...Όλες οι Κυρακάτικες εδώ
Κυριακή 1 Αυγούστου 2010
Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
Οι Έλληνες υπό καθεστώς ψυχανάλυσης *
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Μετά το «λεφτά υπάρχουν» και το «καύσιμα υπάρχουν», ήταν λογικό να κηρυχτεί επανάσταση από τους «αντιεξουσιαστές που βρίσκονται στην εξουσία»: τους «επαναστάτες του αυτονοήτου».
Και επειδή οι καλύτερες επαναστάσεις των κυβερνώντων, μετά την μεταπολίτευση, έχουν σημειολογικά κάποια σχέση με την Κρήτη, από εκεί ξεκινά και η επανάσταση των αυτονοήτων, που κάποιοι τους αποκαλούν ανόητους, ενώ εγώ επιμένω ότι έχουν ευφυές σχέδιο: να μας τρελάνουν!
Πού θα πάει, θα τα καταφέρουν, καθώς έχουν συμμάχους, εκτός από τον Καρατζαφέρη και την Ντόρα και εκείνους που «θέλουν την Ελλάδας μας πίσω». Εγώ ο δόλιος πάντα μπροστά την ήθελα, αλλά από ότι με ενημέρωσαν αρμοδίως ήμουν διαχρονικά ντεμοντέ, άσε που δεν… πιάνω σωστά και το νόημα του συνθήματος. Θέλουμε την Ελλάδα μας πίσω από το ΔΝΤ, βρε αδελφέ, είναι το μήνυμα! Κι εγώ πώς θες να συμφωνήσω με την ορθότητά του, όταν ο ηγέτης της «επανάστασης του αυτονοήτου» μου λέει ότι το μνημόνιο (δηλαδή τα μνημόνια, καθώς κάθε δόση θα συνοδεύεται και από ένα επιπρόσθετο) είναι προϊόν της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης του σοσιαλιστικού κινήματος της χώρας και όχι του ΔΝΤ! «Εφαρμόζουμε την πολιτική της κυβέρνησης και όχι της τρόικας», δεν λέει το τελευταίο δεκαπενθήμερο ο αυτονόητος πρωθυπουργός μας; Άρα…άρα ας συνεχίσουμε τον ύπνο, εκπαιδευόμενοι να αντιλαμβανόμαστε την διάλυση της χώρας ως αυτονόητη διάσταση, δίχως να έχουμε εφιάλτες, όπως υπόσχεται ο θεραπευτής μας, γητευτής του αυτονοήτου α λα γκρέκα, Γιώργος Παπανδρέου.
Πρόκειται για την λεγόμενη «κοινωνική θεραπεία μέσω φαντασιακής ανάκλησης» (imagery rehearsal social therapy). Η μέθοδος αποτελείται από τρία βήματα (αυτό είναι περιττό που σημειώνω, καθώς όλες οι μέθοδοι του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού από τρία βήματα αποτελούνται…
φτάνουν τόσα για να ανακαλύψεις το αυτονόητο).
Πρώτον, ο πολίτης (λέμε τώρα, για υπήκοο πρόκειται) καλείται να ανακαλέσει στο νου του τις λεπτομέρειες του εφιάλτη. Πώς δηλαδή φτάσαμε στο δίλημμα: Μνημόνιο ή Μνήματα. Τις αποθηκεύει, όσο μπορεί, στη μνήμη του και κατόπιν ζωγραφίζει, καταγράφει ή διηγείται την τρομακτική εμπειρία του στα ΜΜΕ, άντε και σε κανένα blog.
Στο δεύτερο βήμα, ο διαταραγμένος πολίτης θα πρέπει να γράψει ο ίδιος ένα «θετικό σενάριο για ώρα ανάγκης», που συνήθως συμπίπτει με την ώρα της κάλπης, να επινοήσει δηλαδή μια διαφορετική κατάληξη του εφιάλτη που βιώνει από την πολιτεία της κυβέρνησης, η οποία πρέπει οπωσδήποτε να έχει ευτυχές, για τον ίδιο, τέλος.
Το τρίτο βήμα είναι να μελετήσει κάποιες συγκεκριμένες στρατηγικές υπέρβασης του φόβου, με την βοήθεια φυσικά ειδικών συμβούλων που απασχολεί και διασκεδάζει η κυβέρνηση. Επί δύο εβδομάδες ο πολίτης θα πρέπει να εξευμενίσει τον εφιάλτη, προβάλλοντας μέσα του συνειδητά το σενάριο με το χαρούμενο τέλος.
Η μέθοδος υπόσχεται λαμπρά αποτελέσματα. Ορίστε και ένα συγκεκριμένο περιστατικό σαν παράδειγμα προς μίμηση. Μια γυναίκα είδε σε εφιάλτη ότι την καταδίωκε ένα βυτιοφόρο γεμάτο με απόβλητα που έγραφε ΔΝΤ, ενώ κάποια τεράστια μάτια που ανήκαν σε ένα κυβερνο-τέρας την πλησίαζαν. Στον ύπνο της είπε ότι ένιωθε εντελώς παγιδευμένη. Δεν μπορούσε να ξεφύγει και ξύπνησε κάθιδρη, ουρλιάζοντας. Ο πρωθυπουργός μας, της ζήτησε να αλλάξει το τέλος του εφιάλτη σε κάτι ευτυχές. Η γυναίκα «μεταμόρφωσε» το βυτιοφόρο σε λιμουζίνα που θα την πήγαινε σε μια δεξίωση και μετέτρεψε τα τρομακτικά μάτια του υπουργού ή του παρουσιαστή, εκπροσώπου της κυβέρνησης, σε τεράστιες σαπουνόφουσκες.
Με την τεχνική αυτή, ο Γιώργος ο Αυτονόητος βοηθά τον ασθενή να αποθηκεύσει αυτόν τον μηχανισμό σαν ανακλαστικό και να τον ανασύρει στην επιφάνεια όταν βλέπει εφιάλτες, κάθε φορά που ο κ. Παπακωνσταντίνου μαζί με τον κ. Προβόπουλο υπογράφουν ένα νέο Μνημόνιο για να πάρουμε την… δόση μας. Μάλιστα από την Κρήτη, μοιάζει να υποστηρίζει ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση, ο πολίτης (για να δω πότε θα σοβαρευτώ και θα πάψω να χρησιμοποιώ αυτή την λέξη, που έχει ακυρωθεί πλέον σαν έννοια στο τόπο μας(!)) μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί αυτό το «σενάριο σωτηρίας», ακόμη και μέσα στον ίδιο τον ύπνο του, εντός του οποίου δομούνται τα αυτονόητα.
Σύμβουλοι του Γιώργου, από το γνωστό λόμπι, ως γνήσιοι οπαδοί της ψυχανάλυσης του Καρλ Γιουνγκ θεωρούν ότι αυτή η μέθοδος παρεμβαίνει στην εξέλιξη της προσωπικότητας του ατόμου, γιατί κατά τη γνώμη τους, όχι μόνο τα καλά όνειρα, αλλά και οι εφιάλτες είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την ανθρώπινη ψυχοδομή, καθώς μεταφέρουν κάποια κρίσιμα μηνύματα από το υποσυνείδητο στο συνειδητό του ατόμου.
Η θεώρηση αυτή καθιστά τον εφιάλτη που ζουν σήμερα οι Έλληνες, δημιουργικό στοιχείο της «νέας αλλαγής», της «νέας διακυβέρνησης» του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο κοινωνικός εφιάλτης δεν πρέπει λοιπόν να απαλειφθεί, καθώς είναι εκείνος που υποστηρίζει δημιουργικά στο υποσυνείδητο τα αυτονόητα. Όταν εξαλείφουμε τους εφιάλτες, το μυαλό μας χάνει ένα πολύ σημαντικό όπλο, επειδή ο εφιάλτης προσπαθεί να μας «πει» κάτι που, όταν είμαστε ξύπνιοι, αποφεύγουμε συστηματικά να αντιμετωπίσουμε. Αν, όμως, συμφιλιωθούμε με τον εφιάλτη μας, τότε η ψυχική διαταραχή μας θα εξαφανιστεί, αφού ο εφιάλτης θα μετουσιωθεί σε αυτονόητη κατάσταση. Έτσι, ο πρωθυπουργός μας και η παρέα του – εντός και εκτός της χώρας – πιστεύει ότι ο εφιάλτης των πολιτών θα μεταβληθεί σε αυτονόητη ανάγκη και θα συνεχιστεί ο βαθύς ύπνος των κοινωνικών στρωμάτων, θεραπεύοντας το τηλεοπτικό κοινό από βλάβες που προκαλεί ο εφιάλτης, όπως ο ταραγμένος ύπνος που δεν αφήνει περιθώρια για ψυχική γαλήνη και σωματική ξεκούραση.
Ας δούμε λοιπόν τα στάδια αυτοθεραπείας για την εμπέδωση του αυτονοήτου:
(1) Ανακαλούμε στο μυαλό τον εφιάλτη που δομεί η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ μέσω της παραγωγής κρίσεων, τον αποθηκεύουμε στη μνήμη μας και κατόπιν καταγράφουμε ή διηγούμαστε την εμπειρία μας, σε φίλους ή σε κανένα blog.
(2) Γράφουμε ένα «θετικό σενάριο για ώρα ανάγκης», σε εφημερίδες ή στο διαδίκτυο. Επινοούμε δηλαδή μια διαφορετική κατάληξη του εφιάλτη, με αίσιο τέλος.
Ότι ξεχρεώσαμε, ότι οι αγορές αποφάσισαν να μας δανείσουν με 2, 7%, ότι ήρθε η ανάπτυξη, ότι πήραμε αύξηση, ότι βρήκαμε δουλειά, ότι έπεσε ο πληθωρισμός και ο ΦΠΑ, ότι ο Ομπάμα άσπρισε, κλπ.
(3) Μελετούμε στρατηγικές υπέρβασης του φόβου, προκειμένου να «εξευμενίσουμε» τον εφιάλτη, προβάλλοντας μέσα μας συνειδητά το σενάριο με το χαρούμενο τέλος, το οποίο ανελλιπώς μεταφέρει ο πρωθυπουργός εντός των αποσκευών του, είτε πάει διακοπές, είτε κάνει διακοπές από κάποιο συμβούλιο με τους συμβούλους του, συνέδριο διακυβέρνησης ή υπουργικό συμβούλιο.
* ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Το παραπάνω διήγημα δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη της ψυχολογίας. Επέχει θέση ευθυμογραφήματος, με παρόμοιους ψυχολογισμούς σαν αυτούς που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση, οι σύμβουλοί της και τα ΜΜΕ, για να σχηματίσουν την κοινή γνώμη, την κοινή λογική και το αυτονόητο, έτσι όπως θεωρούν ότι τους εξυπηρετεί. Αποτελεί μια αναλογική αναπαράσταση της πραγματικότητας που κατασκευάζει το καθεστώς. Αποτελεί τον κώδωνα κινδύνου, που κρούει ο συντάκτης αυτών των γραμμών προς τη κοινωνία των πολιτών, καθώς παρατηρεί ο πολιτικός λόγος του να μην βρίσκει γόνιμο έδαφος σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και ότι η κοινωνία οδηγείται σε βαθύτερη συντηρητικοποίηση με την κρίση. Πολύ φοβάμαι ότι σε δυο-τρία χρόνια η Ελλάδα θα μεταβληθεί σε ένα συντηρητικό βασίλειο, αποτελούμενο από συντηρητικούς δεξιούς που θα κυβερνούν και εξίσου συντηρητικούς αριστερούς που θα τους αντιπολιτεύονται. Οι πρώτοι θα αγωνίζονται για την εμπέδωση της ηγεμονίας μέσω της εμπέδωσης του νεοφιλελεύθερου «αυτονοήτου», ενώ οι δεύτεροι για την συντήρηση της κομματικής τους ταυτότητας μέσω μιας αντικαπιταλιστικής υστερίας.
Γνωρίζω ότι πολλοί φίλοι, θα επιθυμούσατε ένα θετικό μήνυμα από το κείμενο αυτό, μόνον που δυστυχώς, δεν θα μπορέσω να… το αρθρώσω. Ο ρόλος μου δεν είναι να χαϊδεύω αυτιά, ούτε να λαϊκίζω. Είναι να ενεργοποιώ συνειδήσεις και να κάνω προτάσεις πολιτικού χαρακτήρα για την διαμόρφωση ενός εναλλακτικού καθεστώτος, ριζοσπαστικής πλουραλιστικής δημοκρατίας. Τα έχω πράξει σε κάποιο βαθμό και τα δύο. Άνοιξα μαζί με κάμποσους άλλους το κεφάλαιο για μια προοδευτική εξέλιξη μέσω ενός αντικαθεστωτικού κυβερνητικού μετώπου. Από εδώ και πέρα ο κάθε ένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Ή θα υποταχθεί η κοινωνία στα «αυτονόητα» του καθεστώτος, ή θα διαμορφώσει μια διαφορετική δομή πολιτικού λόγου και πρακτικής, που θα συμβάλει στην συγκρότηση ενός άλλου πλαισίου παραγωγής αυτονοήτων. Αυτό απαιτεί άλλης μορφής ηγεσία, την οποία έχω ήδη περιγράψει σε προηγούμενα διαδικτυακά σημειώματά μου.
Από.....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Μετά το «λεφτά υπάρχουν» και το «καύσιμα υπάρχουν», ήταν λογικό να κηρυχτεί επανάσταση από τους «αντιεξουσιαστές που βρίσκονται στην εξουσία»: τους «επαναστάτες του αυτονοήτου».
Και επειδή οι καλύτερες επαναστάσεις των κυβερνώντων, μετά την μεταπολίτευση, έχουν σημειολογικά κάποια σχέση με την Κρήτη, από εκεί ξεκινά και η επανάσταση των αυτονοήτων, που κάποιοι τους αποκαλούν ανόητους, ενώ εγώ επιμένω ότι έχουν ευφυές σχέδιο: να μας τρελάνουν!
Πού θα πάει, θα τα καταφέρουν, καθώς έχουν συμμάχους, εκτός από τον Καρατζαφέρη και την Ντόρα και εκείνους που «θέλουν την Ελλάδας μας πίσω». Εγώ ο δόλιος πάντα μπροστά την ήθελα, αλλά από ότι με ενημέρωσαν αρμοδίως ήμουν διαχρονικά ντεμοντέ, άσε που δεν… πιάνω σωστά και το νόημα του συνθήματος. Θέλουμε την Ελλάδα μας πίσω από το ΔΝΤ, βρε αδελφέ, είναι το μήνυμα! Κι εγώ πώς θες να συμφωνήσω με την ορθότητά του, όταν ο ηγέτης της «επανάστασης του αυτονοήτου» μου λέει ότι το μνημόνιο (δηλαδή τα μνημόνια, καθώς κάθε δόση θα συνοδεύεται και από ένα επιπρόσθετο) είναι προϊόν της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης του σοσιαλιστικού κινήματος της χώρας και όχι του ΔΝΤ! «Εφαρμόζουμε την πολιτική της κυβέρνησης και όχι της τρόικας», δεν λέει το τελευταίο δεκαπενθήμερο ο αυτονόητος πρωθυπουργός μας; Άρα…άρα ας συνεχίσουμε τον ύπνο, εκπαιδευόμενοι να αντιλαμβανόμαστε την διάλυση της χώρας ως αυτονόητη διάσταση, δίχως να έχουμε εφιάλτες, όπως υπόσχεται ο θεραπευτής μας, γητευτής του αυτονοήτου α λα γκρέκα, Γιώργος Παπανδρέου.
Πρόκειται για την λεγόμενη «κοινωνική θεραπεία μέσω φαντασιακής ανάκλησης» (imagery rehearsal social therapy). Η μέθοδος αποτελείται από τρία βήματα (αυτό είναι περιττό που σημειώνω, καθώς όλες οι μέθοδοι του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού από τρία βήματα αποτελούνται…
φτάνουν τόσα για να ανακαλύψεις το αυτονόητο).
Πρώτον, ο πολίτης (λέμε τώρα, για υπήκοο πρόκειται) καλείται να ανακαλέσει στο νου του τις λεπτομέρειες του εφιάλτη. Πώς δηλαδή φτάσαμε στο δίλημμα: Μνημόνιο ή Μνήματα. Τις αποθηκεύει, όσο μπορεί, στη μνήμη του και κατόπιν ζωγραφίζει, καταγράφει ή διηγείται την τρομακτική εμπειρία του στα ΜΜΕ, άντε και σε κανένα blog.
Στο δεύτερο βήμα, ο διαταραγμένος πολίτης θα πρέπει να γράψει ο ίδιος ένα «θετικό σενάριο για ώρα ανάγκης», που συνήθως συμπίπτει με την ώρα της κάλπης, να επινοήσει δηλαδή μια διαφορετική κατάληξη του εφιάλτη που βιώνει από την πολιτεία της κυβέρνησης, η οποία πρέπει οπωσδήποτε να έχει ευτυχές, για τον ίδιο, τέλος.
Το τρίτο βήμα είναι να μελετήσει κάποιες συγκεκριμένες στρατηγικές υπέρβασης του φόβου, με την βοήθεια φυσικά ειδικών συμβούλων που απασχολεί και διασκεδάζει η κυβέρνηση. Επί δύο εβδομάδες ο πολίτης θα πρέπει να εξευμενίσει τον εφιάλτη, προβάλλοντας μέσα του συνειδητά το σενάριο με το χαρούμενο τέλος.
Η μέθοδος υπόσχεται λαμπρά αποτελέσματα. Ορίστε και ένα συγκεκριμένο περιστατικό σαν παράδειγμα προς μίμηση. Μια γυναίκα είδε σε εφιάλτη ότι την καταδίωκε ένα βυτιοφόρο γεμάτο με απόβλητα που έγραφε ΔΝΤ, ενώ κάποια τεράστια μάτια που ανήκαν σε ένα κυβερνο-τέρας την πλησίαζαν. Στον ύπνο της είπε ότι ένιωθε εντελώς παγιδευμένη. Δεν μπορούσε να ξεφύγει και ξύπνησε κάθιδρη, ουρλιάζοντας. Ο πρωθυπουργός μας, της ζήτησε να αλλάξει το τέλος του εφιάλτη σε κάτι ευτυχές. Η γυναίκα «μεταμόρφωσε» το βυτιοφόρο σε λιμουζίνα που θα την πήγαινε σε μια δεξίωση και μετέτρεψε τα τρομακτικά μάτια του υπουργού ή του παρουσιαστή, εκπροσώπου της κυβέρνησης, σε τεράστιες σαπουνόφουσκες.
Με την τεχνική αυτή, ο Γιώργος ο Αυτονόητος βοηθά τον ασθενή να αποθηκεύσει αυτόν τον μηχανισμό σαν ανακλαστικό και να τον ανασύρει στην επιφάνεια όταν βλέπει εφιάλτες, κάθε φορά που ο κ. Παπακωνσταντίνου μαζί με τον κ. Προβόπουλο υπογράφουν ένα νέο Μνημόνιο για να πάρουμε την… δόση μας. Μάλιστα από την Κρήτη, μοιάζει να υποστηρίζει ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση, ο πολίτης (για να δω πότε θα σοβαρευτώ και θα πάψω να χρησιμοποιώ αυτή την λέξη, που έχει ακυρωθεί πλέον σαν έννοια στο τόπο μας(!)) μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί αυτό το «σενάριο σωτηρίας», ακόμη και μέσα στον ίδιο τον ύπνο του, εντός του οποίου δομούνται τα αυτονόητα.
Σύμβουλοι του Γιώργου, από το γνωστό λόμπι, ως γνήσιοι οπαδοί της ψυχανάλυσης του Καρλ Γιουνγκ θεωρούν ότι αυτή η μέθοδος παρεμβαίνει στην εξέλιξη της προσωπικότητας του ατόμου, γιατί κατά τη γνώμη τους, όχι μόνο τα καλά όνειρα, αλλά και οι εφιάλτες είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την ανθρώπινη ψυχοδομή, καθώς μεταφέρουν κάποια κρίσιμα μηνύματα από το υποσυνείδητο στο συνειδητό του ατόμου.
Η θεώρηση αυτή καθιστά τον εφιάλτη που ζουν σήμερα οι Έλληνες, δημιουργικό στοιχείο της «νέας αλλαγής», της «νέας διακυβέρνησης» του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο κοινωνικός εφιάλτης δεν πρέπει λοιπόν να απαλειφθεί, καθώς είναι εκείνος που υποστηρίζει δημιουργικά στο υποσυνείδητο τα αυτονόητα. Όταν εξαλείφουμε τους εφιάλτες, το μυαλό μας χάνει ένα πολύ σημαντικό όπλο, επειδή ο εφιάλτης προσπαθεί να μας «πει» κάτι που, όταν είμαστε ξύπνιοι, αποφεύγουμε συστηματικά να αντιμετωπίσουμε. Αν, όμως, συμφιλιωθούμε με τον εφιάλτη μας, τότε η ψυχική διαταραχή μας θα εξαφανιστεί, αφού ο εφιάλτης θα μετουσιωθεί σε αυτονόητη κατάσταση. Έτσι, ο πρωθυπουργός μας και η παρέα του – εντός και εκτός της χώρας – πιστεύει ότι ο εφιάλτης των πολιτών θα μεταβληθεί σε αυτονόητη ανάγκη και θα συνεχιστεί ο βαθύς ύπνος των κοινωνικών στρωμάτων, θεραπεύοντας το τηλεοπτικό κοινό από βλάβες που προκαλεί ο εφιάλτης, όπως ο ταραγμένος ύπνος που δεν αφήνει περιθώρια για ψυχική γαλήνη και σωματική ξεκούραση.
Ας δούμε λοιπόν τα στάδια αυτοθεραπείας για την εμπέδωση του αυτονοήτου:
(1) Ανακαλούμε στο μυαλό τον εφιάλτη που δομεί η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ μέσω της παραγωγής κρίσεων, τον αποθηκεύουμε στη μνήμη μας και κατόπιν καταγράφουμε ή διηγούμαστε την εμπειρία μας, σε φίλους ή σε κανένα blog.
(2) Γράφουμε ένα «θετικό σενάριο για ώρα ανάγκης», σε εφημερίδες ή στο διαδίκτυο. Επινοούμε δηλαδή μια διαφορετική κατάληξη του εφιάλτη, με αίσιο τέλος.
Ότι ξεχρεώσαμε, ότι οι αγορές αποφάσισαν να μας δανείσουν με 2, 7%, ότι ήρθε η ανάπτυξη, ότι πήραμε αύξηση, ότι βρήκαμε δουλειά, ότι έπεσε ο πληθωρισμός και ο ΦΠΑ, ότι ο Ομπάμα άσπρισε, κλπ.
(3) Μελετούμε στρατηγικές υπέρβασης του φόβου, προκειμένου να «εξευμενίσουμε» τον εφιάλτη, προβάλλοντας μέσα μας συνειδητά το σενάριο με το χαρούμενο τέλος, το οποίο ανελλιπώς μεταφέρει ο πρωθυπουργός εντός των αποσκευών του, είτε πάει διακοπές, είτε κάνει διακοπές από κάποιο συμβούλιο με τους συμβούλους του, συνέδριο διακυβέρνησης ή υπουργικό συμβούλιο.
* ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Το παραπάνω διήγημα δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη της ψυχολογίας. Επέχει θέση ευθυμογραφήματος, με παρόμοιους ψυχολογισμούς σαν αυτούς που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση, οι σύμβουλοί της και τα ΜΜΕ, για να σχηματίσουν την κοινή γνώμη, την κοινή λογική και το αυτονόητο, έτσι όπως θεωρούν ότι τους εξυπηρετεί. Αποτελεί μια αναλογική αναπαράσταση της πραγματικότητας που κατασκευάζει το καθεστώς. Αποτελεί τον κώδωνα κινδύνου, που κρούει ο συντάκτης αυτών των γραμμών προς τη κοινωνία των πολιτών, καθώς παρατηρεί ο πολιτικός λόγος του να μην βρίσκει γόνιμο έδαφος σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και ότι η κοινωνία οδηγείται σε βαθύτερη συντηρητικοποίηση με την κρίση. Πολύ φοβάμαι ότι σε δυο-τρία χρόνια η Ελλάδα θα μεταβληθεί σε ένα συντηρητικό βασίλειο, αποτελούμενο από συντηρητικούς δεξιούς που θα κυβερνούν και εξίσου συντηρητικούς αριστερούς που θα τους αντιπολιτεύονται. Οι πρώτοι θα αγωνίζονται για την εμπέδωση της ηγεμονίας μέσω της εμπέδωσης του νεοφιλελεύθερου «αυτονοήτου», ενώ οι δεύτεροι για την συντήρηση της κομματικής τους ταυτότητας μέσω μιας αντικαπιταλιστικής υστερίας.
Γνωρίζω ότι πολλοί φίλοι, θα επιθυμούσατε ένα θετικό μήνυμα από το κείμενο αυτό, μόνον που δυστυχώς, δεν θα μπορέσω να… το αρθρώσω. Ο ρόλος μου δεν είναι να χαϊδεύω αυτιά, ούτε να λαϊκίζω. Είναι να ενεργοποιώ συνειδήσεις και να κάνω προτάσεις πολιτικού χαρακτήρα για την διαμόρφωση ενός εναλλακτικού καθεστώτος, ριζοσπαστικής πλουραλιστικής δημοκρατίας. Τα έχω πράξει σε κάποιο βαθμό και τα δύο. Άνοιξα μαζί με κάμποσους άλλους το κεφάλαιο για μια προοδευτική εξέλιξη μέσω ενός αντικαθεστωτικού κυβερνητικού μετώπου. Από εδώ και πέρα ο κάθε ένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Ή θα υποταχθεί η κοινωνία στα «αυτονόητα» του καθεστώτος, ή θα διαμορφώσει μια διαφορετική δομή πολιτικού λόγου και πρακτικής, που θα συμβάλει στην συγκρότηση ενός άλλου πλαισίου παραγωγής αυτονοήτων. Αυτό απαιτεί άλλης μορφής ηγεσία, την οποία έχω ήδη περιγράψει σε προηγούμενα διαδικτυακά σημειώματά μου.
Από.....activistis
Ένας από τους λόγους που τα κανάλια κάνουν κυβερνητική προπαγάνδα.
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Οι εφορίες “ξέχασαν” να ζητήσουν την πληρωμή του φόρου για τις διαφημίσεις…!
Με τροπολογία που πρότεινε η κυβέρνηση -και στήριξε ο ΛΑΟΣ- αναστέλλεται μέχρι τον Οκτώβριο την είσπραξη του φόρου για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, που είναι πλέον στο 20%.
Την αποκάλυψη για τη χαριστική ρύθμιση έκανε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης. Σημειώνεται ότι ο υπουργός απέφυγε να απαντήσει, ενώ ο υφυπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, μετά από παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Λαφαζάνη, είπε: “Αυτός ο φόρος είναι φόρος που επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε κάτι το οποίο δεν υπήρχε και απλώς το μόνο το οποίο κάνουμε είναι η μετάθεση της είσπραξης του φόρου”. Δεν εξήγησε δηλαδή γιατί καθυστέρησε στην είσπραξη του φόρου και γιατί προχωρεί στην αναστολή της είσπραξής του.
Υπενθυμίζεται ότι στον νόμο 3845/2010 ψηφίσθηκε ο φόρος τηλεοπτικών διαφημίσεων να είναι στο 20%, το οποίο έπρεπε να εισπράττεται και να αποδίδεται μηνιαίως, όπως και οι υπόλοιποι φόροι για τα εισοδήματα των εργαζομένων. Όμως, για άγνωστο λόγο, όλες οι ΔΟΥ της χώρας δεν εισέπραξαν τον φόρο και τώρα η κυβέρνηση λέει ότι θα τον εισπράξει από τον Οκτώβριο. “Μήπως με αυτή τη μετάθεση οδηγούμεθα στην αναβολή και με την αναβολή τελικά στην κατάργηση;” ρώτησε ο Π. Λαφαζάνης, χωρίς να πάρει απάντηση από την κυβέρνηση.
Από.....ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Οι εφορίες “ξέχασαν” να ζητήσουν την πληρωμή του φόρου για τις διαφημίσεις…!
Με τροπολογία που πρότεινε η κυβέρνηση -και στήριξε ο ΛΑΟΣ- αναστέλλεται μέχρι τον Οκτώβριο την είσπραξη του φόρου για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, που είναι πλέον στο 20%.
Την αποκάλυψη για τη χαριστική ρύθμιση έκανε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης. Σημειώνεται ότι ο υπουργός απέφυγε να απαντήσει, ενώ ο υφυπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, μετά από παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Λαφαζάνη, είπε: “Αυτός ο φόρος είναι φόρος που επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε κάτι το οποίο δεν υπήρχε και απλώς το μόνο το οποίο κάνουμε είναι η μετάθεση της είσπραξης του φόρου”. Δεν εξήγησε δηλαδή γιατί καθυστέρησε στην είσπραξη του φόρου και γιατί προχωρεί στην αναστολή της είσπραξής του.
Υπενθυμίζεται ότι στον νόμο 3845/2010 ψηφίσθηκε ο φόρος τηλεοπτικών διαφημίσεων να είναι στο 20%, το οποίο έπρεπε να εισπράττεται και να αποδίδεται μηνιαίως, όπως και οι υπόλοιποι φόροι για τα εισοδήματα των εργαζομένων. Όμως, για άγνωστο λόγο, όλες οι ΔΟΥ της χώρας δεν εισέπραξαν τον φόρο και τώρα η κυβέρνηση λέει ότι θα τον εισπράξει από τον Οκτώβριο. “Μήπως με αυτή τη μετάθεση οδηγούμεθα στην αναβολή και με την αναβολή τελικά στην κατάργηση;” ρώτησε ο Π. Λαφαζάνης, χωρίς να πάρει απάντηση από την κυβέρνηση.
Από.....ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΠΑΣΟΚ : Αναβάλλονται οι εκλογές της Κυριακής, αντιδράσεις από υποψηφίους και κομματικά στελέχη, κλίμα έντασης
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
....νέα τροπή στο σήριαλ των εκλογών του νέου δήμου Λοκρών μετά από 1-2 βδομάδες θα γίνουν οι εκλογές σύμφωνα με την εγκύκλιο από την Ιπποκράτους που σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Αυγούστου, χειρότερο κι από το «σπασμένο τηλέφωνο» είναι τα «σπασμένα νεύρα» στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ και της ανεύρεσης υποψήφιου για τον δήμο Λοκρών! Το πιο ανησυχητικό για τους«πράσινους» είναι πως κάποιοι εκ των υποψήφιων απειλούν με «σπασμένες κάλπες», ή και «σπασμένες καρέκλες», έτσι και αποτολμηθεί διενέργεια εσωκομματικών εκλογών. Πάλι καλά που στην πρόσφατη συνάντηση γλίτωσαν τα «σπασμένα πλευρά», απ’ το θερμό επεισόδιο στα γραφεία της Ν.Ε! Όσο για την Ιπποκράτους κάποιοι θεωρούν πως κάνει «σπάσιμο» σε.. συγκεκριμένους!
Στην εγκύκλιό του το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παραπέμπει μεν σε εκλογές, εισάγει ωστόσο τέτοιες διαδικασίες και αποφάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Αυγούστου.
Έτσι όπως δείχνουν τουλάχιστον τα ίδια τα γεγονότα οι εκλογές της Κυριακής για την Αταλάντη αναβάλλονται και αυτές θα προγραμματιστούν όταν αποφασίσει η επιτροπή αξιολόγησης των υποψηφίων και στη συνέχεια προβλέπονται μια σειρά από διαδικασίες οι οποίες θα κρατήσουν τουλάχιστον δύο βδομάδες για να στηθούν οι κάλπες. Την ίδια στιγμή αρκετές από τις οργανώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Λοκρίδα δείχνουν να μην συμμερίζονται την καταστατική δέσμευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για καθολική ψηφοφορία και προσπαθούν να στηρίξουν την πρότασή τους για συγκρότηση μητρώου μελών και φίλων για να μετέχουν στην ψηφοφορία μόνο αυτοί. Ειδικότερα μετά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου ιδιαίτερα σε δήμους όπως η Αταλάντη, αλλά και άλλοι δήμοι της περιοχής. Η δυστοκία που κυριάρχησε ό,τι αφορά τους υποψηφίους και η υποβλητική ερμηνεία από την πλευρά της Ιπποκράτους δείχνει να παρατείνει την αγωνία των υποψηφίων και μάλιστα πολλοί εξ αυτών κάνουν τις δικές τους προετοιμασίες για να κερδίσουν χρόνο. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την περίπτωση της Αταλάντης την ερχόμενη Κυριακή δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές, κάτι που έχει προκαλέσει ακόμη και αντιδράσεις μεταξύ των υποψηφίων.
Ήδη στην εγκύκλιο που εξεδόθη από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προβλέπεται πρώτα να υπάρξει απόφαση της συγκεκριμένης επιτροπής επιλογής υποψηφίων για τους δήμους όπου θα στηθούν κάλπες και όταν προσδιοριστούν οι δήμοι θα αρχίσουν να τρέχουν μια σειρά από διαδικασίες που έχουν σχέση με την συγκρότηση και τον τρόπο συγκρότησης των εφορευτικών επιτροπών, της κατάθεσης των υποψηφιοτήτων και του τρόπου που αυτές θα κατατεθούν, όπως επίσης και του τρόπου που θα εξελιχτεί η εκλογική διαδικασία ενώ υπογραμμίζεται ότι η ψηφοφορία θα είναι καθολική σύμφωνα με τους εκλογικούς καταλόγους. Συμπερασματικά για να ξεκινήσει η διαδικασία θα πρέπει πρώτα και κύρια ο δήμος της Αταλάντης να είναι μεταξύ εκείνων που θα αποφασιστεί να στηθούν κάλπες, κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κρίσιμο θέμα αφού παρουσιάζεται η Ιπποκράτους από τη μια πλευρά να έχει δώσει εντολές για να προχωρήσουν οι διαδικασίες και από την άλλη δείχνει να μεταβάλει στάση. Όλα αυτά βεβαίως αναμένεται να έχουν επιπτώσεις και στη λειτουργία της νομαρχιακής επιτροπής, η οποία ήταν περιπετειώδης στην τελευταία συνεδρίασή της. Να θυμίσουμε ότι είχαν ταχθεί υπέρ της κάλπης ο κ. Δ. Μαμάνδρας όπως και ο νυν δήμαρχος Αταλάντης κ. Γιώργος Σκαμπερδόπουλος. Άλλοι δύο υποψήφιοι οι κ.κ. Τσέρτος και Καράλης είχαν ταχθεί υπέρ της κάλπης αλλά αυτή να στηθεί μετά τις 20 Αυγούστου. Ο κ. Νίκος Λιόλιος από την αρχή είχε ταχθεί κατά της κάλπης.
Αντιδράσεις
Έντονες είναι οι αντιδράσεις τουλάχιστον από την πλευρά ορισμένων υποψηφίων στην Αταλάντη που είχαν ταχθεί υπέρ της κάλπης. Υπογραμμίζουν ότι με τέτοιους τρόπους ροκανίζεται πολύτιμος χρόνος για τη συγκρότηση των συνδυασμών και σε κάθε περίπτωση κρατούν επιφυλάξεις για την πορεία συνολικότερα. Αντίθετα όσοι από τους υποψηφίους είχαν ταχθεί κατά της κάλπης υπογραμμίζουν πως «κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι τελικά θα ισχύει» αφήνοντας να εννοηθεί ότι ενδεχόμενα να προκριθεί η αξιολόγηση και διανομή του χρίσματος από την συγκεκριμένη Επιτροπή της Ιπποκράτους. Ανάμεσαστις πρώτες αντιδράσεις τη χθεσινή μέρα ήταν και εκείνες από την πλευρά των πολιτών οι οποίοι θεωρούν ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να στηθεί κάλπη «για να εκφραστεί το εκλογικό σώμα για όποιον θέλει να έχει υποψήφιο». Μάλιστα οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι «κάθε διαφορετική σκέψη οδηγεί σε συρρίκνωση και τελικά σε ενδεχόμενη πολυδιάσπαση του δημοκρατικού χώρου».
Από.....lokrisnews
....νέα τροπή στο σήριαλ των εκλογών του νέου δήμου Λοκρών μετά από 1-2 βδομάδες θα γίνουν οι εκλογές σύμφωνα με την εγκύκλιο από την Ιπποκράτους που σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Αυγούστου, χειρότερο κι από το «σπασμένο τηλέφωνο» είναι τα «σπασμένα νεύρα» στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ και της ανεύρεσης υποψήφιου για τον δήμο Λοκρών! Το πιο ανησυχητικό για τους«πράσινους» είναι πως κάποιοι εκ των υποψήφιων απειλούν με «σπασμένες κάλπες», ή και «σπασμένες καρέκλες», έτσι και αποτολμηθεί διενέργεια εσωκομματικών εκλογών. Πάλι καλά που στην πρόσφατη συνάντηση γλίτωσαν τα «σπασμένα πλευρά», απ’ το θερμό επεισόδιο στα γραφεία της Ν.Ε! Όσο για την Ιπποκράτους κάποιοι θεωρούν πως κάνει «σπάσιμο» σε.. συγκεκριμένους!
Στην εγκύκλιό του το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παραπέμπει μεν σε εκλογές, εισάγει ωστόσο τέτοιες διαδικασίες και αποφάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος Αυγούστου.
Έτσι όπως δείχνουν τουλάχιστον τα ίδια τα γεγονότα οι εκλογές της Κυριακής για την Αταλάντη αναβάλλονται και αυτές θα προγραμματιστούν όταν αποφασίσει η επιτροπή αξιολόγησης των υποψηφίων και στη συνέχεια προβλέπονται μια σειρά από διαδικασίες οι οποίες θα κρατήσουν τουλάχιστον δύο βδομάδες για να στηθούν οι κάλπες. Την ίδια στιγμή αρκετές από τις οργανώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Λοκρίδα δείχνουν να μην συμμερίζονται την καταστατική δέσμευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για καθολική ψηφοφορία και προσπαθούν να στηρίξουν την πρότασή τους για συγκρότηση μητρώου μελών και φίλων για να μετέχουν στην ψηφοφορία μόνο αυτοί. Ειδικότερα μετά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου ιδιαίτερα σε δήμους όπως η Αταλάντη, αλλά και άλλοι δήμοι της περιοχής. Η δυστοκία που κυριάρχησε ό,τι αφορά τους υποψηφίους και η υποβλητική ερμηνεία από την πλευρά της Ιπποκράτους δείχνει να παρατείνει την αγωνία των υποψηφίων και μάλιστα πολλοί εξ αυτών κάνουν τις δικές τους προετοιμασίες για να κερδίσουν χρόνο. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την περίπτωση της Αταλάντης την ερχόμενη Κυριακή δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές, κάτι που έχει προκαλέσει ακόμη και αντιδράσεις μεταξύ των υποψηφίων.
Ήδη στην εγκύκλιο που εξεδόθη από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προβλέπεται πρώτα να υπάρξει απόφαση της συγκεκριμένης επιτροπής επιλογής υποψηφίων για τους δήμους όπου θα στηθούν κάλπες και όταν προσδιοριστούν οι δήμοι θα αρχίσουν να τρέχουν μια σειρά από διαδικασίες που έχουν σχέση με την συγκρότηση και τον τρόπο συγκρότησης των εφορευτικών επιτροπών, της κατάθεσης των υποψηφιοτήτων και του τρόπου που αυτές θα κατατεθούν, όπως επίσης και του τρόπου που θα εξελιχτεί η εκλογική διαδικασία ενώ υπογραμμίζεται ότι η ψηφοφορία θα είναι καθολική σύμφωνα με τους εκλογικούς καταλόγους. Συμπερασματικά για να ξεκινήσει η διαδικασία θα πρέπει πρώτα και κύρια ο δήμος της Αταλάντης να είναι μεταξύ εκείνων που θα αποφασιστεί να στηθούν κάλπες, κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κρίσιμο θέμα αφού παρουσιάζεται η Ιπποκράτους από τη μια πλευρά να έχει δώσει εντολές για να προχωρήσουν οι διαδικασίες και από την άλλη δείχνει να μεταβάλει στάση. Όλα αυτά βεβαίως αναμένεται να έχουν επιπτώσεις και στη λειτουργία της νομαρχιακής επιτροπής, η οποία ήταν περιπετειώδης στην τελευταία συνεδρίασή της. Να θυμίσουμε ότι είχαν ταχθεί υπέρ της κάλπης ο κ. Δ. Μαμάνδρας όπως και ο νυν δήμαρχος Αταλάντης κ. Γιώργος Σκαμπερδόπουλος. Άλλοι δύο υποψήφιοι οι κ.κ. Τσέρτος και Καράλης είχαν ταχθεί υπέρ της κάλπης αλλά αυτή να στηθεί μετά τις 20 Αυγούστου. Ο κ. Νίκος Λιόλιος από την αρχή είχε ταχθεί κατά της κάλπης.
Αντιδράσεις
Έντονες είναι οι αντιδράσεις τουλάχιστον από την πλευρά ορισμένων υποψηφίων στην Αταλάντη που είχαν ταχθεί υπέρ της κάλπης. Υπογραμμίζουν ότι με τέτοιους τρόπους ροκανίζεται πολύτιμος χρόνος για τη συγκρότηση των συνδυασμών και σε κάθε περίπτωση κρατούν επιφυλάξεις για την πορεία συνολικότερα. Αντίθετα όσοι από τους υποψηφίους είχαν ταχθεί κατά της κάλπης υπογραμμίζουν πως «κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι τελικά θα ισχύει» αφήνοντας να εννοηθεί ότι ενδεχόμενα να προκριθεί η αξιολόγηση και διανομή του χρίσματος από την συγκεκριμένη Επιτροπή της Ιπποκράτους. Ανάμεσαστις πρώτες αντιδράσεις τη χθεσινή μέρα ήταν και εκείνες από την πλευρά των πολιτών οι οποίοι θεωρούν ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να στηθεί κάλπη «για να εκφραστεί το εκλογικό σώμα για όποιον θέλει να έχει υποψήφιο». Μάλιστα οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι «κάθε διαφορετική σκέψη οδηγεί σε συρρίκνωση και τελικά σε ενδεχόμενη πολυδιάσπαση του δημοκρατικού χώρου».
Από.....lokrisnews
Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
«Η Ελλάδα δεν ανήκει στον Σπύρο»! (Πρόταση για μια διαφορετική ηγεσία στην χώρα)
Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Τον Μάνο δεν τον ήξερα, τον γνώρισα μέσα από το διήγημα που έγραψε για τον Σπύρο. Τον Σπύρο, όμως, τον ξέρω καλά! Ο τύπος αυτός είναι ο μηχανισμός και ταυτόχρονα το αποτέλεσμα της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Είναι ο κρίκος της πατρωνίας, του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, που αποτέλεσε μετεξέλιξη εκείνου που δομήθηκε μετά τον εμφύλιο, μέχρι την χούντα.
Ο Σπύρος είναι ο παραγοντίσκος, στην γραμμή του οποίου αναπτύχθηκε και μακροημέρευσε ο δικομματισμός, σε συνάρτηση με την παθογένεια του κράτους και τον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί την επιτομή ενός επαρχιώτικου ατομισμού, ο οποίος με την αστικοποίηση του φορέα του, υπονομεύει εξ υπαρχής κάθε δυνατότητα ορθολογικής οργάνωσης του αστικού κράτους και κάθε πιθανότητα ανάπτυξης μίας κουλτούρας, η οποία θα μπορούσε να το υποστηρίξει.
Ο Σπύρος ένα πράγμα έμαθε και αυτό μετέδωσε στους απογόνους του: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά όχι μόνον αυτά. Αγιάζει και αυτούς που κάθε φορά έχουν τα μέσα και τις ηγεσίες που του δίνουν τα μέσα για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή συμφέροντά του, τα οποία αποτελούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής του. Είναι γέννημα-θρέμμα του σύγχρονου μικροαστισμού στην Ελλάδα και στοιχείο διαιώνισης της φαυλότητας, την οποία υπηρέτησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μέσω νοσηρών συνταγματικών πρωτοβουλιών, ακόμη νοσηρότερων πολιτικών πρακτικών, αντιδημοκρατικών εκτρωμάτων με την μορφή εκλογικών νόμων που διέσυραν την έννοια της αναλογικότητας, ελεεινής προπαγάνδας και τραυματικής διαπλοκής.
Ο Σπύρος γέρασε, άσπρισαν τα μαλλιά του, αλλά, δυστυχώς, μεταλαμπάδευσε αυτήν την κουλτούρα στα τέκνα του, δίχως ποτέ να ασκήσει αυτοκριτική, καθώς γι’ αυτούς που «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης της αυτοκριτικής. Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Σήμερα οι απόγονοι του Σπύρου αποτελούν το ουσιαστικό πρόβλημα.....
ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό πλαίσιο. Είναι αυτοί που εσωτερίκευσαν ευκολότερα από άλλους τα πολιτισμικά στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού, τα στερεότυπά του και το lifestyle του. Το τελευταίο δεν είναι αυτό που νομίζει ο γιός του Σπύρου. Δεν είναι η μόδα, δηλαδή, αλλά ένας παντοδύναμος μηχανισμός αναπαραγωγής αξιών, στάσεων, συμπεριφορών, προκαταλήψεων και προσδοκιών.
Τώρα όλοι βρισκόμαστε στα χέρια των απογόνων του Σπύρου. Είναι λιγότερο μάγκικα από τα δικά του, αλλά εξίσου θρασύδειλα και ανίκανα να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Δυστυχώς αυτά τα χέρια συνοδεύονται και από βούληση, η οποία εκφράζεται καθημερινά μέσω της κοινωνικής πρακτικής, δηλητηριάζοντας τις κοινωνικές σχέσεις και μέσω της κομματικής πρακτικής με αποκορύφωμα … την ώρα της κάλπης.
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, υπό την επιτροπεία της τρόικας, καταλήγει στο να κλονίζει την ύπαρξη αυτών των αλλοτριωμένων προσωπικοτήτων του σύγχρονου ελληνικού μικροαστισμού. Αν παρακολουθήσεις, όμως, με θεωρητική επάρκεια τα εμπειρικά αποτελέσματα της πολιτικής διαλεκτικής του Γιώργου, που συνδυάζονται, ασφαλώς, με την πολιτική οικονομία του ΔΝΤ, θα βγάλεις άλλα συμπεράσματα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και τα βασικά στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από … Σπύροι ή απόγονοι Σπύρων. Σκέφτονται, λειτουργούν και πολιτεύονται με τον ίδιο χυδαίο και κουτοπόνηρο τρόπο με εκείνους. Την πολιτική ανεντιμότητα την βαφτίζουν «αίσθηση υψηλού εθνικού χρέους», ενώ την προσωπική τους ανεντιμότητα την ονομάζουν «πολιτική ευελιξία».
Τα φρικτά ψεύδη και τις ανακολουθίες τους τις αποκαλούν «στάση ευθύνης απέναντι στην ανάρμοστη πολιτική συμπεριφορά των αντιπάλων τους του δικομματισμού».
Αν το δεις ιστορικά, το ίδιο έπρατταν και οι προηγούμενοι, επιχειρώντας να «νομιμοποιηθούν» στους ψηφοφόρους τους σε σχέση με τους προηγούμενους από αυτούς και πάει λέγοντας. Πρόκειται για την ανακύκλωση της διαλεκτικής της διαφθοράς, της διαπλοκής και της πολιτικής αισχρότητας, που καταλήγει στην διαιώνιση του δικομματισμού και τίποτα περισσότερο. Τώρα που η κρίση που προκάλεσε το καθεστώς οδηγεί τον δικομματισμό σε απόλυτο αδιέξοδο, οι Σπύροι και οι απόγονοί τους προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, να διευρύνουν τον παραγοντισμό τους και να λάβουν κατάλληλες θέσεις στα κόμματα και στην κοινωνία των πολιτών, για να είναι έτοιμοι, όταν δώσει το σύνθημα η τρόικα, να κινηθούν ώστε στην επόμενη βουλή να υπάρξει μία κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» στελεχωμένη και υποστηριζόμενη από δαύτους, η οποία θα επαγγελθεί την έναρξη μίας νέας περιόδου για τον ελληνισμό. Είπαμε, «εθνική» θα είναι η κυβέρνηση, στο έθνος θα απευθύνεται, καθώς ήδη θα έχει «καθαρίσει» με τον λαό. Άλλωστε … δημοκρατικά, με την ψήφο του θα κυβερνά, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η ψήφος θα τους παρέχει σχετική εξουσιοδότηση. Μήπως - και σήμερα - η ψήφος του εκλογικού σώματος είναι αυτή που εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να νομοθετεί και να πολιτεύεται με αυτόν τον τρόπο (;!)
Εάν, αγαπητοί φίλοι, δεν εννοήσετε ότι η διαχωριστική γραμμή σήμερα βρίσκεται περισσότερο στο κοινωνικό παρά στο πολιτικό επίπεδο, διαιρώντας την κοινωνία σε αυτούς που εσωτερικεύουν την κουλτούρα των Σπύρων από εκείνους που ποτέ δεν την υιοθέτησαν, δεν πρόκειται η κοινωνία των πολιτών να αποκτήσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα της επιτρέψουν να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις. Μιλώντας την γλώσσα του Σπύρου, δεν μπορεί να προσδοκάς μια διαφορετική πολιτική εξέλιξη από αυτήν της μεταπολίτευσης. Αυτή η άτιμη η γλώσσα του σύγχρονου μικροαστισμού, που αναπαράγεται σωρηδόν από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, φαλκιδεύει κάθε ιδέα για κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που, αν και υπάρχει – όπως μου μεταφέρεται από πολλές πλευρές – δραστηριοποίηση σε κάποια πεδία ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, δεν παρατηρούνται αξιόλογα αποτελέσματα στην πολιτική ζύμωση. Αν συνεχίσουμε την προσπάθεια να πειστούν οι Σπύροι να αλλάξουν «μυαλά», θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι, να μιλήσουμε την γλώσσα των Σπύρων και τότε, ως εκ θαύματος, θα έχουμε ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο του λόγου και της κουλτούρας του Σπύρου. Ας πάψουμε, λοιπόν, να απευθυνόμαστε στους Σπύρους. Σύντροφοί μας είναι οι Μάνοι και για να πάψουν να νοιώθουν μόνοι, ας τους αγκαλιάσουμε και ας προχωρήσουμε στην ανάδειξη μιας ηγεσίας από την κοινωνία των πολιτών, που θα σπάσει το κοινωνικό απόστημα της σύγχρονης μορφής του μικροαστισμού και του πατερναλισμένου κομματισμού στην πατρίδα μας. Πάμε μπροστά και όσοι θέλουν και μπορούν, ας ακολουθήσουν. Αν οι πολιτικοί φορείς της αριστεράς, αλλά και προοδευτικές δυνάμεις που τοποθετούνται στο κέντρο ή και δεξιότερα, θελήσουν, ας σπεύσουν να συγκροτήσουν με την συγκεκριμένη κοινωνία των πολιτών, τον αντικαθεστωτικό πόλο που θα θέσει σε κίνηση την πολιτική ιστορία στον τόπο μας. Αυτήν την στιγμή ζούμε το Τέλος της Ιστορίας με όρους μεταπολίτευσης και αναζητείται ηγεσία που θα θέσει εκ νέου σε κίνηση τον τροχό της ιστορίας. Κανένα απολύτως μέλος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα μπορούσε να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Το πολιτικό μας σύστημα άργησε πολύ να μετεξελιχθεί, εξαιτίας κυρίως του ρόλου της διαπλοκής και τώρα πια είναι καμένο χαρτί. Είναι δημιούργημα Σπύρων και δεν μπορεί παρά να σβήσει με την δύση της πολιτισμικής κυριαρχίας αυτών.
Από.....activistis.gr
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Τον Μάνο δεν τον ήξερα, τον γνώρισα μέσα από το διήγημα που έγραψε για τον Σπύρο. Τον Σπύρο, όμως, τον ξέρω καλά! Ο τύπος αυτός είναι ο μηχανισμός και ταυτόχρονα το αποτέλεσμα της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Είναι ο κρίκος της πατρωνίας, του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, που αποτέλεσε μετεξέλιξη εκείνου που δομήθηκε μετά τον εμφύλιο, μέχρι την χούντα.
Ο Σπύρος είναι ο παραγοντίσκος, στην γραμμή του οποίου αναπτύχθηκε και μακροημέρευσε ο δικομματισμός, σε συνάρτηση με την παθογένεια του κράτους και τον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί την επιτομή ενός επαρχιώτικου ατομισμού, ο οποίος με την αστικοποίηση του φορέα του, υπονομεύει εξ υπαρχής κάθε δυνατότητα ορθολογικής οργάνωσης του αστικού κράτους και κάθε πιθανότητα ανάπτυξης μίας κουλτούρας, η οποία θα μπορούσε να το υποστηρίξει.
Ο Σπύρος ένα πράγμα έμαθε και αυτό μετέδωσε στους απογόνους του: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά όχι μόνον αυτά. Αγιάζει και αυτούς που κάθε φορά έχουν τα μέσα και τις ηγεσίες που του δίνουν τα μέσα για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή συμφέροντά του, τα οποία αποτελούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής του. Είναι γέννημα-θρέμμα του σύγχρονου μικροαστισμού στην Ελλάδα και στοιχείο διαιώνισης της φαυλότητας, την οποία υπηρέτησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μέσω νοσηρών συνταγματικών πρωτοβουλιών, ακόμη νοσηρότερων πολιτικών πρακτικών, αντιδημοκρατικών εκτρωμάτων με την μορφή εκλογικών νόμων που διέσυραν την έννοια της αναλογικότητας, ελεεινής προπαγάνδας και τραυματικής διαπλοκής.
Ο Σπύρος γέρασε, άσπρισαν τα μαλλιά του, αλλά, δυστυχώς, μεταλαμπάδευσε αυτήν την κουλτούρα στα τέκνα του, δίχως ποτέ να ασκήσει αυτοκριτική, καθώς γι’ αυτούς που «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης της αυτοκριτικής. Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Σήμερα οι απόγονοι του Σπύρου αποτελούν το ουσιαστικό πρόβλημα.....
ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό πλαίσιο. Είναι αυτοί που εσωτερίκευσαν ευκολότερα από άλλους τα πολιτισμικά στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού, τα στερεότυπά του και το lifestyle του. Το τελευταίο δεν είναι αυτό που νομίζει ο γιός του Σπύρου. Δεν είναι η μόδα, δηλαδή, αλλά ένας παντοδύναμος μηχανισμός αναπαραγωγής αξιών, στάσεων, συμπεριφορών, προκαταλήψεων και προσδοκιών.
Τώρα όλοι βρισκόμαστε στα χέρια των απογόνων του Σπύρου. Είναι λιγότερο μάγκικα από τα δικά του, αλλά εξίσου θρασύδειλα και ανίκανα να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Δυστυχώς αυτά τα χέρια συνοδεύονται και από βούληση, η οποία εκφράζεται καθημερινά μέσω της κοινωνικής πρακτικής, δηλητηριάζοντας τις κοινωνικές σχέσεις και μέσω της κομματικής πρακτικής με αποκορύφωμα … την ώρα της κάλπης.
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, υπό την επιτροπεία της τρόικας, καταλήγει στο να κλονίζει την ύπαρξη αυτών των αλλοτριωμένων προσωπικοτήτων του σύγχρονου ελληνικού μικροαστισμού. Αν παρακολουθήσεις, όμως, με θεωρητική επάρκεια τα εμπειρικά αποτελέσματα της πολιτικής διαλεκτικής του Γιώργου, που συνδυάζονται, ασφαλώς, με την πολιτική οικονομία του ΔΝΤ, θα βγάλεις άλλα συμπεράσματα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και τα βασικά στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από … Σπύροι ή απόγονοι Σπύρων. Σκέφτονται, λειτουργούν και πολιτεύονται με τον ίδιο χυδαίο και κουτοπόνηρο τρόπο με εκείνους. Την πολιτική ανεντιμότητα την βαφτίζουν «αίσθηση υψηλού εθνικού χρέους», ενώ την προσωπική τους ανεντιμότητα την ονομάζουν «πολιτική ευελιξία».
Τα φρικτά ψεύδη και τις ανακολουθίες τους τις αποκαλούν «στάση ευθύνης απέναντι στην ανάρμοστη πολιτική συμπεριφορά των αντιπάλων τους του δικομματισμού».
Αν το δεις ιστορικά, το ίδιο έπρατταν και οι προηγούμενοι, επιχειρώντας να «νομιμοποιηθούν» στους ψηφοφόρους τους σε σχέση με τους προηγούμενους από αυτούς και πάει λέγοντας. Πρόκειται για την ανακύκλωση της διαλεκτικής της διαφθοράς, της διαπλοκής και της πολιτικής αισχρότητας, που καταλήγει στην διαιώνιση του δικομματισμού και τίποτα περισσότερο. Τώρα που η κρίση που προκάλεσε το καθεστώς οδηγεί τον δικομματισμό σε απόλυτο αδιέξοδο, οι Σπύροι και οι απόγονοί τους προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, να διευρύνουν τον παραγοντισμό τους και να λάβουν κατάλληλες θέσεις στα κόμματα και στην κοινωνία των πολιτών, για να είναι έτοιμοι, όταν δώσει το σύνθημα η τρόικα, να κινηθούν ώστε στην επόμενη βουλή να υπάρξει μία κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» στελεχωμένη και υποστηριζόμενη από δαύτους, η οποία θα επαγγελθεί την έναρξη μίας νέας περιόδου για τον ελληνισμό. Είπαμε, «εθνική» θα είναι η κυβέρνηση, στο έθνος θα απευθύνεται, καθώς ήδη θα έχει «καθαρίσει» με τον λαό. Άλλωστε … δημοκρατικά, με την ψήφο του θα κυβερνά, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η ψήφος θα τους παρέχει σχετική εξουσιοδότηση. Μήπως - και σήμερα - η ψήφος του εκλογικού σώματος είναι αυτή που εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να νομοθετεί και να πολιτεύεται με αυτόν τον τρόπο (;!)
Εάν, αγαπητοί φίλοι, δεν εννοήσετε ότι η διαχωριστική γραμμή σήμερα βρίσκεται περισσότερο στο κοινωνικό παρά στο πολιτικό επίπεδο, διαιρώντας την κοινωνία σε αυτούς που εσωτερικεύουν την κουλτούρα των Σπύρων από εκείνους που ποτέ δεν την υιοθέτησαν, δεν πρόκειται η κοινωνία των πολιτών να αποκτήσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα της επιτρέψουν να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις. Μιλώντας την γλώσσα του Σπύρου, δεν μπορεί να προσδοκάς μια διαφορετική πολιτική εξέλιξη από αυτήν της μεταπολίτευσης. Αυτή η άτιμη η γλώσσα του σύγχρονου μικροαστισμού, που αναπαράγεται σωρηδόν από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, φαλκιδεύει κάθε ιδέα για κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που, αν και υπάρχει – όπως μου μεταφέρεται από πολλές πλευρές – δραστηριοποίηση σε κάποια πεδία ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, δεν παρατηρούνται αξιόλογα αποτελέσματα στην πολιτική ζύμωση. Αν συνεχίσουμε την προσπάθεια να πειστούν οι Σπύροι να αλλάξουν «μυαλά», θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι, να μιλήσουμε την γλώσσα των Σπύρων και τότε, ως εκ θαύματος, θα έχουμε ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο του λόγου και της κουλτούρας του Σπύρου. Ας πάψουμε, λοιπόν, να απευθυνόμαστε στους Σπύρους. Σύντροφοί μας είναι οι Μάνοι και για να πάψουν να νοιώθουν μόνοι, ας τους αγκαλιάσουμε και ας προχωρήσουμε στην ανάδειξη μιας ηγεσίας από την κοινωνία των πολιτών, που θα σπάσει το κοινωνικό απόστημα της σύγχρονης μορφής του μικροαστισμού και του πατερναλισμένου κομματισμού στην πατρίδα μας. Πάμε μπροστά και όσοι θέλουν και μπορούν, ας ακολουθήσουν. Αν οι πολιτικοί φορείς της αριστεράς, αλλά και προοδευτικές δυνάμεις που τοποθετούνται στο κέντρο ή και δεξιότερα, θελήσουν, ας σπεύσουν να συγκροτήσουν με την συγκεκριμένη κοινωνία των πολιτών, τον αντικαθεστωτικό πόλο που θα θέσει σε κίνηση την πολιτική ιστορία στον τόπο μας. Αυτήν την στιγμή ζούμε το Τέλος της Ιστορίας με όρους μεταπολίτευσης και αναζητείται ηγεσία που θα θέσει εκ νέου σε κίνηση τον τροχό της ιστορίας. Κανένα απολύτως μέλος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα μπορούσε να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Το πολιτικό μας σύστημα άργησε πολύ να μετεξελιχθεί, εξαιτίας κυρίως του ρόλου της διαπλοκής και τώρα πια είναι καμένο χαρτί. Είναι δημιούργημα Σπύρων και δεν μπορεί παρά να σβήσει με την δύση της πολιτισμικής κυριαρχίας αυτών.
Από.....activistis.gr
Ο Θανάσης Κλιγκόπουλος (ιδιοκτήτης βυτιοφόρου) έκανε σκόνη την κυβερνητική προπαγάνδα
Αναρτήθηκε από.......energoipoliteskv.blogspot.com
ΕΚΤΑΚΤΟ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ.
ΔΕΝ ΗΡΘΑΜΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΜΑΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
Ολόκληρο το βίντεο εδώ:
…και το λεγόμενο “Μεγάλο κανάλι”. Τους έκανε σκόνη με την (δικαιολογημένη) οργή του και με απλά επιχειρήματα.
Θα κοιτάξουμε να βρούμε το βίντεο, είναι απίστευτος ο άνθρωπος.
Μία κουβέντα του θα κρατήσουμε μόνο: ΕΠΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!
Δημοσιεύθηκε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΕΚΤΑΚΤΟ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ.
ΔΕΝ ΗΡΘΑΜΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΜΑΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
Ολόκληρο το βίντεο εδώ:
…και το λεγόμενο “Μεγάλο κανάλι”. Τους έκανε σκόνη με την (δικαιολογημένη) οργή του και με απλά επιχειρήματα.
Θα κοιτάξουμε να βρούμε το βίντεο, είναι απίστευτος ο άνθρωπος.
Μία κουβέντα του θα κρατήσουμε μόνο: ΕΠΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!
Δημοσιεύθηκε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ με ROCK - LIVE συναυλία στην παραλία ΤΡΑΓΑΝΑΣ , Σάββατο 31/7
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ και ο προεδρος του ΤΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ , ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ σε μια βραδυα ροκ ,που γινεται για δευτερη χρονια , με την παρουσια δυο γκρουπ...τους ON THE ROAD που επαιξαν στο LIVE με τον ΠΟΥΛΙΚΑΚΟ και τους LOOSE RAG απο Αθηνα...την συναυλια θα ανοιξει μαθητικο ροκ συγκροτημα απο τον Ορχομενο.Θα υπαρχει αφθονη κρυα μπυρα .. και κεφι μεχρι το πρωι ....
Οι κατοικοι της ΤΡΑΓΑΝΑΣ λεμε ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ με ROCK - LIVE συναυλια στην παραλια ΤΡΑΓΑΝΑΣ...στις 9,30μμ αυτο το Σαββατο στην κεντρικη πλατεια της παραλιας... σας περιμενουμε..δεν θελουμε μπαρες στην ζωη μας...εμεις αποφασιζουμε για την ζωη μας.
ο προεδρος ΤΔ ΤΡΑΓΑΝΑΣ
ΑΡΓΥΡΗΣ Α. ΑΛΕΞΙΟΥ
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ και ο προεδρος του ΤΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ , ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ σε μια βραδυα ροκ ,που γινεται για δευτερη χρονια , με την παρουσια δυο γκρουπ...τους ON THE ROAD που επαιξαν στο LIVE με τον ΠΟΥΛΙΚΑΚΟ και τους LOOSE RAG απο Αθηνα...την συναυλια θα ανοιξει μαθητικο ροκ συγκροτημα απο τον Ορχομενο.Θα υπαρχει αφθονη κρυα μπυρα .. και κεφι μεχρι το πρωι ....
Οι κατοικοι της ΤΡΑΓΑΝΑΣ λεμε ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ με ROCK - LIVE συναυλια στην παραλια ΤΡΑΓΑΝΑΣ...στις 9,30μμ αυτο το Σαββατο στην κεντρικη πλατεια της παραλιας... σας περιμενουμε..δεν θελουμε μπαρες στην ζωη μας...εμεις αποφασιζουμε για την ζωη μας.
ο προεδρος ΤΔ ΤΡΑΓΑΝΑΣ
ΑΡΓΥΡΗΣ Α. ΑΛΕΞΙΟΥ
Αφού δεν μπόρεσαν οι "συνδικα...λησταράδες" τώρα θα καθαρίσουν οι φορτηγατζήδες
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Γράφει ο Γιάννης Αγιάννης
Οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αφού έκαναν γαργάρα το ΔΝΤ και συνεχίζουν να καλύπτουν τις επιλογές της κυβέρνησης Τσολάκογλου ενάντια στους εργαζομένους,
πάνε τώρα μαζί με τα συνεταιράκια τους στα ΜΜΕ να καταστείλουν με κάθε τρόπο τον δίκαιο αγώνα των φορτηγατζήδων.
Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο!
Με τους φορτηγατζήδες δεν θα την βγάλετε καθαροί κύριοι.
Στην αρχή πιπίλισαν την καραμέλα της «απελευθέρωσης» ενός «κλειστού» επαγγέλματος. Κακό πράγμα τα κλειστά επαγγέλματα, έτσι μας έμαθαν όλα τα προηγούμενα χρόνια διάφορες άγνωστης αξιοπιστίας μελέτες.
Στις αρχές Μαΐου συμφωνήθηκε μια φόρμουλα μεταξύ Ρέππα και φορτηγατζήδων.
Στη συνέχεια μας είπαν ότι η τρόικα δεν ενέκρινε τη συμφωνία και ότι το επάγγελμα πρέπει να «ανοίξει» χωρίς άλλες διαδικασίες.
Ενδιαμέσως, μας είπαν ότι το «άνοιγμα», το επιβάλλει δήθεν η Ε.Ε. Τέλος, χθες το βράδυ, 28 Ιουλίου 2010, ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να λέει ξεκάθαρα στην τηλεόραση ότι το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων δεν το επιβάλλει η τρόικα, αλλά είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης!
Επί σαράντα χρόνια (γιατί αλήθεια καμία κυβέρνηση δεν το κατάργησε αυτό το καθεστώς;) παρέμεινε αυτό το καθεστώς «επένδυσης» και μέσα σε αυτό το καθεστώς χτίστηκαν περιουσίες.
Έρχεται, τώρα, η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, μέσα σε μια νύχτα να τους αφανίσει τις περιουσίες που επί σαράντα χρόνια έφτιαξαν, για να παραδώσει τον κλάδο στις πολυεθνικές, εκτελώντας κυριολεκτικά τους φορτηγατζήδες, ιδιαίτερα τους μικρούς.
Η Ελλάδα καταστρέφεται, τα φέρετρα μας κατασκευάζονται, δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναμονής και της ιδανικής επιλογής…
Είμαστε όλοι φορτηγατζήδες !!!
Γράφει ο Γιάννης Αγιάννης
Οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αφού έκαναν γαργάρα το ΔΝΤ και συνεχίζουν να καλύπτουν τις επιλογές της κυβέρνησης Τσολάκογλου ενάντια στους εργαζομένους,
πάνε τώρα μαζί με τα συνεταιράκια τους στα ΜΜΕ να καταστείλουν με κάθε τρόπο τον δίκαιο αγώνα των φορτηγατζήδων.
Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο!
Με τους φορτηγατζήδες δεν θα την βγάλετε καθαροί κύριοι.
Στην αρχή πιπίλισαν την καραμέλα της «απελευθέρωσης» ενός «κλειστού» επαγγέλματος. Κακό πράγμα τα κλειστά επαγγέλματα, έτσι μας έμαθαν όλα τα προηγούμενα χρόνια διάφορες άγνωστης αξιοπιστίας μελέτες.
Στις αρχές Μαΐου συμφωνήθηκε μια φόρμουλα μεταξύ Ρέππα και φορτηγατζήδων.
Στη συνέχεια μας είπαν ότι η τρόικα δεν ενέκρινε τη συμφωνία και ότι το επάγγελμα πρέπει να «ανοίξει» χωρίς άλλες διαδικασίες.
Ενδιαμέσως, μας είπαν ότι το «άνοιγμα», το επιβάλλει δήθεν η Ε.Ε. Τέλος, χθες το βράδυ, 28 Ιουλίου 2010, ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να λέει ξεκάθαρα στην τηλεόραση ότι το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων δεν το επιβάλλει η τρόικα, αλλά είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης!
Επί σαράντα χρόνια (γιατί αλήθεια καμία κυβέρνηση δεν το κατάργησε αυτό το καθεστώς;) παρέμεινε αυτό το καθεστώς «επένδυσης» και μέσα σε αυτό το καθεστώς χτίστηκαν περιουσίες.
Έρχεται, τώρα, η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, μέσα σε μια νύχτα να τους αφανίσει τις περιουσίες που επί σαράντα χρόνια έφτιαξαν, για να παραδώσει τον κλάδο στις πολυεθνικές, εκτελώντας κυριολεκτικά τους φορτηγατζήδες, ιδιαίτερα τους μικρούς.
Η Ελλάδα καταστρέφεται, τα φέρετρα μας κατασκευάζονται, δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναμονής και της ιδανικής επιλογής…
Είμαστε όλοι φορτηγατζήδες !!!
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Ποιος είναι ο Σπύρος;
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο, με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες, στο πρωτοσέλιδο, είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες, στους θαμώνες, για την εξορία που τον έστειλε η χούντα: 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς, που του αγοράσανε αμάξι, επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί:
Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Λαζός με το καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα, το 1976, και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη Νομαρχία, τμήμα Πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν.
Τώρα, είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του, από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980, το........ σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια.
Τον Σπύρο, τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου, στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, BMW με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη.
Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία':
Όχι, όχι Μακρόνησο! Πιο δύσκολη, στην ξενιτειά! . Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν.. όπου υπήρχαν Αμερικάνικες και Αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους!
Ο Ανδρέας, λοιπόν, έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ''αλλαγή''. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ''σηκώσει'' το κοινωνικό του προφίλ, με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι << Παχύς χρυσός>>, με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990.
Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα: Πως να βγάζει λεφτά, από τις μίζες, στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους
λεοφωριατζήδες και τους καθηγητές . Όλοι, κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλα μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών, αλλά κανένα πρόβλημα. Όλα, με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά, κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου, άλλωστε, είχε βλέψεις για Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου.
Αργότερα, οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με αγνώστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι, όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου, που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας ..Πρωθυπουργός Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή, καθώς έπαιρνε ''αβέρτα'' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε: 150000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως, αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε.
Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε <<ο αέρας>>.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια Cayenne μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας: ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το 'έβαλε' στηνoff-shore του, που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι, κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες, που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι, για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του, "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ, με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο, τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που 'φερε απ΄ τη Σουηδία, να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα, αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό, στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο, ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το <<κονέ>>. Έτσι κι αλλιώς, με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους.
Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πoλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως καλύτερος φίλος του, στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση:
Έχασε τα πάντα:ο Σημίτης, που είχε ψηφίσει, τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000, μπήκαν, πατέρας και γιος, στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο Rolex και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου, σ' αυτή την εποχή, έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Από..... activistis
Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο, με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες, στο πρωτοσέλιδο, είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες, στους θαμώνες, για την εξορία που τον έστειλε η χούντα: 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς, που του αγοράσανε αμάξι, επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί:
Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Λαζός με το καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα, το 1976, και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη Νομαρχία, τμήμα Πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν.
Τώρα, είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του, από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980, το........ σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια.
Τον Σπύρο, τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου, στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, BMW με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη.
Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία':
Όχι, όχι Μακρόνησο! Πιο δύσκολη, στην ξενιτειά! . Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν.. όπου υπήρχαν Αμερικάνικες και Αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους!
Ο Ανδρέας, λοιπόν, έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ''αλλαγή''. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ''σηκώσει'' το κοινωνικό του προφίλ, με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι << Παχύς χρυσός>>, με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990.
Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα: Πως να βγάζει λεφτά, από τις μίζες, στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους
λεοφωριατζήδες και τους καθηγητές . Όλοι, κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλα μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών, αλλά κανένα πρόβλημα. Όλα, με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά, κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου, άλλωστε, είχε βλέψεις για Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου.
Αργότερα, οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με αγνώστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι, όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου, που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας ..Πρωθυπουργός Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή, καθώς έπαιρνε ''αβέρτα'' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε: 150000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως, αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε.
Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε <<ο αέρας>>.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια Cayenne μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας: ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το 'έβαλε' στηνoff-shore του, που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι, κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες, που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι, για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του, "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ, με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο, τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που 'φερε απ΄ τη Σουηδία, να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα, αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό, στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο, ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το <<κονέ>>. Έτσι κι αλλιώς, με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους.
Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πoλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως καλύτερος φίλος του, στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση:
Έχασε τα πάντα:ο Σημίτης, που είχε ψηφίσει, τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000, μπήκαν, πατέρας και γιος, στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο Rolex και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου, σ' αυτή την εποχή, έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Από..... activistis
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)