Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Προδοτική τακτική φθοράς απ’ τους συστεμικούς συνδικαλιστές
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Κλεισθένης γράφει.
Το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιεί κατά κόρον τον κοινωνικό αυτοματισμό για να αμυνθεί και να μειώσει την αποτελεσματικότητα των λαϊκών αντιδράσεων στην λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλει η υπερκυβέρνηση της τρόικα μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτερυγών της. Σ’ αυτή την τακτική προσανατολίζεται και η προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία. Όταν απεργεί ή διαδηλώνει μία κοινωνική ομάδα οι ψευτοσυνδικαλιστές φροντίζουν να είναι μόνη της αποφεύγοντας να προγραμματίσουν παράλληλες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων έτσι ώστε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να παρουσιάζουν τους δήθεν δυσαρεστημένους....
και ταλαιπωρούμενους πολίτες από τις απεργίες. Η επίθεση κατά της Ελληνικής κοινωνίας είναι πολύπλευρη αφορά όλους τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Η απάντηση σε μια τέτοια επίθεση θα έπρεπε να είναι μια γενική απεργία όλων. Κάτι τέτοιο φυσικά θα ήταν εφικτό μόνο αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν την θέληση να συντονιστούν με σκοπό την μαζικοποίηση των αντιδράσεων. Η υπό την τρόικα κυβέρνηση εντέχνως στοχοποιεί μία-μία τις κοινωνικές ομάδες φέρνοντας τα νομοσχέδια που τις αφορούν ένα-ένα. Όταν για παράδειγμα έφερε το νομοσχέδιο για τους φορτηγατζήδες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες αν και ήξεραν ότι σε λίγο θα ερχόταν νομοσχέδιο και γι’ αυτές δεν αντέδρασαν, υποστηρίζοντας σθεναρά τον απεργιακό αγώνα των φορτηγατζήδων, μιας και οι συνδικαλιστές δεν πρότειναν κάτι τέτοιο. Στο επόμενο νομοσχέδιο που αφορούσε άλλη κοινωνική ομάδα οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων έβαλαν την ουρά στα σκέλια και φυσικά ούτε σκέψη για κινητοποιήσεις και συμπαράσταση στην πληττόμενη ομάδα. Η λογική των ψευτοσυνδικαλιστών που δυστυχώς γίνεται και αποδεκτή απ’ τα μέλη των οργανώσεων είναι «τι μας νοιάζει τι θα γίνει με τους άλλους, εμείς παλεύουμε για τα δικά μας δικαιώματα». Οι μαγαζάτορες και οι εμπορικοί σύλλογοι όχι μόνο δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις αφού και οι ίδιοι πλήττονται απ’ τα σκληρά οικονομικά μέτρα αλλά οι εκπρόσωποί τους διαμαρτύρονται στα κανάλια για δήθεν ζημιές που παθαίνουν εξ αιτίας των κινητοποιήσεων. Με πολυδιασπασμένη την κοινωνία, αλληλοκατηγορούμενη, οι πολιτικές της τρόικα και των εκτελεστικών της οργάνων εφαρμόζονται και η κατάσταση οδεύει απ’ το κακό στο χειρότερο. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες αλλά οι μικρομεσαίοι εργοδότες σήμερα είναι στο μάτι του κυκλώνα και πλήττονται τόσο ώστε σε λίγο δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Σοφότερο θα ήταν αντί να διαμαρτύρονται για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων να συμπαραταχθούν με αυτούς σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της επερχόμενης καταστροφικής καταιγίδας. Όταν καίγεται ένα σπίτι είτε είσαι στο σαλόνι είτε στον διάδρομο προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά για τι αλλιώς θα καείς και εσύ. Όταν ο εχθρός είναι κοινός (τρόικα) δεν αδιαφορείς για την καταστροφή του άλλου κλάδου της οικονομίας αφού σε λίγο θα ’ρθει και η δική σου σειρά. Ποια είναι για παράδειγμα η θέση των συνδικαλιστικών ηγεσιών για την αστυνομική κατοχή και αυθαιρεσία στην Κερατέα και ποιες οι πράξεις συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους κατοίκους; Άντε το πολύ καμία ανακοίνωση με ευχολόγια. Η σημερινή κατάσταση απαιτεί συσστράτευση όλων των κοινωνικών ομάδων και όχι κινητοποιήσεις μόνο όταν θίγονται τα δικαιώματα της ομάδας που ανήκουμε. Οι ηγεσίες των οργανώσεων είναι έκθετες και υπόλογες για την επερχόμενη καταστροφή και την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Όσο οι ηγεσίες είναι κομματικά εναγκαλισμένες προκοπή δεν θα δούμε.
http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_3705.html
Ο Κλεισθένης γράφει.
Το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιεί κατά κόρον τον κοινωνικό αυτοματισμό για να αμυνθεί και να μειώσει την αποτελεσματικότητα των λαϊκών αντιδράσεων στην λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλει η υπερκυβέρνηση της τρόικα μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτερυγών της. Σ’ αυτή την τακτική προσανατολίζεται και η προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία. Όταν απεργεί ή διαδηλώνει μία κοινωνική ομάδα οι ψευτοσυνδικαλιστές φροντίζουν να είναι μόνη της αποφεύγοντας να προγραμματίσουν παράλληλες κινητοποιήσεις άλλων κοινωνικών ομάδων έτσι ώστε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να παρουσιάζουν τους δήθεν δυσαρεστημένους....
και ταλαιπωρούμενους πολίτες από τις απεργίες. Η επίθεση κατά της Ελληνικής κοινωνίας είναι πολύπλευρη αφορά όλους τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Η απάντηση σε μια τέτοια επίθεση θα έπρεπε να είναι μια γενική απεργία όλων. Κάτι τέτοιο φυσικά θα ήταν εφικτό μόνο αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν την θέληση να συντονιστούν με σκοπό την μαζικοποίηση των αντιδράσεων. Η υπό την τρόικα κυβέρνηση εντέχνως στοχοποιεί μία-μία τις κοινωνικές ομάδες φέρνοντας τα νομοσχέδια που τις αφορούν ένα-ένα. Όταν για παράδειγμα έφερε το νομοσχέδιο για τους φορτηγατζήδες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες αν και ήξεραν ότι σε λίγο θα ερχόταν νομοσχέδιο και γι’ αυτές δεν αντέδρασαν, υποστηρίζοντας σθεναρά τον απεργιακό αγώνα των φορτηγατζήδων, μιας και οι συνδικαλιστές δεν πρότειναν κάτι τέτοιο. Στο επόμενο νομοσχέδιο που αφορούσε άλλη κοινωνική ομάδα οι συνδικαλιστές των φορτηγατζήδων έβαλαν την ουρά στα σκέλια και φυσικά ούτε σκέψη για κινητοποιήσεις και συμπαράσταση στην πληττόμενη ομάδα. Η λογική των ψευτοσυνδικαλιστών που δυστυχώς γίνεται και αποδεκτή απ’ τα μέλη των οργανώσεων είναι «τι μας νοιάζει τι θα γίνει με τους άλλους, εμείς παλεύουμε για τα δικά μας δικαιώματα». Οι μαγαζάτορες και οι εμπορικοί σύλλογοι όχι μόνο δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις αφού και οι ίδιοι πλήττονται απ’ τα σκληρά οικονομικά μέτρα αλλά οι εκπρόσωποί τους διαμαρτύρονται στα κανάλια για δήθεν ζημιές που παθαίνουν εξ αιτίας των κινητοποιήσεων. Με πολυδιασπασμένη την κοινωνία, αλληλοκατηγορούμενη, οι πολιτικές της τρόικα και των εκτελεστικών της οργάνων εφαρμόζονται και η κατάσταση οδεύει απ’ το κακό στο χειρότερο. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες αλλά οι μικρομεσαίοι εργοδότες σήμερα είναι στο μάτι του κυκλώνα και πλήττονται τόσο ώστε σε λίγο δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Σοφότερο θα ήταν αντί να διαμαρτύρονται για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων να συμπαραταχθούν με αυτούς σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της επερχόμενης καταστροφικής καταιγίδας. Όταν καίγεται ένα σπίτι είτε είσαι στο σαλόνι είτε στον διάδρομο προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά για τι αλλιώς θα καείς και εσύ. Όταν ο εχθρός είναι κοινός (τρόικα) δεν αδιαφορείς για την καταστροφή του άλλου κλάδου της οικονομίας αφού σε λίγο θα ’ρθει και η δική σου σειρά. Ποια είναι για παράδειγμα η θέση των συνδικαλιστικών ηγεσιών για την αστυνομική κατοχή και αυθαιρεσία στην Κερατέα και ποιες οι πράξεις συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους κατοίκους; Άντε το πολύ καμία ανακοίνωση με ευχολόγια. Η σημερινή κατάσταση απαιτεί συσστράτευση όλων των κοινωνικών ομάδων και όχι κινητοποιήσεις μόνο όταν θίγονται τα δικαιώματα της ομάδας που ανήκουμε. Οι ηγεσίες των οργανώσεων είναι έκθετες και υπόλογες για την επερχόμενη καταστροφή και την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Όσο οι ηγεσίες είναι κομματικά εναγκαλισμένες προκοπή δεν θα δούμε.
http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_3705.html
Επιτέλους:Αλλαγές στον Μαλιακό για το ψάρεμα...
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Stop στα "γρι-γρι" όλο τον χρόνο.
Στη θαλάσσια περιοχή του Μαλιακού κόλπου, δηλαδή εσωτερικά της νοητής γραμμής που ενώνει το Ακρωτήριο Κνημίς με το Ακρωτήριο Λιχάδας της Ευβοίας και το Ακρωτήρι της Τάπιας, απαγορεύεται η αλιεία με γρι-γρι, καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Αυτό προβλέπει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων, Γιάννη Διαμαντίδη, που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μια απαγόρευση που κατά καιρούς είχε αποφασιστεί αλλά δεν είχε εφαρμοστεί. Περιμένουμε να δούμε πως θα εξιδεικευθεί το προεδρικό διάταγμα και πως θα γίνει αποδεκτό από τους ψαράδες.Οι επαγγελματίες ψαράδες βρίσκονται ήδη σε απελπιστική κατάσταση και συνεπώς η λειτουργία του «Γρι – Γρι» θα αποτελέσει τη χαριστική βολή που θα εξοντώσει τελειωτικά τα ήδη εξαντλημένα αλιευτικά αποθέματα.
Από.....lamiafm1
Stop στα "γρι-γρι" όλο τον χρόνο.
Στη θαλάσσια περιοχή του Μαλιακού κόλπου, δηλαδή εσωτερικά της νοητής γραμμής που ενώνει το Ακρωτήριο Κνημίς με το Ακρωτήριο Λιχάδας της Ευβοίας και το Ακρωτήρι της Τάπιας, απαγορεύεται η αλιεία με γρι-γρι, καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Αυτό προβλέπει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων, Γιάννη Διαμαντίδη, που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μια απαγόρευση που κατά καιρούς είχε αποφασιστεί αλλά δεν είχε εφαρμοστεί. Περιμένουμε να δούμε πως θα εξιδεικευθεί το προεδρικό διάταγμα και πως θα γίνει αποδεκτό από τους ψαράδες.Οι επαγγελματίες ψαράδες βρίσκονται ήδη σε απελπιστική κατάσταση και συνεπώς η λειτουργία του «Γρι – Γρι» θα αποτελέσει τη χαριστική βολή που θα εξοντώσει τελειωτικά τα ήδη εξαντλημένα αλιευτικά αποθέματα.
Από.....lamiafm1
Δεν πληρώνω!
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω τους φόρους μου. Δεν με ενδιαφέρει που θα στείλεις το παιδί σου σχολείο, σε τι σχολείο θα το στείλεις, επειδή εγώ στέλνω το δικό μου σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιο νοσοκομείο θα πας, επειδή εγώ θα πάω σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει αν πέσει πυρηνική βόμβα και σε σκοτώσει σε αυτή τη χώρα, επειδή εγώ δεν θα είμαι εδώ.
Ο αντίλογος: Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω το εισιτήριο στο λεωφορείο, επειδή δεν έχω λεφτά να το πληρώσω. Δεν πληρώνω τα διόδια, διότι τα λεφτά τα έχω ήδη ξοδέψει σε βενζίνη. Δεν πληρώνω για ένα κράτος που είναι στα μέτρα σου και ευνοεί μόνο εσένα, ενώ εμένα με αφήνει να πεθάνω στο πεζοδρόμιο.
Ένας τρίτος: Μαζί τα φάγαμε! ....
Αυτό λέγεται για κάποιους κοινωνικός διάλογος. Για άλλους είναι ένας ακόμη λόγος για να εγκαταλείψουν τη χώρα. Και για κάποιους άλλους που δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν, νιώθουν παγιδευμένοι μέσα στη χώρα του παραλόγου.
Έτσι μας μάθανε; Ίσως. Μας προετοίμασαν για έναν καταναλωτικό μαραθώνιο και τώρα νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τα νερά μας. Δεν μας φτάνουν 800 ευρώ για να βγάλουμε το μήνα. Οκτακόσια ευρώ είναι ένας μισθός πείνας, όταν σε άλλες γειτονικές χώρες ζουν με πολύ λιγότερα. Όχι τυχαία! Εκεί η ζωή είναι πιο φθηνή. Λάθος! Τα είδη είναι πιο φθηνά, η ζωή είναι πιο «ακριβή».
Και που πάμε; Μοιάζουμε με έναν οργισμένο όχλο. Κι οι οργισμένοι όχλοι δεν παράγουν κάτι άλλο πέρα από τυφλή βία. Δεν πληρώνω! Το αδιανόητο μέχρι χτες είναι σήμερα κανόνας κοινωνικής συμπεριφοράς. Μέρα με την ημέρα διολισθαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Σήμερα είναι «αντίσταση» να μην πληρώσει κανείς τα διόδια. Αύριο θα είναι αντίσταση να αδειάζουν κάποιοι τα ράφια των σούπερ μάρκετ και να μοιράζουν τα κλοπιμαία στο «λαό». Και την επόμενη να εισβάλλουμε στα υπουργεία να τα κάψουμε όλα. Γιατί όχι; Δεν έκαναν κατάληψη οι γιατροί στο Υπουργείο Υγείας; Δεν έτυχαν της κατανόησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Να πάρουμε σβάρνα τους δρόμους και να πυροβολήσουμε όποιον δεν μας αρέσει. Να ρίξουμε στην πυρά όσους δεν μας αρέσουν οι απόψεις τους. Γιατί όχι; Δεν θα συμβεί κάτι σε μας. Δεν θα συμβεί; Μήπως, τελικά, μείνουμε μόνοι; Και λοιπόν; Μετά από χρόνια θα λέμε ότι ίσως και να κάναμε λάθος.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που η κοινή γνώμη αποδεχότανε ως σωτήρες της κοινωνίας τα μέλη της 17 Νοέμβρη. Το θυμάται κανείς; Ναι, ήταν λάθος. Έτσι απλά με μία μολυβιά τα σβήνουμε όλα. Έτσι θα σβήσουμε και τα σημερινά. Στο μεταξύ θα έχουν μείνει οι φωνές και οι ύβρεις.
Ξέρετε ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα; Το γεγονός ότι δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή για το αν ο διπλανός μας ζει ή πέθανε. Κι όπως είπε και ο... επίτιμος, ξεχνάμε εύκολα.
Θανάσης Μαυρίδης
Από....citypress
Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω τους φόρους μου. Δεν με ενδιαφέρει που θα στείλεις το παιδί σου σχολείο, σε τι σχολείο θα το στείλεις, επειδή εγώ στέλνω το δικό μου σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιο νοσοκομείο θα πας, επειδή εγώ θα πάω σε ιδιωτικό. Δεν με ενδιαφέρει αν πέσει πυρηνική βόμβα και σε σκοτώσει σε αυτή τη χώρα, επειδή εγώ δεν θα είμαι εδώ.
Ο αντίλογος: Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω το εισιτήριο στο λεωφορείο, επειδή δεν έχω λεφτά να το πληρώσω. Δεν πληρώνω τα διόδια, διότι τα λεφτά τα έχω ήδη ξοδέψει σε βενζίνη. Δεν πληρώνω για ένα κράτος που είναι στα μέτρα σου και ευνοεί μόνο εσένα, ενώ εμένα με αφήνει να πεθάνω στο πεζοδρόμιο.
Ένας τρίτος: Μαζί τα φάγαμε! ....
Αυτό λέγεται για κάποιους κοινωνικός διάλογος. Για άλλους είναι ένας ακόμη λόγος για να εγκαταλείψουν τη χώρα. Και για κάποιους άλλους που δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν, νιώθουν παγιδευμένοι μέσα στη χώρα του παραλόγου.
Έτσι μας μάθανε; Ίσως. Μας προετοίμασαν για έναν καταναλωτικό μαραθώνιο και τώρα νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε έξω από τα νερά μας. Δεν μας φτάνουν 800 ευρώ για να βγάλουμε το μήνα. Οκτακόσια ευρώ είναι ένας μισθός πείνας, όταν σε άλλες γειτονικές χώρες ζουν με πολύ λιγότερα. Όχι τυχαία! Εκεί η ζωή είναι πιο φθηνή. Λάθος! Τα είδη είναι πιο φθηνά, η ζωή είναι πιο «ακριβή».
Και που πάμε; Μοιάζουμε με έναν οργισμένο όχλο. Κι οι οργισμένοι όχλοι δεν παράγουν κάτι άλλο πέρα από τυφλή βία. Δεν πληρώνω! Το αδιανόητο μέχρι χτες είναι σήμερα κανόνας κοινωνικής συμπεριφοράς. Μέρα με την ημέρα διολισθαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Σήμερα είναι «αντίσταση» να μην πληρώσει κανείς τα διόδια. Αύριο θα είναι αντίσταση να αδειάζουν κάποιοι τα ράφια των σούπερ μάρκετ και να μοιράζουν τα κλοπιμαία στο «λαό». Και την επόμενη να εισβάλλουμε στα υπουργεία να τα κάψουμε όλα. Γιατί όχι; Δεν έκαναν κατάληψη οι γιατροί στο Υπουργείο Υγείας; Δεν έτυχαν της κατανόησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Να πάρουμε σβάρνα τους δρόμους και να πυροβολήσουμε όποιον δεν μας αρέσει. Να ρίξουμε στην πυρά όσους δεν μας αρέσουν οι απόψεις τους. Γιατί όχι; Δεν θα συμβεί κάτι σε μας. Δεν θα συμβεί; Μήπως, τελικά, μείνουμε μόνοι; Και λοιπόν; Μετά από χρόνια θα λέμε ότι ίσως και να κάναμε λάθος.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που η κοινή γνώμη αποδεχότανε ως σωτήρες της κοινωνίας τα μέλη της 17 Νοέμβρη. Το θυμάται κανείς; Ναι, ήταν λάθος. Έτσι απλά με μία μολυβιά τα σβήνουμε όλα. Έτσι θα σβήσουμε και τα σημερινά. Στο μεταξύ θα έχουν μείνει οι φωνές και οι ύβρεις.
Ξέρετε ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα; Το γεγονός ότι δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή για το αν ο διπλανός μας ζει ή πέθανε. Κι όπως είπε και ο... επίτιμος, ξεχνάμε εύκολα.
Θανάσης Μαυρίδης
Από....citypress
Της κλίκας το κάγκελο…
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος το είπε όμορφα, αλλά το μυθοποίησε παραπλανητικά. Την Ιστορία στην Ελλάδα δεν την «γράφουν» παρέες, αλλά κλίκες. Κλίκες, φίλε αναγνώστη, χαράσσουν πολιτική και κλίκες δομούν το πολιτικό σύστημα. Οι κλίκες δεν έχουν συνήθως συγκεκριμένο κομματικό χρώμα, είναι διακομματικές, αλλά όσο πηγαίνεις αριστερότερα τόσο και λιγότεροι εμπλέκονται σε αυτές. Όταν βλέπεις έναν πολιτικό στον τηλεοπτικό σου δέκτη να ρωτάς και να αναρωτιέσαι: σε ποια κλίκα είναι ενταγμένος αυτός;
Και να ήταν μόνον οι πολιτικοί! Οι κλίκες οργανώνονται εξουσιαστικά σε όλο το φάσμα του πελατειακού κράτους. Αυτές διοικούν στην πραγματικότητα και αυτές εμφανίζονται να αντιπολιτεύονται κυριαρχικά τις κυβερνήσεις. Τα συμφέροντά τους αγωνίζονται να υπερασπιστούν μέσα από ένα, αυθεντικά ελληνικό, καθεστώς συνδιαλλαγής. Αν ψάξεις στις μεγάλες (ιδιωτικές) επιχειρήσεις θα βρεις τους ανθρώπους διαφόρων κλικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά κυρίως μέλη διακομματικών κλικών να χειρίζονται τις κρίσιμες υποθέσεις ή να διοικούν την ίδια την εταιρεία. Αυτοί κινούν τα νήματα στην ιδιωτική οικονομία συνδέοντας τον δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Τα μέλη κλικών είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που συνδέουν δημόσιο με δημόσιο, αλλά και δημόσιο με ιδιωτικό. Είναι η έκφραση της πολυεπίπεδης διαπλοκής. Είναι οι άνθρωποι, τους οποίους σπάνια ακουμπά η δικαιοσύνη. Είναι οι καλά προστατευμένοι άνθρωποι του καθεστώτος. Είναι οι go-betweens σε όλες της βρομοδουλειές και τις μίζες.
Θα τους βρεις παντού, από τα προεκλογικά παράθυρα όπου συστήνουν ....
αντίπαλα κομματικά ζευγαράκια, έως τα μεγάλα deals στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα ή σε νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι κλίκες είναι ο κυρίαρχος θεσμός στην χώρα. Οι νταβάδες υπάρχουν μέσω αυτών. Αυτές οι άτιμες κλίκες πτώχευσαν την χώρα, για να σωθούν οι ίδιες και αυτές επέλεξαν την λύση της τρόικας για να αμυνθούν, διατηρώντας το προνόμιο να παζαρεύουν κυριαρχικά τα συμφέροντα όλων των επιμέρους στρωμάτων της κοινωνίας. Ούτε συνδικαλισμός μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς αξιοκρατία, ούτε σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή θεσμική οργάνωση όσο θα γίνεται …της κλίκας το κάγκελο.
Τα 500-600 δισ. ευρώ που είναι κατατεθειμένα από Έλληνες στην Ελβετία, είναι το προϊόν του δικού τους «κόπου». Κλίκες «έφαγαν» τα λεφτά και τα έβγαλαν έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας. Και εσύ ψάχνεις το δίκαιο των μνημονίων και σε ποιόν θα αναθέσεις στη συνέχεια να διαχειριστεί το μέλλον σου, τη ζωή σου, μέσω της διαχείρισης του αδιαίρετου κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χρέους της χώρας!
Οι κλίκες σε μανουβράρουν διαρκώς μέσω της παρέας που κυβερνά, μέσω του εβραϊκού λόμπι που κατευθύνει την κυβέρνηση, μέσω του περιβάλλοντος των ηγεσιών των κομμάτων και μέσω όλων σχεδόν των επιμέρους θεσμικών ή παραθεσμικών δομών. Είσαι το ιστορικό αποτέλεσμα σχέσεων εξουσίας και αλληλεξάρτησης κλικών που δομούν ιεραρχίες και ομόκεντρους κύκλους νομής της εξουσίας και πολιτικο-οικονομικής ισχύος.
Ως αντικαθεστωτικό, σήμερα, θα όριζα όποιον δεν είναι ενταγμένος σε αυτές τις κλίκες και δεν υποστηρίζει το καθεστώς που αυτές έχουν επιβάλλει και συντηρούν. Βλέπεις, λοιπόν, γιατί καλώ σε σύμπραξη όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις! Διότι γνωρίζω πώς λειτουργεί και αναπαράγεται το πελατειακό κράτος στην πατρίδα μας. Το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός γενικώς, αλλά η συγκριμένη πελατειακή δομή που τον υποστηρίζει στην χώρα. Αν δεν διαλυθεί το καθεστώς της κλίκας ουσιαστική κοινωνική πρόοδο και γνήσια ανάπτυξη δεν πρόκειται να δεις. Αποκλεισμένος θα παραμείνεις και τηλεθεατής, που θα καταριέται και θα αναθεματίζει.
Η στρατηγική της τρόικας είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική της κλίκας. Δεν τους χαλάει την καθεστωτική δομή, απλώς απορυθμίζει κάπως την λειτουργία τους. Η κοινωνία φτωχοποιείται για να καλύψει το έλλειμμα που οι κλίκες προκάλεσαν και σε μεγάλο βαθμό ενθυλάκωσαν. Θα πληρώσουμε τα «κερατιάτικα» για πολλά χρόνια, δίχως τελικά να απαλλαγούμε από εκείνους που υπήρξαν και κυριάρχησαν μέσω του μηχανισμού των ελλειμμάτων. Τώρα θα συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της φτωχοποίησης. Η τρόικα δεν αμφισβητεί το καθεστώς στην Ελλάδα, επιβάλλει απλώς την ορθολογική του προσαρμογή στα νέα δεδομένα της αντιπληθωριστικής οικονομικής τάξης, η οποία αναζητεί δημοσιονομικό τρόπο για την κάλυψη της φούσκας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η τρόικα δεν πολεμάει τις κλίκες, απλώς διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς λειτουργίας αυτών των κλικών εντός του νέου περιβάλλοντος ηγεμονίας στην ΕΕ (ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης) και της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμια διακυβέρνηση). Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική έξω από τις κλίκες…έτσι έμαθε, έτσι πολιτεύεται. Το ίδιο και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν το αλλάξεις θα μείνεις ίσως με την «παρηγοριά» που προσφέρει ο ποιητής, που δεν υπήρξε όμως ποτέ ποιητής του καθεστώτος, καθώς διέθετε αρετή και τόλμη. Αυτού που διακρίνεται από την γοητεία του επαναστάτη δίχως αιτία, καθώς είναι αυτός ο ίδιος που αποτελεί το αίτιο και την αφορμή! Ο «επαναστάτης δίχως αιτία» ορίζεται έτσι διότι αντιδρά στο καθεστώς, δίχως να εντάσσεται σε κλίκες και δίχως να γίνεται φορέας του λαϊκισμού τους. Είναι η αχειραγώγητη μορφή της επαναστατημένης συνείδησης που δεν κάνει όμως επανάσταση, αλλά «πολιτικό διαλογισμό», ο οποίος απομυθοποιεί την δυναμική της «παρέας» κατά Σαββόπουλο, για να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις εξουσίας. Να, όπως τα λένε οι στοίχοι της Κατερίνας Γώγου, την οποία συνάντησε κάποτε ένας φαντάρος λίγο πριν μεταβληθεί σε …καλό πολίτη.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω.
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία περήφανοι για την ανεργία.
Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνία καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Από....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος το είπε όμορφα, αλλά το μυθοποίησε παραπλανητικά. Την Ιστορία στην Ελλάδα δεν την «γράφουν» παρέες, αλλά κλίκες. Κλίκες, φίλε αναγνώστη, χαράσσουν πολιτική και κλίκες δομούν το πολιτικό σύστημα. Οι κλίκες δεν έχουν συνήθως συγκεκριμένο κομματικό χρώμα, είναι διακομματικές, αλλά όσο πηγαίνεις αριστερότερα τόσο και λιγότεροι εμπλέκονται σε αυτές. Όταν βλέπεις έναν πολιτικό στον τηλεοπτικό σου δέκτη να ρωτάς και να αναρωτιέσαι: σε ποια κλίκα είναι ενταγμένος αυτός;
Και να ήταν μόνον οι πολιτικοί! Οι κλίκες οργανώνονται εξουσιαστικά σε όλο το φάσμα του πελατειακού κράτους. Αυτές διοικούν στην πραγματικότητα και αυτές εμφανίζονται να αντιπολιτεύονται κυριαρχικά τις κυβερνήσεις. Τα συμφέροντά τους αγωνίζονται να υπερασπιστούν μέσα από ένα, αυθεντικά ελληνικό, καθεστώς συνδιαλλαγής. Αν ψάξεις στις μεγάλες (ιδιωτικές) επιχειρήσεις θα βρεις τους ανθρώπους διαφόρων κλικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά κυρίως μέλη διακομματικών κλικών να χειρίζονται τις κρίσιμες υποθέσεις ή να διοικούν την ίδια την εταιρεία. Αυτοί κινούν τα νήματα στην ιδιωτική οικονομία συνδέοντας τον δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Τα μέλη κλικών είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που συνδέουν δημόσιο με δημόσιο, αλλά και δημόσιο με ιδιωτικό. Είναι η έκφραση της πολυεπίπεδης διαπλοκής. Είναι οι άνθρωποι, τους οποίους σπάνια ακουμπά η δικαιοσύνη. Είναι οι καλά προστατευμένοι άνθρωποι του καθεστώτος. Είναι οι go-betweens σε όλες της βρομοδουλειές και τις μίζες.
Θα τους βρεις παντού, από τα προεκλογικά παράθυρα όπου συστήνουν ....
αντίπαλα κομματικά ζευγαράκια, έως τα μεγάλα deals στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα ή σε νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι κλίκες είναι ο κυρίαρχος θεσμός στην χώρα. Οι νταβάδες υπάρχουν μέσω αυτών. Αυτές οι άτιμες κλίκες πτώχευσαν την χώρα, για να σωθούν οι ίδιες και αυτές επέλεξαν την λύση της τρόικας για να αμυνθούν, διατηρώντας το προνόμιο να παζαρεύουν κυριαρχικά τα συμφέροντα όλων των επιμέρους στρωμάτων της κοινωνίας. Ούτε συνδικαλισμός μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς αξιοκρατία, ούτε σοβαρή δυτικοευρωπαϊκή θεσμική οργάνωση όσο θα γίνεται …της κλίκας το κάγκελο.
Τα 500-600 δισ. ευρώ που είναι κατατεθειμένα από Έλληνες στην Ελβετία, είναι το προϊόν του δικού τους «κόπου». Κλίκες «έφαγαν» τα λεφτά και τα έβγαλαν έξω από τις ροές της πραγματικής οικονομίας. Και εσύ ψάχνεις το δίκαιο των μνημονίων και σε ποιόν θα αναθέσεις στη συνέχεια να διαχειριστεί το μέλλον σου, τη ζωή σου, μέσω της διαχείρισης του αδιαίρετου κοινωνικού πλούτου, του δημόσιου χρέους της χώρας!
Οι κλίκες σε μανουβράρουν διαρκώς μέσω της παρέας που κυβερνά, μέσω του εβραϊκού λόμπι που κατευθύνει την κυβέρνηση, μέσω του περιβάλλοντος των ηγεσιών των κομμάτων και μέσω όλων σχεδόν των επιμέρους θεσμικών ή παραθεσμικών δομών. Είσαι το ιστορικό αποτέλεσμα σχέσεων εξουσίας και αλληλεξάρτησης κλικών που δομούν ιεραρχίες και ομόκεντρους κύκλους νομής της εξουσίας και πολιτικο-οικονομικής ισχύος.
Ως αντικαθεστωτικό, σήμερα, θα όριζα όποιον δεν είναι ενταγμένος σε αυτές τις κλίκες και δεν υποστηρίζει το καθεστώς που αυτές έχουν επιβάλλει και συντηρούν. Βλέπεις, λοιπόν, γιατί καλώ σε σύμπραξη όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις! Διότι γνωρίζω πώς λειτουργεί και αναπαράγεται το πελατειακό κράτος στην πατρίδα μας. Το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός γενικώς, αλλά η συγκριμένη πελατειακή δομή που τον υποστηρίζει στην χώρα. Αν δεν διαλυθεί το καθεστώς της κλίκας ουσιαστική κοινωνική πρόοδο και γνήσια ανάπτυξη δεν πρόκειται να δεις. Αποκλεισμένος θα παραμείνεις και τηλεθεατής, που θα καταριέται και θα αναθεματίζει.
Η στρατηγική της τρόικας είναι απόλυτα συμβατή με την πολιτική της κλίκας. Δεν τους χαλάει την καθεστωτική δομή, απλώς απορυθμίζει κάπως την λειτουργία τους. Η κοινωνία φτωχοποιείται για να καλύψει το έλλειμμα που οι κλίκες προκάλεσαν και σε μεγάλο βαθμό ενθυλάκωσαν. Θα πληρώσουμε τα «κερατιάτικα» για πολλά χρόνια, δίχως τελικά να απαλλαγούμε από εκείνους που υπήρξαν και κυριάρχησαν μέσω του μηχανισμού των ελλειμμάτων. Τώρα θα συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της φτωχοποίησης. Η τρόικα δεν αμφισβητεί το καθεστώς στην Ελλάδα, επιβάλλει απλώς την ορθολογική του προσαρμογή στα νέα δεδομένα της αντιπληθωριστικής οικονομικής τάξης, η οποία αναζητεί δημοσιονομικό τρόπο για την κάλυψη της φούσκας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η τρόικα δεν πολεμάει τις κλίκες, απλώς διαμορφώνει ένα νέο καθεστώς λειτουργίας αυτών των κλικών εντός του νέου περιβάλλοντος ηγεμονίας στην ΕΕ (ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης) και της παγκοσμιοποίησης (παγκόσμια διακυβέρνηση). Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική έξω από τις κλίκες…έτσι έμαθε, έτσι πολιτεύεται. Το ίδιο και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν δεν το αλλάξεις θα μείνεις ίσως με την «παρηγοριά» που προσφέρει ο ποιητής, που δεν υπήρξε όμως ποτέ ποιητής του καθεστώτος, καθώς διέθετε αρετή και τόλμη. Αυτού που διακρίνεται από την γοητεία του επαναστάτη δίχως αιτία, καθώς είναι αυτός ο ίδιος που αποτελεί το αίτιο και την αφορμή! Ο «επαναστάτης δίχως αιτία» ορίζεται έτσι διότι αντιδρά στο καθεστώς, δίχως να εντάσσεται σε κλίκες και δίχως να γίνεται φορέας του λαϊκισμού τους. Είναι η αχειραγώγητη μορφή της επαναστατημένης συνείδησης που δεν κάνει όμως επανάσταση, αλλά «πολιτικό διαλογισμό», ο οποίος απομυθοποιεί την δυναμική της «παρέας» κατά Σαββόπουλο, για να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις εξουσίας. Να, όπως τα λένε οι στοίχοι της Κατερίνας Γώγου, την οποία συνάντησε κάποτε ένας φαντάρος λίγο πριν μεταβληθεί σε …καλό πολίτη.
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής».
Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σε αυτά για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση παπάδες και ακαδημαϊκοί και πουστέψω.
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για την αργία περήφανοι για την ανεργία.
Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνία καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Από....activistis
Αντίο πρόεδρε της καρδίας μας...αντίο Μιλτιάδη !
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, σημάδεψε με την παρουσία του το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό.
Ο αυθορμητισμός του, ο δυναμισμός του που του χάρισε το προσωνύμιο «Μπουλντόζας», ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του, αλλά και το πάθος με το οποίο εξέφραζε τις θέσεις του και διεκδικούσε την υλοποίηση των στόχων του, τον έκαναν να ξεχωρίζει στην Κεντροδεξιά παράταξη, αλλά και στην Βουλή.
Ο εκλιπών πολιτικός διετέλεσε για περίπου τέσσερα χρόνια πρόεδρος της ΝΔ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης(από τον Νοέμβριο του 1993 έως τον Μάρτιο του 1997), εξελέγη....
δήμαρχος Αθηναίων και θήτευσε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Ράλλη (1974-1981) και Μητσοτάκη (1990-1993).
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1939 και ήταν γιος του Αγγέλου Έβερτ, ο οποίος υπήρξε αμφιλεγόμενο πρόσωπο: υπηρέτησε ως Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών επί γερμανικής Κατοχής (1941-1944) και αργότερα, την δεκαετία του '50, ανέλαβε την αρχηγία της Αστυνομίας Πόλεων.
Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και ασχολήθηκε από φοιτητής με την πολιτική, ενταχθείς το 1957 στην νεολαία της ΕΡΕ, την ΕΡΕΝ, της οποίας ανέλαβε, το 1963, πρόεδρος. Την περίοδο εκείνη ξεκινά η στενή του σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο θεωρούσε «πολιτικό» του πατέρα. Παράλληλα, σύμφωνα με μαρτυρίες φοιτητών της εποχής, συμμετείχε και στις δραστηριότητες της φοιτητικής οργάνωσης ΕΚΟΦ, η οποία εκπροσωπούσε την Δεξιά και είχε γίνει γνωστή για τις σκληρές συγκρούσεις της με τις αριστερές οργανώσεις στα πανεπιστήμια.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και υπήρξε, μεταξύ άλλων, οικονομικός και διοικητικός διευθυντής στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Πρώτη φορά βουλευτής το 1974
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας το 1974, και με προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή πολιτεύθηκε για πρώτη φορά στην Α΄ Αθηνών, όπου και εξελέγη βουλευτής.
Το 1976 ο Κ. Καραμανλής τον τοποθετεί στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών, απ’ όπου και ξεκινά την υπουργική του θητεία. Στις εκλογές του 1977 κάνει αισθητή την παρουσία του και εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, στη δε συνέχεια αναλαμβάνει το υπουργείο Βιομηχανίας. Μετά την μεταπήδηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας και την επικράτηση του Γεωργίου Ράλλη στην εσωκομματική εκλογή έναντι του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο Μ. Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών.
Από το 1975 έως το 1981 μαζί με τους Δημήτρη Σιούφα, Δημήτρη Βουδούρη και Χάρη Καρατζά εκδίδει το περιοδικό «Νέα Πολιτική», το οποίο αποτέλεσε «έπαλξη» του ιδεολογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας. Μετά την επανεκλογή του, το 1981, ως πρώτος βουλευτής Αθηνών, συμβάλει με την μαχητικότητά του στην αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, η οποία αναζητά τα βήματά της μετά την παραίτησή του Γεωργίου Ράλλη και την εκλογή στην ηγεσία του Ευάγγελου Αβέρωφ.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εκείνη την περίοδο εκφράζει «σκληρές θέσεις» και έχει δεχθεί επικρίσεις ότι συνέβαλε στην όξυνση των πολιτικών παθών και την πόλωση της εποχής. Μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 1984 και την παραίτηση του Ευάγγελου Αβέρωφ στηρίζει τον Κωστή Στεφανόπουλο για την αρχηγία, έναντι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος επικράτησε, καθώς μάλιστα εκτιμήθηκε ως ο ιδανικότερος αρχηγός για να αντιμετωπίσει τον τότε πανίσχυρο Ανδρέα Παπανδρέου.
Η επικράτηση του Κ. Μητσοτάκη προκαλεί αρχικά αμηχανία στην λεγόμενη «καραμανλική πλευρά» της ΝΔ, η οποία, όμως, εν συνεχεία συνεργάζεται μαζί του. Μεταξύ αυτών σε κορυφαία θέση ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος τοποθετήθηκε επικεφαλής της λίστας της Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1985 (στις οποίες δεν ίσχυσε ο σταυρός προτίμησης) και συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τουλάχιστον μέχρι το 1990, από πολλές καίριες κομματικές θέσεις, χωρίς, όμως, να απεμπολήσει την «αυτονομία» του.
Στο Δήμο της Αθήνας
Το 1986 αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό την πολιτική πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Τίθεται επικεφαλής του συνδυασμού «Νέα Εποχή» και κερδίζει τον δήμο της Αθήνας, ο οποίος από το 1975 ελέγχεται από την Κεντροαριστερά.
Μαζί με τους Σωτήρη Κούβελα (στη Θεσσαλονίκη) και Ανδρέα Ανδριανόπουλο (στον Πειραιά) ανατρέπουν την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κερδίζουν τους τρεις μεγαλύτερους δήμους, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη συνέχεια για τη Νέα Δημοκρατία.
Αρχικά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προτείνει στο Γεώργιο Ράλλη να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας, κάτι που ο πρώην πρωθυπουργός δεσμεύθηκε να σκεφτεί. Όμως, η διαρροή της είδησης της συνάντησης Ράλλη - Μητσοτάκη οδήγησε τον πρώην πρωθυπουργό να αρνηθεί οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση και έτσι επελέγη ο Μιλτιάδης Έβερτ, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν από μερίδα των συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη.
Αλλά και ο Έβερτ δεν συμφώνησε αμέσως, ζητώντας εγγυήσεις για την ανεξαρτησία της υποψηφιότητάς του και για την αυτονομία των κινήσεών του. Οι κκ. Κούβελας και Ανδριανόπουλος συνέδεαν την απάντησή τους με αυτή του Έβερτ και το δικό του «ναι» έφερε την αποδοχή και των άλλων δυο.
Ο προεκλογικός του αγώνας χαρακτηρίστηκε από μια ενωτική ρητορική. Η εθνική συμφιλίωση ήταν στα προτάγματα του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, κάτι που κατέλαβε εξ απήνης το ΠΑΣΟΚ το οποίο θεωρούσε τον Έβερτ «σκληροπυρηνικό δεξιό». Παράλληλα με την έκφραση μετριοπαθών θέσεων και προτάσεων, όπως η υιοθέτηση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές, ο Έβερτ έκανε ανοίγματα στην αριστερά.
Στον πρώτο γύρο έλαβε 44,57%, ποσοστό που ήταν τα μεγαλύτερο που πήρε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα μετά την μεταπολίτευση, τη δε εβδομάδα που μεσολάβησε μέχρι τον δεύτερο γύρο έκανε παρεμβάσεις ενωτικού χαρακτήρα και σε δηλώσεις του τόνιζε ότι η γενιά του «θέλει να κλείσει το κεφάλαιο το εμφυλίου ανεξάρτητα από νικητές και ηττημένους». Υποσχέθηκε παράλληλα ότι εάν εκλεγεί θα αξιοποιήσει κάθε θετική πρόταση των άλλων παρατάξεων. Την δεύτερη Κυριακή ο Μιλτιάδης Έβερτ έλαβε το 54,79% των ψήφων έναντι 45,21% του επί δυο τετραετίες δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.
Στη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας πρωτοστατεί στις προσπάθειες για την ίδρυση μη κρατικών ραδιοσταθμών, ερχόμενος σε σκληρή αντιπαράθεση με την τότε κυβέρνηση. Με πρωτοβουλίες του, «στήνεται» ο πρώτος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα ο «Αθήνα 9,84» που κυριάρχησε στα ερτζιανά τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη
Χωρίς να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία του, ο Μ. Έβερτ παραιτείται το 1989 από την δημαρχία και επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή εκλεγόμενος βουλευτής Αθηνών, στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του Ιουνίου και Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990.
Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη ανέλαβε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στη δε κυβέρνηση Ζολώτα αρνείται να συμμετάσχει, διαφωνώντας με την σκοπιμότητα του σχηματισμού της Οικουμενικής κυβέρνησης.
Τον Απρίλιο του 1990 η ΝΔ σχηματίζει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 151 βουλευτών και ο Μιλτιάδης Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Προεδρίας, έχοντας ως άμεσους στόχους την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού στο Δημόσιο.
Επί των ημερών του ξεκινά ένα πρόγραμμα μετατάξεων, που προκαλεί αντιδράσεις και κατηγορίες από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία κάνει λόγο για διώξεις.
Παράλληλα όμως ξεκινά να «φιλοτεχνεί» το ηγετικό του προφίλ και να καλλιεργεί τις αρχηγικές του φιλοδοξίες. Η πρώτη κόντρα με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν αργεί να ξεσπάσει. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1990 σε συνέντευξή του επικρίνει την κυβέρνηση πως με την πολιτική της «διεύρυνε την κοινωνική αδικία και αύξησε τον πληθωρισμό». Στις 3 Νοεμβρίου δηλώνει ότι η κυβέρνηση με την φορολογική πολιτική της «δεν μοίρασε σωστά τα βάρη», ενώ δεν διστάζει να επιτεθεί και κατά του ίδιου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν, στις 17 Νοεμβρίου, ο τότε πρωθυπουργός είχε πει ότι η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποτελούσε απολογητικό υπόμνημα. Ο Μιλτιάδης Έβερτ σχολίασε λέγοντας ότι «η δήλωση Μητσοτάκη εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ».
Την 1η Δεκεμβρίου 1990 εξέφρασε τις διαφωνίες του για τον τρόπο προσλήψεων στο Δημόσιο και παραιτήθηκε από την διυπουργική επιτροπή για τις προσλήψεις. Λίγες μέρες μετά, στις 4 Δεκεμβρίου, ο Κ. Μητσοτάκης αντεπιτέθηκε κατηγορώντας δημοσίως τον Έβερτ ότι δημιουργούσε προσκόμματα στο έργο της κυβέρνησης από την πρώτη ημέρα του σχηματισμού της.
Η κόντρα Έβερτ - Μητσοτάκη έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 26 Οκτωβρίου 1991, ημερομηνία κατά την παραιτήθηκε, ή, κατ’ άλλους απομακρύνθηκε από το υπουργείο Προεδρίας, λόγω της αντιπαράθεσής του με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά και τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Η παραίτησή του προκάλεσε την πρώτη σοβαρή κρίση στην οριακά πλειοψηφούσα ΝΔ, αφού ορισμένοι βουλευτές της επιρροής Έβερτ ήθελαν να ρίξουν την κυβέρνηση, κάτι που απέτρεψε ο ίδιος με παρέμβασή του, όπως επισημαίνει στο βιβλίο του «Ιστορία της ΝΔ» ο στενός συνεργάτης του Άγγελος Μπρατάκος.
Στις 8 Νοεμβρίου κατήγγειλε ότι παρακολουθείται από στελέχη της ΕΥΠ, έναν εκ των οποίων συνέλαβαν οι άνδρες της φρουράς του. Έκτοτε συχνά ο Έβερτ με δηλώσεις του στρεφόταν κατά της κυβέρνησης και υπουργών της και στις 7 Σεπτεμβρίου του 1992, μαζί με τον Σταύρο Δήμα και τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο απέστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό λέγοντάς του ότι η κυβέρνηση απειλείται με κατάρρευση, λόγω των μετώπων που έχει ανοίξει. Τότε δημιουργήθηκε η άτυπη «ομάδα των τριών», όπως αποκλήθηκε, η οποία αποτελούσε το βασικό πόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση.
Στις 17 Σεπτεμβρίου, οι «τρεις» επανήλθαν με υπόμνημά τους στον πρωθυπουργό, εκφράζοντας την ριζική διαφωνία τους με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ενώ μέχρι το τέλος της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, ήταν έντονες οι παρεμβάσεις και οι διαφωνίες τους. Στις 10 Οκτωβρίου διεξάγονται εκλογές: η ΝΔ χάνει με διαφορά 6,5 μονάδων (46,8% το ΠΑΣΟΚ έναντι 39,3% της ΝΔ) και το ίδιο βράδυ ο Μητσοτάκης ανακοινώνει την παραίτησή του και την πρόθεσή του κινήσει τις διαδικασίες της διαδοχής του.
Η περίοδος της αρχηγίας στη ΝΔ
Ο Μιλτιάδης Έβερτ «σαν έτοιμος από καιρό» ανακοίνωσε τις προθέσεις του να διαδεχθεί τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ τις ίδιες προθέσεις ανακοίνωσαν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Σωτήρης Κούβελας, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης και ο Γιώργος Σουφλιάς. Μετά από ένα δραματικό παρασκήνιο στην κούρσα της διαδοχής έμειναν μόνον οι δύο πρώτοι. Είχε προηγηθεί σειρά επαφών και συναντήσεων μεταξύ των υποψηφίων αρχηγών, συμφωνίες στήριξης, καταμέτρηση δυνάμεων.
Μεταξύ των συμφωνιών που έγιναν γνωστές, ήταν και των δύο «μονομάχων» με τριτεγγυητή τον Αθανάσιο Τσαλδάρη, η οποία διέρρευσε στον τύπο και, σύμφωνα με πηγές της εποχής, προέβλεπε ότι ο ηττημένος θα αναλάμβανε θέση αντιπροέδρου (βλέπε: Άγγελος Μπρατάκος: «Η ιστορία της ΝΔ»). Η διαρροή της συμφωνίας προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των υπολοίπων διεκδικητών, οι οποίοι αναζήτησαν τρόπο αντίδρασης, αλλά τελικά αποσύρθηκαν από την κούρσα.
Στις 3 Νοεμβρίου 1993 άλλαξε και επίσημα η σκυτάλη στην ηγεσία της ΝΔ και ο Μιλτιάδης Έβερτ έκανε ένα όνειρό του πραγματικότητα, να αναλάβει τα ηνία του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως εξομολογήθηκε σε κατ’ ιδίαν συζήτησή του σε δημοσιογράφο εφημερίδας που στήριζε τη ΝΔ, ένα χρόνο μετά την νίκη του. Το εκλεκτορικό σώμα ανέρχονταν σε 183 άτομα και απαρτιζόταν από τους 111 βουλευτές του κόμματος, τους 9 ευρωβουλευτές και τους 63 εκπροσώπους των οργανώσεων. Ο Μιλτιάδης Έβερτ κατήγαγε συντριπτική νίκη αφού έλαβε 141 ψήφους έναντι 37 ψήφων του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, η πλευρά του οποίου εκτιμούσε ότι τον Έβερτ στήριξε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος διατηρούσε επιρροή στην κοινοβουλευτική ομάδα και τον κομματικό μηχανισμό.
Πρώτο μέλημα του νέου προέδρου της ΝΔ ήταν η ανανέωση προσώπων και ιδεολογίας στο κόμμα. Προσπάθησε, όπως λένε φίλοι και συνεργάτες του, να τηρήσει τις ισορροπίες, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θα έδινε στη ΝΔ την εικόνα ενός κόμματος με αρραγή ενότητα. Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν. Στο Γ΄ συνέδριο του κόμματος στη Χαλκιδική τον Απρίλιο 1994, έγινε μια ιδεολογική στροφή και ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» επανήλθε στο προσκήνιο. Μάλιστα την εισήγηση για τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος την έκανε ο τότε γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Κώστας Καραμανλής. Ο Έβερτ στην παρέμβασή του είχε περιγράψει τα όρια που κινείται η ιδεολογία της ΝΔ, απορρίπτοντας «τον σοσιαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό». Κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις στελεχών με επικεφαλής τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι η τοποθέτηση Έβερτ έθετε τους νεοφιλελεύθερους εκτός κόμματος.
Πρώτο «κρας τεστ» για τον νέο αρχηγό της ΝΔ ήταν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 1994, μια αναμέτρηση την οποία έχασε η ΝΔ, συγκεντρώνοντας 32,62% έναντι 37,61% του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερο «κρας τεστ» ήταν οι δημοτικές εκλογές το φθινόπωρο του ίδιου έτους, στις οποίες για πρώτη φορά θα εκλέγονταν και οι νομάρχες. Η ΝΔ κέρδισε την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, καθώς και αρκετούς δήμους μεγάλων πόλεων, έχασε όμως τον Πειραιά, και την πλειονότητα των νομαρχιών.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εδραιωνόταν στην ηγεσία της ΝΔ και πίστευε ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει πρωθυπουργός. Η κλονισμένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου συνέβαλε σε αυτή την πεποίθηση των στελεχών της ΝΔ.
Διαγραφές στελεχών μεσαίου βεληνεκούς, όπως ο Γιάννης Δημητροκάλης, ενέτειναν τις εσωτερικές κόντρες, και δημιουργούσαν επικίνδυνο κλίμα στο κόμμα. Την ίδια στιγμή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε ανοιχτά σε εκδήλωση εφημερίδας, ότι «δεν θα αφήσω τον Έβερτ να διαλύσει το κόμμα». Η κόντρα «εβερτικών» και «μητσοτακικών» επεκτάθηκε και στον συνδικαλισμό, όπου έγιναν διαγραφές στελεχών της ΔΑΚΕ. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, της εποχής έδιναν στη ΝΔ το προβάδισμα, καλλιεργώντας ένα κλίμα αισιοδοξίας στην ηγεσία, η οποία «έβλεπε» το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται προ αδιεξόδου, όταν αιφνιδιαστικά εισήχθη ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Ωνάσειο στις 20 Νοεμβρίου του 1995.
Τότε όλα έδειχναν ιδανικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ και μάλιστα μερίδα του συμπολιτευόμενου Τύπου τον παρουσίαζε ως τον «διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία». Όμως, η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη δημιούργησε τελείως διαφορετικά δεδομένα και αιφνιδίασε την ΝΔ, η οποία φάνηκε απροετοίμαστη.
Το επεισόδιο των Ιμίων (1996) προς στιγμή «φρέναρε» την δυναμική που ανέπτυσσε ο Κώστας Σημίτης, αλλά δεν προκάλεσε «ανήκεστο βλάβη» στο ΠΑΣΟΚ. Ο Μιλτιάδης Έβερτ επικρίθηκε τότε έντονα από μεγάλη μερίδα του Τύπου για την πολύ σκληρή αντίδρασή του στη Βουλή και για ακραίες εκφράσεις που χρησιμοποίησε σε βάρος του τότε πρωθυπουργού. Οι αλλαγές στο εσωτερικό του κόμματος, τις οποίες επεχείρησε ο Μ. Έβερτ για να περιορίσει τις αντιδράσεις από την εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν έκαναν τη διαφορά, αφού στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Σεπτεμβρίου 1996 επικράτησε εκ νέου το ΠΑΣΟΚ (με 41,49%), ενώ η ηττημένη ΝΔ (που έλαβε 38,12%) εισήλθε σε νέα φάση μεγάλης εσωστρέφειας.
Η ήττα στις εκλογές και η έξοδος
Τα κατά καιρούς λεκτικά ολισθήματα του Μιλτιάδη Έβερτ αξιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, οι δε οι συνεχείς κόντρες στο εσωτερικό της ΝΔ δεν έδιναν την εικόνα ενός κόμματος που είχε συνοχή και ήταν έτοιμο να κυβερνήσει, ενώ φίλοι του θεωρούν ότι ήταν πολύ νωπό το κυβερνητικό παρελθόν της ΝΔ.
Ο Έβερτ παραιτείται το βράδυ των εκλογών, αιφνιδιάζοντας ακόμη και τους συνεργάτες του, ενώ ο Γιώργος Σουφλιάς μετά από λίγες μέρες ανακοινώνει την υποψηφιότητά του. Το ίδιο έπραξαν ο Στέφανος Μάνος και η Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης βολιδοσκόπησε τον παραιτηθέντα πρόεδρο της ΝΔ, εάν θα τον στήριζε σε μια πιθανή δική του υποψηφιότητά. Ο Έβερτ από την πλευρά του βολιδοσκόπησε τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος απάντησε αρνητικά.
Στη συνέχεια κι αφού τα πράγματα είχαν αρχίσει να οδηγούνται σε αδιέξοδο, με την εσωστρέφεια και τις ανταλλαγές κατηγοριών μεταξύ στελεχών να ανεβάζουν επικίνδυνα την εσωκομματική ένταση, ο Μιλτιάδης Έβερτ, μετά από πίεση των υποστηρικτών του, όπως ο ίδιος ανέφερε τότε, αναίρεσε την παραίτησή του και έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα.
Στις 4 Οκτωβρίου έγινε η εκλογή του νέου προέδρου, σε κλίμα άγριας εσωκομματικής πόλωσης. Ψήφισαν 193 βουλευτές, ευρωβουλευτές και εκλέκτορες της οργανωμένη βάσης, και ο Μιλτιάδης Έβερτ κέρδισε λαμβάνοντας 103 ψήφους έναντι 84 ψήφων του Γιώργου Σουφλιά. Η νέα εσωκομματική νίκη του Έβερτ όμως ουδόλως συνέβαλε στην εκτόνωση της κατάστασης και την λήξη της εσωστρέφειας. Οι δυο μονομάχοι παρέπεμψαν στο συνέδριο του επόμενου χρόνου, το οποίο, όπως συμφωνήθηκε με πρόταση του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, θα εξέλεγε αρχηγό.
Επί μερικούς μήνες Σουφλιάς και Έβερτ προετοιμάζονταν μεθοδικά, αλλά η υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή ανέτρεψε τα δεδομένα. Η υποψηφιότητα Καραμανλή, την οποία στήριξαν νέοι βουλευτές της ΝΔ, συνεπικουρούμενοι από το Γ. Βαρβιτσιώτη και το Γ. Κεφαλογιάννη, αιφνιδίασε τον Μ. Έβερτ και τον πίκρανε. Όπως δε λένε φίλοι του αυτήν την πικρία δεν την ξεπέρασε ποτέ.
Το συνέδριο του Μαρτίου του 1997 αποτέλεσε «Βατερλό» για το Μιλτιάδη Έβερτ, αφού ήρθε τρίτος (25,34%), μετά τον Κώστα Καραμανλή (40,73%) και τον Γιώργο Σουφλιά (30,52%), ενώ υποψήφιος ήταν και ο Βύρων Πολύδωρας (3,41%). Όμως στο δεύτερο γύρο στήριξε τον Καραμανλή, ο οποίος και εξελέγη πρόεδρος με 69,15%.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν πικραμένος, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πολιτικός που τον συνάντησε στο σπίτι του στο Πικέρμι, λίγες μέρες πριν εισαχθεί στο Ιπποκράτειο. Και αυτό γιατί, όπως είπε στο συνομιλητή του, τον ξέχασαν αρκετοί από αυτούς που ευεργετήθηκαν από αυτόν.
Παρέμεινε βουλευτής μέχρι τις εκλογές του 2009, αλλά η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. Στήριξε τον Κώστα Καραμανλή ως πρόεδρο της ΝΔ και ως πρωθυπουργό στη συνέχεια, διατηρώντας όμως την αυτονομία του. Άλλωστε, δεν δίστασε ποτέ να κάνει κριτική στις κυβερνήσεις της ΝΔ, όταν διαφωνούσε με νομοσχέδια, προκαλώντας την οργή υπουργών. Η τελευταία πολιτική πράξη του Μ. Έβερτ ήταν η δημόσια στήριξή του τον Νοέμβριο του 2009, στην πάλαι ποτέ αντίπαλό του Ντόρα Μπακογιάννη, στη διεκδίκηση της αρχηγίας της ΝΔ έναντι του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κέρδισε.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν νυμφευμένος με τη φωτογράφο Λίζα Βάντερπουλ και είχαν δυο κόρες.
Έχει συγγράψει αρκετά βιβλία, όπως: «Καραμανλής, ο Αναμορφωτής», «Ο κόσμος που έρχεται, Ο ρόλος της Ελλάδος στο διεθνές περιβάλλον», «Ειρηνική Επανάσταση για τη Νέα Εποχή» και «Άγγελος Έβερτ. Η δράση του στην Κατοχή μέσα από μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής».
ΑΠΕ
Ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, σημάδεψε με την παρουσία του το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό.
Ο αυθορμητισμός του, ο δυναμισμός του που του χάρισε το προσωνύμιο «Μπουλντόζας», ο συγκρουσιακός χαρακτήρας του, αλλά και το πάθος με το οποίο εξέφραζε τις θέσεις του και διεκδικούσε την υλοποίηση των στόχων του, τον έκαναν να ξεχωρίζει στην Κεντροδεξιά παράταξη, αλλά και στην Βουλή.
Ο εκλιπών πολιτικός διετέλεσε για περίπου τέσσερα χρόνια πρόεδρος της ΝΔ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης(από τον Νοέμβριο του 1993 έως τον Μάρτιο του 1997), εξελέγη....
δήμαρχος Αθηναίων και θήτευσε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Ράλλη (1974-1981) και Μητσοτάκη (1990-1993).
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1939 και ήταν γιος του Αγγέλου Έβερτ, ο οποίος υπήρξε αμφιλεγόμενο πρόσωπο: υπηρέτησε ως Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών επί γερμανικής Κατοχής (1941-1944) και αργότερα, την δεκαετία του '50, ανέλαβε την αρχηγία της Αστυνομίας Πόλεων.
Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και ασχολήθηκε από φοιτητής με την πολιτική, ενταχθείς το 1957 στην νεολαία της ΕΡΕ, την ΕΡΕΝ, της οποίας ανέλαβε, το 1963, πρόεδρος. Την περίοδο εκείνη ξεκινά η στενή του σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο θεωρούσε «πολιτικό» του πατέρα. Παράλληλα, σύμφωνα με μαρτυρίες φοιτητών της εποχής, συμμετείχε και στις δραστηριότητες της φοιτητικής οργάνωσης ΕΚΟΦ, η οποία εκπροσωπούσε την Δεξιά και είχε γίνει γνωστή για τις σκληρές συγκρούσεις της με τις αριστερές οργανώσεις στα πανεπιστήμια.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και υπήρξε, μεταξύ άλλων, οικονομικός και διοικητικός διευθυντής στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Πρώτη φορά βουλευτής το 1974
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας το 1974, και με προτροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή πολιτεύθηκε για πρώτη φορά στην Α΄ Αθηνών, όπου και εξελέγη βουλευτής.
Το 1976 ο Κ. Καραμανλής τον τοποθετεί στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών, απ’ όπου και ξεκινά την υπουργική του θητεία. Στις εκλογές του 1977 κάνει αισθητή την παρουσία του και εκλέγεται πρώτος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών, στη δε συνέχεια αναλαμβάνει το υπουργείο Βιομηχανίας. Μετά την μεταπήδηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας και την επικράτηση του Γεωργίου Ράλλη στην εσωκομματική εκλογή έναντι του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο Μ. Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών.
Από το 1975 έως το 1981 μαζί με τους Δημήτρη Σιούφα, Δημήτρη Βουδούρη και Χάρη Καρατζά εκδίδει το περιοδικό «Νέα Πολιτική», το οποίο αποτέλεσε «έπαλξη» του ιδεολογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας. Μετά την επανεκλογή του, το 1981, ως πρώτος βουλευτής Αθηνών, συμβάλει με την μαχητικότητά του στην αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, η οποία αναζητά τα βήματά της μετά την παραίτησή του Γεωργίου Ράλλη και την εκλογή στην ηγεσία του Ευάγγελου Αβέρωφ.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εκείνη την περίοδο εκφράζει «σκληρές θέσεις» και έχει δεχθεί επικρίσεις ότι συνέβαλε στην όξυνση των πολιτικών παθών και την πόλωση της εποχής. Μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 1984 και την παραίτηση του Ευάγγελου Αβέρωφ στηρίζει τον Κωστή Στεφανόπουλο για την αρχηγία, έναντι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος επικράτησε, καθώς μάλιστα εκτιμήθηκε ως ο ιδανικότερος αρχηγός για να αντιμετωπίσει τον τότε πανίσχυρο Ανδρέα Παπανδρέου.
Η επικράτηση του Κ. Μητσοτάκη προκαλεί αρχικά αμηχανία στην λεγόμενη «καραμανλική πλευρά» της ΝΔ, η οποία, όμως, εν συνεχεία συνεργάζεται μαζί του. Μεταξύ αυτών σε κορυφαία θέση ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος τοποθετήθηκε επικεφαλής της λίστας της Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1985 (στις οποίες δεν ίσχυσε ο σταυρός προτίμησης) και συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη τουλάχιστον μέχρι το 1990, από πολλές καίριες κομματικές θέσεις, χωρίς, όμως, να απεμπολήσει την «αυτονομία» του.
Στο Δήμο της Αθήνας
Το 1986 αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό την πολιτική πορεία του Μιλτιάδη Έβερτ, αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Τίθεται επικεφαλής του συνδυασμού «Νέα Εποχή» και κερδίζει τον δήμο της Αθήνας, ο οποίος από το 1975 ελέγχεται από την Κεντροαριστερά.
Μαζί με τους Σωτήρη Κούβελα (στη Θεσσαλονίκη) και Ανδρέα Ανδριανόπουλο (στον Πειραιά) ανατρέπουν την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κερδίζουν τους τρεις μεγαλύτερους δήμους, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη συνέχεια για τη Νέα Δημοκρατία.
Αρχικά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε προτείνει στο Γεώργιο Ράλλη να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας, κάτι που ο πρώην πρωθυπουργός δεσμεύθηκε να σκεφτεί. Όμως, η διαρροή της είδησης της συνάντησης Ράλλη - Μητσοτάκη οδήγησε τον πρώην πρωθυπουργό να αρνηθεί οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση και έτσι επελέγη ο Μιλτιάδης Έβερτ, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν από μερίδα των συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη.
Αλλά και ο Έβερτ δεν συμφώνησε αμέσως, ζητώντας εγγυήσεις για την ανεξαρτησία της υποψηφιότητάς του και για την αυτονομία των κινήσεών του. Οι κκ. Κούβελας και Ανδριανόπουλος συνέδεαν την απάντησή τους με αυτή του Έβερτ και το δικό του «ναι» έφερε την αποδοχή και των άλλων δυο.
Ο προεκλογικός του αγώνας χαρακτηρίστηκε από μια ενωτική ρητορική. Η εθνική συμφιλίωση ήταν στα προτάγματα του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, κάτι που κατέλαβε εξ απήνης το ΠΑΣΟΚ το οποίο θεωρούσε τον Έβερτ «σκληροπυρηνικό δεξιό». Παράλληλα με την έκφραση μετριοπαθών θέσεων και προτάσεων, όπως η υιοθέτηση της απλής αναλογικής στις δημοτικές εκλογές, ο Έβερτ έκανε ανοίγματα στην αριστερά.
Στον πρώτο γύρο έλαβε 44,57%, ποσοστό που ήταν τα μεγαλύτερο που πήρε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα μετά την μεταπολίτευση, τη δε εβδομάδα που μεσολάβησε μέχρι τον δεύτερο γύρο έκανε παρεμβάσεις ενωτικού χαρακτήρα και σε δηλώσεις του τόνιζε ότι η γενιά του «θέλει να κλείσει το κεφάλαιο το εμφυλίου ανεξάρτητα από νικητές και ηττημένους». Υποσχέθηκε παράλληλα ότι εάν εκλεγεί θα αξιοποιήσει κάθε θετική πρόταση των άλλων παρατάξεων. Την δεύτερη Κυριακή ο Μιλτιάδης Έβερτ έλαβε το 54,79% των ψήφων έναντι 45,21% του επί δυο τετραετίες δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.
Στη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας πρωτοστατεί στις προσπάθειες για την ίδρυση μη κρατικών ραδιοσταθμών, ερχόμενος σε σκληρή αντιπαράθεση με την τότε κυβέρνηση. Με πρωτοβουλίες του, «στήνεται» ο πρώτος δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα ο «Αθήνα 9,84» που κυριάρχησε στα ερτζιανά τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη
Χωρίς να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία του, ο Μ. Έβερτ παραιτείται το 1989 από την δημαρχία και επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή εκλεγόμενος βουλευτής Αθηνών, στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του Ιουνίου και Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990.
Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη ανέλαβε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στη δε κυβέρνηση Ζολώτα αρνείται να συμμετάσχει, διαφωνώντας με την σκοπιμότητα του σχηματισμού της Οικουμενικής κυβέρνησης.
Τον Απρίλιο του 1990 η ΝΔ σχηματίζει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία 151 βουλευτών και ο Μιλτιάδης Έβερτ αναλαμβάνει το υπουργείο Προεδρίας, έχοντας ως άμεσους στόχους την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού στο Δημόσιο.
Επί των ημερών του ξεκινά ένα πρόγραμμα μετατάξεων, που προκαλεί αντιδράσεις και κατηγορίες από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία κάνει λόγο για διώξεις.
Παράλληλα όμως ξεκινά να «φιλοτεχνεί» το ηγετικό του προφίλ και να καλλιεργεί τις αρχηγικές του φιλοδοξίες. Η πρώτη κόντρα με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν αργεί να ξεσπάσει. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1990 σε συνέντευξή του επικρίνει την κυβέρνηση πως με την πολιτική της «διεύρυνε την κοινωνική αδικία και αύξησε τον πληθωρισμό». Στις 3 Νοεμβρίου δηλώνει ότι η κυβέρνηση με την φορολογική πολιτική της «δεν μοίρασε σωστά τα βάρη», ενώ δεν διστάζει να επιτεθεί και κατά του ίδιου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν, στις 17 Νοεμβρίου, ο τότε πρωθυπουργός είχε πει ότι η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου προς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποτελούσε απολογητικό υπόμνημα. Ο Μιλτιάδης Έβερτ σχολίασε λέγοντας ότι «η δήλωση Μητσοτάκη εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ».
Την 1η Δεκεμβρίου 1990 εξέφρασε τις διαφωνίες του για τον τρόπο προσλήψεων στο Δημόσιο και παραιτήθηκε από την διυπουργική επιτροπή για τις προσλήψεις. Λίγες μέρες μετά, στις 4 Δεκεμβρίου, ο Κ. Μητσοτάκης αντεπιτέθηκε κατηγορώντας δημοσίως τον Έβερτ ότι δημιουργούσε προσκόμματα στο έργο της κυβέρνησης από την πρώτη ημέρα του σχηματισμού της.
Η κόντρα Έβερτ - Μητσοτάκη έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 26 Οκτωβρίου 1991, ημερομηνία κατά την παραιτήθηκε, ή, κατ’ άλλους απομακρύνθηκε από το υπουργείο Προεδρίας, λόγω της αντιπαράθεσής του με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά και τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά. Η παραίτησή του προκάλεσε την πρώτη σοβαρή κρίση στην οριακά πλειοψηφούσα ΝΔ, αφού ορισμένοι βουλευτές της επιρροής Έβερτ ήθελαν να ρίξουν την κυβέρνηση, κάτι που απέτρεψε ο ίδιος με παρέμβασή του, όπως επισημαίνει στο βιβλίο του «Ιστορία της ΝΔ» ο στενός συνεργάτης του Άγγελος Μπρατάκος.
Στις 8 Νοεμβρίου κατήγγειλε ότι παρακολουθείται από στελέχη της ΕΥΠ, έναν εκ των οποίων συνέλαβαν οι άνδρες της φρουράς του. Έκτοτε συχνά ο Έβερτ με δηλώσεις του στρεφόταν κατά της κυβέρνησης και υπουργών της και στις 7 Σεπτεμβρίου του 1992, μαζί με τον Σταύρο Δήμα και τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο απέστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό λέγοντάς του ότι η κυβέρνηση απειλείται με κατάρρευση, λόγω των μετώπων που έχει ανοίξει. Τότε δημιουργήθηκε η άτυπη «ομάδα των τριών», όπως αποκλήθηκε, η οποία αποτελούσε το βασικό πόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση.
Στις 17 Σεπτεμβρίου, οι «τρεις» επανήλθαν με υπόμνημά τους στον πρωθυπουργό, εκφράζοντας την ριζική διαφωνία τους με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ενώ μέχρι το τέλος της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ, ήταν έντονες οι παρεμβάσεις και οι διαφωνίες τους. Στις 10 Οκτωβρίου διεξάγονται εκλογές: η ΝΔ χάνει με διαφορά 6,5 μονάδων (46,8% το ΠΑΣΟΚ έναντι 39,3% της ΝΔ) και το ίδιο βράδυ ο Μητσοτάκης ανακοινώνει την παραίτησή του και την πρόθεσή του κινήσει τις διαδικασίες της διαδοχής του.
Η περίοδος της αρχηγίας στη ΝΔ
Ο Μιλτιάδης Έβερτ «σαν έτοιμος από καιρό» ανακοίνωσε τις προθέσεις του να διαδεχθεί τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ τις ίδιες προθέσεις ανακοίνωσαν ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Σωτήρης Κούβελας, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης και ο Γιώργος Σουφλιάς. Μετά από ένα δραματικό παρασκήνιο στην κούρσα της διαδοχής έμειναν μόνον οι δύο πρώτοι. Είχε προηγηθεί σειρά επαφών και συναντήσεων μεταξύ των υποψηφίων αρχηγών, συμφωνίες στήριξης, καταμέτρηση δυνάμεων.
Μεταξύ των συμφωνιών που έγιναν γνωστές, ήταν και των δύο «μονομάχων» με τριτεγγυητή τον Αθανάσιο Τσαλδάρη, η οποία διέρρευσε στον τύπο και, σύμφωνα με πηγές της εποχής, προέβλεπε ότι ο ηττημένος θα αναλάμβανε θέση αντιπροέδρου (βλέπε: Άγγελος Μπρατάκος: «Η ιστορία της ΝΔ»). Η διαρροή της συμφωνίας προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των υπολοίπων διεκδικητών, οι οποίοι αναζήτησαν τρόπο αντίδρασης, αλλά τελικά αποσύρθηκαν από την κούρσα.
Στις 3 Νοεμβρίου 1993 άλλαξε και επίσημα η σκυτάλη στην ηγεσία της ΝΔ και ο Μιλτιάδης Έβερτ έκανε ένα όνειρό του πραγματικότητα, να αναλάβει τα ηνία του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως εξομολογήθηκε σε κατ’ ιδίαν συζήτησή του σε δημοσιογράφο εφημερίδας που στήριζε τη ΝΔ, ένα χρόνο μετά την νίκη του. Το εκλεκτορικό σώμα ανέρχονταν σε 183 άτομα και απαρτιζόταν από τους 111 βουλευτές του κόμματος, τους 9 ευρωβουλευτές και τους 63 εκπροσώπους των οργανώσεων. Ο Μιλτιάδης Έβερτ κατήγαγε συντριπτική νίκη αφού έλαβε 141 ψήφους έναντι 37 ψήφων του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, η πλευρά του οποίου εκτιμούσε ότι τον Έβερτ στήριξε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος διατηρούσε επιρροή στην κοινοβουλευτική ομάδα και τον κομματικό μηχανισμό.
Πρώτο μέλημα του νέου προέδρου της ΝΔ ήταν η ανανέωση προσώπων και ιδεολογίας στο κόμμα. Προσπάθησε, όπως λένε φίλοι και συνεργάτες του, να τηρήσει τις ισορροπίες, αλλά τελικά το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θα έδινε στη ΝΔ την εικόνα ενός κόμματος με αρραγή ενότητα. Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να έρθουν. Στο Γ΄ συνέδριο του κόμματος στη Χαλκιδική τον Απρίλιο 1994, έγινε μια ιδεολογική στροφή και ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» επανήλθε στο προσκήνιο. Μάλιστα την εισήγηση για τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος την έκανε ο τότε γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού Κώστας Καραμανλής. Ο Έβερτ στην παρέμβασή του είχε περιγράψει τα όρια που κινείται η ιδεολογία της ΝΔ, απορρίπτοντας «τον σοσιαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό». Κάτι που προκάλεσε αντιδράσεις στελεχών με επικεφαλής τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι η τοποθέτηση Έβερτ έθετε τους νεοφιλελεύθερους εκτός κόμματος.
Πρώτο «κρας τεστ» για τον νέο αρχηγό της ΝΔ ήταν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 1994, μια αναμέτρηση την οποία έχασε η ΝΔ, συγκεντρώνοντας 32,62% έναντι 37,61% του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερο «κρας τεστ» ήταν οι δημοτικές εκλογές το φθινόπωρο του ίδιου έτους, στις οποίες για πρώτη φορά θα εκλέγονταν και οι νομάρχες. Η ΝΔ κέρδισε την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, καθώς και αρκετούς δήμους μεγάλων πόλεων, έχασε όμως τον Πειραιά, και την πλειονότητα των νομαρχιών.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ εδραιωνόταν στην ηγεσία της ΝΔ και πίστευε ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει πρωθυπουργός. Η κλονισμένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου συνέβαλε σε αυτή την πεποίθηση των στελεχών της ΝΔ.
Διαγραφές στελεχών μεσαίου βεληνεκούς, όπως ο Γιάννης Δημητροκάλης, ενέτειναν τις εσωτερικές κόντρες, και δημιουργούσαν επικίνδυνο κλίμα στο κόμμα. Την ίδια στιγμή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε ανοιχτά σε εκδήλωση εφημερίδας, ότι «δεν θα αφήσω τον Έβερτ να διαλύσει το κόμμα». Η κόντρα «εβερτικών» και «μητσοτακικών» επεκτάθηκε και στον συνδικαλισμό, όπου έγιναν διαγραφές στελεχών της ΔΑΚΕ. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, της εποχής έδιναν στη ΝΔ το προβάδισμα, καλλιεργώντας ένα κλίμα αισιοδοξίας στην ηγεσία, η οποία «έβλεπε» το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται προ αδιεξόδου, όταν αιφνιδιαστικά εισήχθη ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Ωνάσειο στις 20 Νοεμβρίου του 1995.
Τότε όλα έδειχναν ιδανικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ και μάλιστα μερίδα του συμπολιτευόμενου Τύπου τον παρουσίαζε ως τον «διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία». Όμως, η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη δημιούργησε τελείως διαφορετικά δεδομένα και αιφνιδίασε την ΝΔ, η οποία φάνηκε απροετοίμαστη.
Το επεισόδιο των Ιμίων (1996) προς στιγμή «φρέναρε» την δυναμική που ανέπτυσσε ο Κώστας Σημίτης, αλλά δεν προκάλεσε «ανήκεστο βλάβη» στο ΠΑΣΟΚ. Ο Μιλτιάδης Έβερτ επικρίθηκε τότε έντονα από μεγάλη μερίδα του Τύπου για την πολύ σκληρή αντίδρασή του στη Βουλή και για ακραίες εκφράσεις που χρησιμοποίησε σε βάρος του τότε πρωθυπουργού. Οι αλλαγές στο εσωτερικό του κόμματος, τις οποίες επεχείρησε ο Μ. Έβερτ για να περιορίσει τις αντιδράσεις από την εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν έκαναν τη διαφορά, αφού στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 22 Σεπτεμβρίου 1996 επικράτησε εκ νέου το ΠΑΣΟΚ (με 41,49%), ενώ η ηττημένη ΝΔ (που έλαβε 38,12%) εισήλθε σε νέα φάση μεγάλης εσωστρέφειας.
Η ήττα στις εκλογές και η έξοδος
Τα κατά καιρούς λεκτικά ολισθήματα του Μιλτιάδη Έβερτ αξιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, οι δε οι συνεχείς κόντρες στο εσωτερικό της ΝΔ δεν έδιναν την εικόνα ενός κόμματος που είχε συνοχή και ήταν έτοιμο να κυβερνήσει, ενώ φίλοι του θεωρούν ότι ήταν πολύ νωπό το κυβερνητικό παρελθόν της ΝΔ.
Ο Έβερτ παραιτείται το βράδυ των εκλογών, αιφνιδιάζοντας ακόμη και τους συνεργάτες του, ενώ ο Γιώργος Σουφλιάς μετά από λίγες μέρες ανακοινώνει την υποψηφιότητά του. Το ίδιο έπραξαν ο Στέφανος Μάνος και η Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης βολιδοσκόπησε τον παραιτηθέντα πρόεδρο της ΝΔ, εάν θα τον στήριζε σε μια πιθανή δική του υποψηφιότητά. Ο Έβερτ από την πλευρά του βολιδοσκόπησε τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος απάντησε αρνητικά.
Στη συνέχεια κι αφού τα πράγματα είχαν αρχίσει να οδηγούνται σε αδιέξοδο, με την εσωστρέφεια και τις ανταλλαγές κατηγοριών μεταξύ στελεχών να ανεβάζουν επικίνδυνα την εσωκομματική ένταση, ο Μιλτιάδης Έβερτ, μετά από πίεση των υποστηρικτών του, όπως ο ίδιος ανέφερε τότε, αναίρεσε την παραίτησή του και έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα.
Στις 4 Οκτωβρίου έγινε η εκλογή του νέου προέδρου, σε κλίμα άγριας εσωκομματικής πόλωσης. Ψήφισαν 193 βουλευτές, ευρωβουλευτές και εκλέκτορες της οργανωμένη βάσης, και ο Μιλτιάδης Έβερτ κέρδισε λαμβάνοντας 103 ψήφους έναντι 84 ψήφων του Γιώργου Σουφλιά. Η νέα εσωκομματική νίκη του Έβερτ όμως ουδόλως συνέβαλε στην εκτόνωση της κατάστασης και την λήξη της εσωστρέφειας. Οι δυο μονομάχοι παρέπεμψαν στο συνέδριο του επόμενου χρόνου, το οποίο, όπως συμφωνήθηκε με πρόταση του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, θα εξέλεγε αρχηγό.
Επί μερικούς μήνες Σουφλιάς και Έβερτ προετοιμάζονταν μεθοδικά, αλλά η υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή ανέτρεψε τα δεδομένα. Η υποψηφιότητα Καραμανλή, την οποία στήριξαν νέοι βουλευτές της ΝΔ, συνεπικουρούμενοι από το Γ. Βαρβιτσιώτη και το Γ. Κεφαλογιάννη, αιφνιδίασε τον Μ. Έβερτ και τον πίκρανε. Όπως δε λένε φίλοι του αυτήν την πικρία δεν την ξεπέρασε ποτέ.
Το συνέδριο του Μαρτίου του 1997 αποτέλεσε «Βατερλό» για το Μιλτιάδη Έβερτ, αφού ήρθε τρίτος (25,34%), μετά τον Κώστα Καραμανλή (40,73%) και τον Γιώργο Σουφλιά (30,52%), ενώ υποψήφιος ήταν και ο Βύρων Πολύδωρας (3,41%). Όμως στο δεύτερο γύρο στήριξε τον Καραμανλή, ο οποίος και εξελέγη πρόεδρος με 69,15%.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν πικραμένος, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πολιτικός που τον συνάντησε στο σπίτι του στο Πικέρμι, λίγες μέρες πριν εισαχθεί στο Ιπποκράτειο. Και αυτό γιατί, όπως είπε στο συνομιλητή του, τον ξέχασαν αρκετοί από αυτούς που ευεργετήθηκαν από αυτόν.
Παρέμεινε βουλευτής μέχρι τις εκλογές του 2009, αλλά η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. Στήριξε τον Κώστα Καραμανλή ως πρόεδρο της ΝΔ και ως πρωθυπουργό στη συνέχεια, διατηρώντας όμως την αυτονομία του. Άλλωστε, δεν δίστασε ποτέ να κάνει κριτική στις κυβερνήσεις της ΝΔ, όταν διαφωνούσε με νομοσχέδια, προκαλώντας την οργή υπουργών. Η τελευταία πολιτική πράξη του Μ. Έβερτ ήταν η δημόσια στήριξή του τον Νοέμβριο του 2009, στην πάλαι ποτέ αντίπαλό του Ντόρα Μπακογιάννη, στη διεκδίκηση της αρχηγίας της ΝΔ έναντι του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κέρδισε.
Ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν νυμφευμένος με τη φωτογράφο Λίζα Βάντερπουλ και είχαν δυο κόρες.
Έχει συγγράψει αρκετά βιβλία, όπως: «Καραμανλής, ο Αναμορφωτής», «Ο κόσμος που έρχεται, Ο ρόλος της Ελλάδος στο διεθνές περιβάλλον», «Ειρηνική Επανάσταση για τη Νέα Εποχή» και «Άγγελος Έβερτ. Η δράση του στην Κατοχή μέσα από μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής».
ΑΠΕ
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
Η έρημη πόλη ( ή μια κραυγή αγωνίας για τον Πολιτισμό)
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Ξάφνου έσκασε η πληροφορία για την ανάπτυξη των Νομικών Προσώπων του πολιτισμού (είναι ο μόνος τομέας που γνωρίζω και μπορώ να εκφέρω γνώμη) στην Λαμία μέσω της συρρίκνωσης...σε γραφεία!
Φαίνεται ότι πράγματι η αντίληψη των κρατούντων σ' αυτή την πόλη για τον πολιτισμό είναι γραφειοκρατική και μόνο.
Τα γραφεία όμως δεν είναι Ωδείο, Φιλαρμονική, Πινακοθήκη κλπ. Είναι δήθεν. Δεν οραματίζονται. Διεκπεραιώνουν.
Ήδη τα υπάρχοντα συμβούλια των πολιτιστικών Ν.Π.Δ.Δ στη Λαμία πάσχουν-στην πλειοψηφία τους-από άγνοια έως ελλιπή γνώση του αντικειμένου.
Φαντάζεστε τι θα γίνει με την κατάργηση; Όταν οι δημοτικοί υπάλληλοι θα πρέπει να γνωρίζουν και να αποφασίζουν για 17 νομικά πρόσωπα μαζί; Ο ήδη δύσκολος σχεδιασμός και έλεγχος θα γίνει αδύνατος. Στο έργο του πολιτισμού που ήδη στη Λαμία παράγεται μέσα σε αντίξοες συνθήκες θα στηθούν εμπόδια ανυπέρβλητα.
Κύριε Δήμαρχε
Κάθε πόλη που αναπτύσσεται αποκτά όλο και πιο εξειδικευμένα νομικά πρόσωπα και εκπαιδευμένους συμβούλους. Η συγκέντρωση-συρρίκνωση είναι φόβος ή ομολογία αποτυχίας.
Οδηγεί στη μη παραγωγή έργου.
Είναι σμίκρυνση της πόλης.
Δεν είναι λοιπόν λύση η συρρίκνωση. Λύση είναι η αντιστροφή της μίζερης πορείας μας,η αναζήτηση έγκυρων ιδεών και προσώπων που μπορούν να τις υλοποιήσουν.
Πρέπει να βρείτε Διευθυντές και Συμβούλους με ιδανικά. Διευθυντές μύστες που να σας καθοδηγούν προς το φως και να σας αντιστέκονται. Να σας εγκλωβίζουν στα συμβούλια με τα φωτεινά τους σχέδια. Να αποτρέπουν τη συρρίκνωση. Οι αυτόφωτοι καλλιτέχνες και μύστες δανείζουν τα φώτα στους πολιτικούς που τους λένε φωτισμένους όταν επανεκπέμπουν αυτό το φως. Εσείς μοιάζει να απελπιστήκατε. Κάποιοι σκοτεινοί σας σύμβουλοι σας οδηγούν στην έρημο των γραφείων.
Μην πείθεστε: η ανάπτυξη στην Ελλάδα-Ναι και στην Λαμία-είναι μονόδρομος:
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ.
Σκεφτείτε μόνο ένα: Να αναδεικνύατε όπως έπρεπε, όπως τους άξιζε τις Θερμοπύλες(στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται το σημείο όπου ο πολιτισμός της Δημοκρατίας και της ελεύθερης βούλησης, οδηγήθηκε οικειοθελώς στο θάνατο για να υπερασπίσει τα ιδανικά, που έγιναν βάση σε κάθε σύνταγμα ελεύθερης χώρας!).Τι μεγαλείο! Είναι πρώτιστο καθήκον μας! Γιατί σ' εκτιμούν μόνο όταν έχεις αυτοεκτίμηση.
Αυτό σας συμβουλεύω να κάνετε. Να φυλάξετε Θερμοπύλες!
Ευχαριστώ που δεν θα με ακούσετε.
4/2/2011
Δεν πείστηκε τότε ο Δήμαρχος κι έρχεται σήμερα να κάψει κι όσες ευκαιρίες του δίνει ο Καλλικράτης.
Του φωνάζω λοιπόν:
Δήμαρχε σ’αυτή την πόλη και σ’ αυτή τη στιγμή της χώρας ή θα πας με τους πολλούς και βαρβάρους σαν Εφιάλτης ή με τους λίγους κι Έλληνες σα Λεωνίδας
(έλληνας με τη σημασία του πολιτισμένου ανθρώπου)
Διάλεξε Δήμαρχε!
Με τιμή
Ο απ’ τη μεριά των λίγων Δημήτρης Κοντογιάννης
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στον Λαμιακό Τύπο στις 16/6/2007 από τον Δημήτρη Κοντογιάννη και είναι εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα (οι μόνες αλλαγές είναι αυτές με τις κόκκινες επισημάνσεις).
Φίλε Δημήτρη, όπως φαίνεται από το αποτέλεσμα και την σημερινή πεζή πραγματικότητα, ο Δήμαρχος δεν σε άκουσε τότε.
Σήμερα θα ακούσει τις φωνές που τον προειδοποιούν για τον Πολιτιστικό μαρασμό που επιχειρείται ως πολιτική πλέον επιλογή του;
Παναγιώτης
http://pepla.blogspot.com/2011/02/blog-post_3403.html
Ξάφνου έσκασε η πληροφορία για την ανάπτυξη των Νομικών Προσώπων του πολιτισμού (είναι ο μόνος τομέας που γνωρίζω και μπορώ να εκφέρω γνώμη) στην Λαμία μέσω της συρρίκνωσης...σε γραφεία!
Φαίνεται ότι πράγματι η αντίληψη των κρατούντων σ' αυτή την πόλη για τον πολιτισμό είναι γραφειοκρατική και μόνο.
Τα γραφεία όμως δεν είναι Ωδείο, Φιλαρμονική, Πινακοθήκη κλπ. Είναι δήθεν. Δεν οραματίζονται. Διεκπεραιώνουν.
Ήδη τα υπάρχοντα συμβούλια των πολιτιστικών Ν.Π.Δ.Δ στη Λαμία πάσχουν-στην πλειοψηφία τους-από άγνοια έως ελλιπή γνώση του αντικειμένου.
Φαντάζεστε τι θα γίνει με την κατάργηση; Όταν οι δημοτικοί υπάλληλοι θα πρέπει να γνωρίζουν και να αποφασίζουν για 17 νομικά πρόσωπα μαζί; Ο ήδη δύσκολος σχεδιασμός και έλεγχος θα γίνει αδύνατος. Στο έργο του πολιτισμού που ήδη στη Λαμία παράγεται μέσα σε αντίξοες συνθήκες θα στηθούν εμπόδια ανυπέρβλητα.
Κύριε Δήμαρχε
Κάθε πόλη που αναπτύσσεται αποκτά όλο και πιο εξειδικευμένα νομικά πρόσωπα και εκπαιδευμένους συμβούλους. Η συγκέντρωση-συρρίκνωση είναι φόβος ή ομολογία αποτυχίας.
Οδηγεί στη μη παραγωγή έργου.
Είναι σμίκρυνση της πόλης.
Δεν είναι λοιπόν λύση η συρρίκνωση. Λύση είναι η αντιστροφή της μίζερης πορείας μας,η αναζήτηση έγκυρων ιδεών και προσώπων που μπορούν να τις υλοποιήσουν.
Πρέπει να βρείτε Διευθυντές και Συμβούλους με ιδανικά. Διευθυντές μύστες που να σας καθοδηγούν προς το φως και να σας αντιστέκονται. Να σας εγκλωβίζουν στα συμβούλια με τα φωτεινά τους σχέδια. Να αποτρέπουν τη συρρίκνωση. Οι αυτόφωτοι καλλιτέχνες και μύστες δανείζουν τα φώτα στους πολιτικούς που τους λένε φωτισμένους όταν επανεκπέμπουν αυτό το φως. Εσείς μοιάζει να απελπιστήκατε. Κάποιοι σκοτεινοί σας σύμβουλοι σας οδηγούν στην έρημο των γραφείων.
Μην πείθεστε: η ανάπτυξη στην Ελλάδα-Ναι και στην Λαμία-είναι μονόδρομος:
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ.
Σκεφτείτε μόνο ένα: Να αναδεικνύατε όπως έπρεπε, όπως τους άξιζε τις Θερμοπύλες(στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται το σημείο όπου ο πολιτισμός της Δημοκρατίας και της ελεύθερης βούλησης, οδηγήθηκε οικειοθελώς στο θάνατο για να υπερασπίσει τα ιδανικά, που έγιναν βάση σε κάθε σύνταγμα ελεύθερης χώρας!).Τι μεγαλείο! Είναι πρώτιστο καθήκον μας! Γιατί σ' εκτιμούν μόνο όταν έχεις αυτοεκτίμηση.
Αυτό σας συμβουλεύω να κάνετε. Να φυλάξετε Θερμοπύλες!
Ευχαριστώ που δεν θα με ακούσετε.
4/2/2011
Δεν πείστηκε τότε ο Δήμαρχος κι έρχεται σήμερα να κάψει κι όσες ευκαιρίες του δίνει ο Καλλικράτης.
Του φωνάζω λοιπόν:
Δήμαρχε σ’αυτή την πόλη και σ’ αυτή τη στιγμή της χώρας ή θα πας με τους πολλούς και βαρβάρους σαν Εφιάλτης ή με τους λίγους κι Έλληνες σα Λεωνίδας
(έλληνας με τη σημασία του πολιτισμένου ανθρώπου)
Διάλεξε Δήμαρχε!
Με τιμή
Ο απ’ τη μεριά των λίγων Δημήτρης Κοντογιάννης
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στον Λαμιακό Τύπο στις 16/6/2007 από τον Δημήτρη Κοντογιάννη και είναι εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα (οι μόνες αλλαγές είναι αυτές με τις κόκκινες επισημάνσεις).
Φίλε Δημήτρη, όπως φαίνεται από το αποτέλεσμα και την σημερινή πεζή πραγματικότητα, ο Δήμαρχος δεν σε άκουσε τότε.
Σήμερα θα ακούσει τις φωνές που τον προειδοποιούν για τον Πολιτιστικό μαρασμό που επιχειρείται ως πολιτική πλέον επιλογή του;
Παναγιώτης
http://pepla.blogspot.com/2011/02/blog-post_3403.html
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ Λαμία 8-2-2011
ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Αρ. Πρωτ. 73
ΝΟΜΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
Πλατεία Διάκου 1
ΤΚ 35100 ΛΑΜΙΑ ΠΡΟΣ: ΣΧΟΛΕΙΑ ΝΟΜΟΥ
Τηλ. - Fax 2231028807 ΕΛΜΕ Περιφέρειας
Ιστοσελίδα: www.elmefth.gr
Email : elmelami@otenet.gr
& elmefth@gmail.com
Στην εκπαίδευση είδαμε μείωση των λειτουργικών δαπανών των σχολείων (θέρμανση, συντήρηση, εξοπλισμός κτλ), πάγωμα στις κατασκευές νέων κτιριακών υποδομών, αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης που αφορούσε στους προερχόμενους από χαμηλά εισοδήματα μαθητές, ελαχιστοποίηση των προσλήψεων μόνιμων και αναπληρωτών καθηγητών και ταυτόχρονα με τις αλλαγές τόσο στο νομοθετικό πλαίσιο όσο και στη διοικητική δομή της εκπαίδευσης έρχονται και οι συγχωνεύσεις -καταργήσεις σχολικών μονάδων. Και τα περισσότερα με τραβηγμένη την κουρτίνα ώστε να μην μαθαίνουν τι τους μέλλει αυτοί που τους αφορούν τα σχέδια που τα μαγειρεία, κυβερνητικά ή τοπικά, απεργάζονται. Η μετακίνηση σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα, η ερήμωση των χωριών, η σχολική διαρροή κυρίως από οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων, σχολεία ΜΑΜΟΥΘ της περασμένης δεκαετίας, με μαθητές να «τσουβαλιάζονται» όπως «τον παλιό καλό καιρό» (!), εκπαιδευτικοί να κάνουν μάθημα σε τέτοια σχολεία και με την οργανική τους θέση να κινδυνεύει. Η κυβέρνηση προκρίνει το «φθηνό δημόσιο σχολείο» έρμαιο στα χέρια της αγοράς και των ιδιωτών για να αλωνίζουν στην εκπαίδευση.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας στα πλαίσια του πανελλαδικού συντονισμού από την ΟΛΜΕ (3ωρη στάση εργασίας) διοργανώνει την Πέμπτη 10/2, στις 13:00 συγκέντρωση στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, συνάντηση με τον Περιφερειακό Διευθυντή και συνάντηση με τον Περιφερειάρχη και τον Αντιπεριφερειάρχη. Καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές να συναντηθούμε και να απαιτήσουμε όλοι μαζί δυναμικά να σταματήσουν τα αισχρά σενάρια για την εκπαίδευση. Στην κατεύθυνση αυτή θα γίνει προσπάθεια συντονισμού και κοινής πορείας και με τις άλλες ΕΛΜΕ της περιφέρειας.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας θα συναντηθεί και με όλους τους νέους δημάρχους της περιοχής μας, ώστε να μην συναινέσουν στα σχέδια της κυβέρνησης, αλλά να στηρίξουν τις τοπικές κοινωνίες και τις ανάγκες των.
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΡΜΥΡΙΩΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΝΙΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Δεύτερη υποχώρηση Μπιρμπίλη στο σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Του Γιωργου Λιαλιου
Νέα «πράσινη» επίθεση δέχθηκε το σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα. Η υπουργός Περιβάλλοντος υποχρεώθηκε για δεύτερη φορά σε υποχώρηση υπό το βάρος των εσωκομματικών αντιδράσεων, αποφασίζοντας να αποσύρει και πάλι το άρθρο που αφορά τις αρτιότητες στις περιοχές Natura, και να καταθέσει νέα πρόταση στην ολομέλεια της Βουλής.
Το σχέδιο νόμου για την προστασία της βιοποικιλότητας συζητήθηκε χθες στην τελευταία συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής πριν από την ολομέλεια. Η υπουργός Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, δέχθηκε για ακόμη μια φορά δριμεία επίθεση από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι υποστήριξαν με σθένος το δικαίωμα του πολίτη... να τσιμεντοποιήσει τα πιο πολύτιμα οικοσυστήματα της χώρας. Οι βουλευτές ζήτησαν άρση και των ελάχιστων (πλέον) περιορισμών που απέμειναν στη ρύθμιση, η οποία διατηρεί την αρτιότητα στα οικόπεδα των 4 στρεμμάτων, αλλά απαγορεύει εις το εξής την κατάτμηση κάτω των 10 στρεμμάτων. Περιορισμοί, οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι μεταβατικοί, αφού ορίστηκε προθεσμία 2 ετών για την κατάρτιση ειδικών περιβαλλοντικών μελετών για όλες τις Natura, άρα ενδεχομένως πολύ αυστηρότεροι όροι δόμησης.
Αξιοσημείωτη είναι προσθήκη στο σχέδιο νόμου, η οποία αφορά τους δασικούς χάρτες: όπως ορίζεται, στις περιπτώσεις όπου η Δασική Υπηρεσία έχει διαφορετική άποψη από εκείνη των δικαστηρίων, ο γ.γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης θα προσφεύγει υποχρεωτικά ενάντια στον δασικό χάρτη, προκειμένου η υπόθεση να επανεξεταστεί από τις επιτροπές ενστάσεων (στο σκέλος, όμως, που δεν επηρεάζει λ.χ. όσους πρόλαβαν και έχτισαν με βάση την απόφαση του δικαστηρίου).
Από .... kathimerini.gr
Του Γιωργου Λιαλιου
Νέα «πράσινη» επίθεση δέχθηκε το σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα. Η υπουργός Περιβάλλοντος υποχρεώθηκε για δεύτερη φορά σε υποχώρηση υπό το βάρος των εσωκομματικών αντιδράσεων, αποφασίζοντας να αποσύρει και πάλι το άρθρο που αφορά τις αρτιότητες στις περιοχές Natura, και να καταθέσει νέα πρόταση στην ολομέλεια της Βουλής.
Το σχέδιο νόμου για την προστασία της βιοποικιλότητας συζητήθηκε χθες στην τελευταία συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής πριν από την ολομέλεια. Η υπουργός Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη, δέχθηκε για ακόμη μια φορά δριμεία επίθεση από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι υποστήριξαν με σθένος το δικαίωμα του πολίτη... να τσιμεντοποιήσει τα πιο πολύτιμα οικοσυστήματα της χώρας. Οι βουλευτές ζήτησαν άρση και των ελάχιστων (πλέον) περιορισμών που απέμειναν στη ρύθμιση, η οποία διατηρεί την αρτιότητα στα οικόπεδα των 4 στρεμμάτων, αλλά απαγορεύει εις το εξής την κατάτμηση κάτω των 10 στρεμμάτων. Περιορισμοί, οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι μεταβατικοί, αφού ορίστηκε προθεσμία 2 ετών για την κατάρτιση ειδικών περιβαλλοντικών μελετών για όλες τις Natura, άρα ενδεχομένως πολύ αυστηρότεροι όροι δόμησης.
Αξιοσημείωτη είναι προσθήκη στο σχέδιο νόμου, η οποία αφορά τους δασικούς χάρτες: όπως ορίζεται, στις περιπτώσεις όπου η Δασική Υπηρεσία έχει διαφορετική άποψη από εκείνη των δικαστηρίων, ο γ.γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης θα προσφεύγει υποχρεωτικά ενάντια στον δασικό χάρτη, προκειμένου η υπόθεση να επανεξεταστεί από τις επιτροπές ενστάσεων (στο σκέλος, όμως, που δεν επηρεάζει λ.χ. όσους πρόλαβαν και έχτισαν με βάση την απόφαση του δικαστηρίου).
Από .... kathimerini.gr
ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΑΘΩΩΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ: Επικίνδυνες τα σχεδιαζόμενα όρια για το λυκοπένιο, τη φυσική χρωστική της ντομάτας - Ερώτηση του Μιχ. Τρεμόπουλου στο Eυρωκοινοβούλιο
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Τα προβλήματα και τους κινδύνους από τη χρήση του λυκοπενίου ως χρωστικής σε βιομηχανοποιημένα τρόφιμα, αναδεικνύουν οι Οικολόγοι Πράσινοι με ερώτησή του Μιχάλη Τρεμόπουλου στο Eυρωκοινοβούλιο.
Το λυκοπένιο είναι η φυσική χρωστική που δίνει το κόκκινο χρώμα στη ντομάτα. Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν τελείως αθώα και πιστευόταν μάλιστα ότι συντελεί στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη. Νεώτερες όμως μελέτες στις Η.Π.Α. αμφισβητούν τον ισχυρισμό αυτό, ενώ πρόσφατη γνωμάτευση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων επισημαίνει και κινδύνους ηπατοτοξικότητας σε περιπτώσεις αυξημένης ημερήσιας πρόσληψης.
Η χρήση του λυκοπενίου ως χρωστικής σε τρόφιμα (στην κατηγορία των novelfood) παρουσιάζεται από τη βιομηχανία τροφίμων ως στροφή σε χρήση φυσικών συστατικών, που κάνει τα συνθετικά τρόφιμα πιο «αγνά» και υγιεινά. Στην πραγματικότητα, όμως, το λυκοπένιο των βιομηχανοποιημένων τροφίμων αθροίζεται με αυτό που προσλαμβάνουμε με φυσικό τρόπο από την κατανάλωση τροφίμων όπως η ντομάτα. Για χώρες όπου η φυσική πρόσληψη λυκοπενίου είναι μέτρια, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων αναγνωρίζει την ανάγκη να περιοριστεί η χρήση του σε τεχνητά τρόφιμα ώστε η συνολική ημερήσια πρόσληψη να μην υπερβαίνει τα ανώτατα αποδεκτά όρια.
Για τις Μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η φυσική πρόσληψη λυκοπενίου είναι ήδη πολύ κοντά στα ανώτατα αυτά όρια, η λογική επιλογή θα ήταν να μην επιτρέπεται καθόλου το λυκοπένιο ως πρόσθετο στη βιομηχανία τροφίμων. Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλείας Τροφίμων εισηγείται και για τις χώρες αυτές τους ίδιους μετριοπαθείς περιορισμούς όπως για την υπόλοιπη Ευρώπη, παραβλέποντας ότι έτσι ξεπερνιέται κατά πολύ το ανώτατο αποδεκτό όριο.
Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων απευθύνει προς την Κομισιόν το ερώτημα αν θα συνεκτιμήσει και τη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου στους υπολογισμούς της για την Ελλάδα, ενώ ρωτά αν θα εξετάσει την πλήρη απαγόρευση χρήσης του ως χρωστικής σε τεχνητά τρόφιμα, για χώρες όπου η φυσική πρόσληψή του είναι ήδη πολύ υψηλή.
«Στα θέματα προστασίας της υγείας των καταναλωτών δε χωρούν συμβιβασμοί», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Τα φυσικά συστατικά είναι ασφαλή για τον οργανισμό μας μόνο όταν τα παίρνουμε από τα φυσικά τρόφιμα, και είναι μύθος ότι η ανεξέλεγκτη χρήση τους σε τεχνητά προϊόντα είναι πάντα ακίνδυνη. Όταν λοιπόν τα επιστημονικά δεδομένα καταρρίπτουν τέτοιους μύθους, οι προδιαγραφές ασφάλειας των τροφίμων οφείλουν να προσαρμόζονται πλήρως σε αυτά. Και όταν τα δεδομένα της δημόσιας υγείας διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, οι κανόνες είτε θα διαφοροποιούνται ανάλογα κι αυτοί είτε θα ενοποιούνται στο αυστηρότερο επίπεδο. Τα συμφέροντα της βιομηχανίας τροφίμων δε μπορεί παρά να έρχονται σε δεύτερη μοίρα».
Aκολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχάλη Τρεμόπουλου, καθώς και αναλυτικότερο ενημερωτικό σημείωμα
Θέμα: Συνεκτίμηση της φυσικής πρόσληψης λυκοπενίου για τον υπολογισμό του ανώτατου αποδεκτού επιπέδου πρόσληψής του ως χρωστικής
Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ότι η χρωστική της ντομάτας, (επιτρεπόμενη χρωστική για τα τρόφιμα και επιτρεπόμενο νέο τρόφιμο = λυκοπένιο, Ε 160δ), συντελεί στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη.
Ανακοίνωση όμως της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (1) αμφισβητεί τον ισχυρισμό αυτό. Επίσης η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) σε πρόσφατη γνωμάτευσή της (2), επισημαίνει την ηπατοτοξικότητα του λυκοπένιου. Σε γνωμάτευσή της η EFSAαναφέρει ότι μόνο λόγω της αυξημένης πρόσληψης από την κατανάλωση ντομάτας, τα σημερινά επίπεδα πρόσληψης λυκοπένιου για κάποιες ομάδες πληθυσμού στις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πολύ υψηλά.
Σε πρόσφατη αξιολόγηση της συνολικής πρόσληψης του λυκοπενίου της EFSA(3) φαίνεται πως δεν λήφθηκε υπόψη η κύρια πηγή πρόσληψής του που ειδικά για την Ελλάδα και άλλες χώρες της Ν. Ευρώπης είναι η φυσική πρόσληψη. Στην αξιολόγηση αυτή διαπιστώνεται ότι με τα σημερινά επίπεδα χρήσης ξεπερνιέται η ανώτατη αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη όταν η φυσική πρόσληψη συνδυαστεί με τη χρήση ως χρωστική και ως νέο τρόφιμο σε χώρες με μέτρια φυσική πρόσληψη λυκοπενίου. Για το λόγο αυτό προτείνεται ότι πρέπει ήδη να ληφθούν μέτρα περιορισμού της πρόσληψής του και να περιοριστεί η χρήση του ως χρωστική ή ως νέο τρόφιμο. Ειδικά όμως για την Ελλάδα, η φυσική πρόσληψη δεν συμπροσδιορίστηκε.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1. Θα συνεκτιμήσει και τη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου για τον υπολογισμό του ανώτατου αποδεκτού επιπέδου πρόσληψης της χρωστικής για την Ελλάδα;
2. Θα εξετάσει την απαγόρευση χρήσης λυκοπενίου ως χρωστικής, σε χώρεςόπου τα επίπεδα φυσικής πρόσληψής του από τον πληθυσμό είναι ήδη πολύ κοντά στην ανώτατη αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη;
(1) The U.S. Food and Drug Administration's Evidence-Based Review for Qualified Health ClaimsTomatoes, Lycopene, and Cancer. JNCI J Natl Cancer Inst (2007)
(2) http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/scdoc/674.htm
(3) http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/doc/1444.pdf
ΛΥΚΟΠΕΝΙΟ: ΟΤΑΝ Η ΦΥΣΙΚΗ ΧΡΩΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΤΟΜΑΤΕΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ.
Ανάμεσα από τις χρωστικές που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα, οι λεγόμενες φυσικές θεωρούνταν παλιότερα οι πιο αθώες.
Ο μύθος αυτός σιγά-σιγά ανατρέπεται. Υπενθυμίζουμε ότι πολλές από αυτές παρασκευάζονται και χημικά, ή εκείνες που προέρχονται από τα φυτά εκχυλίζονται με τη βοήθεια συχνά επικίνδυνων διαλυτών, που αφήνουν τα ίχνη τους στην χρησιμοποιούμενη χρωστική.
Ειδικά στην περίπτωση της χρωστικής της ντομάτας, που λέγεται λυκοπένιο, με αριθμό Ε 160δ, μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ότι η χρωστική αυτή συντελεί στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη. Πρόσφατη ανακοίνωση της αμερικανικής υπηρεσίας FDA το 2007 κατέδειξε ότι ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί μύθευμα. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) σε αλλεπάλληλες πρόσφατες γνωματεύσεις της (30-1-2008, 10-4-2008, 24-4-2008, 4-12-2008) επισημαίνει την ηπατοτοξικότητά της.
Η αρχή αυτή στη γνωμάτευσή της αναφέρει ότι μόνο λόγω της αυξημένης πρόσληψης από την υπερβολική κατανάλωση ντομάτας τα σημερινά επίπεδα πρόσληψης για κάποιες ομάδες πληθυσμού στις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πολύ υψηλά. Η ίδια η ενδιαφερόμενη για την διακίνησή της εταιρία αναφέρει ότι ειδικά στην Ελλάδα για κάποιες ομάδες πληθυσμού η κατανάλωση αυτή ξεπερνάει τα αποδεκτά όρια μόνο μέσα από την πρόσληψη από τις ντομάτες. Σημειώνεται ότι έχει επίσης η προσθήκη του λυκοπενίου στα τρόφιμα σαν νέο τρόφιμο και η προσθήκη αυτή αναφέρεται να συνεισφέρει σημαντικά στη συνολική πρόσληψη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όντας υποχρεωμένη να λάβει κάποια μέτρα μετά τις γνωματεύσεις της EFSA προτίθεται να περιορίσει τη χρήση της σαν χρωστική ενώ ταυτόχρονα αντίθετα έχει επιτρέψει την κυκλοφορία της σαν νέο τρόφιμο. Η βιομηχανία των λεγόμενων φυσικών χρωστικών κατέθεσε πρόσφατα αναθεωρημένη πρόταση με χαμηλά όρια στην προσθήκη της χρωστικής αυτής σε Τρόφιμα. Η EFSA αξιολόγησε τη νέα πρόταση 2010 και κατέληξε ότι η πρόσληψη της χρωστικής αυτής στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι υψηλότερη από εκείνη στην Ελλάδα, μην λαμβάνοντας υπόψη την φυσική πρόσληψη της χρωστικής από τις ντομάτες στην Ελλάδα που αποτελεί και το πιο μεγάλο ποσοστό.
Στην έκθεση αυτή λήφθηκαν υπόψη έξη σενάρια για τον υπολογισμό της συνολικής πρόσληψης, όπου τα σενάρια 3 και 4 λαμβάνουν υπόψη την φυσική πρόσληψη και την χρήση του λυκοπενίου σαν χρωστική, ενώ τα σενάρια 6 και 7 λαμβάνουν υπόψη και τη χρήση του σαν νέο τρόφιμο. Η EFSA δεν έλαβε υπόψη της ούτε καν στοιχεία που κατέθεσε μια από τις ενδιαφερόμενες εταιρίες, όπου εμφανίζεται ότι η Ελλάδα εμφανίζει την μεγαλύτερη πρόσληψη από φυσικές πηγές. Στον πίνακα 6 υπολογίζεται η πρόσληψη λυκοπενίου από διάφερες πηγές για την Ελλάδα χωρίς να λάβει υπόψη την φυσική πρόσληψη, ενώ οι υπολογισμοί συνεχίζονται για την συνολική πρόσληψη λυκοπενίου όπου η Ελλάδα ως δια μαγείας εξαφανίζεται από τον χάρτη και τα δεδομένα αναφέρονται μόνο στην Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη την αυξημένη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου στην Ελλάδα ακόμη και με την θεωρητική υπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιείται σαν νέο τρόφιμο, θα έχουμε ήδη υπέρβαση του ανώτατου αποδεκτού ορίου μόνο από τη χρήση του σαν χρωστική.
1ο Ερώτημα προς την Ευρωπαϊκή Αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων: Γιατί στην πρόσφατη αξιολόγηση συνολικής πρόσληψης του λυκοπενίου με βάση την πρόταση της βιομηχανίας για αναθεώρηση των επιτρεπόμενων ορίων, δεν λήφθηκε υπόψη η κύρια πηγής πρόσληψής του ειδικά για την Ελλάδα που είναι η φυσική πρόσληψη, τη στιγμή που η Αρχή ήδη διέθετε τα απαραίτητα στοιχεία από μελέτες που δηλώνει ότι έλαβε υπόψη (DAFNE); Ήθελε η Αρχή να καλύψει με αυτόν τον τρόπο την υπέρβαση του ανώτατου αποδεκτού επιπέδου πρόσληψης στην Ελλάδα για να διευκολύνει την κυκλοφορία της χρωστικής ακόμη και για το σενάριο 3 και 4;
2o Ερώτημα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Γιατί, ενώ ήδη από την αναθεωρημένη μελέτη της EFSA (2010 σενάρια 5 και 6) προκύπτει ότι όταν συνδυαστεί η πρόσληψη της χρωστικής με πρόσληψη του λυκοπενίου σαν νέο τρόφιμο σε συνδυασμό με πρόσληψη λόγω κατανάλωσης ντομάτας ξεπερνιέται η ανώτατη αποδεκτή πρόσληψη, δεν απαγορεύεται άμεσα η προσθήκη του λυκοπενίου σαν νέο τρόφιμο;
Το λυκοπένιο είναι η φυσική χρωστική που δίνει το κόκκινο χρώμα στη ντομάτα. Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν τελείως αθώα και πιστευόταν μάλιστα ότι συντελεί στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη. Νεώτερες όμως μελέτες στις Η.Π.Α. αμφισβητούν τον ισχυρισμό αυτό, ενώ πρόσφατη γνωμάτευση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων επισημαίνει και κινδύνους ηπατοτοξικότητας σε περιπτώσεις αυξημένης ημερήσιας πρόσληψης.
Η χρήση του λυκοπενίου ως χρωστικής σε τρόφιμα (στην κατηγορία των novelfood) παρουσιάζεται από τη βιομηχανία τροφίμων ως στροφή σε χρήση φυσικών συστατικών, που κάνει τα συνθετικά τρόφιμα πιο «αγνά» και υγιεινά. Στην πραγματικότητα, όμως, το λυκοπένιο των βιομηχανοποιημένων τροφίμων αθροίζεται με αυτό που προσλαμβάνουμε με φυσικό τρόπο από την κατανάλωση τροφίμων όπως η ντομάτα. Για χώρες όπου η φυσική πρόσληψη λυκοπενίου είναι μέτρια, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων αναγνωρίζει την ανάγκη να περιοριστεί η χρήση του σε τεχνητά τρόφιμα ώστε η συνολική ημερήσια πρόσληψη να μην υπερβαίνει τα ανώτατα αποδεκτά όρια.
Για τις Μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η φυσική πρόσληψη λυκοπενίου είναι ήδη πολύ κοντά στα ανώτατα αυτά όρια, η λογική επιλογή θα ήταν να μην επιτρέπεται καθόλου το λυκοπένιο ως πρόσθετο στη βιομηχανία τροφίμων. Παρόλα αυτά, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλείας Τροφίμων εισηγείται και για τις χώρες αυτές τους ίδιους μετριοπαθείς περιορισμούς όπως για την υπόλοιπη Ευρώπη, παραβλέποντας ότι έτσι ξεπερνιέται κατά πολύ το ανώτατο αποδεκτό όριο.
Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων απευθύνει προς την Κομισιόν το ερώτημα αν θα συνεκτιμήσει και τη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου στους υπολογισμούς της για την Ελλάδα, ενώ ρωτά αν θα εξετάσει την πλήρη απαγόρευση χρήσης του ως χρωστικής σε τεχνητά τρόφιμα, για χώρες όπου η φυσική πρόσληψή του είναι ήδη πολύ υψηλή.
«Στα θέματα προστασίας της υγείας των καταναλωτών δε χωρούν συμβιβασμοί», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Τα φυσικά συστατικά είναι ασφαλή για τον οργανισμό μας μόνο όταν τα παίρνουμε από τα φυσικά τρόφιμα, και είναι μύθος ότι η ανεξέλεγκτη χρήση τους σε τεχνητά προϊόντα είναι πάντα ακίνδυνη. Όταν λοιπόν τα επιστημονικά δεδομένα καταρρίπτουν τέτοιους μύθους, οι προδιαγραφές ασφάλειας των τροφίμων οφείλουν να προσαρμόζονται πλήρως σε αυτά. Και όταν τα δεδομένα της δημόσιας υγείας διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, οι κανόνες είτε θα διαφοροποιούνται ανάλογα κι αυτοί είτε θα ενοποιούνται στο αυστηρότερο επίπεδο. Τα συμφέροντα της βιομηχανίας τροφίμων δε μπορεί παρά να έρχονται σε δεύτερη μοίρα».
Aκολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Μιχάλη Τρεμόπουλου, καθώς και αναλυτικότερο ενημερωτικό σημείωμα
Θέμα: Συνεκτίμηση της φυσικής πρόσληψης λυκοπενίου για τον υπολογισμό του ανώτατου αποδεκτού επιπέδου πρόσληψής του ως χρωστικής
Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ότι η χρωστική της ντομάτας, (επιτρεπόμενη χρωστική για τα τρόφιμα και επιτρεπόμενο νέο τρόφιμο = λυκοπένιο, Ε 160δ), συντελεί στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη.
Ανακοίνωση όμως της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (1) αμφισβητεί τον ισχυρισμό αυτό. Επίσης η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) σε πρόσφατη γνωμάτευσή της (2), επισημαίνει την ηπατοτοξικότητα του λυκοπένιου. Σε γνωμάτευσή της η EFSAαναφέρει ότι μόνο λόγω της αυξημένης πρόσληψης από την κατανάλωση ντομάτας, τα σημερινά επίπεδα πρόσληψης λυκοπένιου για κάποιες ομάδες πληθυσμού στις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πολύ υψηλά.
Σε πρόσφατη αξιολόγηση της συνολικής πρόσληψης του λυκοπενίου της EFSA(3) φαίνεται πως δεν λήφθηκε υπόψη η κύρια πηγή πρόσληψής του που ειδικά για την Ελλάδα και άλλες χώρες της Ν. Ευρώπης είναι η φυσική πρόσληψη. Στην αξιολόγηση αυτή διαπιστώνεται ότι με τα σημερινά επίπεδα χρήσης ξεπερνιέται η ανώτατη αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη όταν η φυσική πρόσληψη συνδυαστεί με τη χρήση ως χρωστική και ως νέο τρόφιμο σε χώρες με μέτρια φυσική πρόσληψη λυκοπενίου. Για το λόγο αυτό προτείνεται ότι πρέπει ήδη να ληφθούν μέτρα περιορισμού της πρόσληψής του και να περιοριστεί η χρήση του ως χρωστική ή ως νέο τρόφιμο. Ειδικά όμως για την Ελλάδα, η φυσική πρόσληψη δεν συμπροσδιορίστηκε.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1. Θα συνεκτιμήσει και τη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου για τον υπολογισμό του ανώτατου αποδεκτού επιπέδου πρόσληψης της χρωστικής για την Ελλάδα;
2. Θα εξετάσει την απαγόρευση χρήσης λυκοπενίου ως χρωστικής, σε χώρεςόπου τα επίπεδα φυσικής πρόσληψής του από τον πληθυσμό είναι ήδη πολύ κοντά στην ανώτατη αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη;
(1) The U.S. Food and Drug Administration's Evidence-Based Review for Qualified Health ClaimsTomatoes, Lycopene, and Cancer. JNCI J Natl Cancer Inst (2007)
(2) http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/scdoc/674.htm
(3) http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/doc/1444.pdf
ΛΥΚΟΠΕΝΙΟ: ΟΤΑΝ Η ΦΥΣΙΚΗ ΧΡΩΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΤΟΜΑΤΕΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ.
Ανάμεσα από τις χρωστικές που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα, οι λεγόμενες φυσικές θεωρούνταν παλιότερα οι πιο αθώες.
Ο μύθος αυτός σιγά-σιγά ανατρέπεται. Υπενθυμίζουμε ότι πολλές από αυτές παρασκευάζονται και χημικά, ή εκείνες που προέρχονται από τα φυτά εκχυλίζονται με τη βοήθεια συχνά επικίνδυνων διαλυτών, που αφήνουν τα ίχνη τους στην χρησιμοποιούμενη χρωστική.
Ειδικά στην περίπτωση της χρωστικής της ντομάτας, που λέγεται λυκοπένιο, με αριθμό Ε 160δ, μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ότι η χρωστική αυτή συντελεί στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη. Πρόσφατη ανακοίνωση της αμερικανικής υπηρεσίας FDA το 2007 κατέδειξε ότι ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί μύθευμα. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) σε αλλεπάλληλες πρόσφατες γνωματεύσεις της (30-1-2008, 10-4-2008, 24-4-2008, 4-12-2008) επισημαίνει την ηπατοτοξικότητά της.
Η αρχή αυτή στη γνωμάτευσή της αναφέρει ότι μόνο λόγω της αυξημένης πρόσληψης από την υπερβολική κατανάλωση ντομάτας τα σημερινά επίπεδα πρόσληψης για κάποιες ομάδες πληθυσμού στις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι πολύ υψηλά. Η ίδια η ενδιαφερόμενη για την διακίνησή της εταιρία αναφέρει ότι ειδικά στην Ελλάδα για κάποιες ομάδες πληθυσμού η κατανάλωση αυτή ξεπερνάει τα αποδεκτά όρια μόνο μέσα από την πρόσληψη από τις ντομάτες. Σημειώνεται ότι έχει επίσης η προσθήκη του λυκοπενίου στα τρόφιμα σαν νέο τρόφιμο και η προσθήκη αυτή αναφέρεται να συνεισφέρει σημαντικά στη συνολική πρόσληψη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όντας υποχρεωμένη να λάβει κάποια μέτρα μετά τις γνωματεύσεις της EFSA προτίθεται να περιορίσει τη χρήση της σαν χρωστική ενώ ταυτόχρονα αντίθετα έχει επιτρέψει την κυκλοφορία της σαν νέο τρόφιμο. Η βιομηχανία των λεγόμενων φυσικών χρωστικών κατέθεσε πρόσφατα αναθεωρημένη πρόταση με χαμηλά όρια στην προσθήκη της χρωστικής αυτής σε Τρόφιμα. Η EFSA αξιολόγησε τη νέα πρόταση 2010 και κατέληξε ότι η πρόσληψη της χρωστικής αυτής στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι υψηλότερη από εκείνη στην Ελλάδα, μην λαμβάνοντας υπόψη την φυσική πρόσληψη της χρωστικής από τις ντομάτες στην Ελλάδα που αποτελεί και το πιο μεγάλο ποσοστό.
Στην έκθεση αυτή λήφθηκαν υπόψη έξη σενάρια για τον υπολογισμό της συνολικής πρόσληψης, όπου τα σενάρια 3 και 4 λαμβάνουν υπόψη την φυσική πρόσληψη και την χρήση του λυκοπενίου σαν χρωστική, ενώ τα σενάρια 6 και 7 λαμβάνουν υπόψη και τη χρήση του σαν νέο τρόφιμο. Η EFSA δεν έλαβε υπόψη της ούτε καν στοιχεία που κατέθεσε μια από τις ενδιαφερόμενες εταιρίες, όπου εμφανίζεται ότι η Ελλάδα εμφανίζει την μεγαλύτερη πρόσληψη από φυσικές πηγές. Στον πίνακα 6 υπολογίζεται η πρόσληψη λυκοπενίου από διάφερες πηγές για την Ελλάδα χωρίς να λάβει υπόψη την φυσική πρόσληψη, ενώ οι υπολογισμοί συνεχίζονται για την συνολική πρόσληψη λυκοπενίου όπου η Ελλάδα ως δια μαγείας εξαφανίζεται από τον χάρτη και τα δεδομένα αναφέρονται μόνο στην Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη την αυξημένη φυσική πρόσληψη λυκοπενίου στην Ελλάδα ακόμη και με την θεωρητική υπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιείται σαν νέο τρόφιμο, θα έχουμε ήδη υπέρβαση του ανώτατου αποδεκτού ορίου μόνο από τη χρήση του σαν χρωστική.
1ο Ερώτημα προς την Ευρωπαϊκή Αρχή για την ασφάλεια των τροφίμων: Γιατί στην πρόσφατη αξιολόγηση συνολικής πρόσληψης του λυκοπενίου με βάση την πρόταση της βιομηχανίας για αναθεώρηση των επιτρεπόμενων ορίων, δεν λήφθηκε υπόψη η κύρια πηγής πρόσληψής του ειδικά για την Ελλάδα που είναι η φυσική πρόσληψη, τη στιγμή που η Αρχή ήδη διέθετε τα απαραίτητα στοιχεία από μελέτες που δηλώνει ότι έλαβε υπόψη (DAFNE); Ήθελε η Αρχή να καλύψει με αυτόν τον τρόπο την υπέρβαση του ανώτατου αποδεκτού επιπέδου πρόσληψης στην Ελλάδα για να διευκολύνει την κυκλοφορία της χρωστικής ακόμη και για το σενάριο 3 και 4;
2o Ερώτημα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Γιατί, ενώ ήδη από την αναθεωρημένη μελέτη της EFSA (2010 σενάρια 5 και 6) προκύπτει ότι όταν συνδυαστεί η πρόσληψη της χρωστικής με πρόσληψη του λυκοπενίου σαν νέο τρόφιμο σε συνδυασμό με πρόσληψη λόγω κατανάλωσης ντομάτας ξεπερνιέται η ανώτατη αποδεκτή πρόσληψη, δεν απαγορεύεται άμεσα η προσθήκη του λυκοπενίου σαν νέο τρόφιμο;
Καλά πάμε!!! Τουρκική κορβέτα παραβίασε τα εθνικά χωρικά ύδατα στη ... Μύκονο!
Αναρτήθηκε από........ energoipoliteskv.blogspot.com
Η επόμενη στάση των Τούρκων προβλέπω να είναι ο Πειραιάς...
Ένας παλιός μας γνώριμος, η τουρκική κορβέτα TCG BODRUM (F501) A-69 ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ, εξερχόμενη από τη Σμύρνη, κινήθηκε βορείως Χίου και στη συνέχεια δυτικά των Ψαρών σε διεθνή ύδατα. Κατόπιν, τήρησε νοτιοδυτική πορεία και εισήλθε περί της 19: 30 εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων μεταξύ Τήνου - Μυκόνου. Η κορβέτα συνεχίζει με νότια πορεία και κινείται εντός Κυκλάδων (παρούσα θέση βορειοδυτικά Πάρου με νότια πορεία). Πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που παρακολουθεί το τουρκικό σκάφος, εκπέμπει τα διεθνώς καθορισμένα προειδοποιητικά σήματα, κατά τη διάρκεια του πλου της κορβέτας εντός των...
Εθνικών Χωρικών Υδάτων.
Λεπτομέρειες για την κίνηση του πλοίου, καθώς και επίσημα στοιχεία θα ακολουθήσουν.
Η TCG Bodrum έχει πρωταγωνιστήσει στο γνωστό επεισόδιο τον Αύγουστο του 2009, όπου μας άφησε ενθύμιο έξω από το Καστελόριζο, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, τον θόλο της και από τις 22 του περασμένου Δεκεμβρίου, όπου είχε κάνει βόλτα έξω από την Κύμη και γύρω από την Σκύρο.
Οι πληροφορίες από το έγκυρο defencenet.gr
Η επόμενη στάση των Τούρκων προβλέπω να είναι ο Πειραιάς...
Ένας παλιός μας γνώριμος, η τουρκική κορβέτα TCG BODRUM (F501) A-69 ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ, εξερχόμενη από τη Σμύρνη, κινήθηκε βορείως Χίου και στη συνέχεια δυτικά των Ψαρών σε διεθνή ύδατα. Κατόπιν, τήρησε νοτιοδυτική πορεία και εισήλθε περί της 19: 30 εντός των Εθνικών Χωρικών Υδάτων μεταξύ Τήνου - Μυκόνου. Η κορβέτα συνεχίζει με νότια πορεία και κινείται εντός Κυκλάδων (παρούσα θέση βορειοδυτικά Πάρου με νότια πορεία). Πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που παρακολουθεί το τουρκικό σκάφος, εκπέμπει τα διεθνώς καθορισμένα προειδοποιητικά σήματα, κατά τη διάρκεια του πλου της κορβέτας εντός των...
Εθνικών Χωρικών Υδάτων.
Λεπτομέρειες για την κίνηση του πλοίου, καθώς και επίσημα στοιχεία θα ακολουθήσουν.
Η TCG Bodrum έχει πρωταγωνιστήσει στο γνωστό επεισόδιο τον Αύγουστο του 2009, όπου μας άφησε ενθύμιο έξω από το Καστελόριζο, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, τον θόλο της και από τις 22 του περασμένου Δεκεμβρίου, όπου είχε κάνει βόλτα έξω από την Κύμη και γύρω από την Σκύρο.
Οι πληροφορίες από το έγκυρο defencenet.gr
Παρουσίαση του βιβλίου Ιλαγιαλί του Χαράλαμπου Κατσάρα
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, του Δημοτικού Σχολείου Καινούργιου, το βιβλιοπωλείο «Οιωνός» και οι εκδόσεις «Μαλλιάρης Παιδεία», σας προσκαλούν στην παρουσιάση του βιβλίου του Χαράλαμπου Κατσάρα
Ιλαγιαλί
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011, ώρα 6.30 μ.μ. στο Καφέ Αρίων στο Καινούργιο.
Προλογίζει η κα Βάνα Νικολοπούλου, υπεύθυνη πολιτιστικών θεμάτων πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν.Φθιώτιδας.
Μέρος των εσόδων από την πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για την κατασκευή σχολικής βιβλιοθήκης.
Ιλαγιαλί
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011, ώρα 6.30 μ.μ. στο Καφέ Αρίων στο Καινούργιο.
Προλογίζει η κα Βάνα Νικολοπούλου, υπεύθυνη πολιτιστικών θεμάτων πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν.Φθιώτιδας.
Μέρος των εσόδων από την πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για την κατασκευή σχολικής βιβλιοθήκης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)