Αναρτήθηκε από ..... energoipoliteskv.blogspot.com
Η σημερινή ομιλία του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην Νίκαια, με αφορμή την επέτειο της Μάχης της Κοκκινιάς, σε τίτλους μερικά από τα βασικά σημεία. (φωτογραφίες από την εκδήλωση εδώ, το βίντεο λίγο παρακάτω στη σελίδα) Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σε αυτή εδώ την περιοχή, την προσφυγούπολη της Κοκκινιάς, γράφτηκαν τέτοιες μέρες πριν 69 χρόνια κάποιες από τις πιο λαμπρές σελίδες του εθνικοαπελευθερωτικού αντιφασιστικού αγώνα. Είναι στιγμές στις οποίες πρέπει να σκύψουμε ξανά. Να πάρουμε δύναμη τούτες τις δύσκολες ώρες. Διότι αυτός ο τόπος έχει περάσει και πιο δύσκολες στιγμές, αλλά ο λαός μας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Άντλησε δύναμη από τα βάθη της ψυχής του και μπόρεσε να σταθεί απέναντι σε αυτούς που θέλουν να υποθηκεύσουν τη ζωή, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία του.
Ο λαός της Κοκκινιάς, στάθηκε όρθιος στον κατακτητή, πολέμησε με πείσμα και με κάθε μέσον που διέθετε, τους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Και αυτό είναι το μήνυμα που δίνουμε σήμερα, 69 χρόνια μετά. Σήμερα οι μνήμες αυτές στέκονται όρθιες. Και γεμίζουν με περηφάνια και αισιοδοξία τον αγώνα που δίνει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, για ζωή και αξιοπρέπεια.
Πριν από λίγους μήνες, στις τελευταίες εκλογές, υπήρξε μια τεράστια πρωτοφανής συσπείρωση εδώ σε αυτές τις λαϊκές, ιστορικές γειτονιές, γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και το ενωτικό του πρόγραμμα και έδειξε τον δρόμο της ανατροπής.
Τον δρόμο αυτόν θα τον βαδίσουμε μέχρι την τελική νίκη. Γιατί για εμάς τελική νίκη δεν είναι να βρεθεί η αριστερά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά από πολλά χρόνια, αλλά μέχρι να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο, και να βγει από την κρίση με την κοινωνία όρθια και να δώσουμε στις επόμενες γενιές μια διαφορετική προοπτική.
Είναι ένας δρόμος δύσκολος.
Ένας αγώνας στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο.
Ένας αγώνας καθημερινός στις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς.
Ένας αγώνας αντίστασης και αλληλεγγύης, ενάντια σε πολλούς και ισχυρούς εχθρούς.
Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι θα νικήσουμε. Η κοινωνία θα νικήσει. Γιατί όπως και παλιότερα, ξέρουμε ότι τη στιγμή που οι αντίπαλοί μας έχουν ισχυρά όπλα, έχουνε την πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης να δημιουργεί μια ψεύτικη πλασματική εικόνα και να προσπαθεί να δηλητηριάσει τις συνειδήσεις του λαού μας, ξέρουμε ότι εμείς έχουμε κάτι που οι αντίπαλοί μας δεν έχουνε. Έχουμε με το μέρος μας το δίκαιο, την αλήθεια και τις ανθρώπινες αξίες.
*
«ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ, ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΟΔΥΝΗ, ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ»
Φίλες και Φίλοι
Γνωρίζουμε ότι οι αξίες μας είναι οι ιδέες μας και οι ανθρώπινες αξίες και γνωρίζουμε ότι αυτές τις αξίες θα τις υπερασπιστούμε όπως, πριν από 69 χρόνια, ηρωικά υπερασπίστηκαν εδώ στην Κοκκινιά. Έρχομαι να μιλήσω σήμερα σε σας από ένα σύντομο αλλά συναρπαστικό ταξίδι στην άλλη άκρη της γης. Βρέθηκα για λίγες ώρες στη Βενεζουέλα, εκεί όπου ο λαός μαζί και με τους λαούς των γειτονικών χωρών της Λατινικής Αμερικής, έχουν δημιουργήσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώματα. Είχα την χαρά, την τύχη, την τιμή, να βρεθώ και να αποτίσω φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που άλλαξε το ρου της ιστορίας, όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, να βρεθώ δίπλα στη σωρό του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.
Περίμενα να βρω έναν λαό που εκφράζει οδύνη, όμως εκεί συνάντηση έναν λαό που εκφράζει τούτες τις δύσκολες ώρες αποφασιστικότητα και όχι οδύνη. Εκατομμύρια λαού στους δρόμους. Βρέθηκα στην Στρατιωτική Ακαδημία του Καράκας, όπου είναι η σωρός του Τσάβες και απέξω είχε 15 χιλιόμετρα ανθρώπινης ουράς, απλών καθημερινών ανθρώπων, που περίμεναν κατά μέσο όρο 20 ώρες για να αποτίσουν φόρο τιμής. Όχι στον ηγέτη τον απόμακρο, αλλά σε κάποιον που αισθάνονται δικό τους άνθρωπο γιατί τους άλλαξε την ίδια τους τη ζωή. Πριν από 14 χρόνια 8 εκατ. βενεζουελάνοι βρισκόντουσαν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αυτά τα εκατομμύρια σήμερα έχουν τη δυνατότητα και το δικαίωμα να είναι ισότιμοι πολίτες με τους συμπολίτες τους και αυτό είναι που τους κάνει να αισθάνονται αυτόν τον ηγέτη, δικό τους άνθρωπο. Και δεν βρίσκονται εκεί με οδύνη, αλλά με αποφασιστικότητα, δεν βρίσκονται εκεί για να κλάψουν, αλλά για να διαδηλώσουν. Μια μεγάλη πολύχρωμη διαδήλωση έχει γίνει αυτές τις μέρες στο Καράκας. Και αυτό σηματοδοτεί ένα πράγμα.
Ότι η κοινωνική αλλαγή, οι μεγάλες ανατροπές, οι επαναστάσεις δεν μπορούν να γίνουν αν δεν έχουν την πλατιά στήριξη των λαϊκών μαζών. Και αυτή η στήριξη δεν μπορεί να είναι εφάπαξ, αλλά μια διαρκής διαδικασία. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η Βενεζουέλα βρίσκεται σε επαναστατική διαδικασία. Και αυτό το φανερώνουν τα εκατομμύρια των πολιτών που βρίσκονται αυτές τις μέρες στους δρόμους, λέγοντας ένα και μόνο σύνθημα: Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τον σοσιαλισμό και θα συνεχίσουμε αυτόν το δρόμο που είναι δημοκρατικός δρόμος.
Κάποια ΜΜΕ στην Ελλάδα γράψανε ότι το παράδειγμα της Βενεζουέλας του απειλεί, ότι ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας δικτάτορας. Ειλικρινά δεν ξέρω πολλούς δικτάτορες που μέσα σε 14 χρόνια έχουν κερδίσει 13 απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Το μήνυμα για εμάς είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα. Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα σε αυτόν τον τόπο, εάν έχουμε τον λαό με το μέρος μας. Η κυβέρνηση που θα οικοδομήσουμε μετά τις επόμενες εκλογές, όσο κι αν προσπαθούν να τις αποφύγουν τώρα οι δυνάμεις του μνημονίου, για να γαντζωθούν στην εξουσία, θα είναι μια κυβέρνηση πλατιάς λαϊκής ενότητας, που θα επιβάλει μια προοπτική απελευθέρωσης για τον λαό μας, για τις κατώτερες τάξεις και θα έχει τη διαρκή στήριξη του ελληνικού λαού.
Η πολιτική που επιβλήθηκε στην χώρα από την κυβέρνηση και την τρόικα, βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Όχι μόνο τα νούμερα δεν βγαίνουν, αλλά η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ανθρωπιστική κρίση. Το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και οι ίδιοι το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά.
Η τρόικα δεν έχει κανέναν ενδοιασμό. Μπροστά σε κάθε αδιέξοδο, ζητά να εφαρμοστούν αυτά που προβλέπει το Μνημόνιο. Και τα οποία φέρουν από κάτω φαρδιές πλατειές τις υπογραφές των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη.
Δεν ξέρανε τότε τι υπογράφανε;
Ζητάνε απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων από το δημόσιο, αδιαφορώντας για τις διαστάσεις που θα πάρει η ανθρωπιστική κρίση.
Ζητάνε την οριστική κατεδάφιση για ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος.
Ζητάνε νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Νέα χαράτσια, για έναν ολόκληρο κόσμο που βρίσκεται πια στο όριο της επιβίωσης.
Ζητάνε ολοκληρωτικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των παραγωγικών πόρων της χώρας μας.
Προχθές ο πρωθυπουργός δήλωσε, σε σχέση με τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους που βρίσκονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ότι αυτοί είναι ευρωπαϊκοί πλουτοπαραγωγικοί πόροι. Ανήκουν, λέει, στην Ευρώπη. Εμείς του απαντάμε ότι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της πατρίδας μας, ανήκουν στον ελληνικό λαό. Δεν ανήκουν στους δανειστές, δεν ανήκουν σε αυτούς που υπέγραψαν την καταδίκη της χώρας μας.
Η τρόικα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Για την ανεργία που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Για τις αυτοκτονίες. Για τους νέους που φεύγουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα, όπως τη δεκαετία του ‘50. Για τους συνταξιούχους που πεινάνε. Για τους αρρώστους που υποθεραπεύονται.
Και από την άλλη μεριά, η τρικομματική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο από το να τα έχει καλά με την τρόικα.
Αυτοί που εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό τον Ιούνιο, υποσχόμενοι ότι θα ξαναδιαπραγματευτούν ένα ευνοϊκότερο Μνημόνιο, και κατατρομοκράτησαν τον λαό ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα καταστραφεί η χώρα, έχουν εξαρτήσει την πολιτική τους επιβίωση από την εύνοια της τρόικας. Και συνεχίζουν σε συνεργασία μαζί της να διαλύουν την Ελλάδα.
Έτσι αυτές τις μέρες παρακολουθούμε για μια ακόμα φορά το ίδιο κακοστημένο θέατρο του παραλόγου.
Η κυβέρνηση παριστάνει ότι διαπραγματεύεται με την τρόικα.
Υποτίθεται ότι διαπραγματεύονται για μέτρα τα οποία έχουν ήδη προσυμφωνήσει και συνυπογράψει.
Στο τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης – φάρσας, για άλλη μία φορά, η τρόικα θα απειλήσει ότι δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση. Με την οποία οι δανειστές μας ξεπληρώνουν τους εαυτούς τους.
Και μπροστά στην απειλή αυτή, η κυβέρνηση δήθεν θα υποχωρήσει χωρίς να θέλει και οι βουλευτές που μέχρι τώρα δυσφορούν, μπροστά στον κίνδυνο να γίνουν εκλογές και να καταποντιστούν, θα ψηφίσουν και πάλι.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα παριστάνουν τους τζάμπα αντιμνημονιακούς, με την τζάμπα κοινωνική ευαισθησία, την ίδια στιγμή που θα δένονται όλο και περισσότερο πίσω από το άρμα του κ. Σαμαρά.
Αυτό είναι το σχέδιό τους. Το σχέδιο που οδηγεί στην ολοκληρωτική κοινωνική καταστροφή, την άτακτη χρεωκοπία και την μετατροπή της Ελλάδας σε αποικιοκρατούμενη χώρα.
Όπως αυτό είναι το σχέδιό τους, αν η ζωή δεν το αλλάξει, αν εμείς δεν πάρουμε την απόφαση να τσακίσουμε το σχέδιό τους.
Από αυτήν εδώ την ιστορική γειτονιά, τους πληροφορούμε ότι το σχέδιό τους θα ματαιωθεί.
Λογαριάζουν χωρίς την κοινωνία.
Το λάδι στο καντήλι τους έχει τελειώσει. Το Μνημόνιο είναι νεκρό και οι αγώνες της κοινωνικής αντίστασης θα το στείλουν στα σκουπίδια.
Απευθύνομαι λοιπόν στον πρωθυπουργό και του λέω: Αποφασίστε μόνοι σας, να οδηγήσετε τη χώρα σε εκλογές, με δημοκρατικές διαδικασίες να δοθεί λύση, αφού εσείς τα έχετε υπογράψει όλα, αφήστε τουλάχιστον τον λαό μας να υψώσει ανάστημα απέναντι στους δανειστές. Θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την προοπτική μιας περήφανης και ελεύθερης χώρας, που θα ζήσει με προοπτική ευημερία.
Αποφασίστε μόνοι σας εκλογές, μην προχωρήσετε σε νέα μέτρα, διότι αυτή δεν θα είναι μονάχα η τελευταία απόφαση που θα πάρει η κυβέρνησή σας, θα είναι μία απόφαση που θα πυροδοτήσει μια ανεξέλεγκτη κοινωνική ένταση. Δώστε τη δυνατότητα, ο λαός μας να εκφράσει την πεποίθησή του δημοκρατικά, να μπορέσει να οικοδομηθεί μια κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας, με κορμό την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια αριστερή κυβέρνηση που θα δώσει αριστερή κοινωνική πολιτική στο αδιέξοδο που έχετε φέρει στον τόπο.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι
Στο σημείο που έχουμε φτάσει, δύο δρόμοι υπάρχουν. Η θα τελειώσουμε το Μνημόνιο, ή θα μας τελειώσει αυτό.
Η τρόικα των δανειστών και η τρόικα των προθύμων ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν να κάνουν.
Κάθε μέρα εφαρμογής του Μνημονίου, είναι μια μέρα με περισσότερους άνεργους, περισσότερους απελπισμένους, περισσότερα νοικοκυριά κάτω από το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Κάθε μέρα εφαρμογής του Μνημονίου είναι μια μέρα μεγαλύτερης αποδιάρθρωσης και καταστροφής της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής.
Κάθε μέρα εφαρμογής του Μνημονίου είναι μια μέρα μεγαλύτερης οικολογικής καταστροφής και βίαιης καταστολής.
Θα το πούμε με μια απλή κουβέντα. Η τρόικα και η τρικομματική κυβέρνηση έχουν κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία. Έχουν κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα.
Τα καλοπληρωμένα κυβερνητικά στελέχη εξαγγέλλουν μειώσεις στον ήδη εξαθλιωμένο κατώτατο μισθό που καθορίζουν δια νόμου.
Αξιόπιστες πηγές από την Ευρώπη επιβεβαιώνουν ότι το θέμα της περαιτέρω μείωσης του κατώτατου μισθού, είναι ανοιχτό. Δηλαδή ότι οι μειώσεις αυτές είναι συμφωνημένες και θα γίνουν. Και οι επιχειρηματίες, με πρωτοφανές θράσος απαιτούν από την κυβέρνηση ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα είναι αντιμέτωποι με την έξοδο στον κόσμο της ανεργίας και της εξαθλίωσης, με μια υπουργική υπογραφή.
Και εμείς πρέπει να πούμε απλά και ξεκάθαρα στον κόσμο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μυστικό. Είναι όλα γραμμένα στο Μνημόνιο καθαρά και ξάστερα. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Το Μνημόνιο γράφει καθαρά ότι θα δουλεύετε – όσοι δουλεύετε, με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας. Δεν έχουν δει όμως το τέλος της ιστορίας. Διότι και στη γειτονική Βουλγαρία ο λαός ξεσηκώθηκε, βγήκε στους δρόμους και ο βούλγαρος πρωθυπουργός αναγκάστηκε να παραιτηθεί, λέγοντας ότι δεν μπορεί να βλέπει την αστυνομία, να δέρνει τον κόσμο στους δρόμους.
Εμείς θα το πούμε καθαρά. Η επαναφορά των μισθών, των κατώτατων μισθών και συντάξεων, στην προ-μνημονιακή εποχή δεν είναι μια λαϊκίστικη εξαγγελία. Είναι το μέσο, το εργαλείο για να βγούμε από την κρίση. Μόνο αν αυτοί οι οποίοι ό,τι εισπράττουν, το καταναλώνουν, θα μπορέσει να ξανακινηθεί η οικονομία, μόνο τότε θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση. Εμείς ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολες οι μέρες που θα μας βρουν, αλλά έχουμε σχέδιο, έχουμε την αυτοπεποίθηση, έχουμε την κοινωνία και τον λαό να στηρίζει την προοπτική μιας συνολικής ανατροπής και υπέρβασης των δυσκολιών που μας έφεραν ως εδώ.
Η εναλλακτική μας πρόταση αποδεικνύεται σήμερα η μόνη ρεαλιστική.
Πρέπει να βγάλουμε από τον λαιμό μας την θηλιά της λιτότητας.
Να επιβάλλουμε μια νέα συμφωνία, που θα μας επιτρέψει να βγούμε από την κρίση χρέους με όρους ανάπτυξης.
Να θωρακίσουμε την κοινωνία στην Ελλάδα και την Ευρώπη από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις και τα παιχνίδια των τοκογλύφων.
Να χειραφετηθούμε από τους καταναγκασμούς του παρασιτικού χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου.
Να ανοίξουμε τον δρόμο για μια νέα ανάπτυξη, προσανατολισμένη στις ανθρώπινες ανάγκες και όχι στα κέρδη των λίγων. Μια ανάπτυξη που θα αναδιανέμει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, θα διευρύνει τα κοινωνικά αγαθά και κυρίως θα υπερασπίζεται τους πιο αδύναμους.
Αυτό το εναλλακτικό μας πρόγραμμα είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος. Ο μόνος ρεαλισμός στον οποίο πρέπει να σκύψουμε και να υποκύψουμε, είναι ο ρεαλισμός της αντίστασης και της διεκδίκησης, ο μόνος ρεαλισμός είναι να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, που μας έχει οδηγήσει στην καταστροφή.
Με βάση το πρόγραμμα αυτό, απευθύνουμε έκκληση ενότητας σε ολόκληρη την Αριστερά και σε κάθε προοδευτική δημοκρατική αντιμνημονιακή δύναμη. Χωρίς την παραμικρή διάθεση ηγεμονισμού.
Είναι η ώρα της ενότητας. Είναι η ώρα της κοινής δράσης. Είναι η ώρα της μεγάλης ανατροπής.
Το μήνυμά μας πρέπει να φτάσει σε κάθε σπίτι, σε κάθε οικογένεια σε κάθε χώρο δουλειάς. Ξεσηκωθείτε.
Ξεσηκωθείτε για να υπερασπιστείτε τις ζωές σας. Την αξιοπρέπειά σας. Το δικαίωμα των παιδιών σας στη ζωή και το μέλλον των παιδιών σας. Ενότητα και ξεσηκωμός.
*
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Όταν η κοινωνική αντίσταση δυναμώνει, η δημοκρατία αρχίζει και δυσκολεύει την εξουσία. Και αρχίζουμε να βλέπουμε πράγματα που λίγο παλιότερα θα τα θεωρούσαμε αδιανόητα για δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα.
Βλέπουμε την κυβέρνηση να την κοπανάει από τη Βουλή και να αποφεύγει να εκτεθεί στην κριτική της αντιπολίτευσης. Να προτιμάει την υποβάθμιση των κοινοβουλευτικών θεσμών από τον ανοιχτό διάλογο μπροστά στην κοινωνία.
Βλέπουμε τις ηχηρές διακηρύξεις για διαφάνεια και αντιμετώπιση της διαφθοράς, να μετατρέπονται σε φτηνά κολπάκια, προκειμένου να κουκουλωθεί η λίστα Λαγκάρντ. Κολπάκια και στημένα παιχνίδια ανάμεσα στους ελεγκτικούς – υποτίθεται – μηχανισμούς, τις τράπεζες και τα κυβερνητικά μέλη της προανακριτικής, αρκετά από τα οποία έχουν στενές οικογενειακές σχέσεις με την λίστα.
Βλέπουμε την κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα ως λύση σε κάθε πρόβλημα.
Βλέπουμε μια πρωτοφανή επίθεση λάσπης και ανοησίας να εξαπολύεται από τα κυβερνητικά επικοινωνιακά επιτελεία εναντίον της Αριστεράς. Για να μας παρουσιάσει πότε ως υπέρμαχους της ένοπλης τρομοκρατίας και πότε ως συνομιλητές και χρηματοδοτούμενους του Τζορτζ Σόρος, μερικές φορές μάλιστα ταυτόχρονα.
Βλέπουμε τέλος τον κ. Σαμαρά να προσπαθεί να ξεφύγει από την συζήτηση για το Μνημόνιο, πετώντας τη μπάλα στο γήπεδο του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Με την ανιστόρητη και ανόητη θεωρία των δύο άκρων, η οποία ξεπλένει τους φασίστες για να σπιλώσει την αριστερά, που βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη λευτεριά αυτού του τόπου.
Με ξενοφοβικά κηρύγματα κατά των μεταναστών. Με το πάγωμα του νόμου για την ιθαγένεια, με απίθανες τροπολογίες που επιβάλλουν το δίκαιο του αίματος στις στρατιωτικές σχολές. Με στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα.
Με ανοιχτή παρακρατική δράση των κατασταλτικών μηχανισμών.
Με την ουσιαστική κάλυψη και ανοχή στην εγκληματική δράση φασιστικών συμμοριών. Εξ αιτίας της οποίας η Ελλάδα έχει γίνει θέμα στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και έχει καταγγελθεί από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο κ. Σαμαράς έχει διαμορφώσει γύρω του μια ακροδεξιά ομάδα βγαλμένη από τις χειρότερες περιόδους της συντηρητικής παράταξης. Και με την πολιτική που επιλέγει χτίζει ένα ντε φάκτο μέτωπο συνεργασίας με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Όταν αξιοποιεί τη δική τους ατζέντα, τότε είναι σαν να τους δίνει διαρκώς χείρα βοηθείας για να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν την επιρροή τους στα κατώτερα κυρίως, οικονομικά στρώματα.
Πίσω του ακολουθούν δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, οι υποτιθέμενοι προοδευτικοί του Μνημονίου. Ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης. Γιατί εκεί κατάντησαν. Από τη στιγμή που συνέδεσαν την πολιτική τους επιβίωση με το Μνημόνιο, δεν υπάρχει γι’ αυτούς επιστροφή. Θα είναι δεκανίκια του Σαμαρά μέχρι το τέλος.
Απέναντι σε αυτό το όργιο ακροδεξιού λαϊκισμού και καταστολής, που γυρίζει την πολιτική ζωή του τόπου δεκαετίες πίσω, η δική μας απάντηση θα είναι αποφασιστική.
Θα υπερασπιστούμε την δημοκρατία. Την δημοκρατία σε επίπεδο θεσμών, και την δημοκρατία σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων. Αν το Μνημόνιο αντέχει την δημοκρατία και την συνταγματική τάξη, τόσο το χειρότερο για το Μνημόνιο.
Θα υπερασπιστούμε την κοινωνική αλληλεγγύη και τις ανθρώπινες αξίες. Η μάχη είναι ανάμεσα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις δυνάμεις της κρίσης. Και την μάχη αυτή, όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται από την ίδια πλευρά, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή το χρώμα τους.
Θα σταθούμε απέναντι στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, διότι η κρίση δεν διαλέγει χρώμα δέρματος και όταν οι συνάνθρωποί μας έχουν ανάγκη, τότε δεν κοιτάνε αν το αίμα που θα πάρουν σε μια δύσκολη στιγμή, θα είναι αίμα έλληνα ή αλλοδαπού. Θα σταθούμε απέναντι στην ξενοφοβία με την οποία δηλητηριάζουν εδώ και χρόνια την κοινωνία, προσπαθώντας να καρπωθούν πολιτικά την ανυπαρξία σοβαρής αποτελεσματικής και ανθρώπινης μεταναστευτικής πολιτικής.
Ο φασισμός νικήθηκε οριστικά. Νικήθηκε και σε αυτήν εδώ τη γειτονιά. Δεν θα επιτρέψουμε στον κ. Σαμαρά να τον βγάλει από το ντουλάπι του, να τον νομιμοποιήσει πολιτικά, μόνο και μόνο για να εφαρμόσει πιο άνετα το Μνημόνιο της κοινωνικής ισοπέδωσης και να δημιουργήσει ένα καθεστώς εκφασισμού της κοινωνίας.
Και την απάντηση αυτή θα την δίνουμε συνεχώς, με μαζικό, και αποφασιστικό τρόπο παντού. Με την δυναμική των κοινωνικών αγώνων. Με τις κινήσεις αλληλεγγύης. Με την συσπείρωση της κοινωνίας γύρω από ένα πρόγραμμα ανατροπής.
*
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι
Εβδομήντα χρόνια δημοκρατικής παράδοσης και κοινωνικών αγώνων μας παρακολουθούν σε αυτή την πλατεία.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα οι ζωές μας είναι στα δικά μας χέρια.
Ας ακολουθήσουμε τον δρόμο του αγώνα και της κοινωνικής αντίστασης. Ας δώσουμε στην βασανισμένη κοινωνία το δικαίωμα να ονειρεύεται ένα μέλλον διαφορετικό από αυτό που της ετοιμάζουν. Είτε αυτό θα γίνει στους δρόμους της Αθήνας, είτε στις Σκουριές Χαλκιδικής, οπουδήποτε αυτός ο λαός με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια, θα διεκδικήσει το δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια.
Και ας κάνουμε αυτή την ελπίδα πραγματικότητα, με όπλα μας τον αγώνα, την ενότητα και την αλληλεγγύη. Ας ξέρουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Εκατομμύρια ζευγάρια μάτια μας παρακολουθούν αυτή τη στιγμή όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε όλο τον κόσμο. Και περιμένουμε τον λαό από πειραματόζωο της κρίσης να γίνει ένα αντινεοφιλελεύθερο παράδειγμα στην Ευρώπη που θα ενωθεί με τα δεκάδες παραδείγματα στις άλλες γωνιές του πλανήτη, όπου θα δώσουμε προοπτική και όραμα στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, ας νοιαστούμε και ας φροντίσουμε να είμαστε αντίστοιχοι με τις απαιτήσεις των καιρών. Θα νικήσουμε. Καλή δύναμη και καλούς αγώνες.
Από ..... left
Η σημερινή ομιλία του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην Νίκαια, με αφορμή την επέτειο της Μάχης της Κοκκινιάς, σε τίτλους μερικά από τα βασικά σημεία. (φωτογραφίες από την εκδήλωση εδώ, το βίντεο λίγο παρακάτω στη σελίδα) Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σε αυτή εδώ την περιοχή, την προσφυγούπολη της Κοκκινιάς, γράφτηκαν τέτοιες μέρες πριν 69 χρόνια κάποιες από τις πιο λαμπρές σελίδες του εθνικοαπελευθερωτικού αντιφασιστικού αγώνα. Είναι στιγμές στις οποίες πρέπει να σκύψουμε ξανά. Να πάρουμε δύναμη τούτες τις δύσκολες ώρες. Διότι αυτός ο τόπος έχει περάσει και πιο δύσκολες στιγμές, αλλά ο λαός μας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Άντλησε δύναμη από τα βάθη της ψυχής του και μπόρεσε να σταθεί απέναντι σε αυτούς που θέλουν να υποθηκεύσουν τη ζωή, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία του.
Ο λαός της Κοκκινιάς, στάθηκε όρθιος στον κατακτητή, πολέμησε με πείσμα και με κάθε μέσον που διέθετε, τους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Και αυτό είναι το μήνυμα που δίνουμε σήμερα, 69 χρόνια μετά. Σήμερα οι μνήμες αυτές στέκονται όρθιες. Και γεμίζουν με περηφάνια και αισιοδοξία τον αγώνα που δίνει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, για ζωή και αξιοπρέπεια.
Πριν από λίγους μήνες, στις τελευταίες εκλογές, υπήρξε μια τεράστια πρωτοφανής συσπείρωση εδώ σε αυτές τις λαϊκές, ιστορικές γειτονιές, γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και το ενωτικό του πρόγραμμα και έδειξε τον δρόμο της ανατροπής.
Τον δρόμο αυτόν θα τον βαδίσουμε μέχρι την τελική νίκη. Γιατί για εμάς τελική νίκη δεν είναι να βρεθεί η αριστερά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά από πολλά χρόνια, αλλά μέχρι να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο, και να βγει από την κρίση με την κοινωνία όρθια και να δώσουμε στις επόμενες γενιές μια διαφορετική προοπτική.
Είναι ένας δρόμος δύσκολος.
Ένας αγώνας στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο.
Ένας αγώνας καθημερινός στις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς.
Ένας αγώνας αντίστασης και αλληλεγγύης, ενάντια σε πολλούς και ισχυρούς εχθρούς.
Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι θα νικήσουμε. Η κοινωνία θα νικήσει. Γιατί όπως και παλιότερα, ξέρουμε ότι τη στιγμή που οι αντίπαλοί μας έχουν ισχυρά όπλα, έχουνε την πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης να δημιουργεί μια ψεύτικη πλασματική εικόνα και να προσπαθεί να δηλητηριάσει τις συνειδήσεις του λαού μας, ξέρουμε ότι εμείς έχουμε κάτι που οι αντίπαλοί μας δεν έχουνε. Έχουμε με το μέρος μας το δίκαιο, την αλήθεια και τις ανθρώπινες αξίες.
*
«ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ, ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΟΔΥΝΗ, ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ»
Φίλες και Φίλοι
Γνωρίζουμε ότι οι αξίες μας είναι οι ιδέες μας και οι ανθρώπινες αξίες και γνωρίζουμε ότι αυτές τις αξίες θα τις υπερασπιστούμε όπως, πριν από 69 χρόνια, ηρωικά υπερασπίστηκαν εδώ στην Κοκκινιά. Έρχομαι να μιλήσω σήμερα σε σας από ένα σύντομο αλλά συναρπαστικό ταξίδι στην άλλη άκρη της γης. Βρέθηκα για λίγες ώρες στη Βενεζουέλα, εκεί όπου ο λαός μαζί και με τους λαούς των γειτονικών χωρών της Λατινικής Αμερικής, έχουν δημιουργήσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώματα. Είχα την χαρά, την τύχη, την τιμή, να βρεθώ και να αποτίσω φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που άλλαξε το ρου της ιστορίας, όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, να βρεθώ δίπλα στη σωρό του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.
Περίμενα να βρω έναν λαό που εκφράζει οδύνη, όμως εκεί συνάντηση έναν λαό που εκφράζει τούτες τις δύσκολες ώρες αποφασιστικότητα και όχι οδύνη. Εκατομμύρια λαού στους δρόμους. Βρέθηκα στην Στρατιωτική Ακαδημία του Καράκας, όπου είναι η σωρός του Τσάβες και απέξω είχε 15 χιλιόμετρα ανθρώπινης ουράς, απλών καθημερινών ανθρώπων, που περίμεναν κατά μέσο όρο 20 ώρες για να αποτίσουν φόρο τιμής. Όχι στον ηγέτη τον απόμακρο, αλλά σε κάποιον που αισθάνονται δικό τους άνθρωπο γιατί τους άλλαξε την ίδια τους τη ζωή. Πριν από 14 χρόνια 8 εκατ. βενεζουελάνοι βρισκόντουσαν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αυτά τα εκατομμύρια σήμερα έχουν τη δυνατότητα και το δικαίωμα να είναι ισότιμοι πολίτες με τους συμπολίτες τους και αυτό είναι που τους κάνει να αισθάνονται αυτόν τον ηγέτη, δικό τους άνθρωπο. Και δεν βρίσκονται εκεί με οδύνη, αλλά με αποφασιστικότητα, δεν βρίσκονται εκεί για να κλάψουν, αλλά για να διαδηλώσουν. Μια μεγάλη πολύχρωμη διαδήλωση έχει γίνει αυτές τις μέρες στο Καράκας. Και αυτό σηματοδοτεί ένα πράγμα.
Ότι η κοινωνική αλλαγή, οι μεγάλες ανατροπές, οι επαναστάσεις δεν μπορούν να γίνουν αν δεν έχουν την πλατιά στήριξη των λαϊκών μαζών. Και αυτή η στήριξη δεν μπορεί να είναι εφάπαξ, αλλά μια διαρκής διαδικασία. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η Βενεζουέλα βρίσκεται σε επαναστατική διαδικασία. Και αυτό το φανερώνουν τα εκατομμύρια των πολιτών που βρίσκονται αυτές τις μέρες στους δρόμους, λέγοντας ένα και μόνο σύνθημα: Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τον σοσιαλισμό και θα συνεχίσουμε αυτόν το δρόμο που είναι δημοκρατικός δρόμος.
Κάποια ΜΜΕ στην Ελλάδα γράψανε ότι το παράδειγμα της Βενεζουέλας του απειλεί, ότι ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας δικτάτορας. Ειλικρινά δεν ξέρω πολλούς δικτάτορες που μέσα σε 14 χρόνια έχουν κερδίσει 13 απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Το μήνυμα για εμάς είναι ένα πολύ ισχυρό μήνυμα. Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα σε αυτόν τον τόπο, εάν έχουμε τον λαό με το μέρος μας. Η κυβέρνηση που θα οικοδομήσουμε μετά τις επόμενες εκλογές, όσο κι αν προσπαθούν να τις αποφύγουν τώρα οι δυνάμεις του μνημονίου, για να γαντζωθούν στην εξουσία, θα είναι μια κυβέρνηση πλατιάς λαϊκής ενότητας, που θα επιβάλει μια προοπτική απελευθέρωσης για τον λαό μας, για τις κατώτερες τάξεις και θα έχει τη διαρκή στήριξη του ελληνικού λαού.
Η πολιτική που επιβλήθηκε στην χώρα από την κυβέρνηση και την τρόικα, βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Όχι μόνο τα νούμερα δεν βγαίνουν, αλλά η χώρα βρίσκεται μπροστά σε ανθρωπιστική κρίση. Το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και οι ίδιοι το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά.
Η τρόικα δεν έχει κανέναν ενδοιασμό. Μπροστά σε κάθε αδιέξοδο, ζητά να εφαρμοστούν αυτά που προβλέπει το Μνημόνιο. Και τα οποία φέρουν από κάτω φαρδιές πλατειές τις υπογραφές των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη.
Δεν ξέρανε τότε τι υπογράφανε;
Ζητάνε απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων από το δημόσιο, αδιαφορώντας για τις διαστάσεις που θα πάρει η ανθρωπιστική κρίση.
Ζητάνε την οριστική κατεδάφιση για ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος.
Ζητάνε νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Νέα χαράτσια, για έναν ολόκληρο κόσμο που βρίσκεται πια στο όριο της επιβίωσης.
Ζητάνε ολοκληρωτικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των παραγωγικών πόρων της χώρας μας.
«ΟΙ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ»
Προχθές ο πρωθυπουργός δήλωσε, σε σχέση με τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους που βρίσκονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ότι αυτοί είναι ευρωπαϊκοί πλουτοπαραγωγικοί πόροι. Ανήκουν, λέει, στην Ευρώπη. Εμείς του απαντάμε ότι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της πατρίδας μας, ανήκουν στον ελληνικό λαό. Δεν ανήκουν στους δανειστές, δεν ανήκουν σε αυτούς που υπέγραψαν την καταδίκη της χώρας μας.
Η τρόικα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Για την ανεργία που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Για τις αυτοκτονίες. Για τους νέους που φεύγουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα, όπως τη δεκαετία του ‘50. Για τους συνταξιούχους που πεινάνε. Για τους αρρώστους που υποθεραπεύονται.
Και από την άλλη μεριά, η τρικομματική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο από το να τα έχει καλά με την τρόικα.
Αυτοί που εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό τον Ιούνιο, υποσχόμενοι ότι θα ξαναδιαπραγματευτούν ένα ευνοϊκότερο Μνημόνιο, και κατατρομοκράτησαν τον λαό ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα καταστραφεί η χώρα, έχουν εξαρτήσει την πολιτική τους επιβίωση από την εύνοια της τρόικας. Και συνεχίζουν σε συνεργασία μαζί της να διαλύουν την Ελλάδα.
Έτσι αυτές τις μέρες παρακολουθούμε για μια ακόμα φορά το ίδιο κακοστημένο θέατρο του παραλόγου.
Η κυβέρνηση παριστάνει ότι διαπραγματεύεται με την τρόικα.
Υποτίθεται ότι διαπραγματεύονται για μέτρα τα οποία έχουν ήδη προσυμφωνήσει και συνυπογράψει.
Στο τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης – φάρσας, για άλλη μία φορά, η τρόικα θα απειλήσει ότι δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση. Με την οποία οι δανειστές μας ξεπληρώνουν τους εαυτούς τους.
Και μπροστά στην απειλή αυτή, η κυβέρνηση δήθεν θα υποχωρήσει χωρίς να θέλει και οι βουλευτές που μέχρι τώρα δυσφορούν, μπροστά στον κίνδυνο να γίνουν εκλογές και να καταποντιστούν, θα ψηφίσουν και πάλι.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα παριστάνουν τους τζάμπα αντιμνημονιακούς, με την τζάμπα κοινωνική ευαισθησία, την ίδια στιγμή που θα δένονται όλο και περισσότερο πίσω από το άρμα του κ. Σαμαρά.
Αυτό είναι το σχέδιό τους. Το σχέδιο που οδηγεί στην ολοκληρωτική κοινωνική καταστροφή, την άτακτη χρεωκοπία και την μετατροπή της Ελλάδας σε αποικιοκρατούμενη χώρα.
Όπως αυτό είναι το σχέδιό τους, αν η ζωή δεν το αλλάξει, αν εμείς δεν πάρουμε την απόφαση να τσακίσουμε το σχέδιό τους.
Από αυτήν εδώ την ιστορική γειτονιά, τους πληροφορούμε ότι το σχέδιό τους θα ματαιωθεί.
Λογαριάζουν χωρίς την κοινωνία.
«κ. ΣΑΜΑΡΑ, ΟΔΗΓΗΣΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ»
Το λάδι στο καντήλι τους έχει τελειώσει. Το Μνημόνιο είναι νεκρό και οι αγώνες της κοινωνικής αντίστασης θα το στείλουν στα σκουπίδια.
Απευθύνομαι λοιπόν στον πρωθυπουργό και του λέω: Αποφασίστε μόνοι σας, να οδηγήσετε τη χώρα σε εκλογές, με δημοκρατικές διαδικασίες να δοθεί λύση, αφού εσείς τα έχετε υπογράψει όλα, αφήστε τουλάχιστον τον λαό μας να υψώσει ανάστημα απέναντι στους δανειστές. Θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την προοπτική μιας περήφανης και ελεύθερης χώρας, που θα ζήσει με προοπτική ευημερία.
Αποφασίστε μόνοι σας εκλογές, μην προχωρήσετε σε νέα μέτρα, διότι αυτή δεν θα είναι μονάχα η τελευταία απόφαση που θα πάρει η κυβέρνησή σας, θα είναι μία απόφαση που θα πυροδοτήσει μια ανεξέλεγκτη κοινωνική ένταση. Δώστε τη δυνατότητα, ο λαός μας να εκφράσει την πεποίθησή του δημοκρατικά, να μπορέσει να οικοδομηθεί μια κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας, με κορμό την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια αριστερή κυβέρνηση που θα δώσει αριστερή κοινωνική πολιτική στο αδιέξοδο που έχετε φέρει στον τόπο.
«Ή ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Ή ΘΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ»
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι
Στο σημείο που έχουμε φτάσει, δύο δρόμοι υπάρχουν. Η θα τελειώσουμε το Μνημόνιο, ή θα μας τελειώσει αυτό.
Η τρόικα των δανειστών και η τρόικα των προθύμων ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν να κάνουν.
Κάθε μέρα εφαρμογής του Μνημονίου, είναι μια μέρα με περισσότερους άνεργους, περισσότερους απελπισμένους, περισσότερα νοικοκυριά κάτω από το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Κάθε μέρα εφαρμογής του Μνημονίου είναι μια μέρα μεγαλύτερης αποδιάρθρωσης και καταστροφής της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής.
Κάθε μέρα εφαρμογής του Μνημονίου είναι μια μέρα μεγαλύτερης οικολογικής καταστροφής και βίαιης καταστολής.
Θα το πούμε με μια απλή κουβέντα. Η τρόικα και η τρικομματική κυβέρνηση έχουν κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία. Έχουν κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα.
Τα καλοπληρωμένα κυβερνητικά στελέχη εξαγγέλλουν μειώσεις στον ήδη εξαθλιωμένο κατώτατο μισθό που καθορίζουν δια νόμου.
Αξιόπιστες πηγές από την Ευρώπη επιβεβαιώνουν ότι το θέμα της περαιτέρω μείωσης του κατώτατου μισθού, είναι ανοιχτό. Δηλαδή ότι οι μειώσεις αυτές είναι συμφωνημένες και θα γίνουν. Και οι επιχειρηματίες, με πρωτοφανές θράσος απαιτούν από την κυβέρνηση ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα είναι αντιμέτωποι με την έξοδο στον κόσμο της ανεργίας και της εξαθλίωσης, με μια υπουργική υπογραφή.
Και εμείς πρέπει να πούμε απλά και ξεκάθαρα στον κόσμο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μυστικό. Είναι όλα γραμμένα στο Μνημόνιο καθαρά και ξάστερα. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Το Μνημόνιο γράφει καθαρά ότι θα δουλεύετε – όσοι δουλεύετε, με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας. Δεν έχουν δει όμως το τέλος της ιστορίας. Διότι και στη γειτονική Βουλγαρία ο λαός ξεσηκώθηκε, βγήκε στους δρόμους και ο βούλγαρος πρωθυπουργός αναγκάστηκε να παραιτηθεί, λέγοντας ότι δεν μπορεί να βλέπει την αστυνομία, να δέρνει τον κόσμο στους δρόμους.
Εμείς θα το πούμε καθαρά. Η επαναφορά των μισθών, των κατώτατων μισθών και συντάξεων, στην προ-μνημονιακή εποχή δεν είναι μια λαϊκίστικη εξαγγελία. Είναι το μέσο, το εργαλείο για να βγούμε από την κρίση. Μόνο αν αυτοί οι οποίοι ό,τι εισπράττουν, το καταναλώνουν, θα μπορέσει να ξανακινηθεί η οικονομία, μόνο τότε θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση. Εμείς ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολες οι μέρες που θα μας βρουν, αλλά έχουμε σχέδιο, έχουμε την αυτοπεποίθηση, έχουμε την κοινωνία και τον λαό να στηρίζει την προοπτική μιας συνολικής ανατροπής και υπέρβασης των δυσκολιών που μας έφεραν ως εδώ.
Η εναλλακτική μας πρόταση αποδεικνύεται σήμερα η μόνη ρεαλιστική.
Πρέπει να βγάλουμε από τον λαιμό μας την θηλιά της λιτότητας.
Να επιβάλλουμε μια νέα συμφωνία, που θα μας επιτρέψει να βγούμε από την κρίση χρέους με όρους ανάπτυξης.
Να θωρακίσουμε την κοινωνία στην Ελλάδα και την Ευρώπη από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις και τα παιχνίδια των τοκογλύφων.
Να χειραφετηθούμε από τους καταναγκασμούς του παρασιτικού χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου.
Να ανοίξουμε τον δρόμο για μια νέα ανάπτυξη, προσανατολισμένη στις ανθρώπινες ανάγκες και όχι στα κέρδη των λίγων. Μια ανάπτυξη που θα αναδιανέμει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, θα διευρύνει τα κοινωνικά αγαθά και κυρίως θα υπερασπίζεται τους πιο αδύναμους.
Αυτό το εναλλακτικό μας πρόγραμμα είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος. Ο μόνος ρεαλισμός στον οποίο πρέπει να σκύψουμε και να υποκύψουμε, είναι ο ρεαλισμός της αντίστασης και της διεκδίκησης, ο μόνος ρεαλισμός είναι να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, που μας έχει οδηγήσει στην καταστροφή.
Με βάση το πρόγραμμα αυτό, απευθύνουμε έκκληση ενότητας σε ολόκληρη την Αριστερά και σε κάθε προοδευτική δημοκρατική αντιμνημονιακή δύναμη. Χωρίς την παραμικρή διάθεση ηγεμονισμού.
Είναι η ώρα της ενότητας. Είναι η ώρα της κοινής δράσης. Είναι η ώρα της μεγάλης ανατροπής.
Το μήνυμά μας πρέπει να φτάσει σε κάθε σπίτι, σε κάθε οικογένεια σε κάθε χώρο δουλειάς. Ξεσηκωθείτε.
Ξεσηκωθείτε για να υπερασπιστείτε τις ζωές σας. Την αξιοπρέπειά σας. Το δικαίωμα των παιδιών σας στη ζωή και το μέλλον των παιδιών σας. Ενότητα και ξεσηκωμός.
*
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Όταν η κοινωνική αντίσταση δυναμώνει, η δημοκρατία αρχίζει και δυσκολεύει την εξουσία. Και αρχίζουμε να βλέπουμε πράγματα που λίγο παλιότερα θα τα θεωρούσαμε αδιανόητα για δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα.
Βλέπουμε την κυβέρνηση να την κοπανάει από τη Βουλή και να αποφεύγει να εκτεθεί στην κριτική της αντιπολίτευσης. Να προτιμάει την υποβάθμιση των κοινοβουλευτικών θεσμών από τον ανοιχτό διάλογο μπροστά στην κοινωνία.
Βλέπουμε τις ηχηρές διακηρύξεις για διαφάνεια και αντιμετώπιση της διαφθοράς, να μετατρέπονται σε φτηνά κολπάκια, προκειμένου να κουκουλωθεί η λίστα Λαγκάρντ. Κολπάκια και στημένα παιχνίδια ανάμεσα στους ελεγκτικούς – υποτίθεται – μηχανισμούς, τις τράπεζες και τα κυβερνητικά μέλη της προανακριτικής, αρκετά από τα οποία έχουν στενές οικογενειακές σχέσεις με την λίστα.
Βλέπουμε την κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα ως λύση σε κάθε πρόβλημα.
Βλέπουμε μια πρωτοφανή επίθεση λάσπης και ανοησίας να εξαπολύεται από τα κυβερνητικά επικοινωνιακά επιτελεία εναντίον της Αριστεράς. Για να μας παρουσιάσει πότε ως υπέρμαχους της ένοπλης τρομοκρατίας και πότε ως συνομιλητές και χρηματοδοτούμενους του Τζορτζ Σόρος, μερικές φορές μάλιστα ταυτόχρονα.
«Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΤΟΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ -Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ»
Βλέπουμε τέλος τον κ. Σαμαρά να προσπαθεί να ξεφύγει από την συζήτηση για το Μνημόνιο, πετώντας τη μπάλα στο γήπεδο του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Με την ανιστόρητη και ανόητη θεωρία των δύο άκρων, η οποία ξεπλένει τους φασίστες για να σπιλώσει την αριστερά, που βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη λευτεριά αυτού του τόπου.
Με ξενοφοβικά κηρύγματα κατά των μεταναστών. Με το πάγωμα του νόμου για την ιθαγένεια, με απίθανες τροπολογίες που επιβάλλουν το δίκαιο του αίματος στις στρατιωτικές σχολές. Με στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα.
Με ανοιχτή παρακρατική δράση των κατασταλτικών μηχανισμών.
Με την ουσιαστική κάλυψη και ανοχή στην εγκληματική δράση φασιστικών συμμοριών. Εξ αιτίας της οποίας η Ελλάδα έχει γίνει θέμα στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και έχει καταγγελθεί από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο κ. Σαμαράς έχει διαμορφώσει γύρω του μια ακροδεξιά ομάδα βγαλμένη από τις χειρότερες περιόδους της συντηρητικής παράταξης. Και με την πολιτική που επιλέγει χτίζει ένα ντε φάκτο μέτωπο συνεργασίας με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Όταν αξιοποιεί τη δική τους ατζέντα, τότε είναι σαν να τους δίνει διαρκώς χείρα βοηθείας για να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν την επιρροή τους στα κατώτερα κυρίως, οικονομικά στρώματα.
«ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: ΔΕΙΛΟΙ, ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΑΝΤΑΜΑ»
Πίσω του ακολουθούν δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, οι υποτιθέμενοι προοδευτικοί του Μνημονίου. Ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης. Γιατί εκεί κατάντησαν. Από τη στιγμή που συνέδεσαν την πολιτική τους επιβίωση με το Μνημόνιο, δεν υπάρχει γι’ αυτούς επιστροφή. Θα είναι δεκανίκια του Σαμαρά μέχρι το τέλος.
Απέναντι σε αυτό το όργιο ακροδεξιού λαϊκισμού και καταστολής, που γυρίζει την πολιτική ζωή του τόπου δεκαετίες πίσω, η δική μας απάντηση θα είναι αποφασιστική.
Θα υπερασπιστούμε την δημοκρατία. Την δημοκρατία σε επίπεδο θεσμών, και την δημοκρατία σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων. Αν το Μνημόνιο αντέχει την δημοκρατία και την συνταγματική τάξη, τόσο το χειρότερο για το Μνημόνιο.
Θα υπερασπιστούμε την κοινωνική αλληλεγγύη και τις ανθρώπινες αξίες. Η μάχη είναι ανάμεσα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις δυνάμεις της κρίσης. Και την μάχη αυτή, όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται από την ίδια πλευρά, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή το χρώμα τους.
Θα σταθούμε απέναντι στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, διότι η κρίση δεν διαλέγει χρώμα δέρματος και όταν οι συνάνθρωποί μας έχουν ανάγκη, τότε δεν κοιτάνε αν το αίμα που θα πάρουν σε μια δύσκολη στιγμή, θα είναι αίμα έλληνα ή αλλοδαπού. Θα σταθούμε απέναντι στην ξενοφοβία με την οποία δηλητηριάζουν εδώ και χρόνια την κοινωνία, προσπαθώντας να καρπωθούν πολιτικά την ανυπαρξία σοβαρής αποτελεσματικής και ανθρώπινης μεταναστευτικής πολιτικής.
Ο φασισμός νικήθηκε οριστικά. Νικήθηκε και σε αυτήν εδώ τη γειτονιά. Δεν θα επιτρέψουμε στον κ. Σαμαρά να τον βγάλει από το ντουλάπι του, να τον νομιμοποιήσει πολιτικά, μόνο και μόνο για να εφαρμόσει πιο άνετα το Μνημόνιο της κοινωνικής ισοπέδωσης και να δημιουργήσει ένα καθεστώς εκφασισμού της κοινωνίας.
Και την απάντηση αυτή θα την δίνουμε συνεχώς, με μαζικό, και αποφασιστικό τρόπο παντού. Με την δυναμική των κοινωνικών αγώνων. Με τις κινήσεις αλληλεγγύης. Με την συσπείρωση της κοινωνίας γύρω από ένα πρόγραμμα ανατροπής.
*
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι
Εβδομήντα χρόνια δημοκρατικής παράδοσης και κοινωνικών αγώνων μας παρακολουθούν σε αυτή την πλατεία.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα οι ζωές μας είναι στα δικά μας χέρια.
Ας ακολουθήσουμε τον δρόμο του αγώνα και της κοινωνικής αντίστασης. Ας δώσουμε στην βασανισμένη κοινωνία το δικαίωμα να ονειρεύεται ένα μέλλον διαφορετικό από αυτό που της ετοιμάζουν. Είτε αυτό θα γίνει στους δρόμους της Αθήνας, είτε στις Σκουριές Χαλκιδικής, οπουδήποτε αυτός ο λαός με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια, θα διεκδικήσει το δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια.
Και ας κάνουμε αυτή την ελπίδα πραγματικότητα, με όπλα μας τον αγώνα, την ενότητα και την αλληλεγγύη. Ας ξέρουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Εκατομμύρια ζευγάρια μάτια μας παρακολουθούν αυτή τη στιγμή όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε όλο τον κόσμο. Και περιμένουμε τον λαό από πειραματόζωο της κρίσης να γίνει ένα αντινεοφιλελεύθερο παράδειγμα στην Ευρώπη που θα ενωθεί με τα δεκάδες παραδείγματα στις άλλες γωνιές του πλανήτη, όπου θα δώσουμε προοπτική και όραμα στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, ας νοιαστούμε και ας φροντίσουμε να είμαστε αντίστοιχοι με τις απαιτήσεις των καιρών. Θα νικήσουμε. Καλή δύναμη και καλούς αγώνες.
Από ..... left
