Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Ο μονόδρομος της ΕΚΤ

Αναρτήθηκε από....
energoipoliteskv.blogspot.com


By James Mackintosh, Short View

Δημοσιεύθηκε: 10:31 - 11/05/10

Οι αγορές εμφάνισαν σημάδια από μία "επίδειξη αγάπης από υστεροβουλία" εδώ και δύο χρόνια, αλλά χθες αυτά τα σημάδια ήταν υπερβολικά εμφανή. Σαν άγριες, πεινασμένες γάτες οι επενδυτές επιτέθηκαν στις κυβερνήσεις, έφαγαν έως ότου χόρτασαν και κατόπιν -για μικρό χρονικό διάστημα- άρχισαν να… γουργουρίζουν από ευχαρίστηση. Μόλις, όμως, τελείωσε η… γατοτροφή, εμφάνισαν εκ νέου τα κοφτερά τους νύχια, με δεδομένο ότι αποκαλύφθηκε και η ελληνική περίπτωση.

Χθες οι αγορές γιόρτασαν μετά την ανακοίνωση του προγράμματος στήριξης των 750 δισ. ευρώ από την ευρωζώνη και την ανακοίνωση της ΕΚΤ πως θα προχωρήσει σε αγορά κρατικών ομολόγων. Τα yields στα ελληνικά 2ετή ομόλογα υποχώρησαν κατά το εντυπωσιακό ποσοστό του 12,7%, καθώς οι επενδυτές αισθάνθηκαν βέβαιοι ότι η ΕΚΤ θα σηκώσει το βάρος ενδεχόμενης χρεοκοπίας.

Στις ευρωπαϊκές μετοχικές αγορές αυτό το "πακέτο" προκάλεσε πολύ μεγαλύτερη ευφορία απ’ ό,τι είχε προκαλέσει στον S&P 500 η ανακοίνωση του αντίστοιχου αμερικανικού προγράμματος, τον Σεπτέμβριο του 2008, από τον τότε υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Henry Paulson.

Η ανάκαμψη των αγορών έχει νόημα: το ρίσκο μεταφέρθηκε από τους ιδιώτες στις πλάτες των κυβερνήσεων.

Περισσότερα ερωτήματα, πάντως, προκάλεσε η πορεία του ευρώ. Το νόμισμα έφτασε έως το 1,30 δολάριο, για να κλείσει τελικά στο 1,27 δολάριο, σημειώνοντας ημερήσια άνοδο 0,7%. Δεν πρόκειται για άνοδο που δείχνει και μεγάλη εμπιστοσύνη στο νόμισμα, με δεδομένη την κάθετη υποχώρησή του την περασμένη εβδομάδα.

Οι λόγοι που οδήγησαν κάποιους να αγοράσουν ευρώ είναι απλοί: Η Πορτογαλία και η Ισπανία θα ανακουφιστούν σημαντικά από την επίθεση των επενδυτών στις ομολογιακές αγορές και ως εκ τούτου ο κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης υποχώρησε.

Όμως, πέραν της παραπάνω περίπτωσης, δεν έγινε καμία κίνηση για να στηριχτούν οι περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης ώστε να επιστρέψουν σε ορθή δημοσιονομική πορεία και να μειώσουν τα χρέη τους. Απλώς το κόστος ενδεχόμενης πτώχευσης της Ελλάδας τώρα θα το αναλάβει η ΕΚΤ. Ο μόνος τρόπος που έχει η τράπεζα για να αντεπεξέλθει σε αυτό το κόστος είναι ένας: να τυπώσει ευρώ, δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματος.

Εάν συνδυάσετε το παραπάνω ρίσκο με τις μειωμένες διαθέσεις των πολιτικών της ευρωζώνης να εφαρμόσουν σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, θα κατανοήσετε ότι οι αγορές είναι έτοιμες να… βγάλουν και πάλι τα νύχια τους.


ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.

Το τέταρτο κύμα λεηλασίας

Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com


Από  ΚΙΜΠΙ


ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλοί τρόποι να μετρήσουμε και να αποτιμήσουμε τους κύκλους της ζωής μιας χώρας. Ένα μέτρο είναι οι επιχειρηματικοί και οικονομικοί κύκλοι, οι εναλλαγές ανάπτυξης και ύφεσης. Ένα άλλο μέτρο είναι οι πολιτικοί κύκλοι, οι εναλλαγές των κομμάτων στην εξουσία ή, πιο μακροσκοπικά, οι μεταλλάξεις του κομματικού συστήματος εξουσίας. Μιλούμε, για παράδειγμα, περί κύκλου της μεταπολίτευσης του οποίου προαναγγέλλεται το κλείσιμο για πολλοστή φορά.

ΩΣΤΟΣΟ, το μέτρο των μέτρων, το στοιχείο στο οποίο τέμνονται τόσο οι πολιτικοί όσο και οι οικονομικοί κύκλοι ζωής μιας χώρας, ακόμη και οι ιστορικοί και πολιτιστικοί της κύκλοι, είναι ο πλούτος της. Στην παραγωγή, στη διεκδίκησή του, στη διανομή ή στον σφετερισμό του συνωθούνται και αντιπαρατίθενται τάξεις, κοινωνικά στρώματα, γενιές, γραφειοκρατίες, επιχειρηματικές «παρέες», «συμμορίες» κλεπτοκρατών, κόμματα.

ΑΠΟ ΤΟ 1990, αν θεωρήσουμε ότι αποτελεί έτος καμπής στο πολιτικό σύστημα και κυρίως «εισβολής» της ενιαίας σκέψης του νεοφιλελευθερισμού (αγορά, ιδιωτικοποίηση, λαϊκός καπιταλισμός, λιγότερο κράτος) στις αντιλήψεις της κοινωνίας και της πολιτικής ελίτ, η Ελλάδα έχει ζήσει τρία μεγάλα κύματα λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου, με επιπτώσεις ασύλληπτες .... σ’ αυτό που σήμερα βιώνουμε ως κρίση κρατικού χρέους. Μπορούμε να προσδιορίσουμε τον πλούτο που παράχθηκε στην εικοσαετία αυτή, πολύ σχηματικά και με μεγάλο βαθμό αφαίρεσης, περίπου σε 4 τρισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε τη μαύρη οικονομία, που κι αυτή πάντως αντιστοιχεί σε πραγματικό πλούτο. Και φυσικά χωρίς να υπολογίζουμε τις υπεραξίες που προκύπτουν από εκείνο το μέρος του που «αντικειμενοποιείται» σε κινητές ή ακίνητες αξίες. Τουλάχιστον 4 τρισ. ευρώ, λοιπόν, πέρασαν από τα χέρια μας, έγιναν ιδιωτική κατανάλωση, κρατικές δαπάνες, δαπάνες δημοσίου χρέους. Και μπροστά σ’ αυτά, τα 60 δισ. ευρώ, που υποτίθεται ότι πήραμε και «φάγαμε» από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, δεν ξεπερνούν το 1,5%. Η αξία τους στην πραγματικότητα ήταν μόνο συμβολική, έστω κι αν είναι εκατοντάδες και χιλιάδες οι πινακίδες που μας θυμίζουν: «αυτό το έργο πραγματοποιήθηκε με τη συγχρηματοδότηση της Ε.Ε.» ΕΠΟΜΕΝΩΣ, το ερώτημα είναι: «Πού πήγαν τα λεφτά, οέο;» Μια απάντηση είναι ίσως η «θεωρία» μου για τα τρία (συν ένα) κύματα ληστείας του κοινωνικού πλούτου της εικοσαετίας.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΓΑΛΟ κύμα συντελέστηκε την περίοδο 1990-1993. Η σαρωτική εκποίηση του δημόσιου πλούτου που προώθησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έστω κι ανολοκλήρωτη, μαζί με τη φάμπρικα των προγραμματικών συμφωνιών που εδραίωσε την ηγεμονία εθνικών προμηθευτών και εργολάβων στα δημόσια έργα, συνοδεύτηκε από μια εκτίναξη του δημοσίου χρέους. Για την ακρίβεια, οδήγησε στον υπερδιπλασιασμό του από τα 27 δισ. στα 68 δισ. ευρώ. Βάσει της νεοφιλελεύθερης συνταγής, θα έπρεπε να συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Τα υποτιθέμενα έσοδα αποκρατικοποιήσεων θα έπρεπε να ελαφρύνουν το χρέος. Ο λόγος για τον οποίο δεν συνέβη αυτό δεν ήταν μόνο ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις εκποιήθηκαν κοψοχρονιά, αλλά και ότι το κράτος ουσιαστικά «επιδότησε» και τους αγοραστές. Αυτό το πρώτο κύμα που έσπασε το ταμπού της ιδιωτικοποίησης συνεχίστηκε αδιαλείπτως από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2004, οπότε ολοκληρώθηκε ο μεγαλύτερος κύκλος αποκρατικοποιήσεων στις τράπεζες, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑ ληστείας του κοινωνικού πλούτου κορυφώθηκε το 1999, όταν η εδραίωση του «λαϊκού καπιταλισμού» και της «δημοκρατίας των μετόχων» έγινε συλλογική αυταπάτη, στα όρια της υστερίας, για ένα σημαντικότατο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Στον χρηματιστηριακό πανικό του 1999 η κεφαλαιοποίηση του Χ.Α. έφτασε το ιλιγγιώδες ποσό των 212 δισ. ευρώ, φρέσκο χρήμα που αντλήθηκε από το μικρομεσαίο εισόδημα περίπου ενός εκατομμυρίου νοικοκυριών. Δυο χρόνια μετά, τα τρία τέταρτα αυτού του πλούτου είχε κάνει φτερά και η κεφαλαιοποίηση του Χ.Α. έπιανε πάτο, κάτω από τα 60 δισ. ευρώ. Περίπου 150 δισ. ευρώ, ποσό που υπερέβαινε το ετήσιο ΑΕΠ σε τιμές 1999, δεν εξαερώθηκαν, αλλά άλλαξαν χέρια μέσω της φάμπρικας εισαγωγών και αυξήσεων κεφαλαίων στο Χ.Α. που, αντί για επενδύσεις, έγιναν ιδιωτικές περιουσίες και πολυτελής κατανάλωση των μεγαλομετόχων. Η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου υπέρ των ολίγων από καταβολής ελληνικού κράτους συνέβη την ίδια περίοδο που τα φτωχότερα νοικοκυριά υποβάλλονταν σε ασκήσεις λιτότητας μέσω του προγράμματος σύγκλισης και της υποτίμησης της δραχμής για την ένταξη στο ευρώ. Την ίδια περίοδο, το δημόσιο χρέος μένει «κολλημένο» στην περιοχή του 100% του ΑΕΠ, ανεξάρτητα από τις λαθροχειρίες υπολογισμού του και παρά τον πακτωλό εσόδων του κράτους.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΥΜΑ λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου κορυφώνεται το 2004, όταν η ελληνική κοινή γνώμη υποβάλλεται σε μαζικό υπνωτισμό από τις ολυμπιακές σειρήνες, καλείται να ζήσει το ολυμπιακό όνειρο, ενώ ταυτόχρονα φιμώνεται ως «αντεθνική» κάθε φωνή που προειδοποιεί ότι τα φαραωνικά ολυμπιακά έργα, πέραν της αμφίβολης ανταποδοτικότητάς τους, θα εκτινάξουν το δημόσιο χρέος και θα γεμίσουν τα ταμεία των ξένων και εγχώριων εργολάβων και προμηθευτών που, εκμεταλλευόμενοι το ολιγοπώλιό τους, έστησαν έναν απίστευτο μηχανισμό υπερτιμολογήσεων και υπερκοστολογήσεων. Τα 20 δισ. του κόστους των ολυμπιακών έργων πλαισιώνονται από ένα πολλαπλάσιο κόστος όλων των μεγάλων έργων που ξεκίνησαν από το 2000 και εξελίσσονται μέχρι σήμερα, και πέρα από τις (τελικά ισχνές) κοινοτικές επιδοτήσεις, προσέθεσαν σε εννιά χρόνια περίπου 150 δισ. ευρώ κρατικού χρέους, εδραίωσαν την ηγεμονία ενός ολιγάριθμου λόμπι εργολάβων και προμηθευτών που σήμερα όχι απλώς ελέγχει, αλλά και κατέχει τα μεγάλα έργα σαν κατακτητής που κατέλαβε τμήμα της εθνικής επικράτειας. Υποθέτω ότι το αντιλαμβάνεστε αυτό κάθε φορά που περνάτε, για παράδειγμα, από διόδια εθνικών οδών.

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΥΜΑ λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου. Και ταυτόχρονα, το πιο βίαιο και καταστροφικό ως προς τις επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό. Η τετραετία που ακολουθεί, με την Ελλάδα ενταγμένη στον μηχανισμό στήριξης Ε.Ε. - ΔΝΤ, θα σημάνει μια μεταφορά πλούτου άνω των 150 δισ. ευρώ απευθείας από τα λαϊκά εισοδήματα και τα κρατικά ταμεία στα χαρτοφυλάκια ξένων και εγχώριων τραπεζών, αλλά και κερδοσκοπικών επενδυτικών κεφαλαίων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Καθώς προβλέπεται ότι το χρέος θα φτάσει στο τέλος (αν υπάρξει τέλος) του κυβερνητικού προγράμματος, το 2014, στα 360 δισ. ευρώ (αύξηση 1000% από το 1991!), κάθε παραγωγική ικμάδα αυτής της χώρας, κάθε ευρώ που θα παραχθεί ή θα καταναλωθεί τα πέντε αυτά πέτρινα χρόνια, προορίζονται να διασώσουν και να τροφοδοτήσουν το πιο παρασιτικό τμήμα της οικονομίας, και μάλιστα κυρίως εκτός Ελλάδας. Στη Γερμανία, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ, στα τραπεζικά τους χαρτοφυλάκια, που ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Για το μέγεθος της λεηλασίας, μερικοί ακόμη αριθμοί είναι ενδεικτικοί: από το 1991 μέχρι σήμερα, στην εικοσαετία των τριών κυμάτων λεηλασίας του εθνικού πλούτου, η «φτωχή πλην τιμία» Ελλάδα έχει καταβάλει τόκους περίπου 180 δισ. ευρώ στους δανειστές της. Στην πενταετία της «διάσωσης» καλείται να καταβάλει τόκους 75 δισ. (έναντι 150 δισ. χρέους σε ομόλογα που λήγουν την ίδια περίοδο). Τοκογλυφία ύψους 50% με την εγγύηση των (μόνον διασωζόμενων) «σωτήρων»!

ΠΟΣΑ ΚΥΜΑΤΑ λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου ακόμη αντέχει, άραγε, αυτή η κοινωνία; Κανένα. Αρκεί να προσπαθήσει κανείς να φανταστεί το τοπίο της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας στο απροσδιόριστο τέλος αυτού του τούνελ. Τι κρατικές υποδομές θα έχουν απομείνει; Τι παραγωγικές δομές θα μένουν ζωντανές και τι θα παράγουν με ύφεση πάνω από 4%; Σε τι κατάσταση θα είναι το ανθρώπινο δυναμικό, με την ανεργία πάνω από το 15% και την εργασία εξουθενωμένη από μισθούς πείνας και ανέχειας; Με ποια κίνητρα η νέα γενιά θα δώσει τη μάχη της γνώσης, της επαγγελματικής επάρκειας και αξιοπρέπειας, θα ονειρευτεί τη χώρα του μέλλοντός της; Ποιο ακριβώς όραμα θα βοηθήσει την κοινωνία να αντέξει τον βίαιο ακρωτηριασμό δικαιωμάτων που υφίσταται; Τι όραμα έχει να του προσφέρει το σημερινό πολιτικό σύστημα που την οδήγησε στην «ελεγχόμενη» χρεοκοπία;

Κανένα. Και η ταπεινή μου πρόβλεψή είναι πως, σε ένα χρόνο το πολύ, θα αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή, που θα ’γραφε κι ο Σαββόπουλος.

Η φωτογραφία είναι του Γιάννη Γιαννακόπουλου 
 
Από....activist

Ενωθείτε και κοροϊδέψτε τους...

Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com


Αφού πρώτα φρόντισαν να μας χωρίσουν μεταξύ μας, αφού πρώτα μας έμαθαν να κοιταζόμαστε με μισό μάτι, αφού πρώτα μας χώρισαν σε ρετιρέ και σε υπόγεια, αφού πρώτα προσπάθησαν να στρέψουν τους μισούς να φάνε τους άλλους μισούς, τώρα μας το έχουν γυρίσει στη συναίνεση και στην ομοψυχία κι όλοι μαζί αντάμα κτλπ, κτλπ, κτλπ...

Και δώστου τώρα, όλοι μαζί να βάλουμε πλάτη και να ενώσουμε τα χέρια και να αγωνιστούμε να σώσουμε την πατρίδα (κουβέντα βέβαια για ποιό λόγο φτάσαμε μέχρι εδώ και χρειάζεται σώσιμο η πατρίδα)...

Ας ενώσουμε λοιπόν όλοι μαζί τα χέρια μας, όχι για να τους φασκελώσουμε, όχι...

Ας ενώσουμε όλοι μαζί τα χέρια για να τους κοροϊδέψουμε, για να τους βγάλουμε την γλώσσα, για να τους δείξουμε ότι έχουμε καταλάβει πόσο καραγκιόζηδες είναι όλοι τους...

Από ........ΚΕΝΤΡΙ

Αποκάλυψη: Η Goldman Sachs γνώριζε την απόφαση του Ecofin. Γι’ αυτό “σκοτώθηκαν” να υπογράψουν το νομοσχέδιο του αίσχους μία ημέρα πριν!

Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com




2 Μήνες πριν, έρχεται στα χέρια μας η εμπιστευτική αναφορά της Goldman Sachs. Τη διασταυρώνουμε και τη δημοσιεύουμε στις 2 Μαρτίου του 2010.

Η αναφορά αυτή ήταν άκρως αποκαλύπτική για τις …μελλοντικές ενέργειες όλων αυτών που επηρεάζουν με τις αποφάσεις τους την Ελληνική οικονομία αλλά και τα συγκεκριμένα γεγονότα που επακολούθησαν. Γράφαμε τότε:

Όπως προαναγγείλαμε, δημοσιεύουμε αποκλειστικά την εσωτερική έκθεση της Goldman Sachs για τις τρέχουσες και μελλοντικές εξελίξεις. Τα γραφόμενα δικαιώνουν τις τοποθετήσεις μας το προηγούμενο χρονικό διάστημα και εκθέτουν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση, την πολιτική της και τους επικοινωνιακούς χειρισμούς της.

Τι λέει η Goldman Sachs για την πολυδιαφημιζόμενη προληπτική βοήθεια από την Γερμανία.

Τι αποκαλύπτει για την επερχόμενη συνάντηση Obama – Παπανδρέου...

Πως η ΕΕ θα “στραγγαλίσει” την Ελλάδα για να την οδηγήσει σε επαχθείς όρους βραχυπρόθεσμου δανεισμού με το σταγονόμετρο, αλλά και μία μεγάλη αποκάλυψη:

Πως η Γερμανία χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να “εκδικηθεί” τη Βρετανία που άλλωστε είναι ο κύριος ευνοημένος από την Γερμανική πολιτική στην Ευρωζώνη. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 122 της Συνθήκης της Λισσαβώνας.

Τα γραφόμενα λοιπόν της έκθεσης επιβεβαιώθηκαν μέχρις ενός. Η στάση της Μέρκελ, η άρνηση βοήθειας μέχρι την τελευταία στιγμή αλλά το κυριότερο, η ενεργοποίηση του άρθρου 122 που θα έδινε τέλος στα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος της ΕΕ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ: Σύμφωνα με τον Όλι Ρεν τα 60 δις. Ευρώ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αφορούν στο Άρθρο 122 της Συνθήκης της Λισαβόνας, το οποίο προβλέπει παροχή οικονομικής ενίσχυσης στα κράτη μέλη του ευρώ, “υπό εξαιρετικές περιστάσεις”, όπως οι σημερινές.

“Πολλές φορές είχα τονίσει ότι η κρίση που διανύουμε δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα ολόκληρης της ευρωζώνης”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Επίτροπος οικονομίας, Όλι Ρεν.”


Με απλά λόγια, η Goldman Sachs γνώριζε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα πράξει η ΕΕ για να βοηθήσει τις χώρες της Ευρωζώνης.

Πιθανότατα λοιπόν το γνώριζε και ο κύριος Παπακωνσταντίνου λόγω της μακράς συνεργασίας του με την Goldman Sachs.

Και να μην το γνώριζε, θα μπορούσε κάλλιστα να ενημερωθεί από το επιτελείο του Υπουργείου που μας διαβάζει ανελλιπώς. Άλλωστε το συγκεκριμένο άρθρο έχει 120.000+ μοναδικούς αναγνώστες μόνο στο Ολυμπία ενώ αναδημοσιεύθηκε στα μεγαλύτερα ιστολόγια όπως Ταχάλια και Antinews.

Έστω λοιπόν ότι δεν το γνώριζε. Τότε τι είδους σύμπτωση ήταν αυτή η λύσσα να περάσει το νομοσχέδιο και η πραξικοπηματική συνθήκη λίγες ώρες πριν τη συνεδρίαση του Ecofin; Για ποιό λόγο λυσσάξατε και καταλύσατε το κοινοβούλιο ώστε να περάσετε τη συνθήκη κατοχής και υποδούλωσης της Ελληνικής οικονομίας;

Τί είδους σύμπτωση ήταν αυτή που σας έκανε λίγες ώρες πριν την Πανευρωπαϊκή “Λύτρωση” να εγκλωβίσετε την Ελλάδα στους λεόντειους όρους των Δανειστών; Από που και ως που “κλειδώσατε” την Ελλάδα σε όρους εκτός Ευρωζώνης διατηρώντας παράλληλα το Ευρώ σα νόμισμα ώστε η ύφεση να είναι αναπόφευκτη;

Είχατε 1 πιθανότητα στις 365 να επιτύχετε αυτή τη “σύμπτωση”. Οι υπόλοιπες 364 ήταν ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ και να συνάψατε εις γνώση σας τοκογλυφικά δάνεια με προσημειώσεις Εθνικής περιουσίας και συνταγματική εμπλοκή λίγες ώρες πριν την “Ευρωπαϊκή Λύση”.

Και στις δύο περιπτώσεις, κάποιοι κέρδισαν πολλά κύριοι του ΠΑΣΟΚ και λοιποί θιασώτες του “ΝΑΙ”. Κάποιοι κέρδισαν κάποια δισεκατομμύρια Ευρώ και σίγουρα δεν είναι οι Έλληνες πολίτες.

Σύμπτωση ή όχι, κάποιος πρέπει να τους αποδώσει ευθύνες.
 
Από το www.Olympia.gr

Ο βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση, για την Πορεία Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού:



Αναρτήθηκε από.....
energoipoliteskv.blogspot.com

Τρίτη, 11 Μαΐου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Αναπληρωτής Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Φθιώτιδας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση, για την Πορεία Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού:

« Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού για το 2010, λαμβάνοντας υπόψη και τη χθεσινή δημοσιοποίηση των προσωρινών στοιχείων για το 1ο τετράμηνο του έτους, δεν ανταποκρίνεται στους στόχους που έχει θέσει η Κυβέρνηση στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (του Ιανουαρίου και το «αναθεωρημένο»).

Άλλωστε αν η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού ήταν ικανοποιητική, προς τι τα επιπλέον 4,8 δισ. ευρώ μέτρα του Μαρτίου και τα επιπλέον 5,8 δισ. ευρώ μέτρα του Μαΐου για το 2010;

Προφανώς όμως οι αγορές, οι αξιολογικοί οίκοι και οι «επόπτες», παρά τις όποιες υπερβολές στις εκτιμήσεις τους, γνωρίζουν την πραγματικότητα.

Πραγματικότητα η οποία συνίσταται στα εξής στοιχεία:

1ον. Τα καθαρά έσοδα το 1ο τετράμηνο του 2010 αυξήθηκαν κατά 10% σε σχέση με το αντίστοιχο τετράμηνο του 2009, έναντι στόχου για αύξηση κατά 11,7%, παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνεται η έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις (περίπου 750 εκατ. ευρώ) και παρατηρείται μειωμένη επιστροφή φόρων στις εξαγωγικές κυρίως επιχειρήσεις (περίπου 500 εκατ. ευρώ).

2ον. Χωρίς αυτά (δηλαδή την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις και την επιστροφή φόρων) τα έσοδα παρουσίασαν αύξηση μόλις κατά 1,5% το 1ο τετράμηνο του 2010 σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό, έναντι στόχου για αύξηση κατά 10,9%.

Τα καθαρά έσοδα χωρίς την έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων παρουσίασαν αύξηση κατά 4,9% έναντι στόχου για αύξηση κατά 11,7%.

3ον. Οι δαπάνες είναι μειωμένες κατά 8,1%, κυρίως λόγω της μείωσης των πρωτογενών δαπανών εξαιτίας και της χορήγησης χαμηλότερου Δώρου Πάσχα εφέτος (το Μάρτιο σε σχέση με τον Απρίλιο πέρυσι) και της συρρίκνωσης των τόκων εξυπηρέτησης του χρέους (κατά 150 εκατ. ευρώ).

4ον. Οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.) είναι μειωμένες κατά 1,5 δισ. ευρώ σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο (δηλαδή κατά 39%), και το «αναθεωρημένο» Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Η εξέλιξη αυτή καταδεικνύει την απουσία αναπτυξιακού προσανατολισμού της οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης.

Αντί μάλιστα η Κυβέρνηση να λάβει τα αναγκαία αντισταθμιστικά μέτρα τόνωσης της αγοράς, μέτρα μηδενικού ή ελαχίστου δημοσιονομικού κόστους που ως Αξιωματική Αντιπολίτευση έχουμε καταθέσει από τον Ιανουάριο, μειώνει αισθητά σε σχέση με πέρυσι τις δαπάνες στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Το Μάρτιο το Πρόγραμμα μειώθηκε κατά 600 εκατ. ευρώ.

Το Μάιο κατά επιπλέον 500 εκατ. ευρώ.

Ενώ ισόποση μείωση προβλέπεται και για το 2011, και για το 2012.

Έτσι αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. την ανάπτυξη!

5ον. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο περιορισμός του ελλείμματος κατά 42% το 1ο τετράμηνο του 2010 είναι εικονικός.

Εάν αφαιρέσουμε την έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων και θέσουμε τους στόχους του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης για την επιστροφή φόρων στις επιχειρήσεις και τις δαπάνες του Π.Δ.Ε., το έλλειμμα μειώνεται κατά 16% έναντι 35% που είναι ο στόχος.

Συνεπώς, τα στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού δεν επιτρέπουν πανηγυρισμούς.

Άλλωστε, αντίστοιχους Κυβερνητικούς πανηγυρισμούς, η χώρα τους έχει πληρώσει ακριβά το τελευταίο επτάμηνο.

Επιβάλλει την ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε να μετριασθούν, κατά το δυνατόν, οι επιπτώσεις των χειρισμών της Κυβέρνησης στην κοινωνία (ανεργία και κοινωνική συνοχή), να εξέλθουμε από το μηχανισμό στήριξης και τους όρους του όσο γίνεται ταχύτερα, και να σπάσουμε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης το ταχύτερο δυνατό.

Και προς αυτή την κατεύθυνση η Νέα Δημοκρατία θα συμβάλει με υπεύθυνο και εποικοδομητικό τρόπο».

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας "Ημέρα"

Αναρτήθηκε από.....energoipoliteskv.blogspot.com

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας "Λαμιακός Τύπος"

Αναρτήθηκε από....energoipoliteskv.blogspot.com

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας "Καθημερινή Φθιώτιδα"

Αναρτήθηκε από...energoipoliteskv.blogspot.com