Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011
Τρίτη 19 Ιουλίου 2011
Σταματήστε να διαφημίζετε την πτώχευση γιατί σύντομα θα νοσταλγήσετε τα γιαούρτια
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
της Σοφίας Βούλτεψη
Είναι απορίας άξιον πώς πρόλαβαν εν ριπή οφθαλμού να «ενημερωθούν» οι εμφανιζόμενοι στα δελτία ειδήσεων βουλευτές και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το τι είναι επιλεκτική χρεοκοπία.
Μας εξηγούν τι συμβαίνει – και κυρίως τι πρόκειται να συμβεί – με τόση βεβαιότητα, άνεση και πειστικότητα, που λες, δεν μπορεί, έτσι θα είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός.
Ο βουλευτής Οδυσσέας Βουδούρης, για παράδειγμα, που κόντεψε να τρελάνει τον Άκη Παυλόπουλο στο Άλτερ τις προάλλες, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του υπέρ της επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Δεν είναι χρεοκοπία, επέμενε – προφανώς αφιέρωσε τόσο πολύ χρόνο για να μάθει το καινούργιο ποίημα, που δεν βρήκε τον χρόνο να ενημερωθεί για τις δηλώσεις των οίκων, σύμφωνα με τις οποίες δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή μια πιο ελαστική ερμηνεία του όρου selective default, καθώς έχει και αυτή τις συνέπειες μιας κανονικής πτώχευσης.
Φυσικά, το καλύτερο που έχουν να κάνουν τέτοιες ώρες είναι να αντιδράσουν – αφού προηγουμένως καταλάβουν (λέμε τώρα) για τι πράγμα μιλάμε.
Και να σταματήσουν αμέσως να προπαγανδίζουν και να παπαγαλίζουν ανοησίες, λαμβάνοντας μέρος στον εθισμό και στην προετοιμασία της κοινής γνώμης.
Ο σκοπός, βέβαια, αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας δεν είναι απλώς να γίνει αποδεκτή η ζοφερή προοπτική, αλλά και να δημιουργήσουν το αναγκαίο επικοινωνιακό υπόβαθρο για να επιστρέψουν νικητές οι κυβερνώντες από τη Σύνοδο Κορυφής, κραδαίνοντας την χρεοκοπία ως... τρόπαιο.
Αν δεν σταματήσουν τώρα να μας διαφημίζουν την πτώχευση, φωνάζοντας ότι… δεν είναι πτώχευση, τότε πολύ σύντομα θα νοσταλγούν τα γιαούρτια που τώρα αναθεματίζουν.
Οφείλουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εδώ και τώρα όχι μόνο να σταματήσουν το καινούργιο τροπάρι, αλλά και να επισημάνουν στους διαπραγματευτές (λέμε τώρα) της Πέμπτης πως πρέπει να πάνε εκεί αποφασισμένοι να μην αποδεχτούν λύση που θα περιλαμβάνει την λέξη χρεοκοπία.
Οφείλουν να απαιτήσουν και να πιέσουν για την εξεύρεση άλλης λύσης, διαφορετικά να μην ξαναβάλουν υποψηφιότητα στις εκλογές. Ούτε ένας από αυτούς και από αυτές.
Οφείλουν να αντιδράσουν τώρα και όχι να βγαίνουν μπροστά, παριστάνοντας τους ξερόλες και αυτογελοιοποιούμενοι.
Οφείλουν να απαιτήσουν να βρεθεί λύση που δεν θα περιλαμβάνει στάση πληρωμών.
Υ.Γ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή το (ανύπαρκτο) θέμα των δύο πρώην υπουργών σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήμενς, ελπίζουμε να μην δούμε κανέναν βουλευτή από κανένα κόμμα να εμφανίζεται στο Κοινοβούλιο και να λαμβάνει μέρος στην παραπληροφόρηση την ημέρα που θα συζητείται αν θα πτωχεύσει ή όχι η χώρα.
Και επιτέλους, μήπως πρέπει τώρα να πουν κάτι βουλευτές όπως η κ. Παπανδρέου και ο κ. Ανδρουλάκης, διότι οι προηγούμενοι λεονταρισμοί τους δεν μας έπεισαν;
Τώρα, σήμερα. Αύριο θα είναι αργά για τη χώρα και για τους ίδιους.
Αναφέρομαι στο προσωπικό τους συμφέρον, διότι δεν μας έχουν παρουσιάσει δείγματα ότι ενδιαφέρονται για τη χώρα.
Είναι δυνατόν – δεν μιλώ για τους άσχετους με τα οικονομικά, αλλά για αυτούς που παριστάνουν ότι κάτι ξέρουν – να σιωπούν, αφήνοντας τους άσχετους να προπαγανδίζουν;
Τώρα πρέπει να ζητήσει η κ. Παπανδρέου σύγκληση του ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ – και όχι τότε που απλώς χρησίμευσε στην διάσωση της κυβέρνησης.
Για να πουν στον κ. Παπανδρέου πως καλύτερα να μην επιστρέψει στην Αθήνα αν στις αποσκευές του θα κουβαλά την δήθεν ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Για να τον προειδοποιήσουν πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν δεν απαιτήσει άλλη λύση που δεν θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός, θα παραιτηθεί σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα.
Και η αντιπολίτευση το ίδιο οφείλει να πράξει. Να προειδοποιήσει πως αν γίνουν αποδεκτά τα εφιαλτικά σχέδια, θα εγκαταλείψει το κοινοβούλιο έως ότου παραιτηθεί η κυβέρνηση.
Η λέξη «χρεοκοπία» (με όποιον αποφορτισμένο τρόπο κι’ αν θέλουν να την σερβίρουν) δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιο της χώρας όχι έτσι, γενικά και αόριστα, αλλά επειδή ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει χρεοκοπία μετά από τέσσερα – τώρα βρισκόμαστε στο πέμπτο – κοινοτικά πλαίσια στήριξης.
Αν, παρά τον πακτωλό των χρημάτων που έρρευσε στην Ελλάδα μετά το 1985, η χώρα χρεοκοπήσει, τότε το σύνολο του πολιτικού συστήματος πρέπει να μεταναστεύσει. Θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει.
Δεν αρκούν ούτε οι «μάχες» στα τηλεπαράθυρα, ούτε οι κομματικές ανακοινώσεις.
Δυο μέρες έμειναν ως την «εξόρμηση» της Πέμπτης…
Υ.Γ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πρόκειται να έλθει στην Βουλή η συζήτηση για το (ανύπαρκτο) θέμα των δύο πρώην υπουργών σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήμενς και αν βουλευτές οποιουδήποτε κόμματος, δεχθούν να λάβουν μέρος σε τέτοιου είδους συνεδρίαση την ημέρα που θα συζητείται αν θα πτωχεύσει ή όχι η χώρα, τότε θα έχουν δεχθεί να λάβουν μέρος σε άλλη μια επιχείρηση παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
http://www.elzoni.gr/html/ent/641/ent.11641.asp
της Σοφίας Βούλτεψη
Είναι απορίας άξιον πώς πρόλαβαν εν ριπή οφθαλμού να «ενημερωθούν» οι εμφανιζόμενοι στα δελτία ειδήσεων βουλευτές και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το τι είναι επιλεκτική χρεοκοπία.
Μας εξηγούν τι συμβαίνει – και κυρίως τι πρόκειται να συμβεί – με τόση βεβαιότητα, άνεση και πειστικότητα, που λες, δεν μπορεί, έτσι θα είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός.
Ο βουλευτής Οδυσσέας Βουδούρης, για παράδειγμα, που κόντεψε να τρελάνει τον Άκη Παυλόπουλο στο Άλτερ τις προάλλες, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του υπέρ της επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Δεν είναι χρεοκοπία, επέμενε – προφανώς αφιέρωσε τόσο πολύ χρόνο για να μάθει το καινούργιο ποίημα, που δεν βρήκε τον χρόνο να ενημερωθεί για τις δηλώσεις των οίκων, σύμφωνα με τις οποίες δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή μια πιο ελαστική ερμηνεία του όρου selective default, καθώς έχει και αυτή τις συνέπειες μιας κανονικής πτώχευσης.
Φυσικά, το καλύτερο που έχουν να κάνουν τέτοιες ώρες είναι να αντιδράσουν – αφού προηγουμένως καταλάβουν (λέμε τώρα) για τι πράγμα μιλάμε.
Και να σταματήσουν αμέσως να προπαγανδίζουν και να παπαγαλίζουν ανοησίες, λαμβάνοντας μέρος στον εθισμό και στην προετοιμασία της κοινής γνώμης.
Ο σκοπός, βέβαια, αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας δεν είναι απλώς να γίνει αποδεκτή η ζοφερή προοπτική, αλλά και να δημιουργήσουν το αναγκαίο επικοινωνιακό υπόβαθρο για να επιστρέψουν νικητές οι κυβερνώντες από τη Σύνοδο Κορυφής, κραδαίνοντας την χρεοκοπία ως... τρόπαιο.
Αν δεν σταματήσουν τώρα να μας διαφημίζουν την πτώχευση, φωνάζοντας ότι… δεν είναι πτώχευση, τότε πολύ σύντομα θα νοσταλγούν τα γιαούρτια που τώρα αναθεματίζουν.
Οφείλουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εδώ και τώρα όχι μόνο να σταματήσουν το καινούργιο τροπάρι, αλλά και να επισημάνουν στους διαπραγματευτές (λέμε τώρα) της Πέμπτης πως πρέπει να πάνε εκεί αποφασισμένοι να μην αποδεχτούν λύση που θα περιλαμβάνει την λέξη χρεοκοπία.
Οφείλουν να απαιτήσουν και να πιέσουν για την εξεύρεση άλλης λύσης, διαφορετικά να μην ξαναβάλουν υποψηφιότητα στις εκλογές. Ούτε ένας από αυτούς και από αυτές.
Οφείλουν να αντιδράσουν τώρα και όχι να βγαίνουν μπροστά, παριστάνοντας τους ξερόλες και αυτογελοιοποιούμενοι.
Οφείλουν να απαιτήσουν να βρεθεί λύση που δεν θα περιλαμβάνει στάση πληρωμών.
Υ.Γ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή το (ανύπαρκτο) θέμα των δύο πρώην υπουργών σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήμενς, ελπίζουμε να μην δούμε κανέναν βουλευτή από κανένα κόμμα να εμφανίζεται στο Κοινοβούλιο και να λαμβάνει μέρος στην παραπληροφόρηση την ημέρα που θα συζητείται αν θα πτωχεύσει ή όχι η χώρα.
Και επιτέλους, μήπως πρέπει τώρα να πουν κάτι βουλευτές όπως η κ. Παπανδρέου και ο κ. Ανδρουλάκης, διότι οι προηγούμενοι λεονταρισμοί τους δεν μας έπεισαν;
Τώρα, σήμερα. Αύριο θα είναι αργά για τη χώρα και για τους ίδιους.
Αναφέρομαι στο προσωπικό τους συμφέρον, διότι δεν μας έχουν παρουσιάσει δείγματα ότι ενδιαφέρονται για τη χώρα.
Είναι δυνατόν – δεν μιλώ για τους άσχετους με τα οικονομικά, αλλά για αυτούς που παριστάνουν ότι κάτι ξέρουν – να σιωπούν, αφήνοντας τους άσχετους να προπαγανδίζουν;
Τώρα πρέπει να ζητήσει η κ. Παπανδρέου σύγκληση του ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ – και όχι τότε που απλώς χρησίμευσε στην διάσωση της κυβέρνησης.
Για να πουν στον κ. Παπανδρέου πως καλύτερα να μην επιστρέψει στην Αθήνα αν στις αποσκευές του θα κουβαλά την δήθεν ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Για να τον προειδοποιήσουν πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν δεν απαιτήσει άλλη λύση που δεν θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός, θα παραιτηθεί σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα.
Και η αντιπολίτευση το ίδιο οφείλει να πράξει. Να προειδοποιήσει πως αν γίνουν αποδεκτά τα εφιαλτικά σχέδια, θα εγκαταλείψει το κοινοβούλιο έως ότου παραιτηθεί η κυβέρνηση.
Η λέξη «χρεοκοπία» (με όποιον αποφορτισμένο τρόπο κι’ αν θέλουν να την σερβίρουν) δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιο της χώρας όχι έτσι, γενικά και αόριστα, αλλά επειδή ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει χρεοκοπία μετά από τέσσερα – τώρα βρισκόμαστε στο πέμπτο – κοινοτικά πλαίσια στήριξης.
Αν, παρά τον πακτωλό των χρημάτων που έρρευσε στην Ελλάδα μετά το 1985, η χώρα χρεοκοπήσει, τότε το σύνολο του πολιτικού συστήματος πρέπει να μεταναστεύσει. Θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει.
Δεν αρκούν ούτε οι «μάχες» στα τηλεπαράθυρα, ούτε οι κομματικές ανακοινώσεις.
Δυο μέρες έμειναν ως την «εξόρμηση» της Πέμπτης…
Υ.Γ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες πρόκειται να έλθει στην Βουλή η συζήτηση για το (ανύπαρκτο) θέμα των δύο πρώην υπουργών σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήμενς και αν βουλευτές οποιουδήποτε κόμματος, δεχθούν να λάβουν μέρος σε τέτοιου είδους συνεδρίαση την ημέρα που θα συζητείται αν θα πτωχεύσει ή όχι η χώρα, τότε θα έχουν δεχθεί να λάβουν μέρος σε άλλη μια επιχείρηση παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
http://www.elzoni.gr/html/ent/641/ent.11641.asp
Παρατείνεται η απεργία των ταξί
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Οι ιδιοκτήτες ταξί σχεδιάζουν αύριο, Τετάρτη, να αποκλείσουν το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, στο Χολαργό και με ειρηνικό τρόπο να διαδηλώσουν, μαζί με τις οικογένειές τους, την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο που προώθησε το υπουργείο.
Παράλληλα, προγραμματίζουν να παρατάξουν τα οχήματά τους κατά μήκος των εθνικών οδών Αθηνών-Λαμίας και Αθηνών-Κορίνθου, στο ύψος των διοδίων των Αφιδνών και της Ελευσίνας αντίστοιχα, να σηκώσουν τις μπάρες και να αφήσουν τα αυτοκίνητα να περνούν ελεύθερα.
Σήμερα, οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές πραγματοποίησαν πορεία, χωρίς τα οχήματά τους, από τα γραφεία της Ομοσπονδίας στην Οδό Μάρνης και κατέληξε στο Σύνταγμα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπλοκαριστεί για άλλη μια φορά το κέντρο της Αθήνας, το οποίο έγινε απρόσιτο για οχήματα και οδηγούς.
Στην περιφέρεια, τα πράγματα ήταν πιο δυναμικά απ' ότι στην Αθήνα, καθώς ιδιοκτήτες ταξί απέκλεισαν συμβολικά τα αεροδρόμια Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης και του Αράξου, καθώς και τα λιμάνια της Πάτρας και του Κατάκολου. Στα διόδια Πυργετού, οι οδηγοί ταξί από όλη την Θεσσαλία σήκωσαν τις μπάρες των διοδίων προκειμένου να διέρχονται ελεύθερα τα οχήματα, ενώ στην Αλεξανδρούπολη προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη της πρώην Νομαρχίας Ροδόπης.
Συνεχίζεται η πολιτική αντιπαράθεση
Στο μεταξύ, η ΝΔ άσκησε και σήμερα έντονη κριτική στην κυβέρνηση για την υπόθεση, συνεχίζοντας τη διαμάχη που ξέσπασε χθες μετά της δηλώσεις του υπουργού Μεταφορών Γ. Ραγκούση πως οι κινητοποιήσεις υποκινούνται από τον Αντώνη Σαμαρά. Ο εκπρόσωπος του κόμματος Γιάννης Μιχελάκης δήλωσε σχετικά πως «ο κ. Παπανδρέου, όχι μόνο δεν διαπραγματεύεται, αλλά δεν έχει καμία πολιτική σε κανέναν τομέα. Αυτό αποδεικνύεται και μπροστά στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την απεργία των ταξί. Για τα οποία οφείλει, να πάρει θέση και να μην παριστάνει τον παρατηρητή. Ενώ αρχικά είχε αποδεχθεί τη ρύθμιση Ρέππα, λίγες βδομάδες μετά, αποδέχεται τις προτάσεις Ραγκούση, που κινούνται σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από αυτές του προκατόχου του. Με ποιον, επιτέλους, συμφωνεί ο κ. Παπανδρέου; Με τον κ. Ρέππα ή με τον κ. Ραγκούση; Ποια είναι η πολιτική του, ποιοι είναι οι στόχοι του και -εν τέλει- ποιες είναι οι θέσεις του;».
Παράλληλα, απευθυνόμενος προς τον κ. Ραγκούση, τον χαρακτήρισε «αρχιτέκτονα του χάους», ο οποίος «χωρίς να κάνει κανένα διάλογο με τους ενδιαφερόμενους, με τη λογική του “έτσι θέλω”, ακυρώνει τα όσα είχε συμφωνήσει ο προκάτοχός του, μόνο και μόνο για λόγους εσωκομματικής βεντέτας με τον κ. Ρέππα».
Aπαντώντας στις παραπάνω δηλώσεις του κ. Μιχελάκη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος κάλυψε απόλυτα τον Γιάννη Ραγκούση, λέγοντας ότι η κυβέρνηση στηρίζει απόλυτα τις πρωτοβουλίες του.
Ο ίδιος ζήτησε, ακόμη, από τους ιδιοκτήτες ταξί να αναλογιστούν τη ζημιά που κάνουν στη χώρα με τις κινητοποιήσεις τους και κάλεσε τη Νέα Δημοκρατία να τοποθετηθεί επί του θέματος.
Πάντως, ο βουλευτής Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ, Γεώργιος Παπαμανώλης, με ερώτησή τους προς τον κ. Ραγκούση ζητά να ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες που υπάρχουν σε νησιωτικές και ορεινές περιοχές ενόψει της απελευθέρωσης του επαγγέλματος των ταξί. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, προτείνει η απελευθέρωση των ταξί στα νησιά να γίνει με προϋποθέσεις και η χορήγηση αδειών να δίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια και να αφορούν χωριστά κάθε νησί, με ευθύνη και της αρμόδιας Περιφέρειας.
Από..... tvxs
Την απόφαση να παρατείνουν την απεργία τους μέχρι τις 05:00 τα ξημερώματα της Πέμπτης έλαβαν οι ιδιοκτήτες ταξί, οι οποίοι κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους και την αντιπαράθεσή τους με το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, για το θέμα της απελευθέρωσής του επαγγέλματός τους. Και σήμερα πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα δυναμικές κινητοποιήσεις που περιλάμβαναν αποκλεισμούς λιμανιών και αεροδρομίων, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, πορείες, άνοιγμα διοδίων κ.α.Αύριο, θα συνεδριάσει εκ νέου το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας προκειμένου να καθορίσει την περαιτέρω στάση του κλάδου. Μέσα στους κόλπους των Σωματείων ακούγονται διάφορες προτάσεις, από απεργία διαρκείας ή παράταση των κινητοποιήσεων μέχρι και την Παρασκευή, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που προτείνουν να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις, φοβούμενοι ότι η κοινωνία και ο επαγγελματικός-τουριστικός κόσμος θα στραφεί εναντίον τους και να επιχειρήσουν να ξαναρχίσουν διάλογο με το υπουργείο.
Οι ιδιοκτήτες ταξί σχεδιάζουν αύριο, Τετάρτη, να αποκλείσουν το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, στο Χολαργό και με ειρηνικό τρόπο να διαδηλώσουν, μαζί με τις οικογένειές τους, την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο που προώθησε το υπουργείο.
Παράλληλα, προγραμματίζουν να παρατάξουν τα οχήματά τους κατά μήκος των εθνικών οδών Αθηνών-Λαμίας και Αθηνών-Κορίνθου, στο ύψος των διοδίων των Αφιδνών και της Ελευσίνας αντίστοιχα, να σηκώσουν τις μπάρες και να αφήσουν τα αυτοκίνητα να περνούν ελεύθερα.
Σήμερα, οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές πραγματοποίησαν πορεία, χωρίς τα οχήματά τους, από τα γραφεία της Ομοσπονδίας στην Οδό Μάρνης και κατέληξε στο Σύνταγμα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπλοκαριστεί για άλλη μια φορά το κέντρο της Αθήνας, το οποίο έγινε απρόσιτο για οχήματα και οδηγούς.
Στην περιφέρεια, τα πράγματα ήταν πιο δυναμικά απ' ότι στην Αθήνα, καθώς ιδιοκτήτες ταξί απέκλεισαν συμβολικά τα αεροδρόμια Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης και του Αράξου, καθώς και τα λιμάνια της Πάτρας και του Κατάκολου. Στα διόδια Πυργετού, οι οδηγοί ταξί από όλη την Θεσσαλία σήκωσαν τις μπάρες των διοδίων προκειμένου να διέρχονται ελεύθερα τα οχήματα, ενώ στην Αλεξανδρούπολη προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη της πρώην Νομαρχίας Ροδόπης.
Συνεχίζεται η πολιτική αντιπαράθεση
Στο μεταξύ, η ΝΔ άσκησε και σήμερα έντονη κριτική στην κυβέρνηση για την υπόθεση, συνεχίζοντας τη διαμάχη που ξέσπασε χθες μετά της δηλώσεις του υπουργού Μεταφορών Γ. Ραγκούση πως οι κινητοποιήσεις υποκινούνται από τον Αντώνη Σαμαρά. Ο εκπρόσωπος του κόμματος Γιάννης Μιχελάκης δήλωσε σχετικά πως «ο κ. Παπανδρέου, όχι μόνο δεν διαπραγματεύεται, αλλά δεν έχει καμία πολιτική σε κανέναν τομέα. Αυτό αποδεικνύεται και μπροστά στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την απεργία των ταξί. Για τα οποία οφείλει, να πάρει θέση και να μην παριστάνει τον παρατηρητή. Ενώ αρχικά είχε αποδεχθεί τη ρύθμιση Ρέππα, λίγες βδομάδες μετά, αποδέχεται τις προτάσεις Ραγκούση, που κινούνται σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από αυτές του προκατόχου του. Με ποιον, επιτέλους, συμφωνεί ο κ. Παπανδρέου; Με τον κ. Ρέππα ή με τον κ. Ραγκούση; Ποια είναι η πολιτική του, ποιοι είναι οι στόχοι του και -εν τέλει- ποιες είναι οι θέσεις του;».
Παράλληλα, απευθυνόμενος προς τον κ. Ραγκούση, τον χαρακτήρισε «αρχιτέκτονα του χάους», ο οποίος «χωρίς να κάνει κανένα διάλογο με τους ενδιαφερόμενους, με τη λογική του “έτσι θέλω”, ακυρώνει τα όσα είχε συμφωνήσει ο προκάτοχός του, μόνο και μόνο για λόγους εσωκομματικής βεντέτας με τον κ. Ρέππα».
Aπαντώντας στις παραπάνω δηλώσεις του κ. Μιχελάκη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος κάλυψε απόλυτα τον Γιάννη Ραγκούση, λέγοντας ότι η κυβέρνηση στηρίζει απόλυτα τις πρωτοβουλίες του.
Ο ίδιος ζήτησε, ακόμη, από τους ιδιοκτήτες ταξί να αναλογιστούν τη ζημιά που κάνουν στη χώρα με τις κινητοποιήσεις τους και κάλεσε τη Νέα Δημοκρατία να τοποθετηθεί επί του θέματος.
Πάντως, ο βουλευτής Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ, Γεώργιος Παπαμανώλης, με ερώτησή τους προς τον κ. Ραγκούση ζητά να ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες που υπάρχουν σε νησιωτικές και ορεινές περιοχές ενόψει της απελευθέρωσης του επαγγέλματος των ταξί. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, προτείνει η απελευθέρωση των ταξί στα νησιά να γίνει με προϋποθέσεις και η χορήγηση αδειών να δίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια και να αφορούν χωριστά κάθε νησί, με ευθύνη και της αρμόδιας Περιφέρειας.
Από..... tvxs
Ο δεκάλογος του καύσωνα
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Όπως ανακοίνωσε η ΕΜΥ οι υψηλές θερμοκρασίες αναμένεται να συνεχιστούν και το επόμενο διήμερο και θα συνδυαστούν με την συσσώρευση ατμοσφαιρικών ρύπων (κυρίως όζοντος).Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής συνιστά στους πολίτες συγκεκριμένες πρακτικές για να αντιμετωπίσουν τον καύσωνα. Επειδή τις εφαρμόσαμε και τις θεωρούμε αναποτελεσματικές, προτείνουμε έναν άλλο δεκάλογο για τον καύσωνα.
1. Αποφύγετε τα δελτία των οκτώ. Αν δεν εκνευριστείτε από τις πολιτικές ειδήσεις, θα εξοργιστείτε ή θα μελαγχολήσετε από τις οικονομικές. Αν πάλι δείτε τίποτα λουόμενους που « έτρεξαν στις κοντινές παραλίες», μην ψαρώσετε: από την εποχή του …Αλογοσκούφη είναι τα πλάνα.
2. Κάντε πολλά ντουζ. Και να μην ζεσταίνεστε τόσο, η καθαριότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Για τους ζωηρούς άρρενες ενδείκνυται η τοπική χρήση κρύου ύδατος για χαλάρωση.
3. Αν πάλι σώνει και καλά θέλετε να επιδοθείτε σε …πνευματικού περιεχομένου αναζητήσεις, προτιμήστε κάτι γρήγορο και χωρίς πολλές-πολλές περιπτύξεις, τις οποίες φρόνιμο είναι να αφήσετε για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που δεν θα έχουμε και θέρμανση.
4. Ανάψτε τα κλιματιστικά στους 25-27 βαθμούς Κελσίου. Αν βάλετε το μηχάνημα στους 20 βαθμούς, ή θα το κάψετε, ή θα σηκωθείτε το πρωί με μια γενικευμένη ακαμψία.
5. Οι παραδοσιακοί λάτρεις των ανεμιστήρων, αν δεν γυρνάνε σαν τη σούβλα στον ύπνο τους, θα έχουν πρόβλημα. Αν έχετε ανεμιστήρα οροφής, αποφύγετε να παρακολουθήσετε την κίνηση του με τα μάτια. Εκτός από τον πονοκέφαλο, είναι βέβαιο ότι θα ξαναψηφίσετε ΠΑΣΟΚ…
6. Πιείτε πολλά υγρά. Τώρα αν κάποιος καταλάβει μπύρες και πιει μισό τελάρο, καλό είναι ο χώρος να κλιματίζεται.
7. Τρώτε «λίγο και σε πολλά γεύματα». Έχοντας συνηθίσει λόγω Μνημονίου «το λίγο σε λίγα γεύματα», προσέξτε την αντίδραση του στομάχου σας.
8. Οι ομάδες υψηλού κινδύνου (γυναίκες 18-45 και άρρενες 30-60) είναι απαραίτητο να επισκεφθούν παραλιακά κλαμπ και μπουζούκια. Μετά το πέρας της βραδιάς σκόπιμη είναι και η νυχτερινή βουτιά. Μαγιό προαιρετικό…
9. Σε περίπτωση υπέρβασης των οριακών τιμών για το όζον, επισκεφθείτε το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και ζητήστε να εισπνεύσετε λίγο από τα χημικά «του Μεσοπρόθεσμου». Μετά ο καύσωνας θα σας φαίνεται πρωινή δροσιά του Μάρτη.
10. Φορέστε ρούχα ανάλαφρα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι και σίι-θρου, καθώς τότε θα προξενήσετε προβλήματα σε άλλους –επιρρεπείς- συμπολίτες μας.
Αν ο καύσωνας συνεχιστεί θα προβούμε σε νέα ανακοίνωση με στόχο την προφύλαξη του (ωραίου) πληθυσμού.
Μικρός Οδυσσέας
Από ..... antinews
Όπως ανακοίνωσε η ΕΜΥ οι υψηλές θερμοκρασίες αναμένεται να συνεχιστούν και το επόμενο διήμερο και θα συνδυαστούν με την συσσώρευση ατμοσφαιρικών ρύπων (κυρίως όζοντος).Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής συνιστά στους πολίτες συγκεκριμένες πρακτικές για να αντιμετωπίσουν τον καύσωνα. Επειδή τις εφαρμόσαμε και τις θεωρούμε αναποτελεσματικές, προτείνουμε έναν άλλο δεκάλογο για τον καύσωνα.
1. Αποφύγετε τα δελτία των οκτώ. Αν δεν εκνευριστείτε από τις πολιτικές ειδήσεις, θα εξοργιστείτε ή θα μελαγχολήσετε από τις οικονομικές. Αν πάλι δείτε τίποτα λουόμενους που « έτρεξαν στις κοντινές παραλίες», μην ψαρώσετε: από την εποχή του …Αλογοσκούφη είναι τα πλάνα.
2. Κάντε πολλά ντουζ. Και να μην ζεσταίνεστε τόσο, η καθαριότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Για τους ζωηρούς άρρενες ενδείκνυται η τοπική χρήση κρύου ύδατος για χαλάρωση.
3. Αν πάλι σώνει και καλά θέλετε να επιδοθείτε σε …πνευματικού περιεχομένου αναζητήσεις, προτιμήστε κάτι γρήγορο και χωρίς πολλές-πολλές περιπτύξεις, τις οποίες φρόνιμο είναι να αφήσετε για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που δεν θα έχουμε και θέρμανση.
4. Ανάψτε τα κλιματιστικά στους 25-27 βαθμούς Κελσίου. Αν βάλετε το μηχάνημα στους 20 βαθμούς, ή θα το κάψετε, ή θα σηκωθείτε το πρωί με μια γενικευμένη ακαμψία.
5. Οι παραδοσιακοί λάτρεις των ανεμιστήρων, αν δεν γυρνάνε σαν τη σούβλα στον ύπνο τους, θα έχουν πρόβλημα. Αν έχετε ανεμιστήρα οροφής, αποφύγετε να παρακολουθήσετε την κίνηση του με τα μάτια. Εκτός από τον πονοκέφαλο, είναι βέβαιο ότι θα ξαναψηφίσετε ΠΑΣΟΚ…
6. Πιείτε πολλά υγρά. Τώρα αν κάποιος καταλάβει μπύρες και πιει μισό τελάρο, καλό είναι ο χώρος να κλιματίζεται.
7. Τρώτε «λίγο και σε πολλά γεύματα». Έχοντας συνηθίσει λόγω Μνημονίου «το λίγο σε λίγα γεύματα», προσέξτε την αντίδραση του στομάχου σας.
8. Οι ομάδες υψηλού κινδύνου (γυναίκες 18-45 και άρρενες 30-60) είναι απαραίτητο να επισκεφθούν παραλιακά κλαμπ και μπουζούκια. Μετά το πέρας της βραδιάς σκόπιμη είναι και η νυχτερινή βουτιά. Μαγιό προαιρετικό…
9. Σε περίπτωση υπέρβασης των οριακών τιμών για το όζον, επισκεφθείτε το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και ζητήστε να εισπνεύσετε λίγο από τα χημικά «του Μεσοπρόθεσμου». Μετά ο καύσωνας θα σας φαίνεται πρωινή δροσιά του Μάρτη.
10. Φορέστε ρούχα ανάλαφρα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι και σίι-θρου, καθώς τότε θα προξενήσετε προβλήματα σε άλλους –επιρρεπείς- συμπολίτες μας.
Αν ο καύσωνας συνεχιστεί θα προβούμε σε νέα ανακοίνωση με στόχο την προφύλαξη του (ωραίου) πληθυσμού.
Μικρός Οδυσσέας
Από ..... antinews
Πόσο απέχει η επιλεκτική χρεοκοπία από την χρεοκοπία;;;
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspotcom
Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται πως ο μηχανισμός που έχει στηθεί το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αναβάλει την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα όταν γίνει αυτή να μην είναι πλέον επικίνδυνη για το ευρωπαϊκό, κυρίως, τραπεζικό σύστημα. Να μη δημιουργεί δηλαδή «κίνδυνο στο σύστημα» (systemic risk). Αυτό συνέβη διότι ο μηχανισμός αυτός αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα οξύτατης υπερχρέωσης (debt overhang) ως ένα απλό πρόβλημα ρευστότητας (liquidity shock).
Είναι σαν να προσπαθούμε να γιατρέψουμε ασθενή με βαρύτατη πνευμονία ως να έχει απλή γρίπη. Σε αυτήν την περίπτωση όχι μόνο δεν υπάρχει η επιδιωκόμενη ανακούφιση χρέους (debt relief), αλλά το πρόβλημα γίνεται χειρότερο με το πέρασμα του χρόνου.
Ας φανταστούμε τη χώρα ως φούρνο που μπορεί να παράγει μέχρι και 70 καρβέλια μέχρι να κλείσει για μεσημέρι, ενώ έχουν στηθεί 100 πελάτες νωρίς το πρωί στην ουρά για ψωμί. Οσο (βλακωδώς;) ο φούρναρης συνεχίζει να μοιράζει ολόκληρο καρβέλι σε όποιον έρχεται πρώτος στο ταμείο, είναι προφανές πως τόσο λιγότερα τα καρβέλια για τους «πίσω» στην ουρά. Αυτό λοιπόν που θα μπορούσε να επιτευχθεί με ένα κούρεμα της τάξης του 30% (δηλαδή 70 καρβέλια για 100 πιστωτές), τώρα μετά το μοίρασμα 20 ολόκληρων καρβελιών στους πρώτους στην ουρά, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κούρεμα του 37,5%, αφού μένουν 50 «καρβέλια» για 80 πιστωτές.
Οταν μάλιστα προστεθούν οι τόκοι του μηχανισμού και συνυπολογιστεί το γεγονός πως είναι πρακτικά αδύνατο να κουρέψουμε τα χρέη προς κράτη, και ειδικά προς το ΔΝΤ, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί οι μακροπρόθεσμοι δανειστές «ουρλιάζουν» αυτήν τη στιγμή (τα spreads είναι για τα δεκαετή μας ομόλογα) όσο βλέπουν να δίνουμε «ολόκληρο το καρβέλι» στους πρώτους στην ουρά.
Μετέωρη έννοια
Ερχεται λοιπόν δυναμικά στο προσκήνιο η έννοια του επιλεκτικού χρεοστασίου (selective default), της τελευταίας βαθμίδας πιστοληπτικής διαβάθμισης (SD) που δίνουν οι Οίκοι Αξιολόγησης πριν από το πλήρες χρεοστάσιο (Default). Από ακαδημαϊκή άποψη η έννοια είναι μετέωρη, εφόσον θα μπορούσε κανείς να πει πως χρεοστάσιο είναι ακριβώς η αδυναμία εξυπηρέτησης του συνόλου του χρέους. Στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια των οίκων να περιγράψουν μια κατάσταση που λόγω ειδικών συνθηκών, σε αντίθεση με μια πλήρη χρεοκοπία, έχει καλή πιθανότητα γρήγορης και σχετικά «αναίμακτης» διευθέτησης. Η χώρα σε κατάσταση SD δεν εξυπηρετεί τμήμα του χρέους της, συνήθως τα ομόλογα που λήγουν, συνεχίζει όμως να εξυπηρετεί κανονικά τόκους για το υπόλοιπο χρέος της.
Ουσιαστικά στο SD η χώρα και κάποιοι ισχυροί πιστωτές της, όπως η τρόικα για εμάς, «κλείνουν το μάτι» στους οίκους αξιολόγησης πως «…κοιτάξτε, εμείς έχουμε ήδη ξεκινήσει διαπραγματεύσεις και ελπίζουμε σύντομα να τα βρούμε». Ενα σημαντικό στοιχείο είναι το αν η εξέλιξη θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός (credit event), κάτι που αποφασίζει η Διεθνής Ενωση Διαπραγματευτών Swaps (ISDA). Τη διαπραγμάτευση δηλαδή μπορεί να χαλάσει η ISDA με δική της απόφαση πως έχει προκύψει πιστωτικό γεγονός, προκαλώντας την ενεργοποίηση και πληρωμή των συμβολαίων ασφάλισης κινδύνου (των γνωστών CDS).
Κίνδυνος για τις καταθέσεις;
Στο άκουσμα βέβαια της φράσης «επιλεκτική χρεοκοπία», το εύλογο ερώτημα είναι αν θα υπάρξει πρόβλημα με τις καταθέσεις. Η απάντηση είναι ότι όσο δεν έχει υπάρξει πιστωτικό γεγονός, το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εξελίξεις βίαιης κατάρρευσης ιδρυμάτων που πούλησαν CDS, αυξάνοντας εκθετικά την πιθανότητα τραπεζικού ντόμινο, οι καταθέσεις στις τράπεζες δεν κινδυνεύουν. Είναι, άλλωστε, ακριβώς αυτή η θέληση διατήρησης ενός σχετικά ήρεμου κλίματος, σε αντίθεση με την καταιγίδα της πλήρους χρεοκοπίας, η κυρίαρχη προσπάθεια των κυβερνήσεων στην Ευρώπη σήμερα.
Εδώ βέβαια κανείς δεν μπορεί να είναι κατηγορηματικός, εφόσον το SD θα ασκήσει πίεση στη ρευστότητα των τραπεζών, διότι αν η ΕΚΤ δεν μπορεί να δεχθεί ως εγγύηση ομόλογα μιας χώρας σε SD, καταπίπτει μέρος των εγγυήσεων που έχουν χρησιμοποιήσει οι τράπεζες για τη χρηματοδότηση τους. Νομίζω, όμως, πως έχουμε εδώ και καιρό εξέλθει από την περιοχή των χρηματοοικονομικών εξελίξεων για τις οποίες μπορούμε να εξαγάγουμε οικονομετρικά συμπεράσματα, βασιζόμενοι σε μελέτη ιστορικών στοιχείων. Κάποιος μηχανισμός, όπως η ΕΚΤ ή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή ο μηχανισμός έκτακτης ρευστότητας (Emergency Liquidity Assistance-ELA), θα επιχειρηθεί να συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες, ακόμη και αν αυτές υποβαθμιστούν περαιτέρω.
Τελειώνω με μια συμβουλή προς τους διοικούντες: δεν θα πρέπει η θέληση να διατηρηθεί μια πρόσκαιρη ομαλότητα, που αντικατοπτρίζει η είσοδος της χώρας σε καθεστώς SD, να επισκιάσει την πιο σημαντική ανάγκη για πραγματική λύση. Δεν θα πρέπει δηλαδή να γίνει αποδεκτή λύση που τραβώντας τη μόνη πραγματική «κόκκινη γραμμή» στο σημείο αποφυγής του πιστωτικού γεγονότος και διαφύλαξης των τραπεζικών κερδών, δεν θα προσφέρει μια βιώσιμη και στρατηγική προσέγγιση στο θέμα του χρέους. Διότι τότε απλά θα συνεχίσουμε να δίνουμε ολόκληρο το καρβέλι, επιτρέποντας στο μέγεθος της φούσκας να μεγαλώσει ανεξέλεγκτα, και όπως λένε οι οίκοι αξιολόγησης, επιλεκτική χρεοκοπία μπορεί να υπάρξει… μόνο μια φορά.
* O Βασίλης Πολυμένης είναι επίκουρος καθηγητής Χρηματοοικονομικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εχει συνεργαστεί ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος με κορυφαίες εταιρίες, όπως η Merrill Lynch, ενώ η έρευνά του στα ομόλογα και τη χρεοκοπία έχει βραβευθεί από τη Wall Street.
Από....... activistis
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΟΛΥΜΕΝΗ *
Είναι πλέον προφανές πως ακόμα και αν πετύχουμε στην εφαρμογή σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, κάτι που είναι εξαιρετικά αμφίβολο, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στο τεράστιο χρέος που συσσωρεύεται και θα αναγκασθεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή του.
Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται πως ο μηχανισμός που έχει στηθεί το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αναβάλει την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα όταν γίνει αυτή να μην είναι πλέον επικίνδυνη για το ευρωπαϊκό, κυρίως, τραπεζικό σύστημα. Να μη δημιουργεί δηλαδή «κίνδυνο στο σύστημα» (systemic risk). Αυτό συνέβη διότι ο μηχανισμός αυτός αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα οξύτατης υπερχρέωσης (debt overhang) ως ένα απλό πρόβλημα ρευστότητας (liquidity shock).
Είναι σαν να προσπαθούμε να γιατρέψουμε ασθενή με βαρύτατη πνευμονία ως να έχει απλή γρίπη. Σε αυτήν την περίπτωση όχι μόνο δεν υπάρχει η επιδιωκόμενη ανακούφιση χρέους (debt relief), αλλά το πρόβλημα γίνεται χειρότερο με το πέρασμα του χρόνου.
Ας φανταστούμε τη χώρα ως φούρνο που μπορεί να παράγει μέχρι και 70 καρβέλια μέχρι να κλείσει για μεσημέρι, ενώ έχουν στηθεί 100 πελάτες νωρίς το πρωί στην ουρά για ψωμί. Οσο (βλακωδώς;) ο φούρναρης συνεχίζει να μοιράζει ολόκληρο καρβέλι σε όποιον έρχεται πρώτος στο ταμείο, είναι προφανές πως τόσο λιγότερα τα καρβέλια για τους «πίσω» στην ουρά. Αυτό λοιπόν που θα μπορούσε να επιτευχθεί με ένα κούρεμα της τάξης του 30% (δηλαδή 70 καρβέλια για 100 πιστωτές), τώρα μετά το μοίρασμα 20 ολόκληρων καρβελιών στους πρώτους στην ουρά, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κούρεμα του 37,5%, αφού μένουν 50 «καρβέλια» για 80 πιστωτές.
Οταν μάλιστα προστεθούν οι τόκοι του μηχανισμού και συνυπολογιστεί το γεγονός πως είναι πρακτικά αδύνατο να κουρέψουμε τα χρέη προς κράτη, και ειδικά προς το ΔΝΤ, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί οι μακροπρόθεσμοι δανειστές «ουρλιάζουν» αυτήν τη στιγμή (τα spreads είναι για τα δεκαετή μας ομόλογα) όσο βλέπουν να δίνουμε «ολόκληρο το καρβέλι» στους πρώτους στην ουρά.
Μετέωρη έννοια
Ερχεται λοιπόν δυναμικά στο προσκήνιο η έννοια του επιλεκτικού χρεοστασίου (selective default), της τελευταίας βαθμίδας πιστοληπτικής διαβάθμισης (SD) που δίνουν οι Οίκοι Αξιολόγησης πριν από το πλήρες χρεοστάσιο (Default). Από ακαδημαϊκή άποψη η έννοια είναι μετέωρη, εφόσον θα μπορούσε κανείς να πει πως χρεοστάσιο είναι ακριβώς η αδυναμία εξυπηρέτησης του συνόλου του χρέους. Στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια των οίκων να περιγράψουν μια κατάσταση που λόγω ειδικών συνθηκών, σε αντίθεση με μια πλήρη χρεοκοπία, έχει καλή πιθανότητα γρήγορης και σχετικά «αναίμακτης» διευθέτησης. Η χώρα σε κατάσταση SD δεν εξυπηρετεί τμήμα του χρέους της, συνήθως τα ομόλογα που λήγουν, συνεχίζει όμως να εξυπηρετεί κανονικά τόκους για το υπόλοιπο χρέος της.
Ουσιαστικά στο SD η χώρα και κάποιοι ισχυροί πιστωτές της, όπως η τρόικα για εμάς, «κλείνουν το μάτι» στους οίκους αξιολόγησης πως «…κοιτάξτε, εμείς έχουμε ήδη ξεκινήσει διαπραγματεύσεις και ελπίζουμε σύντομα να τα βρούμε». Ενα σημαντικό στοιχείο είναι το αν η εξέλιξη θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός (credit event), κάτι που αποφασίζει η Διεθνής Ενωση Διαπραγματευτών Swaps (ISDA). Τη διαπραγμάτευση δηλαδή μπορεί να χαλάσει η ISDA με δική της απόφαση πως έχει προκύψει πιστωτικό γεγονός, προκαλώντας την ενεργοποίηση και πληρωμή των συμβολαίων ασφάλισης κινδύνου (των γνωστών CDS).
Κίνδυνος για τις καταθέσεις;
Στο άκουσμα βέβαια της φράσης «επιλεκτική χρεοκοπία», το εύλογο ερώτημα είναι αν θα υπάρξει πρόβλημα με τις καταθέσεις. Η απάντηση είναι ότι όσο δεν έχει υπάρξει πιστωτικό γεγονός, το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εξελίξεις βίαιης κατάρρευσης ιδρυμάτων που πούλησαν CDS, αυξάνοντας εκθετικά την πιθανότητα τραπεζικού ντόμινο, οι καταθέσεις στις τράπεζες δεν κινδυνεύουν. Είναι, άλλωστε, ακριβώς αυτή η θέληση διατήρησης ενός σχετικά ήρεμου κλίματος, σε αντίθεση με την καταιγίδα της πλήρους χρεοκοπίας, η κυρίαρχη προσπάθεια των κυβερνήσεων στην Ευρώπη σήμερα.
Εδώ βέβαια κανείς δεν μπορεί να είναι κατηγορηματικός, εφόσον το SD θα ασκήσει πίεση στη ρευστότητα των τραπεζών, διότι αν η ΕΚΤ δεν μπορεί να δεχθεί ως εγγύηση ομόλογα μιας χώρας σε SD, καταπίπτει μέρος των εγγυήσεων που έχουν χρησιμοποιήσει οι τράπεζες για τη χρηματοδότηση τους. Νομίζω, όμως, πως έχουμε εδώ και καιρό εξέλθει από την περιοχή των χρηματοοικονομικών εξελίξεων για τις οποίες μπορούμε να εξαγάγουμε οικονομετρικά συμπεράσματα, βασιζόμενοι σε μελέτη ιστορικών στοιχείων. Κάποιος μηχανισμός, όπως η ΕΚΤ ή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή ο μηχανισμός έκτακτης ρευστότητας (Emergency Liquidity Assistance-ELA), θα επιχειρηθεί να συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες, ακόμη και αν αυτές υποβαθμιστούν περαιτέρω.
Τελειώνω με μια συμβουλή προς τους διοικούντες: δεν θα πρέπει η θέληση να διατηρηθεί μια πρόσκαιρη ομαλότητα, που αντικατοπτρίζει η είσοδος της χώρας σε καθεστώς SD, να επισκιάσει την πιο σημαντική ανάγκη για πραγματική λύση. Δεν θα πρέπει δηλαδή να γίνει αποδεκτή λύση που τραβώντας τη μόνη πραγματική «κόκκινη γραμμή» στο σημείο αποφυγής του πιστωτικού γεγονότος και διαφύλαξης των τραπεζικών κερδών, δεν θα προσφέρει μια βιώσιμη και στρατηγική προσέγγιση στο θέμα του χρέους. Διότι τότε απλά θα συνεχίσουμε να δίνουμε ολόκληρο το καρβέλι, επιτρέποντας στο μέγεθος της φούσκας να μεγαλώσει ανεξέλεγκτα, και όπως λένε οι οίκοι αξιολόγησης, επιλεκτική χρεοκοπία μπορεί να υπάρξει… μόνο μια φορά.
* O Βασίλης Πολυμένης είναι επίκουρος καθηγητής Χρηματοοικονομικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εχει συνεργαστεί ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος με κορυφαίες εταιρίες, όπως η Merrill Lynch, ενώ η έρευνά του στα ομόλογα και τη χρεοκοπία έχει βραβευθεί από τη Wall Street.
Από....... activistis
Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011
Η χρεοκοπία σαν πόρνη
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Η τροχιά της εθνικής μας (οικονομικής) χρεοκοπίας ακολούθησε την νοητή γραμμή που προβλέψαμε, όσοι είχαμε τα εφόδια να το κάνουμε και κανένα λόγο να παραπληροφορήσουμε. Το πολιτικό ζήτημα ήταν και είναι όμως άλλο. Από τη στιγμή που αντιληφθήκαμε πού το πάει ο κ. Παπανδρέου, γιατί δεν αντιδράσαμε, όπως θα έπρεπε κοινωνία και «αντιμνημονιακό» πολιτικό σύστημα; Η απάντηση που θα έδινε ένας κυνικός παρατηρητής θα ήταν μάλλον ακριβής: Διότι η χρεοκοπία είναι πόρνη και συμφέρει όσους μπορούν να την εκμεταλλευτούν για να κερδίσουν λαϊκή υποστήριξη και να αυξήσουν την διείσδυσή τους στο εκλογικό σώμα. Συμφέρει ασφαλώς και την τσέπη κερδοσκόπων και καιροσκόπων κάθε μορφής. Ανάλογα την τελική μορφή που θα λάβει η αναδιάρθρωση, μπορεί και να συμφέρει περισσότερο από όλους τον τραπεζικό τομέα και σίγουρα θα γίνει προσπάθεια να βγουν νικητές οι ηγέτες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δίχως να εμφανισθούν χαμένοι πολιτικά οι Γερμανοί. Όλα αυτά τα είχαμε όμως περιγράψει και εξηγήσει από την αρχή-αρχή της κρίσης, τόσο εγώ όσο και μερικοί άλλοι ανεξάρτητοι αναλυτές, κυρίως στο διαδίκτυο. Δόξα τω θεώ χάριν της τεχνολογίας του internet και της δημοκρατικής ευαισθησίας πολλών Bloggers, οι προσεγγίσεις μας διαδόθηκαν. Δικαιολογίες της μορφής δεν καταλάβαμε εγκαίρως πού πάει η κατάσταση με την ελληνική κρίση θα πρέπει να κρίνονται πολιτικά ως παιδαριώδης. Ο κ. Παπανδρέου μετεκλογικά δεν θα μπορούσε να εξαπατήσει κανέναν από όσους ενδιαφέρονταν στην πραγματικότητα να αντιληφθούν την δυναμική της κρίσης, που ασφαλώς προκλήθηκε τεχνητά, για να καταλήξει σήμερα σε μια μορφή τεχνικής «αποκατάστασης», που ορίζεται από την προσωρινή εκεχειρία μεταβιομηχανικής ευρωπαϊκής ελίτ και διεθνούς χρηματοπιστωτικής ελίτ. Το παιχνίδι ήταν διεθνές με επίκεντρο την εύκολη Ελλάδα, την παστρικιά Ελλάδα, φίλοι…και ας παρεξηγηθείτε όσοι και όσο θέλετε!
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται ωμά, εκεί όπου οι δημόσιες σχέσεις δεν έχουν σημασία. Την χρεοκοπία την χρησιμοποίησε σαν πόρνη ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και οι πάντες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό θα προσπαθήσουν να κεφαλαιοποιήσουν τα αποτελέσματά της: πραγματικά ή εικονικά. Η μορφή αναδιάρθρωσης που θα επιλεγεί τελικά θα αναδείξει νέους νικητές και νέους ηττημένους, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά στο εσωτερικό της Ελλάδας, στην ΕΕ, και στο πλαίσιο της διεθνούς πολιτικής. Σηματοδοτεί μια νέα φάση στην ιστορία του Δυτικού συστήματος ηγεμονίας που ασφαλώς δεν ολοκληρώνεται την Πέμπτη, καθώς βρισκόμαστε μόλις στην αρχή μιας περιόδου αναδιοργάνωσης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος κυριαρχίας και της διαχείρισης (διόρθωσης) της υπερσυσσώρευσης που έχει δημιουργηθεί. Αυτό ασφαλώς θα έχει αλυσιδωτές συνέπειες στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι ολοκληρώνεται με την επερχόμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας μας. Είναι πολύ πιθανό, αν υιοθετηθεί τελικά μια πολύ ήπια μορφή σε ότι αφορά στην συμμετοχή ιδιωτών, να γίνουμε μάρτυρες και άλλων στη συνέχεια. Εξαρτάται όχι αποκλειστικά από την συμπεριφορά της αγοράς, τις δημοσιονομικές παρεμβάσεις και την επαναθεμελίωση της περίφημης επενδυτικής εμπιστοσύνης, αλλά πρωτίστως από το νέο πολιτικο-οικονομικό μοντέλο που θα επικρατήσει διεθνώς και από τις συνθήκες αντιπαράθεσης μεταξύ αυτών που εμπλέκονται στις διαδικασίες παραγωγής κεφαλαίου και εκείνων που ρυθμίζουν τις διαδικασίες κυκλοφορίας του χρήματος. Στο κόσμο μας υπάρχει μια τεράστια χρηματοπιστωτική φούσκα που χρειάζεται μια μορφή παγκόσμιας αναδιάρθρωσης, για να θεωρήσει κανείς ότι η χρηματαγορά θα προσαρμοστεί στην πραγματική οικονομία. Ασφαλώς μόνον με δημοσιονομικές παρεμβάσεις δεν λύνεται το πρόβλημα και εδώ μάλλον συμφωνούμε πλέον πολιτικοί επιστήμονες και οικονομολόγοι, ασχέτως ιδεολογικής τοποθέτησης.
Αυτό όμως είναι ένα πολύ ευρύτερο ζήτημα. Το θέμα του σημερινού μου σημειώματος είναι πολύ στενότερο και διαφορετικής πολιτικής υφής. Πιστεύω ότι οι λεγόμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις άφησαν τελικά τον κ. Παπανδρέου ελεύθερο να χειριστεί, τρόπος του λέγειν, την κρίσιμη υπόθεση της αναδιάρθρωσης, γνωρίζοντας τις προθέσεις του και βλέποντας την ανικανότητά του σε όλα τα επίπεδα. Θυμάμαι όταν έγραφα για την ανάγκη ριζικής αναδιάρθρωσης πριν από την συζήτηση οποιουδήποτε μνημονίου με την ΕΕ (και όχι ασφαλώς με την τρόικα), κάποιοι προοδευτικοί αναγνώστες να σχολιάζουν: «Δεν πιστεύω να θεωρείς, την επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους να την κάνει ο ΓΑΠ;», ρωτούσαν ρητορικά. Όχι ασφαλώς, τούτο ήταν πολιτικά αδιανόητο και πρακτικά αφάνταστα υπερβατικό! Ο κ. Παπανδρέου ήταν από την αρχή αυτοεγκλωβισμένος, μονίμως επιχειρούσε να διασκεδάσει τις ευθύνες του, μονίμως έπεφτε σε μοναδικές για πρωθυπουργό αντιφάσεις, μονίμως παραπληροφορούσε, μονίμως αιθεροβατούσε και μονίμως έπαιζε το παιχνίδι των αγορών. Τι είδους αναδιαπραγμάτευση να κάνει, αφού από την αρχή πέταξε αυτή την καυτή πατάτα στην ΕΕ, σαν να ήταν η ΕΕ ο εκφραστής του ελληνικού εθνικού και κυρίως κοινωνικού συμφέροντος! Ο άνθρωπος και το καθεστώς ήταν αλλιώς συνηθισμένοι, δεν κάνανε για αυτή την δουλειά, πίστευαν ότι θα τους σώσουν οι διεθνείς πάτρωνές τους, για να εμφανισθούν στη συνέχεια ότι μας «σώζουν» οι ίδιοι από την απειλή, που οι ίδιοι προκάλεσαν και δόμησαν επικοινωνιακά. Άρα, το να επέτρεπε η ελληνική κοινωνία και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα στον κ. Παπανδρέου και την παρέα του να διαχειριστούν την χρεοκοπία ήταν από την αρχή στάση που, αν μη τι άλλο, δεν επικέντρωνε στο συμφέρον των δύο-τρίτων της κοινωνίας.
Πολύ κουβεντολόι ξεκίνησε, στο πλαίσιο της παραδοσιακής πολιτικής κουλτούρας της δεξιάς ή/και της αριστεράς, ενώ πολλά στο μεταξύ γίνανε - κάποια θαυμάσια και προοδευτικά, κάποια άλλα άστοχα και παραπλανητικά - αλλά στην ουσία ελάχιστοι επιμείναμε στην ανάγκη να αναπτυχθεί μια προοδευτική-κοινωνική στρατηγική για την νόμιμη ανατροπή του κ. Παπανδρέου και την ανάληψη κυβερνητικής ευθύνης, μετά από την διεξαγωγή εκλογών φυσικά, από ένα συνασπισμό φύσει και θέσει αντικαθεστωτικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν σε ένα μεταβατικό στάδιο να επαναδιαπραγματευτούν αξιόπιστα το χρέος και να θέσουν νέες βάσεις διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο της ΕΕ. Μην μου πείτε ότι αυτό ήταν πολιτικά ανέφικτο, διότι τότε θα συμφωνήσω με εκείνους που θεωρούν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, όχι απλώς ξεπερασμένο, αλλά απολύτως άχρηστο και επικίνδυνο για τα συμφέροντα του λαού. Από την Πέμπτη όσοι αρχίσουν τις κατάρες εναντίον του κ. Παπανδρέου, ας αναρωτηθούν προηγουμένως τι στάση κράτησαν τους τελευταίους 20 μήνες και αν, εκτός από κριτική, αγανάκτηση και εύκολες καταγγελίες ή ιδεολογικοποιημένη αλλά υπερβατική πρόταση, προσέφεραν πρακτικά στην ανατροπή μιας δρομολογημένης κατάστασης που θίγει με ιστορικά μοναδικό τρόπο κοινωνία και πολιτεία. Ας αναρωτηθούμε όλοι ποιους εξυπηρέτησε τελικά η στάση μας και τι απέδωσε η πολιτική μας συμπεριφορά. Μήπως τελικά η πόρνη χρεοκοπία δεν θα είχε έννοια και διάσταση σήμερα, εάν ελληνική κοινωνία και πολιτικό σύστημα δεν ήταν πλημμυρισμένα από νταβάδες, τσατσάδες, υποκριτές μικροσυμφεροντολόγους και ιδιοτελείς ηγεσίες; Μήπως τελικά η κρίση δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα τουλάχιστον να προσφέρει τίποτε καινούργιο πολιτικά στη χώρα; Μήπως είμαστε συλλογικά άξιοι της πτώχευσης μας; Μήπως ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Πάγκαλο ξέρουν σε ποιους τα λένε και σε ποιους τα κάνουν; Μήπως, τελικά τα κράτη χρεοκοπούν και οι κοινωνίες τους φτωχοποιούνται όπως τους ταιριάζει κάθε φορά; Μήπως δεν είναι η χρεοκοπία πόρνη, αλλά μια καλή ευκαιρία πολιτικο-οικονομικής μαστροπείας, από εκείνους που την θέλουν ντε και καλά πόρνη στην αυλή του γείτονα; Μήπως είναι πάρα πολλοί οι τελευταίοι: Ο χρόνος θα δείξει…
Το ερώτημα ποτέ δεν ήταν αν θα γίνει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά πώς (διαδικασία), πότε και από ποιους θα γίνει και ασφαλώς η κρίσιμη μορφή που αυτή θα ελάμβανε. Στο ερώτημα αυτό, όσοι δεν ανταποκρίθηκαν πολιτικά και στρατηγικά θεωρώ ότι διέπραξαν μέγιστο σφάλμα. Η αναδιάρθρωση δεν είναι ένα επουσιώδες στοιχείο της ελληνικής κρίσης, ίσως αποδειχθεί και θεμέλιος λίθος μιας νέας μεταπολίτευσης, πέραν του «λίθου της αμαρτίας».
Από....... activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Σε λίγα 24ωρα η αποκαλούμενη ήπια αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους θα είναι γεγονός. Οι κρίσιμες λεπτομέρειας αυτής της συμφωνίας ΗΠΑ-Γερμανίας, είναι ακόμη άγνωστες στο ευρύ κοινό, όπως άγνωστες είναι και οι συνέπειες για την Ελλάδα, την ΕΕ και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το μάρμαρο της τυπικής πλέον κατάληξης της χρεοκοπίας της χώρας μας θα πληρώσει σημαντικά ακριβότερα από όλους ο Ελληνικός λαός. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα πρέπει να ισχυριστούμε ότι η εξέλιξη αυτή ήταν αιφνίδια.
Η τροχιά της εθνικής μας (οικονομικής) χρεοκοπίας ακολούθησε την νοητή γραμμή που προβλέψαμε, όσοι είχαμε τα εφόδια να το κάνουμε και κανένα λόγο να παραπληροφορήσουμε. Το πολιτικό ζήτημα ήταν και είναι όμως άλλο. Από τη στιγμή που αντιληφθήκαμε πού το πάει ο κ. Παπανδρέου, γιατί δεν αντιδράσαμε, όπως θα έπρεπε κοινωνία και «αντιμνημονιακό» πολιτικό σύστημα; Η απάντηση που θα έδινε ένας κυνικός παρατηρητής θα ήταν μάλλον ακριβής: Διότι η χρεοκοπία είναι πόρνη και συμφέρει όσους μπορούν να την εκμεταλλευτούν για να κερδίσουν λαϊκή υποστήριξη και να αυξήσουν την διείσδυσή τους στο εκλογικό σώμα. Συμφέρει ασφαλώς και την τσέπη κερδοσκόπων και καιροσκόπων κάθε μορφής. Ανάλογα την τελική μορφή που θα λάβει η αναδιάρθρωση, μπορεί και να συμφέρει περισσότερο από όλους τον τραπεζικό τομέα και σίγουρα θα γίνει προσπάθεια να βγουν νικητές οι ηγέτες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δίχως να εμφανισθούν χαμένοι πολιτικά οι Γερμανοί. Όλα αυτά τα είχαμε όμως περιγράψει και εξηγήσει από την αρχή-αρχή της κρίσης, τόσο εγώ όσο και μερικοί άλλοι ανεξάρτητοι αναλυτές, κυρίως στο διαδίκτυο. Δόξα τω θεώ χάριν της τεχνολογίας του internet και της δημοκρατικής ευαισθησίας πολλών Bloggers, οι προσεγγίσεις μας διαδόθηκαν. Δικαιολογίες της μορφής δεν καταλάβαμε εγκαίρως πού πάει η κατάσταση με την ελληνική κρίση θα πρέπει να κρίνονται πολιτικά ως παιδαριώδης. Ο κ. Παπανδρέου μετεκλογικά δεν θα μπορούσε να εξαπατήσει κανέναν από όσους ενδιαφέρονταν στην πραγματικότητα να αντιληφθούν την δυναμική της κρίσης, που ασφαλώς προκλήθηκε τεχνητά, για να καταλήξει σήμερα σε μια μορφή τεχνικής «αποκατάστασης», που ορίζεται από την προσωρινή εκεχειρία μεταβιομηχανικής ευρωπαϊκής ελίτ και διεθνούς χρηματοπιστωτικής ελίτ. Το παιχνίδι ήταν διεθνές με επίκεντρο την εύκολη Ελλάδα, την παστρικιά Ελλάδα, φίλοι…και ας παρεξηγηθείτε όσοι και όσο θέλετε!
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται ωμά, εκεί όπου οι δημόσιες σχέσεις δεν έχουν σημασία. Την χρεοκοπία την χρησιμοποίησε σαν πόρνη ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και οι πάντες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό θα προσπαθήσουν να κεφαλαιοποιήσουν τα αποτελέσματά της: πραγματικά ή εικονικά. Η μορφή αναδιάρθρωσης που θα επιλεγεί τελικά θα αναδείξει νέους νικητές και νέους ηττημένους, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά στο εσωτερικό της Ελλάδας, στην ΕΕ, και στο πλαίσιο της διεθνούς πολιτικής. Σηματοδοτεί μια νέα φάση στην ιστορία του Δυτικού συστήματος ηγεμονίας που ασφαλώς δεν ολοκληρώνεται την Πέμπτη, καθώς βρισκόμαστε μόλις στην αρχή μιας περιόδου αναδιοργάνωσης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος κυριαρχίας και της διαχείρισης (διόρθωσης) της υπερσυσσώρευσης που έχει δημιουργηθεί. Αυτό ασφαλώς θα έχει αλυσιδωτές συνέπειες στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι ολοκληρώνεται με την επερχόμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας μας. Είναι πολύ πιθανό, αν υιοθετηθεί τελικά μια πολύ ήπια μορφή σε ότι αφορά στην συμμετοχή ιδιωτών, να γίνουμε μάρτυρες και άλλων στη συνέχεια. Εξαρτάται όχι αποκλειστικά από την συμπεριφορά της αγοράς, τις δημοσιονομικές παρεμβάσεις και την επαναθεμελίωση της περίφημης επενδυτικής εμπιστοσύνης, αλλά πρωτίστως από το νέο πολιτικο-οικονομικό μοντέλο που θα επικρατήσει διεθνώς και από τις συνθήκες αντιπαράθεσης μεταξύ αυτών που εμπλέκονται στις διαδικασίες παραγωγής κεφαλαίου και εκείνων που ρυθμίζουν τις διαδικασίες κυκλοφορίας του χρήματος. Στο κόσμο μας υπάρχει μια τεράστια χρηματοπιστωτική φούσκα που χρειάζεται μια μορφή παγκόσμιας αναδιάρθρωσης, για να θεωρήσει κανείς ότι η χρηματαγορά θα προσαρμοστεί στην πραγματική οικονομία. Ασφαλώς μόνον με δημοσιονομικές παρεμβάσεις δεν λύνεται το πρόβλημα και εδώ μάλλον συμφωνούμε πλέον πολιτικοί επιστήμονες και οικονομολόγοι, ασχέτως ιδεολογικής τοποθέτησης.
Αυτό όμως είναι ένα πολύ ευρύτερο ζήτημα. Το θέμα του σημερινού μου σημειώματος είναι πολύ στενότερο και διαφορετικής πολιτικής υφής. Πιστεύω ότι οι λεγόμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις άφησαν τελικά τον κ. Παπανδρέου ελεύθερο να χειριστεί, τρόπος του λέγειν, την κρίσιμη υπόθεση της αναδιάρθρωσης, γνωρίζοντας τις προθέσεις του και βλέποντας την ανικανότητά του σε όλα τα επίπεδα. Θυμάμαι όταν έγραφα για την ανάγκη ριζικής αναδιάρθρωσης πριν από την συζήτηση οποιουδήποτε μνημονίου με την ΕΕ (και όχι ασφαλώς με την τρόικα), κάποιοι προοδευτικοί αναγνώστες να σχολιάζουν: «Δεν πιστεύω να θεωρείς, την επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους να την κάνει ο ΓΑΠ;», ρωτούσαν ρητορικά. Όχι ασφαλώς, τούτο ήταν πολιτικά αδιανόητο και πρακτικά αφάνταστα υπερβατικό! Ο κ. Παπανδρέου ήταν από την αρχή αυτοεγκλωβισμένος, μονίμως επιχειρούσε να διασκεδάσει τις ευθύνες του, μονίμως έπεφτε σε μοναδικές για πρωθυπουργό αντιφάσεις, μονίμως παραπληροφορούσε, μονίμως αιθεροβατούσε και μονίμως έπαιζε το παιχνίδι των αγορών. Τι είδους αναδιαπραγμάτευση να κάνει, αφού από την αρχή πέταξε αυτή την καυτή πατάτα στην ΕΕ, σαν να ήταν η ΕΕ ο εκφραστής του ελληνικού εθνικού και κυρίως κοινωνικού συμφέροντος! Ο άνθρωπος και το καθεστώς ήταν αλλιώς συνηθισμένοι, δεν κάνανε για αυτή την δουλειά, πίστευαν ότι θα τους σώσουν οι διεθνείς πάτρωνές τους, για να εμφανισθούν στη συνέχεια ότι μας «σώζουν» οι ίδιοι από την απειλή, που οι ίδιοι προκάλεσαν και δόμησαν επικοινωνιακά. Άρα, το να επέτρεπε η ελληνική κοινωνία και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα στον κ. Παπανδρέου και την παρέα του να διαχειριστούν την χρεοκοπία ήταν από την αρχή στάση που, αν μη τι άλλο, δεν επικέντρωνε στο συμφέρον των δύο-τρίτων της κοινωνίας.
Πολύ κουβεντολόι ξεκίνησε, στο πλαίσιο της παραδοσιακής πολιτικής κουλτούρας της δεξιάς ή/και της αριστεράς, ενώ πολλά στο μεταξύ γίνανε - κάποια θαυμάσια και προοδευτικά, κάποια άλλα άστοχα και παραπλανητικά - αλλά στην ουσία ελάχιστοι επιμείναμε στην ανάγκη να αναπτυχθεί μια προοδευτική-κοινωνική στρατηγική για την νόμιμη ανατροπή του κ. Παπανδρέου και την ανάληψη κυβερνητικής ευθύνης, μετά από την διεξαγωγή εκλογών φυσικά, από ένα συνασπισμό φύσει και θέσει αντικαθεστωτικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν σε ένα μεταβατικό στάδιο να επαναδιαπραγματευτούν αξιόπιστα το χρέος και να θέσουν νέες βάσεις διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο της ΕΕ. Μην μου πείτε ότι αυτό ήταν πολιτικά ανέφικτο, διότι τότε θα συμφωνήσω με εκείνους που θεωρούν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, όχι απλώς ξεπερασμένο, αλλά απολύτως άχρηστο και επικίνδυνο για τα συμφέροντα του λαού. Από την Πέμπτη όσοι αρχίσουν τις κατάρες εναντίον του κ. Παπανδρέου, ας αναρωτηθούν προηγουμένως τι στάση κράτησαν τους τελευταίους 20 μήνες και αν, εκτός από κριτική, αγανάκτηση και εύκολες καταγγελίες ή ιδεολογικοποιημένη αλλά υπερβατική πρόταση, προσέφεραν πρακτικά στην ανατροπή μιας δρομολογημένης κατάστασης που θίγει με ιστορικά μοναδικό τρόπο κοινωνία και πολιτεία. Ας αναρωτηθούμε όλοι ποιους εξυπηρέτησε τελικά η στάση μας και τι απέδωσε η πολιτική μας συμπεριφορά. Μήπως τελικά η πόρνη χρεοκοπία δεν θα είχε έννοια και διάσταση σήμερα, εάν ελληνική κοινωνία και πολιτικό σύστημα δεν ήταν πλημμυρισμένα από νταβάδες, τσατσάδες, υποκριτές μικροσυμφεροντολόγους και ιδιοτελείς ηγεσίες; Μήπως τελικά η κρίση δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα τουλάχιστον να προσφέρει τίποτε καινούργιο πολιτικά στη χώρα; Μήπως είμαστε συλλογικά άξιοι της πτώχευσης μας; Μήπως ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Πάγκαλο ξέρουν σε ποιους τα λένε και σε ποιους τα κάνουν; Μήπως, τελικά τα κράτη χρεοκοπούν και οι κοινωνίες τους φτωχοποιούνται όπως τους ταιριάζει κάθε φορά; Μήπως δεν είναι η χρεοκοπία πόρνη, αλλά μια καλή ευκαιρία πολιτικο-οικονομικής μαστροπείας, από εκείνους που την θέλουν ντε και καλά πόρνη στην αυλή του γείτονα; Μήπως είναι πάρα πολλοί οι τελευταίοι: Ο χρόνος θα δείξει…
Το ερώτημα ποτέ δεν ήταν αν θα γίνει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά πώς (διαδικασία), πότε και από ποιους θα γίνει και ασφαλώς η κρίσιμη μορφή που αυτή θα ελάμβανε. Στο ερώτημα αυτό, όσοι δεν ανταποκρίθηκαν πολιτικά και στρατηγικά θεωρώ ότι διέπραξαν μέγιστο σφάλμα. Η αναδιάρθρωση δεν είναι ένα επουσιώδες στοιχείο της ελληνικής κρίσης, ίσως αποδειχθεί και θεμέλιος λίθος μιας νέας μεταπολίτευσης, πέραν του «λίθου της αμαρτίας».
Από....... activistis
Σάββατο 16 Ιουλίου 2011
Οι “Αγανακτισμένοι” δεν είναι τίποτα μπροστά σ΄αυτό που έρχεται
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Μισθολογικό μεσαίωνα προβλέπει το νυχτερινό νομοσχέδιο Βενιζέλου το οποίο θα αλλάξει εκ βάθρων την ζωή χιλιάδων μισθωτών. Σύμφωνα με τις διατάξεις κόβονται επιδόματα και κίνητρα απόδοσης και οι μισθοί στον δημόσιο τομέα προσαρμόζονται σ’ αυτούς που ισχύουν στον ιδιωτικό. Παράλληλα, μπαίνει «ταβάνι» στη σύνταξη που μπορεί κάποιος να πάρει. Έτσι:
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα έχουν προκαλέσει πόνο σε χιλιάδες Έλληνες, κυρίως στους δημοσίους υπαλλήλους που “πετσοκόψαν” τους μισθούς τους, σε πολλούς συνταξιούχους που έχασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους και σε χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους που είτε έμειναν χωρίς δουλειά, είτε υφίστανται μειώσεις εισοδημάτων. Αυτά, όμως που θα έρθουν σύντομα, ξεκινώντας από χθες, θα κάνουν τα παλιά να μοιάζουν με περαστικό κακό όνειρο. Θα είναι ένας εφιάλτης χωρίς τέλος που δεν μπορεί, θα βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, αυτή τη φορά με πολύ άγριες διαθέσεις.
Οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί εξάλλου τι σημαίνουν τα μέτρα που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση με την ευλογία της τρόϊκας. Όπως επίσης, κανείς μας δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας.
Το φθινόπωρο που έρχεται ίσως αποτελέσει την κρισιμότερη περίοδο για τη χώρα. Κι αυτό γιατί οι πολίτες, μετά τα μπάνια του λαού (όποιος καταφέρει να πάει για μπάνια) θα βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγάλα αδιέξοδα. Ακόμη κι αν υπήρχε “λίπος”, αν υπήρχε στα σεντούκια κρυμμένο χρήμα, εξανεμίζονται και ο κόσμος είναι πλέον με άδειες τσέπες.
Σκεφτείτε τα παρακάτω και προβληματιστείτε για το δύσκολο φθινόπωρο και τον “κατοχικό” χειμώνα που φτάνει.
Ζούμε σε έναν παρανοϊκό κόσμο που όμως τώρα αρχίζει να παρουσιάζει το πραγματικό του κόσμο. Ο εφιάλτης είναι μπροστά μας κι όποιος αντέξει. Το σίγουρο είναι ότι πλέον δε θα υπάρχει καναπές για να κάτσουμε αφού θα μας τα έχουν πάρει όλα. Και τότε ο δρόμος θα είναι η τελική επιλογή.
Από .... antinews
Μισθολογικό μεσαίωνα προβλέπει το νυχτερινό νομοσχέδιο Βενιζέλου το οποίο θα αλλάξει εκ βάθρων την ζωή χιλιάδων μισθωτών. Σύμφωνα με τις διατάξεις κόβονται επιδόματα και κίνητρα απόδοσης και οι μισθοί στον δημόσιο τομέα προσαρμόζονται σ’ αυτούς που ισχύουν στον ιδιωτικό. Παράλληλα, μπαίνει «ταβάνι» στη σύνταξη που μπορεί κάποιος να πάρει. Έτσι:
- Μπαίνει ανώτατο όριο στις συντάξιμες αποδοχές καθώς το ποσό της μηνιαίας σύνταξης δεν θα μπορεί πια να υπερβαίνει το μηνιαίο συντάξιμο μισθό, παρά μόνο στην περίπτωση που η σύνταξη προσαυξάνεται με πτητικά κ.λ.π. εξάμηνα ή υπολογίζεται με βάση τις διατάξεις των νόμων 1897/1990 και 1977/1991 (για θύματα τρομοκρατίας).
- Για όσους έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά και θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1.1.2013 και μετά, θα λαμβάνουν σύνταξη με τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους υπό την προϋπόθεση ότι έχουν συμπληρώσει 40 ετών πλήρους πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας.
- Επεκτείνονται για λόγους ισότητας και σε όσους έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά, οι ευνοϊκές διατάξεις που ισχύουν για τους βαριά αναπήρους (τυφλοί, τετραπληγικοί, νεφροπαθείς κ.λ.π) και οι οποίες προβλέπουν τη δυνατότητα συνταξιοδότησης των προσώπων αυτών με τη συμπλήρωση 15 ετών υπηρεσίας, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας και τον υπολογισμό της σύνταξής τους με βάση τα 35 έτη υπηρεσίας.
- Κόβονται επιδόματα απόδοσης αλλά και ταχύτερης διεκπεραίωσης εργασίας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αλλά πρόκειται για επιδόματα που δόθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις προκειμένου να μην κάνουν τις νόμιμες αυξήσεις.
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα έχουν προκαλέσει πόνο σε χιλιάδες Έλληνες, κυρίως στους δημοσίους υπαλλήλους που “πετσοκόψαν” τους μισθούς τους, σε πολλούς συνταξιούχους που έχασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους και σε χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους που είτε έμειναν χωρίς δουλειά, είτε υφίστανται μειώσεις εισοδημάτων. Αυτά, όμως που θα έρθουν σύντομα, ξεκινώντας από χθες, θα κάνουν τα παλιά να μοιάζουν με περαστικό κακό όνειρο. Θα είναι ένας εφιάλτης χωρίς τέλος που δεν μπορεί, θα βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, αυτή τη φορά με πολύ άγριες διαθέσεις.
Οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί εξάλλου τι σημαίνουν τα μέτρα που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση με την ευλογία της τρόϊκας. Όπως επίσης, κανείς μας δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας.
Το φθινόπωρο που έρχεται ίσως αποτελέσει την κρισιμότερη περίοδο για τη χώρα. Κι αυτό γιατί οι πολίτες, μετά τα μπάνια του λαού (όποιος καταφέρει να πάει για μπάνια) θα βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγάλα αδιέξοδα. Ακόμη κι αν υπήρχε “λίπος”, αν υπήρχε στα σεντούκια κρυμμένο χρήμα, εξανεμίζονται και ο κόσμος είναι πλέον με άδειες τσέπες.
Σκεφτείτε τα παρακάτω και προβληματιστείτε για το δύσκολο φθινόπωρο και τον “κατοχικό” χειμώνα που φτάνει.
- Η γενιά των 500 ευρώ είναι ήδη παρούσα αλλά αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Οι προσλήψεις νέων γίνεται με μισθούς χαμηλότερους κατά 20% από τη Συλλογική Σύμβαση με τα μικτά να είναι 591 ευρώ και τα καθαρά 502 ευρώ. Με τι κουράγιο λοιπόν θα βγουν στην αγορά οι νέοι αυτού του τόπου και πώς θα μπορέσουν να ζήσουν; Το σίγουρο είναι ότι θα βγουν στους δρόμους, αυτή τη φορά αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι για όλα.
- Οι “ευέλικτες μορφές εργασίας”, τα 4ήμερα, η μη πληρωμή υπερωριών και Κυριακών, οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις είναι εδώ αλλά σε λίγους μήνες θα είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση.
- Οι συνταξιούχοι ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί τη λαίλαπα. Όταν θα δουν πετσοκομμένο το εφάπαξ τους, όταν οι αγρότες θα παίρνουν 10% μικρότερη σύνταξη από τον ΟΓΑ, όταν όσοι παίρνουν πάνω από 1.700 ευρώ θεωρούνται λεφτάδες και θα δεχθούν μεγάλο ψαλίδι κι όταν η εξαθλίωση θα είναι γεγονός στα περήφανα γηρατειά, το μόνο που θα μείνει είναι ο δρόμος. Ο αγώνας χωρίς τέλος και από τους απόμαχους της ζωής.
- Οι μισθωτοί ακόμη δεν έχουν νιώσει για τα καλά τι σημαίνει μισθός πείνας. Όταν θα παίρνουν έως και 45 ευρώ το μήνα λιγότερα λόγω αυξημένης παρακράτησης, θα το καταλάβουν. Όταν θα τους έρθει η έκτακτη εισφορά από Σεπτέμβριο, όταν θα πληρώσουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες κεφαλικό φόρο κι όταν θα έρθουν τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, θα καταλάβουν τι σημαίνει μνημόνιο. Και τότε δεν θα έχουν άλλη επιλογή από τη μάχη στο πεζοδρόμιο. Ήδη η εφορία ετοιμάζεται να αποστείλει τα πρώτα μπιλιετάκια της που θα καλεί τον κόσμο να πληρώσει για ένα έγκλημα που δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος.
- Φυσικά, η νομιμοποίηση αυθαιρέτων δεν είναι απλά μια λύση στο πρόβλημα που κάποτε έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Σημαίνει μεγάλα ποσά που θα πρέπει να βρεθούν για να ενταχθούν στη ρύθμιση οι ιδιοκτήτες. Με άδειες τσέπες, όμως, που θα βρεθούν;
Ζούμε σε έναν παρανοϊκό κόσμο που όμως τώρα αρχίζει να παρουσιάζει το πραγματικό του κόσμο. Ο εφιάλτης είναι μπροστά μας κι όποιος αντέξει. Το σίγουρο είναι ότι πλέον δε θα υπάρχει καναπές για να κάτσουμε αφού θα μας τα έχουν πάρει όλα. Και τότε ο δρόμος θα είναι η τελική επιλογή.
Από .... antinews
“155 Δοσίλογοι Πρόδωσαν και Πούλησαν την Ελλάδα…”
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Γράφει ο Κώστας Φειδόπουλος
Τα τόσα όμορφα λόγια που λέμε στα παιδιά μας καθημερινά έχουν πλέον αρχίσει να στερεύουν όσο και να προσπαθείς να το ανακόψεις. Για μια στιγμή της καθημερινότητας μετά από μια δύσκολη ημέρα έρχεσαι και αντικρίζεις με λαχτάρα τα μάτια τους. Είναι τόσο αθώα τόσο αγνά τόσα μαγικά. Όταν όμως στην διάρκεια της απίστευτης αυτής ματιάς ...αντικρίζεις μέσα από το μυαλό σου ότι θα πρέπει να τους εξηγήσεις γιατί δέσμευσαν τα όνειρά τους και το μέλλον τους για μια ζωή σε πιάνει ρίγος. Σε πιάνει ένας βουβός πόνος δίχως αρχή μέση και τέλος. Ένα μείγμα συναισθημάτων που και εσύ ο ίδιος δεν έχεις βάλει σε τάξη. Να τους πεις την αλήθεια. Θα σε πιστέψουν όμως; Θα προσπαθήσεις να τους δώσεις να το καταλάβουν. Θα το κάνεις με κάθε κόστος ψυχής.
Όταν σε ρωτήσουν όμως εσύ τι έκανες για να με προστατέψεις τι ρημάδι απάντηση θα δώσεις. Αλήθεια τι; Να τους οδηγήσεις με τα λόγια σου να μισήσουν την ζωή στην Ελλάδα ή να τους δώσεις τα εφόδια για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις επόμενες προκλήσεις των καιρών. Για πια Ελλάδα όμως; Για την χώρα και που εσύ ο ίδιος, ο άνθρωπος που έφερες αυτά τα αγγελούδια στην ζωή, έχεις από καιρό μισήσει; Όχι απαραίτητα με την χώρα σου αλλά για όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα σου.
Ο κοινωνικός ιστός ραγίζει μαζί με το θεμέλιο λίθο της που είναι η σχέση της οικογένειας. Πως θα τους δώσεις τα εφόδια όταν ακόμα καλά καλά τα εφόδια αυτά ούτε και εσύ ο ίδιος δεν έχεις αποκτήσει; Δεν σε αφήνουν να τα αποκτήσεις. Πόσες ερωτήσεις αλήθεια ζητάνε απαντήσεις για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις αυτό που οι 155 δοσίλογοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας σου πρόσφεραν δίχως οίκτο και ντροπή; Πόσες;
Πόσες δικαιολογίες ακόμα να βρεις για να αντιμετωπίσεις τα πιο αγνά χαμόγελα των ψυχών που είναι το μέλλον της Ελλάδας; Πόσα γιατί θα ακούσεις όταν τα ίδια συνειδητοποιήσουν ή έχουν ήδη συνειδητοποιήσει πιο και πώς θα είναι το μέλλον τους σε αυτήν την χώρα;
Ή θα αλλάξει κάτι όταν στα επόμενα χρόνια τα βιβλία της σύγχρονης ιστορίας που θα διδάσκεται στα σχολεία και θα γράφει για 155 δοσίλογους που πούλησαν και υποθήκευσαν ένα ολόκληρο έθνος. Τι θα αλλάξει; Τι άλλαξε στην καθημερινότητά σου σε σένα φίλε αναγνώστη που με διαβάζεις τώρα όταν διαβάσες για πρώτη φορά για τον Ιούδα και τον Εφιάλτη.; Θα φαίνεται τότε σαν ιστορικό γεγονός και τίποτα παραπάνω.
Η ιστορία γράφτηκε και αυτήν την στιγμή δυστυχώς μια νέα σελίδα ενός σύγχρονου μεσαίωνα ξεκίνησε. Πότε θα υπάρξει η αναγέννηση; Άγνωστο. Σίγουρο μόνο ένα
155 Δοσίλογοι Πρόδωσαν και Πούλησαν την Ελλάδα και δεν θα είναι μακριά η ώρα που ένα κακάσχημο άγαλμα θα κοσμεί ένα σημείο της Αθήνας για να θυμούνται όλοι τις μέρες εκείνες που η Δημοκρατία δάκρυσε. Για να θυμάσαι και εσύ τις ημέρες που δεν μπορούσες να δεις καθαρά στα μάτια τα παιδιά σου..!!!
Το άγαλμα θα έχει τίτλο...
«Αφιερωμένο στους 155 δοσίλογους που έδωσαν και την ψυχή τους να προδώσουν την Ελλάδα» 15 Ιουλίου 2011
Εν Ελλάδι
Γράφει ο Κώστας Φειδόπουλος
Τα τόσα όμορφα λόγια που λέμε στα παιδιά μας καθημερινά έχουν πλέον αρχίσει να στερεύουν όσο και να προσπαθείς να το ανακόψεις. Για μια στιγμή της καθημερινότητας μετά από μια δύσκολη ημέρα έρχεσαι και αντικρίζεις με λαχτάρα τα μάτια τους. Είναι τόσο αθώα τόσο αγνά τόσα μαγικά. Όταν όμως στην διάρκεια της απίστευτης αυτής ματιάς ...αντικρίζεις μέσα από το μυαλό σου ότι θα πρέπει να τους εξηγήσεις γιατί δέσμευσαν τα όνειρά τους και το μέλλον τους για μια ζωή σε πιάνει ρίγος. Σε πιάνει ένας βουβός πόνος δίχως αρχή μέση και τέλος. Ένα μείγμα συναισθημάτων που και εσύ ο ίδιος δεν έχεις βάλει σε τάξη. Να τους πεις την αλήθεια. Θα σε πιστέψουν όμως; Θα προσπαθήσεις να τους δώσεις να το καταλάβουν. Θα το κάνεις με κάθε κόστος ψυχής.
Όταν σε ρωτήσουν όμως εσύ τι έκανες για να με προστατέψεις τι ρημάδι απάντηση θα δώσεις. Αλήθεια τι; Να τους οδηγήσεις με τα λόγια σου να μισήσουν την ζωή στην Ελλάδα ή να τους δώσεις τα εφόδια για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις επόμενες προκλήσεις των καιρών. Για πια Ελλάδα όμως; Για την χώρα και που εσύ ο ίδιος, ο άνθρωπος που έφερες αυτά τα αγγελούδια στην ζωή, έχεις από καιρό μισήσει; Όχι απαραίτητα με την χώρα σου αλλά για όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα σου.
Ο κοινωνικός ιστός ραγίζει μαζί με το θεμέλιο λίθο της που είναι η σχέση της οικογένειας. Πως θα τους δώσεις τα εφόδια όταν ακόμα καλά καλά τα εφόδια αυτά ούτε και εσύ ο ίδιος δεν έχεις αποκτήσει; Δεν σε αφήνουν να τα αποκτήσεις. Πόσες ερωτήσεις αλήθεια ζητάνε απαντήσεις για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις αυτό που οι 155 δοσίλογοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας σου πρόσφεραν δίχως οίκτο και ντροπή; Πόσες;
Πόσες δικαιολογίες ακόμα να βρεις για να αντιμετωπίσεις τα πιο αγνά χαμόγελα των ψυχών που είναι το μέλλον της Ελλάδας; Πόσα γιατί θα ακούσεις όταν τα ίδια συνειδητοποιήσουν ή έχουν ήδη συνειδητοποιήσει πιο και πώς θα είναι το μέλλον τους σε αυτήν την χώρα;
Ή θα αλλάξει κάτι όταν στα επόμενα χρόνια τα βιβλία της σύγχρονης ιστορίας που θα διδάσκεται στα σχολεία και θα γράφει για 155 δοσίλογους που πούλησαν και υποθήκευσαν ένα ολόκληρο έθνος. Τι θα αλλάξει; Τι άλλαξε στην καθημερινότητά σου σε σένα φίλε αναγνώστη που με διαβάζεις τώρα όταν διαβάσες για πρώτη φορά για τον Ιούδα και τον Εφιάλτη.; Θα φαίνεται τότε σαν ιστορικό γεγονός και τίποτα παραπάνω.
Η ιστορία γράφτηκε και αυτήν την στιγμή δυστυχώς μια νέα σελίδα ενός σύγχρονου μεσαίωνα ξεκίνησε. Πότε θα υπάρξει η αναγέννηση; Άγνωστο. Σίγουρο μόνο ένα
155 Δοσίλογοι Πρόδωσαν και Πούλησαν την Ελλάδα και δεν θα είναι μακριά η ώρα που ένα κακάσχημο άγαλμα θα κοσμεί ένα σημείο της Αθήνας για να θυμούνται όλοι τις μέρες εκείνες που η Δημοκρατία δάκρυσε. Για να θυμάσαι και εσύ τις ημέρες που δεν μπορούσες να δεις καθαρά στα μάτια τα παιδιά σου..!!!
Το άγαλμα θα έχει τίτλο...
«Αφιερωμένο στους 155 δοσίλογους που έδωσαν και την ψυχή τους να προδώσουν την Ελλάδα» 15 Ιουλίου 2011
Εν Ελλάδι
πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)