Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ!!! Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν…,του Mark Weisbrot
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντα
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μʼ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.
Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατʼ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερʼ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερʼ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γιʼ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατʼ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.
alfavita.gr
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Το παλιό μνημόνιο του 1843
Αναρτήθηκε από.........energoipoliteskv.blogspot.com
Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει.
Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και .... στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;)
Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του.
Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)
Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου.
Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες.
Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.
Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.
πηγή
Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει.
Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και .... στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;)
Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του.
Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)
Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου.
Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες.
Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.
Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.
πηγή
Όλη η εγκύκλιος του υπ. Εσωτερικών για τους υπαλλήλους νομαρχιών και ΚΕΠ ΜΕΧΡΙ 20/12 ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΤΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΝΟΜΑΡΧΙΕΣ ΣΕ ΔΗΜΟΥΣ Θα μετακινούνται στο δήμο της έδρας του νομού ή εκεί που λειτουργούσε η υπηρεσία
Αναρτήθηκε από........energoipoliteskv.blogspot.com
Την ολοκλήρωση των διαδικασιών υποχρεωτικών μετατάξεων των υπαλλήλων των νομαρχιών στους δήμους μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου προβλέπει εγκύκλιος του υφυπουργού Εσωτερικών Γιώργου Ντόλιου.
Πρόκειται για 1500 υπαλλήλους (1482 έχουν ήδη δηλώσει ότι θα μεταταγούν εθελοντικά), που την 1/1/2010 υπηρετούσαν σε οργανικές μονάδες με αρμοδιότητες του τομέα πολεοδομίας, καθώς και το προσωπικό που υπηρετεί σε οργανικές μονάδες με αρμοδιότητες του τομέα ε΄ Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης (άρθρο 94 παρ. 3Β) και ειδικότερα αυτών που σχετίζονται με τη διαδικασία καταβολής προνοιακών επιδομάτων.
Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι μετατάσονται στο δήμο της έδρας του νομού ή στο δήμο εντός των ορίων του οποίου λειτουργούσε η καταργούμενη αποκεντρωμένη νομαρχιακή υπηρεσία.
Όπως διευκρινίζεται στην εγκύκλιο οι μετατάξεις δεν αφορούν σε υπαλλήλους που ανήκουν οργανικά σε άλλους φορείς, αλλά είναι αποσπασμένοι σε υπηρεσίες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων.
Παράλληλα στην εγκύκλιο προβλέπονται οι μετατάξεις του προσωπικού που υπηρετούσε μέχρι την 7η Ιουνίου 2010 στα Κέντρα Εξυπηρέτησης
Πολιτών των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, Ενιαίων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και Νομαρχιακών Διαμερισμάτων, (περίπου 500 άτομα) αλλά και υπαλλήλων για την άσκηση μεμονωμένων μεταφρόμενων αρμοδιοτήτων. Όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο «εάν οι αρμοδιότητες που μεταβιβάζονται είναι μεμονωμένες, η επάρκεια ή μη του εθελουσίως μετατασσόμενου προσωπικού για την άσκησή τους εξετάζεται στην πράξη από τους δήμους που τις αναλαμβάνουν, δηλαδή από 1-1-2011. Για την περίπτωση αυτή θα ακολουθήσουν νεότερες οδηγίες από την υπηρεσία μας», καταλήγει η εγκύκλιος.
Για το πλήρες κείμενο της εγκυκλίου κάντε κλικ εδώ: ypes_metatxeis_nomarxies_aftodioikisi
Από......aftodioikisi.gr
Την ολοκλήρωση των διαδικασιών υποχρεωτικών μετατάξεων των υπαλλήλων των νομαρχιών στους δήμους μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου προβλέπει εγκύκλιος του υφυπουργού Εσωτερικών Γιώργου Ντόλιου.
Πρόκειται για 1500 υπαλλήλους (1482 έχουν ήδη δηλώσει ότι θα μεταταγούν εθελοντικά), που την 1/1/2010 υπηρετούσαν σε οργανικές μονάδες με αρμοδιότητες του τομέα πολεοδομίας, καθώς και το προσωπικό που υπηρετεί σε οργανικές μονάδες με αρμοδιότητες του τομέα ε΄ Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης (άρθρο 94 παρ. 3Β) και ειδικότερα αυτών που σχετίζονται με τη διαδικασία καταβολής προνοιακών επιδομάτων.
Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι μετατάσονται στο δήμο της έδρας του νομού ή στο δήμο εντός των ορίων του οποίου λειτουργούσε η καταργούμενη αποκεντρωμένη νομαρχιακή υπηρεσία.
Όπως διευκρινίζεται στην εγκύκλιο οι μετατάξεις δεν αφορούν σε υπαλλήλους που ανήκουν οργανικά σε άλλους φορείς, αλλά είναι αποσπασμένοι σε υπηρεσίες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων.
Παράλληλα στην εγκύκλιο προβλέπονται οι μετατάξεις του προσωπικού που υπηρετούσε μέχρι την 7η Ιουνίου 2010 στα Κέντρα Εξυπηρέτησης
Πολιτών των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, Ενιαίων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και Νομαρχιακών Διαμερισμάτων, (περίπου 500 άτομα) αλλά και υπαλλήλων για την άσκηση μεμονωμένων μεταφρόμενων αρμοδιοτήτων. Όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο «εάν οι αρμοδιότητες που μεταβιβάζονται είναι μεμονωμένες, η επάρκεια ή μη του εθελουσίως μετατασσόμενου προσωπικού για την άσκησή τους εξετάζεται στην πράξη από τους δήμους που τις αναλαμβάνουν, δηλαδή από 1-1-2011. Για την περίπτωση αυτή θα ακολουθήσουν νεότερες οδηγίες από την υπηρεσία μας», καταλήγει η εγκύκλιος.
Για το πλήρες κείμενο της εγκυκλίου κάντε κλικ εδώ: ypes_metatxeis_nomarxies_aftodioikisi
Από......aftodioikisi.gr
Αριστερή πλειοψηφία κατά του Μνημονίου θέλει ο Αλέξης Τσίπρας
Αναρτήθηκε από........energoipoliteskv.blogspot.com
Υπέρ της διαμόρφωσης μιας αριστερής πλειοψηφίας κατά του Μνημονίου τάχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την εισήγησή του στην ΚΠΕ του ΣΥΝ, τονίζοντας ότι "στην Ελλάδα ζούμε την απόλυτη και παταγώδη αποτυχία του Μνημονίου". Όσον αφορά στο αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, ο πρόεδρος του ΣΥΝ επιτέθηκε στον Αλέκο Αλαβάνο για την υποψηφιότητά του στην Περιφέρεια Αττικής, ενώ επισήμανε ότι το ποσοστό του Αλ. Μητρόπουλου δεν ήταν το προσδοκώμενο
"Στην Ελλάδα ζούμε την απόλυτη και παταγώδη αποτυχία του μνημονίου. Τόσο στις επιπτώσεις που έχει στην κοινωνία όσο και στους δημοσιονομικούς στόχους οι οποίοι φαίνεται να αλλάζουν κάθε δίμηνο.", δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας.
Πρόσθεσε ότι "η διαμόρφωση μιας αριστερής πλειοψηφίας κατά του Μνημονίου, δεν είναι μια μεγαλόστομη εξαγγελία. Είναι ένα απολύτως εφικτό και υλοποιήσιμο σχέδιο. Και μπορεί να συσπειρώσει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων στα αριστερά της πολιτικής γεωγραφίας. Από τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ ως και τη λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά".
Όσον αφορά στη Δημοκρατική Αριστερά, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι "δεν δημιουργήθηκε ευκαιριακά, δεν ήταν γέννημα επιλογών εν βρασμό. Ήταν συνειδητή επιλογή δουλεμένη από καιρό, τουλάχιστον για τον ηγετικό πυρήνα των πρώην συντρόφων μας. Επιλογή που αποσκοπεί σε ένα άλλο στρατηγικό σχέδιο από αυτό σε διαδοχικά συνέδρια το κόμμα μας έχει συλλογικά αποφασίσει τη τελευταία δεκαετία και αφορά την αυτόνομη παρουσία του χώρου της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Τώρα, μάλιστα, βλέπουμε με πιο γρήγορους ρυθμούς από ότι είχαμε υπολογίσει να ξετυλίγεται αυτό το σχέδιο".
Κατηγόρησε δε τη Δημοκρατική Αριστερά ότι "υπό το ιδεολόγημα της ευθύνης και με πρόσχημα ότι το μνημόνιο δεν ανατρέπεται, συγκροτείται μια αριστερά πρόθυμη να αναλάβει μέρος ευθυνών για ανυπολόγιστες καταστροφές στο κοινωνικό ιστό. Είναι φανερό ότι δεν μπορούσαμε, ούτε μπορούμε να συνθέσουμε ή να συνυπάρξουμε με αυτές τις επιλογές".
Σχετικά με το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών ο πρόεδρος του ΣΥΝ σημείωσε ότι νικήτρια ήταν η αποχή, ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην Περιφέρεια Αττικής και στο αποτέλεσμα της υποψφιότητας Μητρόπουλου. Όπως είπε, "το αποτέλεσμα δεν ήταν το προσδοκώμενο. Και σε αυτό έπαιξαν το ρόλο τους, τόσο η διάσπαση, όσο και οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις".
"Δεν αρνούμαι την αναγκαιότητα να τεθεί σε σοβαρή συζήτηση κάθε αδυναμία του εγχειρήματος αυτού. Ειδικά στον βαθμό που έγινε βιαστικά, κάτω από πολλαπλές πιέσεις και μέσα σε δικές μας εσωτερικές αντιφάσεις. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υποχώρηση ως προς τη γραμμή μας ή κεντροαριστερή παρέκκλιση. Η πολιτική και προγραμματική του κατεύθυνση υπήρξε ξεκάθαρη. ¨Ήταν η αντίθεση στο μνημόνιο. Και ήταν και άριστα τεκμηριωμένη", τόνισε.
Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε και για την κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι δεν ήταν δυνατό να αποφευχθεί. "Με την επιλογή των ειλικρινών προθέσεων και της πολιτικής συνεννόησης που επιλέξαμε αμέσως μετά το Συνέδριο, δεν ήταν δυνατό να αποφευχθεί. Γιατί η ξεχωριστή κάθοδος στην Αττική του Μετώπου αποτελούσε στρατηγική επιλογή των δημιουργών του από την αρχή. Στρατηγική επιλογή ανταγωνιστική όχι μόνο με το Συνασπισμό αλλά και με τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτικός στόχος, πέρα από τους όποιους προσωπικούς σχεδιασμούς, ήταν η δημιουργία ενός σχήματος με πιο «καθαρή» γραμμή. Και δεν είναι δικές μου εκτιμήσεις. Θυμηθείτε τι ακούσαμε όλο αυτό το διάστημα. Στην αρχή πολλά και φιλόδοξα σχέδια από την πλευρά του Μετώπου, να υπερβεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να αποτελέσει το όχημα για τη συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι και το ΚΚΕ", πρόσθεσε.
Επισήμανε ότι το ερώτημα για το ΣΥΡΙΖΑ "είναι αν μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει ένα συμμαχικό σχήμα με βαριά τραυματισμένο και αναιρούμενο τον ιδρυτικό του στόχο; Δεν μπορεί. Αν συνεχίσουμε έτσι, όχι μόνο δε θα βοηθήσουμε στην υπόθεση της ενότητας αλλά θα δημιουργήσουμε το υπόβαθρο για ακόμα μεγαλύτερες διαιρέσεις. Άρα λοιπόν μπροστά μας ανοίγονται δυο δρόμοι. Ο πρώτος δρόμος είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Να ξαναθυμηθούμε όλοι τον ιδρυτικό στόχο, να σεβαστούμε τις διαφορές μας και εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, σε αυτά που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Εγώ προτείνω σε κλίμα συντροφικό και ειλικρινές να διερευνήσουμε με τους συμμάχους μας τη πρώτη εκδοχή. Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα δεδομένα και η κεκτημένη ταχύτητα από τα ανταγωνιστικά σχήματα και ιδίως του Μετώπου, θα μας οδηγήσουν παρά τη πρόθεσή μας στη δεύτερη".
Ωστόσο, πρότεινε να υπάρξει συμφωνία σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που θα στηρίζεται στις εξής αρχές:
* Αντίθεση στο Μνημόνιο.
* Υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
* Άλλη στρατηγική για την ανάπτυξη.
* Αναδιανομή πλούτου και φορολόγηση του κεφαλαίου.
* Συμμαχία με τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα στις χώρες που πλησιάζουν την δική μας θέση.
"Στην Ελλάδα ζούμε την απόλυτη και παταγώδη αποτυχία του μνημονίου. Τόσο στις επιπτώσεις που έχει στην κοινωνία όσο και στους δημοσιονομικούς στόχους οι οποίοι φαίνεται να αλλάζουν κάθε δίμηνο.", δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας.
Πρόσθεσε ότι "η διαμόρφωση μιας αριστερής πλειοψηφίας κατά του Μνημονίου, δεν είναι μια μεγαλόστομη εξαγγελία. Είναι ένα απολύτως εφικτό και υλοποιήσιμο σχέδιο. Και μπορεί να συσπειρώσει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων στα αριστερά της πολιτικής γεωγραφίας. Από τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ ως και τη λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά".
Όσον αφορά στη Δημοκρατική Αριστερά, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι "δεν δημιουργήθηκε ευκαιριακά, δεν ήταν γέννημα επιλογών εν βρασμό. Ήταν συνειδητή επιλογή δουλεμένη από καιρό, τουλάχιστον για τον ηγετικό πυρήνα των πρώην συντρόφων μας. Επιλογή που αποσκοπεί σε ένα άλλο στρατηγικό σχέδιο από αυτό σε διαδοχικά συνέδρια το κόμμα μας έχει συλλογικά αποφασίσει τη τελευταία δεκαετία και αφορά την αυτόνομη παρουσία του χώρου της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Τώρα, μάλιστα, βλέπουμε με πιο γρήγορους ρυθμούς από ότι είχαμε υπολογίσει να ξετυλίγεται αυτό το σχέδιο".
Κατηγόρησε δε τη Δημοκρατική Αριστερά ότι "υπό το ιδεολόγημα της ευθύνης και με πρόσχημα ότι το μνημόνιο δεν ανατρέπεται, συγκροτείται μια αριστερά πρόθυμη να αναλάβει μέρος ευθυνών για ανυπολόγιστες καταστροφές στο κοινωνικό ιστό. Είναι φανερό ότι δεν μπορούσαμε, ούτε μπορούμε να συνθέσουμε ή να συνυπάρξουμε με αυτές τις επιλογές".
Σχετικά με το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών ο πρόεδρος του ΣΥΝ σημείωσε ότι νικήτρια ήταν η αποχή, ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην Περιφέρεια Αττικής και στο αποτέλεσμα της υποψφιότητας Μητρόπουλου. Όπως είπε, "το αποτέλεσμα δεν ήταν το προσδοκώμενο. Και σε αυτό έπαιξαν το ρόλο τους, τόσο η διάσπαση, όσο και οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις".
"Δεν αρνούμαι την αναγκαιότητα να τεθεί σε σοβαρή συζήτηση κάθε αδυναμία του εγχειρήματος αυτού. Ειδικά στον βαθμό που έγινε βιαστικά, κάτω από πολλαπλές πιέσεις και μέσα σε δικές μας εσωτερικές αντιφάσεις. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υποχώρηση ως προς τη γραμμή μας ή κεντροαριστερή παρέκκλιση. Η πολιτική και προγραμματική του κατεύθυνση υπήρξε ξεκάθαρη. ¨Ήταν η αντίθεση στο μνημόνιο. Και ήταν και άριστα τεκμηριωμένη", τόνισε.
Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε και για την κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι δεν ήταν δυνατό να αποφευχθεί. "Με την επιλογή των ειλικρινών προθέσεων και της πολιτικής συνεννόησης που επιλέξαμε αμέσως μετά το Συνέδριο, δεν ήταν δυνατό να αποφευχθεί. Γιατί η ξεχωριστή κάθοδος στην Αττική του Μετώπου αποτελούσε στρατηγική επιλογή των δημιουργών του από την αρχή. Στρατηγική επιλογή ανταγωνιστική όχι μόνο με το Συνασπισμό αλλά και με τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτικός στόχος, πέρα από τους όποιους προσωπικούς σχεδιασμούς, ήταν η δημιουργία ενός σχήματος με πιο «καθαρή» γραμμή. Και δεν είναι δικές μου εκτιμήσεις. Θυμηθείτε τι ακούσαμε όλο αυτό το διάστημα. Στην αρχή πολλά και φιλόδοξα σχέδια από την πλευρά του Μετώπου, να υπερβεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να αποτελέσει το όχημα για τη συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι και το ΚΚΕ", πρόσθεσε.
Επισήμανε ότι το ερώτημα για το ΣΥΡΙΖΑ "είναι αν μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει ένα συμμαχικό σχήμα με βαριά τραυματισμένο και αναιρούμενο τον ιδρυτικό του στόχο; Δεν μπορεί. Αν συνεχίσουμε έτσι, όχι μόνο δε θα βοηθήσουμε στην υπόθεση της ενότητας αλλά θα δημιουργήσουμε το υπόβαθρο για ακόμα μεγαλύτερες διαιρέσεις. Άρα λοιπόν μπροστά μας ανοίγονται δυο δρόμοι. Ο πρώτος δρόμος είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Να ξαναθυμηθούμε όλοι τον ιδρυτικό στόχο, να σεβαστούμε τις διαφορές μας και εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, σε αυτά που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Εγώ προτείνω σε κλίμα συντροφικό και ειλικρινές να διερευνήσουμε με τους συμμάχους μας τη πρώτη εκδοχή. Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα δεδομένα και η κεκτημένη ταχύτητα από τα ανταγωνιστικά σχήματα και ιδίως του Μετώπου, θα μας οδηγήσουν παρά τη πρόθεσή μας στη δεύτερη".
Ωστόσο, πρότεινε να υπάρξει συμφωνία σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που θα στηρίζεται στις εξής αρχές:
* Αντίθεση στο Μνημόνιο.
* Υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
* Άλλη στρατηγική για την ανάπτυξη.
* Αναδιανομή πλούτου και φορολόγηση του κεφαλαίου.
* Συμμαχία με τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα στις χώρες που πλησιάζουν την δική μας θέση.
Ελευθεροτυπία
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Το χάος είναι εδώ, η αριστερά που βρίσκεται;
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Δεν τα καταφέραμε να πείσουμε για την ανάγκη οργανωμένης πολιτικής αντίδρασης πριν να πέσουμε στο κενό. Τώρα σύσσωμη η ελληνική κοινωνία περιδινείται σε αυτό. Δεν υπάρχει πλέον το κενό μπροστά μας, καθώς πέσαμε μέσα του. Τώρα θα ζήσουμε στο χάος. Η συγκεκριμένη αποπληθωριστική πολιτική που εφαρμόζει η διακυβέρνηση του ΔΝΤ στην χώρα είναι η βασική αιτία που μας οδήγησε στο κενό. Η φύση του πολιτικού μας συστήματος και της κοινωνικής οργάνωσης κατά την μεταπολίτευση είναι εκείνο που προκαλεί το χάος. Η έλλειψη πολιτικής ωριμότητας της αριστεράς και η πελατειακή συγκρότηση της λεγόμενης κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς αποτελεί δυστυχώς τον βασικό παράγοντα ανικανότητας διαχείρισης του χάους.
Ο αποπληθωρισμός και ο στασιμοπληθωρισμός που βιώνουμε δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης της καπιταλιστικής οργάνωσης, αλλά μηχανισμός που γενικά αποσκοπεί στην βίαιη διόρθωση της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Είναι μια πολιτική που επικεντρώνεται στην υπερεκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας ....
και της οικονομικής αφαίμαξης των δυο-τρίτων της κοινωνίας, αποσκοπούσα στην αποκλιμάκωση των πιέσεων για υποτίμηση του υπερ-συσσωρευμένου χρηματικού κεφαλαίου. Αυτό εννοούσε ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στη διεθνή κοινή γνώμη, μέσω του θαλασσινού διαγγέλματος του, με το οποίο ζήτησε την ενεργοποίηση του μηχανισμού της τρόικας, για να σωθούν οι σχέσεις που θεσμοθετούνται μέσω των πολιτικών του κοινού νομίσματος.
Ο μηχανισμός αυτός είναι λειτουργικός στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης και εξυπηρετεί ασφαλώς την παγκόσμια χρηματοπιστωτική ελίτ, αλλά και χώρες με ισχυρή, εξωστρεφή παραγωγική βάση, αν και οντολογικά, όπως είπαμε, είναι ελεεινός. Για την Ελλάδα όμως ο μηχανισμός αυτός είναι σε κάθε περίπτωση κοινωνικά καταστροφικός. Ρίχνει την οικονομία σε ύφεση, η οποία για να αλλάξει φορά προϋποθέτει την απόλυτη φτωχοποίηση των δυο-τρίτων της κοινωνίας. Αλλιώς δεν γίνεται με τη συνταγή του ΔΝΤ. Εδώ οι τιμές δεν ρυθμίζονται στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού, αλλά αποκλειστικά μέσω της δραστικής μείωσης των λαϊκών εισοδημάτων, που λαμβάνει διάφορες μορφές και ενισχύει την ανεργία.
Με δύο λόγια ο αποπληθωρισμός είναι ένα από τα βασικά εργαλεία για την δόμηση μια νέας ηγεμονίας στον κόσμο, της νέας τάξης, που αποκαλούν κάποιοι και διαμορφώνει ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον το οποίο προϋποθέτει την λειτουργία πόλων παγκόσμιας ηγεμονίας, ένας από τους οποίους εμφανίζεται να είναι η ΕΕ.
Η αποπληθωριστική πολιτική, ενισχύει την ανταγωνιστικότητα ισχυρών βιομηχανικών κρατών που εσωτερικεύουν σύγχρονη τεχνολογία, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, σε βάρος άλλων λιγότερο αναπτυγμένων κρατών όπως η Ελλάδα. Εδώ η ανταγωνιστικότητα είναι σχεδόν αποκλειστικά συνάρτηση του κόστους εργασίας.
Το ζήτημα παρόλα αυτά δεν είναι ασφαλώς η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα να φτάσει αυτήν της Γερμανίας, αλλά η οικονομική διάρθρωση στη χώρα μας να συνεχίσει να υποστηρίζει την υψηλή ανταγωνιστικότητα γερμανικών και άλλων αναπτυγμένων περιοχών της ΕΕ, μέσω πολιτικών σταθεροποίησης του Ευρώ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι με την συνταγή της τρόικας η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα θα αυξηθεί, μέσω της φτωχοποίησης, αλλά μόνον σε τομείς που δεν επηρεάζουν τον εσωτερικό ανταγωνισμό στην ΕΕ, και αυτοί είναι ασφαλώς κάποιοι τομείς των υπηρεσιών. Η ύφεση λοιπόν στην Ελλάδα δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιας ενδογενούς κρίσης ή κάποιας μορφής κρίσης του καπιταλισμού, αλλά βασικός μηχανισμός διατήρησης της ανταγωνιστικής ανάπτυξης των ισχυρών μετα-βιομηχανικών κοινωνιών της ΕΕ, στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, από ένα λόμπι χρηματοπιστωτικών συμφερόντων. Με αυτή την έννοια η περιπέτεια της Ελλάδας, λειτουργεί σε πολλά επίπεδα σταθεροποιητικά για το διεθνές σύστημα, εξού και η διακυβερνητική παρουσία της τρόικας στη χώρα μας.
Στην Ελλάδα προκαλείται χάος, γενική απορρύθμιση, η οποία όμως ενισχύει την σταθερότητα του ευρωπαϊκού πόλου και του διεθνούς συστήματος ηγεμονίας, συγκυριακά ασφαλώς. Το ελληνικό χάος, σώζει προς το παρόν το παγκόσμιο καθεστώς από απορρύθμιση και έτσι εξηγείται το μεγάλο ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας προς τις ελληνικές εξελίξεις. Το στοίχημα της τρόικας και του καθεστώτος στην Ελλάδα είναι να ελέγξουν αυτή τη χαοτική μορφή στις κοινωνικές σχέσεις, που επιφέρουν οι πολιτικές του «μνημονίου», ώστε αυτές να μην οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες πολιτικά καταστάσεις. Την κυβέρνηση Παπανδρέου μόνον αυτό την ενδιαφέρει σήμερα.
Δυστυχώς όμως δύσκολα πιστεύω ότι η περιδίνηση της ελληνικής κοινωνίας στο κενό, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ομαλή πολιτικά προσγείωση. Όπως δύσκολα η χώρα θα μπορούσε να παραμείνει για πολύ στην ευρωζώνη, δίχως δραστική πολιτική παρέμβαση από την Γερμανία σε συμφωνία με το ΔΝΤ, που ουσιαστικά διασφαλίζει τα συμφέροντα των δανειστών μας – των χρηματοπιστωτικών κέντρων πλέον.
Εντός αυτού του κενού, παρατηρώ ο αριστερισμός σε συνδυασμό με ένα απροκάλυπτο φασιστικό λόγο να καταλαμβάνουν μεγάλη θέση στην λαϊκή κουλτούρα και αυτό είναι εμφανές αν προσέξεις τα σχόλια στο διαδίκτυο. Νέοι και μεγαλύτεροι ζητούν το κεφάλι αυτών που έγιναν και γίνονται αιτία να δυστυχήσουν οι Έλληνες, δίχως να ενδιαφέρονται να αντιληφτούν ότι η στάση τους αυτή αποτελεί κραυγή απελπισμένων που νοιώθουν να πέφτουν στο κενό. Προφανώς δεν κατάλαβαν ότι βρίσκονται ήδη στο κενό και ότι κενό δεν υπάρχει πια καθώς είναι και οι ίδιοι στοιχείο του. Οι νεο-αγανακτισμένοι αυτοί πολίτες δεν απειλούν το καθεστώς παρότι ζητούν αίμα πολιτικών και δημοσιογράφων, αλλά αντίθετα όπως και κατά το παρελθόν, αλλά και παντού στον κόσμο, αποτελούν την κρίσιμη μάζα μέσω της οποίας θα μεταβληθεί το πολιτικό σκηνικό, προς όφελος αυτών που υπονομεύουν την δημοκρατία, υποστηρίζοντας σήμερα την πολιτική της βίαιης απορύθμισης.
Οι προοδευτικές αριστερές δυνάμεις χάνουν το παιχνίδι. Το ΚΚΕ δείλιασε και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Το κλουβί με τις τρελές άνοιξε στον ΣΥΡΙΖΑ και στον (πρώην) Συνασπισμό και ο καθένας πήρε τον δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά. Οι υπόλοιπες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της αριστεράς διαγκωνίζονται για να ορίσουν το κίνημα, το οποίο δυστυχώς για αυτούς, ορίζεται κατόπιν εορτής. Είναι ζήτημα του ιστορικού και όχι του πολιτικού. Παρατηρείται ανακύκλωση ιδεών στο ίδιο φιλοσοφικό τέλμα. Το να δίνεις σωστές απαντήσεις σε ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας που ήδη έχουν απαντηθεί θεωρητικά, αλλά κάθε φορά εμπειρικά παράγουν νέα ερωτήματα πολιτικής δράσης, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να παρέμβεις στην κρίση της χώρας. Φωτίζεις, ενδεχομένως πτυχές της κρίσης, αλλά δεν μπορείς να παρέμβεις στην πολιτική δυναμική που προκαλεί. Άλλο πράγμα είναι ασφαλώς το κίνημα και άλλο η κυβέρνηση. Ευχή είναι το κίνημα, αλλά ας ασχοληθούμε και με την κατάρα, την κυβέρνηση και την προϋπόθεσή της, την εκλογική στρατηγική. Δίχως κυβέρνηση ικανή να παρέμβει στην πολιτικο-οικονομική διαδικασία, που ως γενική εικόνα περιέγραψα, με κριτήριο τα συμφέροντα των δύο-τρίτων της κοινωνίας, το παιχνίδι για την χώρα θα χαθεί πολιτικά για τις επόμενες δεκαετίες και αυτό δεν ξέρω ακριβώς πιο κίνημα και τι είδους κινήματα θα μπορούσε να ενισχύσει! Τα ιστορικά παραδείγματα σε κάθε περίπτωση, δεν συνηγορούν υπέρ δημοκρατικών μορφών κοινωνικού αγώνα για χειραφέτηση, εκεί όπου οι πληττόμενες από ύφεση κοινωνίες είναι αλλοτριωμένες μέσω του καταναλωτισμού και εκεί που δεν υπάρχει υψηλή πολιτική κουλτούρα και εμπεδωμένη δημοκρατική παράδοση. Σήμερα, όπως θα παρατηρείτε, το διαδίκτυο είναι ο ευνοϊκότερος χώρος για τους νεο-φασίστες, που εμφανίζονται ασφαλώς όπως και οι όμοιοι τους σε όλον τον κόσμο ως αγανακτισμένοι δημοκράτες με ασυγκράτητο ή συγκεκαλυμμένο ρατσιστικό ταμπεραμέντο!
Οι δρόμοι για τη χώρα είναι πλέον δύο, καθώς ο τρίτος, ο συντηρητικός, τον οποίο ακολουθεί για παράδειγμα η Ισπανία ώστε να παραμείνει στο ευρώ, ναρκοθετήθηκε από τον Κ. Καραμανλή, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου φρόντισε να τον τινάξει στον αέρα, επιλέγοντας την πτώχευση δίχως παύση πληρωμών. Τώρα υπάρχει ο καταστροφικός δρόμος, που είναι η πτώση στο κενό, όπως την περιέγραψα, μέχρι η κοινωνία να φτωχοποιηθεί και η χώρα να διακρίνεται από ένα από τα χαμηλότερα κόστη εργασίας και ένα επίσης χαμηλό επίπεδο τιμών στις υπηρεσίες, ενώ ο εναλλακτικός δρόμος απαιτεί να κατασκευαστεί με νέα πολιτικά υλικά εξ υπαρχής. Προϋποθέτει την έξοδο μας από την ευρωζώνη και ανάπτυξη μιας στρατηγικής άρνησης του δημόσιου χρέους της χώρας. Ο δρόμος της καταστροφής οριοθετείται από μια σειρά μνημονίων με τους δανειστές μας που θα στηρίζονται στο υφιστάμενο καθεστώς χρεοστασίου που επέβαλε η τρόικα και μέσω του οποίου η Ελλάδα απεμπολεί την ασυλία της έναντι αυτών, βάζοντας ενέχυρο την πάγια περιουσία του κράτους. Αντίθετα ο εναλλακτικός προσδιορίζεται, εκτός από την έξοδό μας από την ευρωζώνη και την άρνηση του δημόσιου χρέους και από ένα κοινωνικό συμβόλαιο με μερική τουλάχιστον εθνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, ώστε να τεθεί εκ νέου σε κίνηση η αναπτυξιακή διαδικασία.
Τον δρόμο της καταστροφής μπορεί να τον υπηρετήσει μια κυβέρνηση συνεργασίας αυτών που υποστήριξαν εμμέσως ή αμέσως τον μηχανισμό και το μνημόνιο. Αντίθετα την εναλλακτική οδό θα μπορούσε να δομήσει μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται από την αριστερά και τους πολίτες, που γύρισαν ήδη την πλάτη στον δικομματισμό. Από αριστερούς ψηφοφόρους δηλαδή, από μη-πελάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και από χιλιάδες άλλους, οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους ηρνούντο μέχρι σήμερα την πολιτική συμμετοχή. Ο δρόμος αυτός δεν θα φτωχοποιήσει τους Έλληνες μεσοπρόθεσμα περισσότερο από τον άλλο της καταστροφής, απλώς θα επιφέρει ένα πρωτόγνωρο κλυδωνισμό στα δημόσια πράγματα και στις οικονομικές σχέσεις στη χώρα μας και εντελώς νέες προοπτικές στις διεθνείς μας σχέσεις. Θα σημάνει την αναγέννηση της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Αποτελεί την πιο δύσκολη πρόκληση που θα σηματοδοτεί μια νέα μεταπολίτευση.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να θυσιαστεί η αριστερά. Να θυσιαστεί λέω και όχι να εξευτελιστεί! Ακούγεται ίσως κυνικό, αλλά θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής: από ένα τέτοιο εγχείρημα το ΚΚΕ θα έβγαινε ένα άλλο κόμμα μακριά από τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και από άλλα κομματικά στοιχεία γραφειοκρατικού δογματισμού, ενώ οι υπόλοιποι φορείς της αριστεράς θα πλήγωναν ανεπανόρθωτα τον ριζοσπαστικό τους χαρακτήρα. Η υποστήριξη μια τέτοιας κυβέρνησης θα άλλαζε εντελώς τις πολιτικές συντεταγμένες των κομμάτων αυτών και θα οδηγούσε, βραχυπρόθεσμα σε ανατροπή της δομής του καθεστώτος και μεσοπρόθεσμα σε διαφοροποίηση των κινημάτων. Δίχως την αριστερά, βιώσιμη αυτο-διακυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα. Θέλουν λοιπόν οι ηγεσίες της αριστεράς να γράψουν ιστορία ή θα παραμείνουν στο περιθώριο του Τέλους της Ιστορίας, που ο νεοφιλελευθερισμός εμπειρικά τεστάρει στην Ελλάδα αυτή την περίοδο; Αν η αριστερά δεν κάνει αυτό το άλμα, υπερνικώντας την δική της πολιτική βαρύτητα, δίχως να εξευτελίσει αξίες και ιδεολογικούς οραματισμούς, τότε σύντομα το καθεστώς της καταστροφής που μας έριξε στο κενό θα συνασπιστεί γύρω από μια νεοφιλελεύθερη «κυβέρνηση σωτηρίας» και ως κοινωνική αντίδραση θα ανατείλει ένα μόρφωμα τύπου Haider, στην Αυστρία. Μην στενοχωριέστε και ο «Haider» θα βρεθεί! Στρατηγική Haider δεν βλέπω ακόμη, αλλά παρατηρώ πολλά ίχνη της τακτικής του, κυρίως στο διαδίκτυο.
Μόνον ο εναλλακτικός δρόμος μπορεί να μας βγάλει αμέσως από το φάσμα του αποπληθωρισμού και της εθνικής ταπείνωσης, χαράσσοντας μια νέα εποχή ανάπτυξης και ελπίδας για τη χώρα και αυτό είναι μια υπόθεση στην οποία καλείται να απαντήσει δίχως υπεκφυγές η αριστερά σήμερα. Το ζήτημα δεν αφορά στο κίνημα, αφορά στην κυβέρνηση της χώρας. Όποιος παραγνωρίζει αυτό το ερώτημα σήμερα είναι προφανές ότι δεν υπηρετεί την κοινωνία, αλλά αποκλειστικά τα ιδιοτελή συμφέροντα του εν ονόματι του κινήματος.
Από.......activistis.gr
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Δεν τα καταφέραμε να πείσουμε για την ανάγκη οργανωμένης πολιτικής αντίδρασης πριν να πέσουμε στο κενό. Τώρα σύσσωμη η ελληνική κοινωνία περιδινείται σε αυτό. Δεν υπάρχει πλέον το κενό μπροστά μας, καθώς πέσαμε μέσα του. Τώρα θα ζήσουμε στο χάος. Η συγκεκριμένη αποπληθωριστική πολιτική που εφαρμόζει η διακυβέρνηση του ΔΝΤ στην χώρα είναι η βασική αιτία που μας οδήγησε στο κενό. Η φύση του πολιτικού μας συστήματος και της κοινωνικής οργάνωσης κατά την μεταπολίτευση είναι εκείνο που προκαλεί το χάος. Η έλλειψη πολιτικής ωριμότητας της αριστεράς και η πελατειακή συγκρότηση της λεγόμενης κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς αποτελεί δυστυχώς τον βασικό παράγοντα ανικανότητας διαχείρισης του χάους.
Ο αποπληθωρισμός και ο στασιμοπληθωρισμός που βιώνουμε δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης της καπιταλιστικής οργάνωσης, αλλά μηχανισμός που γενικά αποσκοπεί στην βίαιη διόρθωση της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Είναι μια πολιτική που επικεντρώνεται στην υπερεκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας ....
και της οικονομικής αφαίμαξης των δυο-τρίτων της κοινωνίας, αποσκοπούσα στην αποκλιμάκωση των πιέσεων για υποτίμηση του υπερ-συσσωρευμένου χρηματικού κεφαλαίου. Αυτό εννοούσε ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στη διεθνή κοινή γνώμη, μέσω του θαλασσινού διαγγέλματος του, με το οποίο ζήτησε την ενεργοποίηση του μηχανισμού της τρόικας, για να σωθούν οι σχέσεις που θεσμοθετούνται μέσω των πολιτικών του κοινού νομίσματος.
Ο μηχανισμός αυτός είναι λειτουργικός στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης και εξυπηρετεί ασφαλώς την παγκόσμια χρηματοπιστωτική ελίτ, αλλά και χώρες με ισχυρή, εξωστρεφή παραγωγική βάση, αν και οντολογικά, όπως είπαμε, είναι ελεεινός. Για την Ελλάδα όμως ο μηχανισμός αυτός είναι σε κάθε περίπτωση κοινωνικά καταστροφικός. Ρίχνει την οικονομία σε ύφεση, η οποία για να αλλάξει φορά προϋποθέτει την απόλυτη φτωχοποίηση των δυο-τρίτων της κοινωνίας. Αλλιώς δεν γίνεται με τη συνταγή του ΔΝΤ. Εδώ οι τιμές δεν ρυθμίζονται στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού, αλλά αποκλειστικά μέσω της δραστικής μείωσης των λαϊκών εισοδημάτων, που λαμβάνει διάφορες μορφές και ενισχύει την ανεργία.
Με δύο λόγια ο αποπληθωρισμός είναι ένα από τα βασικά εργαλεία για την δόμηση μια νέας ηγεμονίας στον κόσμο, της νέας τάξης, που αποκαλούν κάποιοι και διαμορφώνει ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον το οποίο προϋποθέτει την λειτουργία πόλων παγκόσμιας ηγεμονίας, ένας από τους οποίους εμφανίζεται να είναι η ΕΕ.
Η αποπληθωριστική πολιτική, ενισχύει την ανταγωνιστικότητα ισχυρών βιομηχανικών κρατών που εσωτερικεύουν σύγχρονη τεχνολογία, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, σε βάρος άλλων λιγότερο αναπτυγμένων κρατών όπως η Ελλάδα. Εδώ η ανταγωνιστικότητα είναι σχεδόν αποκλειστικά συνάρτηση του κόστους εργασίας.
Το ζήτημα παρόλα αυτά δεν είναι ασφαλώς η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα να φτάσει αυτήν της Γερμανίας, αλλά η οικονομική διάρθρωση στη χώρα μας να συνεχίσει να υποστηρίζει την υψηλή ανταγωνιστικότητα γερμανικών και άλλων αναπτυγμένων περιοχών της ΕΕ, μέσω πολιτικών σταθεροποίησης του Ευρώ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι με την συνταγή της τρόικας η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα θα αυξηθεί, μέσω της φτωχοποίησης, αλλά μόνον σε τομείς που δεν επηρεάζουν τον εσωτερικό ανταγωνισμό στην ΕΕ, και αυτοί είναι ασφαλώς κάποιοι τομείς των υπηρεσιών. Η ύφεση λοιπόν στην Ελλάδα δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιας ενδογενούς κρίσης ή κάποιας μορφής κρίσης του καπιταλισμού, αλλά βασικός μηχανισμός διατήρησης της ανταγωνιστικής ανάπτυξης των ισχυρών μετα-βιομηχανικών κοινωνιών της ΕΕ, στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, από ένα λόμπι χρηματοπιστωτικών συμφερόντων. Με αυτή την έννοια η περιπέτεια της Ελλάδας, λειτουργεί σε πολλά επίπεδα σταθεροποιητικά για το διεθνές σύστημα, εξού και η διακυβερνητική παρουσία της τρόικας στη χώρα μας.
Στην Ελλάδα προκαλείται χάος, γενική απορρύθμιση, η οποία όμως ενισχύει την σταθερότητα του ευρωπαϊκού πόλου και του διεθνούς συστήματος ηγεμονίας, συγκυριακά ασφαλώς. Το ελληνικό χάος, σώζει προς το παρόν το παγκόσμιο καθεστώς από απορρύθμιση και έτσι εξηγείται το μεγάλο ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας προς τις ελληνικές εξελίξεις. Το στοίχημα της τρόικας και του καθεστώτος στην Ελλάδα είναι να ελέγξουν αυτή τη χαοτική μορφή στις κοινωνικές σχέσεις, που επιφέρουν οι πολιτικές του «μνημονίου», ώστε αυτές να μην οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες πολιτικά καταστάσεις. Την κυβέρνηση Παπανδρέου μόνον αυτό την ενδιαφέρει σήμερα.
Δυστυχώς όμως δύσκολα πιστεύω ότι η περιδίνηση της ελληνικής κοινωνίας στο κενό, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ομαλή πολιτικά προσγείωση. Όπως δύσκολα η χώρα θα μπορούσε να παραμείνει για πολύ στην ευρωζώνη, δίχως δραστική πολιτική παρέμβαση από την Γερμανία σε συμφωνία με το ΔΝΤ, που ουσιαστικά διασφαλίζει τα συμφέροντα των δανειστών μας – των χρηματοπιστωτικών κέντρων πλέον.
Εντός αυτού του κενού, παρατηρώ ο αριστερισμός σε συνδυασμό με ένα απροκάλυπτο φασιστικό λόγο να καταλαμβάνουν μεγάλη θέση στην λαϊκή κουλτούρα και αυτό είναι εμφανές αν προσέξεις τα σχόλια στο διαδίκτυο. Νέοι και μεγαλύτεροι ζητούν το κεφάλι αυτών που έγιναν και γίνονται αιτία να δυστυχήσουν οι Έλληνες, δίχως να ενδιαφέρονται να αντιληφτούν ότι η στάση τους αυτή αποτελεί κραυγή απελπισμένων που νοιώθουν να πέφτουν στο κενό. Προφανώς δεν κατάλαβαν ότι βρίσκονται ήδη στο κενό και ότι κενό δεν υπάρχει πια καθώς είναι και οι ίδιοι στοιχείο του. Οι νεο-αγανακτισμένοι αυτοί πολίτες δεν απειλούν το καθεστώς παρότι ζητούν αίμα πολιτικών και δημοσιογράφων, αλλά αντίθετα όπως και κατά το παρελθόν, αλλά και παντού στον κόσμο, αποτελούν την κρίσιμη μάζα μέσω της οποίας θα μεταβληθεί το πολιτικό σκηνικό, προς όφελος αυτών που υπονομεύουν την δημοκρατία, υποστηρίζοντας σήμερα την πολιτική της βίαιης απορύθμισης.
Οι προοδευτικές αριστερές δυνάμεις χάνουν το παιχνίδι. Το ΚΚΕ δείλιασε και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Το κλουβί με τις τρελές άνοιξε στον ΣΥΡΙΖΑ και στον (πρώην) Συνασπισμό και ο καθένας πήρε τον δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά. Οι υπόλοιπες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της αριστεράς διαγκωνίζονται για να ορίσουν το κίνημα, το οποίο δυστυχώς για αυτούς, ορίζεται κατόπιν εορτής. Είναι ζήτημα του ιστορικού και όχι του πολιτικού. Παρατηρείται ανακύκλωση ιδεών στο ίδιο φιλοσοφικό τέλμα. Το να δίνεις σωστές απαντήσεις σε ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας που ήδη έχουν απαντηθεί θεωρητικά, αλλά κάθε φορά εμπειρικά παράγουν νέα ερωτήματα πολιτικής δράσης, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να παρέμβεις στην κρίση της χώρας. Φωτίζεις, ενδεχομένως πτυχές της κρίσης, αλλά δεν μπορείς να παρέμβεις στην πολιτική δυναμική που προκαλεί. Άλλο πράγμα είναι ασφαλώς το κίνημα και άλλο η κυβέρνηση. Ευχή είναι το κίνημα, αλλά ας ασχοληθούμε και με την κατάρα, την κυβέρνηση και την προϋπόθεσή της, την εκλογική στρατηγική. Δίχως κυβέρνηση ικανή να παρέμβει στην πολιτικο-οικονομική διαδικασία, που ως γενική εικόνα περιέγραψα, με κριτήριο τα συμφέροντα των δύο-τρίτων της κοινωνίας, το παιχνίδι για την χώρα θα χαθεί πολιτικά για τις επόμενες δεκαετίες και αυτό δεν ξέρω ακριβώς πιο κίνημα και τι είδους κινήματα θα μπορούσε να ενισχύσει! Τα ιστορικά παραδείγματα σε κάθε περίπτωση, δεν συνηγορούν υπέρ δημοκρατικών μορφών κοινωνικού αγώνα για χειραφέτηση, εκεί όπου οι πληττόμενες από ύφεση κοινωνίες είναι αλλοτριωμένες μέσω του καταναλωτισμού και εκεί που δεν υπάρχει υψηλή πολιτική κουλτούρα και εμπεδωμένη δημοκρατική παράδοση. Σήμερα, όπως θα παρατηρείτε, το διαδίκτυο είναι ο ευνοϊκότερος χώρος για τους νεο-φασίστες, που εμφανίζονται ασφαλώς όπως και οι όμοιοι τους σε όλον τον κόσμο ως αγανακτισμένοι δημοκράτες με ασυγκράτητο ή συγκεκαλυμμένο ρατσιστικό ταμπεραμέντο!
Οι δρόμοι για τη χώρα είναι πλέον δύο, καθώς ο τρίτος, ο συντηρητικός, τον οποίο ακολουθεί για παράδειγμα η Ισπανία ώστε να παραμείνει στο ευρώ, ναρκοθετήθηκε από τον Κ. Καραμανλή, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου φρόντισε να τον τινάξει στον αέρα, επιλέγοντας την πτώχευση δίχως παύση πληρωμών. Τώρα υπάρχει ο καταστροφικός δρόμος, που είναι η πτώση στο κενό, όπως την περιέγραψα, μέχρι η κοινωνία να φτωχοποιηθεί και η χώρα να διακρίνεται από ένα από τα χαμηλότερα κόστη εργασίας και ένα επίσης χαμηλό επίπεδο τιμών στις υπηρεσίες, ενώ ο εναλλακτικός δρόμος απαιτεί να κατασκευαστεί με νέα πολιτικά υλικά εξ υπαρχής. Προϋποθέτει την έξοδο μας από την ευρωζώνη και ανάπτυξη μιας στρατηγικής άρνησης του δημόσιου χρέους της χώρας. Ο δρόμος της καταστροφής οριοθετείται από μια σειρά μνημονίων με τους δανειστές μας που θα στηρίζονται στο υφιστάμενο καθεστώς χρεοστασίου που επέβαλε η τρόικα και μέσω του οποίου η Ελλάδα απεμπολεί την ασυλία της έναντι αυτών, βάζοντας ενέχυρο την πάγια περιουσία του κράτους. Αντίθετα ο εναλλακτικός προσδιορίζεται, εκτός από την έξοδό μας από την ευρωζώνη και την άρνηση του δημόσιου χρέους και από ένα κοινωνικό συμβόλαιο με μερική τουλάχιστον εθνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, ώστε να τεθεί εκ νέου σε κίνηση η αναπτυξιακή διαδικασία.
Τον δρόμο της καταστροφής μπορεί να τον υπηρετήσει μια κυβέρνηση συνεργασίας αυτών που υποστήριξαν εμμέσως ή αμέσως τον μηχανισμό και το μνημόνιο. Αντίθετα την εναλλακτική οδό θα μπορούσε να δομήσει μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται από την αριστερά και τους πολίτες, που γύρισαν ήδη την πλάτη στον δικομματισμό. Από αριστερούς ψηφοφόρους δηλαδή, από μη-πελάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και από χιλιάδες άλλους, οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους ηρνούντο μέχρι σήμερα την πολιτική συμμετοχή. Ο δρόμος αυτός δεν θα φτωχοποιήσει τους Έλληνες μεσοπρόθεσμα περισσότερο από τον άλλο της καταστροφής, απλώς θα επιφέρει ένα πρωτόγνωρο κλυδωνισμό στα δημόσια πράγματα και στις οικονομικές σχέσεις στη χώρα μας και εντελώς νέες προοπτικές στις διεθνείς μας σχέσεις. Θα σημάνει την αναγέννηση της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Αποτελεί την πιο δύσκολη πρόκληση που θα σηματοδοτεί μια νέα μεταπολίτευση.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να θυσιαστεί η αριστερά. Να θυσιαστεί λέω και όχι να εξευτελιστεί! Ακούγεται ίσως κυνικό, αλλά θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής: από ένα τέτοιο εγχείρημα το ΚΚΕ θα έβγαινε ένα άλλο κόμμα μακριά από τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και από άλλα κομματικά στοιχεία γραφειοκρατικού δογματισμού, ενώ οι υπόλοιποι φορείς της αριστεράς θα πλήγωναν ανεπανόρθωτα τον ριζοσπαστικό τους χαρακτήρα. Η υποστήριξη μια τέτοιας κυβέρνησης θα άλλαζε εντελώς τις πολιτικές συντεταγμένες των κομμάτων αυτών και θα οδηγούσε, βραχυπρόθεσμα σε ανατροπή της δομής του καθεστώτος και μεσοπρόθεσμα σε διαφοροποίηση των κινημάτων. Δίχως την αριστερά, βιώσιμη αυτο-διακυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα. Θέλουν λοιπόν οι ηγεσίες της αριστεράς να γράψουν ιστορία ή θα παραμείνουν στο περιθώριο του Τέλους της Ιστορίας, που ο νεοφιλελευθερισμός εμπειρικά τεστάρει στην Ελλάδα αυτή την περίοδο; Αν η αριστερά δεν κάνει αυτό το άλμα, υπερνικώντας την δική της πολιτική βαρύτητα, δίχως να εξευτελίσει αξίες και ιδεολογικούς οραματισμούς, τότε σύντομα το καθεστώς της καταστροφής που μας έριξε στο κενό θα συνασπιστεί γύρω από μια νεοφιλελεύθερη «κυβέρνηση σωτηρίας» και ως κοινωνική αντίδραση θα ανατείλει ένα μόρφωμα τύπου Haider, στην Αυστρία. Μην στενοχωριέστε και ο «Haider» θα βρεθεί! Στρατηγική Haider δεν βλέπω ακόμη, αλλά παρατηρώ πολλά ίχνη της τακτικής του, κυρίως στο διαδίκτυο.
Μόνον ο εναλλακτικός δρόμος μπορεί να μας βγάλει αμέσως από το φάσμα του αποπληθωρισμού και της εθνικής ταπείνωσης, χαράσσοντας μια νέα εποχή ανάπτυξης και ελπίδας για τη χώρα και αυτό είναι μια υπόθεση στην οποία καλείται να απαντήσει δίχως υπεκφυγές η αριστερά σήμερα. Το ζήτημα δεν αφορά στο κίνημα, αφορά στην κυβέρνηση της χώρας. Όποιος παραγνωρίζει αυτό το ερώτημα σήμερα είναι προφανές ότι δεν υπηρετεί την κοινωνία, αλλά αποκλειστικά τα ιδιοτελή συμφέροντα του εν ονόματι του κινήματος.
Από.......activistis.gr
Βίβιαν Αργύρη: "Εμείς πάντως στηρίξαμε Χειμάρα" !!!!!
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Συνεδρίαση ΝΟΔΕ ΝΔ για αποτίμηση
“Εμείς ήμασταν κοντά στον συνδυασμό και γι’ αυτό χθες διαχωρίσαμε την θέση μας από τα όσα λέγονται πως δεν στηρίχθηκε το ψηφοδέλτιο του κου Χειμάρα”, τόνισε στον FM –1 η πρόεδρος της νομαρχιακής Βίβιαν Αργύρη η οποία απέδωσε το αποτέλεσμα στην στάση της Φθιώτιδας που δεν ενήργησε όπως είπε τοπικιστικά στηρίζοντας τον δικό της υποψήφιο.
Από.....lamiafm1
Συνεδρίαση ΝΟΔΕ ΝΔ για αποτίμηση
εκλογικού αποτελέσματος
Ξεκαθάρισμα εντός της Ν Ε όσον αφορά το τι έφταιξε για τις περιφερειακές εκλογές , ήταν αυτό που έγινε το βράδυ της Πέμπτης στα κομματικά γραφεία της ΝΔ ενώ πιο ανοιχτά το θέμα θα απασχολήσει στις 18 Δεκεμβρίου την νομαρχιακή συνέλευση.
Εκτός των μελών της ΝΕ παραβρέθηκαν μόνο οι κοι Αθάνατος και Νινιώτης και ειπώθηκαν όλα όσα λέγονται στις περιπτώσεις ήττας.Κριτική, γκρίνια, μετατόπιση ευθυνών και « κρεμάστε τον αδελφό μου γιατί εγώ ζαλίζομαι».“Εμείς ήμασταν κοντά στον συνδυασμό και γι’ αυτό χθες διαχωρίσαμε την θέση μας από τα όσα λέγονται πως δεν στηρίχθηκε το ψηφοδέλτιο του κου Χειμάρα”, τόνισε στον FM –1 η πρόεδρος της νομαρχιακής Βίβιαν Αργύρη η οποία απέδωσε το αποτέλεσμα στην στάση της Φθιώτιδας που δεν ενήργησε όπως είπε τοπικιστικά στηρίζοντας τον δικό της υποψήφιο.
Από.....lamiafm1
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
Εγκαίνια Μουσείου και αποκαλυπτήρια προτομής Γ. Λ. Σκλαβούνου στην Αμφίκλεια
Αναρτήθηκε από.......energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Δήμος Αμφίκλειας στο πλαίσιο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του και της διεύρυνσης του δικτύου μουσείων που λειτουργεί στην κωμόπολη, εγκαινιάζει σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο Δημαρχείο το Μουσείο «Ακαδημαϊκός Γ. Σκλαβούνος» την Κυριακή 28η Νοεμβρίου 2010. Στην ίδια εκδήλωση, θα γίνουν και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του διακεκριμένου Λοκρού Ακαδημαϊκού, ο οποίος αποτέλεσε δάσκαλος δύο γενιών γιατρών, οδοντιάτρων, γυμναστών και καλλιτεχνών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Σχολή Καλών Τεχνών, το δε συγγραφικό του έργο αποτελεί σημείο αναφοράς στην πανεπιστημιακή διδασκαλία της ανατομίας του ανθρώπου από την πρώτη έκδοσή του (1906). Η ιδέα ξεκίνησε το 2002, όταν κατά την επίσκεψη του τότε Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρ. Κίττα και του βουλευτή Αθ. Γιαννόπουλου με κλιμάκιο καθηγητών στην Αμφίκλεια, συζητήθηκε η αξιοποίηση του αρχοντικού Σκλαβούνου και η σύνδεσή του με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία και με την στήριξη της Δημοτικής Αρχής. Το θέμα από τότε έχει πάρει ευρεία δημοσιότητα με αφιερώματα για το μουσείο τόσο στον τοπικό όσο και στον αθηναϊκό τύπο, αναδεικνύοντας την ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά της ευρύτερης περιοχής. Η πρωτοβουλία αυτή έχει τη συνεχή υποστήριξη των δημοτών και των τοπικών αρχών, του Δημάρχου Αμφίκλειας Ιωάννη Τσιτσιπή και του τ. Δημάρχου Λ. Σκλαβούνου, τη βοήθεια από τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης και από επιστήμονες που εμπλουτίζουν το Μουσείο, με πρωτότυπο υλικό της εποχής, σπάνιες φωτογραφίες και βιβλία, διάφορα αντικείμενα-ιστορικά κειμήλια του 19ου και των αρχών του 20ου αι. Τα αντικείμενα αυτά, μαζί με τα ήδη υπάρχοντα του αρχοντικού - οικία του Γ. Σκλαβούνου - στην Αμφίκλεια (φωτογραφικό υλικό, ιατρικά, ιστορικά και άλλα ποικίλου περιεχομένου βιβλία, σειρές ιατρικών περιοδικών του από τα μέσα του 19ου – αρχές του 20ου αι., επιστημονικά συγγράμματα και ιατρικά εργαλεία), είναι τα εκθέματα του μουσείου, τεκμήρια από την επιστημονική δράση του λαμπρού επιστήμονα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Στο χώρο του Μουσείου προβλέπεται επίσης να δημιουργηθεί βιβλιοθήκη πρωτότυπων, σύγχρονων εκδόσεων και σπάνιων βιβλίων και ατλάντων ανατομίας, ελληνικών και ξένων εκδοτικών οίκων. Για το σκοπό αυτό, ο Δήμος Αμφίκλειας και οι συμμετέχοντες στην προσπάθεια συνεργάτες, έχουν απευθυνθεί σε ιδρύματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γερμανικά ΑΕΙ, Anatomische Gesellschaft της Γερμανίας, Ακαδημία Αθηνών, Μουσείο ΕΚΠΑ), και έχουν συγκεντρώσει σημαντικό υλικό για το Μουσείο. Αξιέπαινες είναι επίσης και προσφορές από προσωπικές συλλογές καθώς και η δωρεά των καθηγητών Π. Σκανδαλάκη και Δ. Λάππα, οι οποίοι συγκέντρωσαν και δώρισαν την παρουσίαση των εκθεμάτων, την προτομή και αναμνηστικό μετάλλιο του Γ. Σκλαβούνου στο Μουσείο στην Αμφίκλεια, σαν ελάχιστο δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης στο μεγάλο Έλληνα Ανατόμο.
Θα χρησιμοποιηθεί επίσης, υλικό από την επιστημονική έρευνα του καθηγητού της Ιστορίας της Ιατρικής κ. Σπ. Μαρκέτου, του καθηγητού της Ανατομικής κ. Π. Σκανδαλάκη και του επικ. καθηγητού κ. Δ. Α. Λάππα, οι οποίοι συντάσσουν και θα εκδώσουν μονογραφία για τον Ιατρό-Καθηγητή Ακαδημαϊκό Γ. ΣΚΛΑΒΟΥΝΟ καθώς επίσης από το δημοσιευμένο στο επιστημονικού περιοδικό ΙΑΤΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ άρθρο ομάδας επιστημόνων, που είναι αφιερωμένο στον κορυφαίο Έλληνα Ανατόμο, ακαδημαϊκό Γ. Λ. Σκλαβούνο, με πρώτο συγγραφέα τον επικ. καθηγητή Δ. Λάππα και με τη συμμετοχή του καταγόμενου από την Αμφίκλεια Ι. Λ. Γούλατη.
Μέσα από τον άξονα της ιατρικής και της κοινωνικής δράσης του, το Μουσείο, θα παρουσιάζει την ιστορία, το επιστημονικό έργο και την προσωπικότητα του διακεκριμένου Έλληνα ιατρού, ο οποίος συνεισέφερε στην ανάπτυξη της περιγραφικής ανατομικής στην Ελλάδα και διεθνώς, από όλες τις επιστημονικές και διοικητικές θέσεις που κατείχε στη Γερμανία και στην Ελλάδα. Η κοινωνική και επιστημονική συνεισφορά του Γ. Λ. Σκλαβούνου στον τόπο καταγωγής του, τόσο στην Αμφίκλεια όσο και στην Τιθορέα ήταν επίσης αξιοσημείωτη και αξιέπαινη. Προσέφερε κοινωνική και ιατρική περίθαλψη σε συντοπίτες του, με δωρεάν εξετάσεις ασθενών και θεραπεία, έδινε σημαντικές χορηγίες στην τοπική κοινότητα (δωρεά οικίας, οικοπέδου όπου λειτουργεί σήμερα το Κέντρο Υγείας της πόλης).
Η φιλοπατρία του, η αντίδραση κατά την κατοχή στο Γερμανό κατακτητή και το κοινωνικό του έργο αναδεικνύεται και μέσα από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής (Ελεύθερον Βήμα, Αθηναϊκά Νέα, Εστία, Ακρόπολις), όπου μαζί με τις ανακοινώσεις των ερευνητικών του έργων στην Ακαδημία Αθηνών δημοσιεύονται και ειδήσεις σχετικά με την οικονομική βοήθεια που παρείχε σε Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας και τη συνδρομή του στον Πανελλήνιο έρανο στην περίοδο του ελληνο-ιταλικού πολέμου (Νοέμβριος 1940).
Το Μουσείο θα συμβάλλει, σε συνδυασμό και με τις άλλες δομές και μουσεία της Αμφίκλειας στην ανάδειξη της ιστορικής και της πολιτιστικής κληρονομίας της Παραπαρνάσσιας περιφέρειας, στη δημιουργία ενός πολιτιστικού δικτύου και στην παροχή τόσο προς τους κατοίκους όσο και στους επισκέπτες της πόλης και των γειτονικών χωριών, εναλλακτικών τουριστικών προτάσεων και αναπτυξιακών προοπτικών.
Με την ευκαιρία, καλούμε όσους έχουν αντικείμενα, βιβλία, φωτογραφίες και οποιοδήποτε άλλο υλικό, σχετικό με τον Γ. Σκλαβούνο, να έρθουν σε επαφή μαζί μας, όπως το διαθέσουν στον Δήμο Αμφίκλειας για τον εμπλουτισμό του Μουσείου, υλικό, που θα παραμείνει στον τόπο καταγωγής του.
Για περισσότερες πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να επικοινωνήσουν με το Δήμο (τηλ.22343-50100), με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δ. Αμφίκλειας, τηλ. 22340 29033 και στον επικ. Καθηγητή Δ. Λάππα, τηλ. / fax.: 210 7462 366.
Από......paratiritisfthiotidas.gr
Στο χώρο του Μουσείου προβλέπεται επίσης να δημιουργηθεί βιβλιοθήκη πρωτότυπων, σύγχρονων εκδόσεων και σπάνιων βιβλίων και ατλάντων ανατομίας, ελληνικών και ξένων εκδοτικών οίκων. Για το σκοπό αυτό, ο Δήμος Αμφίκλειας και οι συμμετέχοντες στην προσπάθεια συνεργάτες, έχουν απευθυνθεί σε ιδρύματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γερμανικά ΑΕΙ, Anatomische Gesellschaft της Γερμανίας, Ακαδημία Αθηνών, Μουσείο ΕΚΠΑ), και έχουν συγκεντρώσει σημαντικό υλικό για το Μουσείο. Αξιέπαινες είναι επίσης και προσφορές από προσωπικές συλλογές καθώς και η δωρεά των καθηγητών Π. Σκανδαλάκη και Δ. Λάππα, οι οποίοι συγκέντρωσαν και δώρισαν την παρουσίαση των εκθεμάτων, την προτομή και αναμνηστικό μετάλλιο του Γ. Σκλαβούνου στο Μουσείο στην Αμφίκλεια, σαν ελάχιστο δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης στο μεγάλο Έλληνα Ανατόμο.
Θα χρησιμοποιηθεί επίσης, υλικό από την επιστημονική έρευνα του καθηγητού της Ιστορίας της Ιατρικής κ. Σπ. Μαρκέτου, του καθηγητού της Ανατομικής κ. Π. Σκανδαλάκη και του επικ. καθηγητού κ. Δ. Α. Λάππα, οι οποίοι συντάσσουν και θα εκδώσουν μονογραφία για τον Ιατρό-Καθηγητή Ακαδημαϊκό Γ. ΣΚΛΑΒΟΥΝΟ καθώς επίσης από το δημοσιευμένο στο επιστημονικού περιοδικό ΙΑΤΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ άρθρο ομάδας επιστημόνων, που είναι αφιερωμένο στον κορυφαίο Έλληνα Ανατόμο, ακαδημαϊκό Γ. Λ. Σκλαβούνο, με πρώτο συγγραφέα τον επικ. καθηγητή Δ. Λάππα και με τη συμμετοχή του καταγόμενου από την Αμφίκλεια Ι. Λ. Γούλατη.
Μέσα από τον άξονα της ιατρικής και της κοινωνικής δράσης του, το Μουσείο, θα παρουσιάζει την ιστορία, το επιστημονικό έργο και την προσωπικότητα του διακεκριμένου Έλληνα ιατρού, ο οποίος συνεισέφερε στην ανάπτυξη της περιγραφικής ανατομικής στην Ελλάδα και διεθνώς, από όλες τις επιστημονικές και διοικητικές θέσεις που κατείχε στη Γερμανία και στην Ελλάδα. Η κοινωνική και επιστημονική συνεισφορά του Γ. Λ. Σκλαβούνου στον τόπο καταγωγής του, τόσο στην Αμφίκλεια όσο και στην Τιθορέα ήταν επίσης αξιοσημείωτη και αξιέπαινη. Προσέφερε κοινωνική και ιατρική περίθαλψη σε συντοπίτες του, με δωρεάν εξετάσεις ασθενών και θεραπεία, έδινε σημαντικές χορηγίες στην τοπική κοινότητα (δωρεά οικίας, οικοπέδου όπου λειτουργεί σήμερα το Κέντρο Υγείας της πόλης).
Η φιλοπατρία του, η αντίδραση κατά την κατοχή στο Γερμανό κατακτητή και το κοινωνικό του έργο αναδεικνύεται και μέσα από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής (Ελεύθερον Βήμα, Αθηναϊκά Νέα, Εστία, Ακρόπολις), όπου μαζί με τις ανακοινώσεις των ερευνητικών του έργων στην Ακαδημία Αθηνών δημοσιεύονται και ειδήσεις σχετικά με την οικονομική βοήθεια που παρείχε σε Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας και τη συνδρομή του στον Πανελλήνιο έρανο στην περίοδο του ελληνο-ιταλικού πολέμου (Νοέμβριος 1940).
Το Μουσείο θα συμβάλλει, σε συνδυασμό και με τις άλλες δομές και μουσεία της Αμφίκλειας στην ανάδειξη της ιστορικής και της πολιτιστικής κληρονομίας της Παραπαρνάσσιας περιφέρειας, στη δημιουργία ενός πολιτιστικού δικτύου και στην παροχή τόσο προς τους κατοίκους όσο και στους επισκέπτες της πόλης και των γειτονικών χωριών, εναλλακτικών τουριστικών προτάσεων και αναπτυξιακών προοπτικών.
Με την ευκαιρία, καλούμε όσους έχουν αντικείμενα, βιβλία, φωτογραφίες και οποιοδήποτε άλλο υλικό, σχετικό με τον Γ. Σκλαβούνο, να έρθουν σε επαφή μαζί μας, όπως το διαθέσουν στον Δήμο Αμφίκλειας για τον εμπλουτισμό του Μουσείου, υλικό, που θα παραμείνει στον τόπο καταγωγής του.
Για περισσότερες πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να επικοινωνήσουν με το Δήμο (τηλ.22343-50100), με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δ. Αμφίκλειας, τηλ. 22340 29033 και στον επικ. Καθηγητή Δ. Λάππα, τηλ. / fax.: 210 7462 366.
Από......paratiritisfthiotidas.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)