Κυριακή 29 Ιουνίου 2014
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014
Στο «σφυρί» οι Θερμοπύλες
Από ....... energoipoliteskv.blogspot.com
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», το ΤΑΙΠΕΔ έδωσε το «πράσινο φως» για να να περάσει σε ιδιωτικά χέρια η περιοχή των ιαματικών πηγών των Θερμοπηλών, μαζί με 785.398 τ.μ. της ευρύτερης περιοχής.
Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές, μάλιστα, πληροφορούνται από την ιστοσελίδα του Ταμείου για το γενικότερο ιστορικό ενδιαφέρον της περιοχής. Ανάμεσα στα άλλα, γίνονται αναφορές στον Ήφαιστο και στον Ηρακλή και – φυσικά – στη Μάχη των Θερμοπυλών και στην ιστορική μάχη που έδωσαν οι 300 Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς ενάντια στους Πέρσες.
Από........ crashonline
Στο «σφυρί» βγαίνει ένας ακόμη τόπος ιστορικής σημασίας – μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι κάποιος τυχαίος. Είναι οι Θερμοπύλες!
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», το ΤΑΙΠΕΔ έδωσε το «πράσινο φως» για να να περάσει σε ιδιωτικά χέρια η περιοχή των ιαματικών πηγών των Θερμοπηλών, μαζί με 785.398 τ.μ. της ευρύτερης περιοχής.
Από........ crashonline
Βουλή : Ψηφίστηκε το Νομοσχέδιο για τη χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση
Αναρτήθηκε από ......... energoipoliteskv.blogspot.com
Ψηφίστηκε χτες το βράδυ, στο Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο για τη χωροταξική και την πολεοδομική μεταρρύθμιση, το οποίο και αποτελεί το πρώτο προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της δόσης. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και επιτρέπει την αλλαγή χρήσης γης.
«Αν θέλουμε να παράγουμε πλούτο χωρίς δανεικά, από την πραγματική οικονομία και όχι από την αγοραπωλησία άυλων τίτλων, τότε χρειαζόμαστε επενδύσεις» επισήμανε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γιάννης Μανιάτης.
«Για να γίνουν όμως επενδύσεις, θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα «πού μπορώ να επενδύσω, πώς και πότε«. Στην Ελλάδα όμως, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια δικαίου: ο επενδυτής έχει απέναντί του την Πολεοδομία, το Δασαρχείο, τη Δημόσια Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, υπουργεία, περιβαλλοντικές και αρχαιολογικές προσεγγίσεις…» υπογράμμισε.
Η κυβέρνηση προωθεί επίσης μια ψηφιακή πλατφόρμα με την οποία ο κάθε πολίτης θα γνωρίζει την εικόνα της κάθε περιοχής και σε ποιο σημείο βρίσκονται οι επενδύσεις της καθώς και αν υπάρχει καθυστέρηση, ποιος είναι ο υπεύθυνος σε προσωπικό, υπηρεσιακό και πολιτικό επίπεδο. Η πλατφόρμα θα ονομάζεται «Διαύγεια στην Περιβαλλοντική Αδειοδότηση».
Οξεία ήταν η αντίδραση της αντιπολίτευσης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, τόνισε: «Το μεγάλο «ψητό» είναι τα Ειδικά Χωρικά Σχέδια, όπου με την επίκληση έκτακτων περιστάσεων και αναγκών, μπορεί να έρθουν ρυθμίσεις κατά παρέκκλιση των Τοπικών Χωρικών Σχεδίων (…) Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλαίσιο που να ορίζει το πού θα μπαίνουν οι πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, σε τι εμβαδό και σε τι χιλιομετρικές αποστάσεις; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλαίσιο που να ορίζει αν υπάρχει χωρητικότητα, αν υπάρχουν οι διαθέσιμες δυνατότητες, αν μπορούν να επιβιώσουν οι τοπικές αγορές και αν θέλουμε να υπάρχουν οι συνοικίες; Δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε η γνώμη των κατοίκων, ούτε σώματα ή ευρύτερα όργανα που να μπορούν να αποτρέψουν αυθαιρεσίες. Μόνο το επενδυτικό συμφέρον – το συμφέρον της κερδοσκοπίας».
Αντίστοιχη ήταν και η αντίδραση των ΑΝΕΛ. Η Ραχήλ Μακρή τόνισε: «Μας φέρατε νομοσχέδιο 320 σελίδων για το χωροταξικό σχεδιασμό με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Ποιου κατεπείγοντος;». Και συνέχισε: «Μας λέτε πως το θέλει η τρόικα. Μα δεν έχουμε βγει στις αγορές; Δεν έχουμε πλεόνασμα; Δεν είχατε πει μέσω του πρωθυπουργού σας πως το Μνημόνιο τέλειωσε; Ή μήπως δεν έχουν τελειώσει τα μνημόνια και όλα τα υπόλοιπα που λέγατε προεκλογικά ήταν απλά ψέματα;». Χαρακτήρισε «προδήλως αντισυνταγματικές» ορισμένες διατάξεις που άπτονται της περιβαλλοντικής προστασίας.
Αντιδράσεις υπήρχαν επίσης και από ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ.
Από ... .. crashonline
Ψηφίστηκε χτες το βράδυ, στο Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο για τη χωροταξική και την πολεοδομική μεταρρύθμιση, το οποίο και αποτελεί το πρώτο προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της δόσης. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και επιτρέπει την αλλαγή χρήσης γης.
«Αν θέλουμε να παράγουμε πλούτο χωρίς δανεικά, από την πραγματική οικονομία και όχι από την αγοραπωλησία άυλων τίτλων, τότε χρειαζόμαστε επενδύσεις» επισήμανε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γιάννης Μανιάτης.
«Για να γίνουν όμως επενδύσεις, θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα «πού μπορώ να επενδύσω, πώς και πότε«. Στην Ελλάδα όμως, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια δικαίου: ο επενδυτής έχει απέναντί του την Πολεοδομία, το Δασαρχείο, τη Δημόσια Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, υπουργεία, περιβαλλοντικές και αρχαιολογικές προσεγγίσεις…» υπογράμμισε.
Η κυβέρνηση προωθεί επίσης μια ψηφιακή πλατφόρμα με την οποία ο κάθε πολίτης θα γνωρίζει την εικόνα της κάθε περιοχής και σε ποιο σημείο βρίσκονται οι επενδύσεις της καθώς και αν υπάρχει καθυστέρηση, ποιος είναι ο υπεύθυνος σε προσωπικό, υπηρεσιακό και πολιτικό επίπεδο. Η πλατφόρμα θα ονομάζεται «Διαύγεια στην Περιβαλλοντική Αδειοδότηση».
Οξεία ήταν η αντίδραση της αντιπολίτευσης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, τόνισε: «Το μεγάλο «ψητό» είναι τα Ειδικά Χωρικά Σχέδια, όπου με την επίκληση έκτακτων περιστάσεων και αναγκών, μπορεί να έρθουν ρυθμίσεις κατά παρέκκλιση των Τοπικών Χωρικών Σχεδίων (…) Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλαίσιο που να ορίζει το πού θα μπαίνουν οι πολυεθνικές αλυσίδες και τα πολυκαταστήματα, σε τι εμβαδό και σε τι χιλιομετρικές αποστάσεις; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλαίσιο που να ορίζει αν υπάρχει χωρητικότητα, αν υπάρχουν οι διαθέσιμες δυνατότητες, αν μπορούν να επιβιώσουν οι τοπικές αγορές και αν θέλουμε να υπάρχουν οι συνοικίες; Δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε η γνώμη των κατοίκων, ούτε σώματα ή ευρύτερα όργανα που να μπορούν να αποτρέψουν αυθαιρεσίες. Μόνο το επενδυτικό συμφέρον – το συμφέρον της κερδοσκοπίας».
Αντίστοιχη ήταν και η αντίδραση των ΑΝΕΛ. Η Ραχήλ Μακρή τόνισε: «Μας φέρατε νομοσχέδιο 320 σελίδων για το χωροταξικό σχεδιασμό με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Ποιου κατεπείγοντος;». Και συνέχισε: «Μας λέτε πως το θέλει η τρόικα. Μα δεν έχουμε βγει στις αγορές; Δεν έχουμε πλεόνασμα; Δεν είχατε πει μέσω του πρωθυπουργού σας πως το Μνημόνιο τέλειωσε; Ή μήπως δεν έχουν τελειώσει τα μνημόνια και όλα τα υπόλοιπα που λέγατε προεκλογικά ήταν απλά ψέματα;». Χαρακτήρισε «προδήλως αντισυνταγματικές» ορισμένες διατάξεις που άπτονται της περιβαλλοντικής προστασίας.
Αντιδράσεις υπήρχαν επίσης και από ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ.
Από ... .. crashonline
Η Ελλάδα θέμα στο National Geographic[pics]
Αναρτήθηκε από ...... energoipoliteskv.blogspot.com
Τα γραφικά τοπία της Ελλάδας, το ηλιοβασίλεμα, οι εκκλησίες και το γαλάζιο σε διαγωνισμό στο Traveler του National Geographic που διοργανώνεται για 26η χρονιά.
Ο διεθνής διαγωνισμός δίνει την ευκαιρία σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους να μοιραστούν εικόνες από τα ταξίδια τους και να κερδίσουν κάποιο από τα 10 βραβεία των πρώτων θέσεων.
Ο πρώτος νικητής θα λάβει μέρος στην αποστολή του National Geographic στην Αλάσκα. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα αναρτηθούν στις 31 Ιουλίου στην ιστοσελίδα του National Geographic.
Θαυμάστε κάποιες από τις συμμετοχές από την Ελλάδα.
Από ...... spirospero
Τα γραφικά τοπία της Ελλάδας, το ηλιοβασίλεμα, οι εκκλησίες και το γαλάζιο σε διαγωνισμό στο Traveler του National Geographic που διοργανώνεται για 26η χρονιά.
Ο διεθνής διαγωνισμός δίνει την ευκαιρία σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους να μοιραστούν εικόνες από τα ταξίδια τους και να κερδίσουν κάποιο από τα 10 βραβεία των πρώτων θέσεων.
Ο πρώτος νικητής θα λάβει μέρος στην αποστολή του National Geographic στην Αλάσκα. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα αναρτηθούν στις 31 Ιουλίου στην ιστοσελίδα του National Geographic.
Θαυμάστε κάποιες από τις συμμετοχές από την Ελλάδα.
Από ...... spirospero
Ο ηγέτης που χρειάζεται η Ελλάδα;
Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com
ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΥΑΛΟ
Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι o ηγέτης που χρειάζεται η Ελλάδα και κυρίως η (χρεοκοπημένη) Οικονομία της.
Ενας επιστήμονας που πραγματικά θα μπορούσε να κάνει την διαφορά εάν προχωρούσε στην δημιουργία κόμματος.
Η ομάδα του Τσίπρα έκανε ότι μπορούσε για να τον πριονίσει. Σε κάτι τέτοια η εγχώρια Αριστερά είναι μανούλα.
Ο Λαπαβίτσας είναι ίσως ο μόνος που έχει διατυπώσει με σαφήνεια τις απόψεις του για το νόμισμα. Την εβδομάδα που πέρασε φάνηκε ότι ή συζήτηση για το ευρώ παραμένει κυρίαρχη στην ελληνική πολιτική ζωή και στο δημόσιο λόγο.
To ζήτημα του νομίσματος αργά ή γρήγορα και μάλλον πολύ γρήγορα θα πέσει στο τραπέζι. Το ευρώ για να έχει τύχη προυποθέτει ένα σύγχρονο δυτικό κράτος με ελάχιστο δημόσιο τομέα, δικαιοσύνη χωρίς παράγκες και αποφάσεις που θα βγαίνουν σε εύλογο χρονικό διάστημα, χαμηλή φορολογία που να δίνει κίνητρα για επενδύσεις και γενικότερα ένα κράτος το οποίο θα σέβονται οι πολίτες του. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μια Κολομβία των Βαλκανίων στην οποία οι τροικανοί τα έχουν βρει με τους ντόπιους μαφιόζους και από κοινού λεηλατούν τον λαό.
Ο Λαπαβίτσας προσεγγίζει σωστά το οικονομικό πρόβλημα της χώρας αλλά και το νοσηρό πελατειακό κράτος. Δείτε το τελευταίο του άρθρο στην προσωπική του ιστοσελίδα. Από τη μια, ο νέος Υπουργός Οικονομικών, κ. Γ. Χαρδούβελης, διόρισε ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνώμων τον κ. Χ. Στεφανάδη του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ο οποίος προτιμήθηκε αντί του κ. Ε. Μαματζάκη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ. (Τον έφερε άρον άρον ο Σαμαράς, εκείνος στο μεταξύ παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και στο τέλος τον τρύπωσαν σε μια θέση για να μην κάνει χαρακίρι ο ταλαίπωρος που άφησε το πανεπιστήμιο εμπιστευόμενος τους σκιτζήδες της κυβέρνησης!) Μέχρις εδώ πρόκειται απλώς για μια ακόμη περίπτωση συντηρητικών οικονομολόγων από σχετικά γνωστά πανεπιστήμια, οι οποίοι μοιράζονται θέσεις ευθύνης στην κρατική μηχανή.
Διέρρευσε όμως ότι ο κ. Στεφανάδης είχε γράψει άρθρο στην Καθημερινή το Δεκέμβριο του 2011 λέγοντας ότι - άκουσον, άκουσον - η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, αν και προτιμότερη, ήταν εξαιρετικά επισφαλής και άρα η χώρα θα έπρεπε να εξετάσει και τη συντεταγμένη επιστροφή στη δραχμή.
Ο κ. Στεφανάδης είχε διατυπώσει με μετριοπάθεια θέσεις που δεκάδες άλλοι οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, είχαν τεκμηριώσει. Οι μετρημένες του φράσεις του 2011 όμως, προσέκρουσαν στο ταμπού του ευρώ του 2014, σηκώθηκε μέγας πολιτικός θόρυβος και ο ίδιος αναγκάστηκε να πει δημόσια ήμαρτον. Από την άλλη, εντάθηκε η μετεκλογική συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ, πρωταγωνιστικό ρόλο στην οποία παίζει ο Ν. Παππάς, άνθρωπος-κλειδί τα τελευταία χρόνια. Σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ισχυρίστηκε ότι η νίκη στις ευρωεκλογές είναι η δικαίωση της μεσομακροπρόθεσμης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει τρεις πτυχές.
Η πρώτη είναι η επιδίωξη συνεργασιών με δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και με δυνάμεις που 'αποδεσμεύονται' από τα Μνημόνια. Η δεύτερη είναι η αντίληψη ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όχι απλώς ελληνική, άρα το πεδίο των ταξικών και πολιτικών συγκρούσεων είναι η Ευρώπη. Η τρίτη είναι η ενεργός συμμετοχή στα κινήματα των τελευταίων χρόνων. Είναι φυσιολογικό για ένα κόμμα να θεωρεί ότι η εκλογική του επιτυχία επιβεβαιώνει την ορθότητα της πολιτικής του ανάλυσης. Το κείμενο αποκτά ενδιαφέρον όταν αίφνης στρέφεται στο θέμα του ευρώ. Κατά τον συγγραφέα, όσα κόμματα έθεσαν θέμα εξόδου από το ευρώ είχαν αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα και στην πράξη συγκάλυψαν τα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης.
Συνεπώς πρέπει να ξανασκεφτούν τη στάση τους και να μην προβάλλουν το ευρώ ως λόγο αποφυγής της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ. Το ταμπού του ευρώ επανεμφανίζεται ως εγγυητής των συμμαχιών, αλλά και του ριζοσπαστισμού με ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Το παράδοξο είναι ότι η ξαφνική ενασχόληση με το ευρώ και από τις δύο παρατάξεις την εβδομάδα αυτή δεν είχε καμία πραγματική βάση. Τα πολιτικά κόμματα που επιδιώκουν την έξοδο - στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται το ΚΚΕ - πήγαν άσχημα στις ευρωεκλογές. Το δημοσιονομικό έλλειμμα έχει σχεδόν απαλειφθεί, οι αγορές αδιαφορούν και είναι έτοιμες να δανείσουν ξανά σχετικά μικρά ποσά στην Ελλάδα.
Οι μηχανισμοί της ευρωζώνης έχουν πάψει να πιέζουν ήδη από το 2012 και μόνο ο Σόιμπλε επισείει τον κίνδυνο από καιρού εις καιρόν για να μην ξεχνιόμαστε. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει άμεσο θέμα ευρώ για την Ελλάδα τη στιγμή αυτή. Το ζήτημα τέθηκε αποκλειστικά με πολιτικούς όρους από τις δύο δυνάμεις που διαγκωνίζονται για την εξουσία, χωρίς όμως να υποδηλώνει αντιπαράθεση μεταξύ τους. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος: όποιος θέλει να ασκήσει, ή να πάρει, την εξουσία στην Ελλάδα πρέπει να δηλώσει ότι αποδέχεται το ευρώ. Είναι απαγορευμένη ακόμη και η απλή αναφορά στην προοπτική εξόδου. Το ταμπού του ευρώ δημιουργήθηκε από το πλέγμα εξουσίας στη χώρα μας, το οποίο συνειδητοποίησε ότι μια αλλαγή νομίσματος θα μπορούσε να αποδειχθεί άκρως επικίνδυνη για το ίδιο γιατί ίσως άνοιγε το δρόμο για βαθιές αλλαγές υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις φρόντισαν να εκβιάσουν επανειλημμένα τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντας τη δραχμή ως την απόλυτη καταστροφή. Παράλληλα, και δεδομένου ότι το χρήμα είναι στοιχείο ταυτότητας, ο ιδεολογικός βομβαρδισμός έκανε μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού να πιστέψει ότι το ευρώ καθορίζει την ‘ευρωπαϊκή’ του ταυτότητα, ενώ το ιστορικό του νόμισμα είναι σημάδι καθυστέρησης.
Το πολιτικό ταμπού βρήκε ιδεολογική αντιστοίχηση στην κοινωνία. Συμβολή είχε όμως και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως φάνηκε τη βδομάδα αυτή. Στην προσπάθεια του να καταδείξει – και ορθώς – ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε ένα παράξενο θεωρητικό οικοδόμημα για αριστερό κόμμα, όπου για την κρίση δεν ευθύνεται το ίδιο το κοινό νόμισμα, αλλά η λανθασμένη αρχιτεκτονική του. Λες και οι αναλυτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καλύτερη αντίληψη των θεσμικών απαιτήσεων του ευρώ από τα αστικά επιτελεία που το έφτιαξαν ... Επιθυμώντας να παρακάμψει τους εκβιασμούς των μνημονιακών - αντί να τους αντιμετωπίσει κατά μέτωπο - έψαξε να βρει λύση για την κρίση στην αναδιανομή του εισοδήματος, ή στην αλλαγή της πολιτικής της ΕΚΤ, αλλά πάντα μέσα στην ΟΝΕ.
Το αποτέλεσμα ήταν σταδιακά να μετατρέψει το ευρώ σε ταμπού και για τον ίδιο, δίνοντας ένα εξαιρετικό όπλο στο μνημονιακό στρατόπεδο. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι μια ριζοσπαστική πολιτική από αριστερή σκοπιά θα φέρει σύγκρουση με την ΟΝΕ και την ΕΕ. Το θέμα του ευρώ στην πραγματικότητα συνεχίζει να υπάρχει και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη γενικότερα. Δεν έχει όμως την οξύτητα που είχε το 2010-12, όταν ολόκληρο το οικοδόμημα της ΟΝΕ έτρεμε και η έξοδος ήταν πιεστικό ζήτημα για την Ελλάδα ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή που επιφύλασσε η εσωτερική υποτίμηση.
Με την άτεγκτη πολιτική λιτότητας της Γερμανίας η ΟΝΕ κατάφερε να επιβιώσει και η Ελλάδα παρέμεινε μέλος της. Έτσι σήμερα η ελληνική οικονομία βρίσκεται χωρίς ουσιαστικές προοπτικές ανάπτυξης και η ΟΝΕ έχει μετατραπεί σε μέγγενη που πνίγει τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το ζήτημα για την Ελλάδα είναι να υπάρξουν πολιτικές ανάπτυξης που θα βγάλουν την κοινωνία από το τέλμα και θα σώσουν τη χώρα από την ιστορική ανυπαρξία.
Το ζήτημα για την Ευρώπη αντιστοίχως είναι να απαλλαγεί από το νομισματικό ζουρλομανδύα, να γλιτώσει από τη λιτότητα που συνδέεται άμεσα με την ΟΝΕ και να μπει σε πορεία που θα ευνοεί τον κόσμο της εργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει έναν ιστορικό ρόλο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που θα είναι τελείως δυσανάλογος με τα μεγέθη του ίδιου και της χώρας. Αλλά για να το πετύχει θα πρέπει να προτείνει ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την Ελλάδα και ρηξικέλευθες ιδέες για την Ευρώπη. Κυρίως θα πρέπει να επιδιώκει την εξουσία με όρους των λαϊκών τάξεων.
Το ταμπού είναι μια απόλυτη απαγόρευση που συχνά έχει θρησκευτικά ή υπερφυσικά επακόλουθα. Ο Φρόυντ πίστευε ότι τα ταμπού της πατροκτονίας και της αιμομιξίας είναι η βάση του ανθρώπινου πολιτισμού. Στην Ελλάδα το ταμπού του ευρώ έχει αναδειχθεί σε βάση της πολιτικής ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σκοτώσει τις επιλεκτικές συγγένειες με το πλέγμα εξουσίας και να απαλλαγεί από το ταμπού του ευρώ.
Πηγή
ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΥΑΛΟ
Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι o ηγέτης που χρειάζεται η Ελλάδα και κυρίως η (χρεοκοπημένη) Οικονομία της.
Ενας επιστήμονας που πραγματικά θα μπορούσε να κάνει την διαφορά εάν προχωρούσε στην δημιουργία κόμματος.
Η ομάδα του Τσίπρα έκανε ότι μπορούσε για να τον πριονίσει. Σε κάτι τέτοια η εγχώρια Αριστερά είναι μανούλα.
Ο Λαπαβίτσας είναι ίσως ο μόνος που έχει διατυπώσει με σαφήνεια τις απόψεις του για το νόμισμα. Την εβδομάδα που πέρασε φάνηκε ότι ή συζήτηση για το ευρώ παραμένει κυρίαρχη στην ελληνική πολιτική ζωή και στο δημόσιο λόγο.
To ζήτημα του νομίσματος αργά ή γρήγορα και μάλλον πολύ γρήγορα θα πέσει στο τραπέζι. Το ευρώ για να έχει τύχη προυποθέτει ένα σύγχρονο δυτικό κράτος με ελάχιστο δημόσιο τομέα, δικαιοσύνη χωρίς παράγκες και αποφάσεις που θα βγαίνουν σε εύλογο χρονικό διάστημα, χαμηλή φορολογία που να δίνει κίνητρα για επενδύσεις και γενικότερα ένα κράτος το οποίο θα σέβονται οι πολίτες του. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μια Κολομβία των Βαλκανίων στην οποία οι τροικανοί τα έχουν βρει με τους ντόπιους μαφιόζους και από κοινού λεηλατούν τον λαό.
Ο Λαπαβίτσας προσεγγίζει σωστά το οικονομικό πρόβλημα της χώρας αλλά και το νοσηρό πελατειακό κράτος. Δείτε το τελευταίο του άρθρο στην προσωπική του ιστοσελίδα. Από τη μια, ο νέος Υπουργός Οικονομικών, κ. Γ. Χαρδούβελης, διόρισε ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνώμων τον κ. Χ. Στεφανάδη του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ο οποίος προτιμήθηκε αντί του κ. Ε. Μαματζάκη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ. (Τον έφερε άρον άρον ο Σαμαράς, εκείνος στο μεταξύ παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και στο τέλος τον τρύπωσαν σε μια θέση για να μην κάνει χαρακίρι ο ταλαίπωρος που άφησε το πανεπιστήμιο εμπιστευόμενος τους σκιτζήδες της κυβέρνησης!) Μέχρις εδώ πρόκειται απλώς για μια ακόμη περίπτωση συντηρητικών οικονομολόγων από σχετικά γνωστά πανεπιστήμια, οι οποίοι μοιράζονται θέσεις ευθύνης στην κρατική μηχανή.
Διέρρευσε όμως ότι ο κ. Στεφανάδης είχε γράψει άρθρο στην Καθημερινή το Δεκέμβριο του 2011 λέγοντας ότι - άκουσον, άκουσον - η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, αν και προτιμότερη, ήταν εξαιρετικά επισφαλής και άρα η χώρα θα έπρεπε να εξετάσει και τη συντεταγμένη επιστροφή στη δραχμή.
Ο κ. Στεφανάδης είχε διατυπώσει με μετριοπάθεια θέσεις που δεκάδες άλλοι οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, είχαν τεκμηριώσει. Οι μετρημένες του φράσεις του 2011 όμως, προσέκρουσαν στο ταμπού του ευρώ του 2014, σηκώθηκε μέγας πολιτικός θόρυβος και ο ίδιος αναγκάστηκε να πει δημόσια ήμαρτον. Από την άλλη, εντάθηκε η μετεκλογική συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ, πρωταγωνιστικό ρόλο στην οποία παίζει ο Ν. Παππάς, άνθρωπος-κλειδί τα τελευταία χρόνια. Σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ισχυρίστηκε ότι η νίκη στις ευρωεκλογές είναι η δικαίωση της μεσομακροπρόθεσμης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει τρεις πτυχές.
Η πρώτη είναι η επιδίωξη συνεργασιών με δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και με δυνάμεις που 'αποδεσμεύονται' από τα Μνημόνια. Η δεύτερη είναι η αντίληψη ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όχι απλώς ελληνική, άρα το πεδίο των ταξικών και πολιτικών συγκρούσεων είναι η Ευρώπη. Η τρίτη είναι η ενεργός συμμετοχή στα κινήματα των τελευταίων χρόνων. Είναι φυσιολογικό για ένα κόμμα να θεωρεί ότι η εκλογική του επιτυχία επιβεβαιώνει την ορθότητα της πολιτικής του ανάλυσης. Το κείμενο αποκτά ενδιαφέρον όταν αίφνης στρέφεται στο θέμα του ευρώ. Κατά τον συγγραφέα, όσα κόμματα έθεσαν θέμα εξόδου από το ευρώ είχαν αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα και στην πράξη συγκάλυψαν τα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης.
Συνεπώς πρέπει να ξανασκεφτούν τη στάση τους και να μην προβάλλουν το ευρώ ως λόγο αποφυγής της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ. Το ταμπού του ευρώ επανεμφανίζεται ως εγγυητής των συμμαχιών, αλλά και του ριζοσπαστισμού με ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Το παράδοξο είναι ότι η ξαφνική ενασχόληση με το ευρώ και από τις δύο παρατάξεις την εβδομάδα αυτή δεν είχε καμία πραγματική βάση. Τα πολιτικά κόμματα που επιδιώκουν την έξοδο - στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται το ΚΚΕ - πήγαν άσχημα στις ευρωεκλογές. Το δημοσιονομικό έλλειμμα έχει σχεδόν απαλειφθεί, οι αγορές αδιαφορούν και είναι έτοιμες να δανείσουν ξανά σχετικά μικρά ποσά στην Ελλάδα.
Οι μηχανισμοί της ευρωζώνης έχουν πάψει να πιέζουν ήδη από το 2012 και μόνο ο Σόιμπλε επισείει τον κίνδυνο από καιρού εις καιρόν για να μην ξεχνιόμαστε. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει άμεσο θέμα ευρώ για την Ελλάδα τη στιγμή αυτή. Το ζήτημα τέθηκε αποκλειστικά με πολιτικούς όρους από τις δύο δυνάμεις που διαγκωνίζονται για την εξουσία, χωρίς όμως να υποδηλώνει αντιπαράθεση μεταξύ τους. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος: όποιος θέλει να ασκήσει, ή να πάρει, την εξουσία στην Ελλάδα πρέπει να δηλώσει ότι αποδέχεται το ευρώ. Είναι απαγορευμένη ακόμη και η απλή αναφορά στην προοπτική εξόδου. Το ταμπού του ευρώ δημιουργήθηκε από το πλέγμα εξουσίας στη χώρα μας, το οποίο συνειδητοποίησε ότι μια αλλαγή νομίσματος θα μπορούσε να αποδειχθεί άκρως επικίνδυνη για το ίδιο γιατί ίσως άνοιγε το δρόμο για βαθιές αλλαγές υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις φρόντισαν να εκβιάσουν επανειλημμένα τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντας τη δραχμή ως την απόλυτη καταστροφή. Παράλληλα, και δεδομένου ότι το χρήμα είναι στοιχείο ταυτότητας, ο ιδεολογικός βομβαρδισμός έκανε μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού να πιστέψει ότι το ευρώ καθορίζει την ‘ευρωπαϊκή’ του ταυτότητα, ενώ το ιστορικό του νόμισμα είναι σημάδι καθυστέρησης.
Το πολιτικό ταμπού βρήκε ιδεολογική αντιστοίχηση στην κοινωνία. Συμβολή είχε όμως και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως φάνηκε τη βδομάδα αυτή. Στην προσπάθεια του να καταδείξει – και ορθώς – ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε ένα παράξενο θεωρητικό οικοδόμημα για αριστερό κόμμα, όπου για την κρίση δεν ευθύνεται το ίδιο το κοινό νόμισμα, αλλά η λανθασμένη αρχιτεκτονική του. Λες και οι αναλυτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καλύτερη αντίληψη των θεσμικών απαιτήσεων του ευρώ από τα αστικά επιτελεία που το έφτιαξαν ... Επιθυμώντας να παρακάμψει τους εκβιασμούς των μνημονιακών - αντί να τους αντιμετωπίσει κατά μέτωπο - έψαξε να βρει λύση για την κρίση στην αναδιανομή του εισοδήματος, ή στην αλλαγή της πολιτικής της ΕΚΤ, αλλά πάντα μέσα στην ΟΝΕ.
Το αποτέλεσμα ήταν σταδιακά να μετατρέψει το ευρώ σε ταμπού και για τον ίδιο, δίνοντας ένα εξαιρετικό όπλο στο μνημονιακό στρατόπεδο. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι μια ριζοσπαστική πολιτική από αριστερή σκοπιά θα φέρει σύγκρουση με την ΟΝΕ και την ΕΕ. Το θέμα του ευρώ στην πραγματικότητα συνεχίζει να υπάρχει και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη γενικότερα. Δεν έχει όμως την οξύτητα που είχε το 2010-12, όταν ολόκληρο το οικοδόμημα της ΟΝΕ έτρεμε και η έξοδος ήταν πιεστικό ζήτημα για την Ελλάδα ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή που επιφύλασσε η εσωτερική υποτίμηση.
Με την άτεγκτη πολιτική λιτότητας της Γερμανίας η ΟΝΕ κατάφερε να επιβιώσει και η Ελλάδα παρέμεινε μέλος της. Έτσι σήμερα η ελληνική οικονομία βρίσκεται χωρίς ουσιαστικές προοπτικές ανάπτυξης και η ΟΝΕ έχει μετατραπεί σε μέγγενη που πνίγει τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το ζήτημα για την Ελλάδα είναι να υπάρξουν πολιτικές ανάπτυξης που θα βγάλουν την κοινωνία από το τέλμα και θα σώσουν τη χώρα από την ιστορική ανυπαρξία.
Το ζήτημα για την Ευρώπη αντιστοίχως είναι να απαλλαγεί από το νομισματικό ζουρλομανδύα, να γλιτώσει από τη λιτότητα που συνδέεται άμεσα με την ΟΝΕ και να μπει σε πορεία που θα ευνοεί τον κόσμο της εργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει έναν ιστορικό ρόλο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που θα είναι τελείως δυσανάλογος με τα μεγέθη του ίδιου και της χώρας. Αλλά για να το πετύχει θα πρέπει να προτείνει ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την Ελλάδα και ρηξικέλευθες ιδέες για την Ευρώπη. Κυρίως θα πρέπει να επιδιώκει την εξουσία με όρους των λαϊκών τάξεων.
Το ταμπού είναι μια απόλυτη απαγόρευση που συχνά έχει θρησκευτικά ή υπερφυσικά επακόλουθα. Ο Φρόυντ πίστευε ότι τα ταμπού της πατροκτονίας και της αιμομιξίας είναι η βάση του ανθρώπινου πολιτισμού. Στην Ελλάδα το ταμπού του ευρώ έχει αναδειχθεί σε βάση της πολιτικής ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σκοτώσει τις επιλεκτικές συγγένειες με το πλέγμα εξουσίας και να απαλλαγεί από το ταμπού του ευρώ.
Πηγή
Αυτές είναι οι πολιτικές ομάδες του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!
Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com
Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα
Σας παρουσιάζουμε τις πολιτικές ομάδες του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!
Στο σύνολο είναι επτά και η λειτουργία τους ξεκινά ουσιαστικά την επόμενη εβδομάδα στην πρώτη ολομέλεια του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, όπου και θα αποφασίσουν για τις θέσεις του προέδρου, των αντιπροέδρων και του προεδρείου του Κοινοβουλίου!
Από ...... press-gr
Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα
Σας παρουσιάζουμε τις πολιτικές ομάδες του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!
Στο σύνολο είναι επτά και η λειτουργία τους ξεκινά ουσιαστικά την επόμενη εβδομάδα στην πρώτη ολομέλεια του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, όπου και θα αποφασίσουν για τις θέσεις του προέδρου, των αντιπροέδρων και του προεδρείου του Κοινοβουλίου!
Από ...... press-gr
«Σφαγή» στις εξετάσεις της Α' Λυκείου με την Τράπεζα Θεμάτων -Δεκάδες παιδιά μένουν στην ίδια τάξη
Αναρτήθηκε από ...... energoipoliteskv.blogspot.com
Η εφαρμογή για πρώτη φορά των θεμάτων της Τράπεζας Θεμάτων, δεν
φαίνεται να λειτούργησε επ' ωφελεία των μαθητών της Α' Λυκείου. Τα πρώτα
στοιχεία δείχνουν πως αναμένεται... βαθμολογική σφαγή.
Όπως σημειώνει το Vima.gr η Τράπεζα Θεμάτων επέλεξε θέματα σε σύντομο χρονικό διάστημα και εν συνεχεία δέχθηκε έντονη κριτική από εκπαιδευτικούς για το βαθμό δυσκολίας τους. Όλα τούτα φαίνεται πως είχαν ως αποτέλεσμα αρκετοί μαθητές, έπειτα από πολλά χρόνια, να κινδυνεύουν να μείνουν στην ίδια τάξη και να χρειαστεί να δώσουν επαναληπτικές εξετάσεις τον Σεπτέμβριο.
Στην Άλγεβρα μένει το 20%
Το βασικό πρόβλημα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, εστιάζεται στην Άλγεβρα της Α' Λυκείου, όπου έγινε η μεγάλη... σφαγή. Τα βαθμολογικά στοιχεία δείχνουν ότι εφέτος δεν κατόρθωσε να περάσει το μάθημα και θα κληθεί σε νέες επαναληπτικές εξετάσεις τον Σεπτέμβριο ίσως και το 20% των μαθητών.
Το ποσοστό αυτό ποικίλλει από σχολείο σε σχολείο, καθώς υπάρχει σχολείο στην περιοχή του Περιστερίου όπου «κόπηκε» το 40% των μαθητών. Αντίστοιχα βαθμολογητές σε λύκειο της Πετρούπολης μιλούν για ένα 30% των μαθητών που «κόπηκαν» στο ίδιο μάθημα, ενώ σε λύκειο των Αμπελόκηπων επίσης μεγάλος αριθμός παιδιών δεν περνούν στην επόμενη τάξη.
Όπως αναφέρουν βαθμολογητές σχολείων που μίλησαν στο «Βήμα», η Άλγεβρα ήταν ο... μεγάλος εχθρός εφέτος, καθώς το 50%, όπως είναι γνωστό, επελέγη από την Τράπεζα Θεμάτων, όπου η συντριπτική πλειονότητα των ερωτημάτων ήταν εκτός σχολικής πραγματικότητας και δυσνόητα για τους μαθητές.
Το ποσοστό των παιδιών που «κόπηκαν» φτάνει και το 30% σε αρκετές περιοχές, ενώ πολλά παιδιά θα δώσουν ξανά εξετάσεις τον Σεπτέμβριο και στη Γεωμετρία, στη Φυσική, στη Χημεία και στα Αρχαία.
«Η βεβιασμένη εφαρμογή του μέτρου εφέτος και η μη σωστή στάθμιση των θεμάτων της Τράπεζας ανάλογα με τα όσα είχαν διδαχθεί οι μαθητές στη διάρκεια της χρονιάς έφερε τελικά αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο δυστυχώς πολλοί είχαμε προβλέψει νωρίς στον χώρο της εκπαίδευσης» λέει στο «Βήμα» ο εκπαιδευτικός και αναλυτής στατιστικών στοιχείων της εκπαίδευσης κ. Γ. Χατζητέγας. «Και αυτό παρά το γεγονός ότι σε πολλά σχολεία οι φιλότιμες προσπάθειες που έκαναν καθηγητές ώστε η θεματοδοσία του 50% που επέλεγαν οι ίδιοι να είναι σε ένα επίπεδο στο οποίο να μπορούν να ανταποκριθούν οι μαθητές» συμπληρώνει.
Η... επιστροφή της βάσης του 10
Το πρόβλημα εφέτος επιδείνωσε η νέα ρύθμιση που εφαρμόστηκε μαζί με την Τράπεζα Θεμάτων η οποία ορίζει ότι οι μαθητές δεν μπορούν να γλιτώσουν την επαναληπτική διαδικασία του Σεπτεμβρίου εάν έχουν μέσο όρο στο απολυτήριό τους το 10. Από εφέτος για να περάσουν οι μαθητές της Α' Λυκείου στην επόμενη τάξη, πρέπει να έχουν πιάσει το 10 σε όλα τα βασικά μαθήματα (Άλγεβρα, Γεωμετρία, Νεοελληνική γλώσσα, Λογοτεχνία, Αρχαία Ελληνικά).
Πάντως, εκπαιδευτικοί και βαθμολογητές ζητούν τώρα ειδική οδηγία από το υπουργείο Παιδείας για το θέμα. Όπως δήλωσαν στο «Βήμα», μια ευεργετική ρύθμιση θα ήταν ειδικά για εφέτος και μόνο όπου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η Τράπεζα Θεμάτων να πέσει στο 8 αντί του 10 ο αριθμός που απαιτείται για να περάσει ένα παιδί από τα βασικά αυτά μαθήματα στην επόμενη τάξη.
Ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος, που παρέλαβε τα δεδομένα αυτά από τον προκάτοχό του κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, έχει δηλώσει ήδη ότι θα μελετήσει τα στοιχεία πανελλαδικά και αν χρειαστεί μια ειδική οδηγία εφέτος για να μην αδικηθούν οι μαθητές της Α' Λυκείου και να μη θυσιαστούν στον βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων, θα το κάνει (είναι γνωστό ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου είχε δεχτεί εισηγήσεις να μην εφαρμοσθεί ο θεσμός εφέτος αλλά του χρόνου καθώς είχαν υπερβεί τα χρονοδιαγράμματα που τέθηκαν αρχικά, αλλά δεν το δέχτηκε
Όπως σημειώνει το Vima.gr η Τράπεζα Θεμάτων επέλεξε θέματα σε σύντομο χρονικό διάστημα και εν συνεχεία δέχθηκε έντονη κριτική από εκπαιδευτικούς για το βαθμό δυσκολίας τους. Όλα τούτα φαίνεται πως είχαν ως αποτέλεσμα αρκετοί μαθητές, έπειτα από πολλά χρόνια, να κινδυνεύουν να μείνουν στην ίδια τάξη και να χρειαστεί να δώσουν επαναληπτικές εξετάσεις τον Σεπτέμβριο.
Στην Άλγεβρα μένει το 20%
Το βασικό πρόβλημα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, εστιάζεται στην Άλγεβρα της Α' Λυκείου, όπου έγινε η μεγάλη... σφαγή. Τα βαθμολογικά στοιχεία δείχνουν ότι εφέτος δεν κατόρθωσε να περάσει το μάθημα και θα κληθεί σε νέες επαναληπτικές εξετάσεις τον Σεπτέμβριο ίσως και το 20% των μαθητών.
Το ποσοστό αυτό ποικίλλει από σχολείο σε σχολείο, καθώς υπάρχει σχολείο στην περιοχή του Περιστερίου όπου «κόπηκε» το 40% των μαθητών. Αντίστοιχα βαθμολογητές σε λύκειο της Πετρούπολης μιλούν για ένα 30% των μαθητών που «κόπηκαν» στο ίδιο μάθημα, ενώ σε λύκειο των Αμπελόκηπων επίσης μεγάλος αριθμός παιδιών δεν περνούν στην επόμενη τάξη.
Όπως αναφέρουν βαθμολογητές σχολείων που μίλησαν στο «Βήμα», η Άλγεβρα ήταν ο... μεγάλος εχθρός εφέτος, καθώς το 50%, όπως είναι γνωστό, επελέγη από την Τράπεζα Θεμάτων, όπου η συντριπτική πλειονότητα των ερωτημάτων ήταν εκτός σχολικής πραγματικότητας και δυσνόητα για τους μαθητές.
Το ποσοστό των παιδιών που «κόπηκαν» φτάνει και το 30% σε αρκετές περιοχές, ενώ πολλά παιδιά θα δώσουν ξανά εξετάσεις τον Σεπτέμβριο και στη Γεωμετρία, στη Φυσική, στη Χημεία και στα Αρχαία.
«Η βεβιασμένη εφαρμογή του μέτρου εφέτος και η μη σωστή στάθμιση των θεμάτων της Τράπεζας ανάλογα με τα όσα είχαν διδαχθεί οι μαθητές στη διάρκεια της χρονιάς έφερε τελικά αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο δυστυχώς πολλοί είχαμε προβλέψει νωρίς στον χώρο της εκπαίδευσης» λέει στο «Βήμα» ο εκπαιδευτικός και αναλυτής στατιστικών στοιχείων της εκπαίδευσης κ. Γ. Χατζητέγας. «Και αυτό παρά το γεγονός ότι σε πολλά σχολεία οι φιλότιμες προσπάθειες που έκαναν καθηγητές ώστε η θεματοδοσία του 50% που επέλεγαν οι ίδιοι να είναι σε ένα επίπεδο στο οποίο να μπορούν να ανταποκριθούν οι μαθητές» συμπληρώνει.
Η... επιστροφή της βάσης του 10
Το πρόβλημα εφέτος επιδείνωσε η νέα ρύθμιση που εφαρμόστηκε μαζί με την Τράπεζα Θεμάτων η οποία ορίζει ότι οι μαθητές δεν μπορούν να γλιτώσουν την επαναληπτική διαδικασία του Σεπτεμβρίου εάν έχουν μέσο όρο στο απολυτήριό τους το 10. Από εφέτος για να περάσουν οι μαθητές της Α' Λυκείου στην επόμενη τάξη, πρέπει να έχουν πιάσει το 10 σε όλα τα βασικά μαθήματα (Άλγεβρα, Γεωμετρία, Νεοελληνική γλώσσα, Λογοτεχνία, Αρχαία Ελληνικά).
Πάντως, εκπαιδευτικοί και βαθμολογητές ζητούν τώρα ειδική οδηγία από το υπουργείο Παιδείας για το θέμα. Όπως δήλωσαν στο «Βήμα», μια ευεργετική ρύθμιση θα ήταν ειδικά για εφέτος και μόνο όπου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η Τράπεζα Θεμάτων να πέσει στο 8 αντί του 10 ο αριθμός που απαιτείται για να περάσει ένα παιδί από τα βασικά αυτά μαθήματα στην επόμενη τάξη.
Ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Ανδρέας Λοβέρδος, που παρέλαβε τα δεδομένα αυτά από τον προκάτοχό του κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, έχει δηλώσει ήδη ότι θα μελετήσει τα στοιχεία πανελλαδικά και αν χρειαστεί μια ειδική οδηγία εφέτος για να μην αδικηθούν οι μαθητές της Α' Λυκείου και να μη θυσιαστούν στον βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων, θα το κάνει (είναι γνωστό ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου είχε δεχτεί εισηγήσεις να μην εφαρμοσθεί ο θεσμός εφέτος αλλά του χρόνου καθώς είχαν υπερβεί τα χρονοδιαγράμματα που τέθηκαν αρχικά, αλλά δεν το δέχτηκε
Το μπρα ντε φερ με τους δικαστικούς έφερε νέο πονοκέφαλο στην κυβέρνηση
Αναρτήθηκε από ........ energoipoliteskv.blogspot.com
Το ορθάνοιχτο μέτωπο που φαίνεται πως υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης και Δικαιοσύνης έχει βάλει «δύσκολα» στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και το οικονομικό επιτελείο, καθώς, οι συνεχόμενες αποφάσεις στου Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν απειλούν με εκτροχιασμό μόνο το πλεόνασμα, αλλά δημιουργούν και εστίες έντασης εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Τις τελευταίες εβδομάδες τα χτυπήματα των δικαστών ήταν αλλεπάλληλα, καθώς το ΣτΕ δικαίωσε με μια σειρά αποφάσεων όλους τους ένστολους, στρατιωτικούς, λιμενικούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες, απόστρατους και εν ενεργεία για τις περικοπές των μισθών τους που έγιναν αναδρομικά από την 1η Αυγούστου του 2012 και κατ ' επιταγήν του νόμου 4093/12 κρίνοντας τες ως αντισυνταγματικές.
Η δεύτερη βόμβα ήρθε από το Ελεγκτικό Συνέδριο το οποίο έκρινε αντισυνταγματικές και αντίθετες στην ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου τις περικοπές στους μισθούς των συνταξιούχων δικαστών από 1η Αυγούστου του 2012 υποχρεώνοντας το ΥΠΟΙΚ να επιστρέψει περί τα 150 εκατομμύρια ευρώ στους δικαιούχους.
Επιπλέον αυτή η απόφαση θα αποτελέσει «πιλότο», όπως εκτιμούν νομικοί, και για τις εκκρεμείς υποθέσεις των συνταξιούχων ειδικών μισθολογίων όπως των ενστόλων, διπλωματών διευθυντών γιατρών του ΕΣΥ και άλλων.
Αγωνία στο υπουργείο Οικονομικών και το Μαξίμου
Μέσα σε αυτό το κλίμα, και ενώ στο υπουργείο Οικονομικών φοβούνται πως το «τσουνάμι» των ειδικών μισθολογίων μόλις αρχίζει, το οικονομικό επιτελείο και κατ ΄επέκταση το Μαξίμου αγωνιούν για το ρήγμα που μπορούν να επιφέρουν τέτοια «πλήγματα» στον δημοσιονομικό προγραμματισμό και τη «μαύρη τρύπα» που μπορεί να δημιουργηθεί.
Εκείνο, φυσικά, που προβληματίζει εντόνως είναι το ενδεχόμενο να πρέπει η κυβέρνηση να λάβει νέα μέτρα για να κλείσει τα κενά, καθώς, αυτή είναι και η δέσμευση που έχει αναλάβει απέναντι στην Τρόικα. Αλλωστε, σε περίπτωση που εφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις το κόστος θα είναι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ίσως και δισ., τα οποία θα πρέπει με κάποιο τρόπο να βρεθούν.
Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τις Ενώσεις Δικαστών και Εισαγγελέων για πολλά ζητήματα, με κεντρικό το θέμα των καθαριστριών.
Ως πρώτη γραμμή άμυνας, το υπουργείο έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι οι δικαστικές αποφάσεις θα εφαρμόζονται μόνο για εκείνους που έχουν προσφύγει και όχι για ολόκληρες κοινωνικές -επαγγελματικές ομάδες, ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Η τροπολογία που έφερε αμηχανία και γύρισε μπούμερανγκ
Ως απάντηση στις συνεχόμενες δικαστικές αποφάσεις η κυβέρνηση έδωσε την τροπολογία που κατατέθηκε την Τρίτη και η οποία καταργεί τις περικοπές στους μισθούς δικαστικών, εν ενεργεία και συνταξιούχων, προκαλώντας, ωστόσο, μεγάλες αντιδράσεις.
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση, για να «καλοπιάσει» τους δικαστικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους πίεζαν ασφυκτικά προς αυτή την κατεύθυνση, ικανοποίησε μια ειδική κατηγορία εργαζομένων, επιστρέφοντας τις αποδοχές τους στα επίπεδα του 2012, κάτι που δημιούργησε άσχημες εντυπώσεις.
Παράλληλα, εξαιτίας των χειρισμών αυτών, δεν άργησε να έρθει και η αντίδραση «εκ των έσω», καθώς, ήδη επικρατεί αναστάτωση στο εσωτερικό των κομμάτων, ενώ πέντε «γαλάζιοι» βουλευτές ξεκαθάρισαν ότι δεν θα ψηφίσουν την επίμαχη τροπολογία εάν δεν αποκατασταθούν, παράλληλα, οι αποδοχές και για τους ένστολους.
Εν μέσω αναταραχής τα προαπαιτούμενα
Σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση επιθυμεί να στείλει μήνυμα συνέπειας στους εταίρους και για το λόγο αυτό, εκτός από τη διαχείριση αυτής της δύσκολης κατάστασης, προσπαθεί να ικανοποιήσει με ταχύτατους ρυθμούς τα προαπαιτούμενα για τη δόση.
Ηδη το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ παίρνει τον δρόμο της Βουλής, ενώ, ταυτόχρονα ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για το χωροταξικό. Σε λίγες ημέρες θα κλείσει και το θέμα της λίστας με τους φόρους υπέρ τρίτων, αναμένεται η ψήφιση του δασικού νομοσχεδίου και η προώθηση του νέου νόμου για το «πολιτικό χρήμα», ενώ εκκρεμεί το ζήτημα με τη διάταξη που αφορά το ποσοστό κέρδους των φαρμακοποιών.
Το ορθάνοιχτο μέτωπο που φαίνεται πως υπάρχει μεταξύ κυβέρνησης και Δικαιοσύνης έχει βάλει «δύσκολα» στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και το οικονομικό επιτελείο, καθώς, οι συνεχόμενες αποφάσεις στου Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν απειλούν με εκτροχιασμό μόνο το πλεόνασμα, αλλά δημιουργούν και εστίες έντασης εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Τις τελευταίες εβδομάδες τα χτυπήματα των δικαστών ήταν αλλεπάλληλα, καθώς το ΣτΕ δικαίωσε με μια σειρά αποφάσεων όλους τους ένστολους, στρατιωτικούς, λιμενικούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες, απόστρατους και εν ενεργεία για τις περικοπές των μισθών τους που έγιναν αναδρομικά από την 1η Αυγούστου του 2012 και κατ ' επιταγήν του νόμου 4093/12 κρίνοντας τες ως αντισυνταγματικές.
Η δεύτερη βόμβα ήρθε από το Ελεγκτικό Συνέδριο το οποίο έκρινε αντισυνταγματικές και αντίθετες στην ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου τις περικοπές στους μισθούς των συνταξιούχων δικαστών από 1η Αυγούστου του 2012 υποχρεώνοντας το ΥΠΟΙΚ να επιστρέψει περί τα 150 εκατομμύρια ευρώ στους δικαιούχους.
Επιπλέον αυτή η απόφαση θα αποτελέσει «πιλότο», όπως εκτιμούν νομικοί, και για τις εκκρεμείς υποθέσεις των συνταξιούχων ειδικών μισθολογίων όπως των ενστόλων, διπλωματών διευθυντών γιατρών του ΕΣΥ και άλλων.
Αγωνία στο υπουργείο Οικονομικών και το Μαξίμου
Μέσα σε αυτό το κλίμα, και ενώ στο υπουργείο Οικονομικών φοβούνται πως το «τσουνάμι» των ειδικών μισθολογίων μόλις αρχίζει, το οικονομικό επιτελείο και κατ ΄επέκταση το Μαξίμου αγωνιούν για το ρήγμα που μπορούν να επιφέρουν τέτοια «πλήγματα» στον δημοσιονομικό προγραμματισμό και τη «μαύρη τρύπα» που μπορεί να δημιουργηθεί.
Εκείνο, φυσικά, που προβληματίζει εντόνως είναι το ενδεχόμενο να πρέπει η κυβέρνηση να λάβει νέα μέτρα για να κλείσει τα κενά, καθώς, αυτή είναι και η δέσμευση που έχει αναλάβει απέναντι στην Τρόικα. Αλλωστε, σε περίπτωση που εφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις το κόστος θα είναι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ίσως και δισ., τα οποία θα πρέπει με κάποιο τρόπο να βρεθούν.
Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τις Ενώσεις Δικαστών και Εισαγγελέων για πολλά ζητήματα, με κεντρικό το θέμα των καθαριστριών.
Ως πρώτη γραμμή άμυνας, το υπουργείο έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι οι δικαστικές αποφάσεις θα εφαρμόζονται μόνο για εκείνους που έχουν προσφύγει και όχι για ολόκληρες κοινωνικές -επαγγελματικές ομάδες, ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Η τροπολογία που έφερε αμηχανία και γύρισε μπούμερανγκ
Ως απάντηση στις συνεχόμενες δικαστικές αποφάσεις η κυβέρνηση έδωσε την τροπολογία που κατατέθηκε την Τρίτη και η οποία καταργεί τις περικοπές στους μισθούς δικαστικών, εν ενεργεία και συνταξιούχων, προκαλώντας, ωστόσο, μεγάλες αντιδράσεις.
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση, για να «καλοπιάσει» τους δικαστικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους πίεζαν ασφυκτικά προς αυτή την κατεύθυνση, ικανοποίησε μια ειδική κατηγορία εργαζομένων, επιστρέφοντας τις αποδοχές τους στα επίπεδα του 2012, κάτι που δημιούργησε άσχημες εντυπώσεις.
Παράλληλα, εξαιτίας των χειρισμών αυτών, δεν άργησε να έρθει και η αντίδραση «εκ των έσω», καθώς, ήδη επικρατεί αναστάτωση στο εσωτερικό των κομμάτων, ενώ πέντε «γαλάζιοι» βουλευτές ξεκαθάρισαν ότι δεν θα ψηφίσουν την επίμαχη τροπολογία εάν δεν αποκατασταθούν, παράλληλα, οι αποδοχές και για τους ένστολους.
Εν μέσω αναταραχής τα προαπαιτούμενα
Σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση επιθυμεί να στείλει μήνυμα συνέπειας στους εταίρους και για το λόγο αυτό, εκτός από τη διαχείριση αυτής της δύσκολης κατάστασης, προσπαθεί να ικανοποιήσει με ταχύτατους ρυθμούς τα προαπαιτούμενα για τη δόση.
Ηδη το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ παίρνει τον δρόμο της Βουλής, ενώ, ταυτόχρονα ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για το χωροταξικό. Σε λίγες ημέρες θα κλείσει και το θέμα της λίστας με τους φόρους υπέρ τρίτων, αναμένεται η ψήφιση του δασικού νομοσχεδίου και η προώθηση του νέου νόμου για το «πολιτικό χρήμα», ενώ εκκρεμεί το ζήτημα με τη διάταξη που αφορά το ποσοστό κέρδους των φαρμακοποιών.
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014
Κυβέρνηση δικαστών που οδηγεί ταχύτερα στη φθορά το πολιτικό σύστημα
Αναρτήθηκε από ...... energoipoliteskv.blogspot.com
ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ
ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ
Νέα δεδομένα στην ελληνική πολιτική και οικονομική
σκηνή, δημιουργούν οι αποφάσεις των δικαστών για σειρά θεμάτων που
αφορούν μνημονιακές υποθέσεις. Τα τελευταία 24ωρα μοιάζει η Ελλάδα να
μην έχει κυβέρνηση πολιτικών αλλά κυβέρνηση... δικαστών. Τα πάντα
κινούνται γύρω από τα έδρανα κάποιου δικαστηρίου.
Την ατζέντα την επιβάλλει κάποια σύνθεση δικαστηρίου και τα υπουργεία μοιάζουν να είναι κομπάρσοι στο δικαστικό παιχνίδι που παίζεται. Τα πάντα ανατρέπονται και όλοι μένουμε άναυδοι αλλά και με απορία αν τελικά οι αποφάσεις που δικαιώνουν χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, είναι καλές ή κακές. Και εξηγούμαστε:
Οι σοβαροί άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα δεν αμφέβαλλαν, ούτε και αμφιβάλλουν ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε και μόνο τα δάνεια από τους ξένους την κρατούν ακόμη όρθια. Πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, έχουμε Yγεία και Pαιδεία (αυτή που έχουμε τέλος πάντων) επειδή έρχονταν και συνεχίζουν να έρχονται τα χρήματα με καραβιές κι αεροπλάνα.
Και το τίμημα αυτής της στήριξης ήταν τα σκληρά μέτρα, οι απίστευτες θυσίες που υπέστησαν και εξακολουθούν να υφίστανται οι Έλληνες πολίτες. Πολλά από τα μέτρα των Μνημονίων ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Πολλά άλλα ωστόσο ήταν ανάλγητα, έξω από κάθε λογική, αντισυνταγματικά και βεβαίως εκβιαστικά. Μας τα επέβαλαν με το μαχαίρι στο λαιμό, με το πιστόλι στον κρόταφο. Πόσες και πόσες φορές δεν μας απείλησαν ότι θα μας πετάξουν σαν τα σκυλιά έξω από την Ευρώπη, θα μας οδηγήσουν εκτός ευρώ και σε απόλυτη χρεοκοπία; Υπό το βάρος μιας οδυνηρής περιπέτειας που αυτή της Κύπρου θα ωχριούσε και οι εικόνες της Αργεντινής θα ήταν πιο κοντινές, η παρούσα
κυβέρνηση και ο Σαμαράς αναγκάστηκαν να αποδεχθούν ακόμη και τους παραλογισμούς της τρόικας.
Αλλά θυμηθείτε και πόσοι άλλοι παραλογισμοί ανακόπηκαν την τελευταία στιγμή. Όmως θυμηθείτε και πόσα μέτρα επιβλήθηκαν επειδή διάφοροι «κουκουλοφόροι» μεγαλοεπιχειρηματίες τα έλεγαν στην τρόικα κι αυτή τα απαιτούσε από την κυβέρνηση. Ως εκ τούτου η κυβέρνηση δεν είχε πολλά περιθώρια καθώς έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στο χάος και στην προσπάθεια για να σταθεί η χώρα στα πόδια της μέχρι να αποφασιστεί η συνολική αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Και μέχρι να έρθει η ώρα της διαπραγμάτευσης του χρέους.
Όμως, πολλές φορές κατηγορήθηκε η κυβέρνηση για υποχωρητικότητα και οι επικριτές της έχουν δίκιο. Άλλωστε την υποστήριξαν και την ψήφισαν γιατί περίμεναν διαφορετική πολιτική. Και αν δεν τα κατάφερε κακό του κεφαλιού της. Ίσως φοβήθηκε το σενάριο της απόλυτης χρεοκοπίας; Ίσως δεν υπήρχαν ικανοί άνθρωποι να κάνουν σωστότερη διαπραγμάτευση; Όπως και να είναι ο λαός απογοητεύτηκε και το έδειξε και στις πρόσφατες εκλογές δίνοντας την πρωτιά σε ένα κόμμα που δεν έχει κανένα προσανατολισμό και υπόσχεται από μόνο του το χάος.
Και ξαφνικά η ΝΔ εμφανίζεται να είναι η κακή της υπόθεσης και όλοι οι άλλοι να το παίζουν αντιμνημονιακοί και κοινωνιστές. Όμως, πλέον έχουμε νέα δεδομένα.
Οι δικαστές, αργά αλλά σταθερά ξηλώνουν τα μνημόνια, είτε για λόγους εκδίκησης, είτε γιατί ωφελούνται οι ίδιοι, είτε γιατί η ανοχή στους αντισυνταγματικούς νόμους έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Αυτό που δεν κατάφεραν τέσσερα χρόνια τώρα οι πολιτικοί, το καταφέρνουν οι δικαστές. Να μας γυρίσουν στα προ... μνημονίων επίπεδα και να βγάλουν εκτός νόμου τις αποφάσεις που πήραν οι κυβερνήσεις με το πιστόλι στον κρόταφο.
Τώρα, όμως, τι γίνεται; Που θα βρει η κυβέρνηση 1 δισ. ευρώ και πλέον για να καλύψει τις δικαστικές αποφάσεις; Που θα βρει πολλά περισσότερα αν εκδοθούν κι άλλες ανάλογες αποφάσεις; Τι θα κάνει αν κριθεί αντισυνταγματικό το χαράτσι στα σπίτια; Τι θα κάνει αν ζητηθεί η επιστροφή χρημάτων σε γιατρούς και πανεπιστημιακούς; Τι θα κάνει αν όλοι οι συνταξιούχοι απαιτήσουν και δικαίως να πάρουν πίσω όσα τους έφαγαν τα μνημόνια; Διότι άλλο οι μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το κράτος, άλλο ο περιορισμός της σπατάλης ενός άθλια δομημένου δημόσιου τομέα κι άλλο τα τυφλά «ψαλίδια» σε μισθούς και συντάξεις που φτωχοποίησαν έναν μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.
Η τρόικα καραδοκεί και θα απαιτήσει πλέον από την... κυβέρνηση των πολιτικών κι όχι των δικαστών να βρει λεφτά. Πώς; Με νέους φόρους, νέες μειώσεις και με την απειλή της στάσης πληρωμών. Φαύλος κύκλος δηλαδή. Η κυβέρνηση θα αναγκάζεται να σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις, ο προϋπολογισμός θα τινάζεται στον αέρα και η επιβολή έστω κι ενός ακόμη μέτρου θα οδηγήσει σε εκλογές. Μήπως όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρεθεί μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο;
Ίσως η κυβέρνηση των δικαστών να επιταχύνει τις εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο. Ίσως να οδηγήσει ταχύτερα στην κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Ίσως πάλι να φέρει μεγάλες ανατροπές στην οικονομική πολιτική. Τελικά, ίσως στα έδρανα των δικαστηρίων να δικάζονται τα σωστά και τα λάθη των κυβερνήσεων. Και η απόφαση να είναι καταδικαστική για όλους.
Την ατζέντα την επιβάλλει κάποια σύνθεση δικαστηρίου και τα υπουργεία μοιάζουν να είναι κομπάρσοι στο δικαστικό παιχνίδι που παίζεται. Τα πάντα ανατρέπονται και όλοι μένουμε άναυδοι αλλά και με απορία αν τελικά οι αποφάσεις που δικαιώνουν χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, είναι καλές ή κακές. Και εξηγούμαστε:
Οι σοβαροί άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα δεν αμφέβαλλαν, ούτε και αμφιβάλλουν ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε και μόνο τα δάνεια από τους ξένους την κρατούν ακόμη όρθια. Πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, έχουμε Yγεία και Pαιδεία (αυτή που έχουμε τέλος πάντων) επειδή έρχονταν και συνεχίζουν να έρχονται τα χρήματα με καραβιές κι αεροπλάνα.
Και το τίμημα αυτής της στήριξης ήταν τα σκληρά μέτρα, οι απίστευτες θυσίες που υπέστησαν και εξακολουθούν να υφίστανται οι Έλληνες πολίτες. Πολλά από τα μέτρα των Μνημονίων ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Πολλά άλλα ωστόσο ήταν ανάλγητα, έξω από κάθε λογική, αντισυνταγματικά και βεβαίως εκβιαστικά. Μας τα επέβαλαν με το μαχαίρι στο λαιμό, με το πιστόλι στον κρόταφο. Πόσες και πόσες φορές δεν μας απείλησαν ότι θα μας πετάξουν σαν τα σκυλιά έξω από την Ευρώπη, θα μας οδηγήσουν εκτός ευρώ και σε απόλυτη χρεοκοπία; Υπό το βάρος μιας οδυνηρής περιπέτειας που αυτή της Κύπρου θα ωχριούσε και οι εικόνες της Αργεντινής θα ήταν πιο κοντινές, η παρούσα
κυβέρνηση και ο Σαμαράς αναγκάστηκαν να αποδεχθούν ακόμη και τους παραλογισμούς της τρόικας.
Αλλά θυμηθείτε και πόσοι άλλοι παραλογισμοί ανακόπηκαν την τελευταία στιγμή. Όmως θυμηθείτε και πόσα μέτρα επιβλήθηκαν επειδή διάφοροι «κουκουλοφόροι» μεγαλοεπιχειρηματίες τα έλεγαν στην τρόικα κι αυτή τα απαιτούσε από την κυβέρνηση. Ως εκ τούτου η κυβέρνηση δεν είχε πολλά περιθώρια καθώς έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στο χάος και στην προσπάθεια για να σταθεί η χώρα στα πόδια της μέχρι να αποφασιστεί η συνολική αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Και μέχρι να έρθει η ώρα της διαπραγμάτευσης του χρέους.
Όμως, πολλές φορές κατηγορήθηκε η κυβέρνηση για υποχωρητικότητα και οι επικριτές της έχουν δίκιο. Άλλωστε την υποστήριξαν και την ψήφισαν γιατί περίμεναν διαφορετική πολιτική. Και αν δεν τα κατάφερε κακό του κεφαλιού της. Ίσως φοβήθηκε το σενάριο της απόλυτης χρεοκοπίας; Ίσως δεν υπήρχαν ικανοί άνθρωποι να κάνουν σωστότερη διαπραγμάτευση; Όπως και να είναι ο λαός απογοητεύτηκε και το έδειξε και στις πρόσφατες εκλογές δίνοντας την πρωτιά σε ένα κόμμα που δεν έχει κανένα προσανατολισμό και υπόσχεται από μόνο του το χάος.
Και ξαφνικά η ΝΔ εμφανίζεται να είναι η κακή της υπόθεσης και όλοι οι άλλοι να το παίζουν αντιμνημονιακοί και κοινωνιστές. Όμως, πλέον έχουμε νέα δεδομένα.
Οι δικαστές, αργά αλλά σταθερά ξηλώνουν τα μνημόνια, είτε για λόγους εκδίκησης, είτε γιατί ωφελούνται οι ίδιοι, είτε γιατί η ανοχή στους αντισυνταγματικούς νόμους έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Αυτό που δεν κατάφεραν τέσσερα χρόνια τώρα οι πολιτικοί, το καταφέρνουν οι δικαστές. Να μας γυρίσουν στα προ... μνημονίων επίπεδα και να βγάλουν εκτός νόμου τις αποφάσεις που πήραν οι κυβερνήσεις με το πιστόλι στον κρόταφο.
Τώρα, όμως, τι γίνεται; Που θα βρει η κυβέρνηση 1 δισ. ευρώ και πλέον για να καλύψει τις δικαστικές αποφάσεις; Που θα βρει πολλά περισσότερα αν εκδοθούν κι άλλες ανάλογες αποφάσεις; Τι θα κάνει αν κριθεί αντισυνταγματικό το χαράτσι στα σπίτια; Τι θα κάνει αν ζητηθεί η επιστροφή χρημάτων σε γιατρούς και πανεπιστημιακούς; Τι θα κάνει αν όλοι οι συνταξιούχοι απαιτήσουν και δικαίως να πάρουν πίσω όσα τους έφαγαν τα μνημόνια; Διότι άλλο οι μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το κράτος, άλλο ο περιορισμός της σπατάλης ενός άθλια δομημένου δημόσιου τομέα κι άλλο τα τυφλά «ψαλίδια» σε μισθούς και συντάξεις που φτωχοποίησαν έναν μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.
Η τρόικα καραδοκεί και θα απαιτήσει πλέον από την... κυβέρνηση των πολιτικών κι όχι των δικαστών να βρει λεφτά. Πώς; Με νέους φόρους, νέες μειώσεις και με την απειλή της στάσης πληρωμών. Φαύλος κύκλος δηλαδή. Η κυβέρνηση θα αναγκάζεται να σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις, ο προϋπολογισμός θα τινάζεται στον αέρα και η επιβολή έστω κι ενός ακόμη μέτρου θα οδηγήσει σε εκλογές. Μήπως όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρεθεί μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο;
Ίσως η κυβέρνηση των δικαστών να επιταχύνει τις εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο. Ίσως να οδηγήσει ταχύτερα στην κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Ίσως πάλι να φέρει μεγάλες ανατροπές στην οικονομική πολιτική. Τελικά, ίσως στα έδρανα των δικαστηρίων να δικάζονται τα σωστά και τα λάθη των κυβερνήσεων. Και η απόφαση να είναι καταδικαστική για όλους.
Νέα βόμβα από το ΣτΕ: Ανατρέπει τις αλλαγές στα εργασιακά και δικαιώνει τους εργαζόμενους για τη διαιτησία
Αναρτήθηκε από ...... energoipoliteskv.blogspot.com
Ιστορικής σημασίας χαρακτηρίζεται από εργατολόγους η
απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ανατρέπεται μια από
τις βασικές παραμέτρους των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, που είχε
επιβάλει η Τρόικα το Φθινόπωρο του 2012.
Συγκεκριμένα, η απόφαση 2307/2014 δικαιώνει την ΟΤΟΕ και τη ΓΣΕΕ, που προσέφυγαν, ζητώντας την ακύρωση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου, με την οποία η Κυβέρνηση είχε καταργήσει μονομερώς και αυθαίρετα τη συλλογική αυτονομία, παρεμβαίνοντας σε βάρος των εργαζομένων και ταυτόχρονα στο δικαίωμα της ασθενέστερης πλευράς, που είναι πάντοτε η πλευρά των εργαζομένων, να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι εφεξής οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποκτούν ή μάλλον ανακτούν δυναμική, καθώς στην περίπτωση διαφωνίας με τους εργοδότες, τα συνδικάτα θα μπορούν να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία, προσδοκώντας σε μια ευνοϊκότερη κατάληξη των διαπραγματεύσεων.
Εργατολόγοι εκτιμούν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να λειτουργήσει, επίσης, ως ανάχωμα στο «κύμα» των ατομικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες έχουν «ξεχαρβαλώσει» την αγορά εργασίας, καθώς τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι δεν θα είναι πλέον με το μαχαίρι στο λαιμό, αφού πλέον υπάρχει ο δρόμος της Διαιτησίας.
Επίσης,οι εργατολόγοι εκτιμούν ότι η ανατροπή αυτή δεν αφορά μόνο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις από εδώ και πέρα αλλά και όσες ήδη ισχύουν. Ειδικότερα, σημειώνουν ότι εάν κάποια σύμβαση είναι σε ισχύ εδώ και έναν χρόνο, μπορεί να καταγγελθεί και οι εργαζόμενοι να προσφύγουν μονομερώς στη Διαιτησία ζητώντας βελτίωση των όρων της προηγούμενης.
Αντίθετα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από το Μνημόνιο ΙΙ, όπως είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ.
Συγκεκριμένα, η απόφαση 2307/2014 δικαιώνει την ΟΤΟΕ και τη ΓΣΕΕ, που προσέφυγαν, ζητώντας την ακύρωση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου, με την οποία η Κυβέρνηση είχε καταργήσει μονομερώς και αυθαίρετα τη συλλογική αυτονομία, παρεμβαίνοντας σε βάρος των εργαζομένων και ταυτόχρονα στο δικαίωμα της ασθενέστερης πλευράς, που είναι πάντοτε η πλευρά των εργαζομένων, να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι εφεξής οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποκτούν ή μάλλον ανακτούν δυναμική, καθώς στην περίπτωση διαφωνίας με τους εργοδότες, τα συνδικάτα θα μπορούν να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία, προσδοκώντας σε μια ευνοϊκότερη κατάληξη των διαπραγματεύσεων.
Εργατολόγοι εκτιμούν ότι η απόφαση αυτή μπορεί να λειτουργήσει, επίσης, ως ανάχωμα στο «κύμα» των ατομικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες έχουν «ξεχαρβαλώσει» την αγορά εργασίας, καθώς τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι δεν θα είναι πλέον με το μαχαίρι στο λαιμό, αφού πλέον υπάρχει ο δρόμος της Διαιτησίας.
Επίσης,οι εργατολόγοι εκτιμούν ότι η ανατροπή αυτή δεν αφορά μόνο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις από εδώ και πέρα αλλά και όσες ήδη ισχύουν. Ειδικότερα, σημειώνουν ότι εάν κάποια σύμβαση είναι σε ισχύ εδώ και έναν χρόνο, μπορεί να καταγγελθεί και οι εργαζόμενοι να προσφύγουν μονομερώς στη Διαιτησία ζητώντας βελτίωση των όρων της προηγούμενης.
Αντίθετα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν είναι αντίθετα στο Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τα άλλα μέτρα που προβλέφθηκαν για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα από το Μνημόνιο ΙΙ, όπως είναι η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΣΕΕ), η λεγόμενη «μετενέργεια», κ.λπ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)