Ασκληπιείο Δαφνούντος στη Λοκρίδα. Ένα εγκιβωτισμένο Αρχαίο Μνημείο περιμένει να δει το φως!

Αναρτήθηκε από ........  energoipoliteskv.blogspot.com

 Άγιος Κωνσταντίνος Λοκρίδας στα 2005. 

Οι εκσκαφείς των έργων της Π.Α.Θ.Ε πέφτουν πάνω σε αρχαιολογικά κατάλοιπα. 
Αναλαμβάνει η αρχαιολογική σκαπάνη στη συνέχεια και στα δυό επόμενα χρόνια, τα αποτελέσματα των ανασκαφών είναι εντυπωσιακά. Η θέση ταυτίζεται με τον αρχαίο Δαφνούντα, οικοδομικά κατάλοιπα του οποίου ήλθαν για πρώτη φορά στο φως. 

Το σημαντικότερο εύρημα ήταν το ιερό του Ασκληπιού, ένα από τα πληρέστερα διατηρημένα και πρωιμότερα Ασκληπιεία στον ελλαδικό χώρο, εφόσον οι πρώτες ενδείξεις λατρείας ανάγονται στα τέλη του 6ο αι. π.Χ. και η κτιριακή του οργάνωση αρχίζει ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η καταστροφή του συγκροτήματος θα πρέπει να συντελέστηκε στις αρχές του 1ου αι. π.Χ.

Από τις ανακοινώσεις της 14ης Εφορείας Αρχαιοτήτων και της προϊσταμένης Μαρίας Φωτεινής Παπακωνσταντίνου απανθίζουμε:

«Πρόκειται για τον Δαφνούντα, πόλη και λιμάνι των Φωκέων και των Λοκρών, στα σύνορα Επικνημιδίου και Οπουντίου Λοκρίδος. 

Η θέση του σημερινού χωριού του Αγίου Κωνσταντίνου πρέπει να ταυτίζεται με τον αρχαίο λιμένα. 

Για τον Δαφνούντα η κυριότερη πηγή πληροφοριών είναι ο Στράβων (63 π.Χ. - 23 μ.Χ.), στα ''Γεωγραφικά'' του οποίου το όνομα της πόλης αναφέρεται σε διάφορα σημεία, π.χ. σε σχέση με την απόστασή της από άλλες γειτονικές πόλεις, σε σχέση με την καταστροφή της από παλιρροϊκό κύμα μετά από σεισμό, καθώς και σε σχέση με τη θέση της μεταξύ Οπούντιας και Επικνημίδιας Λοκρίδας.

 Όταν ο Στράβων επισκέφθηκε την περιοχή η πόλη ήταν ερειπωμένη και βρισκόταν σε χρήση μόνο το λιμάνι της. Η ταύτιση της θέσης, σύμφωνα με τις αναφορές του Στράβωνα και τα περιορισμένα πριν τις ανασκαφές οικοδομικά λείψανα στην περιοχή, έγινε από ερευνητές στα μέσα του 19ου και στις αρχές του 20ού αι.
................................................................................................
Tο σημαντικότερο εύρημα των ανασκαφών είναι ένα ορθογώνιο κτιριακό συγκρότημα, διαστάσεων 30x15 μ., αποτελούμενο από δύο διαφορετικά κτήρια και υπαίθριους χώρους λατρείας. 

Οι υπαίθριοι χώροι περιλαμβάνουν μια ορθογώνια εσχάρα με υπολείμματα καύσης, βωμό και επτά κυκλικούς λάκκους λαξευμένους στο στέρεο έδαφος. Πληθώρα προϊόντων απόρριψης τελετουργικών πράξεων και θυσιών περιέχονταν σε ορισμένους από τους λάκκους και σε παχύ στρώμα στο χώρο ανατολικά του βωμού, με ίχνη καύσης, κεραμίδες και μικρούς λίθους.

 Περισυλλέχθηκαν αναθήματα, πολλά από τα οποία παραπέμπουν στη λατρεία του Ασκληπιού (χάλκινα ομοιώματα φιδιών, χάλκινα βραχιόλια με απολήξεις κεφαλών φιδιών, ενεπίγραφα όστρακα τελετουργικών αγγείων, μαρμάρινα αγαλμάτια, τμήματα αναθηματικών στηλών κ.ά.).

Σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα, η χρήση του χώρου ως υπαίθριου λατρευτικού ξεκινά από τα τέλη του 6ου αι. π.Χ. και συνεχίζεται κατά τους κλασικούς χρόνους, οπότε κατασκευάζεται το κτήριο Β. Στη συνέχεια, περί τα μέσα του 4ου αι. π.Χ., προστίθεται το κτήριο Α, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι τους αυτοκρατορικούς χρόνους. 

Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα Ασκληπιεία στον ελλαδικό χώρο, καθώς τα περισσότερα κατασκευάζονται από τον 4ο αι. π.Χ., όταν ο ήρωας-θεός γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής και διαδίδεται ευρέως η λατρεία του, η οποία εξακολουθεί να ασκείται μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους.

Μετά το πέρας της ανασκαφής, το οικοδομικό συγκρότημα μεταφέρθηκε περί τα 150 μ. ανατολικότερα, προκειμένου να αποκατασταθεί και να αναδειχθεί."

Η θέση που ήταν κατασκευασμένο το αρχαίο κτιριακό συγκρότημα είναι έξοχη από άποψη μικροκλίματος, θέας και φυσικής ομορφιάς. Και όλα αυτά ήταν παράγοντες που λαμβάνονταν σοβαρά υπόψιν στα Ασκληπιεία, μιας και η ίαση είχε από όσο γνωρίζουμε ολιστική αντιμετώπιση και δεν περιορίζονταν σε απλή θεραπεία των συμπτωμάτων.

 Το ίδιο το κτίριο είναι προσανατολισμένο τόσο στην Ανατολή όσο και στο Νότο.

 Ο Ανατολικομεσημβρινός αυτός προσανατολισμός θεωρείται ο υγιέστερος και ο πλέον ευνοϊκός για την ανθρώπινη διαβίωση. Ακόμη, κοντά στο χώρο του μνημείου, υπάρχει νερό τρεχούμενο και σπήλαιο μεγάλων διαστάσεων ώστε να φιλοξενεί ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Και τα δύο αυτά στοιχεία -απ'όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε- έπαιζαν επίσης σημαντικό ρόλο σε θεραπευτικές διαδικασίες, σε πολλά Ασκληπιεία.

Ο επισκέπτης σήμερα στέκει κάπως αμήχανος βλέποντας τα τεράστια "κιβώτια" που εμπεριέχουν το αρχαίο οικοδόμημα.

 Είναι όμως σιωπή όχι της λήθης, αλλά της ελπίδας ότι τούτες οι αρχαίες πέτρες θα ξαναδούν το φως για να μας πουν τις ιστορίες τους.

 Κι ο έχων ώτα, ακουέτω!

Από .......  centralgreece