Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
Μυστική συμφωνία για να μην μειωθούν οι μισθοί εφοριακών – τελωνειακών !!!
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Αν ισχύει η είδηση ότι εφοριακοί και τελωνειακοί έκαναν συμφωνία με την κυβέρνηση και δε θα υποστούν μειώσεις στο μισθό τους με το ενιαίο μισθολόγιο σε αντίθεση με χιλιάδες άλλα κορόϊδα, τότε θα πρόκειται για μεγάλη κυβερνητική ξεφτίλα.
Στην πιάτσα κυκλοφορεί η φήμη, που διαδίδουν οι συνδικαλιστές εφοριακοί και τελωνειακοί, ότι οι απώλειες από την περικοπή των επιδομάτων, καλυφθεί με έναν άλλο κωδικό που στο εκκαθαριστικό κάθε μήνα θα λέγεται προσωπική διαφορά. Για παράδειγμα αν ένας εφοριακός έπαιρνε μισθό 1.500 ευρώ και άλλα 1.200 σε επιδόματα, δηλαδή 2.700 ευρώ και με το νέο μισθολόγιο ο μισθός του είναι 1.800 ευρώ τα υπόλοιπα 900 ευρώ θα δοθούν με άλλο τρόπο. Η ουσία είναι ότι δε θα υποστούν καμιά μείωση του εισοδήματός τους.
Αυτό διαδίδουν οι εφοριακοί οι οποίοι ας θυμίσουμε, είναι από τα αγαπημένα παιδιά του ΠΑΣΟΚ με ποσοστά… Στάλιν στις εσωτερικές εκλογές τους.
Λένε ότι στη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή με παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, τους δόθηκε αυτή η υπόσχεση και αυτοί ανέστειλαν τις προγραμματισμένες απεργίες τους.
Προφανώς η κυβέρνηση φοβούμενοι ότι θα διαλυθούν οι εφορίες, τα έσοδα θα βουλιάξουν και η μαύρη τρύπα θα διευρυνθεί, υπέκυψαν στον εκβιασμό των δικών της παιδιών και έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία.
Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βγει στο φως η συμφωνία με τους εφοριακούς που τόσους μήνες λευκή απεργία έκαναν και δεν εισέπρατταν βεβαιωμένους φόρους. Διότι τότε θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η αντίδραση χιλιάδων άλλων δημοσίων υπαλλήλων, εκπαιδευτικών, γιατρών, εργαζόμενους στους δήμους και τα υπουργεία. Δε μπορεί κάποιοι να είναι πιο ίσοι από τους άλλους θα πουν και θα διεκδικήσουν κι αυτοί να μην υποστούν απώλειες εισοδημάτων.
Και τότε θα πέσει πολύ γέλιο. Το περίφημο σχέδιο του ενιαίου μισθολογίου που θα εξορθολόγιζε τις μισθολογικές δαπάνες θα ναυαγήσει και η κυβέρνηση θα έχει υποστεί δεινή ήττα.
Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον και τι θα πει ο κ. Βενιζέλος στην τρόικα που περιμένει έργα και συμβουλεύει για περικοπές δαπανών στο δημόσιο.
Οι Πασοκιές πλέον δε μένουν κρυφές ούτε κι όταν πρόκειται για τα δικά τους παιδιά.
Και η επιβεβαίωση (Τετάρτη μεσημέρι)
Επί τάπητος τέθηκαν την Τετάρτη οι παράμετροι του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο σε ευρεία σύσκεψη των Ευ.Βενιζέλου και Δ.Ρέππα. Παρά το γεγονός ότι δεν έγιναν οι τελικές ανακοινώσεις, από την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει ότι θα δοθεί η λεγόμενη προσωπική διαφορά, ώστε να καλυφθούν οι αποκλίσεις που θα προκύψουν από την καταργηση επιδομάτων.
«Στόχος νέου και μισθολογίου δεν είναι ο περαιτέρω περιορισμός των αποδοχών» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η «προσωπική διαφορά» θα αφορά, σύμφωνα με πληροφορίες, κυρίως τα επιδόματα τύπου ΔΙΒΕΕΤ, τα οποία λαμβάνουν οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών.
Με βάση τις ίδιες πληροφορίες, θα τεθεί πλαφόν σε αυτά τα επιδόματα, θα «παγώσουν» οι αυξήσεις τους και, παράλληλα, σταδιακά θα μειώνονται.
Για δε τους νεοπροσλαμβανόμενους στο Δημόσιο δεν πρόκειται να υπάρξει «προσωπική διαφορά».
Την εξέλιξη αποκάλυψε στο ΒΗΜΑ 99,5 ο πρόεδρος των εργαζομένων στις ΔΟΥ, εξηγώντας πως η συμφωνία με την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει η προσωπική διαφορά να δίνεται και σε άλλους δημοσίους υπαλλήλους, όχι μόνον όσους υπηρετούν στο συγκεκριμένο υπουργείο.
Ο Γιάννης Δρίβας προσθεσε μαλιστα ότι οι μισθολογικές ανισότητες ανάλογα με το φορέα όπου εργάζεται κάθε υπάλληλος θα παραμείνουν, τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα εφαρμογής του μέτρου.
Από.... Antinews
Αν ισχύει η είδηση ότι εφοριακοί και τελωνειακοί έκαναν συμφωνία με την κυβέρνηση και δε θα υποστούν μειώσεις στο μισθό τους με το ενιαίο μισθολόγιο σε αντίθεση με χιλιάδες άλλα κορόϊδα, τότε θα πρόκειται για μεγάλη κυβερνητική ξεφτίλα.
Στην πιάτσα κυκλοφορεί η φήμη, που διαδίδουν οι συνδικαλιστές εφοριακοί και τελωνειακοί, ότι οι απώλειες από την περικοπή των επιδομάτων, καλυφθεί με έναν άλλο κωδικό που στο εκκαθαριστικό κάθε μήνα θα λέγεται προσωπική διαφορά. Για παράδειγμα αν ένας εφοριακός έπαιρνε μισθό 1.500 ευρώ και άλλα 1.200 σε επιδόματα, δηλαδή 2.700 ευρώ και με το νέο μισθολόγιο ο μισθός του είναι 1.800 ευρώ τα υπόλοιπα 900 ευρώ θα δοθούν με άλλο τρόπο. Η ουσία είναι ότι δε θα υποστούν καμιά μείωση του εισοδήματός τους.
Αυτό διαδίδουν οι εφοριακοί οι οποίοι ας θυμίσουμε, είναι από τα αγαπημένα παιδιά του ΠΑΣΟΚ με ποσοστά… Στάλιν στις εσωτερικές εκλογές τους.
Λένε ότι στη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή με παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, τους δόθηκε αυτή η υπόσχεση και αυτοί ανέστειλαν τις προγραμματισμένες απεργίες τους.
Προφανώς η κυβέρνηση φοβούμενοι ότι θα διαλυθούν οι εφορίες, τα έσοδα θα βουλιάξουν και η μαύρη τρύπα θα διευρυνθεί, υπέκυψαν στον εκβιασμό των δικών της παιδιών και έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία.
Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βγει στο φως η συμφωνία με τους εφοριακούς που τόσους μήνες λευκή απεργία έκαναν και δεν εισέπρατταν βεβαιωμένους φόρους. Διότι τότε θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η αντίδραση χιλιάδων άλλων δημοσίων υπαλλήλων, εκπαιδευτικών, γιατρών, εργαζόμενους στους δήμους και τα υπουργεία. Δε μπορεί κάποιοι να είναι πιο ίσοι από τους άλλους θα πουν και θα διεκδικήσουν κι αυτοί να μην υποστούν απώλειες εισοδημάτων.
Και τότε θα πέσει πολύ γέλιο. Το περίφημο σχέδιο του ενιαίου μισθολογίου που θα εξορθολόγιζε τις μισθολογικές δαπάνες θα ναυαγήσει και η κυβέρνηση θα έχει υποστεί δεινή ήττα.
Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον και τι θα πει ο κ. Βενιζέλος στην τρόικα που περιμένει έργα και συμβουλεύει για περικοπές δαπανών στο δημόσιο.
Οι Πασοκιές πλέον δε μένουν κρυφές ούτε κι όταν πρόκειται για τα δικά τους παιδιά.
Και η επιβεβαίωση (Τετάρτη μεσημέρι)
Επί τάπητος τέθηκαν την Τετάρτη οι παράμετροι του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο σε ευρεία σύσκεψη των Ευ.Βενιζέλου και Δ.Ρέππα. Παρά το γεγονός ότι δεν έγιναν οι τελικές ανακοινώσεις, από την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει ότι θα δοθεί η λεγόμενη προσωπική διαφορά, ώστε να καλυφθούν οι αποκλίσεις που θα προκύψουν από την καταργηση επιδομάτων.
«Στόχος νέου και μισθολογίου δεν είναι ο περαιτέρω περιορισμός των αποδοχών» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η «προσωπική διαφορά» θα αφορά, σύμφωνα με πληροφορίες, κυρίως τα επιδόματα τύπου ΔΙΒΕΕΤ, τα οποία λαμβάνουν οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών.
Με βάση τις ίδιες πληροφορίες, θα τεθεί πλαφόν σε αυτά τα επιδόματα, θα «παγώσουν» οι αυξήσεις τους και, παράλληλα, σταδιακά θα μειώνονται.
Για δε τους νεοπροσλαμβανόμενους στο Δημόσιο δεν πρόκειται να υπάρξει «προσωπική διαφορά».
Την εξέλιξη αποκάλυψε στο ΒΗΜΑ 99,5 ο πρόεδρος των εργαζομένων στις ΔΟΥ, εξηγώντας πως η συμφωνία με την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει η προσωπική διαφορά να δίνεται και σε άλλους δημοσίους υπαλλήλους, όχι μόνον όσους υπηρετούν στο συγκεκριμένο υπουργείο.
Ο Γιάννης Δρίβας προσθεσε μαλιστα ότι οι μισθολογικές ανισότητες ανάλογα με το φορέα όπου εργάζεται κάθε υπάλληλος θα παραμείνουν, τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα εφαρμογής του μέτρου.
Από.... Antinews
Τρίτη 23 Αυγούστου 2011
Μην εκπλαγείτε αν ξαφνικά απαγορευθεί και η νυχτερινή έξοδος…
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Από...... kafeneio
Γράφει ο Καφενόβιος
Δε μπορεί, θα πρέπει να μισούν τους Ελληνες, πλην, φυσικά, των φοροφυγάδων, των ληστών με τα λευκά κολάρα και γενικώς των εχόντων και κατεχόντων.
Φθηνότερα θα κοστίζει το φαγητό για τον τουρίστα, που φοράει …βραχιολάκι και ακριβότερα για τον απλό, καθημερινό Ελληνα πολίτη.
Ο ΦΠΑ μένει στο 13% για τα πακέτα «all inclusive», που κλείνουν οι αλλοδαποί μέσω των ξένων tour operators για διακοπές στην Ελλάδα. Ολοι οι άλλοι στην εστίαση, ακόμη και αυτοί που κλείνουν «πακέτα» μέσω ημεδαπών πρακτορείων ταξιδίων, θα πρέπει να πληρώνουν 23%.
Ενισχύει η κυβέρνηση τον τουρισμό εισαγωγής με......
μόνους πραγματικά κερδισμένους τους ξένους μεσάζοντες. Και καταδικάζει χιλιάδες νοικοκυριά, αυτοαπασχολούμενους, επιχειρηματίες και εργαζομένους στην εστίαση.
μόνους πραγματικά κερδισμένους τους ξένους μεσάζοντες. Και καταδικάζει χιλιάδες νοικοκυριά, αυτοαπασχολούμενους, επιχειρηματίες και εργαζομένους στην εστίαση.
Τελικά, τούτη η παρέμβαση φαίνεται πως έχει και ιδεολογικό χαρακτήρα.
Μέσα, αλλιώς το πληρώνετε πανάκριβα! Μη βγαίνετε στους δρόμους, στις πλατείες ούτε για σουβλάκι… Το καθεστώς, με τους υπουργούς σε κατ΄οίκον περιορισμό, φοβάται το λαό!
Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011
Αν υπήρχαν λίγα δράμια μυαλού…
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Το μυαλό των περισσοτέρων μοιάζει να έχει υπερφορτιστεί από δυσοίωνες προσεγγίσεις, που όμως δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Το καθεστώς στην Ελλάδα οδηγεί την χώρα βήμα-βήμα εκτός ευρωζώνης - άσχετα αν αυτό θα εμφανιστεί ως σωτήρια προσωρινή κατάσταση - απολύτως συνειδητά πλέον, ακολουθώντας το σχέδιο εκείνων που στο πλαίσιο του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού, έκριναν απαραίτητη την αποσταθεροποίηση του σύγχρονου οικοδομήματος της ΕΕ.
Δυστυχώς δεν κάναμε λάθος. Στην Ελλάδα υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις και το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό για να διαμορφωθεί η εστία και το πλαίσιο της αποσταθεροποίησης, η οποία αποτελεί έμπνευση της χρηματοπιστωτικής ελίτ (η «αγορά») στον δρόμο προς την ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης, υπό την ηγεμονία μιας νέας διεθνούς τάξης τραπεζιτών και χρηματιστών.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε σοβαρή αστική τάξη για να αντισταθεί, ούτε ώριμη και σχετικά ανεξάρτητη κοινωνία των πολιτών για να αντιδράσει. Υπήρχαν μόνο άπληστοι μεταπράτες, τυχοδιώκτες της πολιτικής, ωχαδελφιστές πελάτες και πάτρωνες. Συμπλεγματικοί νεόπλουτοι δίπλα σε συμπλεγματικούς και ζηλόφθονες εργαζόμενους, αργόσχολους και άνεργους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις σε όλες σχεδόν τις σφαίρες δραστηριότητας στην Ελλάδα, που όμως δεν θα μπορούσαν στο παραμικρό να επηρεάσουν κοινωνία, οικονομία και πολιτισμό σε ένα κράτος όπου πατρωνία, κρατισμός και νεοφιλελευθερισμός συνέθεταν ένα ελεεινό χαρμάνι, το οποίο σήμερα λαμβάνει την πλέον φαιδρή του μορφή μέσω της διάστασης του «πελατειακού νεοφιλελευθερισμού», που αποτελεί την πραγματική ορίζουσα των κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων στην πατρίδα μας. Αυτή την περίοδο γινόμαστε μάρτυρες της προσπάθειας να συντηρηθούν το πελατειακό κράτος και η διαπλοκή μέσω νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ από την άλλη να θεμελιωθεί ο νεοφιλελευθερισμός ως κανόνας λειτουργίας των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων στην βάση της πελατειακής δομής του κράτους. Αυτή είναι και η πρωτοτυπία στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, η οποία διαπιστώνω να είναι πλέον γνωστή στα κέντρα των αποφάσεων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά και σε Ρώσους και Κινέζους που αναπτύσσουν ενδιαφέρον και συμφέροντα στην περιοχή μας.
Το πελατειακό κράτος αποτελεί κοινωνική κατάρα και τροχοπέδη στον εκδημοκρατισμό. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η έκφραση του πολιτικού αμοραλισμού και ο παιδισμός στην αντίληψη της οικονομίας της αγοράς. Και τα δύο αποτελούν ύβρι για τον φιλελευθερισμό και την ανάπτυξη της ισότητας των κοινωνικών υποκειμένων. Ο συνδυασμός των δύο αποτελεί προσβολή της λογικής. Έτσι φτάσαμε σήμερα η πολιτική στην Ελλάδα να διαδραματίζεται κυριολεκτικά ως θέατρο του παραλόγου. Όλα, μα όλα τα μέτρα και τους μηχανισμούς που ευαγγελίστηκαν την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση – τα οποία στην πραγματικότητα εργάζονταν υπέρ της ενίσχυσης της πιθανότητας εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες για τα υπόλοιπα μέλη της – αν τα εξετάσεις ενταγμένα σε αυτή την μορφή «πελατειακού νεοφιλελευθερισμού» που επικρατεί, φαντάζουν ως «καλαμπούρια» που επιχειρούν να διασκεδάσουν το αδιέξοδο του καθεστώτος και των επιμέρους φορέων του. Είναι τέτοια η ζαλάδα και ο παραλογισμός, που φτάσαμε το αποτέλεσμα της εφαρμογής της «θεραπείας σοκ» στην Ελλάδα, που είναι ο στασιμοπληθωρισμός και η ανεξέλεγκτη δομική ύφεση με ό,τι αυτά συνεπάγονται για τους πολίτες και την οικονομική λειτουργία, να θεωρούνται αιτία της αναποτελεσματικότητας των μέτρων!! Αυτά μάλιστα τα υποστηρίζουν οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και κάποιοι προβεβλημένοι επιστήμονες, δίχως ντροπή και συναίσθηση της αυτογελοιοποίησής τους.
Αν υπήρχαν λίγα δράμια μυαλού θα είχαμε όλοι προ πολλού αντιληφθεί ότι το αδιέξοδο της χώρας εκφράζει το αδιέξοδο του καθεστώτος της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, το οποίο εδώ και αρκετά χρόνια έχει φάει τα ψωμιά του, αλλά εμείς συνεχίζουμε να καταναλώνουμε τα διαπλεκόμενα προϊόντα του, τα σκάνδαλά του και – επιτρέψτε μου – την αλητεία του, την οποία εμμέσως ή αμέσως αναπαράγουμε. Αφού ως κοινωνία και πολίτες δεν πετύχαμε εγκαίρως να συνειδητοποιήσουμε αυτή την κατάσταση και να απαλλαγούμε από πολιτικές οικογένειες και νταβάδες κάθε είδους που σκαρφάλωσαν στον σβέρκο μας, φτάσαμε σήμερα να «αλληλοτρωγόμαστε», να καταναλώνουμε τον ίδιο μας τον κοινωνικό εαυτό, τον οποίο στα χρόνια της ισχυρής Ελλάδας σπαταλούσαμε υπερφίαλα και απολύτως απερίσκεπτα. Αυτή η παρατήρηση ίσως κριθεί από κάποιους υπερβατική ή ακόμα και «ηθικοπλαστική», μόνο που δεν είναι έτσι αν την αντιληφθείτε βαθύτερα πολιτικά. Αν δείτε, δηλαδή, την ανικανότητα της ευρύτερης αριστεράς να εμπνεύσει και να δραστηριοποιηθεί στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής που θα απαντά στις σύγχρονες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, εσωτερικεύοντας την μαρξιστική ανάλυση, αλλά που θα απομακρύνεται παράλληλα από τα λενινιστικά δόγματα.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Οι «επαναστάσεις» δεν επαναλαμβάνονται. Τα ιδανικά της ισότητας και της ελευθερίας δεν βρίσκονται σε αναπαραστάσεις του παρελθόντος. Ο καπιταλισμός εξελίσσεται και αναπτύσσει ο ίδιος μέσω της διαδικασίας αυτής, δυνάμεις ανατροπής του. Ο ρόλος των πραγματικά προοδευτικών ανθρώπων είναι να προσδώσουν σε αυτές τις δυνάμεις πολιτικότητα, όχι για να δικαιωθούν ξεπερασμένα σοσιαλιστικά πρότυπα (του παρελθόντος), αλλά για να δημιουργηθούν νέα, που θα στηρίζονται αυτή την φορά σε βαθύτερη βιο-οικονομική προσέγγιση. Δεν ξέρω αν ο «πελατειακός νεοφιλελευθερισμός» έχει μέλλον στην Ελλάδα, το μόνο που γνωρίζω είναι ότι μέσω αυτού η χώρα δεν θα έχει απολύτως κανένα.. μέλλον! Είναι η σίγουρη συνταγή για διάλυση! Και δυστυχώς αυτή την συνταγή, με διαφορετικό μείγμα, υποστηρίζουν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην χώρα. Τι άλλο θα μπορούσαν να υποστηρίξουν; Οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την άμεση διάλυση του πολιτικού συστήματος και ενδεχομένως την αναζήτηση ενός άλλου πολιτειακού μοντέλου για να εκκινήσει ξανά το θεσμικό οικοδόμημα της χώρας. Δεν βλέπετε ότι διαρκώς το θεσμικό κενό στην Ελλάδα μεγεθύνεται; Δεν παρατηρείτε την αποκοινωνικοποίηση των βασικών θεσμών λειτουργίας της κοινωνίας; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι στο βαθμό που δεν υπάρχει βαθύτερη νομιμοποίηση των θεσμών, τούτοι, όχι απλώς ακυρώνονται, αλλά συμβάλουν στον εξευτελισμό της πολιτικής διαδικασίας; Όσοι νεοφιλελεύθεροι πιστεύετε ότι η αγορά θα αντικαταστήσει τους θεσμούς λειτουργίας του κράτους, προφανώς είστε μακριά νυχτωμένοι! Προφανώς είστε ημιμαθείς που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν την κοινωνική διάσταση των ίδιων των οικονομικών σχέσεων που χαρακτηρίζουν τις αγορές.
Αν υπήρχε λοιπόν λίγο μυαλό στη χώρα, θα φροντίζαμε να μην επιτρέψουμε στον κ. Παπανδρέου και την παρέα του να εξευτελίσει έναν ολόκληρο λαό, σαν ο ίδιος να μην είναι τμήμα του και να ήρθε από το υπερπέραν, δίχως να έχει τεράστια ευθύνη για τις δυσλειτουργίες των θεσμών. Αν υπήρχε λίγη αξιοπρέπεια στη χώρα, θα έπρεπε να είναι σε όλους κατανοητό ότι η παθογένεια της μεταπολίτευσης δεν διορθώνεται με «θεραπείες σοκ» της κοινωνίας, αλλά ενδεχομένως με «θεραπεία σοκ» του πολιτικού συστήματος. Τα όργανα παίζουν λάθος γιατί τους οργανοπαίχτες διέφθειρε ο μαέστρος. Αυτός, ο προηγούμενος και οι προηγούμενοι. Για φαντάσου την γελοιότητα του πράγματος, εκείνος που με κάθε τρόπο και σε κάθε διεθνές βήμα του εξέθετε το καθεστώς διαφθοράς στην Ελλάδα, να έρχεται καθημερινά να νομιμοποιεί - όταν δεν προαγάγει – την ανομία, την αυθαιρεσία, την διαπλοκή και την λογική του κάθε απατεώνα, καταπατητή και τραμπούκου!! Για φαντάσου τι είδους παραλογισμό βιώνουμε! Αν θέλουμε η καταστροφή στην χώρα μας να μη λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, θα πρέπει να σοβαρευτούμε, όσοι τουλάχιστον μπορούμε. Το ζήτημα και το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ριζική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος με την κατάργηση των φορέων της διαπλοκής και του πελατειασμού που χαρακτήρισε την μεταπολίτευση.
Αν δεν ξεκινήσουμε σήμερα από εκεί, τότε προφανώς περιμένουμε να καταλήξουμε εκεί μετά από μια γενικότερη εθνική περιπέτεια: μετά από μια ανεξέλεγκτη καταστροφή που θα φέρει την χώρα πάνω από τριάντα χρόνια πίσω. Αν δεν πετύχει η αριστερά, ο προοδευτικός κόσμος και οι ευαίσθητοι μη συμπλεγματικοί πατριώτες να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν νέες πολιτικές λύσεις στη συγκυρία, είναι βέβαιο ότι θα περιμένουμε αυτό να συμβεί μετά από λίγο ή περισσότερο καιρό βιώνοντας καταστάσεις, όχι απλώς απορρύθμισης και ταπείνωσης όπως σήμερα, αλλά εθνικής και κοινωνικής καταστροφής. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε εκεί. Με την πολιτική ηγεσία της χώρας, είναι βέβαιο όμως ότι δεν θα το αποφύγουμε… Ήδη παρατηρώ ολοένα και περισσότεροι πολίτες να έχουν πέσει στην παγίδα και να θεωρούν ότι η χώρα είναι ένα τίποτα και όλα είναι άχρηστα. Όλα, από τις συγκοινωνίες μέχρι τα Πανεπιστήμια.
Με αυτά τα μυαλά είναι σίγουρο ότι δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά και αντί να μεταβάλουμε θεσμούς και λειτουργίες προς το δημοκρατικότερο και αποτελεσματικότερο, θα καταλήξουμε να τα γκρεμίσουμε όλα με νόμους πλαίσια, τροπολογίες, το χεράκι μας και το πληκτρολόγιό μας. Πρόκειται για ένα σύνδρομο κοινωνικής αυτοκαταστροφής, που χαρακτηρίζει όλους τους πελάτες όταν, αισθανόμενοι να απειλείται η θέση τους, ανατρέχουν στα πιο βλοσυρά νεοφιλελεύθερα δόγματα, διότι έτσι πιστεύουν καιροσκοπικώς, ότι θα πληγούν άλλοι πελάτες και όχι οι ίδιοι. Βιώνουμε το μεγάλο δράμα των πελατών. Αυτό δημιουργεί νέες εκλογικές ευκαιρίες στους πάτρωνες και νέους ορίζοντες για την διαπλοκή. Στο πλαίσιο αυτό θα διαδραματιστούν τα πολιτικά πράγματα το φθινόπωρο, αν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *
Θα ήταν μάλλον αγένεια με τις παρακάτω αράδες να σχολιάσω την δραματική πολιτικο-οικονομική (νέα) φάση στην οποία εισέρχεται η χώρα από τις επόμενες κιόλας μέρες. Αγένεια προς τον κάθε «λουόμενο», ο οποίος θα δυσανασχετούσε με το δίκιο του, διαβάζοντας μία ακόμη αναλυτική προσέγγιση για την κρίση. Δεν θα το κάνω λοιπόν, αμφιβάλλοντας όμως πολύ ότι θα μπορούσα, έστω και μη αναλύοντας, να προσφέρω λίγη δροσιά μετά λόγου γνώσεως.
Θα ήταν μάλλον αγένεια με τις παρακάτω αράδες να σχολιάσω την δραματική πολιτικο-οικονομική (νέα) φάση στην οποία εισέρχεται η χώρα από τις επόμενες κιόλας μέρες. Αγένεια προς τον κάθε «λουόμενο», ο οποίος θα δυσανασχετούσε με το δίκιο του, διαβάζοντας μία ακόμη αναλυτική προσέγγιση για την κρίση. Δεν θα το κάνω λοιπόν, αμφιβάλλοντας όμως πολύ ότι θα μπορούσα, έστω και μη αναλύοντας, να προσφέρω λίγη δροσιά μετά λόγου γνώσεως.
Το μυαλό των περισσοτέρων μοιάζει να έχει υπερφορτιστεί από δυσοίωνες προσεγγίσεις, που όμως δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Το καθεστώς στην Ελλάδα οδηγεί την χώρα βήμα-βήμα εκτός ευρωζώνης - άσχετα αν αυτό θα εμφανιστεί ως σωτήρια προσωρινή κατάσταση - απολύτως συνειδητά πλέον, ακολουθώντας το σχέδιο εκείνων που στο πλαίσιο του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού, έκριναν απαραίτητη την αποσταθεροποίηση του σύγχρονου οικοδομήματος της ΕΕ.
Δυστυχώς δεν κάναμε λάθος. Στην Ελλάδα υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις και το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό για να διαμορφωθεί η εστία και το πλαίσιο της αποσταθεροποίησης, η οποία αποτελεί έμπνευση της χρηματοπιστωτικής ελίτ (η «αγορά») στον δρόμο προς την ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης, υπό την ηγεμονία μιας νέας διεθνούς τάξης τραπεζιτών και χρηματιστών.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε σοβαρή αστική τάξη για να αντισταθεί, ούτε ώριμη και σχετικά ανεξάρτητη κοινωνία των πολιτών για να αντιδράσει. Υπήρχαν μόνο άπληστοι μεταπράτες, τυχοδιώκτες της πολιτικής, ωχαδελφιστές πελάτες και πάτρωνες. Συμπλεγματικοί νεόπλουτοι δίπλα σε συμπλεγματικούς και ζηλόφθονες εργαζόμενους, αργόσχολους και άνεργους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις σε όλες σχεδόν τις σφαίρες δραστηριότητας στην Ελλάδα, που όμως δεν θα μπορούσαν στο παραμικρό να επηρεάσουν κοινωνία, οικονομία και πολιτισμό σε ένα κράτος όπου πατρωνία, κρατισμός και νεοφιλελευθερισμός συνέθεταν ένα ελεεινό χαρμάνι, το οποίο σήμερα λαμβάνει την πλέον φαιδρή του μορφή μέσω της διάστασης του «πελατειακού νεοφιλελευθερισμού», που αποτελεί την πραγματική ορίζουσα των κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων στην πατρίδα μας. Αυτή την περίοδο γινόμαστε μάρτυρες της προσπάθειας να συντηρηθούν το πελατειακό κράτος και η διαπλοκή μέσω νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ από την άλλη να θεμελιωθεί ο νεοφιλελευθερισμός ως κανόνας λειτουργίας των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων στην βάση της πελατειακής δομής του κράτους. Αυτή είναι και η πρωτοτυπία στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, η οποία διαπιστώνω να είναι πλέον γνωστή στα κέντρα των αποφάσεων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά και σε Ρώσους και Κινέζους που αναπτύσσουν ενδιαφέρον και συμφέροντα στην περιοχή μας.
Το πελατειακό κράτος αποτελεί κοινωνική κατάρα και τροχοπέδη στον εκδημοκρατισμό. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η έκφραση του πολιτικού αμοραλισμού και ο παιδισμός στην αντίληψη της οικονομίας της αγοράς. Και τα δύο αποτελούν ύβρι για τον φιλελευθερισμό και την ανάπτυξη της ισότητας των κοινωνικών υποκειμένων. Ο συνδυασμός των δύο αποτελεί προσβολή της λογικής. Έτσι φτάσαμε σήμερα η πολιτική στην Ελλάδα να διαδραματίζεται κυριολεκτικά ως θέατρο του παραλόγου. Όλα, μα όλα τα μέτρα και τους μηχανισμούς που ευαγγελίστηκαν την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση – τα οποία στην πραγματικότητα εργάζονταν υπέρ της ενίσχυσης της πιθανότητας εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες για τα υπόλοιπα μέλη της – αν τα εξετάσεις ενταγμένα σε αυτή την μορφή «πελατειακού νεοφιλελευθερισμού» που επικρατεί, φαντάζουν ως «καλαμπούρια» που επιχειρούν να διασκεδάσουν το αδιέξοδο του καθεστώτος και των επιμέρους φορέων του. Είναι τέτοια η ζαλάδα και ο παραλογισμός, που φτάσαμε το αποτέλεσμα της εφαρμογής της «θεραπείας σοκ» στην Ελλάδα, που είναι ο στασιμοπληθωρισμός και η ανεξέλεγκτη δομική ύφεση με ό,τι αυτά συνεπάγονται για τους πολίτες και την οικονομική λειτουργία, να θεωρούνται αιτία της αναποτελεσματικότητας των μέτρων!! Αυτά μάλιστα τα υποστηρίζουν οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και κάποιοι προβεβλημένοι επιστήμονες, δίχως ντροπή και συναίσθηση της αυτογελοιοποίησής τους.
Αν υπήρχαν λίγα δράμια μυαλού θα είχαμε όλοι προ πολλού αντιληφθεί ότι το αδιέξοδο της χώρας εκφράζει το αδιέξοδο του καθεστώτος της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, το οποίο εδώ και αρκετά χρόνια έχει φάει τα ψωμιά του, αλλά εμείς συνεχίζουμε να καταναλώνουμε τα διαπλεκόμενα προϊόντα του, τα σκάνδαλά του και – επιτρέψτε μου – την αλητεία του, την οποία εμμέσως ή αμέσως αναπαράγουμε. Αφού ως κοινωνία και πολίτες δεν πετύχαμε εγκαίρως να συνειδητοποιήσουμε αυτή την κατάσταση και να απαλλαγούμε από πολιτικές οικογένειες και νταβάδες κάθε είδους που σκαρφάλωσαν στον σβέρκο μας, φτάσαμε σήμερα να «αλληλοτρωγόμαστε», να καταναλώνουμε τον ίδιο μας τον κοινωνικό εαυτό, τον οποίο στα χρόνια της ισχυρής Ελλάδας σπαταλούσαμε υπερφίαλα και απολύτως απερίσκεπτα. Αυτή η παρατήρηση ίσως κριθεί από κάποιους υπερβατική ή ακόμα και «ηθικοπλαστική», μόνο που δεν είναι έτσι αν την αντιληφθείτε βαθύτερα πολιτικά. Αν δείτε, δηλαδή, την ανικανότητα της ευρύτερης αριστεράς να εμπνεύσει και να δραστηριοποιηθεί στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής που θα απαντά στις σύγχρονες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, εσωτερικεύοντας την μαρξιστική ανάλυση, αλλά που θα απομακρύνεται παράλληλα από τα λενινιστικά δόγματα.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Οι «επαναστάσεις» δεν επαναλαμβάνονται. Τα ιδανικά της ισότητας και της ελευθερίας δεν βρίσκονται σε αναπαραστάσεις του παρελθόντος. Ο καπιταλισμός εξελίσσεται και αναπτύσσει ο ίδιος μέσω της διαδικασίας αυτής, δυνάμεις ανατροπής του. Ο ρόλος των πραγματικά προοδευτικών ανθρώπων είναι να προσδώσουν σε αυτές τις δυνάμεις πολιτικότητα, όχι για να δικαιωθούν ξεπερασμένα σοσιαλιστικά πρότυπα (του παρελθόντος), αλλά για να δημιουργηθούν νέα, που θα στηρίζονται αυτή την φορά σε βαθύτερη βιο-οικονομική προσέγγιση. Δεν ξέρω αν ο «πελατειακός νεοφιλελευθερισμός» έχει μέλλον στην Ελλάδα, το μόνο που γνωρίζω είναι ότι μέσω αυτού η χώρα δεν θα έχει απολύτως κανένα.. μέλλον! Είναι η σίγουρη συνταγή για διάλυση! Και δυστυχώς αυτή την συνταγή, με διαφορετικό μείγμα, υποστηρίζουν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην χώρα. Τι άλλο θα μπορούσαν να υποστηρίξουν; Οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε την άμεση διάλυση του πολιτικού συστήματος και ενδεχομένως την αναζήτηση ενός άλλου πολιτειακού μοντέλου για να εκκινήσει ξανά το θεσμικό οικοδόμημα της χώρας. Δεν βλέπετε ότι διαρκώς το θεσμικό κενό στην Ελλάδα μεγεθύνεται; Δεν παρατηρείτε την αποκοινωνικοποίηση των βασικών θεσμών λειτουργίας της κοινωνίας; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι στο βαθμό που δεν υπάρχει βαθύτερη νομιμοποίηση των θεσμών, τούτοι, όχι απλώς ακυρώνονται, αλλά συμβάλουν στον εξευτελισμό της πολιτικής διαδικασίας; Όσοι νεοφιλελεύθεροι πιστεύετε ότι η αγορά θα αντικαταστήσει τους θεσμούς λειτουργίας του κράτους, προφανώς είστε μακριά νυχτωμένοι! Προφανώς είστε ημιμαθείς που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν την κοινωνική διάσταση των ίδιων των οικονομικών σχέσεων που χαρακτηρίζουν τις αγορές.
Αν υπήρχε λοιπόν λίγο μυαλό στη χώρα, θα φροντίζαμε να μην επιτρέψουμε στον κ. Παπανδρέου και την παρέα του να εξευτελίσει έναν ολόκληρο λαό, σαν ο ίδιος να μην είναι τμήμα του και να ήρθε από το υπερπέραν, δίχως να έχει τεράστια ευθύνη για τις δυσλειτουργίες των θεσμών. Αν υπήρχε λίγη αξιοπρέπεια στη χώρα, θα έπρεπε να είναι σε όλους κατανοητό ότι η παθογένεια της μεταπολίτευσης δεν διορθώνεται με «θεραπείες σοκ» της κοινωνίας, αλλά ενδεχομένως με «θεραπεία σοκ» του πολιτικού συστήματος. Τα όργανα παίζουν λάθος γιατί τους οργανοπαίχτες διέφθειρε ο μαέστρος. Αυτός, ο προηγούμενος και οι προηγούμενοι. Για φαντάσου την γελοιότητα του πράγματος, εκείνος που με κάθε τρόπο και σε κάθε διεθνές βήμα του εξέθετε το καθεστώς διαφθοράς στην Ελλάδα, να έρχεται καθημερινά να νομιμοποιεί - όταν δεν προαγάγει – την ανομία, την αυθαιρεσία, την διαπλοκή και την λογική του κάθε απατεώνα, καταπατητή και τραμπούκου!! Για φαντάσου τι είδους παραλογισμό βιώνουμε! Αν θέλουμε η καταστροφή στην χώρα μας να μη λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, θα πρέπει να σοβαρευτούμε, όσοι τουλάχιστον μπορούμε. Το ζήτημα και το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ριζική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος με την κατάργηση των φορέων της διαπλοκής και του πελατειασμού που χαρακτήρισε την μεταπολίτευση.
Αν δεν ξεκινήσουμε σήμερα από εκεί, τότε προφανώς περιμένουμε να καταλήξουμε εκεί μετά από μια γενικότερη εθνική περιπέτεια: μετά από μια ανεξέλεγκτη καταστροφή που θα φέρει την χώρα πάνω από τριάντα χρόνια πίσω. Αν δεν πετύχει η αριστερά, ο προοδευτικός κόσμος και οι ευαίσθητοι μη συμπλεγματικοί πατριώτες να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν νέες πολιτικές λύσεις στη συγκυρία, είναι βέβαιο ότι θα περιμένουμε αυτό να συμβεί μετά από λίγο ή περισσότερο καιρό βιώνοντας καταστάσεις, όχι απλώς απορρύθμισης και ταπείνωσης όπως σήμερα, αλλά εθνικής και κοινωνικής καταστροφής. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε εκεί. Με την πολιτική ηγεσία της χώρας, είναι βέβαιο όμως ότι δεν θα το αποφύγουμε… Ήδη παρατηρώ ολοένα και περισσότεροι πολίτες να έχουν πέσει στην παγίδα και να θεωρούν ότι η χώρα είναι ένα τίποτα και όλα είναι άχρηστα. Όλα, από τις συγκοινωνίες μέχρι τα Πανεπιστήμια.
Με αυτά τα μυαλά είναι σίγουρο ότι δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά και αντί να μεταβάλουμε θεσμούς και λειτουργίες προς το δημοκρατικότερο και αποτελεσματικότερο, θα καταλήξουμε να τα γκρεμίσουμε όλα με νόμους πλαίσια, τροπολογίες, το χεράκι μας και το πληκτρολόγιό μας. Πρόκειται για ένα σύνδρομο κοινωνικής αυτοκαταστροφής, που χαρακτηρίζει όλους τους πελάτες όταν, αισθανόμενοι να απειλείται η θέση τους, ανατρέχουν στα πιο βλοσυρά νεοφιλελεύθερα δόγματα, διότι έτσι πιστεύουν καιροσκοπικώς, ότι θα πληγούν άλλοι πελάτες και όχι οι ίδιοι. Βιώνουμε το μεγάλο δράμα των πελατών. Αυτό δημιουργεί νέες εκλογικές ευκαιρίες στους πάτρωνες και νέους ορίζοντες για την διαπλοκή. Στο πλαίσιο αυτό θα διαδραματιστούν τα πολιτικά πράγματα το φθινόπωρο, αν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Κυριακή 21 Αυγούστου 2011
Η «τέλεια καταιγίδα» που πλησιάζει….
Αναρτήθηκε από .... energoipoliteskv.blogspot.com
Στην ανάλυση κρίσεων το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι όταν δύο (ή περισσότερες) κρίσεις συμπέσουν!
Αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί στο αμέσως προσεχές διάστημα. Επειδή η διεθνής οικονομική κρίση δανεισμού (κρίση του τραπεζικού συστήματος) που ξεκίνησε το 2008 στις ΗΠΑ, επεκτάθηκε στον υπόλοιπο κόσμο και αρχικά μάλλον αντιμετωπίστηκε, αλλά αφού προκάλεσε σοβαρές αποσταθεροποιήσεις στην Ευρώπη και αλλού. Έτσι, σήμερα έχουμε δύο διακριτές και διαφορετικές κρίσεις δανεισμού, μια στις ΗΠΑ και μία στην Ευρώπη.
Η κρίση των ΗΠΑ
Στις ΗΠΑ, η κρίση οφείλεται κυρίως σε τρείς παράγοντες:
Πρώτον, στην αδυναμία που δείχνει η πολιτική τάξη των ΗΠΑ να ελέγξει τα ελλείμματά της: Οι Δημοκρατικοί θέλουν αύξηση φόρων. Οι Ρεπουμπλικανοί επιθυμούν μείωση δαπανών. Και δεν προκύπτουν περιθώρια μόνιμου συμβιβασμού ανάμεσά τους. Έτσι το Αμερικανικό χρέος ανεβαίνει συνεχώς, σχεδόν ανεξέλεγκτο (έχει ήδη πλησιάσει το 100% του αμερικανικού ΑΕΠ).
Δεύτερον, στο θεσμικό εμπόδιο, την επιβολή «οροφής χρέους», που δεν μπορεί εύκολα να μετατεθεί (προς τα πάνω), αν δεν υπάρξει συμβιβασμός μέσα στην πολιτική τάξη των ΗΠΑ (ο συμβιβασμός που προέκυψε στο «παρά ένα» πριν τρείς εβδομάδες θεωρείται πρόσκαιρος και εύθραυστος).
Τρίτον, στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ εκδίδουν το βασικό διεθνές νόμισμα, το δολάριο. Έτσι, η αποσταθεροποίηση της δανειακής ικανότητας των ΗΠΑ κλονίζει ολόκληρη τη βάση των διεθνών συναλλαγών, του εμπορίου και των επενδύσεων σε μια διεθνοποιημένη αγορά.
Αν δεν υπήρχε ένα από τα τρία αυτά χαρακτηριστικά, οι ΗΠΑ δεν θα βρίσκονταν σήμερα σε κρίση χρέους. Είναι η σύμπτωση και των τριών που δημιουργεί συνθήκες συστημικής κρίσης (δανεισμού) στις ΗΠΑ.
Η κρίση στην Ευρώπη
Στην Ευρώπη, η κρίση οφείλεται σε εντελώς διαφορετικούς λόγους:
Έχουμε μια νομισματική Ένωση που αρνείται να λειτουργήσει – και ως «Νομισματική» και ως «Ένωση»:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται να λειτουργήσει ως Ένωση, γιατί δεν εκδίδει κοινά (ευρω-) ομόλογα. Κι έτσι υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση αποδόσεων (spreads) ανάμεσα στα ομόλογα που εκδίδουν τα ανταγωνιστικά και τα μη ανταγωνιστικά κράτη-μέλη:
Τα μη ανταγωνιστικά κράτη συντρίβονται από τις όλο και υψηλότερες αποδόσεις που αναγκάζονται να πληρώνουν για να δανείζονται όλο και περισσότερο προκειμένου να καλύψουν την υστέρηση ανταγωνιστικότητάς τους. Κι αυτά τα καθιστά ακόμα λιγότερο ανταγωνιστικά.
Και τα ανταγωνιστικά κράτη επωφελούνται από την υστέρηση των μη ανταγωνιστικών (αφού τα πλεονάσματα των πρώτων συνδέονται με τα ελλείμματα των δεύτερων), αλλά αρνούνται να βοηθήσουν για να ξεπεραστεί το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Τα «τιμωρούν» μάλλον παρά τα βοηθούν…
Οι Κεντρικές Τράπεζες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Ιαπωνίας, εκδίδουν ομόλογα (στην πρωτογενή αγορά) και προχωρούν σε συνεχείς αγοραπωλησίες ομολόγων στη δευτερογενή αγορά (πράξεις «ανοιχτής αγοράς» ή open market operations) προκειμένου να ρυθμίσουν την προσφορά χρήματος.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχε τέτοια δυνατότητα. Και τώρα ακόμα, η παρέμβαση στην δευτερογενή αγορά γίνεται μόνο μέσω του ειδικού Ταμείου Σταθερότητας (EFSF), το οποίο, όμως, δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια ούτε τη δυνατότητα να «δημιουργεί χρήμα» από μόνο του. Συνεπώς, η ΕΚΤ από την άποψη αυτή, είναι μια «ανάπηρη» Κεντρική Τράπεζα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται να λειτουργήσει και ως Νομισματική Ένωση, αφού δεν παράγει «εξωγενές χρήμα». Δεν μπορεί να «τυπώνει» νόμισμα, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι. Κάθε αύξηση της προσφοράς ευρώ γίνεται μόνον «ενδογενώς», δηλαδή μέσω του τραπεζικού συστήματος. Αλλά όταν το τραπεζικό σύστημα κλονίζεται, η επέκταση ρευστότητας στερεύει και παραλύει και η διατραπεζική αγορά, έχουμε απότομη μείωση της προσφοράς χρήματος.
Παντού αλλού, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Κεντρικές Τράπεζες «τυπώνουν» χρήμα, δηλαδή αυξάνουν την εξωγενή προσφορά χρήματος. Αυτό στην Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει (αν και οριακά ήδη γίνεται εμμέσως και παρατύπως, αλλά σε ανεπαρκέστατο βαθμό).
Όμως, μια Κεντρική Τράπεζα που δεν μπορεί να παράγει «εξωγενές χρήμα» (να αυξήσει ευθέως την προσφορά του), ούτε να ελέγξει το «ενδογενές χρήμα» (να παρέμβει ευθέως στην δευτερογενή αγορά με open market operation), δεν είναι μόνο «ανάπηρη» Κεντρική Τράπεζα, είναι «τετραπληγική»!
Σε ομαλές συνθήκες ρυθμίζει εμμέσως τη ροή ρευστότητας ανεβοκατεβάζοντας τα κεντρικά επιτόκια. Αλλά πέραν αυτού, αν τα πράγματα πάψουν να είναι «ομαλά» (όπως τώρα), δεν έχει εργαλεία συστημικής παρέμβασης.
Σε συνθήκες τέτοιας κρίσης είναι παντελώς ανίκανη να παρέμβει ουσιαστικά.
Μοιάζει με εκείνο τον υδραυλικό ενός δικτύου ύδρευσης, που όταν τα πράγματα είναι «ομαλά» ρυθμίζει τη ροή ανοιγοκλείνοντας της στρόφιγγες, αλλά όταν κάτι «στραβό» προκύψει στο σύστημα – κάπου «μπουκώσουν» οι σωλήνες, κάπου χαλάσουν οι αντλίες ή κάποια μεγάλη διαρροή εμφανιστεί – δεν έχει τα εργαλεία να παρέμβει στο σύστημα και το διορθώσει συνολικά.
Η ελληνική κρίση δανεισμού, απλώς ανέδειξε όλες τις σοβαρές αναπηρίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας: Η οποία τώρα καλείται είτε να τις ξεπεράσει (όσο είναι καιρός ακόμα), είτε να ομολογήσει την πλήρη αδυναμία της και να διαλυθεί. (μαζί με την ευρωζώνη)…
Η ενδεχόμενη κατάρρευση της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου
Τελικό επεισόδιο αυτής της παράλυσης, η απόφαση της 21ης Ιουλίου. Υποτίθεται ότι θα «έσωζε» την Ελλάδα οριστικά από την κρίση χρέους (ρυθμίζοντας την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους ως το 2020 με ελάχιστο «κούρεμα») και θα απομόνωνε την ελληνική κρίση από τις υπόλοιπες «αδύναμες χώρες» της ευρωζώνης, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος της «μετάδοσης». Κάτι τέτοιο δεν συνέβη – ούτε ως προς το πρώτο σκέλος, ούτε ως προς το δεύτερο:
Πρώτον, διότι ο μηχανισμός παρέμβασης υπέρ των άλλων αδύναμων χωρών της ευρωζώνης υπάρχει μόνο «στα χαρτιά». Το EFSF δεν έλαβε τα απαραίτητα κονδύλια, για να μπορεί αξιόπιστα να εξουδετερώσει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων στα ιταλικά και ισπανικά ομόλογα.
Δεύτερον, διότι απέκλεισε την έκδοση ευρω-ομολόγου, πράγμα που είναι το μόνο ικανό να σταθεροποιήσει τις αγορές σήμερα.
Τρίτον, διότι χωρίς πραγματική δυνατότητα παρέμβασης στη δευτερογενή αγορά και χωρίς προοπτική ευρω-ομολόγου, το μόνο πιο δραστικό που θα μπορούσε να σώσει την κατάσταση είναι η αύξηση του «εξωγενούς χρήματος», δηλαδή η «νομισματοποίηση» του χρέους. Αλλά αυτό – να τυπωθεί «φρέσκο χρήμα» – το αποκλείει και το καταστατικό της ΕΚΤ και η λογική πάνω στην οποία θεμελιώθηκε το ευρώ.
Τέταρτον, σε ό,τι αφορά την ίδια την Ελλάδα, η επιμονή της Φινλανδίας να λάβει «εγγυήσεις» και οι πιέσεις άλλων χωρών (Αυστρία, Ολλανδία κλπ.) να λάβουν κι αυτές τέτοιες εγγυήσεις, απειλεί άμεσα να ακυρώσει την ίδια τη συμφωνία.
Όμως, οι «εγγυήσεις», δημιουργούν προηγούμενο και για ομολογιούχους τους ιδιωτικού τομέα να εγείρουν παρόμοιες αξιώσεις, μειώνουν το ύψος των διαθέσιμων κεφαλαίων για την Ελλάδα από το νέο δάνειο (των 109 δισεκατομμυρίων) και αυξάνουν το συνολικό χρέος της Ελλάδας.
Δηλαδή επιδεινώνουν την κρίση χρέους από πολλές πλευρές ταυτόχρονα…
Ο άμεσος κίνδυνος να καταρρεύσει η Συμφωνία της 21ης Ιουλίου δεν είναι απειλή μόνο για την Ελλάδα. Είναι εξ ίσου απειλή για άλλες πέντε χώρες της ευρωζώνης, δύο σε Μνημόνιο (Ιρλανδία, Πορτογαλία), δύο ήδη «στο στόχαστρο» κερδοσκοπικών επιθέσεων (Ιταλία και Ισπανία) και δύο για την ώρα «υπό απειλή» (Γαλλία και Βέλγιο).
Η κατάρρευση των Συμφωνίας αυτής είναι πιθανό να σημάνει πλέον την άμεση διάλυση της ευρωζώνης.
Εκτός κι αν πολλοί και πολύ ισχυροί αλλάξουν άποψη για πολλά, πολύ σύντομα…
Για την Ελλάδα πάντως, κατάρρευση της Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου θα σημαίνει ότι είναι σχεδόν αναπόφευκτη η πλήρης χρεοκοπία και εντελώς αναπόφευκτη η κατάρρευση της κυβέρνησης, η κατάρρευση όλης της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, και η κατάρρευση του συνόλου των πολιτικών ισορροπιών της περασμένης 35ετίας.
Τρείς τέτοιας έκτασης «καταρρεύσεις» ταυτόχρονα μέσα στην Ελλάδα – και μάλιστα μέσα σε συνθήκες εθνικής χρεοκοπίας – είναι περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσε να αντέξει οποιαδήποτε κοινωνία.
Από την Αιγυπτιακή Άνοιξη στην εξέγερση των μεινοτήτων
Υπάρχει, όμως και μια τέταρτη κατηγορία κρίσεων που «προσεγγίζουν» την Ελλάδα και έχουν γεωπολιτικό χαρακτήρα: Στην αλυσίδα των καθεστωτικών ανατροπών στην νότια και νοτιανατολική γειτονιά της προστίθεται τώρα η Λιβύη και η Συρία. Ενώ οι εξεγέρσεις των μειονοτήτων έχουν ήδη περάσει μέσα σε ευρωπαϊκό έδαφος (στη Βρετανία) και δημιουργούν «προηγούμενο» και για άλλες, «ευάλωτες», ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα βρίσκεται στη πρώτη γραμμή επικινδυνότητας.
Τέλος, οι ενδεχόμενες αντιδράσεις της Τουρκίας για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της Κύπρου (και κατά προέκταση της Ελλάδας) δημιουργεί μια νέα κατηγορία απειλών. Με επίκεντρο ξανά τον Ελλαδικό χώρο, αλλά με προεκτάσεις πολύ πέραν αυτού.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτές οι απειλές θα πάρουν το χαρακτήρα νέου κύματος λαθρομεταναστών προς το Ευρωπαϊκό έδαφος μέσω ελληνικού εδάφους, εξεγέρσεων μουσουλμανικών πληθυσμών που ήδη βρίσκονται σε χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ή ελληνοτουρκικής κρίσης. Ή σε κάποιο συνδυασμό των ανωτέρω. Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι απειλές πλησιάζουν και εντείνονται συνεχώς. Και πολλοί έχουν συμφέρον να τις πυροδοτήσουν και να τις εκμεταλλευτούν…
Συμπέρασμα: Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο όπου για διαφορετικούς λόγους «συγκλίνουν» τέσσερις διαφορετικές κρίσεις:
- Η μία απ’ αυτές (η κρίση χρέους των ΗΠΑ) δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, βέβαια, αλλά η εξέλιξη της επηρεάζει την έκβαση όλων των υπολοίπων.
- Η κρίση χρέους της Ευρώπης, επίσης δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, σχετίζεται περισσότερο με τις αναπηρίες και την ακαμψία του ευρωπαϊκού συστήματος, αλλά ήταν η Ελληνική κρίση που την πυροδότησε σε αυτή τη φάση…
- Η τρίτη κρίση – η απειλούμενη κατάρρευση της Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου έχει ως επίκεντρο την Ελλάδα, αλλά αφορά περισσότερο τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) και μπορεί να προκαλέσει την διάλυση του ευρώ.
- Και η τέταρτη κρίση (γεωπολιτικών ανταγωνισμών και εσωτερικών αναταραχών στην περιοχή μας ), ασφαλώς δεν εξαρτάται από την Ελλάδα, αλλά απειλεί πρωτίστως την Ελλάδα, αν και οι επιπτώσεις της – αν υπάρξει – θα γίνουν αισθητές πολύ πέραν του ελληνικού εδάφους.
Στη μελέτη μετεωρολογικών φαινόμενων, όταν δύο ή περισσότερες «καταιγίδες» συγκλίνουν στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή, το ονομάζουν «τέλεια καταιγίδα» και ισοδυναμεί με… Αρμαγεδδώνα!
Τηρουμένων των αναλογιών μια τέτοια «τέλεια καταιγίδα» κυοφορείται ή πλησιάζει τη χώρα μας.
Εμείς όμως, δεν θα «παραδοθούμε στη μοίρα μας»!
Μπορούμε να προετοιμαστούμε και να αντιδράσουμε.
Και – το σημαντικότερο – μπορούμε να τα καταφέρουμε και να βγούμε ισχυρότεροι.
Φτάνει να γνωρίζουμε τι έρχεται και πως θα το αντιμετωπίσουμε.
Γι’ αυτά, όμως, σε επόμενο σημείωμά μας…
Τηλέμαχος
Από ...... Antinews
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
Η κυβέρνηση στήνει σκηνικό εθνικής κρίσης για να διασωθεί
Αναρτήθηκε από ...... energoipoliteskv.blogspot.com
Επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου τα έχει θαλασσώσει στα οικονομικά και τα χειρότερα έρχονται και (άρα) δεν έχει να ελπίζει σε κάποια ορατή βελτίωση της κατάστασης στο άμεσο μέλλον.
Επειδή το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει συνηθίσει να αποχωρίζεται την εξουσία εύκολα. Αλλά, αντιθέτως, μετέρχεται παντοίων μέσων για να τη διατηρήσει, υποψιάζομαι ότι κάτι ετοιμάζεται στα εθνικά μας θέματα.
Ποιο είναι το σενάριο:
Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αντλήσει οφέλη από την γεώτρηση που θα πραγματοποιήσει η Κύπρος για την αναζήτηση φυσικού αερίου στο διάσημο πλέον «οικόπεδο της Αφροδίτης».
Αρκετά είναι τα στοιχεία που κατατείνουν σ’ αυτό.
Οι πρόσφατες επισκέψεις Μπεγλίτη και Λαμπρινίδη στην Κύπρο.
Η διαρκώς ενισχυόμενη στενή συνεργασία με το Ισραήλ.
Η σαφέστατη (μετά από πάρα πολλά χρόνια) τοποθέτηση των ΗΠΑ υπέρ του αναφερέτου δικαιώματος της Κύπρου να προχωρήσει στις έρευνες (ας όψεται η Noble Energy)
Η παρατεταμένη (του συνήθως λαλίστατου) σιωπή του κ. Παπανδρέου για τα ελληνοτουρκικά.
Τι παίζεται;
Αν η Τουρκία υποχωρήσει και δεν αντιδράσει, η κυβέρνηση Παπανδρέου (πάντα με το σύστημα που την στηρίζει) θα βγεί να μας πεί ότι με την «περήφανη εξωτερική πολιτική και τη σκληρή διαπραγμάτευση κατορθώσαμε να πετύχουμε μια διπλωματική (και όχι μόνο νίκη) απέναντι στην Τουρκία»! Μπορεί να δυσκολεύονται στα οικονομικά, θα λένε τα παπαγαλάκια, αλλά τα πάνε μια χαρά στα εθνικά θέματα. Και ας μη γελιόμαστε, τα εθνικά θέματα μας συγκινούν πάντα εμάς τους Έλληνες.
Αν η Τουρκία επιμείνει, (δύσκολο το βλέπω) τότε η Κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να στήσει ένα σκηνικό εθνικής κρίσης. Στην περίπτωση αυτή ο λαός στοιχίζεται πίσω από την Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση δεν έχει πολλά περιθώρια διαφωνιών, επί της ουσίας. Κανένας δεν μπορεί να ζητήσει από την Κύπρο να υποχωρήσει. Αίφνης η ατζέντα αλλάζει και τα οικονομικά βγαίνουν απ’ το κάδρο. Με την άμεση εμπλοκή Ισραήλ και ΗΠΑ η κρίση πιθανότατα θα είναι σύντομη, άλλωστε η Τουρκία έχει πολλούς άλλους πονοκεφάλους αυτή τη στιγμή και πολλά ανοιχτά μέτωπα. (Ας μη ξεχνάμε ότι η σημαντικότερη γεώτρηση είναι η δεύτερη. Όχι αυτή που θα γίνει τον Οκτώβριο!)
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ θα παίξει με τα εθνικά μας θέματα για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Άλλωστε, ξέρουν καλά το παιχνίδι. Όταν δεν μας συμφέρει η πραγματικότητα, αλλάζουμε την επικαιρότητα και δίνουμε τη μάχη με όρους που μας ευνοούν.
Στη Ν.Δ. φαίνεται ότι το παρακολουθούν το θέμα και ήδη τοποθετήθηκαν ένα βήμα πιο μπροστά από την Κυβέρνηση. Εξ ού και η χθεσινή δήλωση του Πάνου Παναγιωτόπουλου με την οποία επαναφέρει το θέμα οριοθέτησης της ΑΟΖ.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο πρώτος που μίλησε για «γαλάζιες γραμμές στο Αιγαίο». Και η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι μια τέτοια γραμμή.
Κώστας Ροδινός
Από .....ANTINEWS
Επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου τα έχει θαλασσώσει στα οικονομικά και τα χειρότερα έρχονται και (άρα) δεν έχει να ελπίζει σε κάποια ορατή βελτίωση της κατάστασης στο άμεσο μέλλον.
Επειδή το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει συνηθίσει να αποχωρίζεται την εξουσία εύκολα. Αλλά, αντιθέτως, μετέρχεται παντοίων μέσων για να τη διατηρήσει, υποψιάζομαι ότι κάτι ετοιμάζεται στα εθνικά μας θέματα.
Ποιο είναι το σενάριο:
Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αντλήσει οφέλη από την γεώτρηση που θα πραγματοποιήσει η Κύπρος για την αναζήτηση φυσικού αερίου στο διάσημο πλέον «οικόπεδο της Αφροδίτης».
Αρκετά είναι τα στοιχεία που κατατείνουν σ’ αυτό.
Οι πρόσφατες επισκέψεις Μπεγλίτη και Λαμπρινίδη στην Κύπρο.
Η διαρκώς ενισχυόμενη στενή συνεργασία με το Ισραήλ.
Η σαφέστατη (μετά από πάρα πολλά χρόνια) τοποθέτηση των ΗΠΑ υπέρ του αναφερέτου δικαιώματος της Κύπρου να προχωρήσει στις έρευνες (ας όψεται η Noble Energy)
Η παρατεταμένη (του συνήθως λαλίστατου) σιωπή του κ. Παπανδρέου για τα ελληνοτουρκικά.
Τι παίζεται;
Αν η Τουρκία υποχωρήσει και δεν αντιδράσει, η κυβέρνηση Παπανδρέου (πάντα με το σύστημα που την στηρίζει) θα βγεί να μας πεί ότι με την «περήφανη εξωτερική πολιτική και τη σκληρή διαπραγμάτευση κατορθώσαμε να πετύχουμε μια διπλωματική (και όχι μόνο νίκη) απέναντι στην Τουρκία»! Μπορεί να δυσκολεύονται στα οικονομικά, θα λένε τα παπαγαλάκια, αλλά τα πάνε μια χαρά στα εθνικά θέματα. Και ας μη γελιόμαστε, τα εθνικά θέματα μας συγκινούν πάντα εμάς τους Έλληνες.
Αν η Τουρκία επιμείνει, (δύσκολο το βλέπω) τότε η Κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να στήσει ένα σκηνικό εθνικής κρίσης. Στην περίπτωση αυτή ο λαός στοιχίζεται πίσω από την Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση δεν έχει πολλά περιθώρια διαφωνιών, επί της ουσίας. Κανένας δεν μπορεί να ζητήσει από την Κύπρο να υποχωρήσει. Αίφνης η ατζέντα αλλάζει και τα οικονομικά βγαίνουν απ’ το κάδρο. Με την άμεση εμπλοκή Ισραήλ και ΗΠΑ η κρίση πιθανότατα θα είναι σύντομη, άλλωστε η Τουρκία έχει πολλούς άλλους πονοκεφάλους αυτή τη στιγμή και πολλά ανοιχτά μέτωπα. (Ας μη ξεχνάμε ότι η σημαντικότερη γεώτρηση είναι η δεύτερη. Όχι αυτή που θα γίνει τον Οκτώβριο!)
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ θα παίξει με τα εθνικά μας θέματα για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Άλλωστε, ξέρουν καλά το παιχνίδι. Όταν δεν μας συμφέρει η πραγματικότητα, αλλάζουμε την επικαιρότητα και δίνουμε τη μάχη με όρους που μας ευνοούν.
Στη Ν.Δ. φαίνεται ότι το παρακολουθούν το θέμα και ήδη τοποθετήθηκαν ένα βήμα πιο μπροστά από την Κυβέρνηση. Εξ ού και η χθεσινή δήλωση του Πάνου Παναγιωτόπουλου με την οποία επαναφέρει το θέμα οριοθέτησης της ΑΟΖ.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο πρώτος που μίλησε για «γαλάζιες γραμμές στο Αιγαίο». Και η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι μια τέτοια γραμμή.
Κώστας Ροδινός
Από .....ANTINEWS
Να μας έχει ο Θεός (και οι επί της γης εκπρόσωποι του) καλά...
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
"Το υπουργείο Παιδείας διαλαλεί τον τελευταίο καιρό για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και περιστολή δαπανών, ένεκα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Για τις μεταρρυθμίσεις προς μια καλύτερη εκπαίδευση, ας μη το συζητήσουμε, δε γίνονται άλλωστε πιστευτές από τον οποιοδήποτε.
Η αρμόδια υπουργός, όμως, οφείλει να εξηγήσει αφ' ενός πώς εξαιρέθηκαν οι προσλήψεις κληρικών από το γνωστό κανόνα 1:10 (προσλήψεις -αποχωρήσεις) και προχωράει στο διορισμό 100 νέων εφημερίων και αφ' ετέρου πού απασχολούνται 2400 περίπου υπεράριθμοι των οργανικών τους θέσεων κληρικοί, σύμφωνα με τα στοιχεία των ίδιων των υπηρεσιών της.
Άραγε οι πελατειακές σχέσεις εκφράζουν το πνεύμα της ή είναι απλώς έκφραση απόγνωσης και προσμονής μιας εξ ύψους βοήθειας;"
Από ...... activistis
"Το υπουργείο Παιδείας διαλαλεί τον τελευταίο καιρό για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και περιστολή δαπανών, ένεκα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Για τις μεταρρυθμίσεις προς μια καλύτερη εκπαίδευση, ας μη το συζητήσουμε, δε γίνονται άλλωστε πιστευτές από τον οποιοδήποτε.
Η αρμόδια υπουργός, όμως, οφείλει να εξηγήσει αφ' ενός πώς εξαιρέθηκαν οι προσλήψεις κληρικών από το γνωστό κανόνα 1:10 (προσλήψεις -αποχωρήσεις) και προχωράει στο διορισμό 100 νέων εφημερίων και αφ' ετέρου πού απασχολούνται 2400 περίπου υπεράριθμοι των οργανικών τους θέσεων κληρικοί, σύμφωνα με τα στοιχεία των ίδιων των υπηρεσιών της.
Άραγε οι πελατειακές σχέσεις εκφράζουν το πνεύμα της ή είναι απλώς έκφραση απόγνωσης και προσμονής μιας εξ ύψους βοήθειας;"
Από ...... activistis
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)