Εργασιακές σχέσεις και Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

Αναρτήθηκε από .... energoipoliteskv.blogspot.com

Εργασιακές σχέσεις και Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

του Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου , Φυσικού,
 πρώην προέδρου της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας και πρώην αιρετού στο ΠΥΣΔΕ Φθιώτιδας 
 

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η διπλή εκδήλωση της ΕΛΜΕ Φθιώτιδας με θέμα «Εργασιακές σχέσεις και Αξιολόγηση» στην Αταλάντη την Τετάρτη 3-4-2013 και στη Λαμία τη Πέμπτη 4-4-2013.

Στη γεμάτες  από εκπαιδευτικούς  αίθουσες  του Δήμου Λοκρών και του  Εργατικού  Κέντρου  Φθιώτιδας, οι ομιλητές ανέλυσαν με απλό και κατανοητό τρόπο, τη κατάσταση που επικρατεί  στα σχολεία όλης της χώρας. Με παραδείγματα και εμπεριστατωμένες αναφορές για τα ισχύοντα σε άλλες  χώρες, κατέδειξαν το χαρακτήρα που παίρνει σ’ αυτή τη φάση η προωθούμενη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Σε μια περίοδο που το Δημόσιο σχολείο στη χώρα μας υποβαθμίζεται συστηματικά, η προωθούμενη αξιολόγηση υποτάσσεται στα κελεύσματα της Τρόικας – εξωτερικού και εσωτερικού για την αναγκαιότητα απολύσεων εκπαιδευτικών. Ήδη  οι απολύσεις στο χώρο της εκπαίδευσης έχουν πάρει το χαρακτήρα «πογκρόμ»  αφού 20 με 25 περίπου χιλιάδες εκπαιδευτικοί με συμβάσεις εργασίας είναι πλέον απολυμένοι και άνεργοι.

Οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας εργάζονται με αυταπάρνηση, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους σε μια εποχή απαξίωσης της εργασίας και της προσφοράς παρά τις ισχνές αμοιβές που τους δίνονται (οι κατώτερες στην ευρωζώνη). Το Δημόσιο σχολείο στέκει ακόμα όρθιο σήμερα,  χάρις στην προσπάθεια των εκπαιδευτικών.

Η κυβέρνηση του μνημονίου και της υποτέλειας σήμερα στοχοποιεί τον εκπαιδευτικό, θέλοντας να τον καθυποτάξει, να τον κάνει άβουλο ανθρωπάκι που θα προωθεί άκριτα τα σχέδιά της  για φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, υπηρετώντας τα σχέδια των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ που εκφράζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας στην Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας.

Για πρώτη φορά, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ανατίθεται η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών σε αξιολογικούς φορείς του εξωτερικού αλλά και σε ιδιωτικές εταιρείες, αποδεικνύοντας στην πράξη ποια συμφέροντα και ποιο εκπαιδευτικό όραμα υπηρετεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Ήδη η εταιρεία «Intraway» αξιολόγησε πέρσι τους εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης, ενώ φέτος η εταιρεία «Διαδικασία Α.Ε.», που παρέχει συμβουλευτική και μάνατζμεντ σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αξιολογεί το πρόγραμμα των σχολείων του αναμορφωμένου προγράμματος. Η αξιολόγηση αποτελεί συνεπώς τον  πολιτικό μοχλό για την εμπέδωση των επιχειρηματικών συμφερόντων στη δημόσια εκπαίδευση, στην προοπτική ενός σχολείου  που όχι μόνο θα εξυπηρετεί την επιχειρηματική δράση, αλλά που και το ίδιο θα λειτουργεί ως επιχειρηματίας.

Με τη συγκρότηση της ΑΔΙΠΠΔΕ  (δήθεν ανεξάρτητη αρχή αξιολόγησης- αλλά πλήρως εξαρτημένη και κομματικοποιημένη) η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων θα πραγματοποιείται με βάση τις επιδόσεις των μαθητών, προδιαγράφοντας νέες εξετάσεις για όλους τους μαθητές τόσο στην πρωτοβάθμια, όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ανεξάρτητα από την κοινωνική προέλευσή τους και την κοινωνική σύνθεση των σχολείων και των επιμέρους  περιοχών.

Η διδασκαλία των μαθημάτων θα επικεντρωθεί, αναπόφευκτα, στις μετρήσιμες επιδόσεις από το δημοτικό σχολείο βάζοντας στο περιθώριο κάθε στοιχείο πραγματικής γενικής μόρφωσης και κριτικής συνειδητοποίησης. Τα σχολεία με εργατική ή αγροτική κοινωνική σύνθεση  είναι πιο πιθανόν να χαρακτηριστούν ως αναποτελεσματικά και να συγχωνευτούν ή να κλείσουν.

Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση, όπως και συνολικότερα για την Δημόσια Παιδεία που έχει ανάγκη ο λαός, αντικειμενικά δεν είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών, αλλά και των εργαζόμενων γονιών, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αφού ο σχεδιασμός των κυβερνώντων είναι ένα σχολείο υποταγμένο στους νόμους  της αγοράς που  κατηγοριοποιεί τα σχολεία και τα παιδιά και φτιάχνει μια Παιδεία αντίθετη με τις ανάγκες του απλού λαού.

Στο δικό μας αξιακό σύστημα ο «αδύναμος», αυτός που δεν πέτυχε τους στόχους  που θέτει το αναλυτικό πρόγραμμα, συνήθως λόγω αντικειμενικών συνθηκών, δεν πρέπει να τιμωρείται,  να πετιέται στον καιάδα και να απολύεται,  αλλά να βοηθιέται, να επιμορφώνεται  και να υποστηρίζεται. Αυτή είναι μια θεμελιακή διαφορά για το πως αντιλαμβανόμαστε «εμείς» και «αυτοί» την σχέση ατόμου και κοινωνίας και άρα την αξιολόγηση του ενός από τον άλλο. Και αυτό δεν πρέπει να προσπερνιέται σαν «λεπτομέρεια», ειδικά την εποχή του 1,5 εκατομμυρίων ανέργων.

Ο εκπαιδευτικός που θέλουμε, πιθανότατα δεν θα «περάσει» την αξιολόγηση του ΠΔ. Κι ας είναι απ’ εκείνους τους δασκάλους που οι μαθητές τους θυμούνται μετά από χρόνια,
κι «ας μαθαίνει γράμματα» τα παιδιά.

◊    Γιατί θα είναι συλλογικός και όχι ατομικοποιημένος - ανταγωνιστικός στην καθημερινότητά του στο σχολείο.

◊    Γιατί θα διατηρεί την επιστημονική και κοινωνική-πολιτική ανεξαρτησία του.

◊    Γιατί η συνεχής επιμόρφωσή του θα υπαγορεύεται από την ανάγκη να νοιώθει επαρκής απέναντι στους μαθητές του και όχι από την ανάγκη να καταθέτει περισσότερα χαρτιά παρακολούθησης σεμιναρίων από ότι οι συνάδελφοί του.

◊    Γιατί δεν θα είναι πειθήνιος και άλαλος κρατικός υπάλληλος.

Όλα αυτά που περιέγραψα, είναι με απλά λόγια η λογική του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που έδωσε στη δημοσιότητα ο υπουργός Παιδείας. Το σχέδιο αυτό, σε συνδυασμό με τον νόμο 4024/11, εξαρτά άμεσα  τον μισθό και την υπηρεσιακή εξέλιξη των εκπαιδευτικών από το αποτέλεσμα της αξιολόγησής τους. Τους  ωθεί σε έναν χωρίς όρια ανταγωνισμό για το ποιος θα αναδειχθεί «καλύτερος», καθώς προβλέπει ότι οι «προακτέοι» εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να είναι όλοι, αφού δεν  θα ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο μάλιστα θα  μειώνεται με υπουργικές αποφάσεις κάθε δύο χρόνια, «ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες». Είναι σαν να μπαίνει ο εκπαιδευτικός στην τάξη στην αρχή της χρονιάς και να λέει στους μαθητές του: «Όσο καλές επιδόσεις και να έχετε, όσο καλά να γράψετε στις εξετάσεις, μόνο το 60% από σας θα προαχθεί στην άλλη τάξη». Γι αυτό σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η συλλογική δράση,  η αντίσταση και η ανατροπή αυτής της πολιτικής είναι αναγκαία.

Στις μέρες που ζούμε  δεν συζητάμε ακαδημαϊκά για την αναγκαιότητα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Αυτή η αξιολόγηση επιβάλλεται για να προωθήσει τις απολύσεις, υποταγμένη καθαρά στις επιταγές της Τρόικας και τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Επιβάλλεται λοιπόν ένα μεγάλο ΟΧΙ.

Η ανατροπή αυτής της πολιτικής ας είναι  το διακύβευμα σήμερα.

Λαμία 7 Απριλίου 2013

Υ. Γ. Κάνω αυτή τη παρέμβαση κωδικοποιώντας τις απόψεις που κατατέθηκαν, γιατί παρόλη την επιτυχία της εκδήλωσης κάποια τοπικά μέσα ενημέρωσης υποβάθμισαν τη σημασία της, ηθελημένα ή αθέλητα.