Δες τον φόβο κατάματα!

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Αν θες και γνωρίζεις να ασκείς δημοκρατική πολιτική, τότε είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται ποτέ να σκορπίσεις τον φόβο και τον τρόμο στη κοινωνία. 

Αν έχεις ιδέα πώς δομείται η οικονομική ανάπτυξη, τότε θα ξέρεις ότι ποτέ μια κοινωνία δεν διαμορφώνει συνθήκες ευημερίας για τον εαυτό της τρέμοντας για το αύριο.

Αν πολιτεύεσαι με όπλο την απειλή προς την κοινωνία, τότε να ξέρεις ότι γρήγορα θα καταρρεύσεις ως κυβερνήτης. Αν μάλιστα η δημοκρατία λειτουργεί στοιχειωδώς, δεν πρόκειται να ......

επιβιώσει η αρχή σου ούτε στιγμή.

Το καθεστώς στην Ελλάδα βρίσκεται υπό κατάρρευση διότι υπερεκμεταλλεύτηκε το φόβο που το ίδιο σκόρπισε στη κοινωνία. Σήμερα το απύθμενο θράσος που εμφανίζει η διαπλοκή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μάσκα του δικού της φόβου. Το καθεστώς στην Ελλάδα τρέμει πλέον τον εαυτό του. Βιώνει την απόλυτη ανασφάλεια και σκορπίζει τον απόλυτο φόβο στη κοινωνία για να λυτρωθεί. Η πολιτική του τεχνική είναι η πρόκληση ελπίδας με μηχανισμό την διαλεκτική της απειλής. Έτσι κατασκευάζονται οι μονόδρομοι. Μόνον που σήμερα η μπουλντόζα που έσκαβε για την χάραξη του μονόδρομου μοιάζει να σαρώνει εκείνους που την επινόησαν. Μπάζα κατάντησαν οι κυβερνώντες και παιδικό παιχνίδι ο μηχανισμός  της διαπλοκής. Είναι για λύπηση στο βαθμό που δεν μπορούν πλέον να παράγουν ελπίδα μέσω του φόβου. Ο φόβος που παρήγαγαν για κοινωνική κατανάλωση, είναι πλέον ο δικός τους φόβος, που γεννά ελπίδα (γι’ αυτούς) μόνον στο βαθμό που συνδέεται με την  αλλαγή ταυτότητας των διαπλεκομένων. Τώρα πια δεν μένει τίποτε άλλο στη διάθεση τους για να αντιδράσουν ως προς την διαφαινόμενη κατάρρευσή τους, παρά η επίκληση της πίστης: πίστευε και σωθήσεται, φτάσανε να λένε! Σε τι όμως; Μα, σε αυτούς που δεν εμπνέουν πλέον σοκ και δέος. Άτοπο!!  Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει αυτόν που δεν φοβάται ή σε αυτόν που δεν μπορεί να ελπίζει. Φίλοι της διαπλοκής και κουταβάκια της ανάρμοστης συναλλαγής, χάσατε. Ο φόβος που σκορπίσατε αντιοικονομικά στη κοινωνία τώρα επιστρέφει σε εσάς για να πάρει εκδίκηση.

Σας έλεγα τόσο καιρό, «μην σπαταλάτε τον φόβο, κάντε οικονομία με τις απειλές»! Εσείς όμως θεωρούσατε ότι σας εμπαίζω. Τώρα ήρθε η στιγμή να καταλάβετε τη σχέση της οικονομίας με την πολιτική. Τώρα ίσως κάποιοι από εσάς εννοήσουν ότι οικονομία δεν είναι η επιστήμη του χρηματιστή, ή έστω του εμπόρου, αλλά μια μορφή διαλεκτικής της εξουσίας και τίποτε περισσότερο. Αν χρησιμοποιήσεις αυτό το πολιτικό ιδίωμα ηγεμονίας μονοδιάστατα και πτωχεύσεις, τότε πάει εξαφανίζεται η εξουσία σου δίχως να το πάρεις χαμπάρι. Δεν σας «έκανε» η ιδεολογία, κοροΐδα! Τώρα που την έχετε ανάγκη, δεν σας θέλει όμως αυτή...και πολύ αμφιβάλλω αν καταλαβαίνεται τι μολογώ!

Εσύ όμως ταλαίπωρε Έλληνα, ξέρεις τι γράφω. Καταφέραμε μετά από χρόνια να συνεννοηθούμε. Μωρέ, αν δεν έπαιρνε τραγικές διαστάσεις η κρίση δεν επρόκειτο να συνεννοηθούμε ποτέ. Αυτή είναι η αλήθεια και πολύ την απολαμβάνω. Μου αρέσει η αλήθεια, με ηδονίζει στο βαθμό που δεν διεκδικεί καμία απολύτως αντικειμενικότητα ή καθολικότητα. Πρόκειται για  απολύτως υποκειμενική διάσταση της πραγματικότητας που συστήνει νέες κοινωνικές πραγματικότητες μέσω μιας  διυποκειμενικής προσέγγισης. Αυτό, φίλοι, είναι η βάση της διακυβέρνησης, κάθε δημοκρατικής διακυβέρνησης, που δεν προφασίζεται το «ουδέτερο», αλλά είναι ικανή να εκθέτει κάθε στιγμή την πολιτική φύση της ισχύος των επιμέρους υποκειμένων (κοινωνικών παραγόντων ισχύος) που την δομούν. Άντε τώρα που ωριμάζεις απότομα, δώσε στο φόβο σου το τελειωτικό χτύπημα …πήγαινε στον καθρέφτη! Αν αντικρίσεις κατάματα τον φόβο θα αποκτήσεις ένα είδος ανοσίας σε αυτόν. Κάποιοι το λένε αυτογνωσία. Δεν μου αρέσει, είναι ιδεαλιστικό. Ούτε περί εξανθρωπισμού πρόκειται ακριβώς, καθώς είναι το πρώτο στάδιο προσωπικής εξόδου από την βαρβαρότητα. Ας το πούμε προσωρινά αντικατοπτρισμό του φόβου, εννοώντας ότι μέσω του καθρέφτη βλέπεις τον φόβο κατάματα, τον εαυτό σου. Όταν χαμογελάς, μειδιά ο φόβος σου. Καθώς πονάς, πονάει ο φόβος σου. Όχι, δεν συμφωνώ με τον Πλάτωνα, δεν είναι φόβος η ψυχική αναταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού, είναι το κακό που μπήκε μέσα μας προφασιζόμενο το αγαθό και τούτο είναι πολιτικό φαινόμενο.

Στον καθρέφτη σου θα δεις πώς υποκειμενοποιείται ανθρωπομορφιζόμενος ο φόβος που σκορπά το καθεστώς. Εδώ χρειάζεται πολιτική φαντασία: αντί να σκοτώσεις τον εαυτό σου, άλλαξε τον τρόπο προσέγγισης της ζωής σου. Θυμήσου ότι στον έσχατο κίνδυνο, ο φόβος δεν έχει θέση. Ο φοβητσιάρης εαυτός σου δεν έχει θέση. Για να κάνεις μια νέα αρχή πρέπει, παρακάμπτοντας τις φοβίες που διασπείρει στη κοινωνία η διαπλοκή, να μεταβάλεις την μορφή αντίληψης των οικονομικών απειλών. Ο φόβος αυτής της μορφής εκφυλίζει τις πνευματικές διεργασίες και σε μετατρέπει σε φυτό, καθώς κατά βάθος, όπως θαυμάσια είπε ο Βολταίρος «ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα κι αυτό είναι η ποινή του». Αν ξεφύγεις από την πολιτική σημειολογία της «πειθαρχίας και τιμωρίας», από την διαλεκτική του εγκλήματος, τότε θα κάνεις ένα σημαντικό βήμα απομάκρυνσης από το φόβο. Τότε θα πάψει να σε φοβίζει η κοινωνική αναπαράσταση του εαυτού σου, εντός του πλαισίου της κρίσης. Τότε θα τοποθετήσεις την κρίση στο πραγματικό πολιτικό της πλαίσιο και έτσι θα οριοθετήσεις ορθολογικά τη στάση σου.

Δεν πρόκειται για την «κρίση» σου, είναι ο φόβος σου που προκαλείται από την κρίση του καθεστώτος, από την κρίση μιας μορφής ηγεμονίας, που σε απορυθμίζει ως ύπαρξη και πολίτη. Στο βαθμό μάλιστα που το καθεστώς τρέμει πλέον για την ύπαρξή του, σε παραφορτώνει με ενοχικά συμπλέγματα που αποτελούν έκφραση εσωτερίκευσης του ατομικού σου φόβου. Έτσι η κρίση μιας μορφής ηγεμονίας μετατρέπεται σε κρίση στη κοινωνία και κρίση του Εαυτού. Αν ξεφύγεις από τα ενοχικά συμπλέγματα που προκαλούνται πολιτικά ασφαλώς, τότε θα συμφιλιωθείς ξανά με το είδωλο σου στον καθρέφτη. Θα πάψεις να βλέπεις τον φόβο αυτοπροσώπως καθώς καθρεφτίζεσαι. Θα κάνεις ένα βήμα απομάκρυνσης από την φυτοποίησή σου και παράλληλα από την θυματοποίησή σου, βλέποντας κατάματα πώς σε κατάντησε ο φόβος. Πρώτα όμως θα πρέπει να δεις τον φόβο κατάματα για να καταλάβεις τι εννοώ. 


Από  .....  kafeneio

Και η Ντόρα θέλει το αυγό της!

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Οι Κρητικοί συμπατριώτες της Ντόρας, μπήκαν στο κλίμα της εποχής, κάνοντας την αρχή από τον δικό τους άνθρωπο

Καθόλου φιλόξενοι δεν αποδείχθηκαν οι Ηρακλειώτες (συμπατριώτες) προς την Ντόρα Μπακογιάννη, αφού χθες το βράδυ της επιτέθηκαν με αυγά, γιαούρτια και πέτρες.

Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία του ρεπορτάζ, δεν έχει γίνει γνωστό, αν τα αυγά συνοδεύονταν από την παραδοσιακή στάκα. Και, αυτό γιατί στην Λεβεντογέννα, σχεδόν πάντα - κατά τους χειμερινούς μήνες- τα αυγά συνοδεύονται από την στάκα.

Σε ότι αφορα τώρα το συμβάν νεαροί, φορώντας κουκούλες και "εφοδιασμένοι" με γιαούρτια,αυγά, πέτρες, και άλλα αντικείμενα έφθασαν, λίγο μετά τις 22.00 το βράδυ του Σαββάτου, έξω από το εστιατόριο "Λούκουλος" στην οδό Κοραή, στο κέντρο της πόλης, και άρχισαν να πετούν ... τα αυτοσχέδια όπλα προς το μέρος της προέδρου ΔΗ.ΣΥ.

Τα γιαούρτια "βρήκαν" την Ντόρα Μπακογιάννη στο πρόσωπο και στα μαλλιά, ενώ οι πέτρες έσπασαν την τζαμαρία του εστιατορίου.

Από .......  parapolitika

ΟΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1821 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

 Πολιτικές εξελίξεις και ξένες επεμβάσεις

Του Άλκη Αντωνιάδη *

 Η μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μας βοηθάει ναερμηνεύσουμε πιο αποτελεσματικά τα σημερινά φαινόμενα και να «προβλέψουμε» τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Η εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα στην εσωτερική ζωή της Ελλάδας, οικονομικής και πολιτικής, εμφανίζεται από τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασηςκαι συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Η ευθύνη ωστόσο για τις ιμπεριαλιστικέςεπεμβάσεις βαραίνει πρωτίστως την ελληνική ιθύνουσα τάξη ( αριστοκρατική και αστική) και τους πολιτικούς της εκπροσώπους που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο από τη μέρα της «ανεξαρτησίας» του μέχρι σήμερα.

Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης εξαιτίας του τεράστιου εξωτερικού δημόσιου χρέους είναι ανάγκη να αναμοχλεύσουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις του 19^ου κα του 20^ου αιώνα. Η πρώτη επίσημη ελληνική πτώχευση μας πηγαίνει πίσω στο 1827, πριν ακόμη αναγνωριστεί το « Βασίλειον της Ελλάδος», όταν η ελληνική διοίκηση του Ιωάννη Καποδίστρια αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεωλύσια των «δανείων της Ανεξαρτησίας». Έκτοτε, το ελληνικό αστικό κράτος θα κηρύξει πτώχευση τρεις ακόμη φορές ( 1843,1893/97,1932).

Οι πτωχεύσεις αυτές συνέβαλαν πάντοτε σε πολιτικές ανακατατάξεις και σε παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων. Παίρνοντας υπόψη αυτή την ιστορική εμπειρία η ελληνική αριστερά χρειάζεται να χαράξει μια νέα πολιτική που θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην ανατροπή των σημερινών του αδιεξόδων.

Η πρώτη πτώχευση του 1827

Η αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας  ήταν προϊόν των πολεμικών επιτυχιών των ελλήνων κυρίως από το 1821 ως το 1824, του φιλελληνικού κινήματος αλλά και του ανταγωνισμού  των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 αποτελεί έναν «έντιμο» συμβιβασμό για τα συμφέροντα τους. Το νεοϊδρυθέν ελληνικό προτεκτοράτο υπήρξε δέσμιο του διεθνούς συστήματος ασφαλείας αλλά και του βρετανικού κυρίως χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι του Λονδίνου εκχώρησαν το 1824 και 1825 τα περιβόητα «δάνεια της ανεξαρτησίας» με επαχθείς όρους για τους επαναστατημένους Έλληνες. Ένα μόνο μικρό ποσό από τα συνολικά ποσά των δανείων δαπανήθηκε για τις ανάγκες της επανάστασης. Το μεγαλύτερο σπαταλήθηκε στην προπληρωμή τόκων και προμηθειών, στα χρηματιστήρια της Ευρώπης ή σε παραγγελίες πολεμικού υλικού που ποτέ δεν έφτασε στην Ελλάδα!  Το πιο επαχθές  όμως μέτρο που προβλέπονταν για την αποπληρωμή των δανείων ήταν η υποθήκευση των « εθνικών κτημάτων» που είχαν εγκαταλειφθεί από τους Τούρκους ιδιοκτήτες τους.

Το 1827 ο Ιωάννης Καποδίστριας απευθύνει έκκληση στις μεγάλες δυνάμεις για χορήγηση νέου δανείου. Ο Κυβερνήτης υπολόγιζε ότι έτσι θα μπορούσε να ξεπληρώσει ένα μέρος των τόκων των προηγουμένων δανείων και με τα υπόλοιπα να ανορθώσει την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία. Όμως η απάντηση ήταν αρνητική. Οι ξένοι δανειστές δεν είχαν διάθεση να παραχωρήσουν νέα δάνεια στους Έλληνες. Υπό αυτές τις συνθήκες και μπροστά στην αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων της ανεξαρτησίας η ελληνική διοίκηση οδηγείται στην πτώχευση.

Για την αντιμετώπιση της κατάστασης ο Καποδίστριας στράφηκε σ ένα εσωτερικό κυρίως πρόγραμμα ανοικοδόμησης της οικονομίας που προκάλεσε όμως την αντίδραση τόσο του εξαθλιωμένου λαού που ζητούσε την αναδιανομή των «εθνικών γαιών» όσο και των προκρίτων που αισθάνθηκαν ότι παραμερίζονται από τα κέντρα άσκησης της εξουσίας.

Η Βαυαρική μοναρχία:  η πτώχευση του 1843 και το κίνημα της 3^ης Σεπτεμβρίου

Για την διασπάθιση των «δανείων της ανεξαρτησίας» ευθύνονται ως ένα βαθμό και οι ίδιοι οι έλληνες καθώς  ένα τμήμα τους δόθηκε για την διεξαγωγή των εμφυλίων πολέμων στα χρόνια της επανάστασης. Θα πρέπει ωστόσο να αναγνωρίσουμε ότι η αποδοχή από τη μεριά τους των ληστρικών δανείων ήταν εν μέρει δικαιολογημένη με βάση τις πολεμικές συνθήκες, την διάλυση της οικονομίας και κυρίως την ανάγκη για διεθνή αναγνώριση.

Με την ίδρυση  του ελληνικού κράτους και την επιβολή του Όθωνα ως βασιλιά το 1832, οι μεγάλες δυνάμεις και η ξενόφερτη βαυαρική διοίκηση συνέχισαν την καταλήστευση του ελληνικού λαού.

Ο ερχομός του συνοδεύτηκε από εγγυήσεις για την παροχή δανείου 60 εκ. γαλλικών φράγκων ( που δεν είχε δοθεί το 1827). Μέχρι το 1833 είχαν εκχωρηθεί τα 2/3 του δανείου. Στην πραγματικότητα το ποσό που έφτασε και πάλι στην Ελλάδα ήταν πολύ μικρότερο  ενώ το μεγαλύτερο μέρος του δαπανήθηκε στο στρατό, την κρατική γραφειοκρατία και την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων. Παράλληλα, τα «εθνικά κτήματα» συνέχιζαν να είναι υποθηκευμένα.

Μέχρι το 1843 η οικονομική ανάκαμψη δεν φαινόταν πουθενά. Η χώρα αδυνατούσε να εκπληρώσει το δημόσιο χρέος της. Οι ξένες δυνάμεις αρνήθηκαν να καταβάλουν την τρίτη δόση του δανείου του 1832. Ο Όθωνας αναγκάστηκε να κηρύξει επίσημη πτώχευση εκλιπαρώντας για νέες πιστώσεις.

Υπό τον φόβο της εισβολής των μεγάλων δυνάμεων και κάτω από την υπόδειξή τους προχωρεί στη μείωση των τακτικών δαπανών που περιλαμβάνει και περικοπές μισθών. Ο Βαυαρός βασιλιάς και οι σύμβουλοι του αφού πρώτα συντέλεσαν στην οικονομική παράλυση τους κράτους, στη συνέχεια προσπάθησαν να ικανοποιήσουν τον ξένο παράγοντα βάζοντας στην γκιλοτίνα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Η διάσκεψη που συνήλθε στο Λονδίνο έθεσε αυστηρούς όρους για την καταβολή των ελληνικών οφειλών, όρισε επιτροπή ελέγχου της ελληνικής οικονομίας και επέβαλε την εκχώρηση όλων των εθνικών πόρων για την εξυπηρέτηση των δανείων.

Η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία και μια σειρά άλλων πολιτικών παραγόντων  έθεσαν τη βάση για την παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας ενός στρατιωτικού κινήματος που τύγχανε της υποστήριξης ή της ανοχής των πολιτικών κομμάτων και του ελληνικού λαού. Οι κινηματίες συμπύκνωσαν τα πολιτικά, οικονομικά και θεσμικά αιτήματα στην απαίτηση για παραχώρηση συντάγματος. Στις 3 Σεπτεμβρίου όταν υπογράφονταν στο Λονδίνο η συμφωνία για τις υποχρεώσεις της Ελλάδας ο λαός στηνΑθήνα περικύκλωνε το παλάτι. Κάτω από αυτό το βάρος ο Όθωνας αναγκάστηκε να αποδεχθεί τη θέσπιση συντάγματος. Το σύνταγμα ψηφίστηκε τον Μάρτιο του 1844.

Το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη και ο πόλεμος του 1897

Το 1841 ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα sir Edmund Lyons δηλώνει : « Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει είτε Ρωσική είτε Αγγλική. Και αφού δεν πρέπει να γίνει ρωσική είναι ανάγκη να γίνει Αγγλική». Η δήλωση αυτή είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο οι ξένοι ιμπεριαλιστές αντιμετώπιζαν την ελληνική ανεξαρτησία και έμελε να περιγράψει το ιδιότυπο ημι-αποικιακό καθεστώς των επόμενων δεκαετιών.

Το 1854 ξεσπάει ο Κριμαϊκός πόλεμος ανάμεσα στην Ρωσία από τη μια και τους αγγλογάλλους από την άλλη. Η βαυαρική κυβέρνηση παρασυρμένη από ένα κλίμα εθνικισμού που καλλιεργήθηκε από την εποχή της « Μεγάλης ιδέας» του Κωλέττη σπεύδει να σταθεί στο πλευρό του τσάρου χωρίς να ζητήσει κανένααντάλλαγμα εδαφικό ή οικονομικό. Η απάντηση των αγγλογάλλων είναι άμεση. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς στρατιωτικό σώμα αποβιβάζεται στον Πειραιά.

Οι σύμμαχοι προχωρούν σε μία άνευ προηγουμένου κατοχή της χώρας ενώ μέχρι το τέλος του πολέμου διορίζουν υπουργούς και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Το 1857 συγκροτούν μαζί με ρώσους εκπροσώπους μια επιτροπή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που  είχε ως στόχο την εξεύρεση τρόπων για την πληρωμή των ελληνικών δόσεων του δανείου του 1832. Η επιτροπή αποφασίζει την εκχώρηση  των εσόδων του ελληνικού κράτους από τα κυβερνητικά μονοπώλια, τους φόρους του καπνού, τα έσοδα φορολόγησης και τους τελωνειακούς δασμούς. Παράλληλα, καταθέτει προτάσεις και υποδείξεις για τηνεξυγίανση των δημοσιονομικών και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης.

Από τη δεκαετία του 1860 και έπειτα, η ανάπτυξη της ελληνικής ναυτιλίας, βιομηχανίας και των τραπεζών οδηγούν στην πολιτική αφύπνιση της ελληνικής αστικής  τάξης. Τα νέα κοινωνικά στρώματα θα στρατευτούν πολιτικά γύρω από το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη και οι παραδοσιακές κοινωνικές κάστες γύρω από τον Δηλιγιάννη .

Όταν ο Τρικούπης αναλαμβάνει την πρωθυπουργία το 1881 παρά τις προσπάθειες του για εξορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους, στην οικονομική του πολιτική υπηρετεί πιστά τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου της εποχής. Την ίδια χρονιά στην Ελλάδα προσαρτάται η Θεσσαλία και η Άρτα. Το εξωτερικό χρέος μεγαλώνει λόγω και των οικονομικών αποζημιώσεων που χρειάζεται να καταβληθούν στην Τουρκία για την παραχώρηση των περιοχών αυτών.

Από το 1879 ως το 1890 η χώρα δανείζεται αλόγιστα ενώ αναγκάζεται να εκχωρεί σε δάνεια το 40 με 50% των εσόδων της. Ο κρατικός προϋπολογισμός τις χρονιές εκείνες είναι μονίμως ελλειμματικός και το ισοζύγιο πληρωμών αρνητικό. Τη δεκαετία του 1880 υπάρχει ραγδαία πτώση στις εξαγωγές του κύριου εξαγωγικού προϊόντος, της σταφίδας, εξαιτίας και της ανάκαμψης των γαλλικών εξαγωγών.  Η ελληνική οικονομία φτάνει στην κατάρρευση καθώς τα έσοδα από την εξαγωγή της σταφίδας διοχετεύονταν στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Το 1893 ο Τρικούπης αναφωνεί στη βουλή το ιστορικό « Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Ακόμη μία πτώχευση του ελληνικού κράτους ήταν γεγονός.

Η χρεοκοπία οδήγησε στις πρώτες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες με πιο σημαντική εκείνη των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1896. Κυρίως όμως συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας εθνικιστικής υστερίας που υποδαυλίζονταν από την «Εθνική Εταιρεία» και την ανοχή ή σύμπραξη της κυβέρνησης Δηλιγιάννη.

Ο Δηλιγιάννης προσπάθησε ανεπιτυχώς να έρθει σε συμφωνία με τους ξένους ομολογιούχους των δανείων για συμβιβασμό. Το 1896 ξεσπάει εξέγερση στην Κρήτη εναντίον της Οθωμανικής διοίκησης . Ο πρωθυπουργός, υπό την πίεση της «Εθνικής Εταιρίας» και της κοινής γνώμης ζητάει από τον βασιλιά Γεώργιο την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων. Τα στρατεύματα φτάνουν στο νησί τον Φεβρουάριο του 1897. Η πύλη αντιδρά οργισμένα και στέλνει τον στρατό της κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων ενώ οι μεγάλες δυνάμεις δεν συγκινούνται από τις ελληνικές απαιτήσεις. Αντίθετα αποφασίζουν τον ναυτικό αποκλεισμό της Κρήτης.

Η Ελλάδα ανέτοιμη από κάθε άποψη και θύμα του εθνικιστικού παραληρήματος της « Εθνικής εταιρείας», που ουσιαστικά ασκούσε την εξωτερική πολιτική, και των επικίνδυνων κυβερνήσεων υπέστη στρατιωτική πανωλεθρία από τον τουρκικό στρατό τον Μάιο του 1897. Ως αποτέλεσμα της ήττας αναγκάστηκε να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις 4 εκ. τουρκικών λιρών και να δεχθεί νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο για το διογκωμένο εξωτερικό της χρέος. Ο «Έλεγχος», εκτός από τη διαχείριση όλων των οικονομικών πόρων του κράτους ανέλαβε να καθορίζει και τη νομισματική πολιτική. Η εθνική κυριαρχία της χώρας είχε δεχθεί ακόμη ένα ισχυρό πλήγμα.

Η πτώχευση του 1932  και η δικτατορία του Μεταξά

Η πτώχευση του 1893/97 είχε ως αποτέλεσμα και την χρεοκοπία του παλιού πολιτικού συστήματος. Με το κίνημα στο Γουδί το 1909 και την επικράτηση του Βενιζέλου εγκαινιάζεται μια νέα περίοδος πολιτικής κυριαρχίας της ελληνικής αστικής τάξης. Το « κόμμα των Φιλελευθέρων» επαγγέλθηκε τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους.

Η οικονομική του πολιτική ωστόσο δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος ή από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της εποχής. Παρά τις επιτυχίες του στην εξωτερική πολιτική με την προσθήκη των «νέων χωρών» ύστερα από τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 και τον Α παγκόσμιο ο Βενιζέλος δεν επιχείρησε μια πραγματικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού. Στα χρόνια των κυβερνήσεων του ( 1910-15, 1917-20, 1928-32) στηρίχθηκε κατά κόρον στον εξωτερικό δανεισμό. Από το 1923 ως το 1932 τα συνεχή δάνεια από το εξωτερικό αυξάνουν το ανυπέρβλητο πια δημόσιο χρέος ενώ το ισοζύγιο πληρωμών παρά τις όποιες προσπάθειες παραμένει αρνητικό.

Το 1929 ξεσπάει η παγκόσμια οικονομική κρίση ύστερα από το κραχ του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Η κρίση είχε άμεσες συνέπειες στην οικονομία της Ελλάδας. Οι εξαγωγές καπνού, που είχε υποκαταστήσει τη σταφίδα ως κύριο εξαγωγικό προϊόν, μειώθηκαν δραματικά εξαιτίας της γερμανικής ύφεσης. Η Γερμανία αποτελούσε τον κύριο εισαγωγέα του ελληνικού καπνού.

Ένα χρόνο πριν, η χώρα είχε επανέλθει στον «κανόνα χρυσού» με σκοπό να προσελκύσει επενδύσεις  ξένων κεφαλαίων. Το 1932 όμως η υποτίμηση της στερλίνας και η κατάρρευση των παγκόσμιων αγορών αναγκάζουν την Ελλάδα να τον εγκαταλείψει. Στο μεταξύ η Αγγλία μέσω του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών επενέβαινε στις ελληνικές υποθέσεις προσπαθώντας να εξασφαλίσει τις οφειλές προς τους Βρετανούς τραπεζίτες.

Η δραχμή για να παραμείνει στον «κανόνα χρυσού» συνδέεται τώρα με το αμερικανικό δολάριο.  ΤοΣεπτέμβρη του 1931 προκαλείται πανικός με «φυγάδευση» στο εξωτερικό 3,6 εκ. δολαρίων από ιδιώτες και τράπεζες. Η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως νέα δάνεια χωρίς επιτυχία.  Η κατάσταση είναι πια μη αναστρέψιμη. Την άνοιξη του 1932 ο Βενιζέλος αναγκάζεται να εγκαταλείψει καθυστερημένα τον « χρυσό κανόνα» και να υποτιμήσει την δραχμή. Την πρωτομαγιά του 1932 ανακοινώνει στη βουλή την πτώχευσητης Ελλάδας και την στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους.

Η στάση πληρωμών του χρέους  δεν είχε κατά βάση αρνητικά αποτελέσματα καθώς μειώθηκαν τα έξοδα του κράτους ενώ οι επόμενοι προϋπολογισμοί ήταν σχετικά ισοσκελισμένοι. Η κατάσταση ωστόσο παρέμενε δύσκολη για την εργατική τάξη και τους αγρότες. Η αύξηση της ανεργίας και τα φτηνά μεροκάματα που είχε επιβάλει ο Βενιζέλος οδήγησαν την εποχή εκείνη σε δεκάδες απεργίες που κορυφώθηκαν με την αιματοβαμένη πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, οι φτωχοί αγρότες που υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές από την οικονομική κρίση έβλεπαν την περαιτέρω ενίσχυση των εισοδημάτων των μεγαλογαιοκτημόνων.

Από το 1932 μέχρι το 1936 η πολιτική ζωή χαρακτηρίστηκε από την παρουσία βραχύβιων κυβερνήσεων και στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Το αστικό πολιτικό σύστημα μπροστά στην αδυναμία του να διαχειριστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια τις οικονομικές δυσκολίες είχε χάσει κατά πολύ το λαϊκό του έρεισμα. Η επιστροφή του βασιλιά Γεώργιου το 1935 έδωσε το έναυσμα για την άνοδο στην εξουσία του Ιωάννη Μεταξά, που εγκαθύδρισε τη στυγνή δικτατορία της 4^ης Αυγούστου 1936. Ο Μεταξάς επανέλαβε την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και σύναψε νέα ασύμφορα δάνεια από την Αγγλία και τη Γερμανία προσδένοντας ακόμη περισσότερο τη χώρα στο άρμα του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Τότε και σήμερα

Από το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου ως σήμερα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν το μοντέλο «ανάπτυξης» της οικονομίας στον εξωτερικό δανεισμό. Η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώθηκε ενώ οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις απέβαιναν πάντοτε προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Το εξωτερικό δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε για να φτάσει σήμερα στο 150% περίπου του Α.Ε.Π. Η είσοδος της χώρας στην Ε.Ε και την Ο.Ν.Ε δεν οδήγησε σε πλεονάσματα της ελληνικής οικονομίας και κατά συνέπεια σε μείωση του χρέους.

Η πακόσμια οικονομική κρίση του 2007 σε σχέση με την Ελλάδα κατέδειξε από τη μια μεριά την εξόφθαλμη αδυναμία του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος να ανταποκριθεί και από την άλλη την ανικανότητα της Ε.Ε να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Η ύφεση που παρατηρήθηκε στην παγκόσμια οικονομία και το 1929 και το 2007 οδήγησε σε μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Και αν την εποχή εκείνη ο παγκόσμιος καπιταλισμός υιοθέτησε τον «κευνσιανισμό» για να ανακάμψει, σήμερα, μπροστά στην κρίση απαντάει με ακόμη πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μέτρα.

Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας με την απόλυτη εξάρτηση από τους μηχανισμούς του Δ.Ν.Τ και της Ε.Ε εμφανίζει χαρακτηριστικές ομοιότητες με τις περιόδους των πτωχεύσεων του παρελθόντος. Τρεις είναι οι πιο βασικές :

-  Ο ανεξέλεγκτος επαχθής δανεισμός ως μοντέλο «ανάπτυξης» και το τεράστιο εξωτερικό χρέος

-    Οι απροκάλυπτες ξένες επεμβάσεις που ασκούν απόλυτο έλεγχο τόσο στην οικονομία όσο και στους πολιτικούς θεσμούς

-   Η δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Για μια νέα πολιτική

Όπως τονίστηκε προηγουμένως οι οικονομικές κρίσεις στο παρελθόν οδήγησαν σε κίνηση των μαζών. Όχι πάντοτε σε θετική κατεύθυνση.  Σήμερα, στο κατώφλι μιας νέας πτώχευσης, το πολιτικό σύστημα δείχνει να τραντάζεται συθέμελα. Η διοχέτευση ωστόσο της λαϊκής οργής δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα στραφεί σε προοδευτικούς και ανατρεπτικούς δρόμους. Εκεί ακριβώς θα πρέπει να εστιαστεί η πολιτική παρέμβαση της ελληνικής αριστεράς.

Πως δηλαδή θα καταφέρει να πείσει τον ελληνικό λαό να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Η απάντηση στη σημερινή κρίση δεν είναι πρωτίστως οικονομική αλλά πολιτική. Ο ελληνικός λαός με την πολιτική στήριξη της Αριστεράς είναι ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει τα αστικά πολιτικά κόμματα και την ιδιότυπη κατοχή που έχουν επιβάλει η Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ.

Πολιτικό καθήκον της ελληνικής αριστεράς είναι να θέσει επιτακτικά το αίτημα της στάσης πληρωμών του δημόσιου χρέους.  Παρά τις κινδυνολογίες περί αποκλεισμού των χωρών, που αρνήθηκαν να πληρώσουν τα παράλογα χρέη τους , από τις διεθνείς αγορές κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε από τα πρόσφατα παραδείγματα. Πιο χαρακτηριστικό είναι εκείνο των χωρών της Λατινικής Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1980 που αντιστάθηκαν έμπρακτα στις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ

Ο αγώνας του ελληνικού λαού, παράλληλα, πρέπει να συνδεθεί με τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια ενδεχόμενη ανατροπή στην Ελλάδα θα επιφέρειπολλαπλασιαστικά οφέλη και στους εργαζόμενους των άλλων χωρών

Βασική τέλος, προϋπόθεση για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς. Απέναντι σ αυτές τις εξελίξεις είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλες οι πλευρές της, προεξάρχοντος  του Κ.Κ.Ε, ότι ο πολυκερματισμός και η απομόνωση προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο ελληνικό κεφάλαιο και τους ξένους ιμπεριαλιστές.

*Μέλος της Κ.Π.Ε του Συνασπισμού

Βιβλιογραφία

1. Η ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμος ΙΒ
2. Η ιστορία του ελληνικού έθνους , τόμος ΙΓ
3. Χ. Τρικούπης, Η ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, τόμος Γ, Γιοβάνη, Αθήνα, 1978
4. Θ. Βερέμης- Γ. Κολιόπουλος , Ελλάς, η σύγχρονη συνέχεια, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2006
5. Π. Τσακαλογιάννης, Σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, τόμος Α, Εστία Αθήνα, 2008
6. Ν. Σβορώνος, Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας, Θεμέλιο, Αθήνα, 2007
7. Richard Clogg, Συνοπτική ιστορία της Ελλάδας 1770-2000, Κάτοπτρο, Αθήνα, 2002
8. Mark Mazower, Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2002
9. Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τόμος Α, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2004
10. Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, τόμος Β, ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2004
11. Α. Ελεφάντης, Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης, Θεμέλιο, Αθήνα, 1999

 πηγή

Οι διαπραγματευτές έχουν κόκκινες γραμμές. Οι γλάστρες, όχι!

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Η καινούργια καραμέλα των εθελόδουλων είναι η φράση «δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές».

Την ακούμε σε όλους τους τόνους – απειλητικά, κοφτά, συμβουλευτικά, πατερναλιστικά.

Προφανώς δεν ισχύει. Όχι μόνο επειδή προφέρεται από εθελόδουλα χείλη, αλλά και επειδή απλώς ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Κόκκινες γραμμές υπάρχουν πάντα (αρκεί να τηρούνται).

Και πρέπει να υπάρχουν και δικαιούνται να τις βάζουν όλοι - πολύ περισσότερο όταν πρέπει να προστατευτεί μια χώρα και ένας λαός.

Φυσικά, τα τελευταία δύο χρόνια, η φράση είναι άγνωστη. Ακούστηκε λίγο στην αρχή, τον πρώτο καιρό της νέας «σοσιαλιστικής» επέλασης και μετά ξεχάστηκε.

Φυσικά πάντα για εσωτερική κατανάλωση. Μας φλόμωναν στα «δεν» εντός συνόρων και έσκυβαν το κεφάλι εκτός.

Τι έχουν να πουν τώρα, όμως, όλοι αυτοί, αυτός ο εσμός των ανικάνων προθύμων, τώρα που, σύμφωνα με το προσχέδιο που περιήλθε στην κατοχή του ειδησεογραφικού πρακτορείου Ρόιτερ’ς, η νέα δημοσιονομική συνθήκη της ΕΕ θα περιλαμβάνει ρήτρα εξαίρεσης που θα επιτρέπει την αναστολή του κανόνα για ισοσκελισμένο ισολογισμό (του περίφημου «χρυσού κανόνα» που συμφώνησαν Μέρκελ και Σαρκοζί) σε περιόδους οικονομικής επιβράδυνσης ή άλλες έκτακτες περιστάσεις;

Όπως αναφέρεται στο κείμενο «προσωρινή απόκλιση από το μεσοπρόθεσμο στόχο θα επιτρέπεται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις εκτός του ελέγχου του συμβαλλόμενου μέρους και με μεγάλο αντίκτυπο στα χρηματοοικονομικά της γενικής κυβέρνησης ή σε περιόδους σοβαρής οικονομικής επιβράδυνσης στην ευρωζώνη, την ΕΕ ή το συμβαλλόμενο μέρος».

Προφανώς, κάποιοι στην ΕΕ διαθέτουν ακόμη εγκέφαλο και εξακολουθούν να διατηρούν σώας τας φρένας.

Τέτοιους δεν διαθέτει η χώρα που λέγεται Ελλάς.

Δεν πρόλαβαν να τα συμφωνήσουν Μέρκελ και Σαρκοζί και οι δικοί μας (λέμε τώρα), έσπευσαν να υιοθετήσουν την απαράδεκτη αυτή άποψη.

Ο κ. Βενιζέλος μάλιστα, με το γνωστό του (συνταγματικό) στυλ, άρχισε να μας εξηγεί πώς αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς να περιμένουμε το πλήρωμα του χρόνου για συνταγματική αλλαγή.

Για να μην μιλήσουμε για τον άλλο πολιτικό αστέρα, που δύστηνος μοίρα τον έστειλε ακριβώς στο υπουργείο Άμυνας, και ο οποίος έσπευσε (στις 28 Φεβρουαρίου 2011, σε συνέντευξή του στα «Νέα» και στον Γιάννη Πολίτη) να δηλώσει πως η απαγόρευση της υπερχρέωσης πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά.

Το ίδιο πρόθυμός είχε εμφανιστεί και ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ και γ.γ. της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Άνχελ Γκουρία.

Το ίδιο πρόθυμοι και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί.

Εμάς βέβαια, δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν όλοι αυτοί.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην υπάρξουν τέτοιοι ασφυκτικοί κανόνες που να μην βγούμε ποτέ από την ύφεση.

Επίσης, μας ενδιαφέρει να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις έκτακτες συνθήκες που υπάρχουν μόνιμα στη χώρα – και όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης – όπως είναι οι επιβαρύνσεις στον προϋπολογισμό λόγω της τουρκικής επιθετικότητας και της εισβολής των λαθρομεταναστών.

Το έχω ξαναγράψει: Αν η Τουρκία παραγγείλει ένα σούπερ όπλο, εμείς τι θα κάνουμε; Θα πούμε, συγγνώμη, δεν θα μπορέσουμε, διότι μας το απαγορεύει ο δημοσιονομικός κανόνας που μπήκε και στο Σύνταγμα; Μήπως μπορείτε να... μας επιτεθείτε όταν θα πέσει το έλλειμμα;

Αλλά τι διαπραγματεύτηκαν για να διαπραγματευτούν και αυτό;

Πότε χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι και πότε απαίτησαν να σταματήσουν οι εντολές, υπενθυμίζοντας ότι η ΕΕ ουδέποτε προστάτεψε τα σύνορά μας, αντίθετα μας φόρτωσε και με άγνωστο αριθμό λαθρομεταναστών, υποχρεώνοντάς μας να τους κρατούμε (και να τους τρέφουμε και να τους περιθάλπουμε στα νοσοκομεία μας) εντός της επικράτειάς μας;

Έρχεται τώρα η ίδια η ΕΕ και προβλέπει μια σειρά εξαιρέσεις, που, όπως αποδεικνύεται, μας αφορούν ΟΛΕΣ!

Φυσικά, όχι για να καλύψουν εμάς, αλλά για να καλυφθούν οι ίδιοι.

Και μαζί με τον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα (εμείς είμαστε αυτή η γλάστρα).

Και είμαστε η γλάστρα, διότι δεν διαθέτουμε διαπραγματευτές, αλλά γλάστρες.

Νάτη, λοιπόν, η κόκκινη γραμμή.

Αλλά τι να περιμένεις από ανθρώπους που σκόπιμα και δόλια φούσκωσαν το έλλειμμα της χώρας για να μας ρίξουν στη φτώχεια;

Θλιβερές γλάστρες, εσμός ανικάνων, εξουσιομανής παρέα. Στα χέρια της οποίας έπεσε η Ελλάς και στραγγαλίστηκε.

Από ......  elzoni.gr

Πρόσκληση απο το Πνευματικό Κέντρο Κ. Τιθορέας για τα 100 χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την ελληνική κοινωνία όπως και στο Δήμο μας.

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Και ενώ θα ήταν απαραίτητο να ασχολούνται όλοι με τα μεγάλα προβλήματα ασχολούνται με τα ελάσσονα [όνομα] σε μια περίοδο που ο λαός μας πληρώνει τα χαράτσια ένα μετά το άλλο και οι οικογένειες στενάζουν, ο δήμος μας εξακολουθεί να έχει την ιδία, αβάσταχτη για εμάς φορολογία.

Με την εφαρμογή 23% Φ.Π.Α. στο νερό τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Έχουν αφεθεί τα έργα υποδομής στο ανύπαρκτο ΕΣΠΑ και λένε ψέματα στους δημότες όταν ξέρουν ότι το υπόλοιπο του ΕΣΠΑ για το 2014 είναι 8.000.000 ευρώ για όλη την περιφέρεια. Τα οποιαδήποτε έργα στο μέλλον θα κληθούν να τα πληρώσουν οι πολίτες με την ανταποδοτικότητα. Άλλωστε νέοι νομοί προβλέπουν τη δανειοδότηση από τράπεζες υπερχρεωμένων δήμων. Καμία συζήτηση για τα χρωστούμενα από την πολιτεία προς τους δήμους καμία διεκδίκηση από το κεντρικό κράτος.

Βολεύει τον ανύπαρκτο δήμαρχο και το συμβούλιο του η ονοματολογία. Σήμερα θα έπρεπε να έχουν αναλυθεί οι επιπτώσεις για την κάθε δημοτική ενότητα χωριστά από την εφαρμογή του Καλλικράτη, να έχει προγραμματιστεί ανάπτυξη οικονομική, σύμφωνα με τις δυνατότητες κάθε κοινότητας. Δεν υπάρχει οικονομία μόνο με τον τουρισμό και τις υπηρεσίες χρειάζεται παράγωγη.
Επίσης, θα ρώταγα τον κ. Τουσιάδη τι έπραττε όταν ή παράταξή του έδινε την δημόσια περιουσία σε Μήτσιδες και Στραγάληδες και σε άλλους «επενδυτές» τέτοιου τύπου.

Ακόμη, να θυμίσω στην Επιτροπή Τουρισμού ότι ο Μήτσης έχει συμφωνητικό που δεν τηρεί και αυτό το γνωρίζουν. Φαίνεται όμως ότι οι συνεδριάσεις στο «Γαλήνη» προκαλούν αμνησία. Αποκρύπτουν ότι έχουν συμφωνήσει παράταση της σύμβασης κατά 10 έτη και μάλιστα με μείωση του μισθώματος.
 
Φραγκούλης Γιάννης
Καμένα Βούρλα

Στο Δήμο τα ιαματικά των Καμένων αποφάσισαν....

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Ομόφωνα οι εκπρόσωποι των επαγγελματικών και παραγωγικών φορέων των Καμένων Βούρλων συμφωνούν με το αίτημα της Δημοτικής Αρχής για διεκδίκηση των ιαματικών πηγών.

Το θέμα αυτό συζητήθηκε στη σύσκεψη που συγκάλεσε η Επιτροπή τουριστικής προβολής του Δήμου της οποίας προεδρος είναι ο δημοτικός σύμβουλος Δημήτρης Παπαναγιωτου. Όπως ανέφερε στο κεντρικό δελτίο του ΛΑΜΙΑ FM-1 ο προεδρος της επιτροπής “ασφαλώς είναι σεβαστές οι συμβάσεις του επενδυτή κ. Μήτση αλλα ο Δήμoς διεκδικεί να παρέμβει αρχικά στις πηγές Κουνιαβίτη ,τα αποκαλούμενα και Καλλυντικά και όταν τελειώσει η σύμβαση του κ. Μήτση να έχει λόγο στη διαδικασία και ο τοπικός Δήμος τοσο στο θέμα του υδροθεραπευτηρίου όσο και της διαχειρισης του περιβάλλοντος χώρου στο πάρκο της λουτρόπολης".

πάρκο της λουτρόπολης".

 

Με παρέμβαση του ο επιχειρηματίας Γιάννης Ταταρίδας ανέφερε ότι οι ενέργειες του Δήμου δεν θα έχουν αποτέλεσμα εν όσω ο Δήμος θα επιμένει στο να μεταφέρει και τα υγρά αστικά απόβλητα του Αιγίου Κωνσταντίνου στο δικό του βιολογικό που απέχει μόλις λιγα μέτρα από τον Κουνιαβίτη.

Το θέμα αυτό εξετάζεται από μελετητική ομάδα και οι ειδικοί θα αποφανθούν αν τελικα θα γινει η μεταφορά των λυμάτων του Αγίου στο ΒΙΟΚΑ της λουτρόπολης και κάτω από ποιες προϋπόθεσης που να μην δημιουργούν το παραμικρό πρόβλημα στη λουτρόπολη ,απάντησε ο κ. Παπαναγιώτου.

Από ......  lamiafm1

Οι φορείς της Λουτρόπολης των Καμένων Βούρλων του Μώλου και του Αγ. Κωνσταντίνου , διεκδικούν με απόφασή τους η κυριότητα και η χρήση των Ιαματικών Πηγών να περιέλθει στο Δήμο.

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Καμένα Βούρλα , 11 Ιανουαρίου 2012

Προς :Κ.Νικητιάδη
Υφυπουργό Πολιτισμού

Κύριε Υφυπουργέ

Οι φορείς της λουτρόπολης των Καμένων Βούρλων συνεδριάσαμε με θέμα την αξιοποίηση των παγκοσμίως γνωστών ιαματικών πηγών και σας κοινοποιούμε τις αποφάσεις που πήραμε :

1 . Προτείνουμε και στηρίζουμε με αποφασιστικότητα την απόκτηση από το Δήμο μας της ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ και της ΧΡΗΣΗΣ των ιαματικών πηγών της πόλης των Καμένων Βούρλων.

2. Η αξιοποίηση των ιαματικών πηγών θα πραγματοποιηθεί από τον Δήμο με βάση ένα ολοκληρωμένο επενδυτικό πρόγραμμα , με όλους τους σύγχρονους αναπτυξιακούς τρόπους ( δημοτική συμμετοχή – συνεργασίες με συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας )
 
Στόχος των προτάσεων μας είναι το πολύπλευρο όφελος της τοπικής κοινωνίας και η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής .

Μετά τιμής

1. Επιτροπή Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής του Δήμου Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου
2. Σύλλογος Επαγγελματιών Μώλου
3. Σύλλογος Επαγγελματιών Αγίου Κωνσταντίνου
4. Σύλλογος Επαγγελματιών Καμένων Βούρλων
5. Σύλλογος Ξενοδόχων Καμένων Βούρλων
6. Σύλλογος Ενοικιαζομένων Δωματίων Καμένων Βούρλων

ΠΡΟΒΟμάστορες : 15/1/2012 Ορεινή πεζοπορία στο Καλλίδρομο (Ελαφοβούνι 1.146μ.)

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

 Εθελοντικός καθαρισμός και σήμανση μονοπατιού

 Κυριακή : Συνάντηση στις 9:30π.μ. στο χωριό Ανάβρα, 442μ.

Η πεζοπορία αρχίζει από τη πλατεία σε δασικό δρόμο αρχικά και μονοπάτι στη συνέχεια. έως τη Λάκα του Γρηγόρη. Κατόπιν ακολουθούμε μονοπάτι στη ρεματιά του Κρυοκάναλου προς τη κορυφή Ελαφοβούνι, 1.146μ. Θαυμάζουμε την υπέροχη θέα από την κορυφή και κατάβαση προς τη θέση Πινακάκια του χωριού Ανάβρα και στη συνέχεια από τον ίδιο δρόμο στη πλατεία.

Προαιρετικά χαλαρό μπάνιο στις Ιαματικές πηγές Θερμοπυλών ή Δαμάστας.
Ίσως χρειάζεται χειμερινός εξοπλισμός. Επικοινωνία με συντονιστές
Εύκολη διαδρομή, για ορειβάτες. Β.Δ.1 ή 5 - Ω.Π.6 -Υ.Δ.704μ.

Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές έως 10:00μ.μ. στις   14/01/2012.
Συντονιστές της Δράσης αυτής είναι :
1). Νίκος Αναστασίου              τηλ. 6974964428
2). Γιώργος Ηλιόπουλος          τηλ. 6977980707
Για περισσότερες πληροφορίες :
Κωστής Πετρόπουλος τηλ. 6976891093 - email kostaspetro2003@yahoo.gr

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας " Ημέρα"

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας " ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ"

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;

ΟΧΙ ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ,

ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΟΥΝ…..

Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει…

Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντας τες να χρεοκοπήσουν.

«Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας»….
Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.


Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται.
Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.

Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.

Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:

Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.

Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).

Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.

Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ”έσωσε” τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.

«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»

Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα
Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο.
Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

Από ..... parganews

Καμμένος: «Τα cds της εταιρείας που συνεργάζεται ο Α. Παπανδρέου»

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Νέες αποκαλύψεις από τον ανεξάρτητο βουλευτή

Απάντηση σε όσους αμφισβητούν τις καταγγελίες του για την οικογένεια Παπανδρέου δίνει ο ανεξάρτητος βουλευτής Πάνος Καμμένος με νέα στοιχεία που ανήρτησε στο προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Συγκεκριμένα ο Καμμένος ανήρτησε τα ασφάλιστρα κινδύνου τα οποία έχει στην κατοχή της η εταιρεία Unigestion.

Για την συγκεκριμένη εταιρεία είχε αναρτήσει σχετικά έγγραφα την Τετάρτη, τα οποία σύμφωνα με τον ανεξάρτητο βουλευτή αποδεικνύουν ότι υπάρχει εργασιακή σχέση του αδελφού του τέως πρωθυπουργού Ανδρίκου Παπανδρέου με την Unigestion. Επίσης κάνει λόγο για απάντηση σε όσους αμφισβητούν τις καταγγελίες του για την οικογένεια Παπανδρέου και ισχυρίζονται ότι δεν έχει στοιχεία.

«Σας έλεγα εχθές για το non-paper και τα παπαγαλάκια που άλλα εθελοντικά λόγω καταγωγής ..άλλα επι πληρωμή θα προσπαθήσουν να πουν για έλλειψη στοιχείων .

Ο ομογενής ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ (τα κεφαλαία τα βάζει αυτός όπου υπογράφει ) μπλέ μήλο ... έκανε την πρώτη επίθεση.
Ο Γόνος δέν λέει ότι είναι υπάλληλος τράπεζας στη Νέα Υόρκη ούτε ποιά συμφέροντα υπηρετεί.
Του κάνω λοιπόν δώρο κάποια CDS της UNIGESTION να τα επισυνάψει στο report ότι
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ ΟΣΟ ΤΑ ΚΤΥΠΑΣ ΤΟΣΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ» αναφέρει χαρακτηριστικά ο βουλευτής.

Από  .....  parapolitika

Χρυσόστομος: "Να στηθούν κρεμάλες στη Βασ. Σοφίας"

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Κρεμάλες από τη Βασιλίσσης Σοφίας ως τις στήλες του Ολυμπίου Διός ζητά να στηθούν ο τέως μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Μιλώντας στο traveltimes.gr και τον Πάνο Μπαΐλη, o ιεράρχης που προκάλεσε σοκ όταν παραιτήθηκε από τη θέση του μητροπολίτη στα 70 του χρόνια και χωρίς να έχει προβλήματα υγείας, χαρακτηρίζει αναγκαίο κακό τη συγκυβέρνηση και δηλώνει ότι ο χωρισμός κράτους-εκκλησίας δεν γίνεται λόγω του φόβου της Πολιτείας να προχωρήσει.

Ερωτηθείς για το πώς μπορούμε να βγούμε από τη σημερινή κατάσταση, ο κ. Χρυσόστομος δεν μασάει τα λόγια του...

"Θα πρέπει να φτιαχτούν κρεμάλες από τη Βασιλίσσης Σοφίας ως τις στήλες του Ολυμπίου Διός ώστε να κρεμαστούν: ένας δεσπότης, ένας εισαγγελέας, ένας υπουργός, ένας μηχανικός, ένας γιατρός, ένας εφοριακός, ένας πανεπιστημιακός , ένας από κάθε σινάφι και πέντε δημοσιογράφοι. Η Εκκλησία κρέμασε ένας δεσπότη. Οι άλλες θέσεις περιμένουν τους υπόλοιπους", λέει χαρακτηριστικά, εννοώντας φυσικά όχι την εκτέλεση, αλλά την απογύμνωση με σκληρό τρόπο των παραπάνω από τις εξουσίες τους.

Όσον αφορά τον ρόλο της εκκλησίας στην κρίση, ο τέως μητροπολίτης Ζακύνθου, σημειώνει ότι η εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν έχει να δώσει πολλά, ενώ δηλώνει αντίθετος σε κάθε προσπάθεια εμπλοκής της στην πολιτική.
Πάντως ο ίδιος, ερωτηθείς σχετικά δεν διστάζει να χαρακτηρίσει ως "αναγκαίο κακό" την κυβέρνηση, ενώ βρίσκει λογικές τις απαιτήσεις των δανειστών μας.
"Γιατί να μην υπάρχουν εγγυήσεις. Σου δίνουν χρήματα και πρέπει να τηρήσεις κάποιους όρους. Πρέπει να δεσμευτείς ότι θα τα επιστρέψεις", λέει χαρακτηριστικά.

"Η Πολιτεία δεν θα ανοίξει το θέμα"
Ο κ. Χρυσόστομος χαρακτηρίζει "παλιά καραμέλα" το ζήτημα του χωρισμού κράτους-εκκλησίας και εκτίμησε ότι η Πολιτεία και όχι η εκκλησία είναι αυτή που κωλυσιεργεί.
"Να θυμίσω σε όλους ότι όταν κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε θέσει ζήτημα χωρισμού Εκκλησίας –Κράτους στον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ , τότε αυτός ( ο Σεραφείμ) του απάντησε: Αν θέλετε το συζητάμε τώρα. Ο Καραμανλής όμως δεν το συζήτησε. Εγώ πολλές φορές το έχω πεί ότι η Εκκλησία θα πρέπει μόνη της να θέσει το ζήτημα του χωρισμού. Όμως το θέμα δεν έχει ανοίξει από μια αδικαιολόγητη φοβία. Στη φοβία και την ανασφάλεια που νιώθει ο καθένας από μας οφείλεται αυτή η μη αντιμετώπιση του θέματος. Εκτιμησή μου είναι ότι η πολιτεία δεν θα ανοίξει το θέμα γιατί είναι αυτή που νομοθετεί τα πάντα για την Εκκλησία, από την εγκατάσταση του μητροπολίτη, ως τον διορισμό παπάδων. Ποιος θα απεμπολήσει αυτά τα δικαιώματα;" λέει χαρακτηριστικά.

Σωστό το "μαζί τα φάγαμε"

Ερωτηθείς για το πώς φτάσαμε ως εδώ, ο κ Χρυσόστομος σημειώνει ως βασική αιτία την ηθική έκπτωση, με "την οποία κανείς διεθνής οργανισμός δεν ασχολήθηκε και εκφράζει τη συμφωνία του με την περίφημη φράση "μαζί τα φάγαμε" του Θ. Πάγκαλου.
"Όταν κάποιος δημόσιος λειτουργός παίρνει μίζα για να καλύψει μια παρανομία για κάποιον για παράδειγμα που χρωστάει στην εφορία, και έχει κάλυψη πολιτική γι΄αυτό , αυτός δεν έχει συμμετοχή στο φαγοπότι;"

Ο κ. Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, αν και ως πρόεδρος της συνοδικής επιτροπής για τον θρησκευτικό τουρισμό, δηλώνει αισιόδοξος, καθώς πολλοί λαοί (κυρίως οι Ρώσοι) δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα θρησκευτικά μνημεία της Ελλάδας.
Τέλος, ο κ. Χρυσόστομος χαρακτηρίζει τον Γ. Παπανδρέου "ευγενή", ενώ για τον Αντώνη Σαμαρά δηλώνει ότι έχει τις προϋποθέσεις να πετύχει.

"Έχω γνωρίσει και τους τρεις Παπανδρέου. Τον Γεώργιο, τον Ανδρέα και τον Γιώργο. Μπορώ να πω ότι και οι τρεις ήταν ευγενείς και με καλές προθέσεις. Αλλά πολλές φορές οι συγκυρίες δεν είναι υπέρ των καλών προθέσεων. Κάποιες φορές χρειάζεται να χτυπήσεις και το χέρι στο τραπέζι. Παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το έκανε αυτό σε αντίθεση με τον νεότερο".

news247.gr

Οι εκλογές και η ΝΔ

Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com

Δημοσιευμένο στις 6 Ιαν 2012 Συντάκτης: Δημήτρης Νικολακόπουλος

Ομολογώ ότι αδυνατώ να κατανοήσω την εμμονή της ΝΔ για άμεση προσφυγή στις κάλπες, που επανέρχεται κάθε τρείς λίγο στο προσκήνιο από τον πρόεδρο του Κόμματος κ. Αντώνη Σαμαρά.

Οι ενστάσεις μου δεν έχουν σχέση με την βασική αρχή ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν πολιτικά αδιέξοδα και όταν διαπιστώνεται δυσαρμονία μεταξύ των κομμάτων που κυβερνούν και της βούλησης του λαού, τότε η μοναδική διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι οι κάλπες.

Η επιμονή, όμως, της ΝΔ για άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία μοιάζει ακατανόητη για τρεις κύριους λόγους, οι οποίοι, βεβαίως, δεν ισχύουν για τα μικρά κόμματα τα οποία ζητούν με τη σειρά τους εκλογές, διαβλέποντας ότι υπό τις παρούσες συνθήκες μπορούν να εξέλθουν ενισχυμένα από τις κάλπες.

Η πρώτος λόγος έχει σχέση με…απλά μαθηματικά. Μπορεί η ΝΔ να προηγείται σταθερά του ΠαΣοΚ, να έρχεται πρώτο κόμμα σ΄ όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, αλλά με τα ποσοστά που συγκεντρώνει μοιάζει είναι σχεδόν απίθανο να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί ο «πήχης της αυτοδυναμίας» με βάση τον εκλογικό νόμο του κ. Πρ. Παυλόπουλου, με τον οποίον θα διεξαχθούν οι εκλογές, κυμαίνεται γύρω στο 39,5%. Η επίτευξη της αυτοδυναμίας μάλιστα δυσχεραίνεται περαιτέρω στην περίπτωση κατά την οποία επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για είσοδο περισσότερων μικρών κομμάτων στη Βουλή ή και αύξηση των ποσοστών τους, κάτι που ερμηνεύει ως έναν βαθμό, πέρα και ανεξάρτητα από τους λόγους πολιτικής έκφρασης, το γιατί επιζητούν τις κάλπες.

Ο δεύτερος λόγος έχει σχέση με τη λειτουργία αυτών των ίδιων των πολιτικών κομμάτων. Το πολιτικό σύστημα σήμερα αντιμετωπίζει μία βαθιά κρίση εμπιστοσύνης, η οποία επιτείνεται και τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτη λόγω ακριβώς της οικονομικής συγκυρίας. Οι πολιτικοί, με άλλα λόγια, θα έπρεπε να ενδιαφερθούν πρώτα να διορθωθούν τα του οίκου τους πριν ζητήσουν την εντολή του ελληνικού λαού για την διακυβέρνηση της χώρας. Αντ΄ αυτού όμως οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε να καταστεί αντιπροσωπευτικός υπονομεύθηκε, οι πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν για το κτύπημα του «μαύρου πολιτικού χρήματος» έπεσαν στο κενό και η απόπειρα να ριχτεί φως στις πηγές χρηματοδότησης των κομμάτων και των πολτικών προσώπων και να κατοχυρωθεί στοιχειωδώς η διαφάνεια στη διαχείριση των οικονομικών τους, λοιδωρήκε. Δεν έφθαναν όμως όλα αυτά. Επιστρατεύθηκαν και οι θεωρίες περί «συλλογικής ευθύνης» για την κατάντια της χώρας με το γνωστό …παγκάλειο σλόγκαν «μαζί τα φάγαμε».

Ο τρίτος λόγος αφορά στην κατάσταση της χώρας και την προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών που θεωρούνται κρίσιμες για την οικονομική της επιβίωση.

Το ερώτημα είναι υπαρκτό: Τι θα έκανε μία κυβέρνηση της ΝΔ για την έξοδο από την κρίση ή ακόμα και για το μετριασμό των επιπτώσεών της στην κοινωνία στην υποθετική βεβαίως περίπτωση που ανακτούσε (έστω και μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις) τη διακυβέρνηση της χώρας και το οποίο δεν μπορεί να επιτύχει με την κυβέρνηση Παπαδήμου; Κακά τα ψέματα: Τη στιγμή που αποδέχεται κάποιος την νέα δανειακή σύμβαση μοιραία θα αποδεχτεί και τα μέτρα που τη συνοδεύουν. Το αν τα ίδια σκληρά και ανάλγητα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα σύμβαση θα έχουν μόνον μπλε χρώμα ή μπλε και πράσινους κόκκους δεν ενδιαφέρει τους πολίτες.

http://www.tovima.gr/