Πριν από 2400 χρόνια ο Πλάτων προμήνευσε αυτό που σήμερα συμβαίνει. Προμήνευσε δηλαδή την μαζική υποταγή των συνειδήσεων των λαών. Ο καθένας από εμάς ξεσηκώνεται πολλές φορές και «ζητά τα ρέστα» από τους πολλούς που δεν αντιδρούν σε κάποια κυβερνητική απόφαση που δε συμφωνεί με την άποψη της πλειοψηφίας. Ποτέ όμως δε σκεφτόμαστε ότι κι εμείς είμαστε μέσα στους πολλούς. Κι εμείς ανήκουμε στο πλήθος που παθητικά και άβουλα δέχεται τα πάντα. Την υποτονική μας μάλιστα αντίδραση, αντί να τη στρέψουμε εναντίον αυτών που είναι οι «ένοχοι» για τα αντιλαϊκά μέτρα ,τη στρέφουμε εναντίον του λαού που δεν αντιδρά, εκτονώνοντας έτσι τη στιγμιαία οργή μας. Το ίδιο κάνουν όλοι και συνεχίζουμε να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Στο έργο αυτό που λέγεται «βιομηχανία υποταγής συνειδήσεων». Γιατί όμως βιομηχανία; Διότι απλούστατα φίλοι μου το εγχείρημα της υποταγής συνειδήσεων των λαων έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις παγκόσμια, που μόνο η λέξη βιομηχανία θα μπορούσε να το εκφράσει πληρέστερα και ακριβέστερα....
Ο Πλάτων λοιπόν στο μύθο του σπηλαίου(Πολιτεία Ζ’) θεωρεί ότι οι άνθρωποι ελέγχονται όταν είναι αμόρφωτοι και κυρίως ακαλλιέργητοι και την απαιδευσία την αποδίδει κυρίως στη δυνατότητα των λίγων να παίζουν παιχνίδια στην πλάτη των πολλών.
Μας λέει λοιπόν ο Πλάτων (σε ελεύθερη μετάφραση): ...
Φανταστείτε λοιπόν ανθρώπους που κατοικούν αναγκαστικά μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη.
Ήδη ο Πλάτων μας δίνει ένα αποπνικτικό περιβάλλον διαβίωσης των ανθρώπων. Παρόμοιο με αυτό στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς έχει εγκλωβιστεί. Απλά εμείς το ονομάζουμε αντί για σπηλιά «λούκι» ή «τούνελ». Οι λέξεις «λούκι» και «τούνελ» μάλιστα δεν είναι τυχαίες αλλά δόθηκαν από τη νέα τάξη με δύο σκοπούς: α) Να μας πείσουν ότι είμαστε αναγκαστικά εγκλωβισμένοι σε ένα τρόπο ζωής, από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, αφού και το λούκι και το τούνελ μας περιβάλλουν αναγκαστικά από παντού. Καθώς μάλιστα η σύγχρονη ζωή «τρέχει» με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, είναι αδύνατο να σταματήσουν οι λαϊκές μάζες να κινούνται στο λούκι που τις έβαλαν, από το αν γυρίσουν σε τρόπους διαβίωσης πιο ήπιους, πιο ελεύθερους και προπαντός πιο ανθρώπινους. Έτσι δεχόμαστε την καταπίεση από την οποία είμαστε ανίκανοι να ξεφύγουμε με τις υπάρχουσες συνθήκες. Ωστόσο επειδή η καταπίεση φέρνει αντίδραση και ίσως και έκρηξη της λαϊκής οργής, χρησιμοποίησαν τους όρους «λούκι» και «τούνελ» γιατί και οι δύο αυτές έννοιες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την άκρη ή το τέλος ή αν προτιμάτε την έξοδο. Έτσι δίνουν την κατάλληλη δόση ελπίδας «κάπου στο βάθος» η οποία είναι παραπλανητική. Η Ελπίδα ξέρετε είναι ένα πολύ βασικό στοίχειο που εκτονώνει τα συγκρουσιακά συναισθήματα των λαών ή των ατόμων, ώστε να πορεύονται στη ζωή τους υποταγμένοι και στο περίμενε χάρη στην «ενδεχόμενη» ελπίδα.
Μέσα σε αυτή την σπηλιά λοιπόν οι άνθρωποι είναι αλυσοδεμένοι από την παιδική τους ηλικία στα πόδια και στον αυχένα ώστε να μένουν καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μην μπορούν να στρέψουν τα κεφάλια τους και να δουν τριγύρω(ελλείψει της κριτικής ικανότητας και της υπέρμετρης επανάληψης των ίδιων συνηθειών-κοινώς βρίσκουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος). Είναι δηλαδή αναγκασμένοι να κοιτούν μόνο μπρος προς το ίδιο τοίχωμα της σπηλιάς. Πίσω τους καίει μια δυνατή φωτιά σε αρκετή απόσταση, ώστε να ρίχνει τις ανταύγειες της στο τοίχωμα της σπηλιάς που βλέπουν αναγκαστικά όλοι αυτοί που από παιδιά είναι αλυσοδεμένοι εκεί μέσα. Ανάμεσα στη δυνατή φωτιά και τους αλυσοδεμένους υπάρχει ένα τοιχάκι(πάγκος) σαν αυτό που έχουν οι ταχυδακτυλουργοί για να κάνουν πάνω του τα «θαύματα» τους. Πάνω στο τοιχάκι μεταφέρονται από κάποιους επιτήδειους αγαλματίδια(κούκλες) ανθρώπων, ζώων και αντικειμένων κατασκευασμένων από κάθε είδους υλικά. Οι σκιές από τις κούκλες(που δημιουργούνται λόγω της δυνατής φωτιάς) πέφτουν στο τοίχωμα που οι αλυσοδεμένοι αναγκαστικά και αποκλειστικά κοιτούν. Οι δεσμοφύλακες που κουνούν τις κούκλες μιλούν, σαν να μιλούν οι κούκλες(κάτι αντίστοιχο με το κουκλοθέατρο και τον Καραγκιόζη). Έτσι σε όλη τους τη ζωή βλέπουν τις σκιές και τις μαριονέτες και θεωρουν ότι ο αντίλαλος από τις ομιλίες των δεσμοφυλακων είναι οι φωνές των σκιών που βλέπουν στο τοίχωμα. Θεωρουν ότι το θέατρο των σκιών είναι η πραγματικότητα γύρω τους.
Αυτό σημαίνει βέβαια πως οι άνθρωποι είναι αλυσοδεμένοι με τα προβλήματα της καθημερινότητας που οι «δεσμοφύλακες» τους έχουν επιβάλλει. Αυτό όπως γνωρίζετε(θέλω να πιστεύω) συμβαίνει σήμερα κατά κόρον καθώς η νέα τάξη προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή των λαών με αυτά που επιβάλλει μέσω της προσπάθειας της για παγκόσμια κυριαρχία. Μια απλή ματιά μακριά από την τηλεόραση και τον Τύπο(τα βασικά όργανα που έχει στην κατοχη της η νέα τάξη ώστε να επιβάλλει την κυριαρχία της) θα μας επέτρεπε να δούμε πολλά. Μια απλή παρομοίωση του Πλατωνα περίπου δυόμισι χιλιετίες πριν μας ωθεί να αντιληφθούμε την κατασταση που επικρατεί γύρω μας.
Ας συνεχίσουμε όμως με τον Πλάτωνα:
Έστω ότι τώρα ερχότανε μια μέρα η λύτρωση και κάποιος λυνόταν από τα δεσμά του και λόγω της πολύχρονης ακινησίας(στην περίπτωση μας έλλειψη κριτικής σκέψης) με πόνους έστρεφε το κεφάλι δεξιά και αριστερά στην αρχή δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί τίποτα. Και αν ακομή κάποιος του έλεγε ότι όλα αυτά που έβλεπε ως τώρα ήταν πλάνητικά και ότι μόνο αυτά που βλέπει από δω και πέρα είναι η πραγματικότητα, θα τον πίστευε; Κι αν αναγκαζόταν να δει προς το φως που δημιουργούσε τις σκιές από τις μαριονέτες δε θα πονούσαν τα μάτια του και δε θα γυρνούσε άραγε σε αυτά που θεωρούσε ως τώρα ως πραγματικότητα;
Μας λέει λοιπόν ότι αν έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε κάποιος να μπορέσει να δει μέσα από τις παρωπίδες(προπαγάνδες)που φορούσε θα διαπίστωνε ότι η πραγματικότητα είναι οδυνηρη. Το πρώτο μάλιστα πράγμα που θα έκανε, θα ήταν να προσπαθήσει να πείσει τον ευατό του ότι όλα αυτά ψέματα και αμέσως θα γυριζε στην εικονική πραγματικότητα που ζούσε ως τώρα, στην οποία αισθανόταν ασφαλής και «βολεμένος»(!)(Μήπως δε συμβαίνει σημερα αυτό όπου έχουμε γεμίσει αετονύχηδες και κάθε λογής βολεψάκια)
Πόσο αληθινός είναι ο Πλάτωνας;
Με Σεβασμό…
ΥΓ: Τελικά οι «μύθοι» του Πλάτωνα μόνο μύθοι δεν αποδεικνύονται όπως θέλουν κάποιοι να νομίζουμε……
http://oichalia.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου