Αναρτήθηκε από .... energoipolieskv.blogspot.com
Ομιλία του προέδρου του Συνασπισμού, Αλέξη Τσίπρα, στη Συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματο
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Αυτή εδώ η συνεδρίαση της ΚΠΕ κλείνει έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο.
Η αυτοδιάλυση του ΣΥΝ, είναι ένα σημαντικό και συμβολικά και ουσιαστικά, βήμα στη πορεία για τη συγκρότηση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω να εκφράσω τη βαθειά μου συγκίνηση. Υποθέτω ότι όλες και όλοι εδώ μέσα νοιώθουμε κάπως έτσι.
Επιτρέψτε μου από το βήμα αυτό να σας αναφέρω μερικές σκέψεις, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φανούν συναισθηματικές, πιστεύω όμως ότι έχουν την πολιτική τους σημασία.
Ο Συνασπισμός ξεκίνησε με το όραμα της ενότητας της Αριστεράς. Και με το όραμα μιας νέας αριστερής ταυτότητας, ριζοσπαστικής, κινηματικής και βαθειά δημοκρατικής.
Αντιμετωπίσαμε από την αρχή μεγάλες δυσκολίες.
Πολλοί ήταν εκείνοι που προέβλεψαν ότι το εγχείρημα δεν θα αντέξει.
Το εγχείρημα όμως άντεξε.
Αναμετρηθήκαμε με έναν σκληρό και πανίσχυρο δικομματισμό, αντιμετωπίσαμε ηγεμονισμούς κάθε είδους, παλέψαμε σε ένα ελάχιστα φιλικό επικοινωνιακό περιβάλλον, ρισκάραμε την κοινοβουλευτική μας επιβίωση.
Σταθήκαμε όρθιοι. Χάρη στην πίστη και την αποφασιστικότητα ενός ολόκληρου κόσμου που στήριξε το κόμμα σε κάθε κρίσιμη στιγμή.
Σταθήκαμε όρθιοι, γιατί στη συνείδηση αυτού του κόσμου, η αριστερά την οποία εκπροσωπούσαμε, παρόλα τα προβλήματά της είχε πολύ σοβαρό λόγο ύπαρξης.
Δεν λείψαμε από κανένα κεντρικό ή τοπικό κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος. Πήγαμε κόντρα σε όλες τις «μεγάλες ιδέες», του χρηματιστηρίου, της Ολυμπιάδας, των φαραωνικών έργων, όλο αυτόν τον μύθο της «ισχυρής Ελλάδας» της ανάπτυξης των αυτοκινητοδρόμων, της διαπλοκής, της κατασπατάλησης πόρων και της διαφθοράς. Πρωτοστάτησαν τα μέλη μας σε αυτά τα μεγάλα κινήματα, ακόμα και όταν βρέθηκαν ή βρίσκονται ακόμα και τώρα υπό το καθεστώς εκδικητικών διώξεων.
Κάπου προς το τέλος της δεκαετίας του 90 έκανε μια νέα επανεκκίνηση με πιο ριζοσπαστικά αριστερά χαρακτηριστικά
Με την απόφαση να μην ψηφίσουμε τη συνθήκη του Άμστερνταμ.
Με τη συμμετοχή μας στις ευρωπορείες και τα άλλα αριστερά ευρωπαϊκά δίκτυα.
Και αμέσως μετά με τη συμμετοχή μας στο Κοινωνικό Φόρουμ.
Είναι η περίοδος που ο νεοφιλευθερισμός προβάλλει ως μοναδική ρεαλιστική λύση για το μέλλον του κόσμου.
Νοιώθει αρκετά ισχυρός , ώστε να διοργανώνει επιθετικούς πολέμους.
Υπόσχεται ευημερία και χρήμα, υπό την προϋπόθεση ότι οι κοινωνίες θα εγκαταλείψουν το κοινωνικό συμβόλαιο, την προστασία της εργασίας καιτο κοινωνικό κράτος.
Πάνω στις βάσεις αυτές προωθείται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Είναι όμως ταυτόχρονα η περίοδος που ένα μεγάλο ρεύμα αμφισβήτησης αυτής της μονοκρατορίας εκδηλώνεται. Από τους Ινδιάνους της Τσιάπας, μέχρι τα κέντρα των μητροπόλεων της Αμερικής και της Ευρώπης.
Εκείνη την περίοδο ο Συνασπισμός βαθαίνει ουσιαστικά τις αναλύσεις του για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Συνδέεται με τα πιο ριζοσπαστικά ρεύματα σκέψης.
Περιγράφει την Ευρώπη ως ένα πεδίο στο οποίο συγκρούονται δύο μέτωπα: από τη μια οι δυνάμεις της αγοράς και του κέρδους και από την άλλη οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την εργασία, την κοινωνική συνοχή, το περιβάλλον, τα δημόσια αγαθά.
Εκείνη η στροφή μας ανανέωσε και μας δυνάμωσε.
Μας έφερε σε επαφή με τα κινήματα, αλλά και με ένα ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας, κυρίως νέους ανθρώπους. Ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση μας.
Μας εξόπλισε ιδεολογικά. Έτσι ώστε μια δεκαετία αργότερα, να είμαστε σε θέση να διαβάσουμε σωστά τη μεγάλη κρίση, να ερμηνεύσουμε την πορεία και την εξέλιξή της, και κυρίως να βάλουμε τις βάσεις ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.
Μας δυνάμωσε πολιτικά. Γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη με την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως συμμαχίας πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την ίδρυση του ενιαίου συνασπισμού. Και σχεδόν δέκα χρόνια από την πρώτη κάθοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.
Σήμερα μπορούμε να πούμε με υπερηφάνεια ότι το δύσκολο εγχείρημα που ξεκίνησε πριν 21 χρόνια πέτυχε.
Είναι απαραίτητο στο σημείο αυτό να αναφέρουμε κάποια στοιχεία -αναμφισβήτητα θετικά στοιχεία- που χαρακτήρισαν την πορεία και το ρόλο του ΣΥΝ στην υπέρ εικοσάχρονη ζωή του.
Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ υπερασπίστηκε μέχρι τέλος την αυτονομία της αριστεράς από τις προσπάθειες ενσωμάτωσης στο σύστημα εξουσίας του δικομματισμού, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη ιστορική φάση.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ τόλμησε να «κάνει πολιτική» με τους όρους ενός αριστερού σχεδίου, αποφεύγοντας και τον κίνδυνο του καιροσκοπισμού και της υπόκλισης στο εφικτό αλλά και τον κίνδυνο της απογείωσης από τον πραγματικό κόσμος στη σφαίρα ενός ακίνδυνου για το σύστημα βολονταρισμού.
Και το τρίτο έχει να κάνει με τις προγραμματικές επεξεργασίες του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ από το 2003 μέχρι τις μέρες μας, γεγονός που εξόπλισε το κόμμα με ένα θετικό πρόταγμα για το ίδιο αλλά και για την κοινωνία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ο κύκλος αυτός δεν κλείνει ακριβώς σήμερα. Ο κύκλος αυτός έκλεισε ουσιαστικά με το ξέσπασμα της κρίσης.
Έκλεισε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, με το βάθος και την ουσία της ανάλυσής του, με την πίστη του στην ενότητα, με την προσήλωσή του στη δημοκρατία και με την ενεργό συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες, αναδείχτηκε ως η πιο αξιόπιστη πολιτική δύναμη ενάντια στο μνημόνιο.
Σήμερα, το αδιέξοδο και ο παραλογισμός της πολιτικής του Μνημονίου, η κατάρρευση του πολιτικού κατεστημένου μέσα στην αναξιοπιστία, η τεράστια κοινωνική καταστροφή που συντελείται μας βάζουν μπροστά σε ένα μεγάλο ιστορικό καθήκον.
Tη συγκρότηση μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας, με προγραμματικό στόχο την κατάργηση του Μνημονίου, την αντιμετώπιση της κρίσης και τη δρομολόγηση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.
Χρειαζόμαστε λοιπόν έναν πολιτικό φορέα ικανό να ανταποκριθεί στο καθήκον αυτό και να διατυπώσει μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Προχωρούμε στην αυτοδιάλυση του Συνασπισμού, για να συγκροτήσουμε όλοι μαζί, σε ισότιμη πολιτική βάση και από κοινού με τον ανένταχτο κόσμο, το νέο ενιαίο φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ένα κόμμα δημοκρατικό και πολυτασικό, με στόχο όχι πλέον την ενδυνάμωση της πολιτικής του απήχησης και επιρροής, αλλά το άνοιγμα ενόςεναλλακτικού δρόμου για τη χώρα. Στόχος μας είναι να γίνουμε ο καταλύτης μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, και η σπίθα μιας μεγάλης ανατροπής συσχετισμών στην Ευρώπη.
Σχέδιο μας είναι η έξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Και η στροφή σε ένα καινούριο αναπτυξιακό πρότυπο, που θα έχει στο επίκεντρό του όχι τα κέρδη των λίγων αλλά τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας.
Κλείνουμε λοιπόν έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο, για να ανοίξουμε έναν ακόμα μεγαλύτερο ακόμα πιο σημαντικό.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η κυνική ομολογία του ΔΝΤ συνιστά ωμή παραδοχή ενός εγκλήματος, σε βάρος μιας χώρας και ενός ολόκληρου λαού.
Πιο εξοργιστικό είναι ότι παρά την ομολογία, το έγκλημα συνεχίζεται.
Υπό άλλες συνθήκες, το «success story» του πρωθυπουργού, μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να εκληφθεί.
Ή ως ένα ιστορικό παράδειγμα απόλυτης έλλειψης επίγνωσης, όπως το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέττας.
Όταν όμως ένας ολόκληρος λαός υποφέρει, όταν ένας στους 3 είναι πλέον επισήμως άνεργος, όταν αυτοί που δεν είναι άνεργοι παίρνουν μισθούς των 500 ευρώ, κι αν παίρνουν και αυτούς..
Όταν το ΙΚΑ με διάφορες προφάσεις ξεχνά να καταβάλλει συντάξεις, όταν σχηματίζονται ουρές για φάρμακα, όταν μπαίνουν στο τραπέζι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Όταν η αποτυχία του προγράμματος διαψεύδει παταγωδώς κάθε πρόβλεψη και το επόμενο Μνημόνιο είναι ήδη στα σκαριά..
Τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αστεία.
Καλέσαμε τον πρωθυπουργό να έρθει είτε σε τηλεοπτικό διάλογο είτε στη Βουλή και να απαντήσει.
Να απαντήσει και για το κείμενο του ΔΝΤ, αλλά και για το πως αντιλαμβάνεται ο ίδιος το περίφημο «success story».
Τον καλέσαμε να μην αποφύγει για μια ακόμα φορά το διάλογο και την αντιπαράθεση, όπως συνηθίζει.
Και να μην κρυφτεί πάλι πίσω από τις εξυπνακίστικες ανακοινώσεις των επικοινωνιακών ειδικών της συμφοράς που τον περιβάλλουν και της ομάδας μονταζιέρας.
Να μη το βάλει για άλλη μια φορά στα πόδια.
Δεν του φθάνει, όμως, που είναι κοινοβουλευτικός λιποτάκτης, λέει και ψέματα στους διαρκείς μονολόγους του. Εκεί που χωρίς αντίλογο, βγάζει τη χώρα από την κρίση, συκοφαντεί τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, δηλώνει υποταγή στη Μέρκελ και επιβεβαιώνει ότι φλερτάρει με την ακροδεξιά
Ποτέ η Δεξιά παράταξη, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν παρουσίασε τέτοια κατάντια.
Ποτέ άλλοτε δεν φλέρταρε τόσο απροκάλυπτα με την ακροδεξιά.
Η ομιλία του πρωθυπουργού σήμερα το αποδεικνύει.
Έλλειμμα πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων.
Μόνο ψέματα, ύβρεις και απειλές.
Υιοθετεί και προπαγανδίζει τη θεωρία των δύο άκρων μήπως και η κουβέντα φύγει από τον κόλαφο της έκθεσης του ΔΝΤ.
Ακόμα και έτσι καλείται ο κ. Σαμαράς επιτέλους να κατασταλάξει. Πότε λέει αλήθεια;
Σήμερα που μας είπε, με τη γνωστή αλαζονεία του, πως τα λάθη τα έχει επισημάνει από το πρώτο μνημόνιο ή όταν δήλωνε υποταγή και αμαρτωλός στην κ. Μέρκελ και μετάνιωνε για όσα έκανε;
Πότε λέει αλήθεια; Όταν έλεγε λάθος το πρώτο μνημόνιο ή τώρα που εφαρμόζει ένα μνημόνιο τρεις φορές χειρότερο από το πρώτο;
Μας είπε επεσήμανα τα λάθη αλλά τώρα κοιτάω μπροστά.
Όμως η εφαρμογή του λάθους συνεχίζεται και στο παρόν και στο μέλλον.
Και καταστρέφει εκατομμύρια συμπολίτες μας.
Άλλωστε είναι αστείο να ισχυρίζεται ο κος Σαμαράς ότι επεσήμανε το λάθος από την αρχή.
Η χώρα έχασε τη μοναδική ευκαιρία να θέσει θέμα αλλαγής του προγράμματος και επαναδιαπραγμάτευσης αμέσως μετά τις εκλογές.
Όταν ήταν σαφές σε όλους ότι το μήνυμα του ελληνικού λαού από τη κάλπη ήταν ακριβώς αυτό.
Τότε προτίμησε να προσχωρήσει στο άρμα της κας Μέρκελ.
Προτίμησε να πάει στο Βερολίνο και να ζητήσει άφεση αμαρτιών από τη Καγκελάριο.
Και να δεχτεί, χωρίς δεύτερη κουβέντα, νέο πακέτο σκληρών μέτρων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ και μάλιστα εμπροσθοβαρώς για το 2013 και 2014.
Άρα όταν μας λέει, μίλησα για το λάθος το 2009 και το 2010, αλλά τώρα κοιτάω μπροστά, γίνεται δυο φορές ψεύτης.
Μια γιατί κορόιδεψε το λαό τότε και μια γιατί συνεχίζει να τον κοροϊδεύει και σήμερα λέγοντας του ότι η υπόθεση του λάθους έχει λήξει.
Το μόνο που έχει λήξει είναι η σχέση του κου Σαμαρά με τη συνέπεια και η σχέση της πολιτικής που υπηρετεί με την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.
Πού μπροστά κοιτάζει λοιπόν;
Σε μια Ελλάδα κατεστραμμένη.
Σε μια Ελλάδα αποικία χρέους.
Χωρίς εθνική αξιοπρέπεια, χωρίς εθνική συνοχή.
Είναι μακρύς ο κατάλογος και βαριά η σκιά των θυμάτων της μνημονιακής πολιτικής του Αντώνη Σαμαρα.
Σε ποιους νομίζει ότι πως απευθύνεται; Σε ανθρώπους δίχως μνήμη; Πώς μπορεί να υποτιμά τόσο πολύ τον ελληνικό λαό ;
Η πραγματική επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά είναι ανεργία 30%, απολύσεις γιατρών, καθηγητών, υπαλλήλων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ύφεση πάνω από 5%, πτώση 12% στις επενδύσεις, μείωση 2,6% στις εξαγωγές, μπαράζ δημοσιευμάτων απαισιοδοξίας και όχι αισιοδοξίας στον ξένο τύπο.
Αν αυτά είναι επιτυχίες κυβέρνησης, τότε όντως ήταν τέτοιο το χτύπημα από τα στοιχεία των εκθέσεων της Κομισιόν και του ΔΝΤ, που ο κύριος πρωθυπουργός έχει χάσει τη λογική του.
Αν ο κ. Σαμαράς σέβεται έστω και στο ελάχιστο την κοινωνία και το Κοινοβούλιο, οφείλει να νοιώσει υποχρεωμένος να μπει σε διάλογο.
Αν θεωρεί ότι θα καταφέρει να σώσει τον εαυτό του και την κυβέρνησή του, κρυπτόμενος, είναι πολύ γελασμένος.
Πολύ περισσότερο γελασμένος είναι, αν νομίζει ότι θα επιβιώσει πολιτικά πατώντας στο σάπιο σανίδι του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ώστε να επαναπατρίσει ψηφοφόρους του που στρέφονται στην ακροδεξιά.
Ο ίδιος, όμως, είπε στο Ελσίνκι ότι η Χρυσή Αυγή ενισχύεται από την κρίση.
Σήμερα μας είπε ότι την ενισχύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιός είναι στην κυβέρνηση και ποιός έχει ψηφίσει τα Μνημόνια;
Ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ποιός διαπραγματεύεται το Δουβλίνο ΙΙΙ και γιατί δεν δέχεται την θέση του ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνουν ταξιδιωτικά έγγραφα όλοι οι μετανάστες που το επιθυμούν και να εγκαθίστανται στις χώρες επιλογής τους;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ή η κυβέρνησή του;
Στους ακροδεξιούς μονολόγους του θριαμβεύει ο κος Σαμαράς .
Το διάλογο, όμως τον φοβάται, όσο τίποτα άλλο.
Ίσως γιατί τότε θα φανεί σε όλους ότι το περίφημο success story, δεν είναι παρά disaster story για τον ελληνικό λαό.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Σήμερα κλείνει ένας μεγάλος ιστορικός κύκλος.
Σε λίγες ημέρες, όλοι εμείς εδώ, μαζί με τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος, και με χιλιάδες άλλους συντρόφους και συντρόφισσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα βάλουμε τα θεμέλια για το καινούριο.
Το καινούριο για την αριστερά, για την κοινωνία, για τον τόπο.
Καλή μας δύναμη.
Από ........ left
Ομιλία του προέδρου του Συνασπισμού, Αλέξη Τσίπρα, στη Συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματο
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Αυτή εδώ η συνεδρίαση της ΚΠΕ κλείνει έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο.
Η αυτοδιάλυση του ΣΥΝ, είναι ένα σημαντικό και συμβολικά και ουσιαστικά, βήμα στη πορεία για τη συγκρότηση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω να εκφράσω τη βαθειά μου συγκίνηση. Υποθέτω ότι όλες και όλοι εδώ μέσα νοιώθουμε κάπως έτσι.
Επιτρέψτε μου από το βήμα αυτό να σας αναφέρω μερικές σκέψεις, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φανούν συναισθηματικές, πιστεύω όμως ότι έχουν την πολιτική τους σημασία.
Ο Συνασπισμός ξεκίνησε με το όραμα της ενότητας της Αριστεράς. Και με το όραμα μιας νέας αριστερής ταυτότητας, ριζοσπαστικής, κινηματικής και βαθειά δημοκρατικής.
Αντιμετωπίσαμε από την αρχή μεγάλες δυσκολίες.
Πολλοί ήταν εκείνοι που προέβλεψαν ότι το εγχείρημα δεν θα αντέξει.
Το εγχείρημα όμως άντεξε.
Αναμετρηθήκαμε με έναν σκληρό και πανίσχυρο δικομματισμό, αντιμετωπίσαμε ηγεμονισμούς κάθε είδους, παλέψαμε σε ένα ελάχιστα φιλικό επικοινωνιακό περιβάλλον, ρισκάραμε την κοινοβουλευτική μας επιβίωση.
Σταθήκαμε όρθιοι. Χάρη στην πίστη και την αποφασιστικότητα ενός ολόκληρου κόσμου που στήριξε το κόμμα σε κάθε κρίσιμη στιγμή.
Σταθήκαμε όρθιοι, γιατί στη συνείδηση αυτού του κόσμου, η αριστερά την οποία εκπροσωπούσαμε, παρόλα τα προβλήματά της είχε πολύ σοβαρό λόγο ύπαρξης.
Δεν λείψαμε από κανένα κεντρικό ή τοπικό κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος. Πήγαμε κόντρα σε όλες τις «μεγάλες ιδέες», του χρηματιστηρίου, της Ολυμπιάδας, των φαραωνικών έργων, όλο αυτόν τον μύθο της «ισχυρής Ελλάδας» της ανάπτυξης των αυτοκινητοδρόμων, της διαπλοκής, της κατασπατάλησης πόρων και της διαφθοράς. Πρωτοστάτησαν τα μέλη μας σε αυτά τα μεγάλα κινήματα, ακόμα και όταν βρέθηκαν ή βρίσκονται ακόμα και τώρα υπό το καθεστώς εκδικητικών διώξεων.
Κάπου προς το τέλος της δεκαετίας του 90 έκανε μια νέα επανεκκίνηση με πιο ριζοσπαστικά αριστερά χαρακτηριστικά
Με την απόφαση να μην ψηφίσουμε τη συνθήκη του Άμστερνταμ.
Με τη συμμετοχή μας στις ευρωπορείες και τα άλλα αριστερά ευρωπαϊκά δίκτυα.
Και αμέσως μετά με τη συμμετοχή μας στο Κοινωνικό Φόρουμ.
Είναι η περίοδος που ο νεοφιλευθερισμός προβάλλει ως μοναδική ρεαλιστική λύση για το μέλλον του κόσμου.
Νοιώθει αρκετά ισχυρός , ώστε να διοργανώνει επιθετικούς πολέμους.
Υπόσχεται ευημερία και χρήμα, υπό την προϋπόθεση ότι οι κοινωνίες θα εγκαταλείψουν το κοινωνικό συμβόλαιο, την προστασία της εργασίας καιτο κοινωνικό κράτος.
Πάνω στις βάσεις αυτές προωθείται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Είναι όμως ταυτόχρονα η περίοδος που ένα μεγάλο ρεύμα αμφισβήτησης αυτής της μονοκρατορίας εκδηλώνεται. Από τους Ινδιάνους της Τσιάπας, μέχρι τα κέντρα των μητροπόλεων της Αμερικής και της Ευρώπης.
Εκείνη την περίοδο ο Συνασπισμός βαθαίνει ουσιαστικά τις αναλύσεις του για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Συνδέεται με τα πιο ριζοσπαστικά ρεύματα σκέψης.
Περιγράφει την Ευρώπη ως ένα πεδίο στο οποίο συγκρούονται δύο μέτωπα: από τη μια οι δυνάμεις της αγοράς και του κέρδους και από την άλλη οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την εργασία, την κοινωνική συνοχή, το περιβάλλον, τα δημόσια αγαθά.
Εκείνη η στροφή μας ανανέωσε και μας δυνάμωσε.
Μας έφερε σε επαφή με τα κινήματα, αλλά και με ένα ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας, κυρίως νέους ανθρώπους. Ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση μας.
Μας εξόπλισε ιδεολογικά. Έτσι ώστε μια δεκαετία αργότερα, να είμαστε σε θέση να διαβάσουμε σωστά τη μεγάλη κρίση, να ερμηνεύσουμε την πορεία και την εξέλιξή της, και κυρίως να βάλουμε τις βάσεις ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.
Μας δυνάμωσε πολιτικά. Γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη με την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως συμμαχίας πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την ίδρυση του ενιαίου συνασπισμού. Και σχεδόν δέκα χρόνια από την πρώτη κάθοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.
Σήμερα μπορούμε να πούμε με υπερηφάνεια ότι το δύσκολο εγχείρημα που ξεκίνησε πριν 21 χρόνια πέτυχε.
Είναι απαραίτητο στο σημείο αυτό να αναφέρουμε κάποια στοιχεία -αναμφισβήτητα θετικά στοιχεία- που χαρακτήρισαν την πορεία και το ρόλο του ΣΥΝ στην υπέρ εικοσάχρονη ζωή του.
Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ υπερασπίστηκε μέχρι τέλος την αυτονομία της αριστεράς από τις προσπάθειες ενσωμάτωσης στο σύστημα εξουσίας του δικομματισμού, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη ιστορική φάση.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ τόλμησε να «κάνει πολιτική» με τους όρους ενός αριστερού σχεδίου, αποφεύγοντας και τον κίνδυνο του καιροσκοπισμού και της υπόκλισης στο εφικτό αλλά και τον κίνδυνο της απογείωσης από τον πραγματικό κόσμος στη σφαίρα ενός ακίνδυνου για το σύστημα βολονταρισμού.
Και το τρίτο έχει να κάνει με τις προγραμματικές επεξεργασίες του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ από το 2003 μέχρι τις μέρες μας, γεγονός που εξόπλισε το κόμμα με ένα θετικό πρόταγμα για το ίδιο αλλά και για την κοινωνία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ο κύκλος αυτός δεν κλείνει ακριβώς σήμερα. Ο κύκλος αυτός έκλεισε ουσιαστικά με το ξέσπασμα της κρίσης.
Έκλεισε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, με το βάθος και την ουσία της ανάλυσής του, με την πίστη του στην ενότητα, με την προσήλωσή του στη δημοκρατία και με την ενεργό συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες, αναδείχτηκε ως η πιο αξιόπιστη πολιτική δύναμη ενάντια στο μνημόνιο.
Σήμερα, το αδιέξοδο και ο παραλογισμός της πολιτικής του Μνημονίου, η κατάρρευση του πολιτικού κατεστημένου μέσα στην αναξιοπιστία, η τεράστια κοινωνική καταστροφή που συντελείται μας βάζουν μπροστά σε ένα μεγάλο ιστορικό καθήκον.
Tη συγκρότηση μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας, με προγραμματικό στόχο την κατάργηση του Μνημονίου, την αντιμετώπιση της κρίσης και τη δρομολόγηση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.
Χρειαζόμαστε λοιπόν έναν πολιτικό φορέα ικανό να ανταποκριθεί στο καθήκον αυτό και να διατυπώσει μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Προχωρούμε στην αυτοδιάλυση του Συνασπισμού, για να συγκροτήσουμε όλοι μαζί, σε ισότιμη πολιτική βάση και από κοινού με τον ανένταχτο κόσμο, το νέο ενιαίο φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ένα κόμμα δημοκρατικό και πολυτασικό, με στόχο όχι πλέον την ενδυνάμωση της πολιτικής του απήχησης και επιρροής, αλλά το άνοιγμα ενόςεναλλακτικού δρόμου για τη χώρα. Στόχος μας είναι να γίνουμε ο καταλύτης μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα, και η σπίθα μιας μεγάλης ανατροπής συσχετισμών στην Ευρώπη.
Σχέδιο μας είναι η έξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Και η στροφή σε ένα καινούριο αναπτυξιακό πρότυπο, που θα έχει στο επίκεντρό του όχι τα κέρδη των λίγων αλλά τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας.
Κλείνουμε λοιπόν έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο, για να ανοίξουμε έναν ακόμα μεγαλύτερο ακόμα πιο σημαντικό.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η κυνική ομολογία του ΔΝΤ συνιστά ωμή παραδοχή ενός εγκλήματος, σε βάρος μιας χώρας και ενός ολόκληρου λαού.
Πιο εξοργιστικό είναι ότι παρά την ομολογία, το έγκλημα συνεχίζεται.
Υπό άλλες συνθήκες, το «success story» του πρωθυπουργού, μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να εκληφθεί.
Ή ως ένα ιστορικό παράδειγμα απόλυτης έλλειψης επίγνωσης, όπως το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέττας.
Όταν όμως ένας ολόκληρος λαός υποφέρει, όταν ένας στους 3 είναι πλέον επισήμως άνεργος, όταν αυτοί που δεν είναι άνεργοι παίρνουν μισθούς των 500 ευρώ, κι αν παίρνουν και αυτούς..
Όταν το ΙΚΑ με διάφορες προφάσεις ξεχνά να καταβάλλει συντάξεις, όταν σχηματίζονται ουρές για φάρμακα, όταν μπαίνουν στο τραπέζι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Όταν η αποτυχία του προγράμματος διαψεύδει παταγωδώς κάθε πρόβλεψη και το επόμενο Μνημόνιο είναι ήδη στα σκαριά..
Τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αστεία.
Καλέσαμε τον πρωθυπουργό να έρθει είτε σε τηλεοπτικό διάλογο είτε στη Βουλή και να απαντήσει.
Να απαντήσει και για το κείμενο του ΔΝΤ, αλλά και για το πως αντιλαμβάνεται ο ίδιος το περίφημο «success story».
Τον καλέσαμε να μην αποφύγει για μια ακόμα φορά το διάλογο και την αντιπαράθεση, όπως συνηθίζει.
Και να μην κρυφτεί πάλι πίσω από τις εξυπνακίστικες ανακοινώσεις των επικοινωνιακών ειδικών της συμφοράς που τον περιβάλλουν και της ομάδας μονταζιέρας.
Να μη το βάλει για άλλη μια φορά στα πόδια.
Δεν του φθάνει, όμως, που είναι κοινοβουλευτικός λιποτάκτης, λέει και ψέματα στους διαρκείς μονολόγους του. Εκεί που χωρίς αντίλογο, βγάζει τη χώρα από την κρίση, συκοφαντεί τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, δηλώνει υποταγή στη Μέρκελ και επιβεβαιώνει ότι φλερτάρει με την ακροδεξιά
Ποτέ η Δεξιά παράταξη, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν παρουσίασε τέτοια κατάντια.
Ποτέ άλλοτε δεν φλέρταρε τόσο απροκάλυπτα με την ακροδεξιά.
Η ομιλία του πρωθυπουργού σήμερα το αποδεικνύει.
Έλλειμμα πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων.
Μόνο ψέματα, ύβρεις και απειλές.
Υιοθετεί και προπαγανδίζει τη θεωρία των δύο άκρων μήπως και η κουβέντα φύγει από τον κόλαφο της έκθεσης του ΔΝΤ.
Ακόμα και έτσι καλείται ο κ. Σαμαράς επιτέλους να κατασταλάξει. Πότε λέει αλήθεια;
Σήμερα που μας είπε, με τη γνωστή αλαζονεία του, πως τα λάθη τα έχει επισημάνει από το πρώτο μνημόνιο ή όταν δήλωνε υποταγή και αμαρτωλός στην κ. Μέρκελ και μετάνιωνε για όσα έκανε;
Πότε λέει αλήθεια; Όταν έλεγε λάθος το πρώτο μνημόνιο ή τώρα που εφαρμόζει ένα μνημόνιο τρεις φορές χειρότερο από το πρώτο;
Μας είπε επεσήμανα τα λάθη αλλά τώρα κοιτάω μπροστά.
Όμως η εφαρμογή του λάθους συνεχίζεται και στο παρόν και στο μέλλον.
Και καταστρέφει εκατομμύρια συμπολίτες μας.
Άλλωστε είναι αστείο να ισχυρίζεται ο κος Σαμαράς ότι επεσήμανε το λάθος από την αρχή.
Η χώρα έχασε τη μοναδική ευκαιρία να θέσει θέμα αλλαγής του προγράμματος και επαναδιαπραγμάτευσης αμέσως μετά τις εκλογές.
Όταν ήταν σαφές σε όλους ότι το μήνυμα του ελληνικού λαού από τη κάλπη ήταν ακριβώς αυτό.
Τότε προτίμησε να προσχωρήσει στο άρμα της κας Μέρκελ.
Προτίμησε να πάει στο Βερολίνο και να ζητήσει άφεση αμαρτιών από τη Καγκελάριο.
Και να δεχτεί, χωρίς δεύτερη κουβέντα, νέο πακέτο σκληρών μέτρων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ και μάλιστα εμπροσθοβαρώς για το 2013 και 2014.
Άρα όταν μας λέει, μίλησα για το λάθος το 2009 και το 2010, αλλά τώρα κοιτάω μπροστά, γίνεται δυο φορές ψεύτης.
Μια γιατί κορόιδεψε το λαό τότε και μια γιατί συνεχίζει να τον κοροϊδεύει και σήμερα λέγοντας του ότι η υπόθεση του λάθους έχει λήξει.
Το μόνο που έχει λήξει είναι η σχέση του κου Σαμαρά με τη συνέπεια και η σχέση της πολιτικής που υπηρετεί με την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.
Πού μπροστά κοιτάζει λοιπόν;
Σε μια Ελλάδα κατεστραμμένη.
Σε μια Ελλάδα αποικία χρέους.
Χωρίς εθνική αξιοπρέπεια, χωρίς εθνική συνοχή.
Είναι μακρύς ο κατάλογος και βαριά η σκιά των θυμάτων της μνημονιακής πολιτικής του Αντώνη Σαμαρα.
Σε ποιους νομίζει ότι πως απευθύνεται; Σε ανθρώπους δίχως μνήμη; Πώς μπορεί να υποτιμά τόσο πολύ τον ελληνικό λαό ;
Η πραγματική επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά είναι ανεργία 30%, απολύσεις γιατρών, καθηγητών, υπαλλήλων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ύφεση πάνω από 5%, πτώση 12% στις επενδύσεις, μείωση 2,6% στις εξαγωγές, μπαράζ δημοσιευμάτων απαισιοδοξίας και όχι αισιοδοξίας στον ξένο τύπο.
Αν αυτά είναι επιτυχίες κυβέρνησης, τότε όντως ήταν τέτοιο το χτύπημα από τα στοιχεία των εκθέσεων της Κομισιόν και του ΔΝΤ, που ο κύριος πρωθυπουργός έχει χάσει τη λογική του.
Αν ο κ. Σαμαράς σέβεται έστω και στο ελάχιστο την κοινωνία και το Κοινοβούλιο, οφείλει να νοιώσει υποχρεωμένος να μπει σε διάλογο.
Αν θεωρεί ότι θα καταφέρει να σώσει τον εαυτό του και την κυβέρνησή του, κρυπτόμενος, είναι πολύ γελασμένος.
Πολύ περισσότερο γελασμένος είναι, αν νομίζει ότι θα επιβιώσει πολιτικά πατώντας στο σάπιο σανίδι του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ώστε να επαναπατρίσει ψηφοφόρους του που στρέφονται στην ακροδεξιά.
Ο ίδιος, όμως, είπε στο Ελσίνκι ότι η Χρυσή Αυγή ενισχύεται από την κρίση.
Σήμερα μας είπε ότι την ενισχύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιός είναι στην κυβέρνηση και ποιός έχει ψηφίσει τα Μνημόνια;
Ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ποιός διαπραγματεύεται το Δουβλίνο ΙΙΙ και γιατί δεν δέχεται την θέση του ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνουν ταξιδιωτικά έγγραφα όλοι οι μετανάστες που το επιθυμούν και να εγκαθίστανται στις χώρες επιλογής τους;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ή η κυβέρνησή του;
Στους ακροδεξιούς μονολόγους του θριαμβεύει ο κος Σαμαράς .
Το διάλογο, όμως τον φοβάται, όσο τίποτα άλλο.
Ίσως γιατί τότε θα φανεί σε όλους ότι το περίφημο success story, δεν είναι παρά disaster story για τον ελληνικό λαό.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Σήμερα κλείνει ένας μεγάλος ιστορικός κύκλος.
Σε λίγες ημέρες, όλοι εμείς εδώ, μαζί με τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος, και με χιλιάδες άλλους συντρόφους και συντρόφισσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα βάλουμε τα θεμέλια για το καινούριο.
Το καινούριο για την αριστερά, για την κοινωνία, για τον τόπο.
Καλή μας δύναμη.
Από ........ left
