Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Σύντομα θα έχουμε νέα ονομασία στο Δήμο Μώλου – Αγ. Κωνσταντίνου !!!!!! Καλό μήνα !!!!!
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο σε ερώτηση του πρώην Δημάρχου Καμένων Βούρλων κ. Αντωνίου και του πρώην Δημάρχου Μώλου κ. Παταργιά , για το πότε θα έλθει προς συζήτηση το θέμα της αλλαγής της ονομασίας του Δήμου Μώλου - Αγ.Κωνσταντίνου όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί ο Δήμαρχος κ. Τετριμίδας, απάντησε ότι το θέμα θα έλθει στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο.
Άρα εκ των πραγμάτων τίθεται αλλαγή της ονομασίας του Δήμου Μώλου – Αγ. Κωνσταντίνου.
Επειδή το Blog θεωρεί σοβαρό το θέμα της αλλαγής του ονόματος του Δήμου θα κάνει διάφορες υποθέσεις εργασίας και προτάσεις όπως και θα δεχθεί προτάσεις για το καλλίτερο δυνατό αποτέλεσμα προς όφελος του Νέου Δήμου.
Το πιο εύκολο είναι για την συμπολίτευση να προστεθεί στο ίδει υπάρχον όνομα και το όνομα των Καμένων Βούρλων. Το ζήτημα είναι με πια σειρά θα προστεθεί α) Αλφαβητικά : δηλαδή θα ονομασθεί Δήμος Αγ.Κωνσταντίνου – Καμένων Βούρλων – Μώλου β) Ιστορικά : Άγιος Κωνσταντίνος – Μώλος – Καμένα Βούρλα γ) Πρώτα η έδρα : Καμένων Βούρλων – Αγίου Κωνσταντίνου – Μώλου.
Άλλη πρόταση είναι να ονομασθεί Δήμος Καμένων Βούρλων μιας και το όνομα αυτό από τα δυο άλλα υπάρχοντα έχει την μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα στην Ελλάδα και παγκόσμια.
Σημαντικές ιστορικές ονομασίες της περιοχής που έπαιξαν ρόλο από αρχαιοτάτων χρόνων είναι οι Θερμοπύλες που είναι παγκοσμίως γνωστές λόγω της μάχης των Θερμοπυλών.
Ο αρχαίος Δήμος Θρονίου στον οποίο γεωγραφικό χώρο του αρχαίου Θρονίου συμπεριλαμβάνονται και οι τρεις σημερινές πόλεις Αγ. Κωνσταντίνου – Καμένων Βούρλων – Μώλου.
Οι Επικνημίδιοι Λοκροί που αναφέρονται στον Όμηρο κατά την αργοναυτική εκστρατεία και περιλαμβάνει η ονομασία αυτή Ιστορικά και Γεωγραφικά και τις τρείς σημερινές πόλεις Μώλου – Καμένων Βούρλων –Αγ. Κωνσταντίνου.
Με καθαρά γεωγραφικά κριτήρια προσδιορισμού από την Θάλασσα Δήμος Ευβοϊκού.
Πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να πέσουν στο τραπέζι της συζήτησης όλα αυτά τα ονόματα.
Το Blog λόγω της σοβαρότητας του θέματος έχει αναρτήσει γκάλοπ στο οποίο μπορούν να ψηφίζουν οι Δημότες.
Στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο σε ερώτηση του πρώην Δημάρχου Καμένων Βούρλων κ. Αντωνίου και του πρώην Δημάρχου Μώλου κ. Παταργιά , για το πότε θα έλθει προς συζήτηση το θέμα της αλλαγής της ονομασίας του Δήμου Μώλου - Αγ.Κωνσταντίνου όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί ο Δήμαρχος κ. Τετριμίδας, απάντησε ότι το θέμα θα έλθει στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο.
Άρα εκ των πραγμάτων τίθεται αλλαγή της ονομασίας του Δήμου Μώλου – Αγ. Κωνσταντίνου.
Επειδή το Blog θεωρεί σοβαρό το θέμα της αλλαγής του ονόματος του Δήμου θα κάνει διάφορες υποθέσεις εργασίας και προτάσεις όπως και θα δεχθεί προτάσεις για το καλλίτερο δυνατό αποτέλεσμα προς όφελος του Νέου Δήμου.
Το πιο εύκολο είναι για την συμπολίτευση να προστεθεί στο ίδει υπάρχον όνομα και το όνομα των Καμένων Βούρλων. Το ζήτημα είναι με πια σειρά θα προστεθεί α) Αλφαβητικά : δηλαδή θα ονομασθεί Δήμος Αγ.Κωνσταντίνου – Καμένων Βούρλων – Μώλου β) Ιστορικά : Άγιος Κωνσταντίνος – Μώλος – Καμένα Βούρλα γ) Πρώτα η έδρα : Καμένων Βούρλων – Αγίου Κωνσταντίνου – Μώλου.
Άλλη πρόταση είναι να ονομασθεί Δήμος Καμένων Βούρλων μιας και το όνομα αυτό από τα δυο άλλα υπάρχοντα έχει την μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα στην Ελλάδα και παγκόσμια.
Σημαντικές ιστορικές ονομασίες της περιοχής που έπαιξαν ρόλο από αρχαιοτάτων χρόνων είναι οι Θερμοπύλες που είναι παγκοσμίως γνωστές λόγω της μάχης των Θερμοπυλών.
Ο αρχαίος Δήμος Θρονίου στον οποίο γεωγραφικό χώρο του αρχαίου Θρονίου συμπεριλαμβάνονται και οι τρεις σημερινές πόλεις Αγ. Κωνσταντίνου – Καμένων Βούρλων – Μώλου.
Οι Επικνημίδιοι Λοκροί που αναφέρονται στον Όμηρο κατά την αργοναυτική εκστρατεία και περιλαμβάνει η ονομασία αυτή Ιστορικά και Γεωγραφικά και τις τρείς σημερινές πόλεις Μώλου – Καμένων Βούρλων –Αγ. Κωνσταντίνου.
Με καθαρά γεωγραφικά κριτήρια προσδιορισμού από την Θάλασσα Δήμος Ευβοϊκού.
Πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να πέσουν στο τραπέζι της συζήτησης όλα αυτά τα ονόματα.
Το Blog λόγω της σοβαρότητας του θέματος έχει αναρτήσει γκάλοπ στο οποίο μπορούν να ψηφίζουν οι Δημότες.
Το υστερόγραφο μιας πολιτικής προσέγγισης της κρίσης
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Δεν ξέρω αν οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, είμαι όμως βέβαιος ότι αν δεν ξεκαθαρίσεις την στάση σου αποκλείεται να γίνει κατανοητή η συμπεριφορά σου από εκείνους που ενδιαφέρονται να την κατανοήσουν. Απευθυνόμενος στους τελευταίους νοιώθω την ανάγκη να εξηγήσω με δυο κουβέντες την απόφασή μου να απέχω από δω και πέρα από αυτό που έχω επανειλημμένως ορίσει ως «απομυθοποίηση του καθεστώτος».
Ουδείς κυβερνητικός μύθος κατέρρευσε ποτέ ....
αποκλειστικά μέσω του πολιτικού λόγου. Η πολιτική discourse λειτουργεί στο επίπεδο της συνειδητοποίησης ενός ηγεμονικού μοντέλου. Από κει και πέρα ο λόγος οφείλει να συνοδεύεται από συγκεκριμένη πολιτική πρακτική, η οποία θα εντάσσεται στην ίδια στρατηγική νομιμοποίησης ή αμφισβήτησης ενός συγκεκριμένου ηγεμονικού μοντέλου. Εάν, λοιπόν, ο πολιτικός λόγος δεν είναι ενταγμένος σε μία τέτοια στρατηγική, παράγει μία μορφή μηνύματος η οποία σχετικά εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενισχύσει μηνύματα που εξυπηρετούν διάφορα και ίσως διαφορετικά συμφέροντα, ερήμην του φορέα του. Δίχως συγκεκριμένη ηγεμονική στρατηγική, η πολιτική κριτική σε περίοδο κοινωνικού μετασχηματισμού, όπως σήμερα, συνεισφέρει μεσοπρόθεσμα με ένα αντιφατικό και έμμεσο τρόπο στην άμυνα της καθεστωτικής προπαγάνδας. Εμφανίζει όσους ασκούν κριτική, ως ανίκανους να προσφέρουν λύση στη κρίση που προκαλεί η κοινωνικο-οικονομική απορρύθμιση. Οι αποδέκτες της προπαγάνδας του καθεστώτος δεν εξετάζουν την πολιτική φύση του προβλήματος που τίθεται ενώπιον τους προς επίλυση, αλλά αναζητούν λύση σε μια «υπόθεση» που προφανώς εκφράζεται έτσι ώστε να εξυπηρετήσει τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τα ιδιαίτερα συμφέροντα αυτών που την αρθρώνουν. Πέστε μας πώς να λύσουμε το πρόβλημα που δημιούργησε το καθεστώς, στην ουσία ρωτούν και αυτό απαιτεί μια απάντηση στρατηγικού χαρακτήρα. Ευρύτερα, λιγότερο πολιτικοποιημένα στρώματα αναζητούν λύση στο πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας, καθώς σε αυτό εμπεριέχεται και εκείνο της οικονομικής προοπτικής. Αν δεν τους δώσεις την προοπτική μιας εναλλακτικής ηγεμονίας για την χώρα δεν ακούν τίποτε. Προτάσεις δόξα τω θεώ, υπάρχουν μπόλικες και από τα κόμματα της αριστεράς και από τη νέα ηγεσία της ΝΔ και από φορείς ή προσωπικότητες της κοινωνίας των πολιτών. Είναι όμως σαν να μην υπάρχουν. Μόνον εάν υπήρχε η προοπτική ανατροπής του καθεστώτος από ένα συνασπισμό αντικαθεστωτικών δυνάμεων, θα ήταν δυνατόν να διατυπωθεί εναλλακτικά και να υποστηριχθεί ένα πλαίσιο λύσης, το οποίο θα αποτελούσε το ουσιαστικό πλαίσιο διαπραγμάτευσης με τις χρηματαγορές και την ΕΕ. Τότε και μόνον τότε δεν θα άφηνες το καθεστώς να καταρρεύσει συμπαρασύροντας και την κοινωνία, κάνοντας ουσιαστικά πόλεμο φθοράς, αλλά θα εμφανιζόσουν ικανός να αμφισβητήσεις πολιτικά την κυριαρχία του. Αφού δεν υπάρχει όμως καμία σοβαρή διάθεση να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο ανατροπής του καθεστώτος με αυτές τις προδιαγραφές, δεν υπάρχει λόγος να επιμείνουμε. Αν όμως συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε τον πολιτικό λόγο μας σαν να υπήρχε αυτή η προοπτική, τότε απλώς θα προσφέραμε σε όσους έχουν ως ιδιοτελή στρατηγική την φθορά της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, αλλά ίσως έμμεσα και στην καθεστωτική προπαγάνδα, όπως προείπα. Αυτά προφανώς δεν είναι στους στόχους μας.
Έτσι, στον βαθμό που το πολιτικά εναλλακτικό μήνυμά μας δεν συνδέεται με μία συγκεκριμένη μορφή στρατηγικής για την ανατροπή του καθεστώτος και την εμπέδωση μιας εναλλακτικής ηγεμονίας στην Ελλάδα, καταλήγει να γίνεται ευκαιριακό εργαλείο στην διάθεση οποιουδήποτε χρησιμοποιεί την κρίση για να εξυπηρετήσει ιδιοτελή συμφέροντα. Μετά από αυτό το μήνυμα ρευστοποιείται ή εξουδετερώνεται ή συνηθέστερα διασκεδάζεται σε τέτοιο βαθμό που καταλήγει να αναπαριστά διαφορετικά σημαινόμενα. Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο ο φορέας του μηνύματος πρέπει να διακόπτει την εκπομπή του. Κινδυνεύει είτε να παρεξηγηθεί ανεπανόρθωτα, είτε να υποστεί κανιβαλισμό, είτε και τα δύο ταυτόχρονα, πράγμα συνηθέστερο. Η κριτική όταν λάβει μακρο-πολιτική μορφή δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ κολοβή, δίχως την εσωτερίκευση μιας ηγεμονικής στρατηγικής. Το τελευταίο δεν είναι ασφαλώς υπόθεση ατόμων, αλλά πολιτικών συλλογικοτήτων.
Σ’ ότι αφορά στην κρίση, τα διαδικτυακά σημειώματα του γράφοντος επιχείρησαν να δείξουν ότι αυτή δεν ήταν αποτέλεσμα αντικειμενικών οικονομικών σχέσεων και απλώς δημοσιονομικών δυσλειτουργιών, αλλά πολιτική απόφαση για την αναδιοργάνωση του κράτους και την βίαιη απορρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας. Το κράτος που είχε υποσχεθεί να επανιδρύσει ο Καραμανλής, επανιδρύει σήμερα η τρόικα μέσω της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μόνο που ετούτο δεν θα είναι το κράτος των Ελλήνων, θα είναι το κράτος μίας διεθνούς ελίτ που αποφάσισε να πειραματιστεί στην χώρα και με την χώρα, για την ολοκλήρωση της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Εάν υπήρχε ελληνική αστική τάξη δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Οι καιροσκόποι, όμως, μεταπράτες που συγκροτούν την πολιτικο-επιχειρηματική τάξη είναι κρατικοδίαιτοι μεσάζοντες εμφορούμενοι από ελεεινό καιροσκοπισμό, ενδοτισμό και απερίγραπτο επαρχιωτισμό. Η εμφανιζόμενη ως αστική τάξη της χώρας είδε τον εαυτό της αποκλειστικά ως νταβατζή της ελληνικής κοινωνίας και ως μεσολαβητή στην εξυπηρέτηση αλλοδαπών συμφερόντων με το αζημίωτο φυσικά. Οι άνθρωποι αυτοί αντιμετώπισαν την χώρα με το ίδιο πνεύμα που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν διάφορες μαφιόζικες συμμορίες (κυβερνώντων ή απλώς έμμεσα απουσιαζόντων) σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες στην Ευρασία, την Αφρική, την Μέση Ανατολή και την Νότιο Αμερική. Δυστυχώς δυτική αστική τάξη η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αποκτήσει μετά τον πόλεμο. Όσες απόπειρες έγιναν ναυάγησαν και όσοι υγιείς επιχειρηματίες και ανιδιοτελείς πολιτικοί ανέτειλαν γρήγορα προσαρμόστηκαν στο κυρίαρχο μοντέλο ή αφανίστηκαν.
Το πρόβλημα αυτό συνδέεται απολύτως με την πολιτική παθογένεια μετά την μεταπολίτευση και την απολύτως στρεβλή και κρατικοδίαιτη ανάπτυξη του μικροαστισμού. Ο δικομματισμός με τα αντιδημοκρατικά εκλογικά συστήματα, η παραοικονομία, η οικογενειοκρατία, η διαπλοκή και η γενίκευση της διαφθοράς ήταν το αποτέλεσμα της ανυπαρξίας μιας αστικής τάξης δυτικού τύπου στην χώρα μας και παράλληλα ο μηχανισμός αναπαραγωγής του πελατειακού καθεστώτος, που διαιώνιζε τα χαρακτηριστικά και την κυριαρχία αυτής της πολιτικο-επιχειρηματικής τάξης. Όταν οι άνθρωποι αυτοί συνειδητοποίησαν ότι δεν έχουν πλέον περιθώρια ύπαρξης στο σύγχρονο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης κι ότι κλονίζεται η κυριαρχία τους εξαιτίας της αποσταθεροποίησης στην ΕΕ μετά το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας, αποφάσισαν σε συνεργασία με το χρηματοπιστωτικό λόμπυ, να προκαλέσουν την ελληνική κρίση δίνοντάς της μία συγκεκριμένη διάσταση που θα τους επέτρεπε την συντεταγμένη αναδιοργάνωση μέσω της συντεταγμένης πτώχευσης της χώρας.
Είναι, φαντάζομαι, πλέον γνωστό σε όποιον στοιχειωδώς στοχάζεται, ότι η χώρα οδηγήθηκε εξεπιτούτου σε καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης μέσω του «προσωρινού μηχανισμού» και οδεύει σε μία μακρόχρονη απώλεια της αυτοκυβέρνησής της, μέχρις ότου αναδιοργανωθεί το πολιτικό σύστημα από εκείνους ακριβώς τους διεθνείς παράγοντες που φρόντισαν μετά την μεταπολίτευση να επιβάλουν το συγκεκριμένο καθεστώς που όλοι βιώσαμε από το 1974 μέχρι σήμερα. Οι συνέπειες για τα δύο τρίτα της κοινωνίας θα είναι τραγικές, όπως ακριβώς και οι συνέπειες στην εξέλιξη αυτών που συνηθίσαμε να αποκαλούμε εθνικά θέματα.
Αν όλα αυτά είχαν συνειδητοποιηθεί, τότε όλες οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις, η μη-εξαρτημένη επιστημονική κοινότητα και γενικότερα ολόκληρη η προοδευτική κοινωνία θα έπρεπε να αναζητήσει μια οργανωτική δομή, η οποία θα επεξεργαζόταν μια κοινή στρατηγική που θα αντιμετώπιζε αυτή την κρίση ως πρόκληση ηγεμονικού χαρακτήρα. Θα λέγανε στον λαό, ιδού ο μεγάλος αντικαθεστωτικός συνασπισμός, ιδού οι στόχοι μας και ιδού η κοινή μας βούληση να στηρίξουμε μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί σε ένα πλαίσιο αυτοκυβέρνησης και δημοκρατίας τα συμφέροντα των δύο-τρίτων της κοινωνίας. Ιδού η πολική δύναμη που θα ανατρέψει, δίχως επανάσταση το καθεστώς, θεμελιώνοντας ένα νέο καθεστώς ισότητας και ταχύτατου εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα. Μην ακούτε διαφόρους δυστυχισμένους δήθεν διανοούμενους που καλούν τους Έλληνες να δουλέψουν περισσότερο για να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Αν δεν είναι εγκάθετοι, είναι ηλίθιοι. Το πρόβλημα ανταγωνισμού της Ελλάδας είναι πρόβλημα διάρθρωσης των παραγωγικών δυνάμεων, θεσμικής λειτουργίας, παιδείας και εκπαίδευσης, και κυρίως ζήτημα έλλειψης σύγχρονων και καλά σχεδιασμένων τεχνολογικών εφαρμογών. Η τεχνολογία σήμερα έχει σε μεγάλο βαθμό υποκαταστήσει την παλαιά θεσμική και κοινωνικοποιητική διαδικασία. Έγινε ο υπέρτατος θεσμός που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα, όπως συμβαίνει στην Σουηδία και στην Γερμανία, αλλά και στην Σαγκάη και αλλού. Το ουσιαστικό πολιτικό δίλημμα ήταν και παραμένει: ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος στη χώρα από μέσα με δημοκρατικά κριτήρια ή αναδιοργάνωση του από έξω; Η πολιτική στρατηγική της τρόικας, των Γερμανών και των ΗΠΑ συνηγορεί ασφαλώς υπέρ του δεύτερου, όμως οι Έλληνες θα έβγαιναν νικητές μόνον αν επιτύγχαναν το πρώτο.
Είναι τρομερό πράγμα να βλέπεις το καθεστώς να καταρρέει, αφού δεν μπόρεσε να συντονιστεί εγκαίρως όπως έγινε αλλού, μια και τους την έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου, και όλες οι πολύχρωμες αντικαθεστωτικές δυνάμεις, αντί να ορθώσουν το ανάστημά τους και να οργανωθούν σε ένα κοινό μέτωπο που θα θεμελίωνε το πολιτικό περιβάλλον για τα επόμενα τριάντα χρόνια, περιορίζονται σε μίζερους ηγετισμούς και μικρότητες. Ή τρέχουν πίσω από τα γεγονότα που προκαλεί ανενόχλητο το καθεστώς με την κυβέρνηση του. Το ερώτημα δεν είναι παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή. Μην τσιμπάτε! Το ζήτημα είναι ποιοι θέτουν αυτό το ερώτημα και γιατί. Οι Έλληνες πληρώσαμε ακριβά την ένταξή μας στο ευρώ, ακριβά και την παραμονή μας στην ευρωζώνη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πληρώσουμε επιπλέον και την πρόσκαιρη ή μόνιμη απομάκρυνσή μας από αυτήν. Κανείς αντικαθεστωτικός δεν πρέπει να προπαγανδίζει την έξοδό μας από την ευρωζώνη. Κανείς δεν πρέπει να παίξει το παιχνίδι του καθεστώτος και των ξένων πατρόνων του. Το ευρώ ήταν επιλογή της πολιτικο-οικονομικής τάξης, δική της είναι και η επιλογή παραμονή στην ευρωζώνη με απόλυτη απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας και δραματική φτωχοποίηση της κοινωνίας ή έξοδος από αυτό. Αυτοί οδήγησαν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο και αυτοί θα πρέπει να δώσουν λόγο στον λαό. Και οι δύο επιλογές είναι πολλαπλά ζημιογόνες έως καταστροφικές για τα δύο τρίτα της κοινωνίας και την χώρα. Ούτε τα τρώγαμε όλοι μαζί, ούτε συναποφασίζαμε τόσα χρόνια. Το καθεστώς έπαιξε καιροσκοπικά με το ευρώ και έκανε πάμπλουτες χιλιάδες οικογένειες που συνδέθηκαν οργανικά με αυτό. Τούτοι είναι το ένα τρίτο της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί τα φάγανε σίγουρα όλοι μαζί και τώρα θέτουν διλήμματα στους υπόλοιπους. Αν τα δύο τρίτα είχαν την ικανότητα να οργανωθούν πολιτικά και να αναδείξουν μία κυβέρνηση που θα υπερασπιζόταν τα συμφέροντά τους, τότε είτε μέσα στην ευρωζώνη είτε έξω, οι προοπτικές για την επόμενη εικοσαετία θα ήταν ασφαλώς θετικότερες. Αυτό θα περίμενε κανείς σήμερα όσο ποτέ να αποτελεί κοινό τόπο.
Από.....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Δεν ξέρω αν οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, είμαι όμως βέβαιος ότι αν δεν ξεκαθαρίσεις την στάση σου αποκλείεται να γίνει κατανοητή η συμπεριφορά σου από εκείνους που ενδιαφέρονται να την κατανοήσουν. Απευθυνόμενος στους τελευταίους νοιώθω την ανάγκη να εξηγήσω με δυο κουβέντες την απόφασή μου να απέχω από δω και πέρα από αυτό που έχω επανειλημμένως ορίσει ως «απομυθοποίηση του καθεστώτος».
Ουδείς κυβερνητικός μύθος κατέρρευσε ποτέ ....
αποκλειστικά μέσω του πολιτικού λόγου. Η πολιτική discourse λειτουργεί στο επίπεδο της συνειδητοποίησης ενός ηγεμονικού μοντέλου. Από κει και πέρα ο λόγος οφείλει να συνοδεύεται από συγκεκριμένη πολιτική πρακτική, η οποία θα εντάσσεται στην ίδια στρατηγική νομιμοποίησης ή αμφισβήτησης ενός συγκεκριμένου ηγεμονικού μοντέλου. Εάν, λοιπόν, ο πολιτικός λόγος δεν είναι ενταγμένος σε μία τέτοια στρατηγική, παράγει μία μορφή μηνύματος η οποία σχετικά εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενισχύσει μηνύματα που εξυπηρετούν διάφορα και ίσως διαφορετικά συμφέροντα, ερήμην του φορέα του. Δίχως συγκεκριμένη ηγεμονική στρατηγική, η πολιτική κριτική σε περίοδο κοινωνικού μετασχηματισμού, όπως σήμερα, συνεισφέρει μεσοπρόθεσμα με ένα αντιφατικό και έμμεσο τρόπο στην άμυνα της καθεστωτικής προπαγάνδας. Εμφανίζει όσους ασκούν κριτική, ως ανίκανους να προσφέρουν λύση στη κρίση που προκαλεί η κοινωνικο-οικονομική απορρύθμιση. Οι αποδέκτες της προπαγάνδας του καθεστώτος δεν εξετάζουν την πολιτική φύση του προβλήματος που τίθεται ενώπιον τους προς επίλυση, αλλά αναζητούν λύση σε μια «υπόθεση» που προφανώς εκφράζεται έτσι ώστε να εξυπηρετήσει τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τα ιδιαίτερα συμφέροντα αυτών που την αρθρώνουν. Πέστε μας πώς να λύσουμε το πρόβλημα που δημιούργησε το καθεστώς, στην ουσία ρωτούν και αυτό απαιτεί μια απάντηση στρατηγικού χαρακτήρα. Ευρύτερα, λιγότερο πολιτικοποιημένα στρώματα αναζητούν λύση στο πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας, καθώς σε αυτό εμπεριέχεται και εκείνο της οικονομικής προοπτικής. Αν δεν τους δώσεις την προοπτική μιας εναλλακτικής ηγεμονίας για την χώρα δεν ακούν τίποτε. Προτάσεις δόξα τω θεώ, υπάρχουν μπόλικες και από τα κόμματα της αριστεράς και από τη νέα ηγεσία της ΝΔ και από φορείς ή προσωπικότητες της κοινωνίας των πολιτών. Είναι όμως σαν να μην υπάρχουν. Μόνον εάν υπήρχε η προοπτική ανατροπής του καθεστώτος από ένα συνασπισμό αντικαθεστωτικών δυνάμεων, θα ήταν δυνατόν να διατυπωθεί εναλλακτικά και να υποστηριχθεί ένα πλαίσιο λύσης, το οποίο θα αποτελούσε το ουσιαστικό πλαίσιο διαπραγμάτευσης με τις χρηματαγορές και την ΕΕ. Τότε και μόνον τότε δεν θα άφηνες το καθεστώς να καταρρεύσει συμπαρασύροντας και την κοινωνία, κάνοντας ουσιαστικά πόλεμο φθοράς, αλλά θα εμφανιζόσουν ικανός να αμφισβητήσεις πολιτικά την κυριαρχία του. Αφού δεν υπάρχει όμως καμία σοβαρή διάθεση να συγκροτηθεί ένα ευρύ μέτωπο ανατροπής του καθεστώτος με αυτές τις προδιαγραφές, δεν υπάρχει λόγος να επιμείνουμε. Αν όμως συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε τον πολιτικό λόγο μας σαν να υπήρχε αυτή η προοπτική, τότε απλώς θα προσφέραμε σε όσους έχουν ως ιδιοτελή στρατηγική την φθορά της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, αλλά ίσως έμμεσα και στην καθεστωτική προπαγάνδα, όπως προείπα. Αυτά προφανώς δεν είναι στους στόχους μας.
Έτσι, στον βαθμό που το πολιτικά εναλλακτικό μήνυμά μας δεν συνδέεται με μία συγκεκριμένη μορφή στρατηγικής για την ανατροπή του καθεστώτος και την εμπέδωση μιας εναλλακτικής ηγεμονίας στην Ελλάδα, καταλήγει να γίνεται ευκαιριακό εργαλείο στην διάθεση οποιουδήποτε χρησιμοποιεί την κρίση για να εξυπηρετήσει ιδιοτελή συμφέροντα. Μετά από αυτό το μήνυμα ρευστοποιείται ή εξουδετερώνεται ή συνηθέστερα διασκεδάζεται σε τέτοιο βαθμό που καταλήγει να αναπαριστά διαφορετικά σημαινόμενα. Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο ο φορέας του μηνύματος πρέπει να διακόπτει την εκπομπή του. Κινδυνεύει είτε να παρεξηγηθεί ανεπανόρθωτα, είτε να υποστεί κανιβαλισμό, είτε και τα δύο ταυτόχρονα, πράγμα συνηθέστερο. Η κριτική όταν λάβει μακρο-πολιτική μορφή δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ κολοβή, δίχως την εσωτερίκευση μιας ηγεμονικής στρατηγικής. Το τελευταίο δεν είναι ασφαλώς υπόθεση ατόμων, αλλά πολιτικών συλλογικοτήτων.
Σ’ ότι αφορά στην κρίση, τα διαδικτυακά σημειώματα του γράφοντος επιχείρησαν να δείξουν ότι αυτή δεν ήταν αποτέλεσμα αντικειμενικών οικονομικών σχέσεων και απλώς δημοσιονομικών δυσλειτουργιών, αλλά πολιτική απόφαση για την αναδιοργάνωση του κράτους και την βίαιη απορρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας. Το κράτος που είχε υποσχεθεί να επανιδρύσει ο Καραμανλής, επανιδρύει σήμερα η τρόικα μέσω της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μόνο που ετούτο δεν θα είναι το κράτος των Ελλήνων, θα είναι το κράτος μίας διεθνούς ελίτ που αποφάσισε να πειραματιστεί στην χώρα και με την χώρα, για την ολοκλήρωση της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Εάν υπήρχε ελληνική αστική τάξη δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Οι καιροσκόποι, όμως, μεταπράτες που συγκροτούν την πολιτικο-επιχειρηματική τάξη είναι κρατικοδίαιτοι μεσάζοντες εμφορούμενοι από ελεεινό καιροσκοπισμό, ενδοτισμό και απερίγραπτο επαρχιωτισμό. Η εμφανιζόμενη ως αστική τάξη της χώρας είδε τον εαυτό της αποκλειστικά ως νταβατζή της ελληνικής κοινωνίας και ως μεσολαβητή στην εξυπηρέτηση αλλοδαπών συμφερόντων με το αζημίωτο φυσικά. Οι άνθρωποι αυτοί αντιμετώπισαν την χώρα με το ίδιο πνεύμα που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν διάφορες μαφιόζικες συμμορίες (κυβερνώντων ή απλώς έμμεσα απουσιαζόντων) σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες στην Ευρασία, την Αφρική, την Μέση Ανατολή και την Νότιο Αμερική. Δυστυχώς δυτική αστική τάξη η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αποκτήσει μετά τον πόλεμο. Όσες απόπειρες έγιναν ναυάγησαν και όσοι υγιείς επιχειρηματίες και ανιδιοτελείς πολιτικοί ανέτειλαν γρήγορα προσαρμόστηκαν στο κυρίαρχο μοντέλο ή αφανίστηκαν.
Το πρόβλημα αυτό συνδέεται απολύτως με την πολιτική παθογένεια μετά την μεταπολίτευση και την απολύτως στρεβλή και κρατικοδίαιτη ανάπτυξη του μικροαστισμού. Ο δικομματισμός με τα αντιδημοκρατικά εκλογικά συστήματα, η παραοικονομία, η οικογενειοκρατία, η διαπλοκή και η γενίκευση της διαφθοράς ήταν το αποτέλεσμα της ανυπαρξίας μιας αστικής τάξης δυτικού τύπου στην χώρα μας και παράλληλα ο μηχανισμός αναπαραγωγής του πελατειακού καθεστώτος, που διαιώνιζε τα χαρακτηριστικά και την κυριαρχία αυτής της πολιτικο-επιχειρηματικής τάξης. Όταν οι άνθρωποι αυτοί συνειδητοποίησαν ότι δεν έχουν πλέον περιθώρια ύπαρξης στο σύγχρονο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης κι ότι κλονίζεται η κυριαρχία τους εξαιτίας της αποσταθεροποίησης στην ΕΕ μετά το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας, αποφάσισαν σε συνεργασία με το χρηματοπιστωτικό λόμπυ, να προκαλέσουν την ελληνική κρίση δίνοντάς της μία συγκεκριμένη διάσταση που θα τους επέτρεπε την συντεταγμένη αναδιοργάνωση μέσω της συντεταγμένης πτώχευσης της χώρας.
Είναι, φαντάζομαι, πλέον γνωστό σε όποιον στοιχειωδώς στοχάζεται, ότι η χώρα οδηγήθηκε εξεπιτούτου σε καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης μέσω του «προσωρινού μηχανισμού» και οδεύει σε μία μακρόχρονη απώλεια της αυτοκυβέρνησής της, μέχρις ότου αναδιοργανωθεί το πολιτικό σύστημα από εκείνους ακριβώς τους διεθνείς παράγοντες που φρόντισαν μετά την μεταπολίτευση να επιβάλουν το συγκεκριμένο καθεστώς που όλοι βιώσαμε από το 1974 μέχρι σήμερα. Οι συνέπειες για τα δύο τρίτα της κοινωνίας θα είναι τραγικές, όπως ακριβώς και οι συνέπειες στην εξέλιξη αυτών που συνηθίσαμε να αποκαλούμε εθνικά θέματα.
Αν όλα αυτά είχαν συνειδητοποιηθεί, τότε όλες οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις, η μη-εξαρτημένη επιστημονική κοινότητα και γενικότερα ολόκληρη η προοδευτική κοινωνία θα έπρεπε να αναζητήσει μια οργανωτική δομή, η οποία θα επεξεργαζόταν μια κοινή στρατηγική που θα αντιμετώπιζε αυτή την κρίση ως πρόκληση ηγεμονικού χαρακτήρα. Θα λέγανε στον λαό, ιδού ο μεγάλος αντικαθεστωτικός συνασπισμός, ιδού οι στόχοι μας και ιδού η κοινή μας βούληση να στηρίξουμε μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί σε ένα πλαίσιο αυτοκυβέρνησης και δημοκρατίας τα συμφέροντα των δύο-τρίτων της κοινωνίας. Ιδού η πολική δύναμη που θα ανατρέψει, δίχως επανάσταση το καθεστώς, θεμελιώνοντας ένα νέο καθεστώς ισότητας και ταχύτατου εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα. Μην ακούτε διαφόρους δυστυχισμένους δήθεν διανοούμενους που καλούν τους Έλληνες να δουλέψουν περισσότερο για να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Αν δεν είναι εγκάθετοι, είναι ηλίθιοι. Το πρόβλημα ανταγωνισμού της Ελλάδας είναι πρόβλημα διάρθρωσης των παραγωγικών δυνάμεων, θεσμικής λειτουργίας, παιδείας και εκπαίδευσης, και κυρίως ζήτημα έλλειψης σύγχρονων και καλά σχεδιασμένων τεχνολογικών εφαρμογών. Η τεχνολογία σήμερα έχει σε μεγάλο βαθμό υποκαταστήσει την παλαιά θεσμική και κοινωνικοποιητική διαδικασία. Έγινε ο υπέρτατος θεσμός που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα, όπως συμβαίνει στην Σουηδία και στην Γερμανία, αλλά και στην Σαγκάη και αλλού. Το ουσιαστικό πολιτικό δίλημμα ήταν και παραμένει: ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος στη χώρα από μέσα με δημοκρατικά κριτήρια ή αναδιοργάνωση του από έξω; Η πολιτική στρατηγική της τρόικας, των Γερμανών και των ΗΠΑ συνηγορεί ασφαλώς υπέρ του δεύτερου, όμως οι Έλληνες θα έβγαιναν νικητές μόνον αν επιτύγχαναν το πρώτο.
Είναι τρομερό πράγμα να βλέπεις το καθεστώς να καταρρέει, αφού δεν μπόρεσε να συντονιστεί εγκαίρως όπως έγινε αλλού, μια και τους την έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου, και όλες οι πολύχρωμες αντικαθεστωτικές δυνάμεις, αντί να ορθώσουν το ανάστημά τους και να οργανωθούν σε ένα κοινό μέτωπο που θα θεμελίωνε το πολιτικό περιβάλλον για τα επόμενα τριάντα χρόνια, περιορίζονται σε μίζερους ηγετισμούς και μικρότητες. Ή τρέχουν πίσω από τα γεγονότα που προκαλεί ανενόχλητο το καθεστώς με την κυβέρνηση του. Το ερώτημα δεν είναι παραμονή στο ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή. Μην τσιμπάτε! Το ζήτημα είναι ποιοι θέτουν αυτό το ερώτημα και γιατί. Οι Έλληνες πληρώσαμε ακριβά την ένταξή μας στο ευρώ, ακριβά και την παραμονή μας στην ευρωζώνη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πληρώσουμε επιπλέον και την πρόσκαιρη ή μόνιμη απομάκρυνσή μας από αυτήν. Κανείς αντικαθεστωτικός δεν πρέπει να προπαγανδίζει την έξοδό μας από την ευρωζώνη. Κανείς δεν πρέπει να παίξει το παιχνίδι του καθεστώτος και των ξένων πατρόνων του. Το ευρώ ήταν επιλογή της πολιτικο-οικονομικής τάξης, δική της είναι και η επιλογή παραμονή στην ευρωζώνη με απόλυτη απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας και δραματική φτωχοποίηση της κοινωνίας ή έξοδος από αυτό. Αυτοί οδήγησαν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο και αυτοί θα πρέπει να δώσουν λόγο στον λαό. Και οι δύο επιλογές είναι πολλαπλά ζημιογόνες έως καταστροφικές για τα δύο τρίτα της κοινωνίας και την χώρα. Ούτε τα τρώγαμε όλοι μαζί, ούτε συναποφασίζαμε τόσα χρόνια. Το καθεστώς έπαιξε καιροσκοπικά με το ευρώ και έκανε πάμπλουτες χιλιάδες οικογένειες που συνδέθηκαν οργανικά με αυτό. Τούτοι είναι το ένα τρίτο της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί τα φάγανε σίγουρα όλοι μαζί και τώρα θέτουν διλήμματα στους υπόλοιπους. Αν τα δύο τρίτα είχαν την ικανότητα να οργανωθούν πολιτικά και να αναδείξουν μία κυβέρνηση που θα υπερασπιζόταν τα συμφέροντά τους, τότε είτε μέσα στην ευρωζώνη είτε έξω, οι προοπτικές για την επόμενη εικοσαετία θα ήταν ασφαλώς θετικότερες. Αυτό θα περίμενε κανείς σήμερα όσο ποτέ να αποτελεί κοινό τόπο.
Από.....activistis
Κρατικές διαφημίσεις στην Ιστοσελίδα της μαμάς Μαργαρίτας
Αναήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Και ενώ γύρω μας σφυρίζουν οι επιχορηγήσεις του γιού Γιώργου στη Μ.Κ.Ο της μητέρας Μαργαρίτας , άλλοι μιλάνε για 400 παρά... κάτι χιλιάδων ευρώ.άλλοι μιλάνε 1.249.694 ευρώ, ψάξαμε και εμείς να δούμε τι είναι αυτή η Μ.Κ.Ο.. Είναι η Κ.Ε.Δ.Ε. ( Κέντρου Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη) με πρόεδρο την Μαργαρίτα Τσαντ Παπανδρέου και μέλη του Δ.Σ. όλοι μέλη του ΠαΣοΚ και μόλις μπήκαμε στη σελίδα τους στο ιντερνετ kede.org πάθαμε το μεγάλο σοκ. Γεμάτη διαφημιστικά banner σε μια ιστοσελίδα που δεν...
έχει καμία επισκεψιμότητα. Εχει ΕΥΔΑΠ , έχει Τσιμέντα , έχει Βασιλόπουλο Και πάνω από όλους ο ΟΠΑΠ . Δηλαδή ακόμα και σήμερα ο ΟΠΑΠ πληρώνει διαφημιστική δαπάνη στην Μαργαρίτα για να διαφημιστεί σε μια ιστοσελίδα που δεν μπαίνει κανένας.
Τι να πούμε τώρα ;;;;
Θα μας απαντήσει κανείς;;;
Θα παραιτηθεί κανένας;;;;
Από.... Καφενείο
Και ενώ γύρω μας σφυρίζουν οι επιχορηγήσεις του γιού Γιώργου στη Μ.Κ.Ο της μητέρας Μαργαρίτας , άλλοι μιλάνε για 400 παρά... κάτι χιλιάδων ευρώ.άλλοι μιλάνε 1.249.694 ευρώ, ψάξαμε και εμείς να δούμε τι είναι αυτή η Μ.Κ.Ο.. Είναι η Κ.Ε.Δ.Ε. ( Κέντρου Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη) με πρόεδρο την Μαργαρίτα Τσαντ Παπανδρέου και μέλη του Δ.Σ. όλοι μέλη του ΠαΣοΚ και μόλις μπήκαμε στη σελίδα τους στο ιντερνετ kede.org πάθαμε το μεγάλο σοκ. Γεμάτη διαφημιστικά banner σε μια ιστοσελίδα που δεν...
έχει καμία επισκεψιμότητα. Εχει ΕΥΔΑΠ , έχει Τσιμέντα , έχει Βασιλόπουλο Και πάνω από όλους ο ΟΠΑΠ . Δηλαδή ακόμα και σήμερα ο ΟΠΑΠ πληρώνει διαφημιστική δαπάνη στην Μαργαρίτα για να διαφημιστεί σε μια ιστοσελίδα που δεν μπαίνει κανένας.
Τι να πούμε τώρα ;;;;
Θα μας απαντήσει κανείς;;;
Θα παραιτηθεί κανένας;;;;
Από.... Καφενείο
Τρίτο κόμμα με 13% το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ»...
Αναρτήθηκε από.... energoipolioteskv.blogspot.com
Όπως προκύπτει από Έρευνα Καταγραφής Στάσεων και Απόψεων σχετικά με τις Οδικές Υποδομές και την Οδική Ασφάλεια, που πραγματοποίησαν οι εταιρίες Invision και Metron Analysis για λογαριασμό των ίδιων των κοινοπραξιών των μεγάλων οδικών αξόνων, η οποία έρευνα...
αναφέρεται και στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, το 13% περίπου των οδηγών που περνούν τα διόδια, σηκώνουν τις μπάρες. Δηλαδή, αυτοί που έχουν πλέον ενταχθεί ενεργά στο κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», ανέρχονται στο 13% όσων οδηγών περνούν τα διόδια. Και επειδή όλοι οδηγούμε και όλοι περνάμε διόδια ή οπωσδήποτε ένας τουλάχιστον από κάθε οικογένεια, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», έχει μια ενεργό ανάπτυξη μέσα στο λαό σε ποσοστό 13%. Ας σημειωθεί δε, ότι η έρευνα αυτή έγινε μόνο για τα διόδια. Φανταστείτε τι γίνεται με την μη καταβολή εισιτηρίου στα ΜΜΜ και που θα φτάσει ακόμα το γενικότερο κίνημα ανυπακοής!!
Σύμφωνα δε με άλλη πρόσφατη έρευνα, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απάντησε ότι συμφωνεί με τη στάση του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ». Δηλαδή το κίνημα αυτό, εκτός από την ενεργό συμμετοχή του 13% του πληθυσμού έχει και την ηθική στήριξη της πλειοψηφίας του λαού, η οποία πλειοψηφία προς το παρόν, για τις δικές της φοβίες και τους δικούς της λόγους δεν έχει προσχωρήσει ακόμα ενεργά στο κίνημα.
Έπειτα από τα πιο, πάνω παρατηρούμε ότι το κίνημα αυτό, έχει ήδη καταστεί τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα. Είναι δε πολιτική δύναμη, καθόσον η στάση του είναι καθαρά πολιτική και όχι οικονομική και μάλιστα είναι η πιο ισχυρή πολιτική δύναμη από τα εν ενεργεία κόμματα, γιατί δρα χωρίς «καπέλα» και με προσωπική διακινδύνευση των μελών του, τα οποία αψηφούν, όπως φαίνεται, όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και τις απειλές για προσωπικές ποινές.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/03/13.html
Όπως προκύπτει από Έρευνα Καταγραφής Στάσεων και Απόψεων σχετικά με τις Οδικές Υποδομές και την Οδική Ασφάλεια, που πραγματοποίησαν οι εταιρίες Invision και Metron Analysis για λογαριασμό των ίδιων των κοινοπραξιών των μεγάλων οδικών αξόνων, η οποία έρευνα...
αναφέρεται και στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, το 13% περίπου των οδηγών που περνούν τα διόδια, σηκώνουν τις μπάρες. Δηλαδή, αυτοί που έχουν πλέον ενταχθεί ενεργά στο κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», ανέρχονται στο 13% όσων οδηγών περνούν τα διόδια. Και επειδή όλοι οδηγούμε και όλοι περνάμε διόδια ή οπωσδήποτε ένας τουλάχιστον από κάθε οικογένεια, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», έχει μια ενεργό ανάπτυξη μέσα στο λαό σε ποσοστό 13%. Ας σημειωθεί δε, ότι η έρευνα αυτή έγινε μόνο για τα διόδια. Φανταστείτε τι γίνεται με την μη καταβολή εισιτηρίου στα ΜΜΜ και που θα φτάσει ακόμα το γενικότερο κίνημα ανυπακοής!!
Σύμφωνα δε με άλλη πρόσφατη έρευνα, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απάντησε ότι συμφωνεί με τη στάση του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ». Δηλαδή το κίνημα αυτό, εκτός από την ενεργό συμμετοχή του 13% του πληθυσμού έχει και την ηθική στήριξη της πλειοψηφίας του λαού, η οποία πλειοψηφία προς το παρόν, για τις δικές της φοβίες και τους δικούς της λόγους δεν έχει προσχωρήσει ακόμα ενεργά στο κίνημα.
Έπειτα από τα πιο, πάνω παρατηρούμε ότι το κίνημα αυτό, έχει ήδη καταστεί τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα. Είναι δε πολιτική δύναμη, καθόσον η στάση του είναι καθαρά πολιτική και όχι οικονομική και μάλιστα είναι η πιο ισχυρή πολιτική δύναμη από τα εν ενεργεία κόμματα, γιατί δρα χωρίς «καπέλα» και με προσωπική διακινδύνευση των μελών του, τα οποία αψηφούν, όπως φαίνεται, όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και τις απειλές για προσωπικές ποινές.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/03/13.html
Διαμαρτυρία για τις συγχωνεύσεις σχολείων
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Τα βραβεία Όσκαρ 2011: Φερθ και Πόρτμαν οι μεγάλοι νικητές
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011 12:05
Οι ταινίες της χρονιάς
Όπως ήταν αναμενόμενο, "Ο λόγος του Βασιλιά" σάρωσε τα βραβεία Όσκαρ κερδίζοντας στις σημαντικότερες κατηγορίες (Καλύτερη Ταινία, Καλύτερος Ηθοποιός - Colin Firth, Καλύτερη Σκηνοθεσία - Tom Hooper και Καλύτερο Αυθεντικό Σενάριο - David Siedler)
Το αδιαφιλονίκητο φαβορί, στην ουσία απλώς συνέχισε το γύρο του θριάμβου με τον οποίο είχε ανοίξει τη φετινή σεζόν των βραβείων η οποία κορυφώθηκε με τα Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Η ταινία "The Social Network" κατάφερε να αποκομίσει 3 αγαλματάκια, όμως σε λιγότερο σημαντικές κατηγορίες (Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, Καλύτερο Μοντάζ και Καλύτερο Μουσικό Θέμα) ενώ το "Inception" αναδείχθηκε μεγάλος νικητής στις τεχνικές κατηγορίες (Καλύτερη Κινηματογράφηση, Καλύτερα Οπτικά Εφέ, Καλύτερη Μίξη Ήχου και Καλύτερο Ηχητικό Μοντάζ)
Η δε "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" κέρδισε τα Όσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης κι Ενδυματολογίας.
Καλύτεροι Ηθοποιοί και... καλύτερη βρισιά
Χωρίς εκπλήξεις και χωρίς καθόλου αγωνία, τα βραβεία Α' ανδρικού και γυναικείου ρόλου απονεμήθηκαν στα φαβορί, δηλαδή τον Colin Firth για το "Λόγο του Βασιλιά" και την έγκυο Natalie Portman για τον "Μαύρο Κύκνο". Το βραβείο Β' ανδρικού ρόλου κέρδισε ο Christian Bale για την ερμηνεία του στο "The Fighter". Η Melissa Leo, φαβορί στην κατηγορία Β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ίδια ταινία, κέρδισε κι αυτή το Όσκαρ και έκανε τη βραδιά ενδιαφέρουσα όταν ξεστόμισε το πρώτο "f**k" στην ιστορία του θεσμού, την ώρα που παραλάμβανε το βραβείο της. Αργότερα στα παρασκήνια δήλωσε ότι δεν ήθελε να προσβάλει κανέναν κι ότι "ήταν το πιο ακατάλληλο μέρος για να ακουστεί κάτι τέτοιο". Bless...
Χωρίς Όσκαρ ο "Κυνόδοντας"
Η ελληνική παραγωγή "Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου έφθασε σίγουρα πολύ ψηλά, κατορθώνοντας, μέσα από εκατοντάδες αξιόλογες παραγωγές από όλο τον κόσμο, να συμπεριληφθεί στις 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το αγαλματάκι ξεγλίστρησε όμως από τα χέρια του βραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη και προσγειώθηκε στα χέρια των συντελεστών της Δανέζικης "In a better world".
Η Anne, o James και η αξεπέραστη αμηχανία τους
Η Anne Hathaway και ο James Franco είχαν προκαλέσει αμφιβολίες για την καταλληλότητά τους ως παρουσιαστές της τελετής απονομής των Όσκαρ από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα ονόματά τους, καθώς είναι οι νεότεροι παρουσιαστές που επιλέχθηκαν ποτέ από την Ακαδημία. Στόχος των παραγωγών ήταν να προσελκύσουν πιο νεανικό κοινό τηλεθεατών με τους δύο δημοφιλείς νεαρούς παρουσιαστές.
Αν και ήταν εμφανές ότι και οι δύο κατέβαλαν όλη τους την προσπάθεια να είναι συνεχώς χαμογελαστοί και, κυρίως, διασκεδαστικοί, εντούτοις οι τηλε-κριτικοί έκαναν λόγο για ένα "βαρετό" show, χωρίς αυθορμητισμό, που δεν "κυλούσε"... Οι ατάκες μεταξύ τους δεν κατάφεραν να κάνουν το κοινό να γελάσει, με μόνη αναλαμπή το σκετσάκι της Anne Hathaway ως "Καφέ Πάπια", μία σάτιρα του "Μαύρου Κύκνου", και τη στιγμή που η ηθοποιός αποκάλεσε την έγκυο Natalie Portman "γαλοπούλα με φούστα μπαλαρίνας".
Η ίδια η Anne πάντως ήταν εκθαμβωτική μέσα στην κατακόκκινη τουαλέτα με ουρά που επέλεξε για το κόκκινο χαλί. Προσήλθε στο Kodak Theatre αγκαζέ με το σχεδιαστή Valentino.
πηγή
Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011 12:05
Οι ταινίες της χρονιάς
Όπως ήταν αναμενόμενο, "Ο λόγος του Βασιλιά" σάρωσε τα βραβεία Όσκαρ κερδίζοντας στις σημαντικότερες κατηγορίες (Καλύτερη Ταινία, Καλύτερος Ηθοποιός - Colin Firth, Καλύτερη Σκηνοθεσία - Tom Hooper και Καλύτερο Αυθεντικό Σενάριο - David Siedler)
Το αδιαφιλονίκητο φαβορί, στην ουσία απλώς συνέχισε το γύρο του θριάμβου με τον οποίο είχε ανοίξει τη φετινή σεζόν των βραβείων η οποία κορυφώθηκε με τα Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Η ταινία "The Social Network" κατάφερε να αποκομίσει 3 αγαλματάκια, όμως σε λιγότερο σημαντικές κατηγορίες (Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, Καλύτερο Μοντάζ και Καλύτερο Μουσικό Θέμα) ενώ το "Inception" αναδείχθηκε μεγάλος νικητής στις τεχνικές κατηγορίες (Καλύτερη Κινηματογράφηση, Καλύτερα Οπτικά Εφέ, Καλύτερη Μίξη Ήχου και Καλύτερο Ηχητικό Μοντάζ)
Η δε "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" κέρδισε τα Όσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης κι Ενδυματολογίας.
Καλύτεροι Ηθοποιοί και... καλύτερη βρισιά
Χωρίς εκπλήξεις και χωρίς καθόλου αγωνία, τα βραβεία Α' ανδρικού και γυναικείου ρόλου απονεμήθηκαν στα φαβορί, δηλαδή τον Colin Firth για το "Λόγο του Βασιλιά" και την έγκυο Natalie Portman για τον "Μαύρο Κύκνο". Το βραβείο Β' ανδρικού ρόλου κέρδισε ο Christian Bale για την ερμηνεία του στο "The Fighter". Η Melissa Leo, φαβορί στην κατηγορία Β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ίδια ταινία, κέρδισε κι αυτή το Όσκαρ και έκανε τη βραδιά ενδιαφέρουσα όταν ξεστόμισε το πρώτο "f**k" στην ιστορία του θεσμού, την ώρα που παραλάμβανε το βραβείο της. Αργότερα στα παρασκήνια δήλωσε ότι δεν ήθελε να προσβάλει κανέναν κι ότι "ήταν το πιο ακατάλληλο μέρος για να ακουστεί κάτι τέτοιο". Bless...
Χωρίς Όσκαρ ο "Κυνόδοντας"
Η ελληνική παραγωγή "Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου έφθασε σίγουρα πολύ ψηλά, κατορθώνοντας, μέσα από εκατοντάδες αξιόλογες παραγωγές από όλο τον κόσμο, να συμπεριληφθεί στις 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το αγαλματάκι ξεγλίστρησε όμως από τα χέρια του βραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη και προσγειώθηκε στα χέρια των συντελεστών της Δανέζικης "In a better world".
Η Anne, o James και η αξεπέραστη αμηχανία τους
Η Anne Hathaway και ο James Franco είχαν προκαλέσει αμφιβολίες για την καταλληλότητά τους ως παρουσιαστές της τελετής απονομής των Όσκαρ από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα ονόματά τους, καθώς είναι οι νεότεροι παρουσιαστές που επιλέχθηκαν ποτέ από την Ακαδημία. Στόχος των παραγωγών ήταν να προσελκύσουν πιο νεανικό κοινό τηλεθεατών με τους δύο δημοφιλείς νεαρούς παρουσιαστές.
Αν και ήταν εμφανές ότι και οι δύο κατέβαλαν όλη τους την προσπάθεια να είναι συνεχώς χαμογελαστοί και, κυρίως, διασκεδαστικοί, εντούτοις οι τηλε-κριτικοί έκαναν λόγο για ένα "βαρετό" show, χωρίς αυθορμητισμό, που δεν "κυλούσε"... Οι ατάκες μεταξύ τους δεν κατάφεραν να κάνουν το κοινό να γελάσει, με μόνη αναλαμπή το σκετσάκι της Anne Hathaway ως "Καφέ Πάπια", μία σάτιρα του "Μαύρου Κύκνου", και τη στιγμή που η ηθοποιός αποκάλεσε την έγκυο Natalie Portman "γαλοπούλα με φούστα μπαλαρίνας".
Η ίδια η Anne πάντως ήταν εκθαμβωτική μέσα στην κατακόκκινη τουαλέτα με ουρά που επέλεξε για το κόκκινο χαλί. Προσήλθε στο Kodak Theatre αγκαζέ με το σχεδιαστή Valentino.
πηγή
Πότε θα προκηρύξει εκλογές ο κ. Παπανδρέου;;;
Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com
Το ότι αυτή η κυβέρνηση δεν αντέχει άλλο και ότι θα πρέπει να πάρει νέα λαϊκή εντολή το αντιλαμβάνεται πλέον ο καθένας. Ήδη από τον πρωθυπουργό της χώρας μέχρι και το τελευταίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αδυνατούν να κάνουν ακόμα και δημόσιες εμφανίσεις σε χώρους όπου....
υπάρχει λαϊκό στοιχείο.
Φυσικά αδυνατούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση.
Το ερώτημα το οποίο πλέον ανακύπτει είναι πότε ο κ. Παπανδρέου θα προκηρύξει τις αναμενόμενες εκλογές; Θα είναι αυτές με λίστα ή με σταυρό προτίμησης;; Αυτό θα εξαρτηθεί 100% από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25-3-2011.
Εμείς βλέπουμε τα εξής τρία σενάρια:
Α. Αν ο κ. Παπανδρέου είναι απόλυτα βέβαιος ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής θα είναι κακές για τη χώρα, θα προκηρύξει εκλογές μέχρι τις 15-3-2011, γιατί μέχρι τότε εκπνέει η προθεσμία, μέσα στην οποία μπορεί να προκηρύξει εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν με λίστα. Εκτός του πλεονεκτήματος της λίστας, η προκήρυξη θα στέλνει και ένα μήνυμα, αλλά θα είναι και μέσο πίεσης προς τους ευρωπαίους ηγέτες ότι θα πρέπει να αλλάξουν τις αποφάσεις τους.
Β. Αν αντίθετα, περιμένει ικανοποιητική απόφαση από τη Σύνοδο κορυφής, τότε θα προκηρύξει εκλογές αμέσως μετά και με τις ευλογίες της Τρόϊκας, για να εκμεταλλευτεί το ευνοϊκό κλίμα και να λάβει καθαρή λαϊκή εντολή, ώστε να εφαρμόσει για μια τετραετία τα κελεύσματα της Τρόϊκας. Δεν πρέπει να υποτιμά κανείς αυτό το σενάριο δεδομένου ότι αφενός ο κ. Καρατζαφέρης είπε ότι ο κ. Παπανδρέου θα γυρίσει στις 25-3-2011 από τα Σύνοδο τροπαιούχος, αφετέρου μας παραξενεύει τόσο το απαισιόδοξο μήνυμα που εκπέμπει τώρα η ίδια η κυβέρνηση όσο και τα φιλικά της ΜΜΕ, προκειμένου, ενδεχομένως να παρουσιάσουν μετά τον κ. Παπανδρέου ως θριαμβευτή και να πιάσουν στον ύπνο τον ελληνικό λαό μέσα σε ένα κλίμα τεχνικής ευφορίας.
Γ. Παίζει όμως και έναν τρίτο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, αν ο κ. Παπανδρέου δεν καταφέρει τελικά να αποκομίσει κάτι θετικό από τη Σύνοδο κορυφής να προσφύγει και πάλι σε εκλογές, μη αντέχοντας φυσικά την κοινωνική κατακραυγή, αλλά με σταυρό προτίμησης όμως, για να εξαναγκάσει τους βουλευτές του να αγωνιστούν για την επανεκλογή τους, βοηθώντας έτσι την εκλογή του ίδιου. Ίσως αυτό να είναι επικρατέστερο σενάριο από αυτό της λίστας, γιατί με τη λίστα θα αναγκαστεί να αφήσει έξω εσωκομματικούς αντιφρονούντες, με κίνδυνο το διχασμό και τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ.
Αν ξέραμε περίπου τις αποφάσεις που θα λάβει η Σύνοδος Κορυφής, θα επιλέγαμε το ακριβές σενάριο.Όποιος έχει κάποια καλύτερη πληροφόρηση μπορεί να επιλέξει.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/02/blog-post_3032.html
Το ότι αυτή η κυβέρνηση δεν αντέχει άλλο και ότι θα πρέπει να πάρει νέα λαϊκή εντολή το αντιλαμβάνεται πλέον ο καθένας. Ήδη από τον πρωθυπουργό της χώρας μέχρι και το τελευταίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αδυνατούν να κάνουν ακόμα και δημόσιες εμφανίσεις σε χώρους όπου....
υπάρχει λαϊκό στοιχείο.
Φυσικά αδυνατούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση.
Το ερώτημα το οποίο πλέον ανακύπτει είναι πότε ο κ. Παπανδρέου θα προκηρύξει τις αναμενόμενες εκλογές; Θα είναι αυτές με λίστα ή με σταυρό προτίμησης;; Αυτό θα εξαρτηθεί 100% από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25-3-2011.
Εμείς βλέπουμε τα εξής τρία σενάρια:
Α. Αν ο κ. Παπανδρέου είναι απόλυτα βέβαιος ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής θα είναι κακές για τη χώρα, θα προκηρύξει εκλογές μέχρι τις 15-3-2011, γιατί μέχρι τότε εκπνέει η προθεσμία, μέσα στην οποία μπορεί να προκηρύξει εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν με λίστα. Εκτός του πλεονεκτήματος της λίστας, η προκήρυξη θα στέλνει και ένα μήνυμα, αλλά θα είναι και μέσο πίεσης προς τους ευρωπαίους ηγέτες ότι θα πρέπει να αλλάξουν τις αποφάσεις τους.
Β. Αν αντίθετα, περιμένει ικανοποιητική απόφαση από τη Σύνοδο κορυφής, τότε θα προκηρύξει εκλογές αμέσως μετά και με τις ευλογίες της Τρόϊκας, για να εκμεταλλευτεί το ευνοϊκό κλίμα και να λάβει καθαρή λαϊκή εντολή, ώστε να εφαρμόσει για μια τετραετία τα κελεύσματα της Τρόϊκας. Δεν πρέπει να υποτιμά κανείς αυτό το σενάριο δεδομένου ότι αφενός ο κ. Καρατζαφέρης είπε ότι ο κ. Παπανδρέου θα γυρίσει στις 25-3-2011 από τα Σύνοδο τροπαιούχος, αφετέρου μας παραξενεύει τόσο το απαισιόδοξο μήνυμα που εκπέμπει τώρα η ίδια η κυβέρνηση όσο και τα φιλικά της ΜΜΕ, προκειμένου, ενδεχομένως να παρουσιάσουν μετά τον κ. Παπανδρέου ως θριαμβευτή και να πιάσουν στον ύπνο τον ελληνικό λαό μέσα σε ένα κλίμα τεχνικής ευφορίας.
Γ. Παίζει όμως και έναν τρίτο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, αν ο κ. Παπανδρέου δεν καταφέρει τελικά να αποκομίσει κάτι θετικό από τη Σύνοδο κορυφής να προσφύγει και πάλι σε εκλογές, μη αντέχοντας φυσικά την κοινωνική κατακραυγή, αλλά με σταυρό προτίμησης όμως, για να εξαναγκάσει τους βουλευτές του να αγωνιστούν για την επανεκλογή τους, βοηθώντας έτσι την εκλογή του ίδιου. Ίσως αυτό να είναι επικρατέστερο σενάριο από αυτό της λίστας, γιατί με τη λίστα θα αναγκαστεί να αφήσει έξω εσωκομματικούς αντιφρονούντες, με κίνδυνο το διχασμό και τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ.
Αν ξέραμε περίπου τις αποφάσεις που θα λάβει η Σύνοδος Κορυφής, θα επιλέγαμε το ακριβές σενάριο.Όποιος έχει κάποια καλύτερη πληροφόρηση μπορεί να επιλέξει.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/02/blog-post_3032.html
Εκπαιδευτικοί "εισέβαλαν" στην συνάντηση-ημερίδα με τους Δημάρχους-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΛΜΕ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Μια μικρή ομάδα εκπαιδευτικών , περίπου πέντε ατόμων, εισέβαλε πριν λίγο στην αίθουσα όπου πραγματοποιείται η συνάντηση-ημερίδα για τις συγχωνεύσεις σχολείων,της πολιτικής ηγεσίας του υπ. Παιδείας με τους Δημάρχους της χώρας και με συνθήματα κατά του ΔΝΤ προκάλεσαν ολιγόλεπτη διακοπή της εκδήλωσης.
Ακολούθησε μικροένταση όταν οι διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί δέχθηκαν φραστικές επιθέσεις
από συμμετέχοντες στην εκδήλωση , όπως «Να πάτε στα μαθήματά σας».
Οι διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί παραμένουν στην αίθουσα που πραγματοποιείται η συνάντηση-ημερίδα.
Μέχρι αυτή τη στιγμή ΄΄εχουν μιλήσει η υπουργός , η Αν υπουργός Φ. γεννηματά και οι Δήμαρχοι Αμαλιάδας και Πεντέλης
Νωρίτερα η υπουργό Αννα Διαμαντοπούλου δέχθηκε στο γραφείο της το ΔΣ της ΟΛΜΕ
Πηγή
Μια μικρή ομάδα εκπαιδευτικών , περίπου πέντε ατόμων, εισέβαλε πριν λίγο στην αίθουσα όπου πραγματοποιείται η συνάντηση-ημερίδα για τις συγχωνεύσεις σχολείων,της πολιτικής ηγεσίας του υπ. Παιδείας με τους Δημάρχους της χώρας και με συνθήματα κατά του ΔΝΤ προκάλεσαν ολιγόλεπτη διακοπή της εκδήλωσης.
Ακολούθησε μικροένταση όταν οι διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί δέχθηκαν φραστικές επιθέσεις
από συμμετέχοντες στην εκδήλωση , όπως «Να πάτε στα μαθήματά σας».
Οι διαμαρτυρόμενοι εκπαιδευτικοί παραμένουν στην αίθουσα που πραγματοποιείται η συνάντηση-ημερίδα.
Μέχρι αυτή τη στιγμή ΄΄εχουν μιλήσει η υπουργός , η Αν υπουργός Φ. γεννηματά και οι Δήμαρχοι Αμαλιάδας και Πεντέλης
Νωρίτερα η υπουργό Αννα Διαμαντοπούλου δέχθηκε στο γραφείο της το ΔΣ της ΟΛΜΕ
Πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)