Το μυστικό παιχνίδι του Σόρος στη Μέση Ανατολή

 Αναρτήθηκε από.......  energoipoliteskv.blogspot.com

Το διπλό αμερικανικό παιχνίδι στη Μέση Ανατολή αποκαλύπτει το Wikileaks. Διαίρει και βασίλευε: οι ΗΠΑ, ενώ στήριζαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά τα τυραννικά καθεστώτα της περιοχής (εξαιρείται η Συρία), συγχρόνως υποστήριζαν το στήσιμο οργανώσεων αντιφρονούντων.

Η παροχή της υποστήριξης γινόταν μέσω ινστιτούτων και των δύο αμερικανικών κομμάτων, Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, τα οποία, με τη σειρά τους, λαμβάνουν χρηματοδότηση από το National Endowment for Democracy, ένα ταμείο-θεσμό που αντλεί 100 εκατ. δολάρια ετησίως από το Κογκρέσο και έχει κατηγορηθεί σαν το «μακρύ χέρι» της Ουάσιγκτον στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο αρκετών κρατών, από την Κεντρική Ασία έως τα Βαλκάνια και τη Λατινική Αμερική.

Αυτό ίσχυε μέχρι το 2005, όταν με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μπους, μετά ίσως και από το πείραμα που έγινε στον Λίβανο την ίδια χρονιά, οι πόροι άρχισαν να ρέουν απευθείας προς τις πολιτικές οργανώσεις. Το γεγονός προκάλεσε τριβές με την κυβέρνηση Μουμπάρακ, όπως επίσης αποκαλύπτει το Wikileaks, με αναφορές συγκεκριμένα στη δράση του Freedom House, ΜΚΟ που χρηματοδοτείται και από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και από τον Τζορτζ Σόρος (μέσω του Ιδρύματος Open Society). Οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται να προσθέσουν αβεβαιότητα στο, έτσι κι αλλιώς, θολό σκηνικό που αναδύεται από το ντόμινο των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο.

Απόλυτα σχετική με τα παραπάνω είναι και η μαρτυρία του Ρανί Αλ Ρατζί, 34χρονου αρχιτέκτονα, συγγραφέα, καλλιτέχνη και d.j. από τον Λίβανο.

Τον συναντήσαμε στην Κωνσταντινούπολη να δουλεύει το σενάριο μιας πολυεθνικής συμπαραγωγής που αντλεί σημαντικό μέρος του υλικού της από τη δραματική ιστορία της χώρας του. Παρά τη νεαρή ηλικία του (ή ίσως και εξαιτίας αυτής) ο Αλ Ρατζί είχε ενεργό ρόλο στη διοργάνωση των μεγάλων διαδηλώσεων του 2005 που ακολούθησαν τη δολοφονία του Ραφίκ Αλ Χαρίρι, πρωθυπουργού του Λιβάνου, και τελικά οδήγησαν στην αποχώρηση του συριακού στρατού από τη χώρα έπειτα από δεκαετίες.

Η δράση του.
Η γνωριμία του με τον πολιτικό, δημοσιογράφο και πανεπιστημιακό Σαμίρ Κασίρ μέσω ενός κοινού γνωστού, του Ελληνο-λιβανέζου Μισέλ Χατζηγεωργίου, ήταν καθοριστική για να εισέλθει στον στενό κύκλο των ανθρώπων που προετοίμασαν το «Κίνημα της 14ης Μαρτίου», ονομασία που πήρε από την ημέρα που έγινε ίσως η μεγαλύτερη μαζική διαμαρτυρία στον Λίβανο, το 2005. Ο Κασίρ, που δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ήταν μέλος του ΚΚ του Λιβάνου παλαιότερα και ένας από τους συνιδρυτές του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Το παγκόσμιο κοινό τον γνώρισε από τα άρθρα του στη «Le Monde Diplomatique», ενώ το λιβανέζικο από τις στήλες του στις εφημερίδες «L’Orient-Le Jour» και «Αl Nahar», καθώς και από τη μηνιαία πολιτική επιθεώρηση «L’Orient Express» που εξέδιδε.

Οπως διηγείται ο Αλ Ρατζί, προσκλήθηκε από τον Κασίρ να συμμετάσχει σε κάποιες κλειστές συναντήσεις και κατόπιν σε συναθροίσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε κλίμα συνωμοτικότητας. Ουσιαστικά επρόκειτο για εντατικά σεμινάρια, που δίδασκαν στον ίδιο και σε άλλα -30 περίπου- νεαρής ηλικίας άτομα την τεχνογνωσία του καθοδηγητή του πλήθους κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων. «Μας μάθαιναν τι να λέμε, πώς να το λέμε, πώς να φερόμαστε, ποια να είναι η γλώσσα του σώματός μας. Ολα ήταν προσεκτικά μελετημένα, τίποτε αυθόρμητο.

Η τεχνογνωσία προερχόταν από τις χρωματιστές επαναστάσεις στην πρώην ΕΣΣΔ και τη Σερβία. Τα άτομα που μας μιλούσαν είχαν στήσει προηγουμένως την ΟΤΠΟΡ, την οργάνωση πίσω από τις διαδηλώσεις που ανέτρεψαν τον Μιλόσεβιτς. Αργότερα έμαθα ακόμα ότι ο Κασίρ, ο οποίος είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, είχε προσληφθεί από μια αμερικανική διαφημιστική εταιρεία με μισθό 5.000 δολ. μηνιαίως, τη Saatchi&Saatchi». Δεν επρόκειτο για μια κανονική δουλειά, ισχυρίζεται ο Αλ Ρατζί, αλλά για τη γραμμή χρηματοδότησης του Κασίρ από τον Σόρος.

«Ο Κασίρ κάθε μήνα πήγαινε στη Γερμανία, όπου είχε συναντήσεις σε αμερικανική βάση έξω από τη Φρανκφούρτη για την προετοιμασία της επανάστασης-εκδίωξης των Σύρων. Παράλληλα προπαγάνδιζε τις ιδέες που θα συμπυκνώνονταν στα σλόγκαν της 14ης Μαρτίου στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού όπου δίδασκε».

Απογοήτευση.
Οσα -σχετικά γρήγορα- ανακάλυψε ο Αλ Ρατζί τον απογοήτευσαν: «Κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για τίποτε άλλο παρά για την εξέγερση του πλούσιου -χριστιανικού κυρίως- 10%, καθοδηγούμενη μάλιστα από τον αμερικανικό παράγοντα, προκειμένου να περιθωριοποιηθεί η Χεζμπολάχ. Αυτά που μ’ ενοχλούσαν στο πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν θα άλλαζαν, αλλά θα επανανομιμοποιούνταν μέσω και της δικής μου συμμετοχής».

Δεν ήταν μόνο ο Αλ Ρατζί που άρχισε να παίρνει αποστάσεις. Ο ίδιος ο Κασίρ προβληματιζόταν. «Είχα δει τον Κασίρ λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία του και ήταν αναστατωμένος. Μου είπε ότι τα πράγματα πάνε λάθος και πως αφού κάναμε την επανάσταση πρέπει τώρα να κάνουμε άλλη μία εναντίον της». Λίγο καιρό αργότερα, ο Σαμίρ Κασίρ ανατιναζόταν μέσα στο αυτοκίνητό του. Για τη δολοφονία του, όπως και άλλων δύο διανοουμένων που υποστήριξαν το «Κίνημα της 14ης Μαρτίου» και την «Επανάσταση του Κέδρου», όπως ονομάστηκε, όλοι κατηγόρησαν τη Συρία. Ο Ρανί Αλ Ρατζί όχι. Ηταν μάλιστα ένας από τους λόγους που πήρε αποστάσεις από το Κίνημα.

Μία μέρα πριν δολοφονηθεί, όπως λέει ο Αλ Ρατζί, ο Κασίρ είχε γράψει ένα επικριτικό άρθρο για τις συμφωνίες που γέννησαν τελικά τη δυτικόφιλη «Συμμαχία της 14ης Μαρτίου», η οποία κυβερνά σήμερα τον Λίβανο. «Και οι τρεις προβεβλημένοι διανοούμενοι υποστηρικτές της “Επανάστασης του Κέδρου” -συμπτωματικά, όλοι ελληνορθόδοξοι- δολοφονήθηκαν μόλις έπαψαν να είναι χρήσιμοι. Οτι όλοι κατηγόρησαν τη Συρία ήταν τόσο αναμενόμενο που θεωρώ ηλίθιο να ευθύνεται πράγματι για τις δολοφονίες αυτές», εξηγεί τη δυσπιστία του ο Αλ Ρατζί.

Μέχρι το 2005
Πώς γινόταν η χρηματοδότηση

Τα αμερικανικά χρήματα έφταναν στους αποδέκτες με διάφορους τρόπους. Στην περίπτωση της Συρίας η ροή τους διοχετεύθηκε σε οργανώσεις εξόριστων αντικαθεστωτικών για το στήσιμο ενός δορυφορικού τηλεοπτικού δικτύου (Barada TV) και, με αρκετή μυστικότητα, αφού η συριακή υπηρεσία πληροφοριών βρισκόταν σε εγρήγορση, προς το εσωτερικό.

Σε χώρες «φιλικές» προς τις ΗΠΑ, δηλαδή σε Αίγυπτο, Μπαχρέιν και Υεμένη, ανοικτά δραστηριοποιούνταν διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Παρείχαν χρήματα και εκπαίδευση σε αντιπολιτευτικές οργανώσεις.

Το ανεκτικό κλίμα οφείλεται στο ότι αρχικά η χρηματοδότηση για τη «δημοκρατική» εκπαίδευση διοχετευόταν σε ελεγχόμενα από το καθεστώς κανάλια, τουλάχιστον στην Αίγυπτο.

Ρανί Αλ Ρατζί
Δάκτυλος ΗΠΑ στην εξέγερση της Αιγύπτου»

Χρόνια μετά τις διαδηλώσεις της Βηρυτού, ο Ρανί Αλ Ρατζί βρέθηκε στην Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου το βράδυ εκείνο που οι καθεστωτικοί παρακρατικοί εφορμούσαν με σπαθιά, καμήλες και άλογα εναντίον του πλήθους.

Σε αυτό το σκηνικό αρχαϊκής μάχης ήταν που θα μάθαινε πως ο Ιβάν, ένας Βάσκος-μέλος της ΟΤΠΟΡ, τον οποίο γνώρισε στις συναντήσεις της Βηρυτού, είχε πιάσει δουλειά στο «Κίνημα της 6ης Απριλίου» – ημερομηνία δολοφονίας από ασφαλίτες ενός μπλόγκερ, του Χαλίντ Σαΐντ.

Η διαπίστωση που έκανε ο Ρανί επιβεβαιώνεται και από το ρεπορτάζ που διενέργησαν οι «New York Times» επιχειρώντας να διασταυρώσουν τα στοιχεία του Wikileaks. Μέλη της «6ης Απριλίου» σε συνεντεύξεις τους παραδέχονται ότι έλαβαν χρηματοδότηση και εκπαίδευση από αμερικανικές MKO, πράγμα που τους παραξένεψε, εφόσον οι Αμερικανοί εκπαίδευαν ταυτόχρονα και τους διώκτες τους, και τους έκανε στόχους κριτικής από αρκετούς που τους θεώρησαν «πουλημένους».

Ο Ρανί Αλ Ρατζί συγκρίνει τις εξελίξεις στην Αίγυπτο με αυτές στη χώρα του. «Κατά τη γνώμη μου, και στην Αίγυπτο λαμβάνει χώρα μια αστική επανάσταση ή μάλλον μια επανάσταση καθοδηγούμενη από το πλούσιο 10% του πληθυσμού. Η διαφθορά του καθεστώτος είχε αρχίσει να ενοχλεί πολύ την τοπική πλουτοκρατία.

Το κοινό μοτίβο.
Η οικογένεια Μουμπάρακ είχε γίνει υπερβολικά άπληστη, διεκδικούσε το 30% των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, το γνωρίζω από τον αντιπρόσωπο της Nissan. Η αστική τάξη λοιπόν κινητοποίησε τις μάζες, οι οποίες αναμφίβολα είχαν χιλιάδες λόγους για να εξεγερθούν».

Σύμφωνα με τον Ρανί Αλ Ρατζί υπάρχει ένα κοινό μοτίβο που ακολουθούν οι άνθρωποι της ΟΤΠΟΡ. Η χρήση του Διαδικτύου (Facebook, Twitter και διάφορων μπλογκ) είναι κάτι που έχει ήδη επισημανθεί. «Δείτε τις λεπτομέρειες στις καλοστημένες ιστοσελίδες: τα ίδια σύμβολα, μια γροθιά, κινήματα με ονόματα ημερομηνιών και »επαναστάσεις» λουλουδιών, δέντρων και χρωμάτων (σ.σ.: των Ρόδων στη Γεωργία, του Κέδρου στον Λίβανο, της Τουλίπας στο Κιργιστάν, η Πορτοκαλί Επανάσταση στην Ουκρανία), η ίδια –εξαιρετική– γραφιστική τεχνική στις ιστοσελίδες».

Πράγματι, υπάρχει οφθαλμοφανής ομοιότητα. Το Wikileaks αποκάλυψε ότι πολλοί από τους αντιφρονούντες έλαβαν εκπαίδευση για τη χρήση της τεχνολογίας των νέων μέσων, παρακολουθώντας, για παράδειγμα, σχετικό σεμινάριο το 2008 στη Νέα Υόρκη, στο οποίο χορηγοί ήταν, μεταξύ άλλων, η Google, το Facebook και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

www. προπαγάνδα.com

Ο Ρανί Αλ Ρατζί μάς δείχνει επίσης το nowlebanon.com. ιστοσελίδα που, όπως λέει, χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον Τζορτζ Σόρος.

Πρόκειται για ένα site ενημερωτικού χαρακτήρα που φιλοξενεί άρθρα στα αραβικά και στα αγγλικά και θεματολογία από τον Λίβανο και τη Συρία.

«Γνώρισα στη Βηρυτό μια Ρουμάνα δημοσιογράφο που δουλεύει στην ιστοσελίδα. Είναι υπερφιλόδοξη και θρασύτατη. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο άρχισε να γράφει επιθετικά πολιτικά άρθρα για θέματα που αγνοεί. Προφανώς όμως γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει να γράφει».

Βαλκάνια
Η «παιδική χαρά» ενός μεγιστάνα

Η ΝΑ Ευρώπη και τα Βαλκάνια υπήρξαν για πολύ καιρό η αγαπημένη «παιδική χαρά» του γεννημένου στη γειτονιά (Βουδαπέστη) Τζορτζ Σόρος. Μέσω του πλούσιου ταμείου του Ιδρύματος Open Society, το οποίο έχει παρακλάδια στις περισσότερες χώρες της περιοχής, ο Σόρος έχει καταστεί ένας ξεχωριστός παράγοντας εξελίξεων. Αξιοποιώντας χορηγίες, ο Σόρος φαίνεται να ασκεί σημαντική επιρροή στην επίσημη αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ο 80χρονος Κροίσος είχε λόγο και στις πολιτικές εξελίξεις εντός των κρατών που δημιουργήθηκαν μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Ο Σόρος ενεπλάκη στο πολιτικό σκηνικό της ΠΓΔΜ και στο διπλωματικό πόκερ με το θέμα του ονόματός της, πράγμα που έκανε με τον αντιφατικό τρόπο που χαρακτηρίζει γενικά τις πολιτικές του τοποθετήσεις. Ετσι, ο Σόρος, ενώ αρχικά ταυτιζόταν με τις θέσεις της τότε κυβέρνησης Γκλιγκόροφ, αργότερα ήρθε σε αντιπαράθεση μαζί της, όταν προσπάθησε να διαμεσολαβήσει ώστε να υιοθετηθεί το όνομα Σλαβομακεδονία, κάνοντάς το όμως με έναν τρόπο που τορπίλισε όποια συμφωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί. Σταδιακά ο Σόρος απομακρύνθηκε από τη θέση που είχε εκφράσει ότι η ΠΓΔΜ είναι το μόνο πολυεθνικό κράτος της περιοχής, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων γίνονται σεβαστά και ενίσχυσε τις αποσχιστικές τάσεις των Αλβανών στο Τέτοβο. Σήμερα το Ιδρυμα Open Society στην ΠΓΔΜ έχει εξελιχθεί σε βραχνά για την κυβέρνηση Γκρούεφσκι.

Πηγή: Εθνος via http://www.inprecor.gr

Διώρυγα στον Βόσπορο θα κατασκευάσει η Τουρκία

 Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Στην κατασκευή διώρυγας πλάτους 150 μέτρων, που θα συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά, σχεδιάζει να προχωρήσει η Τουρκία. Σύμφωνα με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στόχος είναι η αποσυμφόρηση του Βοσπόρου.

"Σηκώνουμε τα μανίκια μας για τη Διώρυγα Κωνσταντινούπολη, ένα από τα μεγαλύτερα σχέδια του αιώνα που θα επισκιάσει τις διώρυγες του Παναμά και του Σουέζ", δήλωσε ο Ερντογάν κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής ομιλίας του.

Οι προκαταρκτικές μελέτες για το σχέδιο αναμένεται να ξεκινήσουν μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Υπολογίζεται ότι θα διαρκέσουν περίπου δύο χρόνια και σύμφωνα με τον Τούρκο πρωθυπουργό η διώρυγα θα έχει μήκος από 40 ως 50 χιλιόμετρα και βάθος 25 μέτρα. Η διώρυγα θα χρησιμοποιείται από τα πιο μεγάλα δεξαμενόπλοια και κρουαζιερόπλοια, με ρυθμό 160 την ημέρα. Από τον Βόσπορο, ο οποίος έχει μήκος περίπου 30 χιλιόμετρα, διέρχονται κάθε χρόνο πολλές δεκάδες χιλιάδες εμπορικά πλοία, με αποτέλεσμα οι περίπου 13 εκατ. κάτοικοι της Κωνστνατινούπολης να αντιμετωπίζουν σοβαρούς κινδύνους περιβαλλοντικής καταστροφής

Σύμφωνα με τον Ερντογάν, "το σχέδιο αυτό είναι ένα ενεργειακό σχέδιο, ένα σχέδιο για τις μεταφορές. Όμως πρώτα απ' όλα πρόκειται για ένα σχέδιο για το περιβάλλον. Πρόκειται για ένα σχέδιο για την προστασία της φύσης, της θάλασσας, των υδάτινων πόρων της Κωνσταντινούπολης και των περιχώρων της".

Ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε καθόλου στις οικονομικές παραμέτρους του σχεδίου.

Πρόσθεσε δε, ότι μεταξύ των σχεδίων είναι η κατασκευή ενός αεροδρομίου -- του τρίτου της Κωνστνατινούπολης και του μεγαλύτερου της Τουρκίας-- και ενός λιμανιού κοντά στη διώρυγα.  Ως έτος για την ολοκλήρωση των εργασιών όρισε το 2023.

http://www.enet.gr

Άλλοθι στην ΕΕ ψάχνει ο Γιαννόπουλος

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

 «Νομίζω ότι η απογραφή δεν δικαίωσε τότε την κυβέρνηση» ανέφερε χαρακτηριστικά ο τομεάρχης Υγείας 

Τη δική του άποψη στη συζήτηση που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό της ΝΔ αναφορικά με την απογραφή εξέφρασε χθες στο ραδιόφωνο του Flash ο τότε υφυπουργός Υγείας της ΝΔ, Θανάσης Γιαννόπουλος. «Ήταν μια δέσμευση της κυβέρνησης, προεκλογική δέσμευση να πάμε σε απογραφή.

Η γνώμη μου τότε, μάλιστα το είχα σχολιάσει, ήταν ότι η απογραφή ναι μεν θα έδινε την πραγματική εικόνα την οικονομική, τι μας έλεγαν ότι θα παραλάβουμε και τι βρήκαμε, όπως και τώρα το τι παραδώσαμε και το τι βρήκαν ενδεχομένως στη ροή των στοιχείων. Νομίζω ότι η απογραφή δεν δικαίωσε τότε την κυβέρνηση» ανέφερε χαρακτηριστικά ο τομεάρχης Υγείας και συνέχισε:
«Ήταν όμως μια κεντρική δέσμευση. Δεν ξέρω όμως, δεν ξέρω κι εδώ έχω ένα ερωτηματικό, μήπως ήταν και επιταγή της ΕΕ ότι κύριοι πρέπει να ξέρουμε την πραγματική σας εικόνα, ποιοι είστε, τι κάνετε, πού βρίσκεστε, πού πατάτε.
Ήταν τότε οι δεσμεύσεις αλλά δεν μπορώ όμως να θεωρήσω ότι ήταν ό,τι το καλύτερο την περίοδο εκείνη» ήταν τα λόγια του κ. Γιαννόπουλου.

Από .... parapolitika.gr

Κρίσιμο δεκαήμερο

Αναρτήθηκε από.......  energoipoliteskv.blogspot.com

“Το πλέον κρίσιμο δεκαήμερο αποφάσεων αρχίζει για τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου με τη σημερινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου”, σύμφωνα με την “Καθημερινή”. Η χώρα τελεί υπό την ασφυκτική πίεση των αγορών και η κυβέρνηση καλείται μέσω του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, αλλά και της εξειδίκευσης του σχεδίου αποκρατικοποιήσεων να πείσει ότι το “στοίχημα“ για την ελληνική οικονομία δεν έχει χαθεί. Ο κ. Παπανδρέου θα προχωρήσει σε νέο κύκλο συναντήσεων με τους υπουργούς του, προκειμένου να οριστικοποιηθεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αλλά και να αρθούν οι μεταξύ τους διαφωνίες που πλήττουν καίρια την κυβερνητική εικόνα σε μια καθοριστική καμπή.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της “Δημοκρατίας“, επιδίωξη της κυβέρνησης και ειδικά του οικονομικού επιτελείου είναι το κείμενο νόμου που θα έρθει στη Βουλή έως τις 15 Μαΐου για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2011-2015 να έχει τη μορφή γενικόλογων προβλέψεων για μειώσεις δαπανών και αυξήσεις φορολογικών εσόδων. Να είναι δηλαδή κάτι σαν το Μνημόνιο που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούνιο από τη Βουλή, αλλά για την εφαρμογή του ήρθαν ειδικά νομοσχέδια και  υπουργικές αποφάσεις με τις λεπτομέρειες των μέτρων λιτότητας που τελικά επιβλήθηκαν».
Σύμφωνα, εξάλλου, με την “Ελευθεροτυπία”, τα συμπληρωματικά μέτρα που θα ληφθούν φέτος φτάνουν στα 3 δις ευρώ, ενώ το οικονομικό επιτελείο αφήνει ανοιχτό παράθυρο για νέα συμπληρωματικά μέτρα από τις τυχόν αποκλίσεις του 2011 κατά την άνοιξη του επόμενου έτους! Η πολιτική των συμπληρωματικών μέτρων τείνει να παγιωθεί στην κυβέρνηση, καθώς το Μνημόνιο δεν πετυχαίνει τους στόχους του και βρίσκονται μονίμως ενώπιον  αποκλίσεων. Κορυφαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου δήλωνε χθες πως για φέτος αρκούν τα συμπληρωματικά μέτρα των 3 δις ευρώ, καθώς αποφασίστηκαν στο υπουργικό συμβούλιο της 15^ης Απριλίου είχε ληφθεί υπ’ όψιν η αναθεώρηση του ελλείμματος του 2010 προς τα πάνω. Η απόκλιση του 1,1% θα καλυφθεί από τα 3 δις ευρώ.

Από .... antinews

ΔΗΛΩΣΗ Α.ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ (παραλίγο πρωθυπουργού της Ελλάδος)

Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com

 «Το ατόπημα στο οποίο οδηγούν κάποιοι την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν τους τιμά. Με την περίεργη διαδικασία που επιλέγουν αποκαλύπτουν, και στην περίπτωση αυτή, τη βαθιά κρίση πολιτικού προσανατολισμού του ΠΑΣΟΚ αυτή την περίοδο.

Λυπάμαι διότι αντί να ακολουθήσουν το δρόμο ανάδειξης όλης της αλήθειας, που την απαιτεί και το λαϊκό αίσθημα και η Δικαιοσύνη, οδηγούν -σε περίεργη σύμπνοια με τη Ν.Δ.- την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ σε πρωτοφανή μεθόδευση, επιδιώκοντας, μέσω της επιλεκτικής στοχοποίησης μου, μια βολική «αλήθεια» για ορατές πλέον πολιτικές σκοπιμότητες.

Τόσο επί της ουσίας, όσο και για τα περί «μαύρου χρήματος» χτύπησαν λάθος πόρτα. Είμαι έτοιμος μέσα από την όποια κοινοβουλευτική διαδικασία να συμβάλλω ενεργά για την ανάδειξη όλης της αλήθειας. Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή που ανακινήθηκε η υπόθεση των υποβρυχίων από την Γερμανική και την Ελληνική Δικαιοσύνη η θέση μου ήταν: Όλα στο φως, πλήρης διαφάνεια παντού, ώστε ο λαός μας να μάθει όλη την αλήθεια.

Έτσι θα δοθούν αποστομωτικές απαντήσεις και απέναντι στις επιθέσεις λάσπης και ψεύδους, αλλά και στο κατασκευασμένο κλίμα από μεμονωμένα «βαποράκια» της ενημέρωσης.

Είναι χρέος μου να υπερασπιστώ και την προσωπική πορεία και προσφορά μου, αλλά και το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δηλώνω για μία ακόμη φορά υπερήφανος για τη σύμβαση συμπαραγωγής των νέων υποβρυχίων και τη μεταφορά της τεχνολογίας τους στην Ελλάδα, που διασφαλίζουν για το Πολεμικό Ναυτικό το στρατηγικό πλεονέκτημα στο Αιγαίο».

http://taxalia.blogspot.com/2011/04/blog-post_5846.html

Στου κουφού την πόρτα

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

 Γράφει ο Γ. Παναγόπουλος

Η τελευταία δημοσκόπηση επαληθεύει το αδιανόητο. Την στιγμή που η Ελλάδα έχει πτωχεύσει, τα 2 κόμματα συκγεντρώνουν 60%! Εχεις μετά τους κόκκινους 12% σαν τον Μπρούς Γουίλις (πολύ σκληροί για να πεθάνουν), οι 7% του Καρατζαφέρη, και πάει λέγοντας..

Μα ποιοί είμαστε επιτέλους? Ποιοί είναι όλοι αυτοί οι αμετακίνητοι? Δεν έχω στοιχεία γιατί τέτοια δημοσκόπηση δεν έχει γίνει ποτέ αλλά δεν μπορεί παρά να είναι όλοι αυτοί που έχουν μία θέση στο Δημόσιο η ΔΕΚΟ, ή έχουν συγγενή πρώτου βαθμού με τέτοιο προσόν (μπαμπά, μαμά, αδερφό, αδερφή, γιό, κόρη).. Με 1,000,000 υπαλλήλους φαντάζεσαι τι spread (!) κάνεις... Είναι όλοι αυτοί που μπούκαραν στο λεωφορείο μέσα είτε από την μπροστινή πόρτα είτε από την πίσω είτε από το παράθυρο, και τώρα πού έχουν κάτσει σε θέση δεν σηκώνονται ούτε με λοστό! Και ας φωνάζουν οι όρθιοι όσο θέλουν. Μόνο 2 περιπτώσεις υπάρχουν για να κουνηθούν από την θέση τους, είτε να.........

κάνει βούτα το λεωφορείο στον γκρεμό, η να του φύγουν οι ρόδες..

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Γι'αυτό και ο τελάλης της επανάστασης είναι τρελλαμένος ο άνθρωπος (βλ. youtube) και ουρλιάζει "μα ποιός θα αποφασίσει για σάς? Ο Ιησούς Χριστός?" Τελάλη μου χτύπησες διάνα... Εχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λές, πράγματι έτσι είναι. Και η δημοσκόπηση δένει το πράμα. Το 60% ελπίζει στην διατήρηση του status quo μπας και την βγάλουμε καθαρή.... Το 20% έχει ιδεολογικά κολλήματα.... Το 10% δεν ξέρει τι θέλει.. Και το 10% φωνάζει αλλά ποιός ακούει. Αυτοί είμαστε. Είδες πως σε γράφουν όλοι στο δρόμο κιας τους φωνάζεις με την ντουντούκα στ'αυτί? Αυτή τη στιγμή μόνο ο Ιησούς Χριστός μπορεί να μας βοηθήσει.

Και οι κύριοι που μας "δάνεισαν" το ξέρουν αυτό, οπότε θα μας πάνε σε αργό θάνατο, και θα αρπάξουν το μέλλον και τον πλούτο της χώρας που είναι το πραγματικό ζητούμενο, προσέχοντας απλά να διατηρήσουν το 60% στην αυταπάτη που βρίσκεται..Το 60% είναι ο μοχλός τους, το πραγματικό ενέχυρο, η εγγύηση ότι δε θα πάει κανείς με πυρσούς έξω από τη Βουλή για να ζητήσει την ακύρωση της παράνομης και αντισυνταγματικής δανειακής σύμβασης.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ανατροπή θα έρθει μόνο από έξω. Με την μορφή μιας δεύτερης κρίσης (το περίφημο double dip) η οποία θα ρίξει στο κανναβάτσο τα "πακέτα στήριξης", τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες και το Ελληνικό Δημόσιο μαζί.

  Από  ........ kafeneio

Σπάνε κάθε ρεκόρ τα spreads - Ξεπέρασαν και τις 1.300 μονάδες βάσης

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Οι αποδόσεις των ελληνικών κρατικών ομολόγων έχουν πάρει την πάνω βόλτα και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί και να υποχωρήσουν.
Η ραγδαία άνοδος τους αποδίδεται στα συνεχή και καθημερινά σενάρια αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους τα οποία και δεν υποχωρούν παρά τις διαψεύσεις από την κυβέρνηση και την Κομισόν.
Το spread των ελληνικών 10ετών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών, εκτινάχτηκε πάνω από τις 1.300 μονάδες βάσης. Στις 15:18 (ώρα Ελλάδος), το πριμ που ζητούσαν οι επενδυτές για διακράτηση των ελληνικών ομολόγων έναντι των γερμανικών bunds διευρυνόταν στις 1.328,8 μονάδες βάσης.
Νωρίτερα οι αποδόσεις των ομολόγων μικρής διάρκειας κατέγραφαν τη μεγαλύτερη άνοδο.
 Η απόδοση του διετούς ομολόγου σημείωνε άνοδο 30 μονάδων βάσης στο 25,17% και του πενταετούς αύξηση κατά 53 μονάδες βάσης στο 22,47%. Η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου αυξανόταν κατά 29 μονάδες βάσης στο 15,86%.
Πρόκειται για ιστορικό υψηλό από την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ.
"Οι αποδόσεις ομολόγων μικρής διάρκειας βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση", σχολίασε trader στο Reuters. "Δεν υπάρχουν ενδείξεις για αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζες, έτσι δεν υπάρχει κάτι που να σταματήσει αυτή την κίνηση".
Το CDS του 5ετούς ελληνικού ομολόγου διευρύνονταν κατά 37 μονάδες βάσης στις 1.375 μ.β.
Το spread των 2ετών ελληνικών τίτλων αυξήθηκε κατά 43 μονάδες βάσης και έφθασε το 24,69%, μετά τη δημοσίευση άρθρου του κ. Μοχάμεντ Ελ - Εριάν, Διευθύνοντος Συμβούλου του μεγάλου επενδυτικού ταμείου Pimco, στη γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ (Handelsblatt), το οποίο αναφερόταν στον κίνδυνο μίας "χαμένης δεκαετίας" για την Ελλάδα.
Στο άρθρο αναφέρεται ότι "η Λατινική Αμερική υπέφερε από μία 'χαμένη δεκαετία' όσον αφορά την ανάπτυξη, την απασχόληση και τις επενδύσεις" και ότι "η Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα τον ίδιο κίνδυνο", καθώς "είναι πολύ μακριά" από τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και δεν έχει έρθει καθόλου πιο κοντά στην επιστροφή της στις αγορές.
Σε σχόλιο του πρακτορείου Reuters (IFR - Comment) αναφέρεται η προειδοποίηση από το μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Γκονζάλες - Παράμο ότι η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας μπορεί να έχει πιο καταστρεπτικές συνέπειες από τη χρεοκοπία της αμερικανικής τράπεζας Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, αλλά σημειώνεται ότι το πρόβλημα είναι ότι η προειδοποίηση αυτή αγνοείται από τους πολιτικούς. Η πεποίθηση σε πολιτικούς κύκλους της ΕΕ, σημειώνεται στο σχόλιο, είναι ότι η Ευρωζώνη μπορεί να αντέξει μία αναδιάρθρωση χρέους, εφόσον η ΕΚΤ προτίθεται να αυξήσει τα επιτόκια της.

http://www.newscode.gr

Στο πυρ το εξώτερο η απόκτηση πρώτης κατοικίας

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspoot.com

Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., συνεχίζει να κάνει καθημερινά τα ίδια τραγικά λάθη με τις αλόγιστες αποφάσεις της.

Αποφάσεις που ζημιώνουν την χώρα και αντί να δημιουργούν όραμα και προϋποθέσεις ανάτασης της δεινής οικονομικής κατάστασης που διερχόμαστε από την ημέρα υπαγωγής της Ελλάδος στους όρους του επαχθούς μνημονίου, βυθίζει την Ελληνική κοινωνία στην άβυσσο των άθλιων επιλογών της.
Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υποθήκευσε το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών των Ελλήνων, υπογράφοντας την Διεθνή συνθήκη (μνημόνιο) της Ε.Ε., του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, δηλαδή των διεθνών τοκογλύφων και κερδοσκόπων χωρίς καν να την διαβάσει. Διότι μετά ένα χρόνο έχουν καταστεί πλέον κατανοητοί από όλους μας οι επαχθείς όροι του. Οι οικονομικές αποφάσεις του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών... από την ημέρα ψηφίσεως του μνημονίου είναι αποφάσεις τριτοκοσμικές και οδήγησαν μέσα σε ένα χρόνο από την εφαρμογή του, σε πλήρη μαρασμό και εξαθλίωση την μεσαία αστική τάξη που αποτελεί την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας και τον αιμοδότη της οικονομίας μας, αφήνοντας ανέγγιχτους τους έχοντες και κατέχοντες.
Είναι ανήμποροι μετά από ένα χρόνο να τιθασεύσουν την φοροδιαφυγή, την φοροκλοπή και το παραεμπόριο. Έτσι το δημόσιο μη μπορώντας να αυξήσει τα έσοδά του καταφεύγει σε σπασμωδικές φοροεισπρακτικές αποφάσεις, όπως οι τρείς διαδοχικές αυξήσεις του ΦΠΑ των καταναλωτικών αγαθών προκειμένου να επιτύχει δημοσιονομική ισορροπία.
Όμως και ο πιο αδαής πολίτης περί των οικονομικών γνωρίζει πως με τις συνεχείς αυξήσεις του ΦΠΑ δεν αυξάνονται τα έσοδα, γιατί απλά περιορίζεται η κατανάλωση στα απαραιτήτως αναγκαία και ταυτόχρονα μεγαλώνει η φοροδιαφυγή.
Μέσα λοιπόν σε ένα πλαίσιο φοροεισπρακτικών μέσων, η Κυβέρνηση προς υποτιθέμενη αύξηση των εσόδων της και των δεσμεύσεων που απορρέουν από το μνημόνιο, σκέπτεται να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές που προκύπτουν από τους τόκους των στεγαστικών δανείων.
Στην πατρίδα μας πρωτεύον μέλημά μας είναι να μπορέσουμε να προσφέρουμε ένα «κεραμίδι» πάνω από τα κεφάλια των παιδιών μας προκειμένου να στεγάσουμε τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Γι’ αυτό η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στον τομέα της ιδιοκατοίκησης.
Αυτό το όνειρο σκέπτεται αυτή η κυβέρνηση να το αφαιρέσει από τον λαό της, παραγνωρίζοντας επιπρόσθετα, ότι ένα τέτοιο μέτρο θα βυθίσει ακόμη περισσότερο την οικονομική δραστηριότητα, μέσω της οποίας ζουν πολλά επαγγέλματα που ήδη βρίσκονται στο ναδίρ των δραστηριοτήτων τους. Κατά αυτόν δε τον τρόπο θα αυξήσει και τα ποσοστά ανεργίας που ήδη έχουν εκτιναχτεί σε ποσοστό άνω του 15%.
Αντί λοιπόν να προσφέρει επιπλέον φορολογικά κίνητρα για την απόκτηση πρώτης κατοικίας κυρίως νέων ζευγαριών, μέσω στεγαστικών δανείων, με ευμενείς όρους, σκέπτεται να κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης έχει πάθει πλήρη παράκρουση, γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος τις χθεσινές δηλώσεις του Υφυπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης κ. Ντίνου Ρόβλια, στην συνέλευση της κεντρικής ένωσης επιμελητηρίων που γεμάτος αισιοδοξία είπε: «εντός δωδεκαμήνου θα ανακάμψει η οικονομία».
Επειδή θεωρώ πως η Κυβέρνηση γνωρίζει, πως από το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» μέχρι της γενικευμένης πλέον πτώχευσης του λαού μας η απόσταση «απέχει παρασάγγας», προτρέπω τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου, να προσφέρουν την μεγαλύτερη υπηρεσία προς την πατρίδα και τον λαό της με την άμεση παραίτησή τους και την προσφυγή στις κάλπες από την στιγμή που δεν έχουν καμία νομιμοποίηση για όσα πράττουν εις βάρος του Ελληνικού λαού.

Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος

http://citypress-gr.blogspot.com/2011/04/blog-post_6584.html

Η «ανέμελη» Τίνα και ο «αυθαίρετος» Γιώργος

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

του Ν.Γ.Δρόσου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η Τίνα Μπιρμπίλη προφανώς έχει δίκιο, όταν υποστηρίζει ότι πρέπει να επικρατεί ισονομία και ότι δεν είναι δυνατόν όσοι έκτισαν νόμιμα, καταβάλλοντας φόρους, εισφορές και τέλη για να εξασφαλίσουν μία άδεια οικοδομής, να αντιμετωπίζονται κατά τον ίδιο τρόπο με όσους έκτισαν αυθαίρετα.

Την ίδια ώρα όμως, δεν μας λέει και ποιές είναι οι προθέσεις της έναντι όσων, για οποιονδήποτε λόγο, παρανόμησαν και έκτισαν τα περίπου 1 με 1,2 εκ. αυθαίρετα οικήματα ανά την επικράτεια, τα τελευταία 20 χρόνια.

Η αυθαίρετη δόμηση, πηγή πολλών κακών για τη χώρα μας, αποτελεί μια πραγματικότητα.

Αποτελεί, για την ακρίβεια, ακόμη μια γλαφυρή αποτύπωση του ελλειμματικού τρόπου με τον οποίο το.......
ελληνικό κράτος λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια, είτε εξωθώντας μεγάλο αριθμό πολιτών στην παρανομία, εξαιτίας των πολύχρονων καθυστερήσεων στη θέσπιση των απαραίτητων πολεοδομικών διατάξεων και δασικών χαρτών, είτε ανεχόμενο τις κατάφορες παρανομίες που γίνονταν μπροστά στα «μάτια» του.

Πρόκειται για ακριβώς τον ίδιο ελλειμματικό τρόπο, με τον οποίο προσέγγισε χθες η κα. Μπιρμπίλη το ζήτημα της αυθαίρετης δόμησης, αρνούμενη ορθώς να «καλύψει με πολεοδομικό και περιβαλλοντικό μανδύα μια ρύθμιση που έχει μόνο εισπρακτική λογική», όπως αυτή που φέρεται να προωθεί ο συνάδελφός της κ. Παπακωνσταντίνου για την τακτοποίηση των «αυθαίρετων», αλλά μη δίδοντας, ταυτόχρονα, και την απαραίτητη «λύση» στο πρόβλημα.

Αντίθετα, υπήρξε σαφής ότι ούτε πάνω στο γραφείο της, ούτε καν στα συρτάρια του γραφείου αυτού, υπάρχει κάποιο σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτού του μείζονος σημασίας ζητήματος.

Αν και είναι σύμφωνη, όπως είπε χθες σε ραδιοφωνική της συνέντευξη στον «Βήμα FM», με την «κόκκινη γραμμή» που έβαλε ο πρωθυπουργός για το ζήτημα των αυθαιρέτων, ως αρμόδια υπουργός για το Περιβάλλον εμφανίζεται να σηκώνει τα «χέρια» ψηλά, λέγοντας ότι ουδέν μελετά είτε για τα αυθαίρετα, είτε για την εκτός σχεδίου δόμηση.

Εμ, έτσι, δεν πάμε πουθενά.

Δεν πάμε πουθενά ούτε με όσους καίνε κάθε καλοκαίρι τα ελληνικά δάση, ούτε με όσους μάχονται τη γραφειοκρατία του ελληνικού κράτους για να αποδείξουν ότι μία έκταση αμιγώς αστική, όπως δεκάδες που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από την καρδιά της Αθήνας, στο Χαλάνδρι, το Μαρούσι ή αλλού, όφειλαν να έχουν ενταχθεί εδώ και χρόνια στο σχέδιο πόλης.
Αντίστοιχα, δεν πάμε πουθενά και με τις συνθήκες παρανομίας στις οποίες εξωθούνται οι εργαζόμενοι στο χώρο της οικοδομής, στερούμενοι ασφαλιστικών εισφορών ή της τήρησης της λοιπής εργατικής νομοθεσίας, όταν καλούνται να εργαστούν για την ανέγερση αυθαιρέτων κτισμάτων.

Τέλος, δεν πάμε πουθενά, για να μην ξεχνιόμαστε, και με το ζήτημα των δημοσίων εσόδων, για τα οποία η υπόθεση των αυθαιρέτων αποτελεί μια διαρκή πληγή που αιμορραγεί, που κατά τρόπο μάλλον άκομψο –φέρεται- να επιχειρεί να επουλώσει ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Από....kafeneio

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com

Του Κώστα Ροδινού

Οι ανακοινώσεις της Eurostat , για όσους γνωρίζουν, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η αναμενόμενη εξέλιξη.

  Σήμερα επιβεβαιώθηκε η συνολική αποτυχία της πολιτικής Παπανδρέου και η πλήρης κατάρρευση του μνημονίου. Βέβαια, δεν χρειαζόταν Νόμπελ οικονομίας για να αντιληφθεί κάποιος ότι τα νούμερα του μνημονίου δεν έβγαιναν.

Το ήξερε και ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών.

Έγκλημα εκ προμελέτης.

Άρα αυτό που συνετελέσθη ήταν ένα έγκλημα εκ προμελέτης. Με πλήρη συναίσθηση μας οδήγησαν εδώ. Που βρισκόμαστε, μετά από ένα χρόνο μνημονίου;
• Τα spreads ξεπέρασαν τις 1200 μονάδες!
• Το έλλειμμα έφτασε στο 10,5 %, όσο περίπου το υπολόγιζε ο κ. Προβόπουλος τον Αύγουστο του 2009, αν δεν λαμβάνονταν μέτρα!
• Η οικονομία μας βρίσκεται σε βαθιά ύφεση
• Η ανεργία ξεπέρασε το 15%
• Παρά τα 17 φορολογικά νομοσχέδια, τα έσοδα είναι εκτός στόχων
• Οι δαπάνες έχουν εκτροχιαστεί
• Το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2010 έφτασε τα 328,5 δις ευρώ έναντι 298.7 δις ευρώ το 2009! Δηλαδή, αυξήθηκε μέσα σ’ ένα χρόνο κατά 30 δισ ευρώ.
Και ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης; Πρόσθετα εισπρακτικά μέτρα!
Μετά απ’ όλα αυτά, υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιος που πιστεύει ότι το μνημόνιο αποτελεί λύση;

Η οδός του μαρτυρίου

Με τα κοράκια να ακονίζουν τα νύχια τους, έτοιμα να στήσουν χορό, οι εταίροι μας, εν τη μεγαλοθυμία τους, μας κάνουν την τιμή να διαλέξουμε το τέλος μας: ένα διαρκές μνημόνιο που θα μας εξευτελίζει καθημερινά, ή μια πτώχευση που θα μας οδηγήσει δεκαετίες πίσω !
Οι λύσεις που μας προτείνουν στηρίζονται στην περαιτέρω εξαθλίωση της κοινωνίας μας και στο ξεπουλήσουμε και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες της περιουσίας του δημοσίου.
Καμιά δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Πρώτον γιατί η κοινωνία βρίσκεται ήδη στα έσχατα όρια της αντοχής της και δεύτερον γιατί με τις σημερινές τιμές το προσδοκώμενο τίμημα από την περιουσία του δημοσίου δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα! Μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι αγοραστές!
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος: Η Ελλάδα σταδιακά μετατρέπεται σε χώρα περιορισμένης ευθύνης. Ξένοι προτείνουν, αποφασίζουν, ελέγχουν. Μόνο την υλοποίηση ανέλαβε η Κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και εκεί απέτυχε!
Ποιο είναι το πολιτικό συμπέρασμα από τα προαναφερθέντα; Ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί άλλο. Δέσμια των ιδεοληψιών, των εσωτερικών αντιθέσεων και της προφανούς ανικανότητά της βρίσκεται στα όρια της πολιτικής παράλυσης. Ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει μια πολιτική η οποία το φέρνει σε ευθεία ρήξη με τον σκληρό πυρήνα της εκλογικής της πελατείας. Αυτό σημαίνει πλήρες αδιέξοδο! Ο κ. Παπανδρέου βουλιάζει στην ατολμία και την αναποτελεσματικότητά του.

Η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον μιας θύελλας να πορεύεται χωρίς σχέδιο.

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

Με δεδομένη την παταγώδη αποτυχία του κ. Παπανδρέου, είναι οξύμωρο για τη χώρα να προσδοκά λύση από τον ίδιο.
Άρα η λύση πρέπει να έρθει από κάπου αλλού.
Η Ν.Δ. έχει υποχρέωση να απαντήσει σύντομα, στα ερωτήματα που απασχολούν το μέσο πολίτη:

Πρώτον: υπάρχει άλλη πολιτική εξόδου της χώρας από την κρίση, ή έχει δίκιο ο κ. Παπανδρέου που επιμένει ότι το μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο;

Δεύτερον, η Ν.Δ. έχει το πρόγραμμα, την τόλμη, τα στελέχη και την αποφασιστικότητα να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική;

Αν η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι καταφατική, τότε ο κ. Σαμαράς μετά το πολυαναμενόμενο «Ζάππειο ΙI», οφείλει να υποβάλλει πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης και να ζητήσει εκλογές. Βέβαια τις εκλογές τις αποφασίζει η Κυβέρνηση, αλλά υπάρχουν τρόποι για να εξαναγκασθεί μια κυβέρνηση να προκηρύξει εκλογές.
Η Ελλάδα πρέπει να σηκωθεί όρθια και να διεκδικήσει. Να αρνηθεί να υποκύψει σε πολιτικές που εξυπηρετούν μια χούφτα κερδοσκόπους.

Να στείλει ένα σαφέστατο μήνυμα: δεν ζητάμε από κανένα να μας χαρίσει ό,τι δικαιούται, αλλά ούτε πρόκειται να χαρίσουμε σε κανέναν ό,τι μας ανήκει.
Και κάτι τελευταίο: μια πολιτική που εξαθλιώνει τους ανθρώπους δεν είναι μόνο πολιτικά απαράδεκτη.

Είναι προδήλως ανήθικη, ενώ έρχεται και σε ευθεία αντίθεσή με το Σύνταγμά μας στο Άρθρο 25 ορίζει: «τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους της κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους.»

Διαφορετικά ο δρόμος θα είναι μακρύς και επώδυνος. Πολύ φοβούμαι και ταπεινωτικός…

Από..... antinews

Ο Γ. Καρατζαφέρης θα είναι εσαεί συνυπεύθυνος

Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com

Διαβάζουμε στη Ναυτεμπορική: Θλιβερή» και «τραγική» χαρακτήρισε την «επικρατούσα κατάσταση» στην κυβέρνηση ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης υποστηρίζοντας ότι οι υπουργοί έχουν αποξενωθεί μεταξύ τους.«Αν ο κ. Παπανδρέου βρει τρεις υπουργούς του που να μιλούν μεταξύ τους, τότε διατηρεί κάποια ελπίδα» σημείωσε, προσθέτοντας πως «δυστυχώς δεν μιλά κανένας με κανέναν». Για τις εξελίξεις συγκεκριμένα στην οικονομία, ο ΛΑΟΣ διά του εκπροσώπου του Κωστή Αϊβαλιώτη υποστήριξε ότι η κυβερνητική οικονομική πολιτική της τρόικας «οδηγεί στον όλεθρο».

Λαγός και του ανασχηματισμού ο Γιώργος Καρατζαφέρης; Το πρόβλημα της Κυβέρνησης είναι η αποξένωση; Πιθανόν να είναι και η αλλοτρίωση αλλά δεν μας αφορά. Επειδή το υπουργικό συμβούλιο δεν είναι Λέσχη Φιλίας. Η Κυβέρνηση απέτυχε γιατί δεν έπιασε κανένα στόχο παρά το αδυσώπητο τσουνάμι μέτρων που εξαπέλυσε. Και τώρα θα λάβει κι άλλα. Και σε δύο μήνες περισσότερα. Κάθε αποτυχία της θα μεταφράζεται σε μέτρα, τα οποία και βυθίζουν όλο και περισσότερο τα εισοδήματα, την οικονομική ζωή, τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων.

Όσο για το επιχείρημα ότι «η κυβερνητική οικονομική πολιτική της τρόικας οδηγεί στον όλεθρο», αφού το παραδέχονται πλέον, καλό θα ήταν το ΛΑΟΣ να κάνει την αυτοκριτική του. Όταν άνοιγε την πόρτα στην τρόικα, όταν έδινε ψήφο σε ένα Μνημόνιο που «δεν είχε διαβάσει», όταν πρόσφερε επίφαση διευρυμένης αποδοχής στην πολιτική της Κυβέρνησης, δεν είχε προβλέψει ότι κάτι μπορεί να μην πήγαινε καλά; Στην πορεία επιστράτευσαν το πλέον χυδαίο επιχείρημα: «ψηφίσαμε το Μνημόνιο για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις» ενώ είναι γνωστό ότι τα χρήματα αυτά πάνε στην αποπληρωμή των ομολόγων που λήγουν και δεν φτάνουν κιόλας.
Απομένει να μας ενημερώσει ο κ. Καρατζαφέρης αν αισθάνεται κι αυτός δικαιωμένος με το Μνημόνιο. Οι “φυσικοί” σύμμαχοι της κυβερνητικής πολιτικής τρέμουν την ώρα της κάλπης και προσπαθούν να περιπλέξουν με δηλώσεις τη θέση τους, να παραπλανήσουν για ακόμη μία φορά το εκλογικό σώμα.

Το μερίδιο της ευθύνης για την οικονομική υποδούλωση της χώρας θα τους ανήκει εσαεί. Ας λένε ότι θέλουν λοιπόν…

Μ.Ο.

Από ....antinews

Χάνεται για την κυβέρνηση η μάχη της Κερατέας;

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Η Μπιρμπίλη άρχισε να διαρρέει ότι εξετάζει άλλη περιοχή , εκτός Κερατέας, για τη χωροθέτηση ΧΥΤΑ       

Νέα εστία σοβαρής ενδοκυβερνητικής κρίσης αναμένεται να ξεσπάσει τις επόμενες ώρες μεταξύ Ραγκούση και Μπιρμπίλη καθώς η υπουργός Περιβάλλοντος άρχισε να διαρρέει ότι εξετάζει άλλη περιοχή , εκτός Κερατέας, για τη χωροθέτηση ΧΥΤΑ.

Κι ενώ οι προθεσμίες που έχει θέσει η Ε.Ε. έχουν παρέλθει και η Ελλάδα θα κληθεί πολύ σύντομα να πληρώσει βαρύτατα πρόστιμα, οι κάτοικοι και οι φορείς της Κερατέας είναι αμετακίνητοι στο ενδεχόμενο κατασκευής ΧΥΤΑ στον Οβριόκαμπο κι αυτό θα τονίσουν στην επικείμενη συνάντηση τους με την Μπιρμπίλη.

«Μόνο τα δικά μας σκουπίδια και μόνο σε χώρο εντός της βιομηχανικής μας περιοχής και όχι στον Οβριόκαμπο» θα πουν.

Ο Ραγκούσης επιμένει χωρίς ωστόσο να δέχεται να συναντηθεί μαζί τους, ενώ χθες ξεκαθάρισε στη Μπιρμπίλη ότι δεν θα δεχτεί καμία απόκλιση από τον αρχικό σχεδιασμό. Καλά ξεμπερδέματα…

Δ.Γ.

Προφήτης ο Τσοβόλας ή ήξερε κάτι; Διαβάστε τι είχε πει ο άνθρωπος για τον Γιώργο Παπανδρέου!

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

03/01/2004
O κ. Δημ. Tσοβόλας σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣKAΪ 100,3, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις τελευταίες εξελίξεις, μίλησε και   «κατασκευασμένους ηγέτες και πολιτικούς που γίνονται ηγέτες, παρέχοντας προκαταβολικά ως αντάλλαγμα στα αφεντικά τους την εκχώρηση εθνικού πλούτου».

«Γεννήθηκα με Kαραμανλή – Παπανδρέου – Mητσοτάκη και τα παιδιά μου, τα παιδιά όλων, οι μηχανισμοί θέλουν να τα κάνουν και αυτά να ζήσουν με τα ίδια ονόματα λες και δεν υπάρχουν άλλοι στην Eλλάδα, οι οποίοι επιτέλους...
έχουν δώσει και δείγματα γραφής» προσέθεσε ο πρόεδρος του ΔHKKI, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι αυτή είναι μια γενική παρατήρηση -«δεν μιλάω για κάποιους συγκεκριμένους». Aκολούθως ο κ. Tσοβόλας επεχείρησε εκ νέου μια γενική απαξία του δικομματικού συστήματος και κυρίως των σχέσεων που παγίως καταγγέλλει ότι έχει το ΠAΣOK και η N.Δ με το εκδοτικό κατεστημένο.

«Tα προβλήματα», είπε, «είναι ότι πολιτικές ηγεσίες έχουν μετατραπεί σε διαχειριστές συμφερόντων κάποων μεγαλο-οικονομικών παραγόντων που λειτουργούν και έχουν συμφέροντα αντίθετα προ εκείνα των λαϊκών στρωμάτων. Aρα για να αλλάξει το σκηνικό θα πρέπει να χτυπήσουμε και να αλλαξουμε την καρδιά αυτού του συστήματος, τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν αυτήν την παρακμή του πολιτισμού, των αρχών και των απλών ανθρώπων»!! (από το αρχείο της Καθημερινής)

Ολυμπία 

ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΟΧΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτηθήκαμε από την ασυλία της εθνικής κυριαρχίας

Δεσμεύονται όλες οι περιοχές της ελληνικής επικράτειας που χρησιμεύουν για την άμυνα της χώρας και όλες οι πηγές πλούτου.

H ημερίδα αυτή είναι ιστορική, γιατί αποτελεί το πρώτο βήμα χρέους της πνευματικής ηγεσίας της χώρας απέναντι στον λαό που αγωνιά, απέναντι στον λαό που τη γέννησε και την ανέθρεψε.Η ημερίδα αυτή είναι ιστορική, γιατί αποτελεί το πρώτο βήμα ευαισθησίας της πανεπιστημιακής κοινότητας, η οποία, από το ανώτατο επίπεδο της γνώσης, σκύβει και ακούει τους παλμούς αγωνίας του Ελληνικού Λαού, που βιώνει καθημερινά το δυσβάστακτο βάρος της κρίσης.
Η μεγάλη κοινωνικοπολιτική κρίση είναι στον τρίτο της χρόνο και η επιβολή των σκληρών όρων του δανεισμού της χώρας μας στον δεύτερο χρόνο. Η αγωνία του Ελληνικού Λαού όλο αυτό το χρονικό διάστημα ήταν πνιγμένη μέσα σε μια απέραντη ένοχη σιωπή. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η πολιτική ηγεσία του τόπου και το τεράστιο σύστημα καιροσκόπων, που παραλύει τις δυνάμεις της κοινωνίας, σιωπούσαν. Τα πολιτικά κόμματα και η εθνική αντιπροσωπεία απολάμβαναν την εξουσία και ψιθύριζαν λόγια που, αντί να αποκαλύπτουν την αλήθεια, τη νόθευαν ή την κάλυπταν. Εν τω μεταξύ, οι απλοί πολίτες ρωτούσαν πού είναι η πνευματική μας ηγεσία.
Σήμερα, χάρη στους οργανωτές της ημερίδας, γίνεται αυτό το πρώτο βήμα από το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Ελλάδας, του οποίου η ιστορία είναι στενά δεμένη με την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας και πλούσια σε αγώνες ιδεών του πνεύματος και της Δημοκρατίας.
Ο τίτλος της ημερίδας, «Η ελληνική κρίση», είναι εύγλωττος. Η θεματική της δεν απεικονίζει απλώς την περιγραφή κάποιων τομέων της ελληνικής ζωής που έπληξε η κρίση. Η περιγραφή του στόχου της ημερίδας στο δεύτερο μέρος του τίτλου, «Για μια νέα θεσμική μεταπολίτευση», δεν περιορίζεται μόνο σε κάποιες προτάσεις συνταγματικής αναθεώρησης και νομοθετικής μεταρρύθμισης. Οι επιστημονικοί προβληματισμοί του υπότιτλου της ημερίδας δεν αναφέρονται σε κοινά προβλήματα της καθημερινής διακυβέρνησης της χώρας. Η λέξη-κλειδί του τίτλου της ημερίδας, «μεταπολίτευση», εκφράζει και παραπέμπει σε μια πολύ βαθύτερη ανάγκη και σε έναν πολύ βαθύτερο στόχο της εποχής μας. Ο στόχος της ημερίδας μας, είτε αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει οι οργανωτές της είτε όχι, είτε όλοι εδώ, εισηγητές και ακροατές, το θέλουμε είτε όχι, απεικονίζει και διαλαλεί την πραγματικότητα δύο επιπέδων: Του εθνικού μας επιπέδου, ότι η πολιτική ηγεσία και η πολιτική εκπροσώπηση του ελληνικού λαού ουσιαστικά και οριστικά έχουν σήμερα ξοφλήσει. Του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου επιπέδου, ότι η κρίση δεν είναι απλώς κρίση οικονομική: Είναι κρίση ολόκληρου του κοινωνικοπολιτικού συστήματος και των αξιών του πολιτισμού μας. Πρέπει, επίσης, να προσθέσω ότι η σημερινή ημερίδα δεν είναι απλώς επιστημονική. Είναι βαθύτατα πολιτική. Και επειδή ο σημερινός άνθρωπος, κάτω από τη βαθιά πολιτική κρίση που περνά η ανθρωπότητα, άρχισε να φοβάται, όταν ακούει τη λέξη πολιτική, διευκρινίζω ότι όλοι μας εδώ σήμερα ασκούμε πολιτική. Αλλά ασκούμε την πολιτική που δίδαξε ο Αριστοτέλης για το ευ ζην της δημοκρατίας και όχι για την πολιτική του ηγεμόνα, που δίδαξε ο Μακιαβέλι και που εφαρμόζεται σήμερα. Αυτά, κυρίες και κύριοι, εκφράζει ο όρος «μεταπολίτευση». Αν αυτός ο στόχος δεν συνειδητοποιηθεί και δεν διαμορφώσει και δεν εμπεδώσει στη συνείδησή μας αυτήν την κατεύθυνση και αυτό το πνεύμα προβληματισμού και αυτήν την αγωνιστική έννοια της πολιτικής, η σημερινή ημερίδα δεν θα έχει επιτύχει.
Το κύριο θέμα
1. Οι Συμβάσεις Δανεισμού
Δεν θα σας καταπονήσω με τις λεπτομέρειες των ατελεύτητων παραβιάσεων υπερκείμενων κανόνων δικαίου που ενέχουν οι Συμβάσεις Δανεισμού της χώρας μας. Θα θέλαμε, άλλωστε, μακράς διάρκειας σεμινάρια για να αναλυθούν όλοι οι αθέμιτοι όροι των πολυσέλιδων και ιδιόρρυθμης διατύπωσης κειμένων των εν λόγω Συμβάσεων. Θα αναφερθώ μόνο, με σύντομη περιγραφή, στις τρεις βασικές κατηγορίες των όρων που παραβιάζουν υπερκείμενο δίκαιο και, στη συνέχεια, θα σας απασχολήσω σε γενικές γραμμές με τη διαδικασία σύναψης και εφαρμογής αυτών των Συμβάσεων.
Όταν λέγω «Συμβάσεις Δανεισμού», εννοώ τις τρεις βασικές συμβάσεις, στην αγγλική και στην ελληνική, που περιλαμβάνονται σε ενιαίο πακέτο στο κατατεθειμένο στη Βουλή σχέδιο νόμου με ημερομηνία 3 Ιουνίου 2010 και με τίτλο «Κύρωση της από 8 Μαΐου 2010 Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης μεταξύ αφ’ ενός της Ελληνικής Δημοκρατίας ως δανειολήπτη (στο εξής: Δανειολήπτης) και αφ’ ετέρου των λοιπών δεκαέξι κρατών-μελών της Ευρωζώνης ως δανειστών (στο εξής: Δανειστές)», καθώς και του από 10 Μαΐου 2010 «Διακανονισμού χρηματοδότησης αμέσου ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – Συμμετοχή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης». Συγκεκριμένα, είναι οι εξής Συμβάσεις: α) η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των κρατών-μελών της Ευρωζώνης της 8.5.2010, 80.000.000.000 ευρώ (πρόκειται για το ποσόν που ανέλαβαν να καταβάλουν τα δεκαέξι κράτη μέλη της Ευρωζώνης, εκτός από τα 30.000.000 ευρώ του ΔΝΤ), με επτά Παραρτήματα· β) το «Μνημόνιο Συνεννόησης» μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ενεργεί για λογαριασμό των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, της 3.5.2010, το οποίο περιλαμβάνει: το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, το Μνημόνιο στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής και το Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης· 3) η Συμφωνία μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), με την οποία το ΔΝΤ εγκρίνει τους όρους των παραπάνω Συμβάσεων Δανεισμού και τον από 10 Μαΐου 2010 διακανονισμό χρηματοδότησης αμέσου ετοιμότητας και τη Συμμετοχή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης Έγκρισης. Στις τρεις αυτές Συμβάσεις περιλαμβάνεται, επίσης, για κύρωση (!) και η «Συμφωνία μεταξύ των πιστωτών» με πέντε Παραρτήματα, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δεκαέξι δανειστών, την οποία Συμφωνία αποδέχεται η Ελλάδα με το άρθρο 4 παρ. 1 της βασικής Σύμβασης, χωρίς να συμμετέχει στη διαπραγμάτευση και να είναι υπογραφέας της.
2. Οι βασικές κατηγορίες
των παραβιάσεων
Οι κατηγορίες των παραβιάσεων του υπερκείμενου δικαίου (όταν λέγω «υπερκείμενο δίκαιο» εννοώ: το Σύνταγμα, το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Διεθνές Δίκαιο, στο οποίο περιλαμβάνεται και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) είναι τρεις.
α. Αρχίζοντας από την πρώτη πρέπει να πω ότι αποτελεί την πιο σοβαρή και την πιο επονείδιστη κατηγορία των παραβιάσεων. Η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», όπως κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται η βασική Σύμβαση των Συμβάσεων Δανεισμού, από την ισχύ της οποίας εξαρτώνται όλες οι άλλες, περιλαμβάνει τον όρο με τον οποίο η Ελλάδα παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από όλες τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση ασυλίας απέναντι στους δανειστές της. Το κείμενο του άρθρου 14 παρ. 5 της Σύμβασης, που περιέχει αυτόν τον όρο, ορίζει, επί λέξει, τα εξής: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Η διατύπωση του όρου «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία» καλύπτει, αναμφίβολα, όλες τις ασυλίες – και τις ασυλίες εθνικής κυριαρχίας, και κάθε άλλη ασυλία που έχει το κρατος, το ίδιο και η περιουσία του. Αυτός, άλλωστε, ο «δικολάβος» του Λονδίνου –στην ουσία, όπως θα δούμε, πρόκειται για δικηγορικό γραφείο με νοοτροπία δικολάβου άλλων εποχών– ο οποίος συνέταξε τη Σύμβαση, μη γνωρίζοντας, προφανώς, πολύ καλά το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, το επεξηγεί –για να το καταλάβουν όλοι– στο υπόδειγμα Νομικής Γνωμοδότησης που επισυνάπτεται στη Σύμβαση και υπογράφουν, όπως έχει, δύο νομικοί σύμβουλοι του κράτους.
Διευκρινίζομε δε ότι το κείμενο αυτό του υποδείγματος γνωμοδότησης αποτελεί αναπόσπαστο δεσμευτικό μέρος της Σύμβασης. Η εν λόγω επεξήγηση έχει ως εξής: «Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά (στο αγγλικό κείμενο: «are immune on the grounds of sovereignty or otherwise»), λόγω δικαιοδοσίας, κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση».
Όταν διάβαζα για πρώτη φορά το κείμενο του όρου, ανέπνευσα προ στιγμήν, όταν είδα το κείμενο να καταλήγει στη φράση «στον βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος» (στο αγγλικό κείμενο χρησιμοποιείται για τη φράση «αναγκαστικός νόμος»: «mandatory law»). Η στιγμιαία ανακούφισή μου ήταν πολύ σύντομη. Η φράση «αναγκαστικός νόμος», στην ελληνική της διατύπωση, δεν αποτελεί ισχύοντα νομικό όρο. Παλαιά, αναγκαστικός νόμος ήταν εκείνος που, αντισυνταγματικά, ετίθετο σε ισχύ από την εκτελεστική εξουσία. Στην αγγλική της διατύπωση, διαπίστωσα ότι η χρησιμοποιούμενη λέξη δεν αποτελεί όρο του Διεθνούς Δικαίου και της πρακτικής των διεθνών συμβάσεων.
Για τη γνωστή έννοια του jus cogens, η παραβίαση κανόνων του οποίου καθιστά άκυρες τις διεθνείς συμβάσεις, χρησιμοποιείται στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, όπως μας πληροφορεί ο Χρήστος Ροζάκης, ο αγγλικός όρος «peremptory» και ο γαλλικός «imperatif». Βεβαίως, αν είχε την έννοια του jus cogens, θα εκμηδενιζόταν ολόκληρος ο όρος, ο οποίος, ούτως ή άλλως, ως αντίθετος στο jus cogens, είναι άκυρος. Πρέπει επίσης να σημειώσω ότι στο ερώτημα που έθεσα προς την κυβέρνηση και την επιστημονική κοινότητα, με τη μελέτη μου που δημοσίευσε και κυκλοφόρησε δωρεάν ο ΔΣΑ, για μια ερμηνεία που θα μπορούσε να βοηθήσει στον μετριασμό του πρωτοφανούς αυτού όρου, δεν έχω δει μέχρι στιγμής απάντηση.
Απλούστατα, γιατί δεν υπάρχει απάντηση. Ο σκοπός του όρου είναι η καθολική και ολοκληρωτική παραίτηση απέναντι στους δανειστές από τα δικαίωματα κυριαρχίας. Άλλωστε, από τους δύο νομικούς συμβούλους του κράτους βεβαιώνεται, με βάση το δεσμευτικό υπόδειγμα, ότι η παραίτηση είναι «έγκυρη, δεσμευτική και εκτελεστή». Από τη θέση αυτή αισθάνομαι υποχρεωμένος να εκφράσω τη βαθιά μου λύπη ότι βρέθηκαν έλληνες επιστήμονες και δημόσιοι λειτουργοί που βεβαίωσαν με την υπογραφή τους ότι οι Συμβάσεις αυτές –και ιδίως ο όρος παραίτησης από της ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας– είναι «έγκυρες, δεσμευτικές και εκτελεστές».
Ο όρος γενικής παραίτησης απέναντι στους δανειστές από τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας –και μάλιστα «αμετάκλητα και άνευ όρων»– είναι πρωτοφανής, όσο, τουλάχιστον, μπορώ να γνωρίζω, στην πρακτική των διεθνών συμβάσεων δανεισμού από τότε που έχει η ανθρωπότητα συγκροτημένο Διεθνές Δίκαιο και ισχύει η αρχή σεβασμού της κυριαρχίας των κρατών.
β. Ερχόμαστε στη δεύτερη κατηγορία αθέμιτων και επαχθών όρων των Συμβάσεων Δανεισμού. Πρόκειται για το άρθρο 4 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» – ακούστε τη διευκόλυνση που μας κάνουν οι εταίροι μας της ΕΕ, δείχνοντας τον σεβασμό τους προς τη θεμελιώδη αρχή της αλληλεγγύης, που διέπει την Ένωση. Το εν λόγω άρθρο, με ένα πολύπλοκο, γνήσια δικολαβικό κείμενο, είναι τόσο εκτεταμένο και πολύπλοκο, ώστε δεν μπορεί, όχι να αναλυθεί, αλλά ούτε να αναγνωσθεί σε μια διάλεξη. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να αναλάβω την ευθύνη να σας μεταφέρω το συνολικό του νόημα με μία και μόνο φράση: Ορίζει, υπέρ των Δανειστών, την πλήρη δέσμευση ολόκληρης της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου είτε αυτή είναι ακίνητη, κινητή, σε χρήμα και κάθε είδους αξιόγραφα και δικαιώματα, ή πήγες του –επίγειου, υπόγειου, θαλάσσιου και υποθαλάσσιου– εθνικού πλούτου, αφού απαγορεύει τη χορήγηση κάθε μορφής προτεραιότητας «σε οποιονδήποτε άλλο πιστωτή ή κάτοχο δημόσιου χρέους». Ακόμη και οι απαιτήσεις των εργαζομένων, των ασφαλισμένων και των εχόντων ομόλογα του Δημοσίου, έρχονται δεύτεροι, σύμφωνα με τον δικολαβικό όρο.
γ. Η τρίτη κατηγορία παραβιάσεων είναι εκείνη που περιλαμβάνει τις παραβιάσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου και άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων κι αρχών που εγγυώνται στους έλληνες πολίτες το Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο.
Οι παραβιάσεις αυτές περιέχονται στο Μνημόνιο Συνεννόησης με τα Παραρτήματά του και στα «επικαιροποιημένα» Μνημόνια. Εδώ είναι οι περικοπές ήδη νομοθετικά προσδιορισμένων μισθών και συντάξεων, η επιβολή οικονομικών βαρών όλων των κατηγοριών, οι περικοπές δαπανών και οι κάθε είδους επεμβάσεις στον κρατικό μηχανισμό και, βεβαίως, και ο έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας από την «τρόικα».
Αυτές όλες οι παραβιάσεις είναι διάσπαρτες στο Μνημόνιο Συνεννόησης και στα Παραρτήματά του, καθώς και στα λεγόμενα «επικαιροποιημένα» Μνημόνια (τέσσερα μέχρι σήμερα), τα οποία, σύμφωνα με το προοίμιο του Μνημονίου Συνεννόησης, αποτελούν επίσης διεθνείς συμβάσεις και δεσμεύουν την Ελλάδα. Σημειώνεται ότι σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων του Δημοσίου, τις οποίες επέβαλε ο ν. 3548/2010 και για την προσβολή των οποίων αναμένεται η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Σχετικά με την υπόθεση αυτή, ειδικότερα, που εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, απευθυνόμενος στην κοινότητα των συναδέλφων νομικών, επισημαίνω τα ακόλουθα:
αα. Σύμφωνα με τη σαφή διατύπωση του άρθρου 17 §1 και 2, του άρθρου 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, του άρθρου 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και της επίσημης «Επεξήγησής» του όσον αφορά στο άρθρο 17 του ΧΘΔ της ΕΕ, καθώς και σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ και με την απόφ. 40/1998 της Ολομ. του Αρείου Πάγου, οι περικοπές νομοθετημένων αποδοχών και παροχών είναι άκυρες γιατί αποτελούν προσβολή του δικαιώματος της περιουσίας και όχι νόμιμο περιορισμό του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, που θα μπορούσε να είναι συμβατός κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.
ββ. Οι περικοπές παραβιάζουν και άλλες εγγυήσεις, όπως τις εγγυήσεις των αντίστοιχων κοινωνικών δικαιωμάτων και της αρχής της αναλογικότητας των βαρών, είναι δε και ανυπόστατες λόγω του ανυπόστατου του ν. 3845/2010.
γγ. Τα συνταγματικά δικαστήρια της Λετονίας και της Ρουμανίας έκριναν ως αντισυνταγματικές τις αντίστοιχες περικοπές συντάξεων στη χώρα τους, με βάση αντίστοιχο όρο δανειοδότησης από το ΔΝΤ, το οποίο και αποδέχτηκε τη δικαστική απόφαση.
Οι δικαστικές αυτές αποφάσεις μας δείχνουν ότι υπάρχουν δικαστές στην Ευρώπη, και μάλιστα σε χώρες που εντάχθηκαν μόλις χθες στη μεταπολεμική νομιμότητα της δυτικής Ευρώπης.
δδ. Όσον αφορά τη σχετική υπόθεση των περικοπών που εκκρεμεί στο ΣΤΕ, έχω να πω τα έξης: Ολόκληρος ο ελληνικός λαός, και όχι μόνο οι δημόσιοι λειτουργοί και συνταξιούχοι που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, αναμένει με αγωνία την κρίση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Η αγωνία είναι και δική μου. Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος του Δικαίου αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω την απογοήτευσή μου για την εισηγητική έκθεση που αναγνώσθηκε κατά τη δημόσια συνεδρία του Δικαστηρίου. Ουδέποτε, κατά την πολυετή σταδιοδρομία μου, άκουσα δικαστική εισήγηση, που αποτελεί στοιχείο της δικαστικής διαδικασίας, να έχει περιεχόμενο πολιτικό, να στηρίζεται, δηλαδή, σε έγγραφα της επίσημης πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης, χωρίς νομικούς χαρακτηρισμούς των κρίσιμων πράξεων και χωρίς νομικά επιχειρήματα. Ελπίζω ότι το Δικαστήριο, όχι μόνο δεν θα λάβει υπ’ όψιν του, αλλά θα απαλείψει από το σκεπτικό της απόφασής του το αθέμιτο αυτό στοιχείο, που το προσβάλλει.
Αν κανείς αναγνώσει τη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» –φοβούμαι ότι πολύ λίγοι από την επιστημονική κοινότητα και από την κοινότητα των πολιτικών είχαν μέχρι σήμερα το ενδιαφέρον να τη βρουν και να την αναγνώσουν– θα διαπιστώσει πλήθος λεόντειων όρων και διατάξεων, που πράγματι παραπέμπουν στη νοοτροπία δικολάβων άλλων εποχών.
Οι διατάξεις αυτές, πέραν του ότι είναι αθέμιτες, τέθηκαν μόνο υπέρ των δανειστών και καμία φορά υπέρ του οφειλέτη. Πρόκειται, δηλαδή, για γνήσιες λεόντειες συμφωνίες και για κατάφωρη παραβίαση της αρχής της συμβατικής ισότητας. Τις αθέμιτες αυτές διατάξεις, λόγω χρόνου, είμαι αναγκασμένος να τις αντιπαρέλθω.
3. Η παραίτηση από όλες
τις ασυλίες και η δέσμευση
της δημόσιας περιουσίας
Επανέρχομαι στις δύο πρώτες κατηγορίες των αθέμιτων όρων:
Θα ήθελα, κατ’ αρχάς, να διατυπώσω κάποιες σύντομες, συνθηματικές δυστυχώς, παρατηρήσεις για τις δύο βασικές κατηγορίες των επονείδιστων όρων.
α. Η παραίτηση από τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση για την ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας θα πρέπει να τεθεί και κάτω από το πρίσμα ενός τρίτου όρου. Του όρου εκείνου που ορίζει ότι οι δανειστές μπορούν να συμφωνήσουν να μεταβιβάσουν τα δικαιώματά τους σε τρίτο (οργανισμό ή τρίτη χώρα). Αυτό το δικαίωμα, που δεν το έχει, βεβαίως, στο αντίστοιχο περιεχόμενό του η Ελλάδα, φωτίζει καλύτερα τον στόχο καθολικής πολιτικής υποδούλωσης της χώρας μας.
β. Κάτω από το πρίσμα αυτό, με τις δύο παραπάνω κατηγορίες όρων:
αα. Η Ελλάδα εντάσσεται σε ορισμένο μπλοκ κρατών και συμφερόντων – κάτι που επιδιώκουν ιδιαίτερα οι δυνάμεις που εκπροσωπούνται από το ΔΝΤ και την Ευρώπη της Γερμανίας, σήμερα, μετά την κατάρρευση του μπλοκ της Σοβιετικής Ένωσης και την εμφάνιση στον ορίζοντα νέων υπερδυνάμεων.
ββ. Η Ελλάδα χάνει κάθε ελευθερία εξωτερικής πολιτικής, αφού, κάτω από την απειλή της ολοκληρωτικής δέσμευσης της εθνικής κυριαρχίας και της δημόσιας περιουσίας, δεν μπορεί να διαπραγματευθεί με κανένα τρίτο κράτος, χωρίς την έγκριση των δανειστών της. Η απειλή αυτή στερεί την ελευθερία κινήσεων για την επίλυση των εθνικών μας θεμάτων, δημιουργεί άλλοθι σε κάθε κυβέρνηση που θα είναι πρόθυμη να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των αντιπάλων μας, και ανοίγει εύκολο πολιτικό δρόμο για την αμφισβήτηση από τρίτες χώρες των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
γγ. Δεσμεύονται όλες οι περιοχές της ελληνικής επικράτειας που χρησιμεύουν για την άμυνα της χώρας και για την αντιμετώπιση παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων και ιδίως της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας (παραμεθόριες περιοχές και παραμεθόρια νησιά και θαλάσσιες ζώνες).
δδ. Δεσμεύονται όλες οι πήγες πλούτου για αξιοποίηση υπέρ των δανειστών, που προστατεύονται ως αγαθά του φυσικού και του ιστορικού μας περιβάλλοντος (όπως εθνικοί δρυμοί, αρχαιολογικοί χώροι με πλούσια πολιτισμική κληρονομιά των Ελλήνων, όπως η Ακρόπολη, η Ολυμπία, οι Δελφοί, η Βεργίνα, η Κνωσός και τόσοι άλλοι).
εε. Δεσμεύονται υπέρ των δανειστών ο ορυκτός και ο υποθαλάσσιος πλούτος, που τόσο εποφθαλμιά το αδηφάγο υπερεθνικό κεφάλαιο.
στστ. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα-θύμα της χιτλερικής θηριωδίας που δεν έλαβε από τη Γερμανία αποζημίωση για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που υπέστη ο λαός της, ούτε της επεστράφη το αναγκαστικό δάνειο που άρπαξε με τη βία στην Κατοχή η χώρα αυτή από την καθημαγμένη και λιμοκτονούσα πατρίδα μας. Με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης υπεγράφη όρος σύμφωνα με τον οποίο δεν μπορεί η Ελλάδα να συμψηφίσει τις απαιτήσεις προς αντίστοιχο ποσό των υποχρεώσεών της από το δάνειο. Με τον όρο αυτό απεμπόλησε η Ελλάδα το δικαίωμα συμψηφισμού ακόμη και αυτής της αξίωσης – η οποία άλλωστε είναι και η μόνη σημαντική που έχουμε, ασφαλώς, από τρίτη χώρα.
4. Η μεθόδευση της επιβολής των Συμβάσεων και
η παράκαμψη της Εθνικής Αντιπροσωπείας
Δύο μέρες πριν από την υπογραφή της βασικής Δανειακής Σύμβασης, στις 6 Μαΐου 2010, δημοσιεύθηκε ο ν. 3548, που προέβη στις πρώτες περικοπές που είδαμε. Ο νόμος αυτός έχει τον παραπλανητικό τίτλο: «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Τα επτά άρθρα του αριθμούνται ολογράφως, όπως τα άρθρα των κυρωτικών νόμων. Ο νόμος έχει, επίσης, επισυνημμένα διεθνή κείμενα μη νομικά, μεταξύ των οποίων και μέρος των διατάξεων του Μνημονίου, πριν από τη θέση του σε ισχύ με την υπογραφή της βασικής Σύμβασης. Παρά ταύτα, είναι σαφές ότι ο νόμος δεν είναι εκτελεστικός ή κυρωτικός των διεθνών συμβάσεων, αφού αυτές υπογράφηκαν μετά. Με αυτόν τον νόμο εξαπατήθηκε ο ελληνικός λαός, που πίστεψε ότι συζητήθηκε στη Βουλή κυρωτικός νόμος. Όχι μόνον η κυβέρνηση, αλλά και τα μέλη της Βουλής έχουν τεράστια ευθύνη γι’ αυτήν την εξαπάτηση, που αποτελεί μέρος της αντισυνταγματικής παράκαμψης της λαϊκής αντιπροσωπείας.
Στις 8 Μαΐου 2010 υπεγράφη η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης, η οποία όριζε ότι θα ετίθετο σε ισχύ μετά την υπογραφή της και με τη λήψη της Νομικής Γνωμοδότησης και τη δέσμευση ικανού αριθμού των δανειστών. Πέντε ημέρες μετά τη δημοσίευση του ν. 3845 και τρεις μέρες μετά την υπογραφή της βασικής Σύμβασης, δημοσιεύθηκε ο ν. 3847 της 11ης Μαΐου 2010, ο οποίος στο άρθρο Μόνο παρ. 9 ορίζει τα εξής: «Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις του προηγουμένου εδαφίου (δηλαδή: οι Συμβάσεις Δανεισμού) εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής των».
Όπως βλέπει κάνεις, απλός νόμος κατάργησε το Σύνταγμα! Κατάργησε, δηλαδή, τις συνταγματικές διαδικασίες επικύρωσης και κύρωσης συνθηκών με τα τρία πέμπτα των μελών της Βουλής, που ορίζουν τα άρθρα 36 § 2 και 28 § 2 του Συντάγματος. Την κατάφωρη και σοβαρότατη αυτή παραβίαση του Συντάγματος κανένας παράγοντας της νομοθετικής λειτουργίας και κανένα όργανο του κράτους δεν την έχουν επισημάνει.
Παρά ταύτα, οι Συμβάσεις Δανεισμού κατατέθηκαν στη Βουλή για κύρωση στις 3 Ιουνίου 2010. Οι Συμβάσεις αυτές ούτε επικυρώθηκαν με βάση το άρθρο 36 § 2 (και το Διεθνές Δίκαιο), για να έχουν ισχύ ως διεθνείς συμβάσεις, ούτε κυρώθηκαν με βάση το άρθρο 28 § 2 με τα τρία πέμπτα των μελών της Βουλής, για να ισχύουν ως εσωτερικό δίκαιο. Αλλά ούτε καν μοιράστηκαν στους βουλευτές, ούτε παρουσιάστηκαν για συζήτηση, όπως προανήγγελλε ο ν. 3847. Όσο γνωρίζω, κανένα κόμμα της Βουλής και κανείς βουλευτής δεν ζήτησε την τήρηση των συνταγματικών διαδικασιών επικύρωσης και κύρωσης των Συμβάσεων Δανεισμού, ούτε καν τη διανομή των κειμένων τους και τη σχετική συζήτηση. Όλα, συνεπώς, τα κόμματα και οι 300 βουλευτές ευθύνονται για τη σοβαρότατη παραβίαση του Συντάγματος και του δημοκρατικού πολιτεύματος και για την απόκρυψή τους από τα όργανα του πολιτεύματος και από τον λαό. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι πολλοί βουλευτές μπερδεύουν τα κείμενα που είχαν συζητήσει με την ψήφιση του ν. 3845, με την ψήφιση του «Μνημονίου», όπως λένε. Ψήφιση, όμως, του πραγματικού «Μνημονίου» δεν έγινε ποτέ. Αυτήν την τραγική αδιαφορία και αβελτηρία ή και υστεροβουλία των πολιτικών εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση και οι δανειστές μας και έπλεξαν την όλη άνομη μεθόδευση υπογραφής και θέσης σε ισχύ των Συμβάσεων Δανεισμού. Η τεχνική των κειμένων των Συμβάσεων μου ήταν από την αρχή ύποπτη, γιατί μου θύμιζε την τεχνική και τη σωρευτική παραβίαση όλων των αρχών του Σχεδίου Ανάν. Αποκαλύφθηκε σήμερα ότι το ίδιο γραφείο του Λονδίνου που συνέταξε το μοναδικό έκτρωμα εγγράφου Διεθνούς Δικαίου συνέταξε και τα κείμενα των Συμβάσεων Δανεισμού της Ελλάδας. Από τη θέση αυτή θέλω να ρωτήσω, ως έλληνας πολίτης, δύο ερωτήματα:
Πρώτον, οι δεκαέξι χώρες της Ευρωζώνης, η Ελλάδα και το ΔΝΤ δεν είχαν νομικές υπηρεσίες των υπουργείων Εξωτερικών με ειδικούς διεθνολόγους, για να συντάξουν, όπως γινόταν ανέκαθεν, τις Συμβάσεις Δανεισμού, αντί να τις αναθέσουν στο μη ειδικευμένο, όπως φαίνεται από τα κείμενα, δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου και να επιβαρύνουν με την τεράστια αμοιβή την Ελλάδα, που… έσπευσαν να βοηθήσουν;
Δεύτερον, πόσα εκατομμύρια πλήρωσε η ήδη πτωχευμένη Ελλάδα στον επαγγελματία κατασκευαστή του Λονδίνου για την κατασκευή της αγχόνης της;
5. Η εξουσία που ασκείται
στην Ελλάδα με βάση
τις Συμβάσεις Δανεισμού
Η παράκαμψη της Λαϊκής Αντιπροσωπείας και του Προέδρου της Δημοκρατίας για τις πιο σοβαρές διεθνείς συμβάσεις και με τους πιο επονείδιστους όρους της ιστορίας του ελληνικού κράτους αποτελεί σοβαρή παραβίαση του πολιτεύματος.
Ο όρος της Σύμβασης Δανεισμού με τον οποίο παραιτείται η Ελλάδα απέναντι στους δανειστές της από όλες τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ασυλία αποτελεί επονείδιστο και πρωτοφανή στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις όρο υποτέλειας.
Η ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας, ο εξευτελισμός του κράτους με λεόντειους όρους και με παραβιάσεις πολλών θεμελιωδών αρχών του υπερκείμενου δικαίου, καθώς και η παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων του ανθρώπου αποτελούν πρωτοφανούς σκληρότητας επονείδιστους όρους.
Από όλες αυτές τις παραβιάσεις θεμελιωδών άρχων της Δημοκρατίας προκύπτουν τα έξης:
(α) Οι Συμβάσεις Δανεισμού είναι εκτός του Συντάγματος, εκτός της ευρωπαϊκής νομιμότητας και εκτός της διεθνούς νομιμότητας. Είναι, συνεπώς, ανυπόστατες, τόσο λόγω της παράκαμψης της Βουλής στην επικύρωση και στην κύρωσή τους με τα τρία πέμπτα των μελών της, όσο και λόγω παραβίασης θεμελιωδών αρχών όλων των βαθμίδων του υπερκείμενου δικαίου από βασικούς και ουσιώδεις όρους τους.
(β) Ειδικότερα: Ο ειδεχθέστερος από όλους τους όρους της παραίτησης από τα δικαιώματα κυριαρχίας δεν μπορούσε να επικυρωθεί ούτε με ομόφωνη απόφαση των 300 μελών της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Αλλά ούτε με δημοψήφισμα μπορούσε να αποφασιστεί ή να επικυρωθεί, γιατί το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να αλλοτριώσει ούτε την κυριαρχία της Ελλάδας, ούτε τη Δημοκρατία, δεσμεύοντας το σύνολο των πολιτών και τις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων.
(γ) Η εξουσία που ασκείται με βάση τις Συμβάσεις Δανεισμού είναι έκτος του Συντάγματος, εκτός της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας και εκτός της διεθνούς νομιμότητας. Αποτελεί de facto εξουσία. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση κατοχής. Είναι χειρότερη η θέση της από τη θέση προτεκτοράτου, του οποίου την ασφάλεια και τα σύνορα εγγυάται η προστάτιδα δύναμη. Οι Συμβάσεις Δανεισμού αλλοτρίωσαν την εθνική κυριαρχία και την εθνική περιουσία και επικράτεια στους δανειστές της Ελλάδας, χωρίς αυτοί να της εγγυώνται και να της διασφαλίζουν την ασφάλειά της και τα σύνορά της. Διασφαλίζουν μόνο την ασφάλεια των συμφερόντων τους. Η θεμελιώδης αρχή της Αλληλεγγύης, που, υποτίθεται, διέπει την ΕΕ, ποδοπατήθηκε με τις Συμβάσεις Δανεισμού κατά το χειρότερο και με πρωτοφανή στη νεώτερη Ιστορία τρόπο.
(δ) Οι Συμβάσεις Δανεισμού, όχι μόνο την αρχή της αλληλεγγύης ποδοπατούν, αλλά με τους όρους τους παραβιάζουν τη θεμελιώδη διάταξη της Σύμβασης της Βιέννης του 1969, που απαγορεύει την πολιτική και την οικονομική βία.
(ε) Η κυβέρνηση μπορεί να θέσει το τεράστιο για την Ευρώπη ζήτημα της νομιμότητας των Συμβάσεων. Προβλέπονται τρόποι και από τις ίδιες τις Συμβάσεις.
Ό,τι δεν έπραξε κατά τη σύναψη των Συμφωνιών, μπορεί να το κάμει τώρα. Θα προσθέσω, όμως, και τούτο: Όσον αφορά την παραίτηση από τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας, δεν θέλω να ακούσω την ερώτηση που μας έχουν υποβάλει, αν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία δεν γίνεται ούτε με το περίστροφο στον κρόταφο. Διαφορετικά, θα ακυρώναμε όλες τις ηρωικές αντιστάσεις και όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες της Ιστορίας των λαών.
6. Επίλογος
Λυπάμαι αν μίλησα με πάθος, υπερβαίνοντας τα όρια της επιστημονικής νηφαλιότητας. Πιστεύω, όμως, ακράδαντα ότι ο επιστήμονας και ιδιαίτερα ο πανεπιστημιακός δάσκαλος έχει υποχρέωση όχι μόνο να θέτει τις γνώσεις του στην υπηρεσία του λαού στον οποίο ανήκει, αλλά και να αγωνίζεται με αυτές και να τις χρησιμοποιεί στον άγωνα για το καλό όλων των ανθρώπων, για το δίκαιο και για τον πολιτισμό, όταν ποδοπατούνται όπως ποδοπατούνται σήμερα. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο πανεπιστημιακός δάσκαλος θα πρέπει να διδάσκει πάντοτε, όχι μόνο από το εύκολο βήμα της διδασκαλίας του, αλλά κυρίως με το παράδειγμά του, το «τόλμα φρονείν» του Αισχύλου και το αντίστοιχο του Ορατίου «sapereaude», που ο Καντ το ανέδειξε ως το σύνθημα του Διαφωτισμού. Στις περιπτώσεις, μάλιστα, όπως η σημερινή, τολμώ να πω ότι είναι, ίσως, χρησιμότερο το «αγανάκτησε» του μεγάλου αντιστασιακού κατά του χιτλερισμού και υποστηρικτή των δικαιωμάτων του ανθρώπου Stefane Hessel. Ανησυχώ βαθύτατα για το μέγεθος της ανομίας του Σχεδίου Ανάν που ήλθε από τον κορυφαίο φρουρό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της παγκόσμιας δημοκρατικής νομιμότητας, τον Γ.Γ. του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, και από το μέγεθος της ανομίας των Συμβάσεων Δανεισμού που ήλθαν από την καρδιά της Ευρώπης. Και άλλη φορά η ήπειρος, που υπερηφανεύεται ότι είναι η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, γέννησε την καταστροφή και τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Γι’ αυτό καταλήγω με μια έκκληση: Να φροντίσει η κυβέρνηση να απαλλαγούν οι Συμβάσεις Δανεισμού από τους επονείδιστους και άνομους όρους που αποτελούν ντροπή για την Ελλάδα και για την Ευρώπη και στη συνέχεια να αποκαταστήσει το δημοκρατικό πολίτευμα που τραυματίστηκε βάναυσα, υποβάλλοντάς τες να κυρωθούν από την Εθνική Αντιπροσωπεία και θέτοντας τέλος στον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας.

Αν δεν γίνουν αυτά, η Ελλάδα οδηγείται, με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, σε αγώνα των πολιτών της, σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.

το ΠΑΡΟΝ

Εξυπηρετήσιμο το χρέος της Ελλάδας, λέει ο Ρομπέι

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Το χρέος της Ελλάδας είναι εξυπηρετήσιμο, είπε ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρομπέι, ο οποίος εκτίμησε ότι φταίνε οι αγορές που δεν δίνουν χρόνο στις υπερχρεωμένες χώρες.

«Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι αγορές δεν δίνουν χρόνο στις υπερχρεωμένες χώρες.

Το ελληνικό χρέος είναι εξυπηρετήσιμο, αν δοθεί στην Ελλάδα ο χρόνος για να το περιορίσει, και ως εκ τούτου η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν είναι αναπόφευκτη», είπε στην εφημερίδα «De Standaard».

Πηγή:Voria