Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
«Η Ελλάδα δεν ανήκει στον Σπύρο»! (Πρόταση για μια διαφορετική ηγεσία στην χώρα)
Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Τον Μάνο δεν τον ήξερα, τον γνώρισα μέσα από το διήγημα που έγραψε για τον Σπύρο. Τον Σπύρο, όμως, τον ξέρω καλά! Ο τύπος αυτός είναι ο μηχανισμός και ταυτόχρονα το αποτέλεσμα της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Είναι ο κρίκος της πατρωνίας, του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, που αποτέλεσε μετεξέλιξη εκείνου που δομήθηκε μετά τον εμφύλιο, μέχρι την χούντα.
Ο Σπύρος είναι ο παραγοντίσκος, στην γραμμή του οποίου αναπτύχθηκε και μακροημέρευσε ο δικομματισμός, σε συνάρτηση με την παθογένεια του κράτους και τον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί την επιτομή ενός επαρχιώτικου ατομισμού, ο οποίος με την αστικοποίηση του φορέα του, υπονομεύει εξ υπαρχής κάθε δυνατότητα ορθολογικής οργάνωσης του αστικού κράτους και κάθε πιθανότητα ανάπτυξης μίας κουλτούρας, η οποία θα μπορούσε να το υποστηρίξει.
Ο Σπύρος ένα πράγμα έμαθε και αυτό μετέδωσε στους απογόνους του: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά όχι μόνον αυτά. Αγιάζει και αυτούς που κάθε φορά έχουν τα μέσα και τις ηγεσίες που του δίνουν τα μέσα για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή συμφέροντά του, τα οποία αποτελούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής του. Είναι γέννημα-θρέμμα του σύγχρονου μικροαστισμού στην Ελλάδα και στοιχείο διαιώνισης της φαυλότητας, την οποία υπηρέτησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μέσω νοσηρών συνταγματικών πρωτοβουλιών, ακόμη νοσηρότερων πολιτικών πρακτικών, αντιδημοκρατικών εκτρωμάτων με την μορφή εκλογικών νόμων που διέσυραν την έννοια της αναλογικότητας, ελεεινής προπαγάνδας και τραυματικής διαπλοκής.
Ο Σπύρος γέρασε, άσπρισαν τα μαλλιά του, αλλά, δυστυχώς, μεταλαμπάδευσε αυτήν την κουλτούρα στα τέκνα του, δίχως ποτέ να ασκήσει αυτοκριτική, καθώς γι’ αυτούς που «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης της αυτοκριτικής. Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Σήμερα οι απόγονοι του Σπύρου αποτελούν το ουσιαστικό πρόβλημα.....
ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό πλαίσιο. Είναι αυτοί που εσωτερίκευσαν ευκολότερα από άλλους τα πολιτισμικά στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού, τα στερεότυπά του και το lifestyle του. Το τελευταίο δεν είναι αυτό που νομίζει ο γιός του Σπύρου. Δεν είναι η μόδα, δηλαδή, αλλά ένας παντοδύναμος μηχανισμός αναπαραγωγής αξιών, στάσεων, συμπεριφορών, προκαταλήψεων και προσδοκιών.
Τώρα όλοι βρισκόμαστε στα χέρια των απογόνων του Σπύρου. Είναι λιγότερο μάγκικα από τα δικά του, αλλά εξίσου θρασύδειλα και ανίκανα να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Δυστυχώς αυτά τα χέρια συνοδεύονται και από βούληση, η οποία εκφράζεται καθημερινά μέσω της κοινωνικής πρακτικής, δηλητηριάζοντας τις κοινωνικές σχέσεις και μέσω της κομματικής πρακτικής με αποκορύφωμα … την ώρα της κάλπης.
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, υπό την επιτροπεία της τρόικας, καταλήγει στο να κλονίζει την ύπαρξη αυτών των αλλοτριωμένων προσωπικοτήτων του σύγχρονου ελληνικού μικροαστισμού. Αν παρακολουθήσεις, όμως, με θεωρητική επάρκεια τα εμπειρικά αποτελέσματα της πολιτικής διαλεκτικής του Γιώργου, που συνδυάζονται, ασφαλώς, με την πολιτική οικονομία του ΔΝΤ, θα βγάλεις άλλα συμπεράσματα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και τα βασικά στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από … Σπύροι ή απόγονοι Σπύρων. Σκέφτονται, λειτουργούν και πολιτεύονται με τον ίδιο χυδαίο και κουτοπόνηρο τρόπο με εκείνους. Την πολιτική ανεντιμότητα την βαφτίζουν «αίσθηση υψηλού εθνικού χρέους», ενώ την προσωπική τους ανεντιμότητα την ονομάζουν «πολιτική ευελιξία».
Τα φρικτά ψεύδη και τις ανακολουθίες τους τις αποκαλούν «στάση ευθύνης απέναντι στην ανάρμοστη πολιτική συμπεριφορά των αντιπάλων τους του δικομματισμού».
Αν το δεις ιστορικά, το ίδιο έπρατταν και οι προηγούμενοι, επιχειρώντας να «νομιμοποιηθούν» στους ψηφοφόρους τους σε σχέση με τους προηγούμενους από αυτούς και πάει λέγοντας. Πρόκειται για την ανακύκλωση της διαλεκτικής της διαφθοράς, της διαπλοκής και της πολιτικής αισχρότητας, που καταλήγει στην διαιώνιση του δικομματισμού και τίποτα περισσότερο. Τώρα που η κρίση που προκάλεσε το καθεστώς οδηγεί τον δικομματισμό σε απόλυτο αδιέξοδο, οι Σπύροι και οι απόγονοί τους προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, να διευρύνουν τον παραγοντισμό τους και να λάβουν κατάλληλες θέσεις στα κόμματα και στην κοινωνία των πολιτών, για να είναι έτοιμοι, όταν δώσει το σύνθημα η τρόικα, να κινηθούν ώστε στην επόμενη βουλή να υπάρξει μία κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» στελεχωμένη και υποστηριζόμενη από δαύτους, η οποία θα επαγγελθεί την έναρξη μίας νέας περιόδου για τον ελληνισμό. Είπαμε, «εθνική» θα είναι η κυβέρνηση, στο έθνος θα απευθύνεται, καθώς ήδη θα έχει «καθαρίσει» με τον λαό. Άλλωστε … δημοκρατικά, με την ψήφο του θα κυβερνά, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η ψήφος θα τους παρέχει σχετική εξουσιοδότηση. Μήπως - και σήμερα - η ψήφος του εκλογικού σώματος είναι αυτή που εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να νομοθετεί και να πολιτεύεται με αυτόν τον τρόπο (;!)
Εάν, αγαπητοί φίλοι, δεν εννοήσετε ότι η διαχωριστική γραμμή σήμερα βρίσκεται περισσότερο στο κοινωνικό παρά στο πολιτικό επίπεδο, διαιρώντας την κοινωνία σε αυτούς που εσωτερικεύουν την κουλτούρα των Σπύρων από εκείνους που ποτέ δεν την υιοθέτησαν, δεν πρόκειται η κοινωνία των πολιτών να αποκτήσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα της επιτρέψουν να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις. Μιλώντας την γλώσσα του Σπύρου, δεν μπορεί να προσδοκάς μια διαφορετική πολιτική εξέλιξη από αυτήν της μεταπολίτευσης. Αυτή η άτιμη η γλώσσα του σύγχρονου μικροαστισμού, που αναπαράγεται σωρηδόν από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, φαλκιδεύει κάθε ιδέα για κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που, αν και υπάρχει – όπως μου μεταφέρεται από πολλές πλευρές – δραστηριοποίηση σε κάποια πεδία ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, δεν παρατηρούνται αξιόλογα αποτελέσματα στην πολιτική ζύμωση. Αν συνεχίσουμε την προσπάθεια να πειστούν οι Σπύροι να αλλάξουν «μυαλά», θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι, να μιλήσουμε την γλώσσα των Σπύρων και τότε, ως εκ θαύματος, θα έχουμε ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο του λόγου και της κουλτούρας του Σπύρου. Ας πάψουμε, λοιπόν, να απευθυνόμαστε στους Σπύρους. Σύντροφοί μας είναι οι Μάνοι και για να πάψουν να νοιώθουν μόνοι, ας τους αγκαλιάσουμε και ας προχωρήσουμε στην ανάδειξη μιας ηγεσίας από την κοινωνία των πολιτών, που θα σπάσει το κοινωνικό απόστημα της σύγχρονης μορφής του μικροαστισμού και του πατερναλισμένου κομματισμού στην πατρίδα μας. Πάμε μπροστά και όσοι θέλουν και μπορούν, ας ακολουθήσουν. Αν οι πολιτικοί φορείς της αριστεράς, αλλά και προοδευτικές δυνάμεις που τοποθετούνται στο κέντρο ή και δεξιότερα, θελήσουν, ας σπεύσουν να συγκροτήσουν με την συγκεκριμένη κοινωνία των πολιτών, τον αντικαθεστωτικό πόλο που θα θέσει σε κίνηση την πολιτική ιστορία στον τόπο μας. Αυτήν την στιγμή ζούμε το Τέλος της Ιστορίας με όρους μεταπολίτευσης και αναζητείται ηγεσία που θα θέσει εκ νέου σε κίνηση τον τροχό της ιστορίας. Κανένα απολύτως μέλος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα μπορούσε να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Το πολιτικό μας σύστημα άργησε πολύ να μετεξελιχθεί, εξαιτίας κυρίως του ρόλου της διαπλοκής και τώρα πια είναι καμένο χαρτί. Είναι δημιούργημα Σπύρων και δεν μπορεί παρά να σβήσει με την δύση της πολιτισμικής κυριαρχίας αυτών.
Από.....activistis.gr
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Τον Μάνο δεν τον ήξερα, τον γνώρισα μέσα από το διήγημα που έγραψε για τον Σπύρο. Τον Σπύρο, όμως, τον ξέρω καλά! Ο τύπος αυτός είναι ο μηχανισμός και ταυτόχρονα το αποτέλεσμα της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Είναι ο κρίκος της πατρωνίας, του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, που αποτέλεσε μετεξέλιξη εκείνου που δομήθηκε μετά τον εμφύλιο, μέχρι την χούντα.
Ο Σπύρος είναι ο παραγοντίσκος, στην γραμμή του οποίου αναπτύχθηκε και μακροημέρευσε ο δικομματισμός, σε συνάρτηση με την παθογένεια του κράτους και τον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί την επιτομή ενός επαρχιώτικου ατομισμού, ο οποίος με την αστικοποίηση του φορέα του, υπονομεύει εξ υπαρχής κάθε δυνατότητα ορθολογικής οργάνωσης του αστικού κράτους και κάθε πιθανότητα ανάπτυξης μίας κουλτούρας, η οποία θα μπορούσε να το υποστηρίξει.
Ο Σπύρος ένα πράγμα έμαθε και αυτό μετέδωσε στους απογόνους του: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά όχι μόνον αυτά. Αγιάζει και αυτούς που κάθε φορά έχουν τα μέσα και τις ηγεσίες που του δίνουν τα μέσα για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή συμφέροντά του, τα οποία αποτελούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής του. Είναι γέννημα-θρέμμα του σύγχρονου μικροαστισμού στην Ελλάδα και στοιχείο διαιώνισης της φαυλότητας, την οποία υπηρέτησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μέσω νοσηρών συνταγματικών πρωτοβουλιών, ακόμη νοσηρότερων πολιτικών πρακτικών, αντιδημοκρατικών εκτρωμάτων με την μορφή εκλογικών νόμων που διέσυραν την έννοια της αναλογικότητας, ελεεινής προπαγάνδας και τραυματικής διαπλοκής.
Ο Σπύρος γέρασε, άσπρισαν τα μαλλιά του, αλλά, δυστυχώς, μεταλαμπάδευσε αυτήν την κουλτούρα στα τέκνα του, δίχως ποτέ να ασκήσει αυτοκριτική, καθώς γι’ αυτούς που «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης της αυτοκριτικής. Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Σήμερα οι απόγονοι του Σπύρου αποτελούν το ουσιαστικό πρόβλημα.....
ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό πλαίσιο. Είναι αυτοί που εσωτερίκευσαν ευκολότερα από άλλους τα πολιτισμικά στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού, τα στερεότυπά του και το lifestyle του. Το τελευταίο δεν είναι αυτό που νομίζει ο γιός του Σπύρου. Δεν είναι η μόδα, δηλαδή, αλλά ένας παντοδύναμος μηχανισμός αναπαραγωγής αξιών, στάσεων, συμπεριφορών, προκαταλήψεων και προσδοκιών.
Τώρα όλοι βρισκόμαστε στα χέρια των απογόνων του Σπύρου. Είναι λιγότερο μάγκικα από τα δικά του, αλλά εξίσου θρασύδειλα και ανίκανα να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Δυστυχώς αυτά τα χέρια συνοδεύονται και από βούληση, η οποία εκφράζεται καθημερινά μέσω της κοινωνικής πρακτικής, δηλητηριάζοντας τις κοινωνικές σχέσεις και μέσω της κομματικής πρακτικής με αποκορύφωμα … την ώρα της κάλπης.
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, υπό την επιτροπεία της τρόικας, καταλήγει στο να κλονίζει την ύπαρξη αυτών των αλλοτριωμένων προσωπικοτήτων του σύγχρονου ελληνικού μικροαστισμού. Αν παρακολουθήσεις, όμως, με θεωρητική επάρκεια τα εμπειρικά αποτελέσματα της πολιτικής διαλεκτικής του Γιώργου, που συνδυάζονται, ασφαλώς, με την πολιτική οικονομία του ΔΝΤ, θα βγάλεις άλλα συμπεράσματα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και τα βασικά στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από … Σπύροι ή απόγονοι Σπύρων. Σκέφτονται, λειτουργούν και πολιτεύονται με τον ίδιο χυδαίο και κουτοπόνηρο τρόπο με εκείνους. Την πολιτική ανεντιμότητα την βαφτίζουν «αίσθηση υψηλού εθνικού χρέους», ενώ την προσωπική τους ανεντιμότητα την ονομάζουν «πολιτική ευελιξία».
Τα φρικτά ψεύδη και τις ανακολουθίες τους τις αποκαλούν «στάση ευθύνης απέναντι στην ανάρμοστη πολιτική συμπεριφορά των αντιπάλων τους του δικομματισμού».
Αν το δεις ιστορικά, το ίδιο έπρατταν και οι προηγούμενοι, επιχειρώντας να «νομιμοποιηθούν» στους ψηφοφόρους τους σε σχέση με τους προηγούμενους από αυτούς και πάει λέγοντας. Πρόκειται για την ανακύκλωση της διαλεκτικής της διαφθοράς, της διαπλοκής και της πολιτικής αισχρότητας, που καταλήγει στην διαιώνιση του δικομματισμού και τίποτα περισσότερο. Τώρα που η κρίση που προκάλεσε το καθεστώς οδηγεί τον δικομματισμό σε απόλυτο αδιέξοδο, οι Σπύροι και οι απόγονοί τους προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, να διευρύνουν τον παραγοντισμό τους και να λάβουν κατάλληλες θέσεις στα κόμματα και στην κοινωνία των πολιτών, για να είναι έτοιμοι, όταν δώσει το σύνθημα η τρόικα, να κινηθούν ώστε στην επόμενη βουλή να υπάρξει μία κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» στελεχωμένη και υποστηριζόμενη από δαύτους, η οποία θα επαγγελθεί την έναρξη μίας νέας περιόδου για τον ελληνισμό. Είπαμε, «εθνική» θα είναι η κυβέρνηση, στο έθνος θα απευθύνεται, καθώς ήδη θα έχει «καθαρίσει» με τον λαό. Άλλωστε … δημοκρατικά, με την ψήφο του θα κυβερνά, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η ψήφος θα τους παρέχει σχετική εξουσιοδότηση. Μήπως - και σήμερα - η ψήφος του εκλογικού σώματος είναι αυτή που εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να νομοθετεί και να πολιτεύεται με αυτόν τον τρόπο (;!)
Εάν, αγαπητοί φίλοι, δεν εννοήσετε ότι η διαχωριστική γραμμή σήμερα βρίσκεται περισσότερο στο κοινωνικό παρά στο πολιτικό επίπεδο, διαιρώντας την κοινωνία σε αυτούς που εσωτερικεύουν την κουλτούρα των Σπύρων από εκείνους που ποτέ δεν την υιοθέτησαν, δεν πρόκειται η κοινωνία των πολιτών να αποκτήσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα της επιτρέψουν να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις. Μιλώντας την γλώσσα του Σπύρου, δεν μπορεί να προσδοκάς μια διαφορετική πολιτική εξέλιξη από αυτήν της μεταπολίτευσης. Αυτή η άτιμη η γλώσσα του σύγχρονου μικροαστισμού, που αναπαράγεται σωρηδόν από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, φαλκιδεύει κάθε ιδέα για κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που, αν και υπάρχει – όπως μου μεταφέρεται από πολλές πλευρές – δραστηριοποίηση σε κάποια πεδία ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, δεν παρατηρούνται αξιόλογα αποτελέσματα στην πολιτική ζύμωση. Αν συνεχίσουμε την προσπάθεια να πειστούν οι Σπύροι να αλλάξουν «μυαλά», θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι, να μιλήσουμε την γλώσσα των Σπύρων και τότε, ως εκ θαύματος, θα έχουμε ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο του λόγου και της κουλτούρας του Σπύρου. Ας πάψουμε, λοιπόν, να απευθυνόμαστε στους Σπύρους. Σύντροφοί μας είναι οι Μάνοι και για να πάψουν να νοιώθουν μόνοι, ας τους αγκαλιάσουμε και ας προχωρήσουμε στην ανάδειξη μιας ηγεσίας από την κοινωνία των πολιτών, που θα σπάσει το κοινωνικό απόστημα της σύγχρονης μορφής του μικροαστισμού και του πατερναλισμένου κομματισμού στην πατρίδα μας. Πάμε μπροστά και όσοι θέλουν και μπορούν, ας ακολουθήσουν. Αν οι πολιτικοί φορείς της αριστεράς, αλλά και προοδευτικές δυνάμεις που τοποθετούνται στο κέντρο ή και δεξιότερα, θελήσουν, ας σπεύσουν να συγκροτήσουν με την συγκεκριμένη κοινωνία των πολιτών, τον αντικαθεστωτικό πόλο που θα θέσει σε κίνηση την πολιτική ιστορία στον τόπο μας. Αυτήν την στιγμή ζούμε το Τέλος της Ιστορίας με όρους μεταπολίτευσης και αναζητείται ηγεσία που θα θέσει εκ νέου σε κίνηση τον τροχό της ιστορίας. Κανένα απολύτως μέλος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα μπορούσε να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Το πολιτικό μας σύστημα άργησε πολύ να μετεξελιχθεί, εξαιτίας κυρίως του ρόλου της διαπλοκής και τώρα πια είναι καμένο χαρτί. Είναι δημιούργημα Σπύρων και δεν μπορεί παρά να σβήσει με την δύση της πολιτισμικής κυριαρχίας αυτών.
Από.....activistis.gr
Ο Θανάσης Κλιγκόπουλος (ιδιοκτήτης βυτιοφόρου) έκανε σκόνη την κυβερνητική προπαγάνδα
Αναρτήθηκε από.......energoipoliteskv.blogspot.com
ΕΚΤΑΚΤΟ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ.
ΔΕΝ ΗΡΘΑΜΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΜΑΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
Ολόκληρο το βίντεο εδώ:
…και το λεγόμενο “Μεγάλο κανάλι”. Τους έκανε σκόνη με την (δικαιολογημένη) οργή του και με απλά επιχειρήματα.
Θα κοιτάξουμε να βρούμε το βίντεο, είναι απίστευτος ο άνθρωπος.
Μία κουβέντα του θα κρατήσουμε μόνο: ΕΠΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!
Δημοσιεύθηκε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΕΚΤΑΚΤΟ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ.
ΔΕΝ ΗΡΘΑΜΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΜΑΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
Ολόκληρο το βίντεο εδώ:
…και το λεγόμενο “Μεγάλο κανάλι”. Τους έκανε σκόνη με την (δικαιολογημένη) οργή του και με απλά επιχειρήματα.
Θα κοιτάξουμε να βρούμε το βίντεο, είναι απίστευτος ο άνθρωπος.
Μία κουβέντα του θα κρατήσουμε μόνο: ΕΠΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!
Δημοσιεύθηκε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ με ROCK - LIVE συναυλία στην παραλία ΤΡΑΓΑΝΑΣ , Σάββατο 31/7
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ και ο προεδρος του ΤΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ , ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ σε μια βραδυα ροκ ,που γινεται για δευτερη χρονια , με την παρουσια δυο γκρουπ...τους ON THE ROAD που επαιξαν στο LIVE με τον ΠΟΥΛΙΚΑΚΟ και τους LOOSE RAG απο Αθηνα...την συναυλια θα ανοιξει μαθητικο ροκ συγκροτημα απο τον Ορχομενο.Θα υπαρχει αφθονη κρυα μπυρα .. και κεφι μεχρι το πρωι ....
Οι κατοικοι της ΤΡΑΓΑΝΑΣ λεμε ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ με ROCK - LIVE συναυλια στην παραλια ΤΡΑΓΑΝΑΣ...στις 9,30μμ αυτο το Σαββατο στην κεντρικη πλατεια της παραλιας... σας περιμενουμε..δεν θελουμε μπαρες στην ζωη μας...εμεις αποφασιζουμε για την ζωη μας.
ο προεδρος ΤΔ ΤΡΑΓΑΝΑΣ
ΑΡΓΥΡΗΣ Α. ΑΛΕΞΙΟΥ
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ και ο προεδρος του ΤΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ , ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ σε μια βραδυα ροκ ,που γινεται για δευτερη χρονια , με την παρουσια δυο γκρουπ...τους ON THE ROAD που επαιξαν στο LIVE με τον ΠΟΥΛΙΚΑΚΟ και τους LOOSE RAG απο Αθηνα...την συναυλια θα ανοιξει μαθητικο ροκ συγκροτημα απο τον Ορχομενο.Θα υπαρχει αφθονη κρυα μπυρα .. και κεφι μεχρι το πρωι ....
Οι κατοικοι της ΤΡΑΓΑΝΑΣ λεμε ΟΧΙ στα ΔΙΟΔΙΑ με ROCK - LIVE συναυλια στην παραλια ΤΡΑΓΑΝΑΣ...στις 9,30μμ αυτο το Σαββατο στην κεντρικη πλατεια της παραλιας... σας περιμενουμε..δεν θελουμε μπαρες στην ζωη μας...εμεις αποφασιζουμε για την ζωη μας.
ο προεδρος ΤΔ ΤΡΑΓΑΝΑΣ
ΑΡΓΥΡΗΣ Α. ΑΛΕΞΙΟΥ
Αφού δεν μπόρεσαν οι "συνδικα...λησταράδες" τώρα θα καθαρίσουν οι φορτηγατζήδες
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Γράφει ο Γιάννης Αγιάννης
Οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αφού έκαναν γαργάρα το ΔΝΤ και συνεχίζουν να καλύπτουν τις επιλογές της κυβέρνησης Τσολάκογλου ενάντια στους εργαζομένους,
πάνε τώρα μαζί με τα συνεταιράκια τους στα ΜΜΕ να καταστείλουν με κάθε τρόπο τον δίκαιο αγώνα των φορτηγατζήδων.
Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο!
Με τους φορτηγατζήδες δεν θα την βγάλετε καθαροί κύριοι.
Στην αρχή πιπίλισαν την καραμέλα της «απελευθέρωσης» ενός «κλειστού» επαγγέλματος. Κακό πράγμα τα κλειστά επαγγέλματα, έτσι μας έμαθαν όλα τα προηγούμενα χρόνια διάφορες άγνωστης αξιοπιστίας μελέτες.
Στις αρχές Μαΐου συμφωνήθηκε μια φόρμουλα μεταξύ Ρέππα και φορτηγατζήδων.
Στη συνέχεια μας είπαν ότι η τρόικα δεν ενέκρινε τη συμφωνία και ότι το επάγγελμα πρέπει να «ανοίξει» χωρίς άλλες διαδικασίες.
Ενδιαμέσως, μας είπαν ότι το «άνοιγμα», το επιβάλλει δήθεν η Ε.Ε. Τέλος, χθες το βράδυ, 28 Ιουλίου 2010, ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να λέει ξεκάθαρα στην τηλεόραση ότι το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων δεν το επιβάλλει η τρόικα, αλλά είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης!
Επί σαράντα χρόνια (γιατί αλήθεια καμία κυβέρνηση δεν το κατάργησε αυτό το καθεστώς;) παρέμεινε αυτό το καθεστώς «επένδυσης» και μέσα σε αυτό το καθεστώς χτίστηκαν περιουσίες.
Έρχεται, τώρα, η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, μέσα σε μια νύχτα να τους αφανίσει τις περιουσίες που επί σαράντα χρόνια έφτιαξαν, για να παραδώσει τον κλάδο στις πολυεθνικές, εκτελώντας κυριολεκτικά τους φορτηγατζήδες, ιδιαίτερα τους μικρούς.
Η Ελλάδα καταστρέφεται, τα φέρετρα μας κατασκευάζονται, δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναμονής και της ιδανικής επιλογής…
Είμαστε όλοι φορτηγατζήδες !!!
Γράφει ο Γιάννης Αγιάννης
Οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αφού έκαναν γαργάρα το ΔΝΤ και συνεχίζουν να καλύπτουν τις επιλογές της κυβέρνησης Τσολάκογλου ενάντια στους εργαζομένους,
πάνε τώρα μαζί με τα συνεταιράκια τους στα ΜΜΕ να καταστείλουν με κάθε τρόπο τον δίκαιο αγώνα των φορτηγατζήδων.
Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο!
Με τους φορτηγατζήδες δεν θα την βγάλετε καθαροί κύριοι.
Στην αρχή πιπίλισαν την καραμέλα της «απελευθέρωσης» ενός «κλειστού» επαγγέλματος. Κακό πράγμα τα κλειστά επαγγέλματα, έτσι μας έμαθαν όλα τα προηγούμενα χρόνια διάφορες άγνωστης αξιοπιστίας μελέτες.
Στις αρχές Μαΐου συμφωνήθηκε μια φόρμουλα μεταξύ Ρέππα και φορτηγατζήδων.
Στη συνέχεια μας είπαν ότι η τρόικα δεν ενέκρινε τη συμφωνία και ότι το επάγγελμα πρέπει να «ανοίξει» χωρίς άλλες διαδικασίες.
Ενδιαμέσως, μας είπαν ότι το «άνοιγμα», το επιβάλλει δήθεν η Ε.Ε. Τέλος, χθες το βράδυ, 28 Ιουλίου 2010, ακούσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να λέει ξεκάθαρα στην τηλεόραση ότι το «άνοιγμα» των επαγγελμάτων δεν το επιβάλλει η τρόικα, αλλά είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης!
Επί σαράντα χρόνια (γιατί αλήθεια καμία κυβέρνηση δεν το κατάργησε αυτό το καθεστώς;) παρέμεινε αυτό το καθεστώς «επένδυσης» και μέσα σε αυτό το καθεστώς χτίστηκαν περιουσίες.
Έρχεται, τώρα, η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, μέσα σε μια νύχτα να τους αφανίσει τις περιουσίες που επί σαράντα χρόνια έφτιαξαν, για να παραδώσει τον κλάδο στις πολυεθνικές, εκτελώντας κυριολεκτικά τους φορτηγατζήδες, ιδιαίτερα τους μικρούς.
Η Ελλάδα καταστρέφεται, τα φέρετρα μας κατασκευάζονται, δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναμονής και της ιδανικής επιλογής…
Είμαστε όλοι φορτηγατζήδες !!!
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Ποιος είναι ο Σπύρος;
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο, με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες, στο πρωτοσέλιδο, είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες, στους θαμώνες, για την εξορία που τον έστειλε η χούντα: 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς, που του αγοράσανε αμάξι, επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί:
Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Λαζός με το καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα, το 1976, και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη Νομαρχία, τμήμα Πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν.
Τώρα, είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του, από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980, το........ σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια.
Τον Σπύρο, τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου, στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, BMW με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη.
Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία':
Όχι, όχι Μακρόνησο! Πιο δύσκολη, στην ξενιτειά! . Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν.. όπου υπήρχαν Αμερικάνικες και Αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους!
Ο Ανδρέας, λοιπόν, έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ''αλλαγή''. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ''σηκώσει'' το κοινωνικό του προφίλ, με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι << Παχύς χρυσός>>, με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990.
Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα: Πως να βγάζει λεφτά, από τις μίζες, στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους
λεοφωριατζήδες και τους καθηγητές . Όλοι, κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλα μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών, αλλά κανένα πρόβλημα. Όλα, με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά, κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου, άλλωστε, είχε βλέψεις για Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου.
Αργότερα, οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με αγνώστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι, όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου, που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας ..Πρωθυπουργός Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή, καθώς έπαιρνε ''αβέρτα'' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε: 150000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως, αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε.
Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε <<ο αέρας>>.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια Cayenne μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας: ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το 'έβαλε' στηνoff-shore του, που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι, κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες, που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι, για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του, "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ, με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο, τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που 'φερε απ΄ τη Σουηδία, να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα, αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό, στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο, ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το <<κονέ>>. Έτσι κι αλλιώς, με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους.
Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πoλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως καλύτερος φίλος του, στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση:
Έχασε τα πάντα:ο Σημίτης, που είχε ψηφίσει, τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000, μπήκαν, πατέρας και γιος, στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο Rolex και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου, σ' αυτή την εποχή, έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Από..... activistis
Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο, με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες, στο πρωτοσέλιδο, είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες, στους θαμώνες, για την εξορία που τον έστειλε η χούντα: 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς, που του αγοράσανε αμάξι, επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί:
Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Λαζός με το καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα, το 1976, και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη Νομαρχία, τμήμα Πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν.
Τώρα, είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του, από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980, το........ σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια.
Τον Σπύρο, τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου, στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, BMW με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη.
Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία':
Όχι, όχι Μακρόνησο! Πιο δύσκολη, στην ξενιτειά! . Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν.. όπου υπήρχαν Αμερικάνικες και Αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους!
Ο Ανδρέας, λοιπόν, έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ''αλλαγή''. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ''σηκώσει'' το κοινωνικό του προφίλ, με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι << Παχύς χρυσός>>, με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990.
Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα: Πως να βγάζει λεφτά, από τις μίζες, στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους
λεοφωριατζήδες και τους καθηγητές . Όλοι, κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλα μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών, αλλά κανένα πρόβλημα. Όλα, με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά, κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου, άλλωστε, είχε βλέψεις για Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου.
Αργότερα, οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με αγνώστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι, όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου, που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας ..Πρωθυπουργός Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή, καθώς έπαιρνε ''αβέρτα'' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε: 150000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως, αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε.
Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε <<ο αέρας>>.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια Cayenne μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας: ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το 'έβαλε' στηνoff-shore του, που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι, κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες, που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι, για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του, "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ, με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο, τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που 'φερε απ΄ τη Σουηδία, να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα, αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό, στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο, ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το <<κονέ>>. Έτσι κι αλλιώς, με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους.
Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πoλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως καλύτερος φίλος του, στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση:
Έχασε τα πάντα:ο Σημίτης, που είχε ψηφίσει, τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000, μπήκαν, πατέρας και γιος, στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο Rolex και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου, σ' αυτή την εποχή, έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Από..... activistis
Με σφαίρες δεν αλλάζει ο κόσμος
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
«ΜΙΛΗΣΑΝ» με τα όπλα τους. Το πάνω χέρι είχε η βία. Όσο κρατάει μια δολοφονία κι ύστερα πάλι σιωπή. Με την κοινή γνώμη να περνάει απ' τα φίλτρα του μυαλού της τα «επιχειρήματα» και τη φιλοσοφία τους. Για τη ζωή σχεδιασμένη για όλους μας και χωρίς αυτούς. Δεν την άντεξαν και άρπαξαν τα όπλα. Ύστερα πήραν χαρτί και καλαμάρι. Μας φόρτωσαν τη σκέψη και τη «λογική» τους. Και τα δυο ακυρώνονται μπροστά στις προτεταμένες κάνες και ....
την πρόθεσή τους να φτιάξουν την κοινωνία με τον δικό τους πίνακα αξιών.
ΔΕΝ έπεισαν με την προκήρυξή τους και είναι η (μεγάλη) αλήθεια που ακυρώνει τη σκέψη και την πράξη τους. Κι αν εξακολουθήσουν άλλες πράξεις με την ίδια πρακτική, θα δυναμώσει το κλίμα εναντίον τους. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να κερδίσεις την κοινή γνώμη. Σε κάθε αναμέτρηση με την Πολιτεία με τα καλούπια και τους νόμους της. Αν το πετύχεις, εξασφάλισες συμμάχους και οι συμμαχίες είναι «δυσκίνητες», αλλά πείθουν ευκολότερα. Με την εγκυκλιότητα και τη σταθμισμένη λογική, με την «υπογραφή» των πολλών που είναι λιγότερο πιθανό να κάνουν λάθος.
ΔΕΝ είναι αγωνιστές-είναι «μαζώματα». Δεν είναι ακίνδυνοι-είναι επικίνδυνα φιλόδοξοι. Με τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των όπλων που τους «αναιρούν». Κι όταν μιλάνε οι σφαίρες, οι άνθρωποι ζαρώνουν. Μαζεύονται στο καβούκι τους, με τη δημοκρατία συρρικνωμένη όσο και η ταμπουρωμένη σκέψη τους στην αφιλόξενη καλύβα τους χωρίς πολεμίστρες. Κι αν ήταν να γίνει το κακό, δεν διάλεξαν στόχο «καλό». Κι αν ήταν αναπόφευκτος ο σκοτωμός γιατί οι της «Σέχτας» έχουν το ελάττωμα να είναι.συνεπείς, όφειλαν να «συναποφασίσουν» με τον λαό. Να απλώσουν μπροστά τους την κοινή γνώμη, να «διαβάσουν» τη σκέψη του μέσου έλληνα καταγράφοντας τα κρετσέντα της οργής του και να επιλέξουν στόχο. Αν, το ξαναλέμε, ήταν αναπόδραστο να σκοτώσουν, μιας και είναι «συνεπείς και δεν κάνουν πίσω».
ΚΙ αν η οπλοθήκη τους είναι πλήρης με σύγχρονα και αποτελεσματικά όπλα, είναι και η κοινωνία μας γεμάτη από εγκληματίες κάθε λογής, σε κάθε πόστο και πολλών ταχυτήτων στην κλεψιά και στην απάτη, στη μίζα και στην 'κονόμα. Κάποια «κλικ» στην κάνη τους θα λιγόστευαν την οργή του κόσμου εναντίον τους.
Από....activistis
Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
«ΜΙΛΗΣΑΝ» με τα όπλα τους. Το πάνω χέρι είχε η βία. Όσο κρατάει μια δολοφονία κι ύστερα πάλι σιωπή. Με την κοινή γνώμη να περνάει απ' τα φίλτρα του μυαλού της τα «επιχειρήματα» και τη φιλοσοφία τους. Για τη ζωή σχεδιασμένη για όλους μας και χωρίς αυτούς. Δεν την άντεξαν και άρπαξαν τα όπλα. Ύστερα πήραν χαρτί και καλαμάρι. Μας φόρτωσαν τη σκέψη και τη «λογική» τους. Και τα δυο ακυρώνονται μπροστά στις προτεταμένες κάνες και ....
την πρόθεσή τους να φτιάξουν την κοινωνία με τον δικό τους πίνακα αξιών.
ΔΕΝ έπεισαν με την προκήρυξή τους και είναι η (μεγάλη) αλήθεια που ακυρώνει τη σκέψη και την πράξη τους. Κι αν εξακολουθήσουν άλλες πράξεις με την ίδια πρακτική, θα δυναμώσει το κλίμα εναντίον τους. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να κερδίσεις την κοινή γνώμη. Σε κάθε αναμέτρηση με την Πολιτεία με τα καλούπια και τους νόμους της. Αν το πετύχεις, εξασφάλισες συμμάχους και οι συμμαχίες είναι «δυσκίνητες», αλλά πείθουν ευκολότερα. Με την εγκυκλιότητα και τη σταθμισμένη λογική, με την «υπογραφή» των πολλών που είναι λιγότερο πιθανό να κάνουν λάθος.
ΔΕΝ είναι αγωνιστές-είναι «μαζώματα». Δεν είναι ακίνδυνοι-είναι επικίνδυνα φιλόδοξοι. Με τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των όπλων που τους «αναιρούν». Κι όταν μιλάνε οι σφαίρες, οι άνθρωποι ζαρώνουν. Μαζεύονται στο καβούκι τους, με τη δημοκρατία συρρικνωμένη όσο και η ταμπουρωμένη σκέψη τους στην αφιλόξενη καλύβα τους χωρίς πολεμίστρες. Κι αν ήταν να γίνει το κακό, δεν διάλεξαν στόχο «καλό». Κι αν ήταν αναπόφευκτος ο σκοτωμός γιατί οι της «Σέχτας» έχουν το ελάττωμα να είναι.συνεπείς, όφειλαν να «συναποφασίσουν» με τον λαό. Να απλώσουν μπροστά τους την κοινή γνώμη, να «διαβάσουν» τη σκέψη του μέσου έλληνα καταγράφοντας τα κρετσέντα της οργής του και να επιλέξουν στόχο. Αν, το ξαναλέμε, ήταν αναπόδραστο να σκοτώσουν, μιας και είναι «συνεπείς και δεν κάνουν πίσω».
ΚΙ αν η οπλοθήκη τους είναι πλήρης με σύγχρονα και αποτελεσματικά όπλα, είναι και η κοινωνία μας γεμάτη από εγκληματίες κάθε λογής, σε κάθε πόστο και πολλών ταχυτήτων στην κλεψιά και στην απάτη, στη μίζα και στην 'κονόμα. Κάποια «κλικ» στην κάνη τους θα λιγόστευαν την οργή του κόσμου εναντίον τους.
Από....activistis
Χορωδιακό φεστιβάλ στον Αγιο Κωνσταντίνο
Με χορωδιακό φεστιβάλ ξεκινούν το Σάββατο 31 Ιουλίου οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει για φέτος το καλοκαίρι ο Δήμος Αγίου Κωνσταντίνου και οι οποίες θα διαρκέσουν μέχρι το Σάββατο 14 Αυγούστου.
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν θεατρικές παραστάσεις και μουσικο χορευτικές βραδιές και θα πραγματοποιηθούν με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, τόσο στην έδρα του δήμου
όσο και στα τοπικά διαμερίσματα.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν το Σάββατο 31 Ιουλίου στις 20:30 το βράδυ με χορωδιακό φεστιβάλ που θα διεξαχθεί στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Η επόμενη εκδήλωση είναι προγραμματισμένη για την Δευτέρα 2 Αυγούστου όπου, στις 21:30 επίσης στον προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Αγίου Κωνσταντίνου, θα δοθεί παράσταση Καραγκιόζη.
Η παράσταση θεάτρου Σκιών θα επαναληφθεί και την επόμενη μέρα Τρίτη 3 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, με μουσική βραδιά από την φιλαρμονική του Δήμου Λαμιέων και την χορωδία των μαθητών του Γυμνασίου Αγίου Κωνσταντίνου.
Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ η θεατρική ομάδα του Δήμου Σπερχειάδας θα παρουσιάσει στην πλατεία του Λογγού την θεατρική παράσταση «Δεσποινίς ετών 39».
Την Παρασκευή 6 Αυγούστου στις 21:30 στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, το περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας θα παρουσιάσει την θεατρική παράσταση
«Κύριε Υπουργέ, τι έγινε με το θέμα ’μ;».
Παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου στην πλατεία της έδρας του Δήμου περιλαμβάνει η εκδήλωση του Σαββάτου 7 Αυγούστου.
Οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου θα ολοκληρωθούν το Σάββατο 14Αυγούστου στις 21:30, με βραδιά δημοτικού τραγουδιού στο τοπικό διαμέρισμα της Άγναντης.
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε πως, η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.
Από..........Εφημερίδα "Ημέρα"
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν θεατρικές παραστάσεις και μουσικο χορευτικές βραδιές και θα πραγματοποιηθούν με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, τόσο στην έδρα του δήμου
όσο και στα τοπικά διαμερίσματα.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν το Σάββατο 31 Ιουλίου στις 20:30 το βράδυ με χορωδιακό φεστιβάλ που θα διεξαχθεί στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Η επόμενη εκδήλωση είναι προγραμματισμένη για την Δευτέρα 2 Αυγούστου όπου, στις 21:30 επίσης στον προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Αγίου Κωνσταντίνου, θα δοθεί παράσταση Καραγκιόζη.
Η παράσταση θεάτρου Σκιών θα επαναληφθεί και την επόμενη μέρα Τρίτη 3 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, με μουσική βραδιά από την φιλαρμονική του Δήμου Λαμιέων και την χορωδία των μαθητών του Γυμνασίου Αγίου Κωνσταντίνου.
Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ η θεατρική ομάδα του Δήμου Σπερχειάδας θα παρουσιάσει στην πλατεία του Λογγού την θεατρική παράσταση «Δεσποινίς ετών 39».
Την Παρασκευή 6 Αυγούστου στις 21:30 στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, το περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας θα παρουσιάσει την θεατρική παράσταση
«Κύριε Υπουργέ, τι έγινε με το θέμα ’μ;».
Παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου στην πλατεία της έδρας του Δήμου περιλαμβάνει η εκδήλωση του Σαββάτου 7 Αυγούστου.
Οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου θα ολοκληρωθούν το Σάββατο 14Αυγούστου στις 21:30, με βραδιά δημοτικού τραγουδιού στο τοπικό διαμέρισμα της Άγναντης.
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε πως, η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.
Από..........Εφημερίδα "Ημέρα"
3ο Τουρνουά Μπάσκετ 3on3 στα Καμένα Βούρλα
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Το Τοπικό Συμβούλιο Νέων Καμένων Βούρλων διοργανώνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά Τουρνουά Μπάσκετ 3on3 στο κλειστό γυμναστήριο των Καμένων Βούρλων στις 6-7-8 Αυγούστου.
Δηλώστε τώρα συμμετοχή διεκδικείστε τα έπαθλα και ελάτε να παίξουμε μπάσκετ και να διασκεδάσουμε με μουσική και πολλές εκπλήξεις!!!
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχών επικοινωνήστε με τα παρακάτω τηλέφωνα :
* 6945596736 Γιάννης
* 6947508842 Πάνος
Να είστε όλοι εκεί!!!!
Υπό την ευγενική χορηγία του Δήμου Καμένων Βούρλων και της ΕΣΑΚΕ
Το Τοπικό Συμβούλιο Νέων Καμένων Βούρλων διοργανώνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά Τουρνουά Μπάσκετ 3on3 στο κλειστό γυμναστήριο των Καμένων Βούρλων στις 6-7-8 Αυγούστου.
Δηλώστε τώρα συμμετοχή διεκδικείστε τα έπαθλα και ελάτε να παίξουμε μπάσκετ και να διασκεδάσουμε με μουσική και πολλές εκπλήξεις!!!
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχών επικοινωνήστε με τα παρακάτω τηλέφωνα :
* 6945596736 Γιάννης
* 6947508842 Πάνος
Να είστε όλοι εκεί!!!!
Υπό την ευγενική χορηγία του Δήμου Καμένων Βούρλων και της ΕΣΑΚΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)