Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος το είπε όμορφα, αλλά το μυθοποίησε παραπλανητικά. Την Ιστορία στην Ελλάδα δεν την «γράφουν» παρέες, αλλά κλίκες. Κλίκες, φίλε αναγνώστη, χαράσσουν πολιτική και κλίκες δομούν το πολιτικό σύστημα. Οι κλίκες δεν έχουν συνήθως συγκεκριμένο κομματικό χρώμα, είναι διακομματικές, αλλά όσο πηγαίνεις αριστερότερα τόσο και λιγότεροι εμπλέκονται σε αυτές. Όταν βλέπεις έναν πολιτικό στον τηλεοπτικό σου δέκτη να ρωτάς και να αναρωτιέσαι: σε ποια κλίκα είναι ενταγμένος αυτός;
Και να ήταν μόνον οι πολιτικοί! Οι κλίκες οργανώνονται εξουσιαστικά σε όλο το φάσμα του πελατειακού κράτους. Αυτές διοικούν στην πραγματικότητα και αυτές εμφανίζονται να αντιπολιτεύονται κυριαρχικά τις κυβερνήσεις. Τα συμφέροντά τους αγωνίζονται να υπερασπιστούν μέσα από ένα, αυθεντικά ελληνικό, καθεστώς συνδιαλλαγής. Αν ψάξεις στις μεγάλες (ιδιωτικές) επιχειρήσεις θα βρεις τους ανθρώπους διαφόρων κλικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά κυρίως μέλη διακομματικών κλικών να χειρίζονται τις κρίσιμες υποθέσεις ή να διοικούν την ίδια την εταιρεία. Αυτοί κινούν τα νήματα στην ιδιωτική οικονομία συνδέοντας τον δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Τα μέλη κλικών είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που συνδέουν δημόσιο με δημόσιο, αλλά και δημόσιο με ιδιωτικό. Είναι η έκφραση της πολυεπίπεδης διαπλοκής. Είναι οι άνθρωποι, τους οποίους σπάνια ακουμπά η δικαιοσύνη. Είναι οι καλά προστατευμένοι άνθρωποι του καθεστώτος. Είναι οι go-betweens σε όλες της βρομοδουλειές και τις μίζες.
Θα τους βρεις παντού, από τα προεκλογικά παράθυρα όπου συστήνουν ....
αντίπαλα κομματικά ζευγαράκια, έως τα μεγάλα deals στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα ή σε νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι κλίκες είναι ο κυρίαρχος θεσμός στην χώρα. Οι νταβάδες υπάρχουν μέσω αυτών. Αυτές οι άτιμες κλίκες πτώχευσαν την χώρα, για να σωθούν οι ίδιες και αυτές επέλεξαν την λύση της τρόικας για να αμυνθούν, διατηρώντας το προνόμιο να παζαρεύουν κυριαρχικά τα συμφέροντα όλων των επιμέρους στρωμάτων της κοινωνίας. Ούτε συνδικαλισμός μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς αξιοκρατία, ούτε σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή θεσμική οργάνωση όσο θα γίνεται …της κλίκας το κάγκελο.
Τα 500-600 δισ. ευρώ που είναι κατατεθειμένα από Έλληνες στην Ελβετία, είναι το προϊόν του δικού τους «κόπου». Κλίκες «έφαγαν» τα λεφτά και τα έβγαλαν έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας. Και εσύ ψάχνεις το δίκαιο των μνημονίων και σε ποιόν θα αναθέσεις στη συνέχεια να διαχειριστεί το μέλλον σου, τη ζωή σου, μέσω της διαχείρισης του αδιαίρετου κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χρέους της χώρας!
Οι κλίκες σε μανουβράρουν διαρκώς μέσω της παρέας που κυβερνά, μέσω του εβραϊκού λόμπι που κατευθύνει την κυβέρνηση, μέσω του περιβάλλοντος των ηγεσιών των κομμάτων και μέσω όλων σχεδόν των επιμέρους θεσμικών ή παραθεσμικών δομών. Είσαι το ιστορικό αποτέλεσμα σχέσεων εξουσίας και αλληλεξάρτησης κλικών που δομούν ιεραρχίες και ομόκεντρους κύκλους νομής της εξουσίας και πολιτικο-οικονομικής ισχύος.
Ως αντικαθεστωτικό, σήμερα, θα όριζα όποιον δεν είναι ενταγμένος σε αυτές τις κλίκες και δεν υποστηρίζει το καθεστώς που αυτές έχουν επιβάλλει και συντηρούν. Βλέπεις, λοιπόν, γιατί καλώ σε σύμπραξη όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις! Διότι γνωρίζω πώς λειτουργεί και αναπαράγεται το πελατειακό κράτος στην πατρίδα μας. Το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός γενικώς, αλλά η συγκριμένη πελατειακή δομή που τον υποστηρίζει στην χώρα. Αν δεν διαλυθεί το καθεστώς της κλίκας ουσιαστική κοινωνική πρόοδο και γνήσια ανάπτυξη δεν πρόκειται να δεις. Αποκλεισμένος θα παραμείνεις και τηλεθεατής, που θα καταριέται και θα αναθεματίζει.
Η στρατηγική της τρόικας είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική της κλίκας. Δεν τους χαλάει την καθεστωτική δομή, απλώς απορυθμίζει κάπως την λειτουργία τους. Η κοινωνία φτωχοποιείται για να καλύψει το έλλειμμα που οι κλίκες προκάλεσαν και σε μεγάλο βαθμό ενθυλάκωσαν. Θα πληρώσουμε τα «κερατιάτικα» για πολλά χρόνια, δίχως τελικά να απαλλαγούμε από εκείνους που υπήρξαν και κυριάρχησαν μέσω του μηχανισμού των ελλειμμάτων. Τώρα θα συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της φτωχοποίησης. Η τρόικα δεν αμφισβητεί το καθεστώς στην Ελλάδα, επιβάλλει απλώς την ορθολογική του προσαρμογή στα νέα δεδομένα της αντιπληθωριστικής οικονομικής τάξης, η οποία αναζητεί δημοσιονομικό τρόπο για την κάλυψη της φούσκας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η τρόικα δεν πολεμάει τις κλίκες, απλώς διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς λειτουργίας αυτών των κλικών εντός του νέου περιβάλλοντος ηγεμονίας στην ΕΕ (ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης) και της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμια διακυβέρνηση). Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική έξω από τις κλίκες…έτσι έμαθε, έτσι πολιτεύεται. Το ίδιο και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν το αλλάξεις θα μείνεις ίσως με την «παρηγοριά» που προσφέρει ο ποιητής, που δεν υπήρξε όμως ποτέ ποιητής του καθεστώτος, καθώς διέθετε αρετή και τόλμη. Αυτού που διακρίνεται από την γοητεία του επαναστάτη δίχως αιτία, καθώς είναι αυτός ο ίδιος που αποτελεί το αίτιο και την αφορμή! Ο «επαναστάτης δίχως αιτία» ορίζεται έτσι διότι αντιδρά στο καθεστώς, δίχως να εντάσσεται σε κλίκες και δίχως να γίνεται φορέας του λαϊκισμού τους. Είναι η αχειραγώγητη μορφή της επαναστατημένης συνείδησης που δεν κάνει όμως επανάσταση, αλλά «πολιτικό διαλογισμό», ο οποίος απομυθοποιεί την δυναμική της «παρέας» κατά Σαββόπουλο, για να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις εξουσίας. Να, όπως τα λένε οι στοίχοι της Κατερίνας Γώγου, την οποία συνάντησε κάποτε ένας φαντάρος λίγο πριν μεταβληθεί σε …καλό πολίτη.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω.
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία περήφανοι για την ανεργία.
Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνία καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Από....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος το είπε όμορφα, αλλά το μυθοποίησε παραπλανητικά. Την Ιστορία στην Ελλάδα δεν την «γράφουν» παρέες, αλλά κλίκες. Κλίκες, φίλε αναγνώστη, χαράσσουν πολιτική και κλίκες δομούν το πολιτικό σύστημα. Οι κλίκες δεν έχουν συνήθως συγκεκριμένο κομματικό χρώμα, είναι διακομματικές, αλλά όσο πηγαίνεις αριστερότερα τόσο και λιγότεροι εμπλέκονται σε αυτές. Όταν βλέπεις έναν πολιτικό στον τηλεοπτικό σου δέκτη να ρωτάς και να αναρωτιέσαι: σε ποια κλίκα είναι ενταγμένος αυτός;
Και να ήταν μόνον οι πολιτικοί! Οι κλίκες οργανώνονται εξουσιαστικά σε όλο το φάσμα του πελατειακού κράτους. Αυτές διοικούν στην πραγματικότητα και αυτές εμφανίζονται να αντιπολιτεύονται κυριαρχικά τις κυβερνήσεις. Τα συμφέροντά τους αγωνίζονται να υπερασπιστούν μέσα από ένα, αυθεντικά ελληνικό, καθεστώς συνδιαλλαγής. Αν ψάξεις στις μεγάλες (ιδιωτικές) επιχειρήσεις θα βρεις τους ανθρώπους διαφόρων κλικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά κυρίως μέλη διακομματικών κλικών να χειρίζονται τις κρίσιμες υποθέσεις ή να διοικούν την ίδια την εταιρεία. Αυτοί κινούν τα νήματα στην ιδιωτική οικονομία συνδέοντας τον δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Τα μέλη κλικών είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που συνδέουν δημόσιο με δημόσιο, αλλά και δημόσιο με ιδιωτικό. Είναι η έκφραση της πολυεπίπεδης διαπλοκής. Είναι οι άνθρωποι, τους οποίους σπάνια ακουμπά η δικαιοσύνη. Είναι οι καλά προστατευμένοι άνθρωποι του καθεστώτος. Είναι οι go-betweens σε όλες της βρομοδουλειές και τις μίζες.
Θα τους βρεις παντού, από τα προεκλογικά παράθυρα όπου συστήνουν ....
αντίπαλα κομματικά ζευγαράκια, έως τα μεγάλα deals στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα ή σε νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι κλίκες είναι ο κυρίαρχος θεσμός στην χώρα. Οι νταβάδες υπάρχουν μέσω αυτών. Αυτές οι άτιμες κλίκες πτώχευσαν την χώρα, για να σωθούν οι ίδιες και αυτές επέλεξαν την λύση της τρόικας για να αμυνθούν, διατηρώντας το προνόμιο να παζαρεύουν κυριαρχικά τα συμφέροντα όλων των επιμέρους στρωμάτων της κοινωνίας. Ούτε συνδικαλισμός μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς αξιοκρατία, ούτε σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή θεσμική οργάνωση όσο θα γίνεται …της κλίκας το κάγκελο.
Τα 500-600 δισ. ευρώ που είναι κατατεθειμένα από Έλληνες στην Ελβετία, είναι το προϊόν του δικού τους «κόπου». Κλίκες «έφαγαν» τα λεφτά και τα έβγαλαν έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας. Και εσύ ψάχνεις το δίκαιο των μνημονίων και σε ποιόν θα αναθέσεις στη συνέχεια να διαχειριστεί το μέλλον σου, τη ζωή σου, μέσω της διαχείρισης του αδιαίρετου κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χρέους της χώρας!
Οι κλίκες σε μανουβράρουν διαρκώς μέσω της παρέας που κυβερνά, μέσω του εβραϊκού λόμπι που κατευθύνει την κυβέρνηση, μέσω του περιβάλλοντος των ηγεσιών των κομμάτων και μέσω όλων σχεδόν των επιμέρους θεσμικών ή παραθεσμικών δομών. Είσαι το ιστορικό αποτέλεσμα σχέσεων εξουσίας και αλληλεξάρτησης κλικών που δομούν ιεραρχίες και ομόκεντρους κύκλους νομής της εξουσίας και πολιτικο-οικονομικής ισχύος.
Ως αντικαθεστωτικό, σήμερα, θα όριζα όποιον δεν είναι ενταγμένος σε αυτές τις κλίκες και δεν υποστηρίζει το καθεστώς που αυτές έχουν επιβάλλει και συντηρούν. Βλέπεις, λοιπόν, γιατί καλώ σε σύμπραξη όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις! Διότι γνωρίζω πώς λειτουργεί και αναπαράγεται το πελατειακό κράτος στην πατρίδα μας. Το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός γενικώς, αλλά η συγκριμένη πελατειακή δομή που τον υποστηρίζει στην χώρα. Αν δεν διαλυθεί το καθεστώς της κλίκας ουσιαστική κοινωνική πρόοδο και γνήσια ανάπτυξη δεν πρόκειται να δεις. Αποκλεισμένος θα παραμείνεις και τηλεθεατής, που θα καταριέται και θα αναθεματίζει.
Η στρατηγική της τρόικας είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική της κλίκας. Δεν τους χαλάει την καθεστωτική δομή, απλώς απορυθμίζει κάπως την λειτουργία τους. Η κοινωνία φτωχοποιείται για να καλύψει το έλλειμμα που οι κλίκες προκάλεσαν και σε μεγάλο βαθμό ενθυλάκωσαν. Θα πληρώσουμε τα «κερατιάτικα» για πολλά χρόνια, δίχως τελικά να απαλλαγούμε από εκείνους που υπήρξαν και κυριάρχησαν μέσω του μηχανισμού των ελλειμμάτων. Τώρα θα συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της φτωχοποίησης. Η τρόικα δεν αμφισβητεί το καθεστώς στην Ελλάδα, επιβάλλει απλώς την ορθολογική του προσαρμογή στα νέα δεδομένα της αντιπληθωριστικής οικονομικής τάξης, η οποία αναζητεί δημοσιονομικό τρόπο για την κάλυψη της φούσκας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η τρόικα δεν πολεμάει τις κλίκες, απλώς διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς λειτουργίας αυτών των κλικών εντός του νέου περιβάλλοντος ηγεμονίας στην ΕΕ (ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης) και της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμια διακυβέρνηση). Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική έξω από τις κλίκες…έτσι έμαθε, έτσι πολιτεύεται. Το ίδιο και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν το αλλάξεις θα μείνεις ίσως με την «παρηγοριά» που προσφέρει ο ποιητής, που δεν υπήρξε όμως ποτέ ποιητής του καθεστώτος, καθώς διέθετε αρετή και τόλμη. Αυτού που διακρίνεται από την γοητεία του επαναστάτη δίχως αιτία, καθώς είναι αυτός ο ίδιος που αποτελεί το αίτιο και την αφορμή! Ο «επαναστάτης δίχως αιτία» ορίζεται έτσι διότι αντιδρά στο καθεστώς, δίχως να εντάσσεται σε κλίκες και δίχως να γίνεται φορέας του λαϊκισμού τους. Είναι η αχειραγώγητη μορφή της επαναστατημένης συνείδησης που δεν κάνει όμως επανάσταση, αλλά «πολιτικό διαλογισμό», ο οποίος απομυθοποιεί την δυναμική της «παρέας» κατά Σαββόπουλο, για να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις εξουσίας. Να, όπως τα λένε οι στοίχοι της Κατερίνας Γώγου, την οποία συνάντησε κάποτε ένας φαντάρος λίγο πριν μεταβληθεί σε …καλό πολίτη.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω.
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία περήφανοι για την ανεργία.
Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνία καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Από....activistis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου