Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Μήνυση Bloomberg κατά ΕΚΤ για ελληνικά swaps
Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com
Το Bloomberg News κατέθεσε αγωγή εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.
Η αγωγή ζητά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο να ανατρέψει την απόφαση της ΕΚΤ να μην αποκαλύψει δύο εσωτερικά έγγραφα που ετοιμάσθηκαν φέτος για το εξαμελές εκτελεστικό συμβούλιο της στη Φραγκφούρτη.
Τα έγγραφα δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα swaps για να αποκρύψει τον δανεισμό της, σύμφωνα με το συνημμένο εξώφυλλο της 3/3 στα δύο έγγραφα που περιήλθε στην κατοχή του Bloomberg News. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, παρακράτησε τα έγγραφα μετά την διάσωση των 110 δισ. ευρώ της Ελλάδας από τον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τη μητρική εταιρία Bloomberg Finance LP του Bloomberg News που κατέθεσε την αγωγή, ο φάκελος πρέπει να αποκαλυφθεί για να σταματήσουν οι κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν παράγωγα με αυτόν τον τρόπο και να φανεί πως οι ευρωπαϊκές αρχές αντέδρασαν με τις πληροφορίες που είχαν για τα swap. Η Ε.Ε. εξαρτάται από «τις χώρες-μέλη της και την ανοιχτή και διάφανη προσέγγισή τους σε θέματα που σχετίζονται με το επίπεδο των χρεών τους» αναφέρει το Μπλούμπεργκ στην αγωγή του. «Εάν η Ελλάδα απέτυχε να ακολουθήσει μία τέτοια προσέγγιση στο παρελθόν, υπάρχει επιτακτικό δημόσιο ενδιαφέρον για την αποκάλυψη σχετικών πληροφοριών».
Εκπρόσωπος της ΕΚΤ απέφυγε να σχολιάσει την αγωγή. Υπενθυμίζεται πως η ελληνική κυβέρνηση δεν αποκάλυψε αρχικά τα swaps τα οποία είχαν σχεδιασθεί για να τη βοηθήσουν να καλύψει εικονικά τους κανόνες για το έλλειμμα και το χρέος που είχε υποχρέωση να έχει τηρήσει όταν εντάχθηκε στο ευρώ το 2001.
Η Eurostat, δήλωσε τον περασμένο μήνα πως τα swaps πρόσθεσαν 5,3 δις. ευρώ στο χρέος της χώρας, χωρίς να δώσει αναλυτικές πληροφορίες. Από το 2009 ως σήμερα η συνεχής αναθεώρηση των εθνικών στοιχείων της Ελλάδας προκάλεσε μία άνοδο στο κόστος δανεισμού της που την ώθησε στο χείλος της χρεοκοπίας πυροδοτώντας την ευρωπαϊκή περιφερειακή κρίση του χρέους.
Όπως έγραψε ο Τρισέ στην απαντητική προς την αγωγή του Μπλούμπεργκ επιστολή της 21/10 «οι πληροφορίες που περιλαμβάνουν τα δύο έγγραφα θα υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου στον τρόπο άσκησης της οικονομικής πολιτικής». Ο Τρισέ απέρριψε το αίτημα της αγωγής λέγοντας πως «η αποκάλυψη (των εγγράφων) στις παρούσες συνθήκες των πολύ ευάλωτων αγορών ενέχει τον ουσιαστικό και οξύ κίνδυνο να ενισχύσει την μεταβλητότητα και αστάθειά τους».
Η ΕΚΤ εντόπισε για πρώτη φορά συναλλαγή swap με ασυνήθεις όρους τον Απρίλιο του 2009, επτά μήνες πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίση σύμφωνα με το σημείωμα της 3/3. Σύμφωνα, δε, με το Μπλούμπεργκ «είναι εντελώς αδιευκρίνιστο εάν τότε η ΕΚΤ έκανε κάτι για να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω». Διευκρινίζεται πως η Ελλάδα προχώρησε σε ένα μεγάλο αριθμό ιδιωτικών και εκτός αγοράς συναλλαγών με swaps από το 2001 ως το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat της 15/11.
Από......http://www.socialnews.gr/
Το Bloomberg News κατέθεσε αγωγή εναντίον της ΕΚΤ, ζητώντας την δημοσιοποίηση εγγράφων που δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε παράγωγα προκειμένου να αποκρύψει το δημόσιο έλλειμμά της με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί έτσι η κρίση κρατικών χρεών στην περιοχή.
Η αγωγή ζητά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο να ανατρέψει την απόφαση της ΕΚΤ να μην αποκαλύψει δύο εσωτερικά έγγραφα που ετοιμάσθηκαν φέτος για το εξαμελές εκτελεστικό συμβούλιο της στη Φραγκφούρτη.
Τα έγγραφα δείχνουν πως η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα swaps για να αποκρύψει τον δανεισμό της, σύμφωνα με το συνημμένο εξώφυλλο της 3/3 στα δύο έγγραφα που περιήλθε στην κατοχή του Bloomberg News. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, παρακράτησε τα έγγραφα μετά την διάσωση των 110 δισ. ευρώ της Ελλάδας από τον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τη μητρική εταιρία Bloomberg Finance LP του Bloomberg News που κατέθεσε την αγωγή, ο φάκελος πρέπει να αποκαλυφθεί για να σταματήσουν οι κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν παράγωγα με αυτόν τον τρόπο και να φανεί πως οι ευρωπαϊκές αρχές αντέδρασαν με τις πληροφορίες που είχαν για τα swap. Η Ε.Ε. εξαρτάται από «τις χώρες-μέλη της και την ανοιχτή και διάφανη προσέγγισή τους σε θέματα που σχετίζονται με το επίπεδο των χρεών τους» αναφέρει το Μπλούμπεργκ στην αγωγή του. «Εάν η Ελλάδα απέτυχε να ακολουθήσει μία τέτοια προσέγγιση στο παρελθόν, υπάρχει επιτακτικό δημόσιο ενδιαφέρον για την αποκάλυψη σχετικών πληροφοριών».
Εκπρόσωπος της ΕΚΤ απέφυγε να σχολιάσει την αγωγή. Υπενθυμίζεται πως η ελληνική κυβέρνηση δεν αποκάλυψε αρχικά τα swaps τα οποία είχαν σχεδιασθεί για να τη βοηθήσουν να καλύψει εικονικά τους κανόνες για το έλλειμμα και το χρέος που είχε υποχρέωση να έχει τηρήσει όταν εντάχθηκε στο ευρώ το 2001.
Η Eurostat, δήλωσε τον περασμένο μήνα πως τα swaps πρόσθεσαν 5,3 δις. ευρώ στο χρέος της χώρας, χωρίς να δώσει αναλυτικές πληροφορίες. Από το 2009 ως σήμερα η συνεχής αναθεώρηση των εθνικών στοιχείων της Ελλάδας προκάλεσε μία άνοδο στο κόστος δανεισμού της που την ώθησε στο χείλος της χρεοκοπίας πυροδοτώντας την ευρωπαϊκή περιφερειακή κρίση του χρέους.
Όπως έγραψε ο Τρισέ στην απαντητική προς την αγωγή του Μπλούμπεργκ επιστολή της 21/10 «οι πληροφορίες που περιλαμβάνουν τα δύο έγγραφα θα υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου στον τρόπο άσκησης της οικονομικής πολιτικής». Ο Τρισέ απέρριψε το αίτημα της αγωγής λέγοντας πως «η αποκάλυψη (των εγγράφων) στις παρούσες συνθήκες των πολύ ευάλωτων αγορών ενέχει τον ουσιαστικό και οξύ κίνδυνο να ενισχύσει την μεταβλητότητα και αστάθειά τους».
Η ΕΚΤ εντόπισε για πρώτη φορά συναλλαγή swap με ασυνήθεις όρους τον Απρίλιο του 2009, επτά μήνες πριν ξεσπάσει η ελληνική κρίση σύμφωνα με το σημείωμα της 3/3. Σύμφωνα, δε, με το Μπλούμπεργκ «είναι εντελώς αδιευκρίνιστο εάν τότε η ΕΚΤ έκανε κάτι για να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω». Διευκρινίζεται πως η Ελλάδα προχώρησε σε ένα μεγάλο αριθμό ιδιωτικών και εκτός αγοράς συναλλαγών με swaps από το 2001 ως το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Eurostat της 15/11.
Από......http://www.socialnews.gr/
Πιθανή υποβάθμιση της Ελλάδας από τον οίκο Fitch
Αναρτήθηκε από....... energoipoliteskv.blogspot.com
Υπό επιτήρηση για πιθανή υποβάθμιση ανακοίνωσε ότι θέτει την αξιολόγηση BBB- της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch.
Η σχετική αξιολόγηση του οίκου που θα ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο του 2011 «θα εστιάσει στη δημοσιονομική βιωσιμότητα της Ελλάδας μετά τα μέτρα που ελήφθησαν φέτος στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης από ΕΕ και ΔΝΤ».
Επιπλέον, θα αξιολογήσει «τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και επίσης την πολιτική βούληση και την ικανότητα του ελληνικού κράτους να εφαρμόσει τα μέτρα επιτυχώς».
Από......http://www.newsbomb.gr
Υπό επιτήρηση για πιθανή υποβάθμιση ανακοίνωσε ότι θέτει την αξιολόγηση BBB- της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch.
Η σχετική αξιολόγηση του οίκου που θα ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο του 2011 «θα εστιάσει στη δημοσιονομική βιωσιμότητα της Ελλάδας μετά τα μέτρα που ελήφθησαν φέτος στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης από ΕΕ και ΔΝΤ».
Επιπλέον, θα αξιολογήσει «τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και επίσης την πολιτική βούληση και την ικανότητα του ελληνικού κράτους να εφαρμόσει τα μέτρα επιτυχώς».
Από......http://www.newsbomb.gr
Σε 18 μήνες ξεκινούν οι έρευνες για πετρέλαιο
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Του Χάρη Φλουδόπουλου
Ελάτε να κάνετε έρευνες για πετρέλαιο στην Ελλάδα, είναι το σήμα που στέλνει η κυβέρνηση στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και στους επενδυτές του πετρελαίου εν γένει, μέσω του νέου νομοσχεδίου που τέθηκε σε διαβούλευση για τη σύσταση του αρμόδιου φορέα. Ο φορέας αυτός καλείται να πραγματοποιήσει για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 80 νέο γύρο παραχωρήσεων, που θα επαναφέρει την Ελλάδα στο επίκεντρο του πετρελαϊκού επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Μιλώντας στο Capital.gr ο αρμόδιος υφυπουργός περιβάλλοντος ενέργειας και κλιματικής αλλαγής Γιάννης Μανιάτης, τονίζει ότι η δημιουργία του φορέα θα μας επιτρέψει να εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό πλούτο της πατρίδας μας, έναν πλούτο που για πολλά χρόνια μένει ανεκμετάλλευτος σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο αλλά και στις γειτονικές χώρες της Μεσογείου. Ο κ. Μανιάτης προσθέτει ότι ο φορέας θα στελεχωθεί με το μικρότερο δυνατό αριθμό προσωπικού ώστε να έχει ελάχιστο λειτουργικό κόστος. Ο φορέας από το πρώτο στάδιο λειτουργίας του θα αξιοποιήσει τη διεθνή και εθνική εμπειρία με τρόπο διαφανή, αξιοκρατικό προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της εθνικής οικονομίας και με πλήρη σεβασμό στις αυστηρότερες περιβαλλοντικές προδιαγραφές, σημειώνει στο Capital.gr ο κ. Μανιάτης.
Πράγματι μέχρι σήμερα ακόμη και εάν χτύπαγαν την πόρτα της κυβέρνησης οι μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου για να επενδύσουν στην Ελλάδα στον τομέα της έρευνας και παραγωγής πετρελαίου, αυτό δε θα ήταν εφικτό καθώς δεν υπάρχει το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο.
Με βάση ωστόσο τις προβλέψεις του νομοσχεδίου, μέσα σε περίοδο 18 μηνών, αναμένεται να ξεκινήσει ο πρώτος γύρος παραχωρήσεων, που θα βάλει ξανά την Ελλάδα στον επενδυτικό χάρτη του πετρελαίου για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες.
Και εάν το διάστημα των 18 μηνών φαίνεται εκ πρώτης όψεως μεγάλο, με τα δεδομένα της αγοράς αυτό δεν ισχύει και αρκεί να αναφερθεί ότι στην Κύπρο η αντίστοιχη διαδικασία κράτησε πάνω από 3 χρόνια.
Non exclusive data
Ίσως η σημαντικότερη πρόβλεψη του νέου νόμου είναι η εισαγωγή των συμβάσεων non exclusive data. Ειδικότερα ο φορέας μπορεί να συνάπτει συμβάσεις με διεθνείς εταιρείες ερευνών, οι οποίες θα συγκεντρώνουν ερευνητικά δεδομένα, χωρίς το δημόσιο να καταβάλει ούτε ένα ευρώ, με αντάλλαγμα οι εταιρείες αυτές να εκμεταλλεύονται τις μελέτες. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε με απόλυτη επιτυχία στην Κύπρο, η οποία παραχώρησε δικαιώματα non exclusive surveys σε εξειδικευμένες εταιρείες, οι οποίες με τη σειρά τους παρουσίασαν σε ενδιαφερόμενους επενδυτές τα ευρήματα και στη συνέχεια ολοκληρώθηκε με επιτυχία η παραχώρηση του block Κύπρος 1, χωρίς το κυπριακό κράτος να επιβαρυνθεί από τη διαδικασία.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr μετά τη σύσταση του φορέα και αφού διαπιστωθεί ανάλογο ενδιαφέρον, μελετάται να γίνει η απαραίτητη θεσμική προετοιμασία ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους επενδυτές για τη διαδικασία open door, δηλαδή να μπορούν οι επενδυτές να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για μια συγκεκριμένη περιοχή (ακόμη και εάν αυτή δεν έχει δημοπρατηθεί από το φορέα) η οποία φυσικά θα παραχωρείται μετά από διεθνή διαγωνισμό.
Σε πρώτη φάση πάντως, όπως πληροφορείται το Capital.gr ο φορέας θα εστιάσει στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας. Εκεί είχαν πραγματοποιηθεί έρευνες και μελέτες και κατά το παρελθόν χωρίς ωστόσο το εγχείρημα να έχει ολοκληρωθεί. Πάντως το γεγονός ότι σε γειτονικές λεκάνες (στην Ιταλία στα ανοιχτά της Απούνια και στα Απένινα) έχουν ανευρεθεί κοιτάσματα έχει αλλάξει τα δεδομένα και ήδη έχει εκδηλωθεί καταρχήν ενδιαφέρον από μεγάλες εταιρείες του πετρελαϊκού χώρου. Μεταξύ των περιοχών ενδιαφέροντος περιλαμβάνονται ο Πατραϊκός κόλπος, τα Ιωάννινα, περιοχές του Ιονίου π.χ. στα ανοιχτά των Οθονών,
Το ελληνικό πετρέλαιο
Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, οι ανάγκες της Ελλάδας σε πετρέλαιο φτάνουν τα 120 εκατ. βαρέλια ετησίως και όπως εκτιμά η κυβέρνηση οι μέχρι σήμερα ερευνητικές εργασίες και μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η χώρα διαθέτει πετρελαϊκό δυναμικό, που πιθανόν θα μπορούσε να καλύψει το ένα τρίτο των αναγκών της χώρας σε ενέργεια τα επόμενα 30 χρόνια.
Όσο για τα οικονομικά οφέλη, η εισηγητική έκθεση αναφέρει ότι οι ερευνητικές δαπάνες για την ανακάλυψη ενός θαλάσσιου κοιτάσματος όπως αυτό του Πρίνου ανέρχονται στα επίπεδα των 200 εκατ. δολαρίων (σεισμικά, αξιολόγηση, ερευνητικές γεωτρήσεις) ενώ οι παραγωγικές επενδύσεις για την έναρξη της εκμετάλλευσης είναι τουλάχιστον 1 δις δολάρια. Με δαπάνες παραγωγής 1,5 δις δολάρια για περίοδο 25 ετών, τα έσοδα φτάνουν τα 7,5 δις δολάρια, ενώ οι φόροι που καταλήγουν στο δημόσιο φτάνουν τα 2 δις δολάρια, δηλαδή ετήσια έσοδα της τάξης των 120 εκατ. δολαρίων, όσο μια μικρή αποκρατικοποίηση.
Και όλα αυτά από ένα σχετικά μικρό κοίτασμα όπως αυτό του Πρίνου.
Η χώρα μας θεωρείται από τις λιγότερο εξερευνημένες περιοχές καθώς έχουν πραγματοποιηθεί 175 γεωτρήσεις εκ των οποίων με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα μόλις το 15% έγινε με ορθό τρόπο. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι μόνο μία στις 10 γεωτρήσεις είναι επιτυχημένη, ενώ είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Βόρειας Θάλασσας, στην οποία είχαν γίνει πολλάκις αποτυχημένες γεωτρήσεις, προτού ανακαλυφθούν τα τεράστια κοιτάσματα που έχουν αλλάξει τον οικονομικό ρου, ολόκληρων χωρών όπως η Νορβηγία.
Πηγές της αγοράς θεωρούν ότι είναι πολύ σημαντικό που η κυβέρνηση προχωρά στο αποφασιστικό βήμα της δημιουργίας του φορέα και ταυτόχρονα θεωρεί κρίσιμη για την επιτυχία του εγχειρήματος τη διαδικασία στελέχωσής του. Εάν ο φορέας στελεχωθεί από τους ίδιους ανθρώπους που ευθύνονται για την επί δεκαετίες αδράνεια της χώρας στον τομέα του πετρελαίου τότε η όλη προσπάθεια τίθεται εν αμφιβόλω, προσθέτουν πηγές της αγοράς πετρελαίου.
Πηγή:www.capital.gr
Του Χάρη Φλουδόπουλου
Ελάτε να κάνετε έρευνες για πετρέλαιο στην Ελλάδα, είναι το σήμα που στέλνει η κυβέρνηση στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και στους επενδυτές του πετρελαίου εν γένει, μέσω του νέου νομοσχεδίου που τέθηκε σε διαβούλευση για τη σύσταση του αρμόδιου φορέα. Ο φορέας αυτός καλείται να πραγματοποιήσει για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 80 νέο γύρο παραχωρήσεων, που θα επαναφέρει την Ελλάδα στο επίκεντρο του πετρελαϊκού επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Μιλώντας στο Capital.gr ο αρμόδιος υφυπουργός περιβάλλοντος ενέργειας και κλιματικής αλλαγής Γιάννης Μανιάτης, τονίζει ότι η δημιουργία του φορέα θα μας επιτρέψει να εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό πλούτο της πατρίδας μας, έναν πλούτο που για πολλά χρόνια μένει ανεκμετάλλευτος σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο αλλά και στις γειτονικές χώρες της Μεσογείου. Ο κ. Μανιάτης προσθέτει ότι ο φορέας θα στελεχωθεί με το μικρότερο δυνατό αριθμό προσωπικού ώστε να έχει ελάχιστο λειτουργικό κόστος. Ο φορέας από το πρώτο στάδιο λειτουργίας του θα αξιοποιήσει τη διεθνή και εθνική εμπειρία με τρόπο διαφανή, αξιοκρατικό προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της εθνικής οικονομίας και με πλήρη σεβασμό στις αυστηρότερες περιβαλλοντικές προδιαγραφές, σημειώνει στο Capital.gr ο κ. Μανιάτης.
Πράγματι μέχρι σήμερα ακόμη και εάν χτύπαγαν την πόρτα της κυβέρνησης οι μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου για να επενδύσουν στην Ελλάδα στον τομέα της έρευνας και παραγωγής πετρελαίου, αυτό δε θα ήταν εφικτό καθώς δεν υπάρχει το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο.
Με βάση ωστόσο τις προβλέψεις του νομοσχεδίου, μέσα σε περίοδο 18 μηνών, αναμένεται να ξεκινήσει ο πρώτος γύρος παραχωρήσεων, που θα βάλει ξανά την Ελλάδα στον επενδυτικό χάρτη του πετρελαίου για πρώτη φορά μετά από τρεις δεκαετίες.
Και εάν το διάστημα των 18 μηνών φαίνεται εκ πρώτης όψεως μεγάλο, με τα δεδομένα της αγοράς αυτό δεν ισχύει και αρκεί να αναφερθεί ότι στην Κύπρο η αντίστοιχη διαδικασία κράτησε πάνω από 3 χρόνια.
Non exclusive data
Ίσως η σημαντικότερη πρόβλεψη του νέου νόμου είναι η εισαγωγή των συμβάσεων non exclusive data. Ειδικότερα ο φορέας μπορεί να συνάπτει συμβάσεις με διεθνείς εταιρείες ερευνών, οι οποίες θα συγκεντρώνουν ερευνητικά δεδομένα, χωρίς το δημόσιο να καταβάλει ούτε ένα ευρώ, με αντάλλαγμα οι εταιρείες αυτές να εκμεταλλεύονται τις μελέτες. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε με απόλυτη επιτυχία στην Κύπρο, η οποία παραχώρησε δικαιώματα non exclusive surveys σε εξειδικευμένες εταιρείες, οι οποίες με τη σειρά τους παρουσίασαν σε ενδιαφερόμενους επενδυτές τα ευρήματα και στη συνέχεια ολοκληρώθηκε με επιτυχία η παραχώρηση του block Κύπρος 1, χωρίς το κυπριακό κράτος να επιβαρυνθεί από τη διαδικασία.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr μετά τη σύσταση του φορέα και αφού διαπιστωθεί ανάλογο ενδιαφέρον, μελετάται να γίνει η απαραίτητη θεσμική προετοιμασία ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους επενδυτές για τη διαδικασία open door, δηλαδή να μπορούν οι επενδυτές να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για μια συγκεκριμένη περιοχή (ακόμη και εάν αυτή δεν έχει δημοπρατηθεί από το φορέα) η οποία φυσικά θα παραχωρείται μετά από διεθνή διαγωνισμό.
Σε πρώτη φάση πάντως, όπως πληροφορείται το Capital.gr ο φορέας θα εστιάσει στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας. Εκεί είχαν πραγματοποιηθεί έρευνες και μελέτες και κατά το παρελθόν χωρίς ωστόσο το εγχείρημα να έχει ολοκληρωθεί. Πάντως το γεγονός ότι σε γειτονικές λεκάνες (στην Ιταλία στα ανοιχτά της Απούνια και στα Απένινα) έχουν ανευρεθεί κοιτάσματα έχει αλλάξει τα δεδομένα και ήδη έχει εκδηλωθεί καταρχήν ενδιαφέρον από μεγάλες εταιρείες του πετρελαϊκού χώρου. Μεταξύ των περιοχών ενδιαφέροντος περιλαμβάνονται ο Πατραϊκός κόλπος, τα Ιωάννινα, περιοχές του Ιονίου π.χ. στα ανοιχτά των Οθονών,
Το ελληνικό πετρέλαιο
Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, οι ανάγκες της Ελλάδας σε πετρέλαιο φτάνουν τα 120 εκατ. βαρέλια ετησίως και όπως εκτιμά η κυβέρνηση οι μέχρι σήμερα ερευνητικές εργασίες και μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η χώρα διαθέτει πετρελαϊκό δυναμικό, που πιθανόν θα μπορούσε να καλύψει το ένα τρίτο των αναγκών της χώρας σε ενέργεια τα επόμενα 30 χρόνια.
Όσο για τα οικονομικά οφέλη, η εισηγητική έκθεση αναφέρει ότι οι ερευνητικές δαπάνες για την ανακάλυψη ενός θαλάσσιου κοιτάσματος όπως αυτό του Πρίνου ανέρχονται στα επίπεδα των 200 εκατ. δολαρίων (σεισμικά, αξιολόγηση, ερευνητικές γεωτρήσεις) ενώ οι παραγωγικές επενδύσεις για την έναρξη της εκμετάλλευσης είναι τουλάχιστον 1 δις δολάρια. Με δαπάνες παραγωγής 1,5 δις δολάρια για περίοδο 25 ετών, τα έσοδα φτάνουν τα 7,5 δις δολάρια, ενώ οι φόροι που καταλήγουν στο δημόσιο φτάνουν τα 2 δις δολάρια, δηλαδή ετήσια έσοδα της τάξης των 120 εκατ. δολαρίων, όσο μια μικρή αποκρατικοποίηση.
Και όλα αυτά από ένα σχετικά μικρό κοίτασμα όπως αυτό του Πρίνου.
Η χώρα μας θεωρείται από τις λιγότερο εξερευνημένες περιοχές καθώς έχουν πραγματοποιηθεί 175 γεωτρήσεις εκ των οποίων με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα μόλις το 15% έγινε με ορθό τρόπο. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι μόνο μία στις 10 γεωτρήσεις είναι επιτυχημένη, ενώ είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Βόρειας Θάλασσας, στην οποία είχαν γίνει πολλάκις αποτυχημένες γεωτρήσεις, προτού ανακαλυφθούν τα τεράστια κοιτάσματα που έχουν αλλάξει τον οικονομικό ρου, ολόκληρων χωρών όπως η Νορβηγία.
Πηγές της αγοράς θεωρούν ότι είναι πολύ σημαντικό που η κυβέρνηση προχωρά στο αποφασιστικό βήμα της δημιουργίας του φορέα και ταυτόχρονα θεωρεί κρίσιμη για την επιτυχία του εγχειρήματος τη διαδικασία στελέχωσής του. Εάν ο φορέας στελεχωθεί από τους ίδιους ανθρώπους που ευθύνονται για την επί δεκαετίες αδράνεια της χώρας στον τομέα του πετρελαίου τότε η όλη προσπάθεια τίθεται εν αμφιβόλω, προσθέτουν πηγές της αγοράς πετρελαίου.
Πηγή:www.capital.gr
Ως που θα φτάσει η ξεφτίλα;
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Η άμυνα της χώρας είναι μέγιστο καθήκον των εκάστοτε υπουργών Αμύνης. Επί δεκαετίες τώρα αγοράζουμε σύγχρονα οπλικά συστήματα για να αντιμετωπίσουμε τους κακούς που επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα. Αγοράζουμε τανκς, αεροπλάνα, πλοία. Αγοράζουμε και υποβρύχια. Ακόμη κι αν αυτά γέρνουν. Ακόμη κι αν σε μία θαλασσοταραχή 7-8 μποφόρ αποκολλούνται τα κομμάτια του, σαν να πρόκειται για πλαστικά Playmobil...
Την είδηση την βρήκα στο http://www.defencenet.gr/ και ομολογώ ότι την διάβασα πολλές φορές. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Λοιπόν, το «θρυλικό», πλέον, υποβρύχιο Παπανικολής κατά το παρθενικό του ταξίδι από το Κίελο στο Σκαραμαγκά έπαθε «αβαρίες». Δηλαδή, ξεκόλλησαν κάποιες βίδες και αποκολλήθηκαν πλάκες από το εξωτερικό τοίχωμα του. Επίσης, ξεκόλλησε και χάθηκε στα βάθη του ωκεανού ο αισθητήρας του αντιναρκικού σονάρ.
Από κάτω διάβασα την ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΓΕΝ: «Το υποβρύχιο «Παπανικολής» προσορμίστηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα χθες, ώρα 21:00, στα ναυπηγεία ΕΝΑΕ (Σκαραμαγκάς) προκειμένου να αντικατασταθεί μικρό τμήμα επικαλυπτικής λαμαρίνας που αποκολλήθηκε από τον πυργίσκο του υποβρυχίου λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών στη Βόρεια Θάλασσα και στο Βισκαϊκό Κόλπο (άνεμοι 8-9 Μποφόρ και ύψος κύματος μεγαλύτερο των έξι μέτρων)».
Μάλιστα! Συνηθισμένες, λοιπόν, οι ζημίες. Τα 8 και τα 9 μποφόρ ξέραμε μέχρι σήμερα ότι ήταν απαγορευτικά για γιωτ και μικρά πλοία. Τώρα μαθαίνουμε ότι είναι επικίνδυνα και για τα υποβρύχια...
Όποιος συνέταξε και υπαγόρευσε αυτή την ανακοίνωση θα πρέπει να μας πει τι θα έκανε ο ίδιος αν είχε παραλάβει ένα ολοκαίνουργιο και πανάκριβο Mercedes και την πρώτη ημέρα του έφευγε η σκεπή, λόγω του δυνατού αέρα. Προφανώς θα πήγαινε στην αντιπροσωπεία και θα απαιτούσε τα λεφτά του πίσω. Αλλά η Mercedes θα ήταν δική του, ενώ το υποβρύχιο είναι περιουσία του ελληνικού λαού.
Πάντως, είμαστε large τύποι. Εδώ κινδυνεύουμε να μην έχουμε φαγητό στο τραπέζι, αλλά την ίδια ώρα πετάμε από το παράθυρο μερικά εκατομμύρια. Προσέξτε μία άλλη παράγραφο της ανακοίνωσης του ΓΕΝ: «κάποιοι κύκλοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν το πιο σύγχρονο και άρτιο πλοίο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η μυθολογία όμως «περί του υποβρυχίου που γέρνει» διαψεύστηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο».
Ρε, θα μας τρελάνετε; Έγερνε ή δεν έγερνε το υποβρύχιο; Δεν καταλαβαίνετε ότι σε λίγο θα γίνετε σενάριο για κωμωδία στο Χόλυγουντ; Δεν μπορούσατε να πείτε κάτι άλλο; Εντάξει, το καταλαβαίνουμε. Δεν μπορείτε να πείτε ότι οι δανειστές της χώρας μας επέβαλλαν, πέραν των υψηλών τόκων, να αγοράζουμε τα προϊόντα τους ακόμη κι αν αυτά δεν μας ικανοποιούν πλήρως. Αλλά να προσπαθείτε να κάνετε το μαύρο άσπρο, αυτό ξεπερνά κάθε όριο.
ΥΓ: Καλή συνέχεια σε όλο το «αντιπαραγωγικό» προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Τώρα καταλαβαίνουμε υπό ποίες συνθήκες εργάζονται και κάτω από τις διαταγές ποίων...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή: http://www.capital.gr/
Η άμυνα της χώρας είναι μέγιστο καθήκον των εκάστοτε υπουργών Αμύνης. Επί δεκαετίες τώρα αγοράζουμε σύγχρονα οπλικά συστήματα για να αντιμετωπίσουμε τους κακούς που επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα. Αγοράζουμε τανκς, αεροπλάνα, πλοία. Αγοράζουμε και υποβρύχια. Ακόμη κι αν αυτά γέρνουν. Ακόμη κι αν σε μία θαλασσοταραχή 7-8 μποφόρ αποκολλούνται τα κομμάτια του, σαν να πρόκειται για πλαστικά Playmobil...
Την είδηση την βρήκα στο http://www.defencenet.gr/ και ομολογώ ότι την διάβασα πολλές φορές. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Λοιπόν, το «θρυλικό», πλέον, υποβρύχιο Παπανικολής κατά το παρθενικό του ταξίδι από το Κίελο στο Σκαραμαγκά έπαθε «αβαρίες». Δηλαδή, ξεκόλλησαν κάποιες βίδες και αποκολλήθηκαν πλάκες από το εξωτερικό τοίχωμα του. Επίσης, ξεκόλλησε και χάθηκε στα βάθη του ωκεανού ο αισθητήρας του αντιναρκικού σονάρ.
Από κάτω διάβασα την ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΓΕΝ: «Το υποβρύχιο «Παπανικολής» προσορμίστηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα χθες, ώρα 21:00, στα ναυπηγεία ΕΝΑΕ (Σκαραμαγκάς) προκειμένου να αντικατασταθεί μικρό τμήμα επικαλυπτικής λαμαρίνας που αποκολλήθηκε από τον πυργίσκο του υποβρυχίου λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών στη Βόρεια Θάλασσα και στο Βισκαϊκό Κόλπο (άνεμοι 8-9 Μποφόρ και ύψος κύματος μεγαλύτερο των έξι μέτρων)».
Μάλιστα! Συνηθισμένες, λοιπόν, οι ζημίες. Τα 8 και τα 9 μποφόρ ξέραμε μέχρι σήμερα ότι ήταν απαγορευτικά για γιωτ και μικρά πλοία. Τώρα μαθαίνουμε ότι είναι επικίνδυνα και για τα υποβρύχια...
Όποιος συνέταξε και υπαγόρευσε αυτή την ανακοίνωση θα πρέπει να μας πει τι θα έκανε ο ίδιος αν είχε παραλάβει ένα ολοκαίνουργιο και πανάκριβο Mercedes και την πρώτη ημέρα του έφευγε η σκεπή, λόγω του δυνατού αέρα. Προφανώς θα πήγαινε στην αντιπροσωπεία και θα απαιτούσε τα λεφτά του πίσω. Αλλά η Mercedes θα ήταν δική του, ενώ το υποβρύχιο είναι περιουσία του ελληνικού λαού.
Πάντως, είμαστε large τύποι. Εδώ κινδυνεύουμε να μην έχουμε φαγητό στο τραπέζι, αλλά την ίδια ώρα πετάμε από το παράθυρο μερικά εκατομμύρια. Προσέξτε μία άλλη παράγραφο της ανακοίνωσης του ΓΕΝ: «κάποιοι κύκλοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν το πιο σύγχρονο και άρτιο πλοίο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η μυθολογία όμως «περί του υποβρυχίου που γέρνει» διαψεύστηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο».
Ρε, θα μας τρελάνετε; Έγερνε ή δεν έγερνε το υποβρύχιο; Δεν καταλαβαίνετε ότι σε λίγο θα γίνετε σενάριο για κωμωδία στο Χόλυγουντ; Δεν μπορούσατε να πείτε κάτι άλλο; Εντάξει, το καταλαβαίνουμε. Δεν μπορείτε να πείτε ότι οι δανειστές της χώρας μας επέβαλλαν, πέραν των υψηλών τόκων, να αγοράζουμε τα προϊόντα τους ακόμη κι αν αυτά δεν μας ικανοποιούν πλήρως. Αλλά να προσπαθείτε να κάνετε το μαύρο άσπρο, αυτό ξεπερνά κάθε όριο.
ΥΓ: Καλή συνέχεια σε όλο το «αντιπαραγωγικό» προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Τώρα καταλαβαίνουμε υπό ποίες συνθήκες εργάζονται και κάτω από τις διαταγές ποίων...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή: http://www.capital.gr/
«Όπως έστρωσαν…»
Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΠΕΣΕ το Κράτος στα χέρια τους (ήταν να μην… πέσει). Στους εκλεγμένους κι απ’ αυτούς στους διορισμένους. Κι ήταν η δημοκρατία το άλλοθί τους, πριν τη σφίξουν από… αγάπη και της βγουν τα μάτια. Η μια κυβέρνηση μετά την άλλη και με πραγματικές διαφορές, στην αρχή, μιας και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα δεν θύμιζε ΕΡΕ, ούτε… εκσυγχρονισμό. Ύστερα έγινε ο κόσμος επίπεδος, με τα «κάστρα» που έπεσαν, για να κόβει βόλτες ανενόχλητος ο καπιταλισμός.
ΔΕΙΛΑ, στο ξεκίνημα κι ύστερα πιο τολμηρά. Η Ελλάδα στα χέρια μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Με την «ιδεολογία» της εκάστη, με τον αρχηγό, τους οπαδούς, τα «στελέχη» και με το αίσθημα της απελευθέρωσης απ’ τα δεσμά της Χούντας. Με το «νενικήκαμεν», έσπευδαν να καταλάβουν θέσεις. Απ’ τον παρατρεχάμενο του αρχηγού, μέχρι τον τελευταίο αφισοκολλητή κι όλοι τους καμάρωναν με την…
Ελλάδα στην αγκαλιά τους, αμέριμνη, ανυποψίαστη και… ευτυχισμένη(!).
ΤΙ κάνουμε, λοιπόν, με… πλέρια την εξουσία στα πόδια μας; Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αμήχανα. Οι μήνες πέρασαν και, με τα χρόνια, τους βρίσκεις να’ χουν στήσει τους θύλακες εξουσίας μέσα στην εξουσία. Υπουργοί σε απέραντο χωράφι για αλώνισμα, παράγοντες, στελέχη και αρχηγίσκοι σε πόστα που δεν τα ’χαν στη ζωή τους ονειρευτεί, τυμβωρύχοι σε (συλημένους) τάφους και η δόλια η πατρίδα λάφυρό τους. «Πήραν», βλέπεις, τις εκλογές. «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τη πίστιν τετήρηκα, τον δρόμον τετέλευκα…» κι ήταν ο «αγώνας» βραδινή αφισοκόλληση και σημαιάκια προεκλογικά, αφοσίωση στον αρχηγό, συνοδεία του υποψηφίου στις εξορμήσεις του και «επένδυση» στον περιαλειφόμενο για υπουργό.
ΚΙ ύστερα; Έστησε η εξουσία το κεντρικό της τσαντίρι, ο υπουργός με τους παρατρεχάμενους το δικό του, οι παράγοντες, τα μεγαλοστελέχη και οι «ημέτεροι» τα δικά τους κι ο τόπος γέμισε τσαντίρια. Με τη νόμιμη αυτονομία τους και με την παράνομη (υπόγεια) επικοινωνία τους. Με τους δημόσιους «λειτουργούς» σε προσοδοφόρα πόστα και με κοινή «ιδεολογία» το χρήμα που… ενώνει. Κι άρχισε το Κράτος να «λειτουργεί», χωρίς οι άνθρωποί του να νιώθουν τη… μπόχα τριγύρω. Και να εισπνέουν τη διαφθορά σαν άρωμα ακριβό.
ΟΛΑ όλοι τα’ ξεραν, τα έβλεπαν, τα ζούσαν κι ας σηκώνουν σήμερα τους ώμους και δεν θέλουν να πληρώσουν. Και με το… δίκιο τους. Δεν είδαν «εχθρό» στο βάθος, δεν ένιωσαν κανέναν κίνδυνο και η δειλία έγινε θάρρος, θράσος και αναίδεια πολιτική. Με νόμους προστατευτικούς (περί μη ευθύνης κ.λπ.) δικιάς τους εμπνεύσεως και σε ατμόσφαιρα αμοιβαίας, διακομματικής κατανόησης. Και σήμερα; Δεν πληρώνουν. Ούτε πολιτικοί «πλουτήσαντες», ούτε μεγαλοκλέφτες, φοροφυγάδες και μιζαδόροι. Εμείς πληρώνουμε. Ωστόσο, ενοχλούνται. Όπως έστρωσαν να κοιμηθούν.
Από....citypress-gr
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΠΕΣΕ το Κράτος στα χέρια τους (ήταν να μην… πέσει). Στους εκλεγμένους κι απ’ αυτούς στους διορισμένους. Κι ήταν η δημοκρατία το άλλοθί τους, πριν τη σφίξουν από… αγάπη και της βγουν τα μάτια. Η μια κυβέρνηση μετά την άλλη και με πραγματικές διαφορές, στην αρχή, μιας και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα δεν θύμιζε ΕΡΕ, ούτε… εκσυγχρονισμό. Ύστερα έγινε ο κόσμος επίπεδος, με τα «κάστρα» που έπεσαν, για να κόβει βόλτες ανενόχλητος ο καπιταλισμός.
ΔΕΙΛΑ, στο ξεκίνημα κι ύστερα πιο τολμηρά. Η Ελλάδα στα χέρια μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Με την «ιδεολογία» της εκάστη, με τον αρχηγό, τους οπαδούς, τα «στελέχη» και με το αίσθημα της απελευθέρωσης απ’ τα δεσμά της Χούντας. Με το «νενικήκαμεν», έσπευδαν να καταλάβουν θέσεις. Απ’ τον παρατρεχάμενο του αρχηγού, μέχρι τον τελευταίο αφισοκολλητή κι όλοι τους καμάρωναν με την…
Ελλάδα στην αγκαλιά τους, αμέριμνη, ανυποψίαστη και… ευτυχισμένη(!).
ΤΙ κάνουμε, λοιπόν, με… πλέρια την εξουσία στα πόδια μας; Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αμήχανα. Οι μήνες πέρασαν και, με τα χρόνια, τους βρίσκεις να’ χουν στήσει τους θύλακες εξουσίας μέσα στην εξουσία. Υπουργοί σε απέραντο χωράφι για αλώνισμα, παράγοντες, στελέχη και αρχηγίσκοι σε πόστα που δεν τα ’χαν στη ζωή τους ονειρευτεί, τυμβωρύχοι σε (συλημένους) τάφους και η δόλια η πατρίδα λάφυρό τους. «Πήραν», βλέπεις, τις εκλογές. «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τη πίστιν τετήρηκα, τον δρόμον τετέλευκα…» κι ήταν ο «αγώνας» βραδινή αφισοκόλληση και σημαιάκια προεκλογικά, αφοσίωση στον αρχηγό, συνοδεία του υποψηφίου στις εξορμήσεις του και «επένδυση» στον περιαλειφόμενο για υπουργό.
ΚΙ ύστερα; Έστησε η εξουσία το κεντρικό της τσαντίρι, ο υπουργός με τους παρατρεχάμενους το δικό του, οι παράγοντες, τα μεγαλοστελέχη και οι «ημέτεροι» τα δικά τους κι ο τόπος γέμισε τσαντίρια. Με τη νόμιμη αυτονομία τους και με την παράνομη (υπόγεια) επικοινωνία τους. Με τους δημόσιους «λειτουργούς» σε προσοδοφόρα πόστα και με κοινή «ιδεολογία» το χρήμα που… ενώνει. Κι άρχισε το Κράτος να «λειτουργεί», χωρίς οι άνθρωποί του να νιώθουν τη… μπόχα τριγύρω. Και να εισπνέουν τη διαφθορά σαν άρωμα ακριβό.
ΟΛΑ όλοι τα’ ξεραν, τα έβλεπαν, τα ζούσαν κι ας σηκώνουν σήμερα τους ώμους και δεν θέλουν να πληρώσουν. Και με το… δίκιο τους. Δεν είδαν «εχθρό» στο βάθος, δεν ένιωσαν κανέναν κίνδυνο και η δειλία έγινε θάρρος, θράσος και αναίδεια πολιτική. Με νόμους προστατευτικούς (περί μη ευθύνης κ.λπ.) δικιάς τους εμπνεύσεως και σε ατμόσφαιρα αμοιβαίας, διακομματικής κατανόησης. Και σήμερα; Δεν πληρώνουν. Ούτε πολιτικοί «πλουτήσαντες», ούτε μεγαλοκλέφτες, φοροφυγάδες και μιζαδόροι. Εμείς πληρώνουμε. Ωστόσο, ενοχλούνται. Όπως έστρωσαν να κοιμηθούν.
Από....citypress-gr
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Χειμερινό Ηλιοστάσιο: Ο θρίαμβος του σκότους και η γέννηση του νέου φωτός.
Αναρτήθηκε από.......energoipoliteskv.blogspot.com
Αυτό το χειμερινό ηλιοστάσιο έχει ιδιαίτερη σημασία αφού η φύση δείχνει να συμπάσχει με τις ψυχές των Γηγενών. Το γιατί, το είδαμε εδώ: Η πιο σκοτεινή νύχτα φέτος.φαινόμενο που είχε ξανασυμβεί πριν από…372 χρόνια!!!
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι ο εορτασμός που συναντάται μόνο στους Γηγενείς σε όλη την υφήλιο. Η προσμονή του νέου φωτός, σε όποια μορφή συνόδευσε τις παραδόσεις όπως και αν μεταλλάχθηκαν στους αιώνες, αλλά μόνο τα παιδιά της Γης νιώθουν ενδόμυχα, μυστηριακά την σημασία τους. Κάθε χρόνο είθισται να αναπαράγουμε το ιστορικό: Χειμερινό ηλιοστάσιο: Χρόνια πολλά Μητέρα Γη!
Φέτος δεν θα έχουμε καμμία τυμπανοκρουσία. Η νύχτα είναι όντως η βαθύτερη που έχει ζήσει αυτή η γενιά. Γιατί λειπει η ελπίδα. Σε λίγες ημέρες θα γνωρίζουμε εάν θα την αναγεννήσουμε…
Από........olympia.gr
Αυτό το χειμερινό ηλιοστάσιο έχει ιδιαίτερη σημασία αφού η φύση δείχνει να συμπάσχει με τις ψυχές των Γηγενών. Το γιατί, το είδαμε εδώ: Η πιο σκοτεινή νύχτα φέτος.φαινόμενο που είχε ξανασυμβεί πριν από…372 χρόνια!!!
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι ο εορτασμός που συναντάται μόνο στους Γηγενείς σε όλη την υφήλιο. Η προσμονή του νέου φωτός, σε όποια μορφή συνόδευσε τις παραδόσεις όπως και αν μεταλλάχθηκαν στους αιώνες, αλλά μόνο τα παιδιά της Γης νιώθουν ενδόμυχα, μυστηριακά την σημασία τους. Κάθε χρόνο είθισται να αναπαράγουμε το ιστορικό: Χειμερινό ηλιοστάσιο: Χρόνια πολλά Μητέρα Γη!
Φέτος δεν θα έχουμε καμμία τυμπανοκρουσία. Η νύχτα είναι όντως η βαθύτερη που έχει ζήσει αυτή η γενιά. Γιατί λειπει η ελπίδα. Σε λίγες ημέρες θα γνωρίζουμε εάν θα την αναγεννήσουμε…
Από........olympia.gr
Όλο το κείμενο του Φυλλαδίου «Προς το Λαό», της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Είναι το αυθεντικό κείμενο για το οποίο έγινε τόση συζήτηση και παραφιλολογία. Διαβάστε το και βγάλτε τα συμπεράσματα σας ανεξάρτητα από τα παπαγαλάκια με τις πολιτικές σκοπιμότητες
τεύχος 44 Νοέμβριος 2010
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία συνήλθε στην τακτική Συνεδρία της από 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί στο πλήρωμά της, στο λαό του Θεού, αλλά και σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, για να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης.
Οι ημέρες πού ζούμε είναι δύσκολες και κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μια δεινή οικονομική κρίση πού δημιουργεί στους πολλούς ανασφάλεια και φόβο. Δεν γνωρίζουμε τί είναι αυτό πού μάς έρχεται την επόμενη μέρα. Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε από την ποιμαίνουσα Εκκλησία να μιλήσει και να τοποθετηθεί πάνω στα γεγονότα πού παρακολουθούμε.
Είναι αλήθεια ότι αυτό πού συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τα όποια ως τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς επιχειρείται μια ανατροπή δεδομένων και δικαιωμάτων και μάλιστα με ένα πρωτοφανές επιχείρημα. Τα απαιτούν τα μέτρα αυτά οι δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων – δανειστών μας. Το ερώτημα, το όποιο γεννάται, είναι εάν οι απαιτήσεις τους αφορούν μόνον σε οικονομικά και ασφαλιστικά θέματα ή αφορούν και στην πνευματική και πολιτιστική φυσιογνωμία της Πατρίδος μας.
Μπροστά στην κατάσταση αύτη ο κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δεν πήραμε νωρίτερα όλα αυτά τα δύσκολα μέτρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται αναγκαία. Όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας πού σήμερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα του; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε ως εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές ανατροπές για τις οποίες άλλοτε θα αναστατωνόταν όλη η Ελλάδα και σήμερα επιβάλλονται χωρίς σχεδόν αντιδράσεις.
Η οικονομική μας κρίση με πολύ απλά λόγια οφείλεται στη διαφορά μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Στον αργό ρυθμό της παραγωγής πού επιτυγχάνουμε απέναντι στο υψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε να ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε, τότε το οικονομικό ισοζύγιο γέρνει προς την πλευρά των εξόδων. Η χώρα μας για να αντεπεξέλθει, αναγκάζεται να δανείζεται με την ελπίδα ότι το διαταραγμένο ισοζύγιο θα ανακάμψει. Όταν αυτό δεν γίνεται και οι δανειστές απαιτούν την επιστροφή των δανεισθέντων συν τόκω, τότε φθάνουμε στην κρίση και στην χρεωκοπία. Η οικονομική κρίση, η οποία ταλαιπωρεί και δυναστεύει τη χώρα μας είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι συνέπεια και καρπός μίας άλλης κρίσης, της πνευματικής.
Ήδη η δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης συνιστά όχι μόνον οικονομικό μέγεθος, αλλά πρωτίστως πνευματικό γεγονός. Σημείο πνευματικής κρίσης, το όποιον άφορα τόσο στην ηγεσία, όσο και στον λαό. Μια ηγεσία πού δεν μπόρεσε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο λαό, πού δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, πού πρόβαλε λαθεμένα πρότυπα, πού καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας. Μια ηγεσία πού στην πράξη αποδεικνύεται ότι ουσιαστικά υπονόμευσε τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας και του λαού.
Κι από την άλλη πλευρά, ένας λαός, εμείς, πού λειτουργήσαμε ανεύθυνα. Παραδοθήκαμε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό και στην καλοπέραση, επιδοθήκαμε στο εύκολο κέρδος και στην εξαπάτηση. Δεν προβληματισθήκαμε για την αλήθεια των πραγμάτων. Η αυθαίρετη απαίτηση δικαιωμάτων από συντεχνίες και κοινωνικές ομάδες, με πλήρη αδιαφορία για την κοινωνική συνοχή συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο μέρος στην σημερινή κατάσταση.
Η ουσία της Πνευματικής Κρίσης είναι η απουσία νοήματος ζωής και ο εγκλωβισμός τού ανθρώπου στο ευθύγραμμο παρόν, δηλαδή ο εγκλωβισμός του στο εγωκρατούμενο ένστικτο. Ένα παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς όραμα. Ένα παρόν καταδικασμένο στο ανιαρό και μονότονο. Η μετατροπή της ζωής σ’ ένα χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο ημερομηνίες, αυτές, της γέννησης και της ταφής, με άγνωστο το μεταξύ τους διάστημα. Σε μια τέτοια προοπτική το άσκοπο συναγωνίζεται το παράλογο και τον αγώνα τον κερδίζει πάντα το τραγικό. Όταν απευθύνεσαι σε νέους ανθρώπους και τους ερωτάς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτικά;» και σου απαντούν: «πέστε μου σεις γιατί να μην πάρω; Δεν ελπίζω τίποτα, δεν περιμένω τίποτα, η μόνη μου χαρά είναι όταν τρυπάω την ένεση και ταξιδεύω»· ή όταν επισημαίνεις σε ένα νέο άνθρωπο ότι παίρνοντας ναρκωτικά θα πεθάνει και εκείνος σου άπαντά με ένα τραγικό χαμόγελο: «σεις δεν καταλαβαίνετε ότι εγώ παίρνω ναρκωτικά για να ζήσω», τότε αντιλαμβάνεσαι πόσο απίστευτα αληθινά και πόσο τραγικά επίκαιρα είναι τα παραπάνω λόγια. Αντί λοιπόν για νόημα ζωής κυνηγήσαμε την ευμάρεια, την καλοπέραση, την οικονομική ισχύ. Όταν όμως δεν υπάρχει άλλο όραμα ζωής πέρα από την κατανάλωση, όταν η οικονομική δύναμη και η επίδειξη της γίνεται ο μόνος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης, τότε η διαφθορά είναι ο μόνος δρόμος ζωής, διότι διαφορετικά, αν δεν είσαι διεφθαρμένο, είσαι ανόητος. Έτσι σκέφθηκαν και έπραξαν πολλοί, έτσι φθάσαμε στη διαφθορά και της εξουσίας, αλλά και μέρους του λαού μας. Το ερώτημα – δίλημμα του Ντοστογιέφσκι «ελευθερία ή ευτυχία;» το ζούμε πλέον σε όλη του την τραγικότητα. Διαλέξαμε μια πλαστή ευμάρεια και χάσαμε την Ελευθερία του προσώπου μας, χάσαμε την Ελευθερία της χώρας μας. Σήμερα ο άνθρωπος δικαίως ίσως τρέμει μήπως μειωθεί το εισόδημα του, αλλά δεν ανησυχεί το ίδιο για το έλλειμμα παιδείας πού αφορά στα παιδιά του και δεν αγωνιά για τα παιδιά πού σβήνουν μέσα στις ποικίλες εξαρτήσεις, δεν αγωνιά για τον ευτελισμό του ανθρώπινου προσώπου. Αύτη λοιπόν είναι η ουσία της αληθινής κρίσης και η πηγή της οικονομικής κρίσης την οποία τόσο ανελέητα εκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι «έμποροι των Εθνών».
Στην Σύνοδο της Ιεραρχίας εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε την αυτοκριτική μας, θελήσαμε να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να αναζητήσουμε με τόλμη το μερίδιο της ενδεχομένης δικής μας υπαιτιότητας στην παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές πού σάς πλήγωσαν. Οι έμποροι της κατεδάφισης της σχέσης του λαού με την ποιμαίνουσα Εκκλησία του εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο και πραγματικά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα και προσπάθησαν να διαρρήξουν την εμπιστοσύνη σας στην Εκκλησία.
Θέλουμε να σάς πούμε ότι η Εκκλησία έχει το αντίδοτο της κατανάλωσης ως τρόπο ζωής και αυτό είναι η άσκηση. Και εάν η κατανάλωση είναι το τέλος, γιατί η ζωή δεν έχει νόημα, η άσκηση είναι δρόμος, γιατί οδηγεί σε ζωή με νόημα. Η άσκηση δεν είναι στέρηση της απόλαυσης, αλλά εμπλουτισμός της ζωής με νόημα. Είναι η προπόνηση του αθλητή πού οδηγεί στον αγώνα και στο μετάλλιο και αυτό το μετάλλιο είναι η ζωή πού νικά το θάνατο, η ζωή πού πλουτίζεται με την αγάπη. Η άσκηση είναι τότε οδός ελευθερίας, εναντίον της δουλείας του περιττού. Είναι αύτη η δουλεία πού σήμερα μας ευτελίζει.
Μάς προβληματίζει η κατάσταση της Παιδείας μας, γιατί το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα αντιμετωπίζει το μαθητή όχι ως πρόσωπο αλλά σαν ηλεκτρονικό υπολογιστή και το μόνο πού κάνει είναι να «τον φορτώνει» με ύλη αδιαφορώντας για την όλη του προσωπικότητα και γι’ αυτό τα παιδιά μας δικαιολογημένα αντιδρούν. Γι’ αυτό αγωνιούμε για το νέο Λύκειο πού ετοιμάζεται. Πιστεύουμε ότι όντως τα σχολικά βιβλία γράφονται με την ευθύνη της Πολιτείας, αλλά το περιεχόμενο τους αφορά και στον τελευταίο Έλληνα πολίτη, πού περιμένει από την Εκκλησία του να μεταφέρει με δύναμη τη δική του ταπεινή φωνή.
Αισθανόμαστε ότι όλοι οι ενοριακοί μας ναοί πρέπει να γίνουν χώροι φιλόξενοι για τούς νέους μας, όπως είναι ήδη αρκετοί από αυτούς, στους οποίους πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν ζητώντας νόημα και ελπίδα.
Ξέρουμε ότι ζητάτε από εμάς, τούς Ποιμένες σας, μια Εκκλησία με ηρωισμό, με νεύρο, με λόγο προφητικό, με σύγχρονο νεανικό λόγο, όχι εκκοσμικευμένη, αλλά αγιαζομένη και αγιάζουσα, μια Εκκλησία ελευθέρα και ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μια Εκκλησία πού δεν θα φοβάται να αμυνθεί στο πονηρό σύστημα αυτού του κόσμου, έστω κι αν η αντίσταση σημαίνει διωγμό ή και μαρτύριο.
Η Εκκλησία είναι ο μόνος οργανισμός πού μπορεί να σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο και να τον στηρίξει. Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας και αύτη είναι η δύναμή μας και η δύναμή της. Την ενότητα μεταξύ των ποιμένων και του λαού έχουν στόχο οι έμποροι των λαών γι’ αυτό προσπαθούν να την ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ότι άμα θα «πατάξουν» τον ποιμένα, εύκολα θα σκορπίσουν τα πρόβατα και θα τα υποτάξουν. Διδαχθείτε από την ιστορία ότι όπου ο Θεός πολεμήθηκε τελικός στόχος ήταν ο άνθρωπος και ο ευτελισμός του. Η ενανθρώπιση του Θεού είναι μεγαλύτερη καταξίωση του ανθρώπινου προσώπου. Η Εκκλησία δεν αντιμάχεται την Πολιτεία, αλλά εκείνους πού εκμεταλλευόμενοι την Πολιτεία και κρυμμένοι πίσω από την εξουσία επιχειρούν να σάς στερήσουν την ελπίδα. Να θυμάσθε ότι για πολλούς οικονομολόγους η παρούσα κρίση είναι κατασκευασμένη, είναι μια κρίση – εργαλείο πού αποβλέπει στον παγκόσμιο έλεγχο από δυνάμεις πού δεν είναι φιλάνθρωπες.
Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο για την σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δεν έπαψε να αποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος της Ιστορίας. Δεν μπορεί να ανέχεται κανενός είδους αδικία, αλλά οφείλει να δείχνει ετοιμότητα για μαρτυρία και μαρτύριο. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σε ένδεια, ασφυκτιούν οικονομικά, η απελπισία πολλές φορές κυριεύει την καρδιά τους. Το γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στην αναζήτηση ελπίδας είναι ο Ναός της περιοχής τους, η ενορία τους. Στόχος και αγώνας μας είναι η κάθε ενορία να γίνει το κέντρο απ’ όπου όλη η ποιμαντική δραστηριότητα της τοπικής Εκκλησίας θα αγκαλιάσει όλη την τοπική κοινωνία.
Απόφασή μας είναι να δημιουργήσουμε ένα παρατηρητήριο κοινωνικών προβλημάτων προκειμένου να παρακολουθήσουμε από κοντά και να αντιμετωπίσουμε με τρόπο μεθοδικό τα προβλήματα πού δημιουργεί η παρούσα κρίση. Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε το προνοιακό έργο της κάθε ενορίας ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πού να μην έχει ένα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε και σεις ότι στο σημείο αυτό η Εκκλησία επιτελεί τεράστιο έργο. Το γνωρίζετε, γιατί πολλοί από σας αυτή την προσπάθεια της ενορίας σας την στηρίζετε εθελοντικά και την ενισχύετε οικονομικά. Σάς καλούμε να πλαισιώσετε ο καθένας και η καθεμιά την ενορία σας για να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις δύσκολες αυτές ώρες.
Ο λαός μας πέρασε και άλλοτε και φτώχεια και πείνα, αλλά άντεξε και νίκησε γιατί τότε είχε οράματα. Όλοι μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε τον ένα και ο ένας τούς πολλούς. Ο Θεός δεν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης. Με αυτό το πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω από την μεγάλη μας οικογένεια, την Εκκλησία, επισημαίνοντας τα λάθη μας, αναζητώντας νόημα ζωής στην αγάπη, θα βγούμε από αυτή τη δύσκολη ώρα.
Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/anakoinothenta/pros_lao_2010.pdf
Είναι το αυθεντικό κείμενο για το οποίο έγινε τόση συζήτηση και παραφιλολογία. Διαβάστε το και βγάλτε τα συμπεράσματα σας ανεξάρτητα από τα παπαγαλάκια με τις πολιτικές σκοπιμότητες
τεύχος 44 Νοέμβριος 2010
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία συνήλθε στην τακτική Συνεδρία της από 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί στο πλήρωμά της, στο λαό του Θεού, αλλά και σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, για να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης.
Οι ημέρες πού ζούμε είναι δύσκολες και κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μια δεινή οικονομική κρίση πού δημιουργεί στους πολλούς ανασφάλεια και φόβο. Δεν γνωρίζουμε τί είναι αυτό πού μάς έρχεται την επόμενη μέρα. Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε από την ποιμαίνουσα Εκκλησία να μιλήσει και να τοποθετηθεί πάνω στα γεγονότα πού παρακολουθούμε.
Είναι αλήθεια ότι αυτό πού συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τα όποια ως τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς επιχειρείται μια ανατροπή δεδομένων και δικαιωμάτων και μάλιστα με ένα πρωτοφανές επιχείρημα. Τα απαιτούν τα μέτρα αυτά οι δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων – δανειστών μας. Το ερώτημα, το όποιο γεννάται, είναι εάν οι απαιτήσεις τους αφορούν μόνον σε οικονομικά και ασφαλιστικά θέματα ή αφορούν και στην πνευματική και πολιτιστική φυσιογνωμία της Πατρίδος μας.
Μπροστά στην κατάσταση αύτη ο κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δεν πήραμε νωρίτερα όλα αυτά τα δύσκολα μέτρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται αναγκαία. Όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας πού σήμερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα του; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε ως εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές ανατροπές για τις οποίες άλλοτε θα αναστατωνόταν όλη η Ελλάδα και σήμερα επιβάλλονται χωρίς σχεδόν αντιδράσεις.
Η οικονομική μας κρίση με πολύ απλά λόγια οφείλεται στη διαφορά μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Στον αργό ρυθμό της παραγωγής πού επιτυγχάνουμε απέναντι στο υψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε να ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε, τότε το οικονομικό ισοζύγιο γέρνει προς την πλευρά των εξόδων. Η χώρα μας για να αντεπεξέλθει, αναγκάζεται να δανείζεται με την ελπίδα ότι το διαταραγμένο ισοζύγιο θα ανακάμψει. Όταν αυτό δεν γίνεται και οι δανειστές απαιτούν την επιστροφή των δανεισθέντων συν τόκω, τότε φθάνουμε στην κρίση και στην χρεωκοπία. Η οικονομική κρίση, η οποία ταλαιπωρεί και δυναστεύει τη χώρα μας είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι συνέπεια και καρπός μίας άλλης κρίσης, της πνευματικής.
Ήδη η δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης συνιστά όχι μόνον οικονομικό μέγεθος, αλλά πρωτίστως πνευματικό γεγονός. Σημείο πνευματικής κρίσης, το όποιον άφορα τόσο στην ηγεσία, όσο και στον λαό. Μια ηγεσία πού δεν μπόρεσε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο λαό, πού δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, πού πρόβαλε λαθεμένα πρότυπα, πού καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας. Μια ηγεσία πού στην πράξη αποδεικνύεται ότι ουσιαστικά υπονόμευσε τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας και του λαού.
Κι από την άλλη πλευρά, ένας λαός, εμείς, πού λειτουργήσαμε ανεύθυνα. Παραδοθήκαμε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό και στην καλοπέραση, επιδοθήκαμε στο εύκολο κέρδος και στην εξαπάτηση. Δεν προβληματισθήκαμε για την αλήθεια των πραγμάτων. Η αυθαίρετη απαίτηση δικαιωμάτων από συντεχνίες και κοινωνικές ομάδες, με πλήρη αδιαφορία για την κοινωνική συνοχή συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο μέρος στην σημερινή κατάσταση.
Η ουσία της Πνευματικής Κρίσης είναι η απουσία νοήματος ζωής και ο εγκλωβισμός τού ανθρώπου στο ευθύγραμμο παρόν, δηλαδή ο εγκλωβισμός του στο εγωκρατούμενο ένστικτο. Ένα παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς όραμα. Ένα παρόν καταδικασμένο στο ανιαρό και μονότονο. Η μετατροπή της ζωής σ’ ένα χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο ημερομηνίες, αυτές, της γέννησης και της ταφής, με άγνωστο το μεταξύ τους διάστημα. Σε μια τέτοια προοπτική το άσκοπο συναγωνίζεται το παράλογο και τον αγώνα τον κερδίζει πάντα το τραγικό. Όταν απευθύνεσαι σε νέους ανθρώπους και τους ερωτάς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτικά;» και σου απαντούν: «πέστε μου σεις γιατί να μην πάρω; Δεν ελπίζω τίποτα, δεν περιμένω τίποτα, η μόνη μου χαρά είναι όταν τρυπάω την ένεση και ταξιδεύω»· ή όταν επισημαίνεις σε ένα νέο άνθρωπο ότι παίρνοντας ναρκωτικά θα πεθάνει και εκείνος σου άπαντά με ένα τραγικό χαμόγελο: «σεις δεν καταλαβαίνετε ότι εγώ παίρνω ναρκωτικά για να ζήσω», τότε αντιλαμβάνεσαι πόσο απίστευτα αληθινά και πόσο τραγικά επίκαιρα είναι τα παραπάνω λόγια. Αντί λοιπόν για νόημα ζωής κυνηγήσαμε την ευμάρεια, την καλοπέραση, την οικονομική ισχύ. Όταν όμως δεν υπάρχει άλλο όραμα ζωής πέρα από την κατανάλωση, όταν η οικονομική δύναμη και η επίδειξη της γίνεται ο μόνος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης, τότε η διαφθορά είναι ο μόνος δρόμος ζωής, διότι διαφορετικά, αν δεν είσαι διεφθαρμένο, είσαι ανόητος. Έτσι σκέφθηκαν και έπραξαν πολλοί, έτσι φθάσαμε στη διαφθορά και της εξουσίας, αλλά και μέρους του λαού μας. Το ερώτημα – δίλημμα του Ντοστογιέφσκι «ελευθερία ή ευτυχία;» το ζούμε πλέον σε όλη του την τραγικότητα. Διαλέξαμε μια πλαστή ευμάρεια και χάσαμε την Ελευθερία του προσώπου μας, χάσαμε την Ελευθερία της χώρας μας. Σήμερα ο άνθρωπος δικαίως ίσως τρέμει μήπως μειωθεί το εισόδημα του, αλλά δεν ανησυχεί το ίδιο για το έλλειμμα παιδείας πού αφορά στα παιδιά του και δεν αγωνιά για τα παιδιά πού σβήνουν μέσα στις ποικίλες εξαρτήσεις, δεν αγωνιά για τον ευτελισμό του ανθρώπινου προσώπου. Αύτη λοιπόν είναι η ουσία της αληθινής κρίσης και η πηγή της οικονομικής κρίσης την οποία τόσο ανελέητα εκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι «έμποροι των Εθνών».
Στην Σύνοδο της Ιεραρχίας εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε την αυτοκριτική μας, θελήσαμε να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να αναζητήσουμε με τόλμη το μερίδιο της ενδεχομένης δικής μας υπαιτιότητας στην παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές πού σάς πλήγωσαν. Οι έμποροι της κατεδάφισης της σχέσης του λαού με την ποιμαίνουσα Εκκλησία του εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο και πραγματικά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα και προσπάθησαν να διαρρήξουν την εμπιστοσύνη σας στην Εκκλησία.
Θέλουμε να σάς πούμε ότι η Εκκλησία έχει το αντίδοτο της κατανάλωσης ως τρόπο ζωής και αυτό είναι η άσκηση. Και εάν η κατανάλωση είναι το τέλος, γιατί η ζωή δεν έχει νόημα, η άσκηση είναι δρόμος, γιατί οδηγεί σε ζωή με νόημα. Η άσκηση δεν είναι στέρηση της απόλαυσης, αλλά εμπλουτισμός της ζωής με νόημα. Είναι η προπόνηση του αθλητή πού οδηγεί στον αγώνα και στο μετάλλιο και αυτό το μετάλλιο είναι η ζωή πού νικά το θάνατο, η ζωή πού πλουτίζεται με την αγάπη. Η άσκηση είναι τότε οδός ελευθερίας, εναντίον της δουλείας του περιττού. Είναι αύτη η δουλεία πού σήμερα μας ευτελίζει.
Μάς προβληματίζει η κατάσταση της Παιδείας μας, γιατί το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα αντιμετωπίζει το μαθητή όχι ως πρόσωπο αλλά σαν ηλεκτρονικό υπολογιστή και το μόνο πού κάνει είναι να «τον φορτώνει» με ύλη αδιαφορώντας για την όλη του προσωπικότητα και γι’ αυτό τα παιδιά μας δικαιολογημένα αντιδρούν. Γι’ αυτό αγωνιούμε για το νέο Λύκειο πού ετοιμάζεται. Πιστεύουμε ότι όντως τα σχολικά βιβλία γράφονται με την ευθύνη της Πολιτείας, αλλά το περιεχόμενο τους αφορά και στον τελευταίο Έλληνα πολίτη, πού περιμένει από την Εκκλησία του να μεταφέρει με δύναμη τη δική του ταπεινή φωνή.
Αισθανόμαστε ότι όλοι οι ενοριακοί μας ναοί πρέπει να γίνουν χώροι φιλόξενοι για τούς νέους μας, όπως είναι ήδη αρκετοί από αυτούς, στους οποίους πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν ζητώντας νόημα και ελπίδα.
Ξέρουμε ότι ζητάτε από εμάς, τούς Ποιμένες σας, μια Εκκλησία με ηρωισμό, με νεύρο, με λόγο προφητικό, με σύγχρονο νεανικό λόγο, όχι εκκοσμικευμένη, αλλά αγιαζομένη και αγιάζουσα, μια Εκκλησία ελευθέρα και ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μια Εκκλησία πού δεν θα φοβάται να αμυνθεί στο πονηρό σύστημα αυτού του κόσμου, έστω κι αν η αντίσταση σημαίνει διωγμό ή και μαρτύριο.
Η Εκκλησία είναι ο μόνος οργανισμός πού μπορεί να σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο και να τον στηρίξει. Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας και αύτη είναι η δύναμή μας και η δύναμή της. Την ενότητα μεταξύ των ποιμένων και του λαού έχουν στόχο οι έμποροι των λαών γι’ αυτό προσπαθούν να την ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ότι άμα θα «πατάξουν» τον ποιμένα, εύκολα θα σκορπίσουν τα πρόβατα και θα τα υποτάξουν. Διδαχθείτε από την ιστορία ότι όπου ο Θεός πολεμήθηκε τελικός στόχος ήταν ο άνθρωπος και ο ευτελισμός του. Η ενανθρώπιση του Θεού είναι μεγαλύτερη καταξίωση του ανθρώπινου προσώπου. Η Εκκλησία δεν αντιμάχεται την Πολιτεία, αλλά εκείνους πού εκμεταλλευόμενοι την Πολιτεία και κρυμμένοι πίσω από την εξουσία επιχειρούν να σάς στερήσουν την ελπίδα. Να θυμάσθε ότι για πολλούς οικονομολόγους η παρούσα κρίση είναι κατασκευασμένη, είναι μια κρίση – εργαλείο πού αποβλέπει στον παγκόσμιο έλεγχο από δυνάμεις πού δεν είναι φιλάνθρωπες.
Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο για την σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δεν έπαψε να αποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος της Ιστορίας. Δεν μπορεί να ανέχεται κανενός είδους αδικία, αλλά οφείλει να δείχνει ετοιμότητα για μαρτυρία και μαρτύριο. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σε ένδεια, ασφυκτιούν οικονομικά, η απελπισία πολλές φορές κυριεύει την καρδιά τους. Το γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στην αναζήτηση ελπίδας είναι ο Ναός της περιοχής τους, η ενορία τους. Στόχος και αγώνας μας είναι η κάθε ενορία να γίνει το κέντρο απ’ όπου όλη η ποιμαντική δραστηριότητα της τοπικής Εκκλησίας θα αγκαλιάσει όλη την τοπική κοινωνία.
Απόφασή μας είναι να δημιουργήσουμε ένα παρατηρητήριο κοινωνικών προβλημάτων προκειμένου να παρακολουθήσουμε από κοντά και να αντιμετωπίσουμε με τρόπο μεθοδικό τα προβλήματα πού δημιουργεί η παρούσα κρίση. Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε το προνοιακό έργο της κάθε ενορίας ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πού να μην έχει ένα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε και σεις ότι στο σημείο αυτό η Εκκλησία επιτελεί τεράστιο έργο. Το γνωρίζετε, γιατί πολλοί από σας αυτή την προσπάθεια της ενορίας σας την στηρίζετε εθελοντικά και την ενισχύετε οικονομικά. Σάς καλούμε να πλαισιώσετε ο καθένας και η καθεμιά την ενορία σας για να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις δύσκολες αυτές ώρες.
Ο λαός μας πέρασε και άλλοτε και φτώχεια και πείνα, αλλά άντεξε και νίκησε γιατί τότε είχε οράματα. Όλοι μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε τον ένα και ο ένας τούς πολλούς. Ο Θεός δεν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης. Με αυτό το πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω από την μεγάλη μας οικογένεια, την Εκκλησία, επισημαίνοντας τα λάθη μας, αναζητώντας νόημα ζωής στην αγάπη, θα βγούμε από αυτή τη δύσκολη ώρα.
Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/anakoinothenta/pros_lao_2010.pdf
Η δυσλεξία της κρίσης
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Η κρίση είναι όμορφο πράγμα. Σου προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία να κατανοήσεις σχέσεις εξουσίας, κοινωνικούς και πολιτικούς ρόλους, αλλά και τον εαυτό σου ως οργανικό στοιχείο ενός συστήματος που τείνει να μεταβληθεί. Η πολύμορφη και πολυδιάστατη ελληνική κρίση συνδέεται πλέον άρρηκτα με την ευρωπαϊκή κρίση, η οποία συναρτάται απολύτως με την κρίση της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία κλονίζει τον τρόπο αντίληψης του πολιτικού φαινομένου και την διάσταση του εθνικού συμφέροντος εντός του καπιταλισμού, ενώ ξεκαθαρίζει τον ρόλο των παραγόντων που αλληλοσυγκρούονται για την παγκόσμια ηγεμονία. Η μορφή της σύγκρουσης των τελευταίων προδηλώνει και την μορφή του ηγεμονικού μοντέλου του κόσμου που τείνει να μεταβληθεί, απελευθερώνοντας κοινωνικές και εθνικές δυνάμεις που ήταν εγκλωβισμένες στην σχετικά σταθερή δομή η οποία προέκυψε μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Το μικροαστικό μοντέλο ανάπτυξης των Δυτικών κοινωνιών, αλλά και ορισμένων αναπτυγμένων κοινωνιών της Ασίας, κλονίζεται την ώρα που μία τεράστια σε μέγεθος μικροαστική τάξη δομείται σε αναπτυσσόμενες χώρες και κυρίως στους νέους ηγετικούς φορείς της παγκόσμιας ανάπτυξης (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία). Βιώνουμε μία μεγάλη κρίση της μεταβιομηχανικής εποχής, καθώς δεν αναπτύχθηκαν θεσμοί ικανοί να μετουσιώσουν πολιτικά τις νέες κοινωνικοοικονομικές σχέσεις που προέκυψαν στο πλαίσιο επιμέρους κρατών, αλλά και σ’ εκείνο του παγκόσμιου ανταγωνισμού της αστικής τάξης κάθε χώρας και κυρίως της σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ παραδοσιακών τμημάτων της τελευταίας μ’ εκείνα που βασίζουν την ύπαρξή τους στην ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η σοσιαλδημοκρατία πεθαίνει στην Ευρώπη, ενώ αναπτύσσεται στην Ευρασία και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Η επιστήμη, ξεκομμένη από την φιλοσοφία, αδυνατεί, από την φύση της πλέον, να προβεί σε οποιαδήποτε εκτίμηση για την εξέλιξη της κρίσης. Μόλις τώρα κάποιοι ελάχιστοι συνδέουν την κατάρρευση του διπολικού συστήματος με την εξωτερικά εμφανιζόμενη καπιταλιστική δυσλειτουργία, εξαιτίας της υπερσυσσώρευσης που προκαλεί κρίση στην κερδοφορία. Δίχως ενιαία προβληματοποίηση της κρίσης, δίχως δηλαδή συνολική αντίληψη της τάσης δομικού μετασχηματισμού του παγκόσμιου συστήματος ηγεμονίας, η «δυσλεξία» της κρίσης θα συνεχιστεί.
Σε μια προσπάθεια πρόχειρης, έστω, αντιμετώπισης αυτής της «δυσλεξίας», θα επιχειρήσουμε επιγραμματικά (αποφθεγματικά) να ξεκαθαρίσουμε ουσιαστικές παραμέτρους της διάστασης της ελληνικής κρίσης, ώστε να συμβάλουμε στην προσπάθεια καλύτερης αντίληψης του φαινομένου στην χώρας μας.
Από.....activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Η κρίση είναι όμορφο πράγμα. Σου προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία να κατανοήσεις σχέσεις εξουσίας, κοινωνικούς και πολιτικούς ρόλους, αλλά και τον εαυτό σου ως οργανικό στοιχείο ενός συστήματος που τείνει να μεταβληθεί. Η πολύμορφη και πολυδιάστατη ελληνική κρίση συνδέεται πλέον άρρηκτα με την ευρωπαϊκή κρίση, η οποία συναρτάται απολύτως με την κρίση της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία κλονίζει τον τρόπο αντίληψης του πολιτικού φαινομένου και την διάσταση του εθνικού συμφέροντος εντός του καπιταλισμού, ενώ ξεκαθαρίζει τον ρόλο των παραγόντων που αλληλοσυγκρούονται για την παγκόσμια ηγεμονία. Η μορφή της σύγκρουσης των τελευταίων προδηλώνει και την μορφή του ηγεμονικού μοντέλου του κόσμου που τείνει να μεταβληθεί, απελευθερώνοντας κοινωνικές και εθνικές δυνάμεις που ήταν εγκλωβισμένες στην σχετικά σταθερή δομή η οποία προέκυψε μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Το μικροαστικό μοντέλο ανάπτυξης των Δυτικών κοινωνιών, αλλά και ορισμένων αναπτυγμένων κοινωνιών της Ασίας, κλονίζεται την ώρα που μία τεράστια σε μέγεθος μικροαστική τάξη δομείται σε αναπτυσσόμενες χώρες και κυρίως στους νέους ηγετικούς φορείς της παγκόσμιας ανάπτυξης (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία). Βιώνουμε μία μεγάλη κρίση της μεταβιομηχανικής εποχής, καθώς δεν αναπτύχθηκαν θεσμοί ικανοί να μετουσιώσουν πολιτικά τις νέες κοινωνικοοικονομικές σχέσεις που προέκυψαν στο πλαίσιο επιμέρους κρατών, αλλά και σ’ εκείνο του παγκόσμιου ανταγωνισμού της αστικής τάξης κάθε χώρας και κυρίως της σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ παραδοσιακών τμημάτων της τελευταίας μ’ εκείνα που βασίζουν την ύπαρξή τους στην ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η σοσιαλδημοκρατία πεθαίνει στην Ευρώπη, ενώ αναπτύσσεται στην Ευρασία και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Η επιστήμη, ξεκομμένη από την φιλοσοφία, αδυνατεί, από την φύση της πλέον, να προβεί σε οποιαδήποτε εκτίμηση για την εξέλιξη της κρίσης. Μόλις τώρα κάποιοι ελάχιστοι συνδέουν την κατάρρευση του διπολικού συστήματος με την εξωτερικά εμφανιζόμενη καπιταλιστική δυσλειτουργία, εξαιτίας της υπερσυσσώρευσης που προκαλεί κρίση στην κερδοφορία. Δίχως ενιαία προβληματοποίηση της κρίσης, δίχως δηλαδή συνολική αντίληψη της τάσης δομικού μετασχηματισμού του παγκόσμιου συστήματος ηγεμονίας, η «δυσλεξία» της κρίσης θα συνεχιστεί.
Σε μια προσπάθεια πρόχειρης, έστω, αντιμετώπισης αυτής της «δυσλεξίας», θα επιχειρήσουμε επιγραμματικά (αποφθεγματικά) να ξεκαθαρίσουμε ουσιαστικές παραμέτρους της διάστασης της ελληνικής κρίσης, ώστε να συμβάλουμε στην προσπάθεια καλύτερης αντίληψης του φαινομένου στην χώρας μας.
- Η οικονομική κρίση είναι κρίση της δημοκρατίας και του πολιτειακού συστήματος.
- Στην χώρα επιχειρείται «μεταπολίτευση», δίχως αλλαγή στις πολιτικές σχέσεις και δίχως την συμμετοχή του ελληνικού λαού. Πρόκειται, δηλαδή, για μια μορφή πραξικοπήματος της κυρίαρχης πολιτικής τάξης, με την στήριξη των διαπλεκόμενων παραγόντων.
- Η κρίση δανεισμού είναι το τέχνασμα για την δημοσιονομική προσαρμογή, που επανεντάσσει την χώρα στην ΕΕ, σε ένα σημαντικά χαμηλότερο οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Η πρώην «ισχυρή Ελλάδα» βαλκανοποιείται εκ νέου και πλέον θα αντιμετωπίζεται γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά ως τμήμα των Βαλκανίων και όχι ως φορέας του δυτικού εκσυγχρονισμού στην περιοχή.
- Η καταστροφή της μικροαστικής τάξης θα σημάνει το τέλος του δικομματισμού και την διάλυση των φορέων του ([ΠΑΣΟΚ, ΝΔ).
- Η οικονομική απορρύθμιση πλήττει αμέσως την κοινωνική συνοχή και προκαλεί κοινωνικο-ψυχολογικά φαινόμενα που οδηγούν τους πολίτες να αποστρέφονται την διαβουλευτική διαδικασία και να «υποπτεύονται» τους πάντες και τα πάντα. Η δομική αμφισβήτηση των κοινωνικών ταυτοτήτων προκαλεί γενικευμένη καχυποψία, εχθρότητα, μοχθηρότητα, ενώ ενισχύει τάσεις καταστροφής και αυτοκαταστροφής.
- Ο τρόπος που η κυβέρνηση επέλεξε δια της τρόικας να προβεί σε μεταρρυθμίσεις, διαμορφώνει συνθήκες αμφισβήτησης ολόκληρου του θεσμικού οικοδομήματος στην χώρα, ενώ προκαλεί τάσεις γενικευμένης ανυπακοής.
- Η κρίση της δημοκρατίας συνδέεται απολύτως με την εμφανή πλέον κρίση στα ΜΜΕ, τα οποία αντιδρώντας, αντί να κινηθούν έξυπνα αναπτύσσοντας χώρο υπέρ της αχειραγώγητης πολιτικής έκφρασης, «σφίγγουν» ακόμη περισσότερο την καθεστωτική θηλιά στο λαιμό της κοινωνίας που αναζητεί την απελευθέρωσή της από την διαπλοκή, με την αποθέωση τηλεπολιτικών που αναπαράγουν τον κυρίαρχο καθεστωτικό λόγο. Έτσι η αναπότρεπτη κατάρρευση του καθεστώτος θα επιφέρει και την κατάρρευση του ολοκληρωτικού συστήματος των ΜΜΕ, όπως τουλάχιστον τα γνωρίζουμε σήμερα.
- Η πολυεπίπεδη κρίση θα έχει αναπόφευκτες εθνικές συνέπειες για την χώρα. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως απώλεια «εδαφών», αλλά σίγουρα υποβάθμιση της ικανότητας υπεράσπισης κεκτημένων δικαιωμάτων. Η χώρα υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο σε διπλωματικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να μειώνεται η πιθανότητα μια θερμή διένεξη στην περιοχή μας να επιλυθεί πολιτικά προτού λάβει διαστάσεις στρατιωτικής σύγκρουσης. Αντί, όπως φαντάζονται πολλοί, η εξασθένιση της χώρας να μειώνει τον κίνδυνο θερμής αντιπαράθεσης στο Αιγαίο, τον μεγεθύνει, σύμφωνα με το κλασσικό μοντέλο των Διεθνών Σχέσεων ή ακόμη μ’ εκείνο της «θεωρίας των παιγνίων».
- Η κρίση απελευθερώνει κοινωνικές δυνάμεις από τον κομματισμό και την πατρωνία και επανασυνδέει στον προσδιορισμό του εθνικού συμφέροντος ταξικά στοιχεία κοινωνικής συνείδησης με εθνικές αναπαραστάσεις της ελληνικής ταυτότητας, προκαλώντας μία νέα μορφή εθνικισμού, η οποία ουδείς γνωρίζει πού μπορεί να καταλήξει πολιτικά. Η απορρύθμιση τροφοδοτεί τον αριστερισμό και το νεοφασισμό, αλλά παράλληλα δημιουργεί προϋποθέσεις για την αποκρυστάλλωση ενός προοδευτικού κινήματος αυτοδιακυβέρνησης και ανασυγκρότησης.
- Το βέβαιο είναι ότι το τέλος της κρίσης θα σημάνει, όχι απλώς την επανίδρυση του κράτους, αλλά κυρίως την απόλυτη μεταβολή στην διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Το κρίσιμο είναι ποιες δυνάμεις και με ποιες μορφές αγώνα θα εμφανιστούν ικανές να παρέμβουν αποτελεσματικά στην συγκρότηση του νέου εθνικού ιδεολογήματος της χώρας. Εκεί θα κριθεί τελικά η μάχη για τη νέα μεταπολίτευση η οποία θα προκαθορίσει την μοίρα της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες.
Από.....activistis
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)