Τετάρτη 4 Απριλίου 2012
Τρίτη 3 Απριλίου 2012
Η μοίρα των εκλογών και οι μοιραίοι…
Αναρτήθηκε από........ energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *
Η μοίρα των εκλογών είναι αυτή που επιχείρησα να αποφύγουμε - τόσο εγώ όσο και καμπόσοι άλλοι, οι οποίοι έντιμα και αγωνιστικά φώτισαν εγκαίρως επιμέρους πτυχές της ελληνικής κρίσης. Δυστυχώς οι μοιραίοι σαμπόταραν αντικειμενικώς την πιθανότητα διαμόρφωσης ενός πολιτικού και λαϊκού μετώπου, το οποίο όχι απλώς θα κατατρόπωνε τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά θα αποτελούσε τον πυρήνα (πηγή) πολιτικής αναδημιουργίας και οικονομικής (παραγωγικής) αναδιοργάνωσης της χώρας, με σοσιαλιστικές και βιοοικονομικές αρχές.
Η μοίρα των εκλογών, λοιπόν φίλοι, είναι να ικανοποιηθούν οι μοιραίοι εις βάρος του αντικειμενικού συμφέροντος των δύο τρίτων της κοινωνίας και της Ελλάδας, με την έννοια των πολικών ισχύος ή απλώς της γεωπολιτικής. Μοιραίοι δεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά οι καιροσκόποι, αλητήριοι του δικομματισμού και των παραφυάδων του που επέλεξαν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποτέλειας εντός της ΕΕ και εκτάκτου ανάγκης ( ΔΝΤ, μνημόνια, χρεοστάσιο) για να διαχειριστούν το δομικό πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής που οι ίδιοι υιοθέτησαν και υπηρέτησαν για πολλά χρόνια στο πλαίσιο του μεταπολιτευτικού κράτους πατρωνίας, αλλά και όσοι εναντιώθηκαν σε αυτή την στρατηγική, δίχως εναλλακτική στρατηγική. Κόσμια το σημειώνω: στην πραγματικότητα απέναντι στον σχέδιο καταστροφής των διαπλεκομένων - υπό την αιγίδα του ΔΝΤ, της χρηματαγοράς και της γερμανικής κυβέρνησης - αναπτύχθηκε και εκφράστηκε ένας αριστεριστικός δονκιχωτισμός, ένας απολύτως ανεδαφικός λενινισμός ή βρήκε έδαφος ο ακραίος δεξιός λαϊκισμός, ο νεοφασισμός και κάποιοι…σκελετοί από το ντουλάπι της ιστορίας.
Αυτό ακριβώς το πολιτικό μίγμα ορίζει και την μοίρα των επικείμενων – πολύ καθυστερημένων εκλογών (!) – της πιο μοιραίας ίσως χώρας της ΕΕ και του δυτικού συστήματος. Έγινε δηλαδή ακριβώς ότι φοβόμαστε και ότι επιχειρήσαμε, με τις δυνάμεις που διαθέταμε και τον χρόνο που αφιερώσαμε, να αποφύγει η ελληνική κοινωνία. Τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν προέκυψε από την κρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο μακροπολιτικής. Οι γνωστοί αναμασούν τα γνωστά και τρομοκρατούν την κοινωνία με τα άγνωστα και τους «αγνώστους» - με ή χωρίς εισαγωγικά – ενώ ο λαός θα έπρεπε να ταράζεται (και ίσως πράγματι να ταράζεται) από τα γνωστά και τους γνωστούς που πλέον όσο και να τα/τους μασκαρέψεις προεκλογικά, αποκρουστικές μορφές θα παραμείνουν (εισοδηματική πολιτική, απορρυθμισμένο κράτος και εκπαιδευτικό σύστημα, ανυπόληπτοι θεσμοί, δημοσιονομικό ξεχαρβάλωμα, παραγωγική διάλυση, κοινωνική παράλυση, ατομική απελπισία και αδιέξοδο κλπ, αλλά και προβεβλημένα πρόσωπα που συνδέθηκαν με απατηλές στάσεις, εκτιμήσεις, προβλέψεις, διακηρύξεις κλπ.).
Ότι και να βγει από την κάλπη, ικανοποίηση θα προσφέρει στους μοιραίους. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι εκτός από τις ηγεσίες των κόντρα στο μνημόνιο δυνάμεων, θα ικανοποιηθούν και οι ηγεσίες εκείνες που χρησιμοποίησαν την συγκεκριμένη μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας που τους «προσφέρθηκε» για να περισωθούν οι ίδιοι κοινωνικώς και οι άνθρωποί τους οικονομικώς και κοινωνικώς ασφαλώς.
Όπως έγραφα, η μορφή του χρεοστασίου και το καθεστώς φτωχοποίησης και απορρύθμισης που αντιστοιχεί σε αυτό αποτελεί μορφή Securitization των πολιτικών σχέσεων και οι εκλογές έρχονται να επισφραγίσουν νομιμοποιητικά αυτή την διαδικασία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να γίνουν εκλογές. Όπως ίσως θυμάστε, γενικές εκλογές προτείναμε και ξαναπροτείναμε διαρκώς προτού σταθεροποιηθεί το «υγειονομικό καθεστώς» υποτέλειας και κάθετης μείωσης των αξιών στην Ελλάδα (ασφαλώς προτού υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο και δανειακή σύμβαση και φυσικά προτού γίνει ύπουλα η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους) και όσο καιρό τα πράγματα ήταν ακόμη ρευστά και επέτρεπαν πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις εντός της ΕΕ και εκτός αυτής, ώστε η διαδικασία χρεοκοπίας που ξεκίνησε με την πολιτική πρωτοβουλία Παπανδρέου, να μην καταλήξει στην απόλυτη βύθιση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος και της οικονομίας, στον εξευτελισμό των εργαζομένων, στην καταστροφή της μικρομεσαίας επιχείρησης και στον στραγγαλισμό των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου. Όταν προειδοποιούσαμε για το κακό που έρχεται, πολύ πριν εμφανισθεί στο ΔΝΤ ο υπουργός του «εφιάλτη» Παπανδρέου, οι άνθρωποι της προπαγάνδας μας λοιδορούσαν. Όταν αργότερα εκτιμούσαμε με ακρίβεια την εξέλιξη, που τώρα βιώνουμε ως πραγματικότητα, συνέχιζαν τις ειρωνείες, τώρα …μας σνομπάρουν! Καλά κάνουν, έτσι παίζεται το παιχνίδι της κυβερνητικής προπαγάνδας! Κάπως έτσι οι μοιραίοι της από εδώ μεριάς θα επιδιώξουν την εκλογική τους υπέρβαση. Όσο για τους μοιραίους της από εκεί πλευράς, αυτοί δεν έχουν ακόμη αίσθηση του μοιραίου της ύπαρξης (στάσης) και λειτουργία τους. Θα την αποκτήσουν αν διαθέτουν λίγη τσίπα κατόπιν εκλογών.
Στο σημείο αυτό είχα σημειώσει, σε δύο ευμεγέθεις παραγράφους τον ρόλο όλων των παραγόντων που εμπλέκονται στην εκλογική διαδικασία για να δώσω την εικόνα του κάθε μοιραίου χωριστά, αλλά τα …έσβησα! Άστα να πάνε, φίλε, εσύ που δεν έχεις χάσει ακόμη την ικανότητα να κρίνεις απροκατάληπτα. Δεν ωφελεί να επιμεριστούν αυτή την στιγμή ευθύνες στις φερόμενες ως «αντιμνημονιακές δυνάμεις», όσο για τους υπόλοιπους από την άλλη όχθη του μνημονίου, μάλλον δεν αξίζει να (τους) σχολιάσουμε περισσότερο. Και αυτοί κάνανε το καλύτερο που μπορούσαν για την σωτηρία τους. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείτε, αλλά στην Ελλάδα, την τελευταία διετία και βάλε, γίνεται ένας αγώνας σωτηρίας της πολιτικομεγαλοεπιχειρηματικής τάξης και των στηριγμάτων της στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε βάρος των μικρομεσαίων και των ήδη κοινωνικοοικονομικά αποκλεισμένων. Αυτών που ταΐζουν με βρώμικη τηλεοπτική κυρίως τροφή οι πολιτικάντηδες και τα τεχνοκρατικά τους υποστυλώματα πριν καταλήξουν μαζικά στα συσσίτια, με τα οποία, αν ενθυμίστε, τους απειλούσαν, στην περίπτωση που σήκωναν τον ποπό τους από τον καναπέ και διεκδικούσαν να λάβουν μέρος στις αποφάσεις για απόρριψη της καταστροφικής υφεσιακής στρατηγικής των μνημονίων.
Η κατάληξις θα είναι μοιραία. Άλλωστε, όπως διδάσκουν όσοι ασκούν ύπουλη, αντιδημοκρατική ηγεμονία ή όσοι έχουν χωνέψει το παραμύθι αυτών: «δύο μέτρα χώμα είναι η κατάληξις όλων μας»! Εκεί τελειώνει η αφήγηση του μοιραίου και αρχίζει το μοιρολόι. Σημασία έχει ότι στην Ελλάδα υπάρχει δραματική πολιτική φτώχεια, καθόλου άσχετη με την κυρίαρχη κουλτούρα της χώρας, που αποτελεί την αντιληπτική δομή (κοσμο-αντιληπτική αποκρυστάλλωση) του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων. Η τελευταία αποτελεί προϊόν των υλικών σχέσεων του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων δεκαετιών σε συνδυασμό με την λειτουργία του κράτους πατρωνίας. Μοιραίο είναι αυτό το χαρμάνι, αν και ελάχιστοι φαίνεται να το καταλαβαίνουν. Η επίσημη αριστερά πάντως δεν απασχολείται με αυτό, καθώς όπως θα γνωρίζετε, ο καπιταλισμός είναι η πηγή του κακού. Έ, άμα βρεις την εστία του προβλήματος χρειάζεται να πας παρακάτω; Εμείς που πάμε παρακάτω και παραμέσα, μολυνόμαστε από την εστία του δηλητηρίου και αναπαράγουμε το κακό, επιτρέποντας στην εστία να παραμένει ενεργή. Αν δεν χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του, πώς θα δεις καλό;
Θα σας φανεί περίεργο αν (σας) πω πως έτσι στοχάζεται και η τρόικα; Και αυτή κάποιο κακό ισχυρίζεται ότι θέλει να σκοτώσει ( δημοσιονομικό το λέει, αν και εμφανώς το γενικεύει). Έτσι, φίλοι, συστήνεται η αφήγηση του μοιραίου και καταλήγουμε σε πολιτικές που ερωτοτροπούν με την καταστροφή ως αναπόσπαστο στοιχείο της εξέλιξης. Το φαιδρό είναι ότι όλες οι πολιτικές καταστροφής, αποκαλούνται (αυτοπαρουσιάζονται) ως πολιτικές σωτηρίας. Και στην πραγματικότητα είναι, αν το δεις στενά ταξικά. Κάποιες τάξεις καταστρέφονται για να σωθούν κάποιες άλλες. Μόνον που οι τάξεις αυτές δεν προΰπαρχαν στην μορφή που λαμβάνουν μετά την καταστροφή. Άλλες τάξεις υπάρχουν πριν την καταστροφή και άλλες μετά την ολοκλήρωση του μοιραίου. Άρα, η διαδικασία της καταστροφής στην ουσία παράγει νέες πολιτικές σχέσεις που διαμορφώνουν νέους ταξικούς σχηματισμούς και θεωρητικά παραπέμπουν σε νέες δυνητικές συμμαχίες.
Το κρίσιμο που προσπάθησα να δείξω μέσω των διαδικτυακών σημειωμάτων μου είναι ότι σημασία έχει ποιος ελέγχει την διαδικασία καταστροφής ή ποιος ελέγχει σε πιο ήπιες μορφές την διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού ή μετάβασης σε ένα νέο κοινωνικό και εθνικό (στην περίπτωσή μας) καθεστώς. Αν καταλάβαινες πόσο σημαντικό είναι αυτό, θα είχες απορρίψει την στάση του μοιραίου και θα αντιλαμβανόσουν ότι η προσπάθειά μας για να πείσουμε ως προς την ανάγκη ενός λαϊκού μετώπου που θα οδηγούσε σε μία μεταβατική κυβέρνηση με αριστερό προφίλ και προοδευτική – κοινωνική νομιμοποίηση δεν αποτελούσε αριστερή ρομαντική φαντασίωση, ούτε κάποιου είδους γνωστική εμμονή. Ήταν μία απόπειρα ποιοτικής αναβάθμισης των αντιλήψεων επί του πολιτικού φαινομένου και της επιμέρους οικονομικής και κοινωνικής του έκφρασης στην σημερινή Ελλάδα. Η χώρα μας δεν πρόκειται να απεγκλωβιστεί από τον βρόγχο που την πνίγει στραγγαλίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αν οι προοδευτικοί άνθρωποι και κυρίως η νέα γενιά, δεν αποκτήσουν βαθύτερη γνώση των σχέσεων που τους ορίζουν κοινωνικά, ως εθνική κοινωνία στον κόσμο και ως παράγοντες ατομικής και κοινωνικής ισχύος.
Αυτό αποκαλείται ωριμότητα και δυστυχώς δεν μαθαίνεται με την ανάγνωση βιβλίων, ή παρακολουθώντας τηλεόραση. Απαιτείται μία νέα πολιτική οργάνωση της κοινωνίας, την οποία θεωρητικά μόνον η αριστερά θα μπορούσε να προσφέρει, καθώς μόνον αυτή διαθέτει τα κριτικά εργαλεία και την λαϊκή δομή για να το πράξει. Τα δεξιά μορφώματα υπάρχουν απλώς για να νομιμοποιούν συμφέροντα της αστικής τάξης και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας διαπλεκόμενα συμφέροντα. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι φορείς της αριστεράς στην Ελλάδα είναι απαλλαγμένοι από διαπλεκόμενες σχέσεις. Κάθε άλλο! Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις παρατηρείται έντονος εναγκαλισμός με αυτά τα συμφέροντα. Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στην αριστερά, την εννοούμε στο πλαίσιο ενός πολύ ευρύτερου πνεύματος από αυτό που διακρίνει το πολιτισμικό σύστημα και τα συμφέροντα των συγκεκριμένων φορέων που κυριαρχούν στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικοποιημένης κοινωνίας των πολιτών είναι βέβαιο ότι ανήκει σε αυτήν την ευρύτερη αριστερά. Δυστυχώς όμως και αυτή βραχυκυκλώθηκε από ενέργειες a priori ηγητόρων ή φιλόδοξων ηγετίσκων με αριστερίστικη κουλτούρα της δεκαετίας του ’70. Έτσι, μέσω αυτών των μοιραίων υπάρξεων καταλήξαμε μοιραίως το «αντιμνημονιακό» κίνημα της κοινωνίας των πολιτών να φαντάζει και αυτό σαν φούσκα. Σε κάθε περίπτωση η χρεοκοπία της χώρας αντανακλά μία γενικευμένη χρεοκοπία της πολιτικής στον τόπο μας. Οι εκλογές εκτιμώ ότι θα επισφραγίσουν αυτή την χρεοκοπία, ενδυναμώνοντας τους κεντρικούς φορείς της αριστεράς και το κόμμα του Κουβέλη - δίχως όμως αυτό σε καμία περίπτωση να προϊδεάζει για μία ανώτερη ποιότητα στην εμπέδωση μιας προοδευτικής στρατηγικής - όπως και «αντιμνημονιακούς» φορείς του δεξιού λαϊκισμού. Μπορεί να δούμε σε βουλευτικά έδρανα ακόμη και τους νεοναζί, στον βαθμό που τις επόμενες ημέρες ακολουθήσουν αντί για νεοναζιστική, νεοφασιστική στρατηγική. Φυσιολογικά πράγματα, αν αναλογιστεί κανείς την τραγωδία που προκάλεσαν κεντροδεξιά-κεντροαριστερά και το ναυάγιο της λεγόμενης πολιτικής του μεσαίου χώρου.
Στον βαθμό που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πετύχουν να συγκεντρώσουν συνολικά το 50% της αναφερόμενης δύναμης του εκλογικού σώματος, θα πρέπει να θεωρηθεί πολύ μεγάλη επιτυχία της διαπλοκής και ένδειξη κρίσιμης αντοχής του κράτους πατρωνίας. Αυτό θα επιτρέψει τα επόμενα χρόνια η συντεταγμένη χρεοκοπία της ελληνικής κοινωνίας να διαμορφώσει συνθήκες ταχύτερης καταστροφής και επαναδόμησης σε συνθήκες που θα περιθωριοποιήσουν την αριστερά, ενώ θα ενισχύσουν τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Εάν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι παραφυάδες τους αποτύχουν παρόλα αυτά να ελέγξουν την διαδικασία καταστροφής, αυτή θα επιβληθεί ακόμη και με την ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος και την ένταξη της χώρας σε επίσημο καθεστώς πολιορκίας. Μετά από αυτό φαντάζομαι ότι θα αισθανθούν δικαιωμένοι όσοι αριστεροί έχουν μείνει εγκλωβισμένοι στις αφηγήσεις περί λαϊκής οργάνωσης για επανάσταση των αρχών του περασμένου αιώνα. Εγώ, πάντως, θα αισθανθώ ανατριχίλα βλέποντας τους … σκελετούς να βγαίνουν από το ντουλάπι της ιστορίας.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Από ....... activistika
Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *
Η μοίρα των εκλογών είναι αυτή που επιχείρησα να αποφύγουμε - τόσο εγώ όσο και καμπόσοι άλλοι, οι οποίοι έντιμα και αγωνιστικά φώτισαν εγκαίρως επιμέρους πτυχές της ελληνικής κρίσης. Δυστυχώς οι μοιραίοι σαμπόταραν αντικειμενικώς την πιθανότητα διαμόρφωσης ενός πολιτικού και λαϊκού μετώπου, το οποίο όχι απλώς θα κατατρόπωνε τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά θα αποτελούσε τον πυρήνα (πηγή) πολιτικής αναδημιουργίας και οικονομικής (παραγωγικής) αναδιοργάνωσης της χώρας, με σοσιαλιστικές και βιοοικονομικές αρχές.
Η μοίρα των εκλογών, λοιπόν φίλοι, είναι να ικανοποιηθούν οι μοιραίοι εις βάρος του αντικειμενικού συμφέροντος των δύο τρίτων της κοινωνίας και της Ελλάδας, με την έννοια των πολικών ισχύος ή απλώς της γεωπολιτικής. Μοιραίοι δεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά οι καιροσκόποι, αλητήριοι του δικομματισμού και των παραφυάδων του που επέλεξαν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποτέλειας εντός της ΕΕ και εκτάκτου ανάγκης ( ΔΝΤ, μνημόνια, χρεοστάσιο) για να διαχειριστούν το δομικό πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής που οι ίδιοι υιοθέτησαν και υπηρέτησαν για πολλά χρόνια στο πλαίσιο του μεταπολιτευτικού κράτους πατρωνίας, αλλά και όσοι εναντιώθηκαν σε αυτή την στρατηγική, δίχως εναλλακτική στρατηγική. Κόσμια το σημειώνω: στην πραγματικότητα απέναντι στον σχέδιο καταστροφής των διαπλεκομένων - υπό την αιγίδα του ΔΝΤ, της χρηματαγοράς και της γερμανικής κυβέρνησης - αναπτύχθηκε και εκφράστηκε ένας αριστεριστικός δονκιχωτισμός, ένας απολύτως ανεδαφικός λενινισμός ή βρήκε έδαφος ο ακραίος δεξιός λαϊκισμός, ο νεοφασισμός και κάποιοι…σκελετοί από το ντουλάπι της ιστορίας.
Αυτό ακριβώς το πολιτικό μίγμα ορίζει και την μοίρα των επικείμενων – πολύ καθυστερημένων εκλογών (!) – της πιο μοιραίας ίσως χώρας της ΕΕ και του δυτικού συστήματος. Έγινε δηλαδή ακριβώς ότι φοβόμαστε και ότι επιχειρήσαμε, με τις δυνάμεις που διαθέταμε και τον χρόνο που αφιερώσαμε, να αποφύγει η ελληνική κοινωνία. Τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν προέκυψε από την κρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο μακροπολιτικής. Οι γνωστοί αναμασούν τα γνωστά και τρομοκρατούν την κοινωνία με τα άγνωστα και τους «αγνώστους» - με ή χωρίς εισαγωγικά – ενώ ο λαός θα έπρεπε να ταράζεται (και ίσως πράγματι να ταράζεται) από τα γνωστά και τους γνωστούς που πλέον όσο και να τα/τους μασκαρέψεις προεκλογικά, αποκρουστικές μορφές θα παραμείνουν (εισοδηματική πολιτική, απορρυθμισμένο κράτος και εκπαιδευτικό σύστημα, ανυπόληπτοι θεσμοί, δημοσιονομικό ξεχαρβάλωμα, παραγωγική διάλυση, κοινωνική παράλυση, ατομική απελπισία και αδιέξοδο κλπ, αλλά και προβεβλημένα πρόσωπα που συνδέθηκαν με απατηλές στάσεις, εκτιμήσεις, προβλέψεις, διακηρύξεις κλπ.).
Ότι και να βγει από την κάλπη, ικανοποίηση θα προσφέρει στους μοιραίους. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι εκτός από τις ηγεσίες των κόντρα στο μνημόνιο δυνάμεων, θα ικανοποιηθούν και οι ηγεσίες εκείνες που χρησιμοποίησαν την συγκεκριμένη μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας που τους «προσφέρθηκε» για να περισωθούν οι ίδιοι κοινωνικώς και οι άνθρωποί τους οικονομικώς και κοινωνικώς ασφαλώς.
Όπως έγραφα, η μορφή του χρεοστασίου και το καθεστώς φτωχοποίησης και απορρύθμισης που αντιστοιχεί σε αυτό αποτελεί μορφή Securitization των πολιτικών σχέσεων και οι εκλογές έρχονται να επισφραγίσουν νομιμοποιητικά αυτή την διαδικασία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να γίνουν εκλογές. Όπως ίσως θυμάστε, γενικές εκλογές προτείναμε και ξαναπροτείναμε διαρκώς προτού σταθεροποιηθεί το «υγειονομικό καθεστώς» υποτέλειας και κάθετης μείωσης των αξιών στην Ελλάδα (ασφαλώς προτού υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο και δανειακή σύμβαση και φυσικά προτού γίνει ύπουλα η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους) και όσο καιρό τα πράγματα ήταν ακόμη ρευστά και επέτρεπαν πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις εντός της ΕΕ και εκτός αυτής, ώστε η διαδικασία χρεοκοπίας που ξεκίνησε με την πολιτική πρωτοβουλία Παπανδρέου, να μην καταλήξει στην απόλυτη βύθιση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος και της οικονομίας, στον εξευτελισμό των εργαζομένων, στην καταστροφή της μικρομεσαίας επιχείρησης και στον στραγγαλισμό των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου. Όταν προειδοποιούσαμε για το κακό που έρχεται, πολύ πριν εμφανισθεί στο ΔΝΤ ο υπουργός του «εφιάλτη» Παπανδρέου, οι άνθρωποι της προπαγάνδας μας λοιδορούσαν. Όταν αργότερα εκτιμούσαμε με ακρίβεια την εξέλιξη, που τώρα βιώνουμε ως πραγματικότητα, συνέχιζαν τις ειρωνείες, τώρα …μας σνομπάρουν! Καλά κάνουν, έτσι παίζεται το παιχνίδι της κυβερνητικής προπαγάνδας! Κάπως έτσι οι μοιραίοι της από εδώ μεριάς θα επιδιώξουν την εκλογική τους υπέρβαση. Όσο για τους μοιραίους της από εκεί πλευράς, αυτοί δεν έχουν ακόμη αίσθηση του μοιραίου της ύπαρξης (στάσης) και λειτουργία τους. Θα την αποκτήσουν αν διαθέτουν λίγη τσίπα κατόπιν εκλογών.
Στο σημείο αυτό είχα σημειώσει, σε δύο ευμεγέθεις παραγράφους τον ρόλο όλων των παραγόντων που εμπλέκονται στην εκλογική διαδικασία για να δώσω την εικόνα του κάθε μοιραίου χωριστά, αλλά τα …έσβησα! Άστα να πάνε, φίλε, εσύ που δεν έχεις χάσει ακόμη την ικανότητα να κρίνεις απροκατάληπτα. Δεν ωφελεί να επιμεριστούν αυτή την στιγμή ευθύνες στις φερόμενες ως «αντιμνημονιακές δυνάμεις», όσο για τους υπόλοιπους από την άλλη όχθη του μνημονίου, μάλλον δεν αξίζει να (τους) σχολιάσουμε περισσότερο. Και αυτοί κάνανε το καλύτερο που μπορούσαν για την σωτηρία τους. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιείτε, αλλά στην Ελλάδα, την τελευταία διετία και βάλε, γίνεται ένας αγώνας σωτηρίας της πολιτικομεγαλοεπιχειρηματικής τάξης και των στηριγμάτων της στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε βάρος των μικρομεσαίων και των ήδη κοινωνικοοικονομικά αποκλεισμένων. Αυτών που ταΐζουν με βρώμικη τηλεοπτική κυρίως τροφή οι πολιτικάντηδες και τα τεχνοκρατικά τους υποστυλώματα πριν καταλήξουν μαζικά στα συσσίτια, με τα οποία, αν ενθυμίστε, τους απειλούσαν, στην περίπτωση που σήκωναν τον ποπό τους από τον καναπέ και διεκδικούσαν να λάβουν μέρος στις αποφάσεις για απόρριψη της καταστροφικής υφεσιακής στρατηγικής των μνημονίων.
Η κατάληξις θα είναι μοιραία. Άλλωστε, όπως διδάσκουν όσοι ασκούν ύπουλη, αντιδημοκρατική ηγεμονία ή όσοι έχουν χωνέψει το παραμύθι αυτών: «δύο μέτρα χώμα είναι η κατάληξις όλων μας»! Εκεί τελειώνει η αφήγηση του μοιραίου και αρχίζει το μοιρολόι. Σημασία έχει ότι στην Ελλάδα υπάρχει δραματική πολιτική φτώχεια, καθόλου άσχετη με την κυρίαρχη κουλτούρα της χώρας, που αποτελεί την αντιληπτική δομή (κοσμο-αντιληπτική αποκρυστάλλωση) του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων. Η τελευταία αποτελεί προϊόν των υλικών σχέσεων του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων δεκαετιών σε συνδυασμό με την λειτουργία του κράτους πατρωνίας. Μοιραίο είναι αυτό το χαρμάνι, αν και ελάχιστοι φαίνεται να το καταλαβαίνουν. Η επίσημη αριστερά πάντως δεν απασχολείται με αυτό, καθώς όπως θα γνωρίζετε, ο καπιταλισμός είναι η πηγή του κακού. Έ, άμα βρεις την εστία του προβλήματος χρειάζεται να πας παρακάτω; Εμείς που πάμε παρακάτω και παραμέσα, μολυνόμαστε από την εστία του δηλητηρίου και αναπαράγουμε το κακό, επιτρέποντας στην εστία να παραμένει ενεργή. Αν δεν χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του, πώς θα δεις καλό;
Θα σας φανεί περίεργο αν (σας) πω πως έτσι στοχάζεται και η τρόικα; Και αυτή κάποιο κακό ισχυρίζεται ότι θέλει να σκοτώσει ( δημοσιονομικό το λέει, αν και εμφανώς το γενικεύει). Έτσι, φίλοι, συστήνεται η αφήγηση του μοιραίου και καταλήγουμε σε πολιτικές που ερωτοτροπούν με την καταστροφή ως αναπόσπαστο στοιχείο της εξέλιξης. Το φαιδρό είναι ότι όλες οι πολιτικές καταστροφής, αποκαλούνται (αυτοπαρουσιάζονται) ως πολιτικές σωτηρίας. Και στην πραγματικότητα είναι, αν το δεις στενά ταξικά. Κάποιες τάξεις καταστρέφονται για να σωθούν κάποιες άλλες. Μόνον που οι τάξεις αυτές δεν προΰπαρχαν στην μορφή που λαμβάνουν μετά την καταστροφή. Άλλες τάξεις υπάρχουν πριν την καταστροφή και άλλες μετά την ολοκλήρωση του μοιραίου. Άρα, η διαδικασία της καταστροφής στην ουσία παράγει νέες πολιτικές σχέσεις που διαμορφώνουν νέους ταξικούς σχηματισμούς και θεωρητικά παραπέμπουν σε νέες δυνητικές συμμαχίες.
Το κρίσιμο που προσπάθησα να δείξω μέσω των διαδικτυακών σημειωμάτων μου είναι ότι σημασία έχει ποιος ελέγχει την διαδικασία καταστροφής ή ποιος ελέγχει σε πιο ήπιες μορφές την διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού ή μετάβασης σε ένα νέο κοινωνικό και εθνικό (στην περίπτωσή μας) καθεστώς. Αν καταλάβαινες πόσο σημαντικό είναι αυτό, θα είχες απορρίψει την στάση του μοιραίου και θα αντιλαμβανόσουν ότι η προσπάθειά μας για να πείσουμε ως προς την ανάγκη ενός λαϊκού μετώπου που θα οδηγούσε σε μία μεταβατική κυβέρνηση με αριστερό προφίλ και προοδευτική – κοινωνική νομιμοποίηση δεν αποτελούσε αριστερή ρομαντική φαντασίωση, ούτε κάποιου είδους γνωστική εμμονή. Ήταν μία απόπειρα ποιοτικής αναβάθμισης των αντιλήψεων επί του πολιτικού φαινομένου και της επιμέρους οικονομικής και κοινωνικής του έκφρασης στην σημερινή Ελλάδα. Η χώρα μας δεν πρόκειται να απεγκλωβιστεί από τον βρόγχο που την πνίγει στραγγαλίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αν οι προοδευτικοί άνθρωποι και κυρίως η νέα γενιά, δεν αποκτήσουν βαθύτερη γνώση των σχέσεων που τους ορίζουν κοινωνικά, ως εθνική κοινωνία στον κόσμο και ως παράγοντες ατομικής και κοινωνικής ισχύος.
Αυτό αποκαλείται ωριμότητα και δυστυχώς δεν μαθαίνεται με την ανάγνωση βιβλίων, ή παρακολουθώντας τηλεόραση. Απαιτείται μία νέα πολιτική οργάνωση της κοινωνίας, την οποία θεωρητικά μόνον η αριστερά θα μπορούσε να προσφέρει, καθώς μόνον αυτή διαθέτει τα κριτικά εργαλεία και την λαϊκή δομή για να το πράξει. Τα δεξιά μορφώματα υπάρχουν απλώς για να νομιμοποιούν συμφέροντα της αστικής τάξης και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας διαπλεκόμενα συμφέροντα. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι φορείς της αριστεράς στην Ελλάδα είναι απαλλαγμένοι από διαπλεκόμενες σχέσεις. Κάθε άλλο! Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις παρατηρείται έντονος εναγκαλισμός με αυτά τα συμφέροντα. Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στην αριστερά, την εννοούμε στο πλαίσιο ενός πολύ ευρύτερου πνεύματος από αυτό που διακρίνει το πολιτισμικό σύστημα και τα συμφέροντα των συγκεκριμένων φορέων που κυριαρχούν στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικοποιημένης κοινωνίας των πολιτών είναι βέβαιο ότι ανήκει σε αυτήν την ευρύτερη αριστερά. Δυστυχώς όμως και αυτή βραχυκυκλώθηκε από ενέργειες a priori ηγητόρων ή φιλόδοξων ηγετίσκων με αριστερίστικη κουλτούρα της δεκαετίας του ’70. Έτσι, μέσω αυτών των μοιραίων υπάρξεων καταλήξαμε μοιραίως το «αντιμνημονιακό» κίνημα της κοινωνίας των πολιτών να φαντάζει και αυτό σαν φούσκα. Σε κάθε περίπτωση η χρεοκοπία της χώρας αντανακλά μία γενικευμένη χρεοκοπία της πολιτικής στον τόπο μας. Οι εκλογές εκτιμώ ότι θα επισφραγίσουν αυτή την χρεοκοπία, ενδυναμώνοντας τους κεντρικούς φορείς της αριστεράς και το κόμμα του Κουβέλη - δίχως όμως αυτό σε καμία περίπτωση να προϊδεάζει για μία ανώτερη ποιότητα στην εμπέδωση μιας προοδευτικής στρατηγικής - όπως και «αντιμνημονιακούς» φορείς του δεξιού λαϊκισμού. Μπορεί να δούμε σε βουλευτικά έδρανα ακόμη και τους νεοναζί, στον βαθμό που τις επόμενες ημέρες ακολουθήσουν αντί για νεοναζιστική, νεοφασιστική στρατηγική. Φυσιολογικά πράγματα, αν αναλογιστεί κανείς την τραγωδία που προκάλεσαν κεντροδεξιά-κεντροαριστερά και το ναυάγιο της λεγόμενης πολιτικής του μεσαίου χώρου.
Στον βαθμό που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πετύχουν να συγκεντρώσουν συνολικά το 50% της αναφερόμενης δύναμης του εκλογικού σώματος, θα πρέπει να θεωρηθεί πολύ μεγάλη επιτυχία της διαπλοκής και ένδειξη κρίσιμης αντοχής του κράτους πατρωνίας. Αυτό θα επιτρέψει τα επόμενα χρόνια η συντεταγμένη χρεοκοπία της ελληνικής κοινωνίας να διαμορφώσει συνθήκες ταχύτερης καταστροφής και επαναδόμησης σε συνθήκες που θα περιθωριοποιήσουν την αριστερά, ενώ θα ενισχύσουν τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Εάν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι παραφυάδες τους αποτύχουν παρόλα αυτά να ελέγξουν την διαδικασία καταστροφής, αυτή θα επιβληθεί ακόμη και με την ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος και την ένταξη της χώρας σε επίσημο καθεστώς πολιορκίας. Μετά από αυτό φαντάζομαι ότι θα αισθανθούν δικαιωμένοι όσοι αριστεροί έχουν μείνει εγκλωβισμένοι στις αφηγήσεις περί λαϊκής οργάνωσης για επανάσταση των αρχών του περασμένου αιώνα. Εγώ, πάντως, θα αισθανθώ ανατριχίλα βλέποντας τους … σκελετούς να βγαίνουν από το ντουλάπι της ιστορίας.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Από ....... activistika
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ:ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ
Αναρτήθηκε από.......... energoipoliteskv.blogspot.com
Ήταν πολλοί, ήταν ανεξάρτητοι, ήταν Έλληνες κι έδωσαν το παρών στον αγιασμό που έγινε στα κεντρικά γραφεία του Κινήματος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ο πρόεδρος του Κινήματος Πάνος Καμμένος στον χαιρετισμό του τόνισε ότι ξεκίνησε η πορεία για τον δύσκολο αλλά νικηφόρο αγώνα.
Ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεργασίας με αυτούς που πρόδωσαν την πατρίδα.
Και πρόσθεσε:
«Ξεκινάμε περιοδείες με λεωφορείο σε όλη την Ελλάδα. Εμείς ΜΠΟΡΟΥΜΕ να περπατήσουμε σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό. Θέλουμε να πλησιάσουμε όσους δεν μας έχουν ακούσει μέχρι τώρα. Πρέπει να φτάσουμε στην κάθε οικογένεια, να τους πούμε τη λύση που θα δώσουμε και εξασφαλίζει το αύριο της πατρίδας».
«Η Ελλάδα είναι ο στόχος της νέας τάξης πραγμάτων. Μας συνάντησαν στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και αναχαιτίσαμε το παντοδύναμο Γ Ράιχ. Τους καθυστερήσαμε και κάναμε ελεύθερη την Ευρώπη. Σήμερα ξαναήλθαν με οικονομικούς δολοφόνους και προσπάθησαν να κάνουν τους Έλληνες να ντρέπονται. Δεν συμβιβαζόμαστε με τη νέα τάξη πραγμάτων».
«Κάναμε τον αγιασμό όπως ορίζουν τα έθιμα του τόπου και σήμερα αποκτήσαμε κοινοβουλευτική ομάδα. Θα έχουμε πλέον λόγο στο Κοινοβούλιο εκεί όπου η συγκυβέρνηση μας απαγόρευσε να μιλάμε».
"Το πρωί της Τετάρτης θα βγει σε δημόσια διαβούλευση το κυβερνητικο πρόγραμμα μας που θα είναι και η Εθνική μας αντιπρόταση .Θα δείξουμε τι θα κάνουμε την πρώτη μέρα, τον πρώτο μήνα, την πρώτη τετραετία και θα δείξουμε πώς θα απαλλαγούμε από τον άξονα κατοχής των τραπεζιτών".
«Οι υποψήφιοι προκύπτουν από δημόσια διαβούλευση. Δεν δεχόμαστε τους εκλεκτούς των προμηθευτών του δημοσίου. Έχουμε μαζί μας άνεργους, νέους, συνταξιούχους, επιστήμονες που δεν βρίσκουν δουλειά, πολύτεκνους».
Από.... exomatiakaivlepo
Ήταν πολλοί, ήταν ανεξάρτητοι, ήταν Έλληνες κι έδωσαν το παρών στον αγιασμό που έγινε στα κεντρικά γραφεία του Κινήματος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ο πρόεδρος του Κινήματος Πάνος Καμμένος στον χαιρετισμό του τόνισε ότι ξεκίνησε η πορεία για τον δύσκολο αλλά νικηφόρο αγώνα.
Ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεργασίας με αυτούς που πρόδωσαν την πατρίδα.
Και πρόσθεσε:
«Ξεκινάμε περιοδείες με λεωφορείο σε όλη την Ελλάδα. Εμείς ΜΠΟΡΟΥΜΕ να περπατήσουμε σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό. Θέλουμε να πλησιάσουμε όσους δεν μας έχουν ακούσει μέχρι τώρα. Πρέπει να φτάσουμε στην κάθε οικογένεια, να τους πούμε τη λύση που θα δώσουμε και εξασφαλίζει το αύριο της πατρίδας».
«Η Ελλάδα είναι ο στόχος της νέας τάξης πραγμάτων. Μας συνάντησαν στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και αναχαιτίσαμε το παντοδύναμο Γ Ράιχ. Τους καθυστερήσαμε και κάναμε ελεύθερη την Ευρώπη. Σήμερα ξαναήλθαν με οικονομικούς δολοφόνους και προσπάθησαν να κάνουν τους Έλληνες να ντρέπονται. Δεν συμβιβαζόμαστε με τη νέα τάξη πραγμάτων».
«Κάναμε τον αγιασμό όπως ορίζουν τα έθιμα του τόπου και σήμερα αποκτήσαμε κοινοβουλευτική ομάδα. Θα έχουμε πλέον λόγο στο Κοινοβούλιο εκεί όπου η συγκυβέρνηση μας απαγόρευσε να μιλάμε».
"Το πρωί της Τετάρτης θα βγει σε δημόσια διαβούλευση το κυβερνητικο πρόγραμμα μας που θα είναι και η Εθνική μας αντιπρόταση .Θα δείξουμε τι θα κάνουμε την πρώτη μέρα, τον πρώτο μήνα, την πρώτη τετραετία και θα δείξουμε πώς θα απαλλαγούμε από τον άξονα κατοχής των τραπεζιτών".
«Οι υποψήφιοι προκύπτουν από δημόσια διαβούλευση. Δεν δεχόμαστε τους εκλεκτούς των προμηθευτών του δημοσίου. Έχουμε μαζί μας άνεργους, νέους, συνταξιούχους, επιστήμονες που δεν βρίσκουν δουλειά, πολύτεκνους».
Από.... exomatiakaivlepo
Θυμίζει οίκο ανοχής...
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Όταν ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στην δημοσιογραφία, οι πρώτοι μου δάσκαλοι μου έμαθαν ότι ποτέ στην κόσμο των θαυμάτων τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Σήμερα και έπειτα από είκοσι οκτώ χρόνια παρουσίας στον ναό της ενημέρωσης, ξέρω πολύ καλά τι θέλω να κάνω: Ν΄ ανοίξω την πόρτα και να φύγω τρέχοντας. Γιατί δεν το κάνω; Δεν ξέρω. Ίσως επειδή είμαι δειλός. Ή επειδή δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Ή επειδή δεν έχω τι άλλο καλύτερο να κάνω...
Αυτό για το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι η δυσοσμία που αναδύεται τελευταία θυμίζει οίκο ανοχής βγαλμένο από φιλμ νουάρ. Είδωλο ενός παρακμιακού κόσμου; Κατά πάσα πιθανότητα η απάντηση είναι καταφατική. Αλήθεια, όταν ξεκινούσα αυτή την περιπέτεια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα σας έγραφα σήμερα αυτά που γράφω. Είχα άλλα όνειρα, άλλες προσδοκίες...
Θυμάμαι το νυκτερινό αστυνομικό ρεπορτάζ. Τι σπουδαίο έκανε ένας δεκαοκτάχρονος; Άκουγε τον ασύρματο της αστυνομίας και περίμενε ένα ολόκληρο βράδυ το σπουδαίο εκείνο γεγονός που θα έσπαγε την μονοτονία. Περίμενε να ακούσει για έναν φόνο ή ένα τρομοκρατικό κτύπημα, που θα του επέτρεπε να πάρει τον αστυνομικό συντάκτη τηλέφωνο. Κι έπειτα να τον παρακαλούσε για ένα μονόστηλο. Για να μπει και το δικό του όνομα από κάτω από το ρεπορτάζ. Σαν να φώναζε, «είμαι κι εγώ εδώ»!
Θυμάμαι τις ώρες που διάβαζα όλες τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις για να μπορέσω να μπω γρήγορα στο νόημα για το αν μία απεργία ήταν νόμιμη ή παράνομη. Ώρες και ώρες πέρασαν έτσι, μέχρι που έμαθα ότι το κράτος αποφασίζει κάθε φορά ανάλογα με τα συμφέροντά του και όχι σε σχέση με το δίκαιο. Με αυτό το δίκαιο που έχουμε εμείς στο μυαλό μας.
Ναι, ο κόσμος δεν είναι σαν κι αυτόν που φαίνεται μπροστά μας. Ή όπως έλεγαν οι πρώτοι μου δάσκαλοι στη δημοσιογραφία «δες ποιοι κερδίζουν από την κάθε κίνηση και στο τέλος θα έχεις τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις σου».
Έχει νόημα να αναζητά κανείς τους νικητές σε μία παρτίδα που μοιάζει να μην έχει νόημα; Έχει! Νόημα δεν βρίσκουμε όσοι από εμάς έχουμε κουραστεί από το παιγνίδι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί αν γίνεται παιγνίδι. Ίσως εμείς έχουμε γεράσει και έχουμε κουραστεί. Αλλά το παιγνίδι εξακολουθεί αν παίζεται. Κι όπως έλεγαν οι πρώτοι μου δάσκαλοι, «ποτέ στο κόσμο των θαυμάτων τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται».
Ή αλλιώς, μην κοιτάς εκεί που θέλουν να κοιτάς, αλλά ψάξε να δεις ποιο είναι κάθε φορά το τρικ των ταχυδακτυλουργών...
Θανάσης Μαυρίδης
Από....... capital.gr
Όταν ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στην δημοσιογραφία, οι πρώτοι μου δάσκαλοι μου έμαθαν ότι ποτέ στην κόσμο των θαυμάτων τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Σήμερα και έπειτα από είκοσι οκτώ χρόνια παρουσίας στον ναό της ενημέρωσης, ξέρω πολύ καλά τι θέλω να κάνω: Ν΄ ανοίξω την πόρτα και να φύγω τρέχοντας. Γιατί δεν το κάνω; Δεν ξέρω. Ίσως επειδή είμαι δειλός. Ή επειδή δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Ή επειδή δεν έχω τι άλλο καλύτερο να κάνω...
Αυτό για το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι η δυσοσμία που αναδύεται τελευταία θυμίζει οίκο ανοχής βγαλμένο από φιλμ νουάρ. Είδωλο ενός παρακμιακού κόσμου; Κατά πάσα πιθανότητα η απάντηση είναι καταφατική. Αλήθεια, όταν ξεκινούσα αυτή την περιπέτεια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα σας έγραφα σήμερα αυτά που γράφω. Είχα άλλα όνειρα, άλλες προσδοκίες...
Θυμάμαι το νυκτερινό αστυνομικό ρεπορτάζ. Τι σπουδαίο έκανε ένας δεκαοκτάχρονος; Άκουγε τον ασύρματο της αστυνομίας και περίμενε ένα ολόκληρο βράδυ το σπουδαίο εκείνο γεγονός που θα έσπαγε την μονοτονία. Περίμενε να ακούσει για έναν φόνο ή ένα τρομοκρατικό κτύπημα, που θα του επέτρεπε να πάρει τον αστυνομικό συντάκτη τηλέφωνο. Κι έπειτα να τον παρακαλούσε για ένα μονόστηλο. Για να μπει και το δικό του όνομα από κάτω από το ρεπορτάζ. Σαν να φώναζε, «είμαι κι εγώ εδώ»!
Θυμάμαι τις ώρες που διάβαζα όλες τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις για να μπορέσω να μπω γρήγορα στο νόημα για το αν μία απεργία ήταν νόμιμη ή παράνομη. Ώρες και ώρες πέρασαν έτσι, μέχρι που έμαθα ότι το κράτος αποφασίζει κάθε φορά ανάλογα με τα συμφέροντά του και όχι σε σχέση με το δίκαιο. Με αυτό το δίκαιο που έχουμε εμείς στο μυαλό μας.
Ναι, ο κόσμος δεν είναι σαν κι αυτόν που φαίνεται μπροστά μας. Ή όπως έλεγαν οι πρώτοι μου δάσκαλοι στη δημοσιογραφία «δες ποιοι κερδίζουν από την κάθε κίνηση και στο τέλος θα έχεις τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις σου».
Έχει νόημα να αναζητά κανείς τους νικητές σε μία παρτίδα που μοιάζει να μην έχει νόημα; Έχει! Νόημα δεν βρίσκουμε όσοι από εμάς έχουμε κουραστεί από το παιγνίδι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί αν γίνεται παιγνίδι. Ίσως εμείς έχουμε γεράσει και έχουμε κουραστεί. Αλλά το παιγνίδι εξακολουθεί αν παίζεται. Κι όπως έλεγαν οι πρώτοι μου δάσκαλοι, «ποτέ στο κόσμο των θαυμάτων τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται».
Ή αλλιώς, μην κοιτάς εκεί που θέλουν να κοιτάς, αλλά ψάξε να δεις ποιο είναι κάθε φορά το τρικ των ταχυδακτυλουργών...
Θανάσης Μαυρίδης
Από....... capital.gr
Δευτέρα 2 Απριλίου 2012
Νέα δημοσκόπηση: «Βουτιά» για ΠΑΣΟΚ - ΝΔ- Ποιοι βγαίνουν στη Β' Αθήνας
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Νέα δημοσκόπηση, της εταιρείας «RASS», που διενεργήθηκε στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, τη Β΄ Αθήνας... εμφανίζει την Νέα Δημοκρατία να προηγείται του ΠΑΣΟΚ μόλις κατά 4,5 μονάδες, με τη ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής!
Σύμφωνα με την δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στο «Παρόν της Κυριακής» τα ποσοστά των κομμάτων είναι:
Ν.Δ. 14,7%
ΠΑΣΟΚ 10,2%
ΔΗΜ.ΑΡ. 10,1%
ΚΚΕ 10%
ΣΥΡΙΖΑ 9,8%
Ανεξάρτητοι Έλληνες 9,4%
Οικολόγοι Πράσινοι 4,6%
Χρυσή Αυγή 3,7%.
Κάτω από το όριο του 3% καταγράφονται οι:
Δημοκρατική Συμμαχία 2,5%
Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών 1,5%
ΛΑΟΣ 1,4%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 2%
Πρόσωπα
Στη Νέα Δημοκρατία προηγείται σε προτιμήσεις ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης με σχετικά μικρή διαφορά από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο. Αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ η διαφορά του πρώτου Ανδρέα Λοβέρδου με τον δεύτερο Απόστολο Κακλαμάνη είναι χαώδης.
Αναλυτικά, σύμφωνα με την καταγραφή της RASS στη Νέα Δημοκρατία η σειρά κατάταξης είναι (η πρώτη στήλη αφορά στην πρόθεση σταυροδοσίας αν ο ψηφοφόρος έχει στη διάθεση του 4 σταυρούς και η δεύτερη θα αφορούσε την αποκλειστική προτίμηση υποψηφίου)
Ευάγγελος Μεϊμαράκης: 31,5% - 5,6%
Πάνος Παναγιωτόπουλος: 27,8% - 9,7%
Κυριάκος Μητσοτάκης: 24,1% - 2,9%
Κωστής Χατζηδάκης: 22,5% - 12,7%
Αδωνις Γεωργιάδης: 20,1% - 8,4%
Αρης Σπηλιωτόπουλος: 16,5% - 2,8%
Κατερίνα Παπακώστα: 15,7% - 7,1%
Λευτέρης Ζαγορίτης: 14,4% - 5%
Γιάννης Παπαθανασίου: 14,3% - 3,3%
Αργύρης Ντινόπουλος: 13,9% - 3,9%
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: 13,2% - 7,2%
Αννα Καραμανλή: 10,7% - 2%
Αντίστοιχα η σειρά στο ΠΑΣΟΚ, με τους ίδιους όρους είναι η εξής:
Ανδρέας Λοβέρδος: 61,2% - 39%
Απόστολος Κακλαμάνης: 34% - 10,6%
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: 28,1% - 14,8%
Μίμης Ανδρουλάκης: 27,3% - 7,6%
Πέτρος Ευθυμίου: 22,7% - 4,2%
Γιώργος Κουτρουμάνης: 20,5% - 6,2%
Αννα Νταλάρα: 14,7%
Τηλέμαχος Χυτήρης: 11,8%
Χρήστος Πρωτόπαπας: 9,3%
Γιάννης Βούρος: 7,9%
Την ίδια ώρα και η δημοσκόπηση της Public Issue για την Καθημερινή της Κυριακής δείχνει επτακομματική Βουλή, με το ΛΑΟΣ να μένει εκτός - καθώς πέφτει στο 2% από το 4% της προηγούμενης δημοσκόπησης- και την Χρυσή Αυγή να ανεβαίνει στο 5% από το 2%.
Ποσοστό 22,5% συγκεντρώνει η Νέα Δημοκρατία, σημειώνοντας μικρή πτώση, ενώ το ΠΑΣΟΚ από το 11% φτάνει το 15,5% και ανεβαίνει στην δεύτερη θέση.
Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ με 12,5%, ενώ είχε 12%. Στην τέταρτη και πέμπτη θέση βρίσκονται το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ με 12%, ενώ το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στην προηγούμενη δημοσκόπηση ήταν δεύτερο με 15,5%.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου φτάνουν στο 8,5% από 6%. Τέλος, οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 3%, ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία παραμένει στο 2%.
Από..... epikaira
Νέα δημοσκόπηση, της εταιρείας «RASS», που διενεργήθηκε στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, τη Β΄ Αθήνας... εμφανίζει την Νέα Δημοκρατία να προηγείται του ΠΑΣΟΚ μόλις κατά 4,5 μονάδες, με τη ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να ακολουθούν σε απόσταση αναπνοής!
Σύμφωνα με την δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στο «Παρόν της Κυριακής» τα ποσοστά των κομμάτων είναι:
Ν.Δ. 14,7%
ΠΑΣΟΚ 10,2%
ΔΗΜ.ΑΡ. 10,1%
ΚΚΕ 10%
ΣΥΡΙΖΑ 9,8%
Ανεξάρτητοι Έλληνες 9,4%
Οικολόγοι Πράσινοι 4,6%
Χρυσή Αυγή 3,7%.
Κάτω από το όριο του 3% καταγράφονται οι:
Δημοκρατική Συμμαχία 2,5%
Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών 1,5%
ΛΑΟΣ 1,4%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 2%
Πρόσωπα
Στη Νέα Δημοκρατία προηγείται σε προτιμήσεις ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης με σχετικά μικρή διαφορά από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο. Αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ η διαφορά του πρώτου Ανδρέα Λοβέρδου με τον δεύτερο Απόστολο Κακλαμάνη είναι χαώδης.
Αναλυτικά, σύμφωνα με την καταγραφή της RASS στη Νέα Δημοκρατία η σειρά κατάταξης είναι (η πρώτη στήλη αφορά στην πρόθεση σταυροδοσίας αν ο ψηφοφόρος έχει στη διάθεση του 4 σταυρούς και η δεύτερη θα αφορούσε την αποκλειστική προτίμηση υποψηφίου)
Ευάγγελος Μεϊμαράκης: 31,5% - 5,6%
Πάνος Παναγιωτόπουλος: 27,8% - 9,7%
Κυριάκος Μητσοτάκης: 24,1% - 2,9%
Κωστής Χατζηδάκης: 22,5% - 12,7%
Αδωνις Γεωργιάδης: 20,1% - 8,4%
Αρης Σπηλιωτόπουλος: 16,5% - 2,8%
Κατερίνα Παπακώστα: 15,7% - 7,1%
Λευτέρης Ζαγορίτης: 14,4% - 5%
Γιάννης Παπαθανασίου: 14,3% - 3,3%
Αργύρης Ντινόπουλος: 13,9% - 3,9%
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: 13,2% - 7,2%
Αννα Καραμανλή: 10,7% - 2%
Αντίστοιχα η σειρά στο ΠΑΣΟΚ, με τους ίδιους όρους είναι η εξής:
Ανδρέας Λοβέρδος: 61,2% - 39%
Απόστολος Κακλαμάνης: 34% - 10,6%
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: 28,1% - 14,8%
Μίμης Ανδρουλάκης: 27,3% - 7,6%
Πέτρος Ευθυμίου: 22,7% - 4,2%
Γιώργος Κουτρουμάνης: 20,5% - 6,2%
Αννα Νταλάρα: 14,7%
Τηλέμαχος Χυτήρης: 11,8%
Χρήστος Πρωτόπαπας: 9,3%
Γιάννης Βούρος: 7,9%
Την ίδια ώρα και η δημοσκόπηση της Public Issue για την Καθημερινή της Κυριακής δείχνει επτακομματική Βουλή, με το ΛΑΟΣ να μένει εκτός - καθώς πέφτει στο 2% από το 4% της προηγούμενης δημοσκόπησης- και την Χρυσή Αυγή να ανεβαίνει στο 5% από το 2%.
Ποσοστό 22,5% συγκεντρώνει η Νέα Δημοκρατία, σημειώνοντας μικρή πτώση, ενώ το ΠΑΣΟΚ από το 11% φτάνει το 15,5% και ανεβαίνει στην δεύτερη θέση.
Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ με 12,5%, ενώ είχε 12%. Στην τέταρτη και πέμπτη θέση βρίσκονται το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ με 12%, ενώ το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στην προηγούμενη δημοσκόπηση ήταν δεύτερο με 15,5%.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου φτάνουν στο 8,5% από 6%. Τέλος, οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 3%, ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία παραμένει στο 2%.
Από..... epikaira
«Επανάσταση» στην Ιρλανδία για το χαράτσι στα ακίνητα
Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com
Σφοδρές αντιδράσεις από τους πολίτες συνάντησε η επιβολή φόρου επί των ακινήτων στην Ιρλανδία. Αν και το ποσό που έπρεπε να πληρώσουν τα 1,6 εκατομμύρια νοικοκυριά ήταν 100 ευρώ ανά ιδιοκτησία, μόλις το 50% των πολιτών -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης- κατέβαλε το «χαράτσι», ενώ χιλιάδες ήταν αυτοί που συμμετείχαν σε συλλαλητήριο την τελευταία ημέρα της προθεσμίας.
Ο φόρος που επέβαλε η ιρλανδική κυβέρνηση αποτελεί ένα από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά της στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν το Σάββατο έξω από το Συνεδριακό Κέντρο του Δουβλίνου, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η ετήσια Σύνοδος του κόμματος του πρωθυπουργού Έντα Κένι, Φίνε Γκάελ, φωνάζοντας ακόμη και υβριστικά συνθήματα εναντίον προσερχόμενων συνέδρων.
Τα πνεύματα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα και σε κάποια στιγμή οι διαδηλωτές επιχείρησαν να λιντσάρουν ένα άτομο που κατά λάθος θεώρησαν ότι ήταν ο αρμόδιος για τη συλλογή των φόρων υπουργός της κυβέρνησης. Ο άνθρωπος γλίτωσε, μετά από επέμβαση της αστυνομίας.
Το συγκεκριμένο χαράτσι έχει εξοργίσει τους Ιρλανδούς, καθώς στη χώρα δεν υπάρχει παράδοση φορολόγησης των ακινήτων.
Η τρόικα, στο πλαίσιο του προγράμματος για την μείωση των ελλειμμάτων της Ιρλανδίας, έχει ζητήσει περικοπή των δαπανών και αύξηση της φορολογίας. Έχει ειδικά επισημάνει ότι θα πρέπει να εισπραχθούν φόροι από την ακίνητη περιουσία.
Για το 2012, ο φόρος ήταν 100 ευρώ ανά ιδιοκτησία, αλλά αναμένεται να αυξηθεί δραστικά τον επόμενο χρόνο, όταν η Ιρλανδία θα έχει αποκτήσει βάση δεδομένων, ώστε να μπορεί να υπολογιστεί το χαράτσι ανάλογα με την εκτιμώμενη αξία κάθε ακινήτου.
«Αποκλείεται, δεν πληρώνουμε», «απορρίψτε το φόβο, η λιτότητα σταματά εδώ», «Φορολογήστε τους κλέφτες που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση» ήταν μερικά από τα συνθήματα των Ιρλανδών που αντιδρούν στο φόρο.
Newsroom ΔΟΛ
Σφοδρές αντιδράσεις από τους πολίτες συνάντησε η επιβολή φόρου επί των ακινήτων στην Ιρλανδία. Αν και το ποσό που έπρεπε να πληρώσουν τα 1,6 εκατομμύρια νοικοκυριά ήταν 100 ευρώ ανά ιδιοκτησία, μόλις το 50% των πολιτών -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης- κατέβαλε το «χαράτσι», ενώ χιλιάδες ήταν αυτοί που συμμετείχαν σε συλλαλητήριο την τελευταία ημέρα της προθεσμίας.
Ο φόρος που επέβαλε η ιρλανδική κυβέρνηση αποτελεί ένα από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά της στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν το Σάββατο έξω από το Συνεδριακό Κέντρο του Δουβλίνου, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η ετήσια Σύνοδος του κόμματος του πρωθυπουργού Έντα Κένι, Φίνε Γκάελ, φωνάζοντας ακόμη και υβριστικά συνθήματα εναντίον προσερχόμενων συνέδρων.
Τα πνεύματα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα και σε κάποια στιγμή οι διαδηλωτές επιχείρησαν να λιντσάρουν ένα άτομο που κατά λάθος θεώρησαν ότι ήταν ο αρμόδιος για τη συλλογή των φόρων υπουργός της κυβέρνησης. Ο άνθρωπος γλίτωσε, μετά από επέμβαση της αστυνομίας.
Το συγκεκριμένο χαράτσι έχει εξοργίσει τους Ιρλανδούς, καθώς στη χώρα δεν υπάρχει παράδοση φορολόγησης των ακινήτων.
Η τρόικα, στο πλαίσιο του προγράμματος για την μείωση των ελλειμμάτων της Ιρλανδίας, έχει ζητήσει περικοπή των δαπανών και αύξηση της φορολογίας. Έχει ειδικά επισημάνει ότι θα πρέπει να εισπραχθούν φόροι από την ακίνητη περιουσία.
Για το 2012, ο φόρος ήταν 100 ευρώ ανά ιδιοκτησία, αλλά αναμένεται να αυξηθεί δραστικά τον επόμενο χρόνο, όταν η Ιρλανδία θα έχει αποκτήσει βάση δεδομένων, ώστε να μπορεί να υπολογιστεί το χαράτσι ανάλογα με την εκτιμώμενη αξία κάθε ακινήτου.
«Αποκλείεται, δεν πληρώνουμε», «απορρίψτε το φόβο, η λιτότητα σταματά εδώ», «Φορολογήστε τους κλέφτες που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση» ήταν μερικά από τα συνθήματα των Ιρλανδών που αντιδρούν στο φόρο.
Newsroom ΔΟΛ
Aνιστόρητη, ψευδή και εξοργιστική χαρακτηρίζει ο Μ. Γλέζος τη δήλωση του γερμανικού ΥΠΕΞ για τις γερμανικές οφειλές
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, για τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, είναι ανιστόρητη, ψευδής και εξοργιστική, αναφέρει σε δήλωσή του ο Μανώλης Γλέζος και εξηγεί:
Ανιστόρητη, διότι αγνοεί την απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, η οποία καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλλει στην Ελλάδα 7 δισ., εκατό εκατομμύρια δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 108 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Αγνοεί επίσης το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 54 δισ. ευρώ.
Ψευδής, διότι δεν έχει καταβάλει, έναντι αυτών των οφειλών ούτε ένα μάρκο, ούτε μια δραχμή, ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα, ενώ έχει εξοφλήσει όλες ανεξαιρέτως τις χώρες με τις οποίες βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση.
Εξοργιστική, διότι αποφασίζει από μόνη της ότι δεν αποτελεί πλέον θέμα η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας από τα γερμανικά στρατεύματα και ο θάνατος των Ελλήνων για την επιβίωση του γερμανικού λαού.
Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται, καταλήγει στη δήλωσή του ο Μ. Γλέζος.
Από....... (ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, για τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, είναι ανιστόρητη, ψευδής και εξοργιστική, αναφέρει σε δήλωσή του ο Μανώλης Γλέζος και εξηγεί:
Ανιστόρητη, διότι αγνοεί την απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, η οποία καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλλει στην Ελλάδα 7 δισ., εκατό εκατομμύρια δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 108 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Αγνοεί επίσης το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 54 δισ. ευρώ.
Ψευδής, διότι δεν έχει καταβάλει, έναντι αυτών των οφειλών ούτε ένα μάρκο, ούτε μια δραχμή, ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα, ενώ έχει εξοφλήσει όλες ανεξαιρέτως τις χώρες με τις οποίες βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση.
Εξοργιστική, διότι αποφασίζει από μόνη της ότι δεν αποτελεί πλέον θέμα η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας από τα γερμανικά στρατεύματα και ο θάνατος των Ελλήνων για την επιβίωση του γερμανικού λαού.
Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται, καταλήγει στη δήλωσή του ο Μ. Γλέζος.
Από....... (ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Στον Καμμένο ο Γιαννάκης
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Στο κόμμα του Πάνου Καμμένου ανακοίνωσε ότι προσχώρησε ο ανεξάρτητος Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μιχάλης Γιαννάκης, ο οποίος είχε διαγραφεί από τη Ν.Δ.
Ο κ. Γιαννάκης είναι ο 10ος βουλευτής για τους Ανεξάρτητους Έλληνες και έτσι ο Πάνος Καμμένος μπορεί να συστήσει κοινοβουλευτική ομάδα.
Από ........ parapolitika
Στο κόμμα του Πάνου Καμμένου ανακοίνωσε ότι προσχώρησε ο ανεξάρτητος Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μιχάλης Γιαννάκης, ο οποίος είχε διαγραφεί από τη Ν.Δ.
Ο κ. Γιαννάκης είναι ο 10ος βουλευτής για τους Ανεξάρτητους Έλληνες και έτσι ο Πάνος Καμμένος μπορεί να συστήσει κοινοβουλευτική ομάδα.
Από ........ parapolitika
Η πρόταση ενότητας αντιμνημονιακών δυνάμεων, του Νότη Μαριά (βίντεο)
Αναρτήθηκε από........ energoipoliteskv.blogspot.com
«Επειδή πολλοί φίλοι γράφουν διάφορες εκκλήσεις περί ενότητας των αντιμνημονιακών δυνάμεων παρακολουθήστε το παρακάτω video όπου θα διαπιστώσετε ότι μόνο οι «Αντιμνημονιακοί Πολίτες» είχαν συγκεκριμένη πρόταση ενότητας την οποία και διατύπωσα με κάθε σαφήνεια.»
Νότης Μαριάς
Δείτε το βίντεο:
Από ....... activistika
«Επειδή πολλοί φίλοι γράφουν διάφορες εκκλήσεις περί ενότητας των αντιμνημονιακών δυνάμεων παρακολουθήστε το παρακάτω video όπου θα διαπιστώσετε ότι μόνο οι «Αντιμνημονιακοί Πολίτες» είχαν συγκεκριμένη πρόταση ενότητας την οποία και διατύπωσα με κάθε σαφήνεια.»
Νότης Μαριάς
Δείτε το βίντεο:
Από ....... activistika
Ποιος φταίει για το μεταναστευτικό;
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
της Δέσποινας Σπανούδη
Η συζήτηση για τα κέντρα κράτησης, έχει ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας της σύγχρονης δημόσιας ζωής. Ο Χρυσοχοίδης μας κουνάει το δάχτυλο από την τηλεόραση αναφωνώντας αγανακτισμένος «δεν πάει άλλο» ενώ στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο ξιφούλκησαν επίδοξοι υποψήφιοι βουλευτές.
Και μόνο για την αθλιότητα των παρατάξεων της συγκυβέρνησης, να καπηλεύονται προεκλογικά το πρόβλημα που οι ίδιοι διογκώνουν τις τελευταίες δεκαετίες, θα έπρεπε να τους γυρίσουν όλοι την πλάτη.
Και μόνο το θράσος να επιχειρούν να στρέψουν αλλού την οργή των ολοένα και πιο εξαθλιωμένων Έλληνων, μεγάλος αριθμός των οποίων ζει ήδη μαζί με μετανάστες στο δρόμο, επιβεβαιώνει σε τι χέρια βρίσκεται η χώρα.
Αλλά και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο μέρος συμπολιτών μας, οι οποίοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί απλά με αστυνομικά μέτρα, μέτρα φρούρησης των συνόρων και απέλασης των μεταναστών, δείχνει πόσο εύκολα «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».
Όπως συμβαίνει πάντα όταν συζητάμε ένα κοινωνικό πρόβλημα, οι διαπιστώσεις είναι εύκολες για όλους: καμιά χώρα δεν μπορεί να υποδεχτεί άπειρο αριθμό μεταναστών, κανένας δεν θέλει να ζει σε γκέτο φτώχειας και εγκληματικότητας, το κέντρο της Αθήνας είναι χώρος ντροπής, στα χωριά υπάρχει ανασφάλεια, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης πολλών μεταναστών δημιουργούν υγειονομικούς κινδύνους κλπ. Σωστά. Το θέμα όμως είναι οι λύσεις.
Και προφανώς δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν λύσεις, αν δεν αντιμετωπιστούν τα αίτια. Ποιές λοιπόν είναι οι αιτίες που ορδές απελπισμένων από την Ασία και την Αφρική, περνούν καθημερινά τα σύνορα; Για ποιό λόγο, αφού τα περάσουν δεν μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους και παραμένουν στην χώρα, που μετατρέπεται σε απέραντο στρατόπεδο; Γιατί όσοι παραμένουν στη χώρα, βρίσκονται αόρατοι και σε καθεστώς παρανομίας που διευκολύνει κάθε εκμετάλλευση, τους κάνει υποχείρια σε νονούς και προστάτες, κάνει αδύνατη την υγειονομική παρακολούθηση, την νόμιμη εργασία, την απόδοση εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία;
Και τελικά ποιοί τα δημιουργούν όλα αυτά; Μήπως οι ίδιοι που στέλνουν μετανάστες τους νέους της Ελλάδας σήμερα; Οι ίδιοι που αύριο θα πιέζουν όλους τους εργαζόμενους στην Ευρώπη για περικοπές στο βιοτικό επίπεδο, στην ασφάλεια, τα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ελευθερία, προκειμένου να συνεχίζει ο παγκόσμιος πλούτος να μαζεύεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια, όπως μας ενημερώνουν οι στατιστικές;
Για να μλήσουμε λογικά, οι λύσεις δεν είναι εύκολες και δεν είναι δυνατό να βρεθούν σε μια μόνο κατεύθυνση και μάλιστα του τύπου: «πονάει κεφάλι- κόψει κεφάλι». Αλλά οι εγχώριοι εκπρόσωποι των ξένων αφεντάδων, παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια. Γιατί σε τόσο κρίσιμες περιόδους, με τόση απόγνωση και οργή να συσσωρεύεται, οι κήρυκες του μίσους εύκολα μεταμφιέζονται σε σωτήρες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα και από την πρόσφατη ιστορία, για το που μπορεί να οδηγήσουν τέτοιες καταστάσεις. Γιατί όταν η λογική παύει να λειτουργεί, οι άνθρωποι γίνονται αγέλες.
Ας το ξανασκεφτούμε : Όταν η επιβίωση (του πεινασμένου, του πολιτικού πρόσφυγα, του πρόσφυγα πολέμου) γίνεται αδίκημα, τότε κινδυνεύουμε όλοι.
Σήμερα είναι οι μετανάστες, αύριο θα είμαστε εμείς
Άπό ....... periferiastereas
της Δέσποινας Σπανούδη
Η συζήτηση για τα κέντρα κράτησης, έχει ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας της σύγχρονης δημόσιας ζωής. Ο Χρυσοχοίδης μας κουνάει το δάχτυλο από την τηλεόραση αναφωνώντας αγανακτισμένος «δεν πάει άλλο» ενώ στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο ξιφούλκησαν επίδοξοι υποψήφιοι βουλευτές.
Και μόνο για την αθλιότητα των παρατάξεων της συγκυβέρνησης, να καπηλεύονται προεκλογικά το πρόβλημα που οι ίδιοι διογκώνουν τις τελευταίες δεκαετίες, θα έπρεπε να τους γυρίσουν όλοι την πλάτη.
Και μόνο το θράσος να επιχειρούν να στρέψουν αλλού την οργή των ολοένα και πιο εξαθλιωμένων Έλληνων, μεγάλος αριθμός των οποίων ζει ήδη μαζί με μετανάστες στο δρόμο, επιβεβαιώνει σε τι χέρια βρίσκεται η χώρα.
Αλλά και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο μέρος συμπολιτών μας, οι οποίοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί απλά με αστυνομικά μέτρα, μέτρα φρούρησης των συνόρων και απέλασης των μεταναστών, δείχνει πόσο εύκολα «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».
Όπως συμβαίνει πάντα όταν συζητάμε ένα κοινωνικό πρόβλημα, οι διαπιστώσεις είναι εύκολες για όλους: καμιά χώρα δεν μπορεί να υποδεχτεί άπειρο αριθμό μεταναστών, κανένας δεν θέλει να ζει σε γκέτο φτώχειας και εγκληματικότητας, το κέντρο της Αθήνας είναι χώρος ντροπής, στα χωριά υπάρχει ανασφάλεια, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης πολλών μεταναστών δημιουργούν υγειονομικούς κινδύνους κλπ. Σωστά. Το θέμα όμως είναι οι λύσεις.
Και προφανώς δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν λύσεις, αν δεν αντιμετωπιστούν τα αίτια. Ποιές λοιπόν είναι οι αιτίες που ορδές απελπισμένων από την Ασία και την Αφρική, περνούν καθημερινά τα σύνορα; Για ποιό λόγο, αφού τα περάσουν δεν μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους και παραμένουν στην χώρα, που μετατρέπεται σε απέραντο στρατόπεδο; Γιατί όσοι παραμένουν στη χώρα, βρίσκονται αόρατοι και σε καθεστώς παρανομίας που διευκολύνει κάθε εκμετάλλευση, τους κάνει υποχείρια σε νονούς και προστάτες, κάνει αδύνατη την υγειονομική παρακολούθηση, την νόμιμη εργασία, την απόδοση εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία;
Και τελικά ποιοί τα δημιουργούν όλα αυτά; Μήπως οι ίδιοι που στέλνουν μετανάστες τους νέους της Ελλάδας σήμερα; Οι ίδιοι που αύριο θα πιέζουν όλους τους εργαζόμενους στην Ευρώπη για περικοπές στο βιοτικό επίπεδο, στην ασφάλεια, τα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ελευθερία, προκειμένου να συνεχίζει ο παγκόσμιος πλούτος να μαζεύεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια, όπως μας ενημερώνουν οι στατιστικές;
Για να μλήσουμε λογικά, οι λύσεις δεν είναι εύκολες και δεν είναι δυνατό να βρεθούν σε μια μόνο κατεύθυνση και μάλιστα του τύπου: «πονάει κεφάλι- κόψει κεφάλι». Αλλά οι εγχώριοι εκπρόσωποι των ξένων αφεντάδων, παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια. Γιατί σε τόσο κρίσιμες περιόδους, με τόση απόγνωση και οργή να συσσωρεύεται, οι κήρυκες του μίσους εύκολα μεταμφιέζονται σε σωτήρες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα και από την πρόσφατη ιστορία, για το που μπορεί να οδηγήσουν τέτοιες καταστάσεις. Γιατί όταν η λογική παύει να λειτουργεί, οι άνθρωποι γίνονται αγέλες.
Ας το ξανασκεφτούμε : Όταν η επιβίωση (του πεινασμένου, του πολιτικού πρόσφυγα, του πρόσφυγα πολέμου) γίνεται αδίκημα, τότε κινδυνεύουμε όλοι.
Σήμερα είναι οι μετανάστες, αύριο θα είμαστε εμείς
Άπό ....... periferiastereas
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)