Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Το χθεσινό σώου των αρχηγών: Προδικτατορικό σκηνικό
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Παίχτηκε μια ακόμα θεατρική παράσταση του πολιτικού κόσμου με τη δραματοποιημένη συνάντηση του κατοχικού πρωθυπουργού και των κομματικών αρχηγών του καθεστώτος, το οποίο τελεί υπό την κατοχή των διεθνών μηχανισμών του χρήματος.
Καταρχήν το πολιτικό αυτό σώου ήταν επί της ΟΥΣΙΑΣ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟ!!!
Το να συμμετέχεις στο πρωθυπουργικό μελόδραμα-θέαμα της συνάντησης, αυτό και μόνο νομιμοποιεί το κυβερνητικό καθεστώς των «συμβολαίων θανάτου» που εκτελεί αυτή η κυβέρνηση εναντίον της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο και εκτελεί με υπερβάλλοντα ζήλο και...πρωτοφανή αγριότητα τις εντολές των διεθνών αρπακτικών του ιμπεριαλισμού.
Το να κάθεσαι στο τραπέζι για συζήτηση και να συμμετέχεις στα μελοδραματικά σώου αυτού του πρωθυπουργού, αυτό σημαίνει ΑΠΟΔΟΧΗ και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της κατάστασης: Του υπάρχοντος καθεστώτος και της κυβέρνησης των ανδρεικέλων…
Μπορεί να συνδιαλέγεσαι και να συζητάς με τους ληστές του ελληνικού λαού, με τους δολοφόνους της ελληνικής κοινωνίας και με δωσίλογους;
ΟΛΑ τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση, «μυστική διπλωματία» για την εξαπάτηση των θυμάτων και των σφαγιασθέντων, χάπια ζαχαρωμένα για τους μελλοθάνατους…
ΟΤΑΝ, συνεπώς, συμμετέχεις και νομιμοποιείς την ΑΠΑΤΗ, τότε επί της ΟΥΣΙΑΣ συναινείς.
ΣΥΝΑΙΝΕΙΣ με υποκριτικά λογύδρια αντιπολιτευτικά, με την κάλπικη «πολιτική διπλωματία»: Αυτή των μεγάλων λόγων και «ταξικών» δήθεν καταγγελιών εναντίον της «συναίνεσης», όπως κάνει η ηγεσία του ΚΚΕ, οι «επιστήμονες» της πολιτικής κοροϊδίας.
Τρέχει η Παπαρήγα στις μελοδραματικές πρωθυπουργικές φιέστες και μετά καταγγέλλει «ταξικά» και «βροντερά» την «κακούργα» κυβέρνηση, τους διεθνείς πατρόνες της και τη … «συναίνεση»!!!!
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αποτελεί απλώς γρανάζι του καθεστώτος, το «άλλοθι» της καθεστωτικής μοχθηρίας, αλλά και μία από τις πιο βασικές ασφαλιστικές δικλίδες αυτού του καθεστώτος…
Αυτό, λοιπόν, το θέατρο της «συναίνεσης» στην ΠΡΑΞΗ, και των διαφωνιών, ακόμα και καταγγελιών στα λόγια, δεν ήταν δίχως δόλο και υπολογισμό. Ήταν ένα καθεστωτικό θέατρο με ένα και μόνο στόχο: Να δραματοποιήσει το συμβάν, δηλαδή το γεγονός ότι βρισκόμαστε προ των πυλών της χρεοκοπίας και της καταστροφής τα οποία για να τα αποφύγουμε θα πρέπει να κηρύξουμε τη χώρα σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».
Όλο αυτό το μελόδραμα-σώου, έξω από το λίπος της διπλωματικής ρητορείας, διατυπώνει καθαρά τούτο: οι καταστάσεις είναι εξαιρετικά έκτακτες και ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας», δηλαδή ΩΜΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ κεκαλυμμένη με ποικίλα χρώματα απάτης: με όλα τα χρώματα της πολιτικής ίριδας, «αρίστων», «σοφών» και «εντίμων», «υπεράνω ιδεολογιών και πολιτικών», «εθναρχών», κ.λπ….
Κατέστρεψαν την Ελλάδα συθέμελα, ισοπέδωσαν τα πάντα, λεηλάτησαν τα πάντα, έχουν βάλει τον ελληνικό λαό στο φέρετρο με την ΠΡΑΚΤΙΚΗ συναίνεση ΟΛΩΝ ( αλλά με αντιπολιτευτικές ηχηρές ρητορείες) ΚΑΙ τώρα που ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να βγει από το φέρετρο και να εξεγερθεί, ΤΩΡΑ αυτοί που τον βύθισαν στο βάραθρο της καταστροφής μιλάνε για «σωτηρία» από την «καταστροφή»!!!!
Την καταστροφή θέλουν να ολοκληρώσουν, την ολική αποτέφρωση της ελληνικής κοινωνίας ΘΕΛΟΥΝ, και όχι να μας βγάλουν από την άβυσσο της καταστροφής που οι ίδιοι μας έριξαν…
Τη συνέχιση της λεηλασίας του ελληνικού λαού και την ολοσχερή χρεοκοπία και διάλυση της ελληνικής κοινωνίας προωθούν στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας», με το δικτατορικό σχήμα που ετοιμάζουν: Κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας»!!!
Οι λεονταρισμοί του πρωθυπουργού ότι «δεν θα αποδεχτεί καμιά λύση, αν δεν υπάρξει συνολική λύση», αποτελούν μέρος αυτής της δραματοποιημένης σκηνοθεσίας- απάτης.
Η «ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» είναι αυτή που προωθεί η ΕΕ και τα διεθνή κέντρα εξουσίας: Η χρεοκοπία των αδύνατων κρατών-μελών για τη διόγκωση των κερδών των ισχυρών ιμπεριαλιστών και την κερδοσκοπική ασυδοσία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Η «συνολική λύση» είναι η ολοσχερής διάλυση της Ελλάδας, η μετατροπή της σε προτεκτοράτο-επαρχία των πλανητικών αρπακτικών και η πτώση του ελληνικού λαού στην κατάσταση του δούλου…
Η «συνολική λύση» Είναι:
α) Η αποδοχή και εφαρμογή του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας», που θα αποτελέσει το νέο πανευρωπαϊκό μνημόνιο και θα φέρει νέες μειώσεις μισθών, παραπέρα ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και «φρένο» στο δημόσιο χρέος με νομοθετική πράξη.
β) Η «νέα ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση», βάσει της οποίας θα καθοριστούν οι νέοι ασφυκτικοί για τους λαούς κανόνες για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και για την «αυστηρή τήρηση» των δημοσιονομικών μεγεθών (ελλείμματα και κρατικά χρέη) στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
γ) Οι «όροι εξυπηρέτησης του χρέους από τα κράτη - μέλη» και ο ρόλος του «μελλοντικού μηχανισμού στήριξης της ΕΕ».
Πάνω σε αυτήν τη «συνολική λύση» συμφωνούν, ακόμα και στα λόγια όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις με διπλωματικές ρητορικές παραλλαγές, πλην ΚΚΕ και ΣΥΝ, τα οποία συναινούν ΠΡΑΚΤΙΚΑ και καταγγέλλουν λεκτικά…
Η ΝΔ, π.χ., ανακυκλώνει την κούφια αντιμνημονιακή ρητορική, με πυροτεχνήματα όπως αυτό περί «αλλαγής των όρων του μνημονίου», ενώ την ίδια στιγμή δηλώνει ανοιχτά ότι συμφωνεί με το ευρωμνημόνιο διαρκείας.
Επί της ουσίας, ο πρόεδρος της ΝΔ, όπως φάνηκε καθαρά και από τη δήλωση που έκανε μετά τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, ενθαρρύνει την κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα στην υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, τασσόμενος ταυτόχρονα ανοιχτά υπέρ μιας «συνολικής λύσης» σε επίπεδο ΕΕ και υπέρ του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας».
Ο Αντ. Σαμαράς εξέφρασε την υποστήριξή του στα ζητήματα που προωθεί η κυβέρνηση, όσον αφορά στη διαχείριση του χρέους (επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ., μείωση του κόστους δανεισμού, επαναγορά ελληνικών ομολόγων, ευρωομόλογο), σηματοδοτώντας καθαρά τη συναίνεσή του και την «εθνική» συστράτευσή του, επενδύοντάς τα με τη ρητορική της σύγχυσης: «Η ικανοποίηση αυτού του πακέτου, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδεθεί με νέα, σκληρά μέτρα για την ελληνική οικονομία».
Για τον Καρατζαφέρη δεν το συζητάμε καθόλου: Αυτός ζητά «επιθετική πολιτική», δηλαδή ακόμα πιο άγρια επίθεση κατά του ελληνικού λαού!!!
Στο ίδιος μήκος κύματος, διακριτικά και διπλωματικά και οι άλλες τσόντες του κυβερνητικού οικοδομήματος: Ντόρα, Κουβέλης…
Η θεατρική παράσταση που παίχθηκε με τους αρχηγούς των κομμάτων σηματοδοτεί και κάτι ακόμα: ότι το πιθανότερο είναι ότι η κυβέρνηση «Εθνικής σωτηρίας» που ετοιμάζουν, το πραξικόπημα της «έκτακτης ανάγκης», δεν θα είναι κυβέρνηση οικουμενική των κομμάτων.
Για το εκκολαπτόμενο αυτό πραξικόπημα διαβάστε τις αναλύσεις μας ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5447
Τα κόμματα θα ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ σιωπηρώς το πραξικόπημα (εξάλλου όλα τα πραξικοπήματα των διεθνών «μαφιόζων» τα έχουν αποδεχτεί), αλλά δεν θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση για να «ανανεωθούν» και να αποτελέσουν τις «δημοκρατικές» εφεδρείες απάτης μετά την «εθνική σωτηρία» μας, δηλαδή όταν τα πάντα θα έχουν συντελεστεί!!!!
Φαίνεται ότι πολύ σύντομα θα έχουμε μια άγρια πολιτική δικτατορία των διεθνών κέντρων εξουσίας και με τη σιωπηρή αποδοχή των κομμάτων.
Μόνο ο λαός μπορεί να αναχαιτίσει αυτήν την εξέλιξη και να τινάξει τα σχέδιά τους στον αέρα με τη δυναμική κάθοδό του στους δρόμους.
Διαφορετικά, ας ετοιμάσουμε τα νέα «Κρυφά Σχολειά», τις υποδομές της «παράνομης» δράσης: Του Λόγου και της Πράξης…
Ρεσάλτο
Παίχτηκε μια ακόμα θεατρική παράσταση του πολιτικού κόσμου με τη δραματοποιημένη συνάντηση του κατοχικού πρωθυπουργού και των κομματικών αρχηγών του καθεστώτος, το οποίο τελεί υπό την κατοχή των διεθνών μηχανισμών του χρήματος.
Καταρχήν το πολιτικό αυτό σώου ήταν επί της ΟΥΣΙΑΣ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΟ!!!
Το να συμμετέχεις στο πρωθυπουργικό μελόδραμα-θέαμα της συνάντησης, αυτό και μόνο νομιμοποιεί το κυβερνητικό καθεστώς των «συμβολαίων θανάτου» που εκτελεί αυτή η κυβέρνηση εναντίον της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο και εκτελεί με υπερβάλλοντα ζήλο και...πρωτοφανή αγριότητα τις εντολές των διεθνών αρπακτικών του ιμπεριαλισμού.
Το να κάθεσαι στο τραπέζι για συζήτηση και να συμμετέχεις στα μελοδραματικά σώου αυτού του πρωθυπουργού, αυτό σημαίνει ΑΠΟΔΟΧΗ και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της κατάστασης: Του υπάρχοντος καθεστώτος και της κυβέρνησης των ανδρεικέλων…
Μπορεί να συνδιαλέγεσαι και να συζητάς με τους ληστές του ελληνικού λαού, με τους δολοφόνους της ελληνικής κοινωνίας και με δωσίλογους;
ΟΛΑ τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση, «μυστική διπλωματία» για την εξαπάτηση των θυμάτων και των σφαγιασθέντων, χάπια ζαχαρωμένα για τους μελλοθάνατους…
ΟΤΑΝ, συνεπώς, συμμετέχεις και νομιμοποιείς την ΑΠΑΤΗ, τότε επί της ΟΥΣΙΑΣ συναινείς.
ΣΥΝΑΙΝΕΙΣ με υποκριτικά λογύδρια αντιπολιτευτικά, με την κάλπικη «πολιτική διπλωματία»: Αυτή των μεγάλων λόγων και «ταξικών» δήθεν καταγγελιών εναντίον της «συναίνεσης», όπως κάνει η ηγεσία του ΚΚΕ, οι «επιστήμονες» της πολιτικής κοροϊδίας.
Τρέχει η Παπαρήγα στις μελοδραματικές πρωθυπουργικές φιέστες και μετά καταγγέλλει «ταξικά» και «βροντερά» την «κακούργα» κυβέρνηση, τους διεθνείς πατρόνες της και τη … «συναίνεση»!!!!
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αποτελεί απλώς γρανάζι του καθεστώτος, το «άλλοθι» της καθεστωτικής μοχθηρίας, αλλά και μία από τις πιο βασικές ασφαλιστικές δικλίδες αυτού του καθεστώτος…
Αυτό, λοιπόν, το θέατρο της «συναίνεσης» στην ΠΡΑΞΗ, και των διαφωνιών, ακόμα και καταγγελιών στα λόγια, δεν ήταν δίχως δόλο και υπολογισμό. Ήταν ένα καθεστωτικό θέατρο με ένα και μόνο στόχο: Να δραματοποιήσει το συμβάν, δηλαδή το γεγονός ότι βρισκόμαστε προ των πυλών της χρεοκοπίας και της καταστροφής τα οποία για να τα αποφύγουμε θα πρέπει να κηρύξουμε τη χώρα σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».
Όλο αυτό το μελόδραμα-σώου, έξω από το λίπος της διπλωματικής ρητορείας, διατυπώνει καθαρά τούτο: οι καταστάσεις είναι εξαιρετικά έκτακτες και ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας», δηλαδή ΩΜΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ κεκαλυμμένη με ποικίλα χρώματα απάτης: με όλα τα χρώματα της πολιτικής ίριδας, «αρίστων», «σοφών» και «εντίμων», «υπεράνω ιδεολογιών και πολιτικών», «εθναρχών», κ.λπ….
Κατέστρεψαν την Ελλάδα συθέμελα, ισοπέδωσαν τα πάντα, λεηλάτησαν τα πάντα, έχουν βάλει τον ελληνικό λαό στο φέρετρο με την ΠΡΑΚΤΙΚΗ συναίνεση ΟΛΩΝ ( αλλά με αντιπολιτευτικές ηχηρές ρητορείες) ΚΑΙ τώρα που ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να βγει από το φέρετρο και να εξεγερθεί, ΤΩΡΑ αυτοί που τον βύθισαν στο βάραθρο της καταστροφής μιλάνε για «σωτηρία» από την «καταστροφή»!!!!
Την καταστροφή θέλουν να ολοκληρώσουν, την ολική αποτέφρωση της ελληνικής κοινωνίας ΘΕΛΟΥΝ, και όχι να μας βγάλουν από την άβυσσο της καταστροφής που οι ίδιοι μας έριξαν…
Τη συνέχιση της λεηλασίας του ελληνικού λαού και την ολοσχερή χρεοκοπία και διάλυση της ελληνικής κοινωνίας προωθούν στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας», με το δικτατορικό σχήμα που ετοιμάζουν: Κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας»!!!
Οι λεονταρισμοί του πρωθυπουργού ότι «δεν θα αποδεχτεί καμιά λύση, αν δεν υπάρξει συνολική λύση», αποτελούν μέρος αυτής της δραματοποιημένης σκηνοθεσίας- απάτης.
Η «ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» είναι αυτή που προωθεί η ΕΕ και τα διεθνή κέντρα εξουσίας: Η χρεοκοπία των αδύνατων κρατών-μελών για τη διόγκωση των κερδών των ισχυρών ιμπεριαλιστών και την κερδοσκοπική ασυδοσία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Η «συνολική λύση» είναι η ολοσχερής διάλυση της Ελλάδας, η μετατροπή της σε προτεκτοράτο-επαρχία των πλανητικών αρπακτικών και η πτώση του ελληνικού λαού στην κατάσταση του δούλου…
Η «συνολική λύση» Είναι:
α) Η αποδοχή και εφαρμογή του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας», που θα αποτελέσει το νέο πανευρωπαϊκό μνημόνιο και θα φέρει νέες μειώσεις μισθών, παραπέρα ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και «φρένο» στο δημόσιο χρέος με νομοθετική πράξη.
β) Η «νέα ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση», βάσει της οποίας θα καθοριστούν οι νέοι ασφυκτικοί για τους λαούς κανόνες για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και για την «αυστηρή τήρηση» των δημοσιονομικών μεγεθών (ελλείμματα και κρατικά χρέη) στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
γ) Οι «όροι εξυπηρέτησης του χρέους από τα κράτη - μέλη» και ο ρόλος του «μελλοντικού μηχανισμού στήριξης της ΕΕ».
Πάνω σε αυτήν τη «συνολική λύση» συμφωνούν, ακόμα και στα λόγια όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις με διπλωματικές ρητορικές παραλλαγές, πλην ΚΚΕ και ΣΥΝ, τα οποία συναινούν ΠΡΑΚΤΙΚΑ και καταγγέλλουν λεκτικά…
Η ΝΔ, π.χ., ανακυκλώνει την κούφια αντιμνημονιακή ρητορική, με πυροτεχνήματα όπως αυτό περί «αλλαγής των όρων του μνημονίου», ενώ την ίδια στιγμή δηλώνει ανοιχτά ότι συμφωνεί με το ευρωμνημόνιο διαρκείας.
Επί της ουσίας, ο πρόεδρος της ΝΔ, όπως φάνηκε καθαρά και από τη δήλωση που έκανε μετά τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, ενθαρρύνει την κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα στην υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, τασσόμενος ταυτόχρονα ανοιχτά υπέρ μιας «συνολικής λύσης» σε επίπεδο ΕΕ και υπέρ του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας».
Ο Αντ. Σαμαράς εξέφρασε την υποστήριξή του στα ζητήματα που προωθεί η κυβέρνηση, όσον αφορά στη διαχείριση του χρέους (επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ., μείωση του κόστους δανεισμού, επαναγορά ελληνικών ομολόγων, ευρωομόλογο), σηματοδοτώντας καθαρά τη συναίνεσή του και την «εθνική» συστράτευσή του, επενδύοντάς τα με τη ρητορική της σύγχυσης: «Η ικανοποίηση αυτού του πακέτου, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδεθεί με νέα, σκληρά μέτρα για την ελληνική οικονομία».
Για τον Καρατζαφέρη δεν το συζητάμε καθόλου: Αυτός ζητά «επιθετική πολιτική», δηλαδή ακόμα πιο άγρια επίθεση κατά του ελληνικού λαού!!!
Στο ίδιος μήκος κύματος, διακριτικά και διπλωματικά και οι άλλες τσόντες του κυβερνητικού οικοδομήματος: Ντόρα, Κουβέλης…
Η θεατρική παράσταση που παίχθηκε με τους αρχηγούς των κομμάτων σηματοδοτεί και κάτι ακόμα: ότι το πιθανότερο είναι ότι η κυβέρνηση «Εθνικής σωτηρίας» που ετοιμάζουν, το πραξικόπημα της «έκτακτης ανάγκης», δεν θα είναι κυβέρνηση οικουμενική των κομμάτων.
Για το εκκολαπτόμενο αυτό πραξικόπημα διαβάστε τις αναλύσεις μας ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5447
Τα κόμματα θα ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ σιωπηρώς το πραξικόπημα (εξάλλου όλα τα πραξικοπήματα των διεθνών «μαφιόζων» τα έχουν αποδεχτεί), αλλά δεν θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση για να «ανανεωθούν» και να αποτελέσουν τις «δημοκρατικές» εφεδρείες απάτης μετά την «εθνική σωτηρία» μας, δηλαδή όταν τα πάντα θα έχουν συντελεστεί!!!!
Φαίνεται ότι πολύ σύντομα θα έχουμε μια άγρια πολιτική δικτατορία των διεθνών κέντρων εξουσίας και με τη σιωπηρή αποδοχή των κομμάτων.
Μόνο ο λαός μπορεί να αναχαιτίσει αυτήν την εξέλιξη και να τινάξει τα σχέδιά τους στον αέρα με τη δυναμική κάθοδό του στους δρόμους.
Διαφορετικά, ας ετοιμάσουμε τα νέα «Κρυφά Σχολειά», τις υποδομές της «παράνομης» δράσης: Του Λόγου και της Πράξης…
Ρεσάλτο
Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν !!!
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας. Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως.Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.
stopcartel newsdesk
Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας. Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως.Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.
stopcartel newsdesk
Συζητούν Αιγαίο χωρίς Καστελόριζο
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Της Κύρας Αδάμ
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Α. Νταβούτογλου επιβεβαίωσε επισήμως, σε συνέντευξή του πριν από τη σημερινή έλευσή του στην Αθήνα, τα θέματα συζήτησης στις διερευνητικές επαφές, τα οποία όμως η ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί πεισματικά να επιβεβαιώσει όλο το προηγούμενο διάστημα: ....
* εξαίρεση του Καστελόριζου από τις συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα,
* διαφοροποίηση των ορίων σε τμήματα του εθνικού εναέριου χώρου,
* τρόποι στρατιωτικών δραστηριοτήτων στο Αιγαίο και ασφάλειας πτήσεων, καθώς επίσης και συζητήσεις για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με πολιτική συμφωνία για τους νομικούς όρους που θα τη διέπουν.
Ο κ. Νταβούτογλου σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ανέφερε μεταξύ άλλων:
«...Οι διερευνητικές επαφές έχουν ρητό στόχο να εξετάσουν όλα τα θέματα που αφορούν τις διαφωνίες μας στο Αιγαίο. Επομένως είμαστε επικεντρωμένοι στο θέμα του Αιγαίου. Ωστόσο το Καστελόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο. Σε ό,τι αφορά το νησί του Καστελόριζου η Τουρκία έχει βάσιμες νομικές και πολιτικές θέσεις σε συμφωνία με το διεθνές δίκαιο και τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένης και της Χάγης...».
Δι' αυτού του τρόπου επιβεβαιώνεται πληθώρα δημοσιευμάτων που επιμένουν ότι η Αθήνα και η Αγκυρα, με επιμονή της τελευταίας, συζητούν στο θέμα της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας-Τουρκίας μόνον το Αιγαίο, χωρίς το Καστελόριζο, αφήνοντας «για αργότερα» τη συζήτηση για το ζωτικό θέμα της υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο. Εξυπακούεται ακόμα ότι οι δυο χώρες δεν έχουν αγγίξει καν το θέμα των ορίων των ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας.
Το υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε χθες να αντιδράσει _ κίνηση που δεν συνηθίζεται τις παραμονές επίσκεψης υπουργού, όταν μάλιστα γίνεται προσπάθεια να υπερτονιστεί «το καλό πνεύμα συνεργασίας» ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Στην ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει ότι «για την Ελλάδα στόχος των διερευνητικών επαφών είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε όλο το εύρος της, από τη Θράκη μέχρι το Καστελόριζο».
Σημειώνεται ότι η «βιαστική» ελληνική ανακοίνωση δεν αναφέρει λέξη για την ΑΟΖ, ενώ αποφεύγει να τοποθετηθεί και στις επόμενες θέσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας:
Υπερπτήσεις
Ο κ. Νταβούτογλου υποστήριξε «την ελευθερία των πτήσεων» στο Αιγαίο και προκαλώντας ανοιχτά τους Ελληνες πολίτες απέδωσε «σε εσφαλμένη αντίληψη της ελληνικής κοινής γνώμης (!) την "αντίληψη"» ότι «αν ο διεθνής εναέριος χώρος στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο και αλλού αντιμετωπίζεται ως εθνικός εναέριος χώρος ή εδαφική κυριαρχία αυτό είναι εσφαλμένο από κάθε έννοια και θα δημιουργήσει προβλήματα...».
Διά του τρόπου αυτού ο κ. Νταβούτογλου όχι μόνον απορρίπτει τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο των 10 ν.μ., αλλά αμφισβητεί απροκάλυπτα την κυριαρχία της Ελλάδας σε πλήθος νήσων του Αιγαίου.
Εχει όμως και τη λύση έτοιμη: (η απάντηση) είναι «η πρακτική της διαφοροποίησης των ορίων των εθνικών εναέριων χώρων, η αντίληψη περί της ευθύνης επίβλεψης του FIR και ώς έναν βαθμό ο καθορισμός των θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο...».
Είναι άγνωστο μέχρι στιγμής γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν απάντησε και σ' αυτό το σημείο στον κ. Νταβούτογλου, αφού δεν νοείται... σαλαμοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας, που είναι ενιαία σε ολόκληρο τον χερσαίο και νησιωτικό χώρο, ενώ παράλληλα ο ICAO έχει από το 1950 αναθέσει στην Ελλάδα τον έλεγχο του εναέριου χώρου στο FIR Αθηνών για σκοπούς έρευνας και διάσωσης και ασφάλειας πτήσεων.
Σε ό,τι αφορά το θέμα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, ο κ. Νταβούτογλου ανάβει το πράσινο φως «με την προϋπόθεση» ότι οι δύο χώρες θα έρθουν σε πολιτική συμφωνία για το νομικό πλαίσιο της συνεκμετάλλευσης.
Την ίδια «πολιτική συμφωνία» για τον καθορισμό του νομικού πλαισίου απαιτεί ο κ. Νταβούτογλου και για «την πραγματοποίηση στρατιωτικών δραστηριοτήτων και ασφάλειας πτήσεων στο Αιγαίο».
Από ..... citypressgr
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Α. Νταβούτογλου επιβεβαίωσε επισήμως, σε συνέντευξή του πριν από τη σημερινή έλευσή του στην Αθήνα, τα θέματα συζήτησης στις διερευνητικές επαφές, τα οποία όμως η ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί πεισματικά να επιβεβαιώσει όλο το προηγούμενο διάστημα: ....
* εξαίρεση του Καστελόριζου από τις συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα,
* διαφοροποίηση των ορίων σε τμήματα του εθνικού εναέριου χώρου,
* τρόποι στρατιωτικών δραστηριοτήτων στο Αιγαίο και ασφάλειας πτήσεων, καθώς επίσης και συζητήσεις για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με πολιτική συμφωνία για τους νομικούς όρους που θα τη διέπουν.
Ο κ. Νταβούτογλου σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ανέφερε μεταξύ άλλων:
«...Οι διερευνητικές επαφές έχουν ρητό στόχο να εξετάσουν όλα τα θέματα που αφορούν τις διαφωνίες μας στο Αιγαίο. Επομένως είμαστε επικεντρωμένοι στο θέμα του Αιγαίου. Ωστόσο το Καστελόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο. Σε ό,τι αφορά το νησί του Καστελόριζου η Τουρκία έχει βάσιμες νομικές και πολιτικές θέσεις σε συμφωνία με το διεθνές δίκαιο και τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένης και της Χάγης...».
Δι' αυτού του τρόπου επιβεβαιώνεται πληθώρα δημοσιευμάτων που επιμένουν ότι η Αθήνα και η Αγκυρα, με επιμονή της τελευταίας, συζητούν στο θέμα της υφαλοκρηπίδας Ελλάδας-Τουρκίας μόνον το Αιγαίο, χωρίς το Καστελόριζο, αφήνοντας «για αργότερα» τη συζήτηση για το ζωτικό θέμα της υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο. Εξυπακούεται ακόμα ότι οι δυο χώρες δεν έχουν αγγίξει καν το θέμα των ορίων των ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας.
Το υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε χθες να αντιδράσει _ κίνηση που δεν συνηθίζεται τις παραμονές επίσκεψης υπουργού, όταν μάλιστα γίνεται προσπάθεια να υπερτονιστεί «το καλό πνεύμα συνεργασίας» ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Στην ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει ότι «για την Ελλάδα στόχος των διερευνητικών επαφών είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε όλο το εύρος της, από τη Θράκη μέχρι το Καστελόριζο».
Σημειώνεται ότι η «βιαστική» ελληνική ανακοίνωση δεν αναφέρει λέξη για την ΑΟΖ, ενώ αποφεύγει να τοποθετηθεί και στις επόμενες θέσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας:
Υπερπτήσεις
Ο κ. Νταβούτογλου υποστήριξε «την ελευθερία των πτήσεων» στο Αιγαίο και προκαλώντας ανοιχτά τους Ελληνες πολίτες απέδωσε «σε εσφαλμένη αντίληψη της ελληνικής κοινής γνώμης (!) την "αντίληψη"» ότι «αν ο διεθνής εναέριος χώρος στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο και αλλού αντιμετωπίζεται ως εθνικός εναέριος χώρος ή εδαφική κυριαρχία αυτό είναι εσφαλμένο από κάθε έννοια και θα δημιουργήσει προβλήματα...».
Διά του τρόπου αυτού ο κ. Νταβούτογλου όχι μόνον απορρίπτει τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο των 10 ν.μ., αλλά αμφισβητεί απροκάλυπτα την κυριαρχία της Ελλάδας σε πλήθος νήσων του Αιγαίου.
Εχει όμως και τη λύση έτοιμη: (η απάντηση) είναι «η πρακτική της διαφοροποίησης των ορίων των εθνικών εναέριων χώρων, η αντίληψη περί της ευθύνης επίβλεψης του FIR και ώς έναν βαθμό ο καθορισμός των θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο...».
Είναι άγνωστο μέχρι στιγμής γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν απάντησε και σ' αυτό το σημείο στον κ. Νταβούτογλου, αφού δεν νοείται... σαλαμοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας, που είναι ενιαία σε ολόκληρο τον χερσαίο και νησιωτικό χώρο, ενώ παράλληλα ο ICAO έχει από το 1950 αναθέσει στην Ελλάδα τον έλεγχο του εναέριου χώρου στο FIR Αθηνών για σκοπούς έρευνας και διάσωσης και ασφάλειας πτήσεων.
Σε ό,τι αφορά το θέμα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, ο κ. Νταβούτογλου ανάβει το πράσινο φως «με την προϋπόθεση» ότι οι δύο χώρες θα έρθουν σε πολιτική συμφωνία για το νομικό πλαίσιο της συνεκμετάλλευσης.
Την ίδια «πολιτική συμφωνία» για τον καθορισμό του νομικού πλαισίου απαιτεί ο κ. Νταβούτογλου και για «την πραγματοποίηση στρατιωτικών δραστηριοτήτων και ασφάλειας πτήσεων στο Αιγαίο».
Από ..... citypressgr
Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Συνεδριάζει την Τετάρτη 9 Μαρτίου στις 8.00 μμ, στο Δημοτικό κατάστημα της έδρας στα Καμένα Βούρλα, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου.
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogspot.com
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΟΜΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΜΩΛΟΥ-ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρακτ. : 6
Αριθμ Πρωτ. : 2567/04.3.2011
Βαθμός προτερ/τας : Τακτικό
Ταχ. Δ/νση : Αγ.Παντελεήμονα 8
Τ.Κ. : 35008
Τηλέφωνο : 2235350029
Πληροφορίες : Γραφείο Προέδρου Δ.Σ
Fax : 2235022300
E-mail : kvourla@hol.gr
ΠΡΟΣ:
Αποδέκτες(όπως ο πίνακας αποδεκτών)
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
Πρακτικογράφο Δημοτικού Συμβουλίου
Καλείστε να προσέλθετε στη δημόσια τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που θα διεξαχθεί στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου στις 09 / 03 / 2011 ημέρα Τετάρτη και ώρα 18.00, για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα συνημμένα θέματα της ημερήσιας διάταξης.
Καμένα Βούρλα 04/01033/2011
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ
Ν. Καραμαζιώτης
Συνημμένα
1. Πίνακας θεμάτων ημερήσιας διάταξης
ΠΑΚΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΜΩΛΟΥ – ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
1. Έγκριση απολογισμού 2010 Γυμνασίου Αγ.Κωνσταντίνου
2. Έγκριση απολογισμού 2010 Δημοτικού Σχολείου-Νηπιαγωγείου Αγ.Κωνσταντίνου.
3. Διαγραφή χρέωσης δημοτικών τελών ύδρευσης.
4. Έγκριση σύναψης προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, της ΔΕΥΑΛ, της Φθιωτικής Αναπτυξιακής ΑΕ, και των υπολοίπων δήμων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα καταπολέμησης των κουνουπιών για το έτος 2011 στο Νομό Φθιώτιδας, με κόστος για το δήμο 17.200 € με ΦΠΑ.
5. Ορισμός δημοτικού συμβούλου ως εκπροσώπου στην επιτροπή χαρακτηρισμού των παραλιών ως πολυσύχναστων(άρθρο 1 παρ.1 περ.γ του Π.Δ 23/2000).
6. Έγκριση παραχώρησης του δικαιώματος απλής χρήσης των κοινόχρηστων χώρων αιγιαλού παραλίας του δήμου σε τρίτους με αντάλλαγμα.
(άρθρο 13 του Ν.2971/01 και ΚΥΑ 1038460/2439/Β0010/15-4-09), και Ορισμός δημοτικών συμβούλων ως μελών τηs επιτροπής του άρθρου 1 του π.δ 270/1981.
7. Μίσθωση δημοτικών αναψυκτηρίων στις παραλίες των Δημοτικών Κοινότητήτων Μώλου και Αγ.Κωνσταντίνου(θέση Συκιές).
(π.δ 270/1981)
8. Έγκριση αναγκαιότητας ανόρυξης γεώτρησης στη θέση <<Ξυλιώτικα >> της Τοπικής Κοινότητας Κόμνινας του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου.
9. Λύση κα εκκαθάριση της Ανώνυμης Εταιρίας του πρώην δήμου Μώλου με την επωνυμία “Αναψυκτήριο” Μονομετοχική Ανώνυμη Εταιρία δήμου Μώλου.
(Ν. 2190/1920 ΆΡΘΡΑ 47,48,49 και Ν. 3463/2006 άρθρο 265 παρ.8)
10. Συγχώνευση ΝΠΔΔ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου και σύσταση νέου με την επωνυμία <<Οργανισμός παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού και περιβάλλοντος Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου >>.
(Ν. 3852/2010 παρ. Άρθρο 103)
11. Ορισμός Διοικητικού Συμβουλίου του νέου ΝΠΔΔ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου με την επωνυμία <<Οργανισμός παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού και περιβάλλοντος Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου >>.
(άρθρο 240 Ν. 3463).
12. Κατάργηση ΝΠΔΔ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου που ασκούν δραστηριότητες Κοινωνικής Προστασίας και αλληλεγγύης, με την προυπόθεση οι δραστηριότητες αυτές να ασκούνται απο αντίστοιχες υπηρεσίες του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου.
(άρθρο 241 του Ν.3463, άρθρο 103 του Ν.3852/2010).
13. Ψήφιση του τεχνικού προγράμματος 2011.
14. Oρισμός δημοτικών συμβούλων ως μελών στο Δ.Σ του Φ.Ο.Δ.Σ.Α.
Αποδέκτες Πίνακα Διανομής:
1. Δημοτικοί Σύμβουλοι(με υπογραφή)
2. Δήμαρχος Μώλου-Αγ. Κωνσταντίνου
Κοινοποίηση:
Δ/ντή του Δήμου
Προισταμένους Υπηρεσιών του Δήμου
Ο.Δ.Ε για ενέργειες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΟΜΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΜΩΛΟΥ-ΑΓ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρακτ. : 6
Αριθμ Πρωτ. : 2567/04.3.2011
Βαθμός προτερ/τας : Τακτικό
Ταχ. Δ/νση : Αγ.Παντελεήμονα 8
Τ.Κ. : 35008
Τηλέφωνο : 2235350029
Πληροφορίες : Γραφείο Προέδρου Δ.Σ
Fax : 2235022300
E-mail : kvourla@hol.gr
ΠΡΟΣ:
Αποδέκτες(όπως ο πίνακας αποδεκτών)
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
Πρακτικογράφο Δημοτικού Συμβουλίου
Καλείστε να προσέλθετε στη δημόσια τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που θα διεξαχθεί στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου στις 09 / 03 / 2011 ημέρα Τετάρτη και ώρα 18.00, για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα συνημμένα θέματα της ημερήσιας διάταξης.
Καμένα Βούρλα 04/01033/2011
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ
Ν. Καραμαζιώτης
Συνημμένα
1. Πίνακας θεμάτων ημερήσιας διάταξης
ΠΑΚΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΜΩΛΟΥ – ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
1. Έγκριση απολογισμού 2010 Γυμνασίου Αγ.Κωνσταντίνου
2. Έγκριση απολογισμού 2010 Δημοτικού Σχολείου-Νηπιαγωγείου Αγ.Κωνσταντίνου.
3. Διαγραφή χρέωσης δημοτικών τελών ύδρευσης.
4. Έγκριση σύναψης προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, της ΔΕΥΑΛ, της Φθιωτικής Αναπτυξιακής ΑΕ, και των υπολοίπων δήμων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα καταπολέμησης των κουνουπιών για το έτος 2011 στο Νομό Φθιώτιδας, με κόστος για το δήμο 17.200 € με ΦΠΑ.
5. Ορισμός δημοτικού συμβούλου ως εκπροσώπου στην επιτροπή χαρακτηρισμού των παραλιών ως πολυσύχναστων(άρθρο 1 παρ.1 περ.γ του Π.Δ 23/2000).
6. Έγκριση παραχώρησης του δικαιώματος απλής χρήσης των κοινόχρηστων χώρων αιγιαλού παραλίας του δήμου σε τρίτους με αντάλλαγμα.
(άρθρο 13 του Ν.2971/01 και ΚΥΑ 1038460/2439/Β0010/15-4-09), και Ορισμός δημοτικών συμβούλων ως μελών τηs επιτροπής του άρθρου 1 του π.δ 270/1981.
7. Μίσθωση δημοτικών αναψυκτηρίων στις παραλίες των Δημοτικών Κοινότητήτων Μώλου και Αγ.Κωνσταντίνου(θέση Συκιές).
(π.δ 270/1981)
8. Έγκριση αναγκαιότητας ανόρυξης γεώτρησης στη θέση <<Ξυλιώτικα >> της Τοπικής Κοινότητας Κόμνινας του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου.
9. Λύση κα εκκαθάριση της Ανώνυμης Εταιρίας του πρώην δήμου Μώλου με την επωνυμία “Αναψυκτήριο” Μονομετοχική Ανώνυμη Εταιρία δήμου Μώλου.
(Ν. 2190/1920 ΆΡΘΡΑ 47,48,49 και Ν. 3463/2006 άρθρο 265 παρ.8)
10. Συγχώνευση ΝΠΔΔ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου και σύσταση νέου με την επωνυμία <<Οργανισμός παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού και περιβάλλοντος Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου >>.
(Ν. 3852/2010 παρ. Άρθρο 103)
11. Ορισμός Διοικητικού Συμβουλίου του νέου ΝΠΔΔ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου με την επωνυμία <<Οργανισμός παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού και περιβάλλοντος Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου >>.
(άρθρο 240 Ν. 3463).
12. Κατάργηση ΝΠΔΔ του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου που ασκούν δραστηριότητες Κοινωνικής Προστασίας και αλληλεγγύης, με την προυπόθεση οι δραστηριότητες αυτές να ασκούνται απο αντίστοιχες υπηρεσίες του Δήμου Μώλου-Αγ.Κωνσταντίνου.
(άρθρο 241 του Ν.3463, άρθρο 103 του Ν.3852/2010).
13. Ψήφιση του τεχνικού προγράμματος 2011.
14. Oρισμός δημοτικών συμβούλων ως μελών στο Δ.Σ του Φ.Ο.Δ.Σ.Α.
Αποδέκτες Πίνακα Διανομής:
1. Δημοτικοί Σύμβουλοι(με υπογραφή)
2. Δήμαρχος Μώλου-Αγ. Κωνσταντίνου
Κοινοποίηση:
Δ/ντή του Δήμου
Προισταμένους Υπηρεσιών του Δήμου
Ο.Δ.Ε για ενέργειες
Κλειστά όλα τα σχολεία
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Κλειστά θα παραμείνουν τα σχολεία όλων των βαθμίδων την Τρίτη 8 Μαρτίου, λόγω της έντονης χιονόπτωσης της Δευτέρας, με απόφαση της Περιφέρειας, στους νομούς Φθιώτιδας, Ευρυτανίας και Βοιωτίας._
Από ...lamianews
Κλειστά θα παραμείνουν τα σχολεία όλων των βαθμίδων την Τρίτη 8 Μαρτίου, λόγω της έντονης χιονόπτωσης της Δευτέρας, με απόφαση της Περιφέρειας, στους νομούς Φθιώτιδας, Ευρυτανίας και Βοιωτίας._
Από ...lamianews
Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011
Το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί, η ΝΔ δεν θέλει, κι έτσι η συγκυβέρνηση γίνεται ελκυστική........
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Την ερχόμενη Τρίτη θα γίνει συνάντηση των “αρχηγών” των πολιτικών κομμάτων. (Η λέξη βέβαια “αρχηγός” είναι τουλάχιστον όνειδος προκειμένου περί “δημοκρατίας”, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).
Θεωρητικά θα βρεθούν για να συζητήσουν για τις εξελίξεις σχετικά με την οικονομική κατάσταση και την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις 25 Μαρτίου. Στην ουσία, η μια πλευρά, το ΠαΣοΚ, θα ρίξει στο τραπέζι το δέλεαρ της συμμετοχής στην εξουσία, προς την άλλη πλευρά, τη ΝΔ. Κανονικό προξενιό.
Το ΠαΣοΚ σε λίγο...δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Η λαϊκή αντίδραση μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, τα μέτρα δεν βγαίνουν και δεν οδηγάνε πουθενά, αντίθετα έχουνε στραγγίσει την αγορά και έχουν ρίξει 2 με 3 εκατομμύρια συνέλληνες στην απαξίωση, την κατάθλιψη και την οργή. Και σε λίγο, αν συνεχίσει η έλλειψη μετρητών από την πιάτσα, στην πείνα. Η έκρηξη φαίνεται κοντά. Και μπορεί να είναι και ανεξέλεγκτη, ανάλογα και με την απελπισία.
Η ΝΔ δεν θέλει να κυβερνήσει. Το είπε, το ξαναείπε, το καταλάβαμε. Δεν είναι μόνο ότι το ΠαΣοΚ εξυπηρετεί σαφώς καλύτερα τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου, που και τα δύο κόμματα εξυπηρετούν, και άρα πρέπει να συνεχίσει να κυβερνά. Είναι και ότι το σύστημα προσπαθεί να κρατήσει κάποιες από τις δυνάμεις του “άφθαρτες”, ώστε όταν θα ρθει η ώρα να διαλέξει ο λαός στις εκλογές, να έχει ως εναλλακτική να προτείνει την “αντι-μνημονιακή” ΝΔ που θα “τιμήσει την υπογραφή του κράτους”.
Υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική λύση της “κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας”, αν τα πράματα παραστραβώσουν και ο λαός δεν συγκρατιέται με τίποτε (πάντα υπάρχει εννοείται και η λύση του στρατιωτικού νόμου ή κάποιου συνταγματάρχη που δεν κρατιέται να μας σώσει και να εκπληρώσει έτσι και το εφηβικό του όνειρο “να κυβερνήσει την Ελλάδα”, που τόχει και το ονειρεύεται “από τη σχολή”) . Έχουν ήδη κάτι επιλογές από σερ και διάφορους άλλους μυστήριους γέροντες που μαγειρεύουν αυτή την περίοδο, ώστε να τους προικίσουν και με λαϊκό έρεισμα.
Αλλά όσο περνάει ο καιρός και η οικονομική κατάσταση στομώνει και ο λαός στυλώνει τα ποδάρια, τόσο πιο ελκυστική γίνεται, για τις ηγεσίες των κομμάτων, μια άλλη λύση: της συγκυβέρνησης ΠαΣοΚ-ΝΔ. Αν δώσει φυσικά και την έγκρισή της η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία που είναι και ο πραγματικός ιδιοκτήτης της γλυκυτάτης μας πατρίδας, από συστάσεως ελληνικού κράτους. Και πιο πριν.
Αυτή η λύση της συγκυβέρνησης είναι η πιο ελκυστική για όλους.
Για το ΠαΣοΚ, διότι θα συνεχίσει να είναι στην εξουσία. Πράγμα ζωτικό για τα μεγαλοστελέχη του ΠαΣοΚ, που άλλα έχουν πάρει πρωτάθλημα στη διαφθορά, άλλα δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς κόκκινα χαλιά, χαιρετούρες, παχυλές αμοιβές και κυβερνητικές πτήσεις και γενικώς όλοι τους θα προτιμούσαν να μείνουν ακόμη μια βδομάδα στα γραφεία τους κι ας τσακιζόταν ο τόπος στον γκρεμό. Τη μάνα τους μπορούν να την αποχωριστούν. Την εξουσία όχι.
Για τη ΝΔ είναι ελκυστική λύση για τους ίδιους λόγους πάνω κάτω. Επιπλέον η απομάκρυνση από την εξουσία είναι αφόρητη για ορισμένους, σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας. Και έστω κι αυτός ο χρόνος που πέρασαν μακριά της, έχει γι’ αυτούς δυσβάσταχτο ψυχικό κόστος. Ακόμη η προοπτική της συμμετοχής στην εξουσία, είναι ελκυστική και ως πολιτική τακτική, διότι θα συσπειρώσει τα στελέχια που τώρα λοξοκοιτάνε προς άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και θα παγιώσει την δύναμη του αρχηγού εσωκομματικά. Όταν ένας αρχηγός έχει να μοιράσει κυβερνητικές καρέκλες, τότε είναι στην πιο κορυφαία του στιγμή από άποψη εξουσίας στους από κάτω του. Κολοφώνας.
Η συγκυβέρνηση όμως ενέχει και έναν κίνδυνο για το καθεστώς, πολύ σοβαρό. Να απαξιωθούν εντελώς και πέρα για πέρα, και τα δύο κόμματα συγκυβερνώντας. Ακόμη και στα μάτια εκείνων που απόμειναν (πόσοι είναι, το κέρατό μου) να πιστεύουν πως το σύστημα μπορεί να βρει την λύση στο σημερινό χάλι, με τα παλιά του εργαλεία. Είναι σοβαρός κίνδυνος και μπορεί έτσι το καθεστώς να χάσει ένα μέρος από τις εναλλακτικές του.
Εννοείται πως εμείς, ο λαός, δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλό από μια τέτοια συγκυβέρνηση. Δεν θα γίνει για το καλό μας. Αλλά για να αποσπάσει την λαϊκή συναίνεση, να μειώσει την οργή και να κερδίσει χρόνο, συνεχίζοντας την εφαρμογή των Μνημονίων. Στα οποία μνημόνια ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ κόμματα συμφωνούν. Και μην ακούτε. Δείτε μόνο ποιους φορολογούν μονίμως και τα δύο κόμματα και κυρίως, ποιους όχι. Και ποιους στηρίζουν οικονομικά ακόμη και τώρα.
Η επαφή με την εξουσία δεν διαφθείρει μόνο τον άνθρωπο. Τον αρρωσταίνει κιόλας. Τον μεταβάλλει ψυχικά με έναν αμετάκλητο τρόπο. Το ίδιο και η προσδοκία της εξουσίας.
Έτσι, ενώ ζούμε σε έναν ορυμαγδό, σε μια μεγάλη καταστροφή που το ίδιο το πολιτικό σύστημα μας οδήγησε, δεν ακούγεται ούτε μία κουβέντα από τις κομματικές ηγεσίες για αναμόρφωση του πολιτεύματος. Για εκδημοκρατισμό. Για επιστροφή της εξουσίας ή μέρους της στον φυσικό της ιδιοκτήτη: τον λαό.
Η παρούσα ολιγαρχία της πολιτικής και η κρυμμένη πίσω της ολιγαρχία του πλούτου, εμφανίζουν το οικονομικό πρόβλημα σαν να ήταν ένα τεχνικό πρόβλημα. Ενώ βέβαια εκείνοι ξέρουν καλά και εμείς ο λαός έχουμε αρχίσει και αντιλαμβανόμαστε πια, πως η παρούσα κρίση είναι αποτέλεσμα της ολιγαρχικής φύσης του κοινοβουλευτισμού. Και της αποκλειστικής εξυπηρέτησης από μέρους του μόνο της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας.
Ο κοινοβουλευτισμός οδεύει προς τον πλήρη εξευτελισμό του, στα μάτια ακόμη και του πιο αδαούς πολιτικά πολίτη. Και ίσως νάναι αυτό και ένα κέρδος για μας, τον λαό, από αυτή την κρίση στην οποία η απληστία και η εξουσιομανία τους μας οδήγησε.
από το Θραξ Αναρμόδιος
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/
Την ερχόμενη Τρίτη θα γίνει συνάντηση των “αρχηγών” των πολιτικών κομμάτων. (Η λέξη βέβαια “αρχηγός” είναι τουλάχιστον όνειδος προκειμένου περί “δημοκρατίας”, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).
Θεωρητικά θα βρεθούν για να συζητήσουν για τις εξελίξεις σχετικά με την οικονομική κατάσταση και την ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις 25 Μαρτίου. Στην ουσία, η μια πλευρά, το ΠαΣοΚ, θα ρίξει στο τραπέζι το δέλεαρ της συμμετοχής στην εξουσία, προς την άλλη πλευρά, τη ΝΔ. Κανονικό προξενιό.
Το ΠαΣοΚ σε λίγο...δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Η λαϊκή αντίδραση μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, τα μέτρα δεν βγαίνουν και δεν οδηγάνε πουθενά, αντίθετα έχουνε στραγγίσει την αγορά και έχουν ρίξει 2 με 3 εκατομμύρια συνέλληνες στην απαξίωση, την κατάθλιψη και την οργή. Και σε λίγο, αν συνεχίσει η έλλειψη μετρητών από την πιάτσα, στην πείνα. Η έκρηξη φαίνεται κοντά. Και μπορεί να είναι και ανεξέλεγκτη, ανάλογα και με την απελπισία.
Η ΝΔ δεν θέλει να κυβερνήσει. Το είπε, το ξαναείπε, το καταλάβαμε. Δεν είναι μόνο ότι το ΠαΣοΚ εξυπηρετεί σαφώς καλύτερα τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου, που και τα δύο κόμματα εξυπηρετούν, και άρα πρέπει να συνεχίσει να κυβερνά. Είναι και ότι το σύστημα προσπαθεί να κρατήσει κάποιες από τις δυνάμεις του “άφθαρτες”, ώστε όταν θα ρθει η ώρα να διαλέξει ο λαός στις εκλογές, να έχει ως εναλλακτική να προτείνει την “αντι-μνημονιακή” ΝΔ που θα “τιμήσει την υπογραφή του κράτους”.
Υπάρχει βέβαια και η εναλλακτική λύση της “κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας”, αν τα πράματα παραστραβώσουν και ο λαός δεν συγκρατιέται με τίποτε (πάντα υπάρχει εννοείται και η λύση του στρατιωτικού νόμου ή κάποιου συνταγματάρχη που δεν κρατιέται να μας σώσει και να εκπληρώσει έτσι και το εφηβικό του όνειρο “να κυβερνήσει την Ελλάδα”, που τόχει και το ονειρεύεται “από τη σχολή”) . Έχουν ήδη κάτι επιλογές από σερ και διάφορους άλλους μυστήριους γέροντες που μαγειρεύουν αυτή την περίοδο, ώστε να τους προικίσουν και με λαϊκό έρεισμα.
Αλλά όσο περνάει ο καιρός και η οικονομική κατάσταση στομώνει και ο λαός στυλώνει τα ποδάρια, τόσο πιο ελκυστική γίνεται, για τις ηγεσίες των κομμάτων, μια άλλη λύση: της συγκυβέρνησης ΠαΣοΚ-ΝΔ. Αν δώσει φυσικά και την έγκρισή της η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία που είναι και ο πραγματικός ιδιοκτήτης της γλυκυτάτης μας πατρίδας, από συστάσεως ελληνικού κράτους. Και πιο πριν.
Αυτή η λύση της συγκυβέρνησης είναι η πιο ελκυστική για όλους.
Για το ΠαΣοΚ, διότι θα συνεχίσει να είναι στην εξουσία. Πράγμα ζωτικό για τα μεγαλοστελέχη του ΠαΣοΚ, που άλλα έχουν πάρει πρωτάθλημα στη διαφθορά, άλλα δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς κόκκινα χαλιά, χαιρετούρες, παχυλές αμοιβές και κυβερνητικές πτήσεις και γενικώς όλοι τους θα προτιμούσαν να μείνουν ακόμη μια βδομάδα στα γραφεία τους κι ας τσακιζόταν ο τόπος στον γκρεμό. Τη μάνα τους μπορούν να την αποχωριστούν. Την εξουσία όχι.
Για τη ΝΔ είναι ελκυστική λύση για τους ίδιους λόγους πάνω κάτω. Επιπλέον η απομάκρυνση από την εξουσία είναι αφόρητη για ορισμένους, σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας. Και έστω κι αυτός ο χρόνος που πέρασαν μακριά της, έχει γι’ αυτούς δυσβάσταχτο ψυχικό κόστος. Ακόμη η προοπτική της συμμετοχής στην εξουσία, είναι ελκυστική και ως πολιτική τακτική, διότι θα συσπειρώσει τα στελέχια που τώρα λοξοκοιτάνε προς άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και θα παγιώσει την δύναμη του αρχηγού εσωκομματικά. Όταν ένας αρχηγός έχει να μοιράσει κυβερνητικές καρέκλες, τότε είναι στην πιο κορυφαία του στιγμή από άποψη εξουσίας στους από κάτω του. Κολοφώνας.
Η συγκυβέρνηση όμως ενέχει και έναν κίνδυνο για το καθεστώς, πολύ σοβαρό. Να απαξιωθούν εντελώς και πέρα για πέρα, και τα δύο κόμματα συγκυβερνώντας. Ακόμη και στα μάτια εκείνων που απόμειναν (πόσοι είναι, το κέρατό μου) να πιστεύουν πως το σύστημα μπορεί να βρει την λύση στο σημερινό χάλι, με τα παλιά του εργαλεία. Είναι σοβαρός κίνδυνος και μπορεί έτσι το καθεστώς να χάσει ένα μέρος από τις εναλλακτικές του.
Εννοείται πως εμείς, ο λαός, δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλό από μια τέτοια συγκυβέρνηση. Δεν θα γίνει για το καλό μας. Αλλά για να αποσπάσει την λαϊκή συναίνεση, να μειώσει την οργή και να κερδίσει χρόνο, συνεχίζοντας την εφαρμογή των Μνημονίων. Στα οποία μνημόνια ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ κόμματα συμφωνούν. Και μην ακούτε. Δείτε μόνο ποιους φορολογούν μονίμως και τα δύο κόμματα και κυρίως, ποιους όχι. Και ποιους στηρίζουν οικονομικά ακόμη και τώρα.
Η επαφή με την εξουσία δεν διαφθείρει μόνο τον άνθρωπο. Τον αρρωσταίνει κιόλας. Τον μεταβάλλει ψυχικά με έναν αμετάκλητο τρόπο. Το ίδιο και η προσδοκία της εξουσίας.
Έτσι, ενώ ζούμε σε έναν ορυμαγδό, σε μια μεγάλη καταστροφή που το ίδιο το πολιτικό σύστημα μας οδήγησε, δεν ακούγεται ούτε μία κουβέντα από τις κομματικές ηγεσίες για αναμόρφωση του πολιτεύματος. Για εκδημοκρατισμό. Για επιστροφή της εξουσίας ή μέρους της στον φυσικό της ιδιοκτήτη: τον λαό.
Η παρούσα ολιγαρχία της πολιτικής και η κρυμμένη πίσω της ολιγαρχία του πλούτου, εμφανίζουν το οικονομικό πρόβλημα σαν να ήταν ένα τεχνικό πρόβλημα. Ενώ βέβαια εκείνοι ξέρουν καλά και εμείς ο λαός έχουμε αρχίσει και αντιλαμβανόμαστε πια, πως η παρούσα κρίση είναι αποτέλεσμα της ολιγαρχικής φύσης του κοινοβουλευτισμού. Και της αποκλειστικής εξυπηρέτησης από μέρους του μόνο της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας.
Ο κοινοβουλευτισμός οδεύει προς τον πλήρη εξευτελισμό του, στα μάτια ακόμη και του πιο αδαούς πολιτικά πολίτη. Και ίσως νάναι αυτό και ένα κέρδος για μας, τον λαό, από αυτή την κρίση στην οποία η απληστία και η εξουσιομανία τους μας οδήγησε.
από το Θραξ Αναρμόδιος
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/
Πρόοδος, συντήρηση, αντίδραση
Αναρτήθηκε από.... energoipoliteskv.blogsppot.com
Γράφει ο ΚΙΜΠΙ
Είναι σαν να βρίσκεσαι μπροστά στον καθρέφτη.
Ας πούμε πως προβάρεις ένα καινούργιο κουστούμι, και θέλεις να πεις στον ράφτη ότι παρατηρείς μιαν ατέλεια. Το αριστερό πέτο, για παράδειγμα, είναι πιο φαρδύ από το δεξί. «Δίκιο έχετε», λέει ο ράφτης, «αλλά δεν μιλάμε για το αριστερό. Το δεξί πέτο μου βγήκε φαρδύτερο». «Όχι, όχι», επιμένεις εσύ, «το αριστερό έχει το πρόβλημα, δεν είμαι στραβός». Και τότε ο ράφτης, που κοιτάει εσένα κι όχι το είδωλό σου στον καθρέφτη, καταλαβαίνει και κάνει την κρίσιμη ερώτηση: «Το αριστερό όπως το βλέπω εγώ ή όπως το βλέπετε εσείς;» Κι εσύ, αντί απάντησης, απλώς δείχνεις με το χέρι σου το προβληματικό πέτο.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ συμβαίνει στην κλίμακα αξιών – την πολιτική, την οικονομική, την κοινωνική ή την ιδεολογική. Οι άνθρωποι που είναι απόλυτα απορροφημένοι από το είδωλό τους στον καθρέφτη μπερδεύουν όλες τις κλίμακες: την κλίμακα Δεξιάς - Κέντρου -Αριστεράς κι ακόμη περισσότερο την κλίμακα προόδου – συντήρησης - αντίδρασης. Εξ ου και διαθέτουμε μια κυβέρνηση αντιεξουσιαστών στην εξουσία, κατά τον ισχυρισμό του πρωθυπουργού στην παρθενική συνεδρίαση του Υπουργικού του Συμβουλίου πριν από ενάμιση χρόνο, που ωστόσο έχει επιβάλει τόση εξουσία όση δεν γνώρισε ποτέ η χώρα στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Ο ισχυρισμός εμπεριέχει, ωστόσο, μια ενδιαφέρουσα ομολογία: ότι οι κοινωνίες και η ανθρωπότητα εν γένει καλό θα είναι σταδιακά να απαλλάσσονται από την εξουσία, διότι η τελευταία τούς προσφέρει κυρίως δεινά. Επομένως, στην κλίμακα προόδου και αντίδρασης, οι αντιεξουσιαστές τείνουν προς την πρώτη, ενώ οι εξουσιαστές μας σπρώχνουν προς τη δεύτερη.
ΩΣΤΟΣΟ, ο απορροφημένος από το είδωλό του στον καθρέφτη παρατηρητής τα μπερδεύει, αν υποθέσουμε ότι είναι απλώς αφηρημένος, και νομίζει ότι είναι επίγονος του Μπακούνιν και απόγονος των κομμουνάρων, ενώ απλώς είναι συνεχιστής του έργου τσάρων, αυτοκρατόρων και θλιβερών διοικητών προτεκτοράτων. Εξάλλου, ανεξάρτητα από το τι βλέπει ο ίδιος στον καθρέφτη, η κίνησή του στη γεωμετρία της πραγματικότητας είναι συγκεκριμένη. Εμπεριέχει πολιτικές και ταξικές επιλογές. Ευνοεί εκείνους και πλήττει τους άλλους. Τείνει στην πρόοδο της ανθρωπότητας (στην απελευθέρωσή της από όσο τον δυνατό περισσότερους καταναγκασμούς) ή στην αντίδραση (στη δημιουργία νέων καταναγκασμών ή στη συντήρηση παλιών). Όπως έγραψε και ο μακαρίτης Χάουαρτν Ζιν στην αυτοβιογραφία του, «δεν μπορείς να είσαι ουδέτερος σε ένα τρένο που κινείται». Και η ανθρωπότητα είναι ένα τρένο που κινείται. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση το οδηγούμε.
ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ στον καθρέφτη (του ίδιου και της τάξης του) σάστισε για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος του ΣΕΒ. «Αν επικρατήσουν οι ποικιλώνυμες δυνάμεις της αντίδρασης», είπε «με την περικεφαλαία του υπερπατριωτισμού και την προβιά του αντικαπιταλισμού, η Ελλάδα θα καταντήσει μια υποβαθμισμένη τριτοκοσμική χώρα της Νοτιανατολικής Μεσογείου. Κι ο λαός μας θα υποστεί συνέπειες τέτοιες, που θα κάνουν την τωρινή σκληρή εποχή του μνημονίου να μοιάζει με παράδεισο». Το σχήμα του προέδρου του ΣΕΒ είναι απλό αλλά σαφές. Στην πλευρά της αντίδρασης στέκονται οι αντιμνημονιακές δυνάμεις συλλήβδην, με το ένα σκέλος τους να ρέπει στον εθνικισμό και το άλλο στον αντικαπιταλισμό. Στις δυνάμεις της προόδου τάσσονται όσοι υπερασπίζονται το μνημόνιο και απαιτούν «και κάτι παραπάνω από αυτό». Δηλαδή; Ο πρόεδρος του ΣΕΒ είναι αρκετά γλαφυρός στο σημείο αυτό: «Να περάσουμε από τη χρεοκοπημένη μεταπολίτευση των πελατών στη νέα μεταπολίτευση των πολιτών», «να φέρουμε στο προσκήνιο μια κοινωνική εμπροσθοφυλακή με καθαρή συνείδηση των δυσκολιών και των ευθυνών». Αλλά, εκτός από γλαφυρός, είναι και αρκετά ευφυής για να αποφεύγει να συγκεκριμενοποιήσει το μανιφέστο της «προόδου» που εκφράζει. Τον προδίδει, όμως, η επιφυλακτική έστω δήλωση πίστης του στο μνημόνιο. Αν σε αυτό προσθέσουμε κι αυτά που έρχονται, το γαλλογερμανικό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, για παράδειγμα, έχουμε μια αρκετά σαφή περιγραφή της «προόδου».
ΠΡΟΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, η βίαιη μείωση των μισθών, κατά προτίμηση με την παράκαμψη της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ει δυνατόν και με την πλήρη κατάργησή της, όπως προβλέπει το υπό συζήτηση Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Πρόοδος είναι ο περιορισμός της κοινωνικής διαπραγμάτευσης στο γήπεδο της μιας πλευράς, της εργοδοτικής, μέσα στους τείχους του εργοστασίου, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των ελεγκτικών θεσμών του κράτους. Πρόοδος είναι να γίνει η διαπραγμάτευση ατομική, κι ακόμη περισσότερο εποχική, ν’ ακολουθεί ο μισθός τον επιχειρηματικό και οικονομικό κύκλο. «Σήμερα έχουμε κεσάτια, δεν έχει μισθό. Αύριο μπορεί να είσαι πιο τυχερός…».
ΠΡΟΟΔΟΣ είναι επίσης να μειωθεί το κόστος των απολύσεων, ακόμα και να καταργηθεί – «γιατί κάθε τόπος κατακτά τη θέση που εξασφαλίζουν οι δημιουργικότεροι πολίτες του, όχι οι κηφήνες του», όπως λέει ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Πρόοδος είναι ακόμη η παράταση του εργασιακού βίου πέρα από τα 65 ή και τα 70 (δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο απίστευτη αύξηση της παραγωγικότητας, άρα και της ανταγωνιστικότητας, θα προκύψει όταν οι 70άρηδες ξαναμπούν στις γραμμές παραγωγής και βάλουν φωτιά στους τόρνους και στα πληκτρολόγια…). Πρόοδος είναι να «απελευθερωθεί» η εργασία από τα δεσμά της σταθερής εργάσιμης μέρας και εβδομάδας, να ξεχάσουμε το οκτάωρο και το πενθήμερο, να ξεχάσουμε ακόμα και τις νομικές εγγυήσεις της εργασιακής σχέσης, ν’ αφήσουμε εργαζόμενο κι εργοδότη να τα βρίσκουν κάθε φορά «σαν ίσος προς ίσον» – με την ισότητα ελέφαντα και μυρμηγκιού. Πρόοδος είναι ακόμα να σπάσει ο μισθωτός τα «δεσμά» της εξειδίκευσης, να φανταστεί τον εαυτό του σαν έναν διά βίου καταρτιζόμενο παραγωγό, σήμερα πωλητή, αύριο χειριστή μηχανημάτων, του χρόνου προγραμματιστή PC και του αντίχρονου διανομέα πίτσας. Ο νέος homo universalis της καπιταλιστικής προόδου είναι ένας άνθρωπος απόλυτα ελαστικός, με ακατάπαυστα εναλλασσόμενες ιδιότητες και δεξιότητες, αλλά τελικά χωρίς καμία απ’ αυτές.
ΚΑΙ, ΦΥΣΙΚΑ, πρόοδος είναι τα γνωστά πιεστικά αιτήματα: να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, να διευκολυνθεί η δημιουργία τους, ώστε να ιδρύονται ακόμη και σε 10 δευτερόλεπτα, να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία (και ποιος θα την πάρει; Μαντέψτε!) κ.λπ.
ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ του δίκιο έχει ο πρόεδρος του ΣΕΒ και η τάξη που εκπροσωπεί. Ο οικονομικός πολιτισμός που οικοδομήθηκε τα μεταπολεμικά χρόνια, βασισμένος σε έναν βαθμό κοινωνικής διαπραγμάτευσης, σε ένα σχετικά σταθερό πλαίσιο προστασίας και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και σε ένα «συμβόλαιο» που εξασφάλιζε ταξική ειρήνη και μια στοιχειώδη κοινωνική συνοχή, έχει εξαντλήσει την προωθητική του δύναμη για την πλευρά του κεφαλαίου. Το πιο άπληστο και αδηφάγο τμήμα του ασφυκτιά μέσα στο πλαίσιο αυτό, παρατηρώντας με αγωνία το ποσοστό κέρδους να πιέζεται. Θέλει να σπάσει τις αλυσίδες αυτού του «κοινωνικού συμβολαίου». Και ονομάζει πρόοδο την απελευθέρωσή του απ’ αυτό.
ΚΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, όσοι υπερασπίζονται το consensus αυτό, τα κοινωνικά στρώματα που προσπαθούν να διασώσουν τα λίγα ή πολλά κεκτημένα τους, δικαίως μπορούν να συγκαταλεχθούν στις δυνάμεις της «συντήρησης», διότι επιχειρούν απεγνωσμένα να συντηρήσουν τους όρους της ύπαρξής τους. Λογικό. Αφού η «πρόοδος» μεταφράζεται σε οικονομική υποβάθμιση, κοινωνική περιθωριοποίηση ή και εξόντωσή τους. Αν μάλιστα, πέρα από τη στοιχειώδη άμυνα που οργανώνουν, προβάλουν και κάποια μικρή ή μεγάλη αντεπίθεση ανάκτησης του χαμένου εδάφους, ακόμη και διεύρυνσης δικαιωμάτων -καλύτερες αμοιβές, λιγότερες ώρες δουλειάς, περισσότερες κοινωνικές παροχές-, κάλλιστα μπορούν να συμπεριληφθούν στις δυνάμεις της «αντίδρασης».
ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ της ιστορικής κλίμακας αξιών, η αναστροφή της στο είδωλο του καθρέφτη, δεν είναι βέβαια πρωτοφανής. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ χρειάζονται πάντα έναν μύθο πάνω στον οποίο θα θεμελιώσουν τους νέους όρους ηγεμονίας τους, τις νέες συνθήκες υποτέλειας που απαιτούν από τους πληβείους της κοινωνίας. Αλλά, αυτή η μυθοπλασία έχει όρια. Πρώτον, για να γίνει αξιόπιστη, πρέπει να συντηρεί την ελάχιστη προσδοκία των ανθρώπων ότι η θυσία που τους απαιτείται οδηγεί σε ένα νέο επίπεδο ευημερίας. Αυτό ουδόλως περιγράφεται στο όραμα «προόδου» του προέδρου του ΣΕΒ. Δεύτερον -και για να επιστρέψουμε στη μεταφορά του τρένου-, οι μηχανοδηγοί του πρέπει να εμπνέουν την ελάχιστη εμπιστοσύνη στους επιβάτες ότι δεν θα το εκτροχιάσουν ή δεν θα το ρίξουν στον γκρεμό, πράγμα προδιαγεγραμμένο με την πολιτική του μνημονίου. Και στην περίπτωση αυτή το ασφαλέστερο βήμα προόδου είναι απλώς κάποιος να σταματήσει το τρένο.
Γράφει ο ΚΙΜΠΙ
Είναι σαν να βρίσκεσαι μπροστά στον καθρέφτη.
Ας πούμε πως προβάρεις ένα καινούργιο κουστούμι, και θέλεις να πεις στον ράφτη ότι παρατηρείς μιαν ατέλεια. Το αριστερό πέτο, για παράδειγμα, είναι πιο φαρδύ από το δεξί. «Δίκιο έχετε», λέει ο ράφτης, «αλλά δεν μιλάμε για το αριστερό. Το δεξί πέτο μου βγήκε φαρδύτερο». «Όχι, όχι», επιμένεις εσύ, «το αριστερό έχει το πρόβλημα, δεν είμαι στραβός». Και τότε ο ράφτης, που κοιτάει εσένα κι όχι το είδωλό σου στον καθρέφτη, καταλαβαίνει και κάνει την κρίσιμη ερώτηση: «Το αριστερό όπως το βλέπω εγώ ή όπως το βλέπετε εσείς;» Κι εσύ, αντί απάντησης, απλώς δείχνεις με το χέρι σου το προβληματικό πέτο.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ συμβαίνει στην κλίμακα αξιών – την πολιτική, την οικονομική, την κοινωνική ή την ιδεολογική. Οι άνθρωποι που είναι απόλυτα απορροφημένοι από το είδωλό τους στον καθρέφτη μπερδεύουν όλες τις κλίμακες: την κλίμακα Δεξιάς - Κέντρου -Αριστεράς κι ακόμη περισσότερο την κλίμακα προόδου – συντήρησης - αντίδρασης. Εξ ου και διαθέτουμε μια κυβέρνηση αντιεξουσιαστών στην εξουσία, κατά τον ισχυρισμό του πρωθυπουργού στην παρθενική συνεδρίαση του Υπουργικού του Συμβουλίου πριν από ενάμιση χρόνο, που ωστόσο έχει επιβάλει τόση εξουσία όση δεν γνώρισε ποτέ η χώρα στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Ο ισχυρισμός εμπεριέχει, ωστόσο, μια ενδιαφέρουσα ομολογία: ότι οι κοινωνίες και η ανθρωπότητα εν γένει καλό θα είναι σταδιακά να απαλλάσσονται από την εξουσία, διότι η τελευταία τούς προσφέρει κυρίως δεινά. Επομένως, στην κλίμακα προόδου και αντίδρασης, οι αντιεξουσιαστές τείνουν προς την πρώτη, ενώ οι εξουσιαστές μας σπρώχνουν προς τη δεύτερη.
ΩΣΤΟΣΟ, ο απορροφημένος από το είδωλό του στον καθρέφτη παρατηρητής τα μπερδεύει, αν υποθέσουμε ότι είναι απλώς αφηρημένος, και νομίζει ότι είναι επίγονος του Μπακούνιν και απόγονος των κομμουνάρων, ενώ απλώς είναι συνεχιστής του έργου τσάρων, αυτοκρατόρων και θλιβερών διοικητών προτεκτοράτων. Εξάλλου, ανεξάρτητα από το τι βλέπει ο ίδιος στον καθρέφτη, η κίνησή του στη γεωμετρία της πραγματικότητας είναι συγκεκριμένη. Εμπεριέχει πολιτικές και ταξικές επιλογές. Ευνοεί εκείνους και πλήττει τους άλλους. Τείνει στην πρόοδο της ανθρωπότητας (στην απελευθέρωσή της από όσο τον δυνατό περισσότερους καταναγκασμούς) ή στην αντίδραση (στη δημιουργία νέων καταναγκασμών ή στη συντήρηση παλιών). Όπως έγραψε και ο μακαρίτης Χάουαρτν Ζιν στην αυτοβιογραφία του, «δεν μπορείς να είσαι ουδέτερος σε ένα τρένο που κινείται». Και η ανθρωπότητα είναι ένα τρένο που κινείται. Το ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση το οδηγούμε.
ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ στον καθρέφτη (του ίδιου και της τάξης του) σάστισε για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος του ΣΕΒ. «Αν επικρατήσουν οι ποικιλώνυμες δυνάμεις της αντίδρασης», είπε «με την περικεφαλαία του υπερπατριωτισμού και την προβιά του αντικαπιταλισμού, η Ελλάδα θα καταντήσει μια υποβαθμισμένη τριτοκοσμική χώρα της Νοτιανατολικής Μεσογείου. Κι ο λαός μας θα υποστεί συνέπειες τέτοιες, που θα κάνουν την τωρινή σκληρή εποχή του μνημονίου να μοιάζει με παράδεισο». Το σχήμα του προέδρου του ΣΕΒ είναι απλό αλλά σαφές. Στην πλευρά της αντίδρασης στέκονται οι αντιμνημονιακές δυνάμεις συλλήβδην, με το ένα σκέλος τους να ρέπει στον εθνικισμό και το άλλο στον αντικαπιταλισμό. Στις δυνάμεις της προόδου τάσσονται όσοι υπερασπίζονται το μνημόνιο και απαιτούν «και κάτι παραπάνω από αυτό». Δηλαδή; Ο πρόεδρος του ΣΕΒ είναι αρκετά γλαφυρός στο σημείο αυτό: «Να περάσουμε από τη χρεοκοπημένη μεταπολίτευση των πελατών στη νέα μεταπολίτευση των πολιτών», «να φέρουμε στο προσκήνιο μια κοινωνική εμπροσθοφυλακή με καθαρή συνείδηση των δυσκολιών και των ευθυνών». Αλλά, εκτός από γλαφυρός, είναι και αρκετά ευφυής για να αποφεύγει να συγκεκριμενοποιήσει το μανιφέστο της «προόδου» που εκφράζει. Τον προδίδει, όμως, η επιφυλακτική έστω δήλωση πίστης του στο μνημόνιο. Αν σε αυτό προσθέσουμε κι αυτά που έρχονται, το γαλλογερμανικό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, για παράδειγμα, έχουμε μια αρκετά σαφή περιγραφή της «προόδου».
ΠΡΟΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, η βίαιη μείωση των μισθών, κατά προτίμηση με την παράκαμψη της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ει δυνατόν και με την πλήρη κατάργησή της, όπως προβλέπει το υπό συζήτηση Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Πρόοδος είναι ο περιορισμός της κοινωνικής διαπραγμάτευσης στο γήπεδο της μιας πλευράς, της εργοδοτικής, μέσα στους τείχους του εργοστασίου, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των ελεγκτικών θεσμών του κράτους. Πρόοδος είναι να γίνει η διαπραγμάτευση ατομική, κι ακόμη περισσότερο εποχική, ν’ ακολουθεί ο μισθός τον επιχειρηματικό και οικονομικό κύκλο. «Σήμερα έχουμε κεσάτια, δεν έχει μισθό. Αύριο μπορεί να είσαι πιο τυχερός…».
ΠΡΟΟΔΟΣ είναι επίσης να μειωθεί το κόστος των απολύσεων, ακόμα και να καταργηθεί – «γιατί κάθε τόπος κατακτά τη θέση που εξασφαλίζουν οι δημιουργικότεροι πολίτες του, όχι οι κηφήνες του», όπως λέει ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Πρόοδος είναι ακόμη η παράταση του εργασιακού βίου πέρα από τα 65 ή και τα 70 (δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο απίστευτη αύξηση της παραγωγικότητας, άρα και της ανταγωνιστικότητας, θα προκύψει όταν οι 70άρηδες ξαναμπούν στις γραμμές παραγωγής και βάλουν φωτιά στους τόρνους και στα πληκτρολόγια…). Πρόοδος είναι να «απελευθερωθεί» η εργασία από τα δεσμά της σταθερής εργάσιμης μέρας και εβδομάδας, να ξεχάσουμε το οκτάωρο και το πενθήμερο, να ξεχάσουμε ακόμα και τις νομικές εγγυήσεις της εργασιακής σχέσης, ν’ αφήσουμε εργαζόμενο κι εργοδότη να τα βρίσκουν κάθε φορά «σαν ίσος προς ίσον» – με την ισότητα ελέφαντα και μυρμηγκιού. Πρόοδος είναι ακόμα να σπάσει ο μισθωτός τα «δεσμά» της εξειδίκευσης, να φανταστεί τον εαυτό του σαν έναν διά βίου καταρτιζόμενο παραγωγό, σήμερα πωλητή, αύριο χειριστή μηχανημάτων, του χρόνου προγραμματιστή PC και του αντίχρονου διανομέα πίτσας. Ο νέος homo universalis της καπιταλιστικής προόδου είναι ένας άνθρωπος απόλυτα ελαστικός, με ακατάπαυστα εναλλασσόμενες ιδιότητες και δεξιότητες, αλλά τελικά χωρίς καμία απ’ αυτές.
ΚΑΙ, ΦΥΣΙΚΑ, πρόοδος είναι τα γνωστά πιεστικά αιτήματα: να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, να διευκολυνθεί η δημιουργία τους, ώστε να ιδρύονται ακόμη και σε 10 δευτερόλεπτα, να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία (και ποιος θα την πάρει; Μαντέψτε!) κ.λπ.
ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ του δίκιο έχει ο πρόεδρος του ΣΕΒ και η τάξη που εκπροσωπεί. Ο οικονομικός πολιτισμός που οικοδομήθηκε τα μεταπολεμικά χρόνια, βασισμένος σε έναν βαθμό κοινωνικής διαπραγμάτευσης, σε ένα σχετικά σταθερό πλαίσιο προστασίας και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και σε ένα «συμβόλαιο» που εξασφάλιζε ταξική ειρήνη και μια στοιχειώδη κοινωνική συνοχή, έχει εξαντλήσει την προωθητική του δύναμη για την πλευρά του κεφαλαίου. Το πιο άπληστο και αδηφάγο τμήμα του ασφυκτιά μέσα στο πλαίσιο αυτό, παρατηρώντας με αγωνία το ποσοστό κέρδους να πιέζεται. Θέλει να σπάσει τις αλυσίδες αυτού του «κοινωνικού συμβολαίου». Και ονομάζει πρόοδο την απελευθέρωσή του απ’ αυτό.
ΚΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, όσοι υπερασπίζονται το consensus αυτό, τα κοινωνικά στρώματα που προσπαθούν να διασώσουν τα λίγα ή πολλά κεκτημένα τους, δικαίως μπορούν να συγκαταλεχθούν στις δυνάμεις της «συντήρησης», διότι επιχειρούν απεγνωσμένα να συντηρήσουν τους όρους της ύπαρξής τους. Λογικό. Αφού η «πρόοδος» μεταφράζεται σε οικονομική υποβάθμιση, κοινωνική περιθωριοποίηση ή και εξόντωσή τους. Αν μάλιστα, πέρα από τη στοιχειώδη άμυνα που οργανώνουν, προβάλουν και κάποια μικρή ή μεγάλη αντεπίθεση ανάκτησης του χαμένου εδάφους, ακόμη και διεύρυνσης δικαιωμάτων -καλύτερες αμοιβές, λιγότερες ώρες δουλειάς, περισσότερες κοινωνικές παροχές-, κάλλιστα μπορούν να συμπεριληφθούν στις δυνάμεις της «αντίδρασης».
ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ της ιστορικής κλίμακας αξιών, η αναστροφή της στο είδωλο του καθρέφτη, δεν είναι βέβαια πρωτοφανής. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ χρειάζονται πάντα έναν μύθο πάνω στον οποίο θα θεμελιώσουν τους νέους όρους ηγεμονίας τους, τις νέες συνθήκες υποτέλειας που απαιτούν από τους πληβείους της κοινωνίας. Αλλά, αυτή η μυθοπλασία έχει όρια. Πρώτον, για να γίνει αξιόπιστη, πρέπει να συντηρεί την ελάχιστη προσδοκία των ανθρώπων ότι η θυσία που τους απαιτείται οδηγεί σε ένα νέο επίπεδο ευημερίας. Αυτό ουδόλως περιγράφεται στο όραμα «προόδου» του προέδρου του ΣΕΒ. Δεύτερον -και για να επιστρέψουμε στη μεταφορά του τρένου-, οι μηχανοδηγοί του πρέπει να εμπνέουν την ελάχιστη εμπιστοσύνη στους επιβάτες ότι δεν θα το εκτροχιάσουν ή δεν θα το ρίξουν στον γκρεμό, πράγμα προδιαγεγραμμένο με την πολιτική του μνημονίου. Και στην περίπτωση αυτή το ασφαλέστερο βήμα προόδου είναι απλώς κάποιος να σταματήσει το τρένο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)