Αφού επί σειράν δεκαετιών συναλλάχθηκαν (διαπλέχθηκαν) με περισσή αλαζονεία με το διαβρωμένο μέχρι τα μπούνια πολιτικό σύστημα, κι αφού επί τουλάχιστον έξι έτη ανέβαλλαν την προειλημμένη απόφαση ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας από πρόσωπο των επιχειρηματικών τζακιών, προσβλέποντας στην συνέχιση της αγαστής συνεργασίας τους με τα κόμματα εξουσίας, φαίνεται ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τους μεγάλους εκφραστές της διαπλοκής και της ρεμούλας.
Έτσι, προφανώς αποφασίστηκε - από το μεγάλο κεφάλαιο και τους εκφραστές του καπιταλιστές - ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να διαρρήξει την αρμονική - επ' ωφελεία και των δύο - συνεργασία, και να κηρύξουν τον πόλεμο στο πολιτικό σύστημα, με την ομιλία του Προέδρου του ΣΕΒ, ενώπιον της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας.
Και βέβαια ο χρόνος επιλέχτηκε εξ αιτίας των παρακάτω παραγόντων:
•Δεν θεωρούν ότι χρειάζονται πλέον τον έτερο "καππαδόκη". Γιατί πλέον όλα δείχνουν πως η λαϊκή δύναμη που διατέθηκε προς το ΠΑΣΟΚ έχει πλέον μειωθεί σημαντικά και προβλέπουν ότι σε ορίζοντα λίγων ακόμη μηνών θα έχει εξαλειφθεί στο μεγαλύτερο μέρος της.
•Η πιθανή επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων θα είναι τέτοια που δεν θα είναι δύσκολο να υπάρξει μια μεταστροφή του σε επιλογές διακυβερνήσεις "αναζητώντας" "άφθαρτους" και επιτυχημένους επιχειρηματίες, με δεδομένο ότι το πολιτικό σύστημα οδεύει προς κατάρρευση.
•Η κατ' ουσίαν διακυβέρνηση από την Τρόϊκα θεωρείται πως ευνοεί τον σχεδιασμό αυτόν του επιχειρηματικού κόσμου, και βέβαια υπάρχουν και ανάλογα παραδείγματα σε άλλες χώρες που δέχθηκαν τις "υπηρεσίες" του ΔΝΤ (βλέπε Ουγγαρία, Αργεντινή κλπ)
Φυσικά για την επίτευξη των στόχων τους θα πρέπει απαραίτητα να υπάρξει και η ηγετική φυσιογνωμία που θα πρέπει να συγκεντρώνει μια σημαντική αποδοχή από μέρους των λαϊκών στρωμάτων.
Και μπορεί οι σφυγμομετρήσεις να δίνουν προβάδισμα στον ΚΑΝΕΝΑ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολίτες θα μπορούσαν να αποδεχθούν τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ.
Με δεδομένα τα παραπάνω, και για χάριν του σεναρίου, ήδη χαρακτηρίζονται καμμένα χαρτιά τα ονόματα της κ. Αγγελοπούλου και του κ. Βγενόπουλου. Για την κ. Αγγελοπούλου, μάλλον είναι αργά γιατί και οι Ολυμπιακοί -που θα μπορούσαν να της προσθέσουν πόντους - πλέον θεωρούνται μια από τις κύριες αιτίες (βλέπε μίζες, διαπλοκή κλπ) για την κατάντια της χώρας, αλλά και η άτακτη απόσυρσή της από το επιχειρηματικό πείραμα του Ελεύθερου Τύπου απέδειξε ότι διαθέτει περιορισμένη εμβέλεια.
Όσο για τον κ.Βγενόπουλο θα μπορούσε να του αφιερωθεί το τραγούδι "ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο". Η μεγάλη προβολή που του εξασφάλισαν τα μεγαλοκάναλα δεν ήταν αρκετή να αντισταθμίσει τις ευθύνες του στην υπόθεση του άδικου χαμού των τριών νεαρών εργαζομένων στην ΜΑΡΦΙΝ.
Και βέβαια δεν μπορεί να θεωρείται λύση ο κηρύξας τον πόλεμο κ. Δασκαλόπουλος, γιατί θεωρείται λίγος και αποτυχημένος επιχειρηματίας και από κύκλους του συναφιού του.
Η πιθανότητα της πλαγιοκόπησης από το Μητσοτακικέϊκο δεν μπορεί να σταθεί σοβαρά γιατί η Ντόρα θεωρείται φθαρμένο πολιτικό προϊόν και κανέναν δεν μπορεί να πείσει η όψιμη κριτική στο πολιτικό σύστημα που την τελευταία εξαετία εκφραζόταν κύρια και από την ίδια, με όλες τις ευθύνες που της αναλογούν (Ζήμενς, Καραβέλας, Χριστοφοράκος κλπ).
Έτσι μπορεί ο πόλεμος να ξεκίνησε αλλά με κρυμμένο για την ώρα "ηγέτη".
Και δεν πρέπει να λησμονείται: Η αντίδραση του λαού δεν εστιάζεται μόνο ενάντια στο πολιτικό σύστημα -που σίγουρα έχει τις βαρύτατες ευθύνες - αλλά και σε όλες τις διαβρωμένες εξουσίες και θεσμούς (Τύπος και ΜΜΕ, Δικαιοσύνη, επιχειρηματίες, εκκλησία)
Και δεν θα μας σώσει μια βροχή, ούτε καν μια καταιγίδα.
Χρειάζεται να αρχίσει να ταρακουνάει ο αναμενόμενος λαϊκός σεισμός.
Από....activist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου