energoipoliteskv.blogspot.com
Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος βρίσκει τη χώρα μας και το Νομό μας στη δίνη της κρίσης και στο χειρότερο οικονομικό αδιέξοδο των μεταπολεμικών χρόνων. Είναι μια σχεδόν φυσική συνέπεια της ηθικής παρακμής που διαπερνά όλη την Ελληνική κοινωνία. Αυτή η παρακμή η οποία τόσα χρόνια έφερε τις ανήθικες κυβερνήσεις, τις ανέχτηκε, τις επιβράβευσε και τις άφησε, εκτός των άλλων, να προκαλέσουν μη αναστρέψιμες καταστροφές και στο περιβάλλον, όπου και όπως μπορούσαν.
Οι λέξεις περιβάλλον - οικολογία χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα σήμερα, από τους πολιτικούς και τους αρμόδιους τοπικούς άρχοντες ως προεκλογικά συνθήματα, ή και ως μόδα, όταν η προβληματική ηθική τους δεν τους “επιτρέπει” να εφαρμόσουν πολιτικές προστασίας του. Αυτή που προκάλεσε και στο Νομό μας τις σοβαρές περιβαλλοντικές “πληγές” και τα προβλήματα. Η διαχείριση των νερών και η ρύπανση του Μαλιακού και του Σπερχειού, τα μεταλλεία στην Οίτη, η κατάσταση του Βόρειου Ευβοϊκού και η ΛΑΡΚΟ, τα μεγάλα οδικά έργα, η καταστροφή της κοιλάδας του Σπερχειού, η διαχείριση των σκουπιδιών και οι παράνομες χωματερές, η μη λειτουργία Βιολογικών Καθαρισμών, η παράνομη λειτουργία των λατομείων και η ανεξέλεγκτη κατάσταση των “δανειοθαλάμων”, η απαξίωση των προστατευόμενων περιοχών και η μη λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης, ο Χωροταξικός Σχεδιασμός και η μεγάλη τουριστική επένδυση στον Έξαρχο της Αταλάντης, είναι πληγές που “αιμορραγούν”.
Και όμως, μόνο ένα περιβαλλοντικό μοντέλο ανάπτυξης μπορεί να δώσει βιώσιμες λύσεις για την εξοικονόμηση των φυσικών πόρων και εξασφάλιση θέσεων εργασίας, για μια ουσιαστική πρόοδο της κοινωνίας μας, για μια αειφόρο, κοινωνική και δημοκρατική Ελλάδα. Είναι καιρός να καταλάβουν όλοι, ότι το περιβάλλον δεν προστατεύεται με τις πολιτικές της άναρχης κερδοφορίας και δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια αυτών των πολιτικών, που έφεραν τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού και οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα πια να λειτουργούν ως μοναδικοί διαχειριστές του, υπονομεύοντας το μέλλον του τόπου.
Τα δάση, οι θάλασσες, τα βουνά, τα ποτάμια, οι λίμνες ανήκουν σε όλους μας. Ανήκουν στα ζώα και στα πουλιά και στα δένδρα που είναι μόνιμοι κάτοικοι τους. Από πού αντλούν το δικαίωμα οι λίγοι να αποφασίζουν για όλους μας; Γιατί έχει μεγαλύτερη αξία ο καταπατητής, ο ρυπαντής, ο παράνομος εκμεταλλευτής επιχειρηματίας από την ίδια την φύση;
Σε μία εποχή έντονης αυτοκριτικής ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι η πολιτική για το περιβάλλον όλα αυτά τα χρόνια ένα και μοναδικό κίνητρο είχε: να επιτρέψει στους λίγους να το καταπατήσουν με την άδεια των “υπευθύνων”. Με την άδεια εκείνων που έφεραν τα αδιέξοδα, μέσα στα οποία ασφυκτιά η χώρα μας σήμερα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θέλουμε να τονίσουμε πως η ημέρα Περιβάλλοντος δεν είναι ημέρα μνήμης και γιορτής. Είναι μέρα προβληματισμού και αναθεώρησης του αποτυχημένου, καταστρεπτικού μοντέλου ανάπτυξης. Γιατί η αγάπη για την φύση είναι στάση ζωής και ηθικής.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες και σ’ αυτές τις συνθήκες για την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Για να γίνει η οικολογία κυρίαρχη ιδεολογία της κοινωνίας, σήμερα και πάντα. Να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι είμαστε μεν μέρος του προβλήματος, αλλά είμαστε και μέρος της λύσης, αν το θελήσουμε. Αρκεί να ξεφύγουμε από την "αδράνεια του καναπέ" και να γίνουμε υπεύθυνοι ενεργοί πολίτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου