Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Πέρα από την πολιτική υποκρισία και τα ψέματα
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Έρχονται πλέον αποσπασματικά, αλλά σωρευτικά ειδήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν απόλυτα την αλήθεια για την λεγόμενη «ελληνική κρίση», την οποία ο συντάκτης αυτών των γραμμών παρουσίασε και υποστήριξε από την πρώτη στιγμή. Δεν κάναμε λάθος, το πολιτικό σύστημα παρέδωσε την χώρα στο ΔΝΤ. Ο πρωθυπουργός άσκησε μυστική, προσωπική πολιτική. Υπήρξε σχέδιο πίσω από το προεκλογικό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Η χώρα υπήρξε και συνεχίζει σε μεγάλο βαθμό να είναι το πιόνι του .....
χρηματοπιστωτικού κέντρου στην ευρωζώνη. Συνειδητά και σχεδιασμένα ο κ. Παπανδρέου κατέστησε την χώρα την αιχμή του δόρατος των χρηματιστών στην σύγκρουσή τους με την κεντροευρωπαϊκή μεταβιομηχανική ελίτ. Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, μέρος του πολιτικού προσωπικού και οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ γνώριζαν από την αρχή το «παιχνίδι» και μάλιστα οι τελευταίες είχαν και έχουν δραματική συμμετοχή σε αυτό.
Ο Κώστας Καραμανλής γνώριζε τις προθέσεις των ανθρώπων του «έξυπνου χρήματος» να πλήξουν την ευρωζώνη, μέσω της αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, εάν η Γερμανία δεν συνεργαζόταν στην μείωση του εμπορικού της πλεονάσματος και εάν δεν έπαυε να αναπτύσσει πολιτική «ιδιαίτερων συμφερόντων» με την Κίνα, την Ρωσία και κάποιες χώρες της Νότιας Αμερικής. Αν ισχυριστεί ότι δεν τα γνώριζε σημαίνει ότι δεν τον ενημέρωναν από το υπουργείο Οικονομικών, ότι δεν είχε επαφή με Έλληνες και Ελληνίδες διαπιστευμένους ή διορισμένους από την κυβέρνησή του σε διεθνείς και υπερεθνικούς οργανισμούς, ότι ήταν αποκομμένος από όλους και όλα και ότι εν τέλει δεν ασκούσε τις θεσμοθετημένες και άτυπες υπερ-αρμοδιότητες του Έλληνα πρωθυπουργού.
Όχι, ο κ. Καραμανλής δεν ήταν «εξωγήινος», είχε πάρει το μήνυμα τρεις μήνες περίπου πριν καταφύγει σε εκλογές ότι το χρηματοπιστωτικό κέντρο, που ελέγχεται από το γνωστό λόμπυ, θα πίεζε την Ελλάδα μέσω του δημοσιονομικού της προβλήματος, οδηγώντας σε κρίση δανεισμού, ώστε τα πράγματα να περάσουν στην αρμοδιότητα του ΔΝΤ και να πληγεί πολιτικά η Γερμανία και η νέα μορφή της Ένωσης μετά την τελευταία συνθήκη της Λισσαβόνας. Ο κ. Καραμανλής ήξερε ότι σε αυτή την φάση δεν θα μπορούσε να προσβλέπει στην άμεση βοήθεια της Ρωσίας ή της Κίνας. Αυτή είναι η αλήθεια και ας σταματήσουν συμφέροντα να παραπληροφορούν. Ούτε η ηγεσία της Ρωσίας, ούτε οι Κινέζοι είχαν πρόθεση να αναμειχθούν άμεσα σε αυτό το παιχνίδι, καθώς συγκυριακά η προστριβή ΗΠΑ-Γερμανίας τους συνέφερε. Έτσι ο κ. Καραμανλής αποτάθηκε στην Γερμανία και στην Γαλλία μέσω τρίτων και μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Μπαρόζο). Οι Γερμανοί έδειξαν «καταστροφική» ακαμψία και εξήγησαν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν μέσω της ΕΚΤ και των θεσμών της ΕΕ, αλλά ίσως και μέσω των δικών τους τραπεζών μόνον στην περίπτωση που υπήρχε πολιτική συνεννόηση στην Αθήνα και κατά προτίμηση ένας Μεγάλος Συνασπισμός (ΝΔ + ΠΑΣΟΚ, ίσως και άλλοι), που θα εγγυάτο την ταχύτατη και συνεπή προσαρμογή στο Σύμφωνο Σταθερότητας με ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων. Την πρόταση αυτή μετέφερε ο κ. Καραμανλής στον κ. Παπανδρέου και ενδεχομένως σε άλλους, αλλά προφανώς δεν ευδοκίμησε, εξαιτίας παραγόντων και πολιτικών σχέσεων που εύλογα φανταζόμαστε, αλλά και παραγόντων και επιλογών που βάσιμα πλέον θα μπορούσαμε να υποψιαστούμε.
Σ’ αυτό δεν θα επεκταθώ καθώς δεν διαθέτω πληροφορίες ως προς τις ιδιαίτερες συζητήσεις εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος και κυρίως για τις συζητήσεις μεταξύ Καραμανλή-Παπανδρέου. Ας μιλήσουν οι πρωταγωνιστές αν δεν είναι απολύτως εκτεθειμένοι σε αυτό το διεθνές παίγνιο. Σημασία έχει ότι στον κ. Καραμανλή είχε προταθεί η ανάμειξη του ΔΝΤ, σύμφωνα με το μοντέλο της Λετονίας, Ουγγαρίας και Ρουμανίας, ο ίδιος κατάλαβε την ευρύτητα του παιγνίου και την εμπλοκή στο επίπεδο της ευρωζώνης, διερεύνησε τις προθέσεις των Γερμανών και αφού πείστηκε ότι θα μπλέξει άσχημα παρέδωσε την εξουσία στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος φάνηκε έτοιμος να διαδραματίσει τον ρόλο της ζωής του! Να γίνει το κλειδί στην εξέλιξη αμερικανοποίησης της ΕΕ, και ο κρίσιμος παράγοντας στην λανθάνουσα σύγκρουση του αγγλοσαξονικού άξονα με την σημερινή γερμανική ηγεσία.
Ο ρόλος αυτός ήταν βέβαιο ότι θα ζημίωνε τα συμφέροντα της χώρας, ιδίως αν δεν υπήρχε σχεδιασμός εξόδου της χώρας από την ΕΕ και ανάπτυξη μιας αυτόνομης διεθνούς πολιτικής υπό την εγγύηση του διεθνούς συστήματος. Η χώρα δεν έπρεπε να μπλέξει σε ένα παιχνίδι που την ξεπερνούσε και δεν μπορούσε να ελέγξει στο παραμικρό. Αν η πολιτική ηγεσία δεν συμφωνούσε στην γερμανική «παρότρυνση», θα έπρεπε να αντιδράσει με πατριωτισμό. Δηλαδή να έλθουν σε συνεννόηση όλες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις και να ξεκαθαρίσουν στους φορείς της χρηματοπιστωτικής αγοράς και στην ΕΕ, μέσω των κυβερνητικών διαύλων ασφαλώς, ότι εάν η χώρα δεχθεί οικονομική επίθεση, τότε θα τινάξει στον αέρα το σύστημα, επιλέγοντας να προωθήσει μια στρατηγική άρνησης μεγάλου μέρους του χρέους της βγαίνοντας ακόμη και έξω από την ΕΕ, ενισχύοντας την δύναμή της με άμεσες, έξυπνες και εφικτές κινήσεις σε αμυντικό επίπεδο και απειλώντας με διάλυση το ΝΑΤΟ σε περίπτωση που χρησιμοποιείτο η Τουρκία για την αποσταθεροποίησή της. Αυτό θα απαιτούσε μια πρόσκαιρη οικονομική ανάσα για ένα περίπου χρόνο, την οποία θα μπορούσε άνετα να διασφαλίσει προηγουμένως η κυβέρνηση και ένα σχέδιο μερικής εθνικοποίησης του τραπεζικού τομέα παράλληλα με ένα διακοινοβουλευτικό σχέδιο «δημοκρατικοποίησης από επάνω». Δυστυχώς στην φάση αυτή δεν θα ήταν δυνατόν να συζητήσουμε στα σοβαρά για «δημοκρατικοποίηση από κάτω» και το λέω με πόνο ψυχής, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να παρασυρθώ στον λαϊκισμό. Η κρίση διαχειρίζεται στις αστικές δημοκρατίες αποκλειστικά «από επάνω» με εκδημοκρατισμό και άνοιγμα στην κοινωνία των πολιτών, αλλιώς μιλάμε για επανάσταση. Όλα αυτά θα ήταν ρεαλιστικά, αν στην χώρα υπήρχαν πολιτικοί και εθνική αστική τάξη, η οποία θα σεβόταν τον εαυτό της και όχι τσιράκια, καιροσκόποι, χατζηαβάτιδες και μεταπράτες του χειρίσου είδους.
Συνεχίζω να πιστεύω ότι η έμμεση (μη-δημόσια στην αρχή) εκδήλωση αυτών των προθέσεων από την πολιτική ηγεσία θα προβλημάτιζε πολύ τους διεθνείς παίκτες και δεν θα τολμούσαν να καταστήσουν την χώρα πεδίο της αναμέτρησής τους και χώρο σύγκρουσης των συμφερόντων τους. Έτσι η Ελλάδα θα είχε σήμερα να αντιμετωπίσει αποκλειστικά το οξύ δημοσιονομικό της πρόβλημα και όχι το σύνθετο πρόβλημα της κρίσης δανεισμού που επιβαρύνει μεταξύ άλλων και τις δημοσιονομικές διευθετήσεις με κριτήριο την επίλυση σοβαρών διαρθρωτικών προβλημάτων στην οικονομία της. Η εμπλοκή της τρόικας και όσα ακολούθησαν έφεραν σε πολιτικό αδιέξοδο μια πολιτικά διαχειρίσιμη – έσω και δύσκολα - κατάσταση στα οικονομικά.
Τώρα η ζημία έγινε. Οι δείκτες του ρολογιού της ιστορίας δεν γυρίζουν αντίστροφα. Η χώρα μας αποσπάστηκε από τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Κατάντησε ρεζίλι και παράδειγμα ευρωπαϊκής φούσκας. Και αυτό με απόλυτη ευθύνη του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και κραυγαλέα υπαιτιότητα της παρούσας ηγεσίας της χώρας, που επέδειξε θανάσιμο καιροσκοπισμό και επιπολαιότητα, ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν προηγούμενων κυβερνητών.
Η χώρα δεν έπρεπε να ενταχθεί στην ευρωζώνη απροετοίμαστη ευρύτερα θεσμικά, παραγωγικά και διοικητικά. Η ένταξή της ήταν επιλογή της πολιτικο-επιχειρηματικής τάξης της χώρας που η ίδια αντιμετώπισε με ελεεινό καιροσκοπισμό του τύπου όσα φάμε, όσα πιούμε και όσα αρπάξουμε. Έκτοτε ήταν βέβαιο ότι ο δικομματισμός δεν θα μπορούσε εξαιτίας της πολιτικής του δομής να αντιμετωπίσει το ζήτημα του εσωτερικού ανταγωνισμού που θα προέκυπτε δίχως εσωτερική υποτίμηση και φτωχοποίηση της κοινωνίας. Τώρα οι μάσκες έπεσαν και θα πρέπει να προχωρήσουμε έξω από το πέπλο της υποκρισίας και των φτηνιάρικων ψευδών. Το καθεστώς οδήγησε την χώρα σε αδιέξοδο και την κοινωνία στην απελπισία και έτσι το ζήτημα του εκσυγχρονισμού και του εκδημοκρατισμού πρέπει να τεθεί σε νέα βάση σήμερα.
Δεν έχει σημασία που η Μέρκελ τα βρήκε ξανά με τον Ομπάμα και έχει επιτευχθεί μια προσωρινή ανακωχή μεταξύ των βασικών παραγόντων που αντιμάχονται στον νομισματικό πόλεμο. Αυτό παρηγορεί τον κ. Παπανδρέου και του επιτρέπει να επισκέπτεται το Βερολίνο για να συζητήσει την διπλωματική φόρμουλα μέσω της οποίας θα διασκεδαστεί το οικονομικό αδιέξοδο της Ελλάδας, αλλά δεν λύνει το ζήτημα της κρίσης χρέους. Το πρόβλημα αυτό ήταν να μην προκληθεί! Από την στιγμή που ο κ. Παπανδρέου αντί να κάνει ότι μπορούσε για να το αποφύγει έπραξε τα αντίθετα και από την στιγμή που έγινε στοιχείο της δημοσιονομικής ισορροπίας στην ΕΕ, δεν θα υπάρξει λυτρωτική λύση αν προηγουμένως η χώρα δεν προχωρήσει σε ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Το κρίσιμο είναι ποιοι θα την κάνουν πλέον και πότε και ασφαλώς τη μορφή θα λάβει. Εάν δεν γίνει από μια κυβέρνηση αριστερού οραματισμού και κοινωνικής προσήλωσης, τότε θα οδηγηθούμε σε πρωτοφανή κοινωνικό καταναγκασμό και δραματική ανισότητα μέχρι να προκληθεί κοινωνική έκρηξη με πολιτικά άκρως ανησυχητικό αποτέλεσμα.
Άρα, μια και ο «εκδημοκρατισμός από επάνω» μάλλον κάηκε πλέον, ως στρατηγική, ας προχωρήσουμε συνδυάζοντας αυτόν τον τύπο πολιτικής με τον «εκδημοκρατισμό από κάτω». Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει δίχως την συμμετοχή της αριστεράς, αλλά και όλων των περιθωριοποιημένων, αντικαθεστωτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και την κοινωνία των πολιτών. Μόνον έτσι θα μπορούσε να γίνει διαχείριση της κρίσης, η οποία θα συνεχιστεί έτσι κι αλλιώς, με τις μικρότερες απώλειες για τα δύο τρίτα της κοινωνίας και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Το πλήρωμα που οδήγησε στο ναυάγιο της χώρας δεν έχει θέση στην γέφυρα του σκάφους, αλλά ούτε και το πλήρωμα της σκάντζας τους!
Από....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Έρχονται πλέον αποσπασματικά, αλλά σωρευτικά ειδήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν απόλυτα την αλήθεια για την λεγόμενη «ελληνική κρίση», την οποία ο συντάκτης αυτών των γραμμών παρουσίασε και υποστήριξε από την πρώτη στιγμή. Δεν κάναμε λάθος, το πολιτικό σύστημα παρέδωσε την χώρα στο ΔΝΤ. Ο πρωθυπουργός άσκησε μυστική, προσωπική πολιτική. Υπήρξε σχέδιο πίσω από το προεκλογικό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Η χώρα υπήρξε και συνεχίζει σε μεγάλο βαθμό να είναι το πιόνι του .....
χρηματοπιστωτικού κέντρου στην ευρωζώνη. Συνειδητά και σχεδιασμένα ο κ. Παπανδρέου κατέστησε την χώρα την αιχμή του δόρατος των χρηματιστών στην σύγκρουσή τους με την κεντροευρωπαϊκή μεταβιομηχανική ελίτ. Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, μέρος του πολιτικού προσωπικού και οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ γνώριζαν από την αρχή το «παιχνίδι» και μάλιστα οι τελευταίες είχαν και έχουν δραματική συμμετοχή σε αυτό.
Ο Κώστας Καραμανλής γνώριζε τις προθέσεις των ανθρώπων του «έξυπνου χρήματος» να πλήξουν την ευρωζώνη, μέσω της αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, εάν η Γερμανία δεν συνεργαζόταν στην μείωση του εμπορικού της πλεονάσματος και εάν δεν έπαυε να αναπτύσσει πολιτική «ιδιαίτερων συμφερόντων» με την Κίνα, την Ρωσία και κάποιες χώρες της Νότιας Αμερικής. Αν ισχυριστεί ότι δεν τα γνώριζε σημαίνει ότι δεν τον ενημέρωναν από το υπουργείο Οικονομικών, ότι δεν είχε επαφή με Έλληνες και Ελληνίδες διαπιστευμένους ή διορισμένους από την κυβέρνησή του σε διεθνείς και υπερεθνικούς οργανισμούς, ότι ήταν αποκομμένος από όλους και όλα και ότι εν τέλει δεν ασκούσε τις θεσμοθετημένες και άτυπες υπερ-αρμοδιότητες του Έλληνα πρωθυπουργού.
Όχι, ο κ. Καραμανλής δεν ήταν «εξωγήινος», είχε πάρει το μήνυμα τρεις μήνες περίπου πριν καταφύγει σε εκλογές ότι το χρηματοπιστωτικό κέντρο, που ελέγχεται από το γνωστό λόμπυ, θα πίεζε την Ελλάδα μέσω του δημοσιονομικού της προβλήματος, οδηγώντας σε κρίση δανεισμού, ώστε τα πράγματα να περάσουν στην αρμοδιότητα του ΔΝΤ και να πληγεί πολιτικά η Γερμανία και η νέα μορφή της Ένωσης μετά την τελευταία συνθήκη της Λισσαβόνας. Ο κ. Καραμανλής ήξερε ότι σε αυτή την φάση δεν θα μπορούσε να προσβλέπει στην άμεση βοήθεια της Ρωσίας ή της Κίνας. Αυτή είναι η αλήθεια και ας σταματήσουν συμφέροντα να παραπληροφορούν. Ούτε η ηγεσία της Ρωσίας, ούτε οι Κινέζοι είχαν πρόθεση να αναμειχθούν άμεσα σε αυτό το παιχνίδι, καθώς συγκυριακά η προστριβή ΗΠΑ-Γερμανίας τους συνέφερε. Έτσι ο κ. Καραμανλής αποτάθηκε στην Γερμανία και στην Γαλλία μέσω τρίτων και μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Μπαρόζο). Οι Γερμανοί έδειξαν «καταστροφική» ακαμψία και εξήγησαν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν μέσω της ΕΚΤ και των θεσμών της ΕΕ, αλλά ίσως και μέσω των δικών τους τραπεζών μόνον στην περίπτωση που υπήρχε πολιτική συνεννόηση στην Αθήνα και κατά προτίμηση ένας Μεγάλος Συνασπισμός (ΝΔ + ΠΑΣΟΚ, ίσως και άλλοι), που θα εγγυάτο την ταχύτατη και συνεπή προσαρμογή στο Σύμφωνο Σταθερότητας με ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων. Την πρόταση αυτή μετέφερε ο κ. Καραμανλής στον κ. Παπανδρέου και ενδεχομένως σε άλλους, αλλά προφανώς δεν ευδοκίμησε, εξαιτίας παραγόντων και πολιτικών σχέσεων που εύλογα φανταζόμαστε, αλλά και παραγόντων και επιλογών που βάσιμα πλέον θα μπορούσαμε να υποψιαστούμε.
Σ’ αυτό δεν θα επεκταθώ καθώς δεν διαθέτω πληροφορίες ως προς τις ιδιαίτερες συζητήσεις εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος και κυρίως για τις συζητήσεις μεταξύ Καραμανλή-Παπανδρέου. Ας μιλήσουν οι πρωταγωνιστές αν δεν είναι απολύτως εκτεθειμένοι σε αυτό το διεθνές παίγνιο. Σημασία έχει ότι στον κ. Καραμανλή είχε προταθεί η ανάμειξη του ΔΝΤ, σύμφωνα με το μοντέλο της Λετονίας, Ουγγαρίας και Ρουμανίας, ο ίδιος κατάλαβε την ευρύτητα του παιγνίου και την εμπλοκή στο επίπεδο της ευρωζώνης, διερεύνησε τις προθέσεις των Γερμανών και αφού πείστηκε ότι θα μπλέξει άσχημα παρέδωσε την εξουσία στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος φάνηκε έτοιμος να διαδραματίσει τον ρόλο της ζωής του! Να γίνει το κλειδί στην εξέλιξη αμερικανοποίησης της ΕΕ, και ο κρίσιμος παράγοντας στην λανθάνουσα σύγκρουση του αγγλοσαξονικού άξονα με την σημερινή γερμανική ηγεσία.
Ο ρόλος αυτός ήταν βέβαιο ότι θα ζημίωνε τα συμφέροντα της χώρας, ιδίως αν δεν υπήρχε σχεδιασμός εξόδου της χώρας από την ΕΕ και ανάπτυξη μιας αυτόνομης διεθνούς πολιτικής υπό την εγγύηση του διεθνούς συστήματος. Η χώρα δεν έπρεπε να μπλέξει σε ένα παιχνίδι που την ξεπερνούσε και δεν μπορούσε να ελέγξει στο παραμικρό. Αν η πολιτική ηγεσία δεν συμφωνούσε στην γερμανική «παρότρυνση», θα έπρεπε να αντιδράσει με πατριωτισμό. Δηλαδή να έλθουν σε συνεννόηση όλες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις και να ξεκαθαρίσουν στους φορείς της χρηματοπιστωτικής αγοράς και στην ΕΕ, μέσω των κυβερνητικών διαύλων ασφαλώς, ότι εάν η χώρα δεχθεί οικονομική επίθεση, τότε θα τινάξει στον αέρα το σύστημα, επιλέγοντας να προωθήσει μια στρατηγική άρνησης μεγάλου μέρους του χρέους της βγαίνοντας ακόμη και έξω από την ΕΕ, ενισχύοντας την δύναμή της με άμεσες, έξυπνες και εφικτές κινήσεις σε αμυντικό επίπεδο και απειλώντας με διάλυση το ΝΑΤΟ σε περίπτωση που χρησιμοποιείτο η Τουρκία για την αποσταθεροποίησή της. Αυτό θα απαιτούσε μια πρόσκαιρη οικονομική ανάσα για ένα περίπου χρόνο, την οποία θα μπορούσε άνετα να διασφαλίσει προηγουμένως η κυβέρνηση και ένα σχέδιο μερικής εθνικοποίησης του τραπεζικού τομέα παράλληλα με ένα διακοινοβουλευτικό σχέδιο «δημοκρατικοποίησης από επάνω». Δυστυχώς στην φάση αυτή δεν θα ήταν δυνατόν να συζητήσουμε στα σοβαρά για «δημοκρατικοποίηση από κάτω» και το λέω με πόνο ψυχής, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να παρασυρθώ στον λαϊκισμό. Η κρίση διαχειρίζεται στις αστικές δημοκρατίες αποκλειστικά «από επάνω» με εκδημοκρατισμό και άνοιγμα στην κοινωνία των πολιτών, αλλιώς μιλάμε για επανάσταση. Όλα αυτά θα ήταν ρεαλιστικά, αν στην χώρα υπήρχαν πολιτικοί και εθνική αστική τάξη, η οποία θα σεβόταν τον εαυτό της και όχι τσιράκια, καιροσκόποι, χατζηαβάτιδες και μεταπράτες του χειρίσου είδους.
Συνεχίζω να πιστεύω ότι η έμμεση (μη-δημόσια στην αρχή) εκδήλωση αυτών των προθέσεων από την πολιτική ηγεσία θα προβλημάτιζε πολύ τους διεθνείς παίκτες και δεν θα τολμούσαν να καταστήσουν την χώρα πεδίο της αναμέτρησής τους και χώρο σύγκρουσης των συμφερόντων τους. Έτσι η Ελλάδα θα είχε σήμερα να αντιμετωπίσει αποκλειστικά το οξύ δημοσιονομικό της πρόβλημα και όχι το σύνθετο πρόβλημα της κρίσης δανεισμού που επιβαρύνει μεταξύ άλλων και τις δημοσιονομικές διευθετήσεις με κριτήριο την επίλυση σοβαρών διαρθρωτικών προβλημάτων στην οικονομία της. Η εμπλοκή της τρόικας και όσα ακολούθησαν έφεραν σε πολιτικό αδιέξοδο μια πολιτικά διαχειρίσιμη – έσω και δύσκολα - κατάσταση στα οικονομικά.
Τώρα η ζημία έγινε. Οι δείκτες του ρολογιού της ιστορίας δεν γυρίζουν αντίστροφα. Η χώρα μας αποσπάστηκε από τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Κατάντησε ρεζίλι και παράδειγμα ευρωπαϊκής φούσκας. Και αυτό με απόλυτη ευθύνη του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και κραυγαλέα υπαιτιότητα της παρούσας ηγεσίας της χώρας, που επέδειξε θανάσιμο καιροσκοπισμό και επιπολαιότητα, ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν προηγούμενων κυβερνητών.
Η χώρα δεν έπρεπε να ενταχθεί στην ευρωζώνη απροετοίμαστη ευρύτερα θεσμικά, παραγωγικά και διοικητικά. Η ένταξή της ήταν επιλογή της πολιτικο-επιχειρηματικής τάξης της χώρας που η ίδια αντιμετώπισε με ελεεινό καιροσκοπισμό του τύπου όσα φάμε, όσα πιούμε και όσα αρπάξουμε. Έκτοτε ήταν βέβαιο ότι ο δικομματισμός δεν θα μπορούσε εξαιτίας της πολιτικής του δομής να αντιμετωπίσει το ζήτημα του εσωτερικού ανταγωνισμού που θα προέκυπτε δίχως εσωτερική υποτίμηση και φτωχοποίηση της κοινωνίας. Τώρα οι μάσκες έπεσαν και θα πρέπει να προχωρήσουμε έξω από το πέπλο της υποκρισίας και των φτηνιάρικων ψευδών. Το καθεστώς οδήγησε την χώρα σε αδιέξοδο και την κοινωνία στην απελπισία και έτσι το ζήτημα του εκσυγχρονισμού και του εκδημοκρατισμού πρέπει να τεθεί σε νέα βάση σήμερα.
Δεν έχει σημασία που η Μέρκελ τα βρήκε ξανά με τον Ομπάμα και έχει επιτευχθεί μια προσωρινή ανακωχή μεταξύ των βασικών παραγόντων που αντιμάχονται στον νομισματικό πόλεμο. Αυτό παρηγορεί τον κ. Παπανδρέου και του επιτρέπει να επισκέπτεται το Βερολίνο για να συζητήσει την διπλωματική φόρμουλα μέσω της οποίας θα διασκεδαστεί το οικονομικό αδιέξοδο της Ελλάδας, αλλά δεν λύνει το ζήτημα της κρίσης χρέους. Το πρόβλημα αυτό ήταν να μην προκληθεί! Από την στιγμή που ο κ. Παπανδρέου αντί να κάνει ότι μπορούσε για να το αποφύγει έπραξε τα αντίθετα και από την στιγμή που έγινε στοιχείο της δημοσιονομικής ισορροπίας στην ΕΕ, δεν θα υπάρξει λυτρωτική λύση αν προηγουμένως η χώρα δεν προχωρήσει σε ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Το κρίσιμο είναι ποιοι θα την κάνουν πλέον και πότε και ασφαλώς τη μορφή θα λάβει. Εάν δεν γίνει από μια κυβέρνηση αριστερού οραματισμού και κοινωνικής προσήλωσης, τότε θα οδηγηθούμε σε πρωτοφανή κοινωνικό καταναγκασμό και δραματική ανισότητα μέχρι να προκληθεί κοινωνική έκρηξη με πολιτικά άκρως ανησυχητικό αποτέλεσμα.
Άρα, μια και ο «εκδημοκρατισμός από επάνω» μάλλον κάηκε πλέον, ως στρατηγική, ας προχωρήσουμε συνδυάζοντας αυτόν τον τύπο πολιτικής με τον «εκδημοκρατισμό από κάτω». Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει δίχως την συμμετοχή της αριστεράς, αλλά και όλων των περιθωριοποιημένων, αντικαθεστωτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και την κοινωνία των πολιτών. Μόνον έτσι θα μπορούσε να γίνει διαχείριση της κρίσης, η οποία θα συνεχιστεί έτσι κι αλλιώς, με τις μικρότερες απώλειες για τα δύο τρίτα της κοινωνίας και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Το πλήρωμα που οδήγησε στο ναυάγιο της χώρας δεν έχει θέση στην γέφυρα του σκάφους, αλλά ούτε και το πλήρωμα της σκάντζας τους!
Από....activistis
Η Γερμανία μας πάει για πτώχευση και ο Γ.Παπανδρέου απαντά με πρόωρες εκλογές!
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Δεν πήγε καλά η συνάντηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκέλα Μέρκελ ή τουλάχιστον αυτό μεταδίδεται από τον κύκλο του.
Η συνάντηση έδειξε ότι η Α.Μέρκελ απλά δεν συμφωνεί στην συνέχιση στήριξης της Αθήνας και έχει αρχίσει να δείχνει προς την κατεύθυνση αναδιάρθρωσης του χρέους, ήτοι προς τεχνητή πτώχευση και τον Γ. Παπανδρέου να δείχνει στο εσωτερικό προς ... πρόωρες εκλογές! Μάλιστα φαίνεται ότι στο πλαίσιο αυτό δεν υα υπάρξει η περίφημη επιμήκυνση στο χρόνο αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ από την τρόικα, καθώς όλα θα μπουν στο τραπέζι στον πλαίσιο μίας συνολικής λύσης.
Ενώ δηλαδή....
η ελληνική κυβέρνηση ανέμενε εδώ και καιρό ότι θα γίνουν βήματα στην κατεύθυνση έκδοσης ευρωομολόγου και ίσως επαναγοράς του χρέους με καλύτερους όρους, τώρα βλέπει να ασκούνται πιέσεις ακόμη και για πτώχευση της χώρας, με την Μέρκελ απόλυτα αδιάφορη να προωθήσει ακόμη και το σκληρό πακέτο, με τους νέους όρους για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας.
Μέσα στο κλίμα αυτό, συνεργάτες του κ. Παπανδρέου και υπουργοί παραδέχονται ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι. Και επιμένουν στην ανάγκη για πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού, ώστε να εξασφαλίσει μία κάποια συναίνεση στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο της χώρας, καθώς και για βελτίωση της κυβερνητικής λειτουργίας.
Ορισμένοι δε δεν αποκλείουν και το ενδεχόμενο θεαματικής κίνησης με το σενάριο των εκλογών να μην έχει εγκαταλειφθεί. Επισημαίνουν δε μία ενδιαφέρουσα αποστροφή στη συνέντευξη του πρωθυπουργού μετά τη συνάντηση με την Μέρκελ, περί της σημασίας να στηρίξει ο ελληνικός λαός την προσπάθεια της κυβέρνησης και προσθέτουν με νόημα ότι ο λαός μιλά κυρίως με ένα τρόπο, τις εκλογές. Κατά πόσο ο Γ.Παπανδρέου μπλοφάρει ή όχι θα το διαπιστώσουμε πολύ σύντομα.
defencenet.gr
Δεν πήγε καλά η συνάντηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκέλα Μέρκελ ή τουλάχιστον αυτό μεταδίδεται από τον κύκλο του.
Η συνάντηση έδειξε ότι η Α.Μέρκελ απλά δεν συμφωνεί στην συνέχιση στήριξης της Αθήνας και έχει αρχίσει να δείχνει προς την κατεύθυνση αναδιάρθρωσης του χρέους, ήτοι προς τεχνητή πτώχευση και τον Γ. Παπανδρέου να δείχνει στο εσωτερικό προς ... πρόωρες εκλογές! Μάλιστα φαίνεται ότι στο πλαίσιο αυτό δεν υα υπάρξει η περίφημη επιμήκυνση στο χρόνο αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ από την τρόικα, καθώς όλα θα μπουν στο τραπέζι στον πλαίσιο μίας συνολικής λύσης.
Ενώ δηλαδή....
η ελληνική κυβέρνηση ανέμενε εδώ και καιρό ότι θα γίνουν βήματα στην κατεύθυνση έκδοσης ευρωομολόγου και ίσως επαναγοράς του χρέους με καλύτερους όρους, τώρα βλέπει να ασκούνται πιέσεις ακόμη και για πτώχευση της χώρας, με την Μέρκελ απόλυτα αδιάφορη να προωθήσει ακόμη και το σκληρό πακέτο, με τους νέους όρους για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας.
Μέσα στο κλίμα αυτό, συνεργάτες του κ. Παπανδρέου και υπουργοί παραδέχονται ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι. Και επιμένουν στην ανάγκη για πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού, ώστε να εξασφαλίσει μία κάποια συναίνεση στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο της χώρας, καθώς και για βελτίωση της κυβερνητικής λειτουργίας.
Ορισμένοι δε δεν αποκλείουν και το ενδεχόμενο θεαματικής κίνησης με το σενάριο των εκλογών να μην έχει εγκαταλειφθεί. Επισημαίνουν δε μία ενδιαφέρουσα αποστροφή στη συνέντευξη του πρωθυπουργού μετά τη συνάντηση με την Μέρκελ, περί της σημασίας να στηρίξει ο ελληνικός λαός την προσπάθεια της κυβέρνησης και προσθέτουν με νόημα ότι ο λαός μιλά κυρίως με ένα τρόπο, τις εκλογές. Κατά πόσο ο Γ.Παπανδρέου μπλοφάρει ή όχι θα το διαπιστώσουμε πολύ σύντομα.
defencenet.gr
Εκτεταμένα επεισόδια αυτή την στιγμή στο Σύνταγμα...
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
13.30
Το πανηγύρι ξεκίνησε, αυτή την στιγμή εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας κοντά στο υπουργείο οικονομικών.
Μολότοφ από την μια μεριά κρότου λάμψης και δακρυγόνα από την άλλη.
14.00
Στην οδό Πανεπιστημίου οι συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομικών είναι σφοδρές και υπάρχουν αρκετοί μικροτραυματισμοί πολιτών, που συμμετέχουν στη διαδήλωση.
13.30
Το πανηγύρι ξεκίνησε, αυτή την στιγμή εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας κοντά στο υπουργείο οικονομικών.
Μολότοφ από την μια μεριά κρότου λάμψης και δακρυγόνα από την άλλη.
14.00
Στην οδό Πανεπιστημίου οι συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομικών είναι σφοδρές και υπάρχουν αρκετοί μικροτραυματισμοί πολιτών, που συμμετέχουν στη διαδήλωση.
Παράνομες αυξήσεις τελών από 20 – 35 % μόνο στα Καμένα Βούρλα και όχι σε όλο το Δήμο Μώλου – Αγ. Κωνσταντίνου
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Το Blog έγκαιρα είχε επισημάνει ότι κατ` εξαίρεση και παράνομα πάει η νέα δημοτική αρχή σε αυξήσεις τελών 20-35% μόνο στα Καμένα Βούρλα και όχι στον ενιαίο πλέον Δήμο Μώλου –Αγ.Κωνσταντίνου.
Από εφημερίδα "Ημέρα"
Την ίδια ώρα που παίρνει η νέα δημοτική αρχή αυτή την παράνομη απόφαση υπάρχουν ανείσπρακτοι λογαριασμοί της τάξεως του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ στο Δήμο που αν εισπραχθούν δεν υπάρχει ανάγκη ο Δήμος να πάει σε αυξήσεις τελών της τάξεως 20-35 % μόνο στα Καμένα Βούρλα.
Την αύξηση των τελών στα Καμένα Βούρλα καταψήφισε η αντιπολίτευση διότι δεν υπήρχε ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη πρόταση για την αύξηση τελών στον ενιαίο πλέον Δήμο από την συμπολίτευση.
Εφημερίδα "Λαμιακός Τύπος"
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι των Καμένων Βούρλων κ. Μακρυνίτσας Δ. , Φακίρης Τ. , Αναστασίου Γ. , Παπαναγιώτου Δ. , Κουτσούμπας Χ. αφού βολεύτηκαν στις καρέκλες τους αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να εκπροσωπήσουν τους Δημότες των Καμένων Βούρλων σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα…….
Το Blog έγκαιρα είχε επισημάνει ότι κατ` εξαίρεση και παράνομα πάει η νέα δημοτική αρχή σε αυξήσεις τελών 20-35% μόνο στα Καμένα Βούρλα και όχι στον ενιαίο πλέον Δήμο Μώλου –Αγ.Κωνσταντίνου.
Από εφημερίδα "Ημέρα"
Την ίδια ώρα που παίρνει η νέα δημοτική αρχή αυτή την παράνομη απόφαση υπάρχουν ανείσπρακτοι λογαριασμοί της τάξεως του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ στο Δήμο που αν εισπραχθούν δεν υπάρχει ανάγκη ο Δήμος να πάει σε αυξήσεις τελών της τάξεως 20-35 % μόνο στα Καμένα Βούρλα.
Την αύξηση των τελών στα Καμένα Βούρλα καταψήφισε η αντιπολίτευση διότι δεν υπήρχε ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη πρόταση για την αύξηση τελών στον ενιαίο πλέον Δήμο από την συμπολίτευση.
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι των Καμένων Βούρλων κ. Μακρυνίτσας Δ. , Φακίρης Τ. , Αναστασίου Γ. , Παπαναγιώτου Δ. , Κουτσούμπας Χ. αφού βολεύτηκαν στις καρέκλες τους αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να εκπροσωπήσουν τους Δημότες των Καμένων Βούρλων σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα…….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)