Μίκης Θεοδωράκης : «Έχω μια λέξη ζωής για σένα»

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

 

Τα θεμέλια μου τα βουνά

και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος!*

Της Αναστασίας Βούλγαρη

Μάς λέει κάθε τραγούδι του Θεοδωράκη. Αυτή η λέξη, αυτός ο λόγος πηγάζει από το βάθος της χιλιόχρονης ιστορίας τού ανθρώπου που μάχεται για τη Ζωή και την Ελευθερία. «Ο άνθρωπος έλκεται από το φώς της ελευθερίας και επάνω σ’ αυτή τη προαιώνια διαδικασία είναι γραμμένη με φως και αίμα η ιστορία της ανθρωπότητας. Όμως, μέσα στο ίδιο φως της ελευθερίας συνυπάρχει η φλόγα της ψυχικής και πνευματικής τελείωσης τού ανθρώπου[1]».

Ο Θεοδωράκης αγάπησε τον Άνθρωπο και πάλεψε γι αυτόν. «Παντού, όπου ένας άντρας ή μια γυναίκα υποφέρει, αγαπάει, πεθαίνει, όπου ξεσηκώνεται για τη μάχη για την ελευθερία, η μουσική και τα τραγούδια τού Θεοδωράκη είναι εκεί, με την ψηλότερη μουσική όλων των λαών και κάθε εποχής, για να φωνάξει αυτόν τον πόνο ή αυτόν τον έρωτα, να υμνήσει αυτόν τον άνθρωπο, αυτή την εξέγερση, αυτή τη μάχη, για να μάς καλέσει να μοιραστούμε και να ζήσουμε αυτόν τον πόνο, αυτόν τον έρωτα, αυτή την αγωνία κι αυτή την εξέγερση, αυτή την ανίκητη ελπίδα[2]».

Το όραμα της ειρηνικής συνύπαρξης

Ο Θεοδωράκης οραματίστηκε μια ευτυχισμένη ανθρωπότητα όπου ο κάθε άνθρωπος θα είναι «ένα κέντρο υπευθυνότητας, πρωτοβουλίας, ζωής, ένας δημιουργός, ένας ποιητής[3]». Αυτό είναι το κέντρο της Σκέψης τού Θεοδωράκη. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία μιας τέτοιας ανθρωπότητας, η ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Ειρήνη για τον Θεοδωράκη δεν σημαίνει απλώς μία ρευστή κατάσταση «μη-πολέμου», σαν αυτή που ζούμε σήμερα. Είναι πρωτίστως η οριστική απαλλαγή της ανθρωπότητας «από τους φόβους και τους καταναγκασμούς των πολεμικών δαπανών και της πολεμικής ψύχωσης[4]»^. Είναι κοινωνίες με Ελευθερία και Πολιτιστική Ανάπτυξη. Με άλλα λόγια , ο Θεοδωράκης, μιλά για μια άλλου τύπου κοινωνία, «ένα αρμονικό κοινωνικό σύνολο» , μια κοινωνία με «συνείδηση του εαυτού της», που θα λειτουργεί με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Κατά τον Θεοδωράκη, ο άνθρωπος απελευθερώνεται, «γίνεται τελειωτικά και ολοκληρωτικά ελεύθερος[5]» όταν το Εγώ γίνεται Εμείς.

Ελευθερία για τον Θεοδωράκη σημαίνει υπευθυνότητα. Ο κάθε άνθρωπος να γνωρίζει πρωτίστως τον ίδιο του τον εαυτό - δηλαδή την σωματική, ψυχική και πνευματική του δύναμη- και να συμμετέχει μαζί με τους άλλους σ’ αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «το Μέτωπο της Ζωής». Φωτοδότης σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία του ανθρώπου προς την επίγνωση κι ύστερα στην μεγάλη απόφαση για δράση και συμμετοχή είναι ο Πολιτισμός και η Τέχνη, η τροφή τού ψυχικού και πνευματικού κόσμου του ανθρώπου, όπως συχνά λέει. «Με τη βοήθεια του Πολιτισμού, η αισθητική χαρά μεταμορφώνεται σε ηθική δύναμη και αυτό με τη σειρά του σε ιδεολογικό περιεχόμενο[6]».

Στην Αντίσταση

Ο Θεοδωράκης συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση από το 1941(Β’ παγκόσμιος πόλεμος) σε ηλικία μόλις 16 ετών. Συλλαμβάνεται και βασανίζεται. Μετά την απελευθέρωση (1944) θα βρεθεί «στο μάτι του κυκλώνα» των τραγικών γεγονότων που σημάδεψαν ανεξίτηλα την Ελλάδα. Εμφύλιος πόλεμος, παρανομία, σύλληψη, εξορία, βασανιστήρια. Ένας προδομένος αγώνας για λευτεριά, κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική αξιοπρέπεια. Ο Μίκης δεν έλειψε ούτε μία μέρα από αυτόν τον αγώνα. Ήταν εκεί. Μέχρι τέλους. Χωρίς διλήμματα.

Η πολιτιστική επανάσταση

Ο Θεοδωράκης παίρνει την λόγια ποίηση από τις βιβλιοθήκες και την κάνει τραγούδι. Παίρνει τη συμφωνική μουσική από τις μεγάλες αίθουσες και την εντάσσει μέσα στο λαϊκό τραγούδι. Κι έτσι, το 1958 με την μελοποίηση του Επιτάφιου τού Γιάννη Ρίτσου, γεννιέται το «έντεχνο λαϊκό τραγούδι» και στη συνέχεια η πολιτιστική επανάσταση. «Υπήρξε τότε», γράφει ο Θεοδωράκης στην αυτοβιογραφία του, «μια εναρμονισμένη συμμετοχή […]. Μια ομαδική ‘απογείωση’ από την πεζή καθημερινότητα προς την περιοχή της ονειρικής πραγματικότητας[7]» που σε συνδυασμό με μια συγκεκριμένη κοινωνική πολιτική δράση στόχευε στην «απολύτρωση του ατόμου, μέσα στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου. Με τα δυο αυτά στοιχεία-προσωπική απολύτρωση, κοινωνική απελευθέρωση-πίστευα ότι πάμε πιο γρήγορα και πιο ουσιαστικά προς την κατάκτηση της εναρμόνισης των μελών μιας δοσμένης κοινωνίας και επομένως προς την κοινωνική Αρμονία[8]».

Ο Θεοδωράκης φορέας κοινωνικού πλούτου

Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη διάσταση της κοινωνικής προσφοράς τού Θεοδωράκη. «Το μουσικό έργο τού Θεοδωράκη συνετέλεσε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας με τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την άνθηση μιας σειράς επαγγελμάτων, την προσέλκυση τουριστών και την εξαγωγή τού ελληνικού πολιτισμού. Η παγκόσμια απήχηση της μουσικής του συνθέτη βοήθησαν , ώστε η Ελλάδα να κερδίσει εκατομμύρια φίλους σε όλον τον κόσμο και να ανοίξουν οι διεθνείς αγορές για κάθε τι ελληνικό. Από την ελληνική λογοτεχνία μέχρι το ελληνικό κρασί. Ιδιαίτερα επωφελήθηκε η μουσική «βιομηχανία» της χώρας από τις διεργασίες που προκάλεσε ο Θεοδωράκης . Ορόσημα της ελληνικής δισκογραφίας , όπως λ.χ. η ηχογράφηση του «Άξιον Εστί» το 1964, γέννησαν την ανάγκη για μεγαλύτερα στούντιο με πιο προηγμένη τεχνολογία , οι δε πωλήσεις εκατομμυρίων δίσκων οδήγησαν στην ανέγερση μεγαλύτερων εργοστασίων για την παραγωγή τους. Ολόκληροι επαγγελματικοί κλάδοι […] γνώρισαν από τη δεκαετία του 1960 αύξηση της απασχόλησης και υψηλότερες αμοιβές. Δεκάδες νέοι ερμηνευτές και μουσικοί έγιναν γνωστοί από τη συνεργασία τους με το Μίκη, ξεκινώντας έτσι μιαν επιτυχημένη καριέρα. Επίσης, ήταν δεκάδες οι μουσικοί επίγονοι του Θεοδωράκη που καθιερώθηκαν και σταδιοδρόμησαν ως συνθέτες και μαζί με αυτούς γενιές στιχουργών, τραγουδιστών, και μουσικών[9]».

Η Κύπρος

Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πάντα το αγκάθι στην καρδιά κάθε Έλληνα και κάθε Κύπριου, όπου γης. Το ίδιο ισχύει και για τον Θεοδωράκη. Το 1963 συναντάται για πρώτη φορά με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Συμμετέχει, συχνά ως επικεφαλής, σε όλα τα συλλαλητήρια για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Το 1964, τίθεται επικεφαλής της πορείας ειρήνης στην Κύπρο. Την ίδια χρονιά κάνει άλλα πέντε ταξίδια. Επισκέπτεται τις βομβαρδισμένες περιοχές. Συλλέγει θραύσματα από τις βόμβες και όταν επιστρέφει στην Ελλάδα αποδεικνύει με ομιλία του στη Βουλή ότι η Κύπρος βομβαρδίστηκε με βόμβες ναπάλμ! Αλλά η προσφορά του προς τον κυπριακό λαό δεν σταματά εδώ. Από το 1975 που οργανώνει συναυλία στο Παρίσι υπέρ των προσφύγων (είχε προηγηθεί η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων και η διχοτόμηση του νησιού) μέχρι σήμερα βρίσκεται στο πλευρό των Κυπρίων. Γίνεται η φωνή του λαού της Κύπρου. Δεκάδες συναυλίες, εκκλήσεις στη διεθνή κοινότητα, συνεντεύξεις, συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία της Χώρας, για να γίνει πραγματικότητα το όνειρο του λαού για μια ενιαία Κύπρο.

Η δικτατορία

Την 21^η Απριλίου 1967, τα τανκς καταλαμβάνουν το κέντρο της Αθήνας. Καταλύουν τη Δημοκρατία και καταδικάζουν ένα ολόκληρο έθνος στο επτάχρονο σκοτάδι της δικτατορίας. Ο Θεοδωράκης, πρώτος απ’ όλους τους Έλληνες υψώνει τη φωνή του για να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία. Με την βουλευτική του ιδιότηταⁱ κάνει έκκληση στη παγκόσμια κοινή γνώμη να καταδικάσει το στρατιωτικό πραξικόπημα. Ακολουθεί ένας νέος κύκλος διώξεων, φυλακίσεων, εκτοπισμών. Για πολλοστή φορά η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο. Η ζωή του σώζεται χάρη στη διεθνή κατακραυγή για τη φυλάκιση και τα βασανιστήρια που υφίσταται ο ίδιος και η οικογένεια τουⁱⁱ.

Ο Μίκης της Οικουμένης

Μόλις βρεθεί ελεύθερος στο Παρίσι (Απρίλιος 1970) ηγείται του αντιδικτατορικού αγώνα.. Στο Παρίσι 500.000 άνθρωποι συμμετέχουν στην αντιδικτατορική συναυλία και υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στη δικτατορία. Δίνει συναυλίες σ’ όλη την Ευρώπη, Ανατολική και Δυτική, τη Λατινική Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία. Στις ΗΠΑ έκανε πάνω από 100 συναυλίες. Ο συνθέτης υπολογίζει πως κατά την περίοδο 1970-1974 έκανε περισσότερες από χίλιες συναυλίες. Κάθε συναυλία του είναι ένα βήμα έκφρασης για τους εκπροσώπους των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων απ’ όλο τον κόσμο. Στη συναυλία του στο Μεξικό, μέσα σ’ ένα κατάμεστο στάδιο από χιλιάδες θεατές, υψώνει τη φωνή του ενάντια στο πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή.

Ο Θεοδωράκης διαμεσολαβεί για να λυθεί το παλαιστινιακό πρόβλημα. Ο Αλλόν, ο Αντιπρόεδρος της Ισραηλινής Κυβέρνησης, τον επιφορτίζει με μυστικές επαφές με τον Αραφάτ. Πράγματι ο Θεοδωράκης συναντιέται με τον Αραφάτ και επιτυγχάνει να καθίσουν για πρώτη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι ηγέτες των δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων. (Τύνιδα, 1972).

Ο Θεοδωράκης έχει γίνει πλέον ο Μίκης της Οικουμένης, ο αγωνιστής της Ελευθερίας και της Ειρήνης, ο συνοδοιπόρος κάθε αγωνιζόμενου λαού. Όμως ο Μίκης δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος όσο στην πατρίδα του επικρατεί ο φασισμός. Και τότε γι άλλη μια φορά κάνει το μεγάλο άλμα. Προτείνει δημόσια στον Κωνσταντίνο Καραμανλή (μεγάλο πολιτικό του αντίπαλο την περίοδο 1960-1967) να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αναλάβει την διακυβέρνηση του τόπου, ώστε να αποκατασταθεί η δημοκρατία. Ο Καραμανλής πράγματι δέχεται την πρόταση και ύστερα από λίγους μήνες (Ιούλιος 1974) η Δημοκρατία επανέρχεται στην Ελλάδα.

Ένας Ελεύθερος Άνθρωπος

Ο Θεοδωράκης είναι πάνω από όλα ένας ελεύθερος άνθρωπος. Μέσα στα 70 περίπου χρόνια δράσης και δημιουργίας θα βρεθεί χιλιάδες φορές αντιμέτωπος με την εξουσία. Θα συγκρουστεί με κάθε κατεστημένο. Κοινωνικό, πολιτικό, κομματικό, καλλιτεχνικό… Η Σκέψη του πάντα πρωτοποριακή, ρηξικέλευθη, ανατρεπτική. Ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων και αντεκδικήσεων από τους διάφορους μηχανισμούς εξουσίας. Εν τέλει, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο Μίκης είναι σαν τη Μουσική. Δεν φιμώνεται.

Η φιλία των λαών

Ο Θεοδωράκης πιστεύει ότι για να υπάρξει ειρήνη και οικονομική ανάπτυξη για όλες τις χώρες του πλανήτη πρέπει να μην υπάρχουν στρατιωτικοί συνασπισμοί. Τη δεκαετία του 1980 προτείνει τη διάλυση του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Πριν από λίγες ημέρες (30/3/09) πρότεινε τη διάλυση του ΝΑΤΟ.

Μαζί με τον Τούρκο συνθέτη Ζουλφού Λιβανελί και τον συγγραφέα Αζίζ Νεσίν ιδρύουν, το 1986 την Επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας. Συμμετέχουν προσωπικότητες από όλα τα πολιτικά κόμματα και των δύο κρατών. «Τα μέλη της επιτροπής οραματίζονταν ένα κίνημα ειρήνης και φιλίας μεταξύ τού ελληνικού και τού τουρκικού λαού, που θα ξεκινούσε από τους απλούς πολίτες, μακριά από τις κυβερνήσεις των δύο χωρών και τις κάθε είδους πολιτικές σκοπιμότητες[10]¹⁰». Μια νέα επικοινωνία ξεκινά ανάμεσα στα δυο κράτη αλλά κυρίως ανάμεσα στους δύο λαούς.

Ένας στοχαστής

Στα εφηβικά του χρόνια ο Θεοδωράκης ψάχνει να ανακαλύψει τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και του ίδιου του Θεού. Εισάγει στη νεοελληνική φιλοσοφική σκέψη τη θεωρία της «Συμπαντικής Αρμονίας», που βασίζεται στη διδασκαλία των πυθαγορείων. Θεωρία που η ευρωπαϊκή επιστημονική κοινότητα μελετά ήδη από το 2006ⁱⁱⁱ.

Το 1987 παρουσιάζει το «Αντι-μανιφέστο»[11]¹¹. Τη φιλοσοφική, ιδεολογική και πολιτική πρόταση για τις σύγχρονες εξελίξεις. Προτείνει την αναθεώρηση της σχέσης πολίτη-εργασίας και προτάσσει την ανάγκη για ένα «νέο μοντέλο κουλτούρας».

Για τον Θεοδωράκη το μέγιστο πρόβλημα σήμερα είναι το τραγικό γεγονός ότι ενώ ο άνθρωπος μπορεί να κερδίσει πλούτο από τη «βιομηχανία της ειρήνης» επιλέγει τη «βιομηχανία του πολέμου». Καλεί τον άνθρωπο να αναρωτηθεί για την ουσία της ύπαρξης του, της ίδιας του της φύσης. Ποιό είναι εκείνο το στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης ή της ανθρώπινης φύσης που κάνει τον άνθρωπο, όσο περισσότερη δύναμη αποκτά τόσο περισσότερο να διψά για την εξουσία και τον πόλεμο;

Ο Θεοδωράκης έχει εκδώσει, πέραν της πεντάτομης αυτοβιογραφίας του, περισσότερα από 30 βιβλία. Μελέτες για την μουσική και τον πολιτισμό. Αναλύσεις για την μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας αλλά και για τις πολιτικές και φιλοσοφικές του Ιδέες. Στην πραγματικότητα όμως τα χειρόγραφα του αριθμούν πολλές χιλιάδες σελίδες. Το σύνολο του αρχείου του καταλαμβάνει 200.000 σελίδες.^iv

«Κάθε άνθρωπος πρέπει αυτή τη στιγμή να προσεύχεται και να παλεύει για την ειρήνη».

Με αυτήν την πρόταση τελειώνει μία δήλωση συμπαράστασης προς την Παλαιστίνη. Αυτή η προσευχή και η πάλη όμως δεν αφορούν μόνον την Παλαιστίνη. Όταν βομβαρδίζεται η Σερβία (1999) ο Θεοδωράκης συμμετέχει με την ορχήστρα του στη μεγάλη διαδήλωση στο Σύνταγμα. Στη συνέχεια, πηγαίνει στο Βελιγράδι και δίνει μια μεγάλη συναυλία-συμπαράστασης στον σερβικό λαό. Προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και υποβάλλει μήνυση κατά της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του ΝΑΤΟ. Την ίδια χρονιά συλλαμβάνεται ο Οτσαλάν. Ο Θεοδωράκης συλλέγει μέσω της ιστοσελίδας του υπογραφές από όλο τον κόσμο για μια δίκαιη δίκη του Οτσαλάν και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κουρδικού λαού.

Ο Θεοδωράκης διαφωνεί κάθετα με την τρομοκρατία.

Ήδη από το 1989 έχει καταγγέλλει με δριμύτητα την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Οι τρομοκράτες της «Ι7Ν» του «απαντούν» με υβριστικές επιστολές στις εφημερίδες.

11^η Σεπτεμβρίου 2001. Ο Θεοδωράκης συγκλονισμένος από το θάνατο χιλιάδων αθώων εργαζόμενων στους «Δίδυμους Πύργους», κάνει μπροστά τις τηλεοπτικές κάμερες την ακόλουθη προφητική δήλωση: «…ο ιμπεριαλισμός και η τρομοκρατία είναι δύο δεινόσαυροι που στο άμεσο μέλλον θα αναμετρηθούν με τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα».

Όταν ξεσπά ο πόλεμος στο Αφγανιστάν (2002) και στο Ιράκ (2003) ο Θεοδωράκης θα ενώσει τη φωνή του με τα εκατομμύρια των ανθρώπων που απαιτούν να σταματήσει ο πόλεμος.

Μια βιωμένη ιδεολογία

Η λέξη Ελευθερία , για τον Θεοδωράκη, δεν είναι μια διανοουμενίστικη έννοια, θέμα συζήτησης τις ώρες της σχόλης. Είναι ιδεολογία. Ο ίδιος είναι μια βιωμένη ιδεολογία. Παντοτινός εραστής της Δημοκρατίας βρίσκεται, επί 70 χρόνια, σε ένα διαρκή διάλογο με τους ανθρώπους και τους προτείνει , μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μια συγκεκριμένη στάση ζωής. «Είναι ο δρόμος της πάλης, της μόρφωσης, της πνευματικής, της ηθικής και ψυχικής καλλιέργειας, τού σεβασμού και της ευθύνης[12]». .Κινητήριος δύναμη σ’ αυτόν τον προμηθεϊκό αγώνα του ανθρώπου, η Αγάπη. Γράφει χαρακτηριστικά στη δεκαετία του 1960: «Ας διδάξουμε τη Νεολαία μας πως Δημοκρατία σημαίνει αγάπη, Ειρήνη σημαίνει αγάπη, Ελευθερία σημαίνει αγάπη. Το μεγάλο το ακατανίκητο όπλο μας θα πρέπει να είναι σε κάθε στιγμή η Αγάπη. Για όλο το λαό χωρίς διάκριση. Και για τον φτωχό και για τον πλούσιο και για τον δεξιό και για τον αριστερό και για τον φυλακισμένο^v και για τον φρουρό. Το μίσος μας ας φυλαχτεί μονάχα για τη φούχτα των εχθρών τού λαού μας που τόσο περιφρονητικά μας μισούν και μάς καταπιέζουν[13]».

Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη πριν από μερικά χρόνια, η δημοσιογράφος χαρακτήρισε τον Θεοδωράκη ήρωα. Κι εκείνος, με τη γλυκιά σεμνότητα που τον διακρίνει απάντησε: «Δεν είμαι ήρωας. Οι ήρωες πεθαίνουν νέοι. Είμαι ένας πολίτης που κάνει το καθήκον του».

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών

Τον Ιούνιο του 2010, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δια του πρωθυπουργού της χώρας Γιώργου Παπανδρέου, δεσμεύει τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στις Ευρωπαϊκές Τράπεζες. Παραβιάζοντας κατάφωρα το Σύνταγμα, ο τότε υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίου, υπογράφει χωρίς την έγκριση της Βουλής των Ελλήνων -γεγονός που συστήνει συνταγματικό πραξικόπημα- τη δανειακή σύμβαση, με την οποία η Ελλάδα παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από την εθνική της κυριαρχία! Πιστός στο καθήκον του ο Μίκης Θεοδωράκης, βγαίνει γι άλλη μια φορά στις επάλξεις του Αγώνα. Ήδη με σειρά συνεντεύξεων από το 2009, προειδοποιεί το λαό για το επερχόμενο κακό επισημαίνοντας, για πολλοστή φορά, ως αιτία της κακοδαιμονίας μας την εξάρτηση του πολιτικού συστήματος από τους ξένους και κυρίως τις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1990, καταδικάζει τις συντονισμένες και χρηματοδοτούμενες από ξένα ιδρύματα προσπάθειες από-εθνοποίησης και αφελληνισμού -με αποκορύφωμα τα γνωστά σχολικά βιβλία των Ρεπούση-Δραγώνα- και συνεχίζει αδιάλειπτα τον αγώνα της υπεράσπισης της ελληνικότητας. Την 1^η Ιουνίου 2010, καταθέτει τις επτά προτάσεις «για τον πολιτισμό και την έξοδο από την κρίση[14]». Τον επόμενο μήνα καταγγέλει: «οι ξένοι ονειρεύονται την καταστροφή της Ελλάδας[15]» και τον Δεκέμβριο επισημαίνει: «Ειδικά σήμερα[…] ο Πατριωτισμός τείνει να καταστεί κυρίαρχο στοιχείο στην ζωή της χώρας μας καθώς αντιμετωπίζουμε μεγάλους κινδύνους, φανερούς και ύπουλους που απειλούν την πεμπτουσία της Ελληνικότητας και φτάνουν ακόμα και στο σημείο να έχουν στο στόχαστρό τους την ίδια την εδαφική μας ακεραιότητα[16]».

Την 1^η Δεκεμβρίου 2010, μέσα στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, εκφωνεί την Ιδρυτική Διακήρυξη της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών[17]. Καλεί το Λαό να ενωθεί και να αγωνισθεί για την απελευθέρωση της πατρίδας από στην ξένη κατοχή και την εξάρτηση. Θεμελιώδεις αρχές της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών είναι η Εθνική Ανεξαρτησία, η Λαϊκή Κυριαρχία και η Πατριωτική Αναγέννηση.

Στις 26 Ιουνίου 2011, από την πλατεία Καρατάσου στη Νάουσα, καλεί τους ανεξάρτητους πολίτες να ενωθούν σε ένα μεγάλο Παλλαϊκό Πατριωτικό Μέτωπο. [18] , με πρωταρχικό στόχο «να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο-Τρόικα-ΔΝΤ και να χαρακτηρίσουμε άκυρες όλες τις Δεσμευτικές Συμβάσεις, Συμφωνίες που υπέγραψε η Κυβέρνηση του Μνημονίου[19]».

«Τελικός σκοπός του Κινήματός μας», αναφέρει στην ομιλία του, « είναι η οριστική κατάκτηση από το Λαό μας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και της διακυβέρνησης της χώρας από τους εκπροσώπους του Παλλαϊκού Πατριωτικού Μετώπου, που φιλοδοξούμε να σχηματίσουμε μαζί με όλες τις υπόλοιπες ανεξάρτητες δυνάμεις που παλεύουν σήμερα για τον ίδιο σκοπό. Να εκπονήσουμε ένα νέο Σύνταγμα και νέους θεσμούς, που να υπηρετούν το Όραμα της Άμεσης Δημοκρατίας. Με τη δύναμη του Ενωμένου Λαού να επιβάλουμε ισότιμες σχέσεις με όλους τους Λαούς. Να εξασφαλίσουμε με κάθε τρόπο την Εδαφική μας Ακεραιότητα και τέλος με ένα σύγχρονο επιστημονικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα ανάπτυξης να προσπαθήσουμε να προσφέρουμε πρόοδο και ευτυχία στον ελληνικό λαό και υπερηφάνεια, εκτίμηση, λάμψη και σεβασμό στην πατρίδα μας την Ελλάδα».

Σημειώσεις

* Από το Άξιον Εστί σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη

-Ομιλίες, κείμενα και συνεντεύξεις του Μίκη Θεοδωράκη στο www.mikis-crete.gr

Ο Θεοδωράκης διατέλεσε συνολικά 4 φορές βουλευτής ( 1964, 1981,1985, 1989)

1. Ο Θεοδωράκης φυλακίστηκε στην Γενική Ασφάλεια Αθηνών, στις φυλακές Αβέρωφ, και στο στρατόπεδο του Ωρωπού. Εκτοπίστηκε μαζί με την οικογένεια του στη Ζάτουνα, ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας επί ένα χρόνο. Εκείνη την περίοδο δημιουργήθηκε μία Παγκόσμια Επιτροπή από διανοούμενους, καλλιτέχνες και απλούς πολίτες, με αίτημα την απελευθέρωση του Θεοδωράκη. Στην Επιτροπή συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι: Άρθουρ Μίλερ, Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Ιγκόρ Στραβίνσκυ, Λουί Αραγκόν, Σερ Λόρεν Ολίβιε, Λέοναρντ Μπερνστάιν, Χάρολντ Πίντερ, Πιέρ Μπουλέζ κ.ά.
2. Μάϊος 2006. Διεπιστημονικό συνέδριο στην Κρήτη με τίτλο Συμπαντική Αρμονία, μουσική και επιστήμη Βλπ. Πρακτικά συνεδρίου, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2007
3. Ο συνθέτης χάρισε το αρχείο του στη «Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας Λίλιαν Βουδούρη» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Βλπ σχετικά www.mmb.org.gr
4. Την εποχή που γράφτηκε το κείμενο (10ετία 1960) στην Ελλάδα υπήρχαν περίπου 6.000 πολιτικοί κρατούμενοι. Πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο αλλά οι ποινές αυτές δεν εκτελέστηκαν.
5. Οι υπογραμμίσεις δικές μου.
6. Ο τίτλος τού άρθρου είναι από το κείμενο του Ρωζέ Γκαρωντύ (βλπ. παραπομπή Νο 2)
7. Επίσημη ιστοσελίδα: www.mikis-theodorakis.net

---

[1] Θεοδωράκης Μίκης Πού να βρω τη ψυχή μου, Τόμος Ιδέες, σ. 182, Εκδ. Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2002.

[2] Γκαρωντύ Ροζέ Η μορφωτική επανάσταση στην Ευρώπη στο Μίκης Θεοδωράκης Το Χρέος, Τόμος Ι, σ. 250, Πλειάς, Αθήνα 1974-εξαντλημένο, επανέκδοση από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.

[3] Στο ίδιο

[4] Θεοδωράκης Μίκης, Πού Πάμε; σελ. 30, Γνώσεις, Αθήνα 1988

[5] Πετρίδης Παύλος Ο Πολιτικός Θεοδωράκης , σελ. 287, Εκδ. Άγγελος Σιδεράτος-Προσκήνιο, Αθήνα, 1997

[6] Λογοθέτης Γιώργος, Μίκης Θεοδωράκης- Θρησκεία μου είναι η Ελλάδα, σελ. 84 Άγκυρα, Αθήνα 2004

[7] Θεοδωράκης Μίκης Ο Δρόμοι του Αρχάγγελου (Αυτοβιογραφία), Τόμος
Ι , σ. σ. 142,143, Κέδρος, Αθήνα 1986.Επανέκδοση απόο τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

[8] Στο ίδιο

[9] Κούτουλας Δημήτρης Ο Μίκης Θεοδωράκης ως δημιουργός κοινωνικού πλούτου στην Κρήτη και στην Ελλάδα, στο Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου με τίτλο Μίκης Θεοδωράκης Ο άνθρωπος, ο δημιουργός, ο μουσικός, ο πολιτικός και ο οικουμενικός σ.σ. 96,97,Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων, Χανιά Δεκέμβριος 2006.

[10]Θεοδωράκης Μίκης Πού να βρω τη ψυχή μου, Τόμος Ιδέες, σ. 351, Εκδ. Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2002

[11] Θεοδωράκης Μίκης Αντιμανιφέστο σ.σ. 11-54, Γνώση, Αθήνα 1998

[12] Πετρίδης Παύλος Ο Πολιτικός Θεοδωράκης , σελ. 85, Εκδ. Άγγελος Σιδεράτος-Προσκήνιο, Αθήνα 1997

[13] Στο ίδιο σελ. 78

[14] Στην εκδήλωση του Τμήματος Πολιτισμού του Συνασπισμού με κεντρικό ομιλητή τον Μίκη Θεοδωράκη. Οι επτά προτάσεις παραθέτονται και στην Ιδρυτική Διακήρυξη της ΚΑΠ. Βλπ:www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr

[15] Συνέντευξη με στην εφημερίδα espresso, 19.7.10

[16] 31 Δεκεμβρίου 2010, στη Λέσχη Αξιωματικών του ΓΕΕΘΑ

[17] www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr

[18] Στο ίδιο

[19] Στο ίδιο

Από ..... activistis

Δεν Είμαστε Όλοι Ίδιοι!

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Όχι! Δεν είμαστε. Κι αν μέχρι πρόσφατα η οικονομική ομερτά της ελληνικής κοινωνίας αποτελούσε ένα ακόμη περιουσιακό στοιχείο των ολίγων, μια υπεραξία στη διάθεση εκείνων που ωφελούντο από την σιωπή και την αδράνεια απέναντι σε κατεστημένα συμφέροντα και κερδοφόρες στρεβλώσεις, δυστυχώς γι' αυτούς η σφοδρότητα της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε και η ακόμη μεγαλύτερη εκείνης που αναμένεται, γκρεμίζει μέρα με τη μέρα τα κάστρα της προστατευόμενης σπέκουλας.

Θα προσπαθήσω να περιγράψω τις δυο όχθες που μας χωρίζουν. Και θα ξεκαθαρίσω ότι η άνιση κατανομή υπέρ εκείνων που λυσσαλέα αγωνίζονται να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους είναι ορατή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα παραμείνει έτσι και στο μέλλον αφού καθημερινά η δυναμική των εξελίξεων θα μεταβάλλει αυτήν την εικόνα.

Ναι λοιπόν, οι "άλλοι" είναι περισσότεροι. Έχουν στη διάθεσή τους το σύνολο των κομματικών φορέων ακόμη κι εκείνων που φορούν το μανδύα του φιλελευθερισμού, τρομάρα τους! Ισχυρά ερείσματα στα ΜΜΕ. Συνδικαλιστικές ηγεσίες έτοιμες να τιμωρήσουν παραδειγματικά όσους εκφράζουν αντίθετες απόψεις. Τη δυνατότητα να ταλαιπωρούν τους υπόλοιπους και να απειλούν τη δημόσια ασφάλεια, την τάξη, την οικονομική λειτουργία, την ηρεμία και την ατομική ελευθερία, απεργώντας, σπάζοντας, καταστρέφοντας, κλείνοντας δρόμους, ανοίγοντας διόδια, διώχνοντας τουρίστες, κατεβάζοντας διακόπτες.

Οι "υπόλοιποι" είμαστε αδύναμοι. Σιωπηλοί. Υφιστάμεθα την ταλαιπωρία, τη βία, την κατακραυγή, την απεργία, την αλλαζονία της υπεροχής των "άλλων". Σκύβουμε το κεφάλι - κι όχι μόνο για να μη φάμε καμιά αδέσποτη - υποκύπτοντας στην εξουσία όλων όσων τόσα χρόνια ζούσαν εις βάρος μας. Προτιμούμε να ασχοληθούμε με τις δουλειές μας, να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας, να παράγουμε κι όχι να καταστρέφουμε θέτοντας στην κοινωνία εκβιαστικά διλήμματα.

Ποιοι είναι όμως οι "άλλοι";

Συνήθως, έχουμε την αίσθηση ότι πρόκειται για κομματικά στελέχη ή πολιτικούς ταγούς που νέμονται την εξουσία και τα οφέλη με τα οποία αυτή συνοδεύεται. Πιστεύουμε ότι αφορά εκείνους τους λίγους που έχουν πρόσβαση σε κρατικά "ταμεία". Όμως όχι. Αφορά σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Σε μια μεγάλη μερίδα που γιγαντώθηκε όχι μόνο από τον ανήθικο εναγκαλισμό της με το κομματικό κατεστημένο. Γιγαντώθηκε κυρίως εξαιτίας της αδιαφορίας των υπολοίπων. Της αδράνειας των διαφωνούντων με το ανήθικο, το αντιπαραγωγικό, το κοινωνικά και οικονομικά παράλογο και άδικο.

Έτσι, έφθασαν στο σημείο να αποτελούν την κυρίαρχη τάση. Να επιδιώκουν και να επιβάλλουν τις θέσεις τους και την προώθηση των συμφερόντων τους παντού. Πονηρά δρώντες συνέδεσαν τα δικά τους συμφέροντα με εκλογικούς μηχανισμούς κι έφτιαξαν ένα αμάγαλμα ώστε να μην μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα το ηθικό από το ανήθικο, το σωστό από το λάθος. Και μετά έφτιαξαν και τείχη. Τείχη δυνατά, τέτοια που δεν μπορεί εύκολα να τα διατρήσει η κοινή λογική. Συνομωσιολογικά, κλαψιάρικα, δήθεν κοινωνικά, δήθεν ότι προστάτευαν τον πολίτη ενώ στην πραγματικότητα προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα. Και μετά εφτιαξαν και "στόχους". Πολιτικούς, κοινωνικούς. "Να!", λένε με φωνή στεντόρεια ώστε καμία άλλη φωνή να μην μπορεί να ακουστεί. "Αυτοί τα φάγανε!". Για να κοιτάς εσύ εκεί που δείχνει το δάχτυλο και να θυμώνεις. Όμως ο σκοπός ήταν να μην κοιτάξεις εκείνον που σου φώναζε. Γιατί εκείνος ήταν ο πραγματικός υπαίτιος. Και τώρα, σήμερα, σκαρφίζονται κι άλλες μεθόδους για να περιχαρακώσουν τα πρόνομιά τους. Επιστρατεύουν μύθους καταστρεπτικούς και σκιάχτρα τρομαχτικά.. Τα ονομάζουν "επχαθές χρέος", "αγανακτισμένους" κι ό,τι άλλο. Ας ονομάσουμε λοιπόν εκείνους που κρύβονται πίσω από τα μέχρι πρότινος πανίσχυρα τείχη της κομματικής/συνδικαλιστικής προστασίας:

• 
  
  Εκατοντάδες χιλιάδες οι δημόσιοι υπάλληλοι. Πάνω από εφτακόσιες χιλιάδες, σε μια απογραφή που έκαναν οι ίδιοι. Σε μια χώρα που δημογραφικά συρρικνώνεται αυτοί πολλαπλασιάζονται. Μόνιμοι, ανεξάρτητα αν χρειάζονται κι αν παράγουν. Με μισθό ανέγγιχτο που δε ρυθμίζεται με βάση πόσα μπορεί να πληρώσει ο φορολογούμενος αλλά με βάση όσα τους υποσχέθηκαν πολιτικοί και πολιτικάντιδες "με τα λεφτά των άλλων". Με χίλιες δυο ανούσιες δικαιολογίες. "Θα μας εξοντώσει το κομματικό κράτος γι' αυτό είμαστε μόνιμοι", σου λένε. Κι ας έχουν συνδικαλιστικά όργανα πανίσχυρα που όχι απόλυση δε χαμπαριάζουν ούτε κόκκο σκόνης πάνω στο σωρό των προνομίων τους. "Η μείωση των δικών μας μισθών θα παγώσει κι άλλο την αγορά". Μπαρούφες. Η μείωση των μισθών τους θα αλαφρώσει τη φορολογία και θα απελευθερώσει κεφάλαια στην αγορά.


• 
  
  Μέσα σ' όλα τα προνόμιά των δημοσίων υπαλλήλων, οι ειδικές τους κατηγορίες. Μέσα στη μέθη των προνομίων, προσπορίζονταν προνόμια πάνω στα προνόμια. Επιδόματα στους υπαλλήλους του ΥΠΟΙΚ για να κάνουν ανεξάρτητα τη δουλειά τους! Μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται πλέον! Τρεις μήνες διακοπές οι εκπαιδευτικοί γιατί έτσι γίνεται στην Ευρώπη σου λένε! Αμ δε που γίνεται έτσι στην Ευρώπη! Μόνο σε κάτι φυλές στην Νότιο Βαλκανική! Τείχη ψεμμάτων και αποπροσανατολιστικών συγκρίσεων και στον πάτο του βαρελιού ο μισθός να καταβάλλεται για εργασία που δεν παρέχεται!


• 
  
  Κλειστά επαγγέλματα με την εγγύηση του κράτους. Περιουσίες που συγκροτήθηκαν πάνω στην άυλη αξία αδειών που εξαρτώνται από ένα νόμο σ' ένα συρτάρι, προϊόν πιέσεων και συναλλαγών. Ιδιοκτήτες ταξί που δεν οδηγούν ταξί (!) αλλά απλώς επένδυσαν σε ένα χαρτί, όχι για να βγάλουν μεροκάματο αλλά για να κερδίσουν σε υπεραξία. Κερδοσκόποι από τους πιο σκληρούς και μάλιστα σε μια αγορά αφορολόγητη και αδιαφανή. Κι ένα σωρό άλλα κάστρα. Φαρμακοποιοί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, γιατροί κι εγώ δεν ξέρω ποια άλλα επαγγέλματα. Δεν μπορείς σου λένε να ανοίξεις φαρμακείο απένανται σε άλλο φαρμακείο κι ας είσαι απόφοιτος της φαρμακευτικής ογδόντα πανεπιστημίων. Γιατί; Κι άλλο ανέκδοτο:"Για να προστατευθεί η δημόσια υγεία!". Δεν μπορείς σου λέει αν είσαι δικηγόρος στην Αθήνα να ασκήσεις το επάγγελμά σου στη Θεσσαλονίκη. Γιατί; Άγνωστον! Δικαιολογίες πολλές. Όλα συγκλίνουν στον πηρύνα του θέματος: μην ενοχλείτε τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντά μας για να μην σας ενοχλήσουμε. Για να μη μείνετε χωρίς ταξί, φαρμακεία, γιατρούς κι ό,τι άλλο. Εν τω μεταξύ, αυτοί οι κοινωνικοί εκβιαστές - οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι είτε ελεύθεροι επαγγελματίες είτε εργοδότες, δεν είναι εργαζόμενοι μισθωτοί - καμώνονται ότι υπερασπίζονται τον καταναλωτή(!) που τόσα χρόνια κατέκλεβαν με προκαθορισμένες τιμές, πάντα θυμίζω σε συνεννόηση με το κράτος, με προκαθορισμένες κοινές αμοιβές και βεβαίως χωρίς να παρέχουν με τους καλύτερους όρους τις υπηρεσίες τους. "Ω!" ξαναλένε υποκριτικά "αυτοί οι συνάδελφοι είναι μειοψηφία". Όχι. Δεν είναι. Πλειοψηφία είναι και το γνωρίζουμε όλοι.


• 
  
  ΔΕΚΟ.Εδώ γίνεται το μεγάλο πάρτυ σύγκλισης κομματικών και μη συμφερόντων. Γι' αυτό και πάρα πολλοί ταυτίζουν εντέχνως τις ΔΕΚΟ με αυτή ακόμη την Πατρίδα. "Ξεπουλιέται η Ελλάδα" ουρλιάζουν οι θιγόμενοι. Μα όταν έπαιρναν τα ακριβά τους προνόμια είτε υπό μορφήν πρόωρων (πολύ πρόωρων όμως!) συντάξεων είτε άλλων παροχών εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού και κατά συνέπεια εις βάρος του χρέους της χώρας δεν ξεπουλιόταν η Ελλάδα; Και τι δεν ακούγεται ως δικαιολογία. Θα έρθουν οι ξένοι - μπορεί και οι Τούρκοι!- να μας αγοράσουν τη ΔΕΗ(!), θα ανέβουν οι τιμές, οι ιδιώτες θα βάλουν εργαζόμενους Πακιστανούς, Ινδούς, Εσκιμώους. Ανοησίες, χιλιοειπωμένα ψέμματα και δυστυχώς όποια επιχειρηματολογία και να αναπτύξει κανείς απλώς διαπιστώνει ότι ο συνομιλητής του δεν ενδιαφέρεται να πεισθεί. Ενδιαφέρεται να μην χάσει τα προνόμιά του. Τόσο απλά και τόσο ανατριχιαστικά ωμά. Εδώ βέβαια, όπως είπαμε, στο θέμα της πώλησης των ΔΕΚΟ εμπλέκονται και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και περιφερόμενα ψευτο-στελέχη που γεμίζουν τα διοικητικά συμβούλια κι ένα σωρό μικροί και μεγάλοι παρατρεχάμενοι που είχαν το "κάτι τις" τους από την όλη ιστορία. Τέλος οι ΔΕΚΟ όμως, τέλος κι αυτά.


• 
  
  Ένα σωρό άλλοι προνομιούχοι - πάντοτε με τα λεφτά των άλλων - που δεν κατατάσσονται σε μια κατηγορία αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νέμονται συνειδητά ή ασυνείδητα τον κρατικό κορβανά ή τον κοινό μας πλούτο. Συνταξιούχοι που η σύνταξή τους δεν ανταποκρίνεται στις κρατήσεις τους αλλά απλώς αποτελεί "ανταμοιβή" συνδικαλιστικής πίεσης. "Τι με νοιάζει εμένα" σου λένε. "Εγώ πλήρωσα κρατήσεις". Ναι, αλλά πόσες και πότε; Και τελικά πόσα και για πόσο χρόνο θα εισπράτεις εις βάρος των υπολοίπων; Είναι αυτονόητο ότι δεν αναφερόμαστε σε ΑΜΕΑ ή σε ανίκανους προς εργασία. Αλλά σε 45ρηδες πρόωρα συνταξιοδοτούμενους, καθ' όλα νόμιμα και καθ΄όλα παράλογα. Αυθαιρετούχοι, που θα "τακτοποιηθούν" σε άλλο ένα κρεσέντο συνδιαλλαγής, νεμόμενοι το φυσικό πλούτο με το ανεκδοτολογικό "Να γκρεμίσουν πρώτα τις βίλες", επιχειρηματίες που κατέλαβαν τις τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές συχνότητες και σήμερα έχουν αναδειχθεί σε κήνσορες του δημόσιου βίου με το αζημείωτο και ο κατάλογος μπορεί να φθάσει μέχρι τα φεγγάρια του Κρόνου.Ακόμη και γνωστοί αθλητικοί σύλλογοι συγκαταλέγονται στη "γενική κατηγορία" των προνομιούχων που τακτοποιούσαν φορολογικές ή ασφαλιστικές τους οφειλές λόγω της δημοφιλίας τους, πάντοτε με την υποστήριξη πονηρών πολιτικάντιδων.
• Και φτάσαμε στο επίμαχο σημείο: πόσο ευθύνεται το πολιτικό σύστημα για την κατάσταση που δημιουργήθηκε; Είναι πολύ εύκολο να καταφύγει κανείς σε ακραία απλές λύσεις και να απαντήσει με διάφορα ανεδαφικά και λαϊκίστικα ή και υποκρίπτοντα δόλο φληναφήματα που είναι της μόδας. Όπως ότι οι πολιτικοί φταίνε για όλα, ή ότι αυτοί τα φάγανε ή τέλος πάντων μαζί τα φάγαμε ή κάποια παραλλαγή. Θα σε σοκάρω αλλά απλά είναι η άποψή μου. Όπως το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας πλιατσικολόγησε εις βάρος της μειοψηφίας, έτσι και το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού πλιατσικολόγησε εις βάρος - υπό την έννοια ότι τους "πήρε όλους η μπάλλα" - των ολίγων πολιτικών που δεν το έκαναν. Έτσι, και η ελληνική κοινωνία θεώρησε ότι αυτή είναι η "κανονική" κατάσταση - ότι δηλαδή τα κεκτημένα είναι δεδομένα - έτσι και οι πολιτικοί θεώρησαν ότι αυτή είναι η "κανονική" κατάσταση και μπορούν να μοιράζουν και να μοιράζονται φανερά ή αφανή προνόμια, να συναλλάσονται και σε κάποιες περιπτώσεις να κάνουν και το "κλασσικό" δωράκι στον εαυτό τους. κι αυτά είναι δεδομένα. Δεν τα "φάγαμε μαζί" λοιπόν. "Μας τα φάγατε, μαζί" είναι η σωστή έκφραση. Γιατί δεν είμαστε όλοι το ίδιο!

Από ποιούς όμως τα "έφαγαν" πολίτες και πολιτικοί;

Από όλους έμας τους υπόλοιπους. Ναι, είμαστε μειοψηφία. Μικρή ή μεγάλη δεν το ξέρω. Αλλά σίγουρα μειοψηφία.

Όλοι εμείς λοιπόν οι υπόλοιποι που - όπως είπαμε - σιωπηλά, ακούραστα, πληρώσαμε τους φόρους, δεν στηριχτήκαμε σε προνόμια αλλά στη δουλειά και στην έμπνευση και στην ικανότητα, δεν πιστέψαμε στην απεργία, στη βία, στον κοινωνικό εκβιασμό, είμαστε η μειοψηφία. Δεν πιστέψαμε σε αόρατους εχθρούς που μας κατασκεύασαν, σε "αόρατα συμφέροντα", σε ιδεοληψίες, σε οικονομικά κατασκευάσματα αποτυχημένα εκ γενετής. Είμαστε εμείς που επωμιζόμαστε κάθε φορά το κόστος των κατεβασμένων διακοπτών, των καταλήψεων, των "αγανακτισμένων", των "πικραμένων", των "θιγμένων", των "γνωστών-αγνώστων" που αντί να αναζητήσουν το δικό τους δρόμο προτιμούν να κλείσουν το δρόμο των άλλων. Και δεν καθαρίζουν ούτε το σκουπιδαριό τους στο διάβα τους. Τόση "αγανάκτιση"!

Όλοι εμείς που κλείσαμε και κλείνουμε τα αυτιά μας στα καλέσματα των σειρήνων που φωνάζουν να διατηρηθούν τα προνόμια ακόμη κι αν η χώρα οδηγηθεί σε καταστρεπτικές "λύσεις" εκτός Ευρώπης κι εκτός Ευρωζώνης. Που κλείνουμε τα μάτια στην ανικανότητα και στα ψέμματα της πολιτικής σκηνής που άλλοτε μας κοροϊδεύει με το "λεφτά υπάρχουν" κι άλλοτε μας παραπλανά με την υπόσχεση ότι έχει λύσεις που θα εξαφανίσουν το έλλειμμα σε δύο χρόνια.

Όλοι εμείς που πιστεύουμε στην πραγματική πρόοδο και δεν δεσμευόμαστε από τους μύθους και τα ταμπού της ελληνικής μιζέριας και δε φοβόμαστε να μιλήσουμε ελεύθερα, γνωρίζοντας ότι έχουμε απέναντί μας τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας: που λέμε ναι στις πλήρη απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων, στην πλήρη άρση της μονιμότητας και του ιδιόρυθμου "μισθοστασίου" του δημόσιου τομέα, στην πλήρη πώληση των ΔΕΚΟ, στην πλήρη απελευθέρωση από τα κρατικά δεσμά όλης της αγοράς. Που δεν υποκρινόμαστε ότι στηρίζουμε την -ανύπαρκτη - δωρεάν Παιδεία και Υγεία, στηρίζοντας ουσιαστικά μόνο τα συμφέροντα των μόνιμων αργόμισθων υπαλλήλων, αλλά στηρίζουμε την ειλικρινή κοστολόγιση όλων των υπηρεσιών του κράτους ως ισότιμου ανταγωνιστή των ιδιωτών. Που αναγνωρίζουμε ότι τη διαφθορά και το "φακελλάκι" και το φροντηστήριο τα εξέθρεψαν οι στρεβλώσεις του δημόσιου τομέα, στο όνομα των προνομιούχων υπαλλήλων/ψηφοφόρων και ως τέτοια θα εξαλειφθούν μόνο αν το κράτος λειτουργήσει με όρους ελεύθερης αγοράς.

Όλοι εμείς που προσδοκούμε και επικροτούμε το κέρδος και την επιχειρηματικότητα και δεν εξαρτηθήκαμε από τις κρατικές "εργολαβίες" και μπορούμε να επιβιώσουμε και να προκόψουμε, να προσαρμοστούμε και να προοδεύσουμε. Που θεωρούμε ότι η χώρα μας δεν ανήκει στον τρίτο, στον τέταρτο ή στο νιοστό κόσμο αλλά συγκαταλέγεται ή πρέπει να συγκαταλέγεται μεταξύ των προοδευμένων και σύγχρονων κρατών της Ευρώπης.

Όλοι εμείς που αρνούμαστε να συναλλαχθούμε με κομματικές νομενκλατούρες, να βάψουμε τον κόσμο πράσινο, μπλε, κόκκινο και να τον κρίνουμε με αυτό το σαχλό κριτήριο. Που πιστεύουμε στη Δημοκρατία και στο ρόλο των κομμάτων αλλά μας αφήνει αδιάφορους η κομματική συναλλαγή. Που δεν βλέπουμε τα κόμματα ως μοχλό πίεσης, ως μέσο διευκόλυνσης των επιδιώξεών μας ή ως οχήματα ανάδειξής μας. Που εν τέλει δεν έχουμε κομματικό όφελος ή επιδιώξεις και ποτέ δεν μπήκαμε στον πειρασμό να κεφαλαιοποιήσουμε πολιτικά τις θέσεις μας.

Όλοι εμείς δηλαδή, που μεμονωμένοι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, ασυσπείρωτοι που θα έλεγαν και οι μυημένοι στα κομματικά τερτίπια, θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε. Να αποτελούμε τη σιωπηλή, παραγωγική, αξιόπιστη μερίδα αυτής της κοινωνίας, που πάνω μας θα πατήσουν - εκ του ασφαλούς - οι υπόλοιποι για να παίξουν τα δικά τους συμφεροντολογικά παίγνια.

Αλλά η κρίση για εμάς έγινε η αφορμή να πέσουν οι μάσκες. Να πάρουν θέση και να αποκαλυφθούν οι πάντες. Και στο άμεσο μέλλον αυτό θα γίνει ακόμα πιο έντονο. Ακόμα πιο φορτικό. Να πάψουν πια οι κάθε λογής μικρο-μέτοχοι της διαφθοράς, της υποκρισίας και των προνομίων να κρύβονται πίσω από γελοίες δικαιολογίες και να σταθούν μπροστά στην κοινωνία παραδεχόμενοι ότι "Ναι! Θα κάνω ό,τι μπορώ εις βάρος των υπολοίπων ώστε να προστατευθούν τα προνόμιά μου!". Το βλέπουμε στα ταξί και σιγά-σιγά η κάθε κοινωνική ομάδα που θα καλείται να καταθέσει τα λάφυρα που σώρευε από το δικό μας κόπο, θα αποκαλύπτεται να παίξει τη δική της παράσταση στο θέατρο των δρόμων. Έργο επώδυνο. Αλλά εξόχως διδακτικό. Αφήστε πια τις δικαιολογίες και τα φτηνά εφευρήματά σας. Πείτε τουλάχιστον την αλήθεια. Δεν σας νοιάζει τι ακριβώς γίνεται στην Ευρώπη με τα επαγγέλματα, τους υπαλλήλους, τους πολιτικούς και τόσα άλλα. Σας ενδιαφέρει μια κοπτοραπτική προνομίων που ο τελικός ισολογισμός να βγαίνει πάλι υπέρ σας και εις βάρος όλων των υπολοίπων!

Υ.Γ. Δεν τον ξέρω τον Ραγκούση. Ούτε με ενδιαφέρει η πολιτική του εξέλιξη και ποσώς με απασχολεί η πολιτική στόχευση των επιλογών του. Για τους δικούς του λόγους επαγγέλεται πλήρη και πραγματική απελευθέρωση των αδειών ταξί. Λοιπή Κυβέρνηση, κόμματα, ιδιοκτήτες ταξί και ένα μέρος της κοινωνίας αντιδρούν ωθώντας τα πράγματα στην αντίθετη κατεύθυνση. Δεν ξέρω επίσης την κατάληξη του θέματος. Ούτε με αφορά άμεσα. Αλλά μην έρθεις μετά, στην περίπτωση που δεν απελευθερωθεί το επάγγελμα, και μου πεις ότι φταίνε οι πολιτικοί που δεν πάει η οικονομία και η κοινωνία μπροστά γιατί όπως αντιλαμβάνεσε θα γελάνε μαζί σου - για άλλη μια φορά! - και οι ρέγγες.

πηγή

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας " Ημέρα"

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας " ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ "

Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com

Στάση πληρωμών ολίγων ημερών

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Κυκλάδων, Ιωάννης Βρούτσης, με αφορμή οδηγία του Υπουργείου Οικονομικών που αναστέλλει τις πληρωμές του Δημοσίου, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η υπ’ αριθμ. 0006289/ 28-07-2011 πρωτοφανής οδηγία του Υπουργείου Οικονομικών, που εστάλη σήμερα προς τις ΔΟΥ όλης της χώρας, σχετικά με την αναστολή όλων των πληρωμών μισθοδοσίας και επιστροφής φόρων, προκαλεί έκπληξη και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια από τις γνωστές λογιστικές αλχημείες που επιχειρεί η κυβέρνηση, θέλοντας να παρουσιάσει διαφορετική εικόνα τόσο στα δημόσια έσοδα, όσο και στις δαπάνες του μηνός Ιουλίου.Η ενέργεια αυτή, δεν έχει προηγούμενο. Αφήνει έκθετο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, το οποίο καλούμε να δώσει άμεσα εξηγήσεις».

Καλά τα λέει ο κ. Βρούτσης, αλλά ότι πρόκειται για λογιστικό κόλπο. Μπορεί όμως να πρόκειται και για πρόβλημα ρευστότητας. Προσέξτε και την εγκύκλιο ότι δεν λέει πότε ακριβώς θα επαναληφθούν οι πληρωμές. Λέει απλώς αλλά για μετά την 1η Αυγούστου.

Από .... Antinews

Κυβερνητικό δωράκι στην ΙΝΤΡΑΛΟΤ

«Όλα» τα μηχανάκια για τα «φρουτάκια» χαρίζει μέχρι το 2020 ο Βενιζέλος στην ΙΝΤΡΑΛΟΤ. 

Ενώ μέχρι τώρα το νομοσχέδιο προέβλεπε την παραχώρηση μόνο μέρους των μηχανημάτων αυτών(16.500), με τροποποίηση που κατέθεσε σήμερα ο Ευ. Βενιζέλος, δίνει στον ΟΠΑΠ (δηλαδή στον μοναδικό συμβεβλημένο ιδιώτη πάροχο την ΙΝΤΡΑΛΟΤ) και τα 35.000 μηχανήματα. (ο κατασκευαστής και πάροχος των μηχανημάτων αυτών η ΙΝΤΡΑΛΟΤ θα παίρνει το 8% από τα έσοδα μέχρι το 2020)

Βέβαια οι βουλευτές κατήγγειλαν «σκάνδαλο» αλλά ο κ. Βενιζέλος ισχυρίστηκε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να πουληθεί ακριβότερα ο ΟΠΑΠ έτσι ώστε συγκεντρωθούν τα χρήματα που απαιτούνται μέχρι τον Δεκέμβριο σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο.

Να θέσουμε σε κίνδυνο το δάνειο από το Ταμείο Στήριξης; Ρώτησε ο κ. Βενιζέλος βάζοντας πάλι τα γνωστά εκβιαστικά διλήμματα που επαναλαμβάνει πλέον καθημερινά η κυβέρνηση…

Θ. Καράογλου(ΝΔ): καταψηφίζουμε κάθε διάταξη για τυχερά παίγνια…

Δ. Παπαδημούλης(ΣΥΡΙΖΑ): Είναι σκάνδαλο, είναι τεράστιο θέμα δίνεται μπόνους στην ΙΝΤΡΑΛΟΤ το μονοπώλιο του στοιχήματος…

Από .......  Antinews

Σώζουν τις τράπεζες αδιαφορώντας για τον λαό

 Αναρτήθηκε από.......  energoipoliteskv.blogspot.com

ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ, ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ… ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Η... ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ (VA PENCIERO)

ΜΑΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΠΛΕΟΝ, ΓΙΑΤΙ Η ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΑΣ

ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΖΥΓΟ

ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΥΝΟΥΣ ΚΑΙ

ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥΣ… "ΟΙΚΟΥΣ"

NABUCCO στη Ρώμη.

Καμμία σχέση με το NABUCCO στο Ηρώδειο.

Στις 12 Μαρτίου, ο Silvio Berlusconi κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η Ιταλία γιόρταζε τα 150 χρόνια από την ίδρυσή της και με αυτή την ευκαιρία, στην όπερα της Ρώμης, δόθηκε μια παράσταση όπερας, της πιο συμβολικής αυτής της ενοποίησης:Nabucco του Giuseppe Verdi υπό τη διεύθυνση του Riccardo Muti.

Το έργο Nabucco του Verdi είναι ένα έργο τόσο μουσικό όσο και πολιτικό: αφορά την ιστορία της σκλαβιάς των Εβραίων στη Βαβυλώνα, και η περίφημη άρια «Va pensiero»τραγουδιέται από τους καταπιεσμένους σκλάβους. Στην Ιταλία, το τραγούδι αυτό είναι το σύμβολο της αναζήτησης της ελευθερίας του λαού, ο οποίος στα 1840 – όταν και γράφτηκε η όπερα - ήταν καταπιεσμένος από την αυτοκρατορία των Αψβούργων, και πάλευε μέχρι τη δημιουργία της ενωμένης Ιταλίας.

Πριν αρχίσει η συναυλία, ο Gianni Alemanno, δήμαρχος της Ρώμης, ανέβηκε στη σκηνή για να καταγγείλει τις μειώσεις της κυβέρνησης στον προϋπολογισμό για τον πολιτισμό. Και αυτό, ενώ ο Alemanno είναι μέλος του κυβερνώντος κόμματος και πρώην υπουργός του Berlusconi.

Αυτή η πολιτική παρέμβαση, σε μια πολιτιστική στιγμή από τις πιο συμβολικές για την Ιταλία, θα προκαλέσει ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα, ιδίως τη στιγμή που ο ίδιος ο Berlusconi ήταν παρών στη συναυλία.

Όπως δήλωσε στους Times o Ricardo Muti, διευθυντής της ορχήστρας, «…ήταν μια βραδιά αληθινής επανάστασης».

«Στην αρχή, υπήρχε ένα μεγάλο χειροκρότημα από το κοινό. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε τη συναυλία. Όλα πήγαιναν πολύ καλά, αλλά όταν φτάσαμε στο σημείο του Va pensiero, αισθάνθηκα αμέσως ότι η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη στο κοινό. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείτε να περιγράψετε, αλλά που τα αισθάνεστε. Πριν, υπερίσχυε η σιωπή του κοινού. Τη στιγμή όμως που το κοινό κατάλαβε ότι θα ξεκινούσε το Va pensiero, η σιωπή γέμισε από μια πραγματική θέρμη. Μπορούσαμε να αισθανθούμε τη σπλαχνική αντίδραση του κοινού στο θρήνο των σκλάβων που τραγουδούνε « Oh ma patrie, si belle et perdue!». (Ω πατρίδα μου, τόσο όμορφη και χαμένη)

Ενώ η χορωδία έφτανε στο τέλος, στο κοινό κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να φωνάζουν «Bis». Το κοινό άρχισε να φωνάζει «Vive l’Italie!» και «Vive Verdi!». Άνθρωποι από τα θεωρεία άρχισαν να πετούν χαρτιά συμπληρωμένα με πατριωτικά μηνύματα –κάποια έγραφαν «Muti, sénateur à vie».

Αν και το είχε κάνει για μία και μοναδική φορά στη Σκάλα του Μιλάνου το 1986, ο Muti δίσταζε να κάνει ένα bis για το Va pensiero. Για αυτόν, μία όπερα πρέπει να πηγαίνει από την αρχή ως το τέλος. «Δεν ήθελα να παίξουν απλά ένα encore. Θα έπρεπε να υπάρχει μια ιδιαίτερη πρόθεση».

Όμως στο κοινό είχε ήδη ξυπνήσει το πατριωτικό συναίσθημα. Με μία θεατρική κίνηση, ο διευθυντής της ορχήστρας γύρισε τελικά την πλάτη στο podium, κοιτάζοντας το κοινό και τον Berlusconi, και είπε τα εξής:

[Αφού οι εκκλήσεις του κοινού για ένα bis έχουν σταματήσει, από το κοινό ακούγεται «Ζήτω η Ιταλία»]

«Ναι συμφωνώ με αυτό «Ζήτω η Ιταλία» αλλά (χειροκροτήματα) «δεν είμαι πια 30 ετών και έχω ζήσει τη ζωή μου, όμως σαν ένας Ιταλός που έχει γυρίσει τον κόσμο, ντρέπομαι για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου. Για αυτό συναινώ με το αίτημά σας για bis για το Va pensiero. Δεν είναι μόνο για την πατριωτική χαρά που αισθάνομαι, αλλά γιατί απόψε, και ενώ διεύθυνα τη χορωδία που τραγουδούσε «Ω πατρίδα μου, όμορφη και χαμένη» σκέφτηκα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, θα σκοτώσουμε τον πολιτισμό πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η ιστορία της Ιταλίας. Και σε αυτή την περίπτωση, εμείς, η πατρίδα μας, θα είναι πραγματικά «όμορφη και χαμένη».

[Επευφημίες, συμπεριλαμβανομένων και των καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή]

«Θα ήθελα τώρα… πρέπει να δώσουμε νόημα σε αυτό το τραγούδι. Αφού είμαστε στο Σπίτι μας, το θέατρο της πρωτεύουσας, και με μία χορωδία που τραγούδησε περίφημα, και που συνοδεύεται περίφημα, αν θέλετε, σας προτείνω να ενωθείτε μαζί μας και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί».

Έτσι προσκάλεσε το κοινό να τραγουδήσει μαζί με τη χορωδία των σκλάβων. «Είδα ομάδες ανθρώπων να σηκώνονται. Όλη η Όπερα της Ρώμης σηκώθηκε. Η χορωδία επίσης σηκώθηκε. Ήταν μια μαγική στιγμή μέσα στην όπερα. Εκείνη τη βραδιά δεν ήταν μόνο μια συναυλία του Nabucco, αλλά επίσης ήταν μια δήλωση (statement) του θεάτρου της πρωτεύουσας υπ’ όψη των πολιτικών».

( απολαύστε ό,τι συνέβη.....)

Από .... activistis

«ΔΙΑΥΓΕΙΑ»: «ΠΑΤΩΣΕ» ΣΤΗΝ Ε.Ε, ΕΦΑΓΕ «ΠΟΡΤΑ» ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com

Εκτός των υποψηφιοτήτων που θα διαγωνισθούν τόσο για το Βραβείο αλλά και το Πιστοποιητικό καλύτερης πρακτικής έμεινε η μοναδική ελληνική υποψηφιότητα για το 3^ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Δημοσίου Τομέα 2011 (European Public Services Award - EPSA 2011), η πολυδιαφημισμένη «Διαύγεια».
Συγκεκριμένα, παρότι από τις 274 υποψηφιότητες από 32 ευρωπαϊκές χώρες και θεσμούς της Ε.Ε. πέρασαν στον «τελικό» παραπάνω από μία στις τέσσερις (συνολικά 79 υποψηφιότητες) η «Διαύγεια» δεν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές, αποδεικνύοντας δυστυχώς ότι δεν αποτελεί εξαγώγιμο προϊόν.

79 υποψηφιότητες στον «τελικό»

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα Ειδικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων επιλέχτηκαν 21 υποψηφιότητες από 10 χώρες που θα αξιολογηθούν κατά το τελευταίο στάδιο του διαγωνισμού το Σεπτέμβριο του 2011 προκειμένου να βραβευθούν και 58 από 18 ευρωπαϊκές χώρες που θα λάβουν το Πιστοποιητικό καλύτερης πρακτικής. Οι χώρες με τις περισσότερες συμμετοχές είναι η Ισπανία (12), η Αυστρία (8) και η Γερμανία (7).
Να σημειωθεί ότι οι υποψηφιότητες υποβλήθηκαν από 116 φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, 66 περιφέρειες, 88 από φορείς κεντρικής διοίκησης και 7 από θεσμούς της Ε.Ε. σε τρία θεματικά πεδία:
- Παροχή «έξυπνων» υπηρεσιών προς τους πολίτες μέσα σ' ένα ψυχρό οικονομικό κλίμα (106 υποψηφιότητες)
- Ανοικτός Δημόσιος Τομέας μέσω της Συνεργατικής Διακυβέρνησης (115 υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων και το Πρόγραμμα «Διαύγεια»)
- Προς την Οικολογία: Συγκεκριμένες λύσεις από το Δημόσιο Τομέα (53 υποψηφιότητες).

«Πόρτα» και στις ΗΠΑ

Όμως το πρόγραμμα «Διαύγεια» δεν έφαγε «πόρτα» μόνο στην Ε.Ε. Σύμφωνα με πληροφορίες τόσο ο υπουργός Υποδομών Γιάννης Ραγκούσης όσο και ο υφυπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Παντελής Τζωρτζάκης παρότι προσκλήθηκαν να λάβουν μέρος στην προπαρασκευαστική συνάντηση υψηλού επιπέδου για την Ανοικτή Διακυβέρνηση, η οποία τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και πραγματοποιήθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ την Τρίτη 12 Ιουλίου, δεν ήταν στον κατάλογο των ομιλητών και ως εκ τούτου το πρόγραμμα «Διαύγεια» δεν παρουσιάστηκε στη συνάντηση!
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη συνάντηση ήταν μια διεθνής πρωτοβουλία των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Βραζιλίας και ειδικότερα των υπουργών Εξωτερικών των δυο χωρών, Χίλαρι Κλίντον και Αντόνιο Πατριότα.

Από ...... aftodioikisi