Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Αποκλειστική συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά
στην σημερινή εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...
στην σημερινή εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Κωνσταντίνος Mητσοτάκης. Διέξοδος από αναθεωρητική Βουλή
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Ο Κωνσταντινος Mητσοτακης στην «Κ»
Να αλλάξει άμεσα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών
Η σωτηρία του τόπου είναι ο υπέρτατος νόμος
Για ποιο λόγο αναπτύχθηκε η διαφθορά
Ζητούμενο σήμερα στην κρίση είναι να μειωθεί το κράτος
Συνέντευξη στον Παναγη Γαλιατσατο
Να κηρυχθεί η επόμενη Βουλή αναθεωρητική, με συμφωνία των πολιτικών κομμάτων και καθ’ υπέρβαση του Συντάγματος ώστε να μπορεί να αλλάξει άμεσα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Αυτό προτείνει ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Μητσοτάκης, ο οποίος τονίζει ότι αυτή είναι η μόνη διέξοδος από ένα καθεστώς ατιμωρησίας που λειτουργεί σε βάρος του πολιτικού κόσμου, σημειώνοντας ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε. Προσθέτει μάλιστα, ότι το άρθρο 86 δεν είναι το μόνο που θα έπρεπε να αλλάξει στη συγκεκριμένη συγκυρία. Σε ό,τι αφορά την παρέκκλιση από τις συνταγματικές προθεσμίες την αντιπαρέρχεται, σημειώνοντας ότι σε περιόδους κρίσεως η σωτηρία της πατρίδας είναι υπέρτατος νόμος.
Ο κ. Μητσοτάκης εκτιμά ότι η Εξεταστική για τη Siemens κατέληξε λόγω κομματικών παρεμβάσεων σε έναν άθλιο συμβιβασμό και επισημαίνει με έμφαση, ότι τα οικονομικά των κομμάτων δεν διερευνήθηκαν: «Επρεπε να κάνει έρευνα και να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, ναι τα δύο μεγάλα κόμματα ενισχύθησαν από τη Siemens» λέει χαρακτηριστικά. Είναι επίσης κατηγορηματικός στο ότι η Βουλή θα πρέπει να διαπιστώνει η ίδια την παραγραφή των αδικημάτων.
– Κύριε πρόεδρε, έχετε δει πολλά σκάνδαλα στον ελληνικό πολιτικό βίο και μάλιστα για πολλές δεκαετίες. Στη μεταπολίτευση, άλλαξε κάτι στο φαινόμενο της διαφθοράς; Εξαπλώθηκε; Και γιατί;
– Σίγουρα το φαινόμενο της διαφθοράς εξαπλώθηκε. Η εξήγησις είναι απλή. Εξαπλώθηκε γιατί μεγάλωσε το κράτος. Γιατί σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότεροι πειρασμοί να πλουτίσει κανείς. Και γιατί το μεγάλο κράτος, το οποίον είναι σπάταλο και διεφθαρμένο, ασχολείται και με επιχειρήσεις που αποτελούν θερμοκήπιο για την ανάπτυξη της διαφθοράς. Κατά συνέπεια: Ζητούμενο είναι να μειωθεί το κράτος. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τη διαφθορά είναι η μείωση του κράτους, όχι μόνο για λόγους που συνδέονται με την αποφυγή της πτώχευσης αλλά επειδή συνδέεται και με τη διαφθορά.
– Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα για τη Siemens. Τι πιστεύετε γι’ αυτό; Θεωρείτε δικαιολογημένη την αγανάκτηση της κοινής γνώμης;
– Οι βουλευτές, οι οποίοι μετέχουν στην Εξεταστική, έκαναν φιλότιμη προσπάθεια. Αλλά δυστυχώς, αυτό το οποίο χαρακτήρισε αυτή την Εξεταστική ήταν ο απόλυτος κομματικός έλεγχος της δραστηριότητάς της. Φαινόμενο, το οποίο συνοδεύεται από την παντελή έλλειψη ελευθερίας έκφρασης γνώμης και στοιχειώδους δημοκρατικής οργάνωσης στα δύο μεγάλα κόμματα. Γι’ αυτό καταλήξαμε εκεί που καταλήξαμε, σε έναν άθλιο συμβιβασμό, ο οποίος δικαιολογημένα προκαλεί την αγανάκτηση. Πρέπει όμως παρά ταύτα να προσθέσω ότι, ούτως ή άλλως, το έργο της Εξεταστικής ήταν δύσκολο. Δεν είναι το καταλληλότερο όργανο που θα κάνει εξειδικευμένες έρευνες για μίζες, offshore εταιρείες, και περίπλοκες συναλλαγές.
– Θεωρείτε ότι τα πρόσωπα παραπέμπονται δίκαια;
– Τελικά εζήσαμε το δυσάρεστο φαινόμενο, το οποίον ακυρώνει στην ουσία τον θεσμό της εξεταστικής επιτροπής, να γίνεται διαπραγμάτευση μεταξύ των κομμάτων για το ποιοι τελικά θα περιληφθούν ως ύποπτοι μη κατονομαζομένης πράξεως, γιατί δεν τολμούν να πουν ότι είναι ύποπτοι για ποινική παράβαση. Τα οικονομικά των κομμάτων δεν ερευνήθησαν. Τίποτε δεν εμπόδιζε την Εξεταστική να ερευνήσει τα οικονομικά των κομμάτων, και τίποτε δεν εμποδίζει τη Δικαιοσύνη να τα ερευνήσει. Και εδώ θέλω να θυμίσω ότι τα οικονομικά της Ν.Δ. ερευνήθησαν, οι λογαριασμοί της Ν.Δ. άνοιξαν, όταν άνοιξαν οι δικοί μου λογαριασμοί με δική μου συναίνεση, όταν κατηγορήθηκα μετά την ανατροπή της κυβερνήσεώς μου το 1994. Και επίσης να θυμίσω ότι ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, όταν ο κ. Λαλιώτης διατύπωσε κατηγορίες εναντίον μας, με τη συμφωνία τη δική μας έκανε έρευνα και ξεκαθάρισε πλήρως τα οικονομικά της Ν.Δ.
– Θεωρείτε ότι η Εξεταστική έπρεπε να είχε ερευνήσει τα οικονομικά των δύο μεγάλων κομμάτων;
– Τίποτε δεν εμπόδιζε την επιτροπή να κάνει την έρευνα για τα οικονομικά των κομμάτων, χωρίς να έχει βέβαια καμιά δυνατότητα επιτυχίας σε αυτό. Διότι τα χρήματα τα οποία περνούσαν στα κόμματα εκείνη την εποχή, είναι βέβαιο ότι δεν ανεφέροντο επωνύμως αλλά ανεφέροντο ως κουπόνια, τα οποία κατενέμοντο μάλιστα σε ύψος νόμιμο. Εν πάση περιπτώσει έρευνα έπρεπε να κάνει για τα οικονομικά των κομμάτων και να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, ναι τα δύο μεγάλα κόμματα ενισχύθησαν από τη Siemens, χωρίς εγώ να αποκλείω ότι ενισχύθησαν και μικρότερα κόμματα.
– Τα περισσότερα αδικήματα που εξετάζονται, έχουν παραγραφεί. Θεωρείτε ότι η Βουλή πρέπει να διαπιστώνει η ίδια την παραγραφή, ή να παραπέμπει την απόφαση στο Δικαστικό Συμβούλιο;
– Απορώ πώς θέτετε αυτό το ερώτημα. Είναι αυτονόητο. Αξίζει πάντοτε να θυμάται κανείς την πρόσφατη ιστορία. Το θέμα της παραπομπής για παραγεγραμμένο αδίκημα εδημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60, όταν κατηγορήθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η κυβέρνησή του για υποτιθέμενα σκάνδαλα από την Ε.Κ., η οποία είχε κερδίσει θριαμβευτικά τις εκλογές τότε και παρεδέχθησαν άπαντες, συμπεριλαμβανομένης και της ηγεσίας της Ε.Κ. ότι είναι ανέντιμη πολιτική πράξη να παραπέμπεις γνωρίζοντας ότι υπάρχει παραγραφή. Συνεπώς το πρώτο χρέος της Βουλής είναι να διαπιστώνει την παραγραφή και να μην περιμένει να αναλάβει η δικαιοσύνη ευθύνες που δεν της ανήκουν. Βεβαίως η δικαιοσύνη όταν χρειάστηκε, ανέλαβε τις ευθύνες της και ήταν κόλαφος για τον πολιτικό κόσμο η ομόφωνη απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου ότι παρεπέμφθησαν παραγεγραμμένες υποθέσεις. Τον Γ. Παπαθανασίου τον παρέπεμψαν χωρίς καν να τον ακούσουν. Το γεγονός ότι τους παρέπεμψαν για αδικήματα τα οποία στο 90% είναι παραγεγραμμένα, καταδικάζει το έργο της επιτροπής και βεβαίως δημιουργεί στον κόσμο αγανάκτηση και ανησυχία για το πού πηγαίνουμε.
– Η κοινή γνώμη πάντως ζητεί κάθαρση, καθώς αντιλαμβάνεται ότι πολλά συνέβησαν τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά τιμωρία δεν βλέπει. Εχει δίκιο να είναι οργισμένη; Πώς μπορεί να θεραπευτεί αυτό;
– Η άποψή μου είναι ότι η κοινή γνώμη έχει δίκιο να είναι οργισμένη. Πώς μπορεί να θεραπευτεί; Χρειάζονται ξεκάθαρες λύσεις. Χρειάζεται έντιμη αντιμετώπιση. Πρέπει να πούμε την αλήθεια. Η μόνη λύσις είναι να αλλάξει το Σύνταγμα, να αλλάξει το άρθρο 86 του Συντάγματος και να υπαχθούν και οι πολιτικοί εις την δικαιοδοσία, στην οποία υπάγεται ο απλός πολίτης. Να μπορούν να δικαστούν και αυτοί, εάν τυχόν παρέβησαν τον ποινικό νόμο. Ο Σιράκ, δυο φορές πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, πρόκειται να δικαστεί από το Πλημμελειοδικείο των Παρισίων για αδίκημα, το οποίον υποτίθεται ότι διέπραξε ως δήμαρχος. Παντού στον κόσμο ισχύει αυτό πλην της Ελλάδος.
Oι επιχειρήσεις βοηθούν κόμματα
– Στην υπόθεση της Siemens, κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν συμβεί δύο διαφορετικά πράγματα, τα οποία ουδείς τολμά να ομολογήσει. Οτι δηλαδή η Siemens έδινε άτυπες χορηγίες στα κόμματα, αλλά μετά αυτό εξαπλώθηκε σε υπαλλήλους και κρατικούς λειτουργούς με καταστρεπτικές συνέπειες για το δημόσιο συμφέρον. Είναι έτσι τα πράγματα;
– Πράγματι, η ερώτηση έχει ουσία. Διαφορετικό είναι το να ενισχύει μια ελληνική επιχείρηση, ένα κόμμα, για να το βοηθήσει στην πολιτική του δραστηριότητα και διαφορετικό είναι να πληρώνει για να πετύχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, το οποίο επιδιώκει μια σύμβαση, ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Τα δύο αυτά δεν ξεχωρίστηκαν στη συζήτηση που γίνεται για τη Siemens και αυτό είναι μεγάλο λάθος. Η Siemens είναι πολυεθνική, αλλά είναι ελληνική επιχείρηση πάνω από 100 χρόνια. Στην Ελλάδα έχει γίνει παραδεκτό ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να βοηθούν τα κόμματα. Μεγάλα και μικρά κόμματα, κάτι ξέρει από αυτά και το Κ.Κ., και αυτό εθεωρείτο και ήταν νόμιμο. Από την ώρα όμως που γίνεται εξαγορά συνειδήσεως είτε υπηρεσιακών οργάνων είτε πολιτικών, για να πετύχουν αθέμιτα ωφελήματα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά…
Εχετε λοιπόν δίκιο σε αυτό που λέτε. Δεν ήταν βεβαίως η Siemens η πρώτη διδάξασα. Ο Σ. Κόκκαλης με την Intracom ήταν ο πρώτος μεγάλος διαφθορεύς του κρατικού μηχανισμού και του ΟΤΕ. Ομως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα προς τα ελληνικά δεδομένα. Θα μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω ότι μια κυβέρνηση ελληνική, το 1993, έπεσε διότι αρνήθηκε να υπογράψει μια σύμβαση η οποία ενδιέφερε τη Siemens και τον Κόκκαλη. Εχω πει και άλλοτε ότι δεν μπορώ να αποδείξω ότι η Siemens χρηματοδότησε την ανατροπή μας, αλλά είναι βέβαιον ότι ωφελήθηκε εξ ίσου με τον Κόκκαλη, διότι τη σύμβαση η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την υπέγραψε, βελτιωμένη υπέρ των δύο εταιρειών.
– Συμφωνείτε ότι υπάρχει μετάλλαξη από άτυπη χορηγία σε διαφθορά…
– Ουσιαστικά, το πρόβλημά μας είναι αυτό. Και να προσθέσω κάτι άλλο. Αν εμείς είχαμε υποχωρήσει, το 1993, δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα για το Δ.Σ. του ΟΤΕ να δεχτεί παράταση της συμβάσεως. Ο πολιτικός κόσμος ανθίστατο, οι υπηρεσιακοί παράγοντες ποτέ, είχαν εξ ολοκλήρου διαβρωθεί.
Η Δικαιοσύνη να λυτρωθεί
– Αν εσείς είχατε την ευθύνη για την υπόθεση Siemens, θα επιμένατε σε παραπομπές με τον κίνδυνο της παραγραφής, ή θα σταματούσατε τη διαδικασία, με κίνδυνο να εξοργιστεί η κοινή γνώμη;
– Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα σκληρό δίλημμα, αληθές δίλημμα. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα, εκείνο το οποίο σίγουρα δεν επιτρέπεται να γίνει είναι να παραπεμφθούν χωρίς στοιχεία και για παραγεγραμμένες υποθέσεις άνθρωποι. Η Δικαιοσύνη πρέπει να συνεχίσει το έργο της. Και όταν λυτρωθεί από τα δεσμά του Συντάγματος και μπορεί να επιληφθεί και της ποινικής ευθύνης των υπουργών, να το πράξει. Και βεβαίως, το έργο της δικαιοσύνης θα βοηθήσει ενδεχομένως εις το να γνωρίζουμε τουλάχιστον ορισμένα πράγματα που συνέβησαν. Χρήσιμο είναι να υπάρξει κοινωνική καταδίκη έστω, αν δεν μπορεί να υπάρξει ποινική καταδίκη. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει αυτή την ώρα, και πρέπει να έχουμε το θάρρος να πάρουμε μια σωστή απόφαση για να πάψουμε να κινούμαστε σε έναν φαύλο κύκλο και να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους.
– Εδώ όμως τίθεται ένα ζήτημα. Στο κλίμα της σκανδαλολογίας που έχει δημιουργηθεί, οι υπουργοί δεν υπογράφουν αποφάσεις για να μην κατηγορηθούν αργότερα. Αυτό πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
– Αυτή την κατάσταση που δημιουργήσαμε, που επιτρέπει στον καθένα με άνεση να πετά λάσπη, ο κανιβαλισμός, ο οποίος επεκράτησε γενικότερα, δημιουργεί σε πολλούς πολιτικούς φόβο για τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης. Το φαινόμενο υπήρχε, τώρα έχει πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Ενας είναι ο τρόπος να αντιμετωπισθεί. Να επιληφθεί η δικαιοσύνη όπου υπάρχει αδίκημα και να σωθεί ο πολιτικός από την έρπουσα συκοφαντία. Η ανάκριση δεν θα γίνεται από τα τηλεπαράθυρα και ο καθένας δεν θα μπορεί ανενόχλητος να υβρίζει και να ρίχνει λάσπη.
– Πώς όμως μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του ένας υπουργός, όταν θα βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με μηνύσεις;
– Η απάντησις είναι ότι η μήνυση στην Ελλάδα είναι υπερβολικά εύκολη και πολύ φτηνή. Πρέπει να γίνει ακριβή και δύσκολη. Δεύτερον, η ψευδής καταμήνυσις πρέπει να γίνει αδίκημα βαρύτατα τιμωρούμενο. Και τρίτον, πρέπει στην Ελλάδα η ψευδορκία να γίνει πράγματι αδίκημα, γιατί στην Ελλάδα στην πραγματικότητα η ψευδορκία αποτελεί σπορ. Είναι μια ευκαιρία να βελτιωθεί και το ποινικό μας σύστημα. Είμαι ο αρχαιότερος εν ενεργεία πολιτικός, αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω για λογαριασμό του πολιτικού κόσμου. Επιτέλους είμαστε άνθρωποι, οι οποίοι αφιερώσαμε μια ζωή ολόκληρη στην υπηρεσία αυτού του τόπου. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε καλύτερο. Η πολιτική δεν είναι για πέταμα, οι πολιτικοί δεν είναι ό,τι χειρότερο έχει ο τόπος, πέραν του ότι ο πολιτικός κόσμος είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των ψηφοφόρων που τον εκλέγουν. Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη και εκτίμηση στον πολιτικό κόσμο. Και η απαξίωσή του αποτελεί βαρύτατη εθνική ζημιά.
– Είναι άδικη η κριτική όμως όταν έχουμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση, με την Ελλάδα υπό την εποπτεία της τρόικας;
– Είναι άδικη, με την έννοια ότι οι ηγεσίες ναι, οι ηγεσίες φταίνε, αλλά δεν φταίει το σύνολο του ελληνικού πολιτικού κόσμου. Αν θέλετε, στην Ελλάδα υπάρχει σήμερα πρόβλημα ηγεσίας, θέλω όμως να προσθέσω ότι το φαινόμενο αυτό δείχνει να ισχύει σε όλη την Ευρώπη.
Ανάγκη αλλαγής Συντάγματος
– Πρόσφατα, ο κ. Καστανίδης κατέθεσε προτάσεις για αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, χωρίς αλλαγή του Συντάγματος. Η άποψή σας;
– Η προσπάθεια, η οποία γίνεται να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, αφήνοντας την εντύπωση ότι κάτι κάνουμε, είναι προσπάθεια εξαπατήσεως του λαού, διότι δεν τολμούμε να πάρουμε τη σωστή απόφαση. Είναι όμως απόλυτος ανάγκη να αλλάξει το Σύνταγμα, διότι δύο πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν με τον νόμο. Το ένα είναι η σύντομος παραγραφή, αυτή δεν αλλάζει, και το άλλο είναι ότι αφήνουν την κρίση για την ευθύνη στους ίδιους τους βουλευτές αντί να κρίνουν οι δικαστές. Και εδώ υπάρχει ένα θέμα το οποίο θέλω να θέσω. Πιστεύω ότι τον τελευταίο καιρό, ο πολιτικός κόσμος αδικείται βαρύτατα. Οι Ελληνες πολιτικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι έντιμοι. Ο απλός βουλευτής είναι συνήθως κοινωνικά καταξιωμένος άνθρωπος, με επαγγελματική παρουσία, με οντότητα και με τη φιλοδοξία να προσφέρει. Αν δείτε τι έγινε στην Εξεταστική θα διαπιστώσετε ότι δεν φταίει ο απλός βουλευτής. Οι ηγεσίες απεδείχθησαν κατώτερες των περιστάσεων. Οπου ο βουλευτής ελεύθερος από κομματικές δεσμεύσεις εξεφράσθη, εξεφράσθη σωστά. Βλέπετε τι έγινε για το Βατοπέδι. Και κάνω την πρόβλεψη ότι αν η κυβέρνηση παραπέμψει σε Προανακριτική τέως υπουργούς, χωρίς στοιχεία και για παραγεγραμμένες πράξεις -νομίζω ότι δεν θα το κάνει γιατί θα είναι η εσχάτη πλάνη- αυτή τη φορά ακόμα περισσότεροι βουλευτές θα τους τρίψουν στα μούτρα αυτή την απόφαση…
– Γιατί θεωρείτε ότι αδικούνται οι πολιτικοί;
– Αυτό το καθεστώς λειτουργεί σε τελική ανάλυση εις βάρος του πολιτικού κόσμου. Το ακαταδίωκτο στερεί τον υπουργό από δύο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το πρώτο είναι ότι δεν έχει το τεκμήριο της αθωότητας. Φτάνει ένας απίθανος δημοσιογράφος να πετάξει λάσπη για να δημιουργηθεί τεράστιος θόρυβος. Ο πολιτικός δεν έχει τον τρόπο να αμυνθεί. Το δεύτερο είναι ότι στερείται του φυσικού του δικαστού. Η μόνη ασπίδα προστασίας του τίμιου πολιτικού είναι η δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη βέβαια μπορεί να δείξει υπερβολική επιείκεια. Ομως δεν θα καταδικάσει ποτέ αθώο, ενώ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα το κάνει αυτό ο πολιτικός αντίπαλος.
– Πώς όμως θα αλλάξει γρήγορα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών;
– Η επόμενη Βουλή πρέπει να είναι αναθεωρητική. Οταν θα προχωρήσουμε προς τις εκλογές, με συμφωνία των κομμάτων, εάν εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα το πολιτικό σύστημα, της μεταπολίτευσης, πράγμα για το οποίον αμφιβάλλω, πάντως με συμφωνία όλων των κομμάτων και κινημάτων που θα υπάρχουν τότε, πρέπει να τεθεί στον λαό θέμα ότι η προσεχής Βουλή θα είναι αναθεωρητική, καθ’ υπέρβασιν του Συντάγματος, ή αν θέλετε κατά παρέκκλιση του Συντάγματος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε, να αλλάξουμε όχι μόνο αυτό το άρθρο. Ο τόπος χρειάζεται γενικότερες, βαθιές αλλαγές, τις οποίες πιστεύω μόνον μια επόμενη αναθεωρητική Βουλή μπορεί να πραγματοποιήσει.
– Κάτι τέτοιο όμως γίνεται μόνον κατά παρέκκλιση του Συντάγματος;
– Κατά παρέκκλιση του Συντάγματος. Η σωτηρία του τόπου είναι ο υπέρτατος νόμος, μην το ξεχνάτε. Αλλωστε, όλες οι σημαντικές αναθεωρήσεις έτσι έχουν γίνει.
Από ....Καθημερινή
Ο Κωνσταντινος Mητσοτακης στην «Κ»Να αλλάξει άμεσα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών
Η σωτηρία του τόπου είναι ο υπέρτατος νόμος
Για ποιο λόγο αναπτύχθηκε η διαφθορά
Ζητούμενο σήμερα στην κρίση είναι να μειωθεί το κράτος
Να κηρυχθεί η επόμενη Βουλή αναθεωρητική, με συμφωνία των πολιτικών κομμάτων και καθ’ υπέρβαση του Συντάγματος ώστε να μπορεί να αλλάξει άμεσα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Αυτό προτείνει ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Μητσοτάκης, ο οποίος τονίζει ότι αυτή είναι η μόνη διέξοδος από ένα καθεστώς ατιμωρησίας που λειτουργεί σε βάρος του πολιτικού κόσμου, σημειώνοντας ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε. Προσθέτει μάλιστα, ότι το άρθρο 86 δεν είναι το μόνο που θα έπρεπε να αλλάξει στη συγκεκριμένη συγκυρία. Σε ό,τι αφορά την παρέκκλιση από τις συνταγματικές προθεσμίες την αντιπαρέρχεται, σημειώνοντας ότι σε περιόδους κρίσεως η σωτηρία της πατρίδας είναι υπέρτατος νόμος.
Ο κ. Μητσοτάκης εκτιμά ότι η Εξεταστική για τη Siemens κατέληξε λόγω κομματικών παρεμβάσεων σε έναν άθλιο συμβιβασμό και επισημαίνει με έμφαση, ότι τα οικονομικά των κομμάτων δεν διερευνήθηκαν: «Επρεπε να κάνει έρευνα και να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, ναι τα δύο μεγάλα κόμματα ενισχύθησαν από τη Siemens» λέει χαρακτηριστικά. Είναι επίσης κατηγορηματικός στο ότι η Βουλή θα πρέπει να διαπιστώνει η ίδια την παραγραφή των αδικημάτων.
– Κύριε πρόεδρε, έχετε δει πολλά σκάνδαλα στον ελληνικό πολιτικό βίο και μάλιστα για πολλές δεκαετίες. Στη μεταπολίτευση, άλλαξε κάτι στο φαινόμενο της διαφθοράς; Εξαπλώθηκε; Και γιατί;
– Σίγουρα το φαινόμενο της διαφθοράς εξαπλώθηκε. Η εξήγησις είναι απλή. Εξαπλώθηκε γιατί μεγάλωσε το κράτος. Γιατί σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότεροι πειρασμοί να πλουτίσει κανείς. Και γιατί το μεγάλο κράτος, το οποίον είναι σπάταλο και διεφθαρμένο, ασχολείται και με επιχειρήσεις που αποτελούν θερμοκήπιο για την ανάπτυξη της διαφθοράς. Κατά συνέπεια: Ζητούμενο είναι να μειωθεί το κράτος. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τη διαφθορά είναι η μείωση του κράτους, όχι μόνο για λόγους που συνδέονται με την αποφυγή της πτώχευσης αλλά επειδή συνδέεται και με τη διαφθορά.
– Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα για τη Siemens. Τι πιστεύετε γι’ αυτό; Θεωρείτε δικαιολογημένη την αγανάκτηση της κοινής γνώμης;
– Οι βουλευτές, οι οποίοι μετέχουν στην Εξεταστική, έκαναν φιλότιμη προσπάθεια. Αλλά δυστυχώς, αυτό το οποίο χαρακτήρισε αυτή την Εξεταστική ήταν ο απόλυτος κομματικός έλεγχος της δραστηριότητάς της. Φαινόμενο, το οποίο συνοδεύεται από την παντελή έλλειψη ελευθερίας έκφρασης γνώμης και στοιχειώδους δημοκρατικής οργάνωσης στα δύο μεγάλα κόμματα. Γι’ αυτό καταλήξαμε εκεί που καταλήξαμε, σε έναν άθλιο συμβιβασμό, ο οποίος δικαιολογημένα προκαλεί την αγανάκτηση. Πρέπει όμως παρά ταύτα να προσθέσω ότι, ούτως ή άλλως, το έργο της Εξεταστικής ήταν δύσκολο. Δεν είναι το καταλληλότερο όργανο που θα κάνει εξειδικευμένες έρευνες για μίζες, offshore εταιρείες, και περίπλοκες συναλλαγές.
– Θεωρείτε ότι τα πρόσωπα παραπέμπονται δίκαια;
– Τελικά εζήσαμε το δυσάρεστο φαινόμενο, το οποίον ακυρώνει στην ουσία τον θεσμό της εξεταστικής επιτροπής, να γίνεται διαπραγμάτευση μεταξύ των κομμάτων για το ποιοι τελικά θα περιληφθούν ως ύποπτοι μη κατονομαζομένης πράξεως, γιατί δεν τολμούν να πουν ότι είναι ύποπτοι για ποινική παράβαση. Τα οικονομικά των κομμάτων δεν ερευνήθησαν. Τίποτε δεν εμπόδιζε την Εξεταστική να ερευνήσει τα οικονομικά των κομμάτων, και τίποτε δεν εμποδίζει τη Δικαιοσύνη να τα ερευνήσει. Και εδώ θέλω να θυμίσω ότι τα οικονομικά της Ν.Δ. ερευνήθησαν, οι λογαριασμοί της Ν.Δ. άνοιξαν, όταν άνοιξαν οι δικοί μου λογαριασμοί με δική μου συναίνεση, όταν κατηγορήθηκα μετά την ανατροπή της κυβερνήσεώς μου το 1994. Και επίσης να θυμίσω ότι ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, όταν ο κ. Λαλιώτης διατύπωσε κατηγορίες εναντίον μας, με τη συμφωνία τη δική μας έκανε έρευνα και ξεκαθάρισε πλήρως τα οικονομικά της Ν.Δ.
– Θεωρείτε ότι η Εξεταστική έπρεπε να είχε ερευνήσει τα οικονομικά των δύο μεγάλων κομμάτων;
– Τίποτε δεν εμπόδιζε την επιτροπή να κάνει την έρευνα για τα οικονομικά των κομμάτων, χωρίς να έχει βέβαια καμιά δυνατότητα επιτυχίας σε αυτό. Διότι τα χρήματα τα οποία περνούσαν στα κόμματα εκείνη την εποχή, είναι βέβαιο ότι δεν ανεφέροντο επωνύμως αλλά ανεφέροντο ως κουπόνια, τα οποία κατενέμοντο μάλιστα σε ύψος νόμιμο. Εν πάση περιπτώσει έρευνα έπρεπε να κάνει για τα οικονομικά των κομμάτων και να έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, ναι τα δύο μεγάλα κόμματα ενισχύθησαν από τη Siemens, χωρίς εγώ να αποκλείω ότι ενισχύθησαν και μικρότερα κόμματα.
– Τα περισσότερα αδικήματα που εξετάζονται, έχουν παραγραφεί. Θεωρείτε ότι η Βουλή πρέπει να διαπιστώνει η ίδια την παραγραφή, ή να παραπέμπει την απόφαση στο Δικαστικό Συμβούλιο;
– Απορώ πώς θέτετε αυτό το ερώτημα. Είναι αυτονόητο. Αξίζει πάντοτε να θυμάται κανείς την πρόσφατη ιστορία. Το θέμα της παραπομπής για παραγεγραμμένο αδίκημα εδημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60, όταν κατηγορήθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η κυβέρνησή του για υποτιθέμενα σκάνδαλα από την Ε.Κ., η οποία είχε κερδίσει θριαμβευτικά τις εκλογές τότε και παρεδέχθησαν άπαντες, συμπεριλαμβανομένης και της ηγεσίας της Ε.Κ. ότι είναι ανέντιμη πολιτική πράξη να παραπέμπεις γνωρίζοντας ότι υπάρχει παραγραφή. Συνεπώς το πρώτο χρέος της Βουλής είναι να διαπιστώνει την παραγραφή και να μην περιμένει να αναλάβει η δικαιοσύνη ευθύνες που δεν της ανήκουν. Βεβαίως η δικαιοσύνη όταν χρειάστηκε, ανέλαβε τις ευθύνες της και ήταν κόλαφος για τον πολιτικό κόσμο η ομόφωνη απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου ότι παρεπέμφθησαν παραγεγραμμένες υποθέσεις. Τον Γ. Παπαθανασίου τον παρέπεμψαν χωρίς καν να τον ακούσουν. Το γεγονός ότι τους παρέπεμψαν για αδικήματα τα οποία στο 90% είναι παραγεγραμμένα, καταδικάζει το έργο της επιτροπής και βεβαίως δημιουργεί στον κόσμο αγανάκτηση και ανησυχία για το πού πηγαίνουμε.
– Η κοινή γνώμη πάντως ζητεί κάθαρση, καθώς αντιλαμβάνεται ότι πολλά συνέβησαν τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά τιμωρία δεν βλέπει. Εχει δίκιο να είναι οργισμένη; Πώς μπορεί να θεραπευτεί αυτό;
– Η άποψή μου είναι ότι η κοινή γνώμη έχει δίκιο να είναι οργισμένη. Πώς μπορεί να θεραπευτεί; Χρειάζονται ξεκάθαρες λύσεις. Χρειάζεται έντιμη αντιμετώπιση. Πρέπει να πούμε την αλήθεια. Η μόνη λύσις είναι να αλλάξει το Σύνταγμα, να αλλάξει το άρθρο 86 του Συντάγματος και να υπαχθούν και οι πολιτικοί εις την δικαιοδοσία, στην οποία υπάγεται ο απλός πολίτης. Να μπορούν να δικαστούν και αυτοί, εάν τυχόν παρέβησαν τον ποινικό νόμο. Ο Σιράκ, δυο φορές πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, πρόκειται να δικαστεί από το Πλημμελειοδικείο των Παρισίων για αδίκημα, το οποίον υποτίθεται ότι διέπραξε ως δήμαρχος. Παντού στον κόσμο ισχύει αυτό πλην της Ελλάδος.
Oι επιχειρήσεις βοηθούν κόμματα
– Στην υπόθεση της Siemens, κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν συμβεί δύο διαφορετικά πράγματα, τα οποία ουδείς τολμά να ομολογήσει. Οτι δηλαδή η Siemens έδινε άτυπες χορηγίες στα κόμματα, αλλά μετά αυτό εξαπλώθηκε σε υπαλλήλους και κρατικούς λειτουργούς με καταστρεπτικές συνέπειες για το δημόσιο συμφέρον. Είναι έτσι τα πράγματα;
– Πράγματι, η ερώτηση έχει ουσία. Διαφορετικό είναι το να ενισχύει μια ελληνική επιχείρηση, ένα κόμμα, για να το βοηθήσει στην πολιτική του δραστηριότητα και διαφορετικό είναι να πληρώνει για να πετύχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, το οποίο επιδιώκει μια σύμβαση, ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Τα δύο αυτά δεν ξεχωρίστηκαν στη συζήτηση που γίνεται για τη Siemens και αυτό είναι μεγάλο λάθος. Η Siemens είναι πολυεθνική, αλλά είναι ελληνική επιχείρηση πάνω από 100 χρόνια. Στην Ελλάδα έχει γίνει παραδεκτό ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να βοηθούν τα κόμματα. Μεγάλα και μικρά κόμματα, κάτι ξέρει από αυτά και το Κ.Κ., και αυτό εθεωρείτο και ήταν νόμιμο. Από την ώρα όμως που γίνεται εξαγορά συνειδήσεως είτε υπηρεσιακών οργάνων είτε πολιτικών, για να πετύχουν αθέμιτα ωφελήματα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά…
Εχετε λοιπόν δίκιο σε αυτό που λέτε. Δεν ήταν βεβαίως η Siemens η πρώτη διδάξασα. Ο Σ. Κόκκαλης με την Intracom ήταν ο πρώτος μεγάλος διαφθορεύς του κρατικού μηχανισμού και του ΟΤΕ. Ομως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα προς τα ελληνικά δεδομένα. Θα μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω ότι μια κυβέρνηση ελληνική, το 1993, έπεσε διότι αρνήθηκε να υπογράψει μια σύμβαση η οποία ενδιέφερε τη Siemens και τον Κόκκαλη. Εχω πει και άλλοτε ότι δεν μπορώ να αποδείξω ότι η Siemens χρηματοδότησε την ανατροπή μας, αλλά είναι βέβαιον ότι ωφελήθηκε εξ ίσου με τον Κόκκαλη, διότι τη σύμβαση η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την υπέγραψε, βελτιωμένη υπέρ των δύο εταιρειών.
– Συμφωνείτε ότι υπάρχει μετάλλαξη από άτυπη χορηγία σε διαφθορά…
– Ουσιαστικά, το πρόβλημά μας είναι αυτό. Και να προσθέσω κάτι άλλο. Αν εμείς είχαμε υποχωρήσει, το 1993, δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα για το Δ.Σ. του ΟΤΕ να δεχτεί παράταση της συμβάσεως. Ο πολιτικός κόσμος ανθίστατο, οι υπηρεσιακοί παράγοντες ποτέ, είχαν εξ ολοκλήρου διαβρωθεί.
Η Δικαιοσύνη να λυτρωθεί
– Αν εσείς είχατε την ευθύνη για την υπόθεση Siemens, θα επιμένατε σε παραπομπές με τον κίνδυνο της παραγραφής, ή θα σταματούσατε τη διαδικασία, με κίνδυνο να εξοργιστεί η κοινή γνώμη;
– Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα σκληρό δίλημμα, αληθές δίλημμα. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα, εκείνο το οποίο σίγουρα δεν επιτρέπεται να γίνει είναι να παραπεμφθούν χωρίς στοιχεία και για παραγεγραμμένες υποθέσεις άνθρωποι. Η Δικαιοσύνη πρέπει να συνεχίσει το έργο της. Και όταν λυτρωθεί από τα δεσμά του Συντάγματος και μπορεί να επιληφθεί και της ποινικής ευθύνης των υπουργών, να το πράξει. Και βεβαίως, το έργο της δικαιοσύνης θα βοηθήσει ενδεχομένως εις το να γνωρίζουμε τουλάχιστον ορισμένα πράγματα που συνέβησαν. Χρήσιμο είναι να υπάρξει κοινωνική καταδίκη έστω, αν δεν μπορεί να υπάρξει ποινική καταδίκη. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει αυτή την ώρα, και πρέπει να έχουμε το θάρρος να πάρουμε μια σωστή απόφαση για να πάψουμε να κινούμαστε σε έναν φαύλο κύκλο και να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους.
– Εδώ όμως τίθεται ένα ζήτημα. Στο κλίμα της σκανδαλολογίας που έχει δημιουργηθεί, οι υπουργοί δεν υπογράφουν αποφάσεις για να μην κατηγορηθούν αργότερα. Αυτό πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
– Αυτή την κατάσταση που δημιουργήσαμε, που επιτρέπει στον καθένα με άνεση να πετά λάσπη, ο κανιβαλισμός, ο οποίος επεκράτησε γενικότερα, δημιουργεί σε πολλούς πολιτικούς φόβο για τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης. Το φαινόμενο υπήρχε, τώρα έχει πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Ενας είναι ο τρόπος να αντιμετωπισθεί. Να επιληφθεί η δικαιοσύνη όπου υπάρχει αδίκημα και να σωθεί ο πολιτικός από την έρπουσα συκοφαντία. Η ανάκριση δεν θα γίνεται από τα τηλεπαράθυρα και ο καθένας δεν θα μπορεί ανενόχλητος να υβρίζει και να ρίχνει λάσπη.
– Πώς όμως μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του ένας υπουργός, όταν θα βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με μηνύσεις;
– Η απάντησις είναι ότι η μήνυση στην Ελλάδα είναι υπερβολικά εύκολη και πολύ φτηνή. Πρέπει να γίνει ακριβή και δύσκολη. Δεύτερον, η ψευδής καταμήνυσις πρέπει να γίνει αδίκημα βαρύτατα τιμωρούμενο. Και τρίτον, πρέπει στην Ελλάδα η ψευδορκία να γίνει πράγματι αδίκημα, γιατί στην Ελλάδα στην πραγματικότητα η ψευδορκία αποτελεί σπορ. Είναι μια ευκαιρία να βελτιωθεί και το ποινικό μας σύστημα. Είμαι ο αρχαιότερος εν ενεργεία πολιτικός, αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω για λογαριασμό του πολιτικού κόσμου. Επιτέλους είμαστε άνθρωποι, οι οποίοι αφιερώσαμε μια ζωή ολόκληρη στην υπηρεσία αυτού του τόπου. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε καλύτερο. Η πολιτική δεν είναι για πέταμα, οι πολιτικοί δεν είναι ό,τι χειρότερο έχει ο τόπος, πέραν του ότι ο πολιτικός κόσμος είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των ψηφοφόρων που τον εκλέγουν. Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη και εκτίμηση στον πολιτικό κόσμο. Και η απαξίωσή του αποτελεί βαρύτατη εθνική ζημιά.
– Είναι άδικη η κριτική όμως όταν έχουμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση, με την Ελλάδα υπό την εποπτεία της τρόικας;
– Είναι άδικη, με την έννοια ότι οι ηγεσίες ναι, οι ηγεσίες φταίνε, αλλά δεν φταίει το σύνολο του ελληνικού πολιτικού κόσμου. Αν θέλετε, στην Ελλάδα υπάρχει σήμερα πρόβλημα ηγεσίας, θέλω όμως να προσθέσω ότι το φαινόμενο αυτό δείχνει να ισχύει σε όλη την Ευρώπη.
Ανάγκη αλλαγής Συντάγματος
– Πρόσφατα, ο κ. Καστανίδης κατέθεσε προτάσεις για αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, χωρίς αλλαγή του Συντάγματος. Η άποψή σας;
– Η προσπάθεια, η οποία γίνεται να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, αφήνοντας την εντύπωση ότι κάτι κάνουμε, είναι προσπάθεια εξαπατήσεως του λαού, διότι δεν τολμούμε να πάρουμε τη σωστή απόφαση. Είναι όμως απόλυτος ανάγκη να αλλάξει το Σύνταγμα, διότι δύο πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν με τον νόμο. Το ένα είναι η σύντομος παραγραφή, αυτή δεν αλλάζει, και το άλλο είναι ότι αφήνουν την κρίση για την ευθύνη στους ίδιους τους βουλευτές αντί να κρίνουν οι δικαστές. Και εδώ υπάρχει ένα θέμα το οποίο θέλω να θέσω. Πιστεύω ότι τον τελευταίο καιρό, ο πολιτικός κόσμος αδικείται βαρύτατα. Οι Ελληνες πολιτικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι έντιμοι. Ο απλός βουλευτής είναι συνήθως κοινωνικά καταξιωμένος άνθρωπος, με επαγγελματική παρουσία, με οντότητα και με τη φιλοδοξία να προσφέρει. Αν δείτε τι έγινε στην Εξεταστική θα διαπιστώσετε ότι δεν φταίει ο απλός βουλευτής. Οι ηγεσίες απεδείχθησαν κατώτερες των περιστάσεων. Οπου ο βουλευτής ελεύθερος από κομματικές δεσμεύσεις εξεφράσθη, εξεφράσθη σωστά. Βλέπετε τι έγινε για το Βατοπέδι. Και κάνω την πρόβλεψη ότι αν η κυβέρνηση παραπέμψει σε Προανακριτική τέως υπουργούς, χωρίς στοιχεία και για παραγεγραμμένες πράξεις -νομίζω ότι δεν θα το κάνει γιατί θα είναι η εσχάτη πλάνη- αυτή τη φορά ακόμα περισσότεροι βουλευτές θα τους τρίψουν στα μούτρα αυτή την απόφαση…
– Γιατί θεωρείτε ότι αδικούνται οι πολιτικοί;
– Αυτό το καθεστώς λειτουργεί σε τελική ανάλυση εις βάρος του πολιτικού κόσμου. Το ακαταδίωκτο στερεί τον υπουργό από δύο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το πρώτο είναι ότι δεν έχει το τεκμήριο της αθωότητας. Φτάνει ένας απίθανος δημοσιογράφος να πετάξει λάσπη για να δημιουργηθεί τεράστιος θόρυβος. Ο πολιτικός δεν έχει τον τρόπο να αμυνθεί. Το δεύτερο είναι ότι στερείται του φυσικού του δικαστού. Η μόνη ασπίδα προστασίας του τίμιου πολιτικού είναι η δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη βέβαια μπορεί να δείξει υπερβολική επιείκεια. Ομως δεν θα καταδικάσει ποτέ αθώο, ενώ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα το κάνει αυτό ο πολιτικός αντίπαλος.
– Πώς όμως θα αλλάξει γρήγορα ο νόμος περί ευθύνης υπουργών;
– Η επόμενη Βουλή πρέπει να είναι αναθεωρητική. Οταν θα προχωρήσουμε προς τις εκλογές, με συμφωνία των κομμάτων, εάν εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα το πολιτικό σύστημα, της μεταπολίτευσης, πράγμα για το οποίον αμφιβάλλω, πάντως με συμφωνία όλων των κομμάτων και κινημάτων που θα υπάρχουν τότε, πρέπει να τεθεί στον λαό θέμα ότι η προσεχής Βουλή θα είναι αναθεωρητική, καθ’ υπέρβασιν του Συντάγματος, ή αν θέλετε κατά παρέκκλιση του Συντάγματος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε, να αλλάξουμε όχι μόνο αυτό το άρθρο. Ο τόπος χρειάζεται γενικότερες, βαθιές αλλαγές, τις οποίες πιστεύω μόνον μια επόμενη αναθεωρητική Βουλή μπορεί να πραγματοποιήσει.
– Κάτι τέτοιο όμως γίνεται μόνον κατά παρέκκλιση του Συντάγματος;
– Κατά παρέκκλιση του Συντάγματος. Η σωτηρία του τόπου είναι ο υπέρτατος νόμος, μην το ξεχνάτε. Αλλωστε, όλες οι σημαντικές αναθεωρήσεις έτσι έχουν γίνει.
Από ....Καθημερινή
Σε πλήρη εξέλιξη η εφαρμογή του «δόγματος του σοκ» στην Ελλάδα
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
Του ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*
Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες στη χώρα μας η μετάφραση του βιβλίου της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein με τίτλο «Το Δόγμα του Σοκ» (τίτλος στα αγγλικά The Shock Doctrine), που εκδόθηκε το 2007 και στο οποίο γίνεται ανάλυση και εκτεταμένη περιγραφή της εφαρμογής των θεωριών της Σχολής του Σικάγου, ιδρυτής της οποίας ήταν ο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο αυτό, Milton Friedman.
Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες». Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.
Στην περίπτωση των κρατών της Λατινικής Αμερικής, αναφέρει η συγγραφέας, «η σπείρα του χρέους λειτούργησε σαν ένα γιγαντιαίο όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης. Σε μια τέτοια κατάσταση -προσθέτει- ο Friedman ήταν πεπεισμένος ότι, όταν ξεσπάσει μια κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση. Εκτιμούσε ότι μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της 6 με 9 μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές».
Η συγγραφέας επισημαίνει ότι «η θεμελιώδης αρχή είναι απλή: οι χώρες σε κρίση (χρέους) χρειάζονται απεγνωσμένα μια επείγουσα βοήθεια... Οταν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου προωθούνται από κοινού με τη χρηματοοικονομική διάσωση (δάνειο) σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο, οι χώρες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν ολόκληρο το πακέτο» και, όπως αναφέρει η ίδια, «η κρίση του χρέους, στην οποία βρέθηκαν χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής κατά τη δεκαετία του '80, τις ανάγκασε να υποκύψουν στον εκβιασμό "Θέλετε να σώσετε τη χώρα σας; Ξεπουλήστε την"».
Από τα λίγα αυτά αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο τής Naomi Klein φαίνεται καθαρά ότι στη χώρα μας εφαρμόζονται πιστά οι συνταγές του «δόγματος του σοκ», συνταγές που έχει υιοθετήσει η τρόικα ακολουθώντας την πάγια πολιτική του ΔΝΤ, που δεν είναι άλλη από το «δόγμα του σοκ». Αυτή η «τεχνογνωσία» ήταν βασικός λόγος για τον οποίο η Ε.Ε. ζήτησε από το ΔΝΤ να είναι μέλος της τρόικας.
Πώς, όμως, έφτασε η Ελλάδα στο κατάντημα να γίνει χώρα Λατινικής Αμερικής στην Ευρώπη; Είναι αλήθεια ότι η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο οφειλόταν στα μεγάλα ελλείμματα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 35 ετών. Ειδικότερα το έλλειμμα του 2009 ήταν ιδιαίτερα αυξημένο, εξαιτίας όχι μόνο της πολιτικής που εφάρμοζε όλα τα χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και των μέτρων που έλαβε για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Παρ' ότι η σημερινή κυβέρνηση γνώριζε το μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος πριν από τις εκλογές, το επιδείνωσε μόλις ανέλαβε την εξουσία, με: παροχές, κατάργηση φορολογικών μέτρων που θα απέδιδαν έσοδα (τα οποία εφαρμόζει τώρα), μη ψήφιση φορολογικού και αναπτυξιακού νομοσχεδίου και μη άμεση λήψη σκληρών μέτρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, πριν από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2010 τον περασμένο Δεκέμβριο, και μη δανειζόμενη με χαμηλό spread τα αναγκαία ποσά τον περασμένο Ιανουάριο. Τέλος, οι αδιανόητες για έναν πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών δηλώσεις περί «χρεοκοπίας της χώρας», «Τιτανικού», «χώρας σε εντατική» κ.λπ. οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο.
Υστερα απ' όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση, αδυνατώντας να δανειστεί από τις αγορές (μετά την εκτίναξη των spreads στα ύψη), αναγκάστηκε να υπογράψει και να «περάσει» από τη Βουλή το ταπεινωτικό για τη χώρα Μνημόνιο, για να λάβει (σε δόσεις) το δάνειο των 110 δισ. ευρώ με τοκογλυφικό επιτόκιο, και τώρα αναγκάζεται να το αναθεωρήσει προς το χειρότερο, για να εισπράξει την επόμενη δόση του δανείου αυτού.
Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του «δόγματος του σοκ» στη χώρα μας είναι παρόμοια με εκείνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου αυτό εφαρμόστηκε: μείωση μισθών και εισοδημάτων, αύξηση της ανεργίας, αύξηση της φτώχειας, κλείσιμο επιχειρήσεων, εντατικοποίηση (fast track) των ιδιωτικοποιήσεων κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και ξεπούλημα «φιλέτων» δημόσιων εκτάσεων. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η ύφεση βαθαίνει και το δημόσιο χρέος αντί να μειώνεται αυξάνει.
Είναι πράγματι τραγικό μια κυβέρνηση κατ' όνομα «σοσιαλιστική» να εφαρμόζει με «θρησκευτική ευλάβεια» τις δοξασίες του υπέρμαχου του νεοφιλελευθερισμού Milton Friedman, οι οποίες βύθισαν στη φτώχεια και τη δυστυχία τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν.
Του ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*
Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες στη χώρα μας η μετάφραση του βιβλίου της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein με τίτλο «Το Δόγμα του Σοκ» (τίτλος στα αγγλικά The Shock Doctrine), που εκδόθηκε το 2007 και στο οποίο γίνεται ανάλυση και εκτεταμένη περιγραφή της εφαρμογής των θεωριών της Σχολής του Σικάγου, ιδρυτής της οποίας ήταν ο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο αυτό, Milton Friedman.
Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες». Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.
Στην περίπτωση των κρατών της Λατινικής Αμερικής, αναφέρει η συγγραφέας, «η σπείρα του χρέους λειτούργησε σαν ένα γιγαντιαίο όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης. Σε μια τέτοια κατάσταση -προσθέτει- ο Friedman ήταν πεπεισμένος ότι, όταν ξεσπάσει μια κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση. Εκτιμούσε ότι μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της 6 με 9 μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές».
Η συγγραφέας επισημαίνει ότι «η θεμελιώδης αρχή είναι απλή: οι χώρες σε κρίση (χρέους) χρειάζονται απεγνωσμένα μια επείγουσα βοήθεια... Οταν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου προωθούνται από κοινού με τη χρηματοοικονομική διάσωση (δάνειο) σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο, οι χώρες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν ολόκληρο το πακέτο» και, όπως αναφέρει η ίδια, «η κρίση του χρέους, στην οποία βρέθηκαν χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής κατά τη δεκαετία του '80, τις ανάγκασε να υποκύψουν στον εκβιασμό "Θέλετε να σώσετε τη χώρα σας; Ξεπουλήστε την"».
Από τα λίγα αυτά αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο τής Naomi Klein φαίνεται καθαρά ότι στη χώρα μας εφαρμόζονται πιστά οι συνταγές του «δόγματος του σοκ», συνταγές που έχει υιοθετήσει η τρόικα ακολουθώντας την πάγια πολιτική του ΔΝΤ, που δεν είναι άλλη από το «δόγμα του σοκ». Αυτή η «τεχνογνωσία» ήταν βασικός λόγος για τον οποίο η Ε.Ε. ζήτησε από το ΔΝΤ να είναι μέλος της τρόικας.
Πώς, όμως, έφτασε η Ελλάδα στο κατάντημα να γίνει χώρα Λατινικής Αμερικής στην Ευρώπη; Είναι αλήθεια ότι η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο οφειλόταν στα μεγάλα ελλείμματα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 35 ετών. Ειδικότερα το έλλειμμα του 2009 ήταν ιδιαίτερα αυξημένο, εξαιτίας όχι μόνο της πολιτικής που εφάρμοζε όλα τα χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και των μέτρων που έλαβε για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Παρ' ότι η σημερινή κυβέρνηση γνώριζε το μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος πριν από τις εκλογές, το επιδείνωσε μόλις ανέλαβε την εξουσία, με: παροχές, κατάργηση φορολογικών μέτρων που θα απέδιδαν έσοδα (τα οποία εφαρμόζει τώρα), μη ψήφιση φορολογικού και αναπτυξιακού νομοσχεδίου και μη άμεση λήψη σκληρών μέτρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, πριν από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2010 τον περασμένο Δεκέμβριο, και μη δανειζόμενη με χαμηλό spread τα αναγκαία ποσά τον περασμένο Ιανουάριο. Τέλος, οι αδιανόητες για έναν πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών δηλώσεις περί «χρεοκοπίας της χώρας», «Τιτανικού», «χώρας σε εντατική» κ.λπ. οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο.
Υστερα απ' όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση, αδυνατώντας να δανειστεί από τις αγορές (μετά την εκτίναξη των spreads στα ύψη), αναγκάστηκε να υπογράψει και να «περάσει» από τη Βουλή το ταπεινωτικό για τη χώρα Μνημόνιο, για να λάβει (σε δόσεις) το δάνειο των 110 δισ. ευρώ με τοκογλυφικό επιτόκιο, και τώρα αναγκάζεται να το αναθεωρήσει προς το χειρότερο, για να εισπράξει την επόμενη δόση του δανείου αυτού.
Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του «δόγματος του σοκ» στη χώρα μας είναι παρόμοια με εκείνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου αυτό εφαρμόστηκε: μείωση μισθών και εισοδημάτων, αύξηση της ανεργίας, αύξηση της φτώχειας, κλείσιμο επιχειρήσεων, εντατικοποίηση (fast track) των ιδιωτικοποιήσεων κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και ξεπούλημα «φιλέτων» δημόσιων εκτάσεων. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η ύφεση βαθαίνει και το δημόσιο χρέος αντί να μειώνεται αυξάνει.
Είναι πράγματι τραγικό μια κυβέρνηση κατ' όνομα «σοσιαλιστική» να εφαρμόζει με «θρησκευτική ευλάβεια» τις δοξασίες του υπέρμαχου του νεοφιλελευθερισμού Milton Friedman, οι οποίες βύθισαν στη φτώχεια και τη δυστυχία τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν.
* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Μας πήραν(μάλλον τους δώσαμε) πίσω τους Μεσογειακούς του 2013
Αναρτήθηκε από...... energoipoliteskv.blogspot.com
έχασαν τρία χρόνια και κάτι αργότερα στο Παρίσι. Μεγάλο φαβορί για να πάρει το χρίσμα είναι ισπανική Ταραγόνα, ενώ ελκυστικό θεωρεί η ΔΕΜΑ το φάκελο της Μερσίνης. Η πόλη της Νότιας Τουρκίας, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Κύπρο, έχει -σύμφωνα με την επιτροπή, έτοιμες εγκαταστάσεις τόσο αθλητικές όσο και από πλευράς στέγασης αθλητών και θεατών.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος τονίζει ότι κάποιοι ανακουφίστηκαν απ' αυτή την απόφαση, ενώ έκανε λόγο και για “πολιτικά παιχνίδια”. "Είναι μια πολύ άσχημη εξέλιξη και βλάπτει σοβαρά το πρόσωπο της Ελλάδας στο διεθνή χώρο. Δυστυχώς φαίνεται ότι πολιτικά παιχνίδια μας έφτασαν σε αυτή την εξέλιξη. Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι αισθάνονται ανακουφισμένοι από την απόφαση αυτή”.
Η απόφαση της ΔΕΜΑ πάντως μόνο αιφνιδιαστική δεν είναι και πάρθηκε μετά την ολιγωρία της ελληνικής κυβέρνησης να συνεργαστεί με την Επιτρποπή, την καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και υλοποίηση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει η χώρα μας. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που αφαιρείται μεγάλη διοργάνωση από την Ελλάδα, εξαιτίας της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της. Σύμφωνα με πληροφορίες, καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων έπαιξε η υπόθεση του Μεσογειακού Χωριού. Ενώ αρχικώς η Ελλάδα είχε υποσχεθεί την κατασκευή σε Βόλο και Λάρισα, τελικώς για να μειωθεί το κόστος, αποφασίστηκε να φιλοξενηθούν οι αθλητές σε ξενοδοχεία και κρουαζιερόπλοια!
Η ΔΕΜΑ ζητούσε εδώ και ένα εξάμηνο εγγυήσεις από την Ελλάδα ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής, Γιώργος Κολέτσος, έστειλε απλά ένα e-mail στην επιτροπή, με το οποίο ρωτούσε αν γίνεται να μείνουν αθλητές σε κρουαζιερόπλοια και στην εστία του ΤΕΙ Λάρισας. Η ΔΕΜΑ απάντησε με τελεσίγραφο, ότι αν μέχρι τις 15 Ιανουαρίου δεν υπάρχει εγγύηση ότι όλα θα γίνουν όπως προέβλεπε το αρχικό πλάνο, θα αφαιρεθεί η διοργάνωση. Ελληνική αντίδραση δεν υπήρξε ποτέ και η σημερινή απόφαση ηταν αναμενόμενη.
Είναι προφανές επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση, ενώ είχε τη δυνατότητα να δώσει από πέρσι πίσω τους Αγώνες, περίμενε πρώτα να γίνουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, για να αποφύγει τυχόν δυσμενείς επιπτώσεις στην περιφέρεια Θεσσαλίας και ιδίως στους "καλλικρατικούς" δήμους Βόλου και Λάρισας.
Από ....citypress
Αφαιρέθηκαν οριστικά από Βόλο και Λάρισα οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013. Η ΔΕΜΑ συνεδρίασε στο Παρίσι και με ψήφους 12 προς 1 αποφάσισε να πάρει πίσω τη διοργάνωση από την Ελλάδα, καθώς έκρινε ότι η χώρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά.
Βάσει του αρχικού προγραμματισμού, οι Αγώνες θα διεξάγονταν από τις 24 Ιουνίου μέχρι τις 3 Ιουλίου του 2013, παρουσία 4.000 αθλητών από 24 χώρες. Οι θεσσαλικές πόλεις πήραν το χρίσμα στις 27 Οκτωβρίου 2007 στην Πεσκάρα και το... έχασαν τρία χρόνια και κάτι αργότερα στο Παρίσι. Μεγάλο φαβορί για να πάρει το χρίσμα είναι ισπανική Ταραγόνα, ενώ ελκυστικό θεωρεί η ΔΕΜΑ το φάκελο της Μερσίνης. Η πόλη της Νότιας Τουρκίας, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Κύπρο, έχει -σύμφωνα με την επιτροπή, έτοιμες εγκαταστάσεις τόσο αθλητικές όσο και από πλευράς στέγασης αθλητών και θεατών.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος τονίζει ότι κάποιοι ανακουφίστηκαν απ' αυτή την απόφαση, ενώ έκανε λόγο και για “πολιτικά παιχνίδια”. "Είναι μια πολύ άσχημη εξέλιξη και βλάπτει σοβαρά το πρόσωπο της Ελλάδας στο διεθνή χώρο. Δυστυχώς φαίνεται ότι πολιτικά παιχνίδια μας έφτασαν σε αυτή την εξέλιξη. Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι αισθάνονται ανακουφισμένοι από την απόφαση αυτή”.
Η απόφαση της ΔΕΜΑ πάντως μόνο αιφνιδιαστική δεν είναι και πάρθηκε μετά την ολιγωρία της ελληνικής κυβέρνησης να συνεργαστεί με την Επιτρποπή, την καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και υλοποίηση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει η χώρα μας. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που αφαιρείται μεγάλη διοργάνωση από την Ελλάδα, εξαιτίας της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της. Σύμφωνα με πληροφορίες, καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων έπαιξε η υπόθεση του Μεσογειακού Χωριού. Ενώ αρχικώς η Ελλάδα είχε υποσχεθεί την κατασκευή σε Βόλο και Λάρισα, τελικώς για να μειωθεί το κόστος, αποφασίστηκε να φιλοξενηθούν οι αθλητές σε ξενοδοχεία και κρουαζιερόπλοια!
Η ΔΕΜΑ ζητούσε εδώ και ένα εξάμηνο εγγυήσεις από την Ελλάδα ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής, Γιώργος Κολέτσος, έστειλε απλά ένα e-mail στην επιτροπή, με το οποίο ρωτούσε αν γίνεται να μείνουν αθλητές σε κρουαζιερόπλοια και στην εστία του ΤΕΙ Λάρισας. Η ΔΕΜΑ απάντησε με τελεσίγραφο, ότι αν μέχρι τις 15 Ιανουαρίου δεν υπάρχει εγγύηση ότι όλα θα γίνουν όπως προέβλεπε το αρχικό πλάνο, θα αφαιρεθεί η διοργάνωση. Ελληνική αντίδραση δεν υπήρξε ποτέ και η σημερινή απόφαση ηταν αναμενόμενη.
Είναι προφανές επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση, ενώ είχε τη δυνατότητα να δώσει από πέρσι πίσω τους Αγώνες, περίμενε πρώτα να γίνουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, για να αποφύγει τυχόν δυσμενείς επιπτώσεις στην περιφέρεια Θεσσαλίας και ιδίως στους "καλλικρατικούς" δήμους Βόλου και Λάρισας.
Από ....citypress
Πράγματι, λεφτά υπάρχουν!
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Γράφει η Τασούλα Καραϊσκάκη
Η εμπειρία έχει δείξει ότι η κρίση απασχόλησης που γεννά η οικονομική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν η χώρα που είναι σε ύφεση δεν εφαρμόζει πολιτικές απασχόλησης. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς που χάνουν την εργασία τους σε εποχή κρίσης δεν επιστρέφουν ποτέ στην αγορά εργασίας, με τραγικές κοινωνικές συνέπειες. Η Ελλάδα του ισχνού κοινωνικού κράτους, λόγω έλλειψης πόρων, όχι μόνο δεν εφαρμόζει κάποια αποτελεσματική πολιτική, αλλά δεν καταφέρνει ούτε να αξιοποιήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την καταπολέμηση της ανεργίας. Σχετική ερώτηση κατέθεσαν προ ημερών 13 βουλευτές της Ν. Δ., ενώ σε ερώτηση ευρωβουλευτή του ΣΥΝ στην Κομισιόν, για τον ελληνικό ρυθμό απορρόφησης των σχετικών κονδυλίων του ΕΣΠΑ, η απάντηση του αρμοδίου επιτρόπου ήταν απογοητευτική. Μόνο το 6,2% των διαθέσιμων κονδυλίων έχουν απορροφηθεί, ενώ τα έργα του ΟΑΕΔ (που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός τον Οκτώβριο του 2010 και από τα οποία θα ωφελούνταν 670.000 άτομα - επρόκειτο να χρηματοδοτηθούν από τον .......
Οργανισμό, το ΙΚΑ και το ΕΣΠΑ) ύψους 2,5 δισ. ευρώ βρίσκονται στον αέρα. Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο συγχρηματοδοτεί τέσσερα επιχειρησιακά προγράμματα. Ο ρυθμός απορρόφησης του προγράμματος «Ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού» (2,26 δισ. ευρώ η χρηματοδότηση από το ΕΚΤ) ήταν 9,6% τον Οκτώβριο 2010· του προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά βίου Μάθηση» (1,44 δισ. ευρώ) 3,3%· του προγράμματος «Διοικητική μεταρρύθμιση» (505 εκατ. ευρώ), 1,9%· μηδενική ήταν η απορρόφηση από το «Εθνικό Αποθεματικό Απροβλέπτων» (158,8 εκατ. ευρώ). Επιπλέον, η Ε. Ε. συγχρηματοδοτεί την ανάπτυξη υποδομής και άλλων έργων από τα οποία θα ωφεληθούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις με 3,7 δισ. από το Ταμείο Συνοχής και 12,15 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης.Οι καλές προθέσεις και οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες για διατήρηση θέσεων, ένταξη νέων στην αγορά εργασίας, επανένταξη ανέργων, ένταξη γυναικών, στήριξη ατόμων ευπαθών κοινωνικών ομάδων παραμένουν προθέσεις αν δεν υπάρχει ακριβές σχέδιο και ο μηχανισμός που θα το επεξεργαστεί και θα «ξεκλειδώσει» το «συρτάρι» με την ενίσχυση. Ολα τα δεινά εκπορεύονται από την αδυναμία μετατροπής των λόγων σε πολιτική και της πολιτικής σε πράξεις. Και από το ταμπού, οι πολιτικές να εκλαμβάνονται ως προστατευτισμός, ως κάτι δύσκολο, αντίθετης λογικής με την τρέχουσα οικονομική συγκυρία (ανάγκη για περικοπές στις κοινωνικές παροχές, συμπίεση των μισθών, σκληρή φορολογία...).
Ο ίδιος ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν τονίζει σε κάθε ευκαιρία την ανάγκη να δοθεί έμφαση στις πολιτικές υποστήριξης της απασχόλησης, εφόσον «η κρίση θα παραμένει όσο η ανεργία θα είναι παρούσα».
Μόνο η εφαρμογή των μέτρων για την προώθηση της απασχόλησης θα σταματήσει τον κύκλο της κοινωνικής μειοδοσίας που έχει ήδη δρομολογηθεί. Ο άνεργος δεν είναι απλά ένας άνθρωπος χωρίς δουλειά, αλλά ένας άνθρωπος χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς ταυτότητα.
Τα χρήματα υπάρχουν. Αρα δεν είναι ζήτημα πόρων, αλλά βούλησης, αληθινού ενδιαφέροντος και ικανοτήτων.
Οι ανισότητες φέρνουν οργή και η οργή εξέγερση
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Από Φιλόλογο
Την προηγούμενη Κυριακή διαβάσαμε στο πάντα έγκριτο ΠΑΡΟΝ ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Τρισέ, ζήτησε από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος να διαμηνύσει στις ελληνικές τράπεζες να επιστρέψουν τα χρήματα που έχουν λάβει μέχρι τώρα. Τόνισε επιπλέον ότι η ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει την μερίδα του λέοντος αφού από συνόλου 340 δισ ευρώ οι ελληνικές τράπεζες έβαλαν συνολικά στα ταμεία τους 120 δισεκατομμύρια!
Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα… Τί έγιναν αυτά τα χρήματα; Το σίγουρο είναι ότι δεν κατέληξαν στην αγορά ή σε αναπτυξιακές επενδύσεις.
Το σκεπτικό είναι παλιό και πάντα ίδιο. Σε όλες τις χώρες που έχει εμπλακεί το ΔΝΤ, όπως και στην χώρα μας σήμερα η δανειοδότηση γίνεται πάντα προς τους “ πάνω”, τους έχοντες, τους τραπεζίτες, με λίγα λόγια τους εκάστοτε νταβατζήδες. Η δικαιολογία είναι ότι αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν ανάπτυξη, θέσεις εργασίας για τον φτωχό λαό κι έτσι να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει πουθενά και ποτέ. Γιατί τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Έτσι σε συνδυασμό με τις μειώσεις μισθών, την απελευθέρωση απολύσεων και την μηδενική προστατευτικότητα των κρατών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όσο περισσότερα παίρνουν οι “ μεγαλοκαρχαρίες” τόσο περισσότερο εκμεταλλεύονται την ανέχεια των ανθρώπων και φυσικά σβήνουν κάθε ελπίδα για ανάπτυξη, πάντα σε συνεργασία με τις πολυεθνικές που κολλάνε σαν βδέλλες στα πάσχοντα κράτη για να ολοκληρώσουν την αφαίμαξη.
Τα αποτελέσματα είναι λίγο πολύ γνωστά και εμφανή σε όσες χώρες πέρασε το ΔΝΤ και ακόμη δεν έχουν ανακάμψει. Πάνω από το 50% του πληθυσμού να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, σε συνθήκες εξαθλίωσης, και ο πλούτος να έχει συγκεντρωθεί σε ποσοστά άνω του 80% σε ελάχιστους.
Τότε είναι που οι πολιτικοί, άριστα συνεργαζόμενοι με τις τράπεζες και τις πολυεθνικές χάνουν κάθε επαφή με τον λαό τους, αδιαφορούν για την εξαθλίωσή του ζώντας στον γυάλινο κόσμο τους, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι. Και ο λαός δεν έχει άλλη λύση από την εξέγερση, σχεδόν ποτέ αναίμακτη.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και για την Τυνησία, την Αλβανία και την Αίγυπτο που βλέπουμε σήμερα. Οι λαϊκές εξεγέρσεις είναι η επιβεβαίωση ότι κάτι συμβαίνει, κάτι αλλάζει σε παγκόσμιο επίπεδο, οι λαοί δεν ανέχονται να παίζουν με την λογική τους διεφθαρμένα ΜΜΕ. Πολλοί λένε και έχουν απόλυτο δίκιο ότι άλλο είναι η Τυνησία και η Αίγυπτος και άλλο η Ελλάδα. Άλλο το πολιτισμικό υπόβαθρο, άλλα δεδομένα. Υπάρχει όμως μια κοινή συνισταμένη. Η οργή από την αδικία που υφίσταται ένας λαός. Μπορεί ο κάθε λαός να την εκφράσει διαφορετικά αλλά θα εκφραστεί αργά ή γρήγορα.
Από Φιλόλογο
Την προηγούμενη Κυριακή διαβάσαμε στο πάντα έγκριτο ΠΑΡΟΝ ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Τρισέ, ζήτησε από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος να διαμηνύσει στις ελληνικές τράπεζες να επιστρέψουν τα χρήματα που έχουν λάβει μέχρι τώρα. Τόνισε επιπλέον ότι η ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει την μερίδα του λέοντος αφού από συνόλου 340 δισ ευρώ οι ελληνικές τράπεζες έβαλαν συνολικά στα ταμεία τους 120 δισεκατομμύρια!
Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα… Τί έγιναν αυτά τα χρήματα; Το σίγουρο είναι ότι δεν κατέληξαν στην αγορά ή σε αναπτυξιακές επενδύσεις.
Το σκεπτικό είναι παλιό και πάντα ίδιο. Σε όλες τις χώρες που έχει εμπλακεί το ΔΝΤ, όπως και στην χώρα μας σήμερα η δανειοδότηση γίνεται πάντα προς τους “ πάνω”, τους έχοντες, τους τραπεζίτες, με λίγα λόγια τους εκάστοτε νταβατζήδες. Η δικαιολογία είναι ότι αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν ανάπτυξη, θέσεις εργασίας για τον φτωχό λαό κι έτσι να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει πουθενά και ποτέ. Γιατί τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Έτσι σε συνδυασμό με τις μειώσεις μισθών, την απελευθέρωση απολύσεων και την μηδενική προστατευτικότητα των κρατών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όσο περισσότερα παίρνουν οι “ μεγαλοκαρχαρίες” τόσο περισσότερο εκμεταλλεύονται την ανέχεια των ανθρώπων και φυσικά σβήνουν κάθε ελπίδα για ανάπτυξη, πάντα σε συνεργασία με τις πολυεθνικές που κολλάνε σαν βδέλλες στα πάσχοντα κράτη για να ολοκληρώσουν την αφαίμαξη.
Τα αποτελέσματα είναι λίγο πολύ γνωστά και εμφανή σε όσες χώρες πέρασε το ΔΝΤ και ακόμη δεν έχουν ανακάμψει. Πάνω από το 50% του πληθυσμού να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, σε συνθήκες εξαθλίωσης, και ο πλούτος να έχει συγκεντρωθεί σε ποσοστά άνω του 80% σε ελάχιστους.
Τότε είναι που οι πολιτικοί, άριστα συνεργαζόμενοι με τις τράπεζες και τις πολυεθνικές χάνουν κάθε επαφή με τον λαό τους, αδιαφορούν για την εξαθλίωσή του ζώντας στον γυάλινο κόσμο τους, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι. Και ο λαός δεν έχει άλλη λύση από την εξέγερση, σχεδόν ποτέ αναίμακτη.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και για την Τυνησία, την Αλβανία και την Αίγυπτο που βλέπουμε σήμερα. Οι λαϊκές εξεγέρσεις είναι η επιβεβαίωση ότι κάτι συμβαίνει, κάτι αλλάζει σε παγκόσμιο επίπεδο, οι λαοί δεν ανέχονται να παίζουν με την λογική τους διεφθαρμένα ΜΜΕ. Πολλοί λένε και έχουν απόλυτο δίκιο ότι άλλο είναι η Τυνησία και η Αίγυπτος και άλλο η Ελλάδα. Άλλο το πολιτισμικό υπόβαθρο, άλλα δεδομένα. Υπάρχει όμως μια κοινή συνισταμένη. Η οργή από την αδικία που υφίσταται ένας λαός. Μπορεί ο κάθε λαός να την εκφράσει διαφορετικά αλλά θα εκφραστεί αργά ή γρήγορα.
Φράουλες δίχως αίμα!
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Ευτυχώς, στη χώρα υπάρχουν ακόμη φράουλες και ακόμη ευτυχέστερα υπάρχει ακόμη λαός και προοδευτικές δυνάμεις που δεν λαθροβιούν μέσα στο αίμα. Τα γεγονότα στη «νομική» έδειξαν την απόλυτη αλλοίωση της θεσμικής λειτουργίας του κράτους, αλλά παράλληλα ότι υπάρχει μια προοδευτική κοινωνία που διατηρεί το μυαλό στο κεφάλι της, διαθέτοντας παράλληλα υψηλό δημοκρατικό φρόνημα. Έστω για μια στιγμή νίκησε η Ελλάδα που κοντεύαμε να ξεχάσουμε: η ευρωπαϊκή, δημοκρατική Ελλάδα και όχι η τριτοκοσμική χώρα του καθεστώτος, των πολιτικών συμμάχων του και της κυβέρνησης των ανάρμοστων. Ακόμα και μέσα σε αυτήν την κυβέρνηση της μεγάλης ντροπής για όλους μας, υπήρξαν όμως άνθρωποι που φαίνεται να κατάλαβαν πού θα μπορούσε να οδηγήσει ....
η κρατική βία στην παρούσα στιγμή και συνέβαλαν στην αποκλιμάκωση. Το αυτονόητο αποτελεί είδηση. Είναι όμως μια ενθαρρυντική είδηση, για όσους πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση είναι αδίστακτη και ότι πολιτεύεται πλέον με κανόνα την προβοκάτσια. Μέσα βαθιά στο διεφθαρμένο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ πελατών και πατρώνων φαίνεται να υπάρχουν ακόμη λίγα δράμια αν όχι δημοκρατικής συνείδηση, τουλάχιστον ευθύνης.
Είναι μάλλον προσβλητική για την δημοκρατική θεσμική συγκρότηση γενικότερα, η τρέχουσα έννοια του «ασύλου» στο μυαλό πολλών, όπως έδειξε η συγκεκριμένη κατάληψη και πολλά άλλα περιστατικά κατά το πρόσφατο παρελθόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν θα πρέπει να προστατεύονται από ειδικό καθεστώς, που όχι μόνον θα διασφαλίζει την ελευθερία των ιδεών και των φορέων τους, αλλά θα παροτρύνει για την ανάπτυξη και την διάδοσή τους. Ο ακαδημαϊκός χώρος θα έπρεπε να είναι ένας ιδιαίτερος δημόσιος χώρος, που δίχως αστυνόμευση και καταστολή θα επικεντρωνόταν στον διαρκή εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό της κοινωνίας. Αυτός είναι ο βαθύτερος ρόλος των πανεπιστημίων στις δημοκρατίες. Δυστυχώς τον ρόλο αυτό παρεξήγησαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης και με την πρακτική τους έδωσαν πάτημα σε κάθε απληροφόρητο, απατεώνα ή συμπλεγματικό να υποστηρίζει ολοκληρωτικές μορφές λειτουργίας των πανεπιστημίων. Βάλαμε τα αριστερά χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, φίλοι δημοκράτες. Καιρός είναι τα πανεπιστήμια να ξαναγίνουν πανεπιστήμια. Αλλιώς θα καταργηθούν και αυτά ως θεσμοί με την επιδρομή μανιακών νεοφιλελευθέρων σε συνεργασία με λαϊκιστές της δεξιάς, που τρέφονται με αίμα και κρατική καταστολή για να υπάρξουν πολιτικά ή απλώς …για να γίνουν άντρες.
Ήταν τραγική επιλογή η «νομική» ως χώρος διαμαρτυρίας μεταναστών, έτσι μάλιστα όπως εκδηλώθηκε. Δεν έχω πρόθεση σ’ αυτό το σύντομο σημείωμα να επεκταθώ σ’ αυτό, αλλά τούτος ο χώρος θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην αντίληψη, διερεύνηση και επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος, αν αξιοποιείτο όπως του ταιριάζει. Δεν βρίσκω την ιδέα του Αλέκου Αλαβάνου ιδιαίτερα εύστοχη πρακτικά, αλλά έχει ορθότατη πολιτική σημειολογία. «Θα θεωρούσαμε πιο εύστοχο να τους πάνε στα γραφεία της ΕΕ, γιατί αυτό θα σήμαινε, μαζί με την ανάγκη για νομιμοποίηση, και ανάγκη να σπάσει ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει η Ευρώπη στην Ελλάδα και μας έχει κάνει μια αποθήκη δυστυχίας. Από τη στιγμή όμως που διαβουλεύεται το άσυλο, το «μέτωπο» είναι εδώ. Καλούμε για ανοχή απέναντι στην απελπισία. Το πρόβλημα των ελλήνων πολιτών δεν είναι οι μετανάστες αλλά να έχουν ψωμί καθημερινά στο τραπέζι τους», είπε. Το πρόβλημα των Ελλήνων είναι πλέον και οι μετανάστες. Και δυστυχώς θα διευρύνεται παραμορφωτικά όσο λιγοστεύει το ψωμί στο τραπέζι των Ελλήνων πολιτών, υποστηρίζω εγώ για άλλη μια φορά. Στο μεταναστευτικό θα πρέπει να δοθεί ευρωπαϊκή λύση, με την σύμπραξη όλων των προοδευτικών δυνάμεων, τώρα και όχι αύριο. Η κυβέρνηση έχει μπλέξει με …φράχτες και είναι ανίκανη πλέον να διαχειριστεί οτιδήποτε. Δεν το βλέπετε; Δεν βλέπετε την ανικανότητά της να διαπραγματευτεί τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας διεθνώς; Δεν παρακολουθείται τι υπογράφει ο κ. Παπανδρέου στην ΕΕ για τους μετανάστες; Ποιοι θα συνεισφέρουν στην επίλυση ενός διεθνούς προβλήματος, αυτοί που το προκάλεσαν ή μήπως οι ρατσιστές σαλτιμπάγκοι της λαϊκιστικής δεξιάς ή του τέταρτου σοσιαλιστικού δρόμου που πολιτεύονται με κανόνα την «σύγκρουση των πολιτισμών», και που κατασκευάζουν την «ισλαμική τρομοκρατία» για να ολοκληρώσουν την παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία του γνωστού λόμπι; Αυτοί δεν στήριξαν από καινού και την παρέμβαση το ΔΝΤ στη χώρα μας και την ευρωζώνη; Αυτοί δεν είναι που ενώ εμφανίζονται ως υπερ-πατριώτες ψήφισαν υπέρ της κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, λόγω «έκτακτης ανάγκης», ή απλώς έμμεσα την υποστήριξαν και την στηρίζουν;
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και με δημοκρατική ευαισθησία και πατριωτική ευθύνη, ας κάνουμε την δική μας πρόταση για μια κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει την νομιμότητα στη χώρα, αφού πρώτα αποκαταστήσει την ίδια την χώρα που διέσυραν οι «ανάρμοστοι». Μόνον μια κυβέρνηση αντικαθεστωτικών θα μπορούσε να συμβάλει στην διατήρηση μιας στοιχειώδους συνοχής της ελληνικής κοινωνίας. Χρειάζεται νέα μεταπολίτευση, διαφορετική εντελώς από την προηγούμενη. Έχει χρέος η δημοκρατική Κοινωνία των Πολιτών να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουν ίσως ηθικό χρέος όλοι οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι δεξιοί πατριώτες-δημοκράτες, που δεν είναι μπλεγμένοι σε πελατειακά δίχτυα, να συμβάλουν στην συγκρότηση μιας αντικαθεστωτικής κυβέρνησης, που θα μπορούσε να διαπραγματευτεί τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και του Ελληνισμού σε μια άλλη βάση. Αυτό είναι το κρίσιμο σήμερα. Αν η χώρα δεν επανατοποθετηθεί στο διεθνές σύστημα με όρους αυτοδιακυβέρνησης και λαϊκής κυριαρχίας, δεν θα μπορέσει, ούτε το μεταναστευτικό να αντιμετωπίσει, ούτε την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ούτε την φτώχεια, ούτε την ανεργία, ούτε την γενικότερη απορρύθμιση.
Δεν βλέπετε πώς κινούνται πλέον οι ανάρμοστοι κυβερνώντες; Ο μεν υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, δηλώνει σήμερα (Reuters), σε αντίθεση με αυτά που έλεγε μέχρι χθες, ότι «αξίζει να συζητηθεί η ιδέα να επαναγοράσει η Ελλάδα το χρέος της σε τιμή κατώτερη της ονομαστικής», την ώρα που ο πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει ότι «η Ελλάδα δεν πρόκειται να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της». Είναι πλέον σαφές ότι οι «ανάρμοστοι» δεν έχουν σκοπό να επαναδιαπραγματευθούν το Δημόσιο Χρέος, αλλά απλώς να μας …τρελάνουν εντελώς! Αν τα βρει το χρηματοπιστωτικό κέντρο με του Γερμανούς, καλώς. Θα σπεύσουν να θριαμβολογήσουν για οποιαδήποτε λύση, προσωρινή ή λιγότερο προσωρινή. Έτσι πράττουν από την πρώτη μέρα που σχημάτισαν κυβέρνηση. Έτσι κάνουν και στο μεταναστευτικό. Αυτά είναι τα δεδομένα που έχουμε. Μήπως ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε τα δεδομένα με συλλογικό, ενωτικό, αντικαθεστωτικό αγώνα που θα δώσει επιτέλους μια κυβέρνηση στον τόπο, αντί για μια νέα διακυβέρνηση υπό την υψηλή διακυβέρνηση του λόμπι της παγκοσμιοποίησης των τραπεζιτών; Το ότι υπήρξαν φράουλες δίχως αίμα χθες στην Αθήνα δεν δείχνει ότι θα μπορούσαμε να αναδείξουμε με υπευθυνότητα μια εναλλακτική ηγεμονία στην πατρίδα μας; Έστω και έτσι φάνηκε στον ορίζοντα μια αχτίδα φωτός. Ας την κάνουμε λάμψη!
Από...... activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
η κρατική βία στην παρούσα στιγμή και συνέβαλαν στην αποκλιμάκωση. Το αυτονόητο αποτελεί είδηση. Είναι όμως μια ενθαρρυντική είδηση, για όσους πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση είναι αδίστακτη και ότι πολιτεύεται πλέον με κανόνα την προβοκάτσια. Μέσα βαθιά στο διεφθαρμένο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ πελατών και πατρώνων φαίνεται να υπάρχουν ακόμη λίγα δράμια αν όχι δημοκρατικής συνείδηση, τουλάχιστον ευθύνης.
Είναι μάλλον προσβλητική για την δημοκρατική θεσμική συγκρότηση γενικότερα, η τρέχουσα έννοια του «ασύλου» στο μυαλό πολλών, όπως έδειξε η συγκεκριμένη κατάληψη και πολλά άλλα περιστατικά κατά το πρόσφατο παρελθόν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν θα πρέπει να προστατεύονται από ειδικό καθεστώς, που όχι μόνον θα διασφαλίζει την ελευθερία των ιδεών και των φορέων τους, αλλά θα παροτρύνει για την ανάπτυξη και την διάδοσή τους. Ο ακαδημαϊκός χώρος θα έπρεπε να είναι ένας ιδιαίτερος δημόσιος χώρος, που δίχως αστυνόμευση και καταστολή θα επικεντρωνόταν στον διαρκή εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό της κοινωνίας. Αυτός είναι ο βαθύτερος ρόλος των πανεπιστημίων στις δημοκρατίες. Δυστυχώς τον ρόλο αυτό παρεξήγησαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης και με την πρακτική τους έδωσαν πάτημα σε κάθε απληροφόρητο, απατεώνα ή συμπλεγματικό να υποστηρίζει ολοκληρωτικές μορφές λειτουργίας των πανεπιστημίων. Βάλαμε τα αριστερά χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, φίλοι δημοκράτες. Καιρός είναι τα πανεπιστήμια να ξαναγίνουν πανεπιστήμια. Αλλιώς θα καταργηθούν και αυτά ως θεσμοί με την επιδρομή μανιακών νεοφιλελευθέρων σε συνεργασία με λαϊκιστές της δεξιάς, που τρέφονται με αίμα και κρατική καταστολή για να υπάρξουν πολιτικά ή απλώς …για να γίνουν άντρες.
Ήταν τραγική επιλογή η «νομική» ως χώρος διαμαρτυρίας μεταναστών, έτσι μάλιστα όπως εκδηλώθηκε. Δεν έχω πρόθεση σ’ αυτό το σύντομο σημείωμα να επεκταθώ σ’ αυτό, αλλά τούτος ο χώρος θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην αντίληψη, διερεύνηση και επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος, αν αξιοποιείτο όπως του ταιριάζει. Δεν βρίσκω την ιδέα του Αλέκου Αλαβάνου ιδιαίτερα εύστοχη πρακτικά, αλλά έχει ορθότατη πολιτική σημειολογία. «Θα θεωρούσαμε πιο εύστοχο να τους πάνε στα γραφεία της ΕΕ, γιατί αυτό θα σήμαινε, μαζί με την ανάγκη για νομιμοποίηση, και ανάγκη να σπάσει ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει η Ευρώπη στην Ελλάδα και μας έχει κάνει μια αποθήκη δυστυχίας. Από τη στιγμή όμως που διαβουλεύεται το άσυλο, το «μέτωπο» είναι εδώ. Καλούμε για ανοχή απέναντι στην απελπισία. Το πρόβλημα των ελλήνων πολιτών δεν είναι οι μετανάστες αλλά να έχουν ψωμί καθημερινά στο τραπέζι τους», είπε. Το πρόβλημα των Ελλήνων είναι πλέον και οι μετανάστες. Και δυστυχώς θα διευρύνεται παραμορφωτικά όσο λιγοστεύει το ψωμί στο τραπέζι των Ελλήνων πολιτών, υποστηρίζω εγώ για άλλη μια φορά. Στο μεταναστευτικό θα πρέπει να δοθεί ευρωπαϊκή λύση, με την σύμπραξη όλων των προοδευτικών δυνάμεων, τώρα και όχι αύριο. Η κυβέρνηση έχει μπλέξει με …φράχτες και είναι ανίκανη πλέον να διαχειριστεί οτιδήποτε. Δεν το βλέπετε; Δεν βλέπετε την ανικανότητά της να διαπραγματευτεί τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας διεθνώς; Δεν παρακολουθείται τι υπογράφει ο κ. Παπανδρέου στην ΕΕ για τους μετανάστες; Ποιοι θα συνεισφέρουν στην επίλυση ενός διεθνούς προβλήματος, αυτοί που το προκάλεσαν ή μήπως οι ρατσιστές σαλτιμπάγκοι της λαϊκιστικής δεξιάς ή του τέταρτου σοσιαλιστικού δρόμου που πολιτεύονται με κανόνα την «σύγκρουση των πολιτισμών», και που κατασκευάζουν την «ισλαμική τρομοκρατία» για να ολοκληρώσουν την παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία του γνωστού λόμπι; Αυτοί δεν στήριξαν από καινού και την παρέμβαση το ΔΝΤ στη χώρα μας και την ευρωζώνη; Αυτοί δεν είναι που ενώ εμφανίζονται ως υπερ-πατριώτες ψήφισαν υπέρ της κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, λόγω «έκτακτης ανάγκης», ή απλώς έμμεσα την υποστήριξαν και την στηρίζουν;
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και με δημοκρατική ευαισθησία και πατριωτική ευθύνη, ας κάνουμε την δική μας πρόταση για μια κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει την νομιμότητα στη χώρα, αφού πρώτα αποκαταστήσει την ίδια την χώρα που διέσυραν οι «ανάρμοστοι». Μόνον μια κυβέρνηση αντικαθεστωτικών θα μπορούσε να συμβάλει στην διατήρηση μιας στοιχειώδους συνοχής της ελληνικής κοινωνίας. Χρειάζεται νέα μεταπολίτευση, διαφορετική εντελώς από την προηγούμενη. Έχει χρέος η δημοκρατική Κοινωνία των Πολιτών να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουν ίσως ηθικό χρέος όλοι οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι δεξιοί πατριώτες-δημοκράτες, που δεν είναι μπλεγμένοι σε πελατειακά δίχτυα, να συμβάλουν στην συγκρότηση μιας αντικαθεστωτικής κυβέρνησης, που θα μπορούσε να διαπραγματευτεί τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας και του Ελληνισμού σε μια άλλη βάση. Αυτό είναι το κρίσιμο σήμερα. Αν η χώρα δεν επανατοποθετηθεί στο διεθνές σύστημα με όρους αυτοδιακυβέρνησης και λαϊκής κυριαρχίας, δεν θα μπορέσει, ούτε το μεταναστευτικό να αντιμετωπίσει, ούτε την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ούτε την φτώχεια, ούτε την ανεργία, ούτε την γενικότερη απορρύθμιση.
Δεν βλέπετε πώς κινούνται πλέον οι ανάρμοστοι κυβερνώντες; Ο μεν υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, δηλώνει σήμερα (Reuters), σε αντίθεση με αυτά που έλεγε μέχρι χθες, ότι «αξίζει να συζητηθεί η ιδέα να επαναγοράσει η Ελλάδα το χρέος της σε τιμή κατώτερη της ονομαστικής», την ώρα που ο πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει ότι «η Ελλάδα δεν πρόκειται να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της». Είναι πλέον σαφές ότι οι «ανάρμοστοι» δεν έχουν σκοπό να επαναδιαπραγματευθούν το Δημόσιο Χρέος, αλλά απλώς να μας …τρελάνουν εντελώς! Αν τα βρει το χρηματοπιστωτικό κέντρο με του Γερμανούς, καλώς. Θα σπεύσουν να θριαμβολογήσουν για οποιαδήποτε λύση, προσωρινή ή λιγότερο προσωρινή. Έτσι πράττουν από την πρώτη μέρα που σχημάτισαν κυβέρνηση. Έτσι κάνουν και στο μεταναστευτικό. Αυτά είναι τα δεδομένα που έχουμε. Μήπως ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε τα δεδομένα με συλλογικό, ενωτικό, αντικαθεστωτικό αγώνα που θα δώσει επιτέλους μια κυβέρνηση στον τόπο, αντί για μια νέα διακυβέρνηση υπό την υψηλή διακυβέρνηση του λόμπι της παγκοσμιοποίησης των τραπεζιτών; Το ότι υπήρξαν φράουλες δίχως αίμα χθες στην Αθήνα δεν δείχνει ότι θα μπορούσαμε να αναδείξουμε με υπευθυνότητα μια εναλλακτική ηγεμονία στην πατρίδα μας; Έστω και έτσι φάνηκε στον ορίζοντα μια αχτίδα φωτός. Ας την κάνουμε λάμψη!
Από...... activistis
Το μνημόνιο απέτυχε. Τώρα γραμμή για πτώχευση.
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Η ίδια πλέον η Τρόϊκα ομολογεί με τον πανικό της και τις ανήσυχες κινήσεις της για εξεύρεση άλλης λύσης στο ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, ότι το μνημόνιο απέτυχε.
Οι λύσεις που ακούγονται, είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, τα ευρωομόλογα, ο δανεισμός της χώρας για επαναγορά ομολόγων με ένα «κούρεμα» κάποιου ποσοστού και φυσικά η αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή η επίσημη πτώχευση της χώρας.
Όλες αυτές οι προτάσεις γίνονται κυρίως από την πλευρά της ΕΕ, για τον απλούστατο λόγο ότι...
το μνημόνιο απέτυχε από τα πρώτα του κιόλας βήματα.
Ήδη ακούσαμε από την ΕΕ να λένε ότι πρότειναν στον κ. Παπανδρέου από την αρχή, κατ’ ευθείαν την αναδιάρθρωση χρέους και εκείνος το απέρριψε. Αναρωτιόμαστε: Αν τελικά οδηγηθούμε στην αναδιάρθρωση, τότε προς τι η αρχική άρνηση του κ. Παπανδρέου;
Προς τι, η επιλογή του μνημονίου, ο τυρανισμός του ελληνικού λαού για εξόφληση κάποιων τοκογλύφων που διασφάλισαν ήδη τις απαιτήσεις τους;; Εμείς από την αρχή είχαμε προτείνει, αμέσως παύση πληρωμών, ακόμα και με έξοδο από το ΕΥΡΩ. Ούτε μνημόνια, ούτε απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας, ούτε υποθήκευση της περιουσίας μας σε ξένους πιστωτές.
Το μόνο θετικό που αποδίδουμε στην ελληνική κυβέρνηση είναι, ότι έδειξε προς τους ξένους πως είναι «καλό παιδί» και δεν είναι «τσαμπουκάς», κάτι που θα εκνεύριζε το διεθνές κεφάλαιο. Τώρα όμως που και οι ίδιοι οι ξένοι αντιλαμβάνονται, ότι παρά την «νομιμοφροσύνη» της ελληνικής κυβέρνησης, παρά την αξιοπερίεργη ανοχή και καρτερικότητα του λαού και πάλι δεν διαφαίνονται αποτελέσματα, μήπως ήρθε, έστω τώρα, η ώρα της αναδιάρθρωσης (πτώχευσης);;
Όμως, για να έχει κάποιο απτό αποτέλεσμα μια αναδιάρθρωση χρέους για την Ελλάδα, θα πρέπει αφενός το «κούρεμα» του χρέους να προσεγγίσει το 50%, αφετέρου να υπάρξει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του υπολοίπου χρέους και μάλιστα με ανεκτά επιτόκια. Διαφορετικά, μειώσεις του 10%, του 20%, ακόμα και του 30%, που ακούγονται δεν οδηγούν πουθενά. Απλά επιμηκύνουν το πρόβλημα. Εδώ χρειαζόμαστε οριστική λύση.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/01/blog-post_2652.html
Η ίδια πλέον η Τρόϊκα ομολογεί με τον πανικό της και τις ανήσυχες κινήσεις της για εξεύρεση άλλης λύσης στο ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, ότι το μνημόνιο απέτυχε.
Οι λύσεις που ακούγονται, είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, τα ευρωομόλογα, ο δανεισμός της χώρας για επαναγορά ομολόγων με ένα «κούρεμα» κάποιου ποσοστού και φυσικά η αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή η επίσημη πτώχευση της χώρας.
Όλες αυτές οι προτάσεις γίνονται κυρίως από την πλευρά της ΕΕ, για τον απλούστατο λόγο ότι...
το μνημόνιο απέτυχε από τα πρώτα του κιόλας βήματα.
Ήδη ακούσαμε από την ΕΕ να λένε ότι πρότειναν στον κ. Παπανδρέου από την αρχή, κατ’ ευθείαν την αναδιάρθρωση χρέους και εκείνος το απέρριψε. Αναρωτιόμαστε: Αν τελικά οδηγηθούμε στην αναδιάρθρωση, τότε προς τι η αρχική άρνηση του κ. Παπανδρέου;
Προς τι, η επιλογή του μνημονίου, ο τυρανισμός του ελληνικού λαού για εξόφληση κάποιων τοκογλύφων που διασφάλισαν ήδη τις απαιτήσεις τους;; Εμείς από την αρχή είχαμε προτείνει, αμέσως παύση πληρωμών, ακόμα και με έξοδο από το ΕΥΡΩ. Ούτε μνημόνια, ούτε απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας, ούτε υποθήκευση της περιουσίας μας σε ξένους πιστωτές.
Το μόνο θετικό που αποδίδουμε στην ελληνική κυβέρνηση είναι, ότι έδειξε προς τους ξένους πως είναι «καλό παιδί» και δεν είναι «τσαμπουκάς», κάτι που θα εκνεύριζε το διεθνές κεφάλαιο. Τώρα όμως που και οι ίδιοι οι ξένοι αντιλαμβάνονται, ότι παρά την «νομιμοφροσύνη» της ελληνικής κυβέρνησης, παρά την αξιοπερίεργη ανοχή και καρτερικότητα του λαού και πάλι δεν διαφαίνονται αποτελέσματα, μήπως ήρθε, έστω τώρα, η ώρα της αναδιάρθρωσης (πτώχευσης);;
Όμως, για να έχει κάποιο απτό αποτέλεσμα μια αναδιάρθρωση χρέους για την Ελλάδα, θα πρέπει αφενός το «κούρεμα» του χρέους να προσεγγίσει το 50%, αφετέρου να υπάρξει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του υπολοίπου χρέους και μάλιστα με ανεκτά επιτόκια. Διαφορετικά, μειώσεις του 10%, του 20%, ακόμα και του 30%, που ακούγονται δεν οδηγούν πουθενά. Απλά επιμηκύνουν το πρόβλημα. Εδώ χρειαζόμαστε οριστική λύση.
http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/01/blog-post_2652.html
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Επανάσταση των γιασεμιών
Αναρτήθηκε από..... energoipoliteskv.blogspot.com
Πώς θα είναι η τελευταία Επανάσταση των ανθρώπων;
Πώς θα συμμετάσχει σε αυτήν το ΕΑΜ Β’;
Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού
Παρατηρώντας κάποιος τις διεθνείς εξελίξεις, εύκολα θα διαπιστώσει ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο κρίσιμη κατά την οποία αναμένονται ραγδαίες εξελίξεις, που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας συνολικά. Στην πραγματικότητα το σύστημα έχει αρχίσει να καταρρέει. Παντού έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται σημάδια της σήψης του. Σύντομα θ' αρχίσουμε και πάλι να συζητάμε για έννοιες και ιδέες, οι οποίες μερικά χρόνια πριν θα φαίνονταν αναχρονιστικές και ως εκ τούτου ξεπερασμένες.
Ποιος θα φανταζόταν πριν μια δεκαετία —στην εποχή των χρηματιστηριακών παχιών "αγελάδων"— ότι θα φτάναμε και πάλι να μιλάμε για επαναστάσεις; …Ότι θα φτάναμε και πάλι να μιλάμε για αγώνα επιβίωσης; …Για πάλη των τάξεων; …Για δικαίωμα στην εργασία; …Για δικαίωμα στην ασφάλιση; Όλα αυτά όχι απλά τα θεωρούσαμε δεδομένα, αλλά ούτε καν τα εκτιμούσαμε ως πολύτιμα κεκτημένα. Τώρα, που, υπό τις εντολές της νεοναζίστριας Μέρκελ, τα χάνουμε ένα-ένα, καταλαβαίνουμε το πόσο πολύτιμα ήταν.
διαβάστε την συνέχεια στο....
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html
Πώς θα είναι η τελευταία Επανάσταση των ανθρώπων;
Πώς θα συμμετάσχει σε αυτήν το ΕΑΜ Β’;
Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού
Παρατηρώντας κάποιος τις διεθνείς εξελίξεις, εύκολα θα διαπιστώσει ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο κρίσιμη κατά την οποία αναμένονται ραγδαίες εξελίξεις, που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας συνολικά. Στην πραγματικότητα το σύστημα έχει αρχίσει να καταρρέει. Παντού έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται σημάδια της σήψης του. Σύντομα θ' αρχίσουμε και πάλι να συζητάμε για έννοιες και ιδέες, οι οποίες μερικά χρόνια πριν θα φαίνονταν αναχρονιστικές και ως εκ τούτου ξεπερασμένες.
Ποιος θα φανταζόταν πριν μια δεκαετία —στην εποχή των χρηματιστηριακών παχιών "αγελάδων"— ότι θα φτάναμε και πάλι να μιλάμε για επαναστάσεις; …Ότι θα φτάναμε και πάλι να μιλάμε για αγώνα επιβίωσης; …Για πάλη των τάξεων; …Για δικαίωμα στην εργασία; …Για δικαίωμα στην ασφάλιση; Όλα αυτά όχι απλά τα θεωρούσαμε δεδομένα, αλλά ούτε καν τα εκτιμούσαμε ως πολύτιμα κεκτημένα. Τώρα, που, υπό τις εντολές της νεοναζίστριας Μέρκελ, τα χάνουμε ένα-ένα, καταλαβαίνουμε το πόσο πολύτιμα ήταν.
διαβάστε την συνέχεια στο....
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)