Δελτίο Τύπου
Ένα χρόνο μετά το φιάσκο της Κοπεγχάγης, εξακολουθεί να μην υπάρχει στις κυβερνήσεις και τους διαπραγματευτές η πολιτική βούληση για δίκαιη και αποτελεσματική παγκόσμια συμφωνία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα στον πιο κρίσιμο παίκτη, τις ΗΠΑ, το ενδιαφέρον και οι προτεραιότητες για κάτι τέτοιο φαίνεται πως έχουν υποχωρήσει σημαντικά από πέρυσι, ενώ η ΕΕ αδυνατεί να παίξει στην προσπάθεια αυτή τον ηγετικό ρόλο που της αναλογεί.
Με δεδομένη τη μέχρι τώρα συλλογική αυτή αποτυχία, είναι καθήκον της ΕΕ να δώσει πνοή στις διεθνείς διαπραγματεύσεις εξασφαλίζοντας τουλάχιστον την υιοθέτηση αποφάσεων σε συγκεκριμένα κρίσιμα θέματα που θα καθορίσουν και το πλαίσιο μιας μελλοντικής συνολικής συμφωνίας.
Για τους Οικολόγους Πράσινους, οι αποφάσεις που κατ’ ελάχιστον πρέπει να υιοθετηθούν στο Κανκούν έχουν να κάνουν με:
- Το πλαίσιο καταγραφής και παρακολούθησης των απορροφήσεων CO2 από τα δάση και την παροχή δίκαιων και βιώσιμων κινήτρων σε αναπτυσσόμενες χώρες να περιορίσουν την αποδάσωση
- Το μηχανισμό παροχής «κλιματικής βοήθειας» από τις πλούσιες προς τις αναπτυσσόμενες χώρες
- Τη δυνατότητα των φτωχότερων χωρών να αποκτήσουν πρόσβαση σε καθαρές τεχνολογίες
Μια από τις αποτυχίες της Κοπεγχάγης ήταν η ζημιά στις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πλούσιων και αναπτυσσόμενων κρατών. Η ζημιά αυτή κάθε άλλο παρά έχει επουλωθεί από τότε. Χαρακτηριστικό είναι πως δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί ούτε καν οι υποσχέσεις της Κοπεγχάγης για άμεση χρηματοδότηση ύψους 30 δις δολαρίων. Η ΕΕ έχει εδώ σημαντικό μερίδιο ευθύνης, με την προσπάθειά της να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της μέσω δανείων και μεταφορά κονδυλίων από υφιστάμενους προϋπολογισμούς για ανθρωπιστική βοήθεια, συμψηφίζοντας έτσι τις δεσμεύσεις για το κλίμα με ήδη υφιστάμενες υποχρεώσεις της.
Το άλλο κρίσιμο ζήτημα έχει να κάνει με το πόσο φιλόδοξες είναι οι δεσμεύσεις για μειώσεις εκπομπών. Είναι κοινός τόπος πλέον στους επιστήμονες πως ο στόχος της ΕΕ (από το 2007) για μειώσεις 20% μέχρι το 2020 είναι εντελώς ανεπαρκής. Η άμεση αναβάθμιση της δέσμευσης της ΕΕ σε μειώσεις 30% θα είναι όχι μόνο περισσότερο συμβατή με τις προκλήσεις για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ταυτόχρονα θα αποτελέσει ένα ερέθισμα για αναζωογόνηση των διαπραγματεύσεων, κίνητρο για τις υπόλοιπες χώρες να προχωρήσουν σε πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις και χειρονομία καλής θέλησης για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με τις χώρες του Νότου.
Με δεδομένη τη μέχρι τώρα συλλογική αυτή αποτυχία, είναι καθήκον της ΕΕ να δώσει πνοή στις διεθνείς διαπραγματεύσεις εξασφαλίζοντας τουλάχιστον την υιοθέτηση αποφάσεων σε συγκεκριμένα κρίσιμα θέματα που θα καθορίσουν και το πλαίσιο μιας μελλοντικής συνολικής συμφωνίας.
Για τους Οικολόγους Πράσινους, οι αποφάσεις που κατ’ ελάχιστον πρέπει να υιοθετηθούν στο Κανκούν έχουν να κάνουν με:
- Το πλαίσιο καταγραφής και παρακολούθησης των απορροφήσεων CO2 από τα δάση και την παροχή δίκαιων και βιώσιμων κινήτρων σε αναπτυσσόμενες χώρες να περιορίσουν την αποδάσωση
- Το μηχανισμό παροχής «κλιματικής βοήθειας» από τις πλούσιες προς τις αναπτυσσόμενες χώρες
- Τη δυνατότητα των φτωχότερων χωρών να αποκτήσουν πρόσβαση σε καθαρές τεχνολογίες
Μια από τις αποτυχίες της Κοπεγχάγης ήταν η ζημιά στις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πλούσιων και αναπτυσσόμενων κρατών. Η ζημιά αυτή κάθε άλλο παρά έχει επουλωθεί από τότε. Χαρακτηριστικό είναι πως δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί ούτε καν οι υποσχέσεις της Κοπεγχάγης για άμεση χρηματοδότηση ύψους 30 δις δολαρίων. Η ΕΕ έχει εδώ σημαντικό μερίδιο ευθύνης, με την προσπάθειά της να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της μέσω δανείων και μεταφορά κονδυλίων από υφιστάμενους προϋπολογισμούς για ανθρωπιστική βοήθεια, συμψηφίζοντας έτσι τις δεσμεύσεις για το κλίμα με ήδη υφιστάμενες υποχρεώσεις της.
Το άλλο κρίσιμο ζήτημα έχει να κάνει με το πόσο φιλόδοξες είναι οι δεσμεύσεις για μειώσεις εκπομπών. Είναι κοινός τόπος πλέον στους επιστήμονες πως ο στόχος της ΕΕ (από το 2007) για μειώσεις 20% μέχρι το 2020 είναι εντελώς ανεπαρκής. Η άμεση αναβάθμιση της δέσμευσης της ΕΕ σε μειώσεις 30% θα είναι όχι μόνο περισσότερο συμβατή με τις προκλήσεις για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ταυτόχρονα θα αποτελέσει ένα ερέθισμα για αναζωογόνηση των διαπραγματεύσεων, κίνητρο για τις υπόλοιπες χώρες να προχωρήσουν σε πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις και χειρονομία καλής θέλησης για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με τις χώρες του Νότου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου