Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τρώγονται μόνο για τις καρέκλες και τις υποψηφιότητες. Τρώγονται και για τα λεφτά. Οπως αναρίθμητες νοικοκυρές συντήρησαν έναν αποτυχημένο γάμο ενώ ήθελαν διακαώς διαζύγιο, έτσι και ο Συνασπισμός παραμένει κάτω από την κοινή στέγη εξ ανάγκης. Δεν έχει τα οικονομικά φόντα να κατέλθει αυτόνομα στις εκλογές αφού ο χωρισμός αυθωρεί θα παραδώσει τον κουμπαρά στις Συνιστώσες. Στην περίπτωση που η Κουμουνδούρου έθετε μοναχική υποψηφιότητα, θα ξεκινούσε από την αρχή ως γκρουπούσκουλο αφήνοντας όλα τα προνόμια της κοινοβουλευτικής παράταξης στα δέκα συμπληρώματα της πολιτικής σύμπραξης. Τα μεγάλα λόγια για την ενότητα είναι πρόφαση και ταυτόχρονα αποτελούν μοιραίο σφάλμα του κ. Αλέξη Τσίπρα. Οπως οι καταπιεσμένες σύζυγοι σε δυσλειτουργικές οικογένειες, έτσι και ο πρόεδρος έχασε την αυτοεκτίμησή του. Τον δικαιολογούμε γιατί όντας εγκλεισμένος σε πολιτικά γραφεία, έχοντας να αντιμετωπίσει καθημερινά τα γεροντοφρικιά της Αριστεράς και τύπους του περιθωρίου, δεν βλέπει το όλον.
Δεν θέλουμε να κακοκαρδίσουμε κανέναν αλλά, όπως και να το κάνουμε, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όλα ίσια και όμοια. Υπάρχει ηγεμονικό σχήμα και το ήξεραν όλοι από πριν. Ο Συνασπισμός δεν μπορεί να κατηγορείται για ηγεμονισμό όταν μπαίνει πλάι πλάι σε οργανώσεις με ελάχιστα μέλη και αμφίβολη επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Εν ολίγοις, δεν απειλείται με εξαφάνιση η εναλλακτική Αριστερά επειδή πέντε μαοϊκοί κάνουν τσιριμόνιες. Ο Συνασπισμός έχει την ιστορία, τα στελέχη, τη δυναμική ώστε να καταθέτει τις δικές του προτάσεις χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν. Αν τα βάλουμε όλα κάτω, οι δέκα συνεργάτες δεν έφεραν κάτι καινούργιο στην πολιτική συζήτηση απλούστατα επειδή όσα πρεσβεύουν είναι είτε γνωστά στην υφήλιο είτε ξεπερασμένα. Ο Συνασπισμός δεν ωφελήθηκε ούτε στα κουκκιά ούτε στην πολιτική του από την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό .........γιατί οι συμμετέχοντες δεν προσήλθαν κομίζοντας απόψεις αλλά κρατώντας σημαίες. Για τις Συνιστώσες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ξαφνικά απέκτησαν υπόσταση πέραν των συνόρων των Εξαρχείων. Για να μην προσπερνάμε τα πρακτικά ζητήματα, είδαν μπροστά τους έδρανα. Ορισμένοι λένε ότι με την πιθανή διάσπαση- αυτήν που απεφεύχθη το Σάββατο- είδαν λεφτά και γυάλισε το μάτι τους. Η αποχώρηση του Συνασπισμού θα άφηνε ορφανά κεφάλαια για να συντηρούν γραφεία, να εκδίδουν έντυπα και να παραμελούν δουλειές χάριν του πολιτικού στοχασμού. Μιλάμε για 5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο που προσώρας πάνε σε ποσοστό 75% στον Συνασπισμό. Τα υπόλοιπα μοιράζονται διά του δέκα, στα λιμά της συμμαχίας.
Ε να πρακτικό πνεύμα επικράτησε στην Κουμουνδούρου: η άποψη να φανούν ενωμένοι ώστε να εκλεγούν. Ο πρόεδρος παραπλανήθηκε και επείσθη ότι θα χρεωνόταν προσωπικά τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς έγινε άραγε αυτή η γυριστή, από εκεί δηλαδή που ομιλούσαν με υπευθυνότητα και ωριμότητα λέγοντας ότι ο Συνασπισμός θα είναι υποψήφιος και όποιος θέλει ακολουθεί; Πώς ξαφνικά έγινε η μοιρασιά της αρχηγίας στα ένδεκα και αυτό παρουσιάστηκε ως εφαρμόσιμο μοντέλο διοίκησης; Θα ήταν εντελώς διαφορετικό αν η συμμετοχική προεδρία προέκυπτε από απόλυτη συνεννόηση, αν δηλαδή συμφωνούσαν να μην έχουν επικεφαλής γιατί όλοι .επιθυμούν να υπηρετούν ως απλά μέλη την παράταξη. Αντιθέτως, έφτασαν σε αυτή τη λύση γιατί όλοι έχουν τεράστια δίψα για εξουσία και προβολή. Ο μόνος διαφορετικός σε αυτό το άχαρο πανηγύρι είναι ο κ. Τσίπρας, ο οποίος είχε τα ηνία και τα παραχώρησε. Μπορεί να είναι ένα πολιτικό λάθος, μια εσφαλμένη αξιολόγηση των συνθηκών, εν τούτοις φάνηκε ότι δεν έχει κανένα πάθος με την καρέκλα του.
Ο κ. Τσίπρας έχει αναμφίβολα πολλές αρετές, πλην όμως έχει κακές επιρροές. Η εναλλακτική Αριστερά τελικά χαλάει τους ανθρώπους. Μέσα από τις συνεχείς διασπάσεις, τις αψιμαχίες τού τίποτα και τις άγονες αντιπαραθέσεις οι σύντροφοι γίνονται κοκόρια και λαλούν όλοι ταυτόχρονα. Ποια θα είναι η τύχη του νεαρού προέδρου αν παραμείνει στον χώρο; Θα γίνει ένας Κύρκος Τιμωρός, θα φτιάξει εποχική ομάδα σαν τον Μπανιά ή μήπως θα εξελιχθεί σε Γλέζο που με μεγάλη ταπεινότητα δήλωνε προχθές: «Εγώ έβαλα το 2000 τον ΣΥΝ στη Βουλή»; Θα γίνει άραγε ο Τσίπρας σαν τον δάσκαλό του τον Αλαβάνο, τον πρώτο και καλύτερο στην κοκορομαχία; Ολα αυτά είναι, αν μη τι άλλο, πολύ λυπηρά.
Από kafeneio-gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου