν ακίνητα και της υπ’ αριθ. 15/1994 συμπληρωματικής Πράξης Αναλογισμού, που συμπλήρωσε την υπ’ αριθ. 3/1980 Πράξη Αναλογισμού.
Αρχικά, είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 3/1980 Πράξη Αναλογισμού, που όριζε υπόχρεη προς αποζημίωση την τέως Τοπική Κοινότητα Καινουρίου Λοκρίδος, η οποία, όμως, υπέβαλλε ένσταση κατ’ αυτής της πράξης και έγινε δεκτή και ως εκ τούτου υπόχρεος προς αποζημίωση ορίστηκε ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός. Ακολούθως, έπειτα από αρκετά χρόνια, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 15/1994 Πράξη Αναλογισμού, η οποία συμπλήρωσε την υπ’ αριθ. 3/1980 Πράξη Αναλογισμού και όρισε, εκ νέου, υπόχρεη προς αποζημίωση την τέως Κοινότητα Καινουρίου, και εφεξής, λόγω των Ν. 2539/1997 και 3852/2010, αρχικά, τον καποδιστριακό Δήμο Καμένων Βούρλων και εν συνεχεία τον Δήμο Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, αντίστοιχα.
Ως εκ τούτου, με την υπ’ αριθ. 138/2004 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, που εκδόθηκε κατόπιν αιτήσεως των ιδιοκτητών των ακινήτων, καθορίστηκε προσωρινή τιμή μονάδας αποζημίωσης, ενώ με την υπ’ αριθ. 222/2005 αναγνωρίστηκαν δικαιούχοι της αποζημιώσεως.
Επειδή δε, δεν καταβλήθηκε η αποζημίωση στους ανωτέρω, οι τελευταίοι προέβησαν στην έκδοση των υπ’ αριθ. 75 και 76/2006 Διαταγών Πληρωμής, κατά των οποίων ο τέως Δήμος Καμένων Βούρλων, άσκησε ανακοπές οι οποίες όμως απερρίφθησαν με τις υπ’ αριθ. 349 και 350/2009 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, με αποτέλεσμα και εφόσον ο Δήμος δεν άσκησε έφεση (άνευ αντικειμένου), οι Διαταγές Πληρωμής να καταστούν αμετάκλητες.
Να σημειώσω ότι το συνολικό ποσό, το οποίο επιτασσόταν να καταβάλλει ο Δήμος στους δικαιούχους, ανερχόταν τον Μάιο του 2013 στα διακόσιες έξι χιλιάδες εννιακόσια πενήντα εφτά ευρώ και εβδομήντα εφτά λεπτά (206.957,77€).
Ας σημειωθεί, περαιτέρω, ότι το ανωτέρω ποσό υποχρεώθηκε να καταβάλλει ο Δήμος, διότι η τότε Κοινοτική Αρχή της Τοπικής Κοινότητας Καινουρίου Λοκρίδος δεν κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα ένσταση, κατά της υπ’ αριθ. 15/1994 Πράξης Αναλογισμού.
Συνεπώς, για την αδιαφορία και αμέλεια (!) μιας Κοινοτικής Αρχής, ο Δήμος Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, υποχρεώθηκε να καταβάλλει, κατόπιν συμβιβασμού, το έτος 2013, το ποσό των εκατόν ογδόντα χιλιάδων (180.000,00€) ευρώ.
Δυστυχώς, οι αστικές και ποινικές ευθύνες προσώπων που ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση παραγράφονται και είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι τέτοιου τύπου υποθέσεις, ουδείς από τους μετέπειτα αυτοδιοικητικούς τις συζητά. Σαν να πρόκειται για κάποιου είδους συγκάλυψη, υπό την έννοια να μην εκθέσουμε αυτόν, στην θέση του οποίου κάποια στιγμή ενδεχομένως μπορεί και να βρεθούμε.
Ευτυχώς, ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι η «ρετσινιά» ουδέποτε παραγράφεται και ακολουθεί αυτόν που κηλιδώνει εσαεί.
Πράγματι, η οικονομική ζημία της τάξεως των εκατόν ογδόντα χιλιάδων (180.000,00€) ευρώ, που υπέστη ο Δήμος και κατ’ επέκταση οι Δημότες του, διότι επρόκειτο για ποσό που θα μπορούσε να διατεθεί για τις ανάγκες των δημοτών, ένεκα της έλλειψης ικανότητας μιας Κοινοτικής Αρχής να προασπίσει τα συμφέροντά της, είναι ένας τεράστιος λεκές που δεν εξαλείφεται κι αυτό διότι με «μπακάλικο και τεφτέρι» δεν δύναται κανείς να διοικήσει.
Το αυτό συμβαίνει και με την νυν Δημοτική Αρχή, η οποία, ως προς το ζήτημα χρήσης και εκμετάλλευσης του λιμανιού, πρόκρινε την λύση του ιδιώτη, δεσμεύοντας για πολλά χρόνια και με χαμηλό μίσθωμα τις επόμενες διοικήσεις.
Με τα ως άνω δεδομένα, τα οποία αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι ως χώρα έχουμε βρεθεί σε δεινή θέση κι εξακολουθούμε να παραμένουμε.
Ως πότε λοιπόν θα κλείνουμε τα μάτια και θα σιωπούμε μπροστά στο άδικο, στην παρανομία, στην συγκάλυψη και στην απόκρυψη της αλήθειας;
*Διδακτικό επικό ποίημα του Ησίοδου, το οποίο αναφέρεται στην αντιδικία με τον αδερφό του Πέρση, για την διανομή της πατρικής κληρονομιά και στο οποίο ο ποιητής απευθύνόμενος σε αυτόν του αναλύει την δομή της ανθρώπινης κοινωνίας, τις ηθικές υποχρεώσεις κάθε ανθρώπου και την προέλευση του κακού στον κόσμο, τονίζοντας έντονα τις χρήσιμες για τον αγώνα της ζωής αρετές της οικονομίας, της προνοητικότητας, του μέτρου, της τάξης και της κοινωνικότητας.
Παναγιώτης Λ. Κυριάκου
Πολίτης – Δημότης
Δήμου Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου
Από ......... LamiaRreport
Με αφορμή τα όσα συνέβησαν, ειπώθηκαν και γράφηκαν για το Καταφύγιο Τουριστικών Σκαφών Καμένων Βούρλων, αναφερόμενος, φυσικά, στο γεγονός ότι η Δημοτική Αρχή επέλεξε να εκμισθώσει έναντι ευτελούς τιμήματος και μακροχρονίως το λιμάνι σε ιδιώτη, ούτω καταστήσασα έκθετη, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις, από φορείς, δημότες, αλλά και από την μειοψηφία για τους όρους της δημοσιευθείσας Διακήρυξης, η οποία υπέβαλλε αίτημα για ανάκληση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, δια της οποίας αποφασίστηκε η υποπαραχώρηση του λιμανιού σε ιδιώτη, το οποίο αίτημα συζητήθηκε, αφού, όμως, η Δημοτική Αρχή έστερξε, τάχιστα, να υπογράψει σύμβαση με τον ανάδοχο, σε μία προσπάθεια εγκλωβισμού των Δημοτικών Συμβούλων, στους οποίους, σε περίπτωση ανάκλησης θα επέρριπτε την ευθύνη, κι αφού τέθηκαν σε αργία δύο Δημοτικοί Σύμβουλοι, οι οποίοι τάσσονταν υπέρ της ανάκλησης, θυμήθηκα μία παρόμοια περίπτωση πριν πολλά χρόνια, όπου οι τοπικοί άρχοντες δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και της ευθύνης διακυβέρνησης του τόπου και συμπεριφερόμενοι με χαρακτηριστική αδιαφορία και ενάντια στα συμφέροντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ζημίωσαν οικονομικά το ταμείο του νυν καλλικρατικού Δήμου Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ, επιπροσθέτως, έπληξαν ουσιαστικά τον ίδιο τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στης οποίας τους κόλπους δραστηριοποιούνταν κατ’ επίφασιν ως αυτοδιοικητικοί.
Για τους γηραιότερους που έχουν πληρέστερη γνώση των γεγονότων, αλλά και για να μαθαίνουν οι νεότεροι, αναφέρομαι στο ζήτημα της [.....]απαλλοτρίωσης, δυνάμει της υπ’ αριθ. ΤΥ 5416/18-5-1977 (ΦΕΚ Δ’ 187/1977) απόφασης του Νομάρχη Φθιώτιδας, που ενέκρινε το σχέδιο Οικισμού του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Χρυσή Ακτή, εντός του οποίου ορισμένοι ιδιοκτήτες διέθεταν ακίνητα και της υπ’ αριθ. 15/1994 συμπληρωματικής Πράξης Αναλογισμού, που συμπλήρωσε την υπ’ αριθ. 3/1980 Πράξη Αναλογισμού.
Αρχικά, είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 3/1980 Πράξη Αναλογισμού, που όριζε υπόχρεη προς αποζημίωση την τέως Τοπική Κοινότητα Καινουρίου Λοκρίδος, η οποία, όμως, υπέβαλλε ένσταση κατ’ αυτής της πράξης και έγινε δεκτή και ως εκ τούτου υπόχρεος προς αποζημίωση ορίστηκε ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός. Ακολούθως, έπειτα από αρκετά χρόνια, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 15/1994 Πράξη Αναλογισμού, η οποία συμπλήρωσε την υπ’ αριθ. 3/1980 Πράξη Αναλογισμού και όρισε, εκ νέου, υπόχρεη προς αποζημίωση την τέως Κοινότητα Καινουρίου, και εφεξής, λόγω των Ν. 2539/1997 και 3852/2010, αρχικά, τον καποδιστριακό Δήμο Καμένων Βούρλων και εν συνεχεία τον Δήμο Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, αντίστοιχα.
Ως εκ τούτου, με την υπ’ αριθ. 138/2004 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, που εκδόθηκε κατόπιν αιτήσεως των ιδιοκτητών των ακινήτων, καθορίστηκε προσωρινή τιμή μονάδας αποζημίωσης, ενώ με την υπ’ αριθ. 222/2005 αναγνωρίστηκαν δικαιούχοι της αποζημιώσεως.
Επειδή δε, δεν καταβλήθηκε η αποζημίωση στους ανωτέρω, οι τελευταίοι προέβησαν στην έκδοση των υπ’ αριθ. 75 και 76/2006 Διαταγών Πληρωμής, κατά των οποίων ο τέως Δήμος Καμένων Βούρλων, άσκησε ανακοπές οι οποίες όμως απερρίφθησαν με τις υπ’ αριθ. 349 και 350/2009 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, με αποτέλεσμα και εφόσον ο Δήμος δεν άσκησε έφεση (άνευ αντικειμένου), οι Διαταγές Πληρωμής να καταστούν αμετάκλητες.
Να σημειώσω ότι το συνολικό ποσό, το οποίο επιτασσόταν να καταβάλλει ο Δήμος στους δικαιούχους, ανερχόταν τον Μάιο του 2013 στα διακόσιες έξι χιλιάδες εννιακόσια πενήντα εφτά ευρώ και εβδομήντα εφτά λεπτά (206.957,77€).
Ας σημειωθεί, περαιτέρω, ότι το ανωτέρω ποσό υποχρεώθηκε να καταβάλλει ο Δήμος, διότι η τότε Κοινοτική Αρχή της Τοπικής Κοινότητας Καινουρίου Λοκρίδος δεν κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα ένσταση, κατά της υπ’ αριθ. 15/1994 Πράξης Αναλογισμού.
Συνεπώς, για την αδιαφορία και αμέλεια (!) μιας Κοινοτικής Αρχής, ο Δήμος Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, υποχρεώθηκε να καταβάλλει, κατόπιν συμβιβασμού, το έτος 2013, το ποσό των εκατόν ογδόντα χιλιάδων (180.000,00€) ευρώ.
Δυστυχώς, οι αστικές και ποινικές ευθύνες προσώπων που ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση παραγράφονται και είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι τέτοιου τύπου υποθέσεις, ουδείς από τους μετέπειτα αυτοδιοικητικούς τις συζητά. Σαν να πρόκειται για κάποιου είδους συγκάλυψη, υπό την έννοια να μην εκθέσουμε αυτόν, στην θέση του οποίου κάποια στιγμή ενδεχομένως μπορεί και να βρεθούμε.
Ευτυχώς, ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι η «ρετσινιά» ουδέποτε παραγράφεται και ακολουθεί αυτόν που κηλιδώνει εσαεί.
Πράγματι, η οικονομική ζημία της τάξεως των εκατόν ογδόντα χιλιάδων (180.000,00€) ευρώ, που υπέστη ο Δήμος και κατ’ επέκταση οι Δημότες του, διότι επρόκειτο για ποσό που θα μπορούσε να διατεθεί για τις ανάγκες των δημοτών, ένεκα της έλλειψης ικανότητας μιας Κοινοτικής Αρχής να προασπίσει τα συμφέροντά της, είναι ένας τεράστιος λεκές που δεν εξαλείφεται κι αυτό διότι με «μπακάλικο και τεφτέρι» δεν δύναται κανείς να διοικήσει.
Το αυτό συμβαίνει και με την νυν Δημοτική Αρχή, η οποία, ως προς το ζήτημα χρήσης και εκμετάλλευσης του λιμανιού, πρόκρινε την λύση του ιδιώτη, δεσμεύοντας για πολλά χρόνια και με χαμηλό μίσθωμα τις επόμενες διοικήσεις.
Με τα ως άνω δεδομένα, τα οποία αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι ως χώρα έχουμε βρεθεί σε δεινή θέση κι εξακολουθούμε να παραμένουμε.
Ως πότε λοιπόν θα κλείνουμε τα μάτια και θα σιωπούμε μπροστά στο άδικο, στην παρανομία, στην συγκάλυψη και στην απόκρυψη της αλήθειας;
*Διδακτικό επικό ποίημα του Ησίοδου, το οποίο αναφέρεται στην αντιδικία με τον αδερφό του Πέρση, για την διανομή της πατρικής κληρονομιά και στο οποίο ο ποιητής απευθύνόμενος σε αυτόν του αναλύει την δομή της ανθρώπινης κοινωνίας, τις ηθικές υποχρεώσεις κάθε ανθρώπου και την προέλευση του κακού στον κόσμο, τονίζοντας έντονα τις χρήσιμες για τον αγώνα της ζωής αρετές της οικονομίας, της προνοητικότητας, του μέτρου, της τάξης και της κοινωνικότητας.
Παναγιώτης Λ. Κυριάκου
Πολίτης – Δημότης
Δήμου Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου
Από ......... LamiaRreport
