Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;

ΟΧΙ ΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ,
ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΟΥΝ…..


Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει…

Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντας τες να χρεοκοπήσουν.

«Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας»….
Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.


Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται.
Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.

Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.

Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:
Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.

Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).

Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.

Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ”έσωσε” τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.

«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»

Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα
Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο.
Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

Από ..... parganews

Καμμένος: «Τα cds της εταιρείας που συνεργάζεται ο Α. Παπανδρέου»

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Νέες αποκαλύψεις από τον ανεξάρτητο βουλευτή


Απάντηση σε όσους αμφισβητούν τις καταγγελίες του για την οικογένεια Παπανδρέου δίνει ο ανεξάρτητος βουλευτής Πάνος Καμμένος με νέα στοιχεία που ανήρτησε στο προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Συγκεκριμένα ο Καμμένος ανήρτησε τα ασφάλιστρα κινδύνου τα οποία έχει στην κατοχή της η εταιρεία Unigestion.

Για την συγκεκριμένη εταιρεία είχε αναρτήσει σχετικά έγγραφα την Τετάρτη, τα οποία σύμφωνα με τον ανεξάρτητο βουλευτή αποδεικνύουν ότι υπάρχει εργασιακή σχέση του αδελφού του τέως πρωθυπουργού Ανδρίκου Παπανδρέου με την Unigestion. Επίσης κάνει λόγο για απάντηση σε όσους αμφισβητούν τις καταγγελίες του για την οικογένεια Παπανδρέου και ισχυρίζονται ότι δεν έχει στοιχεία.

«Σας έλεγα εχθές για το non-paper και τα παπαγαλάκια που άλλα εθελοντικά λόγω καταγωγής ..άλλα επι πληρωμή θα προσπαθήσουν να πουν για έλλειψη στοιχείων .

Ο ομογενής ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ (τα κεφαλαία τα βάζει αυτός όπου υπογράφει ) μπλέ μήλο ... έκανε την πρώτη επίθεση.
Ο Γόνος δέν λέει ότι είναι υπάλληλος τράπεζας στη Νέα Υόρκη ούτε ποιά συμφέροντα υπηρετεί.
Του κάνω λοιπόν δώρο κάποια CDS της UNIGESTION να τα επισυνάψει στο report ότι
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ ΟΣΟ ΤΑ ΚΤΥΠΑΣ ΤΟΣΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ» αναφέρει χαρακτηριστικά ο βουλευτής.

Από  .....  parapolitika

Χρυσόστομος: "Να στηθούν κρεμάλες στη Βασ. Σοφίας"

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com


Κρεμάλες από τη Βασιλίσσης Σοφίας ως τις στήλες του Ολυμπίου Διός ζητά να στηθούν ο τέως μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Μιλώντας στο traveltimes.gr και τον Πάνο Μπαΐλη, o ιεράρχης που προκάλεσε σοκ όταν παραιτήθηκε από τη θέση του μητροπολίτη στα 70 του χρόνια και χωρίς να έχει προβλήματα υγείας, χαρακτηρίζει αναγκαίο κακό τη συγκυβέρνηση και δηλώνει ότι ο χωρισμός κράτους-εκκλησίας δεν γίνεται λόγω του φόβου της Πολιτείας να προχωρήσει.

Ερωτηθείς για το πώς μπορούμε να βγούμε από τη σημερινή κατάσταση, ο κ. Χρυσόστομος δεν μασάει τα λόγια του...

"Θα πρέπει να φτιαχτούν κρεμάλες από τη Βασιλίσσης Σοφίας ως τις στήλες του Ολυμπίου Διός ώστε να κρεμαστούν: ένας δεσπότης, ένας εισαγγελέας, ένας υπουργός, ένας μηχανικός, ένας γιατρός, ένας εφοριακός, ένας πανεπιστημιακός , ένας από κάθε σινάφι και πέντε δημοσιογράφοι. Η Εκκλησία κρέμασε ένας δεσπότη. Οι άλλες θέσεις περιμένουν τους υπόλοιπους", λέει χαρακτηριστικά, εννοώντας φυσικά όχι την εκτέλεση, αλλά την απογύμνωση με σκληρό τρόπο των παραπάνω από τις εξουσίες τους.

Όσον αφορά τον ρόλο της εκκλησίας στην κρίση, ο τέως μητροπολίτης Ζακύνθου, σημειώνει ότι η εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν έχει να δώσει πολλά, ενώ δηλώνει αντίθετος σε κάθε προσπάθεια εμπλοκής της στην πολιτική.
Πάντως ο ίδιος, ερωτηθείς σχετικά δεν διστάζει να χαρακτηρίσει ως "αναγκαίο κακό" την κυβέρνηση, ενώ βρίσκει λογικές τις απαιτήσεις των δανειστών μας.
"Γιατί να μην υπάρχουν εγγυήσεις. Σου δίνουν χρήματα και πρέπει να τηρήσεις κάποιους όρους. Πρέπει να δεσμευτείς ότι θα τα επιστρέψεις", λέει χαρακτηριστικά.

"Η Πολιτεία δεν θα ανοίξει το θέμα"
Ο κ. Χρυσόστομος χαρακτηρίζει "παλιά καραμέλα" το ζήτημα του χωρισμού κράτους-εκκλησίας και εκτίμησε ότι η Πολιτεία και όχι η εκκλησία είναι αυτή που κωλυσιεργεί.
"Να θυμίσω σε όλους ότι όταν κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε θέσει ζήτημα χωρισμού Εκκλησίας –Κράτους στον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ , τότε αυτός ( ο Σεραφείμ) του απάντησε: Αν θέλετε το συζητάμε τώρα. Ο Καραμανλής όμως δεν το συζήτησε. Εγώ πολλές φορές το έχω πεί ότι η Εκκλησία θα πρέπει μόνη της να θέσει το ζήτημα του χωρισμού. Όμως το θέμα δεν έχει ανοίξει από μια αδικαιολόγητη φοβία. Στη φοβία και την ανασφάλεια που νιώθει ο καθένας από μας οφείλεται αυτή η μη αντιμετώπιση του θέματος. Εκτιμησή μου είναι ότι η πολιτεία δεν θα ανοίξει το θέμα γιατί είναι αυτή που νομοθετεί τα πάντα για την Εκκλησία, από την εγκατάσταση του μητροπολίτη, ως τον διορισμό παπάδων. Ποιος θα απεμπολήσει αυτά τα δικαιώματα;" λέει χαρακτηριστικά.

Σωστό το "μαζί τα φάγαμε"

Ερωτηθείς για το πώς φτάσαμε ως εδώ, ο κ Χρυσόστομος σημειώνει ως βασική αιτία την ηθική έκπτωση, με "την οποία κανείς διεθνής οργανισμός δεν ασχολήθηκε και εκφράζει τη συμφωνία του με την περίφημη φράση "μαζί τα φάγαμε" του Θ. Πάγκαλου.
"Όταν κάποιος δημόσιος λειτουργός παίρνει μίζα για να καλύψει μια παρανομία για κάποιον για παράδειγμα που χρωστάει στην εφορία, και έχει κάλυψη πολιτική γι΄αυτό , αυτός δεν έχει συμμετοχή στο φαγοπότι;"

Ο κ. Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, αν και ως πρόεδρος της συνοδικής επιτροπής για τον θρησκευτικό τουρισμό, δηλώνει αισιόδοξος, καθώς πολλοί λαοί (κυρίως οι Ρώσοι) δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα θρησκευτικά μνημεία της Ελλάδας.
Τέλος, ο κ. Χρυσόστομος χαρακτηρίζει τον Γ. Παπανδρέου "ευγενή", ενώ για τον Αντώνη Σαμαρά δηλώνει ότι έχει τις προϋποθέσεις να πετύχει.

"Έχω γνωρίσει και τους τρεις Παπανδρέου. Τον Γεώργιο, τον Ανδρέα και τον Γιώργο. Μπορώ να πω ότι και οι τρεις ήταν ευγενείς και με καλές προθέσεις. Αλλά πολλές φορές οι συγκυρίες δεν είναι υπέρ των καλών προθέσεων. Κάποιες φορές χρειάζεται να χτυπήσεις και το χέρι στο τραπέζι. Παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το έκανε αυτό σε αντίθεση με τον νεότερο".

news247.gr

Οι εκλογές και η ΝΔ

Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com



Δημοσιευμένο στις 6 Ιαν 2012 Συντάκτης: Δημήτρης Νικολακόπουλος

Ομολογώ ότι αδυνατώ να κατανοήσω την εμμονή της ΝΔ για άμεση προσφυγή στις κάλπες, που επανέρχεται κάθε τρείς λίγο στο προσκήνιο από τον πρόεδρο του Κόμματος κ. Αντώνη Σαμαρά.

Οι ενστάσεις μου δεν έχουν σχέση με την βασική αρχή ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν πολιτικά αδιέξοδα και όταν διαπιστώνεται δυσαρμονία μεταξύ των κομμάτων που κυβερνούν και της βούλησης του λαού, τότε η μοναδική διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι οι κάλπες.

Η επιμονή, όμως, της ΝΔ για άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία μοιάζει ακατανόητη για τρεις κύριους λόγους, οι οποίοι, βεβαίως, δεν ισχύουν για τα μικρά κόμματα τα οποία ζητούν με τη σειρά τους εκλογές, διαβλέποντας ότι υπό τις παρούσες συνθήκες μπορούν να εξέλθουν ενισχυμένα από τις κάλπες.

Η πρώτος λόγος έχει σχέση με…απλά μαθηματικά. Μπορεί η ΝΔ να προηγείται σταθερά του ΠαΣοΚ, να έρχεται πρώτο κόμμα σ΄ όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, αλλά με τα ποσοστά που συγκεντρώνει μοιάζει είναι σχεδόν απίθανο να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί ο «πήχης της αυτοδυναμίας» με βάση τον εκλογικό νόμο του κ. Πρ. Παυλόπουλου, με τον οποίον θα διεξαχθούν οι εκλογές, κυμαίνεται γύρω στο 39,5%. Η επίτευξη της αυτοδυναμίας μάλιστα δυσχεραίνεται περαιτέρω στην περίπτωση κατά την οποία επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για είσοδο περισσότερων μικρών κομμάτων στη Βουλή ή και αύξηση των ποσοστών τους, κάτι που ερμηνεύει ως έναν βαθμό, πέρα και ανεξάρτητα από τους λόγους πολιτικής έκφρασης, το γιατί επιζητούν τις κάλπες.

Ο δεύτερος λόγος έχει σχέση με τη λειτουργία αυτών των ίδιων των πολιτικών κομμάτων. Το πολιτικό σύστημα σήμερα αντιμετωπίζει μία βαθιά κρίση εμπιστοσύνης, η οποία επιτείνεται και τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτη λόγω ακριβώς της οικονομικής συγκυρίας. Οι πολιτικοί, με άλλα λόγια, θα έπρεπε να ενδιαφερθούν πρώτα να διορθωθούν τα του οίκου τους πριν ζητήσουν την εντολή του ελληνικού λαού για την διακυβέρνηση της χώρας. Αντ΄ αυτού όμως οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε να καταστεί αντιπροσωπευτικός υπονομεύθηκε, οι πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν για το κτύπημα του «μαύρου πολιτικού χρήματος» έπεσαν στο κενό και η απόπειρα να ριχτεί φως στις πηγές χρηματοδότησης των κομμάτων και των πολτικών προσώπων και να κατοχυρωθεί στοιχειωδώς η διαφάνεια στη διαχείριση των οικονομικών τους, λοιδωρήκε. Δεν έφθαναν όμως όλα αυτά. Επιστρατεύθηκαν και οι θεωρίες περί «συλλογικής ευθύνης» για την κατάντια της χώρας με το γνωστό …παγκάλειο σλόγκαν «μαζί τα φάγαμε».

Ο τρίτος λόγος αφορά στην κατάσταση της χώρας και την προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών που θεωρούνται κρίσιμες για την οικονομική της επιβίωση.

Το ερώτημα είναι υπαρκτό: Τι θα έκανε μία κυβέρνηση της ΝΔ για την έξοδο από την κρίση ή ακόμα και για το μετριασμό των επιπτώσεών της στην κοινωνία στην υποθετική βεβαίως περίπτωση που ανακτούσε (έστω και μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις) τη διακυβέρνηση της χώρας και το οποίο δεν μπορεί να επιτύχει με την κυβέρνηση Παπαδήμου; Κακά τα ψέματα: Τη στιγμή που αποδέχεται κάποιος την νέα δανειακή σύμβαση μοιραία θα αποδεχτεί και τα μέτρα που τη συνοδεύουν. Το αν τα ίδια σκληρά και ανάλγητα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα σύμβαση θα έχουν μόνον μπλε χρώμα ή μπλε και πράσινους κόκκους δεν ενδιαφέρει τους πολίτες.

http://www.tovima.gr/

Δεν μούτζωναν την βουλή, εσάς μούτζωναν κ. Χρυσοχοΐδη...(βίντεο)

Σκληροί, αδίστακτοι, αλαζόνες και πάνω από όλα αμετανόητοι...
Δείχνει σαν να μην έχουν καταλάβει τι έγινε, σαν μην έχουν συνειδητοποιήσει το κακό που έχουν προκαλέσει και την καταστροφή της χώρας..
Δεν εξηγείται διαφορετικά...όταν βγαίνει ο Χρυσοχοΐδης και αφού μας έχει πει ότι, τα έκαναν μαντάρα, ότι κακώς πήγαν στο μνημόνιο, ότι κατέστρεψαν την χώρα, ότι μας κυβερνούσαν οι "κηπουροί"....
να διερωτάται γιατί οι Έλληνες μούτζωναν την Βουλή.

Μια χαρά του απάντησε ο Παπαδάκης (λέει που και που κανένα καλό).
Δεν μούτζωναν την βουλή, εσάς μούτζωναν κ. Χρυσοχοΐδη... 
Δείτε και την κωλοτούμπα του κ. Χρυσοχοΐδη για τους τεχνοκράτες...



Από ..... exomatiakaivlepo

Ο άνθρωπος που έκανε τον Καρατζαφέρη να δείχνει σοβαρός…

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com


Μακάρι να μην ήταν έτσι τα πράγματα.


Είναι οδυνηρό να βλέπεις την πατρίδα σου να βυθίζεται, αργά αλλά σταθερά, στην εξαθλίωση, τους συνανθρώπους σου να σβήνουν αποκαμωμένοι στα πρόσκαιρα απεργιακά κάστρα, πριν τους καταπιεί το σκοτεινό ποτάμι της ανεργίας, της ανέχειας.

Πριν τους πνίξει η βουβή ντροπή καθώς αντικρίζουν το μελαγχολικό βλέμμα των παιδιών τους.
Κι ενώ η βιτρίνα του παρακράτους της μεταπολίτευσης γίνεται θρύψαλα και αποκαλύπτονται οι κυβερνώσες συμμορίες μηντιαρχών, τραπεζιτών και πολιτικού συστήματος, τόσο μικραίνει το ανάστημα των πολιτικών ηγετών εκεί έξω.

Εκτός κι αν ήταν πάντοτε «μικροί» και τους γιγάντωσε, μέσα σε μια νύχτα, η ανάγκη των κομματικών στρατών για πλαστικούς ηγέτες και μπαλκονάτα είδωλα.
Τι ξηρασία κι αυτή μέσα στον παγωμένο Γενάρη του 2012…
Σε μια ιδανική συγκυρία για να αναδειχθεί ο ηγέτης, οι δικοί μας είναι πιο αλαφροΐσκιωτοι από τεκνά του Λάκη Γαβαλά.

Πάρτε τον Αντώνη Σαμαρά για παράδειγμα.
Τους τελευταίους μήνες καθώς τον παρακολουθείς αισθάνεσαι όπως τότε που πήγαινες μικρός στο Γύρο του Θανάτου και ζαλιζόσουνα από το κροτάλισμα της μοτοσικλέτας, το τρίξιμο του ξύλινου βαρελιού και την αγωνία μην συμβεί κάποιο ατύχημα.
Τουλάχιστο για εκείνα τα 25΄ ο μοτοσικλετιστής ήταν ένας ήρωας στα μάτια μας και οι δραχμές που έπεφταν στον πάτο του βαρελιού γνωρίζαμε ότι έπιαναν τόπο.
Ο Σαμαράς προκαλεί την ίδια και περισσότερη ναυτία κάνοντας συνεχείς κωλοτούμπες και πιρουέτες στην άσφαλτο της Συγγρού με ευλυγισία που θα ζήλευε και ο Γιώργος Χειμωνέτος.
Έκπληξη; Ναι, μόνο σε αντιδιαστολή με τις διαχρονικά εθνικόφρονες κορώνες με τις οποίες έχει κεντήσει την ιστορία της παράταξής του.

Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατάφερε, με τους χειρισμούς του στο Μακεδονικό, να το κάνει κάνει μείζον θέμα της εξωτερικής μας πολιτικής.
Στη συνέχεια θα προχωρούσε στην ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης η οποία είχε σύντομη ημερομηνία λήξης.
Το 1994 εξέλεξε 10 βουλευτές αλλά στη συνέχεια το μαγαζί κατέβασε ρολά και κάποιοι έχασαν τα λεφτά τους.

Μετά από χρόνια στην εξορία θα επέστρεφε αρχηγός στη ΝΔ εκτοπίζοντας –με τη βοήθεια του διαδικτυακού του Τάγματος-την Ντόρα Μπακογιάννη.
Κι ενώ ακόμη και οι αντίπαλοί του περίμεναν ότι θα επέστρεφε πιο ώριμος από ποτέ και με όραμα για την πατρίδα του και την επιβίωσή της στο νέο παγκόσμιο χωριό, εκείνος καθημερινά εμφανίζεται πιο δειλός, πιο αμήχανος, πιο χαμένος στο κενό.
Λες και κάποιο αεροπλανάκι, από αυτά του μοντελισμού, ραντίζει με χημικές ουρές τη Συγγρού κάθε φορά που εμφανίζεται η λιμουζίνα του Αντώνη.

Αντί να πιάσει από το χέρι έναν-έναν τους ταλαίπωρους ψηφοφόρους του κόμματός του ξεκινώντας- σημειολογικά -από τους αγρότες και να τους εμπνεύσει το πάθος για την Αναγέννηση της Ελλάδας, εκείνος αποχαυνωμένος καταπίνει τους καπνούς από την πίπα του Χρύσανθου Λαζαρίδη και ζαλισμένος επιστρέφει στο σπίτι του στη Κηφισιά, όταν δεν μένει σε κάποια από τα διαμερίσματα που διαθέτει στο Κολωνάκι.

Οι αγρότες είναι εκείνοι που μπορούν να δώσουν οξυγόνο ζωής σε μια Ελλάδα που βρίσκεται στην Εντατική.
Η μάνα γη που μας έθρεφε πριν μπούμε στην ΕΟΚ και καταστρέψουμε τις καλλιέργειές μας κλέβοντας τις επιδοτήσεις των κουτόφραγκων, είναι εκείνη που μπορεί να μας βοηθήσει να περάσουμε τον κάβο. Οι νέες εναλλακτικές καλλιέργειες, οι νέοι μορφωμένοι και με άποψη αγρότες.
Οι παραμελημένοι αγρότες- από τον λάτρη του ξενυχτιού και των μπουζουκιών Σκανδαλίδη- ο οποίος επιτρέπει στους αλβανούς εμπόρους να αγοράζουν στην Άρτα και το Άργος τα πορτοκάλια με 10 λεπτά και να φθάνουν στον καταναλωτή- κάτοικο της Αθήνας με 1 ευρώ το κιλό.
Αλλά πώς να νοιασθεί για τη χώρα ένας τύπος που δεν ζορίσθηκε ποτέ στη ζωή του παρά μόνο όταν οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ πλακωνόντουσαν με τους γαλάζιους.

Πώς να έχει σχέδιο ένα κολλεγιόπαιδο που δεν κουράστηκε ποτέ του και τώρα που ήρθανε τα ζόρια και μας ζώνουν μαύρα φίδια, σέρνεται δουλικά πίσω από τα σκοτεινά καμώματα του Καρατζαφέρη, στηρίζοντας την κυβέρνηση ενός αμφιλεγόμενου τραπεζουπαλλήλου κι ενός συνταγματολόγου που υποδύεται τον υπ. Οικονομικών.
Τον βλέπεις να περιστοιχίζεται από τον Μουρούτη, τον Αρβανιτόπουλο, τον Σταικούρα, τον Τασούλα, την Bilderberg και τα ενοχικά σύνδρομα του παρελθόντος και νομίζεις πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα γίνει σύννεφο καπνού και θα εξαυλωθεί σαν στιγμιαίος γάμος της Μιμής Ντενίση.
Η θα χαθεί μέσα στις φυλλωσιές του «Ζάππειο (Αι)δοίο» σαν τους παιδεραστές του Κουτρουμάνη.
Δειλός και συμβιβασμένος, φοβάται να προφέρει ακόμη και την ημερομηνία 19 Φεβρουαρίου-τόσο τιμά τον λόγο του.

(Δεν) τον βλέπεις και αναρωτιέσαι γιατί να τον κάνω αυτόν πρωθυπουργό; Για να ολοκληρώσει την καταστροφή έτσι όπως μετα-κινείται, χύμα στο κύμα, δίχως πυγμή, δίχως αξίες, δίχως γενναιότητα, πολύ φοβούμαι δίχως τα ιδανικά της Πηνελόπης Δέλτα.
Αν διέθετε κάτι απ’ όλα αυτά θα έλεγε σήμερα κιόλας
«-Για σταθείτε ρε, ως εδώ και μη παρέκει πουλητάρια της πατρίδας μου. Όχι άλλο κάρβουνο…»
Και θα κατέβαινε στο λαό να του εμφυσήσει περηφάνια και αξιοπρέπεια κόντρα στα συναισθήματα του φόβου που ξερνάνε τα παπαγαλάκια των νταβατζήδων για να κρατάνε σε καταστολή τους πολίτες.
Αλλά για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις πολεμήσει στη ζωή σου ακόμη και τον πόλεμο ενάντια στον άλλο, τον βολεμένο σου εαυτό.

Για το ποια είναι τα «προσόντα» του Σαμαρά-του πολιτικού που έκανε ακόμη και τον Καρατζαφέρη να δείχνει σοβαρός- είχαν ιδίαν άποψη οι νεολαίοι της Πολιτικής Άνοιξης, οι οποίοι στο περιοδικό τους το «ΧΥΜΑ» περιγράφουν, μέσα από ένα κείμενο του 1999, ως εξής τον Αντώνη Σαμαρά>

HΘΕΛΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΔΡΕΑΣ!
«Πολλοί από μας γεννήθηκαν το 1977. Εκείνη τη χρονιά πολιτεύτηκε για πρώτη φορά με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στη Μεσσηνία, ο Αντώνης Σαμαράς, ο πιο ριψοκίνδυνος παίκτης στην πολιτική σκακιέρα του τόπου στα χρόνια της μεταπολίτευσης. … Υπήρξε ο νεώτερος Έλληνας Βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο …
Το μεγάλο προτέρημά του δεν είναι ούτε η καταγωγή, ούτε οι σπουδές του.
Το μεγάλο του προτέρημα –για τους περισσότερους δεξιούς ελάττωμα– είναι πως, μολονότι βουλευτής του συντηρητικού χώρου, η συμπεριφορά του θύμιζε σ’ όλους τον Αντρέα.(!) …
Ο Αντώνης όμως «τα έσπαγε» στα μπουζούκια στης Σωτηρίας Μπέλλου και στου Μητσιά, οι οποίοι ήταν και είναι πολύ καλοί του φίλοι. Ο Αντώνης λάτρευε τον Οδ. Ελύτη, τούτο όμως δεν τον εμπόδιζε στα επεισόδια του ’85 στη Μεσσηνία να ανέβει πάνω στο τρακτέρ του αντιπάλου και να τα κάνει λαμπόγυαλο.
Πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος –ένα σταυρουδάκι κρέμεται πάντα στο λαιμό του–, από την άλλη όμως η σχέση του με τις γυναίκες πονεμένη και μακριά. Μέχρι ο Αντώνης να καταλήξει σ’ αυτό το πανέμορφο πλάσμα που ονομάζεται Γεωργία, πέρασε από την αγκαλιά της Μυρτώ Παράσχη, της Φούλμαν Μουντάνου, της Άννας Βίσση (η πλέον αξιόλογη, είπε κανείς τίποτα;)
Ο Αντώνης γίνεται Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Τζανετάκη και στη συνέχεια Υπουργός Εξωτερικών στις Κυβερνήσεις Ζολώτα και Μητσοτάκη.
Η δημοτικότητα του Αντώνη φτάνει στα ύψη μετά από την επιτυχή διπλωματική έκβαση του θέματος «Μυρίνας» ενώ φίλοι και αντίπαλοι υποκλίνονται μπροστά του.
Ο Μητσοτάκης επικροτεί την ανέλιξη του Αντώνη (όλοι λένε πως η Μαρίκα τον έβλεπε σαν καλό γαμπρό για την Ντόρα). Τότε όμως ήρθε το Μακεδονικό.
Ο Μητσοτάκης νόμιζε πως ο Αντώνης θα ήταν πάντοτε του χεριού του και πάντοτε θα υπάκουε στις εντολές του. Ποιος εξάλλου θα τα έβαζε μαζί του. Είχε νικήσει ακόμη και αυτόν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον Σαμαρά.
Η δεκαετία του ’80 ανήκει αποκλειστικά στο «τρομερό παιδί της δεξιάς», όπως τον ονόμαζαν. Το πιο αγαπημένο πολιτικό τέκνο του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ, ο οποίος συνήθιζε να λέει το ιστορικό: «ο Αντώνης είναι ο καλύτερος βουλευτής του τόπου και, αν δεν φύγει από το μαντρί, θα κυβερνήσει την Ελλάδα».
Ο Αντώνης προφητικά απαντούσε: «θα φύγω απ’ το μαντρί μόνο αν δω το λύκο μέσα σ’ αυτό» (και τι λύκος!). Μέσα σε δέκα χρόνια πέρασε από όλα τα αξιώματα της Νεολαίας και της Οργάνωσης της Ν.Δ. Οι φίλοι του, πολλοί και ορκισμένοι, οι εχθροί του το ίδιο.
Ο ίδιος μπορεί να ήταν πιστός στο αμερικανικό πρότυπο πολιτικού προφίλ, (βλέπετε οι σπουδές στο Harvard καθώς και η πιτσαρία όπου δούλευε στην Αμερική, τον είχαν μπάσει για τα καλά στον αμερικανικό τρόπο ζωής).
Όμως, όταν έπαιρνε ανάποδες ποιος τον συγκρατούσε; Οι Μεσσήνιοι ακόμη θυμούνται τις εκλογές του ’85 όπου οι νεολαίοι του Αντώνη (το ζήσαμε κι αυτό) είχαν φάει ξύλο, έξω από την πόλη της Καλαμάτας ενώ η αστυνομία –τον καιρό των Κλαδικών– είχε κλείσει τα μάτια.
Ο Αντώνης, «ταύρος εν υαλοπωλείο», δε δίστασε να μπει στην αστυνομική διεύθυνση της πόλης και να ξηλώσει με τα χέρια του τα γαλόνια και τη γραβάτα του αστυνομικού διευθυντή, (έτσι ξεφτίζει ο μύθος του Βαρσάμη Γιοβανούδα…)
Προσυνέδριο της Ν.Δ. στην Πάτρα το 1986: όλη νύχτα το ξενοδοχείο δεν έκλεισε μάτι και το πρωί όλοι αναζητούσαν το δωμάτιο από όπου ακουγόταν όλη τη νύχτα σκυλάδικα.
Ήταν το 504, όπου ο Σαμαράς και ο Μεϊμαράκης είχαν επιστρέψει από ξενύχτι στα μπουζούκια και συνέχιζαν με δυο τραγουδίστριες που είχαν πάρει μαζί… (…)
Στις 16 Δεκέμβρη 1992, οι Ευρωπαίοι με τους τρεις όρους του «Πακέτου Πινέιρο» δίνουν γη και ύδωρ στο Σαμαρά. Αυτές τις ώρες η Ελλάδα εκτός συνόρων θριαμβεύει, γίνεται μεγάλη όπως παλιά. Παπανδρέου και Πάγκαλος συγχαίρουν τον Σαμαρά. Η δημοτικότητά του αγγίζει το 85% των Ελλήνων (κρύψου Αβραμόπουλε). Ο Μητσοτάκης ανησυχεί.
Την ημέρα παράδοσης του Υπουργείου, 6.000 Έλληνες έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών διαδηλώνουν για τον Αντώνη τους. Ο Μητσοτάκης περνώντας μέσα από το πλήθος δείχνει να τα έχει χαμένα. Ένας Μεσσήνιος που έχει έρθει γι’ αυτόν τον λόγο από την Καλαμάτα του φωνάζει, κουνώντας απειλητικά το χέρι: «Η Μακεδονία είναι Ελληνική, Μητσοτάκη την πούλησες κι αυτή» … Οι Έλληνες δε χρειάζεται να ζητούν τα Ελγίνεια, αρκεί να αγοράσουν τη συλλογή αρχαίων της οικογένειας Μητσοτάκη!!!
Σήμερα ο Αντώνης έχει δικαιωθεί παντού. …
Μιλούσε πρώτος από το ’89 για τα πετρέλαια του Αιγαίου και τον είχαν για τρελό, σήμερα όλοι ξέρουμε γι’ αυτό.
Αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ο άνθρωπος που τα έπαιξε όλα σε μια ζαριά. Που άλλαξε τη φυσική διαδοχή των πολιτικών προσώπων στην Ελλάδα. Που τα έβαλε πρώτος και μόνος με το Μητσοτάκη. Ο Αντώνης, ο πιο ριψοκίνδυνος Παίκτης της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ο Αντώνης της Ελλάδος. …»

του Βασίλη Μπόνιου

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Χύμα, της Πολιτικής Άνοιξης, τον Απρίλιο του 1999
http://www.kourdistoportocali.com


Από .........koutipandoras

Η ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη πλησιάζει

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com


Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

“Ρίκσα”, αν θυμάμαι καλά, το λένε οι Ινδοί. Είναι ένα είδος ανθρωποκίνητου ταξί. Κάθεσαι και ο οδηγός – υποζύγιο, συνήθως χλεμπονιάρης κα ξυπόλητος έχει ζευτεί το καρότσι και τρέχει να πάει τον πελάτη. Δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά και πιθανώς οι σκέψεις μου να αγνοούν κάποιες πτυχές των σχετικών ζητημάτων. Κοινό νου όμως νομίζω πως έχω.

Μετά από δύο χρόνια περικοπών μισθών, συντάξεων κι επιδομάτων, γίνεται συζήτηση ότι πρέπει να κατεβεί κι άλλο ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα. Είναι λέει έξωθεν απαίτηση.

Ήδη οι άνθρωποι που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης. Δουλεύουν, αν δουλεύουν, τρεις άνθρωποι σ’ ένα σπίτι και ζήτημα είναι να μαζεύουν όλοι μαζί δυο χιλιάρικα. Συνήθως ούτε αυτά. Τετράωρα, ελαστική εργασία, «απασχολήσιμοι» και πάει λέγοντας. Τώρα και με νέες μειώσεις, οδεύουμε ολοταχώς σε συνθήκες Ινδίας. Αυτό που μένει είναι αρχίσουμε να τραβάμε και καρότσι. Κι άντε ο άλλος να μένει στον Άνω Κορυδαλλό, για πήγαινε τον; Έχει κάτι γειτονιές, όπου αν αγοράσεις αυτοκίνητο, σου δίνουν και μια πέτρα να τη βάζεις μπροστά από τη ρόδα, γιατί λόγω ανωφέρειας δεν αρκεί το χειρόφρενο.

Υποτίθεται ότι η μείωση των μισθών μειώνει το κόστος παραγωγής και συνιστά ένα είδος εσωτερικής υποτίμησης, αν το λέω σωστά. Έτσι, λένε, θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί.
Υπάρχει όμως μια «λεπτομέρεια». Η ανταγωνιστικότητα προϋποθέτει κάτι απλό: να έχεις παραγωγική βάση, να παράγεις κάτι.

Η Ινδία των ξυπόλητων κούληδων παράγει αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, τεθωρακισμένα και άλλα πολλά, έχει τσακάλια της πληροφορικής και σχετική βιομηχανά και φυσικά παίζει ρόλο το πάμφθηνο κόστος εργασίας. Και φυσικά εκατομμύρια εκεί ψωμολυσσάνε και κοιμούνται στα πεζοδρόμια με μοναδική περιουσία ένα χαρτόνι. Εκεί ζουν, ζευγαρώνουν, γεννάνε, πεθαίνουν. Στην άκρη του δρόμου.

Στη χώρα του εισαγόμενου φραπόγαλου πόσο πιο «ανταγωνιστικοί» θα γίνουμε αν οι άνθρωποι φτάσουν με τη μερική απασχόληση και την περαιτέρω μείωση μισθών να παίρνουν τετρακόσια ή πεντακόσια ευρώ το μήνα; Σε ποιον κλάδο; Στις υπηρεσίες και το εμπόριο, ίσως, θεωρητικά, με εργαζόμενους που θα έχει μαυρίσει το μάτι τους από την ανέχεια και θα γυαλίζει αλλά σε ποια «παραγωγή»; Ποιος γενναίος θα παίρνει την απόφαση να παντρευτεί και να κάνει παιδιάς
Και βέβαια, το μυαλό μου, που έχει μεσάνυχτα από τις θεωρίες της οικονομίας, καταλαβαίνει πάντως, ότι θα συρρικνωθεί κι άλλο η κατανάλωση, θα στεγνώσει περισσότερο η πιάτσα από ρευστό, θα μειωθούν περαιτέρω τα έσοδα του κράτους από φόρο εισοδήματος, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ. Κυρίως όμως θα πλησιάσουμε κι άλλο, ως κοινωνία, τον πάτο της κοινωνικής και προσωπικής απελπισίας. Με μια κουβέντα, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να ζήσουν με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

Αυτό συνεπάγεται αύξηση της θερμοκρασίας και της ατμοσφαιρικής πίεσης στον κοινωνικό λέβητα. Φέρνουμε ακόμη πιο κοντά το ραντεβού με μια ανεξέλεγκτη έκρηξη. Διότι έχουμε πίσω μας ήδη δύο χρόνια συνεχών περικοπών, αλματώδους αύξηση της ανεργίας και χωρίς φως στον ορίζοντα. Αυτά σε συνδυασμό με τους συνεχείς πολιτικούς εκβιασμούς Παπανδρέου προς τον Λαό, έχουν πάει το ηθικό του κόσμου στα Τάρταρα και ρίχνουν βενζίνη στην φωτιά της κοινωνικής οργής. Οι δε πιο οργισμένοι απ’ όλους θα είναι οι νοικοκυραίοι που βρεθήκανε στο δρόμο. Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν το στεγαστικό τους, που σταματούν τα παιδιά τους από τις σπουδές τους, που ταπεινώνονται μπροστά στα μάτια όσων αγαπούν κι εξαρτώνται από αυτούς.
Πόσο πιο κάτω θα ζητήσουμε να πάνε οι άνθρωποι; Πιο πρόβλημα απ’ όσα έχουμε, κι είναι πάμπολλα, θα λυθεί αν σπρώξουμε κι άλλους πολλούς στο περιθώριο, στην ανέχεια και στον τρόμο της επιβίωσης;
Η περίφημη ανάπτυξη θα έρθει με μεγάλες επενδύσεις – φάρους για μικρότερες, με νέες και πρωτοποριακές τεχνολογίες, με την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της χώρας και του δαιμόνιου ανθρώπινου δυναμικού της, με την δημιουργία ενός μικρότερου, ισχυρότερου κι ευνομούμενου κράτους. Τελειώνοντας με την «Δημοκρατία των κολλητών». Δεν θα γίνει με την εξαθλίωση των πολιτών.
Η μάχη για την ανάπτυξη κι ενάντια στην ανέχεια είναι πρώτιστο πατριωτικό καθήκον. Αποτελεί κεντρικό στόχο της μεγάλης Κεντροδεξιάς. Οι αγορές δεν «αυτορρυθμίζονται». Το μάθαμε επώδυνα. Οι άνθρωποι δεν ζουν με αριθμούς σε φωτεινούς πίνακες. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί σε στατιστικές. Ο κοινωνικός δαρβινισμός δεν είναι κεντροδεξιά πολιτική. Είναι απλώς κακή πολιτική. Δεν είναι ούτε κοινωνικά φιλελεύθερη, ούτε λαϊκή, ούτε πατριωτική. Ούτε αστική πολιτική είναι. Γιατί οι αληθινοί αστοί δεν είναι αδίστακτοι και άρπαγες. Μην τους μπερδεύετε με τους λούμπεν κομπιναδόρους και μιζαδόρους, που περιφέρονται στην γνωστή πλατεία και στις δεξιώσεις με το ποτήρι στο χέρι. Ότι γυαλίζει δεν αξίζει πάντα.
Οι έξωθεν εκβιασμοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Υπάρχει όμως ένας βασικός κανόνας. Αν υποκύψεις ξανά και ξανά, τότε θα σου ζητάνε συνεχώς και κάτι άλλο. Ανοίγει η όρεξη. Να πας πιο πίσω, πιο κάτω.

Αν φτάσουμε λοιπόν να τραβάει καρότσι ο κόσμός για ένα κομμάτι ψωμί δεν θα πιάσουμε κανένα στόχο. Πάτο θα πιάσουμε. Και μετά θα μας ζητήσουν να απελευθερώσουμε κι αυτό τον κλάδο μεταφορών, χωρίς γεωγραφικά και πληθυσμιακά κριτήρια. Έτσι, φίλε Μάκη;
Η φτώχεια, αδέρφια, είναι βία. Η ανεργία είναι βία. Σκοτώνουν πιο αργά από τις σφαίρες αλλά σκοτώνουν. Αν όχι κατ’ ανάγκη κορμιά, σίγουρα σκοτώνουν ψυχές.

(Δημοσιεύθηκε στην “Δημοκρατία”)

Χατζηνικολάου: "Οι χουντικές απειλές του Παπαδήμου"

Αναρτήθηκε από.....  energoipoliteskv.blogspot.com

«Μαγκάκος μας προέκυψε ο Παπαδήμος»


Για έλλειψη συνείδησης κατηγόρησε τον Λουκά Παπαδήμο ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου αναφορικά με την «χουντική απειλή» -όπως είπε του πρωθυπουργού ότι θα φέρει πράξη νομοθετικού περιεχομένου για τα εργασιακά.

Συγκεκριμένα, ο Νίκος Χατζηνικολάου είπε «μαγκάκος μας προέκυψε ο Λουκάς Παπαδήμος» αφού, όπως είπε, απείλησε χτες -στη συνάντησή του με τους δημοσιογράφους- ότι θα φέρει πράξη νομοθετικού περιεχομένου για περικοπές στους μισθούς αν δεν συναινέσουν οι κοινωνικοί εταίροι.

Από  ........  parapolitika

Στη συνέχεια, ο δημοσιογράφος είπε ότι «εκβιάζει ο τραπεζίτης» και κάλεσε τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση να πάρουν θέση...

ΑΞΙΖΕΙ: Πέραν όλων των άλλων η Ν.Δ. οφείλει να ενδιαφερθεί και για τις "περίεργες" προσλήψεις που γίνονται τις τελευταίες ημέρες. Εκτός, κι' αν έχει αποδεκτεί τον ρόλο του κόμματος που θα έχει μόνο κόστος.

Επιπλέον χρήματα για το 2011 μπήκαν στα κομματικά ταμεία

Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com


Κατά μισό εκατομμύριο περισσότερα χρήματα πήραν τα κόμματα το 2011, σε σχέση με την περασμένη χρονιά, για «ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς». Μαζί με την αυξημένη χρηματοδότηση κατά 5.218.624 ευρώ που έλαβαν, τότε το ποσό που έβαλαν στα ταμεία τους φτάνει το 5.684.573 ευρώ. 

Ειδικότερα, η χρηματοδότηση των κομμάτων για 2010 και 2011 για «ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς» ήταν συνολικά 4.357.140 ευρώ και 4.823.089 ευρώ αντιστοίχως.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο υπουργός Εσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης σε ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή, ο οποίος πρόσκειται στην Δημοκρατική Συμμαχία, Ελ. Αυγενάκη, για το 2010 έλαβαν: 
ΠΑΣΟΚ 1.768.724 ευρώ, 
ΝΔ 1.344.300 ευρώ, 
ΚΚΕ 418.936 ευρώ, 
ΛΑΟΣ 356.412 ευρώ,
ΣΥΡΙΖΑ 312.866 ευρώ και 
Οικολόγοι Πράσινοι 155.902 ευρώ. 
 Για το 2011 έλαβαν, ΠΑΣΟΚ 1.941.547 ευρώ, ΝΔ 1.517.818 ευρώ, ΚΚΕ 466.526 ευρώ, ΛΑΟΣ 389.063 ευρώ, ΣΥΡΙΖΑ 347.366 ευρώ, Οικολόγοι Πράσινοι 160.769 ευρώ. 
Αναφορικά με τις τακτικές επιχορηγήσεις το 2011 τα κόμματα έλαβαν 54.018.624 ευρώ έναντι 48.800.000 ευρώ που έλαβαν το 2010, ενώ το 2009 68.208.000 ευρώ το οποίο λόγω εκλογών αυξήθηκε σε 85.135.000 ευρώ. 

Συγκεκριμένα, η εκλογική χρηματοδότηση είχε δοθεί για το ΠΑΣΟΚ 3.084.772 ευρώ, τη ΝΔ 2.932.510 ευρώ, το ΚΚΕ 602.940 ευρώ, το ΛΑΟΣ 346.073 ευρώ, το ΣΥΡΙΖΑ 371.039 ευρώ και τους Οικολόγοι Πράσινοι 191.614 ευρώ. 

Πηγή:Voria

Προσβολή είναι να υποτάσσεσαι σε αυτούς που λεηλατούν τη ζωή σου

Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com


Ο παραλογισμός της εξουσίας αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. 
Οι άρχοντές μας αμήχανοι απέναντι στις διαμαρτυρίες και τις αποδοκιμασίες του κόσμου, ξεγυμνώνονται αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά το πραγματικό τους πρόσωπο. Για να νομιμοποιήσουν τις πράξεις τους δεν διστάζουν να καταργήσουν με κυνισμό κάθε επίφαση δημοκρατίας και ελευθερίας, να αποδείξουν ότι η δημοκρατία και η ελευθερία δεν είναι παρά κούφιες λέξεις που μεταμφιέζουν ένα ολιγαρχικό και απάνθρωπο καθεστώς.

Στην πόλη της Χαλκίδας, στην τελετή του αγιασμού (;) των μολυσμένων μας υδάτων, η παρουσία του προέδρου της ‘‘δημοκρατίας’’ Κάρολου Παπούλια και του υπουργού εσωτερικών Τάσου Γιαννίτση προκάλεσε την έντονη αποδοκιμασία και διαμαρτυρία από τη μεγάλη πλειοψηφία του παρευρισκόμενου κόσμου. Δεν ήξεραν πού να κρυφτούν οι θεματοφύλακες του σάπιου και αδίστακτου πολιτικού μας συστήματος και έφυγαν άρον άρον. Άμυνά τους, όπως πάντα, η δράση της αστυνομίας η οποία στοχοποίησε 5 άτομα που διαμαρτύρονταν και τα προσήγαγε βίαια στο αστυνομικό τμήμα (μία γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο) με την κατηγορία της ‘‘προσβολής του προσώπου του προέδρου τηςδημοκρατίας’’. Γελοιότητες. Δεν ήμασταν μόνο πέντε αυτοί που διαμαρτύρονταν και αποδοκίμαζαν αλλά σχεδόν όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος. Απομονώθηκαν πέντε άτομα για να παραδειγματιστεί το διαμαρτυρόμενο πλήθος, να ενοχοποιηθεί κάθε επιθυμία αντίστασης, κριτικής και αμφισβήτησης. Στην ουσία, προσπαθούν να φιμώσουν το λόγο για να ανακόψουν τις απελευθερωτικές πράξεις που μπορεί να εμπνεύσει.


Το ζητούμενο είναι να αθωωθεί, με τρόπο θεαματικό και με μέτρα απροκάλυπτα αυταρχικά και ολοκληρωτικά, μια πολιτική που γεννάει το έγκλημα, που προκρίνει το κέρδος, που πολλαπλασιάζει τα γκέτο πλουσίων και φτωχών, που συντηρεί μια εκπαίδευση στρατοπέδου συγκεντρώσεως, που επιταχύνει την υλική και πνευματική ένδεια, που υποδαυλίζει τον κυνισμό και τον ωχαδερφισμό της απελπισίας.


Το να αναθεματίζεις όμως αυτούς που σου κλέβουν τη ζωή, ενώ συνδέεται με το δικαίωμα στην οργή, δεν αρκεί. Είναι το πρώτο βήμα, από μόνο του όμως δεν οδηγεί πουθενά. Η καλύτερη κριτική απέναντι στις αθλιότητες των πολιτικών και οικονομικών ολιγαρχιών που μας εξουσιάζουν είναι να δημιουργείς την κατάσταση που αποτελεί το αντίδοτό τους. Πρέπει συλλογικά να αναζητήσουμε τους τρόπους για την οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού.Το ζήτημα δεν είναι τα πρόσωπα αλλά το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που παράγει τους αχρείους που το διευθύνουν. Αν δεν διεκδικήσουμε ενεργά και δημιουργικά το δικαίωμα να ορίζουμε εμείς τη ζωή μας, θα συνεχίσουν να την ποδοπατούν οι γνωστοί άγνωστοι πολιτικοί μας άρχοντες. 


‘‘Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς’’ ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν στην προχθεσινή διαμαρτυρία. Στο φόβο και τον τρόμο που προσπαθούν να σπείρουν δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, αλλά να αντιτάξουμε συλλογικά τις φωνές μας, με στόχο να θεσμίσουμε αυτόνομα τις κοινότητες μέσα στις οποίες ζούμε, χωρίς δήθεν αντιπροσώπους, με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της ισότητας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, του σεβασμού των διαφορετικοτήτων, της αλληλεγγύης. Είναι εφικτό, αρκεί να το θελήσουμε και να προσπαθήσουμε να το πραγματοποιήσουμε.

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες

Η αμφισβήτηση είναι πηγή της ελευθερίας

Να οικοδομήσουμε τις δημιουργικές μας αντιστάσεις ενάντια στο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν

Από  .......  activistika

Σκέψεις και προβληματισμοί του αιρετού Τάσου Αρμυριώτη

 ΑΡΜΥΡΙΩΤΗΣ     ΤΑΣΟΣ
ΑΙΡΕΤΟΣ   ΣΤΟ ΠΥΣΔΕ  Ν. ΦΘ/ΔΑΣ
ΤΗΛ. ΕΡΓ 2231027563 - ΚΙΝ 6985603359
ΚΑΤ.2238023804  ΗΛ.ΤΑΧΥΔΡ.tasos110@yahoo.gr

Λαμία 11/1/12

Συνάδελφοι


       Εκτός από  τις ευχές μου που θέλω να σας στείλω για την καινούργια χρονιά που τώρα αρχίζει  επικοινωνώ μαζί σας και για να σας καταθέσω μερικές σκέψεις και προβληματισμούς  για τις εξελίξεις που κυοφορούνται και το μέλλον του κλάδου μας. 

       Τα τελευταία χρόνια έχουμε ραγδαίες και  επώδυνες μεταβολές  στις αποδοχές μας, στις εργασιακές μας σχέσεις, στις φορολογικές μας υποχρεώσεις αλλά και στις  κοινωνικές συνθήκες γενικότερα. Στα πλαίσια της «καλύτερης διαχείρισης του προσωπικού» εκατοντάδες αποσπάσεις από νομό σε νομό δεν ικανοποιήθηκαν με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοι να είναι αναγκασμένοι να διανύουν πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα κινδυνεύοντας αλλά και μειώνοντας ακόμη περισσότερο το ήδη μειωμένο εισόδημά τους. 


Ήδη με την έναρξη της νέας χρονιάς ενημερωθήκαμε για τους μισθούς μας με το νέο μισθολόγιο και μεγάλος αριθμός συναδέλφων βρίσκεται πλέον στο όριο της επιβίωσης ή και κάτω από αυτό. Επίσης προμηνύεται  εφεδρεία και για τον κλάδο μας ή αν αυτή έχει κλείσει τον κύκλο της, όπως έχουν αρχίσει να εκτιμούν ορισμένοι, έχουμε να αντιμετωπίσουμε  απολύσεις, και ακόμη πιο  ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

       Έχοντας σαν στόχο την καλύτερη εκπροσώπηση του κλάδου και την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων σας, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια της νομοθεσίας   γι’ αυτό, είναι απαραίτητη και σημαντική αυτή  την τόσο κρίσιμη περίοδο η μεταξύ μας επικοινωνία και συμμετοχή στις διαδικασίες και κινητοποιήσεις. 


Με τον  τρόπο αυτό θα επιτευχθεί η καλύτερη αντιπροσώπευση του κλάδου, η δική σας αντιπροσώπευση στην διοίκηση και τα όργανά της και η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των αγώνων μας.

       Οι ευχές  για καλή χρονιά μπορούν να γίνουν με  δικές μας ενέργειες, πραγματικότητα.
 

Τάσος  Αρμυριώτης




Πρωτοσέλιδο εφημερίδας " Ημέρα"

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com


Πρωτοσέλιδο εφημερίδας " ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ"

Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspt.com


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Η επανάσταση σήμερα. Γιάννης Μακριδάκης

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Κατά τον αείμνηστο Βασίλη Ραφαηλίδη (και σε ελεύθερη απόδοση), Επανάσταση σημαίνει το ξαναστήσιμο σε άλλη βάση μιας κατάστασης που έχει ξεφύγει, που έχει πάρει άσχημο δρόμο, που έχει υποτροπιάσει. Στην πορεία της ανθρωπότητας έγιναν πολλές βίαιες και αιματηρές επαναστάσεις, οι οποίες σε μικρό ή μεγάλο βαθμό πέτυχαν να ξαναστήσουν τα πράγματα στην επιθυμητή βάση τους αλλά, όπως ιδίως αντιλαμβανόμαστε σήμερα, το ξαναστήσιμο αυτό ήταν πάντα πρόσκαιρο, με διάρκεια λίγων ετών ή πολλών δεκαετιών.

 Διότι, όσο αίμα και βία χρειάστηκε για να επαναστηθούν ανά τους αιώνες τόσες φορές τα πράγματα, τόσο ανώδυνα, υπόγεια και ανεπαίσθητα με το πέρασμα των χρόνων διολίσθαιναν ξανά, με αποτέλεσμα να φτάσουμε τελικά στο σήμερα και να βλέπουμε το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της γης να υποφέρει, να εξουσιάζεται από μια ισχνή μειονότητα των επωνομαζόμενων αγορών. Να βλέπουμε μια ανθρωπότητα που ζει, παρόλο τον εκσυγχρονισμό του βίου και την άνοδο του πολιτιστικού και βιοτικού επιπέδου στον "ανεπτυγμένο" κόσμο, σε καθεστώς ανασφάλειας, ανέχειας ή εξαθλίωσης.
Με λίγα λόγια, ως τώρα, κάθε αλλαγή προς το συμφέρον των πολλών απαίτησε αίμα πολύ, ενώ κάθε αλλαγή προς το συμφέρον των τραγικά ολίγων έγινε λάου λάου, με μεθόδους υπόγειες, μελετημένες σε βάθος, φαινομενικά αναίμακτες, μεθόδους αποβλάκωσης και αλλοτρίωσης κυρίως.
Η Ελλάδα είναι πολύ χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της πορείας της ανθρωπότητας, κυρίως κατά το σκέλος της "ανεπαίσθητης διολίσθησης"
Από μια χώρα με κατοίκους τραχείς, ψυχωμένους, αυτάρκεις, πλούσιους δίχως χρήματα, ανθρώπους που κέρδιζαν τον βίο τους δύσκολα μεν, κατέχοντας γη και ύδωρ δε, μεταμορφώθηκε μέσα σε λίγες δεκαετίες σε μια χώρα με κατοίκους που από άνθρωποι μεταλλάχθηκαν σε αριθμούς, σε πλαδαρά ομοιώματα, άφησαν την παραγωγή, εγκατέλειψαν τη γη και το ύδωρ που τους έθρεφαν και συνωνιστιζόμενοι σε αστικά κέντρα άρχισαν να ζουν "πολιτισμένα", ασχολούμενοι όχι πια με τις πρωτογενείς εργασίες διαβίωσης αλλά με δευτερογενείς και τριτογενείς κλάδους της λεγόμενης οικονομίας.
Άφησαν δηλαδή τα πρωτεύοντα, τα απαραίτητα, και έδωσαν βάση στα δεύτερα και τα τρίτα υποκύπτοντας στα καλέσματα των σειρήνων της νέας τάξης, οι οποίες τραγουδούσαν θελκτικά για να μαζέψουν γρανάζια υπόδουλα στο μεγάλο τους κόλπο. Κι οι Έλληνες, που πριν μερικά χρόνια αποθήκευαν σοδειές και σπόρους στα κελάρια τους, βρέθηκαν λίγο λίγο να αποταμιεύουν χαρτονομίσματα.
Οι άνθρωποι που μέχρι πριν μερικές δεκαετίες ζούσαν δύσκολα μεν ελεύθεροι δε, μεταλλάχθηκαν σε δούλους ενός εντελώς πλασματικού σύμπαντος, μέσα στο οποίο για να τραφούν έπρεπε να προσμένουν τον μισθό στο τέλος του κάθε μήνα. Το "βολικόν" του βίου, η άνευ μόχθου διαβίωση, τους δελέασε και τους εξαπάτησε πλήρως. Λησμόνησαν αμέσως ως και τον βασικό φυσικό νόμο που έμαθαν στα σχολεία και δεν είναι άλλος από την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Της κάθε ενέργειας.
Δεν σκέφτηκαν ότι είναι αδύνατον να κερδίζουν πλέον βίον άμοχθο και βολικό και παράλληλα να μην χάνουν τίποτε. Και βρέθηκαν να χάνουν καθημερινά τα πάντα, να οδηγούνται αργά αλλά σταθερά σε αδιέξοδο. Το βασικότερο που έχασαν ήταν η υγεία τους. Σωματική και ψυχική. Γέμισαν οι παραλιακές λεωφόροι και τα γυμναστήρια βαδιστές, οι οποίοι άρχισαν να εξασκούν την καρδιά που είχε μείνει ατροφική και δυσλειτουργική λόγω του ότι κατάφεραν να κερδίζουν τον βίο τους ξεκούραστα. Γέμισαν τα νοσοκομεία φορείς χοληστερίνης και τα κέντρα αδυνατίσματος σάκους λίπους.
Γέμισαν και τα γραφεία των ψυχολόγων, ψυχοθεραπευτών, ψυχιάτρων και ψυχοσυμβούλων (ειδικότητες που πριν τη δεκαετία του 80 ακούγονταν στην Ελλάδα ως "αμερικανιές"), λόγω του ότι το ανικανοποίητο αίσθημα βρήκε χώρο και όρμησε στην άδεια από πρωτογενείς εμπειρίες ζωή τους.Γέμισαν τα ινστιτούτα γιόγκας και τα άσραμ από ανθρώπους που άρχισαν να την ψυλλιάζονται αλλά μη μπορώντας και μη γνωρίζοντας πλέον τι να πράξουν, έπιασαν να ψάχνουν εναλλακτικούς τρόπους ζωής οι οποίοι να έχουν κάτι από την παρελθούσα ζωή αυτών ή των προγόνων τους.
Από άνθρωποι ελεύθεροι, λεβέντες-ισσες και γερά σκαριά οι Έλληνες μεταλλάχθηκαν σε νοικιασμένα στις επιχειρήσεις αναλώσιμα άτομα, σε γρανάζια κυκλοφορίας χρήματος, σε μηχανές που φουλλάριζαν στο τέλος κάθε μήνα για να ταϊζουν με το μεδούλι τους τη νέα τάξη πραγμάτων.
Κι ύστερα ήρθαν τα δάνεια. Συνηθισμένοι στην ευκολία της "καλοζωίας" και με σταθερό εισόδημα πλέον, μπήκαν στο δέλεαρ του παραπανίσιου. Την ίδια στιγμή που ο καθένας προσωπικά μεριμνούσε τι θα κληροδοτήσει στα τέκνα του, όλοι μαζί υπονόμευαν το μέλλον όλων μαζί των τέκνων τους, δανειζόμενοι λεφτά από τις ζωές τους.
Δεν κράτησε πολύ, ως ήταν φυσικό, αυτή η προτελευταία περίοδος του δανεισμού. Είχανε σχέδιο οι δανειστές, άνθρωποι γαρ κι αυτοί. Κι ήρθανε φουριόζοι να θέσουνε την τελική φάση. Να πάρουνε πίσω τα λεφτά. Αυτά που δώσανε συν την τοκογλυφία. Κι άρχισε έτσι το ξεζούμισμα. Χαράτσια και φόροι για να παρθούν αυτά που ακόμη υπάρχουν. Κι ύστερα ξεπούλημα της χώρας, της γης, δημόσιας και ιδιωτικής, των φυσικών πόρων, του ορυκτού πλούτου για να καλυφθούν οι τόκοι.
Αν συνεχίσουμε έτσι, οι μελλοντικές γενιές δεν θα διαφεντεύουν τίποτε σε αυτόν τον τόπο. Πρέπει να επαναστήσουμε την κατάσταση στην πρότερη μορφή της. Κι όπως είδαμε, με βία και με αίμα δεν γίνεται πλέον διότι από τη μια ο φασισμός της νέας τάξης είναι άνευ προηγουμένου, από την άλλη πάλι δεν μπορεί να επαναστατήσει βίαια ένας άνθρωπος νοικιασμένος επί χρόνια, βολεμένος στην πλασματική του πραγματικότητα, μεταλλαγμένος σε αριθμό μιας διεύθυνσης διαμερίσματος ή ενός αριθμού φορολογικού μητρώου.
Ούτε βέβαια ο εξαθλιωμένος μπορεί να σαλπίσει την επανάσταση παρά μόνο το πλιάτσικο. Όσες προσπάθειες βίαιης ανατροπής γίνανε τα τελευταία χρόνια απέτυχαν να φτάσουν ως το τέλος. Η φλόγα της νέας γενιάς τις άναψε αλλά η φωτιά βρήκε μετά χέρσο χωράφι κι έσβησε. Καταπνίγηκαν οι εξεγέρσεις σε λίγες ώρες ή έστω σε δυο τρεις μέρες.
Και τι να κάνουμε λοιπόν; Μα τη σιωπηρή επανάσταση μέσα μας. Την προσωπική μας αλλαγή. Την προσπάθεια κατάκτησης της ισορροπίας. Την επαναμετάλλαξή μας από άτομα σε ανθρώπους. Σε ανθρώπους πιο ελεύθερους από τα δεσμά του πλαστού συστήματος που μας πλασάρει ευζωία και κρίση ανάλογα με τα συμφέροντά του. Να επαναστήσουμε την κατάσταση εξαρχής, να ξαναγυρίσουμε στην παραγωγή χρησιμοποιώντας προς όφελός μας όλα τα επιτεύγματα και τις εξελιγμένες μεθόδους της σύγχρονης ζωής μας. Να γυρίσουμε το κεφάλι λίγο πίσω για να πάρουμε ιδέες, μεθόδους, γνώσεις και υλικά τα οποία θα εξελίξουμε εκμεταλλευόμενοι τις σύγχρονες κατακτήσεις μας για να οδηγηθούμε στην ισορροπία. Ας το κάνουμε όσο είναι καιρός ακόμη.
Είναι απελπιστικά αργά αλλά η κατάσταση ακόμη δεν είναι μη αναστρέψιμη. Αρκεί να κατανοήσουμε επιτέλους ότι η ανάπτυξη με την οποία μας φλομώνουν τόσα χρόνια, από μόνη της είναι ένα τεράστιο ψέμα. Να πάρουμε χαμπάρι ότι όσα επιτεύγματα κατακτήσαμε, τόσα πρωτογενή υλικά και γνώσεις αφήσαμε ελαφρά τη καρδία να χαθούν. Και χάνονται ακόμη.
Να πάρουμε επιτέλους πρέφα τα απλούστατα. Π.χ. ότι δίχως τις μέλισσες και τους σπόρους δεν ζει ο άνθρωπος όσα πολυσύνθετα και δύσκολα κι αν έχει κατακτήσει με τις επιστήμες και την τεχνολογία. Να δούμε μπροστά μας το ηλίου φαεινότερο: Ότι η ζωή είναι απλή, μία κι όμορφη. Κι η ευζωία δεν είναι προνόμιο που κατακτάται μοναχά με την "ανάπτυξή" που τόσα χρόνια μάς προτείνουν.

Υ.Γ
Την ώρα που μόλις είχα τελειώσει αυτό το κείμενο και πριν ακόμη το αποστείλω, βγήκε σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων ο Δήμαρχος Λέσβου και είπε για το έργο διάνοιξης του δρόμου Καλλονής - Σιγρίου, το οποίο κινδυνεύει να χαθεί λόγω της αποχής των μηχανικών, ότι είναι το σημαντικότερο έργο ζωής για το νησί. Και φαίνεται λογικό σε όλων μας τα αυτιά αυτό το επιχείρημα των 43 εκ. ευρώ. Ότι το πάλαι ποτέ περήφανο και αυτάρκες νησί της Λέσβου ζούσε και εξήγαγε κιόλας τόσα προϊόντα, δεν το σκέφτεται πια κανείς. Αυτή είναι η κατάντια της σύγχρονης Ελλάδας, της προσηλωμένης μονομερώς στην "ανάπτυξη".

Γιάννης Μακριδάκης

Από ...tvxs