Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com
Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε "ήμουν στην εξέδρα των επισήμων με έναν αμερικάνο φίλο μου, έχουν περάσει 4 ώρες από την εκκίνηση του μαραθωνίου και είμαστε στη στιγμή που περνά η μεγάλη μάζα των μαραθωνοδρόμων που είναι οι πραγματικοί ήρωες του αγώνα. Η μέρα είναι πολύ όμορφη, πολύ χαρούμενη και είναι σαν ένα μεγάλο πάρτι, μια μεγάλη γιορτή.
Ξαφνικά γίνεται η πρώτη έκρηξη στα 25 μέτρα από το σημείο που βρισκόμουν. Εμείς είμαστε στη μία μεριά του δρόμου και η έκρηξη γίνεται ακριβώς στην απέναντι μεριά του δρόμου, περίπου 30 μέτρα πριν τον τερματισμό. Καταλαβαίνεται εκεί υπάρχει πολύς κόσμος, εκτός από τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το γεγονός και την οργανωτική επιτροπή που βοηθά τους μαραθωνοδρόμους, εκεί ακριβώς μετά αρχίζει να είναι ο κόσμος στην άκρη του δρόμου.
Ο θόρυβος που ακούσαμε δεν ήταν πολύ μεγάλος, αλλά μετά βγήκε καπνός ο οποίος σκέπασε όλη την περιοχή και δεν έβλεπες τι γινότανε. Εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε τι έχει γίνει, μπορεί να ήταν μια κροτίδα, μια σωλήνα από γκάζι, δεν ξέραμε, όλοι μας τα είχαμε χαμένα.
Μετά από 10 με 15 δευτερόλεπτα, εγώ ήμουν στο πάνω μέρος της κερκίδας και έβλεπα πανοραμικά όλο το πεδίο μέχρι πολύ μακριά, ξαφνικά στα 100 μέτρα γίνεται η δεύτερη έκρηξη και τότε κατάλαβα αμέσως οτι ήταν βόμβες. Ευτυχώς εγώ στα 25 μέτρα από την πρώτη βόμβα δεν αισθάνθηκα τίποτα. Ολοι όσοι πέθαναν ή τραυματίστηκαν ήταν εκείνοι που ήταν δίπλα στους εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Επικράτησε πανικός και ο κόσμος ήταν πανικοβλημένος. Η αστυνομία έκλεισε αμέσως όλους τους δρόμους, ακούγοντας σειρήνες παντού, όπως τα βλέπετε στο σινεμά, τα πάντα ήταν κλειστά. Εμείς για να φύγουμε περπατήσαμε 10 χιλιόμετρα για να βρούμε κάποιο μέσον για να γυρίσουμε εκεί που μέναμε και βλέπαμε όλους τους μαγαζάτορες και τους πολίτες να βγάζουν καρέκλες και να δίνουν βοήθεια ο ένας στον άλλον. Σκεφτείτε πως οι περισσότεροι μαραθωνοδρόμοι φόραγαν μόνο τα αθλητικά τους ρούχα και κυκλοφορούσαν με κουβέρτες.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΤΗΣ ΒΟΣΤΟΝΗΣ ΤΟ 1946
"Εγώ έρχομαι εδώ σχεδόν κάθε χρόνο σαν ένα μνημόσυνο στον πατέρα μου, που το 1946 κέρδισε τον μαραθώνιο της Βοστόνης" λέει συγκινημένος ο Δημήρης Κυριακίδης.
Με θλίβει αυτό που εγινε, στον καλύτερο μαραθώνιο, τον πιο φημισμένο στον κόσμο, να πηγαίνει κάποιος και να κάνει κάτι τέτοιο. 500.000 άνθρωποι έρχονται από ολο τον κοσμο στη Βοστόνη μόνο για τον μαραθώνιο και όλοι οι κάτοικοι της πόλης είναι στο δρόμο, δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι στο σπίτι του. Με θλίβει αυτό που έγινε".
Από ......... newsit
"Ημουν στην εξέδρα των επισήμων και η πρώτη βόμβα έσκασε 25 μέτρα μακριά μου. Επικράτησε πανικός,πνιγήκαμε από τον καπνό, ήταν σαν ταινία" λέει στο Newsit o Δημήτρης Κυριακίδης. Ο πατέρας του Στέλιος, ήταν ο πρώτος Έλληνας που κέρδισε τον μαραθώνιο της Βοστόνης το 1946.
Συγκλονίζει η αφήγηση του Δημήτρη Κυριακίδη στο Newsit για το τρομοκρατικό χτύπημα στη Βοστόνη που "πάγωσε" την υφήλιο.Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε "ήμουν στην εξέδρα των επισήμων με έναν αμερικάνο φίλο μου, έχουν περάσει 4 ώρες από την εκκίνηση του μαραθωνίου και είμαστε στη στιγμή που περνά η μεγάλη μάζα των μαραθωνοδρόμων που είναι οι πραγματικοί ήρωες του αγώνα. Η μέρα είναι πολύ όμορφη, πολύ χαρούμενη και είναι σαν ένα μεγάλο πάρτι, μια μεγάλη γιορτή.
Ξαφνικά γίνεται η πρώτη έκρηξη στα 25 μέτρα από το σημείο που βρισκόμουν. Εμείς είμαστε στη μία μεριά του δρόμου και η έκρηξη γίνεται ακριβώς στην απέναντι μεριά του δρόμου, περίπου 30 μέτρα πριν τον τερματισμό. Καταλαβαίνεται εκεί υπάρχει πολύς κόσμος, εκτός από τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το γεγονός και την οργανωτική επιτροπή που βοηθά τους μαραθωνοδρόμους, εκεί ακριβώς μετά αρχίζει να είναι ο κόσμος στην άκρη του δρόμου.
Ο θόρυβος που ακούσαμε δεν ήταν πολύ μεγάλος, αλλά μετά βγήκε καπνός ο οποίος σκέπασε όλη την περιοχή και δεν έβλεπες τι γινότανε. Εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε τι έχει γίνει, μπορεί να ήταν μια κροτίδα, μια σωλήνα από γκάζι, δεν ξέραμε, όλοι μας τα είχαμε χαμένα.
Μετά από 10 με 15 δευτερόλεπτα, εγώ ήμουν στο πάνω μέρος της κερκίδας και έβλεπα πανοραμικά όλο το πεδίο μέχρι πολύ μακριά, ξαφνικά στα 100 μέτρα γίνεται η δεύτερη έκρηξη και τότε κατάλαβα αμέσως οτι ήταν βόμβες. Ευτυχώς εγώ στα 25 μέτρα από την πρώτη βόμβα δεν αισθάνθηκα τίποτα. Ολοι όσοι πέθαναν ή τραυματίστηκαν ήταν εκείνοι που ήταν δίπλα στους εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Επικράτησε πανικός και ο κόσμος ήταν πανικοβλημένος. Η αστυνομία έκλεισε αμέσως όλους τους δρόμους, ακούγοντας σειρήνες παντού, όπως τα βλέπετε στο σινεμά, τα πάντα ήταν κλειστά. Εμείς για να φύγουμε περπατήσαμε 10 χιλιόμετρα για να βρούμε κάποιο μέσον για να γυρίσουμε εκεί που μέναμε και βλέπαμε όλους τους μαγαζάτορες και τους πολίτες να βγάζουν καρέκλες και να δίνουν βοήθεια ο ένας στον άλλον. Σκεφτείτε πως οι περισσότεροι μαραθωνοδρόμοι φόραγαν μόνο τα αθλητικά τους ρούχα και κυκλοφορούσαν με κουβέρτες.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΤΗΣ ΒΟΣΤΟΝΗΣ ΤΟ 1946
"Εγώ έρχομαι εδώ σχεδόν κάθε χρόνο σαν ένα μνημόσυνο στον πατέρα μου, που το 1946 κέρδισε τον μαραθώνιο της Βοστόνης" λέει συγκινημένος ο Δημήρης Κυριακίδης.
Με θλίβει αυτό που εγινε, στον καλύτερο μαραθώνιο, τον πιο φημισμένο στον κόσμο, να πηγαίνει κάποιος και να κάνει κάτι τέτοιο. 500.000 άνθρωποι έρχονται από ολο τον κοσμο στη Βοστόνη μόνο για τον μαραθώνιο και όλοι οι κάτοικοι της πόλης είναι στο δρόμο, δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι στο σπίτι του. Με θλίβει αυτό που έγινε".
Από ......... newsit
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου