Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011
Το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» απέδειξε, ποιoι είναι τα πραγματικά αφεντικά της χώρας...
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση "αποφάσισε" να κτυπήσει σκληρά το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και μάλιστα σε ατομικό επίπεδο του κάθε πολίτη ξεχωριστά, πριν αυτό το κίνημα, λάβει τεράστιες διαστάσεις και προχωρήσει σε ευρύτερη ανυπακοή, με άμεσο κίνδυνο την κατάρρευση του καθεστώτος. Απέφυγε να κτυπήσει το κίνημα σε μαζικό επίπεδο (π.χ. την ώρα που....
ανεβάζουν μαζικά τις μπάρες στα διόδια), γιατί αυτό θα είχε μεγάλο πολιτικό κόστος και αρνητική δημοσιότητα για την κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα θα πύκνωνε τις τάξεις του κινήματος. Έτσι αποφάσισε να το κτυπήσει σε ατομικό επίπεδο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εκεί που ο κάθε πολίτης είναι μόνος και αδύναμος.
Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι η απόφαση για το κτύπημα του κινήματος, αλλά ο τρόπος. Θα βάλει λοιπόν η κυβέρνηση, 156 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν έναν νόμο εντελώς αντισυνταγματικό. Θα μεταφέρει στον ΚΟΚ την μην πληρωμή των διοδίων σε ιδιώτες κατασκευαστές, ωσάν να επρόκειτο για τροχαία παράβαση. Προβλέπεται μάλιστα πρόστιμο 200 ΕΥΡΩ, σύλληψη του πολίτη, από αστυνομικά όργανα και αυτόφωρο δικαστήριο. Ταυτόχρονα θα αφαιρεθεί η άδεια του αυτοκινήτου και το δίπλωμα οδήγησης. Και όλα αυτά επαναλαμβάνουμε, γιατί ο πολίτης αρνείται να πληρώσει 2 ΕΥΡΩ στον ιδιώτη εργολάβο. Εννοείται ότι το πρόστιμο θα βεβαιώνεται αμέσως στην Εφορία, ώστε να μην μπορεί ο πολίτης να πάρει φορολογική ενημερότητα και οι εργολάβοι ταυτόχρονα θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν διαταγές πληρωμής και κατασχέσεις στις περιουσίες των πολιτών. Ακόμα και να τραυματίσει κάποιος σοβαρά έναν άνθρωπο με το αυτοκίνητο, τέτοιες άμεσες και σκληρές συνέπειες δεν υπάρχουν, αλλά για 2 ΕΥΡΩ, βρέθηκαν αμέσως.
Δεν μπορούμε να πούμε τίποτε άλλο παρά ένα πράγμα.Το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» κατάφερε ήδη ένα μεγάλο κτύπημα στο καθεστώς. Κατάφερε να ξεσκεπάσει το καθεστώς και να αποδείξει, ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά του τόπου.Για να μην μένουν, ακόμα και στον πιο καλόπιστο, αμφιβολίες και φαντασιώσεις περί δημοκρατίας και λαϊκών αντιπροσώπων.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/02/blog-post_4501.html
Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση "αποφάσισε" να κτυπήσει σκληρά το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και μάλιστα σε ατομικό επίπεδο του κάθε πολίτη ξεχωριστά, πριν αυτό το κίνημα, λάβει τεράστιες διαστάσεις και προχωρήσει σε ευρύτερη ανυπακοή, με άμεσο κίνδυνο την κατάρρευση του καθεστώτος. Απέφυγε να κτυπήσει το κίνημα σε μαζικό επίπεδο (π.χ. την ώρα που....
ανεβάζουν μαζικά τις μπάρες στα διόδια), γιατί αυτό θα είχε μεγάλο πολιτικό κόστος και αρνητική δημοσιότητα για την κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα θα πύκνωνε τις τάξεις του κινήματος. Έτσι αποφάσισε να το κτυπήσει σε ατομικό επίπεδο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εκεί που ο κάθε πολίτης είναι μόνος και αδύναμος.
Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι η απόφαση για το κτύπημα του κινήματος, αλλά ο τρόπος. Θα βάλει λοιπόν η κυβέρνηση, 156 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν έναν νόμο εντελώς αντισυνταγματικό. Θα μεταφέρει στον ΚΟΚ την μην πληρωμή των διοδίων σε ιδιώτες κατασκευαστές, ωσάν να επρόκειτο για τροχαία παράβαση. Προβλέπεται μάλιστα πρόστιμο 200 ΕΥΡΩ, σύλληψη του πολίτη, από αστυνομικά όργανα και αυτόφωρο δικαστήριο. Ταυτόχρονα θα αφαιρεθεί η άδεια του αυτοκινήτου και το δίπλωμα οδήγησης. Και όλα αυτά επαναλαμβάνουμε, γιατί ο πολίτης αρνείται να πληρώσει 2 ΕΥΡΩ στον ιδιώτη εργολάβο. Εννοείται ότι το πρόστιμο θα βεβαιώνεται αμέσως στην Εφορία, ώστε να μην μπορεί ο πολίτης να πάρει φορολογική ενημερότητα και οι εργολάβοι ταυτόχρονα θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν διαταγές πληρωμής και κατασχέσεις στις περιουσίες των πολιτών. Ακόμα και να τραυματίσει κάποιος σοβαρά έναν άνθρωπο με το αυτοκίνητο, τέτοιες άμεσες και σκληρές συνέπειες δεν υπάρχουν, αλλά για 2 ΕΥΡΩ, βρέθηκαν αμέσως.
Δεν μπορούμε να πούμε τίποτε άλλο παρά ένα πράγμα.Το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» κατάφερε ήδη ένα μεγάλο κτύπημα στο καθεστώς. Κατάφερε να ξεσκεπάσει το καθεστώς και να αποδείξει, ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά του τόπου.Για να μην μένουν, ακόμα και στον πιο καλόπιστο, αμφιβολίες και φαντασιώσεις περί δημοκρατίας και λαϊκών αντιπροσώπων.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/02/blog-post_4501.html
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ:Τα σχέδια της τρόικας για το χρέος
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Δείτε τι προβλέπει για το χρέος της Ελλάδας, η μελέτη της ΕΚΤ : "Sovereign Risk and the Euro" που παρουσιάσθηκε στο London Business School (9 Φεβ. 2011)
Στην μελέτη εκτός από την πορεία, προβλέψεις εξέλιξης του χρέους παρουσιάζονται και οι λύσεις εξόδου από την κρίση.
Διαβάστε τα κύρια σημεία:
Ανταγωνισμός και παραγωγικότητα
Η μεταρρύθμιση των μεταφορών και της ενέργειας.
Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Εφαρμογή της οδηγίας για τις υπηρεσίες.
Η αναδιάρθρωση των κρατικών επιχειρήσεων και η εισαγωγή ιδιωτών manager.
Ευελιξία της αγοράς εργασίας και της προσφοράς εργασίας
Μείωση της προστασίας της απασχόλησης.
Διευκόλυνση της χρήσης της εργασίας μερικής απασχόλησης / ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας.
Μεταρρύθμιση του συστήματος διαιτησίας.
Η μεταρρύθμιση των συντάξεων
Εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας.
Απλούστευση του κατακερματισμένου συστήματος, με καθολικούς, δεσμευτικούς κανόνες για τις εισφορές και των αντίστοιχων δικαιωμάτων.
Αύξηση ορίου συνταξιοδότησης στα 65 και ανταποδοτική περίοδος για την πλήρη σύνταξη από 35 σε 40 έτη.
Ακολουθεί η πλήρης μελέτη.
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/02/blog-post_7506.html
Δείτε τι προβλέπει για το χρέος της Ελλάδας, η μελέτη της ΕΚΤ : "Sovereign Risk and the Euro" που παρουσιάσθηκε στο London Business School (9 Φεβ. 2011)
Στην μελέτη εκτός από την πορεία, προβλέψεις εξέλιξης του χρέους παρουσιάζονται και οι λύσεις εξόδου από την κρίση.
Διαβάστε τα κύρια σημεία:
Ανταγωνισμός και παραγωγικότητα
Η μεταρρύθμιση των μεταφορών και της ενέργειας.
Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Εφαρμογή της οδηγίας για τις υπηρεσίες.
Η αναδιάρθρωση των κρατικών επιχειρήσεων και η εισαγωγή ιδιωτών manager.
Ευελιξία της αγοράς εργασίας και της προσφοράς εργασίας
Μείωση της προστασίας της απασχόλησης.
Διευκόλυνση της χρήσης της εργασίας μερικής απασχόλησης / ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας.
Μεταρρύθμιση του συστήματος διαιτησίας.
Η μεταρρύθμιση των συντάξεων
Εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας.
Απλούστευση του κατακερματισμένου συστήματος, με καθολικούς, δεσμευτικούς κανόνες για τις εισφορές και των αντίστοιχων δικαιωμάτων.
Αύξηση ορίου συνταξιοδότησης στα 65 και ανταποδοτική περίοδος για την πλήρη σύνταξη από 35 σε 40 έτη.
Ακολουθεί η πλήρης μελέτη.
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/02/blog-post_7506.html
12/2/2011 Ποδηλασία στις ακτές του Βόρειου Ευβοϊκού
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Σάββατο : Συνάντηση στη Πλατεία Αγίου Κων/νου στις 9:00π.μ.
Θα κινηθούμε σε ασφάλτινο δρόμο δίπλα στον αυτοκινητόδρομο έως την Αρκίτσα Φθιώτιδας. Αφού διασχίσουμε το χωριό συνεχίζουμε παραλιακά προς Λιβανάτες. Σταματάμε στο βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής και στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου που δεσπόζει πάνω από το αρχαίο λιμάνι του Κύνου, το σημαντικότερο λιμάνι των Οπούντιων Λοκρών. Αν εξασφαλιστεί άδεια θα περιηγηθούμε στο σημαντικό αυτό αρχαιολογικό χώρο της περιοχής μας. Συνεχίζουμε έως τη παραλία Λιβανατών και επιστρέφουμε από τα ίδια στο λιμάνι της Αρκίτσας, αφού περάσουμε και από τον εντυπωσιακό φάρο της. Συνεχίζουμε σε παραλιακό χωματόδρομο που μας οδηγεί στο Καλύψω. Βγαίνουμε πάλι στο παράδρομο του αυτοκινητόδρομου και καταλήγουμε στον Άγιο Κων/νο όπου τελειώνει η διαδρομή. Προαιρετικά θα πάμε για χαλαρωτικό μπάνιο στις καλλυντικές πηγές Κουνιαβίτη. Αρκετά εύκολη διαδρομή ενδείκνυται για ποδηλάτες με σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Β.Δ.1-Ω.Π.5 -Υ.Δ.100μ.- Μήκος 50χλμ
Εναλλακτικά μπορεί κάποιος να συμμετέχει σε τμήμα της διαδρομής σε συνεννόηση με τους συντονιστές.
Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές έως 10:00μ.μ. στις 11/2/2011.
Συντονιστές της Δράσης αυτής είναι :
1). Νίκος Ρίζος τηλ. 6977984569
2). Δημήτρης Παντελόπουλος τηλ. 6974906005
Για περισσότερες πληροφορίες :
Κωστής Πετρόπουλος τηλ.6974507311 email kostaspetro2003@yahoo.gr
13/2/2011 Ορεινή πεζοπορία – ορειβασία στο Παρνασσό – Ακρινό Νερό 1.785μ.- Κορυφή Μαύρα Λιθάρια 2.334μ. με την Ορειβατική ομάδα Αλλού για Αλλού
13/2/2011 Ορεινή πεζοπορία – ορειβασία στο Παρνασσό – Ακρινό Νερό 1.785μ.-
Κορυφή Μαύρα Λιθάρια 2.334μ. με την Ορειβατική ομάδα Αλλού για Αλλού
Κυριακή : Συνάντηση στο μοναστήρι της Αγίας Ιερουσαλήμ στις 8:30π.μ.
Το εκπληκτικό αυτό μοναστήρι βρίσκεται σε υψόμετρο 829μ. Από τη παλιά εθνική οδό Αθήνας – Λαμίας στρίβουμε για Μαυρονέρι – Δαύλεια- Αράχωβα και αφού διασχίσουμε το όμορφο χωριό της Δαύλειας στρίβουμε δεξιά σε άσφαλτο που μας φέρνει στο μοναστήρι όπου είναι το σημείο συνάντησης. Το μονοπάτι στην αρχή ελίσσεται σε ελατοσκεπασμένη ράχη έως τα ισώματα του ακρινού νερού 1.785μ. Κατηφορίζουμε για λίγο προς ΝΑ και φτάνουμε στη βρύση του ακρινού νερού 1.761μ. Εδώ καταλήγει η πορεία για τους πεζοπόρους που εναλλακτικά από διαφορετικό μονοπάτι στην αρχή καταλήγουν πάλι στο μοναστήρι της Αγίας Ιερουσαλήμ.
Η διαδρομή αυτή, ενδείκνυται για πεζοπόρους με καλή φυσική κατάσταση.
Β.Δ.1 - Ω.Π.6 - Υ.Δ.956μ.
Οι ορειβάτες αρχικά κινούνται στο ίδιο μονοπάτι με τους πεζοπόρους έως τη θέση ισώματα Ακρινού νερού. Από εκεί συνεχίζουν ανηφορικά προς τη ράχη των Μαύρων Λιθαριών έως το Μπαϊτανόβραχο 2.111μ. Συνεχίζουμε στο λούκι και ανεβαίνουμε στη κορυφογραμμή 2.224μ. Συνεχίζουμε στη κόψη της κορυφογραμμής προς ΒΑ και φτάνουμε στη κορυφή Μαύρα Λιθάρια 2.334μ. Κατεβαίνουμε από τα ίδια στην Αγία Ιερουσαλήμ. Θα συναντηθούμε με τους πεζοπόρους σε ταβέρνα της Δαύλειας.
Η διαδρομή αυτή, ενδείκνυται για πεζοπόρους με πολύ καλή φυσική κατάσταση.
Β.Δ.5 - Ω.Π.9-10 - Υ.Δ.1.505μ.
Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές έως 10:00μ.μ. στις 12/2/2011.
Συντονιστές της Δράσης αυτής είναι :
1). Κωστής Πετρόπουλος τηλ. 6974507311
2). Θανάσης Μπαρμπούτης τηλ. 6984631914
3). Αποστόλης Στεργίου τηλ. 6938259522
Για περισσότερες πληροφορίες :
Κωστής Πετρόπουλος τηλ.6974507311 email kostaspetro2003@yahoo.gr
Σάββατο : Συνάντηση στη Πλατεία Αγίου Κων/νου στις 9:00π.μ.
Θα κινηθούμε σε ασφάλτινο δρόμο δίπλα στον αυτοκινητόδρομο έως την Αρκίτσα Φθιώτιδας. Αφού διασχίσουμε το χωριό συνεχίζουμε παραλιακά προς Λιβανάτες. Σταματάμε στο βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής και στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου που δεσπόζει πάνω από το αρχαίο λιμάνι του Κύνου, το σημαντικότερο λιμάνι των Οπούντιων Λοκρών. Αν εξασφαλιστεί άδεια θα περιηγηθούμε στο σημαντικό αυτό αρχαιολογικό χώρο της περιοχής μας. Συνεχίζουμε έως τη παραλία Λιβανατών και επιστρέφουμε από τα ίδια στο λιμάνι της Αρκίτσας, αφού περάσουμε και από τον εντυπωσιακό φάρο της. Συνεχίζουμε σε παραλιακό χωματόδρομο που μας οδηγεί στο Καλύψω. Βγαίνουμε πάλι στο παράδρομο του αυτοκινητόδρομου και καταλήγουμε στον Άγιο Κων/νο όπου τελειώνει η διαδρομή. Προαιρετικά θα πάμε για χαλαρωτικό μπάνιο στις καλλυντικές πηγές Κουνιαβίτη. Αρκετά εύκολη διαδρομή ενδείκνυται για ποδηλάτες με σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Β.Δ.1-Ω.Π.5 -Υ.Δ.100μ.- Μήκος 50χλμ
Εναλλακτικά μπορεί κάποιος να συμμετέχει σε τμήμα της διαδρομής σε συνεννόηση με τους συντονιστές.
Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές έως 10:00μ.μ. στις 11/2/2011.
Συντονιστές της Δράσης αυτής είναι :
1). Νίκος Ρίζος τηλ. 6977984569
2). Δημήτρης Παντελόπουλος τηλ. 6974906005
Για περισσότερες πληροφορίες :
Κωστής Πετρόπουλος τηλ.6974507311 email kostaspetro2003@yahoo.gr
13/2/2011 Ορεινή πεζοπορία – ορειβασία στο Παρνασσό – Ακρινό Νερό 1.785μ.- Κορυφή Μαύρα Λιθάρια 2.334μ. με την Ορειβατική ομάδα Αλλού για Αλλού
13/2/2011 Ορεινή πεζοπορία – ορειβασία στο Παρνασσό – Ακρινό Νερό 1.785μ.-
Κορυφή Μαύρα Λιθάρια 2.334μ. με την Ορειβατική ομάδα Αλλού για Αλλού
Κυριακή : Συνάντηση στο μοναστήρι της Αγίας Ιερουσαλήμ στις 8:30π.μ.
Το εκπληκτικό αυτό μοναστήρι βρίσκεται σε υψόμετρο 829μ. Από τη παλιά εθνική οδό Αθήνας – Λαμίας στρίβουμε για Μαυρονέρι – Δαύλεια- Αράχωβα και αφού διασχίσουμε το όμορφο χωριό της Δαύλειας στρίβουμε δεξιά σε άσφαλτο που μας φέρνει στο μοναστήρι όπου είναι το σημείο συνάντησης. Το μονοπάτι στην αρχή ελίσσεται σε ελατοσκεπασμένη ράχη έως τα ισώματα του ακρινού νερού 1.785μ. Κατηφορίζουμε για λίγο προς ΝΑ και φτάνουμε στη βρύση του ακρινού νερού 1.761μ. Εδώ καταλήγει η πορεία για τους πεζοπόρους που εναλλακτικά από διαφορετικό μονοπάτι στην αρχή καταλήγουν πάλι στο μοναστήρι της Αγίας Ιερουσαλήμ.
Η διαδρομή αυτή, ενδείκνυται για πεζοπόρους με καλή φυσική κατάσταση.
Β.Δ.1 - Ω.Π.6 - Υ.Δ.956μ.
Οι ορειβάτες αρχικά κινούνται στο ίδιο μονοπάτι με τους πεζοπόρους έως τη θέση ισώματα Ακρινού νερού. Από εκεί συνεχίζουν ανηφορικά προς τη ράχη των Μαύρων Λιθαριών έως το Μπαϊτανόβραχο 2.111μ. Συνεχίζουμε στο λούκι και ανεβαίνουμε στη κορυφογραμμή 2.224μ. Συνεχίζουμε στη κόψη της κορυφογραμμής προς ΒΑ και φτάνουμε στη κορυφή Μαύρα Λιθάρια 2.334μ. Κατεβαίνουμε από τα ίδια στην Αγία Ιερουσαλήμ. Θα συναντηθούμε με τους πεζοπόρους σε ταβέρνα της Δαύλειας.
Η διαδρομή αυτή, ενδείκνυται για πεζοπόρους με πολύ καλή φυσική κατάσταση.
Β.Δ.5 - Ω.Π.9-10 - Υ.Δ.1.505μ.
Δηλώσεις συμμετοχής γίνονται δεκτές έως 10:00μ.μ. στις 12/2/2011.
Συντονιστές της Δράσης αυτής είναι :
1). Κωστής Πετρόπουλος τηλ. 6974507311
2). Θανάσης Μπαρμπούτης τηλ. 6984631914
3). Αποστόλης Στεργίου τηλ. 6938259522
Για περισσότερες πληροφορίες :
Κωστής Πετρόπουλος τηλ.6974507311 email kostaspetro2003@yahoo.gr
"Τριβές" στις διαπραγματεύσεις Τρόικας - Κυβέρνησης για το Μνημόνιο
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Νέος γύρος διαπραγματεύσεων βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου και των εκπροσώπων της ΕΕ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ οι οποίοι ανέβαλαν την προγραμματισμένη για σήμερα το πρωί συνέντευξη τύπου για τις 15.00΄.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι αιχμή του δόρατος είναι οι εργασιακές σχέσεις με την μη επέκταση των συμβάσεων σε εργαζόμενους που δεν καλύπτονται από τις κλαδικές, το ασφαλιστικό αλλά και το πακέτο των νέων μέτρων που θα θεσπίσει η κυβέρνηση για την περίοδο 2012-2015. Διαφωνία υπήρξε στο ενιαίο μισθολόγιο και στις προσλήψεις στο δημόσιο. Ενστάσεις εκφράστηκαν και για την παράταση χρόνου που θα δοθεί στην κυβέρνηση για την ολοκλήρωση δεκάδων εκκρεμοτήτων του Μνημονίου όπως είναι το φορολογικό νομοσχέδιο, ο νόμος των ΔΕΚΟ, οι περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων.
Πηγές του υπουργείου υποβάθμιζαν την καθυστέρηση ως γεγονός αναφέροντας ότι ήταν εξ αρχής δύσκολο να ολοκληρωθεί το Μνημόνιο μόνο μέσα σε 4 ημέρες (σημ. την Δευτέρα ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με την ηγεσία της Τρόικας).
Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν ότι τα... δύσκολα φάνηκαν χθες με το «κούμπωμα» όλων των διατάξεων των συναρμόδιων υπουργείων όπου υπήρχαν διαφωνίες .
Τα μέτωπα ήταν πολλά:
* Στο εργασιακό η Τρόικα φέρεται να επέμενε σε άμεσα αποτελέσματα του νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις ώστε να αυξηθεί η ευελιξία στην αγορά εργασίας. Επίσης φέρεται να πέτυχε τη συμφωνία του υπουργείου Εργασίας να μην επεκταθούν οι συμβάσεις και σε κλάδους που δεν μετέχουν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις αλλά και η μη συμμετοχή της επιθεώρησης εργασίας. Επίσης εκφράστηκε δυσαρέσκεια για την ποιότητα των αναλογιστικών μελετών για τη βιωσιμότητα των βασικών συντάξεων και ζητήθηκαν επιπλέον στοιχεία που να διασφαλίζουν ότι η δαπάνη δεν θα αυξηθεί πέραν του 2,5% του ΑΕΠ έως το 2060.
* Η δέσμευση του Πρωθυπουργού κατά το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο ότι δεν θα μειωθούν και άλλο οι μισθοί και δεν θα επιβληθούν φόροι φέρεται να θορύβησε τα στελέχη της Τρόικας. Επιθυμούσαν αναλυτική καταγραφή των μέτρων αξίας άνω των 12,8 δισ. ευρώ που θα εφαρμοσθούν την περίοδο 2012- 2015 με αιχμή του δόρατος την περικοπή δημοσίων δαπανών, με νέο μισθολόγιο και παρεμβάσεις σε επιδόματα και ΔΕΚΟ.
* Διαφωνία φέρεται να υπήρξε στο τρόπο υπολογισμού του βασικού μισθού αλλά και στα επιδόματα που θα «ενταχθούν» σε αυτών και σε αυτά που θα περικοπούν, με το ζήτημα να παραπέμπεται για την επόμενη αξιολόγηση. Επίσης, εκφράστηκαν έντονες αντιρρήσεις για τα ελλιπή στοιχεία αναφορικά με τον αριθμό και τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων από την Ενιαία Αρχή Πληρωμής και ζητήθηκε διασφάλιση ότι ο κανόνας 1 προς πέντε στις προσλήψεις – αποχωρήσεις στο δημόσιο θα περιλαμβάνει και τις μετατάξεις από την Γενική Κυβέρνηση.
* Οι εκπρόσωποι της Τρόικας εξέφρασαν μεγάλες αμφιβολίες για το «κλείσιμο» του 2010 αλλά και για την επίτευξη των στόχων του 2011, φοβούμενοι διόγκωση ελλειμμάτων ειδικά σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης. Οι φόβοι τους επαληθεύθηκαν χθες με την ανακοίνωση των στοιχείων εκτέλεσης του προϋπολογισμού τον Ιανουάριο.
Στα «ψιλά γράμματα» του σχετικού πίνακα αναφέρεται δαπάνη 3,44 δισ. ευρώ για ειδική έκδοση ομολόγων με την οποία εξοφλούνται παλαιές οφειλές νοσοκομείων, όταν το σχετικό κονδύλι για το σύνολο του 2011 ήταν μόνο 420 εκατ ευρώ.
Δηλαδή υπάρχει από το ξεκίνημα μία «τρύπα» 3 δισ. ευρώ στην οποία προστίθεται και η απόκλιση φορολογικών εσόδων κατά 440 εκατ ευρώ...
* Έντονη κριτική εκφράστηκε για την αδυναμία της κυβέρνησης να παράσχει στοιχεία για τις δοσοληψίες 1.601 φορέων του δημοσίου και ζητήθηκε η ανάληψη άμεσης δράσης στις 20 Φεβρουαρίου χωρίς νέα παράταση.
* Σημείο ενστάσεων ήταν και το νομοσχέδιο για τη φοροδιαφυγή καθώς εκτιμάται ότι έχει καθυστερήσει πάρα πολύ για να φέρει αποτελέσματα εντός του 2011, προκαλώντας νέους κινδύνους για αποκλίσεις σον προϋπολογισμό.
* Η ελληνική πλευρά ζήτησε όλα τα δημοσιονομικά δεδομένα, μαζί με το πακέτο μέτρων της προσεχούς τετραετίας να εξεταστούν εκ νέου στην επόμενη κάθοδο της Τρόικας τον Μάιο, λίγο πριν κατατεθεί δηλαδή στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο.
* Παράταση ζητήθηκε και για την περικοπή οικογενειακών επιδομάτων με επίκεντρο εισοδηματικά κριτήρια με αφορμή σχετική μελέτη αποτίμησης που είναι σε εξέλιξη.
* Στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων σε εκκρεμότητα μένει το ζήτημα αξιολόγησης των κεφαλαιακών αναγκών της ΑΤΕ, αποφάσεων για το μέλλον των κρατικών τραπεζών, ενώ ζητήθηκε επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και της αποτίμησης και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου.
Το ίδιο ισχύει και για την εφαρμογή των μισθολογικών αλλαγών στις ΔΕΚΟ, του νόμου για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, των παρεμβάσεων για την επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης της φυσικής εγκατάστασης των επιχειρήσεων (θέτοντας δεσμευτικές προθεσμίες και ορίζοντας ξεκάθαρα κριτήρια για τις αιτήσεις).
* Η Τρόικα ζήτησε επίσης την άμεση ανακοίνωση της έκθεσης για τη διάρθρωση και το ύψος των αμοιβών καθώς και τον όγκο και τη δυναμική της απασχόλησης στη γενική Κυβέρνηση.
Πηγή:www.capital.gr
Νέος γύρος διαπραγματεύσεων βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου και των εκπροσώπων της ΕΕ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ οι οποίοι ανέβαλαν την προγραμματισμένη για σήμερα το πρωί συνέντευξη τύπου για τις 15.00΄.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι αιχμή του δόρατος είναι οι εργασιακές σχέσεις με την μη επέκταση των συμβάσεων σε εργαζόμενους που δεν καλύπτονται από τις κλαδικές, το ασφαλιστικό αλλά και το πακέτο των νέων μέτρων που θα θεσπίσει η κυβέρνηση για την περίοδο 2012-2015. Διαφωνία υπήρξε στο ενιαίο μισθολόγιο και στις προσλήψεις στο δημόσιο. Ενστάσεις εκφράστηκαν και για την παράταση χρόνου που θα δοθεί στην κυβέρνηση για την ολοκλήρωση δεκάδων εκκρεμοτήτων του Μνημονίου όπως είναι το φορολογικό νομοσχέδιο, ο νόμος των ΔΕΚΟ, οι περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων.
Πηγές του υπουργείου υποβάθμιζαν την καθυστέρηση ως γεγονός αναφέροντας ότι ήταν εξ αρχής δύσκολο να ολοκληρωθεί το Μνημόνιο μόνο μέσα σε 4 ημέρες (σημ. την Δευτέρα ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με την ηγεσία της Τρόικας).
Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν ότι τα... δύσκολα φάνηκαν χθες με το «κούμπωμα» όλων των διατάξεων των συναρμόδιων υπουργείων όπου υπήρχαν διαφωνίες .
Τα μέτωπα ήταν πολλά:
* Στο εργασιακό η Τρόικα φέρεται να επέμενε σε άμεσα αποτελέσματα του νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις ώστε να αυξηθεί η ευελιξία στην αγορά εργασίας. Επίσης φέρεται να πέτυχε τη συμφωνία του υπουργείου Εργασίας να μην επεκταθούν οι συμβάσεις και σε κλάδους που δεν μετέχουν στις συλλογικές διαπραγματεύσεις αλλά και η μη συμμετοχή της επιθεώρησης εργασίας. Επίσης εκφράστηκε δυσαρέσκεια για την ποιότητα των αναλογιστικών μελετών για τη βιωσιμότητα των βασικών συντάξεων και ζητήθηκαν επιπλέον στοιχεία που να διασφαλίζουν ότι η δαπάνη δεν θα αυξηθεί πέραν του 2,5% του ΑΕΠ έως το 2060.
* Η δέσμευση του Πρωθυπουργού κατά το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο ότι δεν θα μειωθούν και άλλο οι μισθοί και δεν θα επιβληθούν φόροι φέρεται να θορύβησε τα στελέχη της Τρόικας. Επιθυμούσαν αναλυτική καταγραφή των μέτρων αξίας άνω των 12,8 δισ. ευρώ που θα εφαρμοσθούν την περίοδο 2012- 2015 με αιχμή του δόρατος την περικοπή δημοσίων δαπανών, με νέο μισθολόγιο και παρεμβάσεις σε επιδόματα και ΔΕΚΟ.
* Διαφωνία φέρεται να υπήρξε στο τρόπο υπολογισμού του βασικού μισθού αλλά και στα επιδόματα που θα «ενταχθούν» σε αυτών και σε αυτά που θα περικοπούν, με το ζήτημα να παραπέμπεται για την επόμενη αξιολόγηση. Επίσης, εκφράστηκαν έντονες αντιρρήσεις για τα ελλιπή στοιχεία αναφορικά με τον αριθμό και τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων από την Ενιαία Αρχή Πληρωμής και ζητήθηκε διασφάλιση ότι ο κανόνας 1 προς πέντε στις προσλήψεις – αποχωρήσεις στο δημόσιο θα περιλαμβάνει και τις μετατάξεις από την Γενική Κυβέρνηση.
* Οι εκπρόσωποι της Τρόικας εξέφρασαν μεγάλες αμφιβολίες για το «κλείσιμο» του 2010 αλλά και για την επίτευξη των στόχων του 2011, φοβούμενοι διόγκωση ελλειμμάτων ειδικά σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης. Οι φόβοι τους επαληθεύθηκαν χθες με την ανακοίνωση των στοιχείων εκτέλεσης του προϋπολογισμού τον Ιανουάριο.
Στα «ψιλά γράμματα» του σχετικού πίνακα αναφέρεται δαπάνη 3,44 δισ. ευρώ για ειδική έκδοση ομολόγων με την οποία εξοφλούνται παλαιές οφειλές νοσοκομείων, όταν το σχετικό κονδύλι για το σύνολο του 2011 ήταν μόνο 420 εκατ ευρώ.
Δηλαδή υπάρχει από το ξεκίνημα μία «τρύπα» 3 δισ. ευρώ στην οποία προστίθεται και η απόκλιση φορολογικών εσόδων κατά 440 εκατ ευρώ...
* Έντονη κριτική εκφράστηκε για την αδυναμία της κυβέρνησης να παράσχει στοιχεία για τις δοσοληψίες 1.601 φορέων του δημοσίου και ζητήθηκε η ανάληψη άμεσης δράσης στις 20 Φεβρουαρίου χωρίς νέα παράταση.
* Σημείο ενστάσεων ήταν και το νομοσχέδιο για τη φοροδιαφυγή καθώς εκτιμάται ότι έχει καθυστερήσει πάρα πολύ για να φέρει αποτελέσματα εντός του 2011, προκαλώντας νέους κινδύνους για αποκλίσεις σον προϋπολογισμό.
* Η ελληνική πλευρά ζήτησε όλα τα δημοσιονομικά δεδομένα, μαζί με το πακέτο μέτρων της προσεχούς τετραετίας να εξεταστούν εκ νέου στην επόμενη κάθοδο της Τρόικας τον Μάιο, λίγο πριν κατατεθεί δηλαδή στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο.
* Παράταση ζητήθηκε και για την περικοπή οικογενειακών επιδομάτων με επίκεντρο εισοδηματικά κριτήρια με αφορμή σχετική μελέτη αποτίμησης που είναι σε εξέλιξη.
* Στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων σε εκκρεμότητα μένει το ζήτημα αξιολόγησης των κεφαλαιακών αναγκών της ΑΤΕ, αποφάσεων για το μέλλον των κρατικών τραπεζών, ενώ ζητήθηκε επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και της αποτίμησης και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου.
Το ίδιο ισχύει και για την εφαρμογή των μισθολογικών αλλαγών στις ΔΕΚΟ, του νόμου για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, των παρεμβάσεων για την επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης της φυσικής εγκατάστασης των επιχειρήσεων (θέτοντας δεσμευτικές προθεσμίες και ορίζοντας ξεκάθαρα κριτήρια για τις αιτήσεις).
* Η Τρόικα ζήτησε επίσης την άμεση ανακοίνωση της έκθεσης για τη διάρθρωση και το ύψος των αμοιβών καθώς και τον όγκο και τη δυναμική της απασχόλησης στη γενική Κυβέρνηση.
Πηγή:www.capital.gr
Nα αναδείξουμε το ζήτημα στις τοπικές κοινωνίες, να δραστηριοποιήσουμε τις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας, ώστε να αντισταθούμε σε οριζόντιες ισοπεδωτικές καταργήσεις με καθαρά οικονομίστικα κριτήρια.
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Συναντήθηκαν σήμερα στα γραφεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, η ΕΛΜΕ Φθιώτιδας και η ΕΛΜΕ Βοιωτίας με τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης και τους Προϊσταμένους των τμημάτων Παιδαγωγικής καθοδήγησης Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας με θέμα τις επικείμενες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.
Οι ΕΛΜΕ Φθιώτιδας και Βοιωτίας κατέθεσαν την αντίθεσή τους στις επιδιωκόμενες από το Υπουργείο Παιδείας καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων και εξέφρασαν την άποψη ότι οι μεταβολές αυτές γίνονται για καθαρά οικονομικούς και όχι παιδαγωγικούς λόγους.
Ζήτησαν επίσης από τον Περιφερειακό Διευθυντή να ανακοινώσει τις συζητήσεις και τις προτάσεις που διαμορφώνονται από τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, αλλά και από τον ίδιο και δεν πήραν καμία απάντηση.
Διατύπωσαν τη θέση τους ότι οι διαδικασίες αυτές δεν πρέπει να γίνονται «εν κρυπτώ» και ότι θα πρέπει να έχουν άποψη και κυρίαρχη μάλιστα οι τοπικές κοινωνίες και όλοι οι φορείς οι εμπλεκόμενοι με την εκπαιδευτική διαδικασία.
Διαπιστώθηκε έλλειμμα δημοκρατίας στη διαδικασία που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας για τη διαμόρφωση των προτάσεων που θα υποβληθούν τελικά.
Η διαδικασία που προκρίνει το Υπουργείο Παιδείας, είναι οι Διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αφού συζητήσουν
(δυνητικά και όχι υποχρεωτικά) με εκπαιδευτικούς, τοπικούς φορείς και Δημάρχους, να προτείνουν μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου τα σχολεία που θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν και στη συνέχεια οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης θα κάνουν τις τελικές προτάσεις μέχρι 25 Φεβρουαρίου.
Μέχρι τώρα υπήρχε θεσμοθετημένη Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας (ΝΕΠ) όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς συζητούσαν και εισηγούνταν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, το οποίο στη συνέχεια εισηγούνταν στο Υπουργείο Παιδείας τις μεταβολές που έπρεπε να γίνουν στον κάθε νομό.
Δυστυχώς οι Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Περιφερειακοί Διευθυντές και τα «παρακυκλώματα» τελικά θα αποφασίσουν.
Οι φορείς της εκπαίδευσης και οι τοπικές κοινωνίες, δυνητικά !!.
Από την πλευρά τους ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης και οι Προϊστάμενοι των τμημάτων Παιδαγωγικής καθοδήγησης Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν άνοιξαν τα χαρτιά τους.
Αυτό εντείνει την καχυποψία στον εκπαιδευτικό κόσμο για το χαρακτήρα που θα πάρουν οι επερχόμενες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων και δημιουργεί την υποχρέωση να αναδείξουμε το ζήτημα στις τοπικές κοινωνίες, να δραστηριοποιήσουμε τις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας, ώστε να αντισταθούμε σε οριζόντιες ισοπεδωτικές καταργήσεις με καθαρά οικονομίστικα κριτήρια.
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Συναντήθηκαν σήμερα στα γραφεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, η ΕΛΜΕ Φθιώτιδας και η ΕΛΜΕ Βοιωτίας με τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης και τους Προϊσταμένους των τμημάτων Παιδαγωγικής καθοδήγησης Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας με θέμα τις επικείμενες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.
Οι ΕΛΜΕ Φθιώτιδας και Βοιωτίας κατέθεσαν την αντίθεσή τους στις επιδιωκόμενες από το Υπουργείο Παιδείας καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων και εξέφρασαν την άποψη ότι οι μεταβολές αυτές γίνονται για καθαρά οικονομικούς και όχι παιδαγωγικούς λόγους.
Ζήτησαν επίσης από τον Περιφερειακό Διευθυντή να ανακοινώσει τις συζητήσεις και τις προτάσεις που διαμορφώνονται από τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, αλλά και από τον ίδιο και δεν πήραν καμία απάντηση.
Διατύπωσαν τη θέση τους ότι οι διαδικασίες αυτές δεν πρέπει να γίνονται «εν κρυπτώ» και ότι θα πρέπει να έχουν άποψη και κυρίαρχη μάλιστα οι τοπικές κοινωνίες και όλοι οι φορείς οι εμπλεκόμενοι με την εκπαιδευτική διαδικασία.
Διαπιστώθηκε έλλειμμα δημοκρατίας στη διαδικασία που ακολουθεί το Υπουργείο Παιδείας για τη διαμόρφωση των προτάσεων που θα υποβληθούν τελικά.
Η διαδικασία που προκρίνει το Υπουργείο Παιδείας, είναι οι Διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αφού συζητήσουν
(δυνητικά και όχι υποχρεωτικά) με εκπαιδευτικούς, τοπικούς φορείς και Δημάρχους, να προτείνουν μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου τα σχολεία που θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν και στη συνέχεια οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης θα κάνουν τις τελικές προτάσεις μέχρι 25 Φεβρουαρίου.
Μέχρι τώρα υπήρχε θεσμοθετημένη Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας (ΝΕΠ) όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς συζητούσαν και εισηγούνταν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, το οποίο στη συνέχεια εισηγούνταν στο Υπουργείο Παιδείας τις μεταβολές που έπρεπε να γίνουν στον κάθε νομό.
Δυστυχώς οι Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Περιφερειακοί Διευθυντές και τα «παρακυκλώματα» τελικά θα αποφασίσουν.
Οι φορείς της εκπαίδευσης και οι τοπικές κοινωνίες, δυνητικά !!.
Από την πλευρά τους ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης και οι Προϊστάμενοι των τμημάτων Παιδαγωγικής καθοδήγησης Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δεν άνοιξαν τα χαρτιά τους.
Αυτό εντείνει την καχυποψία στον εκπαιδευτικό κόσμο για το χαρακτήρα που θα πάρουν οι επερχόμενες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων και δημιουργεί την υποχρέωση να αναδείξουμε το ζήτημα στις τοπικές κοινωνίες, να δραστηριοποιήσουμε τις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας, ώστε να αντισταθούμε σε οριζόντιες ισοπεδωτικές καταργήσεις με καθαρά οικονομίστικα κριτήρια.
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
.
Κατατέθηκε η τροπολογία για τα διόδια, επιβεβαιώθηκε για τον ΚΟΚ το Press-gr...
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Ολόκληρο το κείμενο της νέας διάταξης και οι ποινές για τους παραβάτες
Επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες του Press-gr (διαβάστε εδώ) και κατατέθηκε στη Βουλή, στο νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, η τροπολογία με την οποία μετατρέπεται σε παράβαση του ΚΟΚ η μη πληρωμή των διοδίων.
Η τροπολογία προβλέπει πρόστιμο ύψους 200 ευρώ και δυνητική επιβολή αφαίρεσης άδειας ικανότητας οδηγού, άδειας κυκλοφορίας και κρατικών πινακίδων οχήματος για 20 ημέρες ενώ η μη καταβολή κομίστρου στις δημόσιες συγκοινωνίες μετατρέπεται σε πλημμέλημα.
Ολόκληρη η προσθήκη στο σχέδιο νόμου για την «Εξυγίανση, αναδιάρθρωση και ανάπτυξη των αστικών συγκοινωνιών Περιφέρειας Αττικής και άλλες διατάξεις» είναι η εξής:
Αιτιολογική έκθεση
1. Η λαθρεπιβίβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς θέτει υπό σοβαρή διακινδύνευση την οικονομική και λειτουργική βιωσιμότητα του συστήματος των δημοσίων συγκοινωνιών της χώρας. Η ηθική απαξία της συμπεριφοράς αυτής είναι ....
ιδιαίτερα μεγάλη, δεδομένου ότι η εν λόγω παραβατικότητα επηρεάζει εν τέλει και έχει αρνητικό αντίκτυπο στο σύνολο των πολιτών και της κοινωνίας.
Για τους παραπάνω λόγους κρίνεται απαραίτητη η ποινική πρόληψη, και προτείνεται η θέσπιση ρυθμίσεων αντίστοιχων με εκείνες του άρθρου 391 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο είχε καταργηθεί με το άρθρο 1 παρ. 12β΄ του ν. 2207/1994, όταν οι εν γένει συνθήκες ήταν διαφορετικές και είχε θεωρηθεί ότι επαρκούσαν οι διοικητικές κυρώσεις για να αποτρέψουν την παραβατική συμπεριφορά.
Η απαγόρευση καταλαμβάνει την χωρίς πληρωμή αντιτίμου χρησιμοποίηση δημόσιου μέσου συγκοινωνίας που προορίζεται για κοινή χρήση καθώς και την είσοδο με το σκοπό αυτό σε χώρο όπου ασκείται έλεγχος για την καταβολή του ανωτέρου αντιτίμου.
2. H με οποιοδήποτε τρόπο άρνηση ή αποφυγή πληρωμής διοδίων τελών σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας, σήραγγες και γέφυρες συνιστά αποκλίνουσα συμπεριφορά που προκαλεί κωλυσιεργία, επηρεάζει αρνητικά την κυκλοφορία αλλά και την ασφάλεια και λειτουργία της συγκοινωνιακής εγκατάστασης.
Προς τούτο συνιστάται η θέσπιση ρητής απαγόρευσης και εντεύθεν η απειλή των προβλεπόμενων κυρώσεων. Η προτεινόμενη διάταξη εντάσσεται συστηματικά στο άρθρο 29 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, όπου και ρυθμίζεται η εν γένει κίνηση οχημάτων σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας και σήραγγες.
Η παράβαση μπορεί να διαπιστώνεται από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα με αυτοπρόσωπη παρουσία κατά τη διάπραξή της ή κατόπιν ελέγχου του οχήματος. Σε κάθε περίπτωση η παράβαση βεβαιώνεται από την αρμόδια αστυνομική υπηρεσία και συνεπάγεται για τον παραβάτη την επιβολή του διοικητικού προστίμου που προβλέπεται στο τέλος της παραγράφου 11 του άρθρου (200 ευρώ) και τη δυνητική επιβολή των διοικητικών μέτρων του άρθρου 103 παρ. 2 του Κώδικα (αφαίρεση άδειας ικανότητας οδηγού, άδεια κυκλοφορίας και κρατικών πινακίδων οχήματος για 20 ημέρες).
ʼρθρο...
1. Προστίθεται άρθρο 391 στον Ποινικό Κώδικα ως ακολούθως:
Αρθρο 391
Αποφυγή πληρωμής εισιτηρίου
Όποιος, χωρίς την καταβολή αντιτίμου υπό τη μορφή εισιτηρίου ή οποιαδήποτε άλλη προβλεπόμενη μορφή, χρησιμοποιεί μέσο δημόσιας συγκοινωνίας που προορίζεται για κοινή χρήση ή εισέρχεται με τον σκοπό αυτό σε χώρο όπου ασκείται έλεγχος για την καταβολή του ανωτέρω αντιτίμου με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών και με χρηματική ποινή. Η ποινική δίωξη ασκείται ύστερα από έγκληση.
2. Η παράγραφος 10 του άρθρου 29 του ν. 2696/1999 (ΦΕΚ Α΄ 57) «Κύρωση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας» αναριθμείται σε παράγραφο 11. Στο ίδιο άρθρο προστίθεται νέα παράγραφος 10 ως εξης:
«10. Απαγορεύεται η κυκλοφορία οχημάτων σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας, σήραγγες και γέφυρες που διακρίνονται με ειδικές πινακίδες σήμανσης χωρίς την καταβολή διοδίου τέλους, όταν και όπου προβλέπεται η καταβολή αυτή. Για την καταβολή του διοδίου τέλους είναι υπόχρεοι εις ολόκληρον ο κύριος και ο οδηγός του οχήματος. Η βεβαίωση της παράβασης γίνεται από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα που τη διαπιστώνουν είτε αυτοπροσώπως».
Mειωμένο εισιτήριο
Παράλληλα, για τις αστικές συγκοινωνίες και για την περίοδο 2011, με Υπουργική Απόφαση, ισχύει η δωρεάν μετακίνηση ή μειωμένες κατά 50% τιμές των εισιτηρίων για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών.
Πιο συγκεκριμένα, δικαίωμα καταβολής μειωμένου κομίστρου σε όλα τα μέσα του ΟΑΣΑ και των θυγατρικών του, κατά 50% παρέχεται, στις παρακάτω κατηγορίες επιβατών:
α. ατομα ηλικίας άνω των 65 ετών, με την επίδειξη της αστυνομικής τους ταυτότητας ή διαβατηρίου.
β. Παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών.
γ. Οι μαθητές που είναι κάτοχοι μαθητικού δελτίου ΟΑΣΑ με τους ισχύοντες περιορισμούς, οι φοιτητές/σπουδαστές που είναι κάτοχοι φοιτητικού δελτίου ΟΑΣΑ με τους ισχύοντες περιορισμούς, δικαιούνται μειωμένης τιμής εισιτήρια και κάρτες σε όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α.
δ. Νέοι ηλικίας 13 έως 18 ετών με την επίδειξη της ταυτότητάς τους ή διαβατηρίου.
ε. Σπουδαστές Δημόσιων και Ιδιωτικών Ι.Ε.Κ. τα οποία λειτουργούν νόμιμα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, μέχρι την ηλικία των 22 ετών, με την επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου και βεβαίωσης της Σχολής.
στ. Σπουδαστές Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών (Ε.Ε.Σ), τα οποία λειτουργούν νόμιμα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, μέχρι την ηλικία των 22 ετών με την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου και σχετικής βεβαίωσης της Σχολής.
ζ. Φοιτητές Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ή Πανεπιστημίων της αλλοδαπής μέχρι την ηλικία των 25 ετών, με την επίδειξη της Φοιτητικής ταυτότητας «student card − university I.D.» και της ταυτότητας ή του διαβατηρίου, σε όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α., (Ε.ΘΕ.Λ. − Η.Σ.Α.Π. - Η.Λ.Π.Α.Π. − ΤΡΑΜ − Α.Μ.Ε.Λ.).
η. Οι πολύτεκνοι γονείς και τα μέλη των οικογενειών αυτών, κάτοχοι κάρτας πολυτέκνου.
Επιπλέον, δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης παρέχεται στις εξής κατηγορίες επιβατών:
α. Τα παιδιά ηλικίας μέχρι 6 ετών μετακινούνται δωρεάν με τις Δημόσιες Αστικές Συγκοινωνίες.
β. Οι οπλίτες θητείας όλων των Σωμάτων μετακινούνται ελεύθερα σε όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α. ΕΘΕΛ − ΗΣΑΠ − ΗΛΠΑΠ − ΑΜΕΛ − ΤΡΑΜ, με την επίδειξη
της στρατιωτικής ταυτότητας.
γ. Οι κάτοχοι των καρτών ΑμεΑ του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μετακινούνται δωρεάν με όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α.: ΕΘΕΛ − ΗΣΑΠ −
ΗΛΠΑΠ − ΑΜΕΛ − ΤΡΑΜ.
Δωρεάν μετακίνηση παρέχεται επίσης με άλλες διατάξεις σε:
α. Αστυνομικό και πυροσβεστικό προσωπικό για εκτέλεση υπηρεσίας (για όλες τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες της χώρας). – άρθρο 10 του ν.2018/1992
β. Προσωπικό λιμενικού σώματος για εκτέλεση υπηρεσίας (για όλες τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες της χώρας) - Α11 ν.2329/1995
γ. Ανάπηροι πολέμου και συνοδοί (για όλες τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες της χώρας)- ΠΥΣ 99/22-8-1990
δ. Εργαζόμενοι Ο.Α.Σ.Α.- ΕΘΕΛ − ΗΣΑΠ −ΗΛΠΑΠ − ΑΜΕΛ − ΤΡΑΜ δωρεάν για το φορέα που εργάζονται μόνο.
Από...... press-gr
Ολόκληρο το κείμενο της νέας διάταξης και οι ποινές για τους παραβάτες
Επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες του Press-gr (διαβάστε εδώ) και κατατέθηκε στη Βουλή, στο νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, η τροπολογία με την οποία μετατρέπεται σε παράβαση του ΚΟΚ η μη πληρωμή των διοδίων.
Η τροπολογία προβλέπει πρόστιμο ύψους 200 ευρώ και δυνητική επιβολή αφαίρεσης άδειας ικανότητας οδηγού, άδειας κυκλοφορίας και κρατικών πινακίδων οχήματος για 20 ημέρες ενώ η μη καταβολή κομίστρου στις δημόσιες συγκοινωνίες μετατρέπεται σε πλημμέλημα.
Ολόκληρη η προσθήκη στο σχέδιο νόμου για την «Εξυγίανση, αναδιάρθρωση και ανάπτυξη των αστικών συγκοινωνιών Περιφέρειας Αττικής και άλλες διατάξεις» είναι η εξής:
Αιτιολογική έκθεση
1. Η λαθρεπιβίβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς θέτει υπό σοβαρή διακινδύνευση την οικονομική και λειτουργική βιωσιμότητα του συστήματος των δημοσίων συγκοινωνιών της χώρας. Η ηθική απαξία της συμπεριφοράς αυτής είναι ....
ιδιαίτερα μεγάλη, δεδομένου ότι η εν λόγω παραβατικότητα επηρεάζει εν τέλει και έχει αρνητικό αντίκτυπο στο σύνολο των πολιτών και της κοινωνίας.
Για τους παραπάνω λόγους κρίνεται απαραίτητη η ποινική πρόληψη, και προτείνεται η θέσπιση ρυθμίσεων αντίστοιχων με εκείνες του άρθρου 391 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο είχε καταργηθεί με το άρθρο 1 παρ. 12β΄ του ν. 2207/1994, όταν οι εν γένει συνθήκες ήταν διαφορετικές και είχε θεωρηθεί ότι επαρκούσαν οι διοικητικές κυρώσεις για να αποτρέψουν την παραβατική συμπεριφορά.
Η απαγόρευση καταλαμβάνει την χωρίς πληρωμή αντιτίμου χρησιμοποίηση δημόσιου μέσου συγκοινωνίας που προορίζεται για κοινή χρήση καθώς και την είσοδο με το σκοπό αυτό σε χώρο όπου ασκείται έλεγχος για την καταβολή του ανωτέρου αντιτίμου.
2. H με οποιοδήποτε τρόπο άρνηση ή αποφυγή πληρωμής διοδίων τελών σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας, σήραγγες και γέφυρες συνιστά αποκλίνουσα συμπεριφορά που προκαλεί κωλυσιεργία, επηρεάζει αρνητικά την κυκλοφορία αλλά και την ασφάλεια και λειτουργία της συγκοινωνιακής εγκατάστασης.
Προς τούτο συνιστάται η θέσπιση ρητής απαγόρευσης και εντεύθεν η απειλή των προβλεπόμενων κυρώσεων. Η προτεινόμενη διάταξη εντάσσεται συστηματικά στο άρθρο 29 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, όπου και ρυθμίζεται η εν γένει κίνηση οχημάτων σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας και σήραγγες.
Η παράβαση μπορεί να διαπιστώνεται από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα με αυτοπρόσωπη παρουσία κατά τη διάπραξή της ή κατόπιν ελέγχου του οχήματος. Σε κάθε περίπτωση η παράβαση βεβαιώνεται από την αρμόδια αστυνομική υπηρεσία και συνεπάγεται για τον παραβάτη την επιβολή του διοικητικού προστίμου που προβλέπεται στο τέλος της παραγράφου 11 του άρθρου (200 ευρώ) και τη δυνητική επιβολή των διοικητικών μέτρων του άρθρου 103 παρ. 2 του Κώδικα (αφαίρεση άδειας ικανότητας οδηγού, άδεια κυκλοφορίας και κρατικών πινακίδων οχήματος για 20 ημέρες).
ʼρθρο...
1. Προστίθεται άρθρο 391 στον Ποινικό Κώδικα ως ακολούθως:
Αρθρο 391
Αποφυγή πληρωμής εισιτηρίου
Όποιος, χωρίς την καταβολή αντιτίμου υπό τη μορφή εισιτηρίου ή οποιαδήποτε άλλη προβλεπόμενη μορφή, χρησιμοποιεί μέσο δημόσιας συγκοινωνίας που προορίζεται για κοινή χρήση ή εισέρχεται με τον σκοπό αυτό σε χώρο όπου ασκείται έλεγχος για την καταβολή του ανωτέρω αντιτίμου με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών και με χρηματική ποινή. Η ποινική δίωξη ασκείται ύστερα από έγκληση.
2. Η παράγραφος 10 του άρθρου 29 του ν. 2696/1999 (ΦΕΚ Α΄ 57) «Κύρωση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας» αναριθμείται σε παράγραφο 11. Στο ίδιο άρθρο προστίθεται νέα παράγραφος 10 ως εξης:
«10. Απαγορεύεται η κυκλοφορία οχημάτων σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας, σήραγγες και γέφυρες που διακρίνονται με ειδικές πινακίδες σήμανσης χωρίς την καταβολή διοδίου τέλους, όταν και όπου προβλέπεται η καταβολή αυτή. Για την καταβολή του διοδίου τέλους είναι υπόχρεοι εις ολόκληρον ο κύριος και ο οδηγός του οχήματος. Η βεβαίωση της παράβασης γίνεται από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα που τη διαπιστώνουν είτε αυτοπροσώπως».
Mειωμένο εισιτήριο
Παράλληλα, για τις αστικές συγκοινωνίες και για την περίοδο 2011, με Υπουργική Απόφαση, ισχύει η δωρεάν μετακίνηση ή μειωμένες κατά 50% τιμές των εισιτηρίων για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών.
Πιο συγκεκριμένα, δικαίωμα καταβολής μειωμένου κομίστρου σε όλα τα μέσα του ΟΑΣΑ και των θυγατρικών του, κατά 50% παρέχεται, στις παρακάτω κατηγορίες επιβατών:
α. ατομα ηλικίας άνω των 65 ετών, με την επίδειξη της αστυνομικής τους ταυτότητας ή διαβατηρίου.
β. Παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών.
γ. Οι μαθητές που είναι κάτοχοι μαθητικού δελτίου ΟΑΣΑ με τους ισχύοντες περιορισμούς, οι φοιτητές/σπουδαστές που είναι κάτοχοι φοιτητικού δελτίου ΟΑΣΑ με τους ισχύοντες περιορισμούς, δικαιούνται μειωμένης τιμής εισιτήρια και κάρτες σε όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α.
δ. Νέοι ηλικίας 13 έως 18 ετών με την επίδειξη της ταυτότητάς τους ή διαβατηρίου.
ε. Σπουδαστές Δημόσιων και Ιδιωτικών Ι.Ε.Κ. τα οποία λειτουργούν νόμιμα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, μέχρι την ηλικία των 22 ετών, με την επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου και βεβαίωσης της Σχολής.
στ. Σπουδαστές Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών (Ε.Ε.Σ), τα οποία λειτουργούν νόμιμα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, μέχρι την ηλικία των 22 ετών με την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου και σχετικής βεβαίωσης της Σχολής.
ζ. Φοιτητές Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ή Πανεπιστημίων της αλλοδαπής μέχρι την ηλικία των 25 ετών, με την επίδειξη της Φοιτητικής ταυτότητας «student card − university I.D.» και της ταυτότητας ή του διαβατηρίου, σε όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α., (Ε.ΘΕ.Λ. − Η.Σ.Α.Π. - Η.Λ.Π.Α.Π. − ΤΡΑΜ − Α.Μ.Ε.Λ.).
η. Οι πολύτεκνοι γονείς και τα μέλη των οικογενειών αυτών, κάτοχοι κάρτας πολυτέκνου.
Επιπλέον, δικαίωμα δωρεάν μετακίνησης παρέχεται στις εξής κατηγορίες επιβατών:
α. Τα παιδιά ηλικίας μέχρι 6 ετών μετακινούνται δωρεάν με τις Δημόσιες Αστικές Συγκοινωνίες.
β. Οι οπλίτες θητείας όλων των Σωμάτων μετακινούνται ελεύθερα σε όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α. ΕΘΕΛ − ΗΣΑΠ − ΗΛΠΑΠ − ΑΜΕΛ − ΤΡΑΜ, με την επίδειξη
της στρατιωτικής ταυτότητας.
γ. Οι κάτοχοι των καρτών ΑμεΑ του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μετακινούνται δωρεάν με όλα τα μέσα αρμοδιότητας Ο.Α.Σ.Α.: ΕΘΕΛ − ΗΣΑΠ −
ΗΛΠΑΠ − ΑΜΕΛ − ΤΡΑΜ.
Δωρεάν μετακίνηση παρέχεται επίσης με άλλες διατάξεις σε:
α. Αστυνομικό και πυροσβεστικό προσωπικό για εκτέλεση υπηρεσίας (για όλες τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες της χώρας). – άρθρο 10 του ν.2018/1992
β. Προσωπικό λιμενικού σώματος για εκτέλεση υπηρεσίας (για όλες τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες της χώρας) - Α11 ν.2329/1995
γ. Ανάπηροι πολέμου και συνοδοί (για όλες τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες της χώρας)- ΠΥΣ 99/22-8-1990
δ. Εργαζόμενοι Ο.Α.Σ.Α.- ΕΘΕΛ − ΗΣΑΠ −ΗΛΠΑΠ − ΑΜΕΛ − ΤΡΑΜ δωρεάν για το φορέα που εργάζονται μόνο.
Από...... press-gr
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Προδοτική τακτική φθοράς απ’ τους συστεμικούς συνδικαλιστές
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Κλεισθένης γράφει.
Το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιεί κατά κόρον τον κοινωνικό αυτοματισμό για να αμυνθεί και να μειώσει την αποτελεσματικότητα των λαϊκών αντιδράσεων στην λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλει η υπερκυβέρνηση της τρόικα μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτερυγών της. Σ’ αυτή την τακτική προσανατολίζεται και η προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία. Όταν απεργεί ή διαδηλώνει μία κοινωνική ομάδα οι ψευτοσυνδικαλιστές φροντίζουν να είναι μόνη της αποφεύγοντας να προγραμματίσουν παράλληλες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων έτσι ώστε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να παρουσιάζουν τους δήθεν δυσαρεστημένους....
και ταλαιπωρούμενους πολίτες από τις απεργίες. Η επίθεση κατά της Ελληνικής κοινωνίας είναι πολύπλευρη αφορά όλους τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Η απάντηση σε μια τέτοια επίθεση θα έπρεπε να είναι μια γενική απεργία όλων. Κάτι τέτοιο φυσικά θα ήταν εφικτό μόνο αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν την θέληση να συντονιστούν με σκοπό την μαζικοποίηση των αντιδράσεων. Η υπό την τρόικα κυβέρνηση εντέχνως στοχοποιεί μία-μία τις κοινωνικές ομάδες φέρνοντας τα νομοσχέδια που τις αφορούν ένα-ένα. Όταν για παράδειγμα έφερε το νομοσχέδιο για τους φορτηγατζήδες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες αν και ήξεραν ότι σε λίγο θα ερχόταν νομοσχέδιο και γι’ αυτές δεν αντέδρασαν, υποστηρίζοντας σθεναρά τον απεργιακό αγώνα των φορτηγατζήδων, μιας και οι συνδικαλιστές δεν πρότειναν κάτι τέτοιο. Στο επόμενο νομοσχέδιο που αφορούσε άλλη κοινωνική ομάδα οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων έβαλαν την ουρά στα σκέλια και φυσικά ούτε σκέψη για κινητοποιήσεις και συμπαράσταση στην πληττόμενη ομάδα. Η λογική των ψευτοσυνδικαλιστών που δυστυχώς γίνεται και αποδεκτή απ’ τα μέλη των οργανώσεων είναι «τι μας νοιάζει τι θα γίνει με τους άλλους, εμείς παλεύουμε για τα δικά μας δικαιώματα». Οι μαγαζάτορες και οι εμπορικοί σύλλογοι όχι μόνο δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις αφού και οι ίδιοι πλήττονται απ’ τα σκληρά οικονομικά μέτρα αλλά οι εκπρόσωποί τους διαμαρτύρονται στα κανάλια για δήθεν ζημιές που παθαίνουν εξ αιτίας των κινητοποιήσεων. Με πολυδιασπασμένη την κοινωνία, αλληλοκατηγορούμενη, οι πολιτικές της τρόικα και των εκτελεστικών της οργάνων εφαρμόζονται και η κατάσταση οδεύει απ’ το κακό στο χειρότερο. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες αλλά οι μικρομεσαίοι εργοδότες σήμερα είναι στο μάτι του κυκλώνα και πλήττονται τόσο ώστε σε λίγο δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Σοφότερο θα ήταν αντί να διαμαρτύρονται για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων να συμπαραταχθούν με αυτούς σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της επερχόμενης καταστροφικής καταιγίδας. Όταν καίγεται ένα σπίτι είτε είσαι στο σαλόνι είτε στον διάδρομο προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά για τι αλλιώς θα καείς και εσύ. Όταν ο εχθρός είναι κοινός (τρόικα) δεν αδιαφορείς για την καταστροφή του άλλου κλάδου της οικονομίας αφού σε λίγο θα ’ρθει και η δική σου σειρά. Ποια είναι για παράδειγμα η θέση των συνδικαλιστικών ηγεσιών για την αστυνομική κατοχή και αυθαιρεσία στην Κερατέα και ποιες οι πράξεις συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους κατοίκους; Άντε το πολύ καμία ανακοίνωση με ευχολόγια. Η σημερινή κατάσταση απαιτεί συσστράτευση όλων των κοινωνικών ομάδων και όχι κινητοποιήσεις μόνο όταν θίγονται τα δικαιώματα της ομάδας που ανήκουμε. Οι ηγεσίες των οργανώσεων είναι έκθετες και υπόλογες για την επερχόμενη καταστροφή και την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Όσο οι ηγεσίες είναι κομματικά εναγκαλισμένες προκοπή δεν θα δούμε.
http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_3705.html
Ο Κλεισθένης γράφει.
Το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιεί κατά κόρον τον κοινωνικό αυτοματισμό για να αμυνθεί και να μειώσει την αποτελεσματικότητα των λαϊκών αντιδράσεων στην λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλει η υπερκυβέρνηση της τρόικα μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτερυγών της. Σ’ αυτή την τακτική προσανατολίζεται και η προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία. Όταν απεργεί ή διαδηλώνει μία κοινωνική ομάδα οι ψευτοσυνδικαλιστές φροντίζουν να είναι μόνη της αποφεύγοντας να προγραμματίσουν παράλληλες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων έτσι ώστε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να παρουσιάζουν τους δήθεν δυσαρεστημένους....
και ταλαιπωρούμενους πολίτες από τις απεργίες. Η επίθεση κατά της Ελληνικής κοινωνίας είναι πολύπλευρη αφορά όλους τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Η απάντηση σε μια τέτοια επίθεση θα έπρεπε να είναι μια γενική απεργία όλων. Κάτι τέτοιο φυσικά θα ήταν εφικτό μόνο αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν την θέληση να συντονιστούν με σκοπό την μαζικοποίηση των αντιδράσεων. Η υπό την τρόικα κυβέρνηση εντέχνως στοχοποιεί μία-μία τις κοινωνικές ομάδες φέρνοντας τα νομοσχέδια που τις αφορούν ένα-ένα. Όταν για παράδειγμα έφερε το νομοσχέδιο για τους φορτηγατζήδες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες αν και ήξεραν ότι σε λίγο θα ερχόταν νομοσχέδιο και γι’ αυτές δεν αντέδρασαν, υποστηρίζοντας σθεναρά τον απεργιακό αγώνα των φορτηγατζήδων, μιας και οι συνδικαλιστές δεν πρότειναν κάτι τέτοιο. Στο επόμενο νομοσχέδιο που αφορούσε άλλη κοινωνική ομάδα οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων έβαλαν την ουρά στα σκέλια και φυσικά ούτε σκέψη για κινητοποιήσεις και συμπαράσταση στην πληττόμενη ομάδα. Η λογική των ψευτοσυνδικαλιστών που δυστυχώς γίνεται και αποδεκτή απ’ τα μέλη των οργανώσεων είναι «τι μας νοιάζει τι θα γίνει με τους άλλους, εμείς παλεύουμε για τα δικά μας δικαιώματα». Οι μαγαζάτορες και οι εμπορικοί σύλλογοι όχι μόνο δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις αφού και οι ίδιοι πλήττονται απ’ τα σκληρά οικονομικά μέτρα αλλά οι εκπρόσωποί τους διαμαρτύρονται στα κανάλια για δήθεν ζημιές που παθαίνουν εξ αιτίας των κινητοποιήσεων. Με πολυδιασπασμένη την κοινωνία, αλληλοκατηγορούμενη, οι πολιτικές της τρόικα και των εκτελεστικών της οργάνων εφαρμόζονται και η κατάσταση οδεύει απ’ το κακό στο χειρότερο. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες αλλά οι μικρομεσαίοι εργοδότες σήμερα είναι στο μάτι του κυκλώνα και πλήττονται τόσο ώστε σε λίγο δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Σοφότερο θα ήταν αντί να διαμαρτύρονται για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων να συμπαραταχθούν με αυτούς σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της επερχόμενης καταστροφικής καταιγίδας. Όταν καίγεται ένα σπίτι είτε είσαι στο σαλόνι είτε στον διάδρομο προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά για τι αλλιώς θα καείς και εσύ. Όταν ο εχθρός είναι κοινός (τρόικα) δεν αδιαφορείς για την καταστροφή του άλλου κλάδου της οικονομίας αφού σε λίγο θα ’ρθει και η δική σου σειρά. Ποια είναι για παράδειγμα η θέση των συνδικαλιστικών ηγεσιών για την αστυνομική κατοχή και αυθαιρεσία στην Κερατέα και ποιες οι πράξεις συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους κατοίκους; Άντε το πολύ καμία ανακοίνωση με ευχολόγια. Η σημερινή κατάσταση απαιτεί συσστράτευση όλων των κοινωνικών ομάδων και όχι κινητοποιήσεις μόνο όταν θίγονται τα δικαιώματα της ομάδας που ανήκουμε. Οι ηγεσίες των οργανώσεων είναι έκθετες και υπόλογες για την επερχόμενη καταστροφή και την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Όσο οι ηγεσίες είναι κομματικά εναγκαλισμένες προκοπή δεν θα δούμε.
http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_3705.html
Επιτέλους:Αλλαγές στον Μαλιακό για το ψάρεμα...
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Stop στα "γρι-γρι" όλο τον χρόνο.
Στη θαλάσσια περιοχή του Μαλιακού κόλπου, δηλαδή εσωτερικά της νοητής γραμμής που ενώνει το Ακρωτήριο Κνημίς με το Ακρωτήριο Λιχάδας της Ευβοίας και το Ακρωτήρι της Τάπιας, απαγορεύεται η αλιεία με γρι-γρι, καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Αυτό προβλέπει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων, Γιάννη Διαμαντίδη, που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μια απαγόρευση που κατά καιρούς είχε αποφασιστεί αλλά δεν είχε εφαρμοστεί. Περιμένουμε να δούμε πως θα εξιδεικευθεί το προεδρικό διάταγμα και πως θα γίνει αποδεκτό από τους ψαράδες.Οι επαγγελματίες ψαράδες βρίσκονται ήδη σε απελπιστική κατάσταση και συνεπώς η λειτουργία του «Γρι – Γρι» θα αποτελέσει τη χαριστική βολή που θα εξοντώσει τελειωτικά τα ήδη εξαντλημένα αλιευτικά αποθέματα.
Από.....lamiafm1
Stop στα "γρι-γρι" όλο τον χρόνο.
Στη θαλάσσια περιοχή του Μαλιακού κόλπου, δηλαδή εσωτερικά της νοητής γραμμής που ενώνει το Ακρωτήριο Κνημίς με το Ακρωτήριο Λιχάδας της Ευβοίας και το Ακρωτήρι της Τάπιας, απαγορεύεται η αλιεία με γρι-γρι, καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Αυτό προβλέπει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων, Γιάννη Διαμαντίδη, που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μια απαγόρευση που κατά καιρούς είχε αποφασιστεί αλλά δεν είχε εφαρμοστεί. Περιμένουμε να δούμε πως θα εξιδεικευθεί το προεδρικό διάταγμα και πως θα γίνει αποδεκτό από τους ψαράδες.Οι επαγγελματίες ψαράδες βρίσκονται ήδη σε απελπιστική κατάσταση και συνεπώς η λειτουργία του «Γρι – Γρι» θα αποτελέσει τη χαριστική βολή που θα εξοντώσει τελειωτικά τα ήδη εξαντλημένα αλιευτικά αποθέματα.
Από.....lamiafm1
Δεν πληρώνω!
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω τους φόρους μου. Δεν με ενδιαφέρει που θα στείλεις το παιδί σου σχολείο, σε τι σχολείο θα το στείλεις, επειδή εγώ στέλνω το δικό μου σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιο νοσοκομείο θα πας, επειδή εγώ θα πάω σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει αν πέσει πυρηνική βόμβα και σε σκοτώσει σε αυτή τη χώρα, επειδή εγώ δεν θα είμαι εδώ.
Ο αντίλογος: Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω το εισιτήριο στο λεωφορείο, επειδή δεν έχω λεφτά να το πληρώσω. Δεν πληρώνω τα διόδια, διότι τα λεφτά τα έχω ήδη ξοδέψει σε βενζίνη. Δεν πληρώνω για ένα κράτος που είναι στα μέτρα σου και ευνοεί μόνο εσένα, ενώ εμένα με αφήνει να πεθάνω στο πεζοδρόμιο.
Ένας τρίτος: Μαζί τα φάγαμε! ....
Αυτό λέγεται για κάποιους κοινωνικός διάλογος. Για άλλους είναι ένας ακόμη λόγος για να εγκαταλείψουν τη χώρα. Και για κάποιους άλλους που δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν, νιώθουν παγιδευμένοι μέσα στη χώρα του παραλόγου.
Έτσι μας μάθανε; Ίσως. Μας προετοίμασαν για έναν καταναλωτικό μαραθώνιο και τώρα νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τα νερά μας. Δεν μας φτάνουν 800 ευρώ για να βγάλουμε το μήνα. Οκτακόσια ευρώ είναι ένας μισθός πείνας, όταν σε άλλες γειτονικές χώρες ζουν με πολύ λιγότερα. Όχι τυχαία! Εκεί η ζωή είναι πιο φθηνή. Λάθος! Τα είδη είναι πιο φθηνά, η ζωή είναι πιο «ακριβή».
Και που πάμε; Μοιάζουμε με έναν οργισμένο όχλο. Κι οι οργισμένοι όχλοι δεν παράγουν κάτι άλλο πέρα από τυφλή βία. Δεν πληρώνω! Το αδιανόητο μέχρι χτες είναι σήμερα κανόνας κοινωνικής συμπεριφοράς. Μέρα με την ημέρα διολισθαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Σήμερα είναι «αντίσταση» να μην πληρώσει κανείς τα διόδια. Αύριο θα είναι αντίσταση να αδειάζουν κάποιοι τα ράφια των σούπερ μάρκετ και να μοιράζουν τα κλοπιμαία στο «λαό». Και την επόμενη να εισβάλλουμε στα υπουργεία να τα κάψουμε όλα. Γιατί όχι; Δεν έκαναν κατάληψη οι γιατροί στο Υπουργείο Υγείας; Δεν έτυχαν της κατανόησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Να πάρουμε σβάρνα τους δρόμους και να πυροβολήσουμε όποιον δεν μας αρέσει. Να ρίξουμε στην πυρά όσους δεν μας αρέσουν οι απόψεις τους. Γιατί όχι; Δεν θα συμβεί κάτι σε μας. Δεν θα συμβεί; Μήπως, τελικά, μείνουμε μόνοι; Και λοιπόν; Μετά από χρόνια θα λέμε ότι ίσως και να κάναμε λάθος.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που η κοινή γνώμη αποδεχότανε ως σωτήρες της κοινωνίας τα μέλη της 17 Νοέμβρη. Το θυμάται κανείς; Ναι, ήταν λάθος. Έτσι απλά με μία μολυβιά τα σβήνουμε όλα. Έτσι θα σβήσουμε και τα σημερινά. Στο μεταξύ θα έχουν μείνει οι φωνές και οι ύβρεις.
Ξέρετε ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα; Το γεγονός ότι δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή για το αν ο διπλανός μας ζει ή πέθανε. Κι όπως είπε και ο... επίτιμος, ξεχνάμε εύκολα.
Θανάσης Μαυρίδης
Από....citypress
Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω τους φόρους μου. Δεν με ενδιαφέρει που θα στείλεις το παιδί σου σχολείο, σε τι σχολείο θα το στείλεις, επειδή εγώ στέλνω το δικό μου σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιο νοσοκομείο θα πας, επειδή εγώ θα πάω σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει αν πέσει πυρηνική βόμβα και σε σκοτώσει σε αυτή τη χώρα, επειδή εγώ δεν θα είμαι εδώ.
Ο αντίλογος: Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω το εισιτήριο στο λεωφορείο, επειδή δεν έχω λεφτά να το πληρώσω. Δεν πληρώνω τα διόδια, διότι τα λεφτά τα έχω ήδη ξοδέψει σε βενζίνη. Δεν πληρώνω για ένα κράτος που είναι στα μέτρα σου και ευνοεί μόνο εσένα, ενώ εμένα με αφήνει να πεθάνω στο πεζοδρόμιο.
Ένας τρίτος: Μαζί τα φάγαμε! ....
Αυτό λέγεται για κάποιους κοινωνικός διάλογος. Για άλλους είναι ένας ακόμη λόγος για να εγκαταλείψουν τη χώρα. Και για κάποιους άλλους που δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν, νιώθουν παγιδευμένοι μέσα στη χώρα του παραλόγου.
Έτσι μας μάθανε; Ίσως. Μας προετοίμασαν για έναν καταναλωτικό μαραθώνιο και τώρα νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τα νερά μας. Δεν μας φτάνουν 800 ευρώ για να βγάλουμε το μήνα. Οκτακόσια ευρώ είναι ένας μισθός πείνας, όταν σε άλλες γειτονικές χώρες ζουν με πολύ λιγότερα. Όχι τυχαία! Εκεί η ζωή είναι πιο φθηνή. Λάθος! Τα είδη είναι πιο φθηνά, η ζωή είναι πιο «ακριβή».
Και που πάμε; Μοιάζουμε με έναν οργισμένο όχλο. Κι οι οργισμένοι όχλοι δεν παράγουν κάτι άλλο πέρα από τυφλή βία. Δεν πληρώνω! Το αδιανόητο μέχρι χτες είναι σήμερα κανόνας κοινωνικής συμπεριφοράς. Μέρα με την ημέρα διολισθαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Σήμερα είναι «αντίσταση» να μην πληρώσει κανείς τα διόδια. Αύριο θα είναι αντίσταση να αδειάζουν κάποιοι τα ράφια των σούπερ μάρκετ και να μοιράζουν τα κλοπιμαία στο «λαό». Και την επόμενη να εισβάλλουμε στα υπουργεία να τα κάψουμε όλα. Γιατί όχι; Δεν έκαναν κατάληψη οι γιατροί στο Υπουργείο Υγείας; Δεν έτυχαν της κατανόησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Να πάρουμε σβάρνα τους δρόμους και να πυροβολήσουμε όποιον δεν μας αρέσει. Να ρίξουμε στην πυρά όσους δεν μας αρέσουν οι απόψεις τους. Γιατί όχι; Δεν θα συμβεί κάτι σε μας. Δεν θα συμβεί; Μήπως, τελικά, μείνουμε μόνοι; Και λοιπόν; Μετά από χρόνια θα λέμε ότι ίσως και να κάναμε λάθος.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που η κοινή γνώμη αποδεχότανε ως σωτήρες της κοινωνίας τα μέλη της 17 Νοέμβρη. Το θυμάται κανείς; Ναι, ήταν λάθος. Έτσι απλά με μία μολυβιά τα σβήνουμε όλα. Έτσι θα σβήσουμε και τα σημερινά. Στο μεταξύ θα έχουν μείνει οι φωνές και οι ύβρεις.
Ξέρετε ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα; Το γεγονός ότι δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή για το αν ο διπλανός μας ζει ή πέθανε. Κι όπως είπε και ο... επίτιμος, ξεχνάμε εύκολα.
Θανάσης Μαυρίδης
Από....citypress
Της κλίκας το κάγκελο…
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος το είπε όμορφα, αλλά το μυθοποίησε παραπλανητικά. Την Ιστορία στην Ελλάδα δεν την «γράφουν» παρέες, αλλά κλίκες. Κλίκες, φίλε αναγνώστη, χαράσσουν πολιτική και κλίκες δομούν το πολιτικό σύστημα. Οι κλίκες δεν έχουν συνήθως συγκεκριμένο κομματικό χρώμα, είναι διακομματικές, αλλά όσο πηγαίνεις αριστερότερα τόσο και λιγότεροι εμπλέκονται σε αυτές. Όταν βλέπεις έναν πολιτικό στον τηλεοπτικό σου δέκτη να ρωτάς και να αναρωτιέσαι: σε ποια κλίκα είναι ενταγμένος αυτός;
Και να ήταν μόνον οι πολιτικοί! Οι κλίκες οργανώνονται εξουσιαστικά σε όλο το φάσμα του πελατειακού κράτους. Αυτές διοικούν στην πραγματικότητα και αυτές εμφανίζονται να αντιπολιτεύονται κυριαρχικά τις κυβερνήσεις. Τα συμφέροντά τους αγωνίζονται να υπερασπιστούν μέσα από ένα, αυθεντικά ελληνικό, καθεστώς συνδιαλλαγής. Αν ψάξεις στις μεγάλες (ιδιωτικές) επιχειρήσεις θα βρεις τους ανθρώπους διαφόρων κλικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά κυρίως μέλη διακομματικών κλικών να χειρίζονται τις κρίσιμες υποθέσεις ή να διοικούν την ίδια την εταιρεία. Αυτοί κινούν τα νήματα στην ιδιωτική οικονομία συνδέοντας τον δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Τα μέλη κλικών είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που συνδέουν δημόσιο με δημόσιο, αλλά και δημόσιο με ιδιωτικό. Είναι η έκφραση της πολυεπίπεδης διαπλοκής. Είναι οι άνθρωποι, τους οποίους σπάνια ακουμπά η δικαιοσύνη. Είναι οι καλά προστατευμένοι άνθρωποι του καθεστώτος. Είναι οι go-betweens σε όλες της βρομοδουλειές και τις μίζες.
Θα τους βρεις παντού, από τα προεκλογικά παράθυρα όπου συστήνουν ....
αντίπαλα κομματικά ζευγαράκια, έως τα μεγάλα deals στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα ή σε νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι κλίκες είναι ο κυρίαρχος θεσμός στην χώρα. Οι νταβάδες υπάρχουν μέσω αυτών. Αυτές οι άτιμες κλίκες πτώχευσαν την χώρα, για να σωθούν οι ίδιες και αυτές επέλεξαν την λύση της τρόικας για να αμυνθούν, διατηρώντας το προνόμιο να παζαρεύουν κυριαρχικά τα συμφέροντα όλων των επιμέρους στρωμάτων της κοινωνίας. Ούτε συνδικαλισμός μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς αξιοκρατία, ούτε σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή θεσμική οργάνωση όσο θα γίνεται …της κλίκας το κάγκελο.
Τα 500-600 δισ. ευρώ που είναι κατατεθειμένα από Έλληνες στην Ελβετία, είναι το προϊόν του δικού τους «κόπου». Κλίκες «έφαγαν» τα λεφτά και τα έβγαλαν έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας. Και εσύ ψάχνεις το δίκαιο των μνημονίων και σε ποιόν θα αναθέσεις στη συνέχεια να διαχειριστεί το μέλλον σου, τη ζωή σου, μέσω της διαχείρισης του αδιαίρετου κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χρέους της χώρας!
Οι κλίκες σε μανουβράρουν διαρκώς μέσω της παρέας που κυβερνά, μέσω του εβραϊκού λόμπι που κατευθύνει την κυβέρνηση, μέσω του περιβάλλοντος των ηγεσιών των κομμάτων και μέσω όλων σχεδόν των επιμέρους θεσμικών ή παραθεσμικών δομών. Είσαι το ιστορικό αποτέλεσμα σχέσεων εξουσίας και αλληλεξάρτησης κλικών που δομούν ιεραρχίες και ομόκεντρους κύκλους νομής της εξουσίας και πολιτικο-οικονομικής ισχύος.
Ως αντικαθεστωτικό, σήμερα, θα όριζα όποιον δεν είναι ενταγμένος σε αυτές τις κλίκες και δεν υποστηρίζει το καθεστώς που αυτές έχουν επιβάλλει και συντηρούν. Βλέπεις, λοιπόν, γιατί καλώ σε σύμπραξη όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις! Διότι γνωρίζω πώς λειτουργεί και αναπαράγεται το πελατειακό κράτος στην πατρίδα μας. Το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός γενικώς, αλλά η συγκριμένη πελατειακή δομή που τον υποστηρίζει στην χώρα. Αν δεν διαλυθεί το καθεστώς της κλίκας ουσιαστική κοινωνική πρόοδο και γνήσια ανάπτυξη δεν πρόκειται να δεις. Αποκλεισμένος θα παραμείνεις και τηλεθεατής, που θα καταριέται και θα αναθεματίζει.
Η στρατηγική της τρόικας είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική της κλίκας. Δεν τους χαλάει την καθεστωτική δομή, απλώς απορυθμίζει κάπως την λειτουργία τους. Η κοινωνία φτωχοποιείται για να καλύψει το έλλειμμα που οι κλίκες προκάλεσαν και σε μεγάλο βαθμό ενθυλάκωσαν. Θα πληρώσουμε τα «κερατιάτικα» για πολλά χρόνια, δίχως τελικά να απαλλαγούμε από εκείνους που υπήρξαν και κυριάρχησαν μέσω του μηχανισμού των ελλειμμάτων. Τώρα θα συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της φτωχοποίησης. Η τρόικα δεν αμφισβητεί το καθεστώς στην Ελλάδα, επιβάλλει απλώς την ορθολογική του προσαρμογή στα νέα δεδομένα της αντιπληθωριστικής οικονομικής τάξης, η οποία αναζητεί δημοσιονομικό τρόπο για την κάλυψη της φούσκας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η τρόικα δεν πολεμάει τις κλίκες, απλώς διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς λειτουργίας αυτών των κλικών εντός του νέου περιβάλλοντος ηγεμονίας στην ΕΕ (ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης) και της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμια διακυβέρνηση). Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική έξω από τις κλίκες…έτσι έμαθε, έτσι πολιτεύεται. Το ίδιο και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν το αλλάξεις θα μείνεις ίσως με την «παρηγοριά» που προσφέρει ο ποιητής, που δεν υπήρξε όμως ποτέ ποιητής του καθεστώτος, καθώς διέθετε αρετή και τόλμη. Αυτού που διακρίνεται από την γοητεία του επαναστάτη δίχως αιτία, καθώς είναι αυτός ο ίδιος που αποτελεί το αίτιο και την αφορμή! Ο «επαναστάτης δίχως αιτία» ορίζεται έτσι διότι αντιδρά στο καθεστώς, δίχως να εντάσσεται σε κλίκες και δίχως να γίνεται φορέας του λαϊκισμού τους. Είναι η αχειραγώγητη μορφή της επαναστατημένης συνείδησης που δεν κάνει όμως επανάσταση, αλλά «πολιτικό διαλογισμό», ο οποίος απομυθοποιεί την δυναμική της «παρέας» κατά Σαββόπουλο, για να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις εξουσίας. Να, όπως τα λένε οι στοίχοι της Κατερίνας Γώγου, την οποία συνάντησε κάποτε ένας φαντάρος λίγο πριν μεταβληθεί σε …καλό πολίτη.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω.
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία περήφανοι για την ανεργία.
Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνία καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Από....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος το είπε όμορφα, αλλά το μυθοποίησε παραπλανητικά. Την Ιστορία στην Ελλάδα δεν την «γράφουν» παρέες, αλλά κλίκες. Κλίκες, φίλε αναγνώστη, χαράσσουν πολιτική και κλίκες δομούν το πολιτικό σύστημα. Οι κλίκες δεν έχουν συνήθως συγκεκριμένο κομματικό χρώμα, είναι διακομματικές, αλλά όσο πηγαίνεις αριστερότερα τόσο και λιγότεροι εμπλέκονται σε αυτές. Όταν βλέπεις έναν πολιτικό στον τηλεοπτικό σου δέκτη να ρωτάς και να αναρωτιέσαι: σε ποια κλίκα είναι ενταγμένος αυτός;
Και να ήταν μόνον οι πολιτικοί! Οι κλίκες οργανώνονται εξουσιαστικά σε όλο το φάσμα του πελατειακού κράτους. Αυτές διοικούν στην πραγματικότητα και αυτές εμφανίζονται να αντιπολιτεύονται κυριαρχικά τις κυβερνήσεις. Τα συμφέροντά τους αγωνίζονται να υπερασπιστούν μέσα από ένα, αυθεντικά ελληνικό, καθεστώς συνδιαλλαγής. Αν ψάξεις στις μεγάλες (ιδιωτικές) επιχειρήσεις θα βρεις τους ανθρώπους διαφόρων κλικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά κυρίως μέλη διακομματικών κλικών να χειρίζονται τις κρίσιμες υποθέσεις ή να διοικούν την ίδια την εταιρεία. Αυτοί κινούν τα νήματα στην ιδιωτική οικονομία συνδέοντας τον δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Τα μέλη κλικών είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που συνδέουν δημόσιο με δημόσιο, αλλά και δημόσιο με ιδιωτικό. Είναι η έκφραση της πολυεπίπεδης διαπλοκής. Είναι οι άνθρωποι, τους οποίους σπάνια ακουμπά η δικαιοσύνη. Είναι οι καλά προστατευμένοι άνθρωποι του καθεστώτος. Είναι οι go-betweens σε όλες της βρομοδουλειές και τις μίζες.
Θα τους βρεις παντού, από τα προεκλογικά παράθυρα όπου συστήνουν ....
αντίπαλα κομματικά ζευγαράκια, έως τα μεγάλα deals στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα ή σε νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι κλίκες είναι ο κυρίαρχος θεσμός στην χώρα. Οι νταβάδες υπάρχουν μέσω αυτών. Αυτές οι άτιμες κλίκες πτώχευσαν την χώρα, για να σωθούν οι ίδιες και αυτές επέλεξαν την λύση της τρόικας για να αμυνθούν, διατηρώντας το προνόμιο να παζαρεύουν κυριαρχικά τα συμφέροντα όλων των επιμέρους στρωμάτων της κοινωνίας. Ούτε συνδικαλισμός μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς αξιοκρατία, ούτε σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή θεσμική οργάνωση όσο θα γίνεται …της κλίκας το κάγκελο.
Τα 500-600 δισ. ευρώ που είναι κατατεθειμένα από Έλληνες στην Ελβετία, είναι το προϊόν του δικού τους «κόπου». Κλίκες «έφαγαν» τα λεφτά και τα έβγαλαν έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας. Και εσύ ψάχνεις το δίκαιο των μνημονίων και σε ποιόν θα αναθέσεις στη συνέχεια να διαχειριστεί το μέλλον σου, τη ζωή σου, μέσω της διαχείρισης του αδιαίρετου κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χρέους της χώρας!
Οι κλίκες σε μανουβράρουν διαρκώς μέσω της παρέας που κυβερνά, μέσω του εβραϊκού λόμπι που κατευθύνει την κυβέρνηση, μέσω του περιβάλλοντος των ηγεσιών των κομμάτων και μέσω όλων σχεδόν των επιμέρους θεσμικών ή παραθεσμικών δομών. Είσαι το ιστορικό αποτέλεσμα σχέσεων εξουσίας και αλληλεξάρτησης κλικών που δομούν ιεραρχίες και ομόκεντρους κύκλους νομής της εξουσίας και πολιτικο-οικονομικής ισχύος.
Ως αντικαθεστωτικό, σήμερα, θα όριζα όποιον δεν είναι ενταγμένος σε αυτές τις κλίκες και δεν υποστηρίζει το καθεστώς που αυτές έχουν επιβάλλει και συντηρούν. Βλέπεις, λοιπόν, γιατί καλώ σε σύμπραξη όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις! Διότι γνωρίζω πώς λειτουργεί και αναπαράγεται το πελατειακό κράτος στην πατρίδα μας. Το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός γενικώς, αλλά η συγκριμένη πελατειακή δομή που τον υποστηρίζει στην χώρα. Αν δεν διαλυθεί το καθεστώς της κλίκας ουσιαστική κοινωνική πρόοδο και γνήσια ανάπτυξη δεν πρόκειται να δεις. Αποκλεισμένος θα παραμείνεις και τηλεθεατής, που θα καταριέται και θα αναθεματίζει.
Η στρατηγική της τρόικας είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική της κλίκας. Δεν τους χαλάει την καθεστωτική δομή, απλώς απορυθμίζει κάπως την λειτουργία τους. Η κοινωνία φτωχοποιείται για να καλύψει το έλλειμμα που οι κλίκες προκάλεσαν και σε μεγάλο βαθμό ενθυλάκωσαν. Θα πληρώσουμε τα «κερατιάτικα» για πολλά χρόνια, δίχως τελικά να απαλλαγούμε από εκείνους που υπήρξαν και κυριάρχησαν μέσω του μηχανισμού των ελλειμμάτων. Τώρα θα συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της φτωχοποίησης. Η τρόικα δεν αμφισβητεί το καθεστώς στην Ελλάδα, επιβάλλει απλώς την ορθολογική του προσαρμογή στα νέα δεδομένα της αντιπληθωριστικής οικονομικής τάξης, η οποία αναζητεί δημοσιονομικό τρόπο για την κάλυψη της φούσκας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η τρόικα δεν πολεμάει τις κλίκες, απλώς διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς λειτουργίας αυτών των κλικών εντός του νέου περιβάλλοντος ηγεμονίας στην ΕΕ (ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης) και της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμια διακυβέρνηση). Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική έξω από τις κλίκες…έτσι έμαθε, έτσι πολιτεύεται. Το ίδιο και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν το αλλάξεις θα μείνεις ίσως με την «παρηγοριά» που προσφέρει ο ποιητής, που δεν υπήρξε όμως ποτέ ποιητής του καθεστώτος, καθώς διέθετε αρετή και τόλμη. Αυτού που διακρίνεται από την γοητεία του επαναστάτη δίχως αιτία, καθώς είναι αυτός ο ίδιος που αποτελεί το αίτιο και την αφορμή! Ο «επαναστάτης δίχως αιτία» ορίζεται έτσι διότι αντιδρά στο καθεστώς, δίχως να εντάσσεται σε κλίκες και δίχως να γίνεται φορέας του λαϊκισμού τους. Είναι η αχειραγώγητη μορφή της επαναστατημένης συνείδησης που δεν κάνει όμως επανάσταση, αλλά «πολιτικό διαλογισμό», ο οποίος απομυθοποιεί την δυναμική της «παρέας» κατά Σαββόπουλο, για να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις εξουσίας. Να, όπως τα λένε οι στοίχοι της Κατερίνας Γώγου, την οποία συνάντησε κάποτε ένας φαντάρος λίγο πριν μεταβληθεί σε …καλό πολίτη.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω.
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία περήφανοι για την ανεργία.
Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνία καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Από....activistis
Αντίο πρόεδρε της καρδίας μας...αντίο Μιλτιάδη !
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, σημάδεψε με την παρουσία του το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό.
Ο αυθορμητισμός του, ο δυναμισμός του που του χάρισε το προσωνύμιο «Μπουλντόζας», ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του, αλλά και το πάθος με το οποίο εξέφραζε τις θέσεις του και διεκδικούσε την υλοποίηση των στόχων του, τον έκαναν να ξεχωρίζει στην Κεντροδεξιά παράταξη, αλλά και στην Βουλή.
Ο εκλιπών πολιτικός διετέλεσε για περίπου τέσσερα χρόνια πρόεδρος της ΝΔ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης(από τον Νοέμβριο του 1993 έως τον Μάρτιο του 1997), εξελέγη....
δήμαρχος Αθηναίων και θήτευσε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Ράλλη (1974-1981) και Μητσοτάκη (1990-1993).
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1939 και ήταν γιος του Αγγέλου Έβερτ, ο οποίος υπήρξε αμφιλεγόμενο πρόσωπο: υπηρέτησε ως Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών επί γερμανικής Κατοχής (1941-1944) και αργότερα, την δεκαετία του '50, ανέλαβε την αρχηγία της Αστυνομίας Πόλεων.
Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και ασχολήθηκε από φοιτητής με την πολιτική, ενταχθείς το 1957 στην νεολαία της ΕΡΕ, την ΕΡΕΝ, της οποίας ανέλαβε, το 1963, πρόεδρος. Την περίοδο εκείνη ξεκινά η στενή του σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο θεωρούσε «πολιτικό» του πατέρα. Παράλληλα, σύμφωνα με μαρτυρίες φοιτητών της εποχής, συμμετείχε και στις δραστηριότητες της φοιτητικής οργάνωσης ΕΚΟΦ, η οποία εκπροσωπούσε την Δεξιά και είχε γίνει γνωστή για τις σκληρές συγκρούσεις της με τις αριστερές οργανώσεις στα πανεπιστήμια.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και υπήρξε, μεταξύ άλλων, οικονομικός και διοικητικός διευθυντής στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Πρώτη φορά βουλευτής το 1974
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας το 1974, και με προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή πολιτεύθηκε για πρώτη φορά στην Α΄ Αθηνών, όπου και εξελέγη βουλευτής.
Το 1976 ο Κ. Καραμανλής τον τοποθετεί στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών, απ’ όπου και ξεκινά την υπουργική του θητεία. Στις εκλογές του 1977 κάνει αισθητή την παρουσία του και εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, στη δε συνέχεια αναλαμβάνει το υπουργείο Βιομηχανίας. Μετά την μεταπήδηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας και την επικράτηση του Γεωργίου Ράλλη στην εσωκομματική εκλογή έναντι του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο Μ. Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών.
Από το 1975 έως το 1981 μαζί με τους Δημήτρη Σιούφα, Δημήτρη Βουδούρη και Χάρη Καρατζά εκδίδει το περιοδικό «Νέα Πολιτική», το οποίο αποτέλεσε «έπαλξη» του ιδεολογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας. Μετά την επανεκλογή του, το 1981, ως πρώτος βουλευτής Αθηνών, συμβάλει με την μαχητικότητά του στην αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, η οποία αναζητά τα βήματά της μετά την παραίτησή του Γεωργίου Ράλλη και την εκλογή στην ηγεσία του Ευάγγελου Αβέρωφ.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εκείνη την περίοδο εκφράζει «σκληρές θέσεις» και έχει δεχθεί επικρίσεις ότι συνέβαλε στην όξυνση των πολιτικών παθών και την πόλωση της εποχής. Μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 1984 και την παραίτηση του Ευάγγελου Αβέρωφ στηρίζει τον Κωστή Στεφανόπουλο για την αρχηγία, έναντι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος επικράτησε, καθώς μάλιστα εκτιμήθηκε ως ο ιδανικότερος αρχηγός για να αντιμετωπίσει τον τότε πανίσχυρο Ανδρέα Παπανδρέου.
Η επικράτηση του Κ. Μητσοτάκη προκαλεί αρχικά αμηχανία στην λεγόμενη «καραμανλική πλευρά» της ΝΔ, η οποία, όμως, εν συνεχεία συνεργάζεται μαζί του. Μεταξύ αυτών σε κορυφαία θέση ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος τοποθετήθηκε επικεφαλής της λίστας της Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1985 (στις οποίες δεν ίσχυσε ο σταυρός προτίμησης) και συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τουλάχιστον μέχρι το 1990, από πολλές καίριες κομματικές θέσεις, χωρίς, όμως, να απεμπολήσει την «αυτονομία» του.
Στο Δήμο της Αθήνας
Το 1986 αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό την πολιτική πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Τίθεται επικεφαλής του συνδυασμού «Νέα Εποχή» και κερδίζει τον δήμο της Αθήνας, ο οποίος από το 1975 ελέγχεται από την Κεντροαριστερά.
Μαζί με τους Σωτήρη Κούβελα (στη Θεσσαλονίκη) και Ανδρέα Ανδριανόπουλο (στον Πειραιά) ανατρέπουν την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κερδίζουν τους τρεις μεγαλύτερους δήμους, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη συνέχεια για τη Νέα Δημοκρατία.
Αρχικά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προτείνει στο Γεώργιο Ράλλη να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας, κάτι που ο πρώην πρωθυπουργός δεσμεύθηκε να σκεφτεί. Όμως, η διαρροή της είδησης της συνάντησης Ράλλη - Μητσοτάκη οδήγησε τον πρώην πρωθυπουργό να αρνηθεί οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση και έτσι επελέγη ο Μιλτιάδης Έβερτ, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν από μερίδα των συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη.
Αλλά και ο Έβερτ δεν συμφώνησε αμέσως, ζητώντας εγγυήσεις για την ανεξαρτησία της υποψηφιότητάς του και για την αυτονομία των κινήσεών του. Οι κκ. Κούβελας και Ανδριανόπουλος συνέδεαν την απάντησή τους με αυτή του Έβερτ και το δικό του «ναι» έφερε την αποδοχή και των άλλων δυο.
Ο προεκλογικός του αγώνας χαρακτηρίστηκε από μια ενωτική ρητορική. Η εθνική συμφιλίωση ήταν στα προτάγματα του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, κάτι που κατέλαβε εξ απήνης το ΠΑΣΟΚ το οποίο θεωρούσε τον Έβερτ «σκληροπυρηνικό δεξιό». Παράλληλα με την έκφραση μετριοπαθών θέσεων και προτάσεων, όπως η υιοθέτηση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές, ο Έβερτ έκανε ανοίγματα στην αριστερά.
Στον πρώτο γύρο έλαβε 44,57%, ποσοστό που ήταν τα μεγαλύτερο που πήρε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα μετά την μεταπολίτευση, τη δε εβδομάδα που μεσολάβησε μέχρι τον δεύτερο γύρο έκανε παρεμβάσεις ενωτικού χαρακτήρα και σε δηλώσεις του τόνιζε ότι η γενιά του «θέλει να κλείσει το κεφάλαιο το εμφυλίου ανεξάρτητα από νικητές και ηττημένους». Υποσχέθηκε παράλληλα ότι εάν εκλεγεί θα αξιοποιήσει κάθε θετική πρόταση των άλλων παρατάξεων. Την δεύτερη Κυριακή ο Μιλτιάδης Έβερτ έλαβε το 54,79% των ψήφων έναντι 45,21% του επί δυο τετραετίες δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.
Στη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας πρωτοστατεί στις προσπάθειες για την ίδρυση μη κρατικών ραδιοσταθμών, ερχόμενος σε σκληρή αντιπαράθεση με την τότε κυβέρνηση. Με πρωτοβουλίες του, «στήνεται» ο πρώτος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα ο «Αθήνα 9,84» που κυριάρχησε στα ερτζιανά τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη
Χωρίς να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία του, ο Μ. Έβερτ παραιτείται το 1989 από την δημαρχία και επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή εκλεγόμενος βουλευτής Αθηνών, στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του Ιουνίου και Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990.
Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη ανέλαβε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στη δε κυβέρνηση Ζολώτα αρνείται να συμμετάσχει, διαφωνώντας με την σκοπιμότητα του σχηματισμού της Οικουμενικής κυβέρνησης.
Τον Απρίλιο του 1990 η ΝΔ σχηματίζει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 151 βουλευτών και ο Μιλτιάδης Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Προεδρίας, έχοντας ως άμεσους στόχους την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού στο Δημόσιο.
Επί των ημερών του ξεκινά ένα πρόγραμμα μετατάξεων, που προκαλεί αντιδράσεις και κατηγορίες από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία κάνει λόγο για διώξεις.
Παράλληλα όμως ξεκινά να «φιλοτεχνεί» το ηγετικό του προφίλ και να καλλιεργεί τις αρχηγικές του φιλοδοξίες. Η πρώτη κόντρα με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν αργεί να ξεσπάσει. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1990 σε συνέντευξή του επικρίνει την κυβέρνηση πως με την πολιτική της «διεύρυνε την κοινωνική αδικία και αύξησε τον πληθωρισμό». Στις 3 Νοεμβρίου δηλώνει ότι η κυβέρνηση με την φορολογική πολιτική της «δεν μοίρασε σωστά τα βάρη», ενώ δεν διστάζει να επιτεθεί και κατά του ίδιου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν, στις 17 Νοεμβρίου, ο τότε πρωθυπουργός είχε πει ότι η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποτελούσε απολογητικό υπόμνημα. Ο Μιλτιάδης Έβερτ σχολίασε λέγοντας ότι «η δήλωση Μητσοτάκη εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ».
Την 1η Δεκεμβρίου 1990 εξέφρασε τις διαφωνίες του για τον τρόπο προσλήψεων στο Δημόσιο και παραιτήθηκε από την διυπουργική επιτροπή για τις προσλήψεις. Λίγες μέρες μετά, στις 4 Δεκεμβρίου, ο Κ. Μητσοτάκης αντεπιτέθηκε κατηγορώντας δημοσίως τον Έβερτ ότι δημιουργούσε προσκόμματα στο έργο της κυβέρνησης από την πρώτη ημέρα του σχηματισμού της.
Η κόντρα Έβερτ - Μητσοτάκη έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 26 Οκτωβρίου 1991, ημερομηνία κατά την παραιτήθηκε, ή, κατ’ άλλους απομακρύνθηκε από το υπουργείο Προεδρίας, λόγω της αντιπαράθεσής του με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά και τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Η παραίτησή του προκάλεσε την πρώτη σοβαρή κρίση στην οριακά πλειοψηφούσα ΝΔ, αφού ορισμένοι βουλευτές της επιρροής Έβερτ ήθελαν να ρίξουν την κυβέρνηση, κάτι που απέτρεψε ο ίδιος με παρέμβασή του, όπως επισημαίνει στο βιβλίο του «Ιστορία της ΝΔ» ο στενός συνεργάτης του Άγγελος Μπρατάκος.
Στις 8 Νοεμβρίου κατήγγειλε ότι παρακολουθείται από στελέχη της ΕΥΠ, έναν εκ των οποίων συνέλαβαν οι άνδρες της φρουράς του. Έκτοτε συχνά ο Έβερτ με δηλώσεις του στρεφόταν κατά της κυβέρνησης και υπουργών της και στις 7 Σεπτεμβρίου του 1992, μαζί με τον Σταύρο Δήμα και τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο απέστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό λέγοντάς του ότι η κυβέρνηση απειλείται με κατάρρευση, λόγω των μετώπων που έχει ανοίξει. Τότε δημιουργήθηκε η άτυπη «ομάδα των τριών», όπως αποκλήθηκε, η οποία αποτελούσε το βασικό πόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση.
Στις 17 Σεπτεμβρίου, οι «τρεις» επανήλθαν με υπόμνημά τους στον πρωθυπουργό, εκφράζοντας την ριζική διαφωνία τους με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ενώ μέχρι το τέλος της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, ήταν έντονες οι παρεμβάσεις και οι διαφωνίες τους. Στις 10 Οκτωβρίου διεξάγονται εκλογές: η ΝΔ χάνει με διαφορά 6,5 μονάδων (46,8% το ΠΑΣΟΚ έναντι 39,3% της ΝΔ) και το ίδιο βράδυ ο Μητσοτάκης ανακοινώνει την παραίτησή του και την πρόθεσή του κινήσει τις διαδικασίες της διαδοχής του.
Η περίοδος της αρχηγίας στη ΝΔ
Ο Μιλτιάδης Έβερτ «σαν έτοιμος από καιρό» ανακοίνωσε τις προθέσεις του να διαδεχθεί τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ τις ίδιες προθέσεις ανακοίνωσαν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Σωτήρης Κούβελας, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης και ο Γιώργος Σουφλιάς. Μετά από ένα δραματικό παρασκήνιο στην κούρσα της διαδοχής έμειναν μόνον οι δύο πρώτοι. Είχε προηγηθεί σειρά επαφών και συναντήσεων μεταξύ των υποψηφίων αρχηγών, συμφωνίες στήριξης, καταμέτρηση δυνάμεων.
Μεταξύ των συμφωνιών που έγιναν γνωστές, ήταν και των δύο «μονομάχων» με τριτεγγυητή τον Αθανάσιο Τσαλδάρη, η οποία διέρρευσε στον τύπο και, σύμφωνα με πηγές της εποχής, προέβλεπε ότι ο ηττημένος θα αναλάμβανε θέση αντιπροέδρου (βλέπε: Άγγελος Μπρατάκος: «Η ιστορία της ΝΔ»). Η διαρροή της συμφωνίας προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των υπολοίπων διεκδικητών, οι οποίοι αναζήτησαν τρόπο αντίδρασης, αλλά τελικά αποσύρθηκαν από την κούρσα.
Στις 3 Νοεμβρίου 1993 άλλαξε και επίσημα η σκυτάλη στην ηγεσία της ΝΔ και ο Μιλτιάδης Έβερτ έκανε ένα όνειρό του πραγματικότητα, να αναλάβει τα ηνία του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως εξομολογήθηκε σε κατ’ ιδίαν συζήτησή του σε δημοσιογράφο εφημερίδας που στήριζε τη ΝΔ, ένα χρόνο μετά την νίκη του. Το εκλεκτορικό σώμα ανέρχονταν σε 183 άτομα και απαρτιζόταν από τους 111 βουλευτές του κόμματος, τους 9 ευρωβουλευτές και τους 63 εκπροσώπους των οργανώσεων. Ο Μιλτιάδης Έβερτ κατήγαγε συντριπτική νίκη αφού έλαβε 141 ψήφους έναντι 37 ψήφων του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, η πλευρά του οποίου εκτιμούσε ότι τον Έβερτ στήριξε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος διατηρούσε επιρροή στην κοινοβουλευτική ομάδα και τον κομματικό μηχανισμό.
Πρώτο μέλημα του νέου προέδρου της ΝΔ ήταν η ανανέωση προσώπων και ιδεολογίας στο κόμμα. Προσπάθησε, όπως λένε φίλοι και συνεργάτες του, να τηρήσει τις ισορροπίες, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θα έδινε στη ΝΔ την εικόνα ενός κόμματος με αρραγή ενότητα. Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν. Στο Γ΄ συνέδριο του κόμματος στη Χαλκιδική τον Απρίλιο 1994, έγινε μια ιδεολογική στροφή και ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» επανήλθε στο προσκήνιο. Μάλιστα την εισήγηση για τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος την έκανε ο τότε γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Κώστας Καραμανλής. Ο Έβερτ στην παρέμβασή του είχε περιγράψει τα όρια που κινείται η ιδεολογία της ΝΔ, απορρίπτοντας «τον σοσιαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό». Κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις στελεχών με επικεφαλής τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι η τοποθέτηση Έβερτ έθετε τους νεοφιλελεύθερους εκτός κόμματος.
Πρώτο «κρας τεστ» για τον νέο αρχηγό της ΝΔ ήταν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 1994, μια αναμέτρηση την οποία έχασε η ΝΔ, συγκεντρώνοντας 32,62% έναντι 37,61% του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερο «κρας τεστ» ήταν οι δημοτικές εκλογές το φθινόπωρο του ίδιου έτους, στις οποίες για πρώτη φορά θα εκλέγονταν και οι νομάρχες. Η ΝΔ κέρδισε την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, καθώς και αρκετούς δήμους μεγάλων πόλεων, έχασε όμως τον Πειραιά, και την πλειονότητα των νομαρχιών.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εδραιωνόταν στην ηγεσία της ΝΔ και πίστευε ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει πρωθυπουργός. Η κλονισμένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου συνέβαλε σε αυτή την πεποίθηση των στελεχών της ΝΔ.
Διαγραφές στελεχών μεσαίου βεληνεκούς, όπως ο Γιάννης Δημητροκάλης, ενέτειναν τις εσωτερικές κόντρες, και δημιουργούσαν επικίνδυνο κλίμα στο κόμμα. Την ίδια στιγμή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε ανοιχτά σε εκδήλωση εφημερίδας, ότι «δεν θα αφήσω τον Έβερτ να διαλύσει το κόμμα». Η κόντρα «εβερτικών» και «μητσοτακικών» επεκτάθηκε και στον συνδικαλισμό, όπου έγιναν διαγραφές στελεχών της ΔΑΚΕ. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, της εποχής έδιναν στη ΝΔ το προβάδισμα, καλλιεργώντας ένα κλίμα αισιοδοξίας στην ηγεσία, η οποία «έβλεπε» το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται προ αδιεξόδου, όταν αιφνιδιαστικά εισήχθη ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Ωνάσειο στις 20 Νοεμβρίου του 1995.
Τότε όλα έδειχναν ιδανικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ και μάλιστα μερίδα του συμπολιτευόμενου Τύπου τον παρουσίαζε ως τον «διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία». Όμως, η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη δημιούργησε τελείως διαφορετικά δεδομένα και αιφνιδίασε την ΝΔ, η οποία φάνηκε απροετοίμαστη.
Το επεισόδιο των Ιμίων (1996) προς στιγμή «φρέναρε» την δυναμική που ανέπτυσσε ο Κώστας Σημίτης, αλλά δεν προκάλεσε «ανήκεστο βλάβη» στο ΠΑΣΟΚ. Ο Μιλτιάδης Έβερτ επικρίθηκε τότε έντονα από μεγάλη μερίδα του Τύπου για την πολύ σκληρή αντίδρασή του στη Βουλή και για ακραίες εκφράσεις που χρησιμοποίησε σε βάρος του τότε πρωθυπουργού. Οι αλλαγές στο εσωτερικό του κόμματος, τις οποίες επεχείρησε ο Μ. Έβερτ για να περιορίσει τις αντιδράσεις από την εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν έκαναν τη διαφορά, αφού στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Σεπτεμβρίου 1996 επικράτησε εκ νέου το ΠΑΣΟΚ (με 41,49%), ενώ η ηττημένη ΝΔ (που έλαβε 38,12%) εισήλθε σε νέα φάση μεγάλης εσωστρέφειας.
Η ήττα στις εκλογές και η έξοδος
Τα κατά καιρούς λεκτικά ολισθήματα του Μιλτιάδη Έβερτ αξιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, οι δε οι συνεχείς κόντρες στο εσωτερικό της ΝΔ δεν έδιναν την εικόνα ενός κόμματος που είχε συνοχή και ήταν έτοιμο να κυβερνήσει, ενώ φίλοι του θεωρούν ότι ήταν πολύ νωπό το κυβερνητικό παρελθόν της ΝΔ.
Ο Έβερτ παραιτείται το βράδυ των εκλογών, αιφνιδιάζοντας ακόμη και τους συνεργάτες του, ενώ ο Γιώργος Σουφλιάς μετά από λίγες μέρες ανακοινώνει την υποψηφιότητά του. Το ίδιο έπραξαν ο Στέφανος Μάνος και η Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης βολιδοσκόπησε τον παραιτηθέντα πρόεδρο της ΝΔ, εάν θα τον στήριζε σε μια πιθανή δική του υποψηφιότητά. Ο Έβερτ από την πλευρά του βολιδοσκόπησε τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος απάντησε αρνητικά.
Στη συνέχεια κι αφού τα πράγματα είχαν αρχίσει να οδηγούνται σε αδιέξοδο, με την εσωστρέφεια και τις ανταλλαγές κατηγοριών μεταξύ στελεχών να ανεβάζουν επικίνδυνα την εσωκομματική ένταση, ο Μιλτιάδης Έβερτ, μετά από πίεση των υποστηρικτών του, όπως ο ίδιος ανέφερε τότε, αναίρεσε την παραίτησή του και έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα.
Στις 4 Οκτωβρίου έγινε η εκλογή του νέου προέδρου, σε κλίμα άγριας εσωκομματικής πόλωσης. Ψήφισαν 193 βουλευτές, ευρωβουλευτές και εκλέκτορες της οργανωμένη βάσης, και ο Μιλτιάδης Έβερτ κέρδισε λαμβάνοντας 103 ψήφους έναντι 84 ψήφων του Γιώργου Σουφλιά. Η νέα εσωκομματική νίκη του Έβερτ όμως ουδόλως συνέβαλε στην εκτόνωση της κατάστασης και την λήξη της εσωστρέφειας. Οι δυο μονομάχοι παρέπεμψαν στο συνέδριο του επόμενου χρόνου, το οποίο, όπως συμφωνήθηκε με πρόταση του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, θα εξέλεγε αρχηγό.
Επί μερικούς μήνες Σουφλιάς και Έβερτ προετοιμάζονταν μεθοδικά, αλλά η υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή ανέτρεψε τα δεδομένα. Η υποψηφιότητα Καραμανλή, την οποία στήριξαν νέοι βουλευτές της ΝΔ, συνεπικουρούμενοι από το Γ. Βαρβιτσιώτη και το Γ. Κεφαλογιάννη, αιφνιδίασε τον Μ. Έβερτ και τον πίκρανε. Όπως δε λένε φίλοι του αυτήν την πικρία δεν την ξεπέρασε ποτέ.
Το συνέδριο του Μαρτίου του 1997 αποτέλεσε «Βατερλό» για το Μιλτιάδη Έβερτ, αφού ήρθε τρίτος (25,34%), μετά τον Κώστα Καραμανλή (40,73%) και τον Γιώργο Σουφλιά (30,52%), ενώ υποψήφιος ήταν και ο Βύρων Πολύδωρας (3,41%). Όμως στο δεύτερο γύρο στήριξε τον Καραμανλή, ο οποίος και εξελέγη πρόεδρος με 69,15%.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν πικραμένος, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πολιτικός που τον συνάντησε στο σπίτι του στο Πικέρμι, λίγες μέρες πριν εισαχθεί στο Ιπποκράτειο. Και αυτό γιατί, όπως είπε στο συνομιλητή του, τον ξέχασαν αρκετοί από αυτούς που ευεργετήθηκαν από αυτόν.
Παρέμεινε βουλευτής μέχρι τις εκλογές του 2009, αλλά η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. Στήριξε τον Κώστα Καραμανλή ως πρόεδρο της ΝΔ και ως πρωθυπουργό στη συνέχεια, διατηρώντας όμως την αυτονομία του. Άλλωστε, δεν δίστασε ποτέ να κάνει κριτική στις κυβερνήσεις της ΝΔ, όταν διαφωνούσε με νομοσχέδια, προκαλώντας την οργή υπουργών. Η τελευταία πολιτική πράξη του Μ. Έβερτ ήταν η δημόσια στήριξή του τον Νοέμβριο του 2009, στην πάλαι ποτέ αντίπαλό του Ντόρα Μπακογιάννη, στη διεκδίκηση της αρχηγίας της ΝΔ έναντι του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κέρδισε.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν νυμφευμένος με τη φωτογράφο Λίζα Βάντερπουλ και είχαν δυο κόρες.
Έχει συγγράψει αρκετά βιβλία, όπως: «Καραμανλής, ο Αναμορφωτής», «Ο κόσμος που έρχεται, Ο ρόλος της Ελλάδος στο διεθνές περιβάλλον», «Ειρηνική Επανάσταση για τη Νέα Εποχή» και «Άγγελος Έβερτ. Η δράση του στην Κατοχή μέσα από μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής».
ΑΠΕ
Ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, σημάδεψε με την παρουσία του το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό.
Ο αυθορμητισμός του, ο δυναμισμός του που του χάρισε το προσωνύμιο «Μπουλντόζας», ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του, αλλά και το πάθος με το οποίο εξέφραζε τις θέσεις του και διεκδικούσε την υλοποίηση των στόχων του, τον έκαναν να ξεχωρίζει στην Κεντροδεξιά παράταξη, αλλά και στην Βουλή.
Ο εκλιπών πολιτικός διετέλεσε για περίπου τέσσερα χρόνια πρόεδρος της ΝΔ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης(από τον Νοέμβριο του 1993 έως τον Μάρτιο του 1997), εξελέγη....
δήμαρχος Αθηναίων και θήτευσε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Ράλλη (1974-1981) και Μητσοτάκη (1990-1993).
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1939 και ήταν γιος του Αγγέλου Έβερτ, ο οποίος υπήρξε αμφιλεγόμενο πρόσωπο: υπηρέτησε ως Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών επί γερμανικής Κατοχής (1941-1944) και αργότερα, την δεκαετία του '50, ανέλαβε την αρχηγία της Αστυνομίας Πόλεων.
Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και ασχολήθηκε από φοιτητής με την πολιτική, ενταχθείς το 1957 στην νεολαία της ΕΡΕ, την ΕΡΕΝ, της οποίας ανέλαβε, το 1963, πρόεδρος. Την περίοδο εκείνη ξεκινά η στενή του σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο θεωρούσε «πολιτικό» του πατέρα. Παράλληλα, σύμφωνα με μαρτυρίες φοιτητών της εποχής, συμμετείχε και στις δραστηριότητες της φοιτητικής οργάνωσης ΕΚΟΦ, η οποία εκπροσωπούσε την Δεξιά και είχε γίνει γνωστή για τις σκληρές συγκρούσεις της με τις αριστερές οργανώσεις στα πανεπιστήμια.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και υπήρξε, μεταξύ άλλων, οικονομικός και διοικητικός διευθυντής στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Πρώτη φορά βουλευτής το 1974
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας το 1974, και με προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή πολιτεύθηκε για πρώτη φορά στην Α΄ Αθηνών, όπου και εξελέγη βουλευτής.
Το 1976 ο Κ. Καραμανλής τον τοποθετεί στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών, απ’ όπου και ξεκινά την υπουργική του θητεία. Στις εκλογές του 1977 κάνει αισθητή την παρουσία του και εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, στη δε συνέχεια αναλαμβάνει το υπουργείο Βιομηχανίας. Μετά την μεταπήδηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας και την επικράτηση του Γεωργίου Ράλλη στην εσωκομματική εκλογή έναντι του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο Μ. Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών.
Από το 1975 έως το 1981 μαζί με τους Δημήτρη Σιούφα, Δημήτρη Βουδούρη και Χάρη Καρατζά εκδίδει το περιοδικό «Νέα Πολιτική», το οποίο αποτέλεσε «έπαλξη» του ιδεολογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας. Μετά την επανεκλογή του, το 1981, ως πρώτος βουλευτής Αθηνών, συμβάλει με την μαχητικότητά του στην αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, η οποία αναζητά τα βήματά της μετά την παραίτησή του Γεωργίου Ράλλη και την εκλογή στην ηγεσία του Ευάγγελου Αβέρωφ.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εκείνη την περίοδο εκφράζει «σκληρές θέσεις» και έχει δεχθεί επικρίσεις ότι συνέβαλε στην όξυνση των πολιτικών παθών και την πόλωση της εποχής. Μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 1984 και την παραίτηση του Ευάγγελου Αβέρωφ στηρίζει τον Κωστή Στεφανόπουλο για την αρχηγία, έναντι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος επικράτησε, καθώς μάλιστα εκτιμήθηκε ως ο ιδανικότερος αρχηγός για να αντιμετωπίσει τον τότε πανίσχυρο Ανδρέα Παπανδρέου.
Η επικράτηση του Κ. Μητσοτάκη προκαλεί αρχικά αμηχανία στην λεγόμενη «καραμανλική πλευρά» της ΝΔ, η οποία, όμως, εν συνεχεία συνεργάζεται μαζί του. Μεταξύ αυτών σε κορυφαία θέση ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος τοποθετήθηκε επικεφαλής της λίστας της Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1985 (στις οποίες δεν ίσχυσε ο σταυρός προτίμησης) και συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τουλάχιστον μέχρι το 1990, από πολλές καίριες κομματικές θέσεις, χωρίς, όμως, να απεμπολήσει την «αυτονομία» του.
Στο Δήμο της Αθήνας
Το 1986 αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό την πολιτική πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Τίθεται επικεφαλής του συνδυασμού «Νέα Εποχή» και κερδίζει τον δήμο της Αθήνας, ο οποίος από το 1975 ελέγχεται από την Κεντροαριστερά.
Μαζί με τους Σωτήρη Κούβελα (στη Θεσσαλονίκη) και Ανδρέα Ανδριανόπουλο (στον Πειραιά) ανατρέπουν την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κερδίζουν τους τρεις μεγαλύτερους δήμους, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη συνέχεια για τη Νέα Δημοκρατία.
Αρχικά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προτείνει στο Γεώργιο Ράλλη να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας, κάτι που ο πρώην πρωθυπουργός δεσμεύθηκε να σκεφτεί. Όμως, η διαρροή της είδησης της συνάντησης Ράλλη - Μητσοτάκη οδήγησε τον πρώην πρωθυπουργό να αρνηθεί οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση και έτσι επελέγη ο Μιλτιάδης Έβερτ, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν από μερίδα των συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη.
Αλλά και ο Έβερτ δεν συμφώνησε αμέσως, ζητώντας εγγυήσεις για την ανεξαρτησία της υποψηφιότητάς του και για την αυτονομία των κινήσεών του. Οι κκ. Κούβελας και Ανδριανόπουλος συνέδεαν την απάντησή τους με αυτή του Έβερτ και το δικό του «ναι» έφερε την αποδοχή και των άλλων δυο.
Ο προεκλογικός του αγώνας χαρακτηρίστηκε από μια ενωτική ρητορική. Η εθνική συμφιλίωση ήταν στα προτάγματα του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, κάτι που κατέλαβε εξ απήνης το ΠΑΣΟΚ το οποίο θεωρούσε τον Έβερτ «σκληροπυρηνικό δεξιό». Παράλληλα με την έκφραση μετριοπαθών θέσεων και προτάσεων, όπως η υιοθέτηση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές, ο Έβερτ έκανε ανοίγματα στην αριστερά.
Στον πρώτο γύρο έλαβε 44,57%, ποσοστό που ήταν τα μεγαλύτερο που πήρε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα μετά την μεταπολίτευση, τη δε εβδομάδα που μεσολάβησε μέχρι τον δεύτερο γύρο έκανε παρεμβάσεις ενωτικού χαρακτήρα και σε δηλώσεις του τόνιζε ότι η γενιά του «θέλει να κλείσει το κεφάλαιο το εμφυλίου ανεξάρτητα από νικητές και ηττημένους». Υποσχέθηκε παράλληλα ότι εάν εκλεγεί θα αξιοποιήσει κάθε θετική πρόταση των άλλων παρατάξεων. Την δεύτερη Κυριακή ο Μιλτιάδης Έβερτ έλαβε το 54,79% των ψήφων έναντι 45,21% του επί δυο τετραετίες δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.
Στη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας πρωτοστατεί στις προσπάθειες για την ίδρυση μη κρατικών ραδιοσταθμών, ερχόμενος σε σκληρή αντιπαράθεση με την τότε κυβέρνηση. Με πρωτοβουλίες του, «στήνεται» ο πρώτος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα ο «Αθήνα 9,84» που κυριάρχησε στα ερτζιανά τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη
Χωρίς να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία του, ο Μ. Έβερτ παραιτείται το 1989 από την δημαρχία και επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή εκλεγόμενος βουλευτής Αθηνών, στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του Ιουνίου και Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990.
Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη ανέλαβε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στη δε κυβέρνηση Ζολώτα αρνείται να συμμετάσχει, διαφωνώντας με την σκοπιμότητα του σχηματισμού της Οικουμενικής κυβέρνησης.
Τον Απρίλιο του 1990 η ΝΔ σχηματίζει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 151 βουλευτών και ο Μιλτιάδης Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Προεδρίας, έχοντας ως άμεσους στόχους την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού στο Δημόσιο.
Επί των ημερών του ξεκινά ένα πρόγραμμα μετατάξεων, που προκαλεί αντιδράσεις και κατηγορίες από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία κάνει λόγο για διώξεις.
Παράλληλα όμως ξεκινά να «φιλοτεχνεί» το ηγετικό του προφίλ και να καλλιεργεί τις αρχηγικές του φιλοδοξίες. Η πρώτη κόντρα με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν αργεί να ξεσπάσει. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1990 σε συνέντευξή του επικρίνει την κυβέρνηση πως με την πολιτική της «διεύρυνε την κοινωνική αδικία και αύξησε τον πληθωρισμό». Στις 3 Νοεμβρίου δηλώνει ότι η κυβέρνηση με την φορολογική πολιτική της «δεν μοίρασε σωστά τα βάρη», ενώ δεν διστάζει να επιτεθεί και κατά του ίδιου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν, στις 17 Νοεμβρίου, ο τότε πρωθυπουργός είχε πει ότι η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποτελούσε απολογητικό υπόμνημα. Ο Μιλτιάδης Έβερτ σχολίασε λέγοντας ότι «η δήλωση Μητσοτάκη εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ».
Την 1η Δεκεμβρίου 1990 εξέφρασε τις διαφωνίες του για τον τρόπο προσλήψεων στο Δημόσιο και παραιτήθηκε από την διυπουργική επιτροπή για τις προσλήψεις. Λίγες μέρες μετά, στις 4 Δεκεμβρίου, ο Κ. Μητσοτάκης αντεπιτέθηκε κατηγορώντας δημοσίως τον Έβερτ ότι δημιουργούσε προσκόμματα στο έργο της κυβέρνησης από την πρώτη ημέρα του σχηματισμού της.
Η κόντρα Έβερτ - Μητσοτάκη έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 26 Οκτωβρίου 1991, ημερομηνία κατά την παραιτήθηκε, ή, κατ’ άλλους απομακρύνθηκε από το υπουργείο Προεδρίας, λόγω της αντιπαράθεσής του με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά και τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Η παραίτησή του προκάλεσε την πρώτη σοβαρή κρίση στην οριακά πλειοψηφούσα ΝΔ, αφού ορισμένοι βουλευτές της επιρροής Έβερτ ήθελαν να ρίξουν την κυβέρνηση, κάτι που απέτρεψε ο ίδιος με παρέμβασή του, όπως επισημαίνει στο βιβλίο του «Ιστορία της ΝΔ» ο στενός συνεργάτης του Άγγελος Μπρατάκος.
Στις 8 Νοεμβρίου κατήγγειλε ότι παρακολουθείται από στελέχη της ΕΥΠ, έναν εκ των οποίων συνέλαβαν οι άνδρες της φρουράς του. Έκτοτε συχνά ο Έβερτ με δηλώσεις του στρεφόταν κατά της κυβέρνησης και υπουργών της και στις 7 Σεπτεμβρίου του 1992, μαζί με τον Σταύρο Δήμα και τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο απέστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό λέγοντάς του ότι η κυβέρνηση απειλείται με κατάρρευση, λόγω των μετώπων που έχει ανοίξει. Τότε δημιουργήθηκε η άτυπη «ομάδα των τριών», όπως αποκλήθηκε, η οποία αποτελούσε το βασικό πόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση.
Στις 17 Σεπτεμβρίου, οι «τρεις» επανήλθαν με υπόμνημά τους στον πρωθυπουργό, εκφράζοντας την ριζική διαφωνία τους με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ενώ μέχρι το τέλος της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, ήταν έντονες οι παρεμβάσεις και οι διαφωνίες τους. Στις 10 Οκτωβρίου διεξάγονται εκλογές: η ΝΔ χάνει με διαφορά 6,5 μονάδων (46,8% το ΠΑΣΟΚ έναντι 39,3% της ΝΔ) και το ίδιο βράδυ ο Μητσοτάκης ανακοινώνει την παραίτησή του και την πρόθεσή του κινήσει τις διαδικασίες της διαδοχής του.
Η περίοδος της αρχηγίας στη ΝΔ
Ο Μιλτιάδης Έβερτ «σαν έτοιμος από καιρό» ανακοίνωσε τις προθέσεις του να διαδεχθεί τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ τις ίδιες προθέσεις ανακοίνωσαν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Σωτήρης Κούβελας, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης και ο Γιώργος Σουφλιάς. Μετά από ένα δραματικό παρασκήνιο στην κούρσα της διαδοχής έμειναν μόνον οι δύο πρώτοι. Είχε προηγηθεί σειρά επαφών και συναντήσεων μεταξύ των υποψηφίων αρχηγών, συμφωνίες στήριξης, καταμέτρηση δυνάμεων.
Μεταξύ των συμφωνιών που έγιναν γνωστές, ήταν και των δύο «μονομάχων» με τριτεγγυητή τον Αθανάσιο Τσαλδάρη, η οποία διέρρευσε στον τύπο και, σύμφωνα με πηγές της εποχής, προέβλεπε ότι ο ηττημένος θα αναλάμβανε θέση αντιπροέδρου (βλέπε: Άγγελος Μπρατάκος: «Η ιστορία της ΝΔ»). Η διαρροή της συμφωνίας προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των υπολοίπων διεκδικητών, οι οποίοι αναζήτησαν τρόπο αντίδρασης, αλλά τελικά αποσύρθηκαν από την κούρσα.
Στις 3 Νοεμβρίου 1993 άλλαξε και επίσημα η σκυτάλη στην ηγεσία της ΝΔ και ο Μιλτιάδης Έβερτ έκανε ένα όνειρό του πραγματικότητα, να αναλάβει τα ηνία του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως εξομολογήθηκε σε κατ’ ιδίαν συζήτησή του σε δημοσιογράφο εφημερίδας που στήριζε τη ΝΔ, ένα χρόνο μετά την νίκη του. Το εκλεκτορικό σώμα ανέρχονταν σε 183 άτομα και απαρτιζόταν από τους 111 βουλευτές του κόμματος, τους 9 ευρωβουλευτές και τους 63 εκπροσώπους των οργανώσεων. Ο Μιλτιάδης Έβερτ κατήγαγε συντριπτική νίκη αφού έλαβε 141 ψήφους έναντι 37 ψήφων του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, η πλευρά του οποίου εκτιμούσε ότι τον Έβερτ στήριξε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος διατηρούσε επιρροή στην κοινοβουλευτική ομάδα και τον κομματικό μηχανισμό.
Πρώτο μέλημα του νέου προέδρου της ΝΔ ήταν η ανανέωση προσώπων και ιδεολογίας στο κόμμα. Προσπάθησε, όπως λένε φίλοι και συνεργάτες του, να τηρήσει τις ισορροπίες, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θα έδινε στη ΝΔ την εικόνα ενός κόμματος με αρραγή ενότητα. Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν. Στο Γ΄ συνέδριο του κόμματος στη Χαλκιδική τον Απρίλιο 1994, έγινε μια ιδεολογική στροφή και ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» επανήλθε στο προσκήνιο. Μάλιστα την εισήγηση για τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος την έκανε ο τότε γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Κώστας Καραμανλής. Ο Έβερτ στην παρέμβασή του είχε περιγράψει τα όρια που κινείται η ιδεολογία της ΝΔ, απορρίπτοντας «τον σοσιαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό». Κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις στελεχών με επικεφαλής τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι η τοποθέτηση Έβερτ έθετε τους νεοφιλελεύθερους εκτός κόμματος.
Πρώτο «κρας τεστ» για τον νέο αρχηγό της ΝΔ ήταν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 1994, μια αναμέτρηση την οποία έχασε η ΝΔ, συγκεντρώνοντας 32,62% έναντι 37,61% του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερο «κρας τεστ» ήταν οι δημοτικές εκλογές το φθινόπωρο του ίδιου έτους, στις οποίες για πρώτη φορά θα εκλέγονταν και οι νομάρχες. Η ΝΔ κέρδισε την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, καθώς και αρκετούς δήμους μεγάλων πόλεων, έχασε όμως τον Πειραιά, και την πλειονότητα των νομαρχιών.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εδραιωνόταν στην ηγεσία της ΝΔ και πίστευε ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει πρωθυπουργός. Η κλονισμένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου συνέβαλε σε αυτή την πεποίθηση των στελεχών της ΝΔ.
Διαγραφές στελεχών μεσαίου βεληνεκούς, όπως ο Γιάννης Δημητροκάλης, ενέτειναν τις εσωτερικές κόντρες, και δημιουργούσαν επικίνδυνο κλίμα στο κόμμα. Την ίδια στιγμή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε ανοιχτά σε εκδήλωση εφημερίδας, ότι «δεν θα αφήσω τον Έβερτ να διαλύσει το κόμμα». Η κόντρα «εβερτικών» και «μητσοτακικών» επεκτάθηκε και στον συνδικαλισμό, όπου έγιναν διαγραφές στελεχών της ΔΑΚΕ. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, της εποχής έδιναν στη ΝΔ το προβάδισμα, καλλιεργώντας ένα κλίμα αισιοδοξίας στην ηγεσία, η οποία «έβλεπε» το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται προ αδιεξόδου, όταν αιφνιδιαστικά εισήχθη ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Ωνάσειο στις 20 Νοεμβρίου του 1995.
Τότε όλα έδειχναν ιδανικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ και μάλιστα μερίδα του συμπολιτευόμενου Τύπου τον παρουσίαζε ως τον «διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία». Όμως, η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη δημιούργησε τελείως διαφορετικά δεδομένα και αιφνιδίασε την ΝΔ, η οποία φάνηκε απροετοίμαστη.
Το επεισόδιο των Ιμίων (1996) προς στιγμή «φρέναρε» την δυναμική που ανέπτυσσε ο Κώστας Σημίτης, αλλά δεν προκάλεσε «ανήκεστο βλάβη» στο ΠΑΣΟΚ. Ο Μιλτιάδης Έβερτ επικρίθηκε τότε έντονα από μεγάλη μερίδα του Τύπου για την πολύ σκληρή αντίδρασή του στη Βουλή και για ακραίες εκφράσεις που χρησιμοποίησε σε βάρος του τότε πρωθυπουργού. Οι αλλαγές στο εσωτερικό του κόμματος, τις οποίες επεχείρησε ο Μ. Έβερτ για να περιορίσει τις αντιδράσεις από την εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν έκαναν τη διαφορά, αφού στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Σεπτεμβρίου 1996 επικράτησε εκ νέου το ΠΑΣΟΚ (με 41,49%), ενώ η ηττημένη ΝΔ (που έλαβε 38,12%) εισήλθε σε νέα φάση μεγάλης εσωστρέφειας.
Η ήττα στις εκλογές και η έξοδος
Τα κατά καιρούς λεκτικά ολισθήματα του Μιλτιάδη Έβερτ αξιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, οι δε οι συνεχείς κόντρες στο εσωτερικό της ΝΔ δεν έδιναν την εικόνα ενός κόμματος που είχε συνοχή και ήταν έτοιμο να κυβερνήσει, ενώ φίλοι του θεωρούν ότι ήταν πολύ νωπό το κυβερνητικό παρελθόν της ΝΔ.
Ο Έβερτ παραιτείται το βράδυ των εκλογών, αιφνιδιάζοντας ακόμη και τους συνεργάτες του, ενώ ο Γιώργος Σουφλιάς μετά από λίγες μέρες ανακοινώνει την υποψηφιότητά του. Το ίδιο έπραξαν ο Στέφανος Μάνος και η Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης βολιδοσκόπησε τον παραιτηθέντα πρόεδρο της ΝΔ, εάν θα τον στήριζε σε μια πιθανή δική του υποψηφιότητά. Ο Έβερτ από την πλευρά του βολιδοσκόπησε τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος απάντησε αρνητικά.
Στη συνέχεια κι αφού τα πράγματα είχαν αρχίσει να οδηγούνται σε αδιέξοδο, με την εσωστρέφεια και τις ανταλλαγές κατηγοριών μεταξύ στελεχών να ανεβάζουν επικίνδυνα την εσωκομματική ένταση, ο Μιλτιάδης Έβερτ, μετά από πίεση των υποστηρικτών του, όπως ο ίδιος ανέφερε τότε, αναίρεσε την παραίτησή του και έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα.
Στις 4 Οκτωβρίου έγινε η εκλογή του νέου προέδρου, σε κλίμα άγριας εσωκομματικής πόλωσης. Ψήφισαν 193 βουλευτές, ευρωβουλευτές και εκλέκτορες της οργανωμένη βάσης, και ο Μιλτιάδης Έβερτ κέρδισε λαμβάνοντας 103 ψήφους έναντι 84 ψήφων του Γιώργου Σουφλιά. Η νέα εσωκομματική νίκη του Έβερτ όμως ουδόλως συνέβαλε στην εκτόνωση της κατάστασης και την λήξη της εσωστρέφειας. Οι δυο μονομάχοι παρέπεμψαν στο συνέδριο του επόμενου χρόνου, το οποίο, όπως συμφωνήθηκε με πρόταση του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, θα εξέλεγε αρχηγό.
Επί μερικούς μήνες Σουφλιάς και Έβερτ προετοιμάζονταν μεθοδικά, αλλά η υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή ανέτρεψε τα δεδομένα. Η υποψηφιότητα Καραμανλή, την οποία στήριξαν νέοι βουλευτές της ΝΔ, συνεπικουρούμενοι από το Γ. Βαρβιτσιώτη και το Γ. Κεφαλογιάννη, αιφνιδίασε τον Μ. Έβερτ και τον πίκρανε. Όπως δε λένε φίλοι του αυτήν την πικρία δεν την ξεπέρασε ποτέ.
Το συνέδριο του Μαρτίου του 1997 αποτέλεσε «Βατερλό» για το Μιλτιάδη Έβερτ, αφού ήρθε τρίτος (25,34%), μετά τον Κώστα Καραμανλή (40,73%) και τον Γιώργο Σουφλιά (30,52%), ενώ υποψήφιος ήταν και ο Βύρων Πολύδωρας (3,41%). Όμως στο δεύτερο γύρο στήριξε τον Καραμανλή, ο οποίος και εξελέγη πρόεδρος με 69,15%.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν πικραμένος, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πολιτικός που τον συνάντησε στο σπίτι του στο Πικέρμι, λίγες μέρες πριν εισαχθεί στο Ιπποκράτειο. Και αυτό γιατί, όπως είπε στο συνομιλητή του, τον ξέχασαν αρκετοί από αυτούς που ευεργετήθηκαν από αυτόν.
Παρέμεινε βουλευτής μέχρι τις εκλογές του 2009, αλλά η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. Στήριξε τον Κώστα Καραμανλή ως πρόεδρο της ΝΔ και ως πρωθυπουργό στη συνέχεια, διατηρώντας όμως την αυτονομία του. Άλλωστε, δεν δίστασε ποτέ να κάνει κριτική στις κυβερνήσεις της ΝΔ, όταν διαφωνούσε με νομοσχέδια, προκαλώντας την οργή υπουργών. Η τελευταία πολιτική πράξη του Μ. Έβερτ ήταν η δημόσια στήριξή του τον Νοέμβριο του 2009, στην πάλαι ποτέ αντίπαλό του Ντόρα Μπακογιάννη, στη διεκδίκηση της αρχηγίας της ΝΔ έναντι του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κέρδισε.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν νυμφευμένος με τη φωτογράφο Λίζα Βάντερπουλ και είχαν δυο κόρες.
Έχει συγγράψει αρκετά βιβλία, όπως: «Καραμανλής, ο Αναμορφωτής», «Ο κόσμος που έρχεται, Ο ρόλος της Ελλάδος στο διεθνές περιβάλλον», «Ειρηνική Επανάσταση για τη Νέα Εποχή» και «Άγγελος Έβερτ. Η δράση του στην Κατοχή μέσα από μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής».
ΑΠΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)