Αναρτήθηκε από ........... energoipoliteskv.blogspot.com
Επειδή στην πολιτική τα πάντα κρίνονται
εκ τους αποτελέσματος, καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί και στην
περίπτωση του Πολύδωρα, ο οποίος τόσο ξαφνικά ξανάρθε στην επικαιρότητα
το Σαββατοκύριακο , λες και ζούσαμε το... ντεζαβού με τις πυρκαγιές του
2009, που ήταν ξανά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με τον στρατηγό
του και τον άνεμο. Αυτή την φορά ωστόσο δεν υπήρχε ούτε στρατηγός, ούτε
άνεμος.
Και ο "Μπαιρον" δεν ήταν καν υπουργός, αλλά απλός βουλευτής, μιας Ελλάδας τελείως διαφορετικής από τότε. Κατάφερε όμως , ακόμα και αν ειχε να ανέβει στο βήμα 5 χρόνια, να μονοπωλήσει τις συζητήσεις στην γαλάζια βάση.
Φανατικά υπέρ του και φανατικά κατά του. Έτσι άλλωστε κάνουν πάντα οι "σωστοί Έλληνες".
Το αν θα κερδίσει ή θα χάσει η ΝΔ από την συγκεκριμένη διαγραφή θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Εκτιμήσεις όμως πάντα επιτρέπονται.
Μια- υποκειμενική-εκτίμηση είναι πως η ΝΔ από την κίνηση αυτή, θα βγει περισσότερο χαμένη.
Όχι γιατί από 153 , πήγε στο εύθραστο 152 η κοινοβουλευτική της πλειοψήφια, αλλά γιατί σε μια μερίδα κόσμου ο Πολύδωρας είχε πάντα το ηθικό πλεονέκτημα.
Πράγμα ανεκτίμητης αξίας για το συντηρητικό κοινό της κεντροδεξιάς. Ο διορισμός της κόρης του , του έφερε ένα πρόσκαιρο πλήγμα, αλλά όχι για πολύ , γιατί ο πρώην υπουργός είχε φροντίσει επιμελώς να χτίσει μια πολύ στέρεη βάση όλο τα χρόνια της κοινοβουλευτικής του πορείας.
Και αυτό ακόμα το πάτημα , το έχασαν οι νεοδημοκράτες , καθώς οι ίδιοι που τον κατηγορούν τώρα για τον διορισμό εκείνο, ήταν οι ίδιοι που τον κάλυπταν όταν είχε βγει φρέσκος-φρέσκος στην δημοσιότητα.
Ο Πολύδωρας όμως έχει ένα ακόμα στοιχείο. Στην σημερινή Βουλή, που το επίπεδο πέφτει πιο συχνά πιο κάτω και απο γενική συνέλευση πανεπιστημίου, έδινε στη ΝΔ μία χροιά απο τα παλιά.
Η παρουσία του στα κοινοβουλευτικά έδρανα, ισορροπούσε όχι μόνο κάτι από την χαμένη αίγλη του παρελθόντος, αλλά κυρίως θυμιζε και εκείνον τον πατριωτισμό, που μπροστά στην επόμενη δόση τον έχουμε τελέιως ξεχάσει. Για να εξηγούμε όμως. Δεν σημαίνει ότι ο Πολύδωρας έκανε σωστά.
Ούτε ότι έκανε λάθος. Αυτό κρίνεται κατά το δοκούν. Εξάλλου ο πρώην υπουργός θα πει κάποιος πως δεν είναι ο πολιτικός που είναι χρήσιμος στις σημερινές κρίσιμες εποχές που θέλουν μολύβι και χαρτί. Εκφράζει το παλιό. Το παλαιομοδίτικο. Και το νομοσχέδιο πράγματι έπρεπε να περάσει.
Αλλά σε κάθε κρίσιμη εποχή, χρειάζεται έστω ένας να σηκώσει λίγο ανάστημα. Να πει όχι. Να συμβολίσει κάτι.
Και ο Πολύδωρας ήταν στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, αυτός που για λογαριασμό όλης της ιστορικής κεντροδεξιάς παράταξης, έσωσε εκείνη την "μαγιά" της αξιοπρέπειας και του χαμένου όχι.
Σ.Π
Από ......... parapolitika
Το συμβολικό "όχι" του ιστορικού στελέχους
Και ο "Μπαιρον" δεν ήταν καν υπουργός, αλλά απλός βουλευτής, μιας Ελλάδας τελείως διαφορετικής από τότε. Κατάφερε όμως , ακόμα και αν ειχε να ανέβει στο βήμα 5 χρόνια, να μονοπωλήσει τις συζητήσεις στην γαλάζια βάση.
Φανατικά υπέρ του και φανατικά κατά του. Έτσι άλλωστε κάνουν πάντα οι "σωστοί Έλληνες".
Το αν θα κερδίσει ή θα χάσει η ΝΔ από την συγκεκριμένη διαγραφή θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Εκτιμήσεις όμως πάντα επιτρέπονται.
Μια- υποκειμενική-εκτίμηση είναι πως η ΝΔ από την κίνηση αυτή, θα βγει περισσότερο χαμένη.
Όχι γιατί από 153 , πήγε στο εύθραστο 152 η κοινοβουλευτική της πλειοψήφια, αλλά γιατί σε μια μερίδα κόσμου ο Πολύδωρας είχε πάντα το ηθικό πλεονέκτημα.
Πράγμα ανεκτίμητης αξίας για το συντηρητικό κοινό της κεντροδεξιάς. Ο διορισμός της κόρης του , του έφερε ένα πρόσκαιρο πλήγμα, αλλά όχι για πολύ , γιατί ο πρώην υπουργός είχε φροντίσει επιμελώς να χτίσει μια πολύ στέρεη βάση όλο τα χρόνια της κοινοβουλευτικής του πορείας.
Και αυτό ακόμα το πάτημα , το έχασαν οι νεοδημοκράτες , καθώς οι ίδιοι που τον κατηγορούν τώρα για τον διορισμό εκείνο, ήταν οι ίδιοι που τον κάλυπταν όταν είχε βγει φρέσκος-φρέσκος στην δημοσιότητα.
Ο Πολύδωρας όμως έχει ένα ακόμα στοιχείο. Στην σημερινή Βουλή, που το επίπεδο πέφτει πιο συχνά πιο κάτω και απο γενική συνέλευση πανεπιστημίου, έδινε στη ΝΔ μία χροιά απο τα παλιά.
Η παρουσία του στα κοινοβουλευτικά έδρανα, ισορροπούσε όχι μόνο κάτι από την χαμένη αίγλη του παρελθόντος, αλλά κυρίως θυμιζε και εκείνον τον πατριωτισμό, που μπροστά στην επόμενη δόση τον έχουμε τελέιως ξεχάσει. Για να εξηγούμε όμως. Δεν σημαίνει ότι ο Πολύδωρας έκανε σωστά.
Ούτε ότι έκανε λάθος. Αυτό κρίνεται κατά το δοκούν. Εξάλλου ο πρώην υπουργός θα πει κάποιος πως δεν είναι ο πολιτικός που είναι χρήσιμος στις σημερινές κρίσιμες εποχές που θέλουν μολύβι και χαρτί. Εκφράζει το παλιό. Το παλαιομοδίτικο. Και το νομοσχέδιο πράγματι έπρεπε να περάσει.
Αλλά σε κάθε κρίσιμη εποχή, χρειάζεται έστω ένας να σηκώσει λίγο ανάστημα. Να πει όχι. Να συμβολίσει κάτι.
Και ο Πολύδωρας ήταν στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, αυτός που για λογαριασμό όλης της ιστορικής κεντροδεξιάς παράταξης, έσωσε εκείνη την "μαγιά" της αξιοπρέπειας και του χαμένου όχι.
Σ.Π
Από ......... parapolitika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου