Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΙΟΡΙΣΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ!!!

Αναρτήθηκε από.......   energoipoliteskv.blogspot.com


ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ: ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΧΤΥΠΑΕΙ «ΚΟΚΚΙΝΟ», Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΕΡΙΖΕΙ,  ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΑΥΞΑΝΟΥΝ, ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΤΣΟΚΟΒΕΙ ΜΙΣΘΟΥΣ-ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΑΛΛΑ ...



Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΙΟΡΙΣΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΟΥ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ  ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ, 
ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ!!!

Την ώρα που η χώρα διαλύεται,  η φτώχεια σακατεύει όλο και περισσότερα νοικοκυριά, οι Έλληνες εξαθλιώνονται, το Υπουργείο Οικονομικών συνεχίζει ανελέητα  να αρπάζει τα απομεινάρια μισθών και συντάξεων, ο Αναπληρωτής Υπουργός  Οικονομικών κ. Παντελής Οικονόμου, έχει διορίσει διευθυντή του υπουργικού του γραφείου στην «Καραγιώργη Σερβίας», τον γιο του Δημήτρη!!!
Ναι καλά διαβάσατε. Το επαναλαμβάνουμε για να το εμπεδώσετε: Ο κ. Οικονόμου που στηλίτευε τα φαινόμενα οικογενειοκρατίας , έχει βάλει τον γιόκα του διευθυντή στο υπουργικό του γραφείο.  Τηλεφωνήστε  στα 210.3375718-9 και ζητήστε το κ. Παντελή Οικονόμου. Θα σας παραπέμψουν στο …  «διευθυντή του γραφείου του, τον κ. Δημήτρη Οικονόμου»!!! Αν προσπαθήσετε να βρείτε τον υιό  Οικονόμου, θα δυσκολευτείτε ιδιαίτερα. Σε meeting ή σε σύσκεψη θα σας πουν ότι απουσιάζει!
Μπορούν να μας πουν οι αρμόδιοι ποιος είναι ο μισθός του κ. Δημήτρη Οικονόμου;  Η δημοσιογράφος κ. Κλειτσιώτη, υπεύθυνη του γραφείου τύπου του Υπουργείου Οικονομικών , δεν ήξερε να μας δώσει κάποια απάντηση!
Πάντως , το πόθεν έσχες της οικογένειας Παντελή Οικονόμου για το 2010, όπως αυτό δημοσιεύεται στο site της Βουλής,  δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, ειδικά αν ληφθούν υπόψη τα  485.000 € σε καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες και τα εννέα (9) ακίνητα που έχει στην διάθεσή της:
ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ: 24.875
ΛΟΙΠΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ: 9.307
ΣΥΖΥΓΟΣ
32.111
ΑΚΙΝΗΤΑ
9 ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΥΖΥΓΟ
ΜΕΤΟΧΕΣ
1.600 ΜΕΤΟΧΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ (2009)
ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
485.000 ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (250 ΛΙΡΕΣ ΑΓΓΛΙΑΣ)
ΣΥΖΥΓΟΣ: 69.000 ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΤΕΚΝΟ: 7.700 ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ.
Προφανώς,  με το διορισμό  του γιου Δημήτρη στη θέση του διευθυντού του υπουργικού γραφείου του μπαμπά Οικονόμου, τα έσοδα της οικογένειας θα αυξηθούν περαιτέρω!
Και όλα αυτά τα αρκούντος προκλητικά, που ταυτόχρονα αφήνουν παγερά αδιάφορο το πολιτικό σύστημα, συντελούνται την ίδια ώρα που οι άνεργοι στην χώρα αυξάνονται με αλματώδη ταχύτητα, οι άστεγοι στην Αθήνα υπολογίζονται στις 20.000 και οι αυτοκτονίες για χρέη έχουν φέρει την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης!  
Το Σεπτέμβριο του 2004 ο τότε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σάββας Τσιτουρίδης παραιτείτο από την Κυβέρνηση Καραμανλή για λόγους ευθιξίας,  επειδή είχε καταγγελθεί ως  παράτυπη η μεταγραφή του γιου του από το Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Πάντειο της Αθήνας! Η καταγγελία που είχε γίνει από την  τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Σ. Ράπτη, αποκάλυπτε  ότι η μεταγραφή στο Πάντειο της Αθήνας είχε πραγματοποιηθεί  επειδή  ο γιος του Σάββα Τσιτουρίδη  επικαλέσθηκε «πρόσθετους λόγους ασφαλείας», λόγω της υπουργικής ιδιότητας του πατέρα του.
Τα δημοσιεύματα  περί  τακτικής ευνοιοκρατίας και νεποτισμού, ώθησαν τον κ. Τσιτουρίδη να υποβάλλει την παραίτησή του.
Σήμερα όμως που ο κ. Παντελής Οικονόμου έχει βάλει τον κανακάρη του επικεφαλής του υπουργικού του γραφείου, δεν… ανοίγει ρουθούνι!  Πού λόγος για ευθιξία;
 
Από  ......  activitika

Σιατίστης Παύλος:Πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους ανεχόμεθα, πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους φοβόμαστε, πρέπει να είμαστε μαζοχιστές για να τους ακούμε, πρέπει να είμαστε ηλίθιοι για να περιμένουμε κάτι καλό από αυτούς.

Αναρτήθηκε από ....... energoipoliteskv.blogspot.com



Ρομφαία κατά πάντων από τον Σιατίστης Παύλο
Μια και κάποιοι μας σπρώχνουν να μπούμε στο χορό, ας μπούμε.
Η πατρίδα μας ζει πρωτοφανείς συνθήκες κατάρρευσης, εξαθλίωσης, καταστροφής.
Ο λαός μας οδηγείται σε μια εξουθενωτική φτώχεια, αλλά και σε ένα απίστευτο εξευτελισμό.
Φτώχεια ο λαός μας έζησε και στο παρελθόν, αλλά τότε αυτή η φτώχεια μας έκανε περήφανους γιατί ήταν καρπός αντίστασης.
Σήμερα ο λαός μας ζει μια κατάσταση ντροπής και ευτελισμού.
Η Πατρίδα μας έγινε περίγελως του κόσμου. Ποιός φταίει;

 Πρώτος και χειρότερος η πολιτική εξουσία αυτού του τόπου.

Μια εξουσία που κατέστρεψε το τόπο μόνο και μόνο για να συνεχίσει αδιατάρακτα τη νομή της.
Μήπως οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν ήξεραν καλά μαθηματικά, καλή οικονομία, καλή λογιστική; Τα ήξεραν όλα.
Τα έβλεπαν όλα και όμως συνέχισαν την πορεία προς την καταστροφή προκειμένου να νέμονται την εξουσία.
Υπήρξαν η ανίκανοι η διεφθαρμένοι η και τα δύο μαζί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αγάπησαν αυτόν τον τόπο. Δεν νοιάστηκαν για το λαό παρά μόνο για τις μεθόδους εξαπάτησής του. Δεν σεβάστηκαν αυτό τον τόπο.
Παρακολουθήσαμε τέτοιες απίστευτες στιγμές στις τηλεοράσεις μας τον τελευταίο καιρό που έδειξαν περίτρανα ότι δεν τους έννοιαζε η σωτηρία αυτού του τόπου παρά μόνο πως θα κρατήσουν η πως θα αποκτήσουν την εξουσία.
Παρακακολουθήσαμε την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχουν για το κράτος, καθώς ο προσωπικός τους πλουτισμός είναι πιο πολύ σημαντικός από τη σωτηρία της χώρας.
Σήμερα μας υποβάλλουν σε απίστευτες στερήσεις, οδηγούν τους πολίτες σε απόγνωση, εξοντώνουν τους ασθενέστερους, ποτέ τους εαυτούς τους, για να σώσουν δήθεν την χώρα.
Μας κουνούν απειλητικά το χέρι. Ποιοί θα μας σώσουν; αυτοί που μας κατέστρεψαν;
Αυτοί που λεηλάτησαν αυτόν τον τόπο; Και γιατί δεν μας έσωσαν τόσα χρόνια; Τώρα έγιναν ικανοί;
Αλλά για ποιο λόγο να σώσουν την Ελλάδα, όταν θα έχουν αφανίσει το λαό της; Μήπως και πάλι για την πάρτη τους.
Ο «πολύς» αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης είπε τη χαρακτηριστική φράση «Μαζί τα φάγαμε».
Πρόκειται για πολύ σημαντική ομολογία, αλλά και αποκάλυψη μιας νοοτροπίας.
Της νοοτροπίας που ήθελε το Κράτος ιδιοκτησία δική τους. Και επειδή θεώρησαν το Κράτος ιδιοκτησία τους γι’αυτό το λεηλάτησαν και τα έφαγαν μαζί με την παρέα τους, αλλά όχι μαζί με το λαό.
Ναι κύριοι «τα φάγατε» μαζί με εκείνους που θεωρήσατε την Πατρίδα μας σαν ιδιοκτησία δική σας.
Πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους ανεχόμεθα, πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους φοβόμαστε, πρέπει να είμαστε μαζοχιστές για να τους ακούμε, πρέπει να είμαστε ηλίθιοι για να περιμένουμε κάτι καλό από αυτούς.
Το βράδυ των Χριστουγέννων η δημοσιογραφική αλητεία των Αθηνών οργίασε περιγράφοντας ανύπαρκτα σενάρια για ενδεχόμενα διαφυγής του Ηγουμένου του Βατοπεδίου.
Όλη η χολή και όλη η λάσπη των εξηρτημένων και ασυνείδητων δημοσιογράφων. Όχι, κύριοι.
Αν η δικαιοσύνη λειτουργούσε αληθινά εσείς θα είσασταν μέσα για την χρόνια παραπλάνηση και εξαπάτηση του λαού, για την προσπάθεια τρομοκράτησής του, για τη συνειδητή προσπάθεια σας να τσακίσετε την ελπίδα του.
Μάθαμε πλέον τις οβιδιακές μεταμορφώσεις σας. Με περισπούδαστο δήθεν ύφος και επιχειρήματα στηρίζετε το πολιτικό κατεστημένο αυτού του τόπου και τα συμφέροντα των ολίγων.
Γεμάτοι ειρωνία για όσους έχουν διαφορετική άποψη.
Όταν νοιώσατε ότι κινδυνεύετε, σαν τους ποντικούς πριν βουλιάξει το καράβι, επιχειρήσατε να διαχωρίσετε τάχα τον εαυτό σας.
Όταν είδατε την οργή του λαού προσπαθήσατε να σταθείτε απέναντι. Κάνατε τον «σκληρό» απέναντι στους ανθρώπους της εξουσίας.
Παίξατε το θέατρο σας με τους στην ουσία στενούς σας φίλους και συνεργάτες.
Κάνετε τους αυστηρούς δήθεν κριτές του κατεστημένου, ενώ στην πραγματικότητα είστε οι βασικοί στυλοβάτες του, οι σκληροί του βραχίονες, εσείς που δεν αφήσατε κανένα τίμιο άνθρωπο να φανερώσει την διαφοροποίησή του.
Υπήρξατε οι πιο στενοί συνεργάτες και προπαγανδιστές εκείνων που επιχείρισαν και επιχειρούν να πλήξουν την γλώσσα, την ιστορία και την πίστη αυτού του λαού για να κάμψουν τελικά το φρόνημα του, παράλλαλα με την προσπάθεια σας για τον εκμαυλισμό του μέσα από ποικίλες διόδους.
Πολεμήσατε με λύσσα την Εκκλησία γιατί ήταν και είναι ο μοναδικός αντίπαλος σας, γιατί ήταν και είναι πέρα από επί μέρους λάθη ανθρώπων η μοναδική αντίσταση.
Σκηνοθετήσατε σκάνδαλα και όταν κληθήκατε να τα αποδείξετε, δεν προσφέρατε καμμία απόδειξη. Συκοφαντήσατε με πάθος τήν Εκκλησία.
Την κατηγορήσατε ότι δεν πληρώνει φόρους, ποιοί; εσείς οι αληθινοί φοροφυγάδες και όταν κάποιοι αρμόδιοι κρατικοί υπάλληλοι σας διαβεβαίωσαν ότι η Εκκλησία πληρώνει φόρους εσείς συνεχίσατε τη συκοφαντία σε πείσμα της αλήθειας για να αποδείξετε το μέγεθος της διαφθοράς σας. Τρομοκρατηθήκατε όταν κυκλοφόρησε το κείμενο της Ιεραρχίας προς το λαό.
Ο λόγος; Τον είπε κάποιος από σας συνειδητά η ασυνείδητα σε πρωϊνή εκπομπή: «εγώ συμφωνώ με όσα λέει το φυλλάδιο. Είναι όλα αλήθεια! αλλά γιατί να τα λέει η Εκκλησία;»
Δεν σας ενδιέφερε και δεν σας ενδιαφέρει αν είναι αλήθεια, αλλά γιατί να την λέει η Εκκλησία.
Συνασπισθήκατε, συνεδριάσατε και οργανώσατε, εξηρτημένοι καναλάρχες και σιτιζόμενοι στα πρυτανεία της εξουσίας δημοσιογράφοι, την σπίλωση της Εκκλησίας και των ποιμένων της για να τσακίσετε την ελπίδα του λαού.
Κλείνετε μονίμως τα μάτια στο τεράστιο έργο αγάπης της Εκκλησίας, χάρις στο οποίο ο λαός δεν ξεσηκώθηκε ακόμη για να καταργήσει και εσάς και τα αφεντικά σας.
Κάνετε πως δεν το βλέπετε. Μιλάτε για αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, ενώ ξέρετε την αλήθεια.
Σας είπε επανειλημένα ο Αρχιεπίσκοπος ότι ψεύθεσθε, ότι κατακρεουργείτε την Εκκλησία και εσείς δεν είχατε το θάρρος να τον καλέσετε για να τον διαψεύσετε.
Γιατί η Εκείνος ψευδόταν η εσείς. Η όλη Του παρουσία σας χαλάει τη συνταγή γιατί σας εκθέτει. Εσείς όμως συνεχίζετε δόλια. Ξέρετε καλά το μάθημα.
Προσπαθείτε να πατάξετε τους ποιμένες για να σκορπίσετε τα πρόβατα και να τα παραδόσετε στους λύκους των οποίων είσθε πειθήνια όργανα.
Έχετε σπουδάσει καλά την παροιμία «συκοφάντει-συκοφάντει και κάτι μένει».
Από αυτή την αλήθεια ενοχλήθηκε και ο θλιβερός υπουργός και ζήτησε τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας και την διακοπή της μισθοδοσίας του κλήρου.
Άμεσος ο εκβιασμός. Φθηνοί τρομοκράτες που νομίζουν ότι μπορούν να απειλήσουν την αλήθεια. Εκβιασμός που πηγάζει από τη φασιστική αντίληψη, ότι το κράτος είσθε εσείς.
Και παρά τα όσα χρωστάει στενό συγγενικό του πρόσωπο στο Δημόσιο, ο κύριος είναι ακόμη υπουργός.
Όλο αυτό το κατεστημένο επικάθισε σαν καρκίνος στα σπλάχνα του λαού και τον κατατρώγει. Υπονόμευσε τη ζωή και το μέλλον του.
Αλλά η ώρα του τέλους γι’αυτή την πολυεξαρτόμενη εξουσία που αντί να διακονεί δυναστεύει και απειλεί δεν είναι μακρυά. Η ώρα της ανατροπής δεν θα αργήσει.
Όσο κι’άν προσπαθείτε να υποδαυλίσετε τα ένστικτα των ανθρώπων και να παρουσιάσετε τους ευεργέτες του, την Εκκλησία του δηλαδή, σαν εκμεταλλευτές, η οργή του λαού θα ξεσπάσει επάνω σε όλους σας, τώρα που αρχίζουν να καταλαβαίνουν το παιχνίδι σας.
Ζηλώσατε τη δόξα του Νέρωνος. Καταστρέψατε την Ελλάδα και τώρα φοβισμένοι δείχνετε την Εκκλησία.
Ζει όμως Κύριος ο Θεός ημών και εσείς είσθε ήδη νεκροί και σεσηπότες. Θα συνεχίσουμε όμως πολύ σύντομα.

Δεν τα βρίσκουν πουθενά – Βγήκαν μαχαίρια με τους κορυφαίους να δείχνουν την πόρτα στον Γιώργο - Άγριος καυγάς μέχρι τα ξημερώματα

 Αναρτήθηκε από.........  energoipoliteskv.blogspot.com

Γ. Παπανδρέου: δεν θα γίνω εγώ το εξιλαστήριο θύμα- τι δεν είπε
- Βενιζέλος: ως τις 15 Ιανουαρίου οι εκλογές
- Λοβέρδος: τριήμερη διαδικασία χωρίς εκστρατεία των υποψήφιων
- Χρυσοχοϊδης: καθαρές λύσεις πριν τις εθνικές εκλογές
- Εκλογή από τη βάση ζητούν οι κορυφαίοι

“Θα κάνω το καθήκον μου και θα το κάνω όπως πρέπει” Μόνο αυτή η φράση άφησε κάτι να εννοηθεί, ήταν η μόνη που ακούστηκε ως προς το άνοιγμα των διαδικασιών από τον Γ. Παπανδρέου και ήταν πολλά τα στελέχη που δεν έκρυψαν τον εκνευρισμό τους καθώς περίμεναν κάτι πιο συγκεκριμένο.

Αυτό που προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο εκνευρισμό, ειδικά στους κορυφαίους ήταν η αποστροφή του λόγου του στην οποία αναφέρθηκε σε συλλογική ευθύνη και πως ο ίδιος δεν επιθυμεί ρόλο εξιλαστήριου θύματος, τονίζοντας παράλληλα ότι ο ίδιος θα κινηθεί ως πιλώνας σταθερότητας στο κόμμα.

Ο κ. Παπανδρέου μίλησε για τις κοινές αποφάσεις που ελήφθησαν στο ΠΑΣΟΚ και τις οποίες κλήθηκε να εφαρμόσει η κυβέρνησή του.Παράλληλα αναφέρθηκε και στη δράση ποικίλων
συμφερόντων, αναγνωρίζοντας ότι ήταν λάθος που υπήρξε καθυστέρηση στην προσπάθεια αντιμετώπισής τους. Επίσης μίλησε και για κακοφωνία κυβερνητικών και ηγετικών στελεχών του

Κινήματος,”δεν δέχομαι μαθήματα περί τόλμης” είπε αναφερόμενος στο εαν εκείνος αναγνωρίζει τις δικές του ευθύνες.

Παράλληλα άφησε υπονοούμενα για τη συμπεριφορά στελεχών που τον καλούν να ανοίξει τις διαδικασίες διαδοχής λέγοντας “Δεν δέχομαι την αιχμαλωσία της πολιτικής, με στόχο την παρασιτική επιβίωση κάποιων”.

Η δυσφορία των στελεχών φάνηκε σε όλα τα επίπεδα. Από την τοποθέτηση του κ. Λοβέρδου που
δήλωσε πως δεν υπάρχει χώρος για πολιτικές και μακροχρόνιες εσωκομματικές διαδικασίες και σημείωσε πως δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πάει σε βουλευτικές εκλογές χωρίς να έχει αναδειχθεί νέος πρόεδρος.

Ο κ. Βενιζέλος φέρεται να επισήμανε ότι μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου πρέπει να έχουν αποφασιστεί οι διαδικασίες που θα ακολουθήσει το Κίνημα. Ανέφερε επίσης ότι ο ίδιος δεν θα είναι σε θέση να μετέχει σε διαδικασίες ανάλογες με τη σημερινή ή άλλες, καθώς θα πρέπει να συμμετέχει στη διαδικασία ολοκλήρωσης του PSI. Τόνισε επίσης ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη για το τι θα κάνει, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι ο ίδιος δεν είναι κατά των καταστατικών διαδικασιών, οι οποίες προβλέπουν εκλογή Προέδρου με καθολική ψηφοφορία μελών και φίλων, αλλά όλα αυτά πρέπει να τελειώσουν μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. Κατά τις ίδιες πάντα πληροφορίες ανέφερε ότι ο ίδιος, απευθυνόμενος στους παρόντες, είπε ότι είναι έτοιμος να καταθέσει τις φιλοδοξίες του, "εφόσον μου το ζητήσετε"

Ο κ. Χρυσοχοΐδης ζήτησε την άμεση σύγκλιση του εθνικού συμβουλίου, καθώς όπως σημείωσε μέσα σε τέτοιους καιρούς χρειάζεται η γρήγορη αντίδραση του κινήματος.

Το θέμα δεν είναι ποιόν πρόεδρο θα έχουμε, αλλά ποίου κόμματος θα ηγείται, ανέφερε στην τοποθέτησή του στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης, προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δικαίωμα να είναι υποψήφιος πρόεδρος.

Σε ότι αφορά το εσωκομματικό ζήτημα ο κ. Σκανδαλίδης είπε ότι δεν είναι υπέρ “ούτε της διαρχίας, ούτε της μοναρχίας”
Αναφερόμενος στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ ο κ. Ρέππας είπε ότι θα πρέπει να βγει το μήνυμα ότι είμαστε στο ΠΑΣΟΚ όλοι και θα είμαστε και αύριο με διαδικασίες στην βάση και όχι με φεουδάρχες και κομματάρχες.

Ο κ. Παναγιωτακόπουλος αναφέρθηκε στους “πρωτοκλασάτους” που έπαιρναν μέρος στις αποφάσεις και οι οποίοι δεν δικαιούνται να ασκούν κριτική, ενώ ταυτόχρονα ζήτησε την σύγκληση Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Διαβάστε επίσης:

Άγριο ξενύχτι στο ΠΑΣΟΚ για τη διαδοχή - Οι κορυφαίοι έδειξαν την πόρτα εξόδου στον Γ. Παπανδρέου


Από......   Newsit

Η ΕΚΤ πήρε το όπλο της (αλλά… αστόχησε). Του Γιάννη Βαρουφάκη

Αναρτήθηκε από ..... energoipoliteskv.blogspot.com

Πριν ένα μήνα, μετά από πιέσεις των ΗΠΑ, της Ινδίας, της Κίνας και του Καναδά, οι ευρωπαίοι ηγέτες είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η ΕΚΤ, θα τύπωνε χρήμα ώστε να χρηματοδοτηθούν τα παραπαίοντα κράτη (με προεξάρχουσα την Ιταλία). Τότε, οι αγορές ηρέμησαν. Δεν πέρασαν όμως παρά μερικές μέρες για να ακουστεί άλλο ένα nein από το Βερολίνο: «Δεν είναι δουλειά της ΕΚΤ να τυπώνει χρήμα για να βοηθούνται οι πτωχευμένοι. Μόνο η λιτότητα και η ασκητική ζωή θα τους βάλει στον χρηστό δρόμο.» Κάτι τέτοιο αποφασίστηκε, λίγο-πολύ, και στην τελευταία (αποτυχημένη) Σύνοδο Κορυφής της 9ης Δεκεμβρίου. Κι έτσι η Κρίση επέστρεψε σε όλο της το μεγαλείο.



Κατ’ αρχάς, να βάλουμε τους αριθμούς στην «θέση» τους: Από τα €489 δις τα οποία «δημιούργησε» η ΕΚΤ υπέρ των τραπεζών, λιγότερα από τα €200 δις αποτελούν πραγματική ενίσχυση. Κι αυτό επειδή οι τράπεζες είχαν ήδη δανειστεί από την ΕΚΤ ποσά περίπου €300 δις τα οποία πλησίαζε η ώρα να τα επιστρέψουν. Έστω. Τα €200 δις σε μια ημέρα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό την ώρα που, μην ξεχνάμε, τα μέλη του ΔΣ της ΕΚΤ έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια (με τους εκπρόσωπους της Γερμανίας να καταγγέλλουν τους συναδέλφους τους στην ΕΚΤ, και να παραιτούνται ακόμα) επειδή η ΕΚΤ «τόλμησε» να αγοράσει, όχι σε μια μέρα ή ένα μήνα, αλλά  στην διάρκεια 18 τρικυμιωδών μηνών, ομόλογα των πιεζόμενων κρατών (Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιταλίας) αντίστοιχης αξίας (λίγο πάνω από €200 δις). Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Γιατί η γερμανική πλευρά δεν έχει αντίρρηση με το τύπωμα τόσου χρήματος όταν αυτό δανείζεται πάμφθηνα σε πτωχευμένες τράπεζες αλλά δεν συζυτά επ’ ουδενί να δανειοδοτηθούν τα πτωχευμένα κράτη;
Η επίσημη απάντηση, βέβαια, είναι γνωστή τοις πάσι, καθώς επαναλαμβάνεται μονότονα: «Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να κρατάει ρευστή την αγορά χρήματος, τον χρηματοπιστωτικό τομέα, αλλά δεν έχει καμία δουλειά να κρατά ρευστό ένα κράτος. Αυτή είναι η δουλειά των φορολογουμένων-πολιτών του: να του δίνουν, και από το υστέρημά τους, αν χρειάζεται, ώστε να παραμένει ρευστό.» Αυτός ο δυισμός βρίσκεται στην βάση του γερμανικού nein στο τύπωμα χρήματος για να χρηματοδοτηθεί π.χ. η Ιταλία. Αυτός ο απόλυτος διαχωρισμός (α) του ρόλου της ΕΚΤ ως δανειστή της έσχατης στιγμής στις τράπεζες από (β) τον ρόλο δανειστή, ή τουλάχιστον, διαχειριστή των οικονομικών, των κρατών, εξηγεί τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά: το πώς δηλαδή λιθοβολούν όποιον μιλήσει για την χρηματοδότηση από την ΕΚΤ των πτωχευμένων κρατών με τυπωμένο χρήμα την ίδια στιγμή που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την εκτύπωση χρήματος υπέρ των πτωχευμένων τραπεζών.
Το θέμα όμως είναι ότι, αν αφήσουμε στην άκρη το πιο πάνω ιδεολόγημα, και μελετήσουμε τι γίνεται στην πραγματικότητα, αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η υποκρισία και η συλλογική ηλιθιότητα της εμμονής σε αυτόν τον διαχωρισμό. Για να μην γενικολογώ, ας βάλουμε κάτω από το μικροσκόπιο την προχθεσινή χιονοστιβάδα τυπωμένου (από την ΕΚΤ) χρήματος το οποίο κατέκλυσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ποιος ήταν ο στόχος του Προέδρου της ΕΚΤ, του κ. Draghi; Τι έλπιζε η κα Merkel από αυτή την επιθετική κίνηση της ΕΚΤ; Τρία πράγματα, είναι η απάντηση.
Πρώτον, την ενίσχυση των υπό κατάρρευση τραπεζών ολόκληρης της ευρωζώνης. Δεύτερον, την αποκατάσταση, σε κάποιο βαθμό, του δανεισμού της μίας τράπεζας από τις υπόλοιπες (κάτι που είχε σταματήσει καθώς καμία τράπεζα δεν εμπιστεύεται άλλη τράπεζα). Τρίτον, την έμμεση ενίσχυση των κρατών που δυσκολεύονται να δανειστούν στις αγορές.
Πώς θα πετύχαιναν αυτά τα τρία τρυγόνια με έναν μόνο σμπάρο; Ως εξής:
Ο πρώτος στόχος ήταν άμεσα συνυφασμένος με τον τρίτο. Η ιδέα παλαιά και, κατά την άποψη της ΕΚΤ, δοκιμασμένη: Δίνει μια, π.χ., ισπανική τράπεζα ό,τι εχέγγυα διαθέτει  στην ΕΚΤ (που μπορεί πλέον να είναι και «απόβλητα», μιας και η ΕΚΤ δεν τα πολύ-ψειρίζει καθώς οι τράπεζες έχουν ξεμείνει από καλής ποιότητας περιουσιακά στοιχεία) από την οποία δανείζεται, στο πλαίσιο της προχθεσινής μαζικής «παραγωγής» χρήματος από την ΕΚΤ, ένα βουνό ευρώ. Τα χρήματα αυτά τα δανείζεται για τρία χρόνια με επιτόκιο 1%. Αμέσως, το ισπανικό κράτος εκδίδει τριετή ομόλογα με επιτόκιο κοντά στο 4% τα οποία τα αγοράζει η συγκεκριμένη τράπεζα. Έτσι, για τα τρία επόμενα χρόνια η τράπεζα τσεπώνει την διαφορά τόκων (4% μείον 1% = 3% επί το ποσό ομολόγων που αγόρασε) ενισχύοντας τα κεφάλαιά της (ECB carry trade λέγεται αυτό στην αγορά). Παράλληλα, το ισπανικό κράτος μόλις κατάφερε να δανειστεί με 4% χωρίς να έχει ανάγκη τους ιδιώτες-επενδυτές που δεν έχουν καμία όρεξη να δανείσουν ένα από τα προβληματικά κράτη της ευρωζώνης ούτε για 5% ή και 6%. Τέλος, όσον αφορά τον δεύτερο στόχο (εκείνο της αποκατάστασης της δια-τραπεζικής αγοράς), η ιδέα ήταν ότι αν οι τράπεζες και το δημόσιο βοηθηθούν από αυτήν την τονωτική ένεση της ΕΚΤ, τότε, σιγά-σιγά, η εμπιστοσύνη που λείπει μεταξύ τραπεζιτών και μεταξύ τραπεζιτών και δημοσίου θα επανέλθει.
Αυτό ήταν το σκεπτικό. Η ελπίδα. Η μεγάλη προσδοκία. Ουαί και αλλοίμονο όμως, η πραγματικότητα άλλη μια φορά σχίζει τα πλάνα των ηγετών μας σε μικρά-μικρά κομματάκια τα οποία κατόπιν αφήνει να τα πάρει ο αέρας για να μας θυμίζουν, κάθε φορά που τα βλέπουμε να παρασύρονται, την μεγάλη ευρωπαϊκή μας αποτυχία. Μήπως τα παραλέω; Μήπως έχω συνηθίσει τους τελευταίους 18 μήνες να προσδοκώ τα χειρότερα από τους ηγέτες μας; Πιστεύω πως όχι. Ειλικρινά σας λέω ότι, προχθές, όταν έμαθα για αυτή την τονωτική ένεση από την ΕΚΤ, έστω και στις τράπεζες, αναθάρρησα. Σκέφτηκα ότι κάτι κινείται. Πράγματι, στον βαθμό που οι γονατισμένες τράπεζες έδειξαν σημάδια ότι μπορεί και να σηκωθούν ξανά όρθιες, αυτή η κίνηση της ΕΚΤ έχει θετικά στοιχεία. Όμως, και εδώ έγκειται η πηγή της απαισιοδοξίας μου, σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει την Κρίση. Αν μη τι άλλο, εξακολουθεί να επιβραβεύει τις συμπεριφορές των τραπεζιτών που αποτελούν μέγιστο μέρος του προβλήματος, βασική συνιστώσα της Κρίσης.
Δύο είναι, λοιπόν, οι λόγοι που αυτή η κίνηση της ΕΚΤ δεν μπορεί να απειλήσει την Κρίση, παρά τα μεγάλα ποσά που ακούμε. Ο ένας είναι ότι στην καλύτερη περίπτωση (το «καλό σενάριο») εμφυσά στις τράπεζες ένα πολύ μικρό μέρος των κεφαλαίων που τους λείπουν ώστε να πάψουν αν είναι, επί της ουσίας, χρεωκοπημένες. Επιπλέον, κι εδώ έχουμε ένα δείγμα εγκληματικής συμπεριφοράς τραπεζών (με την ανοχή της ΕΚΤ), δεν είναι καθόλου σίγουρο για το εάν οι τράπεζες χρησιμοποιούν τα τυπωμένα χρήματα της ΕΚΤ για να αλαφρώνουν το βάρος του δημόσιου χρέους (αγοράζοντας κρατικά ομόλογα). Το «κακό σενάριο», με άλλα λόγια (και όπως θα δούμε πιο κάτω), είναι ότι η ενίσχυση με ρευστότητα των πτωχευμένων τραπεζών όχι μόνο δεν βοηθά αρκετά τα πτωχευμένα κράτη αλλά κάνει και κακό από πάνω!
Θα μου επιτρέψετε αυτά τα δύο διαφορετικά ζητήματα να τα πάρω με την σειρά. Αρχίζω με το «καλό σενάριο»: Έστω ότι οι τράπεζες κάνουν αυτό που περιγράψαμε παραπάνω. Χρησιμοποιούν όλα τα δανεικά από την ΕΚΤ για να αγοράσουν νέα ομόλογα του κράτους τους, κερδίζοντας οι ίδιες αλλά και βοηθώντας τον δημόσιο τομέα της χώρας τους. Για τι ποσά μιλάμε; Πόσο θα ωφεληθούν οι ίδιες οι τράπεζες; Αν η διαφορά μεταξύ του επιτοκίου των κρατικών ομολόγων που αγοράζουν και εκείνου του «συμβολικού» 1% που πληρώνουν στην ΕΚΤ κυμαίνεται μεταξύ 3% και 4%, τότε μιλάμε για ένα συνολικό όφελος των τραπεζών της ευρωζώνης της τάξης των €6 με €8 δις. Αν σκεφτούμε όμως ότι, σύμφωνα με την ίδια την ΕΕ, οι τράπεζες χρειάζονται €110 δις, ή €200 με €400 δις σύμφωνα με το ΔΝΤ, τι να σου κάνουν τα €6 με €8 δις; Θα μου πείτε: Από το τίποτα, καλά είναι και αυτά, ιδίως αν την ίδια ώρα διοχετεύονται €200 δις προς τα αναξιοπαθούντα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Σωστά, αλλά η Κρίση δεν θα γιατρευτεί με τέτοια νούμερα.
Πάμε τώρα στο «κακό σενάριο». Εδώ και καιρό, η «πιάτσα» βουίζει (και εδώ στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες όπως η  Ιρλανδία και η Πορτογαλία) από ένα ωραίο κολπάκι των τραπεζιτών, το οποίο απαιτεί την αγαστή συνεργασία των πολιτικών αρχών του κράτους στο οποίο έχουν την έδρα τους. Κοιτάξτε τι κάνουν: Η τράπεζα εκδίδει δικά της ομόλογα – ιδιωτικά. Με άλλα λόγια, συμβόλαια δανεισμού. Ως εδώ καλά. Ο κάθε οργανισμός, δημόσιος ή ιδιωτικός, έχει δικαίωμα να εκδίδει δικά του ομόλογα – να προσπαθεί να δανειστεί. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι, καθώς οι τράπεζες είναι ημι-πτωχευμένες, κανείς δεν αγοράζει αυτά τα ομόλογα. Και τότε; Τότε ο τραπεζίτης κάνει ένα ωραίο lunch με κάποιον υπουργό ή υφυπουργό και τον πείθει να εκδώσει το κράτος εγγύηση για αυτά τα ομόλογα της τράπεζάς του. Ουσιαστικά, το δημόσιο εγγυάται στον κάτοχο των ομολόγων της αναξιόπιστης αυτής τράπεζας ότι θα πάρει τα χρήματά του πίσω από… τον φορολογούμενο (σε περίπτωση που η τράπεζα του τραπεζίτη δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο αυτό). Βέβαια, καθώς και το εν λόγω κράτος τελεί υπό πτώχευση, οι ιδιώτες δεν θα αγόραζαν αυτά τα ιδιωτικά ομόλογα (παρά την κρατική εγγύηση) παρά μόνον αν τους απέδιδαν μεγάλα επιτόκια (αντίστοιχα με αυτά που δανείζουν στο δημόσιο). Το αυτί όμως του τραπεζίτη δεν ιδρώνει. Γιατί; Επειδή, έτσι κι αλλιώς, δεν εξέδωσε τα ομόλογα αυτά για να τα πουλήσει στην αγορά αλλά για να τα καταθέσει στην ΕΚΤ ως εχέγγυα ώστε να δανειστεί ζεστό χρήμα από αυτήν! Θα ρωτήσετε, πολύ σωστά: Γιατί δέχεται η ΕΚΤ αυτά τα ομόλογα της συγκεκριμένης τράπεζας, όταν ξέρει ότι τα εξέδωσε για να… δανείσει (μέσω ΕΚΤ) τον εαυτό της; Ο επίσημος λόγος είναι ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί να πει όχι από την στιγμή που για τα ομόλογα αυτά έχει εγγυηθεί ένα κράτος της ευρωζώνης! Συνειδητοποιείτε το έγκλημα; Είναι σαν εγώ να δανείζω τον εαυτό μου, να βάζω το δημόσιο να εγγυάται αυτό το δάνειο και μετά να καταθέτω αυτό το δάνειο ως εχέγγυο σε έναν τρίτο από τον οποίο να δανείζομαι για να καλύψω τα χρήματα που έχασα στο Καζίνο. Κι αν δεν καταφέρω να αποπληρώσω τον τρίτο, τότε δεν πειράζει: θα τα σκάσει το κορόιδο, το δημόσιο.
Θα με ρωτήσετε: Μα, γίνονται τέτοια πράγματα; Ναι, γίνονται φίλες και φίλοι. Τώρα, την ώρα που διαβάζετε αυτές τις αράδες. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, προχθές που η ΕΚΤ έκανε αυτή την τονωτική ένεση στις τράπεζες, με διακηρυγμένο στόχο την ενίσχυση τραπεζών και κρατών παράλληλα, ιταλικές τράπεζες (με πρώτη και καλύτερη την Unicredit) εξέδωσαν €40 δις ομόλογα τα οποία η κυβέρνηση τεχνοκρατών του κ. Monti εγγυήθηκε πάραυτα και τα οποία, την ίδια μέρα, κατατέθηκαν στην ΕΚΤ ως εχέγγυα με αντάλλαγμα ζεστό παραδάκι το οποίο πήγε μεν στις τράπεζες αυτές χωρίς όμως να αγοραστούν ιταλικά ομόλογα με αυτά τα χρήματα.
Συμπέρασμα
Ένα μέρος των χρημάτων που τύπωσε προχθές η ΕΚΤ θα βοηθήσει, σε μικρό βαθμό και ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμα, τόσο τις τράπεζες όσο και τα κράτη. Για αυτό οι αγορές ηρέμησαν κάπως εν όψει γιορτών. Σύντομα όμως θα διαφανεί, πρώτον, η ανεπάρκεια των αριθμών και, δεύτερον, το έγκλημα το οποίο επιτελέστηκε από κάποιους μεγαλο-τραπεζίτες και τους πολιτικούς που τους καλύπτουν (και οι οποίοι, τουλάχιστον στην Ιταλία, είναι και… τεχνοκράτες με άψογα βιογραφικά). Ποιο έγκλημα; Η χρήση αυτών των τυπωμένων από την ΕΚΤ χρημάτων όχι για να μειωθεί αλλά για να… αυξηθεί το χρέος χωρών όπως η Ιταλία, προς όφελος βέβαια των πτωχευμένων, κρατικοδίαιτων τραπεζιτών. Το 2011, δυστυχώς, κλείνει με ακόμα μία υποχώρηση της ΕΚΤ προς την Πτωχοτραπεζοκρατία – προς το νέο καθεστώς υπό το οποίο ζούμε και στο οποίο όσο πιο πτωχευμένος ένας τραπεζίτης τόσο μεγαλύτερη εξουσία έχει επί των υπόλοιπων συμπολιτών του. ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Protagon