Μήπως βιάστηκε ο Κλέαρχος Περγαντάς;

Αναρτήθηκε από ...... energoipoliteskv.blogspot.com

Η δημοσιοποίηση της απόφασης του Κλέαρχου Περγαντά να ολοκληρώσει το αυτοδιοικητικό του ταξίδι, δεν έπεσε χτες ως κεραυνός εν αιθρία. Ήταν ειλημμένη απόφαση και γνωστή σε ορισμένους κύκλους.
Ούτε μας εξέπληξε ούτε μας αιφνιδίασε δημοσιογραφικά, άλλο μας ξένισε γνωρίζοντας τον άνθρωπο Κλέαρχο Περγαντά εδώ και μερικά χρόνια.

Η βιασύνη λήψης της οριστικής του απόφασης. Όχι χρονικά αλλά πολιτικά.
Μας θύμισε την πρακτική του καπετάνιου που ατενίζοντας τον κίνδυνο αντί να συσκεφθεί με τους ναύτες και τους αξιωματικούς του πως μπορεί να σώσει το εν τρικυμία σκάφος, δίνει εντολή εγκατάλειψης!

Ο κ.Περγαντάς εδώ και καιρό είχε αντιληφτεί τι συμβαίνει στο παρασκήνιο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και προσωπικός φίλος και υποστηριχτής του Βαγγέλη Βενιζέλου έπαψε εδώ και καιρό να ελπίζει σε πιθανή κοινή στήριξη του από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα, ο Σαμαράς μπορεί να εξασφαλίζει την παραμονή του στην πρωθυπουργική καρέκλα χάρη στη στήριξη του Βενιζέλου και όχι του ΠΑΣΟΚ αλλά δεν θα κάνει καμία διαπραγμάτευση για τις περιφέρειες γιατί ο πρόεδρος της ΝΔ είχε δικά του εσωκομματικά γραμμάτια να εξοφλήσει.

Σε δεύτερη φάση ο κ. Περγαντάς στράφηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ , χωρίς πολλές ελπίδες είναι αλήθεια για επίτευξη μιας minimum πολιτικής συμφωνίας ώστε να στηριχθεί στις προσεχείς εκλογές.
Όμως και εδώ υπήρχαν ορισμένα στεγανά αδιαπέραστα λόγω των δογματικών αντιλήψεων αρκετών στελεχών του κόμματος. Κι όμως μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να κατέγραφε μια σημαντική ανατροπή για ένα αποτέλεσμα το οποίο πολιτικά θα πιστώνονταν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά φευ…

Επομένως η απόφαση του ήταν ειλημμένη, όφειλε ως πραγματικός ηγέτης να συγκαλέσει στο σύνολο της την περιφερειακή του ομάδα το μέγιστο των μελών του συνδυασμού του , εκλεγμένων και μη και να συζητήσει μαζί τους πριν λάβει οποιαδήποτε τελική απόφαση.
Δυστυχώς επέλεξε τον μοναχικό δρόμο της προσωπικής απόφασης, ενδεχομένως με την σύμπραξη ολίγων στενών συνεργατών του.
Και για να εκφραστούμε απλά και κατανοητά ο κ.Περγαντάς όχι βέβαια από κακή πρόθεση αλλά από πολιτική ανασφάλεια ίσως και απογοήτευση ,κατά την ταπεινή μας κρίση, άφησε ενεούς το σύνολο των συνεργατών και μελών του συνδυασμού του.

Ο ίδιος επέλεξε την προσωπική του στάση αλλά από την εποχή της προεκλογικής περιόδου του 2010 μέχρι σήμερα δεν πορεύτηκε μόνος του,το διατύπωσε με πολύ σεβασμό και στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου, συμπορεύτηκε με τους συνεργάτες του (μια –δυο εξαιρέσεις δεν ανατρέπουν την παραδοχή) και έφερε αρχικά το νικηφόρο αποτέλεσμα του 2010 και στη συνέχεια το έργο της πρώτης αιρετής περιφερειακής διοίκησης στην Στερεά Ελλάδα.

Επομένως πρώτα από όλα ,πριν λάβει τις προσωπικές του αποφάσεις όφειλε να λάβει υπόψη του και το πολιτικό μέλλον των συνεργατών του.

Η αποδέσμευση τους, «είστε ελεύθεροι να πάτε όπου θέλετε» δεν είναι υπεύθυνη πολιτική στάση.

Ο συνδυασμός έστω και αν ιδρύθηκε από τον ίδιο μετουσιώθηκε σε πολιτικό σχήμα από το σύνολο των υποψηφίων συμβούλων του, άρα πήρε την υπόσταση μιας συλλογικής πολιτικής κίνησης ,μιας πολιτικής ιδέας και οι ιδέες μάθαμε παλιά δεν προσωποποιούνται.
Το κακό παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι θέσφατο, το αντίθετο.
Κάποιοι από αυτούς είχαν επενδύσει πολιτικά σε αυτόν τον συνδυασμό.
Τώρα τι θα κάνουν;

Ως προχθές ορισμένοι δήλωναν δημόσια ότι θέλουν ο συνδυασμός να συνεχίσει την πολιτική του διαδρομή ,το αυτοδιοικητικό του ταξίδι, με κάποιον άλλον ίσως στο τιμόνι είτε μέσα από τον συνδυασμό είτε με άλλο πρόσωπο κοινής τους αποδοχής.
Εδώ βέβαια πρέπει να κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. 

Τι συμβαίνει απέναντι;
Απέναντι είναι ο πρώην υφυπουργός Θανάσης Γιαννόπουλος αποστασιοποιημένος πλήρως από ότι φαίνεται από την Νέα Δημοκρατία, ο Κώστας Μπακογιάννης, επιτυχημένος Δήμαρχος Καρπενησίου, επίγονος μεγάλης πολιτικής οικογένειας και με την στήριξη ή ευλογία ή και εμμέσως χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας και ο εξ υποθέσεως και μόνον υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Αποστόλου ,δεν αναφέρουμε τον υποψήφιο του ΚΚΕ που δεν έχει και ιδιαίτερη αξία το όνομα στον συγκεκριμένο κομματικό χώρο.
Απέναντι σε αυτό το μπλοκ με κομματικές προίκες θα είχε καμιά τύχη ένας ανεξάρτητος συνδυασμός;

Ας μην βιάσουμε να απαντήσουμε αρνητικά, γιατί στην προμετωπίδα του θα είχε ένα μοναδικό έμβλημα, ανεξάρτητος, τυπικά και ουσιαστικά. Μήπως τελικά αυτό είναι που θέλει για αυτοδιοικητικά αξιώματα ο κόσμος;
Και εν πάση περιπτώσει είναι μέγιστη τιμή να μετέχεις από οποιαδήποτε θέση σε έναν πραγματικά ανεξάρτητο συνδυασμό , χωρίς κομματικές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις και να δώσεις τον καλό και αξιοπρεπή αγώνα , ακόμη και αν διαισθάνεσαι ότι το πιο πιθανό είναι να ηττηθείς. 

Πάνω απ΄ολα σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα, αλλά η συμμετοχή και μάλιστα σε έναν άνισο ίσως αγώνα, αλλά πραγματικό αγώνα!

Ετσι δίνεις μαθήματα δημοκρατίας,ανεξαρτησίας,αξιοπρέπειας κι αυτό έχει ανάγκη ο τόπος.
Το παρόν σημείωμα δεν είναι ούτε πολιτικό μνημόσυνο, τέτοιο εψάλλει χτες το βράδυ επί ημίωρο σχεδόν, ούτε παρέμβαση στα εσωτερικά ενός αυτοδιοικητικού συνδυασμού. Δεν μας πέφτει λόγος…

Αξιολογούμε όμως πολιτικά πρόσωπα και φορείς δημόσιας συλλογικής δράσης.
Και αυτό είναι όχι απλά δικαίωμα μας αλλά χρέος μας.

Από .......  lamiafm1