Γεγονότα, κριτική και αριστερός λόγος

Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Αριστερά σημαίνει πίστη σε ανθρωπιστικά ιδανικά, στην ισότητα και στην συντροφικότητα, καταλήξαμε να θεωρούμε την εποχή της νεωτερικότητας, εστιάζοντας στην κριτική των καπιταλιστικών σχέσεων και της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας.

Με αυτές τις αποσκευές εισήλθαμε στην μετανεωτερική και μεταβιομηχανική εποχή, τουλάχιστον για την Ευρώπη, για να ανακαλύψουμε πως η ρομαντική εποχή για την αριστερά έχει παρέλθει, παράλληλα με την ......
απομαζικοποίηση του κινήματος των εργαζομένων και την κατάρρευση των ηγεμονικών ή αντιηγεμονικών αφηγήσεων που συνδέθηκαν με αυτό. Η προσπάθεια φορείς της αριστεράς να παραμείνουν προσδεδεμένοι και πολιτικά νομιμοποιούμενοι στην βάση της αριστερής αφήγησης κατά την νεωτερικότητα, οδήγησε είτε στην διαστροφή της ιστορίας, των πραγματικών γεγονότων δηλαδή που διαδραματίστηκαν από τα μέσα του 19^ου μέχρι το τέλος του 20^ου αιώνα, είτε απλώς στην αγνόηση των γεγονότων αυτών. Μοιάζει σαν ο ιστορικός υλισμός, αποσκοπώντας στην επίλυση του ζητήματος της πάλης των τάξεων, να οδηγούσε στην υπέρβαση της ιστορίας δια της λαϊκής επανάστασης προλεταριακού ή αγροτικού τύπου και στην εγκαθίδρυση μίας μεταβατικής ηγεμονικής δομής δικτατορικού ή αναρχοσυνδικαλιστικού χαρακτήρα που θα κατέληγε στην διαμόρφωση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Η «καθαρή», ή «ορθόδοξη» αριστερά την εποχή της νεωτερικότητας βίωσε την ουτοπία του τέλους της ιστορίας, που με την πολιτική διάσταση του σταλινισμού έλαβε μια άκρως απάνθρωπη, αυταρχική και υπερεξουσιαστική μορφή, την οποία κατά το μεταβατικό στάδιο από την νεωτερικότητα στην μετανεωτερικότητα, υιοθέτησαν οι νεοφιλελεύθεροι για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους ασφαλώς κοινωνικοοικονομικούς και πολιτικούς σκοπούς. Το «ευαγγέλιο» αυτής της καπιταλιστικής ρέπλικας του σταλινισμού, με την μορφή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, συνέταξε με έναν μάλλον φαιδρό μεθοδολογικά τρόπο ο «νεοφιλόσοφος» Yoshihiro Francis Fukuyama, υπό τον τίτλο «The End of History and the Last Man» (1992).

Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα, όσα λαμπρά πνεύματα της αριστεράς και αυθεντικά προοδευτικά κινήματα αντιμετώπισαν κριτικάροντας την ουτοπία της μαρξιστικής εκδοχής του τέλους της ιστορίας, να λησμονηθούν, να αγνοούνται ή να παραβλέπονται, για να κυριαρχήσει ο επίπεδος, αντι-ιστορικός και απολιτικός λόγος μιας απολύτως χυδαίας Νεοδεξιάς και ένας πικραμένος μάλλον αντίλογος από την πλευρά αντικαπιταλιστών διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων, που για έναν σχεδόν αιώνα εγκλωβίστηκαν απολύτως, ή σε σημαντικό βαθμό στο «τέλος της ιστορίας».

Συνέπεια αυτής της ιστορικής εξέλιξης των βιομηχανικών κοινωνιών προς την μεταβιομηχανική εποχή κι – αν θέλετε – ταυτόχρονα πολιτισμικό αίτιο αυτής της μετάβασης, υπήρξε η αδιαφορία προς τα γεγονότα υπέρ μιας μονοδιάστατης, θεοσοφικού τύπου κριτικής. Αναπτύχθηκε, με δυο λόγια, μία μορφή παιδαγωγικής που πρέσβευε πως η ερμηνεία της ιστορίας πρέπει να λάβει την θέση της ιστορίας και η κριτική σε κοινωνικά, πολιτικά ή οικονομικά φαινόμενα την θέση του πού, πώς, πότε και με ποιες συνέπειες ένα συμβάν έλαβε την μορφή του ιστορικού γεγονότος. Έτσι η κριτική και η ερμηνεία έφτασαν να προηγούνται, ή, στις χειρότερες περιπτώσεις, να αγνοούν εντελώς αυτό που συνέβη. Τα γεγονότα έτσι δομήθηκαν μέσω μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας κριτικής, κατασκευάζοντας στην συνέχεια τα ίδια τα ιστορικά συμβάντα από τα οποία λογικά θα έπρεπε να προκύπτουν. Εδώ πλέον αρχίζει η διαστροφή αυτής καθεαυτής της λογικής του ανθρώπου με την έννοια της λεγόμενης «κοινής λογικής». Πρόκειται για την κυριαρχία του δόγματος, που παραδόξως θεωρήθηκε τόσο από αριστερά, όσο και από δεξιά, προοδευτική προσέγγιση!

Θεωρώ πως ήρθε η στιγμή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα της σοβαρής ηγεμονικής και καπιταλιστικής κρίσης, η αριστερά να ζήσει την Αναγέννησή της, να ξεφύγει από οποιαδήποτε μορφή δογματισμού, να ενσκήψει απροκατάληπτα στις ιστορικές πηγές και στην ιστορική εξέλιξη του στοχασμού και διαχωρίζοντας αυτά απολύτως από τους άμεσους και έμμεσους πολιτικούς στόχους, να ασκήσει μία νέα μορφή κριτικής κονστρουκτιβιστικού τύπου, η οποία ουσιαστικά θα συνθέσει ένα νέο πολιτικό λόγο. Αυτός ο πολιτικός λόγος θα είναι το όχημα της αριστεράς προς την κοινωνία και τον κόσμο και ο φορέας ανένδοτης κριτικής στάσης στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού, καθώς και στην μεθόδευση νεο-ηγεμονικής διάρθρωσης του γεωπολιτικού πόλου – ΕΕ (όπως το έχω ορίσει και εξηγήσει σε προηγούμενα σημειώματα).

Ένας τέτοιος αναγεννησιακός για την αριστερά πολιτικός λόγος, προφανώς θα διαμόρφωνε νέες κατηγορίες για την ανάπτυξη της κριτικής μας, τόσο απέναντι στην εξέλιξη του ηγεμονισμού και του καπιταλισμού, όσο και στην αναγέννηση του εθνικισμού – τουλάχιστον στο πλαίσιο της Ευρώπης, όπου θέλει δεν θέλει είναι ενταγμένη η ελληνική κοινωνία. Θέλω να το διατυπώσω με απόλυτη καθαρότητα: η αριστερά για να προσφέρει σήμερα στην ελληνική κοινωνία μία προοδευτική προοπτική υπέρ της συντριπτικής πλειονότητας των ελλήνων, θα πρέπει να αναπτύξει νέες κατηγορίες για την ερμηνεία της πραγματικότητας μετά από απροκατάληπτη αντιμετώπιση της ιστορίας και της πολιτικής οικονομίας και να μεταβάλει κουλτούρα και παιδαγωγική. Εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημα της αριστεράς σήμερα, που ταυτίζεται δυστυχώς με το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της, το οποίο την εγκλωβίζει σε έναν φαύλο κύκλο κοινωνικής και οικονομικής απορρύθμισης, σοβαρής δημοκρατικής οπισθοδρόμησης και παραγωγικής αποτελμάτωσης.  

Ο κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός σου προσφέρει ιστορικά και κοινωνικά διαστροφικές, οικονομίστικες κατηγορίες για να ορίσεις κοινωνικά τον εαυτό σου και το συμφέρον σου, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς σου προσφέρει χρήσιμες μεν μαρξιστικές κατηγορίες για να στοχαστείς, αλλά απολύτως απατηλές εάν αυτές δεν τις αναθεωρήσεις ριζικά, προσαρμόζοντάς τες κριτικά στο σημερινό περιβάλλον του νεοφιλελευθερισμού, της παγκοσμιοποίησης και του νεογερμανισμού σε ο, τι αφορά στην Ευρώπη. Μιλώ για έναν καινούργιο αριστερό λόγο σε αντίθεση με τον καινούργιο δεξιό λόγο, δίχως να θεωρώ τον έναν ή τον άλλον ως  sui generis φαινόμενο. Εδώ φωλιάζει η μεγάλη απάτη της μετανεωτερικότητας με τον οικονομίστικο νεοφιλελευθερισμό της: για να επιβάλλει ένα σταλινικό μοντέλο ηγεμονίας με χρηματοπιστωτικά κυρίως μέσα, δομεί έναν (α)πολιτικό λόγο, όπου καθετί, από θεσμούς, ενέργειες κάθε μορφής έως προγράμματα «σωτηρίας», όπως το ελληνικό της τρόικας, θεωρούνται sui generis. Κι έτσι σε οδηγούν να κάνεις κριτική για την κριτική, αγνοώντας  τα πραγματικά γεγονότα και τις πραγματικές επιλογές που τα διαμόρφωσαν. Αγνοώντας, δηλαδή, στην ουσία την πολιτική και τους πολιτικούς που διαμορφώνουν τα προβλήματα για να έρθουν μετά οι ίδιοι να τα επιλύσουν ως sui generis φαινόμενα!

Η σημερινή αριστερά θα διαχωριστεί απολύτως από την δεξιά αν πετύχει να αρθρώσει έναν τέτοιο λόγο που περιγράφεται μέσα σε αυτές τις αράδες. Αλήθεια, μήπως θα πρέπει σοβαρά να προβληματιστούν οι φορείς της αριστεράς και όσοι έλληνες τοποθετούν τον εαυτό τους στην προοδευτική κοινωνία, εάν πράγματι προς τα εκεί βαδίζουμε, ή μήπως σαν μεθυσμένοι αναλωνόμαστε σε φοβικές, συντηρητικές στην ουσία, στάσεις και συμπεριφορές που χαρακτήρισαν τις δραματικές αντιφάσεις της αριστεράς κατά την νεωτερικότητα;

Φίλοι στις ηγεσίες των αριστερών κομμάτων, αντέχετε την κριτική και τί είδους κριτική αντέχετε; Ξέρετε τί σημαίνει παραγωγική κριτική, ή δεν σας απασχολεί κι ενδιαφέρεστε μόνον για πιστούς οπαδούς ή χούλιγκαν, έτοιμους να ορμήσουν σε οποιονδήποτε θεωρεί συγκυριακά κορυφαίο αμφισβητία και αντίπαλο η ηγεσία της ομάδας;

Είναι καλή η κριτική κάποιων στον βαθμό που εξυπηρετεί τους συγκυριακούς μας στόχους και το προφίλ μας και κακή όταν αυτή, έστω και ελάχιστα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι θολώνει το κομματικό λούστρο;

Είναι δυνατόν να θεωρήσει κανείς σοβαρός άνθρωπος με προοδευτικές κοινωνικές και βιοοικονομικές ιδέες, πως η αριστερή κριτική θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνον την πολεμική εναντίον της σύγχρονης δεξιάς, χωρίς παράλληλα να ασκείται κριτική στην ύπαρξη και λειτουργία αριστερών κομμάτων;   

Είναι δυνατόν όσοι αναπτύσσουν κατηγορίες σύγχρονου πολιτικού λόγου και δεν εγκλωβίζονται στον ξύλινο λόγο και στα παραδοσιακά στερεότυπα της αριστεράς της νεωτερικότητας, να θεωρούνται ακοινώνητοι ή και γραφικοί με αριστερούς όρους, πλησιάζοντας στο σημείο αυτό τους φασίστες που τους θεωρούν «θολοκουλτουριάρηδες»;

Αλήθεια, πιστεύετε πως είναι σήμερα ρόλος ενός αριστερού κόμματος να ορίζει αυτό αυθεντικά τί είναι και τί δεν είναι αποδεκτή κριτική, πού και πώς πρέπει να γίνεται και από ποιους;   

Ή μήπως θεωρείτε σύγχρονη αριστερή αντίληψη και στάση να δομούνται κατηγορίες με την μορφή στρατοπέδων και μιλιταριστικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεων με τον κομματικό αντίπαλο με την χρησιμοποίηση των ίδιων όπλων με αυτόν, και πως ο ιερός σκοπός της αριστεράς αγιάζει τα μέσα επίτευξής του, όπως ακριβώς και τον έμμεσο αποκλεισμό ή την υποβάθμιση της κριτικής που ασκείται με θετικό ασφαλώς και παραγωγικό πνεύμα; Αλήθεια, γίνεται να υπάρξει σύγχρονη αριστερά δίχως νέα μορφή στην αντίληψη της συντροφικότητας;

Μήπως η σύγχρονη αριστερά θα έπρεπε, αντί να αναφέρεται κατά καιρούς σε τολμηρούς και ανιδιοτελείς αριστερούς που τόλμησαν να ξεφύγουν από την τυποποιημένη κριτική και να δοκιμάσουν την δική τους αντοχή προσεγγίζοντας απροκατάληπτα και απομυθοποιητικά την πραγματικότητα, όπως ο George Orwell, (Eric Arthur Blair), διαμορφώνοντας το πρόπλασμα για νέες κατηγορίες στοχασμού, να καταλάβει και να εσωτερικεύσει βαθιά τί πράγματι προσέφεραν και σε ποιους αυτοί οι «ακοινώνητοι» της εποχής τους;  

Από ........  kafeneio

Εγκρίθηκε από το EuroWorkingGroup η δόση 6,3 δισ. ευρώ για την Ελλάδα: Εκταμιεύεται μέσα στον Απρίλιο

Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com

Το επίσημο «ΟΚ» έδωσε το EuroWorkingGroup η εκταμίευση της δόσης των 6,3 δισ. ευρώ, ενώ τα χρήματα επιχειρείται να φθάσουν στην Αθήνα εντός του Απριλίου.
Τον Μάιο θα συνεδριάσει το ΔΝΤ για την εκταμίευση δύο δόσεων συνολικής αξίας περίπου 3,6 δισ. ευρώ.

Οπως αναφέρει το capital, η απόφαση είχε τυπικά ληφθεί εδώ και αρκετές μέρες, καθώς σε έγγραφο του Eurogroup αναφέρεται ότι «Η Τρόικα έχει καταλήξει με την απόφαση που έλαβε στις 16 Απριλίου ότι η Ελλάδα πληροί όλες τις προαπαιτούμενες δράσεις».


Ωστόσο, το «τροχάδην» δεν έχει τελειώσει, καθώς εκκρεμούν ακόμα δύο δόσεις συνολικής αξίας 2 δισ. ευρώ που θα πρέπει να έρθουν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο μετά και την εκπλήρωση 12 νέων οροσήμων.

Από .....  iefimerida

Τι περιλαμβάνει το νέο αναπτυξιακό πρότυπο για την Ελλάδα 2021

Αναρτήθηκε από .........  energoipoliteskv.blogspot.com

Βασισμένο σε εννέα πυλώνες είναι το νέο αναπτυξιακό πρότυπο για την Ελλάδα, το οποίο, με τον τίτλο «Ελλάδα 2021: Το νέο Εθνικό Αναπτυξιακό Πρότυπο», προβλέπει ριζική αλλαγή της παραγωγικής δομής στη χώρα. Παράλληλα, προαναγγέλλει μειώσεις φόρων, αρχικά στα κέρδη των επιχειρήσεων και σε δεύτερο στάδιο στις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης και στη φορολογία στην ενέργεια και στα φυσικά πρόσωπα, όπως και ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους ανέργους.

Το προσχέδιο του νέου αναπτυξιακού προτύπου παρουσιάστηκε στη συνεδρίαση του Euro Working Group, από τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομικών, Πάνο Τσακλόγου, και, σύμφωνα με πληροφορίες, το κείμενο έγινε δεκτό με ευνοϊκά σχόλια από τους αξιωματούχους στις Βρυξέλλες.

Ειδικότερα, τα βασικά σημεία του προσχεδίου έχουν ως εξής:

-Τουρισμός

-Πρωτογενής παραγωγή και μεταποίηση αγροτικών προϊόντων

-Ενέργεια

-Διαμετακομιστικό εμπόριο & Συνδυασμένες μεταφορές

-Έρευνα, Τεχνολογία & Καινοτομία

-Βιομηχανία Φαρμάκων

-Βιομηχανία μετάλλων και δομικών υλικών

-Ναυτιλία και συναφείς δραστηριότητες

-Εμπορεύσιμες υπηρεσίες»

13 οριζόντιες πολιτικές

«Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη σχεδιάσει και υλοποιεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και οριζόντιες πολιτικές με έμφαση σε:

1. Βελτίωση δημοσιονομικών μεγεθών

2. Δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για επενδύσεις και διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας

3. Περιορισμό αθέμιτου ανταγωνισμού- ενίσχυση ανταγωνιστικότητας

4. Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας- Αποκρατικοποιήσεις

5. Διευκόλυνση διεθνούς εμπορίου και εξωστρέφεια

6. Φορολογική πολιτική

7. Ευελιξία και ασφάλεια στην αγορά εργασίας

8. Έμφαση στην καινοτομία

9. Αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και βελτίωση των υπηρεσιών προς τους πολίτες.

10. Επένδυση στο Ανθρώπινο Κεφάλαιο.

11. Καταπολέμηση της διαφθοράς και ενίσχυση της αξιοπιστίας και της διαφάνειας

12. Επιτάχυνση και βελτίωση της απονομής δικαιοσύνης

13. Ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής

Χρηματοδότηση

Επισημαίνεται ότι η χρηματοδότηση των επενδύσεων προϋποθέτει την ύπαρξη σημαντικών αποταμιεύσεων. Παράλληλα, αναφέρεται ότι καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια «έχει η προσέλκυση ιδιωτικών πόρων κυρίως από το εξωτερικό», ενώ, «στις παρούσες συνθήκες, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η προσέλκυση ξένων, κυρίως άμεσων, αλλά και έμμεσων επενδύσεων στη χώρα».

Προστίθεται, ότι «οι βασικές δράσεις για την επίτευξη υψηλότερης αποτελεσματικότερης αποτελεσματικότητας περιλαμβάνουν:

-Κινητοποίηση και απορρόφηση κεφαλαίων διαθέσιμα για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις έως το τέλος του 2015.

-Εμπροσθοβαρή και στοχευμένο σχεδιασμό των χρηματοδοτικών εργαλείων για τη νέα προγραμματική περίοδο.

-Βελτιστοποίηση της εμπλοκής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (EIB).

Τέλος, σημειώνεται ότι «ο Οργανισμός για την Ανάπτυξη (IfG), που σύντομα θα τεθεί σε λειτουργία, είναι σχεδιασμένος σε τρεις βασικούς άξονες δραστηριοποίησης: δανειοδότηση Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, παροχή ιδίων κεφαλαίων ή συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο ΜμΕ, δανειοδότηση υποδομών».

Μειώσεις φόρων

Στο προσχέδιο αναφέρεται ότι «σε συνθήκες σοβαρής οικονομικής κρίσης και επιτακτικής ανάγκης εξοικονόμησης πόρων, η μείωση των φορολογικών συντελεστών είναι δύσκολη. Ωστόσο, στα επόμενα χρόνια, καθώς η οικονομία θα ανακάμπτει και τα μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα συνεχίσουν να παράγουν αποτελέσματα, η σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών θα υλοποιηθεί».

Επισημαίνεται ότι κατ' αρχήν στόχος είναι να μειωθεί σταδιακά η φορολογία των κερδών επιχειρήσεων. Εν συνεχεία, μετά τη μεγάλη μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης που έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσον υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω περικοπές των εισφορών Κοινωνικής Ασφάλισης.

Επίσης, «θα πρέπει να επιδιωχθεί η μείωση των φόρων επί των έμμεσων παραγόντων της παραγωγής (π.χ. της ενέργειας), στο πλαίσιο της απελευθέρωσης και του εξορθολογισμού στις σχετικές αγορές». Παράλληλα, «στοχευμένες δράσεις θα πρέπει να προωθηθούν για την "ανακούφιση" από τις φορολογικές επιβαρύνσεις σε συγκεκριμένες οικονομικές δραστηριότητες, όπως η έρευνα και η ανάπτυξη, καθώς και η σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών των φυσικών προσώπων».

Νέα παραγωγική δομή

Στα συμπεράσματα του κειμένου αναφέρεται πως «προσδοκούμε ότι σε μια δεκαετία η παραγωγική δομή της Ελλάδας θα έχει αλλάξει ριζικά. Σημαντικοί πόροι θα κατευθύνονται στις επενδύσεις αντί της κατανάλωσης, η απασχόληση θα έχει αυξηθεί ουσιωδώς και μεγάλο μέρος του παραγόμενου προϊόντος θα εξάγεται, ενώ ταυτόχρονα θα υπάρχει σύγκλιση με τις χώρες της ευρωζώνης, η οποία όμως θα στηρίζεται σε υγιείς οικονομικές βάσεις».

Σημειώνεται, ότι το σχέδιο, το οποίο βασίστηκε στις μελέτες που εκπόνησαν το ΚΕΠΕ, το ΙΟΒΕ και η McKinsey, οριστικοποιήθηκε στους βασικούς άξονές του την περασμένη Τρίτη, από τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, τον υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, τον σύμβουλο του πρωθυπουργό, Χρύσανθο Λαζαρίδη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αναμένεται δε, να παρουσιαστεί αναλυτικά από τον κ. Στουρνάρα στο Eurogroup της 5ης Μαΐου.

Από .......  newsit 

Αντιπαράθεση Α.Γεωργιάδη -εργαζομένων

Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com

 

Τα καλύτερα των δελτίων

Αναρτήθηκε από ........ energoipoliteskv.blogspot.com