Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
των Γιάννη Κορωανίου, Δημήτρη Κουνιά
Την επέκταση του «Καλλικράτη» και στην εκπαίδευση, μέσω συγχώνευσης…
Ο μνημονιακός «Καλλικράτης» απειλεί (και) τα σχολεία μας!
δηλαδή «λουκέτων»–, σχολείων, αποφάσισε, σχεδία σε «στο πόδι» και εφαρμόζει χωρίς διάλογο και κυρίως χωρίς να λάβει υπόψη τις ανάγκες της σύγχρονης μάθησης η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Η πολύπαθη και μονίμως σε καθεστώς πειραματισμών και αλλαγών ελληνική Παιδεία ετοιμάζεται για μία ακόμα «μεταρρύθμιση», που υπαγορεύεται από την τρόικα και εκ των προτέρων κινείται σε λανθασμένη κατεύθυνση.
Την ώρα που γίνεται, θεωρητικά, προσπάθεια να συγκρατηθεί ο πληθυσμός της περιφέρειας και να αναζωογονηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή των ελληνικών χωριών, το υπουργείο Παιδείας καταφέρνει καίριο πλήγμα σε αυτή την προσπάθεια, κλείνοντας δεκάδες σχολεία της ελληνικής υπαίθρου και αποψιλώνοντας το ηλικιακό ανθό των μικρών παραδοσιακών κοινωνιών. Παράλληλα, στέλνει τους «άστεγους» μαθητές των καταργηθέντων ολιγοθέσιων σχολείων στα περίφημα πολυδύναμα, επιτείνοντας με αυτό τον τρόπο το δεδομένο πρόβλημα υπερπληθυσμού πολλών σχολικών συγκροτημάτων και τα οποία στην πλειονότητά τους «πάσχουν» από κτιριακές εγκαταστάσεις. Το Μνημόνιο, αφού καταδίκασε το παρόν της Ελλάδας, στρέφει τα βέλη του και στο μέλλον της, καθώς στο βωμό των περικοπών των κρατικών δαπανών θυσιάζεται και η μαθησιακή δυνατότητα χιλιάδων παιδιών.
Προχειρότητες που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω
Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει εκφράσει την αντίθεσή της στις προωθούμενες αλλαγές του υπουργείου, αφού με τις προωθούμενες αλλαγές θα ερημώσει η ελληνική επαρχία, ο μαθητής και η οικογένειά του θα υποστούν ανατροπή της καθημερινότητάς τους, ενώ θα χαθεί και η παιδαγωγική σχέση διδασκάλου – μαθητή σε χαοτικές τάξεις και σχολεία.
Εκπαιδευτικοί και τοπικοί φορείς φοβούνται ότι με το μέτρο του εκπαιδευτικού «Καλλικράτη» η ελληνική κοινωνία θα κάνει βήματα προς τα πίσω, θυμίζοντας τη δεκαετία του ’50, όταν εξάχρονα εγκατέλειπαν τη μητρική αγκαλιά και τη θαλπωρή του σπιτιού τους για να μάθουν γράμματα στην πόλη, διαμένοντας στο σπίτι κάποιου γνωστού ή συγγενή. Επιπλέον, όπως τονίζουν δάσκαλοι και καθηγητές, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι με αυτό τον τρόπο θα περικοπούν δαπάνες, αφού το «κόψιμο» των λειτουργικών εξόδων των σχολείων που θα κλείσουν θα διαδεχτούν τα έξοδα των μετακινήσεων των μαθητών στα σχολεία εκτός περιοχής τους.
Ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ κ. Δημήτρης Γκίνης τονίζει στα «Επίκαιρα» ότι «γίνονται πρόχειρες δουλειές, καθώς δεν θα εξοικονομηθούν χρήματα από τις συγχωνεύσεις. Εκεί που θα κερδίσουν από τη συνένωση σχολείων, θα τα χάσουν από τις μεταφορές των μαθητών». Ο ίδιος σημειώνει ότι η εξέλιξη αυτή γίνεται εσπευσμένα λόγω του Μνημονίου, καταστρατηγώντας τη σχετική νομοθεσία. Ωστόσο, καλεί το υπουργείο Παιδείας «να μην προχωρήσει σε συγχωνεύσεις με αντιπαιδαγωγικά κριτήρια».
«Ως παιδί της επαρχίας γνωρίζω από πρώτο χέρι την καθημερινή μετακίνηση για το σχολείο. Μπορώ να διαβεβαιώσω τους υπευθύνους για τον αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα της, την επιπλέον κόπωση, σωματική και ψυχολογική για το μαθητή, αλλά και την αντιπαραγωγική λειτουργία ενός τέτοιου σχολείου με δεδομένες ανισότητες», λέει στα «Επίκαιρα» ο κ. Κωστής Μπαρμπίλης, δάσκαλος στην Ε’ Δημοτικού σε σχολείο της Καισαριανής, καταγόμενος από την ορεινή Ναυπακτία.
Ο διάλογος που δεν έγινε…
Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ έχουν ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας τη μη εφαρμογή του συγκεκριμένου προγράμματος, χωρίς πρώτα να γίνει εκτεταμένος διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ενώ έχουν προτείνει και τα παιδαγωγικά κριτήρια που θα πρέπει να καλύπτονται από την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου.
Τα αντιπαιδαγωγικά κριτήρια τα έχουν αναλύσει οι καθηγητές σε επιστολή που έχει στείλει η ΟΛΜΕ στην υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην επιστολή, «με δεδομένο ότι αρκετοί από τους κατοίκους θα μετακινηθούν προκειμένου να προσφέρουν στα παιδιά τους την καλύτερη δυνατή μόρφωση, το αποτέλεσμα θα είναι ο μαρασμός των τοπικών κοινωνιών. Στο πρόσφατο παρελθόν έχει καταγραφεί η ερήμωση χωριών, των οποίων τα σχολεία καταργήθηκαν. Παράλληλα, είναι μεγάλος ο κίνδυνος να αυξηθεί η σχολική διαρροή κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ιδίως για οικογένειες χαμηλού εισοδήματος που δεν θα έχουν δυνατότητα μετεγκατάστασης. Αυτό επιβεβαιώνουν και σχετικές επιστημονικές έρευνες».
Σημαντικό θέμα, στο οποίο πρέπει να ενσκήψει με προσοχή το υπουργείο, είναι η ασφαλής και απρόσκοπτη μεταφορά των μαθητών στα νέα σχολεία τους. Ο μαθητής δεν πρέπει να μετακινείται πεζός σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι του και να μην χρειάζεται να διασχίζει μεγάλες οδικές αρτηρίες, «και επιπροσθέτως πρέπει να συνεκτιμάται ότι η επικινδυνότητα του αστικού περιβάλλοντος για έναν ανήλικο είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τις αγροτικές περιοχές», όπως σημειώνει η ΟΛΜΕ.
«Ο διάλογος, αν και βασικό μαθησιακό στοιχείο, τελικά απουσιάζει από τις προτεραιότητες του ίδιου του υπουργείου», παρατηρεί ο κ. Μπαρμπίλης. «Κι όμως υπάρχουν θέματα προς συζήτηση, όπως αυτά που αφορούν στην αξιο λόγηση των εκπαιδευτικών. Από την πλευρά μας, οι εκπαιδευτικοί, πρέπει να επιζητούμε τον έλεγχο και την παρακολούθηση, βελτιώνοντας έτσι και τον τρόπο διδασκαλίας αλλά και εντοπίζοντας προβλήματα στη διδακτέα ύλη, στην κατανόηση των παιδιών αλλά και στην εν γένει συμπεριφορά μέσα και έξω από την τάξη».
Από ........anexartiti
.
των Γιάννη Κορωανίου, Δημήτρη Κουνιά
Την επέκταση του «Καλλικράτη» και στην εκπαίδευση, μέσω συγχώνευσης…
Ο μνημονιακός «Καλλικράτης» απειλεί (και) τα σχολεία μας!
δηλαδή «λουκέτων»–, σχολείων, αποφάσισε, σχεδία σε «στο πόδι» και εφαρμόζει χωρίς διάλογο και κυρίως χωρίς να λάβει υπόψη τις ανάγκες της σύγχρονης μάθησης η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Η πολύπαθη και μονίμως σε καθεστώς πειραματισμών και αλλαγών ελληνική Παιδεία ετοιμάζεται για μία ακόμα «μεταρρύθμιση», που υπαγορεύεται από την τρόικα και εκ των προτέρων κινείται σε λανθασμένη κατεύθυνση.
Την ώρα που γίνεται, θεωρητικά, προσπάθεια να συγκρατηθεί ο πληθυσμός της περιφέρειας και να αναζωογονηθεί η κοινωνική και οικονομική ζωή των ελληνικών χωριών, το υπουργείο Παιδείας καταφέρνει καίριο πλήγμα σε αυτή την προσπάθεια, κλείνοντας δεκάδες σχολεία της ελληνικής υπαίθρου και αποψιλώνοντας το ηλικιακό ανθό των μικρών παραδοσιακών κοινωνιών. Παράλληλα, στέλνει τους «άστεγους» μαθητές των καταργηθέντων ολιγοθέσιων σχολείων στα περίφημα πολυδύναμα, επιτείνοντας με αυτό τον τρόπο το δεδομένο πρόβλημα υπερπληθυσμού πολλών σχολικών συγκροτημάτων και τα οποία στην πλειονότητά τους «πάσχουν» από κτιριακές εγκαταστάσεις. Το Μνημόνιο, αφού καταδίκασε το παρόν της Ελλάδας, στρέφει τα βέλη του και στο μέλλον της, καθώς στο βωμό των περικοπών των κρατικών δαπανών θυσιάζεται και η μαθησιακή δυνατότητα χιλιάδων παιδιών.
Προχειρότητες που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω
Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει εκφράσει την αντίθεσή της στις προωθούμενες αλλαγές του υπουργείου, αφού με τις προωθούμενες αλλαγές θα ερημώσει η ελληνική επαρχία, ο μαθητής και η οικογένειά του θα υποστούν ανατροπή της καθημερινότητάς τους, ενώ θα χαθεί και η παιδαγωγική σχέση διδασκάλου – μαθητή σε χαοτικές τάξεις και σχολεία.
Εκπαιδευτικοί και τοπικοί φορείς φοβούνται ότι με το μέτρο του εκπαιδευτικού «Καλλικράτη» η ελληνική κοινωνία θα κάνει βήματα προς τα πίσω, θυμίζοντας τη δεκαετία του ’50, όταν εξάχρονα εγκατέλειπαν τη μητρική αγκαλιά και τη θαλπωρή του σπιτιού τους για να μάθουν γράμματα στην πόλη, διαμένοντας στο σπίτι κάποιου γνωστού ή συγγενή. Επιπλέον, όπως τονίζουν δάσκαλοι και καθηγητές, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι με αυτό τον τρόπο θα περικοπούν δαπάνες, αφού το «κόψιμο» των λειτουργικών εξόδων των σχολείων που θα κλείσουν θα διαδεχτούν τα έξοδα των μετακινήσεων των μαθητών στα σχολεία εκτός περιοχής τους.
Ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ κ. Δημήτρης Γκίνης τονίζει στα «Επίκαιρα» ότι «γίνονται πρόχειρες δουλειές, καθώς δεν θα εξοικονομηθούν χρήματα από τις συγχωνεύσεις. Εκεί που θα κερδίσουν από τη συνένωση σχολείων, θα τα χάσουν από τις μεταφορές των μαθητών». Ο ίδιος σημειώνει ότι η εξέλιξη αυτή γίνεται εσπευσμένα λόγω του Μνημονίου, καταστρατηγώντας τη σχετική νομοθεσία. Ωστόσο, καλεί το υπουργείο Παιδείας «να μην προχωρήσει σε συγχωνεύσεις με αντιπαιδαγωγικά κριτήρια».
«Ως παιδί της επαρχίας γνωρίζω από πρώτο χέρι την καθημερινή μετακίνηση για το σχολείο. Μπορώ να διαβεβαιώσω τους υπευθύνους για τον αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα της, την επιπλέον κόπωση, σωματική και ψυχολογική για το μαθητή, αλλά και την αντιπαραγωγική λειτουργία ενός τέτοιου σχολείου με δεδομένες ανισότητες», λέει στα «Επίκαιρα» ο κ. Κωστής Μπαρμπίλης, δάσκαλος στην Ε’ Δημοτικού σε σχολείο της Καισαριανής, καταγόμενος από την ορεινή Ναυπακτία.
Ο διάλογος που δεν έγινε…
Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ έχουν ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας τη μη εφαρμογή του συγκεκριμένου προγράμματος, χωρίς πρώτα να γίνει εκτεταμένος διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ενώ έχουν προτείνει και τα παιδαγωγικά κριτήρια που θα πρέπει να καλύπτονται από την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου.
Τα αντιπαιδαγωγικά κριτήρια τα έχουν αναλύσει οι καθηγητές σε επιστολή που έχει στείλει η ΟΛΜΕ στην υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην επιστολή, «με δεδομένο ότι αρκετοί από τους κατοίκους θα μετακινηθούν προκειμένου να προσφέρουν στα παιδιά τους την καλύτερη δυνατή μόρφωση, το αποτέλεσμα θα είναι ο μαρασμός των τοπικών κοινωνιών. Στο πρόσφατο παρελθόν έχει καταγραφεί η ερήμωση χωριών, των οποίων τα σχολεία καταργήθηκαν. Παράλληλα, είναι μεγάλος ο κίνδυνος να αυξηθεί η σχολική διαρροή κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ιδίως για οικογένειες χαμηλού εισοδήματος που δεν θα έχουν δυνατότητα μετεγκατάστασης. Αυτό επιβεβαιώνουν και σχετικές επιστημονικές έρευνες».
Σημαντικό θέμα, στο οποίο πρέπει να ενσκήψει με προσοχή το υπουργείο, είναι η ασφαλής και απρόσκοπτη μεταφορά των μαθητών στα νέα σχολεία τους. Ο μαθητής δεν πρέπει να μετακινείται πεζός σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι του και να μην χρειάζεται να διασχίζει μεγάλες οδικές αρτηρίες, «και επιπροσθέτως πρέπει να συνεκτιμάται ότι η επικινδυνότητα του αστικού περιβάλλοντος για έναν ανήλικο είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τις αγροτικές περιοχές», όπως σημειώνει η ΟΛΜΕ.
«Ο διάλογος, αν και βασικό μαθησιακό στοιχείο, τελικά απουσιάζει από τις προτεραιότητες του ίδιου του υπουργείου», παρατηρεί ο κ. Μπαρμπίλης. «Κι όμως υπάρχουν θέματα προς συζήτηση, όπως αυτά που αφορούν στην αξιο λόγηση των εκπαιδευτικών. Από την πλευρά μας, οι εκπαιδευτικοί, πρέπει να επιζητούμε τον έλεγχο και την παρακολούθηση, βελτιώνοντας έτσι και τον τρόπο διδασκαλίας αλλά και εντοπίζοντας προβλήματα στη διδακτέα ύλη, στην κατανόηση των παιδιών αλλά και στην εν γένει συμπεριφορά μέσα και έξω από την τάξη».
Από ........anexartiti
.
