Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
Κυριακή 7 Μαρτίου 2010
Τέλος εποχής
energoipoliteskv.blogspot.com
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Το 1981, όταν πρωτο-ήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν περιορίστηκε στην απλή διαχείριση. Προσπάθησε να θέσει τις βάσεις μιας μακροχρόνιας καθεστωτικής επιβολής. Ώστε όταν κυβερνά να είναι ανεμπόδιστο, κι όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση να μην αφήνει το αντίπαλο κόμμα να κυβερνήσει…
Έτσι ώστε η Νέα Δημοκρατία – το αντίπαλο κόμμα – να περιορίζεται απλώς στο ρόλο μιας «βραχυχρόνιας κυβερνητικής παρένθεσης».
Ίσα – ίσα για να μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αυτό-εκκαθαριστεί και να επιστρέψει σύντομα δριμύτερο στην εξουσία...
Η στρατηγική αυτή στηρίχθηκε σε πέντε πυλώνες:
* Πρώτον στους αγρότες, οι οποίοι τότε πλησίαζαν το 30% του ενεργού πληθυσμού. Το ΠΑΣΟΚ μετέτρεψε τους υποτυπώδεις παραγωγικούς συνεταιρισμούς που προϋπήρχαν σε πρότυπα καταναλωτικών συνεταιρισμών που διένειμαν επιδοτήσεις.
Βαθμιαία οι αγρότες «εθίστηκαν» στις επιδοτήσεις που έπαιρναν από τη Ευρωπαϊκά ταμεία. Σε συνδυασμό και με τα ΜΟΠ (Μεσογειακά Ενοποιημένα Προγράμματα) που τότε «απέσπασε» ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην ελληνική περιφέρεια έρευσε χρήμα ως τότε πρωτόγνωρο…
Οι τοπικές κοινωνίες έμαθαν κι αυτές στο εύκολο χρήμα, αναβαθμίστηκε ο τρόπος ζωής τους, αλλά όχι η παραγωγική βάση τους. Το καταναλωτικό τους επίπεδο εκτινάχθηκε, ενώ η ανταγωνιστικότητά τους κινήθηκε ακριβώς αντίθετα: σταθερά αποδυναμώθηκε.
Αρχιτέκτονας αυτού του «εκσυγχρονισμού», ο τότε υπουργός Γεωργίας και μετέπειτα Πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης.
* Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στους λεγόμενους «μικρομεσαίους», δηλαδή τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ο αριθμός των οποίων πολλαπλασιάστηκε. Αλλά δεν βελτιώθηκαν οι συνθήκες ανταγωνισμού. Έτσι δημιουργήθηκε το φαινόμενο του «πολύ-εμπορισμού»: άνοιγαν πολλά «μαγαζάκια», αλλά ακόμα και τα πιο επιτυχή εξ αυτών ήταν κατά κανόνα βραχύβια…
Επίσης, δε δημιουργήθηκαν συνθήκες ανάδειξης νέας επιχειρηματικής τάξης μέσα από την αγορά. Αναδείχθηκαν πολλές νέες επιχειρήσεις δια της συμμετοχής σε κρατικές προμήθειες.
Οι μικρομεσαίοι έγιναν έμμεσα κρατικοδίαιτοι και οι πιο επιτυχείς εξ αυτών έπαψαν να είναι «μικρομεσαίοι», γιγαντώθηκαν κι έγιναν άμεσα κρατικοδίαιτοι.
Τελικώς η ίδια η «επιχειρηματικότητα» στην Ελλάδα έγινε....
κρατικοδίαιτη.
* Τρίτον, το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στην δημοσιοϋπαλληλία, την οποία διόγκωσε: Με αθρόες προσλήψεις, με γιγαντισμό των ΔΕΚΟ, με μετατροπή πολλών ιδιωτικών επιχειρήσεων σε «προβληματικές» που κρατικοποιήθηκαν, και αργότερα με τη διάχυση των «δημοτικών επιχειρήσεων». Αυτές μετέφεραν τη δημοσιοϋπαλληλία στην περιφέρεια, κι άρχισαν να «απορροφούν» πρώην αγροτικούς πληθυσμούς που εγκατέλειπαν την γη ή έβρισκαν «παράλληλη απασχόληση» έξω από το χωράφι.
Έτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι σχεδόν τριπλασιάστηκαν από το 1981. Από το 4-5% περίπου του συνολικού ενεργού πληθυσμού το 1981, έφτασαν το 13% του συνολικού ενεργού πληθυσμού σήμερα! Όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν ξεπερνούν κατά μέσον όρο το 2-2,5%. Ήταν ήδη πριν το ΠΑΣΟΚ διογκωμένος ο δημόσιος τομέας – 30% μεγαλύτερος – κι έγινε πενταπλάσιος!
* Τέταρτον, το ΠΑΣΟΚ εξ αρχής έλεγξε την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πολλαπλασίασε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, πολλαπλασίασε τους φοιτητές και τις οργανικές θέσεις των καθηγητών, χωρίς να αναβαθμίσει την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης. Η Ελληνική έρευνα έμεινε πίσω, το «αντίκρισμα» των ελληνικών πτυχίων υποχώρησε, αλλά δημιουργήθηκε μια ολόκληρη στρατιά «καθηγητών», που επιλέχθηκαν και προάγονται κατά κανόνα με πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια.
Η ψευτο-«προοδευτικότητα» ηγεμονεύει παντού. Ασφαλώς υπάρχουν και πολλοί μη αριστεροί πανεπιστημιακοί, οι οποίοι, όμως, είναι ίσως οι πιο «φοβισμένοι» Έλληνες πολίτες. Συνήθως κρύβουν τις απόψεις τους. Συνηθέστερα παριστάνουν τους «προοδευτικούς» για να επιβιώσουν. Ενίοτε προπηλακίζονται από «ομάδες κρούσης» έξω-πανεπιστημιακών αριστεριστών και αναρχικών. Πολύ συχνά υποχρεώνονται σε συναλλαγή μαζί τους.
Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ζουν μέσα σε συνθήκες ιδεολογικής τρομοκρατίας και συναλλαγής κυκλωμάτων. Που εκτός της συντεχνιακής τους στήριξης φροντίζουν και για την υπεράσπιση της δικής τους «πολιτικής ορθότητας».
Με την απόλυτη κυριαρχία των άκαπνων νέο-αριστερών στα Πανεπιστήμια δημιουργήθηκε μια στρατιά διανοούμενων «γνωμηγετών» (opinion leaders), πρόθυμων να αποδομήσουν κάθε πολιτική πρόταση που αμφισβητεί τα στερεότυπα της Αριστεράς και να στηρίξουν κάθε αντίστοιχη πρόταση που τα υπερασπίζεται και τα αναπαράγει.
Ο δημόσιος λόγος της Ελλάδας είναι ο πιο «κολλημένος» σε ψευτο-προοδευτικές εμμονές απ’ όλη την Ευρώπη!
Η Αριστερά στα Πανεπιστήμια έχει εξελιχθεί πλέον από εξω-θεσμική «ατμομηχανή Προόδου», όπως φιλοδοξούσε να είναι στη δεκαετία του ’70, σε τροχοπέδη συντήρησης, σε παράγοντα διανοητικής κι ερευνητικής αποτελμάτωσης, σε συμμαχία «διάσωσης» προσωπικών φέουδων και προνομίων.
* Τέλος, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ελέγξει τα ΜΜΕ. Όταν ήλθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, ο Κεντροαριστερός τύπος είχε υπεροχή κυκλοφορίας της τάξης του 60-40%. Σήμερα η υπεροχή αυτή είναι της τάξης του 85-15%! Παράλληλα, όμως, δημιουργήθηκαν κανάλια και ραδιοφωνικοί σταθμοί, όπου η κεντροαριστερά ηγεμονεύει σχεδόν απόλυτα. Ακόμα και στα κρατικά κανάλια. Ακόμα και επί Νέας Δημοκρατίας!
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν τολμούσε να πει κανείς στην Ελλάδα αυτά που δήλωσαν κατά καιρούς η Σοσιαλίστρια Σεγκολέν Ρουαγιάλ ή ο Κεντροδεξιός Νικολά Σαρκοζύ στη Γαλλία, ο Σοσιαλιστής Θαπατέρο στην Ισπανία ή ο Εργατικός Γκόρντον Μπράουν στη Βρετανία, ή ο Σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρτ Σρέντερ στη Γερμανία, θα τον κατήγγελλαν εδώ ως «ακροδεξιό», ή «νεοφιλελεύθερο» (ενίοτε ως και τα δύο).
Οι απόψεις μεγάλου φάσματος της Ελληνικής κοινωνίας και της Ευρωπαϊκής Πολιτικής, υπό-εκπροσωπούνται στο δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ. Αντίθετα, οι απόψεις της Αριστεράς (και της άκρας Αριστεράς) υπέρ-εκπροσωπούνται.
Αυτό είναι αποτέλεσμα επιβολής της Αριστεράς στα ΜΜΕ, που όμως δεν λειτουργεί υπέρ των κομμάτων της Αριστεράς. Λειτουργεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Ως δύναμη στήριξής του όταν είναι στην Κυβέρνηση, κι ως «δύναμη κρούσης» κατά της κυβέρνησης (της ΝΔ) όταν το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην Αντιπολίτευση.
Καταρρέουν και οι πέντε πυλώνες!
Αυτοί οι πέντε «πυλώνες» καθεστωτικής ισχύος του ΠΑΣΟΚ φαίνονται σήμερα να υποχωρούν:
* Η αγροτική τάξη έχει ήδη συρρικνωθεί περίπου στο μισό του 1981. Το 2013 λήγουν οι αγροτικές επιδοτήσεις των Βρυξελλών. Κι είναι δύσκολο να σταθεί μη επιδοτούμενη αγροτική παραγωγή, σε μια αγορά, όπου υπάρχουν τόσες στρεβλώσεις, ώστε η τεράστια ψαλίδα τιμών ανάμεσα στο ράφι και στο χωράφι αποθαρρύνει πια τους πάντες.
Κυριολεκτικά οι αγρότες μας είναι στον αέρα μετά το 2013.
Πέρσι η ψυχορραγούσα κυβέρνηση της ΝΔ τους έδωσε κάποια «ψίχουλα». Φέτος δεν πήραν τίποτε. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχασε τα τελευταία υπολείμματα της στήριξής του ανάμεσα στους αγρότες. Από τους οποίους πολλοί το ψήφισαν τον Οκτώβριο. Αλλά τώρα νιώθουν «κοψοχέρηδες»…
* Οι μικρομεσαίοι υπέστησαν ένα πλήγμα από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ το 1999-2000 με την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου. Αλλά τότε έχασαν σημαντικό μέρος των αποταμιευμάτων τους, δεν έχασαν τα μέσα να βγάζουν χρήματα. Διατήρησαν τα μαγαζιά τους.
Τώρα, με τα μέτρα που εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά πολλοί απ’ αυτούς θα βάλουν λουκέτο.
Κι είναι ο τρόμος και ο «τρόπος» που τους απομακρύνει από το ΠΑΣΟΚ, περισσότερο ίσως απ’ αυτά καθαυτά τα μέτρα:
Ο τρόμος αυτού που βλέπουν να έρχεται, και ο τρόπος με τον οποίο τους ξεγέλασαν. Τους έταξαν παροχές που θα τόνωναν την αγορά και τώρα τους πνίγουν κάθε ανάσα. Κυριολεκτικά τους καταδικάζουν σε ασφυξία.
Πριν από πέντε μήνες καταψήφισαν τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος τους είχε υποσχεθεί δύο δύσκολα χρόνια. Και ψήφισαν το Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος τους υποσχέθηκε ένα νέο «πάρτι παροχών» και («πράσινης») ανάπτυξης. Για να τους φέρει τελικά ένα εφιάλτη πρωτοφανούς συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης χωρίς τέλος. Μπροστά στην οποία τα μέτρα που είχε εξαγγείλει ο Κώστας Καραμανλής τον περασμένο Σεπτέμβριο μοιάζουν σήμερα με απλό «χάδι»…
* Η δημοσιουπαλληλία, ο πιο σκληρός πυρήνας του ΠΑΣΟΚικού καθεστώτος, δέχεται σήμερα το πιο καίριο πλήγμα από τα μέτρα της Κυβέρνησης. Εδώ η συνολική μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος είναι της τάξης του 10% άμεσα. Και μάλιστα από ένα κόμμα που τους έταζε «λαγούς με πετραχήλια» και τους βεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν» μόλις πριν έξη μήνες!
Οι δημόσιοι υπάλληλοι πλήττονται άμεσα και σκληρά από τα πρωτογενή αποτελέσματα της προσαρμογής που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες.
Οι μικρομεσαίοι πλήττονται από τα δευτερογενή αποτελέσματα, δηλαδή από την ύφεση που θα προκληθεί. Που θα είναι βαθιά και αυτοτροφοδοτούμενη.
Η δημοσιονομική προσαρμογή των ετών 1985-87 ήταν ίσως σκληρότερη σε πραγματικούς όρους (μηδενικές ονομαστικές αυξήσεις επί δύο χρόνια σε συνθήκες μέσου πληθωρισμού 17%), όμως τότε τα βασικά «κεκτημένα» είχαν διατηρηθεί, η υποτίμηση του νομίσματος αύξησε την εγχώρια ζήτηση και υπήρχε ρευστότητα σε ένα περιβάλλον όπου ο ιδιωτικός τομέας είχε πολύ χαμηλή δανειακή επιβάρυνση.
Τώρα ο συνδυασμός πρωτογενών και δευτερογενών αποτελεσμάτων σε συνθήκες χαμηλής ανταγωνιστικότητας, έλλειψης ρευστότητας και σε περιβάλλον υψηλής δανειακής εξάρτησης του ιδιωτικού τομέα, δημιουργεί αληθινό εφιάλτη.
Η διετία 1985-87 εξανάγκασε τους πάντες σε περιστολή της δαπάνης.
Η τωρινή «προσαρμογή» οδηγεί σε χρεοκοπία.
* Τα Πανεπιστήμια έχουν ήδη φτάσει στα όριά τους από τη δράση των εξω-πανεπιστημιακών. Η κοινωνική ένταση που θα προκύψει δεν προμηνύει τίποτε καλό για τα ίδια τα Πανεπιστήμια, που θα βρεθούν στο επίκεντρο των συγκρούσεων. Πολύ περισσότερο που τα κονδύλιά τους κόβονται και οι συμμαχίες που διατηρούσαν τον έλεγχο της «προοδευτικότητας» θρυμματίζονται.
* Τέλος, η ύφεση θίγει και τη διαφημιστική αγορά, περιορίζοντας τα έσοδα και των ΜΜΕ. Πολλά των οποίων αντιμετωπίζουν, επί πλέον, πρόβλημα αξιοπιστίας. Και δεν είναι τυχαία η σταθερή και ιλιγγιώδης μείωση των πωλήσεών και της κυκλοφορίας τους. Που έχει πέσει κατά 80% σε σχέση με το 1990 και κατά 60% σε σχέση με το 2000!
Τέτοια πτώση κυκλοφορίας είναι ουσιαστικά συρρίκνωση επιρροής. Τα ΜΜΕ ελέγχονται πάντα από την Κεντροαριστερά, αλλά η επιρροή τους στην κοινωνία είναι όλο και μικρότερη.
Έκρηξη ή ενδόρρηξη
Σήμερα συντελείται αληθινό «τέλος εποχής». Συνθλίβονται όλοι οι πυλώνες του καθεστώτος που εγκαταστάθηκε μετά το 1981 και αναπαραγόταν έκτοτε. Με όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες. Με όλο και σοβαρότερες αντιφάσεις. Αλλά αναπαραγόταν, πάντως…
Το ερώτημα είναι αν θα διαλυθεί με κοινωνική «έκρηξη», δηλαδή εκτόνωση προς τα έξω, ή πολιτική «ενδόρρηξη», δηλαδή απορρόφηση εντάσεων και εκτόνωση προς τα μέσα.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί απεγνωσμένα να συμβεί το δεύτερο. Να στραφεί η μήνις της κοινωνίας κατά της Νέας Δημοκρατίας, που κυβερνούσε ως πρόσφατα, έχει κι αυτή τις ευθύνες της αναμφίβολα, αλλά οι ευθύνες της αφορούν ότι δεν άλλαξε το σύστημα που το ΠΑΣΟΚ θεμελίωσε και που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκε φανατικά. Μέχρι που διαλύθηκε στα χέρια του…
Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της, προσπαθεί κι εκείνη να συμβεί το δεύτερο: Να αλλάξει το πολιτικό σύστημα με μια νέα Μεταπολίτευση. Που προϋποθέτει, βέβαια, μια διαφορετική – πολύ διαφορετική – Νέα Δημοκρατία.
Το τι ακριβώς θα προκύψει, εξαρτάται από το αν θα προλάβει η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει δραστικά – και να πείσει για την αλλαγή της αυτή – πριν τα πάντα διαλυθούν στα χέρια ενός ΠΑΣΟΚ, που δεν μπορεί ούτε να διασώσει το σύστημα που το ίδιο θεμελίωσε, ούτε να διαχειριστεί την ομαλή μετάβαση σε κάποιο άλλο.
Τραγική ειρωνεία: Το ΠΑΣΟΚ σήμερα ενταφιάζει αυτό που το ίδιο εξέθρεψε, επέβαλε, υπερασπίστηκε και διαχρονικά στηρίχθηκε πάνω του…
Αληθινό «τέλος εποχής»!
Υπαρξιακά ερωτήματα
energoipoliteskv.blogspot.com
Περνάς από μια στάση λεωφορείου όπου συναντάς τρία άτομα να περιμένουν :
1. Μια γριούλα που πεθαίνει..
2. Ένα φίλο από τα παλιά που σου έσωσε κάποτε τη ζωή.
3. Τη γυναίκα/άντρα των ονείρων σου.
Ποιον θα έπαιρνες μαζί σου στο αυτοκίνητο, λαμβάνοντας υπόψη ότι χωράει μόνο ένα άτομο?
Σκέψου προτού διαβάσεις παρακάτω.
ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ...
Βρίσκεσαι σε ένα ηθικό δίλλημα το οποίο έθεσαν κάποτε σε μια επαγγελματική συνέντευξη. Θα μπορούσες να πάρεις τη .......
γριούλα, γιατί έμοιαζε να πεθαίνει και έτσι να τη σώσεις ή τον παλιό σου φίλο που κάποτε σου έσωσε τη ζωή.
Ωστόσο, ίσως να μην ξανασυναντούσες ποτέ τη γυναίκα/άντρα της ζωής σου.
ΒΙΑΖΕΣΑΙ..
Ο υποψήφιος που τελικά προσέλαβαν (ανάμεσα σε 200) δεν δίστασε να απαντήσει. Μου άρεσε πολύ και σκέφτομαι να τη χρησιμοποιήσω και εγώ σε πιθανή συνέντευξη. Τι είπε;
"Θα έδινα τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον φίλο μου και θα του ζητούσα να πάει τη γριούλα στο νοσοκομείο, ενώ εγώ, θα έμενα περιμένοντας το λεωφορείο με τη γυναίκα/άντρα των ονείρων μου".
Ηθικό δίδαγμα:
Πρέπει να ξεπερνάμε τα εμφανή όρια που μας θέτουν τα προβλήματα και να χρησιμοποιούμε τη φαντασία !
Από ......... kafeneio
Για την Ημέρα της Γυναίκας...
Ο ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Αναρτήθηκε από......
energoipoliteskv.blogspot.com
Tου Κυριάκου Σιμόπουλου
από την Ελεύθερη Έρευνα
http://www.freeinquiry.gr/
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο άνδρας είχε το δικαίωμα να άρχει εξ αιτίας «της φυσικής και διανοητικής του υπεροχής», ενώ η γυναίκα, έχοντας την αίσθηση της «τάξης» και το προσόν της «ομορφιάς», υποχρεωνόταν να υπακούει στις εντολές των αρσενικών και να συμμορφώνεται στους νόμους και τα ήθη, που επέβαλλε η ανδρική κοινωνία.
Στην Αθήνα της κλασικής εποχής υπήρχαν «γυναικονόμοι», κρατικοί επιστάτες, που επέβλεπαν και παρακολουθούσαν τις γυναίκες κατά την έξοδο τους από τον οίκο. Η ειδική αυτή υπηρεσία είχε καθιερωθεί από το πολίτευμα του Σόλωνος: Ακόμα και για τον περίπατο των γυναικών, για τα πένθη και τις εορτές επέβαλε νόμο, που απέτρεπε την αταξία και την άπρέπεια. Απαγορευόταν η νυκτερινή έξοδος των γυναικών. «Έπρεπε να επιβαίνουν σε άμαξα μ΄ ένα λύχνο να φέγγει μπροστά»! (Πλούταρχος, Σόλων, 21). Κατά τον Αριστοτέλη οι «γυναικονόμοι» προορίζονταν αποκλειστικά για την τάξη των αριστοκρατών, «γιατί πώς είναι δυνατό να εμποδίζονται οι γυναίκες των φτωχών να βγαίνουν». (Πολιτικά, 1300 d).
Ολότελα διαφορετικές η ανατροφή και...
η διαβίωση των θηλυκών στην κοινωνία της Σπάρτης. Το καθεστώς των Λακεδαιμονίων θεμελιωνόταν αποκλειστικά στη στρατιωτική ισχύ και η επιβίωση του σπαρτιατικού πληθυσμού εξασφαλιζόταν από τους πολέμους και τις διαρπαγές. Χρειαζόταν επομένως ένα δυναμικό στρατοκρατικό σύστημα. Οι άρρενες Λακεδαιμόνιοι εκγυμνάζονταν από την παιδική τους ηλικία και εκπαιδεύονταν στα πλαίσια μιας βάναυσης πολεμοχαρούς πολιτικής. Καμμιά παιδεία, καμμιά πνευματική καλλιέργεια, καμμιά διδασκαλία σχετική με τα γράμματα, τις τέχνες, την ηθική. Για τη γεωργική παραγωγή καί τα τεχνικά έργα χρησιμοποιούσαν τους είλωτες.
Το στρατοκρατικό αυτό σύστημα επέβαλε και τη συστηματική εκγύμναση των κοριτσιών στους αθλητικούς χώρους, πλάι στους άρρενες συνομίληκούς τους, στο τρέξιμο, στη δισκοβολία, στο ακόντιο, στην πάλη. Σκοπός η ανάπτυξη εύρωστων σωμάτων, που θα εξασφάλιζαν τη γέννηση αντάξιων τέκνων, μελλοντικών ρωμαλέων στρατιωτικών. Η άσκηση αυτή και η σωματική ενδυνάμωση συντελούσαν επίσης στην αντοχή κατά τις ώδινες του τοκετού.
Για να κινούνται άνετα φορούσαν κοντούς χιτώνες, ανοιχτούς στο πλάι, που ανέμιζαν αποκαλύπτοντας τους μηρούς. Γι΄ αυτό τίς αποκαλούσαν, όπως γράφει ο Πλούταρχος, «φαινομηρίδες». Συμμετείχαν μισόγυμνες στις πομπές, και στους ναούς τραγουδούσαν και χόρευαν μπροστά στους νέους. Τις συνήθειες αυτές, που καθιερώθηκαν στη Σπάρτη για λόγους ευγονίας -για τη γέννηση άξιων πολεμιστών- στιγματίζει ο Ευριπίδης: «Κόρη της Σπάρτης φρόνιμη δεν γίνεται κι αν θέλει ακόμα. Αυτές, τα σπίτια αφήνοντας σε στάδια καί παλαίστρες τρέχουν με τους νιους με πέπλα ανεμισμένα καί γυμνά μεριά». (Ανδρομάχη, 597-598).
Οι ελευθεριότητες των κοριτσιών απέβλεπαν στον αισθησιακό ερεθισμό των νέων, που έσπευδαν να νυμφευθούν. Ήταν μια παρόρμηση του καθεστώτος για πληθυσμιακή διεύρυνση και απόκτηση νέων στρατιωτών. Η γαμήλια, ωστόσο, μεταχείριση των γυναικών ήταν βάναυση και απάνθρωπη, στυγνή βία, πραγματικός εξευτελισμός. Γράφει ο Πλούταρχος: «Στη Σπάρτη ό γάμος γινόταν με απαγωγή της νύφης. H λεγόμενη “νυμφεύτρια” της έκοβε σύρριζα τα μαλλιά, την έντυνε με ανδρικό ιμάτιο και την έκλεινε σε ένα σκοτεινό χώρο μ΄ ένα στρώμα από καλάμια. Ο γαμπρός, αφού δειπνούσε στα “συσσίτια”, ερχόταν, πλάγιαζε λίγο μαζί της κι υστέρα έφευγε, για να κοιμηθεί στο υπνωτήριο με τους συνομίληκούς του. Η συνάντηση γινόταν πάντοτε στο σκοτάδι, κλεφτά, κι ο τοκετός πραγματοποιόταν πριν ο σύζυγος αντικρύσει τη γυναίκα του στο φως της μέρας»! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Κατά τη νομοθεσία του Λυκούργου τα παιδιά δεν ανήκαν στους γονείς, αλλά στην πόλη καί εκείνο, που είχε σημασία για τη σπαρτιατική εξουσία ήταν να γεννηθούν τέκνα κατάλληλα για πόλεμο, όπως κατά την περίοδο του χιτλερικού φασισμού στη Γερμανία. Επέτρεπε γι αυτό στους άνδρες να οδηγούν στη συζυγική κλίνη κάποιον άλλο που θαύμαζαν καί να συνευρεθεί με τη γυναίκα του, με σκοπό την καλύτερη παιδοποιία. Θεωρούσε ανοησία καί ελαφρότητα -«αβελτηρίαν και τύφον»- ο Λυκούργος την επιμονή του συζυγικού ζεύγους να αποκτούν δικά τους παιδιά και να αξιώνουν αμοιβαία πίστη καί αφοσίωση. Και υπενθύμιζε, ότι τις σκύλες και τις φοράδες τις οδηγούν στους καλύτερους επιβήτορες! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Οι Έλληνες της Ιωνίας, ιστορεί ο Γερμανός Βeloch, υπό την επίδραση των γειτονικών λαών της Μ. Ασίας, εγκαινίασαν τον αποκλεισμό των γυναικών από τον δημόσιο βίο και τον εγκλεισμό τους στον «οίκο». Οι Αθηναίοι υιοθέτησαν την πρακτική των Ιώνων. Ωστόσο, στίς μη ιωνικές περιοχές, οι γυναίκες διατηρούσαν τις ελευθερίες της ομηρικής εποχής. (Griechische Geschichte, 1893, τ. Α΄, σ. 406 κ.ε.)
Χαρακτηριστικό της ανδροκρατικής συμπεριφοράς απέναντι στη γυναίκα είναι η φράση του ποιητή εκ Μεγάρων Θέογνι (στ΄ αι. π.Χ.): «Μισώ τις γυναίκες, που τριγυρίζουν και παραμελούν το νοικοκυριό». Κατά τον Μένανδρο η «επικράτεια» των γυναικών φτάνει ως την εξώπορτα του σπιτιού!
Ο περιορισμός των γυναικών καθιερώθηκε στην Αθήνα κατά τον ε΄ αι. π.Χ. παράλληλα με τη θεμελίωση των δημοκρατικών ιδεωδών και της ελευθερίας. Οι Αθηναίοι άνδρες στρέφονταν προς τις «εταίρες», πού είχαν τις δυνατότητες για μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια, κάτι εντελώς άγνωστο στίς έγκλειστες γυναίκες. Οι εταίρες έπαιζαν σημαντικό ρολό στην αθηναϊκή κοινωνία, καθώς αποτελούσαν ερωτικές συντρόφους των ανδρών της εξουσίας.
Οι γυναίκες του αρχαίου ελληνικού κόσμου αντιμετωπίζονταν ως αναγκαίο κακό και ο έρωτας είχε στόχο αποκλειστικά τις εταίρες. Μόνο εκείνες είχαν προσβάσεις στην παιδεία, ενώ οι άλλες γυναίκες ζούσαν στον «γυναικωνίτη», όπως τα μεταγενέστερα θηλυκά της Ανατολής στη δουλεία των χαρεμιών. Στον αρχαίο κόσμο η γυναίκα θεωρείται κατώτερο όν, από φυσικού της, παραμελημένη σε όλους τους τομείς, ανίκανη για ανάμιξη στα κοινά, με έμφυτη τάση προς το κακό και προορισμένη αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και τις ανδρικές απολαύσεις. Κατά την επικρατούσα αντίληψη, από πλευράς ικανοτήτων, ταυτιζόταν σχεδόν με τους δούλους. Η εκπαίδευση των κοριτσιών γινόταν από τις μητέρες και τις τροφούς καί περιοριζόταν αποκλειστικά στο νοικοκυριό, στο γνέσιμο, στο πλέξιμο, στον αργαλειό και τις άλλες γυναικείες απασχολήσεις. Δεν υπήρχαν γι΄ αυτό γυναίκες εγγράμματες και πεπαιδευμένες, εκτός από μερικές εταίρες. Ο «γυναικωνίτης», μπορεί να μην ήταν φυλακή ή εφτασφράγιστο χαρέμι, αποτελούσε όμως, ένα χώρο ισόβιου περιορισμού των θηλυκών σε ένα τμήμα της οικογενειακής κατοικίας.
Στις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες προβάλλονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο και γυναίκες, αλλά από άνδρες συγγραφείς και οι θεατρικές παραστάσεις απευθύνονταν στο ανδρικό κοινό. Παντού κυριαρχούσε η ιδεολογία του αρσενικού. Ο Αριστοφάνης εμφανίζει στα έργα του μια διαφορετική εικόνα των γυναικών της Αθήνας, άσχετη συνήθως με την πραγματικότητα. Γενικά, οι κωμωδίες και τα άλλα θεατρικά και λογοτεχνικά έργα δεν εξεικονίζουν με εγκυρότητα την κοινωνική ζωή, ούτε αποτελούν έγκυρες ιστορικές πηγές.
Οι γυναίκες αποκλείονταν από τίς συνελεύσεις και τη λήψη αποφάσεων. Ήταν περιορισμένες στον οίκο και υποταγμένες στον άνδρα. Ιδού οι απόψεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, ποιητών και στοχαστών για το γυναικείο φύλο. Κατά τον Αριστοτέλη τα ήμερα ζώα είναι ανώτερα των αγρίων, αφού δέχονται να κυριαρχούνται από τους ανθρώπους, γιατί έτσι προστατεύουν τη ζωή τους. Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις ανδρών καί γυναικών. Το αρσενικό είναι ανώτερο όν και το θηλυκό κατώτερο, το πρώτο είναι αυθέντης, το δεύτερο υποτελής. (Πολιτικά, 1254 b).
Κατά τον Ευριπίδη, η γυναίκα δεν γίνεται καλή με τη μόρφωση. Πρέπει να ασχολείται με χειρωνακτικές αποκλειστικά εργασίες, να μαγειρεύει φαγητά, ν΄ ασχολείται με το πλέξιμο, τον αργαλειό, το κέντημα.
Πολυάριθμες οι ιερόδουλες του ναού της Αφροδίτης στον Ακροκόρινθο. Κατά τον Στράβωνα πάνω από χίλιες ιερόδουλες εκδίδονταν στον ναο-πορνείο. Σημαντική πηγή πλούτου για την Κόρινθο η έκπορνευσή τους, γιατί στην πόλη κατέφευγαν πλήθη επισκεπτών με αναρίθμητα πλοία, που κατέπλεαν στα δύο λιμάνια. Η γνωστή αρχαία παροιμία «ου παντός πλείν εις Κόρινθον» αναφέρεται στις μεγάλες αμοιβές, που αξίωναν οι ιερόδουλες από τους επισκέπτες, κυρίως ναυτικούς. (Στράβων, Γεωγραφικά, Η΄ 378).
Μερικές ήταν προσφορές ιδιωτών προς τη θεά. Η λατρεία της Αφροδίτης κυριαρχούσε στην Κόρινθο. Ο Πίνδαρος, στον 13ο «Ολυμπιακό» του, αναφέρεται σε κάποιον Κορίνθιο αθλητή -Ξενοφών το όνομα του- που ύστερα από τη νίκη του στο πένταθλο, χάρισε στο ναό της Αφροδίτης ένα κοπάδι από πενήντα ιερόδουλες! Το είχε υποσχεθεί στη θεά πριν από τους αγώνες. Κατά τον Αθήναιο, μετά τη νίκη του, οδήγησε στο ναό του Ακροκορίνθου εκατό πόρνες λέγοντας στη θεά: «Βασίλισσα της Κύπρου! Ο Ξενοφών έφερε στο άλσος σου εκατό φοράδες να βοσκήσουν, εκπληρώνοντας το τάμα του». (ΧΙΙΙ, 573 f - 574 a).
Κατά τον Αθήναιο, η Κόρινθος συναγωνιζόταν την Αθήνα στον αριθμό των πόρνων. O Σόλων αγόρασε πλήθος γυναικών, άνοιξε στην πόλη δημόσια πορνεία και αφιέρωσε ένα ναό στην Πάνδημο Αφροδίτη. Σ΄ αυτά τα πορνεία -«επί τοίσι πορνείοισιν»- γράφει ο ποιητής Ξέναρχος στο έργο του «Πένταθλον», οι γυναίκες περίμεναν τους εφήβους γυμνόστηθες. Οι δαπάνες του ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και τα έξοδα συντήρησης καλύπτονταν από τις εισπράξεις των πόρνων στους κακόφημους οίκους. Θρησκεία και πορνεία συμπορεύονταν - κοινά συμφέροντα, κοινά κέρδη...
Και η εταίρα Ασπασία του Περικλέους, πρωτοστατούσε στη διάδοση της πορνείας. Φρόντιζε για την εισαγωγή πολυάριθμων όμορφων θηλυκών, έτσι που η Ελλάδα πλημμύρισε από πόρνες. (Αθήναιος, XIII, 569 f). Εξ αιτίας μάλιστα του πορνοεμπορίου της Ασπασίας ξέσπασε o πόλεμος μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων. Μερικοί μεθυσμένοι νεαροί Αθηναίοι έκλεψαν μια πόρνη από τα Μέγαρα, τη Σιμαίθα. Oργίσθηκαν οι Μεγαρίτες κι έκλεψαν, με τη σειρά τους, δύο πόρνες της Ασπασίας. (Αριστοφάνης, Αχαρνής, 524 κ.ε.). Θύμωσε ο Περικλής κι έλαβε καταστροφικά μέτρα κατά των Μεγαρέων. Αυτή θεωρείται και η πραγματική αιτία του πελοποννησιακού πολέμου.
* * *
Η έξοδος των γυναικών από την κατοικία - φυλακή γινόταν μόνο για συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές, για προσκύνημα σε ναό ή σε κάποια κηδεία συγγενικού προσώπου. Τα κορίτσια έπρεπε να συνοδεύονται από τους γονείς ή από ηλικιωμένους. Οι γυναίκες προσέρχονταν κυρίως στα θεσμοφόρια, όπου έκλαιγαν για την αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό του Άδη και για το πένθος τής μητέρας της, τής Δήμητρας κι έπειτα εόρταζαν την επιστροφή της στη γη. Για την έξοδο των γυναικών έλεγε ο Αθηναίος ρήτορας Υπερείδης: «Η γυναίκα πού βγαίνει στο δρόμο πρέπει να έχει τέτοια ηλικία, που οι διαβάτες να μη ρωτάνε τίνος σύζυγος είναι αυτή, αλλά τίνος είναι μητέρα!» (Στοβαίος, ΟΔ΄ 33). Η μοίρα της γυναίκας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ήταν να γίνει σύζυγος, εταίρα ή δούλη.
Τη λατρεία των θεαινών καί τις σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις φρόντιζαν στην αρχαία Ελλάδα αποκλειστικά οι ιέρειες. Στη Ρώμη, οι αντίστοιχες ιέρειες ονομάζονταν Εστιάδες (Vestales). Έπρεπε να είναι καi να παραμείνουν παρθένες σ΄ ολόκληρο τον ιερατικό τους βίο. Κάθε αμάρτημα τούς οδηγούσε σε άγριο ξυλοδαρμό από τον pontifex maximus, τον αρχιερέα. Όποια Εστίας έχανε την παρθενία της ενταφιαζόταν ζωντανή. Κατασκεύαζαν μια υπόγεια κάμαρα με κλίνη καi αναμμένο λύχνο, κατέβαζαν την αμαρτωλή δεμένη με λουριά στην κρύπτη του θανάτου, αφαιρούσαν την κλίμακα καi κάλυπταν την είσοδο με πέτρες καί χώματα. Έτσι, γράφει o Πλούταρχος, τιμωρούνται όσες παραβιάζουν την ιερή παρθενία. (Bίοι Παράλληλοι, Νουμάς, 10). Υπάρχουν αρχαίοι συγγραφείς, που αναφέρονται σε γυναικείες προσωπικότητες. Όλες όμως οι προβαλλόμενες και υμνολογούμενες ανήκαν στους κύκλους της εξουσίας.
Η υβριστική, καταφρονητική και εμπαικτική συμπεριφορά απέναντι στο γυναικείο φύλο κυριαρχεί στα περισσότερα αρχαία κείμενα. Ακολουθεί μια επιλογή αποφθεγμάτων μισογυνισμού και χλεύης. Ο Όμηρος ορίζει ποιές πρέπει να είναι οι γυναικείες απασχολήσεις:
«Και συ στην κάμαρα σου πήγαινε και τις δουλειές του κοίτα,
τον αργαλειό, τη ρόκα, πρόσταξε τις βάγιες να δουλεύουν
τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουνε παρά στους άνδρες μόνο». (Οδύσσεια, α΄ 356-359).
Ο μισογυνισμός κυριαρχεί στα ποιητικά έργα του Ησιόδου:
«Πρώτα - πρώτα σπίτι ν΄ αποχτήσεις, γυναίκα και δυό καματερά. Γυναίκα ν΄ αγοράσεις κι όχι να την παντρευτείς, έτσι που να μπορεί ν΄ ακολουθήσει τα βόδια». (Έργα και Ημέραι, 405 - 406).
«Και μη σου πάρει τα μυαλά καμμιά γυναίκα, που κουνάει τα πισινά της. Η κολακεία της η γλυκειά σ΄ άλλο από το βίος σου δεν αποβλέπει. Γιατί όποιος γυναίκα εμπιστευθεί σε κλέφτη εμπιστεύεται». (Έργα και Ημέραι, 373 - 375).
«Φριχτή είναι των γυναικών η ρίζα κι η φάρα τους μεγάλη συμφορά για τους ανθρώπους». (Θεογονία, 591 - 592).
«Ο ψυχοπομπός Ερμής, ο Αργειοφόντης, έβαλε την ψευτιά στο στήθος της γυναίκας και τα γλυκόλογα και την κατεργαριά».(Έργα και Ημέραι, 78 - 79).
«Δεν υπάρχει τίποτα φοβερότερο απ΄ την κακή γυναίκα, που όλο στο φαΐ έχει το νου της και τον άντρα της σιγοκαίει χωρίς δαυλί και σε άραχλα γεράματα τον ρίχνει». (Έργα και Ημέραι, 703 - 705).
«Μ΄ αν μπλέξεις με κανένα τρελλοκόριτσο γυναίκας, όσο θα ζεις θα φέρνεις μέσα σου μια πίκρα, που στιγμή απ΄ την καρδιά κι απ΄ την ψυχή σου δεν θα ξεκολλάει και, να το ξέρεις, πως γιατρειά στη συμφορά την τέτοια δεν υπάρχει.» (Θεογονία, 607 - 612).
Ο ποιητής Σιμωνίδης ο Αμοργίνος, ο ιαμβογράφος του ζ΄ αι. π.Χ., ήταν ο δεύτερος μετά τον Ησίοδο πολέμιος του γένους των γυναικών. Στον περίφημο «Ίαμβο κατά γυναικών» απαριθμεί δέκα τύπους γυναικών. Οι οκτώ προέρχονται από ζώα (γουρούνα, αλεπού, σκύλα, γαϊδάρα, νυφίτσα, φοράδα, μαϊμού και μέλισσα) και οι δύο από γη και θάλασσα. Μόνο η μέλισσα αποτελεί ευνοϊκή και επαινετική παραδοχή. Τα υπόλοιπα αποτελούν υβριστικούς και βάναυσους ισχυρισμούς, ότι η γυναίκα είναι συμφορά, μέγα δεινόν. Βρωμιάρα, πανούργα, κατεργάρα, χαζή, ανεμοδούρα, φαγού, αμαρτωλή, λάγνα και γελοία.
Κατά τον Ησίοδο η Πανδώρα πλάσθηκε από γη καί νερό, ενώ κατά τον Σιμωνίδη μιά ξεφύτρωσε από τη γη και μιά από τη θάλασσα. Η γήινη δεν αποτελεί απλώς κακόν, αλλά καί «πηρόν», πνευματική σακάτισσα. Ηλίθια και αναίσθητη, όπως η Πανδώρα, ξέρει μόνο να χάφτει.
Μάστιγα και συμφορά και η γυναίκα που βγήκε από τη θάλασσα -ειρωνεύεται τη γέννηση της Αφροδίτης. Τα χαρακτηριστικά αυτού του θηλυκού είναι η «φιλότης», το πάθος για σμίξιμο με αρσενικό και «η απάτη, που συνοδεύει τον αφρό». Η γυναίκα είναι πλασμένη με μορφή θεάς, αλλά με μυαλό σκύλας. Έχει όμορφη όψη, αλλά αλλοίμονο σε κείνον πού τη συντροφεύει.
Κατά τον Σιμωνίδη είναι γυναίκα - γουρούνα πού κυλιέται στη λάσπη. Η πρώτη γυναίκα, καθισμένη πλάι στις βρωμιές, παχαίνει, η άλλη κάθεται κι όλο τρώει. Η γυναίκα του Ησίοδου είναι «πυγοστόλος», -κουνάει τα πισινά της- (Έργα και Ημέραι, 373), του Σιμωνίδη είναι μαϊμού - χωρίς πισινά. Από τη γουρούνα ως τη μαϊμού το θηλυκό εξεικονίζεται σε διάφορα «φύλα», καταραμένες ράτσες, πού ζουν ανάμεσα στους άνδρες.
Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ένας από τους επτά σοφούς (ζ΄- στ.΄ αι. π.Χ.): Ρώτησε κάποιος τον Πιττακό, γιατί δεν ήθελε να νυμφευθεί. Κι εκείνος απάντησε: «Αν πάρω όμορφη θα την έχω με τους άλλους, αν πάρω άσχημη θα την έχω ως τιμωρία».
Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων (ζ΄ - στ΄ αι. π. Χ.): «Κάποιος συμβούλευσε τον Σόλωνα να επιβάλει πρόστιμο στους άγαμους. Κι εκείνος απάντησε: “Άνθρωπέ μου, είναι βαρύ φορτίο ή γυναίκα». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 33).
Ο Σάμιος φιλόσοφος Πυθαγόρας (στ΄ αι. π.Χ.): «Κακό πράμα οι γυναίκες. Αλλά, συμπατριώτες μου, δεν υπάρχει σπίτι χωρίς κακό». «Ο γάμος είναι αναγκαίο κακό. Χαρούμενη ή ζωή χωρίς γάμο».
Ο Εφέσιος ποιητής Ιππώναξ (στ΄ αι. π.Χ.): «Δύο μέρες της γυναίκας είναι οι πιό γλυκειές, του γάμου η μία και η άλλη της κηδείας της». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 8).
Ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης (ε΄ αι. π.Χ.): «Οι άνδρες πρέπει να πειθαρχούν στους νόμους της πόλης και οι γυναίκες στα ήθη των συζύγων τους».
«Προτιμότερο να ζεί κανείς με δράκο, παρά με γυναίκα. Και πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο τον έρωτα της γυναίκας, παρά το μίσος του άνδρα».
«Πρέπει να παντρεύεται ο άνδρας; Ό,τι και να κάνει, θα μετανοιώσει». (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι και γνώμαι των εν Φιλοσοφία ευδοκιμησάντων, κεφ. Σωκράτης, 33).
Ο Αβδηρίτης σοφιστής Πρωταγόρας (ε΄ αι. π.Χ.): «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη γυναίκα, ούτε από την καλή γυναίκα».
Ο Ιπποκράτης, ο μέγας πρωτοπόρος της Ιατρικής (ε΄ αι. π.Χ.): «Τη γυναίκα πρέπει να τη συγκρατεί κανείς στη φρονιμάδα. Γιατί από φυσικού της έχει κάτι ακόλαστο μέσα της, που αν δεν κλαδεύεται καθημερινά, θρασομανάει σαν τα κλαδιά των δέντρων».
Ο ποιητής Επίχαρμος (ε΄ αι. π.Χ.): «Στην ένδοξη τη γη μας τίποτα πιο επαχθές από τη γυναίκα. Το ξέρει ο παθός· καλότυχος αυτός, που δεν το ξέρει».(Στοβαίος, ΞΗ΄ 9).
Ο ιστορικός Ηρόδοτος (ε΄ αι. π.Χ.): «Βγάζοντας το μισοφόρι της η γυναίκα γδύνεται κι από τη ντροπή».
Ο ιστορικός Θουκυδίδης (ε΄ αι. π.Χ.). Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλέους (απευθύνεται στις χήρες του πελοποννησιακού πολέμου): «Για σας μεγάλη δόξα θα είναι να μη φανείτε κατώτερες του προορισμού σας -της σιωπηλής και αθόρυβης οικιακής εργασίας- καί να γίνεται όσο πιο λιγότερο λόγος για την αρετή καί τα ελαττώματά σας ανάμεσα στους άνδρες». (Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, 45).
Ο φιλόσοφος Δημόκριτος (ε΄ αι. π.Χ.): «Τα λίγα λόγια είναι το στολίδι της γυναίκας».
«Η γυναίκα είναι ικανότερη από τον άνδρα στο κακό».
Κατά τον Ξενοφώντα, τον ιστορικό του ε΄ αι. π.Χ., οι άνδρες ασχολούνται με τα εκτός του οίκου και οι γυναίκες αποκλειστικά με τα νοικοκυριά. Και τονίζει, ότι αποτελεί καταισχύνη να παραμένει στο σπίτι ο άνδρας. (Οικονομικός, Ζ΄ 30.)
Και για την αγωγή του κοριτσιού: «Να βλέπει όσο γίνεται λιγότερα, να ακούει όσο το δυνατόν λιγότερα και να θέτει όσο πιό λιγότερες ερωτήσεις. Αποστολή του: Να φροντίζει για το σπίτι και να υπηρετεί τον άντρα του.» (Οικονομικός, Ζ΄ 6.)
Ο Πλάτων συμμερίζεται την ιδέα ενός αποκλειστικά αρσενικού κόσμου. Υποστηρίζει, ότι η Φιλοσοφία είναι έργο αποκλειστικά των ανδρών.
Ο Ευριπίδης, ο τραγικός ποιητής του ε΄ αι. π.Χ. ξεχωρίζει γιά τη σκληρότητα τού μισογυνισμού του και τις πολυάριθμες επιθετικές, υβριστικές και καταφρονητικές αναφορές στο θήλυ γένος. Θεωρεί παράλογη την ύπαρξη γυναικών στον κόσμο: «Δία, γιατί έβγαλες στο φώς του ήλιου αυτό το κίβδηλο κακό, τις γυναίκες;» (Ιππόλυτος, 616 - 617).
«Πάντα αφορμή για συμφορές είναι οι γυναίκες, γιά να ρίχνουν τους άνδρες σε μαύρη δυστυχία». (Ορέστης, 605 - 606).
«Η φρόνιμη γυναίκα είναι πάντοτε δούλα του άντρα της.» (Οιδίπους, Στοβαίος, ΞΘ΄ 18.)
«Οι γυναίκες είναι τα πιό ανίκανα για το καλό πλάσματα, ενώ γιά όλα τα κακά είναι τα πιό ικανά και σοφά». (Μήδεια, 408 - 409).
Η σειρά του Σοφοκλή: «Η σιωπή είναι το κόσμημα για τις γυναίκες». (Αίας, 293).
«Η ζωή ενός άνδρα αξίζει περισσότερο από τη ζωή χιλίων γυναικών». «Της γυναίκας ο όρκος γραμμένος πάνω στο νερό». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, 742).
«Άλλη χειρότερη απ΄ τη γυναίκα δεν υπάρχει στους ανθρώπους συμφορά, ούτε θα υπάρξει». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, Στοβαίος, 51).
Και ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του βάλλει με περιφρονητικά και σκωπτικά σχόλια κατά του γυναικείου φύλου, π.χ.: «Δεν υπάρχει στον κόσμο πιό ακαταμάχητο θεριό από τη γυναίκα». (Λυσιστράτη).
Επιθετικός και βάναυσος κατά των γυναικών και ο κωμωδιογράφος Μένανδρος (γ΄ αι. π.Χ.): «Η γυναίκα πρέπει να είναι πάντα δεύτερη και νάχει σ΄ όλα αρχηγό τον άνδρα. Σπίτι, που κυβερνάει γυναίκα, χάνεται». (Υποβολιμαίος, απόσπ., 422, Στοβαίος, ΟΔ΄ 51.)
«Θάλασσα και φωτιά δυό κακά και τρίτο η γυναίκα». (Γνώμαι μονόστιχοι, 231).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης: «Ο άνδρας είναι πιό δίκαιος, πιό γενναίος και σε όλα καλύτερος από τη γυναίκα». (Φυσιογνωμικά, 841 α).
* * *
Παρά το καταιγιστικό υβρεολόγιο, τις λοιδωρίες και τους προπηλακισμούς κατά των γυναικών στον αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως αποκαλύπτουν τα κείμενα, υπήρξαν και μερικές γενναίες φωνές, που υποστήριζαν την ισοτιμία και τον αλληλοσεβασμό των δύο φύλων. Κατά τον Αριστοτέλη η ισοτιμία πρέπει να νομοθετηθεί και να κατοχυρωθεί σε όλες τις πόλεις (αναφέρεται στους Σπαρτιάτες και τις Λάκαινες). «Όπως το σπίτι απαρτίζεται από δύο μέρη, τον άνδρα και τη γυναίκα, έτσι και η πόλη πρέπει να θεωρείται χωρισμένη σε δύο, στον πληθυσμό των ανδρών και στον πληθυσμό των γυναικών. Επομένως, στις πόλεις, όπου υιοθετούν εχθρική στάση απέναντι των γυναικών, ο νομοθέτης αδιαφορεί για τον μισό πληθυσμό». Και προβάλλει ως παράδειγμα τη Σπάρτη, όπου οι γυναίκες, εξ αιτίας των συνεχών εκστρατειών, εκτροχιάζονται. «Ρέπουν στην ανηθικότητα και διάγουν βίο τρυφηλό και ακόλαστο». Γράφει επίσης, ότι στους Λακεδαιμόνιους επικρατεί γυναικοκρατία. Και αναρωτιέται: Τί σημασία έχει άν κυβερνούν οι γυναίκες ή οι άνδρες; Και στις δύο περιπτώσεις τα ίδια συμβαίνουν». (Πολιτικά, 1269 b).
Υπήρχαν και φανατικοί πολέμιοι του μισογυνισμού, οι Πυθαγόρειοι, που υποσήριζαν, ότι η γυναίκα είναι το θεμέλιο του οίκου. Κατά τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας χαρακτήριζε τις γυναίκες «δίκαιες», γιατί είναι πρόθυμες να μοιράσουν τα αγαθά τους με γενναιοδωρία. Κατά την πυθαγόρεια φιλόσοφο Περικτυόνη, η γυναίκα δεν είναι μόνον δίκαιη, αλλά και γενναία.
Ένας άλλος πυθαγόρειος, ο Φιντίας, μιλούσε για τη σωφροσύνη των γυναικών. Κατά τους πυθαγόρειους η κυριότερη αρετή της γυναίκας είναι η μετριοφροσύνη. Υπάρχουν επίσης αρετές κοινές και στα δύο φύλα. (Στοβαίος, Εκλογαί, 2, 123).
Στο ελληνικό πολυθεϊστικό σύστημα κυριαρχεί το αρσενικό, που ελέγχει τα πάντα -στον ουρανό ο Δίας, στη γη οι άνδρες. Καμμιά εκδοχή για ισότητα των δύο φύλων. Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία, παρά το μισογυνισμό που επικρατούσε, αποδέχθηκε την παντοδυναμία της θηλυκής θεότητας, της Δήμητρας, θεάς της γονιμότητας. Στα Ελευσίνια μυστήρια, όπου λατρευόταν η Δήμητρα και η Περσεφόνη, συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, ακόμα και δούλοι. Ήταν το στοιχείο της γεωργικής παραγωγής, που κυριαρχούσε. Στα Θεσμοφόρια όμως, έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες. Συμβόλιζαν τη δύναμη των θηλυκών στην επιβίωση της πόλης με την παραγωγή τροφίμων και τη γέννηση νόμιμων κληρονόμων.
Από ........... press.gr
energoipoliteskv.blogspot.com
Tου Κυριάκου Σιμόπουλου
από την Ελεύθερη Έρευνα
http://www.freeinquiry.gr/
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο άνδρας είχε το δικαίωμα να άρχει εξ αιτίας «της φυσικής και διανοητικής του υπεροχής», ενώ η γυναίκα, έχοντας την αίσθηση της «τάξης» και το προσόν της «ομορφιάς», υποχρεωνόταν να υπακούει στις εντολές των αρσενικών και να συμμορφώνεται στους νόμους και τα ήθη, που επέβαλλε η ανδρική κοινωνία.
Στην Αθήνα της κλασικής εποχής υπήρχαν «γυναικονόμοι», κρατικοί επιστάτες, που επέβλεπαν και παρακολουθούσαν τις γυναίκες κατά την έξοδο τους από τον οίκο. Η ειδική αυτή υπηρεσία είχε καθιερωθεί από το πολίτευμα του Σόλωνος: Ακόμα και για τον περίπατο των γυναικών, για τα πένθη και τις εορτές επέβαλε νόμο, που απέτρεπε την αταξία και την άπρέπεια. Απαγορευόταν η νυκτερινή έξοδος των γυναικών. «Έπρεπε να επιβαίνουν σε άμαξα μ΄ ένα λύχνο να φέγγει μπροστά»! (Πλούταρχος, Σόλων, 21). Κατά τον Αριστοτέλη οι «γυναικονόμοι» προορίζονταν αποκλειστικά για την τάξη των αριστοκρατών, «γιατί πώς είναι δυνατό να εμποδίζονται οι γυναίκες των φτωχών να βγαίνουν». (Πολιτικά, 1300 d).
Ολότελα διαφορετικές η ανατροφή και...
η διαβίωση των θηλυκών στην κοινωνία της Σπάρτης. Το καθεστώς των Λακεδαιμονίων θεμελιωνόταν αποκλειστικά στη στρατιωτική ισχύ και η επιβίωση του σπαρτιατικού πληθυσμού εξασφαλιζόταν από τους πολέμους και τις διαρπαγές. Χρειαζόταν επομένως ένα δυναμικό στρατοκρατικό σύστημα. Οι άρρενες Λακεδαιμόνιοι εκγυμνάζονταν από την παιδική τους ηλικία και εκπαιδεύονταν στα πλαίσια μιας βάναυσης πολεμοχαρούς πολιτικής. Καμμιά παιδεία, καμμιά πνευματική καλλιέργεια, καμμιά διδασκαλία σχετική με τα γράμματα, τις τέχνες, την ηθική. Για τη γεωργική παραγωγή καί τα τεχνικά έργα χρησιμοποιούσαν τους είλωτες.
Το στρατοκρατικό αυτό σύστημα επέβαλε και τη συστηματική εκγύμναση των κοριτσιών στους αθλητικούς χώρους, πλάι στους άρρενες συνομίληκούς τους, στο τρέξιμο, στη δισκοβολία, στο ακόντιο, στην πάλη. Σκοπός η ανάπτυξη εύρωστων σωμάτων, που θα εξασφάλιζαν τη γέννηση αντάξιων τέκνων, μελλοντικών ρωμαλέων στρατιωτικών. Η άσκηση αυτή και η σωματική ενδυνάμωση συντελούσαν επίσης στην αντοχή κατά τις ώδινες του τοκετού.
Για να κινούνται άνετα φορούσαν κοντούς χιτώνες, ανοιχτούς στο πλάι, που ανέμιζαν αποκαλύπτοντας τους μηρούς. Γι΄ αυτό τίς αποκαλούσαν, όπως γράφει ο Πλούταρχος, «φαινομηρίδες». Συμμετείχαν μισόγυμνες στις πομπές, και στους ναούς τραγουδούσαν και χόρευαν μπροστά στους νέους. Τις συνήθειες αυτές, που καθιερώθηκαν στη Σπάρτη για λόγους ευγονίας -για τη γέννηση άξιων πολεμιστών- στιγματίζει ο Ευριπίδης: «Κόρη της Σπάρτης φρόνιμη δεν γίνεται κι αν θέλει ακόμα. Αυτές, τα σπίτια αφήνοντας σε στάδια καί παλαίστρες τρέχουν με τους νιους με πέπλα ανεμισμένα καί γυμνά μεριά». (Ανδρομάχη, 597-598).
Οι ελευθεριότητες των κοριτσιών απέβλεπαν στον αισθησιακό ερεθισμό των νέων, που έσπευδαν να νυμφευθούν. Ήταν μια παρόρμηση του καθεστώτος για πληθυσμιακή διεύρυνση και απόκτηση νέων στρατιωτών. Η γαμήλια, ωστόσο, μεταχείριση των γυναικών ήταν βάναυση και απάνθρωπη, στυγνή βία, πραγματικός εξευτελισμός. Γράφει ο Πλούταρχος: «Στη Σπάρτη ό γάμος γινόταν με απαγωγή της νύφης. H λεγόμενη “νυμφεύτρια” της έκοβε σύρριζα τα μαλλιά, την έντυνε με ανδρικό ιμάτιο και την έκλεινε σε ένα σκοτεινό χώρο μ΄ ένα στρώμα από καλάμια. Ο γαμπρός, αφού δειπνούσε στα “συσσίτια”, ερχόταν, πλάγιαζε λίγο μαζί της κι υστέρα έφευγε, για να κοιμηθεί στο υπνωτήριο με τους συνομίληκούς του. Η συνάντηση γινόταν πάντοτε στο σκοτάδι, κλεφτά, κι ο τοκετός πραγματοποιόταν πριν ο σύζυγος αντικρύσει τη γυναίκα του στο φως της μέρας»! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Κατά τη νομοθεσία του Λυκούργου τα παιδιά δεν ανήκαν στους γονείς, αλλά στην πόλη καί εκείνο, που είχε σημασία για τη σπαρτιατική εξουσία ήταν να γεννηθούν τέκνα κατάλληλα για πόλεμο, όπως κατά την περίοδο του χιτλερικού φασισμού στη Γερμανία. Επέτρεπε γι αυτό στους άνδρες να οδηγούν στη συζυγική κλίνη κάποιον άλλο που θαύμαζαν καί να συνευρεθεί με τη γυναίκα του, με σκοπό την καλύτερη παιδοποιία. Θεωρούσε ανοησία καί ελαφρότητα -«αβελτηρίαν και τύφον»- ο Λυκούργος την επιμονή του συζυγικού ζεύγους να αποκτούν δικά τους παιδιά και να αξιώνουν αμοιβαία πίστη καί αφοσίωση. Και υπενθύμιζε, ότι τις σκύλες και τις φοράδες τις οδηγούν στους καλύτερους επιβήτορες! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Οι Έλληνες της Ιωνίας, ιστορεί ο Γερμανός Βeloch, υπό την επίδραση των γειτονικών λαών της Μ. Ασίας, εγκαινίασαν τον αποκλεισμό των γυναικών από τον δημόσιο βίο και τον εγκλεισμό τους στον «οίκο». Οι Αθηναίοι υιοθέτησαν την πρακτική των Ιώνων. Ωστόσο, στίς μη ιωνικές περιοχές, οι γυναίκες διατηρούσαν τις ελευθερίες της ομηρικής εποχής. (Griechische Geschichte, 1893, τ. Α΄, σ. 406 κ.ε.)
Χαρακτηριστικό της ανδροκρατικής συμπεριφοράς απέναντι στη γυναίκα είναι η φράση του ποιητή εκ Μεγάρων Θέογνι (στ΄ αι. π.Χ.): «Μισώ τις γυναίκες, που τριγυρίζουν και παραμελούν το νοικοκυριό». Κατά τον Μένανδρο η «επικράτεια» των γυναικών φτάνει ως την εξώπορτα του σπιτιού!
Ο περιορισμός των γυναικών καθιερώθηκε στην Αθήνα κατά τον ε΄ αι. π.Χ. παράλληλα με τη θεμελίωση των δημοκρατικών ιδεωδών και της ελευθερίας. Οι Αθηναίοι άνδρες στρέφονταν προς τις «εταίρες», πού είχαν τις δυνατότητες για μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια, κάτι εντελώς άγνωστο στίς έγκλειστες γυναίκες. Οι εταίρες έπαιζαν σημαντικό ρολό στην αθηναϊκή κοινωνία, καθώς αποτελούσαν ερωτικές συντρόφους των ανδρών της εξουσίας.
Οι γυναίκες του αρχαίου ελληνικού κόσμου αντιμετωπίζονταν ως αναγκαίο κακό και ο έρωτας είχε στόχο αποκλειστικά τις εταίρες. Μόνο εκείνες είχαν προσβάσεις στην παιδεία, ενώ οι άλλες γυναίκες ζούσαν στον «γυναικωνίτη», όπως τα μεταγενέστερα θηλυκά της Ανατολής στη δουλεία των χαρεμιών. Στον αρχαίο κόσμο η γυναίκα θεωρείται κατώτερο όν, από φυσικού της, παραμελημένη σε όλους τους τομείς, ανίκανη για ανάμιξη στα κοινά, με έμφυτη τάση προς το κακό και προορισμένη αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και τις ανδρικές απολαύσεις. Κατά την επικρατούσα αντίληψη, από πλευράς ικανοτήτων, ταυτιζόταν σχεδόν με τους δούλους. Η εκπαίδευση των κοριτσιών γινόταν από τις μητέρες και τις τροφούς καί περιοριζόταν αποκλειστικά στο νοικοκυριό, στο γνέσιμο, στο πλέξιμο, στον αργαλειό και τις άλλες γυναικείες απασχολήσεις. Δεν υπήρχαν γι΄ αυτό γυναίκες εγγράμματες και πεπαιδευμένες, εκτός από μερικές εταίρες. Ο «γυναικωνίτης», μπορεί να μην ήταν φυλακή ή εφτασφράγιστο χαρέμι, αποτελούσε όμως, ένα χώρο ισόβιου περιορισμού των θηλυκών σε ένα τμήμα της οικογενειακής κατοικίας.
Στις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες προβάλλονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο και γυναίκες, αλλά από άνδρες συγγραφείς και οι θεατρικές παραστάσεις απευθύνονταν στο ανδρικό κοινό. Παντού κυριαρχούσε η ιδεολογία του αρσενικού. Ο Αριστοφάνης εμφανίζει στα έργα του μια διαφορετική εικόνα των γυναικών της Αθήνας, άσχετη συνήθως με την πραγματικότητα. Γενικά, οι κωμωδίες και τα άλλα θεατρικά και λογοτεχνικά έργα δεν εξεικονίζουν με εγκυρότητα την κοινωνική ζωή, ούτε αποτελούν έγκυρες ιστορικές πηγές.
Οι γυναίκες αποκλείονταν από τίς συνελεύσεις και τη λήψη αποφάσεων. Ήταν περιορισμένες στον οίκο και υποταγμένες στον άνδρα. Ιδού οι απόψεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, ποιητών και στοχαστών για το γυναικείο φύλο. Κατά τον Αριστοτέλη τα ήμερα ζώα είναι ανώτερα των αγρίων, αφού δέχονται να κυριαρχούνται από τους ανθρώπους, γιατί έτσι προστατεύουν τη ζωή τους. Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις ανδρών καί γυναικών. Το αρσενικό είναι ανώτερο όν και το θηλυκό κατώτερο, το πρώτο είναι αυθέντης, το δεύτερο υποτελής. (Πολιτικά, 1254 b).
Κατά τον Ευριπίδη, η γυναίκα δεν γίνεται καλή με τη μόρφωση. Πρέπει να ασχολείται με χειρωνακτικές αποκλειστικά εργασίες, να μαγειρεύει φαγητά, ν΄ ασχολείται με το πλέξιμο, τον αργαλειό, το κέντημα.
Πολυάριθμες οι ιερόδουλες του ναού της Αφροδίτης στον Ακροκόρινθο. Κατά τον Στράβωνα πάνω από χίλιες ιερόδουλες εκδίδονταν στον ναο-πορνείο. Σημαντική πηγή πλούτου για την Κόρινθο η έκπορνευσή τους, γιατί στην πόλη κατέφευγαν πλήθη επισκεπτών με αναρίθμητα πλοία, που κατέπλεαν στα δύο λιμάνια. Η γνωστή αρχαία παροιμία «ου παντός πλείν εις Κόρινθον» αναφέρεται στις μεγάλες αμοιβές, που αξίωναν οι ιερόδουλες από τους επισκέπτες, κυρίως ναυτικούς. (Στράβων, Γεωγραφικά, Η΄ 378).
Μερικές ήταν προσφορές ιδιωτών προς τη θεά. Η λατρεία της Αφροδίτης κυριαρχούσε στην Κόρινθο. Ο Πίνδαρος, στον 13ο «Ολυμπιακό» του, αναφέρεται σε κάποιον Κορίνθιο αθλητή -Ξενοφών το όνομα του- που ύστερα από τη νίκη του στο πένταθλο, χάρισε στο ναό της Αφροδίτης ένα κοπάδι από πενήντα ιερόδουλες! Το είχε υποσχεθεί στη θεά πριν από τους αγώνες. Κατά τον Αθήναιο, μετά τη νίκη του, οδήγησε στο ναό του Ακροκορίνθου εκατό πόρνες λέγοντας στη θεά: «Βασίλισσα της Κύπρου! Ο Ξενοφών έφερε στο άλσος σου εκατό φοράδες να βοσκήσουν, εκπληρώνοντας το τάμα του». (ΧΙΙΙ, 573 f - 574 a).
Κατά τον Αθήναιο, η Κόρινθος συναγωνιζόταν την Αθήνα στον αριθμό των πόρνων. O Σόλων αγόρασε πλήθος γυναικών, άνοιξε στην πόλη δημόσια πορνεία και αφιέρωσε ένα ναό στην Πάνδημο Αφροδίτη. Σ΄ αυτά τα πορνεία -«επί τοίσι πορνείοισιν»- γράφει ο ποιητής Ξέναρχος στο έργο του «Πένταθλον», οι γυναίκες περίμεναν τους εφήβους γυμνόστηθες. Οι δαπάνες του ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και τα έξοδα συντήρησης καλύπτονταν από τις εισπράξεις των πόρνων στους κακόφημους οίκους. Θρησκεία και πορνεία συμπορεύονταν - κοινά συμφέροντα, κοινά κέρδη...
Και η εταίρα Ασπασία του Περικλέους, πρωτοστατούσε στη διάδοση της πορνείας. Φρόντιζε για την εισαγωγή πολυάριθμων όμορφων θηλυκών, έτσι που η Ελλάδα πλημμύρισε από πόρνες. (Αθήναιος, XIII, 569 f). Εξ αιτίας μάλιστα του πορνοεμπορίου της Ασπασίας ξέσπασε o πόλεμος μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων. Μερικοί μεθυσμένοι νεαροί Αθηναίοι έκλεψαν μια πόρνη από τα Μέγαρα, τη Σιμαίθα. Oργίσθηκαν οι Μεγαρίτες κι έκλεψαν, με τη σειρά τους, δύο πόρνες της Ασπασίας. (Αριστοφάνης, Αχαρνής, 524 κ.ε.). Θύμωσε ο Περικλής κι έλαβε καταστροφικά μέτρα κατά των Μεγαρέων. Αυτή θεωρείται και η πραγματική αιτία του πελοποννησιακού πολέμου.
* * *
Η έξοδος των γυναικών από την κατοικία - φυλακή γινόταν μόνο για συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές, για προσκύνημα σε ναό ή σε κάποια κηδεία συγγενικού προσώπου. Τα κορίτσια έπρεπε να συνοδεύονται από τους γονείς ή από ηλικιωμένους. Οι γυναίκες προσέρχονταν κυρίως στα θεσμοφόρια, όπου έκλαιγαν για την αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό του Άδη και για το πένθος τής μητέρας της, τής Δήμητρας κι έπειτα εόρταζαν την επιστροφή της στη γη. Για την έξοδο των γυναικών έλεγε ο Αθηναίος ρήτορας Υπερείδης: «Η γυναίκα πού βγαίνει στο δρόμο πρέπει να έχει τέτοια ηλικία, που οι διαβάτες να μη ρωτάνε τίνος σύζυγος είναι αυτή, αλλά τίνος είναι μητέρα!» (Στοβαίος, ΟΔ΄ 33). Η μοίρα της γυναίκας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ήταν να γίνει σύζυγος, εταίρα ή δούλη.
Τη λατρεία των θεαινών καί τις σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις φρόντιζαν στην αρχαία Ελλάδα αποκλειστικά οι ιέρειες. Στη Ρώμη, οι αντίστοιχες ιέρειες ονομάζονταν Εστιάδες (Vestales). Έπρεπε να είναι καi να παραμείνουν παρθένες σ΄ ολόκληρο τον ιερατικό τους βίο. Κάθε αμάρτημα τούς οδηγούσε σε άγριο ξυλοδαρμό από τον pontifex maximus, τον αρχιερέα. Όποια Εστίας έχανε την παρθενία της ενταφιαζόταν ζωντανή. Κατασκεύαζαν μια υπόγεια κάμαρα με κλίνη καi αναμμένο λύχνο, κατέβαζαν την αμαρτωλή δεμένη με λουριά στην κρύπτη του θανάτου, αφαιρούσαν την κλίμακα καi κάλυπταν την είσοδο με πέτρες καί χώματα. Έτσι, γράφει o Πλούταρχος, τιμωρούνται όσες παραβιάζουν την ιερή παρθενία. (Bίοι Παράλληλοι, Νουμάς, 10). Υπάρχουν αρχαίοι συγγραφείς, που αναφέρονται σε γυναικείες προσωπικότητες. Όλες όμως οι προβαλλόμενες και υμνολογούμενες ανήκαν στους κύκλους της εξουσίας.
Η υβριστική, καταφρονητική και εμπαικτική συμπεριφορά απέναντι στο γυναικείο φύλο κυριαρχεί στα περισσότερα αρχαία κείμενα. Ακολουθεί μια επιλογή αποφθεγμάτων μισογυνισμού και χλεύης. Ο Όμηρος ορίζει ποιές πρέπει να είναι οι γυναικείες απασχολήσεις:
«Και συ στην κάμαρα σου πήγαινε και τις δουλειές του κοίτα,
τον αργαλειό, τη ρόκα, πρόσταξε τις βάγιες να δουλεύουν
τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουνε παρά στους άνδρες μόνο». (Οδύσσεια, α΄ 356-359).
Ο μισογυνισμός κυριαρχεί στα ποιητικά έργα του Ησιόδου:
«Πρώτα - πρώτα σπίτι ν΄ αποχτήσεις, γυναίκα και δυό καματερά. Γυναίκα ν΄ αγοράσεις κι όχι να την παντρευτείς, έτσι που να μπορεί ν΄ ακολουθήσει τα βόδια». (Έργα και Ημέραι, 405 - 406).
«Και μη σου πάρει τα μυαλά καμμιά γυναίκα, που κουνάει τα πισινά της. Η κολακεία της η γλυκειά σ΄ άλλο από το βίος σου δεν αποβλέπει. Γιατί όποιος γυναίκα εμπιστευθεί σε κλέφτη εμπιστεύεται». (Έργα και Ημέραι, 373 - 375).
«Φριχτή είναι των γυναικών η ρίζα κι η φάρα τους μεγάλη συμφορά για τους ανθρώπους». (Θεογονία, 591 - 592).
«Ο ψυχοπομπός Ερμής, ο Αργειοφόντης, έβαλε την ψευτιά στο στήθος της γυναίκας και τα γλυκόλογα και την κατεργαριά».(Έργα και Ημέραι, 78 - 79).
«Δεν υπάρχει τίποτα φοβερότερο απ΄ την κακή γυναίκα, που όλο στο φαΐ έχει το νου της και τον άντρα της σιγοκαίει χωρίς δαυλί και σε άραχλα γεράματα τον ρίχνει». (Έργα και Ημέραι, 703 - 705).
«Μ΄ αν μπλέξεις με κανένα τρελλοκόριτσο γυναίκας, όσο θα ζεις θα φέρνεις μέσα σου μια πίκρα, που στιγμή απ΄ την καρδιά κι απ΄ την ψυχή σου δεν θα ξεκολλάει και, να το ξέρεις, πως γιατρειά στη συμφορά την τέτοια δεν υπάρχει.» (Θεογονία, 607 - 612).
Ο ποιητής Σιμωνίδης ο Αμοργίνος, ο ιαμβογράφος του ζ΄ αι. π.Χ., ήταν ο δεύτερος μετά τον Ησίοδο πολέμιος του γένους των γυναικών. Στον περίφημο «Ίαμβο κατά γυναικών» απαριθμεί δέκα τύπους γυναικών. Οι οκτώ προέρχονται από ζώα (γουρούνα, αλεπού, σκύλα, γαϊδάρα, νυφίτσα, φοράδα, μαϊμού και μέλισσα) και οι δύο από γη και θάλασσα. Μόνο η μέλισσα αποτελεί ευνοϊκή και επαινετική παραδοχή. Τα υπόλοιπα αποτελούν υβριστικούς και βάναυσους ισχυρισμούς, ότι η γυναίκα είναι συμφορά, μέγα δεινόν. Βρωμιάρα, πανούργα, κατεργάρα, χαζή, ανεμοδούρα, φαγού, αμαρτωλή, λάγνα και γελοία.
Κατά τον Ησίοδο η Πανδώρα πλάσθηκε από γη καί νερό, ενώ κατά τον Σιμωνίδη μιά ξεφύτρωσε από τη γη και μιά από τη θάλασσα. Η γήινη δεν αποτελεί απλώς κακόν, αλλά καί «πηρόν», πνευματική σακάτισσα. Ηλίθια και αναίσθητη, όπως η Πανδώρα, ξέρει μόνο να χάφτει.
Μάστιγα και συμφορά και η γυναίκα που βγήκε από τη θάλασσα -ειρωνεύεται τη γέννηση της Αφροδίτης. Τα χαρακτηριστικά αυτού του θηλυκού είναι η «φιλότης», το πάθος για σμίξιμο με αρσενικό και «η απάτη, που συνοδεύει τον αφρό». Η γυναίκα είναι πλασμένη με μορφή θεάς, αλλά με μυαλό σκύλας. Έχει όμορφη όψη, αλλά αλλοίμονο σε κείνον πού τη συντροφεύει.
Κατά τον Σιμωνίδη είναι γυναίκα - γουρούνα πού κυλιέται στη λάσπη. Η πρώτη γυναίκα, καθισμένη πλάι στις βρωμιές, παχαίνει, η άλλη κάθεται κι όλο τρώει. Η γυναίκα του Ησίοδου είναι «πυγοστόλος», -κουνάει τα πισινά της- (Έργα και Ημέραι, 373), του Σιμωνίδη είναι μαϊμού - χωρίς πισινά. Από τη γουρούνα ως τη μαϊμού το θηλυκό εξεικονίζεται σε διάφορα «φύλα», καταραμένες ράτσες, πού ζουν ανάμεσα στους άνδρες.
Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ένας από τους επτά σοφούς (ζ΄- στ.΄ αι. π.Χ.): Ρώτησε κάποιος τον Πιττακό, γιατί δεν ήθελε να νυμφευθεί. Κι εκείνος απάντησε: «Αν πάρω όμορφη θα την έχω με τους άλλους, αν πάρω άσχημη θα την έχω ως τιμωρία».
Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων (ζ΄ - στ΄ αι. π. Χ.): «Κάποιος συμβούλευσε τον Σόλωνα να επιβάλει πρόστιμο στους άγαμους. Κι εκείνος απάντησε: “Άνθρωπέ μου, είναι βαρύ φορτίο ή γυναίκα». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 33).
Ο Σάμιος φιλόσοφος Πυθαγόρας (στ΄ αι. π.Χ.): «Κακό πράμα οι γυναίκες. Αλλά, συμπατριώτες μου, δεν υπάρχει σπίτι χωρίς κακό». «Ο γάμος είναι αναγκαίο κακό. Χαρούμενη ή ζωή χωρίς γάμο».
Ο Εφέσιος ποιητής Ιππώναξ (στ΄ αι. π.Χ.): «Δύο μέρες της γυναίκας είναι οι πιό γλυκειές, του γάμου η μία και η άλλη της κηδείας της». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 8).
Ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης (ε΄ αι. π.Χ.): «Οι άνδρες πρέπει να πειθαρχούν στους νόμους της πόλης και οι γυναίκες στα ήθη των συζύγων τους».
«Προτιμότερο να ζεί κανείς με δράκο, παρά με γυναίκα. Και πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο τον έρωτα της γυναίκας, παρά το μίσος του άνδρα».
«Πρέπει να παντρεύεται ο άνδρας; Ό,τι και να κάνει, θα μετανοιώσει». (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι και γνώμαι των εν Φιλοσοφία ευδοκιμησάντων, κεφ. Σωκράτης, 33).
Ο Αβδηρίτης σοφιστής Πρωταγόρας (ε΄ αι. π.Χ.): «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη γυναίκα, ούτε από την καλή γυναίκα».
Ο Ιπποκράτης, ο μέγας πρωτοπόρος της Ιατρικής (ε΄ αι. π.Χ.): «Τη γυναίκα πρέπει να τη συγκρατεί κανείς στη φρονιμάδα. Γιατί από φυσικού της έχει κάτι ακόλαστο μέσα της, που αν δεν κλαδεύεται καθημερινά, θρασομανάει σαν τα κλαδιά των δέντρων».
Ο ποιητής Επίχαρμος (ε΄ αι. π.Χ.): «Στην ένδοξη τη γη μας τίποτα πιο επαχθές από τη γυναίκα. Το ξέρει ο παθός· καλότυχος αυτός, που δεν το ξέρει».(Στοβαίος, ΞΗ΄ 9).
Ο ιστορικός Ηρόδοτος (ε΄ αι. π.Χ.): «Βγάζοντας το μισοφόρι της η γυναίκα γδύνεται κι από τη ντροπή».
Ο ιστορικός Θουκυδίδης (ε΄ αι. π.Χ.). Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλέους (απευθύνεται στις χήρες του πελοποννησιακού πολέμου): «Για σας μεγάλη δόξα θα είναι να μη φανείτε κατώτερες του προορισμού σας -της σιωπηλής και αθόρυβης οικιακής εργασίας- καί να γίνεται όσο πιο λιγότερο λόγος για την αρετή καί τα ελαττώματά σας ανάμεσα στους άνδρες». (Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, 45).
Ο φιλόσοφος Δημόκριτος (ε΄ αι. π.Χ.): «Τα λίγα λόγια είναι το στολίδι της γυναίκας».
«Η γυναίκα είναι ικανότερη από τον άνδρα στο κακό».
Κατά τον Ξενοφώντα, τον ιστορικό του ε΄ αι. π.Χ., οι άνδρες ασχολούνται με τα εκτός του οίκου και οι γυναίκες αποκλειστικά με τα νοικοκυριά. Και τονίζει, ότι αποτελεί καταισχύνη να παραμένει στο σπίτι ο άνδρας. (Οικονομικός, Ζ΄ 30.)
Και για την αγωγή του κοριτσιού: «Να βλέπει όσο γίνεται λιγότερα, να ακούει όσο το δυνατόν λιγότερα και να θέτει όσο πιό λιγότερες ερωτήσεις. Αποστολή του: Να φροντίζει για το σπίτι και να υπηρετεί τον άντρα του.» (Οικονομικός, Ζ΄ 6.)
Ο Πλάτων συμμερίζεται την ιδέα ενός αποκλειστικά αρσενικού κόσμου. Υποστηρίζει, ότι η Φιλοσοφία είναι έργο αποκλειστικά των ανδρών.
Ο Ευριπίδης, ο τραγικός ποιητής του ε΄ αι. π.Χ. ξεχωρίζει γιά τη σκληρότητα τού μισογυνισμού του και τις πολυάριθμες επιθετικές, υβριστικές και καταφρονητικές αναφορές στο θήλυ γένος. Θεωρεί παράλογη την ύπαρξη γυναικών στον κόσμο: «Δία, γιατί έβγαλες στο φώς του ήλιου αυτό το κίβδηλο κακό, τις γυναίκες;» (Ιππόλυτος, 616 - 617).
«Πάντα αφορμή για συμφορές είναι οι γυναίκες, γιά να ρίχνουν τους άνδρες σε μαύρη δυστυχία». (Ορέστης, 605 - 606).
«Η φρόνιμη γυναίκα είναι πάντοτε δούλα του άντρα της.» (Οιδίπους, Στοβαίος, ΞΘ΄ 18.)
«Οι γυναίκες είναι τα πιό ανίκανα για το καλό πλάσματα, ενώ γιά όλα τα κακά είναι τα πιό ικανά και σοφά». (Μήδεια, 408 - 409).
Η σειρά του Σοφοκλή: «Η σιωπή είναι το κόσμημα για τις γυναίκες». (Αίας, 293).
«Η ζωή ενός άνδρα αξίζει περισσότερο από τη ζωή χιλίων γυναικών». «Της γυναίκας ο όρκος γραμμένος πάνω στο νερό». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, 742).
«Άλλη χειρότερη απ΄ τη γυναίκα δεν υπάρχει στους ανθρώπους συμφορά, ούτε θα υπάρξει». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, Στοβαίος, 51).
Και ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του βάλλει με περιφρονητικά και σκωπτικά σχόλια κατά του γυναικείου φύλου, π.χ.: «Δεν υπάρχει στον κόσμο πιό ακαταμάχητο θεριό από τη γυναίκα». (Λυσιστράτη).
Επιθετικός και βάναυσος κατά των γυναικών και ο κωμωδιογράφος Μένανδρος (γ΄ αι. π.Χ.): «Η γυναίκα πρέπει να είναι πάντα δεύτερη και νάχει σ΄ όλα αρχηγό τον άνδρα. Σπίτι, που κυβερνάει γυναίκα, χάνεται». (Υποβολιμαίος, απόσπ., 422, Στοβαίος, ΟΔ΄ 51.)
«Θάλασσα και φωτιά δυό κακά και τρίτο η γυναίκα». (Γνώμαι μονόστιχοι, 231).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης: «Ο άνδρας είναι πιό δίκαιος, πιό γενναίος και σε όλα καλύτερος από τη γυναίκα». (Φυσιογνωμικά, 841 α).
* * *
Παρά το καταιγιστικό υβρεολόγιο, τις λοιδωρίες και τους προπηλακισμούς κατά των γυναικών στον αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως αποκαλύπτουν τα κείμενα, υπήρξαν και μερικές γενναίες φωνές, που υποστήριζαν την ισοτιμία και τον αλληλοσεβασμό των δύο φύλων. Κατά τον Αριστοτέλη η ισοτιμία πρέπει να νομοθετηθεί και να κατοχυρωθεί σε όλες τις πόλεις (αναφέρεται στους Σπαρτιάτες και τις Λάκαινες). «Όπως το σπίτι απαρτίζεται από δύο μέρη, τον άνδρα και τη γυναίκα, έτσι και η πόλη πρέπει να θεωρείται χωρισμένη σε δύο, στον πληθυσμό των ανδρών και στον πληθυσμό των γυναικών. Επομένως, στις πόλεις, όπου υιοθετούν εχθρική στάση απέναντι των γυναικών, ο νομοθέτης αδιαφορεί για τον μισό πληθυσμό». Και προβάλλει ως παράδειγμα τη Σπάρτη, όπου οι γυναίκες, εξ αιτίας των συνεχών εκστρατειών, εκτροχιάζονται. «Ρέπουν στην ανηθικότητα και διάγουν βίο τρυφηλό και ακόλαστο». Γράφει επίσης, ότι στους Λακεδαιμόνιους επικρατεί γυναικοκρατία. Και αναρωτιέται: Τί σημασία έχει άν κυβερνούν οι γυναίκες ή οι άνδρες; Και στις δύο περιπτώσεις τα ίδια συμβαίνουν». (Πολιτικά, 1269 b).
Υπήρχαν και φανατικοί πολέμιοι του μισογυνισμού, οι Πυθαγόρειοι, που υποσήριζαν, ότι η γυναίκα είναι το θεμέλιο του οίκου. Κατά τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας χαρακτήριζε τις γυναίκες «δίκαιες», γιατί είναι πρόθυμες να μοιράσουν τα αγαθά τους με γενναιοδωρία. Κατά την πυθαγόρεια φιλόσοφο Περικτυόνη, η γυναίκα δεν είναι μόνον δίκαιη, αλλά και γενναία.
Ένας άλλος πυθαγόρειος, ο Φιντίας, μιλούσε για τη σωφροσύνη των γυναικών. Κατά τους πυθαγόρειους η κυριότερη αρετή της γυναίκας είναι η μετριοφροσύνη. Υπάρχουν επίσης αρετές κοινές και στα δύο φύλα. (Στοβαίος, Εκλογαί, 2, 123).
Στο ελληνικό πολυθεϊστικό σύστημα κυριαρχεί το αρσενικό, που ελέγχει τα πάντα -στον ουρανό ο Δίας, στη γη οι άνδρες. Καμμιά εκδοχή για ισότητα των δύο φύλων. Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία, παρά το μισογυνισμό που επικρατούσε, αποδέχθηκε την παντοδυναμία της θηλυκής θεότητας, της Δήμητρας, θεάς της γονιμότητας. Στα Ελευσίνια μυστήρια, όπου λατρευόταν η Δήμητρα και η Περσεφόνη, συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, ακόμα και δούλοι. Ήταν το στοιχείο της γεωργικής παραγωγής, που κυριαρχούσε. Στα Θεσμοφόρια όμως, έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες. Συμβόλιζαν τη δύναμη των θηλυκών στην επιβίωση της πόλης με την παραγωγή τροφίμων και τη γέννηση νόμιμων κληρονόμων.
Από ........... press.gr
Μας κοιμίζουν βαθιά οι εθνοσωτήρες μας - Δείτε το βίντεο ντοκουμέντο !
Αναρτήθηκε από.....
energoipoliteskv.blogspot.com
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση και οι πολιτικάντηδες της βουλής κοιμίζουν τους Έλληνες με το χάπι της ελπίδας το βρώμικο σχέδιο παράδοσης της χώρας στα ξένα συμφέροντα ολοκληρώνεται.
Δείτε το παρακάτω βίντεο ντοκουμέντο για πάρετε μια ιδέα για το βαθύ σκοτάδι που βυθίζουν το λαό....
Διαδώστε το με όποιον τρόπο μπορείτε για να ξυπνήσει ο Έλληνας που κοιμάται τον ύπνο της τηλεόρασης....
Από .......... Heavycharge
Βαρόμετρο "τα μέτρα" που μας πήραν...
energoipoliteskv.blogspot.com
Του Βασίλη Μούρτη
Τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση, με την υπόδειξη των Βρυξελλών, και κυρίως η επιτυχία τους θα κρίνει πολλά. Πρωτίστως θα κριθεί αν η οικονομία θα βγει από το τούνελ κι αν η χώρα θα αποφύγει τη χρεοκοπία, στόχος για τον οποίο ελήφθησαν τα συγκεκριμένα σκληρά μέτρα, τα οποία έχουν προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στην κοινωνία.
Θα κριθεί, όμως και η ικανότητα της κυβέρνησης να χειριστεί επιτυχώς δύσκολες καταστάσεις. Στην πραγματικότητα θα κριθεί αν ο βίος του παρόντος κυβερνητικού σχήματος θα είναι βραχύς ή θα παραταθεί.
Οι πιθανότητες παράτασης, ωστόσο δεν είναι πολλές, καθώς έχει αρχίσει δειλά-δειλά εδώ και λίγο καιρό μια συζήτηση για το ενδεχόμενο ανασχηματισμού, συζήτηση η οποία αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα, ιδίως αν η ήδη χαμηλή απόδοση πολλών υπουργών συνδυαστεί και με αδυναμία εφαρμογής των μέτρων στον τομέα ενός εκάστου.
Δεν είναι πολλοί στο ΠΑΣΟΚ όσοι θα στοιχημάτιζαν ότι οι υπουργοί θα τα καταφέρουν. Αντίθετα, υπάρχουν στελέχη που φοβούνται ότι πολλά μπορούν να χειροτερέψουν. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε στην «Ι» κορυφαίο κοινοβουλευτικό στέλεχος του Κινήματος: «Το βάρος της άγνοιας και της αδράνειας είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι στο παρελθόν».
Με τη φράση αυτή φωτογράφιζε το συνολικό έργο της κυβέρνησης, το οποίο θεωρεί ότι απέχει από όσα θα έπρεπε να έχει καταφέρει στους πέντε μήνες διακυβέρνησης, προφανώς λόγω «άγνοιας» και «αδράνειας» των κυβερνητικών στελεχών.
Το χειρότερο όλων είναι ότι το παρόν κυβερνητικό σχήμα δείχνει να έχει απολέσει την εμπιστοσύνη πολλών στελεχών· αν και αμφισβητείται ότι έστω και για λίγο την είχε κερδίσει. Είναι πολύ σημαντικό, πάντως, ότι κορυφαία στελέχη προεξοφλούν την αποτυχία σε πολλούς τομείς και μάλιστα προβλέπουν ότι θα αυξηθούν τα βάρη.
Η εκτίμηση όλων σχεδόν των στελεχών είναι ότι στην κυβέρνηση υπάρχει μόνο ένας που αγωνίζεται και προσπαθεί. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο πολύπειρος πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης δήλωσε ότι «οι υπουργοί κρύβονται πίσω από τον πρωθυπουργό».
Ακόμα πιο πρόσφατα ο πρώην υπουργός και κορυφαίο στέλεχος του Κινήματος Κώστας Σκανδαλίδης ζήτησε από τους υπουργούς επιτέλους να δουλέψουν. Από τότε οι ρυθμοί της κυβέρνησης δεν άλλαξαν και η παραγωγή έργου δεν αυξήθηκε.
Η κ. Κατσέλη ακούει πολλά, στα παρασκήνια, από τους συναδέλφους της, αλλά τις τελευταίες ημέρες με κινήσεις στους τομείς της Ναυτιλίας και της αγοράς έχει αναστρέψει το κλίμα. Το μεγάλο χαρτί είναι τα μέτρα που δρομολογούνται με στόχο την ανάπτυξη.
Δεν ακούει τα καλύτερα ούτε το δίδυμο Γιώργου Παπακωνσταντίνου - Φίλιππου Σαχινίδη, οι οποίοι προέρχονται από το λεγόμενο σημιτικό στρατόπεδο και από ορισμένα στελέχη χαρακτηρίζονται νεοφιλελεύθεροι.
Η αλλαγή ολόκληρου του οικονομικού επιτελείου σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Αλλά, σύμφωνα με εκτιμήσεις ορισμένων στελεχών, θα σηματοδοτούσε στροφή στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και σε πιο αποτελεσματικό τρόπο διακυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως όταν άρχισε να διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση οδηγείται στη λήψη σκληρών μέτρων, συζητήθηκε κατά πόσον θα έπρεπε ο κ. Παπανδρέου να κάνει ταυτόχρονα και ανασχηματισμό, επιστρατεύοντας όλα τα στελέχη με ικανότητες και πείρα.
Ενώ για μια θέση σε ένα νέο οικονομικό επιτελείο ακούστηκε το όνομα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Ποιους κατηγορούν για αδράνεια οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ
Η υπόθεση του ανασχηματισμού κερδίζει έδαφος καθώς παρατηρούνται ακόμα αρρυθμίες στη συνεργασία μεταξύ υπουργών και υφυπουργών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ακόμα δεν έχουν εκχωρηθεί αρμοδιότητες. Παράδειγμα οι περιπτώσεις των Μάρκου Μπόλαρη, Άντζελας Γκερέκου και Θεοδώρας Τζάκρη.
Οι βολές που εκτοξεύονται από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στους διαδρόμους της Βουλής στρέφονται και κατά ορισμένων στενών συνεργατών και φίλων του κ. Παπανδρέου. Κορυφαία περίπτωση θεωρείται η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, στην οποία καταλογίζεται ότι ασχολείται μόνο με τις μη κυβερνητικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, ενώ δεν διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις με τους υφυπουργούς της. Ακολουθεί ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος θεωρείται ότι δεν έχει να επιδείξει το παραμικρό έργο, ενώ του έχει χρεωθεί η επιλογή του (δεξιού) κ. Γαμπρίτσου για την ΕΡΤ.
Αντίθετα, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας φαίνεται να σταθεροποιείται στη θέση του, παρά τα πυρά που δέχτηκε τελευταία και τα οποία έφεραν μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα. Ίσως να μην προβιβαστεί σε υπουργό, αλλά πολύ δύσκολά θα φύγει από το ΥΠΕΞ. Προς αυτό συντείνει και η ανάθεση αποστολής στον κ. Δρούτσα να επισκεφθεί το Αμβούργο και το Βερολίνο, για να προετοιμάσει την επίσκεψη του κ. Παπανδρέου.
Ενδεχόμενες αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα πιθανότατα δεν θα αφήσουν ανέπαφους τους δύο συντονιστές της κυβέρνησης, τον Θόδωρο Πάγκαλο και τον Χάρη Παμπούκη, καθώς ο δεύτερος έχει κερδίσει πόντους το τελευταίο διάστημα
.Από.....i-reportergr
Ο Παπουτσής καλύπτει το κενό του Γραμματέα.
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Με καζάνι που βράζει μοιάζει το ΠΑΣΟΚ μετά την ανακοίνωση των σκληρών οικονομικών μέτρων. Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος δεν εκφράζονται πάντα δημόσια, πολλοί βουλευτές όμως και μαζί τους και αρκετοί υπουργοί συμμερίζονται στο παρασκήνιο την άποψη που διατύπωσε ο Χρίστος Παπουτσής περί κινδύνου “διάλυσης” του κόμματος. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι νέες ισορροπίες που δημιουργούνται, με τον Παπουτσή να προβάλει ως ηγέτης του λεγόμενου “κοινωνικού ΠΑΣΟΚ” το οποίο διεκδικεί πεδίο δόξης λαμπρό στη νέα εποχή. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος αξιοποιεί το γεγονός ότι βρίσκεται εκτός κυβερνητικού σχήματος για να εκφρφάζεται πιο ελεύθερα, συσπειρώνοντας γύρω του πολλά στελέχη του Παπανδρεϊκού μπλοκ στο οποίο άλλωστε ανήκει και ο ίδιος, με πρωταγνωστικό ρόλο στην επανεκλογή του Παπανδρέου στην αρχηγία το 2007, απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αξιόπιστες πηγές του ΠΑΣΟΚ επισημαίνουν στο zoomnews.gr ότι ο Παπουτσής υποκαθιστά τη συνείδηση του μέσου ψηφοφόρου του κόμματος τον Γραμματέα, που παραδοσιακά ήταν ισχυρός και είχε τη δυνατότητα να εκφράζει αυτά που δεν μπορούσε να εκφράσει η κυβέρνηση. “Ο Ξυνίδης αδυνατεί να παίξει αυτό το ρόλο” λένε “και ο Παπουτσής με τον τρόπο του καλύπτει το κενό”. Υπενθυμίζουν επίσης ότι ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που κάνει δύσκολη τη ζωή του Γραμματέα και σηκώνει το λάβαρο της επανάστασης απέναντι στα νέα μέτρα είναι στενός φίλος του Παπουτσή.
Με αυτά τα δεδομένα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που θα γίνει – επιτέλους! – στις 19 και 20 Μαρτίου, εν μέσω αντιδράσεων και απεργιών.
πηγή: Το καζάνι του ΠΑΣΟΚ, ο δυνατός Παπουτσής και ο αδύναμος Ξυνίδης…
Με καζάνι που βράζει μοιάζει το ΠΑΣΟΚ μετά την ανακοίνωση των σκληρών οικονομικών μέτρων. Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος δεν εκφράζονται πάντα δημόσια, πολλοί βουλευτές όμως και μαζί τους και αρκετοί υπουργοί συμμερίζονται στο παρασκήνιο την άποψη που διατύπωσε ο Χρίστος Παπουτσής περί κινδύνου “διάλυσης” του κόμματος. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι νέες ισορροπίες που δημιουργούνται, με τον Παπουτσή να προβάλει ως ηγέτης του λεγόμενου “κοινωνικού ΠΑΣΟΚ” το οποίο διεκδικεί πεδίο δόξης λαμπρό στη νέα εποχή. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος αξιοποιεί το γεγονός ότι βρίσκεται εκτός κυβερνητικού σχήματος για να εκφρφάζεται πιο ελεύθερα, συσπειρώνοντας γύρω του πολλά στελέχη του Παπανδρεϊκού μπλοκ στο οποίο άλλωστε ανήκει και ο ίδιος, με πρωταγνωστικό ρόλο στην επανεκλογή του Παπανδρέου στην αρχηγία το 2007, απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αξιόπιστες πηγές του ΠΑΣΟΚ επισημαίνουν στο zoomnews.gr ότι ο Παπουτσής υποκαθιστά τη συνείδηση του μέσου ψηφοφόρου του κόμματος τον Γραμματέα, που παραδοσιακά ήταν ισχυρός και είχε τη δυνατότητα να εκφράζει αυτά που δεν μπορούσε να εκφράσει η κυβέρνηση. “Ο Ξυνίδης αδυνατεί να παίξει αυτό το ρόλο” λένε “και ο Παπουτσής με τον τρόπο του καλύπτει το κενό”. Υπενθυμίζουν επίσης ότι ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που κάνει δύσκολη τη ζωή του Γραμματέα και σηκώνει το λάβαρο της επανάστασης απέναντι στα νέα μέτρα είναι στενός φίλος του Παπουτσή.
Με αυτά τα δεδομένα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που θα γίνει – επιτέλους! – στις 19 και 20 Μαρτίου, εν μέσω αντιδράσεων και απεργιών.
πηγή: Το καζάνι του ΠΑΣΟΚ, ο δυνατός Παπουτσής και ο αδύναμος Ξυνίδης…
Το μυστικό ραντεβού Καραμανλή - Ντόρας...
energoipoliteskv.blogspot.com
...είναι θέμα και σε κυριακάτικες εφημερίδες. Επιβεβαιώνεται πάλι το Press-gr. Ο Καραμανλής έκανε πρώτος τη "διαρροή" για να στείλει "μήνυμα" στον Σαμαρά που απειλεί με διαγραφή από τη ΝΔ όποιον του δημιουργήσει πρόβλημα. Αντίστροφη μέτρηση για τη διάσπαση
Από τον Γιάννη Δαίδαλο
Την πληροφορία που πρώτη αποκάλυψε, από νωρίς χθες στο Press-gr η Ιωάννα Λορένη (διαβάστε εδώ) για την μυστική συνάντηση που είχαν προ ημερών ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη, έχουν πρωτοσέλιδα αύριο και τουλάχιστον δύο κυριακάτικες εφημερίδες, το "Veto" και η "Real News".
Η είδηση αυτή έρχεται σε μια στιγμή που πυκνώνουν οι διεργασίες μέσα στη ΝΔ και κυκλοφορούν πληροφορίες ότι ο Αντ. Σαμαράς είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε διαγραφές σε μια επιχείρηση πολιτικής πυγμής και ενίσχυσης του αρχηγικού προφίλ του και ότι θα αποπέμπεται όποιος διαφωνεί έστω και με μέρος των θέσεων της ΝΔ, χωρίς να αποκλείεται "να αποβληθούν από την ΚΟ βουλευτές με ιδιότυπες πολιτικές συμπεριφορές, αλλά και όσοι αμφισβητήσουν την πολιτική του κ. Σαμαρά".
Ο Κ. Καραμανλής και η Ντ. Μπακογιάννη βλέποντας ότι...
ο Αντ. Σαμαράς θέτει, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα, στο περιθώριο συμφώνησαν κατά τις πληροφορίες να θέσουν τέρμα στη δική τους διαμάχη και να συμμαχήσουν δημιουργώντας άτυπο μέτωπο σε βάρος του νέου αρχηγού. Επομένως, διαμορφώνονται νέες συμμαχίες και ο εσωτερικός πόλεμος στη ΝΔ μπαίνει σε νέα φάση με πολύ ενδιαφέρον αφού ο κ. Σαμαράς πολύ δύσκολα - σε αυτή τουλάχιστον τη φάση- θα διέγραφε την κ. Μπακογιάννη, πολύ περισσότερο τώρα που συμμάχησε πάλι με τον κ. Καραμανλή . Ορισμένοι λένε πάντως ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη διάσπαση.
Με όλα αυτά τα δεδομένα, το μυστικό ραντεβού Καραμανλή - Μπακογιάννη έχει μεγάλη σημασία. Όπως επίσης σημασία έχει ότι, κατά τις πληροφορίες μου, την αρχική διαρροή προς μια τουλάχιστον εφημερίδα για τη συνάντηση, την έκανε η πλευρά Καραμανλή, η οποία προφανώς ήθελε να στείλει το "μήνυμα" προς τον κ. Σαμαρά...
Από.......... press.gr
Τα κυριακάτικα πρωτοσέλιδα 07-03-10
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Από.....enimerwsi.gr
Από.....enimerwsi.gr
Σάββατο 6 Μαρτίου 2010
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Αναρτήθηκε από....
energoipoliteskv.blogspot.com
ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΕΣ : ΟΛΓΑ ΚΑΙ ΤΑΝΥΑ ΜΑΡΙΑ ΓΕΡΙΤΣΙΔΟΥ
Κύριε Πρόεδρε,
Ως Πρώτος Πολίτης του Ελληνικού Κράτους και εγγυητής της πραγματικής εφαρμογής της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, δεδομένης της πλουσιοπάροχης αμοιβής σας από τον Ελληνικό Λαό που στενάζει οικονομικά ώστε να μην βρίσκεσθε σε κίνδυνο απιστίας στο Ιερό έργο που έχετε αναλάβει, σας καλούμε να ενεργοποιήσετε την σθεναρή και ουσιαστική δύναμη που έχετε για την υπηρεσία του Λαού και της Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με το άρθρο 42 παράγραφος 2 του Συντάγματος μας στο οποίο ορκίζεστε Πίστη και Υπεράσπιση, μπορείτε να αναπέμψετε στην Βουλή των Ελλήνων κάθε νομοσχέδιο που η Βουλή ψήφισε αλλά είναι αντισυνταγματικό. Αυτό θα θέσει την Ολομέλεια της Βουλής πρό των Συνταγματικών ευθυνών της και για να σας υποχρεώσει να κυρώσετε το νομοσχέδιο ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΕΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 76 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
Δεδομένης της τεράστιας Λαϊκής αντίταξης στα νέα μέτρα οικονομικής φύσεως που μόλις ψήφισε η κυβέρνηση Παπανδρέου και που.......
ομολογουμένως και από τον ίδιο τα μέτρα αυτά καταλύουν σωρεία Συνταγματικών εγγυήσεων και Δικαιωμάτων του Λαού, βλάπτουν καίρια Ανθρώπινα Δικαιώματα αλλά και προκαλούν την κάθετη αντίταξη και απόρριψη ικανότατου μέρους της ίδιας της Βουλής ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΣΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΤΕ ΟΡΚΙΣΘΕΙ ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΕ ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΠΙΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΝΑ ΑΝΑΠΕΜΨΕΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΩΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
Ας είστε όχι μόνο ο Πρώτος Πολίτης λόγω του τυπικού αξιώματος αλλά για πρώτη φορά στα χρονικά και κατ’ ουσίαν αυτός που δεν αθέτησε τον Όρκο του ακόμα μία φορά.
Στο όνομα της Δημοκρατίας μας και του Συντάγματος μας που καταλύονται.
Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου
Τάνυα Μαρία Γεριτσίδου
Αθήνα, 5η Μαρτίου 2010
Aπό........ kafeneio
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΛΓΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΠΑΤΖΕΛΗ!
energoipoliteskv.blogspot.com
"ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΑ ΠΡΙΝ...ΜΙΛΑ"!
Για ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον των εργαζομένων του ΕΛΓΑ Λαμίας κάνουν λόγοι οι ίδιοι μετά τα όσα ακούστηκαν από το υπουργείο για αποζημιώσεις που φθάνουν τα όρια του σκανδάλου στην περιοχή του Δομοκού. Εξηγούν ότι πρόκειται για αποζημίωση από χαλάζι σε Δ.Δ. του Δομοκού και δημοσιοποιούν όλα τα στοιχεία για τις αποζημιώσεις και τον τρόπο με τον οποίο δίνονται. Οι εργαζόμενοι θα πραγματοποιήσουν 24ωρη απεργία την επόμενη εβδομάδα Ο πρόεδρος τους Κυριάκος Τσιτουρίδης μιλώντας στον FM-1 χαρακτήρισε άδικες τις τοποθετήσεις της υπουργού για το θέμα χωρίς να έχει προηγηθεί έρευνα και σχολίασε πως τέτοιες ενέργειες πλήττουν το κύρος της υπηρεσίας.
Από ....lamia fm 1
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)