Μακρυνίτσας Δημήτριος
Ο πρόεδρος της επιτροπής διαβούλευσης κ. Μακρυνίτσας συγκαλεί σήμερα την επιτροπή διαβούλευσης για να συζητήσει την αλλαγή του ονόματος του Δήμου Μώλου-Αγ. Κωνσταντίνου.
Ο νυν Δήμαρχος κ. Τετριμίδας είχε υποσχεθεί προεκλογικά στους δημότες των Καμένων Βούρλων ότι ένα από τα πρώτα θέματα που θα φέρει προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο είναι η αλλαγή ονόματος του Δήμου , διότι έβλεπε και αυτός ότι το υπάρχον όνομα δεν είναι ότι καλλίτερο για ένα Τουριστικό Δήμο (με αυτήν την υπόσχεση τον ψήφισαν οι δημότες των Καμένων και είναι σήμερα Δήμαρχος !!! να το θυμάται αυτό για τις επόμενες εκλογές αν σκοπεύει να ξανακατέβει για Δήμαρχος ο κ. Τετριμίδας ???).
Περνώντας ο καιρός ο Δήμαρχος κ. Τετριμίδας άρχισε να σφυρίζει αδιάφορα λέγοντας αριστερά και δεξιά ότι ο Δήμος έχει άλλες προτεραιότητες και δεν είναι πρωτεύον το θέμα της αλλαγής του ονόματος του Δήμου.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Δήμαρχο κ. Τετριμίδα κινιόντουσαν και οι Αντιδήμαρχοι κ. Φακίρης Τ. και κ. Μακρυνίτσας Δ. , ότι εμάς δεν μας ενδιαφέρει το θέμα του ονόματος του Δήμου, παρόμοια ήταν και η στάση των δημοτικών συμβούλων Κουτσούμπα Χρ. και Αναστασίου Γ.(παρόλο που προεκλογικά στο ερώτημα γιατί κ. Αναστασίου κατεβαίνεις με τον κ. Τετριμίδα ενώ δεν είσαι ΠΑΣΟΚ απαντούσε κατεβαίνω για να αλλάξω το όνομα του Δήμου).
Ο μόνος από τους δημοτικούς συμβούλους των Καμένων Βούρλων που έχει πάρει θέσει από την αρχή για την αλλαγή του ονόματος του Δήμου σε Δήμο Καμένων Βούρλων είναι ο Πρόεδρος της Τουριστικής επιτροπής κ. Παπαναγιώτου Δ. ο οποίος κ. Παπαναγιώτου έχει πάρει μαζί με την επιτροπή Τουριστικής ανάπτυξης απόφαση για την αλλαγή του ονόματος την οποία έχει κοινοποιήσει στην επιτροπή διαβούλευσης.
Το δημοτικό συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητος Καμένων Βούρλων το οποίο συγκλήθηκε και συζήτησε την αλλαγή του ονόματος του Δήμου πήρε απόφαση με 3 -2 να προστεθεί στο Δήμο Μώλου – Αγ. Κωνσταντίνου και το όνομα των Καμένων Βούρλων.
Ψήφισαν να προστεθεί στο είδη υπάρχον και το όνομα των Καμένων Βούρλων ο Πρόεδρος κ. Τσάρας Παναγιώτης , η κ. Νικολάου Αγγελική, ο κ. Μπερμπίλης Αθανάσιος .
Ψήφισαν να πάρει το όνομα ο Δήμος μόνο των Καμένων Βούρλων η κ. Μπασάνου Μαρία και ο κ. Τρίγκας Ηλίας.
Το δημοτικό συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητος Μώλου το οποίο συγκλήθηκε πήρε ομόφωνα απόφαση να παραμείνει το όνομα του Δήμου ως έχει.
Μετά από όλα αυτά οι φορείς και σύλλογοι των Καμένων Βούρλων όπως ο Σύλλογος Επαγγελματιών ο Σύλλογος Ενεργών Δημοτών ο Σύλλογος Ξενοδόχων κ.α πήραν απόφαση ο Δήμος να αλλάξει όνομα και να ονομασθεί Δήμος Καμένων Βούρλων. Την απόφαση τους δε αυτή κοινοποίησαν στο Δήμαρχο και την επιτροπή διαβούλευσης.
Βλέποντας οι Δημότες των Καμένων Βούρλων ότι ο Δήμαρχος κ. Τετριμίδας με τους Αντιδημάρχους κ. Φακίρη Τ. και κ. Μακρυνίτσα συνέχιζαν να αδιαφορούν προχώρησαν στην συλλογή περίπου 200 υπογραφών και τις κατέθεσαν στο Δήμο για να συγκληθεί υποχρεωτικά όπως προβλέπει ο Δημοτικός Κώδικας με βάση το άρθρο 215 το δημοτικό συμβούλιο όπου προτείνουν τη μετονομασία του Δήμου σε Δήμο Καμένων Βούρλων όπως προβλέπει το άρθρο 7 του Ν 3463/2006.
Ο πρόεδρος της επιτροπής διαβούλευσης κ. Μακρυνίτσας βλέποντας ότι όλοι οι Δημότες των Καμένων Βούρλων ή τουλάχιστον η μεγάλη πλειοψηφία των δημοτών είναι υπέρ της αλλαγής του ονόματος του Δήμου σε Δήμο Καμένων Βούρλων άρχισε να αλλάζει τη στάση του και θέλουμε να πιστεύουμε ότι στην επιτροπή διαβούλευσης θα πάρει τη σωστή απόφαση….
Για το δίκαιο του αιτήματος των Δημοτών και της αλλαγής του ονόματος σε Δήμο Καμένων Βούρλων σας παραθέτουμε τον αγώνα που ξεκίνησε η Αιδηψός με την προσφυγή της Λουτρόπολέως Αιδηψού στο Συμβούλιο Επικρατείας η οποία επικαλείται το Νομοθετικό Διάταγμα 4398 /1964 με το οποίο η Λουτρόπολις Καμένων Βούρλων από Κοινότητα το 1964 έγινε Δήμος Καμένων Βούρλων.
ΕΝΩΠΙΟΝ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
[ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ) (ΑΚΥΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)
ΑΙΤΗΣΗ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΟΥΤΡΩΝ ΑΙΔΗΨΟΥ ΠΟΥ ΕΚΠ/ΤΑΙ ΝΟΜΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΜΑΤΑΚΙΑ
ΚΑΤΑ
1) ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΙΩΑΝΝΗ ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΩΣ
ΝΟΜΙΜΟ ΕΚΠ/ΠΟ, ΑΘΗΝΑ
ΚΑΙ
2) ΤΗΣ ΥΠ' ΑΡ. 46494/13-8-2010 ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ
«ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ», ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 1294 -
ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ, ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΟΥ
Η προσβαλλομένη απόφαση του Υπουργού είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί διότι στηρίζεται στο νόμο 3852 που δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουνίου 2010 στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ» 1° ΤΕΥΧΟΣ, ΑΡ. Φ. 87 με τον τίτλο «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης
Διοίκησης -Πρόγραμμα Καλλικράτης». Ο νόμος όμως αυτός κατά τα κατωτέρω εκτεθέντα δεν δύναται να καταργήσει τον Δήμο. Λουτρών Αιδηψού και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση - Εκτελεστή Διοικητική πράξη που εκδόθηκε σε εκτέλεση και υλοποίηση του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» - στερείται έγκυρου νομοθετικού ερείσματος και πρέπει να ακυρωθεί όσον αφορά εις τον ενιαίο Δήμο Λουτρών Αιδηψού - Ιστιαίας. Η ανωτέρω απόφαση - εκτελεστή διοικητική πράξη - του υπουργού ορίζει τον αριθμό τωνδημοτικών συμβούλων του ενιαίου δήμου Ιστιαίας - Αιδηψού που έχει έδρα την Ιστιαία.
1ος λόγος ακυρώσεως
Παραβίαση του αρ. 4, 1 του ισχύοντος Συντάγματος: Η προσβαλλόμενη εκτελεστή διοικητική πράξη του υπουργού εξεδόθηκε για την εφαρμογή και την υλοποίηση του Νόμου 3852/2010 με το γενικό τίτλο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ο οποίος πάσχει από αθεράπευτη Αντισυνταγματικότητα όσον αφορά στον Δήμο Λουτρών Αιδηψού - Ιστιαίας. Στο άρ. 4, 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Το άρθρο αυτό δεν ρυθμίζει την ισότητα μόνο των φυσικών προσώπων αλλά και την ισότητα των Ν.Π.Δ.Δ. όπως οι δήμοι, κοινότητες, νομαρχίες. Την ισότητα αυτή παραβίασε ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» γιατί η ΑΙΔΗΨΟΣ με το Λουτράκι ως λουτροπόλεις αναγνωρίσθηκαν ως δήμοι με προεδρικό διάταγμα (Πρόεδρος Δημοκρατίας Αλ. Ζαΐμης) την 27η Ιανουαρίου 1934 που δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος της «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ», αρ. φύλλου 23 του 1934.
Επίσης και η κοινότητα της τρίτης μεγάλης λουτρόπολης των «Καμένων Βούρλων» του νομού Φθοιώτιδος αναγνωρίσθηκε ως δήμος με το Νομοθετικό Διάταγμα 4398 του 1964 που δημοσιεύθηκε στο πρώτο τεύχος της «ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ» με αρ. φύλλου 185. Η ανακήρυξη και των τριών φημισμένων λουτροπόλεων από κοινότητες σε Δήμους έγινε ανεξαρτήτως πληθυσμιακού στοι/είου και με μόνο το κριτήριο ότι ήταν λουτροπόλεις.
Η ναυαρχίδα δε του παγκοσμίου ιαματικού τουρισμού η Αιδηψός ανακηρύχθηκε και ως τουριστικός τόπος με το Προεδρικό Διάταγμα 899 του προέδρου Κων/νου Τσάτσου που δημοσιεύτηκε στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ», στο πρώτο τεύχος, αρ. φύλλου329 την 25η Νοεμβρίου 1976. Σκοπός δε του σοφού νομοθέτου ήταν οι φημισμένες λουτροπόλεις της χώρας να αποτελέσουν τους τουριστικούς πυλώνες της χώρας και με τα τουριστικά αγαθά και προϊόντα τους να απευθυνθούν όχι μόνο στην Ελληνική αγορά αλλά και στη παγκόσμια ώστε να προσελκύσουν πελατεία και να βοηθήσουν τις τοπικές και την εθνική οικονομία με την εισροή συναλλάγματος στην χώρα. Σήμερα ο τουρισμός μας είναι, μετά την εμπορική ναυτιλία, η δεύτερη συναλλαγματοφόρος πηγή προσφέρουσα το 20% του ΑΕΠ. Σήμερα που ο τουρισμός μας θεωρείται βιομηχανία δίχως φουγάρο και επενδύονται ελπίδες στη τουριστική δραστηριότητα, σήμερα που η Αιδηψός έγινε η παγκόσμια ναυαρχίδα του ιαματικού και παραθεριστικού τουρισμού ο νόμος αυτός θέτει ταφόπετρα στην αναγνωρισμένη παγκόσμια λουτρόπολη της Αιδηψού. Ο νομοθέτης έθεσε ως κυρίαρχο, βασικό, αναντικατάστατο, το κριτήριο του ού^νε^ίόρου ότι οι τρείς λουτροπόλεις είναι αναγνωρισμένες. Το κριτήριο αυτό σήμερα διατηρεί αμείωτη, ακέραια την ισχύ του γιατί ο τουρισμός ιαματικός και παραθεριστικός ανάγεται σε βιομηχανία της χώρας και ως η πρώτη συναλλαγματοφόρος πηγή.
Παρά ταύτα ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ενώ διατηρεί τις υπόλοιπες δύο λουτροπόλεις ως έδρες δήμων - «Καμένα Βούρλα» και «Λουτράκι» καταργεί τον Δήμο Λουτρών Αιδηψού και μεταφέρει την έδρα του στο Δήμο Ιστιαίας ο οποίος από αρχαιότητας μέχρι σήμερα είναι γεωργοκτηνοτροφικός Δήμος, Δήμος του λόγκου και του κάμπου, μην έχοντας στην έδρα του - Ιστιαία - ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΞΕΝΩΝΑ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ! Ισότητα του νόμου σημαίνει ότι το νομοθετικό όργανο, κατά την ψήφιση του κανόνα δικαίου και η διοίκηση κατά την άσκηση της κανονιστικής αρμοδιότητας, υποχρεούνται να μην προβαίνουν σε αδικαιολόγητες και αυθαίρετες διακρίσεις - όπως με τη λουτρόπολη της Αιδηψού - μεταξύ των ατόμων ή των Ν.Π.Δ.Δ. αλλά οφείλουν να θεσπίζουν κανόνες δικαίου που θα εισάγουν ΙΣΗ ΡΥΘΜΙΣΗ για όλους που τελούν υπό αυτές ή όμοιες συνθήκες. Συνεπώς βάσει του αρ. 4, 1 του Συντάγματος απαγορεύεται η άνιση ρύθμιση των ίσων πραγματικών καταστάσεων ως και ίση μεταχείριση ανίσων και ανόμοιων καταστάσεων. Η επιταγή του αρ. 4, 1 του Συντάγματος περί ισότητας όλων έναντι του νόμου απορρέει άμεσα και από την έννοια του κράτους δικαίου και την αρχή της νομιμότητας της διοικητικής δράσεως. Η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση είναι μη νόμιμη ως στηριζόμενη σε νόμο μη Συνταγματικό και πρέπει να ακυρωθεί.
2ος λόγος ακυρώσεως
Το αρ. 24 του Συντάγματος προστατεύει το φυσικό περιβάλλον, τις παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία. Η Αιδηψός είναι παραδοσιακή λουτρόπολη και έχει φυσικό περιβάλλον που θα αποτελέσει το υλικό της «πράσινης ανάπτυξης». Τα ιστορικά και παραδοσιακά της στοιχεία είναι πανάρχαια. Την αναφέρει ο Αριστοτέλης, ο Στράβων και πάρα πολλοί άλλοι συγγραφείς. Παραλείπονται αναφορές σε αυτήν γιατί θα χρειαζόταν ογκώδης τόμος. Η «πράσινη ανάπτυξη» είναι όραμα προσωπικό του σημερινού Πρωθυπουργού, φωτεινό πάθος και διακήρυξη της κυβερνήσεως. Η πράσινη ανάπτυξη της χώρας είναι βασική προγραμματική επιδίωξη της Κυβέρνησης και εφικτός, ρεαλιστικός στόχος, γιατί σχεδόν ολόκληρη η χώρα προσφέρεται και δίνει τις πρώτες ύλες για μία ανάπτυξη συμβατή με το φυσικό περιβάλλον, μη ρυπογόνα και με χαμηλό οικονομικό κόστος. Στην γκάμα και την ευρύτητα των πηγών της οικολογικής ανάπτυξης - παγκόσμιο αίτημα των καιρών - πρώτη από τις πρώτες περιλαμβάνεται και αποτελεί η Γεωθερμία. Γεωθερμικά πεδία υπάρχουν στη χώρα, αλλά το μεγαλύτερο και το ισχυρότερο υπάρχει στον υδροφόρο ιαματικό ορίζοντα της μεγαλύτερης λουτρόπολης του κόσμου, της Αιδηψού. Από τα έγκατα της Αιδηψού αναβλύζει ποσότητα θερμικού ύδατος που δεν αναβλύζει από όλες τις λουτροπόλεις της χώρας. Αχρησιμοποίητα, ανεκμετάλλευτα, αυτή η γεωθερμική ενέργεια χύνεται το χειμώνα στη θάλασσα! Αυτή η ποσότητα σε εκατομμύρια κυβικά αποτελεί γεωθερμία αξιοποιήσιμη και οικονομικά αποδοτική ενέργεια για την ευρύτερη περιοχή. Με τη θερμοκρασία που έρχεται στην επιφάνεια το ζεστό νερό 100 - 120 βαθμούς κελσίου -μπορεί να διοχετευθεί σε απόσταση 60-70 χιλιομέτρων χωρίς να απολέσει την αρχική θερμοκρασία του. Τούτο σημαίνει ότι το γεωθερμικό πεδίο της Αιδηψού μπορεί να κάνει τρία πράγματα: Πρώτον, θεραπεύει ως λουτροθεραπεία. Δεύτερον θερμαίνει ως θερμαντική ενέργεια-καλοριφέρ της πόλης και της ευρύτερης περιοχής και τρίτον παράγει, όταν χρησιμοποιηθεί ως θερμαντική ενέργεια σε θερμοκήπια που μπορούν να αναπτυχθούν και να προοδεύσουν στην περιοχή του Αγίου Νικολάου της Αιδηψού και πέραν αυτού. Εκατομμύρια τόνοι θερμού νερού - πολύτιμης γεωθερμίας - μένουν ανεκμετάλλευτοι και χάνονται στη θάλασσα κατά το χειμώνα. Μια βιομηχανία βιώσιμη, φιλική προς το περιβάλλον, δίχως φουγάρο, μη ρυπογόνα, ζητά τον πράσινο - οικολογικό της βιομήχανο για να προσφέρει φθηνά ... προϊόντα. Ο σοσιαλιστής Αμερικάνος οικονομολόγος Γκάλμπρεϊθ αποκάλεσε τον τουρισμό βαριά βιομηχανία χωρίς φουγάρο! Ο δικός μας αείμνηστος Γεώργιος Βλάχος, διευθυντής - εκδότης της «Καθημερινής», το 1951 έγραψε ότι η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει τη βιομηχανία του τουρισμού. Το μοντέλο της πράσινης οικολογικής ανάπτυξης για την Αιδηψό το είχε προβάλλει συγκροτημένα και επιστημονικά εμπεριστατωμένα πρώτος ο ομότιμος τώρα καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και του Αμβούργου, το 1974 ο Κων/νος Καραγκούνης, όταν ο ΕΟΤ τον έστειλε στην Αιδηψό ως τεχνικό σύμβουλο να επιβλέψει την ανέγερση του Υδροθεραπευτηρίου του. Συνεργάζεται με ξένους και Έλληνες ειδικούς επιστήμονες οι οποίοι κατέληξαν τότε στο τρίπτυχο. Το ιαματικό νερό της Αιδηψού θεραπεύει, παράγει - θερμαίνει. Τα επιστημονικά στοιχεία της οικολογικής - πράσινης ανάπτυξης διακηρρύσονται κατά τρόπο πρωτοπόρο, προφητικό από την Αιδηψό. Τα πρωτοπόρα εκείνα επιστημονικά πορίσματα τα επιβεβαιώνει και η τότε Πρυτανεία του Πολυτεχνείου του Αμβούργου όταν
επισκέφτηκε τις ιαματικές πηγές της Αιδηψού και διεπίστωσε τόσο την αναβλύζουσα ποσότητα, όσο και το μεγάλο βαθμό θερμοκρασίας στην επιφάνεια. Ο πρύτανης τότε του πανεπιστημίου είπε: «εάν το ευλογημένο αυτό νερό υπήρχε στη Γερμανία μπορούσε αξιοποιούμενο ως θερμική ενέργεια να επηρεάσει την οικονομία της!». Σήμερα με το φωτεινό πάθος του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου για την πράσινη ανάπτυξη, η αξιοποίηση του μεγάλου γεωθερμικού πεδίου της Αιδηψού είναι ρεαλιστική, επιστημονικά επίκαιρη και θα συγκροτήσει μια βιώσιμη βιομηχανία που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και στην πρόοδο της ευρύτερης περιοχής. Για τους σπουδαίους, σοβαρούς και ισχυρούς αυτούς λόγους που δεν επιδέχονται αντίρρηση, ο Δήμος Αιδηψού πρέπει να διατηρήσει την διοικητική του αυτοτέλεια, την έδρα του με προσθήκη σε αυτόν της Λίμνης - αρχόντισσα κι αυτή του τουρισμού - και της Λιχάδος. Όλη αυτή η παραθαλάσσια περιοχή - Φλώριδα της Ελλάδας - με έντονη την τουριστική βιομηχανία, με Ναυαρχίδα τον Δήμο Αιδηψού που κρύβει τον θησαυρό στα σπλάχνα της θα γνωρίσει μια πρωτόγνωρη πράσινη - οικολογική ανάπτυξη, βιώσιμη, φιλική και συμβατή με το φυσικό περιβάλλον που είναι από τα ομορφότερα του κόσμου. Έχει όλες τις δυνατότητες ο αυτοτελής και αυτόνομος δήμος της Αιδηψού να γίνει παγκόσμιο πρότυπο οικολογικής πράσινης, αλλά και βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας για την ευρύτερη περιοχή. Αποτελεί δε η Αιδηψός ΠΙΛΟΤΟ εφαρμοσμένης βιώσιμης ανάπτυξης (πράσινης) καθώς ισορροπεί επιτυχημένα και τις τρείς διαστάσεις αυτής, την περιβαλλοντική την οικονομική και την κοινωνική. Συνεργαζόμενος με τον ΕΟΤ, ο οποίος επί του παρόντος έχει την κυριότητα των ιαματικών πηγών της Αιδηψού, μπορούν να αναπτύξουν οικονομικά την περιοχή. Γι' αυτή όμως την εφικτή επιδίωξη, προϋπόθεση εκ των ούκ άνευ είναι ο Δήμος Αιδηψού αυτόνομος διοικητικά και ως επιτελικό Διοικητικό Κέντρο, να επιδιώξει την πράσινη οικολογική ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή, από λίμνη Ευβοίας μέχρι τη Λιχάδα, περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους, παραδοσιακά τουριστική και με παράδοση αιώνων στην Τουριστική Βιομηχανία. Και εξ αυτού του λόγου η προσβαλλόμενη πράξη είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί.
3ος λόγος ακυρώσεως
Παραβίαση του αρ. 101, παρ. 2 του Συντάγματος: αλλά και από την εκδοχή ότι ο νόμος 3852/2010 «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ηδύνατο να καταργήσει το Δήμο Λουτρών Αιδηψού και πάλι η κατάργηση του θα ήταν μη νόμιμος γιατί από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι η κατάργηση του έγινε με αξιολόγηση και συνεκτίμηση των κριτηρίων τα οποία ορίζει το αρ. 101, παρ. 2 του Συντάγματος τα οποία προϋποθέτει και η εισηγητικής έκθεση του Ν. 3852/2010 (βλ. σελ. 14 αυτής).
Άρα και από την ανωτέρω εκδοχή η προσβαλλόμενη πράξη είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί. Η Αιδηψός ως λουτρόπολη και παραθεριστικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας έχει από αιώνων διαμορφώσει μια οικονομία τουριστικής δομής και την ισχυρότερη βιομηχανία της Ελλάδας, που είναι η βιομηχανία του Τουρισμού. Παράγει τουριστικά προϊόντα και η εκπαίδευση των κατοίκων και η συμμετοχή τους σε αυτή τη τουριστική βιομηχανία για να συνεχιστεί στο μέλλον χρειάζεται το Δήμο Λουτρών Αιδηψού ως επιτελικό όργανο ως τον εξειδικευμένο βιομήχανο στη παραγωγή τουρισμού και μάλιστα σε μια περίοδο που η βιομηχανία αυτή κατά δήλωση του υπουργού πολιτισμού - τουρισμού καλύπτει το 20% του ΑΕΠ ως πρώτη συναλλαγματοφόρος πηγή της χώρας με δεύτερη τη ναυτιλία μας. Η βιομηχανία τουρισμού παράγεται, αναπτύσσεται με το βιομηχανικό εργάτη της που είναι ο δημότης του δήμου Λουτρών Αιδηψού, ασχολούμενος παραδοσιακά με τον τουρισμό - πολιτισμό. Έχει διαμορφωθεί μια αντίληψη, μια παιδεία, μια ενασχόληση που διαφοροποιεί το δήμο και τους κατοίκους του από τους άλλους δήμους. Κατάργηση λοιπόν αυτού του δήμου, δήμου τουρισμού - πολιτισμού, θα σήμαινε το παγκόσμιο μνημείο του πολιτισμού την Ακρόπολη αντί να αναθέσεις την επίβλεψη, εποπτεία και επιστασία στην Αρχαιολογική υπηρεσία να την αναθέσεις στην ... Αγροφυλακή, τηρουμένων των αναλογιών.
4ος λόγος ακυρώσεως
Σύγκρουση ειδικού και γενικού νόμου: Το ΠΡΟΕΔΡΙΚΌ Διάταγμα της 26ης Ιανουαρίου 1934 (Πρόεδρος Δημοκρατίας Αλ. Ζαΐμης) που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ την 27-1-1934, πρώτο τεύχος, αρ. φύλλου 33 «Περί αναγνωρίσεως Λουτροπόλεων σε Δήμους», ορίζει: Η κοινότητα Λ. Αιδηψού υπό το όνομα «Δήμος Λουτρών Αιδηψού» με έδρα τη λουτρόπολη Λουτρά Αιδηψού ανακηρύσσεται σε δήμο. Η περιφέρεια του δήμου τούτου αποτελείται από την τέως ομωνύμου κοινότητος εις ην θα περιλαμβάνονται και αι περιφέρειαι των κοινοτήτων Αιδηψού, Γιάλτρων, Αγίου και Γουργουβίτσης». Το διάταγμα αυτό που ανακηρύσσει την Αιδηψό σε έδρα του δήμου, δεν θέτει ποσώς πληθυσμιακά κριτήρια αλλά σταθμίζει ότι η Αιδηψός ήταν ένα κοσμοπολίτικο κέντρο, η ναυαρχίδα του παραθεριστικού και του ιαματικού τουρισμού. Πλήν όμως αυτού, το προεδρικό Διάταγμα είναι ειδικός νόμος και η του ειδικού αυτού νόμου είναι το γεγονός ότι η Αιδηψός είναι «αναγνωρισμένη λουτρόπολη». Εφ' όσον όμως ο νέος νόμος με την επωνυμία «Καλλικράτης» δεν περιέχει ειδική διάταξη, δεν κάνει σαφή και ειδική μνεία για την Αιδηψό ως «αναγνωρισμένη λουτρόπολη» αλλά αναφέρει γενικώς και αορίστως ότι η Αιδηψός υπάγεται στο δήμο Ιστιαίας κατά τον διοικητικό πυρήνα και τις διοικητικές υπηρεσίες και διαρθρώσεις, πέραν από τις ηχηρές και εντυπωσιακές ετικέτες - Δήμος Ιστιαίας -Αιδηψού - τότε έχουμε ένα γενικό νόμο, ο οποίος ρυθμίζει μεν τη διοικητική αναδιάρθρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά δεν θίγει τον πυρήνα, το περιεχόμενο του προεδρικού Διατάγματος που αναγνώρισε το 1934 την Αιδηψό ως έδρα δήμου και αποτελεί ειδικό νόμο.
Διδάσκεται και νομολογείται παγίως ότι ο νεότερος γενικός νόμος δεν καταργεί τον προηγούμενο ειδικό νόμο, δηλαδή η αρχή της καταργήσεως του παλαιού από τον νεότερο νόμο κάμπτεται στην περίπτωση παλαιού ειδικού και νεότερου γενικού νόμου. Εφ' όσον δεν περιέχει ρητή κατάργηση του Ειδικού. Είναι δόγμα πλέον της νομικής επιστήμης και της νομολογίας, ο κανόνας Ιεχ ροδίεποΓ §εηεΓ&1ί5 ηοπ άεΓ0§αίε ρποΓ 5ρεεϊα3Ϊ. Έπρεπε ο «Καλλικράτης» για να ισοπεδώσει και την Αιδηψό ως γενικός νόμος να κάνει ειδική αναφορά, ειδική μνεία στο Προεδρικό Διάταγμα του 1934 με το οποίο αναγνωρίσθηκε ο δήμος Λουτρών Αιδηψού και να επιτάσσει την κατάργηση του. Η Αιδηψός ανακηρύχθηκε σε δήμο για ειδικό και σπουδαίο λόγο αυτός ήταν και είναι ότι η λουτρόπολις της Αιδηψού είναι εθνικής και παγκόσμιας εμβέλειας και αναγνωρίσεως, ανεξαρτήτως πληθυσμού αναγνωρίσθηκε σε δήμο, με την ελπίδα ότι ο συγκροτημένος δήμος θα αποτελέσει το όχημα όχι οποιασδήποτε οικονομικής αναπτύξεως, αλλά της τουριστικής αναπτύξεως και της παραγωγής του τουριστικού προϊόντος, το οποίο είναι άγνωστο σε ένα δήμο του λόγγου και του κάμπου!
Το ότι ο σοφός νομοθέτης θέλησε στις λουτροπόλεις η κυρία, η βασική δομή
της οικονομίας των να είναι κυρίως και προεχόντως τουριστική και να βασίζεται στην
τουριστική δραστηριότητα, αποδεικνύεται και με το Προεδρικό Διάταγμα, υπ' αριθμ.
899/18-12-1976 (ΦΕΚ, τεύχος πρώτο, αρ. φύλλου 329), το οποίο φέρει την υπογραφή
του Προέδρου τότε της Ελληνικής Δημοκρατίας Κων/νου Τσάτσου.
Ορίζει, λοιπόν τό διάταγμα αυτό με τίτλο «Περί ανακηρύξεως περιοχών της χώρας* α>ς τουριστικών τόπων», αρ. 1 «ανακηρύσσονται τουριστικοί τόποι οι Δήμοι Λ. Αιδηψού, η κοινρτητα
Λιχάδος» κ.α.
Επειδή, η παρούσα αίτηση ακυρώσεως εμπροθέσμως ασκείται.
Επειδή, οι ανωτέρω λόγοι ακυρώσεως της προσβαλλόμενης πράξης είναι βάσιμοι και αληθείς.
Επειδή, η προσβαλλόμενη πράξη είναι μη νόμιμη και ως εκ τούτου ακυρωτέα, καθώς έχει εκδοθεί σε εκτέλεση διατάξεων νόμου που ευθέως αντίκειται στο Σύνταγμα.
Επειδή υφίσταται προφανές άμεσο και ενεστώς έννομο συμφέρον για την άσκηση της παρούσας αιτήσεως ακυρώσεως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και με την επιφύλαξη όσων λόγων ακυρώσεως ήθελε προσθέσουμε στο μέλλον
ΖΗΤΑΜΕ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση ακυρώσεως.
Να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση ως εκδοθείσα εις εκτέλεσιν και εφαρμογή αντισυνταγματικού νόμου όσον αφορά εις τον Δήμο Λουτρών Αιδηψού.
Να καταδικαστεί το αντίδικον Υπουργείο στην εν γένει δικαστική μας δαπάνη.
Αθήνα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
του δήμου Λουτρών Αιδηψού
=
