Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Ποιος είναι ο Σπύρος;
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο, με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες, στο πρωτοσέλιδο, είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες, στους θαμώνες, για την εξορία που τον έστειλε η χούντα: 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς, που του αγοράσανε αμάξι, επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί:
Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Λαζός με το καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα, το 1976, και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη Νομαρχία, τμήμα Πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν.
Τώρα, είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του, από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980, το........ σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια.
Τον Σπύρο, τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου, στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, BMW με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη.
Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία':
Όχι, όχι Μακρόνησο! Πιο δύσκολη, στην ξενιτειά! . Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν.. όπου υπήρχαν Αμερικάνικες και Αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους!
Ο Ανδρέας, λοιπόν, έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ''αλλαγή''. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ''σηκώσει'' το κοινωνικό του προφίλ, με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι << Παχύς χρυσός>>, με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990.
Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα: Πως να βγάζει λεφτά, από τις μίζες, στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους
λεοφωριατζήδες και τους καθηγητές . Όλοι, κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλα μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών, αλλά κανένα πρόβλημα. Όλα, με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά, κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου, άλλωστε, είχε βλέψεις για Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου.
Αργότερα, οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με αγνώστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι, όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου, που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας ..Πρωθυπουργός Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή, καθώς έπαιρνε ''αβέρτα'' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε: 150000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως, αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε.
Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε <<ο αέρας>>.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια Cayenne μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας: ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το 'έβαλε' στηνoff-shore του, που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι, κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες, που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι, για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του, "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ, με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο, τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που 'φερε απ΄ τη Σουηδία, να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα, αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό, στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο, ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το <<κονέ>>. Έτσι κι αλλιώς, με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους.
Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πoλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως καλύτερος φίλος του, στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση:
Έχασε τα πάντα:ο Σημίτης, που είχε ψηφίσει, τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000, μπήκαν, πατέρας και γιος, στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο Rolex και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου, σ' αυτή την εποχή, έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Από..... activistis
Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο, με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες, στο πρωτοσέλιδο, είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες, στους θαμώνες, για την εξορία που τον έστειλε η χούντα: 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς, που του αγοράσανε αμάξι, επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί:
Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο Λαζός με το καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα, το 1976, και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη Νομαρχία, τμήμα Πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν.
Τώρα, είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του, από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980, το........ σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια.
Τον Σπύρο, τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου, στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, BMW με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη.
Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία':
Όχι, όχι Μακρόνησο! Πιο δύσκολη, στην ξενιτειά! . Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν.. όπου υπήρχαν Αμερικάνικες και Αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους!
Ο Ανδρέας, λοιπόν, έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ''αλλαγή''. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια, μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη, πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ''σηκώσει'' το κοινωνικό του προφίλ, με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι << Παχύς χρυσός>>, με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990.
Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα: Πως να βγάζει λεφτά, από τις μίζες, στις εκδρομές, στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους
λεοφωριατζήδες και τους καθηγητές . Όλοι, κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλα μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών, αλλά κανένα πρόβλημα. Όλα, με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά, κυλάνε καλύτερα. Ο Διευθυντής του σχολείου, άλλωστε, είχε βλέψεις για Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών, αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου.
Αργότερα, οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε, με αγνώστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι, όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου, που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας ..Πρωθυπουργός Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή, καθώς έπαιρνε ''αβέρτα'' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε: 150000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως, αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε.
Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε <<ο αέρας>>.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο Celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια Cayenne μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας: ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το Cayenne το 'έβαλε' στηνoff-shore του, που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι, κοντά στου Σημίτη, για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες, που ξεμονάχιαζε εκεί, έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι, για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του, "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ, με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο, τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που 'φερε απ΄ τη Σουηδία, να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα, αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό, στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο, ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το <<κονέ>>. Έτσι κι αλλιώς, με το σκάφος, μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους.
Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πoλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως καλύτερος φίλος του, στο πατρικό του δίπλα, αυτοκτόνησε από την απόγνωση:
Έχασε τα πάντα:ο Σημίτης, που είχε ψηφίσει, τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000, μπήκαν, πατέρας και γιος, στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο Rolex και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου, σ' αυτή την εποχή, έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα, μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Από..... activistis
Με σφαίρες δεν αλλάζει ο κόσμος
Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com
Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
«ΜΙΛΗΣΑΝ» με τα όπλα τους. Το πάνω χέρι είχε η βία. Όσο κρατάει μια δολοφονία κι ύστερα πάλι σιωπή. Με την κοινή γνώμη να περνάει απ' τα φίλτρα του μυαλού της τα «επιχειρήματα» και τη φιλοσοφία τους. Για τη ζωή σχεδιασμένη για όλους μας και χωρίς αυτούς. Δεν την άντεξαν και άρπαξαν τα όπλα. Ύστερα πήραν χαρτί και καλαμάρι. Μας φόρτωσαν τη σκέψη και τη «λογική» τους. Και τα δυο ακυρώνονται μπροστά στις προτεταμένες κάνες και ....
την πρόθεσή τους να φτιάξουν την κοινωνία με τον δικό τους πίνακα αξιών.
ΔΕΝ έπεισαν με την προκήρυξή τους και είναι η (μεγάλη) αλήθεια που ακυρώνει τη σκέψη και την πράξη τους. Κι αν εξακολουθήσουν άλλες πράξεις με την ίδια πρακτική, θα δυναμώσει το κλίμα εναντίον τους. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να κερδίσεις την κοινή γνώμη. Σε κάθε αναμέτρηση με την Πολιτεία με τα καλούπια και τους νόμους της. Αν το πετύχεις, εξασφάλισες συμμάχους και οι συμμαχίες είναι «δυσκίνητες», αλλά πείθουν ευκολότερα. Με την εγκυκλιότητα και τη σταθμισμένη λογική, με την «υπογραφή» των πολλών που είναι λιγότερο πιθανό να κάνουν λάθος.
ΔΕΝ είναι αγωνιστές-είναι «μαζώματα». Δεν είναι ακίνδυνοι-είναι επικίνδυνα φιλόδοξοι. Με τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των όπλων που τους «αναιρούν». Κι όταν μιλάνε οι σφαίρες, οι άνθρωποι ζαρώνουν. Μαζεύονται στο καβούκι τους, με τη δημοκρατία συρρικνωμένη όσο και η ταμπουρωμένη σκέψη τους στην αφιλόξενη καλύβα τους χωρίς πολεμίστρες. Κι αν ήταν να γίνει το κακό, δεν διάλεξαν στόχο «καλό». Κι αν ήταν αναπόφευκτος ο σκοτωμός γιατί οι της «Σέχτας» έχουν το ελάττωμα να είναι.συνεπείς, όφειλαν να «συναποφασίσουν» με τον λαό. Να απλώσουν μπροστά τους την κοινή γνώμη, να «διαβάσουν» τη σκέψη του μέσου έλληνα καταγράφοντας τα κρετσέντα της οργής του και να επιλέξουν στόχο. Αν, το ξαναλέμε, ήταν αναπόδραστο να σκοτώσουν, μιας και είναι «συνεπείς και δεν κάνουν πίσω».
ΚΙ αν η οπλοθήκη τους είναι πλήρης με σύγχρονα και αποτελεσματικά όπλα, είναι και η κοινωνία μας γεμάτη από εγκληματίες κάθε λογής, σε κάθε πόστο και πολλών ταχυτήτων στην κλεψιά και στην απάτη, στη μίζα και στην 'κονόμα. Κάποια «κλικ» στην κάνη τους θα λιγόστευαν την οργή του κόσμου εναντίον τους.
Από....activistis
Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
«ΜΙΛΗΣΑΝ» με τα όπλα τους. Το πάνω χέρι είχε η βία. Όσο κρατάει μια δολοφονία κι ύστερα πάλι σιωπή. Με την κοινή γνώμη να περνάει απ' τα φίλτρα του μυαλού της τα «επιχειρήματα» και τη φιλοσοφία τους. Για τη ζωή σχεδιασμένη για όλους μας και χωρίς αυτούς. Δεν την άντεξαν και άρπαξαν τα όπλα. Ύστερα πήραν χαρτί και καλαμάρι. Μας φόρτωσαν τη σκέψη και τη «λογική» τους. Και τα δυο ακυρώνονται μπροστά στις προτεταμένες κάνες και ....
την πρόθεσή τους να φτιάξουν την κοινωνία με τον δικό τους πίνακα αξιών.
ΔΕΝ έπεισαν με την προκήρυξή τους και είναι η (μεγάλη) αλήθεια που ακυρώνει τη σκέψη και την πράξη τους. Κι αν εξακολουθήσουν άλλες πράξεις με την ίδια πρακτική, θα δυναμώσει το κλίμα εναντίον τους. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να κερδίσεις την κοινή γνώμη. Σε κάθε αναμέτρηση με την Πολιτεία με τα καλούπια και τους νόμους της. Αν το πετύχεις, εξασφάλισες συμμάχους και οι συμμαχίες είναι «δυσκίνητες», αλλά πείθουν ευκολότερα. Με την εγκυκλιότητα και τη σταθμισμένη λογική, με την «υπογραφή» των πολλών που είναι λιγότερο πιθανό να κάνουν λάθος.
ΔΕΝ είναι αγωνιστές-είναι «μαζώματα». Δεν είναι ακίνδυνοι-είναι επικίνδυνα φιλόδοξοι. Με τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των όπλων που τους «αναιρούν». Κι όταν μιλάνε οι σφαίρες, οι άνθρωποι ζαρώνουν. Μαζεύονται στο καβούκι τους, με τη δημοκρατία συρρικνωμένη όσο και η ταμπουρωμένη σκέψη τους στην αφιλόξενη καλύβα τους χωρίς πολεμίστρες. Κι αν ήταν να γίνει το κακό, δεν διάλεξαν στόχο «καλό». Κι αν ήταν αναπόφευκτος ο σκοτωμός γιατί οι της «Σέχτας» έχουν το ελάττωμα να είναι.συνεπείς, όφειλαν να «συναποφασίσουν» με τον λαό. Να απλώσουν μπροστά τους την κοινή γνώμη, να «διαβάσουν» τη σκέψη του μέσου έλληνα καταγράφοντας τα κρετσέντα της οργής του και να επιλέξουν στόχο. Αν, το ξαναλέμε, ήταν αναπόδραστο να σκοτώσουν, μιας και είναι «συνεπείς και δεν κάνουν πίσω».
ΚΙ αν η οπλοθήκη τους είναι πλήρης με σύγχρονα και αποτελεσματικά όπλα, είναι και η κοινωνία μας γεμάτη από εγκληματίες κάθε λογής, σε κάθε πόστο και πολλών ταχυτήτων στην κλεψιά και στην απάτη, στη μίζα και στην 'κονόμα. Κάποια «κλικ» στην κάνη τους θα λιγόστευαν την οργή του κόσμου εναντίον τους.
Από....activistis
Χορωδιακό φεστιβάλ στον Αγιο Κωνσταντίνο
Με χορωδιακό φεστιβάλ ξεκινούν το Σάββατο 31 Ιουλίου οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει για φέτος το καλοκαίρι ο Δήμος Αγίου Κωνσταντίνου και οι οποίες θα διαρκέσουν μέχρι το Σάββατο 14 Αυγούστου.
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν θεατρικές παραστάσεις και μουσικο χορευτικές βραδιές και θα πραγματοποιηθούν με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, τόσο στην έδρα του δήμου
όσο και στα τοπικά διαμερίσματα.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν το Σάββατο 31 Ιουλίου στις 20:30 το βράδυ με χορωδιακό φεστιβάλ που θα διεξαχθεί στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Η επόμενη εκδήλωση είναι προγραμματισμένη για την Δευτέρα 2 Αυγούστου όπου, στις 21:30 επίσης στον προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Αγίου Κωνσταντίνου, θα δοθεί παράσταση Καραγκιόζη.
Η παράσταση θεάτρου Σκιών θα επαναληφθεί και την επόμενη μέρα Τρίτη 3 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, με μουσική βραδιά από την φιλαρμονική του Δήμου Λαμιέων και την χορωδία των μαθητών του Γυμνασίου Αγίου Κωνσταντίνου.
Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ η θεατρική ομάδα του Δήμου Σπερχειάδας θα παρουσιάσει στην πλατεία του Λογγού την θεατρική παράσταση «Δεσποινίς ετών 39».
Την Παρασκευή 6 Αυγούστου στις 21:30 στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, το περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας θα παρουσιάσει την θεατρική παράσταση
«Κύριε Υπουργέ, τι έγινε με το θέμα ’μ;».
Παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου στην πλατεία της έδρας του Δήμου περιλαμβάνει η εκδήλωση του Σαββάτου 7 Αυγούστου.
Οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου θα ολοκληρωθούν το Σάββατο 14Αυγούστου στις 21:30, με βραδιά δημοτικού τραγουδιού στο τοπικό διαμέρισμα της Άγναντης.
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε πως, η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.
Από..........Εφημερίδα "Ημέρα"
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν θεατρικές παραστάσεις και μουσικο χορευτικές βραδιές και θα πραγματοποιηθούν με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, τόσο στην έδρα του δήμου
όσο και στα τοπικά διαμερίσματα.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν το Σάββατο 31 Ιουλίου στις 20:30 το βράδυ με χορωδιακό φεστιβάλ που θα διεξαχθεί στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου του Αγίου Κωνσταντίνου.
Η επόμενη εκδήλωση είναι προγραμματισμένη για την Δευτέρα 2 Αυγούστου όπου, στις 21:30 επίσης στον προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Αγίου Κωνσταντίνου, θα δοθεί παράσταση Καραγκιόζη.
Η παράσταση θεάτρου Σκιών θα επαναληφθεί και την επόμενη μέρα Τρίτη 3 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, με μουσική βραδιά από την φιλαρμονική του Δήμου Λαμιέων και την χορωδία των μαθητών του Γυμνασίου Αγίου Κωνσταντίνου.
Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 21:30 το βράδυ η θεατρική ομάδα του Δήμου Σπερχειάδας θα παρουσιάσει στην πλατεία του Λογγού την θεατρική παράσταση «Δεσποινίς ετών 39».
Την Παρασκευή 6 Αυγούστου στις 21:30 στην πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου, το περιφερειακό Θέατρο Καρδίτσας θα παρουσιάσει την θεατρική παράσταση
«Κύριε Υπουργέ, τι έγινε με το θέμα ’μ;».
Παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου στην πλατεία της έδρας του Δήμου περιλαμβάνει η εκδήλωση του Σαββάτου 7 Αυγούστου.
Οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου θα ολοκληρωθούν το Σάββατο 14Αυγούστου στις 21:30, με βραδιά δημοτικού τραγουδιού στο τοπικό διαμέρισμα της Άγναντης.
Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε πως, η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.
Από..........Εφημερίδα "Ημέρα"
3ο Τουρνουά Μπάσκετ 3on3 στα Καμένα Βούρλα
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Το Τοπικό Συμβούλιο Νέων Καμένων Βούρλων διοργανώνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά Τουρνουά Μπάσκετ 3on3 στο κλειστό γυμναστήριο των Καμένων Βούρλων στις 6-7-8 Αυγούστου.
Δηλώστε τώρα συμμετοχή διεκδικείστε τα έπαθλα και ελάτε να παίξουμε μπάσκετ και να διασκεδάσουμε με μουσική και πολλές εκπλήξεις!!!
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχών επικοινωνήστε με τα παρακάτω τηλέφωνα :
* 6945596736 Γιάννης
* 6947508842 Πάνος
Να είστε όλοι εκεί!!!!
Υπό την ευγενική χορηγία του Δήμου Καμένων Βούρλων και της ΕΣΑΚΕ
Το Τοπικό Συμβούλιο Νέων Καμένων Βούρλων διοργανώνει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά Τουρνουά Μπάσκετ 3on3 στο κλειστό γυμναστήριο των Καμένων Βούρλων στις 6-7-8 Αυγούστου.
Δηλώστε τώρα συμμετοχή διεκδικείστε τα έπαθλα και ελάτε να παίξουμε μπάσκετ και να διασκεδάσουμε με μουσική και πολλές εκπλήξεις!!!
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχών επικοινωνήστε με τα παρακάτω τηλέφωνα :
* 6945596736 Γιάννης
* 6947508842 Πάνος
Να είστε όλοι εκεί!!!!
Υπό την ευγενική χορηγία του Δήμου Καμένων Βούρλων και της ΕΣΑΚΕ
Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
Η Στρατηγική της Κρίσης στην Ελλάδα
Αναρτήθηκε από.......energoipoliteskv.blogspot.com
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Το πιο κρίσιμο για τις εξελίξεις στην χώρα μας αυτήν την περίοδο, είναι η αντίληψη της μορφής της κρίσης, η οποία ταλανίζει την χώρα. Αν δεν καταλάβεις την λειτουργική σημασία της κρίσης για την μετεξέλιξη του καθεστώτος ηγεμονίας στον τόπο μας, είναι αδύνατον να τοποθετηθείς, ως ομάδα ή ατομικά, απέναντι στις κοινωνικές συνέπειες που αυτή προκαλεί. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να εσωτερικεύσει κανείς την στρατηγική της κρίσης στην σημερινή Ελλάδα.
Για μια μεγάλη μερίδα πολιτών η σημερινή κοινωνική κρίση είναι το αποτέλεσμα της δημοσιονομικής κρίσης, που οδήγησε σε κρίση δανεισμού για να καταλήξουμε στην παράδοση της χώρας στην τρόικα με όρους πολιτικής οικονομίας. Για μια άλλη μερίδα Ελλήνων, η κρίση στον τόπο μας είναι απότοκος της κρίσης του καπιταλισμού στην συγκεκριμένη φάση ανάπτυξής του. Μεταξύ αυτών των δύο αφαιρετικών ....
αποκρυσταλλώσεων, διαπιστώνονται και μερικές άλλες, που επιχειρούν να συνδυάσουν τις προηγούμενες. Προσεγγίζοντας, όμως, μέσω αυτής της διαλεκτικής της κρίσης τις συνέπειες για την ελληνική κοινωνία, αλλά και την χώρα στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, είναι βέβαιο ότι εγκλωβίζεσαι σε στατικές θεωρητικές αναπαραστάσεις των γεγονότων, που διαδραματίζονται στην συγκυρία στον τόπο μας, χάνοντας την δυνατότητα να παρέμβεις δημιουργικά (δυναμικά, άρα και πολιτικά) στην συγκυρία.
Αν, όμως, μεταβάλεις τρόπο προσέγγισης και αντί να αναλύεις τις κοινωνικές σχέσεις, που μεταβάλλονται γοργά αυτήν την περίοδο στον τόπο μας, ως σχέσεις αιτίας – αποτελέσματος, αλλά επιχειρήσεις να τις δεις κάτω από το πρίσμα μίας διαδικασίας που εσωτερικεύει την κρίση ως μηχανισμό διαμόρφωσης ενός άλλου τρόπου αντίληψης της κοινωνίας και της οικονομίας, που τείνει να αποκρυσταλλώσει ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο εφηρμοσμένης πολιτικής, τότε ίσως αντιληφθείς την κρίση ως στρατηγική του καθεστώτος για την διαιώνιση της ηγεμονίας του.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, οι πολιτικοί της σύμμαχοι και τα ξένα και ντόπια συμφέροντα που την στηρίζουν, παράγουν αυτήν την περίοδο συνειδητά κρίση. Έτσι εξηγείται ο απίθανος τραγέλαφος σε κοινοβουλευτικό και διοικητικό επίπεδο και οι πρωτόγνωρες πολιτικές και επικοινωνιακές αντιφάσεις που διαπιστώνονται από όλους μας. Το καθεστώς δεν τρελάθηκε αναστατώνοντας όλες σχεδόν τις κοινωνικές ομάδες, προσβάλλοντας δικαιώματα, δυναμιτίζοντας την κοινωνική συνοχή, προκαλώντας τεράστια ανασφάλεια και πλήττοντας κρίσιμους για την οικονομία τομείς αυτήν την περίοδο, αγνοώντας τον συγκυριακό ρόλο τους στην ανάπτυξη.
Δεν είναι η τρόικα και το Μνημόνιο που προκαλούν το συγκυριακό χάος σε κρίσιμους τομείς για την οικονομία και την κοινωνία σήμερα. Είναι η στρατηγική αυτών που επέβαλλαν και την τρόικα και το Μνημόνιο ως παράγοντες νομιμοποίησης της αυταρχικής και ολοκληρωτικής τους βούλησης, η οποία αποσκοπεί στο να καταστήσει την ελληνική κοινωνία εργαστήριο του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού. Είναι, επίσης, οργανικό στοιχείο της ίδιας στρατηγικής, η οποία προβλέπει την απόλυτη εξασθένιση της χώρας στην περιοχή, με γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς όρους.
Συνεπώς, αν αναρωτιέστε πώς πρέπει να αντιδράσουμε ως προς την κρίση, δείτε την ως μηχανισμό του καθεστώτος για την αναπαραγωγή της ηγεμονίας του, σε μια διαφορετική βάση και σε ένα χαμηλότερο επίπεδο διάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων από αυτό που είχε εμπεδωθεί κατά την μεταπολίτευση. Με αυτήν την έννοια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διακήρυξε το τέλος αυτής της περιόδου.
Μέσω των κρίσεων και όχι της κρίσης – για να είμαι ακριβής – που προκαλεί η πολιτική της κυβέρνησης σε καθημερινή βάση, επιδιώκεται ταχύτατα να αποσαρθρωθεί το υφιστάμενο κοινωνικό μοντέλο και να διαρραγούν οι κοινωνικές σχέσεις, που συγκροτούσαν το πραγματικό περιεχόμενο της κοινωνικο-οικονομικής δομής στην Ελλάδα. Όταν, λοιπόν, το οικοδόμημα θα έχει γκρεμιστεί – δεν θα χρειαστούν περισσότερο από δύο χρόνια – τότε ένα ανανεωμένο πολιτικό σύστημα, ίσως και αναπαλαιωμένο, θα μπορούσε θεωρητικά να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της κρίσης, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση νέων κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων, που θα τοποθετούσαν πρακτικά την Ελλάδα από το κέντρο της ΕΕ, ξανά στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Παράλληλα η χώρα θα υπαγόταν στην τουρκική περιφερειακή ηγεμονία, στον βαθμό που αποφευχθεί ο διαμελισμός της, ο οποίος αποτελεί τον διακαή πόθο άλλων βαλκανικών κρατών και κάποιων εταίρων μας στην ΕΕ.
Άρα, αν μπορέσεις και δεις την κρίση ως μηχανισμό της στρατηγικής αυτών που επιβουλεύονται την τύχη του ελληνικού λαού, τότε, αντί να αντιδράς στα επιμέρους αποτελέσματα αυτής της κρίσης, θα έπρεπε μάλλον να εξετάσεις με ποια οργανωμένη μορφή θα μπορούσες να διακόψεις, καταρχήν, αυτήν την διαδικασία. Σημείωσε ότι από ένα σημείο κι έπειτα η διαδικασία της κρίσης θα καταστεί αυτόματη και ουδείς θα μπορεί να παρέμβει για να την ανατρέψει. Εάν δεν είναι ήδη αργά, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ευρύτερα κοινωνικά στρώματα θα πρέπει να συντονιστούν για να «επιβάλουν» άμεσα την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, που τροφοδοτεί την διαδικασία της κρίσης, μέρος του οποίου είναι και φορείς που αγωνίζονται εναντίον επιμέρους μέτρων που επιβάλει η κυβέρνηση. Η κοινωνία των πολιτών, στον βαθμό που συνειδητοποιήσει τα παραπάνω, οφείλει να κινηθεί έξω από το κομματικό φάσμα και να συστήσει μία πολιτική οντότητα με αποκλειστικό σκοπό την ανατροπή της διαδικασίας της κρίσης.
Δεν έχει σημασία εάν κάποιος αυτο-τοποθετείται στον χώρο της αριστεράς ή της δεξιάς. Σημασία έχει να αναδειχθεί μία νέα ηγεσία, η οποία θα «επιβάλει» άμεσα την διεξαγωγή εκλογών, με στόχο τον απεγκλωβισμό της χώρας από την υποχρέωση εξυπηρέτησης του ανήθικου, ακόμα κι από την πλευρά κάποιων σοβαρών δανειστών μας, δημόσιου χρέους, την τρόικα και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην πατρίδα μας. Η χώρα χρειάζεται μία νέα ηγεσία, που δεν θα δεσμεύεται από διεθνή ή τοπικά συμφέροντα. Δίχως αυτήν, η διαδικασία της κρίσης θα πετύχει την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα που γιγαντώθηκαν κατά την μεταπολίτευση. Αυτή είναι η αλήθεια, έξω από τα δόντια, κι ο καθένας πλέον ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Από......activistis
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Το πιο κρίσιμο για τις εξελίξεις στην χώρα μας αυτήν την περίοδο, είναι η αντίληψη της μορφής της κρίσης, η οποία ταλανίζει την χώρα. Αν δεν καταλάβεις την λειτουργική σημασία της κρίσης για την μετεξέλιξη του καθεστώτος ηγεμονίας στον τόπο μας, είναι αδύνατον να τοποθετηθείς, ως ομάδα ή ατομικά, απέναντι στις κοινωνικές συνέπειες που αυτή προκαλεί. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να εσωτερικεύσει κανείς την στρατηγική της κρίσης στην σημερινή Ελλάδα.
Για μια μεγάλη μερίδα πολιτών η σημερινή κοινωνική κρίση είναι το αποτέλεσμα της δημοσιονομικής κρίσης, που οδήγησε σε κρίση δανεισμού για να καταλήξουμε στην παράδοση της χώρας στην τρόικα με όρους πολιτικής οικονομίας. Για μια άλλη μερίδα Ελλήνων, η κρίση στον τόπο μας είναι απότοκος της κρίσης του καπιταλισμού στην συγκεκριμένη φάση ανάπτυξής του. Μεταξύ αυτών των δύο αφαιρετικών ....
αποκρυσταλλώσεων, διαπιστώνονται και μερικές άλλες, που επιχειρούν να συνδυάσουν τις προηγούμενες. Προσεγγίζοντας, όμως, μέσω αυτής της διαλεκτικής της κρίσης τις συνέπειες για την ελληνική κοινωνία, αλλά και την χώρα στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, είναι βέβαιο ότι εγκλωβίζεσαι σε στατικές θεωρητικές αναπαραστάσεις των γεγονότων, που διαδραματίζονται στην συγκυρία στον τόπο μας, χάνοντας την δυνατότητα να παρέμβεις δημιουργικά (δυναμικά, άρα και πολιτικά) στην συγκυρία.
Αν, όμως, μεταβάλεις τρόπο προσέγγισης και αντί να αναλύεις τις κοινωνικές σχέσεις, που μεταβάλλονται γοργά αυτήν την περίοδο στον τόπο μας, ως σχέσεις αιτίας – αποτελέσματος, αλλά επιχειρήσεις να τις δεις κάτω από το πρίσμα μίας διαδικασίας που εσωτερικεύει την κρίση ως μηχανισμό διαμόρφωσης ενός άλλου τρόπου αντίληψης της κοινωνίας και της οικονομίας, που τείνει να αποκρυσταλλώσει ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο εφηρμοσμένης πολιτικής, τότε ίσως αντιληφθείς την κρίση ως στρατηγική του καθεστώτος για την διαιώνιση της ηγεμονίας του.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, οι πολιτικοί της σύμμαχοι και τα ξένα και ντόπια συμφέροντα που την στηρίζουν, παράγουν αυτήν την περίοδο συνειδητά κρίση. Έτσι εξηγείται ο απίθανος τραγέλαφος σε κοινοβουλευτικό και διοικητικό επίπεδο και οι πρωτόγνωρες πολιτικές και επικοινωνιακές αντιφάσεις που διαπιστώνονται από όλους μας. Το καθεστώς δεν τρελάθηκε αναστατώνοντας όλες σχεδόν τις κοινωνικές ομάδες, προσβάλλοντας δικαιώματα, δυναμιτίζοντας την κοινωνική συνοχή, προκαλώντας τεράστια ανασφάλεια και πλήττοντας κρίσιμους για την οικονομία τομείς αυτήν την περίοδο, αγνοώντας τον συγκυριακό ρόλο τους στην ανάπτυξη.
Δεν είναι η τρόικα και το Μνημόνιο που προκαλούν το συγκυριακό χάος σε κρίσιμους τομείς για την οικονομία και την κοινωνία σήμερα. Είναι η στρατηγική αυτών που επέβαλλαν και την τρόικα και το Μνημόνιο ως παράγοντες νομιμοποίησης της αυταρχικής και ολοκληρωτικής τους βούλησης, η οποία αποσκοπεί στο να καταστήσει την ελληνική κοινωνία εργαστήριο του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού. Είναι, επίσης, οργανικό στοιχείο της ίδιας στρατηγικής, η οποία προβλέπει την απόλυτη εξασθένιση της χώρας στην περιοχή, με γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς όρους.
Συνεπώς, αν αναρωτιέστε πώς πρέπει να αντιδράσουμε ως προς την κρίση, δείτε την ως μηχανισμό του καθεστώτος για την αναπαραγωγή της ηγεμονίας του, σε μια διαφορετική βάση και σε ένα χαμηλότερο επίπεδο διάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων από αυτό που είχε εμπεδωθεί κατά την μεταπολίτευση. Με αυτήν την έννοια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διακήρυξε το τέλος αυτής της περιόδου.
Μέσω των κρίσεων και όχι της κρίσης – για να είμαι ακριβής – που προκαλεί η πολιτική της κυβέρνησης σε καθημερινή βάση, επιδιώκεται ταχύτατα να αποσαρθρωθεί το υφιστάμενο κοινωνικό μοντέλο και να διαρραγούν οι κοινωνικές σχέσεις, που συγκροτούσαν το πραγματικό περιεχόμενο της κοινωνικο-οικονομικής δομής στην Ελλάδα. Όταν, λοιπόν, το οικοδόμημα θα έχει γκρεμιστεί – δεν θα χρειαστούν περισσότερο από δύο χρόνια – τότε ένα ανανεωμένο πολιτικό σύστημα, ίσως και αναπαλαιωμένο, θα μπορούσε θεωρητικά να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της κρίσης, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση νέων κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων, που θα τοποθετούσαν πρακτικά την Ελλάδα από το κέντρο της ΕΕ, ξανά στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Παράλληλα η χώρα θα υπαγόταν στην τουρκική περιφερειακή ηγεμονία, στον βαθμό που αποφευχθεί ο διαμελισμός της, ο οποίος αποτελεί τον διακαή πόθο άλλων βαλκανικών κρατών και κάποιων εταίρων μας στην ΕΕ.
Άρα, αν μπορέσεις και δεις την κρίση ως μηχανισμό της στρατηγικής αυτών που επιβουλεύονται την τύχη του ελληνικού λαού, τότε, αντί να αντιδράς στα επιμέρους αποτελέσματα αυτής της κρίσης, θα έπρεπε μάλλον να εξετάσεις με ποια οργανωμένη μορφή θα μπορούσες να διακόψεις, καταρχήν, αυτήν την διαδικασία. Σημείωσε ότι από ένα σημείο κι έπειτα η διαδικασία της κρίσης θα καταστεί αυτόματη και ουδείς θα μπορεί να παρέμβει για να την ανατρέψει. Εάν δεν είναι ήδη αργά, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ευρύτερα κοινωνικά στρώματα θα πρέπει να συντονιστούν για να «επιβάλουν» άμεσα την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, που τροφοδοτεί την διαδικασία της κρίσης, μέρος του οποίου είναι και φορείς που αγωνίζονται εναντίον επιμέρους μέτρων που επιβάλει η κυβέρνηση. Η κοινωνία των πολιτών, στον βαθμό που συνειδητοποιήσει τα παραπάνω, οφείλει να κινηθεί έξω από το κομματικό φάσμα και να συστήσει μία πολιτική οντότητα με αποκλειστικό σκοπό την ανατροπή της διαδικασίας της κρίσης.
Δεν έχει σημασία εάν κάποιος αυτο-τοποθετείται στον χώρο της αριστεράς ή της δεξιάς. Σημασία έχει να αναδειχθεί μία νέα ηγεσία, η οποία θα «επιβάλει» άμεσα την διεξαγωγή εκλογών, με στόχο τον απεγκλωβισμό της χώρας από την υποχρέωση εξυπηρέτησης του ανήθικου, ακόμα κι από την πλευρά κάποιων σοβαρών δανειστών μας, δημόσιου χρέους, την τρόικα και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην πατρίδα μας. Η χώρα χρειάζεται μία νέα ηγεσία, που δεν θα δεσμεύεται από διεθνή ή τοπικά συμφέροντα. Δίχως αυτήν, η διαδικασία της κρίσης θα πετύχει την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα που γιγαντώθηκαν κατά την μεταπολίτευση. Αυτή είναι η αλήθεια, έξω από τα δόντια, κι ο καθένας πλέον ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Από......activistis
Η διαφορά μεταξύ δημοσιογράφου και blogger
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Πολλά έχουν γραφτεί και συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση να γράφονται για τις διαφορές μεταξύ των δημοσιογράφων και των bloggers.
Οι μεν δημοσιογράφοι εξάρουν το δικό τους επάγγελμα (λειτούργημα θαρρούμε το λένε), οι δε bloggers επαινούν τη δική τους ανεξαρτησία και ελευθερία έκφρασης.
Όμως τα πράγματα δεν σταματούν στα αυτοπαινέματα αλλά προχωρούν και στις αλληλοκατηγορίες. Οι δημοσιογράφοι κατηγορούν τους bloggers και συλλήβδην όλη την μπλογκόσφαιρα, ως βόθρο, ως υπόκοσμο, ως κακοποιά στοιχεία, ως εκβιαστές, ως παρανοϊκούς, μοναχικούς, εκδικητικούς ή αυτιστικούς τύπους που μπαίνουν στα χωράφια τους και χαλάνε την ιερότητα της μέθεξης της πληροφορίας που εξασφαλίζει ο λειτουργός δημοσιογράφος. Οι bloggers από την πλευρά τους κατηγορούν τους δημοσιογράφους ότι....
κάνουν κατά παραγγελία προπαγάνδα. Ότι δηλαδή κρατούν το λαό στο σκοτάδι, σε σχέση με τη γνήσια πληροφόρηση και μεταδίδουν φιλτραρισμένες τις πληροφορίες εκείνες (αληθινές ή ψεύτικες) που εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα κάθε φορά.
Εκείνο που εμείς έχουμε να πούμε είναι:
1) Το διαδίκτυο τώρα μόλις ξεκίνησε και δεν πρόκειται να σταματήσει πουθενά στο κόσμο και φυσικά ούτε στην Ελλάδα, παρότι πολλοί θα το επιθυμούσαν. Επομένως η ελεύθερη πληροφόρηση, είτε μέσω της μορφής των blogs, είτε μέσω άλλων μορφών που θα εμφανιστούν στο μέλλον, όπως π.χ. μετάδοσης της πληροφορίας από απλούς πολίτες με εικόνα και ήχο, εκτός του γραπτού κειμένου, ακόμα και σε απλές TV, θα κερδίζει συνεχώς έδαφος. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
2) Πέρα όμως από αυτό, εκείνο που τελικά θα γείρει την ζυγαριά υπέρ του διαδικτύου και σε βάρος των παραδοσιακών ΜΜΕ, είναι η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του blogger και του δημοσιογράφου. Ο blogger έχει αφεντικό μόνο τον εαυτό του και μεταδίδει και γράφει ότι ως άτομο και ως πολίτης εκφράζει στην πραγματική του ζωή, με όλα τα μειονεκτήματα και τα προτερήματα που έχει. Αντίθετα ο δημοσιογράφος δεν είναι ο εαυτός του. Είναι ετεροκατευθυνόμενος. Είναι ένας απλός υπάλληλος που γράφει και λέει ότι του υπαγορεύσει αυτός που τον πληρώνει ή αυτά που ο ίδιος καθ' υπερβολή γράφει και λέει για να παραστήσει τον καλό στο αφεντικό του. Η τελευταία δουλοπρεπής συμπεριφορά, είναι χειρότερη από την επαγγελματική εκτέλεση της εντολής του αφεντικού.
Σιγά σιγά λοιπόν ο κόσμος (βοηθούσης και της τεχνολογίας), αντιλαμβανόμενος την πραγματική εικόνα και αποστρέφοντας το βλέμμα του από τον ιδιοκτήτη του ΜΜΕ και τα συμφέροντα που αυτός επιδιώκει να ικανοποιήσει, θα αποστρέφει φυσικά το βλέμμα του και από τους υπαλλήλους του, δηλαδή τους δημοσιογράφους.
Η διαφορά λοιπόν μεταξύ δημοσιογράφου και blogger, δεν έχει να κάνει με διαφορά μεταξύ προσώπων, αλλά με τη διαφορετική φιλοσοφία λειτουργίας των παραδοσιακών ΜΜΕ και του διαδικτύου.
Πέτρος Χασάπης
Πολλά έχουν γραφτεί και συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση να γράφονται για τις διαφορές μεταξύ των δημοσιογράφων και των bloggers.
Οι μεν δημοσιογράφοι εξάρουν το δικό τους επάγγελμα (λειτούργημα θαρρούμε το λένε), οι δε bloggers επαινούν τη δική τους ανεξαρτησία και ελευθερία έκφρασης.
Όμως τα πράγματα δεν σταματούν στα αυτοπαινέματα αλλά προχωρούν και στις αλληλοκατηγορίες. Οι δημοσιογράφοι κατηγορούν τους bloggers και συλλήβδην όλη την μπλογκόσφαιρα, ως βόθρο, ως υπόκοσμο, ως κακοποιά στοιχεία, ως εκβιαστές, ως παρανοϊκούς, μοναχικούς, εκδικητικούς ή αυτιστικούς τύπους που μπαίνουν στα χωράφια τους και χαλάνε την ιερότητα της μέθεξης της πληροφορίας που εξασφαλίζει ο λειτουργός δημοσιογράφος. Οι bloggers από την πλευρά τους κατηγορούν τους δημοσιογράφους ότι....
κάνουν κατά παραγγελία προπαγάνδα. Ότι δηλαδή κρατούν το λαό στο σκοτάδι, σε σχέση με τη γνήσια πληροφόρηση και μεταδίδουν φιλτραρισμένες τις πληροφορίες εκείνες (αληθινές ή ψεύτικες) που εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα κάθε φορά.
Εκείνο που εμείς έχουμε να πούμε είναι:
1) Το διαδίκτυο τώρα μόλις ξεκίνησε και δεν πρόκειται να σταματήσει πουθενά στο κόσμο και φυσικά ούτε στην Ελλάδα, παρότι πολλοί θα το επιθυμούσαν. Επομένως η ελεύθερη πληροφόρηση, είτε μέσω της μορφής των blogs, είτε μέσω άλλων μορφών που θα εμφανιστούν στο μέλλον, όπως π.χ. μετάδοσης της πληροφορίας από απλούς πολίτες με εικόνα και ήχο, εκτός του γραπτού κειμένου, ακόμα και σε απλές TV, θα κερδίζει συνεχώς έδαφος. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
2) Πέρα όμως από αυτό, εκείνο που τελικά θα γείρει την ζυγαριά υπέρ του διαδικτύου και σε βάρος των παραδοσιακών ΜΜΕ, είναι η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του blogger και του δημοσιογράφου. Ο blogger έχει αφεντικό μόνο τον εαυτό του και μεταδίδει και γράφει ότι ως άτομο και ως πολίτης εκφράζει στην πραγματική του ζωή, με όλα τα μειονεκτήματα και τα προτερήματα που έχει. Αντίθετα ο δημοσιογράφος δεν είναι ο εαυτός του. Είναι ετεροκατευθυνόμενος. Είναι ένας απλός υπάλληλος που γράφει και λέει ότι του υπαγορεύσει αυτός που τον πληρώνει ή αυτά που ο ίδιος καθ' υπερβολή γράφει και λέει για να παραστήσει τον καλό στο αφεντικό του. Η τελευταία δουλοπρεπής συμπεριφορά, είναι χειρότερη από την επαγγελματική εκτέλεση της εντολής του αφεντικού.
Σιγά σιγά λοιπόν ο κόσμος (βοηθούσης και της τεχνολογίας), αντιλαμβανόμενος την πραγματική εικόνα και αποστρέφοντας το βλέμμα του από τον ιδιοκτήτη του ΜΜΕ και τα συμφέροντα που αυτός επιδιώκει να ικανοποιήσει, θα αποστρέφει φυσικά το βλέμμα του και από τους υπαλλήλους του, δηλαδή τους δημοσιογράφους.
Η διαφορά λοιπόν μεταξύ δημοσιογράφου και blogger, δεν έχει να κάνει με διαφορά μεταξύ προσώπων, αλλά με τη διαφορετική φιλοσοφία λειτουργίας των παραδοσιακών ΜΜΕ και του διαδικτύου.
Πέτρος Χασάπης
Την Κυριάκη 1 Αυγούστου το δημοψήφισμα του Πα.Σο.Κ. για την ανάδειξη υποψηφίου δημάρχου στο δήμο Λοκρών
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Μετά από μία αναβολή και πολλές εξαντλητικές "διεργασίες" και "συζητήσεις" στο Πα.Σο.Κ. ορίστηκε τελικά η νέα ημερομηνία διεξαγωγής του πολυαναμενόμενου δημοψηφίσματος για την ανάδειξη του επικεφαλή του ψηφοδελτίου του Πα.Σο.Κ. στις προσεχείς δημοτικές εκλογές στο δήμο Λοκρών.
Όλοι οι δημότες του νεοσύστατου δήμου Λοκρών καλλούνται να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία εκλογής και ανάδειξης του υποψηφίου δημάρχου του Πα.Σο.Κ.
Όλοι οι δημότες ελεύθερα μπορούν να προσέλθουν και να ψηφίσουν ανεξαρτήτως της κομματικής τους τοποθέτησης και προέλευσης.
Μετά από μία αναβολή και πολλές εξαντλητικές "διεργασίες" και "συζητήσεις" στο Πα.Σο.Κ. ορίστηκε τελικά η νέα ημερομηνία διεξαγωγής του πολυαναμενόμενου δημοψηφίσματος για την ανάδειξη του επικεφαλή του ψηφοδελτίου του Πα.Σο.Κ. στις προσεχείς δημοτικές εκλογές στο δήμο Λοκρών.
Όλοι οι δημότες του νεοσύστατου δήμου Λοκρών καλλούνται να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία εκλογής και ανάδειξης του υποψηφίου δημάρχου του Πα.Σο.Κ.
Όλοι οι δημότες ελεύθερα μπορούν να προσέλθουν και να ψηφίσουν ανεξαρτήτως της κομματικής τους τοποθέτησης και προέλευσης.
KKE: Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι που στηρίζει στη Φθιώτιδα
Αναρτήθηκε από......energoipoliteskv.blogspot.com
Τετάρτη, 28 Ιουλίου 2010
Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας του μέλους του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή Εύβοιας, Γιώργου Μαρίνου, οι Νομαρχιακές Επιτροπές της Περιφέρειας ανακοινώνουν και τους υποψηφίους δημάρχους που θα στηρίξει το ΚΚΕ.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Φθιώτιδας του ΚΚΕ ανακοίνωσε τη στήριξή της στα ψηφοδέλτια της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ» σε Δήμους της Φθιώτιδας.
ΔΗΜΟΣ ΛΑΜΙΕΩΝ
Μπασδέκης Κωνσταντίνος : Υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Λαμιέων
Γεωπόνος, Γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής Φθιώτιδας του ΚΚΕ , Στέλεχος της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Λαμιέων.
ΔΗΜΟΣ ΛΟΚΡΩΝ
Ρούσσης Γιώργος : Υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Λοκρών.
Συνταξιούχος (Βιομηχανικός Εργάτης ΛΑΡΚΟ) , με πλούσια συνδικαλιστική δράση επί σειρά ετών στην ΛΑΡΚΟ, Μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, Πρόεδρος του Περιβαντολογικού συλλόγου Λάρυμνας, με έντονη δράση για την επίλυση μεγάλων λαϊκών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ευρύτερη περιοχή.
ΔΗΜΟΣ ΣΤΥΛΙΔΑΣ
Οικονόμου Χρήστος : Υποψήφιος Δήμαρχος Στυλίδας.
Ιδιωτικός Υπάλληλος, Στέλεχος του ΚΚΕ. Υπήρξε πρόεδρος του Σωματείου της ΛΑΡΚΟ την περίοδο της μεγάλης απεργίας του 1977. Συνδικαλιστής και μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας επί σειρά ετών με πλούσια δράση στο Εργατικό Κίνημα της περιοχής. Υποψήφιος Νομάρχης 1994, 1998 με την Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία Φθιώτιδας.
ΔΗΜΟΣ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ – ΕΛΑΤΕΙΑΣ
Κεφάλας Νίκος: Υποψήφιος Δήμαρχος Αμφίκλειας-Ελάτειας.
Συνταξιούχος Ταχυδρομικός, Στέλεχος ΚΚΕ. Χρόνια συνδικαλιστής στον κλάδο. Δραστηριοποιείτε στους Εργατικούς και Αγροτικούς αγώνες της περιοχής, επίσης το 2006 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Ελάτειας με την Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία.
Θα ακολουθήσουν και νέες ανακοίνωσεις με τη στήριξη υποψηφιοτήτων και στους υπόλοιπους Δήμους από τις Ν.Ε. του ΚΚΕ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
Τετάρτη, 28 Ιουλίου 2010
Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας του μέλους του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή Εύβοιας, Γιώργου Μαρίνου, οι Νομαρχιακές Επιτροπές της Περιφέρειας ανακοινώνουν και τους υποψηφίους δημάρχους που θα στηρίξει το ΚΚΕ.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Φθιώτιδας του ΚΚΕ ανακοίνωσε τη στήριξή της στα ψηφοδέλτια της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ» σε Δήμους της Φθιώτιδας.
ΔΗΜΟΣ ΛΑΜΙΕΩΝ
Μπασδέκης Κωνσταντίνος : Υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Λαμιέων
Γεωπόνος, Γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής Φθιώτιδας του ΚΚΕ , Στέλεχος της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Λαμιέων.
ΔΗΜΟΣ ΛΟΚΡΩΝ
Ρούσσης Γιώργος : Υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Λοκρών.
Συνταξιούχος (Βιομηχανικός Εργάτης ΛΑΡΚΟ) , με πλούσια συνδικαλιστική δράση επί σειρά ετών στην ΛΑΡΚΟ, Μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, Πρόεδρος του Περιβαντολογικού συλλόγου Λάρυμνας, με έντονη δράση για την επίλυση μεγάλων λαϊκών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ευρύτερη περιοχή.
ΔΗΜΟΣ ΣΤΥΛΙΔΑΣ
Οικονόμου Χρήστος : Υποψήφιος Δήμαρχος Στυλίδας.
Ιδιωτικός Υπάλληλος, Στέλεχος του ΚΚΕ. Υπήρξε πρόεδρος του Σωματείου της ΛΑΡΚΟ την περίοδο της μεγάλης απεργίας του 1977. Συνδικαλιστής και μέλος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας επί σειρά ετών με πλούσια δράση στο Εργατικό Κίνημα της περιοχής. Υποψήφιος Νομάρχης 1994, 1998 με την Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία Φθιώτιδας.
ΔΗΜΟΣ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ – ΕΛΑΤΕΙΑΣ
Κεφάλας Νίκος: Υποψήφιος Δήμαρχος Αμφίκλειας-Ελάτειας.
Συνταξιούχος Ταχυδρομικός, Στέλεχος ΚΚΕ. Χρόνια συνδικαλιστής στον κλάδο. Δραστηριοποιείτε στους Εργατικούς και Αγροτικούς αγώνες της περιοχής, επίσης το 2006 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Ελάτειας με την Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία.
Θα ακολουθήσουν και νέες ανακοίνωσεις με τη στήριξη υποψηφιοτήτων και στους υπόλοιπους Δήμους από τις Ν.Ε. του ΚΚΕ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)